ตอนที่ 33
ยอดนักธนู
“เขาก็บอกแล้วไม่ใช่หรือไงว่าซื้อของมา พวกนายจะเอาอะไรนักหนา”แก้วถอนหายใจออกมาด้วยท่าทีไม่พอใจนัก ก่อนหน้านี้กิลด์อัศวินนภาก็ไล่เธอออกจากเขตยึดครองทั้ง ๆที่กิลด์เมฆาที่แก้วอยู่นั้นก็เป็นกิลด์ย่อยของกิลด์เสียดฟ้าซึ่งมีฐานะเป็นพันธมิตรกับกิลด์อัศวินนภาแท้ ๆ พอออกมาเดินเล่นก็เจอคนของกิลด์อัศวินนภารังแกผู้เล่นใหม่อีกทำเอาเธออดโมโหแทนไม่ได้เลย
“แต่ว่าเวทมนตร์สายฟ้ามัน…..”คนของกิลด์อัศวินนภากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก แม้แก้วจะเป็นคนของกิลด์ย่อย แต่ทุกคนก็ทราบดีว่าพายัพหัวหน้ากิลด์เสียดฟ้านั้นเอ็นดูเธอแทบไม่ต่างจากน้องสาว บางทีอาจจะลำเอียงกับแก้วมากกว่าคนอื่น ๆในกิลด์เสียด้วยซ้ำ หากไม่ใช่เพราะคราวก่อนแก้วไปเจอกับคนของอรุณละก็คนในกิลด์อัศวินนภาไม่มีใครกล้าหาเรื่องเธอหรอก
“งั้นก็ไปตามหาคนที่มาขายสิ เด็กใหม่ที่แค่ซื้อของมามีความผิดอะไรกัน”แก้วต่อว่าคนทั้งสองอย่างจริงจัง การรังแกผู้เล่นใหม่จะทำให้กิลด์ดูแย่ในสายตาคนอื่น แม้จะเป็นกิลด์พันธมิตรแต่ก็มีโอกาสที่ชื่อเสียงเสีย ๆหาย ๆจะลามมาถึงกิลด์ของแก้วได้ด้วยเช่นกัน
“ครับ……”คนของกิลด์อัศวินนภาทั้งสองตอบพลางเดินถอยออกไปแต่โดยดี หาเรื่องแก้วก็ไม่ใช่เรื่องดี จะลากตัวเด็กใหม่ที่ซื้อหนังสือสกิลมาเฉย ๆก็คงไม่ได้เรื่องอะไรมากมาย
“ขอโทษด้วยนะ คนพวกนั้นจริง ๆก็ไม่ใช่คนไม่ดีหรอก”พอคนของอัศวินนภาจากไป แก้วก็หันมาขอโทษกวีแทนทั้งสองคนนั้นด้วยท่าทีรู้สึกผิด
“ไม่เป็นไรครับ ผมแค่ตกใจนิดหน่อยเอง”กวีตอบพลางยิ้มเจื่อน ๆออกมา ไม่นึกเลยว่าจะมีวันที่เขาได้เจอกับแก้วใกล้ ๆแบบนี้ หากแก้วรู้ว่าเขาคือใครละก็นอกจากจะไม่เข้ามาช่วยแล้วเธอยังจะยิงธนูใส่เขาอย่างไม่ลังเลอย่างแน่นอน
เกษแก้วกัลยา คือชื่อตัวละครที่โดดเด่นมากคนหนึ่งในเกมสมัยเป็นเกมคอมพิวเตอร์ เธอเป็นหนึ่งในคนที่สามารถสู้กับคนกลุ่มหลักของกวีได้อย่างสูสี เป็นตัวปัญหาที่กวีต้องเก็บเอามาใส่ใจเสมอเวลาวางแผน เธอเป็นคนจริงจังและมีความสามารถสูงทีเดียว อย่างน้อย ๆก็มี 2 ครั้งที่แก้วสามารถเอาชนะคนของกวีอย่าง วิน กับ เนตร ได้ เพราะฉะนั้นแก้วคนนี้ไม่ใช่คนกระจอก ๆที่กวีจะประมาทได้ เพียงแต่กวีไม่รู้ว่าพอเป็นเกมในโลกเสมือนจริงแล้วเธอยังจะมีฝีมือเหมือนเดิมหรือเปล่านี่สิ
“คราวหน้าฉันจะบอกพวกเขาไม่ให้ทำแบบนี้อีก คุณสบายใจได้เลยนะคะ”แก้วยิ้มบาง ๆออกมาด้วยท่าทีใจดี ทำเอากวีที่มองอยู่อดประหลาดใจขึ้นมาไม่ได้ สมัยก่อนกวีไม่เคยเห็นแก้วตัวเป็น ๆเช่นเดียวกัน นึกว่าเธอจะเป็นผู้หญิงที่แข็งกร้าวกว่านี้เสียอีก ไม่นึกเลยว่าเกษแก้วกัลยาคนนั้นจะยิ้มหวานแบบนี้ได้ด้วย แถมว่ากันตามตรงเธอเองก็เป็นผู้หญิงที่สวยเอาเรื่องเหมือนกัน แม้จะไม่ใช่สาวอ่อนหวานเรียบร้อยแต่เธอก็เป็นหญิงสาวหุ่นดีที่ต่อให้อยู่ในชุดมิดชิดก็ยังดูยั่วยวนได้
“คุณช่วยผมไว้จริง ๆ ถ้ามีอะไรที่ผมตอบแทนได้ละก็….”กวียิ้มออกมาพลางเสนอสิ่งตอบแทนกับการช่วยเหลือของแก้ว อย่างน้อยการที่แก้วเข้ามาก็ทำให้กวีไม่ต้องโดนพวกนั้นโจมตี แม้กวีจะไม่คิดว่าคนพวกนั้นจะฆ่าเขาได้ก็ตาม
“คิก ๆ….ถ้าบังเอิญคุณไม่มีก้อนปุยเมฆละก็ฉันก็ไม่ต้องการอะไรตอบแทนหรอกค่ะ”แก้วพูดติดตลกออกมาด้วยท่าทีขำ ๆ ที่เธอมาเมืองทันดร้านั้นทั้งหมดก็เพื่อไอเทมอย่างก้อนปุยเมฆที่ได้จากเซียนหูยาวเท่านั้น มันเป็นไอเทมสำหรับเควสของเธอเพียงแต่เธอโดนพวกคนของกิลด์อัศวินนภาขวางเอาไว้ไม่ยอมให้เข้าไปล่า เธอจึงทำได้แต่พึ่งพาหัวหน้ากิลด์ใหญ่อย่างพายัพให้คุยกับไม้หัวหน้ากิลด์อัศวินนภาเพื่อขอไอเทมชิ้นนั้นมาให้เธอบ้างเท่านั้นเอง เพราะหากกิลด์อัศวินนภาครอบครองพื้นที่ตรงนี้คนที่จะมีไอเทมนั้นก็มีเพียงอัศวินนภาเท่านั้น
“บังเอิญจริง ๆ ผมมีมันอยู่พอดีเลย”กวีตอบพลางนำเศษปุยเมฆออกมา ก่อนหน้านี้พวกกวีตกลงแบ่งไอเทมกัน เพราะเจได้รับเงินค่าหนังสือสกิลไปแล้วเขาเลยบอกว่าไอเทมที่เหลือซึ่งไม่ทราบว่าเอาไปทำอะไรดีนั้นยกให้กวีทั้งหมด ทำให้ไอเทมอย่างก้อนปุยเมฆที่ได้มาจากเซียนหูยาวอยู่ในมือกวีทั้งหมด
“เอ๊ะ คุณได้มันมายังไงคะ”แก้วมีท่าทีตกใจอย่างมากเมื่อเห็นก้อนปุยเมฆที่ลอยอยู่บนมือของกวี ไม่ใช่ว่ากวีเป็นผู้เล่นใหม่หรอกหรือ ดูจากไอเทมสวมใส่แล้วกวีน่าจะเลเวลไม่ถึง 25 เสียด้วยซ้ำ แม้จะเสียมารยาทไปหน่อยแต่จอมเวทเลเวลต่ำกว่า 25 คนเดียวไม่น่าจะฆ่าเซียนหูยาวได้แน่ ๆเพราะสายฟ้าของมันน่ารำคาญมากนอกเสียจากจะโจมตีจากระยะไกลอย่างที่แก้วคิดจะมาทำ
“คนที่ขายหนังสือให้ผมเขาแถมมาครับ เขาบอกว่ามันได้มาพร้อมกันแต่เขาไม่รู้ว่าจะเอาไปทำอะไร จริงสิถ้าคุณอยากได้ผมยกให้ก็แล้วกัน”กวียิ้มรับด้วยใบหน้าแสนจะใจดี
“จะดีเหรอคะ ถึงคุณจะได้แถมมาแต่ถ้าเอามันไปขายละก็…..”แก้วนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะมองก้อนปุยเมฆในมือกวี ของจากบอสบางชิ้นก็เป็นไอเทมเควส และหากคนที่ทำเควสนั้น ๆหาไม่ได้ก็ต้องซื้อเอาจากคนที่ฆ่าบอสตัวนั้นได้เท่านั้น แล้วแก้วในตอนนี้ก็อยากผ่านเควสนี้ไปให้ได้ถึงขั้นไปขอร้องหัวหน้ากิลด์หลักให้ช่วยคุยกับไม้ให้เลยทีเดียว ซึ่งตอนนี้ต่อให้กวีเรียกเงินเธอมาละก็เธอก็ยินดีจ่ายให้อย่างแน่นอน
“คุณช่วยผมเอาไว้นี่ครับ ถือว่าเป็นของแทนคำขอบคุณก็แล้วกัน”กวียื่นก้อนปุยเมฆใส่มือแก้วทันทีโดยไม่คิดอะไรมาก ต่อให้วันหนึ่งเขาบังเอิญได้เควสที่ต้องใช้เจ้าก้อนปุยเมฆขึ้นมาก็แค่มาล่าใหม่เท่านั้น
“มัน….ออกจะมากเกินไปสำหรับคำขอบคุณนะคะ จริงสิคุณมีไอเทมอะไรที่อยากได้หรือเปล่า ฉันสามารถหาไอเทมมาตอบแทนคุณได้นะ”แก้วตอบพลางยิ้มออกมาด้วยท่าทียินดี เธอเองก็อยากได้ก้อนปุยเมฆชิ้นนี้มาก การได้รับมาโดยไม่ต้องทำให้พายัพเดือดร้อนย่อมดีกว่าอยู่แล้ว
“ถ้าอย่างนั้น….ผมมีไอเทมเควสชิ้นหนึ่งที่ยังหาไม่ได้”กวียิ้มออกมาบาง ๆ แก้วยังเป็นศัตรูกับกวีอยู่ พอเธอรู้ตัวก็คงหันปลายธนูใส่กวีแน่ ๆ อย่างน้อยตอนนี้กวีก็อยากจะรู้ว่าแก้วมีฝีมือในโลกเสมือนจริงมากแค่ไหน….
.
.
“เป็นเควสที่แปลกจังเลยนะคะให้มาล่านกนางแอ่นเนี่ย”หลังจากกวีเล่าเรื่องเควสที่สร้างขึ้นมาเองให้แก้วฟัง แก้วก็ยินดีรับปากช่วยเหลือกวีอย่างเต็มใจโดยเนื้อหาเควสที่กวีเล่ามามั่ว ๆนั้นเป็นเควสฆ่านกนางแอ่นที่บินอยู่ริมโขดหินนอกเมือง โดยอ้างว่ามี npc ต้องการขนของนกนางแอ่นเพื่อผ่านเควส
“นั่นสิครับ พวกมันเร็วเกินไปเวทมนตร์ของผมโจมตีไม่โดนเลย”กวีตอบพลางยิ้มเจื่อน ๆออกมา นกนางแอ่นพวกนี้ไม่ใช่มอนสเตอร์เป็นเพียงสัตว์ป่าทั่วไปเท่านั้น พวกมันเลยไม่ได้โจมตีมนุษย์ทำเพียงบินไปมาเหนือทะเลและโขดหินเท่านั้น และด้วยความที่มันมีขนาดเล็กและรวดเร็วทำให้โจมตีพวกมันได้ยากลำบากมาก
“ต้องล่าพวกมันกี่ตัวนะคะ”แก้วถามพลางนำธนูออกมาถือเอาไว้พร้อมขึ้นสายลูกธนูด้วยท่าทีเป็นธรรมชาติ
“ยี่สิบครับ”กวีตอบพลางยิ้มออกมา นกนางแอ่นพวกนี้มีกันเป็นร้อยตามแถวโขดหิน พวกมันบินว่อนกันตลอดทั้งวัน ซึ่งการใช้ธนูโจมตีพวกมันให้โดนถือเป็นเรื่องยากมากทีเดียว
“งั้นก็เริ่มกันเลย”แก้วตอบด้วยท่าทีมั่นใจอย่างมากก่อนจะเริ่มเล็งไปทางนกนางแอ่นที่กำลังบินเล่นกันอยู่ตามโขดหิน
ฉึก ๆ ๆ
ลูกธนูของแก้วยิงเข้าไปปักบนร่างนกนางแอ่นอย่างแม่นยำอย่างกับจับวาง แถมไม่ใช่แค่ตัวเดียวแต่ยังปักเข้าไปถึง 3 ตัวอีกต่างหาก ความแม่นยำของเธอนอกจากจะไม่ลดลงแต่ยังเหมือนจะสูงขึ้นด้วยไม่ใช่หรือไง
ฟุบ!!
ลูกธนูลูกที่ 2 พุ่งออกไปในวิถีโค้งราวกับมันมีชีวิต แม้จะบอกว่าได้สกิลของสายอาชีพนักธนูเข้ามาเสริมแต่การเล็งยิงก็ต้องอาศัยความสามารถของผู้เล่นเช่นเดียวกับการร่ายเวทมนตร์ของนักเวทหรือการตั้งท่าดาบของอาชีพนักดาบ ยิ่งทำได้โดดเด่นเท่าไรก็ยิ่งเก่งกล้าในสายอาชีพนั้น ๆมากขึ้น
ฉึก ๆ ๆ ๆ
น่ากลัวมาก ความแม่นยำและการอ่านทางการเคลื่อนไหวของนกนางแอ่นนั้นเกินมนุษย์ไปมาก แม้กวีจะพูดเองแล้วดูแปลก ๆแต่แก้วคนนี้ยังใช่คนอยู่หรือเปล่า….
“ครบแล้ว…”ใช้เวลาแค่อึดใจเดียวแก้วก็ล่านกนางแอ่น 20 ตัวสำเร็จ ที่เหลือก็แค่ปล่อยให้คลื่นซัดพวกมันเข้ามาที่ฝั่งแล้วลงไปเก็บเท่านั้น
“ยอดเลย คุณเป็นนักธนูที่เก่งมาก ๆเลยนะครับ”กวีว่าพลางปรบมือออกมาด้วยท่าทีชื่นชม
“ไม่หรอกค่ะ ถึงจะเห็นแบบนี้แต่ฉันก็เป็นแค่ที่สองเท่านั้นเอง”แก้วยิ้มด้วยท่าทีเขิน ๆก่อนจะบอกปัดคำชมแบบเกรงใจ ในตารางยอดฝีมือด้านธนูเกษแก้วกัลยานั้นเป็นเพียงผู้เล่นสายธนูอันดับ 2 เท่านั้นโดยอันดับ 1 กลับเป็นผู้เล่นปริศนาที่ไม่เคยมีใครพบเห็นตัวมาก่อน ลูกธนูของคนคนนั้นมักมาจากระยะไกล และเข้าเป้าทุกครั้ง แม้จะมีคนพยายามจับตัวเขาคนนั้นให้ได้แต่ก็ไม่มีใครเคยพบเจอคนผู้นั้นเลยแม้แต่ครั้งเดียว
“ไม่หรอกครับ คุณต้องเป็นนักธนูที่เก่งที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัยเลย”กวีกล่าวชมอย่างจริงใจ ฝีมือธนูของแก้วโดดเด่นมากจนอยากจะได้มาเป็นพวกเดียวกันเลยล่ะ
คลืน……
ระหว่างกำลังพูดชมความสามารถของแก้วอยู่นั้น อยู่ ๆตรงจุดที่นกนางแอ่นร่วงลงไปบนทะเลก็ปรากฏเงาดำเงาหนึ่งเคลื่อนตัวเข้ามาหาศพของนกนางแอ่นอย่างช้า ๆ เลือดของนกนางแอ่นที่ตกลงไปบนทะเลเรียกให้มันโผล่ขึ้นมาจากใต้น้ำเลยทีเดียว
ปึง!!
เสียงกรามของมอนสเตอร์ขนาดยักษ์ที่กัดร่างของนกนางแอ่นจำนวนมากลงไปในคอของมันดึงเอาความสนใจของแก้วกับกวีไปในทันที บริเวณทะเลรอบข้างเมืองทันดร้าไม่น่าจะมีมอนสเตอร์แบบนี้อยู่นี่นา เจ้านั่นมันมาจากไหนกัน….
