หยางหลงที่ได้ยินจ้าวเฉินกล่าวออกมาเเบบนั้นจึงกล่าวถามกลับไปว่า
” ถึงเเม้ว่าอะไร ”
จ้าวเฉินได้กล่าวออกมาว่า
” ข้าไม่รู้พื้นเพหรือเบื้องหลังใดของชายหนุ่มที่ชื่อเฟยหลงเลยไม่รัูว่าเขานั้นมาจากไหนเเละการที่นางยอมรับว่าเขาคนนั้นเป็นอาจารย์ของนางยิ่งทำให้ข้าไม่เข้าใจ………….. ”
หยางหลงได้กล่าวถามต่อไปอีก
” เจ้าไม่เข้าใจอะไร ”
จ้าวเฉินได้ถอนหายใจออกมาเเล้วกล่าวกับหยางหลง
” เฮ้อ…………………… ถ้าตัวชายหนุ่มคนนั้นมีความสามารถมากขนาดนั้นเเล้วทำไมเขาต้องมายังเมืองเเห่งนี้เพราะอะไร ”
หยางหลงที่ได้ยินเช่นั้นก็ได้เงียบไปจ้าวเฉินที่เห็นดังนั้นจึงกล่าวต่อไป
” ข้าก็ไม่เเน่ใจว่าทำไมเเละหลาวสาวของข้านั้นได้รับการสั่งสอนเกี่ยวกับการปรุงยาจากชายชราคนนั้นเเล้ว ”
” เเต่ทำไมหงเอ๋อถึงได้มากันชายหนุ่มคนนี้เเละบอกว่าตัวนางนั้นเป็นศิษย์ของเขา ”
หยางหลงที่ฟังคำกล่าวของจ้าวเฉินอยู่นั้นก็ได้กล่าวออกมา
” ถ้าอย่างงั้นก็ต้องเป็นปู่ของนางที่อนุญาตให้ตามชายหนุ่มคนนั้นมาก็เป็นได้…………………เพราะเหตุผลบางอย่าง ”
หยางหลงที่เห็นว่าจ้าวเฉินนั่งคิดเรื่องราวของเจียงหงอย่างเคร่งขรึมจึงกล่าวออกมาว่า
” เจ้าจะมัวมานั่งคิดเรื่องราวของนางทำไมเรื่องราวของพวกเขาเพียงเเค่ปล่อยเป็นไปตามโชคชะตาเถอะ ”
หยางหลงพูดจบก็ได้ยกจอกสุราขึ้นมาดื่มรวดเดียวเเละกล่าวออกมาว่า
” คิดไปก็เท่านั้นเเหละมาๆดื่มกับข้าดีกว่า ”
จ้าวเฉินที่ตอนนั้นกำลังคิดเรื่องราวต่างๆที่เป็นไปได้อยู่ก็ทำสีหน้าแปลกไปพร้อมกับกล่าวกับตนเองอย่างเเผ่วเบา
” หรือว่าหงเอ๋อนางนั้นจะ…………………… ”
สุดท้ายเเล้วจ้าวเฉินได้ถอนหายใจออกมา
” เฮ้อ……………….. ชั่งเถอะปล่อยให้โชคชะตานำพาก็เเล้วกันเรื่องของเด็กคนนั้นจะเป็นยังไงก็ให้นางเป็นคนจัดการเองดีกว่า………….. ”
จ้าวเฉินก็ได้ยกจอกสุราขึ้นมาดื่มหมดในรวดเดียวเเล้วกล่าวกับหยางหลงว่า
” มาไม่เมาไม่เลิก ”
หยางหลงที่ได้ยินเจ้าเฉินกล่าวออกมาเเบบนั้นจึงกล่าวตอบกลับไป
” ดี…………………. นี่เเหละเพื่อนของข้าไม่เมาไม่เลิก ”
หลังจากนั้นทั้งสองก็ได้เริ่มดื่มมุราราวกันดื่มน้ำโดยที่ไม่มีใครยอมใครราวกับว่าใครที่ล้มลงไปก่อนนั้นจะเป็นผู้ที่อ่อนเเอ
ทางด้านเฟยหลงมี่ตอนนี้นั้นกำลังจ้องมองหม้อปรุงยาหยูหงเเล้วกล่าวออกมาว่า
” เจ้าคิดว่าถ้าข้านั้นจะใช้สมุนไพรปรุงยาเพื่อที่จะเพิ่มการบ่มเพาะข้ายังขาดสมุนไพรบางอย่างอยู่เเต่ในตอนนี้ข้ายังไใ่รู้ว่าจะหาจากไหนดี ”
หม้อปรุงยาหยูหงที่ได้ยินเฟยหลงกล่าวออกมาเเบบนั้นจึงกล่าวถามกลับไปว่า
” งั้นทำไมเจ้าไม่ใช้สมุนไพรที่มีความสามารถเเละสรรพคุณที่ใกล้เคียงกันมากที่สุดละมันก็คงพอที่จะทนเเทนกันได้บ้าง ”
เฟยหลงที่ได้ยินเเบบนั้นก็ได้กล่าวตอบหม้อปรุงยาหยูหงกลับไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
” ไม่ได้ถ้าสมุนไพรนี้มันเป็นสมุนไพรหลักของตัวเม็ดยาไม่สามารถใช้สมุนไพรที่มีความใกล้เคียงกันมาที่สุดมาเปลี่ยนเเปลงได้ยกเว้นเเต่จะเป็นสมุนไพรเสริมเท่านั้น ”
หม้อนปรุงยาหยูหงที่ได้ยินคำกล่าวของเฟยหลงได้เเต่นิ่งเงียบไป
ทางด้านเฟยหลงทำกำลังครุ่นคิดอย่างหนักอยู่ก็ได้กล่าวออกมา
” ชั่งมันเถอะข้าจะปรุงเม็ดยาที่ดีที่สุดก็ปรุงได้เพียงเท่านี้ก็พอส่วนเรื่องของส่วนผสมที่ขาดไปนั้นก็เพียงเเค่ภาวนาให้หาพบเร็วๆเเล้วละ ”
เมื่อคิดได้ดังนั้นเฟยหลงจึงเริ่มการปรุงยาที่เขาต้องการเเละมีวัตถุดินสำหรับปรุงยาที่ต้องการอย่างเพียงพอ
เฟยหลงได้สูดหายใจเข้าลึกๆเเละปล่อยออกมาพร้อมกับกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เริ่มจริงจังขึ้น
” เอาละมาเริ่มกันเถอะ “
