ตอนที่ 101 แซ่หลัวไม่มีทางทำเรื่องไร้คุณธรรมแบบนั้นเด็ดขาด
“เทพมหาวิญญาณที่กวาดมองไปมาคือเทพมหาวิญญาณของหอการค้าตระกูลฉินแห่งเมืองปู๋เชวี่ยของพวกเรา…”
จูลี่ที่กำลังกล่าวอธิบายให้ผู้ชมฟังอยู่ข้างกล้องพลันหยุดการบรรยายไป
เพราะจู่ๆ เธอพลันพบว่าตัวเองใช้คำพูดไม่ค่อยถูก เธอเองก็รู้สึกสงสัยเช่นเดียวกัน ทำไมเทพมหาวิญญาณของหอการค้าตระกูลฉินที่อยู่ในอุโมงค์เคลื่อนย้ายในแดนแมงมุมสวรรค์ถึงได้มองไปมองมาอย่างลับๆ ล่อๆ แบบนั้น?
ท่าทางของเทพมหาวิญญาณของหอการค้าตระกูลฉินที่อยู่บนฉากแสงนั้นดูสะดุดตาจริงๆ คนที่มองดูฉากแสงต่างกำลังจับตาดูอย่างละเอียด
โดยเฉพาะเผิงซีที่ขมวดคิ้วครุ่นคิดขึ้นมา เขากำลังครุ่นคิดว่าการที่เทพมหาวิญญาณของหอการค้าตระกูลฉินทำเช่นนี้มันมีความหมายอะไรหรือเปล่า
กลับเป็นฉินอี๋ที่พอจะเดาได้ว่าหลัวคังอันน่าจะอ่านจดหมายของเธอแล้ว เขาน่าจะกำลังมองหาผู้ช่วยที่เธอระบุเอาไว้ในจดหมายอยู่
……
เจอแล้ว! หลังเจอตำแหน่งของเทพมหาวิญญาณของหอการค้าตระกูลอู๋ หลัวคังอันก็รู้สึกโล่งใจ ในที่สุดก็ไม่หันมองไปมองมาอีก
หลังติดต่อกับทุกๆ คนและทำการตรวจสอบจนแน่ใจว่าไม่มีปัญหาอะไรแล้ว เทพมหาวิญญาณของค่ายผู้พิทักษ์เทพตนหนึ่งก็เหวี่ยงมือชี้นิ้วออกไป ส่งเสียงดังหวึ่งๆ ออกมา “เริ่มได้!”
ทันทีที่สัญญาณดังขึ้น เทพมหาวิญญาณทั้งยี่สิบสี่ตนที่อยู่ในอุโมงค์เคลื่อนย้ายพลันทยอยบินออกมาทันที
สิ่งที่ดูเหมือนกำแพงแถบหนึ่งที่ลอยอยู่กลางอากาศด้านนอกอุโมงค์เคลื่อนย้ายพลันแตกกระจาย กลายเป็นโดรนวิเศษที่ดูคล้ายชามทรงกลมเกือบร้อยตัว แยกย้ายกันบินตามเทพมหาวิญญาณทั้งยี่สิบสี่ตนออกไป เทพมหาวิญญาณหนึ่งตนจะมีโดรนวิเศษติดตามไปห้าตัว
บนฉากแสงทั้งยี่สิบสี่แถบที่อยู่ด้านนอกตำหนักคุนกว่างพลันมีภาพที่ดูแตกต่างกันขึ้นมา บนฉากแสงแต่ละแถบจะมีภาพที่โดรนวิเศษทั้งห้าตัวตามถ่ายจากมุมต่างๆ ประกอบกันขึ้นมา
หลินยวนที่นั่งอยู่ในตำแหน่งผู้ช่วยขมวดคิ้วขึ้นมา เขาพบว่าหลัวคังอันได้ปรับระดับสัดส่วนพลังของเทพมหาวิญญาณไปอยู่ในระดับสูงสุด กำลังไล่ตามเทพมหาวิญญาณของหอการค้าตระกูลอู๋ไปติดๆ
ผู้ควบคุมหลักที่อยู่ภายในเทพมหาวิญญาณของหอการค้าตระกูลอู๋มีชื่อว่าหวงอวี่ เขาคอยเหลียวกลับไปมองดูด้านหลังเป็นระยะ พบว่าเทพมหาวิญญาณที่ไล่ตามตนเองมาติดๆ คือเทพมหาวิญญาณของหอการค้าตระกูลฉิน เรียกได้ว่าไม่มีการปกปิดแม้แต่น้อย
หวงอวี่เองก็ขมวดคิ้วขึ้นมา เขารู้ว่าเป้าหมายที่ตนเองมาในครั้งนี้มิใช่เพื่อการประมูล หากแต่มาเพื่อช่วยหอการค้าตระกูลฉิน เพียงแต่จำเป็นต้องเปิดเผยความสัมพันธ์ของหอการค้าตระกูลอู๋กับหอการค้าตระกูลฉินออกมาเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?
เมื่อเหลือบมองดูอีกครั้ง หวงอวี่ก็รู้สึกตกใจขึ้นมาเล็กน้อย เขาพบว่าเทพมหาวิญญาณที่เดิมทีอยู่กันอย่างกระจัดกระจาย เวลานี้คล้ายจะเปลี่ยนทิศทางแล้ว เหมือนจะไล่ตามหลังหลัวคังอันมากันหมด
หลัวคังอันที่สำรวจมองไปรอบๆ อยู่เป็นระยะก็พบเห็นถึงความผิดปกติ เขาพบว่าทุกคนเหมือนจะตรงเข้ามาหาเขา จึงยิ่งรู้สึกตกใจ ยิ่งไล่ตามเทพมหาวิญญาณของหอการค้าตระกูลอู๋ไปติดๆ
“ทำอะไรวะเนี่ย?” อู๋ซีผู้เป็นประธานของหอการค้าตระกูลอู๋ที่กำลังมองดูฉากแสงกล่าวงึมงำออกมา เขาเอียงศีรษะไปทางหนานชีหรูอัน กล่าวเสียงแผ่วเบาว่า “คุณชายครับ? หอการค้าตระกูลฉินทำอะไรครับเนี่ย? พวกเขาอยากให้คนของเราซวยไปด้วยเหรอครับ?”
สีหน้าที่อ่อนโยนมาโดยตลอดของหนานชีหรูอันแปรเปลี่ยนเป็นเรียบเฉย เขาจ้องมองดูการเปลี่ยนแปลงบนฉากแสง กระทั่งคนที่ไม่ค่อยรู้เรื่องเทพมหาวิญญาณอย่างเขาก็ยังมองเห็นถึงปัญหา
เทพมหาวิญญาณของหอการค้าตระกูลอู๋ต้องการแอบร่วมมือกัน คอยช่วยเหลือหอการค้าตระกูลฉินอย่างเงียบๆ ในช่วงเวลาสำคัญ แต่ตอนนี้กลับกำลังจะถูกเปิดเผยความสัมพันธ์ มาอยู่ด้วยกันตั้งแต่เริ่มแบบนี้มันหมายความว่าอย่างไร? อยากจะจับมือร่วมกันสู้กับหอการค้าอีกยี่สิบสองแห่งอย่างนั้นเหรอ? สู้ชนะเหรอ? นี่อยากจะสร้างปัญหาให้หอการค้าตระกูลอู๋หรืออยากจะเอาหอการค้าตระกูลอู๋ไปเป็นตัวรับเคราะห์แทนละเนี่ย?
หนานชีหรูอันหันหน้าไปมองฉินอี๋ที่นั่งอยู่ด้านข้างโดยมีเก้าอี้ตัวหนึ่งคั่นกลางเอาไว้ คิดอยากจะถามว่าเธอทำแบบนี้มันหมายความว่าอย่างไร?
ฉินอี๋เองก็มองไปทางเขาเพราะเหตุการณ์ที่ผิดปกตินี้เช่นกัน เธอเห็นบนใบหน้าหนานชีหรูอันไม่มีรอยยิ้ม จึงรู้สึกกระอักกระอ่วนขึ้นมาเล็กน้อย
เธอเองก็มองเห็นถึงความผิดปกติเช่นกัน หลัวคังอันทำแบบนี้ตั้งแต่เริ่ม เธอรู้ว่าจบเห่แล้ว เธอรู้แต่แรกแล้วว่าหลัวคังอันพึ่งไม่ได้ ที่เธอทำเช่นนี้เพราะอยากจะลองวัดดวงเป็นครั้งสุดท้าย แต่ใครจะไปคิดว่าหลัวคังอันจะพึ่งพาไม่ได้ถึงขนาดนี้ ไม่ได้มีกลยุทธ์การต่อสู้อะไรเลย
ตอนนี้คนที่รู้สึกแย่ที่สุดก็คือเธอ หนานชีหรูอันกับเธอสบตากัน ไม่มีปฏิกิริยาอะไร ยังคงจ้องมองดูการเปลี่ยนแปลงบนฉากแสงต่อไป
คนที่ทราบเรื่องนี้ต่างรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่คนนอกกลับไม่รู้
เจ้าเมืองเทียนกู่มู่ชิงโหรวที่นั่งอยู่บนที่นั่งกรรมการเหลือบมองไปทางพานชิ่ง กล่าวเสียงเบาๆ กับเจ้าเมืองฝูปอที่อยู่ข้างๆ ว่า “ทำไมถึงไล่ตามกันอย่างนี้ตั้งแต่เริ่มล่ะ? ดูแล้วแปลกๆ เจ้าพวกนี้คงไม่ได้คิดจะฆ่ากันเองตั้งแต่เริ่มหรอกนะ?”
ซางเจ๋อกล่าว “ใครจะไปรู้ล่ะ”
มู่ชิงโหรวกล่าว “ฆ่ากันตั้งแต่เริ่ม ไม่จะไม่น่าเกลียดเกินไปหน่อยเหรอ”
ซางเจ๋อกล่าว “ตอนที่ท่านเจ้าแคว้นตั้งกฎขึ้นมาไม่ได้กำหนดเอาไว้ เธอจะไปกังวลทำไม”
ภายในตำหนักด้านหลังของตำหนักคุนกว่าง เจ้าแคว้นหนานหรูนั่งพิงพนักบัลลังก์ เท้าข้างหนึ่งยกขึ้นมาเหยียบบนบัลลังก์ ข้อศอกของมือที่ถือม้วนเอกสารยกขึ้นมาวางไว้บนหัวเข่าที่งอขึ้น มองดูภาพการไล่ล่าที่อยู่บนฉากแสงด้วยสายตาเย็นชา จากนั้นสายตามองกลับไปบนเอกสารอีกครั้ง ค่อยๆ พลิกเปิดไปหน้าต่อไป
…..
ภายในเทพมหาวิญญาณของหอกาค้าตระกูลฉินมีเสียง ‘ตึ๊ดๆ’ ดังขึ้นมา เห็นได้ชัดว่ามีคนอยากจะติดต่อกับทางนี้ผ่านทางช่องสื่อสารเฉพาะ
หลัวคังอันกดรับทันที ยังไม่ทันจะเอ่ยปากพูดอะไร เสียงของผู้ชายคนหนึ่งก็ดังขึ้นมา “หลัวคังอันจากหอการค้าตระกูลฉิน?”
หลัวคังอันประหลาดใจ “นายเป็นใคร?”
ชายหนุ่มกล่าวเสียงคร่ำเคร่ง “หวงอวี่จากหอการค้าตระกูลอู๋!”
อีกฝ่ายรู้ได้อย่างไรว่าช่องสื่อสารภายในของที่นี่คือช่องอะไร? หลังคังอันงุนงงไปเล็กน้อย แต่ก็นึกขึ้นมาได้อย่างรวดเร็ว บนกระดาษที่ฉินอี๋ให้มาแผ่นนั้นก็มีช่องสื่อสารของเทพมหาวิญญาณของหอการค้าตระกูลอู๋อยู่เหมือนกัน เพื่อให้ทางนี้ได้ใช้ติดต่อในยามฉุกเฉิน เห็นได้ชัดว่าทางหอการค้าตระกูลอู๋ก็มีช่องสื่อสารภายในของหอการค้าตระกูลฉินเช่นเดียวกัน
เขารีบกล่าวทักทายด้วยความรู้สึกยินดีไปทันที “ที่แท้ก็พี่หวงนี่เอง ได้ยินชื่อมานานแล้ว”
หวงอวี่ไม่พูดคุยไร้สาระกับเขา เอ่ยว่า “หลัวคังอัน นายจะทำอะไร?”
หลัวคังอันไม่เข้าใจ “ทำอะไรอะไร?”
หวงอวี่กล่าวอย่างโมโห “ฉันได้รับคำสั่งมาว่าให้ช่วยพวกนายอย่างลับๆ แต่นายมาตามฉันตั้งแต่เริ่มอย่างนี้มันหมายความว่ายังไง กลัวคนอื่นไม่รู้ว่าเราเป็นพวกเดียวกันเหรอ?”
หลัวคังอันถอนใจพลางกล่าว “พี่หวง อย่าเพิ่งโมโหสิ คนอื่นจะรู้ช้ารู้เร็วมันจะต่างกันตรงไหนล่ะ? ถ้าเกิดคลาดกันขึ้นมาจะทำยังไง? พี่น้องร่วมมือกันตั้งแต่เริ่ม จะได้มีคนคอยดูแลซึ่งกันและกัน หรือพี่ว่าไม่จริง?”
หวงอวี่ทนไม่ไหวแล้ว “ดูแลกับผีสิ! ฉันต้องแอบช่วยอย่างลับๆ ต้องลงมืออย่างลับๆ ต่างหากถึงจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด นายพาคนแห่กันมาแบบนี้ เทพมหาวิญญาณยี่สิบกว่าตัวรุมโจมตี แล้วฉันจะช่วยยังไง? แบบนี้ต่อให้ฉันอยากช่วยก็ช่วยไม่ได้หรอก! เร็วๆ เลย รีบหนีไปทางอื่นเลย อย่ามาตามฉันอีก อีกเดี๋ยวฉันค่อยหาวิธีไปช่วยนายเอง”
หลัวคังอันตกตะลึง ก่อนจะเหลียวหน้ากลับไปมองด้านหลัง พบว่าเทพมหาวิญญาณกลุ่มหนึ่งกำลังไล่ตามหลังเขามาอย่างไม่ลดละ หอการค้าตระกูลฉินนี่มีวาสนาจริงๆ เลย จึงอดรู้สึกตกใจขึ้นมาไม่ได้ รีบตอบกลับไปมา “พี่หวง พี่ไม่ต้องพูดแล้ว พี่ดูข้างหลังผมโน่น พี่บอกให้ผมหนีไปทางอื่น พี่จะให้ผมหนียังไง? ถ้าผมหนีไป พวกเขาก็อาจจะมาล้อมโจมตีผม ถึงตอนนั้นเหลือพี่คนเดียว แล้วพี่จะช่วยผมยังไง?”
หวงอวี่ตะคอก “ฉันมีวิธีของฉัน นายไม่ต้องตามฉันมาแล้ว”
หลัวคังอันถอนใจ “พี่หวง ผมหวังดีกับพี่นะ ถ้าผมหนีไปแล้ว เกิดพวกนั้นมันไม่ไล่ตามผม แต่ไปไล่ตามพี่แทน พี่จะทำยังไง?”
หวงอวี่ไม่ได้ตาบอด ตอนแรกไม่มีใครสนใจด้วยซ้ำว่าเขาจะไปทางไหน เป็นเพราะไอบัดซบแซ่หลัวคนนี้ที่ตามตัวเองมา คนอื่นๆ ถึงได้แห่กันมาแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าพวกนั้นไล่ตามคนแซ่หลัวมา จึงตะโกนกลับไปด้วยความโกรธเกรี้ยวทันที “ไม่ต้องมายุ่ง ไสหัวไปซะ! ฉันขอเตือนนายนะ ห้ามตามฉันมาอีก!”
หลัวคังอันกล่าว “ตอนนี้พวกเราเป็นพันธมิตรกัน จะให้ผมทิ้งพี่ไปเพียงเพราะอารมณ์ชั่ววูบของพี่ไม่ได้หรอก! ไม่ว่าพี่จะพูดยังไง แซ่หลัวก็ไม่มีทางทำเรื่องที่ไร้คุณธรรมแบบนั้นเด็ดขาด”
สรุปแล้วก็คือในสถานการณ์แบบนี้ เขาไม่มีทางผละไปจากข้างกายหวงอวี่ เหตุผลสำคัญเป็นเพราะว่าเขาไม่กล้า การอยู่ข้างผู้ช่วยย่อมต้องรู้สึกปลอดภัยกว่าอย่างแน่นอน
ในอดีตตอนอยู่ในค่ายผู้พิทักษ์เทพในเมืองหลวง ทันทีที่เจอสงคราม เขาก็คือคนที่มักจะไปหลบอยู่ด้านหลังเพื่อนแล้วคอยตะโกนให้คนอื่นเข้าไปต่อสู้ ไม่อย่างนั้นเขาก็คงไม่ถูกผู้บังคับบัญชาโยนออกไปชนกับป้าหวังเช่นนั้นหรอก
“ตี๊ด…” หวงอวี่ที่เกือบจะกลายเป็นบ้าไม่สามารถคุยกับเขาต่อไปได้ รู้สึกโมโหจนต้องตัดการสนทนาไป ครุ่นคิดหาวิธีอื่น
“พี่หวง พี่หวง!” หลัวคังอันตะโกนเรียก แต่ไม่มีการตอบกลับมาจากอีกฝ่าย จึงบ่นขึ้นมาทันที “ไอคนแซ่หวงทำอย่างนี้หมายความว่ายังไง ช่วยแบบนี้เหรอ? เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทำไมถึงหาคนที่พึ่งพาไม่ได้แบบนี้มานะ เดี๋ยวกลับไปฉันต้องต่อว่าให้ท่านประธานฟังแล้ว”
หลินยวนไม่ได้พูดอะไร เขาได้ยินบทสนทนาของทั้งสองคนหมดแล้ว ไม่ได้มีทีท่าว่าจะวิพากวิจารณ์อะไร
อาศัยเพียงคำพูดที่หลัวคังอันพูดกับเขาก่อนหน้านี้ อาศัยเพียงเรื่องที่หลัวคังอันเตรียมจะหนีทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เริ่มการประมูล เพียงเท่านี้มันก็เพียงพอที่จะยืนยันแล้วว่าหอการค้าตระกูลฉินจะต้องแพ้แน่นอน
ตอนนี้เขากำลังคิดถึงสิ่งที่ผู้อาวุโสรุ่นก่อนบอกเขามา กำลังครุ่นคิดอยู่ว่าจะลงมือดีหรือไม่
เขาลงมือได้ แต่ผลลัพธ์ที่ตามมาจากการลงมือล่ะ? ไม่เพียงแต่ตัวเขาเท่านั้นที่มีความเสี่ยงว่าตัวตนจะถูกเปิดเผย แต่ทันทีที่เขาลงมือ หอการค้าตระกูลฉินจะไม่สามารถปฏิเสธได้อีกว่าไม่มีความเกี่ยวข้องกับเขา
เขารู้ดีว่าบนโลกนี้ไม่มีความลับใดที่จะปิดเอาไว้ได้ตลอด
แล้วก็ยังมีเรื่องที่ว่าถ้าหากเขาจะลงมือ เขาควรจะลงมืออย่างไร ควรจะช่วยอย่างไร นี่เป็นปัญหาใหญ่ ไม่อย่างนั้นถ้าตัวตนถูกเปิดเผยทันทีที่ลงมือ เช่นนั้นมันก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องลงมือ
สายตาที่ค่อยๆ คร่ำเคร่งขึ้นมาจ้องมองไปที่หลัวคังอัน หลินยวนจ้องมองดูหลัวคังอันที่พร่ำบ่นอยู่คนเดียวไม่หยุด สายตาวูบไหวไปมาไม่นิ่ง
“ว้าว แซ่หวงจะทำอะไรล่ะนั่น?” หลัวคังอันพลันอุทานขึ้นมา
หลินยวนมองดูภาพโลกภายนอกจากมุมมองของเทพมหาวิญญาณที่ปรากฏขึ้นมาภายในห้องควบคุม จู่ๆ เทพมหาวิญญาณของหอการค้าตระกูลอู๋ก็เปลี่ยนทิศทาง พุ่งลงไปยังภูเขารูปร่างแปลกประหลาดที่มีเส้นใยสีขาวปลิวไสวไปมาทางด้านล่าง ระหว่างภูเขาเต็มไปด้วยเชือกสีขาวจำนวนนับไม่ถ้วนที่ถักทอเชื่อมโยงกันไปมา แล้วก็มีใยสีขาวจำนวนนับไม่ถ้วนปลิวไสวอยู่บนนั้น
หลัวคังอันไม่พูดพร่ำทำเพลง ควบคุมเทพมหาวิญญาณบินไล่ตามไป สรุปแล้วก็คือหวงอวี่ไปที่ไหนเขาก็ไปที่นั่น เลิกคิดที่จะสลัดเขาทิ้งได้เลย
เทพมหาวิญญาณกลุ่มหนึ่งที่บินไล่ตามมาก็เปลี่ยนทิศทางเช่นเดียวกัน จู่ๆ ผู้ควบคุมหลักที่อยู่ภายในตัวเทพมหาวิญญาณของหอการค้าตระกูลพานก็พูดขึ้นมาว่า “ตอนนี้แหละ ลงมือเลย!”
คนที่นั่งอยู่ในตำแหน่งผู้ช่วยรีบบีบป้ายหยกที่อยู่ในมือจนแหลกละเอียด
จู่ๆ เทพมหาวิญญาณของหอการค้าตระกูลฉินพลันกระตุกขึ้นมาเล็กน้อย คล้ายสูญเสียการควบคุมไป ดิ่งตรงลงไปยังภูเขาที่อยู่ด้านล่าง
หลัวคังอันที่อยู่ภายในห้องควบคุมอุทานตกใจขึ้นมา “เกิดอะไรขึ้น?”
ก่อนจะมีเสียง ‘ปัง’ ดังขึ้นมาที่ด้านล่างห้องควบคุม ไหล่ข้างหนึ่งของเขายากจะขยับเขยื้อนได้ ถูกระบบการถ่ายโอนพลังงานของเทพมหาวิญญาณตีกลับ เขาหยุดการถ่ายโอนพลังทันที เทพมหาวิญญาณพลันสูญเสียการควบคุม
ทั้งสองคนที่อยู่ภายในห้องควบคุมโยกไหวขึ้นมาอย่างรุนแรง คล้ายโลกกำลังหมุนไปหมุนมาอย่างไรอย่างนั้น
การที่เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นโดยไม่มีเค้าลางบอกเหตุใดๆ ทำให้ใบหน้าของหลินยวนคร่ำเคร่งขึ้นมาทันที เขารู้ทันทีว่ากับดักของเสวี่ยหลานทำงานแล้ว!
ภาพที่คนภายนอกเห็นคือภายในช่องข้อต่อไหล่ข้างซ้ายของเทพมหาวิญญาณของหอการค้าตระกูลฉินมีแสงสีแดงและแสงสีขาวแลบแปลบปลาบออกมาอย่างต่อเนื่อง
ภายในตำหนักด้านหลังของตำหนักคุนกว่าง หนานหรูที่อยู่บนบัลลังก์กวาดตามองไปบนฉากแสง จ้องมองดูเทพมหาวิญญาณของหอการค้าตระกูลฉินที่จู่ๆ ก็เกิดความผิดปกติขึ้น
จูลี่ที่กำลังจ้องมองดูฉากแสงอยู่ด้านนอกตกใจเป็นอย่างมาก กระทั่งตัวเธอก็ยังมองออกว่าเทพมหาวิญญาณของหอการค้าตระกูลฉินเกิดปัญหา เธอยกมือขึ้นปิดปาก ภายในใจรู้สึกเป็นห่วงอย่างมาก
ฉินอี๋ที่นั่งอยู่พลันลุกพรวดขึ้นมาทันที จ้องมองดูเทพมหาวิญญาณของหอการค้าตระกูลฉินที่กำลังร่วงตกลงไปยังภูเขาด้านล่างประหนึ่งดาวตกด้วยความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ ทรวงอกกระเพื่อมขึ้นลงอย่างรวดเร็ว ลมหายใจปั่นป่วน ใบหน้าขาวซีด
……………………………………………………………………
