ตอนที่ 51 – นักเรียนย้ายเข้า
คืนกลับวันที่สาม
ตอนที่ชิ่งเฉินออกจากประตูก็ค้นพบด้วยความประหลาดใจว่า ประตูห้อง 102 ตรงข้ามบ้านตัวเองเปิดอ้า ข้างในคลุมเต็มไปด้วยแผ่นพลาสติกกันฝุ่น
ในห้อง มีคนงานหนึ่งกลุ่มกำลังรีโนเวตพื้นกับผนัง เสื้อผ้าของอีกฝ่ายเรียบร้อยมาก ด้านหลังเครื่องแบบล้วนสกรีนตัวอักษร “ตกแต่งซานชื่อ” เอาไว้
ชิ่งเฉินหาคนงานคนหนึ่งถามว่า “นี่คือ?”
คนงานมองเขาแล้วยิ้มเอ่ยว่า “ย้ายบ้านน่ะ”
ชิ่งเฉินถามอย่างแกล้งทำเป็นไร้เรื่องราวว่า “งั้นเจ้าของบ้านล่ะครับ ยังไงก็เป็นเพื่อนบ้านกัน สามารถทักทายกันได้”
คนงานตอบกลับมาว่า “ไม่รู้ พวกเราก็แค่ทำงาน ไม่รู้ว่าเจ้าของบ้านอยู่ไหน”
ชิ่งเฉินรู้สึกประหลาดแล้ว
102 ที่ฝั่งตรงข้ามไม่มีคนอยู่มานานมากแล้ว ทำไมจู่ ๆ ก็มีเพื่อนบ้านใหม่มาล่ะ
ไม่ใช่แค่ 102 ที่ฝั่งตรงข้าม เขาถึงกับได้ยินว่าชั้นบนก็มีความเคลื่อนไหว
ชิ่งเฉินขึ้นบันไดไปดู ค้นพบความความตื่นตะลึงว่าแม้แต่ 202 ก็กำลังรีโนเวต
เรื่องอะไรกันเนี่ย มีเพื่อนบ้านใหม่สองหลังในครั้งเดียวเหรอ นี่เห็นได้ชัดว่าไม่ปกติเลย
แต่ว่าที่นี่มีเพียงคนงานย้ายบ้าน ชิ่งเฉินมองไม่เห็นหน้าค่าตาของเจ้าบ้านเลย
ข้างนอกทางเดินยังมีคนกำลังขนย้ายเครื่องเรือนและของใช้ประจำวันจากรถบรรทุก
เห็นแค่ว่าสิ่งของพวกนี้ถูกกล่องเก็บของกระดาษอันประณีตแยกประเภทออกมาเป็นของแตกหักง่าย, หนังสือ, เสื้อผ้า ฯลฯ หลากหลายประเภท
อีกอย่าง ชั้นนอกของกล่องทุกกล่องยังคลุมไว้ด้วยถุงกันฝุ่น
เพียงพริบตาเดียวเขาก็ประเมินได้ว่าผู้พักอาศัยที่ย้ายมาใหม่ร่ำรวยมั่งคั่ง
เขามองดูตึกเล็ก ๆ เก่าซอมซ่อข้างหลังตนเอง แล้วมองดูกองทัพย้ายบ้านอันหรูหรานี่อีกที……
คนมีเงินจะย้ายเข้าที่นี่? เล่นตลกอะไร
ทุกสิ่งเบื้องหน้านี้ไม่ได้เข้ากับสถานที่ที่เขาพักอาศัยเลย!
บ้านนั้นที่ฝั่งตรงข้ามถึงจะรูปแบบไม่เหมือนกับบ้านเขา แต่พื้นที่ให้ตายยังไงก็แค่ 92 ผิง* ยังมีโครงสร้างของอาคารเก่าคร่ำคร่านี้ อัตราใช้ไฟฟ้ามากเข้าก็จะตัดไฟแล้ว
คนมีเงินต้องบ้าไปแล้วถึงจะย้ายมาที่นี่
นอกเสียจาก อีกฝ่ายมาเพื่อเรื่องอื่น…… อย่างเช่นเรื่องของโลกภายใน
อีกฝ่ายพุ่งเป้ามาที่เจียงเสวี่ย
ขณะนี้ เจียงเสวี่ยนำหลี่ถงอวิ๋นออกจากประตู สบตากันและกัน ชิ่งเฉินกล่าวว่า “ระวังหน่อยครับ”
“อืม” เจียงเสวี่ยพยักหน้า
หลังจากชิ่งเฉินมาถึงโรงเรียน ก่อนอื่นเดินผ่านหน้าประตูห้องของหลิวเต๋อจู้เสมือนไร้เรื่องราว
แต่แล้วเขาก็อึ้งไป เห็นแค่ว่าอีกฝ่ายนั่งอยู่ในห้องเรียนอย่างซึมกะทือ บนแขนและบนหน้าแปะผ้าพันแผลไว้เต็ม……
ชิ่งเฉินเปิดฮอตเสิร์ชจากจิตใต้สำนึก เรื่องที่หลิวเต๋อจู้ได้รับบาดเจ็บขึ้นฮอตเสิร์ชแล้ว……
ในฮอตเสิร์ชเวยป๋อไม่ใช่มีแค่รูปที่หลิวเต๋อจู้ได้รับบาดเจ็บ ยังมีการคาดเดาของนักข่าวด้วย
จุดถ่ายภาพคือประตูโรงเรียน ถ้าดูจากมุมกล้อง ผู้ถ่ายน่าจะซุ่มอยู่ในแนวพุ่มไม้ตรงข้ามโรงเรียน
ปาปารัชชี่นี่ก็ช่าง!
เขาคิดไม่ถึงโดยสิ้นเชิงว่าเหตุการณ์ทะลุมิติถึงกับไปถึงระดับที่กระตุ้นปาปารัชชี่ขึ้นมาแล้ว
คิดดูก็จริง สิ่งที่ปาปารัชชี่ไล่ล่าก็คือข่าวฮิต ที่ไหนมีเรื่องฮิตก็ไปที่นั่น พอถ่ายได้เนื้อหาก็สามารถขายต่อให้แอคเคานต์การตลาดได้ในไม่กี่นาที
แล้วตอนนี้ยังมีอะไรที่ฮอตฮิตยิ่งไปกว่านักท่องเวลาล่ะ ดารากับคนดังทางอินเตอร์เน็ตล้วนเทียบไม่ได้
ด้านล่างฮอตเสิร์ชนี้มีข่าวอีกหนึ่งชิ้นที่ดึงดูดความสนใจของชิ่งเฉิน : ไกด์อันใหม่ของเหอเสี่ยวเสี่ยว
ครั้งนี้ยังคงเป็นพื้นหลังสีดำล้วน ยังคงมีเพียงซับไตเติ้ลและเสียงของชายหนุ่ม “วันนี้มาแนะนำดันเจี้ยนสถานที่ต้องห้ามให้ทุกคน”
“สถานที่ต้องห้ามเท่าที่รู้จักในขณะนี้ของโลกภายในมีทั้งสิ้น 139 แห่ง กระจัดกระจายอยู่ในป่า แน่นอนว่าก็มีสถานที่ต้องห้ามซึ่งก่อตัวใหม่ยังไม่ได้รวมเข้าไปในบันทึกทางการ”
“จากการสืบสวน สาเหตุการก่อตัวของสถานที่ต้องห้ามเชื่อมโยงกับผู้เหนือมนุษย์ของโลกภายในอย่างไม่อาจแบ่งแยก……”
“ในโลกภายใน ไบโอเทคโนโลยีและเทคโนโลยีพันธุกรรมล้ำสมัยมากมายล้วนได้รับตัวอย่างจากในสถานที่ต้องห้ามแล้วจึงมีพัฒนาการอย่างทะลุทะลวง ถ้ามีไกด์ดันเจี้ยนสถานที่ต้องห้าม เป็นไปได้ว่าจะได้รับเงินรางวัลก้อนใหญ่จากในมือของกลุ่มการเงิน”
“ดันเจี้ยนสถานที่ต้องห้ามอันตรายอย่างยิ่งยวด บางดันเจี้ยนมี boss ด้วย เหอเสี่ยวเสี่ยวขอเตือนทุกคนตรงนี้ว่าให้ทุกท่านแมตช์อาชีพกันดี ๆ ฟอร์มทีมกันบุก”
“ชิ่งเฉิน นายดู” เพื่อนร่วมโต๊ะหนานเกิงเฉินเขย่าแขนของเขา
ชิ่งเฉินเงยหน้าขึ้น แสงแดดยามเช้านอกห้องเรียนกำลังส่องเฉียง ๆ เข้ามาทางปากประตูพอดี นักเรียนหญิงแปลกหน้าสองคนยืนอยู่ตรงนั้น
นักเรียนหญิงทั้งสองความสูงพอ ๆ กัน ล้วนมีเส้นผมยาวหยักศก ผิวขาวดั่งกระเบื้องเคลือบส่องประกายนิดหน่อยใต้แสงอาทิตย์
คนหนึ่งสวมแจ็คเก็ตเบสบอลดำขาวแบบลำลอง
อีกคนหนึ่งสวมทีเชิ้ตแขนยาวตัวหลวม ๆ ดูเหมือนหยิบเสื้อผ้ามาใส่มั่ว ๆ แต่พอมองแล้วกลับรู้สึกรื่นตาเป็นพิเศษ
สายตาของหนานเกิงเฉินที่อยู่ข้าง ๆ ชิ่งเฉินมองตรง เห็นเพียงว่าครูสอนคณิตศาสตร์เถียนไห่หลงกล่าวบนโพเดี้ยมว่า “พูดธุระนะ ห้องพวกเรามีนักเรียนสองคนย้ายเข้ามาใหม่ หวังว่าทุกคนจะสามารถร่วมแรงร่วมใจช่วยเหลือกันและกัน ตอนนี้ เชิญพวกเธอสองคนแนะนำตัวให้เราสักหน่อย”
เด็กสาวสวมแจ็คเก็ตเบสบอลขึ้นโพเดี้ยมยิ้มเอ่ยว่า “สวัสดีค่ะทุกคน ฉันชื่อหวังอวิ๋น มาจากเมืองไห่”
เด็กสาวอีกคนเอ่ยแนะนำตัวเองว่า “สวัสดีค่ะทุกคน ฉันชื่อไป๋หว่านเอ๋อร์ มาจากเมืองไห่เหมือนกัน ขอให้ทุกคนช่วยดูแลมาก ๆ นะคะ”
เสียงปรบมือดังขึ้นในห้องอย่างอบอุ่น นับว่าหนานเกิงเฉินปรบแรงที่สุด
เถียนไห่หลงกวาดมองห้องเรียน เขาชี้ไปตรงที่อยู่ติดกับชิ่งเฉินและหนานเกิงเฉินกล่าวว่า “เดี๋ยวพวกคุณไปนั่งตรงนั้นนะ ชิ่งเฉินเป็นหนึ่งในนักเรียนที่เรียนดีที่สุดในชั้นปีเรา พวกคุณมีอะไรไม่เข้าใจก็สามารถถามเขาได้ นักเรียนชายสองสามคนตามผมไปที่ห้องเก็บของย้ายโต๊ะเก้าอี้มาสองชุด”
พอคำพูดเปล่งออกมา นักเรียนชายหลายคนลุกขึ้นมาอาสาสมัคร
มีนักเรียนชายเก็บโต๊ะตัวเองจนเกลี้ยงแล้ววางไว้ที่ข้าง ๆ ชิ่งเฉินกับหนานเกิงเฉินดื้อ ๆ จากนั้นพูดกับหวังอวิ๋นว่า “เธอก็ใช้โต๊ะฉันตัวนี้แล้วกัน”
หวังอวิ๋นยิ้มถามว่า “งั้นนายจะทำไงล่ะ”
นักเรียนชายกล่าวว่า “ไม่เป็นไร ฉันก็จะไปที่ห้องเก็บของย้ายมาให้ตัวเอง”
ชิ่งเฉินทอดถอนอย่างจริงใจ เพื่อนนักเรียนคนนี้เป็นคนที่ทำการใหญ่จริง ๆ…… สามารถประสบความสำเร็จ
หวังอวิ๋นเอ่ยขอบคุณ นั่งลงข้างหนานเกิงเฉิน
ตอนที่หนานเกิงเฉินเจ้าคนซื่อบื้อตื่นเต้นอยู่ในใจ ประโยคเดียวของหวังอวิ๋นได้ดับความกระตือรือร้นของเขาไปจนสิ้น “คือว่า…… เพื่อนนักเรียน นายรู้จักหลิวเต๋อจู้ที่ห้องติดกันไหม”
…………………………………
* 1 ผิงเท่ากับ 3.30378 ตารางเมตร 92 ผิงคือเกือบ ๆ 304 ตารางเมตร ถ้าให้เทียบ อืม สระว่ายน้ำมาตรฐานจะขนาด 1250 ตารางเมตร นึกถึงขนาด ¼ ของสระว่ายน้ำแล้วกันค่ะ
สิ่งหนึ่งที่ชอบเกี่ยวกับการแปลเรื่องปัจจุบันก็คือใส่ทับศัพท์ภาษาอังกฤษได้อย่างไม่มีปัญหาเนี่ยล่ะ ยังจำตอนแปล Heaven Awakening Path ได้ เจอคำว่าไมโครโฟนสตันไปครึ่งชั่วโมงว่าจะแปลยังไงดี
ตอนที่ 52 – เพื่อนบ้านใหม่
เข้าพาร์ตใหม่แล้ว คนที่รอฉากบู้ขอบอกว่าใกล้แล้วล่ะค่ะ
