ในช่วงเย็นหลังจากเลิกเรียน ผมกับเซย์จังชวนกันมาร้าน “มูนบัคส์(Moonbucks)”
ตอนออกจากโรงเรียน เราไม่ได้ออกมาพร้อมกัน แต่นัดเจอกันที่ “มูนบัคส์” แทน
เพราะถ้าเราออกจากโรงเรียนพร้อมกันชื่อของผมคงได้ขึ้นบัญชีดำแน่นอน
ถึงแม้ว่าผมจะไม่เข้าใจเรื่องบัญชีดำก็เถอะ
ผมสั่งกาแฟเย็นธรรมดาเหมือนปกติ ส่วนเซย์จังสั่งเครื่องดื่มหวานๆ เหมือนเดิม
นี่มันคือเดทหลังเลิกเรียนที่แท้จริงเลย
ไม่อยากเชื่อเลยว่าผมจะได้มีโอกาสเดทกับเซย์จังหลังเลิกเรียน ในตอนที่อยู่ในโลกก่อนหน้านี้มันเป็นเพียงความฝันเท่านั้น
มันทำให้ผมมีความสุขจริงๆ
“หืม? เป็นอะไรรึเปล่า?”
เซย์จังใช้ช้อนที่มีหลอดตักครีมด้านบนขึ้นมาแล้วเปิดปากเล็กๆ ของเธอเพื่อทานอย่างน่ารัก
มันน่ารักมากจนผมรู้สึกเจ็บปวดในตอนที่มองเธอเลย
“ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่คิดถึงเรื่องเมื่อตอนพักกลางวันหน่ะ เซย์จังยังคงเป็นคนที่เกลียดความพ่ายแพ้เหมือนเดิมเลยนะ”
จริงๆ แล้วผมแค่มองท่าทางน่ารักของเซย์จังเท่านั้นแหละ
“อุ… ลืมเรื่องนั้นไปเถอะ…”
“หืม? เอ๊ะ? อะไรนะ?”
เซย์จังดูเหมือนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย แต่ผมไม่เข้าใจว่าเธอพูดถึงอะไร
“เรื่องที่คุยกับโทโจอินซังหน่ะ ฉันแค่เผลอตัวมากไปหน่อยเท่านั้นเอง…”
“ไม่เห็นต้องคิดมากเลยหนิ โทโจอินซังเป็นคนเริ่มเรื่องเองนี่”
“นั่นก็ใช่อยู่ แต่… นายกลัวว่านายจะมองว่าฉันเป็นผู้หญิงที่ไม่น่ารักหน่ะ”
เซย์จังใช้แก้วปิดปากเล็กน้อยแล้วมองมาที่ผมด้วยสายตากังวล ทำให้หัวใจผมเต้นแรงขึ้นทันที
แม้ว่าเธอจะไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็น่ารักเกินไป
“ฉันไม่คิดแบบนั้นหรอก ฉันคิดว่าของเซย์จังในมุมนั้นก็น่ารักเหมือนกัน และฉันก็ชอบเธอด้วย”
“งะ-งั้นเหรอ… ถะ-ถ้างั้นก็ดีแล้ว…”
เซย์จังดูเขินเล็กน้อยขณะดูดเครื่องดื่มจากหลอด
“พะ-พูดถึงเรื่องนี้แล้ว พวกผู้ชายต้องแข่งเบสบอลสินะ แล้วฮิซามูระเล่นเก่งรึเปล่า? เห็นชิเกโมโตะบอกว่าเขาเก่งเบสบอลหนิ”
“ฉันเคยเล่นเบสบอลตอนอยู่ประถมหน่ะ น่าจะเล่นได้ดีกว่าคนทั่วไปนิดหน่อย แต่คงไม่เก่งเท่ามือสมัครเล่นอย่างยูอิจิหรอก”
ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมมือสมัครเล่นถึงตีโฮมรัน 2 ครั้งจากนักขว้างระดับแนวหน้าของจังหวัดได้
ตามที่คาดไว้คงเพราะเขาเป็นตัวละครหลักของมังงะที่มีความสามารถด้านกีฬาที่โดดเด่น ซึ่งถ้าพูดอย่างนั้น เซย์จังและโทโจอินซังก็คงจะเหมือนกัน
“เราต้องเจอกับโทโจอินซัง เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?”
“หมายความว่ายังไงที่ว่า ‘ไม่เป็นไรใช่ไหม’? นายคิดว่าฉันจะแพ้เธองั้นเหรอ?”
“อ๊ะ ไม่ใช่อย่างนั้น แต่ว่า…”
ผมแค่สงสัยว่าเธอจะไม่เป็นไรใช่ไหมการแข่งขันเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างปุบปับ
ไม่คิดเลยว่าเซย์จังจะมีปฏิกิริยาแบบนี้
“ฉันไม่คิดจะแพ้ให้กับคุณหนูปากร้ายคนนั้นหรอกนะ อะไรกันฮิซามูระคิดว่าแฟนของตัวเองแพ้งั้นเหรอ?”
“ฉะ…ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเซย์จังจะเรียกฉันว่าแฟนของตัวเอง…”
“มะ-ไม่ใช่อย่างนั้นนะ! อะ-อย่าพูดเสียงดังสิ!”
แน่นอนว่าผมรู้ว่าท่อนที่เซย์จังอยากให้ผมได้ยินนั้นไม่ใช่ท่อนนั้น แต่มันก็ทำให้ผมตื่นเต้นและดีใจมาก
“กะ-ก็…ตอนนี้นายเป็นฟะ-แฟนของฉันแล้วหนิ มะ-ไม่เห็นจะต้องตื่นเต้นขนาดนั้นเลย…”
“ฮิฮิ ก็นั่นสินะ แต่เซย์จังยังพูดติดอ่างอยู่เลยนะในตอนที่เธอเรียกฉันแฟนของเธอหน่ะ”
“คุ๊…ฉะ-ฉันจะไม่พูดมันอีกแล้ว”
“เออออ๋ ไม่เอานะ พูดอีกสิ”
ผมมีความสุขมากในตอนที่เซย์จังพูดว่า ‘ฮิซามูระเป็นแฟนของฉัน’
คงจะเป็นเรื่องน่าเศร้ามากหากผมจะไม่ได้ยินมันอีก
“ถ้าอย่างนั้นก็อย่าแกล้งฉันให้มากนักสิ มันน่าอายนะ…”
“เข้าใจแล้ว ฉันจะพยายามนะ”
“ฉันไม่ค่อยเชื่อคำว่า ‘พยายาม’ ในสถานการณ์แบบนี้เลยนะ”
“อ๊ะ เรื่องที่เซย์จังจะชนะโทโจอินใช่ไหม? แน่นอนว่าเซย์ต้องชนะอยู่แล้ว”
“อย่าเปลี่ยนเรื่องสิ”
“ไม่ได้เปลี่ยนเรื่องซักหน่อย แค่กลับมาที่เรื่องเดิมเอง”
ใช่ นั่นควรจะเป็นเรื่องแรก
“ไม่มีทางที่เซย์จังแฟนของฉันจะแพ้โทโจอินซังหรอก”
“ชะ-ใช่แล้ว แน่นอน ฉันจะชนะ”
เยี่ยม เปลี่ยนเรื่องสำเร็จ
แกล้งเซจังก็สนุกดีอยู่หรอกเพราะปฏิกิริยาของเธอน่ารัก ผมก็เลยอยากแกล้งเธอต่อ
แต่แกล้งมากเกินไปมันก็ไม่ดี เลยต้องรักษาให้อยู่ในระดับที่เซย์จังจะโอเค
“ผู้หญิงในห้องของเรา ไม่มีใครเคยเล่นบาสเก็ตบอลเลยสินะ?”
“อืม มีแต่คนที่เคยเล่นบ้างในวิชาพละเท่านั้น รวมถึงฉันด้วย”
เซย์จังแค่เล่นในวิชาพละ แต่เธอก็ยังสามารถเอาชนะคนที่อยู่ในระดับท็อปของจังหวัดได้ เธอแทบจะเรียกได้ว่าเป็นคนที่มีประสบการณ์แล้วแหละ
“ในห้องของโทโจอิน มีคนในชมรมบาสอยู่ 3 คนหน่ะ”
“เอ๊ะ จริงเหรอ?”
“ใช่ ยูอิจิบอกฉันมาหน่ะ ดังนั้นมันน่าจะเป็นความจริง”
เนื่องจากยูอิจิเป็นสมาชิกชมรมบาส เขาเลยมีปฏิสัมพันธ์กับชมรมบาสหญิงอยู่บ้าง
บาสเป็นกีฬาที่เล่นเป็นทีมละ 5 คน
ไม่ว่าเซย์จังจะเก่งกว่าโทโจอินซังแค่ไหน มันก็คงยากที่จะชนะแมตช์นี้ได้หากความแตกต่างระหว่างเพื่อนร่วมทีมคนอื่นๆ ของเธอนั้นใหญ่มากเกินไป
“อืม อย่างงั้นเหรอ…”
เซย์จังคิดเล็กน้อยขณะดื่มเครื่องดื่ม
“ถ้าอย่างนั้นก็ง่ายมาก สิ่งที่ฉันต้องทำคือเอาชนะโทโจอินซังและสมาชิกชมรมบาสทั้ง 3 คนด้วยตัวเองเท่านั้นเอง”
“สุดยอด เซย์เท่มาก ฉันหลงรักเธอแล้ว…อ๊ะ ฉันก็หลงรักอยู่แล้วนี่นา”
“อุ๊…อย่าพูดเสียงดังสิ…”
เพราะเซย์จังเท่มาก ผมเลยอดใจไว้ไม่อยู่
และสิ่งที่น่าทึ่งจริงๆ ก็คือเซจังอาจจะทำมันได้
“ในการแข่งขันบาสนั้นการทำคะแนนสูงสุดคือการยิง 3 แต้มสินะ?”
“ใช่แล้ว”
ตามกฎบาสเก็ตบอล การยิงปกติจะได้ 2 แต้ม แต่มีเส้นครึ่งวงกลมที่อยู่ห่างจากห่วง ถ้ายิงจากนอกเส้นนั้นจะได้ 3 แต้ม
“ถ้าคู่ต่อสู้ทำ 2 แต้ม ฉันก็แค่ชู๊ตลูก 3 แต้มให้เข้าเท่านั้นเอง”
“นั่นมันเป็นความคิดที่สุดโต่งจังนะ แต่ก็ถูกต้อง”
แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องจริงในแง่ของตัวเลข แต่ในความเป็นจริง มันไม่ง่ายขนาดนั้น
การชู๊ต 3 แต้มนั้นเป็นการชู๊ตจากระยะไกล จึงมีโอกาสพลาดมากกว่า
ในระดับมืออาชีพ ถ้าชู๊ตลูก 3 แต้มเข้าได้ 3 ใน 10 ลูกก็ถือว่าเยี่ยมแล้ว
การชู๊ตลูก 3 แต้มให้ลงทั้งหมดในการแข่งขันนั้นเป็นไปไม่ได้… แต่
นี่คือโลกจริงสำหรับผมและเซย์จัง แต่เป็นเพียงโลกมังงะที่ชื่อว่า “โอโจจามะ”
และเซย์จังเป็นหนึ่งในตัวละครที่มีความสามารถทางร่างกายที่ยอดเยี่ยมที่สุด
ถ้าพยายามจริงๆ อาจจะทำได้ก็ได้
“แต่ไม่มีทางที่อยู่ๆ ฉันจะชู๊ตลงทุกลูกในวันที่มีการแข่งขันหรอก…”
“นั่นสินะ”
“…..งั้นเรามาฝึกซ้อมกันดีกว่า”
“เอ๊ะ ฝึกซ้อม? หมายถึงซ้อมบาสเหรอ?”
“ใช่สิ การแข่งขันจะมีในวันพุธ ดังนั้นฉันต้องเตรียมตัวให้พร้อมก่อนที่จะถึงวันนั้น”
“โห เซย์จังเอาจริงเอาจังเลยนะ”
“ฉันไม่อยากแพ้โทโจอินซังหนิ เธอเป็นคู่แข่งของชิโฮะในเรื่องความรัก และเธอก็เป็นคู่แข่งของฉันด้วย”
“ก็สมกับเป็นเซย์จังดีนะ”
“และ.…. มันเป็นเพราะเธอ ฉันเลยต้องสอนชิโฮะทำอาหาร”
“…..เอ๊ะ หรือว่านี่คือเหตุผลที่แท้จริงเหรอ?”
“มะ…ไม่ใช่ซักหน่อย เหตุผลใหญ่ก็คือเรื่องชิโฮะต่างหาก เรื่องทำอาหารก็แค่เหตุผลเล็กๆ”
…ทะไมผมถึงยังคิดว่าเหตุผลใหญ่จริงๆ คือเรื่องสอนทำอาหารกันนะ
“ยังไงก็ตาม แผนตอนนี้ก็คือฉันต้องฝึกซ้อมเพื่อไม่ให้แพ้โทโจอินซัง”
“ถึงเธอบอกว่าจะฝึกซ้อมก็เถอะ แต่เธอจะไปซ้อมที่ไหนหล่ะ?”
“แถวๆ นี้มี ‘อราวด์วัน (Around One)’ อยู่ ที่นั่นน่าจะมีสนามบาสอยู่นะ”
“อ๋อ ที่นั่นเหรอ”
Around One คือสถานบันเทิงที่คุณสามารถเล่นกีฬาได้หลากหลาย
สิ่งอำนวยความสะดวก ได้แก่ โบว์ลิ่ง, คาราโอเกะและคุณยังสามารถเล่นบาสเก็ตบอลได้อีกด้วย
“งั้นก็ไปกันเถอะ”
“เอ๊ะ ไปเลยเหรอ!?”
“แน่นอนสิ การแข่งขันจะเริ่มในอีก 2 วันนี้แล้วนะ เพราะงั้นเราเลยมีเวลาฝึกซ้อมแค่วันนี้และพรุ่งนี้เท่านั้นเอง”
“สุดยอดจริงๆ ฉันไม่คิดเลยว่าเซย์จังจะเอาจริงขนาดนี้…”
ผมไม่คิดเลยว่าเซย์จังจะมุ่งมั่นขนาดนี้…
เซย์จังอาจจะเป็นคนที่ชอบการแข่งขันกว่าที่ผมคิดหล่ะมั้ง
“…เอ่อ ฮิซามูระจะมากับฉันด้วยใช่ไหม?”
เซย์จังดูกังวลเล็กน้อยขณะถามผมด้วยน้ำเสียงคาดหวัง
…เซย์จังนี่ขี้โกงจริงๆ เลยนะ
แม้ว่าเธอจะไม่ได้ถาม ผมก็ตอบตกลงอยู่แล้ว
“แน่นอนว่าฉันต้องไปด้วยอยู่แล้ว เพราะฉันเป็นแฟนของเซย์จังหนิ”
“อะ-อืม สมแล้วที่เป็นแฟนของฉัน”
“อ๊ะ แย่หล่ะสิ เลือดกำเดาไหลซะแล้ว…”
“ทำไมล่ะ!?”
เพราะเซย์จังน่ารักเกินไปนั่นแหละ
ผมไม่ได้เลือดกำเดาไหลเพราะเซย์จังมานานแล้ว
-Facebook Fanpage-
Translarator
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต\
