หลายวันที่ผ่านมานี้ หนานกงเยี่ยไม่ได้กลับวิลล่าหย่าเก๋อ และเธอก็ไม่ได้เจอเขาที่บริษัทด้วย
เหลิ่งรั่วปิงไม่เคยถาม เธอทำงานเหมือนปกติ และตั้งใจออกแบบโครงสร้างตึกอาคารของโรมแรมอิมพีเรียล เธอต้องการให้งานมันออกมาไวๆ และต้องการได้รับการยอมรับจากหนานกงเยี่ยโดยเร็ววัน และต้องการได้รับอำนาจการออกแบบตึกอาคารที่เป็นแลนด์มาร์กของเมืองหลง
เธอก็รู้ดี ไม่ว่าเธอกับหนานกงเยี่ยมีความสัมพันธ์อะไรกัน และเคยทำเรื่องที่ลึกซึ้งต่อกัน ทว่าหากเธอไม่มีความสามารถจริงๆ หนานกงเยี่ยก็คงไม่มีทางให้อำนาจในการออกแบบกับเธอหรอก เพราะว่าเขาคือราชาที่สุขุม ฉลาดหลักแหลม และเลือดเย็น คนๆ นี้ไม่มีทางปล่อยให้ผู้หญิงมาเปลี่ยนแปลงกฎในการทำงานของเขาหรอก
เธอไม่ได้เจอหนานกงเยี่ยติดต่อกันสามวัน และเธอก็แอบได้รับข่าวสารจากเพื่อนร่วมงาน ที่แท้เขาออกไปดูงานต่างประเทศนี่เอง
เหลิ่งรั่วปิงหัวเราะเยาะตัวเอง ถึงแม้ว่าเธอจะมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง ทว่าทุกๆ การเคลื่อนไหวของเขา เธอต้องรู้จากปากของพนักงานที่ชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องของเจ้านาย พอมาคิดดูแล้ว เธอก็แค่ของเล่นแก้เหงาของเขาเท่านั้น ตอนที่ต้องการก็มาหาเธอ และถ้าไม่ต้องการก็ผลักไสและไม่สนใจเธอ แน่นอนว่าเธอเองก็ไม่มีสิทธิ์ไปร้องขออะไร เพราะว่านี่แหละคือความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขา เป็นแค่การทำการแลกเปลี่ยนกันที่เลือดเย็นมากๆ เขาไม่มีหน้าที่รายงานทุกการเคลื่อนไหวของตัวเองให้เธอ และเธอเองก็ไม่มีสิทธิ์ไปถาม
วันที่สี่ เหลิ่งรั่วปิงบังเอิญเจอลั่วเฮิ่งในลิฟต์
วันนี้เหลิ่งรั่วปิงก็ใช้ชีวิตเหมือนปกติ เธอเลิกงานสายหน่อยๆ ตอนที่เธอขึ้นลิฟต์ไปลงชั้นหนึ่ง ก็บังเอิญเจอลั่วเฮิ่งที่ออกจากลิฟต์ด้านข้าง เขาคือบริษัทรับเหมาก่อสร้างให้กับบริษัทหนานกง เขามาหนานกงก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกอะไร
ตอนที่เจอลั่วเฮิ่ง ในใจของเหลิ่งรั่วปิงสั่นสะเทือนอย่างแรง ความอาฆาตแค้นเหมือนดั่งเมล็ดพืชที่งอกออกมาจากพื้นดิน จากนั้นก็เติบโตจนทะลุก้อนเมฆบนท้องฟ้าด้วยบ้าระห่ำ ความรู้สึกเกลียดแค้นนี้สามารถทำให้ท้องฟ้าทะลุเป็นรูโหว่ได้ หมัดที่กำไว้แน่นๆ ของเธอก็ค่อยๆ คลายออก พอคลายออกก็กำให้แน่นขึ้นอีก เธออยากจะเข้าไปบีบคอเขาใจจะขาด
เธอจำได้อย่างแม่นยำ ตอนนั้นหลังเขากับเจี่ยนชิวสุมหัวกันทำร้ายพ่อของเธอให้ตาย แล้วยังคิดวางแผนทำร้ายเธออีก ตอนนั้นเธอก็แค่เด็กผู้หญิงอายุสิบสามปีเท่านั้น เขากลับต้องกระทำชำเรากับเธอ หลายครั้ง เขาต้องการจะลวนลามและล่วงละเมิดเธอ เธอเองก็ขัดขืนสุดชีวิต เขาจึงตบตีเธออย่างรุนแรงจนทำให้เธอหัวแตกและเลือดใหล
ในครั้งสุดท้าย ถ้าไม่ใช่เพราะว่าพ่อบ้านตั้งใจแสร้งทำเป็นมีธุระแล้วไปเคาะประตู เขาก็คงจะข่มขืนเธอไปแล้ว ครั้งนั้น เขาดูบ้าระห่ำมาก เขากดเธอไว้บนพื้น และแสดงความบ้าอำนาจว่าครั้งนี้เขาต้องได้เธอให้ได้ หลังจากนั้น เธอก็ได้รู้ถึงสาเหตุว่าทำไมเขาถึงต้องโหดเหี้ยมทารุนกับเธอในครั้งนั้น และเขาพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อได้เธอ เพราะว่าเขาได้ตัดสินใจไปแล้วว่าจะลงมือฆ่าเธอ แต่ก่อนที่จะฆ่าเธอ เขาก็อยากจะทำในสิ่งที่เร้าใจจนทำให้เขาขึ้นสวรรค์ก่อน
ครั้งนั้น เพราะว่าพ่อบ้านได้ขัดขวางเรื่องดีๆ ที่เขาจะกระทำ เขาจึงทำร้ายพ่อบ้านจนบาดเจ็บปางตาย จากนั้นก็ไล่เขาออก คืนนั้น เขาก็จุดไฟเผาบ้านพร้อมกับเจี่ยนชิว
เธอไม่สามารถลืมเลือนหน้าตาอันน่ารังเกียจนี้ของเขาได้ และไม่มีวันลืมเรื่องที่เขาข่มเหงและทรมานเธอ การทีเธอกลับมาเมืองหลงก็เพื่อที่จะถีบเขาลงนรก
ถึงแม้ตอนนี้เธอมีความสามารถที่จะฆ่าเขา ระยะห่างที่ใกล้กันมากขนาดนี้ เธอแค่เอามีดเหลาดินสอที่อยู่ในมือของเธอโยนออกไป ก็สามารถปาดคอของเขาอย่างแม่นยำได้ ทว่าเธอกลับไม่ได้คิดจะทำแบบนั้น
เธอไม่มีทางทำให้เขาตายอย่างไม่ทุกข์ทรมานแบบนี้ นั่นมันง่ายไปสำหรับเขา เธอจะทำให้เขาลิ้มรสชาติที่ล้มลงมาจากที่สูง เธอต้องการให้เขาเสียทุกอย่างไป และทำให้เขาหมดสิ้นความหวังในความเจ็บปวด และทุกข์ทรมานในความสิ้นหวัง จากนั้นก็ค่อยๆ ตายไปในความทุกข์ทรมานที่ต้องพบเจอ เธอจะให้เขาลิ้มรสแห่งความกลัวที่ต้องเผชิญกับนรกว่าเป็นยังไง
พอเห็นเหลิ่งรั่วปิง ลั่วเฮิ่งก็รู้สึกตกตลึงจนอ้าปากกว้าง ถึงแม้จะผ่านไปสิบปีแล้ว เหลิ่งรั่วปิงยังคงเหมือนตอนนั้น ถึงแม้บุคลิกภาพจะเปลี่ยนไปไม่เหมือนจากเดิม ทว่ารูปลักษณ์หน้าตากลับดูเหมือนที่ผ่านมา
Related
