จีน แจ็ค ยูสตาส
ผมแน่ใจว่าคุณคงจะรู้ตัวแล้วสินะว่า เขานั้นคงจะเป็น 1 ในสหายของผมที่ร่วมเดินทางไปกับผมเมื่อ 3 ปีก่อน
เขานั้นเป็นขุนนางในอาณาจักรหนึ่ง แต่ว่า เพื่อความฝันของเขาแล้ว หรือก็คือความเชื่อ เขาจึงได้กลายมาเป็นขุนนางบ้าๆที่โยนมรดกของตนเองทิ้งไปแต่ . .
[ ผมไม่คิดเลยว่าพวกเราจะมาพบกันอีกครั้งในสถานที่เช่นนี้ ]
[ ฟุฟุ กระผมอยากจะพูดแบบนั้นเช่นกันขอรับ อืม กระผมได้ยินข่าวลือมาว่านายได้กลับมาแล้ว ]
จีนนั่งลงที่เบาะรองนั่งหนึ่งที่มีอยู่มากมายรอบตัวเรา
[ เอ่อ . . คุณคือคนรู้จักของยาชิโระซังหรือคะ ? ]
หลังจากเห็นท่าทีของผมและจีน เบอร์นาเดสเธอถามออกพร้อมกับยกมือขึ้นเล็กๆ
[ ใช่แล้วขอรับแม่หนูน้อยน่ารัก เขาและกระผมเป็นเพื่อนเก่ากัน และพวกเราได้มาพบกันอีกครั้งในรอบหลายปี ]
[ คุณมีเพื่อนเป็นคนดีจริงๆคะ ยาชิโระซัง !! ]
[ เธออย่าคิดเอาเองว่าเขาเป็นคนดีเพียงแค่เพราะเขาชมเธอนิดหน่อยเซ่!! ]
เธอจะไม่ใจง่ายไปหน่อยเรอะ !!
[ ให้กระผมกล่าวเป็นทางการอีกครั้งนะขอรับ . . .กระผมมีชื่อว่า จีน แจ็ค ยูซตาส พวกคุณคงจะรู้จักกระผมในฐานะของวนิพกผู้ขับขานเรื่องราวล่ะมั้ง ? ]
เมื่อเขาประกาศชื่อของตนเองออกมา จีนก็ดีดกีต้าร์ของเขาดัง *bororon*
[ จีน แจ็ค ยูซตาส ? . . . รึว่าคุณ ? คุณคือผู้เขียน [ หนังสือชุดชีวประวัติผู้กล้า ] จีน แจ็ค ยูซตาสซัง ? ]
หลังจากได้ยินชื่อของจีน เบอร์นาเดสพลันลุกขึ้นและถามกลับไปในทันที
และแล้ว ในคำพูดเหล่านั้นของเบอร์นาเดส มันบางคำพูดที่ผมไม่สามารถจะเพิกเฉยได้
[ [ หนังสือชุดชีวประวัติผู้กล้า ] . . . เห้ยๆ นายไม่ได้ทำมันจริงๆใช่มั้ย ]
[ ฮ่า ฮ่า ฮ่า เอาน่าๆ ชื่อของนายไม่ได้โผล่ขึ้นมาในนั้นหรอก ]
เพราะประวัติศาสตร์อันดำมืดของผมดันถูกตีพิม แต่ว่ามันไม่มีชื่อของผมอยู่ในนั้น ผมจึงยอมยกโทษให้ละกัน
[ มาคิดๆดูแล้ว การที่ดิฉันบังเอิญได้พบกับคุณจีน แจ็ค ยูซตาส ซัง ที่นี่! . . ดะ- , ได้โปรด ให้ดิฉันขอลายเซ็นของคุณด้วยค่ะ ]
[ ได้สิ ]
จีนดึงปากกาขนนกที่มีน้ำหมึกอยู่ในตัวออกมาจากที่ไหนสักแห่ง
หึ ? แล้วขนนกที่ติดอยู่ที่หมวกหายไปไหนแล้วล่ะ ?
[ ดะ- ดิฉัน จะเก็บมันไว้เป็นสมบัติเลยค่ะ !! ]
[ ขอบคุณขอรับ กระผมแน่ใจได้เลยว่าหนังสือเล่มนั้นคงกำลังมีความสุขมากๆแน่ที่ถูกโอบกอดโดยหญิงสาวที่งดงามเช่นคุณ ]
จีนเขียนลายเซ็นอย่างชำนาญบนหนังสือที่เบอร์นาเดสนำออกมา อ่า ขนนกนั้นกลับไปอยู่บนหมวกแล้ว และหลังจากนั้น
. . . . อืม เดี่ยวนะ ทำไมผมรู้สึกไม่ค่อยชอบมันหน่อยๆแหะ
เมื่อผมเห็นเบอร์นาเดสที่กำลังมีความสุขเพราะได้รับลายเซ็น ผมกลับรู้สึกเคืองๆอยู่ที่อกของผม
[ แล้ว ? นายกำลังจะบอกพวกเราว่ามีวิธีที่จะทำให้พวกเราสามารถพบโวแดนชิได้สินะ ? ]
[ แน่นอนขอรับ ]
อาจเพราะรู้สึกเคืองๆ ผมจึงถามเข้าเรื่องหลักทันที
และตอบรับคำพูดของผม จีนยื่นมือของเขาเข้าไปในกระเป๋าที่อยู่ภายใต้ผ้าคลุม และนำม้วนกระดาษแผ่นหนึ่งออกมา และกางมันออกที่บนโต๊ะ
[ หือ ? . . . [ งานแสดงศิลปะการต่อสู้เวทย์มนตร์ Galarie , งานประลองอุ่นเครื่อง ณ Be Io ] ? ]
อะไรคืองานประลองอุ่นเครื่องของ [ งานแสดงศิลปะการต่อสู้เวทย์มนตร์ Galarie ] นี้ ? และในตอนที่ผมกำลังกระดาษแผ่นนี้
[ ที่ Be Io นี่คือ 1 ในงานประลองอุ่นเครื่องทั้ง 7 แห่งน่ะะขอรับ ]
เมื่อกล่าวออกมาเช่นนั้น จีนมองมาที่ผมและเผยรอยยิ้มกว้างออกมา
. . . ไอ้หมอนี่ เขาวางแผนที่จะใช้ผมเป็นส่วนหนึ่งในหนังสือของเขาอีกแล้วสินะ !?
คูเช่ ผู้ที่ลุกออกไปจากที่นั่งเพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องที่โง่มาก และ เบอร์นาเดสที่ยังปลาบปลื้มไม่หายพร้อมกับหนังสือในอ้อมกอดของเธอ และที่นั่งตรงข้าม ผมกำลังรู้สึกสั่นๆในสิ่งที่วณิพกคนนี้กล่าวออกมา
