เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 120 ภีมพลเปิดบาดแผลของตัวเอง
สภาพแวดล้อมที่ดาดฟ้าดีมากๆ รั้วเหล็กที่มีลวดลายแกะสลักอยู่ถูกพันด้วยสายไฟประดับที่ส่องแสงเป็นประกาย ที่มุมมีกระถางบอนไซประดับตกแต่งอย่างสวยงาม
คืนนี้ ดวงดาวสว่างไสวเต็มท้องฟ้า สวยงามจนทำให้คนหลงใหลมัวเมา ลมยามเย็นก็พัดเอากลิ่นหอมของกุหลาบมาโดนใบหน้า
“วันนี้ฉันเอาเวชระเบียนมาวิเคราะห์จะสำคัญอีกครั้ง” นภาลัยพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ในมุมมองของแพทย์ “ถ้าใช้การผ่าตัดปลูกถ่ายผิวหนังกับรอยแผลเก่า จะทำให้ผู้ป่วยเจ็บปวดมาก และถ้าใช้การทำเลเซอร์ ผลของมันก็ดูจะพอๆ กัน”
พ่อบ้านนำน้ำชาและผลไม้มาให้ นภาลัยกับภีมพลก็นั่งลงตรงข้ามโต๊ะ
“แล้วคุณมีข้อเสนออะไรที่ดีกว่านี้ไหม?” ภีมพลยกถ้วยน้ำชาขึ้นมามองอย่างละเอียด “ถ้ารักษาแผลแม่ผมได้ ผมจะให้คุณหนึ่งพันล้าน”
นภาลัยไม่ชอบวิธีการพูดคุยของเขา “มีเงินแล้วสุดยอดหรอ?”
“ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้น” ภีมพลพูดด้วยความจริงใจ “ตำแหน่งคุณนายนภาก็ยกให้คุณแล้ว นอกจากเงิน ผมก็ไม่รู้ว่าจะให้อะไรคุณได้อีก”
“เรื่องค่าตอบแทนไว้ค่อยว่ากัน คุณจำเรื่องที่คุณพูดวันนี้ให้ได้ก่อนเถอะ” นภาลัยพลิกดูสมุดบันทึก “คุณบอกว่าแม่ของคุณไม่เคยเปิดบาดแผลมาก่อน อีกทั้งยังปิดแผลอย่างแน่นหนามาตลอดทั้งปี แม้แต่ตอนที่อยู่ในวิลล่าของตัวเอง”
“ใช่”
“เธอจะต้องรู้สึกด้อยแน่ๆ” เธอพูด “ถึงได้ไม่ยอมให้ใครได้เห็นบาดแผลทั้งตัวของเธอได้อย่างง่ายดาย”
“อืม”
“ดังนั้น ฉันจำเป็นต้องแก้ปัญหาแรกก่อน นั่นก็คือให้เธอเชื่อใจฉัน” สายตาของนภาลัยมองทอดยาวไปและพูดอย่างช้าๆ “แต่การจะให้เธอไว้วางใจฉันก็ยากมากเพราะเธอเคยได้รับการรักษาและรู้สึกผิดหวังกับหมอมาก่อน”
ในข้อมูลเขียนเอาไว้อย่างชัดเจนว่ามีหมอรักษาเธอมาแล้วถึง 11 คน แต่กลับไม่ได้รับผลลัพธ์ที่ดีกลับมาเลย และคนสุดท้ายก็ถูกคะนึงนิตย์เตะออกไปด้วยความอารมณ์ร้อน
นภาลัยเอ่ย “แม่คุณไม่ชอบฉัน”
ภีมพลก็คิดถึงปัญหานี้เช่นกัน
“ในระหว่างกระบวนการรักษาแผลอาจจะเกิดอาการ Hyperplasia ขึ้น” เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “จำเป็นต้องใช้ยายับยั้งการเกิดหนังกำพร้าจำนวนหนึ่ง ส่วนที่เว้าลงไปเหล่านั้น ก็จำเป็นต้องเติมให้เต็ม ถึงแม้ว่าฉันจะไม่เคยเห็นว่าส่วนที่เว้าลงไปลึกแค่ไหน แต่ฉันสามารถศึกษาหายาที่จะใช้รักษาได้”
เธอคือ รมิตา เภสัชกรที่มีชื่อเสียง และเป็นอาจารย์ของ กรินทร์ นายแพทย์อัจฉริยะ
ภีมพลเชื่อในความสามารถทางด้านเภสัชกรรมของเธอ
แต่ปัญหาใหญ่ที่สุดในตอนนี้ก็คือ แม่ของเขา ไม่ยอมรับการรักษาจากเธอ
ถ้าแม่ของคุณสามารถเผชิญหน้ากับความจริงเรื่องเพลิงไหม้ครั้งนี้ได้ ไม่ปิดตัวเองเอาไว้อีก ฉันก็มั่นใจในตัวเธอ” สายตาของนภาลัยแสดงออกถึงความจริงจัง “ถ้าคุณยอมเชื่อใจฉัน ฉันก็สามารถรักษาแผลใจให้เธอได้”
“คุณอยากรู้สาเหตุของการเกิดเพลิงไหม้ใช่ไหม?” ภีมพลสายตาลึกซึ้ง
เธอพยักหน้า “ฉันเป็นหมอ คุณควรจะให้ความร่วมมือกับฉัน แต่ไม่ว่าฉันจะเป็นใครก็ตาม ฉันก็ยังเป็นแม่ของแชมป์กับขวัญข้าว ฉันไม่ทำเรื่องอะไรให้พ่อของพวกเขาเสียเปรียบหรอก”
ภีมพลรู้ดี เขามองคนออก
ถึงแม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะทำให้คนอื่นไม่สามารถมองเธอออกทั้งหมด แต่เธอก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร
ทั้งสองสบตากัน และภีมพลเลือกที่จะเชื่อเธอ
ณ ห้างสรรพสินค้าที่เต็มไปด้วยสถานการณ์อันตราย เขาสามารถมาจนถึงตำแหน่งที่อยู่ในทุกวันนี้ได้และกลายเป็นตำนานที่ทุกคนให้ความเคารพ แต่คนที่ภีมพลไว้วางใจได้ กลับมีเพียงไม่กี่คน
“แม่ของผมชื่อ คะนึงนิตย์ แต่เพราะพ่อของผม แต่งงานเข้ามาในตระกูลกงพลี ดังนั้น ผมก็เลยใช้นามสกุลแม่” ภีมพลหยุดครู่หนึ่ง เหมือนกำลังพูดถึงเรื่องราวของคนอื่นอยู่ “ตั้งแต่รู้ความ ผมก็มักจะรู้สึกว่า ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับแม่ไม่เหมือนกับพ่อแม่คนอื่นๆ”
นภาลัยตั้งใจฟังโดยไม่ขัดจังหวะ
“ในปีนั้น ที่ผมอายุ 12 ปี ผมหยิบโทรศัพท์ของพ่อขึ้นมาและพบว่าพ่อมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับผู้หญิงอีกคนโดยบังเอิญ”
พ่อของเขามีชู้หรอ?
นภาลัยหยิบถ้วยชาขึ้น เธอรู้สึกว่าภีมพละกำลังเปิดบาดแผลของตัวเองอยู่
