กู้ฉางฉิงยังไม่รู้ว่าเรื่องนี้ได้ส่งถึงทางด้านของเฟิงจิงเหยาแล้ว
กำลังไกล่เกลี่ยกับหลี่ม่านเล็กน้อย เรื่องนี้ทำให้สงบไปชั่วคราวก่อน
เธอกลับถึงห้องทำงานด้วยใบหน้าเคร่งขรึม จ้องมองคอมพิวเตอร์บนโต๊ะ ความรู้สึกนึกคิดกระจัดกระจายออก
พูดตามหลักการ คอมพิวเตอร์ของเธอติดตั้งรหัสผ่านไว้แล้ว นอกจากเธอไม่มีใครรู้ อีกทั้งคนทั่วไปก็ไม่สามารถมายุ่งกับคอมพิวเตอร์ของเธอได้
เดี๋ยวนะ เสี่ยวจิ่วก็รู้รหัสผ่านคอมพิวเตอร์ของเธอ ปกติเวลาเธอยุ่งไม่สามารถเข้ามาได้ ก็จะให้เธอคอมพิวเตอร์จัดการเรื่องบางเรื่อง
หรือว่าจะเป็นเสี่ยวจิ่ว?
เธออดไม่ได้ที่จะสงสัยเล็กน้อย จึงคิดที่จะเรียกเสี่ยวจิ่วเข้ามาถาม
แต่ในที่สุดเธอก็ล้มเลิกไป
อย่าว่าแต่ความคิดของเธอตอนนี้คือการคาดคะเนของเธอเองเลย ทั้งยังไม่มีหลักฐานอีกด้วย
เธอคิดถึงพยานหลักฐาน ก็คิดได้ทันทีว่าในห้องทำงานมีกล้องวงจรปิด เธอเพียงแค่ตรวจสอบกล้องวงจรปิดเมื่อวานว่าใครเคลื่อนไหวคอมพิวเตอร์ของเธอก็จะรู้ถึงคนที่ลงมือ
เธอคิดถึงตรงนี้ ก็มุ่งไปยังห้องวงจรปิกทันที นำวงจรปิดเมื่อวานทั้งหมดออกมาตรวจสอบ แต่ละภาพๆอย่างละเอียด
ก็พบวงจรปิดที่แสดงอย่างชัดเจน เมื่อวานเวลาสี่ทุ่ม มีคนสองสามคนที่ยังทำงานล่วงเวลาอยู่ที่บริษัท แต่ใครไปที่ห้องทำงานของเธอไม่สามารถรู้ได้
เพราะห้องทำงานอยู่ในอีกมุมนึงของวงจรปิด เป็นแบบนี้แล้ว ก็ยิ่งเพิ่มระดับความยากในการตรวจสอบของเธออยู่ไม่น้อย
ตกลงเป็นใครกันที่ต้องการวางแผนใส่ร้ายเธอแบบนี้?
แต่ไม่ว่าเธอจะตรวจสอบอย่างไร ล้วนไม่มีต้นสายปลายเหตุเลยสักนิด และสีของท้องฟ้าด้านนอกก็มืดมากแล้ว เธอจะไม่เก็บของกลับไปก็คงไม่ได้
เธอนั่งบนรถแท็กซี่ด้วยใจที่เหนื่อยล้า คลึงๆหัวคิ้วให้คลายตัวเล็กน้อย
ตรวจสอบมาทั้งวัน แต่เธอกลับไม่พบอะไรเลย และตอนนี้ก็เหลือเวลาเพียงสองวัน ช่วงเวลานึงในใจเธอก็ร้อนรนวุ่นวายไม่หยุด
พอถึงตระกูลเฟิง เธอลงจากรถอย่างอ่อนระโหยโรยแรง เดินมุ่งไปยังบ้านใหม่
พอกลับถึงห้อง กู้ฉางฉิงก็เห็นเฟิงจิงเหยาที่กลับมานานแล้ว อีกทั้งก็ล้างหน้าสวมชุดอยู่บ้านแล้ว ก็นิ่งอึ้งไปชั่วขณะนึง
“คุณกลับมาแล้ว”
เธอฉีดยิ้มมุมปากทักทาย
เฟิงจิงเหยาพยักหน้า หลังจากนั้นก็มองใบหน้าที่เหนื่อยล้าของเธอ ขมวดคิ้วเล็กน้อย
เขารู้ว่าวันนี้ทั้งวันกู้ฉางฉิงตรวจสอบเรื่องต้นฉบับการออกแบบที่รั่วไหลไป ดูท่าแล้วเหมือนกับจะไม่มีความคืบหน้า
“เรื่องราวยังตรวจสอบได้ไม่ชัดเจนหรอ?”
กู้ฉางฉิงฟังถึงคำพูดนี้ ก็ครุ่นคิดเล็กน้อย คาดเดาว่าที่เขาถามก็คือเรื่องต้นฉบับการออกแบบ ส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า: ” ยังไม่มีความคืบหน้าเลย” เฟิงจิงเหยาขมวดคิ้ว สีหน้าไม่อาจคาดเดา แล้วยังทำให้คนมองไม่ชัดเจนว่าเขากำลังคิอะไร
กู้ฉางฉิงมองเขาแบบนี้แล้ว ก็นึกถึงว่าตั้งแต่เธอเข้ามาในบริษัท ก็มีเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ไม่ขาด รู้สึกจนใจและทุกข์ใจเล็กน้อย
“ขอโทษนะ ฉันเหมือนว่าจะก่อเรื่องให้คุณต้องลำบากอีกแล้ว ทำบริษัทจนกลายเป็นแบบนี้”
เฟิงจิงเหยาฟังคำพูดของเธอที่กล่าวอย่างท้อถอยหมดกำลังใจ ทันทีก็รู้สึกไม่เคยชินเล็กน้อย
ใจก็คล้ายกับอึดอัดเล็กน้อย ไม่สบายใจ
ตรงกันข้าม เขาก็ชื่นชมในท่าทีที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นในการต่อสู้ของเธอ
คิดแบบนี้แล้ว เขาก็กวาดสายตาไปยังเธอ กล่าวด้วยเสียงเยือกเย็นว่า: “คุณก็น่าจะรู้ชัด ฉันไม่ต้องการคำขอโทษ ที่ฉันต้องการคือพยายามหาตัวคนลงมือมาให้ได้โดยเร็ว ไม่เช่นนั้นเรื่องวุ่นวายใหญ่นี้จะส่งผลกระทบถึงชื่อเสียงบริษัท”
กู้ฉางฉิงก็เข้าใจดี ดังนั้นจึงไม่กล้าหยุดชะงักเลยแม้แต่น้อย
“ฉันรู้ ฉันไปล้างหน้าสักหน่อย แล้วจะตรวจสอบต่อ”
เธอพูดพลางก็วางกระเป๋าถือในมือ หยิบชุดนอนทางหัวเตียงแล้วเข้าห้องน้ำไป
เฟิงจิงเหยามองภาพด้านหลังของเธอที่หายเข้าห้องน้ำไป สายตาก็เปล่งประกายในชั่วพริบตา
เขาเข้าไปในห้องหนังสือ หยิบมือถือแล้วกดต่อสายออกไปยังหมายเลขหนึ่ง
“เรื่องที่ให้คุณตรวจสอบเมื่อตอนกลางวัน คุณตรวจสอบได้ชัดเจนแล้วหรือยัง?”
ชวี่ยี่รีบรวบรวมข้อมูลแล้วกล่าวรายงาน: “มีเบาะแสแล้ว แต่ยังต้องการเวลาสักเล็กน้อย อย่างช้าที่สุด พรุ่งนี้ก็สามารถตรวจสอบได้ชัดเจนแล้ว”
เฟิงจิงเหยาอืมเบาๆคำนึง
“พรุ่งนี้ฉันต้องการรู้ผลการตรวจสอบ”
ชวี่ยี่รับคำสั่ง วางสายโทรศัพท์แล้วตรวจสอบต่อไป
เฟิงจิงเหยาก็วางมือถือ เริ่มทำงานที่อยู่ในมือ
กู้ฉางฉิงไม่รู้ว่าเฟิงจิงเหยากำลังช่วยเธอตรวจสอบอยู่
เธอออกมาจากห้องน้ำ ไม่เห็นเงาของเขา ก็ไม่ได้สนใจ ถึงยังไงก็อยู่ด้วยกันมานานแล้ว ก็รู้ว่าถึงแม้ตอนเย็นเฟิงจิงเหยาจะกลับมาเร็ว ก็จะจัดการเรื่องงานเป็นเวลานานอยู่ที่ห้องหนังสือ
เธอเช็ดผม รอจนเกือบแห้ง ก็เปิดคอมพิวเตอร์ สังเกตวงจรปิดอย่างละเอียดต่อไป เธอเฝ้าดูอย่างไม่มีส่วนไหนตกหล่น
แค่ดูนี้ ก็เป็นเวลาสองชั่วโมง เธอจ้องมองจนตาลาย ก็ไม่พบที่ที่ตกหล่นไป อย่าว่าแต่คนที่สงสัยเลย
ช่วงเวลานึง เธอก็หงุดหงิดขึ้นมา
เธอลุกขึ้นยืนจากโต๊ะทำงาน คิดจะไปสูดอากาศที่ระเบียง
ระเบียงด้านนอก ถึงแม้ว่าจะมืด แต่สวนดอกไม้ของตระกูลเฟิงยังคงมีแสงสว่าง แสงไฟสลัว รวมกับความมืดยามค่ำคืน ไม่มีความรู้สึกของสีสัน
เธอมองอย่าเงียบสงบ ลมพัดอ่อนๆ เดิมทีใจที่ร้อนรนก็สงบลงมา
และเธอก็กลับมาครุ่นคิดถึงเรื่องต้นฉบับการออกแบบอีกครั้ง
เธอรู้สึกว่าเธออาจจะสืบหาในทิศทางที่ผิด ถึงแม้ว่าเวลาของอีเมลที่แสดงจะเป็นเมื่อคืนวาน แต่ก็อาจจะเป็นเมื่อวานซืน แม้กระทั่งวันก่อนๆหน้านี้
ถึงอย่างไรการแถลงข่าวนั้นก็กำหนดเวลา
คิดแบบนี้แล้ว เธอก็รีบกลับไปที่โต๊ะทำงานติดต่อคนในบริษัท ให้พวกเขานำบันทึกภาพวงจรปิดก่อนหน้านี้ส่งมาให้เธอ
หลังจากได้บันทึกภาพมาถึงมือ เธอก็นำวงจรปิดก่อนหน้านี้สองวันมาตรวจสอบรอบนึง พบว่าในเวลานั้นมีคนเข้าออกห้องทำงานของเธอไม่น้อย
หลังจากเธอจัดการค้นหาทีละส่วนๆ ในที่สุดก็หยุดภาพที่สงสัยที่คุณป้าทำความสะอาดคนนึง
เห็นเพียงว่าตอนเธอกำลังจะเข้าห้องทำงานของตนเอง จะมองไปรอบๆซ้ายขวาเล็กน้อย โดยเฉพาะการกระทำที่มองไปยังกล้องซึ่งเห็นได้ชัดเจนอย่างมาก ชัดเจนว่านี้คือต้องการจะทำอะไรที่ไม่ดี กริยาท่าทางหวาดหวั่น
ยิ่งตอนที่เธอกำลังออกมาด้วยแล้ว ก็เป็นแบบนี้
ถ้าเธอไม่ได้เป็นวัวสันหลังหวะทำไมจึงต้องคอยตรวจสอบตำแหน่งกล้องวงจรปิดอยู่บ่อยๆด้วย
อีกทั้งหากเธอเป็นเพียงคนทำความสะอาดธรรมดาๆแบบนี้ ก็ควรจะเหมือนกับคนอื่นๆ ที่สีหน้าปกติ
พูดได้ว่าคุณป้าทำความสะอาดคนนี้ไม่นำมาคิดไม่ได้อย่างสิ้นเชิง กู้ฉางฉิงมั่นใจว่าเธอต้องมีปัญหาอย่างแน่นอน
เพียงแต่เธอยังคงจ้องมองสังเกตการณ์ นำจุดรายละเอียดปลีกย่อยออกมาอีกครั้ง
เมื่อเธอกำลังปฏิบัติการ เฟิงจิงเหยาก็เดินเข้ามาจากด้านนอก
เขามองกู้ฉางฉิงที่จ้องมองคอมพิวเตอร์ไม่ละสายตา ทั้งถอดความหมายของภาพบนคอมพิวเตอร์อย่างต่อเนื่อง ก็อดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไป โค้งตัวไปสำรวจดู
“นี่คือตรวจสอบได้ถึงอะไรแล้วหรอ?”
กู้ฉางฉิงที่จู่ๆถูกเขาส่งเสียงดังขึ้นมาก็ตกใจ
เธอหันหน้าไปด้วยจิตสำนึก ก็เห็นถึงใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาในระยะใกล้มาก รวดเดียวกลิ่นหอมสดชื่นหลังจากการอาบน้ำก็เข้ามาในจมูกของเธอ
เฟิงจิงเหยาไม่ได้ค้นพบความตกตะลึงของเธอ เห็นเธอไม่ตอบสิ่งที่เขาถามอยู่นานแสนนาน ก็มองลงมาอย่างงุนงง
“หืม?”
กู้ฉางฉิงได้ยินถึงเสียงนาสิกที่ไพเราะนี้ ก็ดึงสติกลับมาอย่างขัดเคือง
เธออดไม่ได้ที่จะแอบมองๆเฟิงจิงเหยา
เห็นบนใบหน้าเขาที่ไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ คิดๆดูแล้วก็ไม่ได้ค้นพบความรู้สึกที่ปลื้มอกปลื้มใจของเธอเมื่อกี้นี้เลย ถอนหายใจอย่างโล่งอกทันที
เธออดกลั้นใจที่สั่นระรัว ชี้ไปที่คอมพิวเตอร์แล้วบอกถึงการค้นพบของตัวเอง
“มีการค้นพบ คุณดูตรงนี้ คุณป้าทำความสะอาด เข้าไปในห้องทำงานของฉันด้วยสีหน้าที่ผิดปกติ ตรงกันข้ามกับคนอื่นๆที่ปกติ เธอคล้ายกับหวาดหวั่นหลังจากที่ทำเรื่องไม่ดีอะไรมา แล้วก็จ้องมองวงจรปิดในห้องทำงานไม่หยุด”
เธอพูดพลาง ก็กดขยายภาพให้ใหญ่ขึ้น: “ฉันสงสัยว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวของกับเธอ ดังนั้นจึงอยากถอดความหมายเหล่านี้ออกมา วางแผนว่าพรุ่งจะเริ่มตรวจสอบและซักถามสิ่งนี้จากเธอ”
