“………! อ๊าก…!”
มือขวาของฉันถูกตัดขาดกระเด็น
เจ็บแบบจินตนาการไม่ถูกเลย… ไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอก แต่ก็ยังเจ็บโคตรๆ เลย!
ฉันคิดว่าเหตุผลที่ไม่ได้เจ็บขนาดนั้นน่าจะเป็นเพราะการอวยพรจากดวงจันทร์ ผลเลยทำให้แผลชา
“อ๊าาา! แม้แต่คุณเคนก็เสร็จมันไปแล้ว”
“แต่เธอตัดมือมันไปได้ข้างนึงแล้ว! มันมาได้แค่นี้แหละ…”
ก่อนที่เจ้านักบุญนั่นจะทันพูดจบประโยค ฉันก็กระโดดถอยมาจากเธอ คว้ามือขวาที่ถูกฟันไปดูความเร็วเต็มสูบ และเอามันมาต่อกับรอยตัดที่แขนขวาของฉัน
“{มิดเดิล ฮีล (ฟื้นฟูระดับกลาง)}……!”
ฉันร่ายเวทฟื้นฟูที่ดีที่สุดเท่าที่ฉันใช้ได้ในตอนนี้ซ้ำๆ ที่แผลนั่น
“…ฟู่ว โอเค กลับมาต่อกันแล้ว”
จริงๆ แล้ว {ฟื้นฟูระดับกลาง} เป็นเวทที่สามารถรักษาอาการบาดเจ็บหนักอย่างกระดูกหักได้ แต่ฉันใช้พลังเวทที่สูงของฉันเพื่อทำให้ประสิทธิภาพในการรักษาเพิ่มขึ้น
“ไม่จริงน่า!”
“โกหกใช่มั้ย…!”
“อย่าดูถูกแวมไพร์ในคืนจันทร์เพ็ญสิ!”
แต่ยังไง สถานการณ์มันก็ยังอยู่ในวิกฤติอยู่ดีล่ะนะ
…ถึงจะรู้อยู่แล้วก็เถอะ แต่พลังของผู้กล้านี่ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ
ถ้าฉันประมาทไปแค่นิดเดียว เธอจะใช้ท่าฟันระดับถึงตายใส่ฉันแน่ๆ ถึงสเตตัสของเธอจะต่ำกว่าฉันมาก แต่เธอกลับใช้สเตตัสนั่นได้ดีกว่าฉันซะอีก
“………”
“ยังนิ่งเหมือนเดิมเลยสินะ เอาเถอะ… มันก็แน่อยู่แล้วหนิเนอะ ก็เธอยังไม่ได้สติเลยนี่นา”
.
.
.
อย่าคิดว่าฉันจะปล่อยไปเงียบๆ แบบนี้นะ!?
นี่เราสู้กันมานานแค่ไหนแล้วนะ?
ถ้าพูดแบบทางกายภาพก็… 20 นาที?
สมรภูมิที่เราใช้ก็ขยับไปเรื่อยๆ จนตอนนี้เราก็เข้ามาสู้กันในป่าแล้ว
ฉันไม่ใช่แค่ยังจัดการผู้กล้าไม่ได้ แต่ขนาดไอ้นักบุญหรือผู้วิเศษนั่นก็ยังจัดการไม่ได้เลย
เพราะผู้กล้าปกป้องพวกมันนี่แหละ
…บางที นักรบกับจอมยุทธ์อาจจะไม่ได้สำคัญขนาดนั้น เพราะพวกมันไม่สามารถเพิ่มพลังให้กับผู้กล้าได้ ก็เลยใช้กรณีนี้เป็นการฆ่าปิดปากไปด้วยเลยล่ะมั้ง
แต่นักบุญกับผู้วิเศษน่ะไม่เหมือนกัน ผู้วิเศษสามารถร่ายเวทเสริมการโจมตีให้ผู้กล้าได้ และถ้าผู้กล้าได้รับบาดเจ็บแม้เพียงเล็กน้อย นักบุญก็รักษาให้ทันทีอยู่ดี
เพราะเธอรู้ถึงประโยชน์พวกนี้… ไม่ก็ถูกสอนมาแบบนี้ ผู้กล้าเลยปกป้องพวกมันเอาไว้สินะ
“………”
“อ๊า!?”
ผู้กล้าฟันมาโดนฉันอีกแล้ว คราวนี้ถากโดนสีข้างของฉันไป
“{มิดเดิล ฮีล (ฟื้นฟูระดับกลาง)}!”
ฉันรักษามันทันที แต่เพราะฉันต้องการรักษาแผลนี่ก่อน ฉันก็เลยยิงเวทโจมตีใส่แบบจัดเต็มไม่ได้!
“โธ่เอ๊ย! ยัยนั่นหัวรั้นเป็นบ้าเลย! ท่านผู้กล้าคะ! รีบๆ ฆ่ามันซักที!”
“…มันเคลื่อนที่เร็วเกินไป เราจะทำยังไงดีให้การเคลื่อนที่นั่นช้าลงได้…”
โอ๊ย! ชิ! ไอ้พวกนี้นี่น่ารำคาญจริงๆ เลย!
ทำยังไงฉันจะฆ่าไอ้ 2 คนนั่นได้ซักที…?
…อะ จริงสิ
ทำไมฉันถึงนึกเรื่องง่ายๆ แบบนี้ไม่ออกตั้งแต่แรกกันนะ?
“{ครีเอท ออยล์ (ผลิตน้ำมัน)}”
ด้วยปริมาณพลังเวทของฉัน ฉันเลยโปรยน้ำมันไปได้ทั่วบริเวณเลย
“ว้า นี่มันอะไรน่ะ?”
“นี่มัน… น้ำมัน… ชิบ!”
โอเค งั้น ก็จุดไฟได้เลย
“{อิกนีชั่น (จุดประกายไฟ)}”
คิดว่าถ้าเราจุดไฟในพื้นที่ที่เต็มไปด้วยน้ำมันจะเกิดอะไรขึ้นล่ะ… แน่นอนว่าภาพของไฟลุกต้องเข้ามาในความคิดแน่นอนเลยใช่มั้ย… ไม่สิ ตอนนี้ฉันก็กำลังดูภาพไฟลุกอยู่ตรงหน้าฉันเลยนี่แหละ
“กรี๊ดดดดดดดดด!!!”
“ร้อน! ร้อน! โอ๊ย ร้อน!!”
ว้าว เสียงดังสุดๆ ไปเลยแฮะ
ฉันเผาพวกมันซะ เพราะพวกนั้นทั้งเสียงดังทั้งน่ารำคาญมาตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้ว แต่ตอนนี้พวกนั้นดันแหกปากเสียงดังกว่าเดิมอีก เอาเถอะ เดี๋ยวพวกมันก็ตายแล้ว เพราะงั้นฉันว่าคงไม่เป็นไรหรอก
…อย่างที่คิดเลย ผู้กล้าโดดเข้าไปในทะเลเพลิงนั่นแล้ว
จากนั้น ทันทีที่เธอเข้าไปหาทั้ง 2 คนนั่น เธอก็แกว่งดาบของเธอซ้ำไปซ้ำมา… ไฟรอบๆ พวกนั้นก็หายไป
…โห นี่สร้างภาวะสูญญากาศได้ในจังหวะที่ฟันดาบงั้นเหรอ แล้วก็ทำมันให้เร็วพอที่จะดับไฟได้สินะ
โกงสุดๆ ไปเลยนะเนี่ย
“ร- รอดแล้ว…”
“ขอบคุณมากนะคะ ท่านผู้กล้า…!”
แล้วผู้กล้าก็หันมาหาฉันอีกครั้ง
ก็นะ ดูท่าฉันจะเผาพวกมันไม่สำเร็จสินะ
…ก็ ไม่ผิดจากที่ฉันคาดไว้ซักนิด
“…หะ กะ อั๊กกกก……!”
“อะไร…น่ะ……?!”
อาเระเร้~ เกิดอะไรขึ้นกันน้า~
เจ้า 2 คนนั้นจู่ๆ ก็เริ่มทรมานขึ้นมา อะ ทรุดลงไปกันแล้ว
ผู้กล้าหันไปสนใจผู้วิเศษกับนักบุญนั่นแทน แต่ก็ไม่ได้เข้าไปช่วยอะไร
เพราะผู้กล้าถูกทำลายจิตใจไปแล้ว การทำแบบนั้นก็อาจจะเป็นวิธีที่สมเหตุสมผลก็ได้ที่จะใช้เป็นอาวุธมีชีวิตอะนะ แต่ในทางกลับกัน ความคิดแนวๆ ‘ฉันไม่มีทางยอมแพ้แค่เพราะฉันไม่รู้ว่าจะช่วยได้ยังไงหรอก! ฉันจะช่วยพวกเธอให้ได้เดี๋ยวนี้เลย!’ อะไรแบบนั้นก็ถูกทำลายไปด้วยเหมือนกัน
ฉันเดาว่าผู้กล้าคงจะไม่รู้ว่าตอนนี้ทั้ง 2 คนนั้นกำลังทรมานอยู่จากอะไร เพราะงั้นเธอก็เลยไม่ได้ทำอะไรเลย ช่วยเหลือไม่ได้ ถ้าเธอเข้าไปใกล้กว่านั้น เธอก็อาจจะตกที่นั่งเดียวกับเจ้าพวกนั้นได้ เพราะแบบนั้นเธอเลยไม่เข้าไปช่วย ก็แค่นั้นแหละ
“อะ… อิ……”
“ท่าน… ผู้…… กล้า…… ค่ะ… ชะ-……”
สิ่งที่ฉันทำก็แค่ควบคุมแก๊สด้วยเวทลมอย่าง {คอนโทรล์ วินด์ (บงการสายลม)}
คาร์บอนมอนอกไซด์ถูกเคลื่อนย้ายมาด้วยลม และก็กักเอาไว้รอบ 2 คนนั้นด้วยลม
แน่นอน เจ้าพวกนั้นก็โดนเข้ากับภาวะพิษคาร์บอนมอนอกไซด์ (Carbon monoxide poisoning) แล้วเดี๋ยวก็ตายในอีกไม่ช้าแล้ว
หืม? ปกติเด็ก 8 ขวบไม่น่ารู้เรื่องนี้งั้นเหรอ?
ก็การเสียชีวิตจากเหตุอัคคีภัยส่วนใหญ่ก็มาจากภาวะพิษคาร์บอนมอนอกไซด์นี่นา
“…เอาล่ะ ตอนนี้ก็เป็นการสู้ตัวต่อตัวซะทีสินะ ผู้กล้า เอายังไงต่อดีล่ะ? ไม่มีเพื่อนมาเพิ่มแล้วเนอะ?”
“………”
สมาชิกที่เหลือในคณะผู้กล้าของเธอถูกฆ่าหมดเรียบร้อย แต่สีหน้าไม่เปลี่ยนไปซักนิดเลยสินะ
ข้างในตายด้านหมดแล้วสินะ เธอเนี่ย?
“เอาเถอะ ฉันจะช่วยให้เธอหลับไปเร็วๆ ละกัน… {สลีป (นิทรา)}”
ฉันลองใช้เวทจิตใจหนึ่งที่สามารถทำให้เป้าหมายหลับได้ แต่เธอก็ดูเฉยเมยมากๆ ดูท่าจะต้านทานได้จริงๆ สินะ
“ก็นะ ดูท่าจะไม่ได้จริงๆ… โอ๊ะ!”
จู่ๆ ผู้กล้าก็พุ่งเข้าฟันฉันเลย
ฉันหลบพ้นได้ก็จริง… แต่เธอก็ไล่กวดฉันมาแล้ว!
“เพราะพอสมาชิกในคณะตายหมด เธอเลยไม่ต้องคอยปกป้องอะไรแล้ว… เธอก็เลยเปลี่ยนรูปแบบการสู้งั้นเหรอ!”
โอ้ตายแล้ว รู้งี้ฉันน่าจะหยุดแค่พอให้ไม่ 1 ก็ 2 คนในนั้นหลับไปก็พอแล้ว!
ขนาดด้วยสายตาระดับของฉัน ฉันยังหลบการโจมตีที่พุ่งมาทั้งหมดนั้นแทบไม่พ้นเลย
… ไม่ผิดแน่ ถึงมันจะดูเป็นการฟันที่ยุ่งเหยิง แต่กลับแม่นยำอย่างน่ากลัว ทั้งหมดนั้นเล็งไปที่จุดตายของฉันหมดเลย!
“กึก… อย่าได้ใจให้มากนักน่า!”
ฉันคว้ามือของผู้กล้าที่จับดาบนั่นเอาไว้โดยไม่สนใจการได้แผลเล็กๆ น้อยๆ ก่อนจะเตะเจาะยางเธอซะ แต่… ไม่ได้ผล เธอโดดถอยไปก่อน แรงที่เตะได้เลยเบาลง
“ให้ตายสิ… ฉันล่ะเกลียดพวกใช้สูตรโกงจริงๆ เลย…”
ทักษะร่างกายของเธอนี่… ใกล้เคียงกับระดับของคุณเกรย์เลยในตอนนี้
ถ้าฉันปล่อยให้เธอหนีไปจากที่นี่ได้ล่ะก็ เธอคงจะแข็งแกร่งขึ้นกว่านี้อีก แล้วก็คงจะเก่งจนแม้แต่คุณเกรย์กับคนอื่นๆ ก็รับมือไม่ไหวแน่ๆ คราวนี้
คนเดียวที่คงหยุดเธอได้ตอนนั้นคงมีแต่ท่านจอมมารแล้วล่ะ
“ในฐานะผู้ใต้บัญชาแล้ว ฉันไม่อยากจะดูน่าสมเพชแบบนั้น…”
ฉันจะต้องจับตัวเธอที่นี่ให้ได้ ไม่ว่ายังไงก็ตาม
อย่างแน่นอน
ฉันยังมีไพ่ตายเหลืออยู่ เผื่อใครสงสัยนะ
…และอีกอย่าง มีเสียงนึงที่ดังก้องในหัวของฉันขึ้นมาด้วย
*เงื่อนไขในการเลื่อนระดับเป็นอาชีพในระดับที่สูงขึ้นครบถ้วนสมบูรณ์ คุณสามารถเปลี่ยนอาชีพของตัวเองจากคลาส (อาชีพ) พิเศษ [ผู้ชำระแค้น] เป็น [อสูรอาฆาตแค้น] ได้ คุณต้องการดำเนินการหรือไม่?*
เงื่อนไขที่ว่านั้น…สงสัยจะเป็นการฆ่าเป้าหมายในการล้างแค้น (พวกมนุษย์) ได้จนถึงจำนวนหนึ่งล่ะมั้ง
แน่นอนอยู่แล้ว ฉันก็ต้องเลือกเปลี่ยนอาชีพสิ
*ยืนยันการรับรอง คลาส (อาชีพ) ของลีน บลัดลอร์ดได้เลื่อนขั้นเป็น [อสูรอาฆาตแค้น]*
