ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 533 เทคนิคดี ๆ
จอห์นหยุดแล้ว แต่ริมฝีปากของเขายังคงแนบชิดกับเธอ และมีอารมณ์ขันในคิ้วและดวงตาของเขา ขณะที่เขาถามเบาๆ ว่า “มันยังเจ็บอยู่หรือเปล่า?”
โคลอี้ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะรู้ว่าเขากำลังถามเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บที่เข่าและข้อเท้าของเธอ เธอจึงส่ายหัวอย่างรวดเร็ว “ไม่เจ็บแล้ว”
อันที่จริงอาการบาดเจ็บไม่ร้ายแรงมาก หลังจากทานยาไปเมื่อวานนี้ วันนี้เธอรู้สึกดีขึ้นมาก
อย่างไรก็ตาม จอห์นยังคงไม่สบายใจ เขายกกระโปรงยาวของเธอขึ้นเล็กน้อยเพื่อดูข้อเท้าและเข่าของเธอ เขาเห็นว่าข้อเท้าของเธอไม่บวมแล้ว และถึงแม้จะยังมีผ้ากอซอยู่บนเข่า แต่ก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่ดูเหมือนเมื่อคืนนี้ ทำให้เขาโล่งใจ
“ผมจะขอให้คริสเตรียมรองเท้าส้นเตี้ยให้คุณนะ เราจะไปโชว์หน้าตาแล้วกลับบ้านทันที”
โคลอี้รู้สึกประหม่าเล็กน้อย “แค่นั้นเองเหรอ”
เนื่องจากเธอสูงเพียง 1.65 เมตร เธอจะดูเตี้ย ถ้าใส่รองเท้าส้นเตี้ยจริงไหม? และมันเป็นงานเลี้ยงของตระกูล! จะเป็นอย่างไรถ้าผู้เฒ่าเห็นเธอ
จอห์นแค่ขยี้ผมเหมือนเธอยังเด็ก “ไม่ต้องกังวล” แล้วเขาไม่พูดอะไรอีก
เนื่องจากเขายังคงนิ่งอยู่ โคลอี้จึงหันไปมองออกไปนอกหน้าต่างรถ
เมืองหลวงในเดือนตุลาคมอากาศเย็นอย่างเห็นได้ชัด และใบของต้นเพลนสองสามต้นบนถนนก็มีสีเหลืองเล็กน้อย ลมฤดูใบไม้ร่วงพัดพวกเขาออกไป หลังจากที่พวกเขาตกลงมาอย่างเคร่งขรึม เธอเม้มริมฝีปาก รู้สึกประหม่าเล็กน้อย เมื่อคิดถึงการพบสมาชิกในครอบครัวของจอห์นในภายหลัง
ไม่นานรถก็จอดที่หน้าสโมสรชื่อดังแห่งหนึ่ง
ทั้งสองลงจากรถ และได้รับการต้อนรับจากชายหน้าตาบูดบึ้ง เมื่อเขาเห็นจอห์น ดวงตาของเขาเป็นประกายทันที
“โอ้ คุณชายฟอสเตอร์ วันนี้ลมอะไรพัดพาท่านมาที่นี่” ชายคนนั้นทักทายเขาอย่างมีความสุข
เมื่อเขาพูดจบ เขาสังเกตเห็นโคลอี้อยู่ข้างหลังจอห์น อึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็อ้าปากกว้างราวกับว่าเขาได้ค้นพบโลกใหม่ “พระเจ้า! ถ้าผมจำไม่ผิด นั่นคุณผู้หญิงหรือเปล่า? คุณหาผู้หญิงเจอแล้วเหรอ?”
จอห์นขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกรำคาญเขาเล็กน้อย เขาเห็นดวงตาของเขาเลื่อนไปมารอบ ๆ ตัวของโคลอี้ หัวใจของโคลอี้เต้นแรง และเธอก็อดไม่ได้ที่จะพิงจอห์น
“จิ๊ ๆ ผู้หญิงคนนี้ดูดีเยี่ยมเลย เธอเป็นใครกัน”
ในที่สุดจอห์นก็ทนไม่ไหวแล้ว เขาจึงพูดด้วยความโกรธว่า “คริส! พอแล้ว!”
คริสตกใจเล็กน้อย เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่จอห์นพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงที่รุนแรง เห็นได้ชัดว่าเขาไม่สามารถตอบสนองได้ชั่วขณะหนึ่ง
จอห์นเพิกเฉยต่อเขา และสะกิดโคลอี้เบา ๆ เพื่อแนะนำเธอ “เธอคือภรรยาของผม คุณต้องแปลงโฉมเธอเป็นการส่วนตัว แต่เธอควรจะดูอนุรักษ์นิยมมากขึ้นอีกสักนิด””
ภรรยาของเขาเหรอ
คริสเห็นได้ชัดว่ารู้สึกว่าสมองของเขาไม่ทำงานในวันนี้ เขาจ้องที่โคลอี้อย่างตะลึงงัน และเห็นว่าเธอกำลังยิ้ม ขณะที่เธอพูดอย่างสุภาพว่า “ขอบคุณ”
เขาโบกมืออย่างรวดเร็ว “ไม่เป็นไรหรอก ผมรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ช่วยจัดสไตล์ให้คุณนายฟอสเตอร์”
จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่พื้นที่วีไอพีระดับสูงที่ชั้นบน และพูดว่า “ตามผมมา”
โคลอี้หันไปมองที่จอห์น และหลังจากได้รับพยักหน้าจากเขา เธอก็เดินตามคริสขึ้นไปชั้นบน
คริสสมควรที่จะถูกเรียกว่าเป็นนักมายากลระดับนานาชาติ หลังจากการเปลี่ยนแปลงของเขาในอีกสองชั่วโมงต่อมา เมื่อโคลอี้มองดูหญิงผู้สูงศักดิ์ และสง่างามในกระจก เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอคือตัวเธอเอง
คริสได้เลือกชุดเดรสสีขาวคอวีลึกสำหรับเธอ คริสตัลสีแดงเล็ก ๆ จำนวนมากบนนั้นเพิ่มสีสันที่สดใสให้กับฐานที่สีธรรมดา ผมของเธอถูกยกขึ้นสูง ดูเหมือนเบามาก แต่จริง ๆ แล้วถูกมัดอย่างระมัดระวัง แม้ว่าการแต่งหน้าของเธอจะบางเบา แต่เมื่อจับคู่กับต่างหูทับทิมแล้ว เธอก็ดูทั้งสูงส่งและบริสุทธิ์
เธอมึนงงเล็กน้อย เพื่อสนองความต้องการที่ดูโบราณของจอห์น คริสจึงเพิ่มผ้าคลุมไหล่สีขาวให้กับชุดของเธอ โดยปกปิดไหล่ที่เปลือยเปล่าของเธอ ซึ่งทำให้เธอดูน่าหลงใหลยิ่งขึ้นไปอีก
“บิงโก! เสร็จแล้ว!” เขาเดินไปด้านหน้าและมองไปที่โคลอี้ โดยไม่ปิดบังความประหลาดใจ เขาชมเชยว่า “โอ้ ช่างงดงามเหลือเกิน!”
โคลอี้หน้าแดงเล็กน้อย ขณะที่เธอมองตัวเองใหม่ของเธอในกระจก เธอพอใจมากจริง ๆ
“โอเค เปลี่ยนรองเท้าเร็ว เดี๋ยวผมจะช่วย!”
คริสมอบรองเท้าส้นเตี้ยคริสตัลสีขาวให้โคลอี้ ซึ่งสามารถช่วยเพิ่มความสูงของเธอโดยไม่ทำให้เท้าของเธอเจ็บ
เธอยิ้มให้เขาอย่างซาบซึ้งแล้วเปลี่ยนรองเท้า
ในไม่ช้าเธอก็เดินลงไปข้างล่างพร้อมกับความช่วยเหลือของเขา ขั้นบันไดไม่สูงมาก แต่เธอเดินอย่างระมัดระวังด้วยความกลัวว่าจะล้ม ถ้าเธอไม่ได้ใส่ใจ แม้ว่ามันอาจจะเป็นเรื่องตลก
จอห์นนั่งอยู่บนโซฟาในบริเวณเลานจ์และอ่านหนังสือพิมพ์ มีผู้ชายหลายคนอยู่ข้าง ๆ เขา อาจกำลังรอแฟนหรือภรรยา ขณะที่เขาโดดเด่นท่ามกลางกลุ่มคนที่นั่งอยู่บนโซฟา เขาก็ดูหล่อเหลา มีเสน่ห์ และน่าเกรงขามยิ่งขึ้นไปอีก
ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกมีภาพลวงตาว่าเธอมีความสุขกับการใช้ชีวิตแบบนี้จริง ๆ
ท้ายที่สุด เธอรักจิมมี่มาห้าปีแล้ว แต่ไม่เคยมีความรักแบบนี้มาก่อน
เธอคิดเสมอว่าจิมมี่มีบุคลิกที่เข้ากับเธอ แม้ว่าบางครั้งเขาจะหัวแข็งเล็กน้อย แต่เขาก็ใจดี
จนกระทั่งต่อมาเมื่อเธอเห็นความอ่อนโยนของเขา และการเอาใจใส่ต่อไอริส เธอจึงเข้าใจว่าเขาไม่ได้รักเธอ เพราะว่าเธอไม่ใช่คนที่เขาพอใจ
“นี่! ดูสิ ภรรยาคุณสวยไหม?” เสียงที่เกินจริงของคริสดังไปทั่วชั้นหนึ่ง และดึงดูดความสนใจของทุกคนในทันที
โคลอี้ค่อนข้างเขินอายและลำบากใจ เธอหน้าแดงและก้มหน้าลงต่ำมาก ดังนั้นเธอจึงไม่เห็นความประหลาดใจที่ฉายผ่านใบหน้าของจอห์น เมื่อเขาลืมตาขึ้น
“คุณคิดอย่างไร เทคนิคของผมน่าทึ่งใช่ไหม” คริสพาโคลอี้ไปหาจอห์น เพื่อขอคำชม
จอห์นไม่แม้แต่จะมองเขา ในขณะที่เขาจ้องตรงไปที่โคลอี้ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พยักหน้า “อืม ก็ไม่เลว”
โคลอี้รู้สึกอึดอัดมากเมื่อเห็นเขา เธอหลบสายตามองเขา เธอไม่กล้าที่จะมองเขา ในขณะที่หน้าแดงจากแก้มจนถึงหูของเธอแล้ว
จอห์นรู้สึกดึงดูดมาก และเขากลืนน้ำลายลงอย่างไม่ได้ตั้งใจ
“ไปกันเถอะ”
เขาดูตกตะลึงเล็กน้อย จับมือโคลอี้แล้วเดินออกไป
คริสส่งพวกเขาไปที่ประตู หลังจากที่เห็นทั้งสองคนขึ้นรถ เขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาด้วยความตื่นตระหนกและอ้าปากค้างด้วยความปิติราวกับว่าเขาได้ค้นพบบางสิ่งที่น่าทึ่ง “เฮ้ โจเอล ข่าวใหญ่ ข่าวใหญ่! พี่ชายของคุณ จอห์น เขาพาผู้หญิงมาที่ร้านของผมแล้วบอกว่าเธอเป็นภรรยาของเขา!”
อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ โจเอลซึ่งนั่งอยู่บนระเบียงกำลังจิบชามะนาวอย่างเพลิดเพลินกับแสงแดด เขาพ่นชาออกมาในขณะที่เขาจ้องมองด้วยความไม่เชื่อ “จริงเหรอ?”
…
จอห์นพาโคลอี้ออกจากคลับ เนื่องจากเขามีขาที่ยาวจึงก้าวเท้ายาว เธอจึงต้องวิ่งเหยาะ ๆ เพื่อให้ทัน
ทันทีที่เขามาถึงหน้ารถ ทันใดนั้นเขาก็จูบเธอราวกับหมาป่าเข้าสิงเขา
โคลอี้รู้โดยจิตใต้สำนึกว่าเขาไม่ได้คิดร้าย เธอจึงไม่ขัดขืน และปล่อยให้เขาจูบเธออย่างเชื่อฟัง
หลังจากจูบกันเป็นเวลานาน จอห์นก็ปล่อยเธอไปอย่างไม่เต็มใจ
