หลังจากนั้นฉันก็ลองใส่เสื้อผ้าที่ชิโฮะแนะนำมาให้ทีละตัว ก่อนจะตรวจสอบว่าเข้ากับตัวเองรึเปล่า
“นะ.. นี่มันน่าอายมากเลยนะ! ชุดนี้มันโชว์หน้าท้องของฉันหมดเลย ไม่ใช่รึไง..!”
สิ่งแรกที่ชิโฮะเลือกมานั้นคือเสื้อสเวตเตอร์ที่สั้นพอที่จะทําให้เห็นสะดือของฉันได้
[เซย์จังมีสไตล์จะตายไป ไม่เป็นอะไรหรอก! เอวของเธอสวยสุดๆเลยนะ เเถมสะดือเองก็น่ารักด้วย!]
“สะ.. สะดือของฉันน่ารักอะไรเนี่ย! ไม่เห็นจะเข้าใจเลย! ..ยังไงก็เถอะ ฉันใส่เจ้านี่ไปไม่ได้หรอก!”
[โธ่~ น่าเสียดายจัง~ ถ้าใส่ไปอาจจะทำให้ฮิซามูระคุงละลายได้เลยเเท้ๆเชียว]
(เเถมเพราะเซย์จังมีหน้าอกใหญ่ด้วยนี่นะ พอใส่เสื้อสเวตเตอร์ตัวนั้น มันเลยยิ่งเด่นเเละทําให้เธอดูเซ็กซี่ขึ้นไปอีก เเต่ฉันไม่พูดออกมาหรอก ก็มันเจ็บใจนี่นา~) [ผู้เเปล:จะว่าไปชิโฮะเธอเเบนนี่นะ 55]
“มะ.. ไม่ใช่ว่าฉันอยากจะทําให้หมอนั่นละลายสักหน่อย..”
[แต่เธอก็อยากให้เขาคิดว่าน่ารักใช่มั้ยล่ะ? ไม่อยากถูกชมแบบนั้นเหรอ?]
“นั่นมันก็ใช่อยู่หรอก.. แต่ให้ใส่เจ้านี่ไป ยังไงก็ไม่ไหว!”
[อืม เข้าใจเเล้ว ถ้างั้น..]
หลังจากที่ได้ฟังชิโฮะเเนะนําเสื้อผ้าให้ทีละตัว เซย์ก็ได้ตัดสินใจเลือก [ชุดที่สามารถใส่ได้] จากหนึ่งในนั้น
ถึงพวกเสื้อผ้าที่ชิโฮะเลือกมาจะไม่มีอันไหนที่เป็นกระโปรงก็จริง เเต่มันก็ยังน่ารักเเละต่างจากชุดเเนวปกติที่เซย์ใส่อยู่ดี
พอถามถึงเหตุผลเธอก็ตอบว่า [เพราะฉันอยากโชว์มุมน่ารักๆของเซย์จังให้ฮิซามูระคุงได้เห็นน่ะสิ!] เป็นเหตุผลที่ค่อนข้างจะน่าอายเลยทีเดียว
เอาเป็นว่า ตอนนี้การเลือกชุดไปเดทในวันพรุ่งนี้ของเซย์ได้จบลงเเล้ว
[เซย์จังกําลังจะไปเดทเหรอ… จะว่าไปเธอได้ให้คําตอบฮิซามูระคุงไปรึยังล่ะ?]
“อึก… ยังไม่ได้ตอบกลับไปเลยน่ะ… แถมฉันยังไม่รู้เลยด้วยซํ้าว่าควรจะตอบกลับไปยังไงดี”
[เอ๊ะ? เธอตัดสินใจไปเดทกับเขา ทั้งๆที่ยังไม่ได้ให้คําตอบเขางั้นเหรอ?]
“พะ.. พอดีบรรยากาศมันพาไปน่ะ”
[ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าจะพูดยังไงดีนะ.. การที่จะไปเดทกับใคร มันก็ไม่ได้จําเป็นต้องคบกับอีกฝ่ายหรอก ฉันเองก็กำลังจะไปเดทในวันพรุ่งนี้เหมือนกัน เเต่เซย์จังน่ะถูกฮิซามูระคุงสารภาพรัก.. ไม่สิ.. ถูกขอเเต่งงานเเล้ว ไม่ใช่เหรอ?]
“ขะ.. ขอแต่งงาน!? ไม่ใช่สักหน่อย!”
เมื่อไม่กี่นาทีก่อน ก็มีใครบางคนพูดเเบบนี้ออกมาเหมือนกัน แต่ทั้งเซย์เเละชิโฮะไม่อาจรู้เรื่องนั้นได้เลย
[ถ้าเธอไปเดทกับเขาทั้งๆที่ยังไม่ได้ให้คําตอบเเบบนี้ มันอาจจะทําให้ฮิซามูระคุงคาดหวังได้นะ..]
“วะ.. ว่าเเล้วฉันไม่ให้คําตอบต่อไป ก็คงจะไม่ได้สินะ”
[อืม ฉันคิดว่าเธอไม่ควรปล่อยให้เขารอนานนะ]
“อืม.. เข้าใจล่ะ.. ตัดสินใจเเล้ว พรุ่งนี้ฉันจะให้คําตอบกับหมอนั่นเอง”
[อื้ม! จะคบกับเขาหรือเปล่านั้น เซย์จังควรจะคิดให้ดีในเดทวันพรุ่งนี้นะ!]
“จะ.. จริงด้วยสินะ”
ฮิซามูระกับฉันเคยคุยกัน ตั้งเเต่ก่อนที่เขาจะสารภาพรักกับฉันก็จริง แต่ตอนนั้นมันยังมีอีกหลายอย่างที่ฉันไม่รู้เกี่ยวกับตัวเขา
เเต่หลังจากที่เขาสารภาพรักกับฉัน พวกเราเริ่มคุยกันบ่อยขึ้น และฉันก็ได้รู้จักเขามากขึ้น
ทั้งเรื่องที่พวกเราต่างก็แคร์เพื่อนสนิทของตัวเอง เรื่องที่เขามีน้องสาวอยู่ด้วย เรื่องที่พวกเราชอบมังงะแนวเดียวกัน เรื่องที่พวกเราเวลากินกาแฟจะใส่นมและกัมไซรัปเหมือนกัน
นอกจากนั้นฉันยังได้รู้เรื่องอื่นๆของเขาอีกตั้งหลายอย่าง ในเดทวันพรุ่งนี้.. ถ้าพูดให้ถูกมันก็ไม่เชิงว่าเป็นเดทหรอก แต่ถ้ามองจากภายนอกมันก็คือเดทอยู่ดี
ในเดทวันพรุ่งนี้ ฉันจะได้รู้จักฮิซามูระมากขึ้น… เเล้วให้คําตอบกับเขา
[นี่ เซย์จัง]
“หืม? มีอะไรเหรอ?”
[ขอเข้าเรื่องเลยนะ โอกาสที่เธอจะคบกับเขานี่สูงมากเลย ใช่มั้ยล่ะ?]
“หา!?”
พวกเรายังอยู่ในโหมดวิดีโอคอลทำให้ฉันสามารถเห็นหน้าของชิโฮะที่กำลังยิ้มตอนที่เธอหยอกล้อฉันได้
แน่นอนว่าชิโฮะเองก็สามารถเห็นหน้าของฉันที่กำลังแดงขึ้นเรื่อยๆได้เหมือนกัน
“พะ.. พวกเรายังไม่รู้สักหน่อยนี่! ในเดทวันพรุ่งนี้ ฉันอาจจะได้เห็นด้านเเย่ๆของหมอนั่น ก็ได้นี่นะ!”
[ฮ่าๆ~ งั้นถ้าเป็นเเบบนี้ต่อไป เธอจะคบกับเขาเหรอ?]
“ชะ.. ชั้นจะวางสายแล้ว! ขอบใจละกันที่ช่วยเลือกชุดน่ะ!”
[ฟุฟุ~ มันก็ดึกแล้วด้วยนี่นะ… นี่ เซย์จัง พรุ่งนี้พวกเรามาทำให้ดีที่สุดกันเถอะ]
“…อา นั่นสินะ”
[อื้ม~! งั้นฝันดีนะ]
“อื้ม ฝันดี”
เเละเเล้วเด็กผู้หญิงทั้งสองคนที่กําลังอยู่ในห้วงเเห่งความรักก็ได้ให้กำลังใจกันและกัน ก่อนจะวางสายลง
…ตอนที่เซย์จังกำลังจะเข้านอน เธอก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้
“เดี๋ยวนะ… ถ้าฉันใส่ชุดที่ชิโฮะเลือกให้ล่ะก็… เธออาจจะจำชุดของฉันได้ จนความเเตกเรื่องที่พวกเราจะตามไปก็ได้นี่”
แผนเดิมของฉันไม่ใช่การไปเดทกับฮิซามูระสักหน่อย เเต่เป็นการไปเฝ้าดูเดทระหว่างชิโฮะกับชิเกโมโตะต่างหาก
หรือก็คือพวกเราต้องไปสถานที่เดียวกับพวกเขา ซึ่งก็คือสวนสนุก โดยจําเป็นต้องเฝ้าดูจากระยะไกล เพื่อไม่ให้ถูกจับได้
เเน่นอนว่าฉันไม่คิดจะเข้าไปใกล้พวกเขาหรอก แต่ถ้าฉันใส่ชุดที่ชิโฮะเลือกให้ล่ะก็ ต่อให้จะอยู่ไกลขนาดไหน โอกาสที่ความจะเเตกก็จะสูงขึ้นทันที
“ทะ.. ทำยังไงดีล่ะ!”
มันคงจะเเย่เเน่ ถ้าพวกเราไม่สามารถเฝ้าดูการเดทที่เป็นเป้าหมายหลักของเราได้
เพราะเเบบนั้นชุดที่ชิโฮะเลือกให้เมื่อกี้ ฉันไม่สามารถใส่มันได้เเล้ว
เเน่นอนว่าจะโทรไปถามชิโฮะอีกรอบ ก็คงไม่ได้อยู่เเล้ว
สรุปคือฉันต้องเลือกชุดใหม่เองตั้งเเต่ต้นโดยที่ไม่มีคําเเนะนําจากชิโฮะ เเถมยังต้องเป็นชุดอื่นที่ไม่ใช่ชุดที่ชิโฮะจัดให้อีกต่างหาก
“คุ… ระดับความยากจะสูงเกินไปเเล้ว!”
พรุ่งนี้ชิโฮะกับชิเกโมโตะจะนัดเจอกันก่อนเที่ยง
ด้วยเหตุนี้เซย์กับฮิซามูระจึงต้องไปถึงก่อนพวกเขาเล็กน้อย เพื่อที่จะได้เตรียมการป้องกันไม่ให้โทโจวอินเข้ามาขัดขวางได้ทันท่วงที
เพราะฉันต้องไปถึงสวนสนุกก่อนชิโฮะและชิเกโมโตะ ฉันเลยไม่อยากจะนอนดึกสักเท่าไหร่
แต่การที่ยังหาชุดใส่ไม่ได้เเบบนี้ มันทําให้ฉันนอนไม่หลับเลยสักนิด
“..ต้องรีบตัดสินใจแล้ว!”
นิสัยซุ่มซ่ามของเซย์หลุดออกมา ก่อนที่เธอจะรีบตัดสินใจหาชุดมาใส่ในวันพรุ่งนี้อย่างร้อนรน
ถึงอย่างนั้นมันก็ยังยากสําหรับฉันอยู่ดี สุดท้ายฉันเลยลงเอยด้วยการเลือกชุดประจําที่ใส่ออกไปเที่ยวกับชิโฮะบ่อยๆ
เเน่นอนว่ามันก็ไม่มีอะไรเเปลก เเต่ทั้งๆที่เป็นเดทเเท้ๆ เเต่กลับต้องใส่ชุดปกติไปเหรอ… ฉันอดคิดขึ้นมาเเบบนั้นไม่ได้
เเต่มันไม่มีชุดอื่นที่ฉันคิดได้เเล้ว ช่วยไม่ได้หรอก
พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าด้วย เพราะฉะนั้นรีบเข้านอนดีกว่า ฉันคิดเเบบนั้นเเล้วขึ้นไปนอนบนเตียงอยู่หรอก…
(ชะ.. ชุดนั้นจะดีเเล้วเหรอ.. ละ.. ลองตัดสินใจดูใหม่ดีไหมนะ.. มะ.. ไม่สิ.. ฉันคนเดียวคิดชุดเองไม่ได้หรอก.. ถ้าอย่างนั้นใส่ชุดที่ชิโฮะเเนะนําดีกว่า.. ไม่สิ.. เเบบนั้นไม่ได้หรอก.. อาจจะทําให้ความเเตกก็ได้… ไม่สิ.. ถึงอย่างนั้น..)
ผ่านมาหนึ่งชั่วโมงเเล้วตั้งเเต่ที่ขึ้นมานอนบนเตียง เเต่ฉันก็ยังนอนไม่หลับเพราะเอาเเต่คิดถึงเรื่องอย่างนั้นอยู่
ติดตามเพจผู้เเปลได้ที่ Ao2Sides
