ไหปีศาจ

บทที่ 24 นกที่ไม่เชื่อง

ท้องฟ้าดูสดใสขึ้นเล็กน้อย และป่าทรายเหลืองยังคงรกร้าง ลั่วอู๋ขมวดคิ้วและมองไปที่ชายลึกลับคนนั้น “อย่าเพิ่งไปไหน ข้าได้มอบของมีค่าแก่ท่านไปแล้ว ช่วยดูสภาพการเงินของข้าก่อนได้ไหม ก่อนที่ท่านจะไปลักพาตัวใครและข่มขู่ผู้อื่น”

วันนี้ ลั่วอู๋ได้มอบยารวบรวมพลังวิญญาณทั้งหมดที่เขาสร้างขึ้นให้แก่ชายลึกลับคนนั้น

“ทำไมท่านยังต้องการช่วยชีวิตคนอื่นอีกล่ะ” ชายลึกลับดูเหมือนจะหัวเราะ

ลั่วอู๋นั้นไม่รู้วิธีการพูดคุยดีๆ เขาจึงตอบแบบตัดรำคาญไปว่า “ถามไร้สาระน่า”

“ข้าเข้าใจว่า ท่านต้องการช่วยผู้หญิงคนนั้นก่อน นางเป็นสาวใช้ที่อยู่กับท่านตลอดทั้งกลางวันและกลางคืน นางเป็นสาวงามคนหนึ่ง ต่อไปในวันหน้า นางอาจเป็นสาวใช้อุ่นเตียงให้เจ้าได้ แต่คนพวกนี้ท่านไม่จำเป็นช่วยพวกเขาหรอก ถ้าพวกเขาตาย ท่านก็รับสมัครคนเข้ามาใหม่ได้อยู่ดี” ชายลึกลับพูดขึ้นเหมือนให้คำแนะนำอีกฝ่ายกลายๆ

“มันไม่ใช่เรื่องของท่าน แม้ว่าพวกเขาจะเป็นผู้ชาย แต่ก็เป็นคนของข้าอยู่ดี และเพราะเป็นคนของข้า ข้าจะนิ่งเฉยและไม่สนใจพวกเขาไม่ได้” ลั่วอู๋พูด

ถ้าหากพวกเขาฟื้นขึ้นมาแล้วได้ยินคำนี้เข้า น้ำตาของพวกเขาคงจะไหลพรากด้วยความซาบซึ้งแน่

แต่ชายลึกลับยังคงเฉยและกล่าวด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ว่า “น่าเสียดาย ที่ท่านไม่มีเงิน”

“ท่านรอสักสองสามวันก่อนได้ไหม ข้ามีฝูงแมงป่องทรายอยู่ในกำมือ ตราบใดที่พวกมันถูกขายออกไป ข้าก็จะได้เงินมา จากนั้น… “

“ไม่มีทาง! ข้าต้องการเงินตอนนี้เลย” ชายลึกลับขัดจังหวะลั่วอู๋

ลั่วอู๋โกรธมาก “เจ้าคนร้ายนี่ ช่วยให้เวลากับคนทำมาหาเงินก่อนจะได้ไหม”

“ถ้าท่านต้องการช่วยล่ะก็ ท่านต้องตัดนิ้วมือของท่านสองนิ้ว และข้าจะปล่อยสองคนนี้ไป” ชายลึกลับพูดอย่างช้า ๆ

นิ้วของข้างั้นหรือ

เป็นครั้งแรก ที่ลั่วอู๋พบว่านิ้วของเขามีค่ามากขนาดไหน

ใบหน้าของลั่วอู๋ดูเจ็บปวด “ท่านเป็นอะไรไป หรือว่าท่านชอบสะสมนิ้วมือคนงั้นเหรอ”

“ถ้าท่านไม่ทำ ทั้งสองคนนี้จะต้องตาย”

“เฮ้ย! ท่านไม่ให้เวลาข้าคิดเรื่องนี้เลยรึไง” ลั่วอู๋มองที่นิ้วของเขา ใบหน้าของเขาดูเศร้า

ลืมมันไปเถอะ

หลังจากนี้ ทุกชีวิตมันสำคัญมาก

หลังจากคิดสักพัก เขาสามารถนำเงินไปซื้อผลไม้ชนิดหนึ่งที่เรียกว่าผลไม้หยกขาว ผลไม้วิญญาณนี้มีพลังชีวิตที่แข็งแกร่ง และสามารถฟื้นฟูอวัยวะได้

อย่างไรก็ตาม ผลไม้หยกขาวนั้นมีราคาแพงเล็กน้อย ประมาณล้านหินวิญญาณเลยทีเดียว

ลั่วอู๋กัดฟันแล้วตะโกนว่า “ท่านมีดาบสั้นให้ข้าไหม”

แพล้ง!

ชายลึกลับโยนดาบสั้นบนพื้น

ใบหน้าของลั๋วอู๋เปลี่ยนเป็นสีดำทะมึน เจ้าคนนี้เตรียมพร้อมขนาดนี้เลยเหรอ

เขาหยิบดาบสั้นขึ้น ใบหน้าของลั่วอู๋ดูหนักอึ้ง และเขาก็ค่อย ๆ นำดาบสั้นไปไว้ที่ปลายนิ้ว

ดวงตาของชายลึกลับแคบลง และดูเหมือนจะยิ้มออกมา “ไม่จำเป็นแล้ว… “

“ใช่ล่ะ!” ดวงตาของลั่วอู๋เบิกกว้าง และเขาก็ไม่ได้ยินเสียงของชายลึกลับ

ชายลึกลับตกใจเล็กน้อย

เขาเห็นลั่วอู๋ตรงหน้าเขา จากนั้นได้มีนกวิญญาณขาวปรากฏตัวขึ้น นกวิญญาณบินวนไปมาในอากาศและร่วงลงกับพื้น มันชูคอของมันขึ้นอย่างภาคภูมิ ท้าทายคนบางคน

หงส์น้ำเหรอ

เดี๋ยวก่อน มันไม่ใช่

ทำไมนกตัวนี้ถึงมีลักษณะเหมือนแร้งทราย

ในทันทีที่สัตว์วิญญาณนั้นได้ปรากฏตัวออกมา แต่ลั่วอู๋ต้องการทำอะไรกับมันกันล่ะ

ชายลึกลับเงียบไปครู่หนึ่ง: “เจ้าต้องการทำอะไร”

“แร้งทรายกลายพันธุ์ตัวนี้เกิดมาพร้อมหกทักษะ แม้ว่า คุณสมบัติของมันจะเป็นแค่ระดับทองแดง แต่มันก็สูงกว่าแร้งทรายทั่วไปอีก” ลั่วอู๋พูดอย่างจริงจัง “แร้งทรายตัวนี้มีมูลค่าสูงมาก ข้าใช้หินวิญญาณที่เหลือกับมัน”

แร้งทรายนั่นคืออะไรกันแน่!

ชายลึกลับตกใจเล็กน้อย

นกที่กลายพันธุ์งั้นเหรอ นี่มันหายากมากเลยนี่นา

เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับการมีอยู่ของสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์บนโลกนี้ แต่เขาไม่เคยได้เห็นด้วยตาของเขาเองเลย เพราะพวกมันได้ถูกเก็บสงวนเอาไว้

ความแข็งแกร่งของสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์นั้นไม่จำเป็นต้องมากกว่าพวกญาติพี่น้องของมันตามปกติ แต่มันจะมีคุณสมบัติที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวมันเอง เช่นเดียวกับแร้งทรายมันเกิดมาพร้อมหกทักษะ ซึ่งเรียกว่ามันน่าตกใจอย่างมาก

นอกจากลักษณะที่เป็นเอกลักษณ์แล้ว มันคงจะเป็นที่นิยมอย่างมาก

ทำไมกัน ไม่ว่าจะเป็นสายพันธุ์ไหน หากมีการกลายพันธุ์ สุดท้ายมันจะถูกประเมินได้ว่าเป็นสิ่งที่หายากมาก

แล้วเจ้าของร้านหนุ่มคนนี้ เขามีมันได้อย่างไร

กล่าวกันว่า ขุนนางในเมืองหลวงของจักรวรรดิชอบที่จะใช้สิ่งนี้เพื่อเปรียบเทียบกัน พวกเขานั้นมีสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์ ซึ่งเป็นเรื่องดีสำหรับการโอ้อวดเงินทุนกัน หากท่านมีเงินมากพอ ท่านไม่จำเป็นต้องซื้อสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์เลย

“ข้าทำอะไรได้บ้าง ข้าใช้เจ้านกโง่ตัวนี้จ่ายแทนได้ไหม” ลั่วอู๋ตะโกนออกมา ขณะที่ ชายลึกลับมองดูแร้งทรายกลายพันธุ์ตัวนี้อย่างตกตะลึง

แร้งทรายกลายพันธุ์ตัวนี้เหมือนจะเข้าใจที่ทั้งสองคนพูดกัน มันกระพือปีกอย่างแรง ดูเหมือนว่ามันจะไม่พอใจมากกับคำว่า “นกโง่”

ลั่วอู๋จ้องไปที่เจ้าแร้งตัวนั้น

เจ้านกโง่ มันชื่อว่าอะไรนะ

“ แน่นอน ว่าสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์นั้นมีมูลค่าอย่างมาก มันอาจจะมากกว่า 200,000 หินวิญญาณเลยก็ได้ ท่านแน่ใจงั้นหรือว่าท่านต้องการแลกเปลี่ยนสิ่งนี้กับคนสองคน” ชายลึกลับถามในทันที

ลั่วอู๋เดินไปยังชายลึกลับคนนั้น แร้งทรายกลายพันธุ์ได้จิกเขาขณะที่พูด “แน่นอน”

“ซู่!” แร้งทรายกลายพันธุ์โกรธมาก

มันเป็นสัตว์วิญญาณ แม้ว่าข้าจะว่ามันเป็นนกโง่ มันก็กล้าที่จะจิกข้าอยู่ดี

ตึก ตึก ตึก ตึก!

แร้งทรายกลายพันธุ์โมโหรุนแรง มันพุ่งเข้าไปใช้ปากจิกลั่วอู๋ทันที

ลั่วอู๋ก้มหลบ

เกิดอะไรขึ้นกับนกตัวนี้กัน สัตว์วิญญาณที่ถูกสังเคราะห์ขึ้นและถูกทำให้เชื่องแล้ว ข้าคือนายของเจ้านะ เจ้ากล้าทำร้ายข้าได้ยังไง

ลั่วอู๋รู้สึกได้ทันที

ใช่แล้ว เป็นที่ชัดเจนว่าแร้งทรายตัวนี้ถูกผูกไว้กับ พันธสัญญาของแผ่นควบคุมสัตว์วิญญาณ

มันอาจจะเป็น…

“เฮ้ย! เจ้านกโง่ ลงไป!” ลั่วอู๋ออกคำสั่ง

แร้งทรายกลายพันธุ์ชูคอขึ้นและไม่สนใจลั่วอู๋

กล่าวกันว่าสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์มักจะไม่ซ้ำกัน แร้งกลายพันธุ์ตัวนี้ไม่ได้มีเกิดมาพร้อมกับทักษะทั้งหก เพียงแต่เป็นพันธสัญญาโมฆะ

ลั่วอู๋ผงะไปเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้

พันธสัญญาโมฆะ น่าอับอายชะมัด

มีพันธสัญญาอยู่สองประเภท คือพันธสัญญาแผ่นควบคุมสัตว์วิญญาณ และพันธสัญญาวิญญาณ

พันธสัญญาวิญญาณ มิติแต่ละแห่งสามารถทำพันธสัญญาด้วยสัตว์วิญญาณเท่านั้น และไม่สามารถกลับใจ ผู้คนและสัตว์วิญญาณต่างเติมเต็ม มีอิทธิพลซึ่งกันและกัน

หลังจากทำพันธสัญญาวิญญาณ พวกเขาจะมีความเข้าใจร่วมกันและความเข้าใจโดยปริยายเมื่ออยู่ในการต่อสู้ และพวกเขาได้รับการเลื่อนระดับขึ้นหนึ่งขั้น ผู้ใช้พลังวิญญาณและสัตว์วิญญาณสามารถใช้ทักษะวิญญาณที่น่าเหลือเชื่อได้

พันธสัญญาแผ่นควบคุมสัตว์วิญญาณเป็นสัญญาระยะสั้น ซึ่งจำเป็นต้องเสริมความแข็งแกร่งให้กับผู้ทำพันธสัญญาด้วยตลอดเวลา และแผ่นควบคุมสัตว์วิญญาณก็สามารถควบคุมสัตว์วิญญาณที่ต่ำกว่าระดับทองเท่านั้น

ไม่ว่าพันธสัญญาประเภทใด ควรเป็นไปตามเงื่อนไขของสัตว์วิญญาณที่โดดเด่นและยินดีที่จะยอมรับพันธสัญญานั้น

แต่ว่าเจ้านกโง่ตัวนี้ ดูเหมือนมันจะไม่ได้ทำพันธสัญญาใดๆ ทั้งสิ้น

“เอาล่ะ! สองคนนี้เป็นของท่าน” ชายลึกลับที่มองดูอยู่ได้โยน อาฟูและเสี่ยวชากลับไปให้ลั่วอู๋

ลั่วอู๋หัวเราะและส่ายหัว “ข้ายังไม่ได้ยกมันให้กับท่านสักหน่อย”

“ไม่ต้องการแล้ว” ชายผู้นั้นวางดาบลง และยกมือเขาขึ้นอย่างช้าๆ

ลั่วอู๋หลุบตาลงและเสียงของเขาสงบนิ่งลง “เอาล่ะ! ผ่านการทดสอบครั้งที่สามแล้ว เรากลับไปด้วยกันเถอะท่านเจ้าของร้านคนเก่า”

บรรยากาศค่อนข้างตึงเครียด

มือของชายลึกลับนั้นแข็งตัวใน ขณะที่เขาเตรียมที่จะถอดหน้ากากออก

“เจ้า… ” ชายลึกลับเงียบไปสักครู่

“ข้าไม่ใช่คนโง่ ข้าไม่ได้จะกลั่นแกล้งหรือขัดขวางใครในเมืองแห่งความพินาศเลย แล้วใครกันที่อยากข่มขู่ข้าเป็นพิเศษ” ลั่วอู๋ยิ้มให้กับชายลึกลับ

“ท่านมีดาบ แต่ท่านไม่ได้ตั้งใจจะลงมือฆ่า”

“ท่านบุกเข้ามายังศาลาไป่หยู่ แต่ยาอายุวัฒนะและสมุนไพรกลับไม่หายไปเลย หรือท่านปล้นหินวิญญาณ แต่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ถูกพาออกไป”

“ดอกไม่ฟินิกส์เก้ากลีบ ยารวบรวมพลังวิญญาณ แร้งทรายกลายพันธุ์ ยารวบรวมพลังวิญญาณ, สมุนไพรวิญญาณ และ สัตว์วิญญาณ การประเมินมูลค่าของสิ่งเหล่านี้ของท่านนั้นแม่นยำมากเกินไป ข้าขอชื่นชมท่าน ข้าจะไม่สงสัยตัวตนของท่านด้วยสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดได้อย่างไร”

“เจ้าของร้านคนเก่า ระดับที่สามของท่านนั้นไม่เหมือนใครเลยจริงๆ” ดวงตาของลั่วอู๋เปล่งประกายจ้าและรอยยิ้มที่มุมปากของเขากว้างขึ้นเรื่อย ๆ