ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 723
ฮองเฮาเองเมื่อได้ยินว่าเป็นเพราะเรื่องนี้อีกแล้ว ก็โมโหขึ้นมา “เสด็จแม่ หม่อมฉันบอกกับท่านแล้วว่าเขาทำความผิด วันนี้ที่ลงโทษทุบตีถึงหกสิบไม้ขนาดใหญ่ เขาสามารถทนรับมันได้ ไม่มีทางเป็นอะไรขึ้น”
“ไม่มีทางเป็นอะไร?” หวงไท่โฮ่วอ้าปากค้าง มองไปยังใบหน้าที่เฉยเมยของฮองเฮา “เขากำลังจะตายแล้ว เจ้ายังบอกว่าเขาไม่มีทางเป็นอะไร? เจ้าเคยเห็นบาดแผลของเขาหรือไม่? ส่วนเอวลงไปถูกทุบตีจนเป็นชิ้น ๆ ซุนกงกงเคยไปดูด้วยตนเอง จื่ออันบอกว่าเกรงว่าคงจะไม่อาจผ่านพ้นคืนวันนี้ไปได้”
ฮองเฮาจะเชื่อที่ไหนกัน? คิดเพียงแต่ว่าหวงไท่โฮ่วทรงตรัสออกมาเช่นนี้ เพียงเพื่อต้องการจะหาเรื่องเท่านั้น “หม่อมฉันได้ให้หมอหลวงไปสอบถามมาแล้ว หมอหลวงบอกว่าเป็นเพียงแค่บาดแผลที่ผิวเนื้อ ไม่มีอะไรมาก มากสุดก็แค่กระดูกหักเท่านั้น”
หวงไท่โฮ่วได้ยินว่านางยังคงมีท่าทีไม่สนใจอยู่ ก็โมโหเป็นอย่างยิ่ง “โบยด้วยไม้หนามขนาดใหญ่หกสิบไม้ เป็นเพียงแค่บาดแผลภายนอก? เจ้านี่เป็นมารดาที่ดีจริง ๆ ดีมาก มารดาทั่วใต้หล้านี้ จะมากหรือน้อยก็ต้องมีการลำเอียงกัน เจ้าจะลำเอียงเข้าข้างคนที่ไม่ดีคนนั้น ได้ ข้าก็ปิดตาข้างหนึ่งหลับตาข้างหนึ่ง แล้วชดเชยให้กับเขาเป็นการส่วนตัวก็พอ เขาทุบตีรัชทายาท แน่นอนว่าจะไม่ถูกต้อง แต่หลังจากที่ข้าไปทำความเข้าใจมา เป็นองค์รัชทายาทที่จับตัวหญิงสาวที่เขาชื่นชอบไปก่อน เรื่องเกิดขึ้นเพราะมีสาเหตุสามารถผ่อนปรนมันได้ และตามกฎหมายของต้าโจวแล้ว คดีทำร้ายร่างกายผู้อื่นจะต้องส่งมอบให้ศาลาว่าการเป็นผู้จัดการ คดีของราชวงศ์ ก็สามารถส่งมอบให้กับกรมอาญาตรวจสอบสาเหตุ และผลที่เกิดขึ้นถึงจะทำการตัดสินตามบาดแผลที่เกิดขึ้น ทว่า เรื่องนี้ประการแรก เจ้าไม่ได้แจ้งกับศาลาว่าการ ประการที่สอง เจ้าไม่ได้รายงานข้า ก็ทำการตัดสินด้วยตนเอง แทบเหมือนจะเอาชีวิตของเขา ตกลงแล้วเจ้ามีเจตนาอะไรกันแน่? เจ้าอย่าคิดนะว่าข้าจะไม่รู้ความคิดนั้นของเจ้า เจ้าอย่าคิดว่าหากไม่มีซินเอ๋อร์แล้ว ก็จะไม่มีคนแย่งชิงตำแหน่งกับรัชทายาทอีก ไม่ต้องเอ่ยถึงว่า ตอนนี้องค์จักรพรรดิไม่ได้มีโอรสเพียงแค่สองคน มองย้อนออกไป ต่อให้ตำแหน่งจักรพรรดิจะต้องได้รับเลือกมาจากเจ้า เจ้าคิดว่าทุบตีเขาจนตายไป แล้วตำแหน่งของจักรพรรดิจะต้องเป็นของรัชทายาทอย่างนั้นหรือ? ฮองเฮานะฮองเฮา ความคิดของบิดาเจ้า หลายปีมานี้เจ้ายังมองไม่เข้าใจอีกหรือ? หากว่าเจ้าไม่ได้มีปัญหาทางสมองหรือว่าตาบอดไป ข้าจะบอกเอาไว้ก่อนว่า หากว่าซินเอ๋อร์เกิดอะไรขึ้น ตำแหน่งฮองเฮาของเจ้านี้ก็ไม่ต้องเป็นแล้ว”
ฮองเฮาเมื่อเห็นว่านางเอ่ยออกมาอย่างรุนแรง ไม่ใช่เพียงแต่เป็นการเตือนด้วยวาจา อีกทั้งยังจะปลดนางจากตำแหน่งฮองเฮาต่อหน้าของซุนกงกงอีก ก็โมโหเป็นอย่างมาก “เสด็จแม่ ท่านเองก็ไม่ใช่ว่าลำเอียงหรอกหรือ? รัชทายาทไม่ใช่หลานชายของท่านหรือ? เขาเองก็ถูกทำร้ายจนกลายเป็นเช่นนั้น หมอหลวงบอกว่า อีกเพียงนิดก็จะไม่สามารถใช้ชีวิตได้ดั่งคนทั่วไปแล้ว เขาเองเคยประสบกับเคราะห์กรรมเช่นนั้นมาก่อน กลับต้องการให้น้องชายของตนเองประสบเหตุเช่นเดียวกัน จิตใจของเขาช่างโหดร้าย อีกทั้ง ส่งมอบให้ศาลาว่าการตรวจสอบ หากว่าไล่ถามขึ้นมาแล้ว หน้าตาของตระกูลราชวงศ์คงจะไม่น่ามองนัก อีกทั้ง เมื่อถึงเวลานั้นหากว่าถูกตัดสินจำคุกขึ้นมาแล้ว ก็ไม่ใช่ว่าจะยิ่งเลวร้ายยิ่งกว่าหรอกหรือ? ตอนนี้ถึงแม้ว่าจะทุบตีไปกี่ไม้ แต่ว่ารักษาสักหลายวันก็ดีขึ้นแล้ว หม่อมฉันคิดว่าหม่อมฉันไม่ได้ทำอะไรผิด หากว่าจะปลดหม่อมฉัน หม่อมฉันก็คงไม่มีอะไรที่จะเอ่ยออกมา ส่วนที่เสด็จแม่บอกว่าบิดาของฉันมีความคิดอะไรอยู่ ก็ไม่มีหลักฐานอะไร เป็นเพียงแค่การเอ่ยปากเปล่า เป็นการใส่ร้ายผู้อื่น สถานะของหวงไท่โฮ่วสูงส่ง แม้แต่เสียงฮึมฮัมก็มีค่ามาก ฉะนั้นขอให้ท่านได้โปรดระมัดระวังคำพูดด้วย”
หวงไท่โฮ่วเมื่อเห็นว่านางไม่แม้แต่จะยอมรับความผิดแม้แต่น้อย แต่กลับบอกให้นางระมัดระวังคำพูด ก็โกรธเกรี้ยวเสียทั้งกายสั่นสะท้าน สีหน้าเขียวคล้ำ “ระมัดระวังคำพูด? มีคำใดที่ข้าเอ่ยออกมาแล้วไม่ใช่ความจริงกัน? ในใจของเจ้ารู้แจ้งดี อาการบาดเจ็บที่ขาและโรคที่หลบซ่อนอยู่ของซินเอ๋อร์เป็นเพราะอะไร เจ้าเคยทำอะไรเพื่อเขาหรือไม่? การลบล้างความผิดแล้วใช้ชีวิตอย่างสงบสุขนั้น เจ้าช่างทำมันได้ดีจริง ๆ ลูกชายจะน้อยเนื้อต่ำใจหรือไม่เจ้าไม่สนใจ บอกว่ารักใคร่ลูกชายของตน แล้วเคยรักใคร่จริงแล้วหรือ? หลายปีมานี้ เจ้าคอยให้คนคอยจับตามองเขาอยู่ในจวนอ๋องเหลียง เจ้าเองก็คงจะรู้ว่าคำพูดที่โหดร้ายเกี่ยวกับเขาภายนอกนั้น เป็นเพราะรัชทายาทที่กระจายมันออกมา แต่เจ้าเคยเอ่ยอะไรออกมาเพื่อเขาหรือไม่? เจ้าเคยดุด่ารัชทายาทสักคำหรือไม่? เจ้าไม่ได้ทำอะไรเลย คิดแต่เพียงว่าเขาไม่ก่อเรื่องอะไรก็พอแล้ว วันนี้ข้าก็จะบอกกับเจ้าให้กระจ่างชัดเช่นกัน เรื่องที่รัชทายาททำลงไปเหล่านั้น ข้ารู้หมด องค์จักรพรรดิเองก็ทรงทราบ อาเจี๋ยเองก็รู้ แต่ทำไม่ถึงยังเก็บเขาเอาไว้ไม่ปลดออกจากตำแหน่งรัชทายาทกัน? เป็นเพราะว่าซินเอ๋อร์ไม่ได้มีใจทะเยอทะยานที่จะเป็นรัชทายาท ไม่เคยคิดที่จะสืบทอดตำแหน่งจักรพรรดิ สามปีก่อนหน้านั้น องค์จักรพรรดิก็เคยทดสอบเขามาก่อน เขาปฏิเสธออกมาในทันที อาเจี๋ยถามเขาออกไปตรง ๆ เขาเองก็ไม่เคยตอบ หากว่าเขาอยากจะแย่งชิงตำแหน่งแล้ว จะแย่งไม่ได้หรือ? ข้าจะเป็นคนแรกที่สนับสนุน รัชทายาทนั่น? เป็นหลานชายของข้าไม่ผิด แต่ข้ารู้สึกละอายใจ ละอายใจเป็นอย่างมาก เจ้าดูเรื่องเหล่านั้นที่เขากระทำ ก่อนหน้านั้น เพื่อเซี่ยหว่านเอ๋อ ถึงกับไปบีบบังคับทุบตีเซี่ยจื่ออันถึงจวนมหาเสนาบดี หากว่าไม่ใช่เพราะจื่ออันมีชะตาชีวิตที่แข็งแกร่ง วันนั้นก็คงจะตายไปในน้ำมือของเขาแล้ว เรื่องราวเหล่านี้ เจ้ากล้าจะบอกออกมาหรือไม่ว่าไม่รู้เห็นด้วย? องค์จักรพรรดิป่วยหนัก แต่ก็ไม่ได้ให้รัชทายาท ราชครูปกครองบ้านเมือง กลับเลือกอาเจี๋ยก่อน ก็เพราะว่าต้องการจะให้อาเจี๋ยอบรมเลี้ยงดูรัชทายาทใหม่ เลือกหนึ่งในลูกชายของเขา อ๋องเหลียงนั้นไม่ได้มีความตั้งใจ องค์ชายองค์อื่น ๆ ก็ยังไม่บรรลุนิติภาวะ เขาถึงได้ครอบครองตำแหน่งรัชทายาทนี้อยู่เป็นการชั่วคราว ทว่า หากว่าเขายังไม่สงบเสงี่ยมแล้ว วังบูรพาแห่งนี้คงต้องย้ายออกไปแล้ว”
ฮองเฮาเมื่อได้ยินแล้วก็ตื่นตกใจเป็นอย่างมาก นางไม่คิดเลยจริง ๆ ว่า เรื่องมากมายที่เกิดขึ้นเบื้องหลังนั้น หญิงชราจะรู้แจ้งราวกับกระจกส่องสะท้อน รู้อย่างชัดเจน อีกทั้ง นางยังบอกว่าองค์จักรพรรดิเองก็ทรงทราบ จริงอย่างนั้นหรือ? เป็นไปได้หรือ? หากองค์จักรพรรดิทรงทราบว่ารัชทายาทกระทำเรื่องเหล่านั้น แล้วทำไมถึงได้ยังไว้ชีวิตเขา?
เป็นไปไม่ได้ ตั้งแต่ที่องค์จักรพรรดิครองราชย์มาจนถึงทุกวันนี้ กระทำการเด็ดขาด ส่วนมู่หรงเจี๋ยที่มีอำนาจอยู่ในมือล้นฟ้า หากว่าเขารู้การกระทำของรัชทายาทแล้ว เกรงว่าก็คงจะปลดทิ้งแต่เนิ่นแล้ว
เป็นหวงไท่โฮ่วที่จงใจทำให้นางตื่นตกใจ? ทว่าจุดประสงค์ของนางจะมีเพียงแค่ต้องการจะให้นางปฏิบัติต่อซินเอ๋อร์ยิ่งขึ้นหรือ?
ทันใดนั้นในใจของฮองเฮาก็สับสนวุ่นวายขึ้นมา แยกแยะไม่ถูกว่า ท้ายที่สุดแล้วที่หวงไท่โฮ่วเอ่ยออกมานั้นจะเป็นเรื่องจริงหรือเท็จ
หากจะบอกว่าองค์จักรพรรดิมีใจคิดจะปลดรัชทายาทจริง ก็จะต้องดำเนินการอย่างแน่นอน หลังจากที่ดำเนินการแล้ว จะเลือกใครให้เป็นรัชทายาท? ตอนนี้ก็มีเพียงแค่ซินเอ๋อร์ และองค์ชายสามของพระสนมอี๋แล้วที่จะแย่งชิงกันได้ องค์ชายสามถึงแม้ว่าอายุจะยังน้อย แต่เมื่อครบสิบปีไปแล้ว โดยมากก็จะถูกนำมาพิจารณา
