เมื่อโนอาห์เห็นหัวหน้าก็อบลินปรากฏตัวอยู่ข้างหลังอบิเกลเขาคิดอย่างจริงจังว่าจะปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นตายเพราะเธอหยิ่งผยองกับเขามาก แต่หลังจากคิดได้เขาก็ตัดสินใจใช้ทักษะใหม่ที่เพิ่งได้รับในตอนที่เขาเพิ่มเลเวลและช่วยชีวิตของผู้หญิงคนนั้นไว้
เขารู้ว่าถ้าเขาปล่อยให้เธอตายเงินที่เขาจะได้รับเมื่อสิ้นสุดป้อมปราการจะสูงกว่าปกติเล็กน้อย แต่มันก็เล็กน้อยแค่นั้น ยังมีอีก 14 คนที่ยังมีชีวิต และเงินของเธออีกครึ่งหนึ่งจะถูกแบ่งให้กับครอบครัวส่วนอีกครึ่งหนึ่งจะถูกแบ่งออกเป็น 14 ส่วนและแบ่งให้กับทุกๆคน มันไม่คุ้มเลยถ้าจะปล่อยให้เธอตายและทำให้กลุ่มเสี่ยงอันตรายมากขึ้น
เนื่องจากเป็นครั้งแรกที่โนอาห์ใช้ความสามารถนี้เขาไม่รู้ว่ามันจะรู้สึกอย่างไร ในความเป็นจริงเขารู้สึกกลัวเล็กน้อยหลังจากที่ได้เห็นคำอธิบายของระบบว่าทักษะนี้ทำอะไรและทำงานอย่างไร
[ผู้ใช้: โนอาห์ สเติร์น]
[เลเวล: 02]
[ประสบการณ์: 0/400]
[HP: 12/12]
[ความแข็งแรง: 12]
[ความคล่องตัว: 12]
[ความแข็งแกร่ง: 12]
[สกิล:
เปลวไฟจากนรก เลเวล: 02 : 52/500
คำอธิบายสกิล: เทคนิคที่ประกอบไปด้วยการอัญเชิญเปลวไฟแห่งนรกขึ้นมา เปลวไฟแห่งนรกไม่ต่างไปจากเปลวไฟธรรมดา แต่หลังจากชำระคนบาปและบาปมากมายมันก็กลายเป็นเปลวไฟที่ทรงพลังที่สุดที่สามารถเผาได้กระทั้งเทพเจ้าแห่งเปลวเพลิง เพื่อเพิ่มพลังของความสามารถนี้คุณจะต้องเผาบาปหรือคนบาป]
[หลักแห่งไฟ เลเวล: 02 ร่างกายของผู้ใช้จะปรับตัวให้เข้ากับเปลวไฟได้ดีขึ้นและการควบคุมมันก็เป็นธรรมชาติมากขึ้นเล็กน้อยนอกจากนี้ยังทำให้มนุษย์ได้รับการกัดกร่อนจากบาป มนุษย์ที่มีบาปเพียงเล็กน้อยก็ไม่สามารถชำระล้างได้]
[อุโมงค์นรก เลเวล: 01 : 0/300
ทักษะที่สามารถทำให้เปิดอุโมงค์สู่นรกและออกไปที่อื่นได้ในเสี้ยววินาทียิ่งระยะทางไกลมากเท่าไหร่พลังงานที่จะใช้ก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น]
นรกได้กักขังวิญญาณของคนบาปไว้ในอุโมงค์นี้มาตั้งแต่ทุกสิ่งมีชีวิตถือกำเนิดขึ้น และกังขังมาชั่วนิรันดร์ เพื่อรองรับปีศาจและวิญญาณจำนวนมากพื้นที่นี้จึงขยายตัวมากกว่าโลกของสิ่งมีชีวิตหลายเท่า เมื่อใดก็ตามที่ลูซิเฟอร์เดินผ่านอุโมงค์เหล่านี้ผู้คนก็จะรู้ว่าเขากำลังเคลื่อนย้ายไปที่ไหนสักแห่ง และเขาก็สามารถเคลื่อนย้ายไปที่ไหนก็ได้ที่อุโมงค์นี้ไปถึง
เมื่องมองไปที่ช่องว่างระหว่างอบิเกลและหัวหน้าก็อบลิน โนอาห์ก็จินตนาการว่าเขาเคลื่อนย้ายไปสถานที่แห่งนั้นและเขาก็หันหน้าไปทางนั้น
ทันในนั้นโนอาห์ก็รู้สึกถึงความคุ้นเคยอย่างน่าประหลาด ในช่วงเสี้ยววินาทีก่อนที่โนอาห์จะรู้ตัวเขาก็อยู่ระหวางอบิเกลและหัวหน้าก็อบลินแล้ว
สำหรับผู้ที่สังเกตการณ์อยู่ภายนอกสิ่งเดียวที่พวกเขาเห็นคือภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจราวกับว่าโนอาห์กลายเป็นเปลวไฟก่อนที่เปลวไฟนั้นจะระเบิดที่ด้านหลังของอบิเกล หลังจากนั้นร่างของโนอาห์ก็ปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของเธอ
การระเบิดของเปลวไฟเกิดขึ้นเพียงเศษเสี้ยวเล็กๆเท่านั้น และเปลวไฟนรกนั่นเกิดจากการรั่วไหลผ่านอุโมงค์ที่โนอาห์เปิดทิ้งไว้ในตอนที่เขาเข้าไปในอุโมงค์และออกมาในปลายทางอีกด้านหนึ่ง ดังนั้นสำหรับคนอื่นๆจึงดูเหมือนว่าโนอาห์ได้เทเลพอร์ตโดยใช้เปลวไฟ
หัวหน้าก็อบลินไม่ได้เตรียมพร้อมสำหรับมนุษย์ที่จะปรากฏตัวใกล้ๆเขา วิถีมีดของมันกำลังพุ่งเป้าไปที่มนุษย์ที่อยู่ด้านหลังของโนอาห์ดังนั้นเมื่อโนอาห์ปรากฏตัวขึ้นจากด้านหน้า แม้ว่าโนอาห์จะใช้มีดเพียงเล่มเดียวก็สามารถต่อต้านการโจมตีของหัวหน้าก็อบลินได้ เพราะมันไม่ได้อยู่ในท่าทางที่สมบูรณ์ 100%
น่าเสียดายที่มีดของโนอาห์ไม่สามารถต้านทานการได้รับความเสียหายจากอาวุธที่ได้รับพรทั้งสอง แต่เขาก็คิดไว้แล้วว่าจะเกิดขึ้น ดังนั้นโนอาห์จึงทิ้งมีดที่หักออกแล้วเปิดฝ่ามือทั้งสองข้างขึ้นพร้อมกับสร้างเปลวไฟขนาดใหญ่และปาไปที่หัวหน้าก็อบลินทันที
หัวหน้าก็อบลินไม่มีโอกาสที่จะปกป้องตัวเอง เปลวไฟจำนวนมากได้พุ่งเข้าใส่หน้าอกของมัน ผ้าหนังทนที่หัวหน้าก็อบลินสวมใส่เป็นชุดเกาะเริ่มไหม้และละลายเผยให้เห็นผิวหนังสีเขียวที่ไม่มีการป้องกันใดๆออกมา
การแลกเปลี่ยนนี้อาจจะดูเหมือนใช้เวลานาน แต่ในความเป็นจริงนั้นมันเป็นเพียงเสี้ยววินาทีที่โนอาห์ออกมาจากอุโมงค์นรกเท่านั้น
หัวหน้าก็อบลินไม่แม้แต่จะกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อมันรู้สึกได้ว่าร่างกายของมันถูกไฟไหม้ สิ่งเดียวที่มันทำคือเปลี่ยนวิถีของมีดสั้นและมุ่งเป้าไปที่โนอาสห์เพื่อฆ่ามนุษย์ที่น่ารำคาญคนนี้ทุกครั้ง
โนอาห์เมื่อเห็นหัวหน้าก็อบลินพยายามจะฆ่าเขาก็อดยิ้มไม่ได้
“แกคิดว่าแกเป็นคนเดียวที่ทำแบบนี้ได้งั้นหรอ?” โนอาห์พูดอย่างรวดเร็วก่อนที่จะใช้อุโมงค์นรกอีกครั้งเพื่อไปยังจุดที่เขาต่อสู้กับก็อบลินนักฆ่าก่อนหน้านี้
เนื่องจากโนอาห์จากมันไปเพียง 2 วินาทีเท่านั้น ก็อบลินนักฆ่าตัวนั้นจึงยังสับสนและกำลังมองหาเป้าหมายอื่นเพื่อสังหาร โนอาห์ใช้ประโยชน์จากช่วงเวลาตรงนี้จุดไฟอีกครั้งและฆ่าก็อบลินนักฆ่าตัวนั้นด้วยเปลวไฟทันทีซึ่งก็อบลินตัวนั้นยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเปลวไฟนี้มาจากไหน
อบิเกลได้ย้ายออกมาจากพื้นที่ที่เธออยู่เมื่อเธอเห็นว่าโนอาห์ได้ดึงดูดความสนใจของหัวหน้าก็อบลินไปจากเธอแล้ว
ผู้ถูกเลือกคนอื่นๆไม่ได้เฝ้ามองสิ่งนี้โดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลย ผู้ถูกเลือกที่เป็นนักรบวิ่งไปหานักเวทย์ทั้งสามคนที่ถูกโจมตีโดยก็อบลินนักฆ่าและด้วยความไดเปรียบทางจำนวนพวกเขาก็ฆ่าก็อบลินทั้งสามนั้นได้
ในตอนนั้นโนอาห์ได้นำมีดสั้นที่หลุดออกจากมือของก็อบลินออกมาและปล่อยให้ก็อบลินพวกนั้นถูกเผาไหม้บนพื้นต่อไปและเพิ่มพลังให้กับตัวเขาเองมากขึ้น
หัวหน้าก็อบลินเริ่มตระหนักได้ว่าลูกน้องของมันเริ่มตายมากขึ้นเรื่อยๆและสิ้นหวัง แม้ว่ามันจะแข็งแกร่งกว่าและมีทักษะนักฆ่าที่ดี แต่มันก็ไม่สามารถฆ่ามนุษย์ได้เลย และส่วนใหญ่ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะโนอาห์ที่คอยขัดขวางมันโดยตลอด และเมื่อเป็นเช่นนั้นมันจึงหายตัวไปอีกครั้งและเปลี่ยนตำแหน่งของตัวเองให้ย้ายไปอยู่ไกลขึ้น หลังจากนั้นมันจึงดึงอาวุธที่มันครอบครองอีกอย่างออกมา
ตอนนี้เขาได้รู้แล้วว่าทักษะของหัวหน้าก็อบลินไม่ใช่ทักษะการล่องหน แต่มันเป็นหนึ่งในความสามารถที่ทำให้คนทั้งกลุ่มมองไม่เห็นและหายตัวไปและยังหายไปเหมือนกับว่ามันไม่เคยอยู่ตรงนั้นเลยด้วยซ้ำ เพราะเปลวไฟของโนอาห์ที่ปล่อยไว้ที่ตัวของหัวหน้าก็อบลินก็หายไป
ทั้งกลุ่มตื่นตัวกันอย่างต่อเนื่อง แต่เนื่องจากมีคนบางคนได้รับบาดเจ็บอย่างหนักจากหัวหน้าก็อบลินและก็อบลินนักฆ่า ผู้ถูกเลือกที่ยังบาดเจ็บจึงไม่ได้ยินเสียงหวีดแปลกๆที่ดังขึ้นทั่วทั้งบริเวณสนามรบ
โนอาห์หันมองไปยังทิศทางที่เสียงหวีดดังมาทันที แต่เมื่อเขารู้ว่ามันคืออะไรมันก็สายเกินไปแล้ว เสียงหวีดนั่นเกิดจากลูกธนูขนาดใหญ่ตัดผ่านสายลมก่อนจะพุ่งทะลุศีรษะของผู้รักษาของกลุ่ม ซึ่งตอนแรกเขาได้รับบาดเจ็บจากการแทงของหัวหน้าก็อบลินในตอนแรกอยู่แล้ว
ผู้ถูกเลือกที่ได้รับบาดเจ็บต่างกังวลเมื่อเห็นว่าผู้รักษาของกลุ่มเสียชีวิต เนื่องจากมีเพียงคนเดียวที่สามารถรักษาบาดแผลได้ และตอนนี้ก้จะไม่มีคนที่สามารถรักษาบาดแผลให้กับพวกเขาได้อีก แต่นั่นไม่ได้ทำให้ผู้ถูกเลือกสูญเสียโฟกัสไปโดยสิ้นเชิง ทั้งนักเวทย์และนักธนูยังคงเล็งการโจมตีไปที่ตำแหน่งที่หัวหน้าก็อบลินอยู่อย่างรวดเร็ว พวกเขาโจมตีทันทีเพราะพวกเขาต้องการที่จะยุติการต่อสู้ครั้งนี้โดยที่พวกเขาไม่ได้สนใจบาดแผลที่พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานอีก พวกเขายิงให้เร็วที่สุดเพื่อให้พวกเขาทั้งหมดได้ออกไปจากที่นี่และได้รับการรักษาที่น่าพอใจ
โนอาห์เห็นว่าบอสอยู่ที่ไหน แต่เขาเห็นบางอย่างที่ดีกว่า ไม่เหมือนก่อนหน้านี้ที่บอสถือมีดสั้นด้วยมือของเขาตอนนี้มีดสั้นนั้นห้อยอยู่ที่รอบเอวของมันเพื่อที่มันจะได้จับคันธนูของมันได้
“ขโมยที่ขโมยของจากขโมยคนอื่นสมควรได้รับการให้อภัยเป็นร้อยปี” นี่เป็นคำพูดที่โนอาห์เคยได้ยินจากใครบางคน ก่อนหน้านี้เขาคิดว่ามันไม่เห็นสมเหตุสมผล แต่ในตอนนี้เมื่อเขามองไปที่มีดสั้นคู่นั้นที่เอวของหัวหน้าก็อบลินในที่สุดโนอาห์ก็เข้าใจความหมายของคำพูดนั้น
ในขณะที่ทุกคนกำลังโจมตีหัวหน้าก็อบลินอยู่นั้นก็มีเปลวไฟเล็กๆระเบิดขึ้นท่ามกลางกลุ่มของผู้ถูกเลือกก่อนที่จะปรากฏขึ้นอีกครั้งที่ด้านหลังของหัวหน้าก็อบลิน…
