The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 1093 นี่คือสัญญาของข้ากับเจ้า

ขณะที่หลู่ปิงร้องไห้น้ำตาก็ชำระล้างยางไม้สีดำออกทั้งหมด มีการแสดงใบหน้าที่สวยงามอย่างมากราวสาลี่ต้องฝนแม้ว่าจะเป็นเหรินซีเต๋า เขาก็อดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้างอีกครั้ง
ผู้หญิงคนนี้งดงามมากเกินไปในอดีตทุกคนกล่าวว่าเฟิงเฉินหยู คุณหนูใหญ่ตระกูลเฟิงเป็นคนที่งดงามที่สุดในเมืองหลวง เขาเคยเห็นเฟิงเฉินหยูมาก่อน แต่เขารู้สึกว่าผู้หญิงตรงเขา ผู้หญิงคนนั้นงดงามได้เพียงแค่ 1 ใน 10 ส่วนของหลู่ปิง ความงามของหลู่ปิงนั้นไม่ได้งดงามมากนัก แต่ก็งดงามมากเมื่อผู้คนมอง พวกเขาไม่อาจจะละสายตาไปจากนางได้ ไม่ว่าใครจะมองนาง พวกเขาอาจจะจำนางได้อย่างเงียบ ๆ ไปตลอดชีวิต ไม่ว่าเขาจะมีความรู้สึกต่อนางหรือไม่ก็ตาม นี่ก็เพียงพอแล้วที่นางจะได้ชื่อว่าเป็นหญิงที่งดงามที่สุดในโลก
เหรินซีเต๋ารู้สึกว่าเขาจะไม่ตัดสินใครบางคนจากการปรากฏตัวของพวกเขาและแน่นอนจะไม่ยึดถือความรู้สึกของเขากับคน ๆ หนึ่ง แต่หลู่ปิงทำให้เขาประทับใจครั้งแรกที่ลึกซึ้งกับใบหน้าของนางและเพิ่มด้วยน้ำหอมคุณภาพต่ำ ความอยากรู้อยากเห็นเกิดขึ้นในจิตใจของเขา
พบกันอีกครั้งหลู่ปิงปรากฏตัวในรูปลักษณ์ของคนแก่แทนที่จะเป็นรูปลักษณ์ที่สวยงามของนาง แต่เขาก็สามารถจดจำนางได้ด้วยการมองเพียงครั้งเดียว หากปราศจากกลิ่นของน้ำหอม กลิ่นของผู้หญิงก็แผ่ออกไปอย่างแผ่วเบาทำให้เขาเร่งรีบเพื่อให้สภาพจิตใจของเขาระลอก
ในขณะนี้หลู่ปิงกอดเขาและร้องไห้เสียงดังแม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บและความเจ็บปวดนั้นยากที่จะทนได้ เขาก็เอื้อมมือไปลูบหลังนางเบา ๆ จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “อย่าร้องไห้ ข้าไม่เป็นไรมันแค่บาดแผลเท่านั้น”
“คนโง่! ” หลู่ปิงตะโกนเสียงดังและเงยหน้าขึ้นมา “เจ้าเป็นคนงี่เง่า ! หน้าผาที่สูงเช่นนี้ ทำไมเจ้าถึงกระโดดลงมา ? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเจ้าตกลงไปตาย? เจ้ายังมีพ่อ แม่และน้องสาวอยู่บ้าน ถ้าเจ้าตาย พวกเขาจะอยู่ต่อไปได้อย่างไร”
เหรินซีเต๋าแสดงรอยยิ้มที่มีปัญหา“ข้าไม่คิดอย่างนั้นในเวลานั้น ข้าแค่คิดว่าเมื่อเจ้ากระโดดลงไป ข้าต้องกระโดดตาม แต่ทำไมข้าถึงกระโดดตาม ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ข้ารู้เพียงแต่ว่าถ้าข้าไม่ได้กระโดดลงมากับเจ้า ข้าจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตอย่างแน่นอน แต่ดูสิ มันโชคดีที่ข้ากระโดดลงมา ข้าสามารถช่วยเจ้าได้ และตอนนี้เราไม่เป็นอะไร”
“อะไร? ” หลู่ปิงเช็ดน้ำตาของนางแล้วพูดว่า “นี่ครึ่งทางขึ้นเขา ไม่มีทางที่จะขึ้นไปและไม่มีทางลงได้ ไม่มีอะไรในถ้ำ ไม่มีอะไรกิน ไม่มีอะไรดื่ม และเจ้าก็บาดเจ็บเช่นกัน พวกเรายังมีชีวิตอยู่ แต่เจ้าจะทำอะไรต่อจากนี้ ติดอยู่ที่นี่ พวกเราต้องรอความตายงั้นหรือ ? คุณชายเริน เจ้าคิดผิดจริง ๆ ในครั้งนี้ ! ”
เหรินซีเต๋าส่ายหัวของเขาและเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาจากใบหน้าของหลู่ปิงเขาส่ายหน้าและพูดว่า “ข้าไม่ได้คิดผิดและไม่เลวร้ายอย่างที่เจ้าคิด นี่ไม่ถือว่าอยู่ครึ่งทางบนภูเขา มันอยู่ใกล้กับเชิงเขามาก ไม่ต้องกังวล น้องสาวของข้าจะไม่ทิ้งข้า ตอนนี้นางต้องคิดทุกวิถีทางเพื่อตามหาข้า คฤหาสน์ของแม่ทัพปิงหน่านยังคงมีอำนาจ นางมีโล่พร้อมกับคฤหาสน์ และสามารถระดมเจ้าหน้าที่ในสำนักงานบริหารที่ใกล้ที่สุดเพื่อช่วยเหลือ หากไม่มีอะไรผิดพลาด อย่างมากในสามวัน เราจะได้รับการช่วยเหลืออย่างแน่นอน”
”จริงหรือ? ” ตาของหลู่ปิงเป็นประกายขึ้นมาและจำได้ว่าเหรินซีเฟิงยังอยู่ที่นั่น และรู้สึกมั่นใจ อย่างไรก็ตามนางขมวดคิ้วอย่างรวดเร็ว หากนางได้รับการช่วยชีวิตเรียบร้อยแล้ว นางจะถูกส่งกลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลหลู่แน่นอน เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ความรู้สึกต่อต้านก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง นางมองไปที่เหรินซีเต๋า ผลักอารมณ์อย่างรุนแรงลงในหัวใจของนาง แล้วบอกเขาว่า “คุณชายเหริน ข้าไม่เข้าใจการแพทย์ เจ้าได้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มานานหลายปีและควรรู้ว่าวิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุดในการรักษาอาการบาดเจ็บภายนอกเหล่านี้ ต้องทำอย่างไร ? บอกข้า ข้าจะช่วยเจ้าทำแผล”
เหรินซีเต๋าเป็นคนที่พิถีพิถันและยิ่งกว่านั้นความคิดทั้งหมดนี้มุ่งไปที่หลู่ปิงในขณะนี้ เขาจะสามารถบอกได้ว่าผู้หญิงคนนี้มีปัญหา เขาไม่รีบเร่งที่จะพูดคุยเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของเขา เพียงแค่ถามนางว่า “ทำไมผู้คนจากคฤหาสน์ของตระกูลหลู่ไล่ตามเจ้า ? ทำไมเจ้าถึงปลอมตัวและออกจากเมืองหลวง?”
หลู่ปิงคิดหนักนางไม่ต้องการที่จะพูดความจริง แต่คิดว่าเขากระโดดลงหน้าผาเพื่อช่วยนาง มันคงไม่เหมาะสมที่นางจะปิดบังเรื่องนี้ ดังนั้นนางถอนหายใจอย่างขมขื่นและพูดว่า “จะมีอะไรอีก ? ในอดีตท่านพ่อของข้าจดจ่ออยู่กับเชื่อมความสัมพันธ์กับคฤหาสน์ปิงหน่านเพื่อที่จะให้ข้าแต่งงานกับเจ้า จากนั้นเมื่อใช้ความสัมพันธ์ระหว่างคฤหาสน์ของแม่ทัพปิงหน่านกับตำหนักหยู ท่านพ่อจะได้สามารถรวบรวมสถานะและอำนาจของตระกูลหลู่ได้ แน่นอนในเวลานั้นท่านพ่อคิดว่าผู้ที่สามารถขึ้นครองบัลลังก์ก็จะเป็นองค์ชายเก้า แต่ในปัจจุบันฮ่องเต้ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับการเมืองในราชสำนัก และแต่งตั้งองค์ชายหกเป็นผู้สำเร็จราชการแทน ท่านพ่อรู้สึกว่าท่านพ่อคิดผิด บัลลังก์ไม่ได้เป็นขององค์ชายเก้า ดังนั้นการแต่งงานของข้าจึงต้องพิจารณาใหม่ ปัจจุบันองค์ชายหกยังไม่มีชายา และไม่มีแม้แต่นางสนมในตำหนักของพระองค์ ดังนั้นท่านพ่อจึงมีความคิดที่จะส่งตัวข้าไปให้องค์ชายหก ข้าไม่ต้องการถูกจัดการโดยตระกูลหลู่ เมื่อก่อนข้ามีอาการป่วยซับซ้อน ดังนั้นข้าจึงต้องใช้สมุนไพรที่มีกลิ่นหอมทั้งวันเพื่อปกปิดกลิ่นตัวที่เหม็น หลังจากนั้นพระชายาหยูรักษาข้า แต่ข้าไม่ต้องการให้ตระกูลหลู่รู้ว่าข้าหายแล้ว ดังนั้นข้าจึงยังคงใช้สมุนไพรที่มีกลิ่นฉุน แต่โดยไม่คาดคิดแม้จะมีสิ่งนี้มันก็ไม่เพียงพอสำหรับพวกเขาที่จะยอมแพ้ต่อความคิดนั้น ข้าไม่มีทางเลือกอื่น ข้าจึงต้องหนีเท่านั้น”
หลู่ปิงพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ด้วยท่าทางที่อ้างว้างทุกสิ่งที่นางมีประสบการณ์ตั้งแต่เด็กยังสะท้อนอยู่ในใจอีกครั้ง ทำให้นางรู้สึกหงุดหงิด ไอรีนโนเวล
เหรินซีเต๋าเป็นคนดีมาโดยตลอดและไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อนแม้เมื่อเขาพบหลู่ปิงที่คฤหาสน์ของตระกูลหลู่ เขาก็ไม่รู้สึกว่าหลู่ซ่งมีแผนเหล่านั้น การได้ยินหลู่ปิงพูดอย่างนี้ในตอนนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะพูดด้วยอารมณ์ “ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาเป็นเสนาบดีฝ่ายซ้าย ผู้คนที่เป็นเสนาบดีทุกคนคิดในแบบที่ยอดเยี่ยม มันไม่ใช่สิ่งที่ข้าจะเดาได้ ข้าเป็นผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้”
หลู่ปิงยักไหล่และยิ้มว่า“คุณชายเหรินรู้สึกว่ามันสกปรกหรือไม่ ? ข้ารู้สึกเบื่อ แต่ข้าไม่มีทางเลือกเกิดในครอบครัวนั้น ข้าถูกตราหน้าว่าเป็นคนของตระกูลหลู่นั้น แม้ว่าความคิดของข้าจะไม่เหมือนกัน แต่ก็ไม่มีใครเชื่อว่าตระกูลหลู่สามารถให้กำเนิดบุตรสาวเช่นข้าได้ นอกจากนี้น้องสาวทั้งสองคนของข้าก็มีจิตใจเช่นเดียวกันกับคนตระกูลหลู่ ท้ายที่สุดไม่มีใครจะปฏิเสธอนาคตที่รุ่งเรืองและรุ่งโรจน์ได้”
“แล้วเจ้าล่ะ? ” เหรินซีเต๋าถามในทันที “เจ้าคิดอะไรอยู่ ข้ากำลังขอ… เมื่อเสนาบดีหลู่ต้องการให้เจ้าแต่งงานกับข้า”
หลู้ปิงมองเขาพูดด้วยความซื่อสัตย์“ข้าไม่อยากแต่งงาน นี่ไม่เกี่ยวกับเจ้า ข้าแค่ไม่อยากเป็นเบี้ยหมากรุกของตระกูลหลู่ อะไรก็ตามที่พวกเขาเตรียมไว้สำหรับข้า ข้าไม่ต้องการมัน” เมื่อนางมองเหรินซีเต๋า ในที่สุดนางก็พูดความจริง “ในวันนั้นข้าใช้สมุนไพรหอมคุณภาพต่ำที่สุดเป็นพิเศษ และแม้กระทั่งใช้บ่อยมาก วัตถุประสงค์ก็เพื่อทำให้เจ้ากลัว เจ้าจะได้ไม่หลงเสน่ห์ใบหน้าของข้า” 　　เหรินซีเต๋าใจสั่นแต่ก็ยังควบคุมตัวเองและมองที่ใบหน้าของนาง ในที่สุดเขาก็เอ่ยว่า “มันไม่ได้เป็นจุดที่น่าหลงใหล แต่ก็เพียงพอที่จะเป็นที่น่าจดจำมาก” เขาต้องการถามหลู่ปิงจริง ๆ ในปัจจุบันตระกูลหลู่ต้องการให้นางแต่งงานกับองค์ชายหก ดังนั้นบุคคลที่พวกเขาชอบมากที่สุดคือไม่ใช่เหรินซีเต๋าอีกต่อไป ถ้าเขาขอนางแต่งงาน นางจะยินยอมหรือไม่ ?
เมื่อคำพูดเหล่านี้มาถึงริมฝีปากของเขาเขาไม่สามารถพูดออกมาได้ เหรินซีเต๋าเป็นคนที่ไม่เปิดเผย เขาซื่อสัตย์ และมีความคิดที่ซื่อตรงและเรียบง่าย หลายต่อหลายครั้งเขารู้สึกอายที่จะพูดอะไรบางอย่าง แม้ว่าทั้งสองจะผ่านความเป็นความตายมาด้วยกัน เขาก็ยังรู้สึกอึดอัดใจที่จะพูดประโยคเหล่านี้ ดังนั้นเขาจึงหยุดคำพูดของเขา และไม่ดำเนินการต่อไป เพียงบอกหลู่ปิงว่า “ตอนนี้ข้าเห็นหญ้าชนิดหนึ่งอยู่บนภูเขาด้านบน และด้านล่างแคบกว่าด้านบน หญ้านั้นสามารถทำเป็นยาได้และสามารถห้ามเลือดได้ มีบางอย่างอยู่ติดกับถ้ำ เพียงแค่เดินไปที่นั่นอย่างระมัดระวัง”
หลู่ปิงพยักหน้าลุกขึ้นมองอย่างรวดเร็วในเวลาเดียวกันนางรู้สึกโชคดีที่เหรินซีเต๋าไม่ได้พูดในหัวข้อนี้ต่อไป แต่นางตัดสินใจแล้วในใจ ถ้าเหรินซีเต๋าออกปากถาม นางจะเห็นด้วยอย่างแน่นอน คนผู้นี้อยู่ในใจของนาง และแม้ว่าจะไม่ใช่เพียงความกตัญญู กระโดดลงจากหน้าผามายังสถานที่นี้ มันก็เพียงพอแล้วที่นางจะมอบหัวใจดวงน้อย ๆ ของนางให้กับคนผู้นี้
นางไม่รู้ชื่อของหญ้าที่เหรินซีเต๋าอธิบายแต่มีอยู่ค่อนข้างมากนอกถ้ำ นางดึงช่อขนาดใหญ่ออกมาสองใบแล้วกลับมา แต่เห็นว่าเหรินซีเต๋าถอดเสื้อของเขาออกแล้ว หลังจากฝึกฝนมาหลายปี ร่างกายที่แข็งแรงของเขาก็ปรากฏตัวต่อหน้านางทำให้หลู่ปิงเขินอาย
นางไม่เคยเห็นร่างเปลือยเปล่าของชายคนนี่เป็นครั้งแรกและนี่คือคนที่นางชอบ ชั่วครู่หนึ่งนางยืนอยู่ตรงจุดนั้นโดยไม่รู้ว่านางควรหันหลังกลับหรือเข้าใกล้เพื่อทายาให้เขา　　เมื่อเห็นความลังเลของนางเหรินซีเต๋าก็รู้สึกเขินอายนิดหน่อย แต่ท้ายที่สุดเขาเป็นคนที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้และไม่สนใจรายละเอียด เขาบอกหลู่ปิงว่า “ขอโทษด้วย ข้าไม่มีทางเลือกเช่นกัน ข้าไม่สามารถทำได้ อาการบาดเจ็บที่หลังของข้า ข้าต้องขอความช่วยเหลือจากเจ้า”
หลู่ปิงพยักหน้าระงับการเต้นของหัวใจอย่างแรง นางเดินไปด้านหลังเหรินซีเต๋า จากนั้นนางถามว่า “ข้าต้องใช้สมุนไพรอย่างไร ? ”
เหรินซีเต๋ากล่าวด้วยความอาย“ตำมันก่อน หลังจากตำแล้วก็วางลงบนแผล แต่ที่นี่……”
“ข้า”หลู่ปิงไม่อนุญาตให้เขาพูดต่อไปคว้าหญ้าใบนั้นแล้วยัดเข้าไปในปากของนาง ด้วยความขมของหญ้า นางจึงเคี้ยวมันอย่างระมัดระวัง จากนั้นวางมันอย่างระมัดระวังบนหลังของเหรินซีเต๋า
ในขณะนี้เหรินซีเต๋าไม่รู้ว่าจะพูดอะไรรู้สึกถึงความอบอุ่นที่มาจากด้านหลังของเขา จินตนาการถึงการปรากฏตัวของหลู่ปิงในขณะที่นางเคี้ยวสมุนไพร ทันใดนั้นสิ่งที่เขาต้องการถามก่อนหน้านี้ แต่ไม่มีความกล้าที่จะถามออกไป จากปากของเขา เขาพูดว่า “เจ้าเต็มใจที่จะแต่งงานเข้าคฤหาสน์ของแม่ทัพปิงหน่านหรือไม่? นี่คือคำขอจากข้าและไม่ใช่คำขอจากตระกูลหลู่ ข้า เหรินซีเฟิง ข้าไม่ได้เป็นคนดี ข้ารู้เพียงว่าจะฝึกศิลปะการต่อสู้ตั้งแต่ยังเด็กและมีความรู้ไม่มาก แต่สำหรับคนที่ข้าชอบ ข้าจะปฏิบัติต่อนางอย่างดีที่สุด และคฤหาสน์ของแม่ทัพปิงหน่านของเราไม่ชอบที่จะมีฮูหยินรองหรืออนุ หากเจ้าเต็มใจ เจ้าจะเป็นภรรยาของเหรินซีเต๋าเท่านั้น”
มือของหลู่ปิงที่ทายาให้เขาสั่นหัวใจของนางพุ่งไปที่ประโยคที่เขาพูดว่า “คฤหาสน์ของแม่ทัพปิงหน่านของเราไม่ชอบที่จะมีฮูหยินรองหรืออนุ” นางต้องยอมรับเพียงประโยคนี้ทำลายความกังวลทั้งหมดที่นางมีก่อนหน้านี้　　ความสามารถในการแต่งงานกับคนที่ไม่ยอมรับอนุนั่นเป็นเรื่องดีแค่ไหน?
“ข้าเต็มใจ”นางพูดเบา ๆ บอกเหรินซีเต๋า “ข้ายินดีที่จะแต่งงานกับครอบครัวที่ไม่ยอมรับอนุ ข้ายินดีที่จะแต่งงานกับคนที่ยินดีกระโดดลงหน้าผาที่สูงที่สุดเพื่อช่วยข้า มันแค่นั้น……” นางลังเลเล็กน้อย “ข้าเป็นคนในตระกูลหลู่ และข้าไม่รู้ว่าคฤหาสน์ของแม่ทัพปิงหน่านจะยอมรับข้าหรือไม่ ตอนนี้ข้าได้ออกมาจากตระกูลหลู่ มาถึงจุดนี้แล้วสำหรับเรื่องระหว่างเรา… ข้ากลัวว่ามันจะเป็นเรื่องลำบาก”
“ตราบใดที่เจ้าเต็มใจปล่อยเรื่องเหล่านี้ให้เป็นหน้าที่ของข้า” เหรินซีเต๋าระงับความปั่นป่วนในหัวใจของเขาและบอกหลู่ปิง “ท่านพ่อของข้าได้พูดนานมาแล้ว ถึงแม้ว่าการแต่งงานจะถูกตัดสินใจโดย ท่านพ่อ ท่านแม่ และแม่สื่อ แต่ถ้าทั้งสองฝ่ายไม่เต็มใจ วันในอนาคตจะไม่ราบลื่น คฤหาสน์ของเราไม่ชอบการทะเลาะเบาะแว้งมากที่สุด ดังนั้นท่านพ่อของข้าพูดนานมาแล้ว เฉพาะเมื่อเราชอบคนที่ชอบจริง ๆ เท่านั้นที่เราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับขั้นตอนต่อไปได้ ไม่ต้องกังวล ข้าจะพาเจ้าออกจากคฤหาสน์ตระกูลหลู่ไปสู่คฤหาสน์ปิงหน่านโดยเปิดเผยในเกี้ยวแปดคนหาม นี่คือคำสัญญาของข้ากับเจ้า และนี่เป็นครั้งเดียวในชีวิตของข้าที่ข้าสัญญาแบบนี้กับใครบางคน”