บทที่ 376 เพื่อนที่ดี
บทที่ 376 เพื่อนที่ดี
ถังซวงพาถังเซวี่ยไปที่ห้องเรียนชั้นมัธยมปลายปีที่หนึ่ง “ถังเซวี่ย ดูห้องเธออยู่ชั้นหนึ่ง เข้าไปก่อนเถอะ”
ถังเซวี่ยที่คาดหวังถึงชีวิตในมัธยมปลายยกยิ้มกว้าง หันกลับมาพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ค่ะ พี่ก็รีบไปรายงานตัวเร็วเข้า”
เห็นถังเซวี่ยเข้าห้องเรียนไปแล้ว ถังซวงเดินกลับมาที่ห้องเรียนของตัวเอง
ตู้จ้งเหว่ยที่เห็นว่าถังซวงมาแล้ว จึงกล่าวทักทายเธอ
จู้เจินเจินมองถังซวงที่กำลังเดินมาอย่างสับสน ใบหน้าของเธอทั้งริษยาและไม่ยินดี แต่ก็ยังหวาดกลัว เธอเพียงแค่ก้มศีรษะลงและไม่กล้าที่จะจับจ้องถังซวงโดยตรง
ฉินหรูเหมิ่งเป็นถึงหลานสาวตระกูลฉิน กลับทำอะไรถังซวงไม่ได้เลย แล้วนับประสาอะไรกับตัวเธอ? เธอตัดสินใจแล้วว่าในอนาคตต่อไป เธอจะอยู่ให้ห่างจากถังซวงมากที่สุด เพราะหากเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายจริง ๆ ไม่รู้เลยว่าชีวิตของเธอจะต้องพบเจออะไรบ้าง
ถังซวงสังเกตเห็นแล้วว่าจู้เจินเจินทำตัวผิดแปลกไป แต่ไม่คิดสนใจอีกฝ่ายและเดินตรงไปยังที่นั่งของตัวเองทันที
“เสี่ยวเซวี่ยมาเรียนที่นี่แล้ว หลังจากนี้สองคนพี่น้องจะได้ไปกลับจากโรงเรียนพร้อมกันสักทีนะ”
ถังซวงพยักหน้ากับคำพูดของตู้จ้งเหว่ย “อื้ม เป็นแบบนี้ดีกว่าอยู่แล้ว”
เมิ่งซือเซี่ยที่นั่งอยู่ด้านหน้าได้ยินอย่างนั้น ก็นึกถึงข่าวที่ได้ยินก่อนหน้านี้ว่าถังเซวี่ยที่เป็นน้องสาวของถังซวงสอบข้ามระดับเพื่อเข้าเรียนโรงเรียนมัธยมปลายได้
เมื่อนึกถึงเรื่องที่ถังซวงและถังเซวี่ยได้คะแนนยอดเยี่ยม เธอยิ่งรู้สึกอิจฉาตาร้อน ทำไมเธอกับพวกหล่อนถึงมีช่องว่างที่ห่างกันมากขนาดนี้ อีกอย่างชื่อของสองพี่น้องคู่นี้เป็นชื่อที่เธอได้ยินมากที่สุดในช่วงปีที่ผ่านมาด้วย
นึกถึงเรื่องนี้ เมิ่งซือเซี่ยอดไม่ได้ที่จะนึกถึงงานหมั้นของถังซวง เวลานี้จึงหันไปถามอีกฝ่ายว่า “ถังซวง เธอกับโม่เจ๋อหยวนกำลังจะหมั้นกันหรือ? ทำไมยังไม่แจกการ์ดเชิญอีกล่ะ? แล้ววางแผนเรื่องนี้ไว้ยังไงบ้าง? งานหมั้นจะจัดที่ไหน?”
ข่าวการหมั้นหมายของถังซวงและโม่เจ๋อหยวนแพร่กระจายออกไปแล้ว และวันเวลาที่กำหนดคือวันที่แปดของเดือนจันทรคติที่แปด ซึ่งตรงกับวันที่ยี่สิบของเดือนนี้
เห็นว่าเวลาใกล้จะมาถึงแล้ว แต่ตระกูลเมิ่งกลับยังไม่ได้รับเชิญ พวกเขาจึงไม่รู้ว่าขั้นตอนไปถึงไหน เมิ่งซือเซี่ยจึงอ้างตัวว่าถามแทนตระกูลเมิ่ง
ตู้จ้งเหว่ยเองก็รู้เกี่ยวกับงานหมั้นของถังซวงและโม่เจ๋อหยวน เขาหันมองเธอด้วยความอยากรู้อยากเห็น ความจริงแล้วพ่อของเขาบอกให้เขามาสอบถามเรื่องนี้ด้วย แต่เขายังไม่มีโอกาสได้ถามเลย
ถังซวงเงยหน้าขึ้นมองเมิ่งซือเซี่ยก่อนจะตอบกลับว่า “พวกเรายังไม่ได้เลือกสถานที่กันเลยน่ะ แต่ตอนนี้วางแผนไว้ว่าจะจัดการทุกอย่างอย่างเรียบง่าย จะเป็นการร่วมรับประทานอาหารภายในครอบครัวเท่านั้น พวกเราเลยไม่ได้เชิญแขกอะไรเป็นพิเศษ”
ได้ยินอย่างนั้น เมิ่งซือเซี่ยประหลาดใจมาก เสียงของเธอดังขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย
“อะไรนะ… นี่เธอไม่คิดจัดงานรื่นเริงให้กับญาติ และเพื่อน ๆ เลยหรือ นี่มัน…”
แต่ก่อนที่เมิ่งซือเซี่ยจะพูดจบ อาจารย์เหมาจื้อหลางเดินเข้ามา และเห็นว่าทุกคนในชั้นเรียนมาถึงแล้ว เขาจึงทักทายด้วยรอยยิ้ม “สวัสดีครับทุกคน ภาคเรียนใหม่เริ่มต้นแล้ว พวกคุณทั้งหมดคือนักเรียนมัธยมปลายปีสองแล้ว เอาล่ะ ตั้งใจเรียนกันหน่อยนะครับ”
เหมาจื้อหลางยังคงพูดต่อไปเรื่อย ๆ ก่อนจะบอกกล่าวให้เด็ก ๆ รับหนังสือใหม่แล้วค่อยแยกย้ายกันกลับบ้าน
“พวกเราจะเริ่มเรียนกันอย่างเป็นทางการในวันมะรืนนี้ พวกคุณควรกลับไปทบทวนบทเรียนใหม่ให้ดี เอาล่ะ กลับบ้านได้ครับ”
“อ่า… กลับบ้านกันเถอะ”
นักเรียนส่วนใหญ่ยังคงผ่อนคลายและคิดถึงวันหยุดในช่วงที่ผ่านมา พวกเขาไร้ซึ่งความกังวลใด ๆ และยิ่งมีความสุขมากเมื่อได้ยินอาจารย์บอกว่าให้กลับบ้านได้
ถังซวงเก็บข้าวของของตัวเองด้วยเช่นกัน เธอกำลังจะไปหาถังเซวี่ย
ตู้จ้งเหว่ยเดินตามถังซวงแล้วพูดขึ้นว่า “ฉันไปด้วย จะได้ไปส่งเธอที่บ้าน”
ถังซวงเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยก่อนจะหันมองตู้จ้งเหว่ยแล้วตอบกลับว่า “ไม่เป็นไร พวกเรากลับเองได้”
ตู้จ้งเหว่ยเกาศีรษะด้วยความลำบากใจ ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า “ฉันจะแวะไปหาถังชุนหยานน่ะ บอกเธอไว้ว่าจะเล่าเรื่องโรงเรียนให้ฟัง เป็นสัญญาก่อนหน้านี้”
ตอนนี้ถังชุนหยานทำงานตอนกลางวัน และเริ่มเรียนตอนกลางคืน
เธอเคยเรียนหนังสือมาก่อน แต่ผลการเรียนของเธออยู่ในระดับกลาง ๆ เท่านั้น เมื่อมาเริ่มต้นใหม่มันจึงค่อนข้างยากสำหรับเธอ ทั้งสองรับประทานมื้อเย็นด้วยกันบ่อยครั้ง พวกเขาจึงสนิทกันมากขึ้น ถังชุนหยานมักมีของขวัญมาให้ตู้จ้งเหว่ยเสมอ และตู้จ้งเหว่ยจะใช้เวลาว่างเพื่อสอนหนังสือเธอ
“ฉันรู้ว่าเธอกับเสี่ยวเซวี่ยช่วยสอนหนังสือให้กับถังชุนหยานได้ แต่ถ้ามีฉันเพิ่มอีกคนก็ดีไม่ใช่หรือ”
ตู้จ้งเหว่ยพูดพร้อมหัวเราะในลำคอ เขารู้สึกเขินอายเล็กน้อย แต่เมื่อนึกถึงความสัมพันธ์ของเขากับถังชุนหยาน เขารู้สึกว่ามันค่อนข้างสบายใจและไม่มีอะไรต้องอับอาย “ไปหาเสี่ยวเซวี่ยกันเถอะ”
ถังซวงมองตู้จ้งเหว่ยอีกครั้ง แต่ไม่ได้พูดอะไรและตรงไปยังห้องเรียนชั้นมัธยมปลายปีหนึ่งพร้อมกัน
เธอไม่เคยสังเกตเห็นความสัมพันธ์ของตู้จ้งเหว่ยกับถังชุนหยานมาก่อน ตอนนี้มันดูผิดแปลกไป คราวหน้าหากมีโอกาสเธอคงต้องลองถามถังชุนหยานดู
ถังซวงเก็บเรื่องนี้ไว้ในใจก่อน
หลังจากถังซวงและตู้จ้งเหว่ยมาถึงห้องเรียนมัธยมปลายปีหนึ่งแล้ว ทั้งสองเห็นว่าถังเซวี่ยรออยู่ที่นั่น
“พี่สาว พี่ตู้”
ถังเซวี่ยเห็นทั้งสองแล้วจึงวิ่งไปด้านหน้าอย่างดีใจ
“เสี่ยวเซวี่ย กลับบ้านกันเถอะ ตู้จ้งเหว่ยก็จะกลับบ้านกับเราด้วย เขาจะไปหาชุนหยานน่ะ”
“อ้อ”
หลังจากทั้งสามมาถึงบ้านตระกูลจิง พวกเขาบังเอิญพบกับจิงเจ้อหรงที่เพิ่งกลับมาถึงบ้านเหมือนกัน
“ซวงเอ๋อร์ เสี่ยวเซวี่ย กลับมาแล้วหรือลูก”
เห็นว่าลูกสาวทั้งสองคนกลับมาแล้ว จิงเจ้อหรงเดินตรงเข้าหาด้วยรอยยิ้ม และเมื่อเห็นว่าตู้จ้งเหว่ยเดินเข้ามาด้วย เขาก็กล่าวทักทาย “จ้งเหว่ย เดี๋ยวทานมื้อเย็นด้วยกันนะ”
“ครับลุงจิง ขอบคุณครับ”
ตู้จ้งเหว่ยรีบขอบคุณพร้อมยิ้มกว้าง
จิงเจ้อหรงหันมองถังเซวี่ยที่ไปโรงเรียนมัธยมปลายวันแรก อยากรู้ว่าเธอเป็นอย่างไรบ้าง
“พ่อไม่ต้องห่วงนะคะ หนูปรับตัวได้ เพื่อนร่วมชั้นกับอาจารย์ประจำชั้นดีมากเลยค่ะ”
จิงเจ้อหรงโล่งใจขึ้นมา
หลังจากนั้นทั้งหมดเดินเข้าไปพร้อมกัน แต่บังเอิญได้พบกับถังชุนหยานกลางทาง
ตู้จ้งเหว่ยเห็นถังชุนหยาน ก็ยิ้มกว้างทันที “ชุนหยาน…”
ถังชุนหยานที่เห็นตู้จ้งเหว่ย ก็ทักทายอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มเช่นกัน
ส่วนจิงเจ้อหรงหันมองตู้จ้งเหว่ย ก่อนจะหันมองถังชุนหยานอีกครั้ง อดไม่ได้ที่จะยกยิ้มอย่างรู้ทัน แล้วพูดขึ้นว่า “อย่างนั้นฉันไม่กวนแล้วล่ะ เดี๋ยวเด็ก ๆ คุยกันตามสบายเลยนะ”
“ค่ะ พ่อมีอะไรก็ไปทำเถอะค่ะ”
ถังเซวี่ยโบกมือ จากนั้นทั้งหมดเดินเข้าบ้านด้วยกัน
ถังซวงนึกถึงเหตุผลที่ตู้จ้งเหว่ยมาที่บ้านวันนี้ เธอหันมองถังชุนหยาน “ชุนหยาน ตอนนี้เธอทำเครื่องสำอางได้เยอะแล้ว พักผ่อนก่อนแล้วกัน ให้ตู้จ้งเหว่ยสอนเธออ่านหนังสือนะ”
ได้ยินถังซวงพูด ถังชุนหยานพยักหน้ารับทันที “ค่ะ”
หลังจากถังชุนหยานพาตู้จ้งเหว่ยไปที่ลานเล็กของตัวเอง ถังเซวี่ยหันมองถังซวงด้วยความสงสัยก่อนจะถามว่า “พี่คะ ฉันรู้สึกว่าพี่ตู้ดูจะอยากเจอพี่ชุนหยานเป็นพิเศษเลยนะคะ”
ถังซวงหัวเราะเบา ๆ “อื้ม เขามาหาชุนหยานน่ะ ไม่ได้มาทำการบ้านกับพวกเราหรอก”
ถังเซวี่ยคล้ายจะเข้าใจบางอย่าง และหัวเราะออกมาเบา ๆ
หลังจากตู้จ้งเหว่ยกลับไปแล้ว ถังเซวี่ยอดไม่ได้ที่จะดึงถังซวงกับถังชุนหยานเข้าไปหา
“พี่ชุนหยาน ตอนนี้พี่สนิทกับพี่ตู้มากเลยหรือ เขาถึงกับมาหาพี่ที่บ้านเพื่อสอนการบ้านพี่เลยนะ”
ถังชุนหยานได้ยินคำถามนั้น ก็ตอบกลับอย่างไม่ปิดบัง “น่าจะนะ อาจเป็นเพราะฉันรับฟังปัญหาของเขาอยู่สองสามครั้งล่ะมั้ง เราเลยเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันน่ะ”
เมื่อเห็นสีหน้าไร้เดียงสาของถังชุนหยาน ถังซวงเงียบไปเล็กน้อยก่อนจะถามต่อว่า “เพื่อนที่ดีหรือ?”
