เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 764 ฝันร้าย
ในคืนเดียวกัน
ในคอนโดเช่าแห่งหนึ่ง นุชวรายังไม่ได้ไปอาบน้ำ เธอนั่งเหม่อลอยอยู่บนโซฟาด้วยความไม่สบายใจ
หางาน…เงินเดือนห้าพันแปดพันไม่อยากทำ เงินเดือนห้าหมื่นแปดหมื่นก็ไม่มีความสามารถ
เดิมทีใช้เงินของญาณี ในใจเธอก็ไม่สบายใจ
แต่ตอนนี้ กลับเป็นหนี้อีกสองล้าน…
ถึงแม้เธอจะบอกว่าไม่ต้องคืน แต่เงินจำนวนเยอะขนาดนั้น มันทำให้นุชวราไม่สบายใจ
เธอควรตอบแทนญาณียังไง?
นุชวราครุ่นคิด จู่ๆก็มีภาพภาพหนึ่งโผล่ขึ้นมาในหัวของเธอ ในที่สุดมันก็มาหยุดอยู่ที่กล่องสีเงินใบนั้น… เธอจำรหัสได้
แต่กล่องใบนั้นอยู่ที่บริษัท เธอทำอะไรไม่ได้
แต่ถ้ากล่องใบนั้นไม่ได้อยู่ที่บริษัทล่ะ?
อีกสองวันไวศิษฎ์จะมาถ่ายวิดีโอโปรโมต นี่อาจเป็นโอกาสดี
คิดแบบนี้ นุชวราก็ไม่รู้สึกหดหู่ขนาดนั้น เธอลุกขึ้นและเดินเข้าไปในห้องน้ำ
และในคอนโดอีกแห่งหนึ่ง
เสียงน้ำไหลดังออกมาจากห้องน้ำ ชัยเดชอยู่ข้างใน
บนเตียงที่ยุ่งเหยิง ผ้าปูที่นอนครึ่งหนึ่งตกอยู่บนพื้น ญาณีนอนมองเพดานด้วยความเหนื่อยล้า สิ้นหวังด้วยและขยะแขยง เธอกำหมัดแน่น อยากจะข่วนผ้าห่มให้ขาด
เมื่อชัยเดชเดินออกมา เธอแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว และเดินไปที่ห้องน้ำด้วยท่าทีเย็นชา
คืนนี้ชัยเดชจะอยู่ที่นี่
เขาถือโทรศัพท์ยืนอยู่หน้าหน้าต่าง เขากดปฏิเสธอย่างรวดเร็ว
และอีกฝ่ายก็ไม่โทรมาอีก…
เพราะชัยเดชเพิ่งใช้ห้องน้ำไป ญาณีขยะแขยงที่สุด แม้แต่อากาศก็สกปรก แต่เธอไม่มีทางเลือก
“อย่า… อย่าฆ่าฉันเลย อย่าฆ่าฉัน! ฉันผิดเอง ฉันมันเลว!”
เสียงที่ราวกับฝันร้ายผสมกับเสียงน้ำวนเวียนอยู่ข้างหูของเธอ ล้างยังไงก็ล้างไม่ออก
ญาณีนึกถึงคืนที่น่ากลัวนั้นอีกครั้ง ตอนที่เธออายุสิบขวบ หลังจากที่เธอถูกแม่ตัวเองบังคับให้นอนกับผู้ชายป่าเถื่อนนับครั้งไม่ถ้วน ในที่สุดเธอก็หยิบมีดขึ้นมาอย่างหมดความอดทน…
เธอระบายความโมโหในใจ และอยากฆ่าแม่ของตัวเองให้ตายราวกับคนเสียสติ！
“เธอไม่ใช่คน ฉันเกลียดเธอ!”
“ทิพานัน ไปตายซะ!”
“ไปตายซะ!”
คืนนั้น ดูเหมือนมีปีศาจสิงอยู่ในตัวเด็กอายุสิบขวบ ญาณีไม่มีความอาลัยอาวรณ์กับผู้หญิงที่ราวกับปีศาจคนนี้อีกต่อไปแล้ว
เธอหนีออกจากบ้านนับครั้งไม่ถ้วน และถูกทิพานันจับกลับมานับครั้งไม่ถ้วน จากนั้นก็ทรมานเธออย่างวิปริต ทุกครั้งที่เธอเป็นหนี้การพนัน ญาณีก็ต้องเจอกับหายนะ
เธอออกแรงขนาดนั้น ใช้มีดฟันจนมืออ่อนแรงก็ยังไม่ตาย?
ญาณีรู้สึกกลัว เธอไม่อยากติดคุก… ไม่อยากถูกตำรวจจับ
เดินออกมาจากห้องน้ำ เธอเดินตรงเข้าไปในห้องหนังสือและล็อกประตู
วาดโครงร่างบนกระดาษตามคำอธิบายของนุชวรา วาดเสร็จก็ส่งให้นุชวราดูในวีแชท ตอนนี้เป็นเวลาตีสอง
เธอโทรหานุชวรา นุชวรารับสายด้วยความมึนงง “ฮัลโหลค่ะ”
“ดูวีแชท ตอบข้อความฉันด้วย” ญาณีพูดอย่างชัดเจน จากนั้นก็วางสาย
นุชวราได้สติกลับมา เธอลุกขึ้นนั่งและเปิดวีแชทดู เห็นภาพออกแบบที่ญาณีส่งมา เธอถึงกับตกใจ
เธออธิบายดีเกินไปหรือญาณีเป็นอัจฉริยะกันแน่?
“วาดเหมือนมากเลย” เธอตกใจ “เหมือนกันมาก…”
ญาณีถามเธอในวีแชร เหมือนไหม?
เธอตอบกลับด้วยความตกใจ
เหมือนกันมาก!
จากนั้นโทรศัพท์ก็เงียบไป
นุชวราก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ แต่เธอกลับนอนไม่หลับอีกต่อไป ญาณีจะทำอะไร? ออกแบบเหมือนกันขนาดนี้?
