เมื่อเฟยหลงเห็นร่างจิตวิญญาณของเฒ่าลู่หายไปแล้วจึงกล่าวออกมาว่า
” จิตวิญญาณหอคอยราวัลที่เหลือของข้าละ ”
เมื่อเฟยหลงกล่าวจบจิตวิญหอคอยก็ได้กล่าวตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว
” รางวัลของเจ้านั้นไม่ต้องห่วงข้าจะมอบให้ครบตามจำนวนเองรับรองว่าไม่ขาดไปเเม้เเต่น้อย ”
จิตวิญญาณหอคอยเงียบไปชั่วครู่ก่อนที่จะทำให้สถานที่รอบด้านของเฟยหลงนั้นเปลี่ยนไปเล็กน้อย
ซึ่งนั้นก็คือการที่รูปปั้นเหล่านั้นหายไปหมดเหลือเพียงเเค่ห้องโถงที่ว่างเปล่าเท่านั้นเเล้วเสียงของจิตวิญญาณหอคอยขั้นบันไดได้ดังขึ้นมา
” เจ้ารับรางวัลของเจ้าไป ”
เมื่อจิตวิญญาณหอคอยขั้นบันไดกล่าวจบก็ได้มีเเทนหินปรากฏออกมาเเล้วด้านบนนั้นมีเเหวนวงหนึ่งวางไว้อยู่เฟยหลงจึงเดินไปหยิบขึ้นมาก่อนที่จะพบว่ามันคือ
” แหวนมิติอย่างนั้นเหรอ……….รางวัลก็ไม่เเย่ทีเดียวเเต่ไม่น่าจะมีเเค่นี้ใช่ไหม”
เมื่อเฟยหลงกล่าวจบเสียงของจิตวิญญาณหอคอยก็ได้กล่างขึ้นมาว่า
” เจ้าลอดูสิ่งของที่ถูกใส่ไว้ในเเหวนก่อนเเล้วเจ้าค่อยกล่าวออกมาต่อ…………… ส่วนเรื่องว่าเปิดแหวนมิติยังไงนั้นเจ้าคงรู้ใช่ไหม ”
เฟยหลงได้เรียกดาบหักสีขาวออกมาเเล้วนำไปกรีดปลายนิ้วของตนเองเเล้วหยดเลือดบนเเหวนมิติเพียงหนึ่งหยด
เเล้วเเหวนมิติได้เปร่งเเสงสีเเดงออกมาเล็กน้อยซึ่งนั้นก็แปลว่าเฟยหลงได้ทำสัญญากับเเหวนมิติวงนั้นเรียบร้อย
เฟยหลงได้นำเเหวนวงนั้นมาสวมบนนิ้วมือของตนเองเเล้วกล่าวออกมาว่า
” เเเหวนมิติเเละทรัพยากรด้านในนั้นคงพอที่จะสามารถให้ข้าก้าวข้ามไปยังขอบเขตหลอมรวมขั้นกลางหรือขั้นสูงได้เลย ”
เมื่อเฟยหลงกล่าวจบก็ได้กล่าวออกมาอีก
” จิตวิญญาณหอคอยเจ้ายังอยู่ไหม ”
จิตวิญญาณหอคอยที่ถูกเฟยหลงเรียกออกมานั้นจึงกล่างถามออกมา
” เจ้าเรียกข้าอีกทำไม ”
เฟยหลงได้กล่าวในสิ่งที่ตนเองคิดออกมาด้วยความรวดเร็ว
” ทรัพยากรบ่มเพาะมันก็ดีอยู่หรอกเเต่หอคอยขั้นบันไดนั้นคงไม่ได้มีเพียงเท่านี้ใช่ไหม ”
เมื่อจิตวิญญาณหอคอยขี้นบันไดได้ยินเช่นนั้นก็ได้กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าหมอง
” เหมือนเจ้าจะรู้มากไม่ใช่น้อยเหมือนกัน……….. ถ้าในอดีตละก็สิ่งที่เจ้ากล่าวออกมานั้นถูกต้องเเล้วนอกจากทรัพยากรบ่มเพาะเเล้วยังมีพวกอาวุธเเละอุปกรณ์ต่างๆมากมาย ”
” เเต่ด้วยการเวลาที่ผ่านมานานทรัพยากรจำนวนมากมายมหาศาลก็มีคนเข้าทดสอบมากทรัพยากรยิ่งลดลงเรื่อยๆอาวุธกับอุปกรณ์เหล่านั้นล้วนเเต่พยามรักษาเอาไว้ในสภาพดีที่สุดเเต่สุดท้ายเเล้วพวกมันนั้นก็ไม่อาจที่จะต่อต้านการเวลาได้ ”
” ค่อยๆกลายเป็นเศษเหล้กที่ไร้พลังอีกต่อไป………… เเต่ถ้าบอกตามความจริงเเล้วยังคงมีบางอันเหลือพลังอยู่เเต่พวกมันนั้นเเทบไม่ต่างกับอันที่กลายเป็นเศษเหล็กไร้พลังไปแล้ว ”
เฟยหลงที่ได้ยินเช่นนั้นดวงตาก็เปร่งประกายออกมาอย่างรวดเร็วเเล้วคิดทบทวนบางอย่างด้วยความรวดเร็วก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า
” เเล้วพวกเศษเหล็กที่ไร้พลังเหล่านั้นเจ้ายังคงต้องการมันอีกหรือไม่ ”
จิตวิญญาณหอคอยได้ตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว
” มีหรือไม่มีมันก็ไม่ค่อยเเตกต่างกันมากเท่าไหร่”
เฟยหลงที่ได้ยินเช่นนั้นก็ได้ยิ้มออกมาด้วยท่าทางยินดีเเล้วก่าวกับจิตวิญญาณหอคอย
” งั้นของเหล่านั้นที่กลายเป็นเศษเหล็กไร้พลังเหลืออยู่เจ้าพอจะยกให้ข้าได้ไหม ”
จิตวิญญาณหอคอยที่ได้ยินดังนั้นก็ได้กล่าวตอบรีบคำขอของเฟยหลง
” ได้………… ถึงเเม้เจ้าจะได้ไปมันก็คงทำอะไรมากไม่ได้เเล้วละ…………. ถ้าจะฟื้นฟูพวกมันหรอเปลี่ยนเเปลงอะไรบางอย่างจำเป็นต้องมีนักหลอม ”
” เเต่ราคาที่ต้องจ่ายนั้นมันก็ไม่ค่อยคุ้มค่าเท่าไหร่เเละบางทีอาจจะต้องจ่ายเเพงพอๆกับการสร้างอาวุธเล่มใหม่ก็ได้ “
