แม่ทัพอูหวนกำลังคาดเดาสถานะของเย่เฉินอยู่ในใจ เขาต้องการยืนยันตัวตนที่แท้จริงของเย่เฉิน
ขุนพลของหยูโจวหรือแม่ทัพที่จักรวรรดิฮั่นส่งมาอย่างลับๆ?
เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับอนาคตของเผ่าอูหวน
ท้ายที่สุดแล้วตัวตนของเย่เฉินในตอนนี้ไม่ว่าจะมาจากที่ไหน เขาก็ต้องจัดการโดยเร็วที่สุด
เขาต้องการส่งข่าวกลับไปบอกผู้นำของเขา ยี่ดัน และ ชิวลี่ชวี
“ หยุดพล่ามไร้สาระ แล้วมาสู้กันซักที!” เย่เฉินยกหอกแหลมขึ้นด้วยมือขวาและชี้ไปยังแม่ทัพอูหวน
“ข้าคือแม่ทัพแห่งเผ่าอูหวน … ” แม่ทัพอูหวนถูกยั่วยุโดยเย่เฉิน เขาตะโกนด้วยความเกรี้ยวกราด
“ ข้าไม่สนใจจะจำชื่อคนตาย!” เย่เฉินหัวเราะเยาะแล้วพูดออกไป
แม่ทัพอูหวนมองไปยังเย่เฉินด้วยใบหน้าเขียวคล้ำ นอกจากนี้เขายังต้องการถ่วงเวลาและลอบถาม “ตัวตนที่แท้จริง” ของเย่เฉิน
อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเห็นดวงตาของเย่เฉินที่เต็มไปด้วยความดูถูก เขาก็ไม่สามารถอดกลั้นความโกรธได้อีกต่อไป
สายตาของเย่เฉินเหมือนมองไปที่มดตัวหนึ่ง แม่ทัพอูหวนเป็นผู้บัญชาการทหารระดับราชาของเผ่าอูหวน เขาไม่เคยถูกดูหมิ่นขนาดนี้มาก่อน
“ฆ่า!” แม่ทัพอูหวนยกกระบองในมือของเขาและพุ่งเข้าหาเย่เฉินด้วยความบ้าคลั่งทันที
สามในห้าส่วนของป่าหลุนฮุยเต็มไปด้วยต้นไม้ มันจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะต่อสู้บนหลังม้าป่า
ดังนั้นเขาจึงรีบพุ่งเข้าหาเย่เฉิน
เขาต้องการให้บทเรียนแก่เย่เฉิน จากนั้นก็จับตัวเย่เฉินไว้
ตราบใดที่เย่เฉินถูกจับ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องตัวตนของเย่เฉินหรือความปลอดภัยของตัวเองและคนของเขา ปัญหาทั้งหมดจะได้รับการแก้ไข
เขาเป็นนักรบอูหวนที่ต่อสู้มานับครั้งไม่ถ้วนและเขาคิดว่าเขาต้องจัดการเจ้าหนูที่พึ่งหย่านมตรงหน้าได้อย่างแน่นอน
“โฮ โฮ โฮ”
ทหารม้าอูหวนเมื่อเห็นแม่ทัพของพวกเขากำลังเข้าต่อสู้ พวกเขาลืมความตายก่อนหน้านี้ไปหมด
เหล่าทหารม้าต่างส่งเสียงโห่ร้อง ให้แม่ทัพอูหวนซึ่งเป็นนักรบที่ทรงพลังและไม่มีใครเทียบได้ เป็นวีรบุรุษที่พวกเขาฝากชีวิตไว้
“สู้!” ดวงตาของเย่เฉินหดลง ทันใดนั้นจิตสังหารก็ปะทุออกมา เท้าขวาของเขากระแทกลงกับพื้นจากนั้นก็พุ่งไปยังแม่ทัพอูหวน
“ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า!”
กองทัพหลุนฮุยตะโกนออกมาพร้อมกันและเจตนาสังหารระเบิดขึ้นไปในอากาศพุ่งสูงขึ้นไปบนท้องฟ้า
ผ่านไปสองลมหายใจ เย่เฉินและแม่ทัพอูหวนก็เข้าปะทะกัน
ในขณะที่เขากำลังจะปะทะ หอกสังหารที่แหลมคมก็ถูกแทงออกไปยังแม่ทัพอูหวนอย่างรวดเร็วและรุนแรง
เรียบง่ายดุดันตรงไปตรงมา
แม่ทัพอูหวนผู้กล้าหาญตกตะลึงและรีบล้มเลิกความคิดที่จะทุบเย่เฉินด้วยกระบอกของเขา จากนั้นก็ฟาดกระบองเข้าป้องกันหอกที่พุ่งเข้ามา
แม่ทัพอูหวนรู้สึกว่าถ้าเขาไม่มีประสบการณ์ต่อสู้มานับครั้งไม่ถ้วนและตอบสนองอย่างรวดเร็วแล้วละก็ เขาอาจจะกลายเป็นศพไปแล้ว
เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเย่เฉินจะกดดันเขาได้ขนาดนี้ ฝีมือหอกของเย่เฉินนั้นดุดันเกินไป
เสียง “ปัง” ดังขึ้นทันที
เมื่ออาวุธปะทะกันใบหน้าของแม่ทัพอูหวนที่กำลังหงุดหงิดก็เปลี่ยนไป
ในตอนนี้ เขากำลังรู้สึกถึงความตายที่ใกล้เข้ามา
ดวงตาของแม่ทพอูหวนหดตัวลงอย่างรวดเร็ว
เขาเห็นหอกสังหารที่โหดเหี้ยมพุ่งเข้ามา เขาไม่อาจจะยกกระบอกป้องกันได้เลย
“ฉึก”
หอกถูกแทงอย่างรุนแรงทะลุหัวใจของแม่ทัพอูหวนและปลายหอกก็เผยออกมาจากหลังของเขา
“นายท่านไร้เทียมทาน! นายท่านไร้เทียมทาน! นายท่านไร้เทียมทาน!”
เสียงโห่ร้องตะโกนดังลั่นออกมาจากปากของทหารกองทัพหลุนฮุย
ทหารม้าอูหวนอ้าปากค้างอย่างตกตะลึง ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
แม่ทัพของพวกเขาพ่ายแพ้โดยไม่ทันได้ทำอะไร ถูกสังหารอย่างง่ายดาย
“เจ้า … อะไร … ทักษะหอกนี่มันอะไรกัน … ” แม่ทัพอูหวนมองลงไปที่หอกสังหารที่แทงทะลุอกของเขาและกล่าวถามออกมาอย่างไม่เต็มใจ
“ทักษะหอกเบื้องต้น” เย่เฉินกล่าวอย่างแผ่วเบา และกระชากหอกอันแหลมคมกลับมาในทันที
“ อึก”
เลือดพุ่งออกมาจากหน้าอกของแม่ทัพอูหวน
“เจ้า!” แม่ทัพอูหวนจ้องมองเย่เฉิน จากนั้นก็ล้มลงกับพื้นด้วยความขุ่นเคืองเป็นอย่างมาก
เขาคิดว่าเย่เฉินต้องการเหยียดหยามเขาจนตาย
แต่ความจริงแล้วสิ่งที่เย่เฉินใช้นั้นเป็นทักษะหอกขั้นพื้นฐานจริงๆ แต่เป็นทักษะระดับพระเจ้า
หากเขายังรู้ว่าเย่เฉินได้รับฉายา “เทพหอก” เขาจะเข้าใจได้ทันทีว่าทำไมเขาถึงพ่ายแพ้แบบนี้
เทพหอก : ใช้อาวุธหอกพลังโจมตี X2 ความแม่นยำ X2 และความเข้าใจ +100
น่าเสียดายที่เขาไม่มีโอกาสอีกแล้ว
ในขณะนั้นเองเสียงประกาศโลกก็ดังขึ้น
“ติ้ง ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น เย่เฉิน สำหรับการสังหาร ผู้บัญชาการทหารอูหวนระดับราชา ได้รับรางวัลค่าบุญบารมี 1,000,000″
“ติ้ง ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น เย่เฉิน สำหรับการสังหาร ผู้บัญชาการทหารอูหวนระดับราชา ได้รับรางวัลค่าบุญบารมี 1,000,000″
“ติ้ง ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น เย่เฉิน สำหรับการสังหาร ผู้บัญชาการทหารอูหวนระดับราชา ได้รับรางวัลค่าบุญบารมี 1,000,000″
การประกาศติดต่อกันสามครั้งทำให้ช่องโลกวุ่นวายขึ้นทันที
“บ้าเอ้ย! เย่เฉิน เย่เฉินอีกแล้ว มารดามันเถอะ นี้เขาเป็นญาติกับระบบหรือเปล่า”
“ตอนนี้ฉันยังไม่สามารถเอาชนะพวกโจรได้เลย แต่มีคนสามารถฆ่าแม่ทัพระดับราชาได้แล้ว เลเวลของเขาเท่าไหร่กัน?”
“ฆ่าแม่ทัพระดับราชาได้รางวัลบุญบารมี 1000000 นี้เป็นอะไรที่มีประโยชน์มาก”
“ แต้มบุญผายลมนี้กินได้ไหม”
“ไอ้โง่ ค่าบุญบารมีมีความสำคัญอย่างมากสำหรับผู้เล่นอาชีพลอร์ด หากไม่มีมันก็ไม่สามารถเพิ่มระดับดินแดนของคุณได้”
“ตั้งรับพิกัดดินแดนของเย่เฉิน ให้ราคาสูง! ผู้ที่สนใจโปรดติดต่อกุหลาบสีเลือด!”
“ ใครสามารถบอกพิกัดดินแดนของเย่เฉินฉันจะจ่ายเท่าที่คุณต้องการ! ติดต่อที่บาเช่วูซวง!”
“ซื้อพิกัดดินแดนของเย่เฉินในราคาสูง! … “
“ ฉันรู้ว่าเย่เฉินอยู่ที่ไหน! หยูโจว! มันต้องอยู่ในหยูโจวแน่ๆ!”
ช่องโลกครึกครื้นเป็นอย่างมาก แต่เย่เฉินไม่ได้เห็นการพูดคุยเหล่านี้และแม้ว่าเขาจะเห็นมัน เขาก็เลือกที่จะไม่สนใจ
เพราะหลังจากที่มีการประกาศทั่วโลก พิกัดของหมู่บ้าน หลุนฮุย จึงถูกคาดเดาได้
อย่างไรก็ตามมันเป็นเรื่องยากที่จะระบุพิกัดที่แน่นอน
ตึก
สิ่งของสามชิ้นปรากฏขึ้นข้างๆร่างของแม่ทัพอูหวน
วัตถุทรงกลมที่ส่องสว่าง กระบอง และหนังสือ
หลังจากที่เย่เฉินเก็บสิ่งของทั้งสามชิ้นเรียบร้อย เขาก็มองไปยังทหารม้าอูหวนที่ยังเหลืออยู่
“ฆ่า!” เสียงเย็นดังขึ้นทันที
“ หวดหวด”
ลูกศรจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งไปยังทหารม้าอูหวนที่ยังรอดชีวิต
เย่เฉินไม่ได้ต้องการเก็บทหารม้าอูหวนเหล่านี้ไว้ อย่างน้อยที่สุดจนกว่าหมู่บ้านหลุนฮุยและกองทัพหลุนฮุยมีอำนาจมากพอ
เนื่องจากการรวมคนเหล่านี้เป็นเรื่องยาก การบังคับให้เข้าเข้าร่วมกับหมู่บ้านจึงมีอันตรายซ่อนอยู่มากมายและเย่เฉินไม่ต้องการให้เกิดสถานการณ์เช่นนั้นในดินแดนของเขาเอง
ยิ่งไปกว่านั้นคนเหล่านี้ไม่สามารถปล่อยให้มีชีวิตกลับไปได้
เหตุผลนั้นง่ายมาก เย่เฉินยังต้องการให้กองทหารม้าอูหวนบุกมาอีก! เขาจะปล้นม้าศึกของพวกมัน!
