ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 666
องค์จักรพรรดิทรงตรัสออกมา ได้ เจ้าไปคุ้มครองนางที่แคว้นต้าเหลียง หากว่าเจ้าไม่แต่งงานแล้ว นางจะต้องอภิเษกให้กับองค์รัชทายาทแคว้นต้าเหลียง
ในวันนั้นเขาเป็นเหมือนกับคนบ้าก่อเรื่องวุ่นวายในห้องทรงอักษร ข้อเสนอทุกอย่างที่องค์จักรพรรดิทรงเสนอออกมานั้น เขาล้วนแต่ไม่เห็นด้วย สุดท้ายแล้ว องค์จักรพรรดิก็โยนหนังสือมาให้เขาชุดหนึ่ง เป็นหนังสือที่บอกว่าตระกูลเซียวร่วมมือกันกับศัตรู
เขารู้ว่าเป็นการปลอมแปลงขึ้นมา ทว่าหนังสือชุดนี้กลับทำให้คนนับร้อยของตระกูลเซียวถูกตัดลงด้วย
เขายอมแพ้แล้ว
เขายอมแต่งกับหานชิงชิว ตระกูลเซียวก็ยังคงเป็นตระกูลทางทหารที่โดดเด่นและมีศักดิ์ศรีดังเดิม องค์จักรพรรดิก็ยังคงเป็นองค์จักรพรรดิ สูงส่งเหนือสิ่งกังวลใด
มีเพียงเขาและจ้วงจ้วง ที่ไม่มีหัวใจอีกต่อ หลงทางอยู่ในโลกใบนี้
ตอนต้นหัวใจของพวกเราอยู่ด้วยกัน แต่พวกเรากลับไม่อาจเดินไปด้วยกันได้
ท่านปู่บอกเอาไว้ เจ้าเป็นหลานชายคนโตของตระกูลเซียว จะต้องแบกรับเกียรติยศของตระกูลเอาไว้ ชายหนุ่มไม่มีอะไรที่ทนรับไม่ได้ เพียงแค่หญิงสาวคนเดียว บนโลกใบนี้มีหญิงสาวที่ดีมากกว่าองค์หญิงมากมาย
แต่ที่เขารักนั้นมีเพียงคนนั้น คนอื่นต่อให้ไม่ว่าจะโดดเด่นเพียงใด แล้วเกี่ยวข้องอะไรกับเขา?
ล้วนแต่ไม่ใช่ที่เขาต้องการ
เขายื่นมือที่สั่นเทาออกไปเล็กน้อย ลูบลงบนแก้มของจ้วงจ้วงเบา ๆ ในหน้าของนางเย็นเยียบ ราวกับว่าตายไปแล้ว เขาไม่ได้รู้สึกแปลกสำหรับคนตาย คนที่ตายในน้ำมือของเขามีนับไม่ถ้วน เขาสัมผัสกับศพมามากมาย ไม่มีศพใดที่ทำให้เขาเจ็บปวดราวกับใจสลายได้
ยานิทรารมณ์ ไม่มียาถอนพิษ เขาอยู่ในวังมานานหลายปี เขารู้ เขารู้ดี
เขาถอนหายใจออกมาเบา ๆ ดี จ้วงจ้วง พวกเราอยู่ด้วยกันแล้ว ในที่สุดพวกเราก็อยู่ด้วยกัน
มู่หรงเจี๋ยมองเขาอยู่ตลอดเวลา เห็นมือของเขาเคลื่อนไหว ก็รีบพุ่งเข้าไปในทันที
แต่ก็สายไปเสียแล้ว กริชเล่มนั้น ถูกเสียบลงบนทรวงอกเขาแล้ว เลือดสดไหลซึมออกมา
ในฐานะที่เป็นแม่ทัพใหญ่ เขาสามารถพกอาวุธติดกายได้ตลอด กริชเล่มนี้ เป็นปีนั้นที่ไท่หวงไท่โฮ่วทรงประทานให้กับจ้วงจ้วง เหมือนกันสองเล่ม เล่มหนึ่งมอบให้มู่หรงเจี๋ย เล่มหนึ่งมอบให้จ้วงจ้วง จ้วงจ้วงมอบให้กับเขา
ทุกคนต่างก็ไม่คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น ไม่มีใครคิดว่าเซียวเซียวจะทำร้ายตนเองอย่างไม่ลังเล ต้องการจะตายไปพร้อมกับจ้วงจ้วง
จื่ออันไปช่วยเซียวเซียวพร้อมกับร้องไห้
ฉินจือและฉยงหวาร้องไห้เหมือนกับคนเจ้าน้ำตา อ๋องหลี่สามพี่น้องที่อยู่ในห้อง ใบหน้าก็มีท่าทีที่เหมือนกัน ทั้งเจ็บปวดและโกรธเกรี้ยวเช่นเดียวกัน
หมอหลวงสามคนและจื่ออันเข้าไปช่วยเซียวเซียว แต่ทว่าเซียวเซียวที่กอดความตั้งใจว่าจะตายแน่แล้ว เขารู้ว่าตำแหน่งของหัวใจอยู่ตรงไหน กริชนี้ เสียบตรงลงบนหัวใจของเขา แทบจะทะลุหัวใจ
นางใช้เข็มปักลงบนร่างกายของเขา ต้องการจะปิดผนึกชีพจรของเขา แต่นางก็รู้ว่าบางทีอาจจะไม่สำเร็จ เพราะว่าเลือดไหลเร็วจนเกินไป อีกทั้งบาดแผลที่หัวใจ เมื่ออยู่ในเงื่อนไขนี้ แทบจะไม่อาจช่วยเหลือเอาไว้ได้
เข็มสุดท้ายของจื่ออัน ใช้เข็มยาว นี่เป็นทักษะการฝังเข็มทองคำรักษาบาดแผลภายนอก เพื่อหยุดเลือด บวกกับปิดผนึกจุดฝังเข็ม เลือดของเขาก็ถือว่าหยุดได้แล้ว ทว่าจื่ออันรู้ว่าสามารถอยู่ได้ไม่ถึงหนึ่งชั่วยาม
สุดท้ายแล้วนางต้องเฝ้ามองเขาที่ค่อยหยุดหายใจอย่างหมดหนทาง จนกระทั่งตายลงไป
ท้ายที่สุดแล้วจื่ออันก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา สองมือเต็มไปด้วยเลือด เช็ดลงไปบนใบหน้าอย่างยุ่งเหยิง
ศีรษะของเซียวเซียวหันไปมองทางด้านจ้วงจ้วงอยู่ตลอดเวลา มุมปากเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
เซียวท่าและซูชิงเองก็มาถึงแล้ว เมื่อเซียวท่ามองเห็นภาพฉากนี้ วิญญาณก็เหมือนว่าจะหลุดลอยออกไป เสียงกรีดร้องแหลมในลำคอถูกสะกดข่มลงไป น้ำตาร่วงไหลลงมาแล้ว
ใครก็ไม่คาดคิดว่า ค่ำคืนอันสงบสุขจะเกิดเรื่องอันรุนแรงเช่นนี้ คนหนึ่งที่เป็นองค์หญิงของแคว้น อีกคนหนึ่งที่เป็นแม่ทัพที่ควบไปทั่วทุกสนามรบที่ฆ่าศัตรูไปนับไม่ถ้วน นอนหลับราวกำลังจะตายไปอยู่ที่แห่งนี้
ทันใดนั้นมู่หรงเจี๋ยก็นึกถึงคนผู้หนึ่งขึ้นมาได้ เขาพุ่งออกไป “หูฮวนสี่…”
ฮวนสี่วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว พลิกกายขึ้นม้า แล้วควบออกไปอย่างบ้าคลั่ง
