เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] – บทที่ 473 ทำไมข้าทำบ้างไม่ได้

บทที่ 473 ทำไมข้าทำบ้างไม่ได้?

บทที่ 473 ทำไมข้าทำบ้างไม่ได้?

“แม่นางชิว เกิดอะไรขึ้น?” ฉู่จงเทียนเลียนแบบคำถามของลูกสาว

“ท่านอ๋องฉู่! มีผู้หญิงคนหนึ่งออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้และเข้าโจมตีข้า! ถ้าไม่ใช่เพราะท่านอ๋องมาพอดี ข้าอาจจะ…อาจจะ…”

ชิวฮัวเล่ยน้ำตาไหลขณะที่นางพูด จากประสบการณ์ยาวนานในหอสุขนิรันดร์ นางจึงสามารถสั่งให้ตัวเองน้ำตาไหลราวกับเปิดปิดก๊อกได้ เสียงสะอื้นของนางดูสัตย์จริง ซึ่งมันสามารถทำให้หัวใจของผู้อื่นเต็มไปด้วยความสงสารนางได้อย่างง่ายดาย…

“ผู้หญิง?” ฉู่จงเทียนตกตะลึง เขาเหลือบมองลูกสาวของเขาโดยไม่รู้ตัว

ฉู่ฮวนเจาสะดุ้ง “ท่านพ่อมองข้าทำไม? ข้าอยู่กับท่านมาตลอดนะ!”

ฉู่จงเทียนเข้าไปสำรวจข้างในห้อง

เมื่อเห็นเก้าอี้และโต๊ะกระจัดกระจาย ท่าทางของฉู่จงเทียนก็เริ่มแปลกไป “แม่นางชิวเป็นผู้บ่มเพาะด้วยงั้นเหรอ?”

แต่ทำไมข้าไม่รู้สึกถึงคลื่นพลังชี่ที่ควรจะแผ่ออกจากร่างกายของนางเลย?

“ข้าไม่ใช่ผู้บ่มเพาะที่แท้จริง ข้าแค่ได้เรียนรู้กลเม็ดบางอย่างสำหรับเอาตัวรอดมาบ้างในขณะที่ใช้ชีวิตอยู่ในหอสุขนิรันดร์ ข้าจำเป็นต้องเอาตัวให้รอด” ชิวฮัวเล่ยมีข้อแก้ตัวอยู่ในมือ

ฉู่จงเทียนพยักหน้า คำอธิบายนี้สมเหตุสมผล เขามองไปรอบ ๆ “อืม มืดอย่างนี้ผู้บุกรุกคงมองไม่เห็นสิ่งต่าง ๆ อย่างชัดเจน การโจมตีส่วนใหญ่จึงพลาดไปโดนข้าวของแทน”

ชิวฮัวเล่ยกล่าวเสริมอย่างเร่งรีบ “ข้าแน่ใจว่าการมาถึงของท่านอ๋อง ทำให้อีกฝ่ายตื่นตระหนกจนหนีไป!”

โดยปกติแล้ว ฉู่จงเทียนไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับคำชมจากหญิงสาวมากนัก แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกภาคภูมิใจที่ได้รับคำชมจากนาง “ตระกูลฉู่ ของเราประมาทเลินเล่อ จนทำให้แม่นางชิวตกใจแล้ว ว่าแต่เจ้าบอกว่าผู้บุกรุกเมื่อครู่เป็นผู้หญิงงั้นเหรอ?”

“ถูกต้อง นางเป็นผู้หญิงและน่าจะยังเป็นหญิงสาวที่มีอายุไม่ต่างกับข้ามากนัก”

แถมยังมีหน้าอกใหญ่มากด้วย! ชิวฮัวเล่ยไม่ได้พูดออกมาสำหรับประโยคนี้

“หญิงสาว…” ฉู่จงเทียนงงงวย ทำไมช่วงนี้มีผู้บุกรุกมากเหลือเกิน? ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องบังเอิญหรือไม่?

เราจำเป็นต้องเสริมความปลอดภัยที่นี่ให้มากขึ้น!

ด้วยความคิดนั้น เขาจึงกล่าวว่า “แม่นางชิว บริเวณนี้อยู่ค่อนข้างไกลจากตัวคฤหาสน์หลัก ดังนั้นการรักษาความปลอดภัยจึงอาจจะหละหลวม ใครก็ได้พาแม่นางชิวไปที่ห้องพักแขกเดี๋ยวนี้!”

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ยอมให้ลูกเขยของเขานอนร่วมกับผู้หญิงคนนี้

ชิวฮัวเล่ยไม่ได้คัดค้าน “ขอบคุณ ท่านอ๋องฉู่”

นางสาปแช่งอยู่ในใจ ทั้งหมดเป็นความผิดของยัยผู้หญิงลึกลับนั่นคนเดียว! ถ้าไม่ใช่เพราะนังนั่น ความสัมพันธ์ของข้ากับอาซูคงลึกซึ้งยิ่งขึ้นไปแล้ว!

หลังจากส่งชิวฮัวเล่ยออกไปแล้ว ฉู่จงเทียนก็เรียกพ่อบ้านหงจง และสั่งให้เขาจัดการดูแลตรวจตราพื้นที่ของตระกูลฉู่ให้มากกว่าเดิม

ฉู่ฮวนเจาถูกส่งไปดูอาการพี่สาวของนาง ระหว่างทาง นางตระหนักว่าเดิมทีตัวเองมาเพื่อจัดการกับจิ้งจอกตัวนั้น แต่ท้ายที่สุดทำไมนางถึงปล่อยอีกฝ่ายไปง่าย ๆ แบบนี้?

อย่างไรก็ตาม เมื่อนึกถึงสภาพที่ยับเยินของอีกฝ่ายเมื่อครู่นี้ ความโกรธของนางก็ลดลงเล็กน้อย แถมในทางกลับกัน นางกลับรู้สึกชมชอบผู้บุกรุกที่บุกเข้ามา

เจ้าช่วยระบายความโกรธแทนข้าได้ดีจริง ๆ!

อย่างไรก็ตามฉู่ฮวนเจาก็เป็นคนที่แยกความแตกต่างระหว่างความสวยและความอัปลักษณ์ได้อย่างชัดเจน

นางคิดเสมอว่าชื่อเสียงของชิวฮัวเล่ยไม่มีมูล ท้ายที่สุดแล้วอีกฝ่ายจะสวยได้ขนาดไหนกัน?

แต่เมื่อครู่เมื่อนางได้เห็นกับตาแล้ว นางก็ต้องยอมรับว่าชิวฮัวเล่ยสวยจนน่าตะลึงจริง ๆ ทุกการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายแสดงให้เห็นถึงเสน่ห์ของผู้หญิงอย่างเต็มที่

นางก้มลงมองหน้าอกขนาดน่าเอ็นดูของตัวเอง “ขนาดของนางยังใหญ่มาก…” นางพึมพำเบา ๆ

“เจ้าพูดอะไร?” ฉินหว่านหรูยังคงยืนเฝ้าประตูอยู่นอกห้อง ทันใดนั้นนางก็สังเกตเห็นว่าลูกสาวคนรองกำลังเดินเข้ามาพลางพึมพำกับตัวเอง

“ม…ไม่มีอะไร ท่านแม่” เมื่อฉู่ฮวนเจาเห็นหน้าอกที่น่าประทับใจของแม่ตัวเอง นางก็ยิ่งรู้สึกหดหู่ใจมากขึ้นไปอีก

ทำไมข้าไม่สามารถสืบทอดขนาดหน้าอกจากแม่ของข้าได้? ถ้าเป็นอย่างนั้น ข้าก็ไม่จำเป็นต้องกลัวชิวฮัวเล่ยเลย

“ไม่มีอะไรจริง ๆ เหรอ?” ฉินหว่านหรูเอื้อมมือไปลูบหัวฉู่ฮวนเจา เมื่อสังเกตเห็นท่าทางที่ไม่เป็นธรรมชาติของลูกสาว ตอนนี้นางหนักใจมากพอแล้วกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับลูกสาวคนโตของนาง ดังนั้นนางจึงไม่ต้องการให้มีอะไรเกิดขึ้นอีกกับลูกสาวคนรอง

ใบหน้าของฉู่ฮวนเจาเปลี่ยนเป็นสีแดง นางรีบเปลี่ยนเรื่อง “มันไม่มีอะไรจริง ๆ! ท่านแม่ พี่ใหญ่เป็นไงบ้าง?”

ถึงคราวฉินหว่านหรูหน้าแดงบ้าง “พี่เขยของเจ้า…กำลังทำการรักษาอยู่…”

รอยยิ้มเบ่งบานบนใบหน้าของฉู่ฮวนเจา เมื่อนางได้ยินประโยคนี้ “พี่เขยน่าทึ่งจริง ๆ! ต่อไปถ้าข้าป่วย ข้าจะให้พี่เขยรักษาข้า!”

ฉินหว่านหรูหน้าซีดทันทีด้วยความตกใจ “ไม่มีทาง ไม่มีทาง!”

“ทำไม?” ฉู่ฮวนเจารู้สึกสับสน นางนึกไม่ออกว่าทำไมแม่ของนางถึงปฏิเสธ

“อย่าถามว่าทำไม ถ้าข้าบอกว่าไม่ก็คือไม่!” ใบหน้าของฉินหว่านหรูแดงก่ำด้วยความโกรธเมื่อคิดถึงวิธีการรักษาของซูอัน

“ทำไมถึงไม่เป็นไรสำหรับพี่ใหญ่ แต่ไม่ใช่สำหรับข้า? ท่านแม่ไม่ยุติธรรม!”

ฉู่ฮวนเจาไม่มีความสุข ความคิดของนางล่องลอยไปในความทรงจำที่แม่ของนางมักเอนเอียงไปทางพี่สาวของนางตั้งแต่ยังเด็ก แม้ว่านางไม่เคยพูดเรื่องนี้ตรง ๆ แต่เด็กทุกคนก็ยังต้องการเป็นคนที่พ่อแม่รักมากที่สุด

ความรู้สึกที่เก็บกดไว้ทั้งหมดของนางพรั่งพรู และน้ำตาของนางก็เริ่มไหลออกมา นางหันหลังกลับและวิ่งออกไปโดยไม่หันกลับมามองไม่ว่า ฉินหว่านหรูจะเรียกหานางอย่างไร

“เด็กคนนี้นี่!” ฉินหว่านหรูกระทืบเท้าด้วยความโกรธ ตอนนี้ฉู่ชูเหยียน กำลัง ‘รักษา’ ดังนั้นนางจึงไม่กล้าออกห่างประตูห้อง การกระทืบเท้าเป็นสิ่งที่นางสามารถทำได้มากที่สุดในตอนนี้

เจ้าเด็กโง่ เจ้ารู้หรือไม่ว่าพี่เขยของเจ้ากำลังทำอะไรกับพี่สาวของเจ้าอยู่? เจ้ายินดีที่จะให้เขาทำกับเจ้าด้วยหรือไง?

ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของไอ้เด็กเหลือขอซูอัน!

—

ท่านยั่วยุฉินหว่านหรูสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 531!

—

ภายในห้อง ซูอันลอบถอนหายใจ ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรกับข้านักหนา? เวลาอย่างนี้ทำไมนางถึงยังโกรธข้าอีก?

ฉู่ชูเหยียนสังเกตเห็นท่าทีผิดปกติของเขา “ม…มีอะไรงั้นเหรอ?” นางถามเสียงกระเส่า

นางสะดุ้งตกใจไม่กล้าเชื่อว่านี่คือเสียงของนางเอง นางไม่เคยพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบเครือเช่นนี้มาก่อนเลย

ซูอันยิ้ม “ไม่มีอะไรหรอก”

ก็แม่เจ้ารังแกข้าตลอด ถูกต้องแล้วที่ข้าจะเก็บดอกเบี้ยจากร่างกายของเจ้าแทน!

…

ฉินหว่านหรูยืนนานจนขาแข็ง แต่แล้วในที่สุดประตูห้องก็เปิดออก

ซูอันเดินออกมา สวมเสื้อผ้ามิดชิดเรียบร้อย

นางจ้องเขา เจ้าเป็นสัตว์ประหลาดหรือไม่? เจ้าใช้เวลานานขนาดนี้เลยเหรอ?

แต่ไม่มีทางที่นางจะพูดเรื่องนี้ออกมาดัง ๆ “ชูเหยียนเป็นอย่างไรบ้าง?” นางถามแทน

ซูอันตอบกลับ “นางพ้นขีดอันตรายแล้ว นางน่าจะฟื้นตัวเต็มที่หลังจากรักษาอีกสองสามครั้ง และหลังจากนั้นรากเหง้าของอาการบาดเจ็บน่าจะหายไปอย่างหมดจด”

ฉินหว่านหรูตกตะลึง “เจ้าจะ…อีกสองสามครั้ง?”

“ใช่” ซูอันตอบกลับอย่างไร้พิรุธ แน่นอนว่านี่เป็นความตั้งใจที่เห็นแก่ตัวของเขาเอง อันที่จริงหลังจากที่เขา ‘รักษา’ ไปในวันนี้ ฉู่ชูเหยียนก็ดีขึ้นมากแล้ว แต่ซูอันคงจะเป็นคนที่โง่สุด ๆ หากปล่อยโอกาสอันยิ่งใหญ่นี้ไป

ฉินหว่านหรูอ้าปากจะพูดหลายครั้ง แต่สุดท้ายนางก็ยอมแพ้และไม่พูดอะไรออกมา และรีบเข้าไปตรวจสอบอาการของลูกสาวแทน

ซูอันสงสัยว่ามันจะดูไร้เยื่อใยไปสักหน่อยหรือเปล่าหากเขาจากไปเลยในตอนนี้? อย่างไรก็ตาม ตอนนี้แม่กับลูกสาวกำลังสนทนากันเป็นการส่วนตัว มันคงค่อนข้างน่าอึดอัดถ้าเขายังอยู่ต่อ

แต่ในขณะที่เขากำลังจะจากไป เยว่ซานก็รีบวิ่งเข้ามาด้วยสีหน้าตื่นตระหนก “นายน้อย! ท่านอ๋องกับนายหญิงอยู่ที่ไหน? เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!”