ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 327
หลังจากที่ซีเหมินเสี่ยวชิ่งถูกนำตัวไป เหลียงซื่อก็โมโหมาก และรีบไปโอดครวญเกี่ยวกับเรื่องนี้เรือนใหม่ของซีเหมินเสี่ยวเยว่ทันที
ซีเหมินเสี่ยวเยว่ก็พอทราบเรื่องที่เกิดขึ้นข้างนอกมาบ้าง บ่าวรับใช้ที่ติดตามมาจากบ้านเก่าได้ออกไปสืบข่าวมาให้บ้างแล้ว แต่ก็เป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น ไม่ใช่เรื่องราวทั้งหมด
พอตอนนี้ได้ยินเสียงร้องไห้ของเหลียงซื่อ ก็ขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้พลางกล่าวว่า “ข้าเพิ่งจะบอกไปว่าวันนี้อย่าก่อเรื่องอะไร เพราะเป็นวันแต่งงานของข้า มีเลือดตกยางออก ยังถือว่าเป็นลางดีอยู่อีกหรือ? อีกทั้งยังดึงคนของตนเองเข้าไปเกี่ยวข้องอีก แต่เซี่ยจื่ออันผู้นั้นไม่ได้รับอันตรายเลยสักนิด แถมยังทำให้ข้าที่เป็นฮูหยินต้องพ่ายแพ้ไปอีกครั้ง”
เมื่อเหลียงซื่อได้ยินน้ำเสียงที่เหมือนจะตำหนินางเล็กน้อย ความโกรธก็ก่อตัวขึ้น “เจ้าพูดเหมือนว่าเจ้าจะลอยตัวอยู่เหนือปัญหา ราวกับว่าไม่ใช่ธุระอะไรของเจ้า ก็แค่ทำเป็นแก้ตัว แต่ใจของเจ้าก็ไม่รู้ว่าอยากจะสั่งสอนเซี่ยจื่ออันมากแค่ไหน มิเช่นนั้นคงไม่ให้เซี่ยหว่านเอ๋อมาช่วยพวกเราหรอก ตอนนี้ก็เข้าไปเกี่ยวข้องแล้ว เจ้าคิดจะปัดความรับผิดชอบหรืออย่างไร? ถ้าทำเรื่องนี้สำเร็จ ใครจะได้ประโยชน์กัน? ไม่ใช่เจ้าหรอกเหรอ?”
เมื่อเห็นว่านางโกรธแล้ว น้ำเสียงซีเหมินเสี่ยวเหย่ก็อ่อนลง “อาสะใภ้รอง ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น ข้ารู้ว่าท่านทำไปก็เพื่อข้า”
“แล้วเจ้าว่าควรจะทำเช่นไรดี พรุ่งนี้เจ้ากรมอาญาจะไต่สวนคดีแล้ว หากเจ้ากรมอาญาส่งตัวเขาให้ท่านเจ้าเมือง ก็ยังจะหลีกเลี่ยงกฎระเบียบได้บ้าง” เหลียงซื่อรู้จักนิสัยใจคอของนางดี จึงขี้เกียจที่จะอธิบาย เพียงแค่ทำหน้าบึ้งตึงเพราะเป็นห่วงบุตรชายของตนเองมากก็เท่านั้น
ซีเหมินเสี่ยวเยว่จำได้ว่าตอนนี้หยวนซื่อได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเสี่ยนจู่แล้ว เบื้องหลังของเซี่ยจื่ออันยังมีผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ หากไม่รีบจัดการจื่ออันโดยเร็ว ต่อไปนางก็จะไม่มีที่ยืนในอนาคต
แต่วันนี้เป็นวันแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ของนาง และแขกผู้ทรงเกียรติต่างก็มาแสดงความยินดีกับนาง โชคไม่ดีที่เด็กรับใช้คนหนึ่งต้องมาหลั่งเลือดในงานมงคล หากตนเองทำเรื่องที่ใหญ่โตกว่านี้ เกรงว่าสิ่งต่าง ๆ คงยากเกินกว่าจะควบคุมได้
ซีเหมินเสี่ยวเยว่อารมณ์เสียมาก แม้นางจะรู้ว่าไม่มีเหตุผลที่จะลงมืออีกครั้ง แต่นางก็ไม่เต็มใจที่จะให้เซี่ยจื่ออันรอดพ้นไปง่าย ๆ เช่นนี้”
“อีกอย่าง ตอนนี้ชิ่งเอ๋อก็ถูกนำตัวออกไปแล้ว อย่างไรเสียทางจวนมหาเสนาบดีก็ต้องร่วมรับผิดชอบเรื่องนี้ด้วย ข้าจะไปหามหาเสนาบดีเซี่ย ไม่ว่าอย่างไร เขาก็ต้องพาชิ่งเอ๋อออกมาจากคุกในกรมอาญาให้ได้” เหลียงซื่อกล่าว
ซีเหมินเสี่ยวเยว่พอได้ยินว่านางกำลังจะไปหามหาเสนาบดีเซี่ยก็กังวลมาก “ท่านไปหาเขาแล้วจะมีประโยชน์อันใด? เพราะเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อนเลย”
“ไม่ว่าเขาจะรู้หรือไม่ก็ตาม แต่เรื่องมันเกิดขึ้นในจวนมหาเสนาบดี เขาก็ต้องร่วมรับผิดชอบด้วย” เหลียงซื่อพูดอย่างหนักแน่น
ซีเหมินเสี่ยวชิ่งรู้ว่าอาสะใภ้รองผู้นี้เป็นคนที่ไม่สนใจเหตุผลออะไรทั้งสิ้น หากนางไปหามหาเสนาบดีด้วยเรื่องนี้ ก็ไม่รู้ว่านางจะพูดจาหยาบคายไร้มารยาทเช่นไรอีก จึงได้กล่าวออกไป “ท่านไม่ต้องไปหรอก เดี๋ยวข้าไปเอง”
“เจ้าไป?” เหลียงซื่อจ้องนาง “เจ้าจะพูดอะไรได้ เจ้าเพิ่งจะแต่งงานเข้ามา ไม่เหมาะที่จะพูดอะไรมาก”
“นั่นก็เพราะข้าเพิ่งแต่งงานเข้ามา ดังนั้นจึงไม่อยากให้ความสัมพันธ์ระหว่างสองตระกูลต้องตึงเครียด ท่านรออยู่ที่นี่เถิด ข้าจะไปด้วยตนเอง และจะพูดกับฮูหยินผู้เฒ่าด้วย นางฉลาดเสมอมา อาจจะเตรียมแผนการอะไรไว้แล้วก็เป็นได้”
เมื่อได้ยินนางพูดเช่นนี้ เหลียงซื่อก็ได้แต่พูดไปว่า “เช่นนั้นก็ดี ข้าจะรอฟังข่าวจากเจ้าอยู่ที่นี่ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าต้องกดดันทางจวนมหาเสนาบดีให้พวกเขาพาชิ่งเอ๋อออกมาจากคุกในกรมอาญาให้จงได้”
“ได้ ข้าจะพยายามอย่างสุดความสามารถ” ซีเหมินเสี่ยวชิ่งตอบรับแล้วก็ออกไปพร้อมกับบ่าวรับใช้
ในฐานะที่เป็นเจ้าสาวคนใหม่ วันนี้นางหัวใจแตกสลายจริง ๆ
มหาเสนาบดีเซี่ยพาฮูหยินผู้เฒ่ากลับเรือน นางโมโหจนต้องหัวเราะเยาะตนเอง “ดูสิ เรื่องนี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้น หากวันนี้ไม่ก่อเรื่องขึ้นมา ก็คงไม่เกิดความเปลี่ยนแปลงใหญ่หลวง จนยากจะควบคุมเช่นนี้”
