อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว [ 坑爹儿子鬼医娘亲 ] – ตอนที่ 742 หนานหนานชนกำแพงตายเพื่อแสดงความบริสุทธิ์

ตอนที่ 742 หนานหนานชนกำแพงตายเพื่อแสดงความบริสุทธิ์

ตอนที่ 742 หนานหนานชนกำแพงตายเพื่อแสดงความบริสุทธิ์

เย่ซิวตู๋ยืนขวางอยู่ตรงหน้าผู้อาวุโสสกุลลี่ สีหน้าท่าทางไร้อารมณ์ แต่สายตาปรากฏแววดูถูกเหยียดหยาม

ผู้อาวุโสสกุลลี่รู้จักเขา ผู้อาวุโสที่อยู่ที่นี่ทุกคนต่างก็รู้จักเย่ซิวตู๋

บนร่างของเขามีปานรูปดอกไม้ เขาเป็นหลานชายห่างๆ ของผู้อาวุโสที่เป็นที่นับถือที่สุดในดินแดนเหมิง เขาฉลาดรอบรู้ จะดูถูกไม่ได้เชียว

เหมิงลู่เห็นว่าเย่ซิวตู๋ปรากฏตัวแล้วก็ถอยกลับไปยืนอย่างสงบ ไม่ได้กล่าวอันใดอีก แล้วหลุบตาลงมองเหมิงผูเซิ่งที่อยู่ตรงพื้นแทน คิ้วของเขาขมวด ดูท่าแล้วคงจะไม่อันตรายถึงชีวิตไปครู่หนึ่ง เพียงแต่ไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วเขาเป็นอันใดไป

ถ้าหากบอกว่าถูกวางยา ก็คิดว่าไม่น่าเป็นไปได้นัก

เหมิงฝูเซิ่งมีวรยุทธ์ชั้นสูง รู้จักระแวดระวัง น้อยคนนักที่จะวางยาเขาได้ ต้องตรวจสอบให้ดีจริงๆ ดังนั้นสุราตรงหน้าหนานหนานจึงดูน่าสงสัยมากที่สุด

อย่างไรทุกคนก็ได้ชิมสุราตรงหน้าไปแล้ว มีเพียงสุราของหนานหนาน ที่บรรดาคนในที่นี้ มีเพียงเหมิงผูเซิ่งเท่านั้นที่ดื่มมัน

เขามองไปทางอวี้ชิงลั่ว อีกฝ่ายเม้มปาก ชำเลืองมองคนบนพื้น ยักไหล่แล้วส่งสายตาหาเขาที่บ่งบอกว่า ‘ไม่ตายหรอก’

เหมิงลู่ลอบหัวเราะในใจ จากนั้นก็วางใจลงได้

แต่มองสถานการณ์ตรงหน้าแล้วก็ดูจะยากลำบากอยู่เล็กน้อย ผู้อาวุโสสกุลลี่ผู้นี้เป็นอะไรไป ราวกับว่าตั้งใจจะพุ่งเป้าไปยังหนานหนาน เมื่อครู่สายตาของหมอหมิ่นผู้นั้นก็น่าสงสัยอย่างมาก เขาและผู้อาวุโสสกุลลี่มีความลับอะไรกันใช่หรือไม่

ขณะคิด ก็มีเสียงไม่พอใจดังแว่วมาในหู “เย่ซิวตู๋ นี่เจ้าหมายความว่าอย่างไร เจ้าไม่เชื่อใจท่านหมอหมิ่นอย่างนั้นหรือ?”

ท่านหมอหมิ่นเพียงได้ยินคำนี้ ก็ขึ้นเสียงอย่างเย็นชาทันที “นายน้อยเย่ไม่เชื่อใจฝีมือการแพทย์ของข้าหรือขอรับ อย่างไรข้าก็อยู่ดินแดนเหมิงมาหลายปี ได้ติดต่อกับผู้อาวุโสทุกท่านและถือว่าได้ช่วยชีวิตคนมาไม่น้อย นายน้อยเย่กลับเชื่อใจคนนอก และไม่คิดจะเชื่อในข้าหรือขอรับ”

เย่ซิวตู๋เพียงแต่มองเขาแวบหนึ่ง หยิบเอาสุราจอกบนสุดมา เงยหน้าขึ้นแล้วดื่มหมดในคราวเดียว เขาคว่ำจอกลงแล้วเลิกคิ้ว “คนนอกหรือ”

เขาหัวเราะออกมา จากนั้นก็กล่าวอย่างเคร่งขรึม “โม่เสียน!!”

โม่เสียนก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าวแล้วคำนับ “นายท่าน”

นายท่านหรือ ผู้อาวุโสสกุลลี่และหมอหมิ่นอดไม่ได้ที่จะตะลึง ผู้จัดการร้านสุรานี้เรียกเย่ซิวตู๋ว่านายท่านหรือ

“หมอหมิ่น ตอนนี้เจ้ายังคิดว่าคนผู้นี้เป็นคนนอกอยู่หรือไม่” เย่ซิวตู๋หยิบเอาจอกสุรามาจอกหนึ่ง ยื่นให้ผู้อาวุโสสกุลเยว่ที่อยู่ด้านข้าง กล่าวเสียงต่ำ “นี่เป็นสุราชั้นเลิศที่กลั่นโดยคนของข้า เป็นตัวแทนของข้าในงานชิมสุราวันนี้ ผู้อาวุโสสกุลเยว่ลองหน่อยไหมขอรับ”

ผู้อาวุโสสกุลเยว่เองก็ตะลึง มองเห็นท่าทางมุ่งมั่นของเย่ซิวตู๋ก็อดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกไปรับโดยอัตโนมัติ เขาหยิบมาใกล้ที่จมูกแล้วดม ช่างหอมจริงๆ เพียงแค่กลิ่นนี้ก็เอาชนะร้านสุราก่อนหน้าได้แล้ว

ดวงตาของเขาเป็นประกาย ชิมจิบหนึ่งอย่างรอไม่ไหว จากนั้นก็กล่าวอย่างยอมรับ “สุราชั้นเลิศ”

เพิ่งจะกล่าวจบ จากนั้นก็พบว่าสถานการณ์นี้ไม่ค่อยเหมาะสมนัก อดไม่ได้จะส่งเสียงฮึดฮัดออกมาเพื่อกลบเกลื่อนความอายของตนเอง

เย่ซิวตู๋ยื่นสุราให้อีกจอก ส่งไปให้ตรงหน้าผู้อาวุโสสกุลลี่ “ผู้อาวุโสสกุลลี่ ท่านคงไม่คิดว่าข้าจะมีใจคิดร้ายกับผู้อาวุโสสกุลเซิ่งใช่หรือไม่ ข้าและผู้อาวุโสสกุลเซิ่งไม่มีความแค้นต่อกัน จะทำเรื่องเช่นนั้นได้อย่างไร หรือท่านคิดว่าข้าช่างโง่เง่า จึงลงมือสังหารในสถานการณ์เช่นนี้ อีกอย่าง เมื่อครู่ข้าเองก็ดื่มสุรานั้นไป ผู้อาวุโสสกุลเยว่เองก็ดื่ม แต่กลับไม่เป็นอะไรเลย หากท่านผู้อาวุโสสกุลลี่ยังไม่เชื่อ ลองชิมดูเองก็ไม่เสียหาย หากมีความผิดปกติเพียงน้อยนิด ข้าจะรับผิดชอบทั้งหมดเอง ว่าอย่างไร”

ผู้อาวุโสสกุลลี่ถูกเขากล่าวเช่นนั้นก็หน้าแห้งไป ท่าทางก็ผิดปกติขึ้นมา

แต่ท่านหมอหมิ่นที่อยู่ด้านข้างกลับร้องออกมาอย่างไม่เต็มใจ “ถึงแม้นายน้อยเย่จะไม่ได้ทำ แต่ก็ไม่ได้รับประกันว่าคนอื่นไม่ได้ลงมือฆาตกรรมเช่นนี้ เหล้าเมื่อครู่ถูกเด็กคนนั้นส่งมาให้ เป็นไปได้ว่าเด็กคนนั้นวางยาเพียงในจอกของผู้อาวุโสสกุลเซิ่ง”

ผู้อาวุโสสกุลลี่รู้สึกอยากจะบีบคอท่านหมอหมิ่นให้ตายนัก หมอหมิ่นผู้นี้สู้เหมือนหมาจนตรอกอย่างโง่เง่าเหลือเกิน

เย่ซิวตู๋กล่าวไปแล้วว่าโม่เสียนเป็นคนของเขา เด็กคนนี้ก็จะต้องเป็นคนของเขาอย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้นจะยอมให้เด็กคนนี้วิ่งไปวิ่งมาทั้งยังกระซิบกระซาบกับชายชื่อโม่เสียนผู้นั้นอีกได้อย่างไร เห็นได้ชัดว่าต้องรู้จักกัน

ให้ตายเถิด เขาสืบสวนง่ายไปเสียหน่อยแล้ว

เดิมทีเป็นเพราะแม่นางแซ่ถังผู้นั้นไม่มีใครให้พึ่งพา พวกเขาเองก็ไม่เคยเห็นคนที่มีฐานะสูงส่งปรากฏตัวข้างกายนางมาก่อน แต่ดูจากตอนนี้แล้ว หญิงผู้นี้คงมีความสัมพันธ์กับเย่ซิวตู๋อย่างลับๆ

“นี่ เจ้าพูดอะไรน่ะ” หนานหนานได้ยินคำพูดของหมอหมิ่น ในใจก็นิ่งเฉยไม่ไหวแล้ว “เจ้าช่างไร้สาระนัก เจ้าคิดว่าข้าเป็นเด็กแล้วจะรังแกได้ง่าย จึงมาใส่ร้ายข้าหรือ ข้าทั้งไร้เดียงสา น่ารัก ฉลาด และจิตใจดีมากถึงเพียงนี้ จะวางยาฆ่าคนได้อย่างไร อีกอย่าง ข้าก็ไม่รู้จักผู้อาวุโสสกุลเซิ่งผู้นั้นเลย เหตุใดต้องอยากทำร้ายเขาด้วยเล่า เจ้าป่วยแล้วหรือ แม่ข้ามียานะ ให้แบ่งเจ้ากินสักหน่อยดีหรือไม่”

อวี้ชิงลั่วให้ความร่วมมืออย่างดีในครั้งนี้ ทำท่าทางหยิบยาออกจากตัว ยื่นไปตรงหน้าท่านหมอหมิ่น กล่าวอย่างหยอกล้อ “กินเสียหน่อยดีไหม ยานี้มีประสิทธิภาพในการรักษาคนสติไม่ดีและจิตใจบกพร่องมากนัก”

“เจ้า…” ท่านหมอหมิ่นโกรธมาก “เจ้าดูถูกข้า”

อวี้ชิงลั่วหัวเราะออกมา “ดูถูกหรือ เจ้าพูดแรงเกินไปแล้ว ข้าคิดมาตลอดว่าเจ้าต่างหากที่กำลังทำตนเองขายหน้า ผู้อาวุโสสกุลลี่ ท่านคิดว่าข้าพูดถูกหรือไม่”

“…” ผู้อาวุโสสกุลลี่ถลึงตามองนาง

คนรอบๆ เริ่มหัวเราะออกมาเบาๆ แม่นางผู้นี้ช่างปากคอเราะรายนัก ไม่ไว้หน้าอีกฝ่ายแม้แต่น้อย

“ชายแซ่หมิ่น ยังกล้าจะลองกล่าวดูอีกสักครั้งหรือไม่”

ท่านหมอหมิ่นผงะ มองคนที่ลุกขึ้นมาอย่างกะทันหัน สับสนเล็กน้อย “ผู้อาวุโสสกุลหมิง…”

ผู้อาวุโสสกุลหมิงเตะท่านหมอหมิ่นโดยตรงครั้งหนึ่ง “เจ้ายังกล้ากล่าวว่าเด็กคนนี้เป็นผู้ต้องสงสัยอีกหรือ ข้าจะถลกหนังของเจ้าเสีย”

ผู้อาวุโสสกุลหมิงมักจะนิ่งเฉยอยู่เสมอ ทุกคนไม่เคยเห็นเขาโกรธเกรี้ยวมากถึงเพียงนี้เลย ในตอนนั้นจึงพากันชะงักงันไป อดไม่ได้ที่จะกระซิบกระซาบ

ท่านหมอหมิ่นถูกเตะลงกับพื้น กุมท้องแล้วกัดฟัน แต่เขาเกรงกลัวผู้อาวุโสสกุลหมิง ไม่กล้าเถียงเขา ทำได้เพียงอดทนแล้วยืนขึ้น ตั้งความหวังเอาไว้กับผู้อาวุโสสกุลลี่

ผู้อาวุโสสกุลลี่ขมวดคิ้วแน่น นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นผู้อาวุโสสกุลหมิงโมโหถึงเพียงนี้ ท่าทางที่เขาพยายามอย่างหนักที่จะปกป้องหนานหนาน ทำให้ตนรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี

เขากำลังคิดจะก้าวไปกล่าวอะไรบางอย่าง ก็เห็นหนานหนานกอดขาของผู้อาวุโสสกุลหมิงอย่างโศกเศร้า ร้องไห้ฮือๆ ออกมา “ท่านตาทวด พวกเขาใส่ร้ายข้าขอรับ พวกเขาเห็นว่าข้าไม่มีที่พึ่ง จึงไม่สนใจข้า ท่านตาทวด หนานหนานเสียใจขอรับ หนานหนานเสียใจจนอยากตายเลย ท่านจะต้องตัดสินใจเพื่อหนานหนานนะขอรับ ไม่อย่างนั้น ไม่อย่างนั้นข้าจะชนกำแพงตายเสียเพื่อแสดงความบริสุทธิ์”

………………………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

ใส่ร้ายไม่เนียนไปเรียนมาใหม่นะตาแก่ ให้ลูกสาวสอนใหม่ดีๆ

ไหหม่า(海馬)