บทที่ 978 ถูกเตือนสติ
บทที่ 978 ถูกเตือนสติ
อิ่นหรูอวิ๋นยืนนิ่ง
นึกถามตัวเอง จะกลับไปได้จริงหรือ?
มาจนถึงจุดนี้แล้ว ถ้าจะกลับไปจะทำได้ใช่ไหม?
หญิงสาวไตร่ตรอง
เธอนึกเสียใจกับตัวเอง
และนึกถึงสมัยมัธยมปลายที่พยายามเป็นอย่างหนัก
แต่สิ่งที่เคยจินตนาการไว้ตอนนั้นไม่ใช่แบบนี้เลย
เธอเป็นหญิงสาวผู้ทะเยอทะยาน มีความฝัน มีเป้าหมาย
แล้วทำไมถึงออกมาเป็นแบบนี้?
ทุกอย่างมันเป็นเพราะซูเสี่ยวเถียนหรือ?
ไม่หรอก มันเป็นปัญหาของเธอเอง
ถ้าไม่ใช่ความคิดของตัวเองก็คงไม่กลายเป็นแบบนี้
และตอนนี้ก็อาจจะเป็นนักศึกษาในมหาวิทยาลัยที่แสนรุ่งโรจน์อยู่ก็ได้
อนาคตยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย เผลอ ๆ มีงานดี ๆ ทำด้วยซ้ำ
มีสามี มีลูก
ตอนนี้เธอตื่นเต็มตาแล้ว
ตัดสินใจว่าจะไม่ลงรถไฟไปพร้อมกับเซียวหย่วนหยาง
เธออยากกลับเมืองหลวงแล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่
เหลือเวลาอีกสองเดือนก่อนสอบเข้ามหาวิทยาลัย เธอมีพื้นฐานอยู่แล้ว ถ้าตั้งใจก็ใช่ว่าจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยธรรมดาไม่ได้
และต่อให้สอบเข้าไม่ได้ก็ยังมีเวลาปีหน้าอยู่นะ
เยาวชนวัยยี่สิบปีสมควรได้รับสิ่งที่ดีกว่า!
แต่เสี่ยวเถียนไม่รู้ว่าสาวเจ้าคิดอะไรอยู่
พอกลับมาถึงห้องโดยสารก็ยื่นแก้วให้อาจารย์ จากนั้นชวนคุยต่ออีกเล็กน้อย
เธอไม่อยากเห็นเจ้าเซียวหย่วนหยาง เลยปีนขึ้นไปนอนบนเตียงทันที
รถไฟรอบนี้ผู้โดยสารน้อยมาก เราดวงซวยเหลือเกินที่ต้องมาเจอพวกเขา
เด็กสาวเพิ่งนึกได้ว่าสองวันนี้ยังไม่ได้อ่านหนังสือเลย จึงหยิบขึ้นมาอ่าน
เธอเป็นประเภทที่ถ้าได้เริ่มอ่านเมื่อไรจะจดจ่ออยู่กับมันทันที
ตอนอิ่นหรูอวิ๋นกลับมา เสี่ยวเถียนจมอยู่กับหนังสือไปแล้ว ไม่ได้สนใจใครเลยสักนิด
หญิงสาวมองคนบนเตียงชั้นกลาง ก่อนตนจะปีนขึ้นเตียงตัวเองบ้าง
เซียวหย่วนหยางอยากคุยกับหญิงสาว แต่เจ้าตัวไม่แม้แต่จะมองเลยด้วยซ้ำเลยรู้สึกหงุดหงิด
นี่คิดจะเมินกันใช่ไหม?
แค่สองสามวันนี้ไม่ได้ดูแลก็เลยจำไม่ได้หรือไงว่าเคยขอใครกินอยู่น่ะ?
เซียวหย่วนหยางกำลังนึกสงสัย หรือซูเสี่ยวเถียนไปพูดอะไรตอนพวกเธอออกไปข้างนอกหรือเปล่า?
เพราะตั้งแต่อิ่นหรูอวิ๋นคอยติดตามตนมา เป็นคนที่ค่อนข้างเชื่อฟังมาก
ต่อให้โดนทุบตี แค่หว่านล้อมไม่กี่คำก็ยอมแล้ว
อิ่นหรูอวิ๋นตอนนี้กำลังนอนวางแผนอนาคต
เธอติดตามเซียวหย่วนหยางมานานกว่าหนึ่งปี ชีวิตไม่ได้เรียกว่าดี
แค่รู้สึกว่ามันไม่มีทางเลือกอื่นจึงยอมเขา
เธอลูบแผลเป็นที่หลงเหลือจากการถูกทำร้ายร่างกาย ตนเริ่มเก็บเงินไว้แล้ว และเตรียมแผนการสำหรับอนาคต
ตอนนี้มีเงินเก็บเกือบสามร้อยหยวน ค่าสมัครเรียนคงสักสี่สิบห้าสิบหยวนคงพอ ที่เหลือไว้เป็นค่าครองชีพสองเดือนต่อจากนี้
หลังจากสอบเข้าได้เมื่อไร จะหางานทำควบคู่ไปด้วย
ต่อให้เข้าเรียนได้ แต่เงินส่วนใหญ่ไม่ได้ใช้จ่ายอะไรอยู่แล้ว ถือได้ว่าเป็นโอกาสที่ดี
รวมกับเงินนี้และงานที่ทำในช่วงวันหยุดคงพอให้เรียนในอีกสี่ปีข้างหน้า
เจ้าตัวถอนหายใจ รู้สึกมั่นใจในแผนการมากขึ้น
แม้จะเรียนด้วยกัน แต่เด็กผู้หญิงสองคนนี้กลับแตกต่างกันมาก
คนหนึ่งทำได้แค่นอนหลับไปเสียเฉย ๆ ในขณะที่อีกคนตั้งใจอ่านหนังสือ
เซียวหย่วนหยางไม่พอใจอิ่นหรูอวิ๋นมากกว่าเก่าที่เมินกัน แต่กลับไม่ได้รู้เลยว่าอีกฝ่ายวางแผนจะหนีไป
เซี่ยหนานล้มตัวลงนอนด้วยความเหนื่อยล้า
เมื่อเห็นเสี่ยวเถียนอ่านหนังสือก็อดถอนหายใจไม่ได้ สมควรแล้วที่เด็กคนนี้เรียนเก่ง
เหมือนไม่ได้แค่ฉลาด แต่ยังขยันมากเลยด้วย
——————————————————-