เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก – บทที่ 244 จูบฉัน รุกหน่อยสิ

เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่244 จูบฉัน รุกหน่อยสิ

จนกระทั่งไวศิษฎ์มายืนอยู่ข้างโซฟาและเงาร่างของเขาก็ปกคลุมลงมา นภาลัยถึงได้รู้ว่าเขามา

เธอรีบเก็บโทรศัพท์ แต่เขาก็ยังมองเห็นคำในแถบค้นหาได้อย่างชัดเจน

ไวศิษฎ์ไม่ได้โกรธ เขานั่งลงข้างเธอและพาดแขนโอบไหล่ของเธอ

การกระทำนี้ทำให้เธอตกใจมาก ร่างกายของเธอแข็งทื่อ เธอพลันหันไปมองเขาทันที！

สายตาของทั้งสองประสานกัน ไวศิษฎ์ไขว้ขาของเขา บนใบหน้าของเขามีความแน่วแน่ปรากฏอยู่เล็กน้อย นิ้วที่จับไหล่ของเธอแน่นขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ “อยากจะรู้ข่าวคราวของเขา ทำไมถึงไม่ถามฉันตรงๆ ล่ะ？”

ถามเขา？

เขาบอกเองไม่ใช่เหรอว่า ในวิลล่าหลังนี้อย่าให้เขาได้ยินเรื่องเกี่ยวกับภีมพลแม้แต่น้อยไม่ใช่หรือไง？

เธอจะถามยังไง？

วันนี้ไวศิษฎ์ดูเหมือนว่าจะอารมณ์ดี มีรอยยิ้มจาง ๆ บนมุมริมฝีปากของเขา “เธอทำให้ฉันพอใจ แล้วฉันจะบอกเธอว่าเขาเป็นยังไงบ้าง”

นภาลัยยิ้มแห้งอย่างบอกไม่ถูก “…”

เขากล่าว “ฉันจะไม่บังคับให้เธอทำสิ่งที่เธอไม่อยากทำ แต่ฉันอยากเห็นเธอรุกบ้าง”

“นายหมายความว่ายังไง？”นภาลัยจ้องเขาอย่างหวาดระแวง ราวกับว่าเขากำลังเหวี่ยงแหอยู่เลย

“หมายความว่าในเมื่อเธอสัญญาว่าจะเป็นผู้หญิงของฉัน เธอห้ามเย็นชากับฉันแบบนี้และห้ามทำเมินฉัน ”ไวศิษฎ์เลิกคิ้วขึ้น “ในอนาคตฉันจะพาเธอไปเปิดตัวต่อหน้าสาธารณชน ดังนั้นเธอต้องรู้ที่จะปรับตัวกับความสัมพันธ์นี้”

นภาลัยก็เข้าใจอะไรขึ้นมาทันที “เขาพ้นขีดอันตรายแล้ว？เขายังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า？”พาเธอไปเปิดตัวเพื่อยั่วภีมพลให้โกรธ？

ไวศิษฎ์หันมามอง ใช้สายตาสำรวจและเชยชมเธอ “เธอประหม่าเกินไปแล้ว”นิ้วยาวนวดผมที่หูของเธอเล่น “ทำไมเธอถึงฉลาดนักนะ？ไม่แปลกใจเลยที่เขาถึงรักเธอมาก แม้ตายเพื่อเธอก็ยอม”

“ตกลงแล้วเขาเป็นอย่างไรบ้าง？”นภาลัยกังวลใจมากพลางถามอย่างตื่นเต้น “นายได้ข่าวคราวอะไรของเขาแล้วใช่หรือเปล่า？”

“จูบฉัน” ชายหนุ่มปล่อยมือ สองมือกอดอกเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ แล้วหลับตาลง “รุกหน่อยสิ”

ใจของนภาลัยสั่นสะท้าน

ในใจเธอรู้สึกเศร้า เมื่อเห็นท่าทีของผู้ชนะที่เยาะเย้ยถากถาง

แต่เพื่อได้ทราบข่าวคราวของภีมพล เธอไม่มีทางเลือก

ดังนั้นนภาลัยจึงกลืนความคับข้องใจของเธอทั้งหมดลงไปเธอขยับเข้าไปใกล้เขาด้วยหัวใจที่มืดดำ และริมฝีปากสีชมพูของเธอก็จุมพิตบนใบหน้าของเขาอย่างเฉื่อยชา

วินาทีนี้มีความสำคัญอย่างลึกซึ้งต่อไวศิษฎ์ ราวกับว่ากระแสไฟฟ้าพุ่งตรงไปยังก้นบึ้งของหัวใจ ทำให้เขารู้สึกชาไปทั้งร่าง

เขาจดจำความรู้สึกในช่วงเวลานี้ได้

ผู้หญิงตั้งมากมายที่เริ่มจูบเขาก่อน มีเพียงคราวนี้เท่านั้นที่เขารู้สึก

เขาลืมตาขึ้นและดวงตาของทั้งสองก็ประสานกันอีกครั้ง

“เขาเป็นอย่างไรบ้าง？”นภาลัยอดกลั้นความโศกเศร้าและถามตรงๆ

ดูเหมือนว่าไวศิษฎ์จะมองเห็นความเจ็บปวดของเธอ “เธอมีจิตวิญญาณของการทำธุรกิจมากนะ”เขาเองก็ไม่อยากทรมานเธออีก จึงบอกว่า “ภีมพลโชคดี ยมบาลไม่รับเขา หลังจากผ่าน 36 ชั่วโมงของการช่วยชีวิต ในที่สุดเขาก็ได้ชีวิตของเขากลับมา”

ในที่สุดหัวใจที่บีบแน่นกว่าครึ่งเดือนก็ผ่อนคลายลงบ้างแล้วเล็กน้อย นภาลัยหายใจเข้าลึก ๆ ราวกับว่าในที่สุดเธอก็ได้ลองสูดออกซิเจนแล้ว

เธอรู้สึกว่าตัวเธอเองก็ยังมีชีวิตอยู่เช่นกัน

ไวศิษฎ์กล่าวต่อ “แต่ว่าตอนนี้เขายังไม่ฟื้น เขาเพิ่งกลับมามีชีวิต อาจจะกลายเป็นเจ้าชายนิทรา หลังจากที่เขาฟื้นบางทีอาจจะเกิดสภาวะอะไรบางอย่าง ทั้งหมดนี้ไม่เป็นที่แน่ชัด กรินทร์ยังคงอยู่ในนิวยอร์ก”

เมื่อนภาลัยได้ยิน ในดวงตาสีเข้มเต็มไปด้วยหยาดละอองน้ำ

ภีมพลยังอยู่นิวยอร์ก…

ไวศิษฎ์ยื่นโทรศัพท์มือถือของตนให้เธอ “เธอลองโทรหากรินทร์ดูได้”

“……”นภาลัยลืมตาขึ้น

ทั้งสองคนสบสายตากันอีกครั้ง

เธอรู้สึกได้ว่าเขาไม่ได้พูดเล่น จึงเอื้อมมือไปรับโทรศัพท์

ไวศิษฎ์ลุกขึ้นเดินออกไป แล้วปิดประตูห้อง

นภาลัยหน้าซีดขาว เธอกลั้นใจกดเบอร์ของกรินทร์…