ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 433
จื่ออันเพิ่งจะออกไป ป้าหลานยู่ก็เข้ามา
เสี่ยวซุนที่เห็นนางเดินเข้ามา ในใจก็รู้สึกเป็นกังวลเล็กน้อย เดินเข้าไปกล่าวทักทาย “ท่านป้ามาด้วยเรื่องอันใด? คุณหนูใหญ่เพิ่งจะออกไปเจ้าค่ะ”
ป้าหลานยู่ยิ้มเล็กน้อย “ข้าเห็นแล้ว แล้วมันจะยังไง ข้าไม่ได้มาหาคุณหนูใหญ่ ข้ามาตามให้เจ้ากับกุ้ยหยวนไปช่วยงานหน่อย”
“ช่วยงาน?” เสี่ยวซุนตกใจเล็กน้อย ในจวนมีคนตั้งมากมาย เหตุใดถึงมาเรียกใช้คนจากเรือนเซี่ยจื่อหย่วน?
“ใช่” เหมือนว่าป้าหลานยู่จะมองออกว่าเสี่ยวซุนรู้สึกสงสัย “เพราะว่าที่ด้านหลังสวนดอกไม้มีการก่อสร้าง คุณหนูใหญ่ยังพูดว่าต้องการตัดขาดตรงส่วนทางเดินกับภูเขาหินประดับ คนในจวนส่วนใหญ่ต่างก็ไปช่วยกันหมดแล้ว ทางด้านของฮูหยินผู้เฒ่าก็ขาดแคลนคนที่จะเรียกใช้งาน จึงจะใช้ให้เจ้ากับกุ้ยหยวนออกไปซื้อของให้หน่อย”
เสี่ยวซุนเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของนางดูไม่ดุร้ายเหมือนแต่ก่อน ความต่อต้านที่มีในใจจึงลดลง นางจึงกล่าว “ท่านป้ารอสักครู่ ข้าจะเข้าไปบอกกุ้ยหยวนเสียหน่อย”
“ได้ รีบไปเถิด” หลานยู่ยิ้มกล่าว
เสี่ยวซุนย่อตัวคำนับ แล้วเข้าไปด้านใน
นางยังทิ้งความห่วงใยเอาไว้ และได้สั่งตาวเหล่าต้า “หลังจากที่ข้ากับกุ้ยหยวนออกไปแล้ว เจ้าห้ามออกไปจากเรือนเซี่ยจื่อหย่วนเด็ดขาด จะต้องปกป้องเสี้ยนจู่ให้ดี เข้าใจหรือไม่?”
กุ้ยหยวนเอ่ยถาม “เสี่ยวซุน เจ้าคิดว่านางอยากทำร้ายเสี้ยนจู่อย่างนั้นเหรอ?”
เสี่ยวซุนส่ายหัว “ข้าไม่รู้ แต่ว่าห่วงเอาไว้ก็ดี”
ตาวเหล่าต้าตบที่อก “พวกเจ้าไปเถิด ข้าจะปกป้องเสี้ยนจู่เอง ตอนนี้นางอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องตำรา
เสี่ยวซุนยิ้มตอบ “ดี ข้าเชื่อใจเจ้า”
กุ้ยหยวนเห็นว่ามีตาวเหล่าต้าอยู่ก็รู้สึกวางใจ เพราะเคยเห็นเขาแสดงฝีมือมาแล้ว พอได้ยินเขาพูดเช่นนี้จึงได้พูดกับเสี่ยวซุน “พวกเรารีบไปกันเถิด จริงสิ เมื่อสองวันก่อนเสี้ยนจู่บอกว่าต้องการซื้อตำรา พวกเราช่วยนางซื้อกลับมาก็แล้วกัน”
“ซื้อตำราอะไร?” เสี่ยวซุนกล่าวถาม
“จ้าวลุ่น!” กุ้ยหยวนพูดเสริม
“ดี พวกเราไปกันเถิด” เสี่ยวซุนพากุ้ยหยวนออกมา ป้าหลานยู่ยังคงรออยู่ พอเห็นทั้งสองคนออกมา ก็หยิบรายการของที่จะซื้อออกมาจากแขนเสื้อ และเงินสองสามตำลึงให้แก่พวกเขา “ไปซื้อของตามรายการนี้นะ รีบไปรีบกลับ ฮูหยินผู้เฒ่ารอของอยู่”
หลังจากออกจากประตูมาแล้ว เสี่ยวซุนก็กล่าวขึ้นมาอย่างสงสัย “ตังกุย หวงฉี สุราเช่า และถ่านหินของเหล่านี้ในจวนไม่มีหรอกเหรอ? เหตุใดต้องให้พวกเราออกไปซื้อด้วย? อีกทั้งตังกุยกับหวงฉีก็ยังมีอยู่ในคลัง”
“อย่าคิดมากเลย ทำหน้าที่เสร็จก็รีบกลับมา บางทีอาจจะใช้จนหมดแล้ว สุราเช่า และถ่านหิน หาซื้อได้ที่ถนนจินชางที่อยู่ทางฝั่งตะวันตกเฉียงเหนือ พวกเราไปซื้อสมุนไพรที่ถนนสายหลักทางฝั่งตะวันออกกันก่อน จากนั้นก็ค่อยไปที่ถนนจินชาง “ในใจของกุ้ยหยวนก็พอรู้สึกถึงความผิดปกติอยู่บ้าง เดิมทีคิดว่าในใบรายการจะมีของจำนวนมาก ทว่ากลับมีเพียงสี่อย่าง และของที่ต้องการก็มีไม่มาก อีกทั้งสุราเช่าหนึ่งไหกับถ่านหิน ปกติก็มีคนมาส่งให้ถึงที่อยู่แล้ว เหตุใดถึงต้องใช้ให้ไปซื้อตั้งสองคน?”
ณ จวนอ๋องเหลียง
หลังจากที่จื่ออันเก็บเข็มเข้าที่ดีแล้ว ก็ได้พูดกับอ๋องเหลียง “ท่านอ๋อง หม่อมฉันจะเขียนใบสั่งยาบำรุงร่างกายให้ท่าน จากนั้นพวกเราก็จะได้เข้าสู่การรักษาขั้นที่สองกันนะเพคะ”
อ๋องเหลียงกล่าวกับจื่ออันเรื่องที่ต้องการรักษาขาให้กับเขา ตลอดมาเขาก็แค่รักษาพอเป็นพิธี เขาไม่ต้องการให้ตนเองมีความหวังใด ๆ
“เจ้าคิดว่าข้าขี้เหร่หรือไม่?” อ๋องเหลียงกล่าวถามจื่ออัน
“ดูใบหน้าหล่อเหลาของท่านสิ ช่างน่ามองยิ่งนัก!” จื่ออันเย้าเขาเล่น
“ในเมื่อหล่อเหลา แล้วยังจะต้องรักษาขาของข้าทำไม? ข้าที่กะโผลกกะเผลกเป็นจุดเด่นของข้าเชียวนะ ไม่มีจุดเด่นนี้ ข้าก็คงไม่ใช่ข้าอีกแล้ว”
จื่ออันรู้ว่าเขาใช้รอยยิ้มมากลบเกลื่อนความรู้สึกที่ไม่สบายใจของตนเอง เขาเกลียดความรู้สึกที่คิดว่ามีความหวังแต่สุดท้ายแล้วก็ผิดหวัง
จื่ออันยักไหล่ “ความจริงหม่อมฉันเองก็ไม่มีความมั่นใจที่จะรักษาท่านอ๋องให้หาย เพียงแต่เพิ่งจะได้เรียนรู้ทักษะการฝังเข็มบินมา หม่อมฉันจึงต้องการจะยืมขาของท่านอ๋องมาทำการทดลองเพคะ”
“ฮะ?” อ๋องเหลียงมองบน “ทดลองกับข้า? เจ้าใจกล้ามากนัก”
