บทที่ 508 เล่นละคร
บทที่ 508 เล่นละคร
ขณะฝูงชนพากันว้าวุ่น เสียงอันหยาบกร้านและอาจหาญก็ดังมาจากนอกห้องโถงใหญ่
“ฝ่าบาทจะทิ้งข้าไว้เพียงลำพังอย่างนั้นหรือ?!”
ผู้ชายร่างกำยำประหนึ่งคนโหดเหี้ยมสาวเท้ามาจากนอกห้องโถง ร่างกายท่อนบนของคนผู้นี้เปลือยเปล่าและสวมชุดเกราะเหล็กสงคราม ดวงตาของเขาเบิกกว้างพร้อมกับลมหายใจถี่รัวราวกับพยัคฆ์กำลังหอบหายใจ
ทันทีที่คนผู้นี้เข้ามา ผู้คนบางส่วนที่เพิ่งยืนอยู่ใจกลางห้องโถงรีบกลับไปประจำตำแหน่ง แล้วทุกคนก็ทำการตัดสินอันแน่วแน่อยู่ภายใน!
คนผู้นี้คือแม่ทัพทรงพลังที่สุดในราชวงศ์อู๋ซวง… อู่กัง!
แม้อู่กังเพิ่งเข้าสู่ขั้นจ้าวยุทธ์ แต่ขวานยักษ์หนึ่งคู่ก็สามารถสังหารผู้คนข้ามขั้นได้!
ท่ามกลางราชวงศ์อู๋ซวง ความแข็งแกร่งของคนผู้นี้เกินกว่าจะหยุดยั้ง ทำให้ตระกูลชั้นสูงทั้งหลายต่างให้ความเคารพตระกูลอู่กังเช่นกัน!
อู่กังยืนอยู่ใจกลางห้องโถง แม้เขาจะทำการประสานมือทักทาย แต่สายตาอันเกรี้ยวกราดยังคงจับจ้องฉินเซียว
“ฝ่าบาทคิดว่าตนเองไม่มีความข้องเกี่ยวงั้นหรือ? อย่าลืมว่าท่านกับข้าคือผู้ตัดศีรษะของจักรพรรดิคนก่อนด้วยตัวเอง!”
“มีใครในที่นี้ที่ไม่มีส่วนร่วมต่อการสังหารหมู่เชื้อสายทั้งหมดของจักรพรรดิคนก่อนบ้าง?!”
ทันทีที่สิ้นคำของอู่กัง ทุกคนก็นึกถึงเหตุการณ์ในตอนนั้นทันที
เชื้อสายทั้งหมดของจักรพรรดิคนก่อนถูกพวกเขาสังหาร นอกจากฉินอี่หานที่หนีรอดไปได้แล้วก็ไม่มีผู้ใดรอดชีวิต!
“หากความเกลียดชังจากการสังหารพ่อของข้าไม่อาจญาติดีกันได้ แล้วความเกลียดชังต่อการทำลายล้างตระกูลเล่า?!”
อู่กังเอ่ยด้วยน้ำเสียงลุ่มลึก แล้วทุกคนที่เหลือก็พากันตกตะลึง
ตอนฉินเซียวบอกว่าจะสละบัลลังก์ พวกเขาเพียงกังวลว่าจะไปจบลงที่ใดและสถานะของพวกตนเองจะยังคงอยู่อีกหรือไม่
ตอนนี้ดูเหมือนว่าหากฉินอี่หานขึ้นครองบัลลังก์ เกรงว่าพวกเขาทุกคนจะถูกกำจัดจนสิ้น!
ความเงียบสงัดผิดปกติปกคลุมทุกหนแห่ง แล้วทุกคนก็มีแผนบางอย่างอยู่ในใจ
ฉินเซียวยืนอยู่บนตำแหน่งสูงขณะมองสีหน้าของทุกคน เขาทราบดีว่าเรื่องในวันนี้ใกล้จะเสร็จสิ้นแล้ว
คนผู้หนึ่งพลันกระซิบ “กำลังรบมากมายในราชวงศ์ทุกวันนี้ต่างเป็นคนที่ประสบกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้น หากฉินอี่หานต้องการฆ่าเขา เช่นนั้นราชวงศ์อู๋ซวงก็จะถูกทำลายอย่างสมบูรณ์ นางคงไม่..”
สิ้นคำ พวกเขาต่างพากันเงียบ
ผู้คนที่เหลือเริ่มสนทนาอย่างแผ่วเบาอีกครั้ง ผ่านไปสักพักก็เริ่มมีเสียงดังขึ้น
เมื่ออู่กังได้ยินเช่นนี้ เขาก็เหลือบมองด้วยจิตสังหาร
“ทุกท่านน่าจะทราบดีว่าไม่ใช่ฉินอี่หานเพียงคนเดียวที่กลับมา แต่ลู่หยวนจากแดนเหนือก็อยู่ด้วยไม่ใช่หรือ?!”
“แม้ฉินอี่หานจะไม่มีความกล้าในการทำลายราชวงศ์ทั้งหมด แต่ลู่หยวนทำได้!”
ดวงตาของอู่กังกวาดมองทุกคนในที่นี้ “ลู่หยวนสามารถฟื้นคืนแดนมัชฌิมทั้งหมดให้กลับมามีชีวิตได้ภายในสามวัน หมายความว่าเขาสามารถเปิดโอกาสให้ผู้อื่นเข้ามาดูแลและเพลิดเพลินกับทรัพยากรของพวกเรา สุดท้ายก็กลายเป็นเสาหลักใหม่ของราชวงศ์อู๋ซวงทั้งหมดได้!”
สิ้นคำ ขวานยักษ์ก็ปรากฏในมือของอู่กัง เขาทำการกวัดแกว่งออกไปพร้อมกับกลิ่นสังหารจนปกคลุมไปทั่วห้องโถง
“ข้าขอพูดจากใจว่าอยากรอดจากวันนี้ไปให้ได้! ลู่หยวนกับฉินอี่หานจะต้องตาย! หากพวกเจ้าตัดสินใจได้แล้วก็คิดทบทวนอีกที! หากไม่มีความกล้าก็ออกไปจากราชวงศ์เสียแต่ตอนนี้! ใครกล้าเปลี่ยนใจก่อนเริ่มการต่อสู้ ข้าจะเป็นคนแรกที่ฆ่ามันผู้นั้นให้เอง!”
ทุกคนมองหน้ากันขณะความคิดค่อยไปถึงปลายทาง
คนเหล่านี้ต่างประสานมือทำความเคารพ “ฝ่าบาทไม่ต้องห่วง พวกข้ายังมีชีวิตอยู่! มีหรือจะยอมให้สตรีผมเหลืองผู้นั้นช่วงชิงบัลลังก์ไปได้?!”
“ฝ่าบาทไม่จำเป็นต้องประนีประนอมแล้ว แม้ลู่หยวนจะแข็งแกร่ง แต่ร่างกายของเขาก็มีเลือดเนื้อ ต้องมีโอกาสใช้ประโยชน์จากส่วนนั้นได้เป็นแน่ ขอเพียงวางกำลังอย่างถูกต้อง พวกเราอาจจะสามารถเอาชนะเขาได้!”
“ใช่แล้ว! ต่อให้เขาสามารถกำราบหนึ่งในพวกเราด้วยพลังต่อสู้ได้ แต่เขาอาจจะไม่สามารถกำราบราชวงศ์ทั้งหมดได้!”
“พวกข้าเพียงยอมรับฝ่าบาทเป็นจักรพรรดิเท่านั้น ส่วนฉินอี่หานหรือ เหอะ! นางไม่ควรค่าที่จะเป็นจักรพรรดิแม้แต่น้อย!”
“หากลู่หยวนยืนกรานจะเข้ามายุ่งวุ่นวายก็ต้องทำให้รู้ว่าต่อให้เขาเป็นมังกรทรงพลังบนผืนฟ้า แต่ก็ต้องยำเกรงงูพื้นเมืองเช่นพวกเรา!”
ทุกคนตะโกนเสียงดัง แต่ละคนต่างมีจิตวิญญาณที่จะต่อสู้!
ในที่สุดฉินเซียวผู้อยู่ที่สูงก็เผยรอยยิ้มบางในดวงตา แต่มันไม่เด่นชัดจนเกินไป
อู่กังเงยหน้ามองฉินเซียวเล็กน้อย จากนั้นก้าวมาข้างหน้าแล้วคุกเข่าข้างหนึ่งทันที “ขอฝ่าบาทโปรดร่วมมือกันเพื่อต่อสู้กับโจรชั่วด้วย!”
ทุกคนต่างคุกเข่าพร้อมกัน “รบกวนฝ่าบาทด้วย!”
ฉินเซียวแสร้งทำเป็นลังเล “แต่ข้าสัญญากับบุตรศักดิ์สิทธิ์ไปแล้ว หากกลับลำในตอนนี้… เกรงว่ามันคงจบไม่สวยเป็นแน่”
“ฝ่าบาท! ลู่หยวนจะปล่อยท่านหลังจากสละบัลลังก์แล้วแน่หรือ? สิ่งที่ลู่หยวนทำเลื่องลือไปทั่วแผ่นดิน ชายผู้นี้มีหัวใจประหนึ่งราชาแห่งนรกผู้เข่นฆ่าสังหารอย่างโหดเหี้ยม! เป็นธรรมดาที่คนเราจะไม่รักษาสัญญา เพราะสัญญาที่เขาให้ไว้กับท่านมันก็เป็นเพียงคำลวงทั้งสิ้น!”
สิ้นเสียงคนแรก อีกคนก็เอ่ย “ฝ่าบาท หากพวกเราลงมือตอนนี้ก็อาจเล่นงานเขาในตอนที่ไม่ทันระวังได้ แบบนี้ย่อมทำให้มีโอกาสชนะมากขึ้น โปรดอย่าลังเลและทำการตัดสินใจโดยไวด้วย!”
ตอนนี้เองที่อู่กังเอ่ยขึ้นอีกครั้ง “พวกข้าทุกคนต่างเป็นสายเลือดเดียวกันกับฝ่าบาท! หากฝ่าบาทตาย พวกข้าย่อมไร้ทางรอดอย่างแน่นอน!”
คนที่เหลือต่างเอ่ยสนับสนุน
ฉินเซียวหลับตาราวกับกำลังครุ่นคิด ผ่านไปหลายอึดใจ เขาก็ลืมตาขึ้น “ก็ได้ ครั้งนี้ข้าจะบุกน้ำลุยไฟไปพร้อมกับพวกเจ้า!”
“ฝ่าบาทช่างปราดเปรื่องนัก!”
ทุกคนตะโกนพร้อมกัน!
พวกเขาไม่รู้เลยว่าตอนนี้มีรอยยิ้มบางปรากฏในดวงตาของฉินเซียวกับอู่กัง
พวกเขาเรียกคนเหล่านี้มาที่นี่ หลังจากทำการแสดงละครอยู่เนิ่นนาน ในที่สุดมันก็จะเสร็จสมบูรณ์แล้ว!
เมื่อสิ้นเสียงดังกล่าว ฉินเซียวก็เอ่ยขึ้น “ข้าส่งคนไปตรวจสอบลู่หยวนแล้ว แม้ภูมิหลังจะไม่ธรรมดา ทว่าตระกูลของเขาตั้งอยู่ในแดนเหนือซึ่งอยู่ไกลจากพวกเรา ดังนั้นไม่จำเป็นต้องกังวลแต่อย่างใด”
“แต่แดนมัชฌิมอยู่ไม่ไกลจากพวกเรา! ความสัมพันธ์ระหว่างลู่หยวนกับจักรพรรดินีแดนมัชฌิมเรียกได้ว่าสนิทกันมาก! หากยืดเยื้อออกไป แดนมัชฌิมจะต้องส่งคนมาทั้งเช้าเย็น! พวกเราต้องรีบจบการต่อสู้โดยไว!”
ทุกคนต่างเห็นด้วย
เมื่อเห็นว่าเรื่องราวใกล้จบแล้ว ฉินเซียวก็หยิบตำราโบราณเล่มหนึ่งออกมาแล้วกางออก
เมื่อตำราเปิด วงแสงก็กระจายออกมา ค่ายกลเลือนรางก็ปรากฏต่อหน้าทุกคน! 艾琳小說
ค่ายกลนี้เป็นภาพฉายจากตำราโบราณ หาใช่ของจริงแต่อย่างใด ดังนั้นมันจึงเป็นเพียงภาพเสมือนที่ไร้พลัง
หลังจากค่ายกลปรากฏ เทวบุตรก็แสดงตนครั้งแล้วครั้งเล่า ร่างมายาของพวกเขาแปรเปลี่ยนไปมา แต่ละคนถืออาวุธด้วยสีหน้าจริงจัง
เทวบุตรเหล่านี้ถูกจัดเรียงอย่างเป็นระเบียบขณะประจำอยู่บริเวณนอกค่ายกล
ผ่านไปสักพัก ผู้คนที่ดูเหมือนแม่ทัพหนุ่มสวมชุดเกราะหนักก็เดินออกจากค่ายกลอีกครั้งก่อนจะเรียงแถวอยู่ด้านใน
ทุกคนต่างจดจ่อที่ภาพมายาของค่ายกลจนไม่อาจละสายตาไปได้
“นี่มัน… ค่ายกลร้อยเซียนหรือ?!”
ท่ามกลางฝูงชนก็มีคนผู้หนึ่งพลันเอ่ยด้วยความไม่อยากเชื่อ
ตอนนี้เองที่ฉินเซียวเอ่ยขึ้น “ใช่! ค่ายกลนี้คือค่ายกลร้อยเซียน!”
สายตาของเขากวาดมองทุกคนที่นี่ “ทุกท่าน หากค่ายกลร้อยเซียนนี้ปรากฏขึ้นมา ลู่หยวนจะเหลือโอกาสชนะอีกหรือ?!”
