สุดยอดชาวประมง – บทที่ 584 กลุ่มเสือขาวกับความวุ่นวายครั้งใหญ่

สุดยอดชาวประมง

บทที่ 584 กลุ่มเสือขาวกับความวุ่นวายครั้งใหญ่

บทที่ 584 กลุ่มเสือขาวกับความวุ่นวายครั้งใหญ่

ที่จริงเรื่องการตายของอ๋องน้อย พวกเขาไม่ได้รู้สึกเสียใจอะไรเลยสักนิด ด้วยการกระทำที่ไม่เห็นใครในสายตาของอีกฝ่ายทำให้พวกเขาไม่ชอบใจอยู่แล้ว และแม้ว่าพวกเขาจะเป็นลูกน้อง แต่ที่พวกเขายังอยู่ก็เพราะสิ่งที่ตระกูลเดิมทำไว้เท่านั้น !

ไม่ว่าจะยังไงการมีอ๋องน้อยสืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูลก็ไม่ได้ทำให้พวกเขารู้สึกดีใจสักนิดเดียว !

มาตอนนี้ในที่สุดก็มีคนฆ่าคนคนนี้ตายแล้ว ที่จริงลึก ๆ แล้วพวกเขาดีใจมาก ! เพียงแค่ไม่มีใครแสดงออกมาก็เท่านั้น ดังนั้นหลังจากได้ยินแม่ทัพถามแบบนี้ ทุกคนก็หันไปมองสองกุนซือที่นั่งอยู่ ทำให้ทั้ง 2 คนนั้นได้แต่ต้องพูดแผนการหนึ่งออกมา

“ท่านแม่ทัพ พวกเรามีอยู่แผนการหนึ่ง ให้ทัพเต่าดำซ่อนตัวรอในพื้นที่ที่ไกลออกไปนั่น เพราะพื้นที่ตรงนั้นมีคุกใหญ่อยู่ 2 แห่ง และคนในคุกก็มองว่ากลุ่มเสือขาวเป็นศัตรูทั้งสิ้น !”

“ถ้าปล่อยให้คนพวกนี้ออกมา กลุ่มเสือขาวจะต้องเกิดความวุ่นวายใหญ่แน่ ถึงตอนนั้นพวกเราก็จะส่งทหารเข้าไปเผด็จศึก บวกกับในนั้นส่วนหนึ่งก็เป็นคนของพวกเรา แบบนี้ถ้ารวมกำลังกันก็ทำให้กลุ่มเสือขาวยากที่จะสู้แล้ว”

เมื่อได้ฟังดังนั้น แม่ทัพเต่าดำก็นิ่งคิด ก่อนวางหมากบนกระดานเพื่อตกลงตำแหน่ง ! แต่ไม่รู้ว่าแม่ทัพเต่าดำกำลังคิดอะไร เขามีท่าทางลังเลเล็กน้อยก่อนจะตัดสินใจ

ที่จริงที่คนอื่น ๆ ไม่รู้ก็คือ ก่อนที่เขาจะมาสนามรบชิงคงนั้น พ่อของเขาเคยเตือนเขาอยู่เรื่องหนึ่ง และหลังจากได้ฟังแผนการจากลูกน้อง เขาก็ลังเลเล็กน้อยเช่นเดิม ก่อนที่จะตัดสินใจ !

เมื่อทุกอย่างลงตัวแล้ว พวกเขาก็นำพาหลายพันคนออกมาในเวลาค่ำคืน ค่อย ๆ แอบเข้าไปยังกลุ่มเสือขาวอย่างเงียบ ๆ

ต้องเข้าใจว่าสนามรบชิงคงนั้นใหญ่มาก ! และระหว่างกลุ่มเสือขาวกับกลุ่มเต่าดำก็ไม่ได้มีแนวป้องกันธรรมชาติขวางไว้เลย ดังนั้นคนหลายพันคนจึงสามารถผ่านเข้ามาได้อย่างง่ายดาย

กลุ่มเสือขาวนั้นมีคุกอยู่ 2 แห่ง หนึ่งในนั้นก็คือคุกน้ำ ส่วนอีกคุกหนึ่งเป็นคุกใหญ่ธรรมดา ซึ่งในนั้นก็คุมขังนักโทษกระทำความผิดที่ไม่ค่อยสำคัญนัก จึงไม่มีคนเยอะมากเท่าไร และถ้าคุกนี้ถูกเปิดออก คนภายในนั้นก็จะวิ่งออกมาสร้างความวุ่นวายอย่างแน่นอน !

และที่พวกเขาเข้าไปนั้นคือคุกน้ำ ซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้ว่าฉู่เหินได้ทำการช่วยคนไปตลอดทาง !

แต่ว่าคนที่ถูกช่วยเอาไว้นั้น ต่างก็ถูกเขาสกัดพลังวรยุทธ์ทั้งสิ้น ทำให้พวกเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ตามใจชอบ ! เพราะต้องเข้าใจว่าถ้าคนที่ถูกช่วยไว้วิ่งออกไปข้างนอกคนหนึ่ง ก็เกรงว่าไม่ต้องรอให้เขาช่วยคนอื่น ๆ ออกมาหมดก็คงจะถูกพบตัวก่อนแล้ว ! โดยเฉพาะกับคนพวกนี้ที่ไม่ได้ถูกขังอยู่ในคุกน้ำแค่วันสองวัน เมื่อพวกเขามีโอกาสจะได้ออกไปแล้ว ทำไมพวกเขาจะไม่ไปกันละ !

เพราะแบบนี้เขาจึงต้องสกัดพลังของคนเหล่านี้เอาไว้ ซึ่งเดิมทีร่างกายของพวกเขาก็อ่อนแอเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ดังนั้นเมื่อชายหนุ่มทำการสกัดพลัง พวกเขาก็ได้แต่ต้องเดินตามอย่างจนใจ ! ก่อนที่หลังจากนั้นทั้งสองจะใช้เวลาไม่ถึง 2 ชั่วโมง เพื่อทำให้คนทั้งคุกน้ำถูกปล่อยออกมา !

แต่ว่าที่ทำให้ใบหน้าฉู่เหินดำทะมึนก็คือ ไม่มีใครคนไหนที่ปล่อยออกมาเป็นเพื่อนกับแม่บุญธรรมเขาเลย ! ซึ่งชายหนุ่มก็ได้ยินมาว่าคนคนนั้นเรียกตัวเองว่า ฮวามู่ตัน !

ต่อให้พวกเขาค้นหาทั่วคุกน้ำแล้วรอบหนึ่งก็ยังไม่พบเงาของฮวามู่ตันคนนั้นสักเสี้ยว ! ทำให้ใบหน้าของฉู่เหินดูย่ำแย่ ส่วนหน้าของหลิวซินยี่ก็ไม่ได้ดูดีอะไร เพราะก่อนหน้านี้หนึ่งวันยังเห็นฮวามู่ตันคนนั้นอยู่เลย แต่คิดไม่ถึงว่ามาวันนี้อีกฝ่ายจะถูกย้ายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ !

เพื่อเป็นการปลอบใจ หลิวซินยี่จึงบอกฉู่เหินว่าไม่ต้องร้อนใจไป ก่อนที่หลังจากนั้นไม่นานเธอจะตรวจสอบพบว่าฮวามู่ตันเพิ่งจะถูกย้ายไปเมื่อเช้าของวันนี้เอง !

หลังจากกลุ่มเสือขาวและกลุ่มเต่าดำเปิดฉากสู้กัน แม่ทัพเสือขาวก็กลัวว่ากลุ่มหงส์เพลิงจะใช้โอกาสนี้เข้ามาขโมยตัวคน ดังนั้นจึงนำฮวามู่ตันมาซ่อนไว้ในบ้านของตนเอง ถือว่าเขารู้ไต๋ใช่ได้ !

และแม้ว่าจะไม่แน่ใจว่าใช่อย่างที่คิดไหม แต่ก็ดีกว่าไม่มีอะไรเลย !

ถึงแม้กลุ่มเสือขาวจะทำการต่อสู้กันด้านนอก แต่ภายในบ้านของเขาก็มีทหารอยู่จำนวนไม่น้อย เช่นนี้การพาฮวามู่ตันออกมาก็ไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว ! ทว่าไม่ว่ายังไงชายหนุ่มก็ต้องพาฮวามู่ตันออกมาให้ได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม !

ฉู่เหินเดินกลับออกมาด้วยใบหน้าดำทะมึน เขาเพิ่งจะปลดการสกัดพลังของทุกคนไป เช่นนี้จึงทำให้ทุกคนค่อย ๆ ได้พลังกลับคืนมา และแม้ว่าจะยังคงอ่อนแออยู่ แต่หากพวกเขาได้เวลาอีกหน่อยก็จะสามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้

“ฉันรู้ว่าพวกนายกับกลุ่มเสือขาวเป็นศัตรูกัน และพวกนายก็เกลียดแม่ทัพเสือขาวมากเสียยิ่งกว่าอะไร ซึ่งฉันเองก็เป็นหนึ่งในคนที่แค้นแม่ทัพเสือขาวมากเช่นกัน หรือจะพูดก็คือพวกเรามีจุดมุ่งหมายที่เหมือนกัน ! และตอนนี้โอกาสที่จะได้แก้แค้นกับศัตรูที่พวกเราเกลียดมาอยู่ตรงหน้าแล้ว ฉันจึงอยากถามว่าพวกนายสนใจจะแก้แค้นหรือเปล่า ?”

ฉู่เหินพูดให้ทุกคนคิดถึงเรื่องที่คนน่าตายผู้นั้นได้เคยกระทำกับพวกเขาเอง ! ต้องเข้าใจว่าชายหนุ่มนั้นไม่ใช่คนธรรมดา ตอนที่เขาฝึกฝนอยู่บนโลกเขาก็เคยนำทัพมาก่อน และถ้าหากได้การช่วยเหลือจากคนที่มีความแค้นพวกนี้แล้วล่ะก็ เขาก็สามารถชนะได้แน่ !

พวกที่เพิ่งถูกฉู่เหินช่วยเมื่อครู่มองหน้ากันเอง จากนั้นพวกเขาก็พยักหน้าเป็นการแสดงออกว่ายินยอมที่จะร่วมมือแก้แค้นแม่ทัพเสือขาว ! แต่ก็มีคนไม่น้อยที่ไม่เห็นด้วย เนื่องจากพวกเขาเป็นคนของกลุ่มเสือขาว ทำให้แม้ว่าพวกเขาจะเกลียดแม่ทัพ แต่พวกเขาก็ไม่อยากให้กลุ่มเสือขาวถูกทำลาย !

“ทุกคน ! ความน่ารังเกียจทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับกลุ่มเสือขาว มันก็มาจากแม่ทัพผู้ชั่วช้าคนนั้น มีคำกล่าวว่า หากจับโจรก็ต้องจับหัวหน้าก่อน ฉันคิดว่าด้วยพลังของพวกเราในตอนนี้ ถ้าออกไปตรง ๆ ก็อาจมีโอกาสฆ่าตัวของหัวหน้าโจรได้ !” ฉู่เหินยืนพูดด้วยท่าทางองอาจ ดูห้าวหาญยิ่ง แต่หลังทุกคนได้ฟังกลับไม่มีใครสนใจที่เขาพูดเลย กลับทำท่ามองคนโง่สักคนหนึ่งอยู่มาแทน

ก่อนที่จู่ ๆ หนึ่งในนั้นจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเหยียดหยาม “อาศัยแค่พละกำลังของพวกเรางั้นเหรอ ? คิดเหรอว่าแค่นี้จะฆ่าแม่ทัพเสือขาวได้ นายกำลังล้อเล่นหรือไง !”

เมื่อได้ยินแบบนี้ชายหนุ่มก็หัวเราะ “ฉันจะบอกนายก็ได้ ฉันน่ะเป็นคนของกลุ่มเต่าดำ ตอนนี้กลุ่มเต่าดำกำลังจัดทัพโดยมีทหารนับแสนคนเข้าโจมตีกลุ่มเสือขาวในตอนนี้ นายคิดว่าตอนนี้พวกเรายังมีโอกาสจะชนะบ้างไหมล่ะ ?”

พอทุกคนได้ยินประโยคนี้ก็ตะลึงไปตาม ๆ กัน ด้วยพวกเขาคิดไม่ถึงว่าระหว่างเสือขาวและเต่าดำจะโจมตีกันเองแบบนี้ ! และถ้านี้เป็นเรื่องจริงละก็ งั้นพวกเขาก็พอจะมีโอกาสชนะแล้ว !

หากไม่สามารถสังหารแม่ทัพเสือขาว ก็คงไม่สามารถระบายความโกรธแค้นที่มีในใจพวกเขาได้ ! เมื่อคิดได้ดังนี้ทุกคนก็พยักหน้าตกลง ฉู่เหินเห็นฉากนี้ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อมีคนพวกนี้ช่วย กลุ่มเสือขาวต้องวุ่นวายแน่อย่างไม่ต้องสงสัย !

การที่ชายหนุ่มปล่อยคนในคุกน้ำออกมานั้น ทำให้เมืองของกลุ่มเสือขาวเกิดความวุ่นวายขึ้นทันที ! เพราะเมื่อคนถูกขังอยู่นานได้รับอิสระ มันก็ถึงเวลาแล้วที่พวกเขาจะระบายความแค้น !

สุดยอดชาวประมง

สุดยอดชาวประมง

Status: Ongoing
ฉู่เหิน เด็กหนุ่มธรรมดาที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านชาวประมง ทุกวันเขาจะออกไปหาปลาที่ทะเลกับพี่ชาย แต่วันนั้นก็มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น มีพายุไต้ฝุ่นขนาดใหญ่เกิดขึ้นตรงหน้า ทั้งสองพยายามหนีจากพายุลูกนั้นอย่างสุดความสามารถแต่ก็ไม่ทัน…ในขณะนั้นเองฉู่เหินรับรู้ได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง มีเสียงดังขึ้นในหัวของเขาทันใดนั้นก็มีแหปรากฎออกมาตรงหน้าเขาหลังจากนั้นไม่นานเขาก็หมดสติไป เมื่อเขาตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ในโรงพยายาบาลและโดยที่ตัวเขาเองไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย แต่กลับกันกับพี่ชายของเขาที่อยู่ในห้องผู้ป่วยข้างๆ มีสภาพที่ขาหัก หรืออาจจะต้องเสียขาและพิการไปตลอดชีวิต ซึ่งค่ารักษาพยายาบาลของพี่ชายเขาไม่ใช่เงินน้อยๆ แล้วอย่างนี้ฉู่เหินจะทำยังไงต่อไป….

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท