บทที่ 1 ตอนที่ 2: สู่การเดินทางครั้งใหม่
ในเช้าวันรุ่งขึ้น ฉันออกจากบ้านพร้อมกับข้าวของของฉันและมุ่งหน้าไปยังประตูทางใต้ของเมืองป้อมปราการลามูร์ ไปยังสถานที่จอดรถม้า
เมื่อฉันไปถึงที่นั่น ฉันเห็นคนประมาณยี่สิบสามสิบคนรออยู่หน้ารถม้าหรูหราหลายคัน ในหมู่พวกเขามีหญิงสาวผมสีชมพูที่สวยงามมาก สวมชุดสีขาว เธอดูราวกับว่าเป็นเทพธิดาที่ลงมาในดินแดนแห่งมนุษย์ เธอค่อยยกชายกระโปรงขึ้น ยิ้มให้และทักทายฉัน
“คุณไค ไฮเนแมนสินะคะ ฉันชื่อโรสแมรี่ เป็นผู้ร่วมเดินทางของคุณในการเดินทางสู่เมืองหลวงครั้งนี้ค่ะ เรียกฉันว่าโรสได้เลยนะคะ”
โรสแมรี่ งั้นเหรอ เธอมีชื่อเดียวกับนักบุญหญิงแห่งอาณาจักรนี้เลยแฮะ แต่มันอาจจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญก็ได้
“อื้อ ยินดีที่ได้รู้จัก”
ฉันก็พยักหน้าให้เธอเบาๆ แต่แล้ว…
“นี่นาย กล้าดียังไงมาแสดงปฏิกิริยาไม่สุภาพกับท่านแบบนี้ฮะ!”
ผู้หญิงผมแดงในชุดเกราะสีขาวที่ยืนอยู่ข้างหลังโรส จู่ๆ ก็มาคว้าคอเสื้อฉันด้วยท่าทางโกรธเกรี้ยว
“แอนนา! หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ! ฉันเป็นคนเสนอให้เขาเดินทางมากับเราเอง การที่เธอมาทำหยาบคายแบบนี้ มันเหมือนกับการตบหน้าของทั้งนักบุญดาบและฉันเลยนะ”
นึกไม่ถึงว่าผู้หญิงรูปร่างบอบบางเช่นนี้จะพูดจารุนแรงได้ขนาดนี้ ทันทีที่โรสดุเธอ ผู้หญิงผมแดงก็ปล่อยมือจากคอเสื้อฉันและแก้ท่าทางของเธอ
คนที่โรสเรียกว่านักบุญดาบคือคุณปู่ของฉัน เขาได้จัดเตรียมขบวนรถที่ฉันจะนั่งไปยังเมืองหลวงให้ ฉันไม่รู้ว่าเขาตั้งใจจะทำอะไร แต่ฉันรู้ว่าเขาไม่ได้คิดกับร้ายฉัน นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันไม่น่าจะเจอปัญหาใดๆ ระหว่างทาง… มันควรจะเป็นอย่างนั้น
“ท่านโรส แอนนาทำอย่างนั้นเพราะความภักดีต่อท่าน โปรดยกโทษให้เธอด้วยเถอะ”
ชายมีหนวดเคราข้างๆ โรส ผู้ซึ่งสวมเสื้อสีดำทับด้วยเสื้อคลุมสีขาวด้านนอกเดินตรงเข้ามา เขาวางมือไว้ที่หน้าอกและพยายามเกลี้ยกล่อมโรส
“ฉันรู้แล้วน่า!”
หลังจากพูดคำนั้น โรสก็ตบแก้มของเธอด้วยฝ่ามือทั้งสองข้าง และรอยยิ้มของเธอก็กลับมาที่ใบหน้าของเธออีกครั้ง
ดูเหมือนว่าความเซนซิทีฟทางอารมณ์ของเธอน่าจะใกล้เคียงกับพวกเราที่เป็นสามัญชน แต่เธออาจต้องทำตัวให้สมศักดิ์ศรีสมกับสถานะของเธอ อย่างไรก็ตาม การทำแบบนั้นอาจส่งผลให้เธอมีความเครียดสะสม
“งั้นไปกันเลยเถอะ”
โรสจับมือขวาของฉันแล้วดึงฉันเข้าไปในรถม้าอย่างแรง ฉันถอนหายใจลึกๆ ด้วยความรู้สึกเหนื่อยใจที่ผู้คนรอบตัวเรามองฉันราวกับว่าฉันไปเป็นศัตรูของพ่อแม่ของพวกเขามาก่อนงั้นแหละ
