ตอนที่ 87 ความหลัง (2)
ในเวลาสามสิบปีนี้ เธอเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก มิได้ผอมแห้งดำคล้ำอีก
คนข้างกายต่างบอกว่าเธอหน้าตาดี บอกว่าท่านประธานสายตาเฉียบแหลม เธอเองก็ไม่รู้ว่าตนเองหน้าตาดีจริงหรือเปล่า เพราะชีวิตอันยากลำบากเมื่อในอดีตทำให้ภายในใจลึกๆ เธอมีความน้อยเนื้อต่ำใจอยู่ แล้วก็เป็นเพราะตัวเธอที่ส่องกระจกอยู่ทุกวันสัมผัสไม่ได้ถึงการเปลี่ยนแปลงอะไรบนใบหน้า
แต่หลังผ่านไปสามสิบปี ทันทีที่เธอเปิดตัวออกมา เธอก็ไม่ทำให้ความพยายามตลอดระเวลาสามสิบปีของหอการค้าหนีเสียต้องสูญเปล่า เธอมีชื่อเสียงโด่งดัง กลายเป็นเทพธิดาที่ทุกคนจับตามองอย่างที่เธอเคยจินตนาการเอาไว้
เธอเดินไปทางไหนก็มีแต่เสียงฮือฮา ทุกคนต่างชื่นชมในความงามของเธอ พากันกล่าวว่าเธอเป็นยอดหญิงงามแห่งยุค
เธอเองก็ค่อยๆ เคยชินกับความงามของตัวเอง
คนเราเมื่อโด่งดังก็จะได้รับความสนใจจากคนเป็นจำนวนมาก ผู้ชายใจสกปรกบางคนอยากจะยื่นมือเข้ามาหาเธอ ใช้วิธีต่างๆ นาๆ คอยระรานเธอไม่หยุด
โชคดีที่หอการค้าหนีเสียเองก็มีอิทธิพลอยู่ในดินแดนเซียน หอการค้าที่เลี้ยงดูเธอในฐานะดาราอันดับหนึ่งเรียกได้ว่าปกป้องเธอเต็มที่ ช่วยเธอปัดป้องปัญหาต่างๆ
ในวันเวลาหลังจากนั้น เธอเองก็ได้ยินข่าวลือของป้าหวังคนนั้นอยู่เรื่อยๆ เส้นทางของเขาและเธอเรียกได้ว่าแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ป้าหวังก่อคดีไปทั่ว เป็นปฏิปักษ์กับทางสภาเซียน สังหารคนเป็นจำนวนมาก ฆ่าคนจนกระทั่งดินแดนเซียนพากันหวาดผวาเมื่อได้ยินชื่อเขา
เป็นเวลาอีกหลายปี เธอไม่เคยได้เจอกับป้าหวังอีก เรื่องราวของเธอกับป้าหวังเมื่อในอดีตกลายเป็นความลับที่อยู่ในใจของเธอ
เธอรู้ว่าหากไม่เป็นเพราะป้าหวังบีบให้พวกเธอสองพี่น้องฆ่าพ่อบุญธรรม ชะตาชีวิตของพวกเธอสองพี่น้องก็คงไม่เป็นแบบนี้ เธอเองก็คงไม่มีวันนี้ด้วย
หลังจากนั้นอีกหลายปี เธอก็ค่อยๆ ขึ้นไปยืนอยู่บนจุดสูงสุดของวงการการแสดง ส่วนป้าหวังก็คล้ายจะขึ้นไปยืนอยู่บนจุดสูงสุดของเส้นทางแห่งกลิ่นคาวเลือดเส้นนั้นเช่นกัน ดินแดนเซียนจัดอันดับสิบสามมารสวรรค์ที่ร้ายกาจที่สุดออกมา ในรายชื่อผู้ต้องหาอันดับต้นๆ ที่สภาเซียนประกาศออกมา ป้าหวังก็มีชื่ออยู่ในนั้นด้วย!
คนสองคน คนหนึ่งกลายเป็นดาวเจิดจรัส รายล้อมไปด้วยชื่อเสียงและเกียรติยศ อนาคตสดใส ส่วนอีกคนหนึ่งนั้นยืนอยู่บนปลายยอดของโลกแห่งความมืดมิด
คนหนึ่งใช้ชีวิตอยู่ภายใต้การจับตามองของผู้คน อีกคนหนึ่งผู้คนยากจะพบตัวได้
เดิมเธอคิดว่าชั่วชีวิตนี้พวกเธอคงยากจะได้พบกันอีก การพบกันเมื่อในอดีตเป็นเพียงความบังเอิญ ไม่มีทางที่จะเกิดขึ้นอีกครั้ง!
แต่ก็มีแรงกดดันบางอย่างที่หอการค้าหนีเสียยากจะสกัดกั้นเอาไว้ให้เธอได้ มีแรงกดดันบางอย่างที่กระทั่งหอการค้าหนีเสียก็ไม่สามารถป้องกันให้เธอได้ ในตอนที่ตระกูลใหญ่ตระกูลหนึ่งแห่งดินแดนเซียนถูกใจในความงดงามของเธอ เธอได้แต่ต้องเชื่อฟัง หอการค้าหนีเสียพยายามขอร้องอ้อนวอนแต่ก็ไม่เป็นผล จึงได้แต่ต้องส่งตัวเธอไป!
แต่ในตอนที่เธออาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยและเตรียมจะถูกส่งตัวไปยังตระกูลใหญ่เหมือนอย่างแกะที่จะถูกนำไปบูชายัญ ศัตรูคู่แค้นของตระกูลนั้นก็บังเอิญปรากฏตัวขึ้นพอดี กลุ่มคนที่โหดเหี้ยมกลุ่มหนึ่งบุกมาที่ตระกูลใหญ่ สังหารคนที่อยู่ภายในตระกูลจนหมด
ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า!
สิ่งที่เธอมองเห็นก็คือภาพเหตุการณ์นี้ กองกำลังของตระกูลใหญ่ตอบโต้อย่างเต็มที่ พวกคนร้ายเองก็บุกฆ่าอย่างเต็มที่ ทั้งสองฝ่ายเปิดฉากสังหารกันอย่างดุเดือด
เธอจำภาพเหตุการณ์ที่พวกเขาสังหารกันแบบฟ้าถล่มดินทลายได้เป็นอย่างดี พลังที่ระเบิดออกมาคล้ายคลื่นลมพายุที่รุนแรง โลกทั้งใบคล้ายหมุนพลิกไปพลิกมา ทำให้เธอรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก
ในตอนที่เธอถูกลมอันรุนแรงพัดจนลอยขึ้นไปและกำลังร่วงตกลงมา เงามืดแถบหนึ่งก็ปกคลุมเธอเอาไว้ พลังที่อ่อนโยนสายหนึ่งได้ประคองเธอเอาไว้
ตัวเธอที่ได้สติกลับมาพบว่าตัวเองตกลงบนฝ่ามือที่ใหญ่มหึมาฝ่ามือหนึ่ง
ในขณะที่ตัวเธอที่นอนอยู่บนฝ่ามือที่ใหญ่ยักษ์กำลังรู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก เธอก็มองเห็นใบหน้าที่แปลกประหลาดใบหน้าหนึ่ง ดวงตาคู่หนึ่งจ้องมองดูเธอที่อยู่ตรงกลางฝ่ามือ
ป้าหวัง! เธอจำใบหน้านั้นได้ในทันที คนที่รับเธอเอาไว้คือป้าหวัง!
เพราะว่าเธอสนใจในเรื่องของเขา ดังนั้นเธอจึงเคยได้ยินได้ฟังเรื่องราวเกี่ยวกับเขา มหาภูติที่ป้าหวังที่เป็นหนึ่งในสิบสามมารสวรรค์ขับขี่มีหน้าตาเป็นแบบนี้
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะหวาดกลัวหรือยินดี เธอจ้องมองดวงตาใหญ่ยักษ์ที่อยู่ในอากาศคู่นั้นอย่างตกตะลึง
ป้าหวังคว้าตัวเธอที่ร่วงตกลงมาจากบนอากาศเอาไว้ บินลงบนเนินเขาแห่งหนึ่ง เมฆลมรอบด้านปั่นป่วน
ป้าหวังเหลียวหน้า เธอเองก็เหลียวหน้าตามไป เมื่อมองลอดผ่านร่องนิ้วขนาดมหึมา เธอมองเห็นว่าบนปลายคมทวนจอมราชันในตำนานที่อยู่ในมือป้าหวังมีร่างของคนผู้หนึ่งเสียบเอาไว้อยู่ นั่นคือหัวหน้าตระกูลของตระกูลใหญ่ตระกูลนั้น หรือก็คือคนที่ต้องการให้เธอไปรับใช้
ร่างคนของผู้นั้นกระตุกเล็กน้อย ก่อนที่แขนขาจะห้อยตกลง ไร้ซึ่งความเคลื่อนไหวใดๆ อีก
การต่อสู้ที่ดุเดือดรอบด้านค่อยๆ สงบลง ฝุ่นควันค่อยๆ เลือนหาย ภายใต้ความงดงามของแสงอาทิตย์ยามอัสดง สิ่งที่เธอเห็นกลับกลายเป็นความพังพินาศ ศูนย์กลางของตระกูลใหญ่ตระกูลนั้นถูกทำลายจนไม่เหลือซาก บนพื้นมีเทพมหาวิญญาณที่เสียหายนอนกองอยู่เต็มไปหมด
เธอที่อยู่ใจกลางฝ่ามือของเขาลุกยืนขึ้นมา อาภรณ์พลิ้วไหว อาบแสงอาทิตย์ยามเย็นร่วมกับร่างอันใหญ่โตมหึมาที่ประคองเธอเอาไว้อยู่
เธอหันหน้ากลับไปมอง มองดูใบหน้าที่แปลกประหลาดใบหน้านั้น ใบหน้าที่แน่นิ่งอยู่กลางอากาศ เต็มไปด้วยบารมีความน่าเกรงขาม
มหาภูติกลุ่มหนึ่งที่อยู่รอบๆ พากันบินเข้ามารวมตัวกัน เบื้องหน้าเธอกลายเป็นสีดำ นิ้วขนาดใหญ่มหึมาทั้งห้านิ้วกำเข้าหากัน บดบังเธอเอาไว้ กำเธอเอาไว้หลวมๆ คล้ายไม่อยากให้เธอถูกใครมองเห็น
ในตอนที่เบื้องหน้าสว่างขึ้นมา เธอเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองถูกเอามาวางไว้บนพื้นได้อย่างไร
กระทั่งในตอนที่เธอลุกขึ้นยืนอยู่บนเนินเขาและทอดตามองออกไป เธอมองเห็นป้าหวังตะโกนด้วยเสียงอันดังว่า “ฆ่า!” ก่อนจะพาภูติมารกลุ่มหนึ่งมุ่งหน้าไปทางแสงอาทิตย์ยามเย็น
ในทิศทางนั้น เทพมหาวิญญาณของสภาเซียนกลุ่มหนึ่งก็มุ่งหน้าเข้ามา มีเทพมหาวิญญาณจำนวนมาก ทว่าป้าหวังก็มิได้ถอยหนี หากแต่พาคนของตนบุกโจมตีเข้าไป การต่อสู้ที่รุนแรงจนฟ้าถล่มดินทลายเริ่มขึ้นมาอีกครั้ง
และเมื่อเอาเธอมาส่ง พวกหวงชิวเหนียงที่รอรับเธอกลับไปก็หาตัวเธอพบทันที ก่อนจะคุ้มครองเธอจนเธอปลอดภัย
แล้วในเวลานั้นเอง เธอก็ได้พบกับพี่สาวของเธออีกครั้ง
นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา พี่สาวก็กลับมาอยู่ข้างกายเธออีกครั้ง กลายเป็นผู้ช่วยของเธอโดยเฉพาะ สองพี่น้องคอยสนับสนุนซึ่งกันและกัน
พวกเธอเองก็ถูกคนของสภาเซียนที่รีบเดินทางมาพบเข้า หลังจากนั้นก็ถูกพาตัวไปสอบสวน ถามพวกเธอว่ามาปรากฏตัวขึ้นที่นี่ได้อย่างไร
หลังรู้ว่ามีคนบางคนถูกใจในความสวยงามของเธอ จึงมีคนออกหน้าเตือนหอการค้าหนีเสียว่าให้พวกเธอเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ อย่าได้เอ่ยถึงมันขึ้นมาอีก
ผลการต่อสู้ในครั้งนั้นเป็นอย่างไรเธอเองก็ไม่รู้ แต่เธอรู้ว่าป้าหวังจะต้องหนีออกไปได้อย่างแน่นอน เพราะหลังจากนั้นเธอยังได้ยินข่าวที่ป้าหวังก่อคดีอยู่เรื่อยๆ
ส่วนตระกูลที่อยากจะครอบครองตัวเธอตระกูลนั้น หลังจากศึกครั้งนั้น รากฐานของพวกเขาก็เสียหายอย่างหนัก ล่มสลายไปอย่างสิ้นเชิง ไม่สามารถสร้างความวุ่นวายให้เธอได้อีก
หลังจากวันนั้น เธอก็คล้ายรับรู้ได้ว่าป้าหวังจงใจมาช่วยเธอ
นี่เป็นความลับของเธอ เธอไม่ใช่คนโง่ เธอย่อมต้องรู้ว่าหากเรื่องนี้เปิดเผยออกไป ย่อมไม่เป็นผลดีต่อทั้งตัวเธอและป้าหวัง
หลังจากกันในครั้งนั้น เธอนึกว่าจะไม่มีวันได้เจอกับป้าหวังอีก
แต่หลังจากนั้นมีอยู่วันหนึ่ง หวงชิวเหนียงแห่งหอการค้าหนีเสียก็มาหาเธอ กล่าวกับเธอด้วยท่าทางจริงจัง ต้องการให้เธอไปปฏิบัติภารกิจลับภารกิจหนึ่ง
กล่าวโดยสรุปแล้วก็คือแผนสาวงามแผนหนึ่ง โดยเป้าหมายคือสมาชิกสำคัญคนหนึ่งในสภาเซียน
แต่ก็มิใช่ว่าต้องการให้เธอพลีกายจริงๆ แต่ย่อมต้องเปลืองเนื้อเปลืองตัวอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ส่วนจะควบคุมสถานการณ์เอาไว้ได้ดีแค่ไหนนั้นก็ต้องอยู่ที่ความสามารถของเธอ รายละเอียดต้องทำอย่างไรจะมีคนมาสอนเธอ
เมื่อพูดเรื่องนี้ออกมาอย่างเป็นทางการ หวงชิวเหนียงก็เผยความจริงเรื่องเบื้องหลังที่แท้จริงของหอการค้าหนีเสียออกมาให้เธอฟัง ที่แท้หอการค้าหนีเสียก็คือผู้สนับสนุนราชวงศ์ก่อนที่เล่าลือกัน
พูดให้ถูกคือเป็นหนึ่งในกองกำลังของกลุ่มผู้สนับสนุนราชวงศ์ก่อน
หอการค้าหนีเสียดูแลเธอมาเป็นเวลาหลายปี เวลานี้ต้องการให้เธอตอบแทนแล้ว
เธอรู้ว่าในเมื่อหวงชิวเหนียงกล้าเปิดเผยเรื่องนี้กับเธอ เช่นนั้นเธอก็ไม่มีทางเลือกอีก
จะให้เธอเปลืองเนื้อเปลืองตัว เธอลังเลเป็นอย่างมาก แต่สิ่งที่เธอสนใจกลับเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ‘ป้าหวังเป็นหนึ่งในผู้นำของกลุ่มผู้สนับสนุนราชวงศ์ก่อน!’
เธอเสนอเงื่อนไขออกไปทันที เธอรับปากทำภารกิจนี้ได้ แต่ต้องให้เธอเจอป้าหวังก่อน
หวงชิวเหนียงโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก เธอคิดว่าเธอเป็นใคร เป็นเทพธิดาที่ทุกคนชื่นชอบแล้วแน่นักเหรอ? ป้าหวังเป็นคนที่เธอนึกอยากเจอก็จะได้เจอเหรอ?
หวงชิวเหนียงไม่รับปาก เธอเองก็ขัดขืนไม่รับปาก ยอมตายไม่ยอมทำตาม!
ภายหลัง หวงชิวเหนียงก็มาหาเธออีกครั้ง บอกว่าเรื่องนั้นสามารถตกลงกันได้ บอกว่าคนของผู้อาวุโสรุ่นก่อนของราชวงศ์ก่อนได้เอ่ยปากมาแล้ว บอกว่าการเจอป้าหวังก็มีกฎในการเจออยู่!
กฎอะไร? ทุกคนต่างทราบกันดีว่าสถานการณ์ในปัจจุบันของกลุ่มผู้สนับสนุนราชวงศ์ก่อนนั้นเป็นอย่างไร คนระดับป้าหวังนั้นมิใช่ว่าใครอยากเจอก็จะได้เจอ คนที่จะได้เจอป้าหวังมีแต่คนที่มีระดับสูงพอ หรือไม่ก็เป็นคนที่อยู่ข้างกายป้าหวัง ที่ทำแบบนี้ก็เพื่อเป็นการคุ้มครองความปลอดภัยของป้าหวัง
นี่มันหมายความว่าอย่างไรล่ะ? ก็หมายความว่าเธอต้องเลือกไปปฏิบัติภารกิจ หรือไม่ก็ไปเป็นสาวใช้ของป้าหวัง หากเลือกอย่างหลังก็ไม่จำเป็นต้องไปปฏิบัติภารกิจ ให้เธอเป็นคนตัดสินใจเอง
ถ้าเลือกอย่างหลังก็หมายความว่าต้องกลายเป็นทาส แต่เธอก็ไม่ได้มีความลังเลอะไรมากนัก เธอเลือกอย่างหลัง!
หวงชิวเหนียงจงใจเตือนสติเธอ บอกให้เธอคิดดีๆ ตัดสินใจให้รอบคอบ ความคิดของผู้อาวุโสรุ่นก่อนค่อนข้างโบราณ ทันทีที่กลายเป็นทาสแล้ว ชั่วชีวิตนี้ก็ต้องกลายเป็นทาส ไม่อาจกลับคำได้อีก!
ถ้าหากกล้าหักหลังผู้เป็นนาย จุดจบจะต้องน่าอนาถเป็นอย่างมากแน่นอน!
จริงอยู่ที่ตอนนั้นเธอลังเลขึ้นมาเล็กน้อย แต่หลังจากนั้นเธอก็ถามหวงชิวเหนียงกลับไปว่า ฉันรู้เรื่องที่ไม่ควรรู้เข้าแล้ว ถ้ายอมเสียสละร่างกายไปปฏิบัติภารกิจแล้วจะเป็นอิสระได้เหรอ?
หวงชิวเหนียงนิ่งเงียบไป
ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนก็เหมือนกัน เธอจึงยืนกรานการตัดสินใจก่อนหน้านี้
ดังนั้นหลังจากแยกทางกันมาเป็นเวลาหลายปี เธอก็ได้พบกับป้าหวังอีกครั้ง เพียงแต่สถานะของทั้งสองกลายเป็นความสัมพันธ์ฉันนายกับบ่าว แต่เธอมีความสุขอย่างมาก
ทว่าทั้งสองก็ไม่มีทางจะได้พบหน้ากันบ่อยๆ เช่นกัน เพียงแค่เจอกันเป็นครั้งคราวเท่านั้น แต่เธอยังคงจำความรู้สึกที่เธอได้พบป้าหวังในฐานะสาวใช้เป็นครั้งแรกได้ ครั้งนั้นเธอรู้สึกตื่นเต้น!
หลังจากนั้นถึงแม้เธอจะกลายเป็นสาวใช้ของป้าหวังแล้ว แต่เธอก็ยังต้องเคารพกฎอยู่ สิ่งที่ไม่ควรถามก็อย่าถาม เธอไม่รู้ว่าตัวตนที่แท้จริงของป้าหวังเป็นใคร แล้วก็ไม่รู้ว่าชื่อที่แท้จริงของป้าหวังคืออะไร
เธอรู้เพียงแต่ว่าเพื่อรักษาความลับแล้ว คนลึกลับที่อยู่ข้างกายป้าหวังเหล่านั้นล้วนแต่เรียกป้าหวังว่า ‘ท่านอ๋อง’ คนที่อยู่ในโลกภายนอกหรือว่าคนที่ไม่รู้จักใบหน้าที่แท้จริงของป้าหวังถึงจะเรียกเขาว่าป้าหวัง ท่านอ๋องคือคำที่คนภายในขานเรียกป้าหวัง
ภายหลังเธอถึงได้รู้ว่าชะตาชีวิตของเธอได้ถูกกำหนดเอาไว้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอเจอท่านอ๋องแล้ว เป็นทางเดินที่ตัวเธอเป็นคนเลือกเอง
ตอนเจอกันครั้งแรกท่านอ๋องถามเธอว่าโตขึ้นอยากทำอะไร เธอบอกว่าเธออยากเป็นเทพธิดาที่ทุกคนต่างจับตามอง!
หวงชิวเหนียงที่เป็นประธานหอการค้าหนีเสียมิได้พบเจอเธอโดยบังเอิญ หากแต่ได้รับคำสั่งให้มาหาเธอเพื่อทำให้ความฝันของเธอกลายเป็นจริง
ในตอนที่เกือบจะถูกตระกูลใหญ่ตระกูลนั้นทำเรื่องหยาบช้า ท่านอ๋องก็รีบมาด้วยตัวเอง มิได้มาเพื่อแก้แค้นเท่านั้น หากแต่มาเพื่อช่วยเหลือเธอ
ท่านอ๋องออกโรงช่วยเธอด้วยตัวเอง แล้วก็ทำให้ความฝันของเธอเมื่อในอดีตกลายเป็นจริง ทั้งหมดก็เพื่อจะชดใช้บุญคุณที่พวกเธอสองพี่น้องเคยช่วยชีวิตเขาเมื่อในอดีต นับแต่นี้ไม่มีหนี้บุญคุณอะไรติดค้างกันอีก!
เมื่อไม่มีการปกป้องจากท่านอ๋อง หอการค้าถึงได้ให้เธอไปปฏิบัติภารกิจ
แต่ใครจะไปรู้ว่าความดื้อรั้นของเธอจะทำให้ผู้อาวุโสรุ่นก่อนเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ทำให้ชะตาชีวิตของเธอเปลี่ยนแปลงไปอีกครั้ง
แต่แน่นอน ฐานะตัวตนที่เป็นฉากหน้าของเธอยังคงไม่เปลี่ยนแปลง
ก่อนหน้านี้ อย่างน้อยทุกๆ สามเดือนเธอจะได้พบท่านอ๋องครั้งหนึ่ง ถ้าบ่อยๆ ก็อาจจะได้รับใช้เดือนละครั้ง
แต่การเปลี่ยนแปลงได้เริ่มขึ้นตั้งแต่เมื่อปีกว่าๆ ก่อนหน้านี้ เธอไม่ได้พบท่านอ๋องเป็นเวลาหนึ่งปีเต็ม เธอไปถามหวงชิวเหนียง หวงชิวเหนียงก็บอกเธอว่าอะไรที่ไม่ควรถามก็อย่าถาม
ภายหลังสิบสามมารสวรรค์ร่วมมือกันโจมตีเมืองหลวง เธอถึงได้รู้ว่าพวกท่านอ๋องกำลังวางแผนทำการใหญ่อยู่ จึงไม่มีเวลามาอยู่กับเธอ
การโจมตีล้มเหลว สิบสามมารสวรรค์พ่ายแพ่ย่อยยับ กองกำลังของราชวงศ์ก่อนเสียหายอย่างหนัก จากข่าวบางส่วนที่ถูกเปิดเผยออกมาทำให้รู้ว่าท่านอ๋องเองก็พ่ายแพ้ให้แก่หยางเจิน ได้รับบาดเจ็บจนต้องหลบหนีไป เป็นตายอย่างไรไม่ทราบ ไร้ซึ่งข่าวคราวใดๆ ทำให้เธอร้อนใจเป็นอย่างมาก
แต่เธอไม่เคยคิดฝันมาก่อน คิดไม่ถึงว่าเธอจะได้มาเจอท่านอ๋องที่หายสาบสูญไปที่เมืองแห่งนี้โดยไม่ได้บังเอิญเข้า
………………………………………………………..
