The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 696

ตอนที่696 การกรรโชกหมู่
　　มู่เจียงรู้แล้วว่าเขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงเช่นนี้ได้อีกต่อไปเมื่อเขาเห็นทหารยามนำไข่มุกเปื้อนเลือดมาที่ด้านข้างของเขา เขาได้เตรียมตนเองไว้แล้วสำหรับองค์ชายเจ็ดที่จะมาชำระหนี้นี้กับเขา แม้กระนั้นเขาไม่เคยคิดเลยว่าองค์ชายเจ็ดจะมาจริง ๆ เมื่อองค์ชายสี่อยู่ตรงกลางเขา เขากำลังทำอะไร กลุ่มขององค์ชายกำลังรวมตัวกันหรือไม่ ? พวกเขาจะใช้อาวุธกับเขาหรือไม่ ?
　　มู่เจียงเข้าใจสถานการณ์เป็นอย่างดีและเลือกคำว่า”ทะเลาะกัน” แทนที่จะเป็น “หาข้อยุติ” ตลกดีมองสิ่งต่างๆ โดยรวมใครมีความสามารถในการจัดการกับองค์ชาย ซึ่งหนึ่งในองค์ชายเหล่านี้ไม่ได้มีอำนาจมากนัก วันนี้เขาถูกวางในจุดที่ไม่ดีนี้โดยผู้หญิงคนนั้น เขาคิดกับตัวเองว่าหลังจากเขากลับไปแล้ว เขาจะขังผู้หญิงคนนั้นไว้ในเรือนของนางอย่างแน่นอนและไม่ปล่อยให้นางออกไป
　　“องค์ชาย”มู่เจียงแสดงความเคารพอีกครั้งเมื่อเหงื่อปรากฏบนหน้าผากของเขา องค์ชายเจ็ดของราชวงศ์ต้าชุนเป็นเหมือนเทพเซียนมากที่สุด แม้กระนั้นเขาก็เป็นคนที่ไม่มีใครกล้าที่จะเพิกเฉย หากมีใครบางคนที่เชื่ออย่างแท้จริงว่าบุคลิกภาพขององค์ชายเจ็ดนั้นเหมือนกันกับข้างในเหมือนกับเปลือกนอกของเขา นั่นจะเป็นความผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ตามความเป็นจริงถ้าองค์ชายผู้นี้ถูกทำให้ขุ่นเคือง การแก้แค้นจะเลวร้ายยิ่งกว่าองค์ชายเก้า
　　“ใต้เท้ามู่”ซวนเทียนฮั่วนั่งลงที่อีกด้านหนึ่งของซวนเทียนหมิงแล้วสะบัดเสื้อคลุม ทุกย่างก้าวที่เขาทำคือสวรรค์และละเอียดอ่อน แต่คำพูดที่เขาพูดนั้นยากที่จะยอมรับ “ข้าเชื่อว่าใต้เท้ามู่ได้เห็นไข่มุกที่บุตรสาวของเจ้าทำลายแล้วใช่หรือไม่ ? ”
　　จากที่กล่าวมาทั้งหมดดูเหมือนว่าจะข้ามวิธีที่เฟิงหยูเฮงดึงไข่มุกออกจากปิ่นปักผมแล้วเขวี้ยงออกไปทั้งหมดที่กล่าวมาคือบุตรสาวของเขาถูกทำลาย ความสามารถในการพูดไร้สาระแบบนี้เป็นสิ่งที่มู่เจียงไม่สามารถแข่งขันได้ แต่ถ้าเขาด้อยกว่าล่ะ ด้วยสิ่งต่าง ๆ ที่พวกเขาได้แต่ยอมรับเท่านั้น “เจ้าหน้าที่ผู้ต่ำต้อยคนนี้เห็นแล้วพะยะค่ะ” มู่เจียงยังคงขอโทษต่อไป “ข้อพิพาทระหว่างเด็กผู้หญิงนี้เป็นผลมาจากการที่เจ้าหน้าที่ผู้ต่ำต้อยไม่ได้สอนบุตรสาวให้ดี ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเจ้าหน้าที่ผู้ต่ำต้อยพะยะค่ะ”
　　“แน่นอนมันเป็นความผิดของเจ้า”ซวนเทียนหมิงอุทาน “เป็นไปได้หรือไม่ที่บุตรสาวของเจ้าจะไม่ผิด และชายาขององค์ชายคนนี้เป็นฝ่ายผิด ? ”
　　มู่เจียงสั่นไหว“องค์หญิงไม่ผิดเลยพะยะค่ะ”
　　“อืม”ซวนเทียนหมิงพยักหน้า “ถ้าเจ้าสามารถคิดแบบนี้มันก็ดี เรื่องนี้จะง่ายขึ้นมากที่จะพูดคุยกัน” จากนั้นเขาถามซวนเทียนฮั่ว “ไข่มุกจากทะเลตะวันออกที่พี่เจ็ดนำกลับมาเป็นสิ่งที่อาเฮงชอบมาก”
　　ซวนเทียนฮั่วกล่าวต่อ“ข้าอยู่ในโลกนี้มานานกว่า 20 ปี และเป็นครั้งแรกที่ข้าได้เห็นไข่มุกชนิดนั้น นั่นคือสิ่งที่พบได้ในหอยพันปีระหว่างทางกลับมายังเมืองหลวง สีสวยมากและหายากมาก แม้จะอยู่ในพระราชวังแห่งนี้ ไข่มุกที่สวยงามอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน นั่นเป็นเหตุผลที่ใต้เท้ามู่ต้องชดใช้”
　　ก่อนที่มู่เจียงจะกล่าวซวนเทียนหมิงกล่าวอีกครั้งว่า “ใต้เท้ามู่ต้องคิดอย่างรอบคอบ นั่นเป็นราคามิตรภาพแล้ว”
　　มู่เจียงพยักหน้าด้วยความยากลำบากแต่ไข่มุกได้ถูกอธิบายโดยซวนเทียนฮั่วแล้ว ราคาควรเป็นเท่าไหร่ ? เขาครุ่นคิดอย่างหนัก อย่างไรก็ตามสิ่งที่เขาสามารถระบุได้คือ “ไข่มุก…ไม่ควรถูกทำลาย มัน…มันถูกปกคลุมด้วยเลือดนิดหน่อยขอรับ”
　　เพล้ง
　　ซวนเทียนหมิงหยิบจอกสุราของเขาแล้วปามันออกมาที่เท้าของมู่เจียงทันใดนั้นห้องโถงทั้งหมดหันไปทางด้านนี้ แม้แต่คนคุยกันอยู่ก็หยุดพูดและกลั้นหายใจ พวกเขาต่างก็คาดเดาถึงจุดจบของมู่เจียง
　　ซวนเทียนหมิงจึงถามมู่เจียง“เจ้าต้องการพูดว่าเจ้าต้องการให้ชายาขององค์ชายสวมไข่มุกที่เปื้อนเลือดของบุตรสาวเจ้าหรือ ? ”
　　องค์ชายสี่,ซวนเทียนยี่ก็กล่าวขึ้นว่า “ไร้ยางอายจริง ๆ ”
　　มู่เจียงไม่สามารถยืนได้และคุกเข่าลงบนพื้นดิน“องค์ชาย ได้โปรดปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไป เจ้าหน้าที่ต่ำต้อยคนนี้ยินดีที่จะชดใช้พะยะค่ะ”
　　“ดีมาก”ซวนเทียนหมิงพยักหน้า “นี่มันมากกว่านี้ ตราบใดที่เจ้าเต็มใจก็จัดการได้ง่ายขึ้น” เขาจึงถามซวนเทียนฮั่ว “พี่เจ็ดรู้ดีที่สุดเกี่ยวกับมูลค่าของไข่มุก ให้พี่เจ็ดแจ้งราคาแล้วกัน”
　　ซวนเทียนฮั่วตกลงแต่ไม่รีบเร่งที่จะแจ้งราคา เขาถามมู่เจียงแทน “เช่นนั้นให้ใต้เท้ามู่รายงานสภาพการเงินของตระกูลเจ้าก่อน สิ่งนี้จะทำให้องค์ชายผู้นี้เข้าใจ ด้วยวิธีนี้เราสามารถหลีกเลี่ยงการร้องขอเงินมากเกินไปซึ่งเจ้าจะไม่สามารถชำระเงินได้ ถ้าเราขอน้อยเกินไป มันจะไม่สามารถจ่ายค่าไข่มุกได้”
　　ทุกคนที่ได้ยินคำพูดเหล่านี้สั่นรายงานความมั่งคั่งของตระกูล ? นี่กำลังจะเปลื้องผ้าเขา
　　เหงื่อหยดลงมาจากหน้าผากของมู่เจียงไปที่พื้นขณะที่หัวใจของเขาเริ่มสั่นรายงานความมั่งคั่งของตระกูล ? เขาไม่อยากรายงานความมั่งคั่งที่เขามี แต่เจ้าหน้าที่สามารถรายงานสภาพการเงินของตระกูลได้หรือไม่ ? ตระกูลใดไม่มีบัญชีแยกกันสองบัญชี สาธารณะหนึ่งบัญชีและบัญชีลับหนึ่งบัญชี หากเขารายงานต่อหน้าผู้คนจำนวนมาก มันจะเป็นการดีกว่าถ้าเขาถูกประหารทันที
　　ใบหน้าของเขาย่ำแย่มากและคุกเข่าโดยไม่พูดอะไรอย่างไรก็ตามในใจของเขาเขากำลังคิดอยู่ หากเขารายงานบัญชีสาธารณะของเขาอย่างเชื่อฟัง มันจะทำให้องค์ชายโกรธหรือไม่ ? พวกเขาจะประหารเขาทันทีหรือไม่ ? ในท้ายที่สุดเขายังต้องมีชีวิตอยู่
　　เมื่อเห็นว่ามู่เจียงไม่ได้พูดซวนเทียนฮั่วก็ไม่ได้รั้งแม้แต่น้อย เป็นเรื่องปกติถ้าฝ่ายค้านไม่กล่าว เขากล่าวว่า “ดูเหมือนว่าความทรงจำของใต้เท้ามู่นั้นไม่ค่อยดี ไม่สามารถจำเรื่องราวในตระกูลของเจ้าได้ จากนั้นให้องค์ชายคนนี้ช่วยเจ้าคำนวณมัน” ในขณะที่เขากล่าว ซวนเทียนฮั่วเริ่มเพิ่มสิ่งต่าง ๆ จากเงินเดือนประจำปีของมู่เจียงในฐานะขุนนาง ไปจนถึงจำนวนที่ดิน ร้านค้าและคฤหาสน์ที่เขาเป็นเจ้าของในมณฑลหลู่ พวกมันทั้งหมดถูกวางไว้ในที่โล่ง
　　แน่นอนถ้าเป็นเช่นนี้มู่เจียงก็ไม่กลัวหลังจากทั้งหมดซึ่งอย่างเป็นทางการไม่ได้มีที่ดินและร้านค้า สิ่งนี้ไม่ปกติอีกต่อไป แต่สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวก็คือซวนเทียนฮั่วสามารถพูดได้อย่างชัดเจนเกี่ยวกับการกระทำทุกอย่างที่ตระกูลมู่มี มีบางอย่างที่ตัวเขาเองยังไม่ชัดเจน เรื่องนี้ทำให้มู่เจียงรู้สึกตกใจ ในเวลาเดียวกันเขาก็เข้าใจว่าพวกเขาจะต้องตรวจสอบบัญชีลับของคฤหาสน์มู่อย่างลับ ๆ และมันก็ไม่ได้จำกัดอยู่แค่เพียงบัญชีเดียว
　　อย่างไรก็ตามสิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านี้คือสิ่งที่ซวนเทียนฮั่วกล่าวต่อไปนี้“มีรายงานว่านี่ไม่ใช่แหล่งที่มาของความมั่งคั่งของตระกูลมู่ มณฑลหลู่เป็นมณฑลสุดท้ายของราชวงศ์ต้าชุนทางภาคใต้ ถัดจากหลานโจว และธุรกิจจำนวนมากจากอาณาจักรในภาคใต้จะต้องผ่านหลานโจวเพื่อทำธุรกิจกับราชวงศ์ต้าชุน นอกจากหลานโจว พวกเขาต้องผ่านมณฑลหลู่ ซึ่งมีผู้คนจำนวนมากเอามณฑลหลู่เป็นสถานที่ที่พวกเขาจะทำธุรกิจของพวกเขา สำหรับธุรกิจทั้งหมดที่ต้องการเข้าสู่ราชวงศ์ต้าชุนนั้น หลานโจวเป็นสิ่งกีดขวางและมณฑลหลู่นั้นเป็นหนึ่งในนั้น ภาษีที่เกิดจากการค้านี้รวมถึงภาษีที่ต้องชำระเมื่อเข้าสู่มณฑลหลู่นั้นไม่เคยเป็นส่วนหนึ่งในรายงานต่อราชวงศ์ต้าชุน บอกว่ามีเพียงธุรกิจเดียวเท่านั้นที่มา ดังนั้นจึงมีเพียงคนเดียว แต่ในความจริงแล้ว บางทีทั้งอาณาจักรเข้ามา และเมื่อเจ้าพูดว่าอาณาจักรผ่านมาอาจจะมีสิบ ลึกเข้าไปในทะเลทรายมีอาณาจักรเล็ก ๆ ทั้งสิ้น 16 อาณาจักร ใต้เท้ามู่ บุตรสาวคนหนึ่งของอนุจากคฤหาสน์ของเจ้าแต่งงานกับหนึ่งในอาณาจักรเหล่านั้น ในวันที่นางแต่งงาน ขบวนแห่สินสอดนั้นยาว 10 ลี้ มูลค่าของสิ่งนั้นคือหนึ่งในสามของความมั่งคั่งของอาณาจักรเล็ก ๆ ในเวลาเดียวกันของหมั้นที่พวกเขามอบให้นั้นเป็นเพียงการเดาะลิ้นของเจ้า องค์ชายผู้นี้พูดอะไรผิดหรือไม่ ? ”
　　มู่เจียงโขกศีรษะของเขากระแทกพื้นเขาไม่ได้พูดอะไรอีก
　　เจ้าหน้าที่ในห้องโถงทุกคนหายใจเข้าอย่างรวดเร็วเจ้าหน้าที่ของภาคใต้ดีกว่าเล็กน้อยเนื่องจากพวกเขาชัดเจนในเรื่องนี้ แต่คนที่มาจากส่วนอื่น ๆ รวมถึงเจ้าหน้าที่จากเมืองหลวงได้ยินเรื่องนี้เป็นครั้งแรก เมื่อได้ยินสิ่งนี้พวกเขารู้สึกตกใจ พวกเขาทั้งหมดเริ่มคำนวณ มู่เจียงมีความมั่งคั่งเพียงใด ? เมื่อบุตรสาวของอนุแต่งงานมีสินเดิมยาว 10 ลี้ และมันก็เพียงพอที่จะคุ้มค่าหนึ่งในสามของความมั่งคั่งของอาณาจักรเล็ก ๆ ดังนั้นจะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันเป็นบุตรสาวของฮูหยินใหญ่ ? มันจะเป็นเท่าไหร่ ?
　　ผู้คนถอนหายใจด้วยความตกใจและสนใจในความมั่งคั่งของตระกูลมู่มากยิ่งขึ้น องค์ชายเหล่านี้จะรีดไถเท่าไร
　　ซวนเทียนฮั่วเปล่งเสียงของเขาอีกครั้ง“ใต้เท้ามู่ ทุกสิ่งที่ควรพูด องค์ชายคนนี้ได้พูดไปแล้ว องค์ชายผู้นี้จะไม่พยายามบังคับให้เจ้าทำสิ่งที่เจ้าไม่อยากทำ ในระหว่างงานเลี้ยงคิดอย่างรอบคอบ พรุ่งนี้มาที่ตำหนักจุนเพื่ออธิบายแก่องค์ชายผู้นี้”
　　หลังจากที่เขาพูดจบองค์ชายสี่ก็หัวเราะ “ใต้เท้ามู่ ใครจะรู้ว่ามณฑลหลู่ของท่านจะร่ำรวย เนื่องจากเป็นกรณีนี้ องค์ชายคนนี้จะไม่ระงับ เรื่องของบุตรสาวของเจ้าที่มีกระทบต่อคุณหนูสามของตระกูลเฟิงนั้นเป็นสิ่งที่ข้าได้พิจารณามาระยะหนึ่งแล้ว ถ้าเป็นเช่นนั้นเพียงแค่ใช้ 10 เท่าของสินเดิมที่เจ้าส่งไปยังทะเลทรายเพื่อชดใช้สิ่งนี้ ปัจจุบันตระกูลเฟิงอยู่ในสถานะยากจนและมีเงินไม่มาก คุณหนูสามของตระกูลเฟิงเป็นผู้หญิงที่ยังไม่มีคู่หมั้น ในอนาคตนางจะต้องแต่งงาน แต่นางจะไม่สามารถพึ่งพาตระกูลเฟิงเพื่อให้สินเดิมกับนางได้มากมาย เราจะเตรียมเจ้าให้พร้อม ไม่ว่าเจ้าจะใช้เงินหรือสิ่งของ เราจะไม่พูดเล่นกับเจ้ามากกว่านั้น”
　　มู่เจียงได้ยินเรื่องนี้พวกเขากักบริเวณเขาไว้ในบ้านในเมืองหลวง และเขากล่าวด้วยความกลัว “ต้องไม่ทำเช่นนั้น มณฑลหลู่เป็นมณฑลสุดท้ายในภาคใต้ หากเจ้าหน้าที่ผู้ต่ำต้อยคนนี้ไม่กลับไป มีเรื่องสำคัญที่ซับซ้อน…”
　　“นี่ไม่ใช่ปัญหา”ซวนเทียนหมิงกล่าวขึ้น “องค์ชายองค์นี้จะส่งคนไปทำหน้าที่แทนและดูแลมณฑลหลู่ เมื่อเรื่องต่าง ๆ ในเมืองหลวงได้รับการจัดการ เราจะให้คนไปส่งเจ้ากลับ”
　　เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นมันก็เหมือนกับการทำให้มู่เจียงกลายเป็นหุ่นเชิด ใครจะรู้ว่าต้องใช้เวลานานเท่าใดกว่าจะได้รับการแก้ไข จากเมืองหลวงไปภาคใต้ใช้เวลาอย่างน้อยสองเดือน คนที่ไปแทนเขาได้เป็นอย่างดีอาจบีบเขาออก นี่เป็นเรื่องใหญ่
　　ทัศนคติของเขาแน่วแน่มากส่ายหัวแล้วกล่าวว่า“ไม่ดีแน่ ๆ พะยะค่ะ”
　　อย่างไรก็ตามซวนเทียนหมิงพยักหน้า“เมื่อลอร์ดมู่ไม่เห็นด้วย ก็ลืมมันไปซะ”
　　“หืม? ” ทุกคนสับสน องค์ชายเก้ายอมแพ้สิ่งนี้อย่างรวดเร็ว ? นี่ไม่ใช่นิสัยของเขา
　　แน่นอนว่านี่ไม่ใช่นิสัยของซวนเทียนหมิงนิสัยของเขาคือ “งั้นมารายงานกันเจ้าจะบอกว่าองค์หญิงจี่อันขุดเนื้อที่ฝ่ามือของบุตรสาวของเจ้า เราจะบอกว่าเจ้ายักยอกเงินจากภาษีที่ค้างชำระต่อราชสำนัก เงินจำนวนมาก มันควรจะเพียงพอสำหรับการประหารชีวิตใช่หรือไม่ ? ” ในขณะที่เขากล่าว เขามองไปที่ขุนนางขั้นหนึ่งที่อยู่ในความดูแลของราชสำนัก “ใต้เท้าซู ควรค่าแก่การประหารชีวิตหรือไม่”
　　เจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบของราชสำนักนั้นสอดคล้องกับซวนเทียนหมิงมากที่สุดเมื่อได้ยินเขาถาม เขาก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและตอบกลับว่า “เพียงพอพะยะค่ะ”
　　ซวนเทียนหมิงจึงพยักหน้า“จากนั้นเราจะทำอย่างนั้น”
　　มู่เจียงตกตะลึงและรีบตะโกนว่า “ไม่ ไม่ เราทำแบบนั้นไม่ได้พะยะค่ะ รอสักครู่”จากนั้นเขามองไปที่ซวนเทียนหมิง ในดวงตาของเขามีความโกรธเล็กน้อย อย่างไรก็ตามมีความสิ้นหวังมากขึ้น ในที่สุดเขาก็ยอมแพ้ “ลืมไปเถิดพะยะค่ะ การชดใช้ที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ เจ้าหน้าที่ผู้ต่ำต้อยคนนี้…จะยอมรับมันพะยะค่ะ”
　　“มันมากกว่านั้น”ซวนเทียนหมิงกล่าวขึ้น “ถ้าเจ้ามีเงินแค่จ่ายมัน ยืนยันว่าการใช้ชีวิตของเจ้าเป็นการแลกเปลี่ยน ใต้เท้ามู่เป็นคนโง่ในการคำนวณหนี้นี้”
　　“จากนั้นทำตามนี้…”องค์ชายคนที่สี่, ซวนเทียนยี่ยังคงแสดงตัวตนไม่เสร็จ “อนุญาตให้ข้าทำต่อไป นอกจากสินสอดทองหมั้นเป็นการชดใช้ ข้ามีอีกสองข้อที่ต้องการเรียกร้อง”