ตอนที่ 185 ดับเบิล คิล

เจสันยืนอยู่หน้าสนามประลองที่ดูมีเอกลักษณ์ซึ่งมีความสูงมากกว่า 30 เมตร รวมอย่างน้อยเจ็ดชั้น

 แล้วไง? ฉันควรรอหรือเข้าไปข้างใน? 

เจสันไม่แน่ใจว่าตอนนี้เขาควรทําอย่างไร…

มาเลียอยู่ข้างในหรือเปล่า

แม้ว่าเจสันจะเข้าไปข้างใน เขาจะไม่รู้ว่ามาเลียอยู่ในชั้นหรือสนามรบไหน ด้วยเหตุนี้ เขาจึงตัดสินใจรอมาเลียและและอาจจะรวมถึงเกร็กด้วย

แต่เกร็กก็ไม่ได้มีความสําคัญสําหรับแผนของเขาและเป็นอุปสรรคมากกว่า เพราะเนื่องจากเขานั้นมีระดับพอๆ กับ เจสันและค่อนข้างที่จะใช้กําลังมากกว่าสมอง และยังต่างกันตรงที่เจสันนั้นมีดวงตามานาที่สามารถมองเห็นแหล่งมานาและจุดความหนาแน่นได้

เขามั่นใจว่าเขาจะเป็นประโยชน์ต่อทีมสํารวจ ตราบใดที่มาเลียและทีมของเธอต้องเสี่ยงภัยในรอยแยกระดับสี่ดาว

ระหว่างรอ เขาคาดการณ์ว่าโอกาสที่มาเลียจะเข้าไปในรอยแยกระดับสี่ดาวนั้นสูงมาก เนื่องจากว่ากันว่ารอยแยกชั่วคราวนั้นมีสมบัติมากกว่าเมื่อเทียบกับรอยแยกถาวร

ด้วยสถานการณ์ปัจจุบันของเกร็กและการขาดเครดิต เจสันมั่นใจว่ามาเลียจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อสนับสนุนครอบครัวของเธอด้วยสุดความสามารถ

สิ่งเดียวที่เจสันไม่รู้ได้ คือความทะเยอทะยานของเพื่อนร่วมทีมของเธอว่าจะมีอยากเข้าไปในรอยแยกชั่วคราวหรือไม่ เพราะเขาไม่รู้ว่าพวกเขาต้องการสมบัติมากหรือน้อยเพียงใด

หากพวกเขาต้องการเครดิตหรือสมบัติล้ําค่า พวกเขาอาจจะยอมเสี่ยงเข้าไปในรอยแยกระดับสี่ดาว

อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ไม่สามารถขจัดปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของเจสันได้

 พวกเขาจะยอมรับฉันไหมนะ? ความสามารถในการต่อสู้ของฉันไม่สูงพอ และพวกเขาคงจะไม่เชื่อหรอกว่าจะมีคนแปลกหน้าที่บอกว่าเขามีความสามารถอันทรงพลังที่ทําให้พวกเขาติดตามสมบัติและวัสดุคุณภาพสูงได้

เจสันคิดพลางครุ่นคิด

ไม่มีอะไรมากที่เขาจะสามารถทําได้เพื่อโน้มน้าวให้เพื่อนร่วมทีมของมาเลียให้เชื่อเขา แต่สิ่งสําคัญอันดับแรกสําหรับเขาที่ต้องทําคือค้นหาว่าพวกเขาจะเสี่ยงภัยในรอยแยกระดับสี่ดาวหรือไม่

เขาจะต้องโน้มน้าวให้มาเลียในตอนแรก ซึ่งไม่น่าจะยากขนาดนั้น เพราะเธอรู้ถึงความสามารถของเขาก่อนที่เขาจะหาวิธีคิดที่จะโน้มน้าวเพื่อนร่วมทีมของมาเลีย

เกือบ 4 โมงเย็น ในขณะที่โรงเรียนเลิก เมื่อนักเรียนสองสามคนแรกออกจากสนามรบ พวกเขาหมดแรงอย่างเห็นได้ชัด

นักเรียนทุกคนสวมชุดนักเรียนชุดเดียวกัน และแต่ละคนก็มีอาการและท่าทางแตกต่างกัน บางคนดูเหมือนจะมั่นใจเป็นพิเศษในขณะที่บางคนดูหดหูใจด้วยรอยฟกช้ําเล็กน้อยที่ปกคลุมร่างกายและใบหน้าของพวกเขา

เมื่อเห็นเช่นนั้น เจสันยิ้มเบา ๆ ขณะที่เขาคิดว่า มีนักเรียนบางคนที่ตั้งคําถามกับการตัดสินใจของครูเกี่ยวกับคลาสการต่อสู้พิเศษ เหมือนกับว่าเพื่อนร่วมชั้นของเขาไม่พอใจกับพฤติกรรมของทิลล์ที่มีต่อเขาและเซรอน

เจสันได้สแกนผ่านแกนมานาของนักเรียนแต่ละคน และพยายามหาจุดแข็งโดยเฉลี่ยของเด็กนักเรียนภายในโรงเรียนหลัก

อย่างไรก็ตาม ยังไงก็ตาม มันแปลก… เจสันไม่แน่ใจว่าเขาควรจะผิดหวังกับอันดับและขนาดของแกนมานาหรือไม่ความแข็งแกร่งโดยเฉลี่ยของนักเรียนชั้นเกรด 1 ส่วนใหญ่ดูเหมือนจะอยู่ที่อันดับผู้ชํานาญระดับ 8 โดยมีนักเรียนที่ยอดเยี่ยมเพียงไม่กี่คน

จากนักเรียน 10 คนในกลุ่มของพวกเขา สองคนเป็นนักเรียนเกรด 3 คนอื่นๆ เป็นนักเรียนเกรด 1และเกรด 2 สี่คน

แต่นั่นไม่ใช่ข้อเท็จจริงที่สําคัญที่สุดเพราะใบหน้าของพวกเขาดูคล้ายคลึงกัน ทําให้เจสันคิดว่าพวกเขาน่าจะเป็นพี่น้อง หรือเป็นลูกพี่ลูกน้องกันทั้งหมด

แต่สิ่งที่ทําให้เจสันประหลาดใจยิ่งกว่าเกี่ยวกับนักเรียนชั้นเกรด 3 สองคนนั้น แกนมานาของพวกเขานั้นสูง กว่าของมาเลีย ซึ่งอยู่ในระดับมาสเตอร์ที่ 3 ซึ่งพวกเขาดูเด็กกว่าเธอมากๆ

(เปลี่ยนจากระดับ เป็นทับศัพท์แทนนะครับ จะแทนดังนี้ มือใหม่ – อเด็ป » เอ็กซ์เพิร์ต – มาสเตอร์ , เมกัส – แกรนด์เมกัส )

ถ้าเขาจําไม่ผิด มาเลียก็ถือว่าเก่งมากแล้วเนื่องจากความไวและการควบคุมมานาที่สูงของเธอแต่เมื่อเห็นพี่น้องสองคนที่ดูเหมือนจะอายุราวๆ กับระดับแกนมานาที่สูงกว่า ทําให้เจสันมองดูพวกเขาด้วยความสับสนอย่างเห็นได้ชัด

หลังจากสัมผัสได้ถึงมานาที่แปรสภาพโดยเฉพาะ เจสันก็มั่นใจยิ่งขึ้นไปอีกว่าทั้ง 10 คนเป็นญาติกันและ อาจไม่ได้มาจากแอสทริกซ์ด้วยซ้ํา เนื่องจากมานาที่สามารถแปรสภาพได้โดยเฉพาะของพวกเขาค่อนข้างหายากในแอสทริกซ์

พวกเขาทั้งสิบคนอาจได้รับพันธะวิญญาณที่สัมพันธ์กับความมืด ทําให้มานาของพวกเขาเปลี่ยนเป็นสีเข้มขึ้นเล็กน้อย

บางที่พวกเขาอาจเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน

เจสันสงสัยขณะจ้องมองไปที่กลุ่ม 10 คน ซึ่งเป็นข้อเท็จจริงที่พวกเขามองข้ามไป

เมื่อพวกเขาหันมาทางเจสัน เจสันไม่ได้แม้แต่จะเพิกเฉยต่อสายตาของเขา ขณะที่เขายังคงจ้องไปที่เด็กหนุ่มที่ดูคล้ายคลึงกันสิบคนที่อยู่ข้างหน้าเขา

พวกเขาตกตะลึงเมื่อเห็นเจสัน เนื่องจากเด็กหนุ่มผมดําที่มีดวงตาสทองของเขาดูหล่อเหลาซึ่งเหาได้ยากแต่นั่นไม่ใช่ทั้งหมด

นกเค้าแมวสีขาวบริสุทธิ์ขนาดใหญ่ที่มีเขาสีดําสนิท ที่เกาะอยู่บนไหล่ของเขา และทั้ง 10 คนไม่เคยเห็นสัตว์ร้ายแบบนี้มาก่อน

ขณะที่ทั้ง 9 คนจ้องมองที่อาร์เทมิส นักศึกษาชั้นเกรด 3 คนหนึ่งก็ได้มองมาที่เจสัน ขณะที่เธอเลียริมฝีปากซึ่งเจสันสังเกตเห็น ทําให้เขารู้สึกไม่สบายใจ

 ฉันดูดีขนาดนั้นเลยหรอ 

เจสันคร่ครวญในใจ ขณะที่เด็กสาวพูดบางอย่างกับกลุ่มของเธอซึ่งตัดสินใจหันความสนใจมาที่เขา

เขาถอนหายใจ และทักทายนักเรียนทั้ง 10 คนอย่างสุภาพ ขณะที่หญิงสาวเริ่มถามอย่างไร้ยางอายเกี่ยวกับ เรื่องส่วนตัวของเจสัน

 เฮ้ นายหล่อมาก ฉันชื่อเจนนิเฟอร์ แดร์… นายมีแฟนรึยัง กําลังรอเธออยู่หรือ อยากไปแฮงเอาท์กับฉันไหม 

เจนนิเฟอร์ไม่รู้สึกละอายกับวิธีการที่ตรงไปตรงมาของเธอเลยสักนิด อย่างไรก็ตาม คนอื่นๆรอบตัวเธอทําได้เพียงถอนหายใจเพราะพวกเขานั้นสนใจเจสันเพราะสัตว์ร้ายของเจสันแต่ดูเหมือนจะไม่ใช่กับเจนนิเฟอร์

ในขณะที่เด็กเกรด 3 กําลังจะพูดอะไรบางอย่าง เจสันก็ได้ยินคนข้างๆ ตะโกนชื่อเขา

 เจสัน!? มาทําอะไรที่นี่? 

เจสันได้หันไปทางเสียงพร้อมกับนักเรียนสิบคนที่อยู่ข้างๆ เขา และเห็นมาเลียวิ่งเข้ามาหาเขาทันทีมาเลยก็ได้มองเห็นเจนนิเฟอร์และกลุ่มของเธอ

 โอ้ เจนนิเฟอร์ ธีโอ… ทําไมเธอถึงยังอยู่ที่นี่ 

มาเลียถามและหยุดอยู่ข้างๆ เจสัน

ธีโอ นักเรียนเกรด 3 อีกคนที่อยู่ถัดจากเจนนิเฟอร์กําลังจะตอบ ขณะที่เจนนิเฟอร์โพล่งออกมาอย่างตื่นเต้น

 โอ้ย!!! มาเลีย ฉันไม่รู้ว่าเธอมีแฟนที่หล่อขนาดนี้…น่าเสียดายนะ…บอกฉันที่สิว่าจะเลิกกันตอนไหน…555 

เมื่อได้ยินเช่นนี้ มาเลียก็หน้าแดงเล็กน้อย แต่เจสันก็ขัดจังหวะการสนทนาก่อนที่จะดําเนินไปต่อไปในขณะที่เขาชี้แจง

 มาเลียเป็นครอบครัวเดียวกับผม เราไม่ได้เป็นแฟนกัน…และผมไม่อยากไปเที่ยวกับคุณ ขอโทษด้วย เจสันกล่าวอย่างสภาพแต่ตรงไปตรงมา

ตอนที่ 184 การวางแผน

เมื่อเขาออกจากโรงเรียนตอนเวลา 14.00 น. เจสันจะกลับไปที่ที่ซ่อนในทะเลสาบเพื่อเพิ่มความชํานาญด้วยกระบวนการตีเหล็ก

แต่ไม่ใช่วันนี้!

เจสันไม่แน่ใจว่าแผนที่ก่อตัวขึ้นในใจของเขานั้นเป็นสิ่งที่โง่เขลาหรือเป็นสิ่งที่ถูกต้อง แต่เขาอยากจะลองดู

ดังนั้นเขาจึงสั่งรถรับส่งซึ่งพาเขาไปที่โรงเรียนแนวหน้าหลักภายใน 40 นาที

ขณะนั่งอยู่ในรถรับส่ง เจสันเริ่มอ่านหนังสือชุดใหม่ที่เขาได้รับจากเชนและดาเลีย

เขาไม่แน่ใจว่ามีหนังสือทั้งหมดกี่เล่ม แต่จํานวนไฟล์มีมากมายมหาศาล ในขณะที่บางเล่มเต็มไปด้วยหนังสือหลายเล่ม

อย่างไรก็ตาม คราวนี้ หนังสือไม่เพียงแต่ให้ความรู้เกี่ยวกับอาชีพพื้นฐานของอาชีพเท่านั้น แต่ส่วนใหญ่ผู้สร้างสัตว์เดรัจฉาน และการวิวัฒนาการของสัตว์ร้าย ลักษณะเฉพาะ และส่วนผสมเวทย์มนตร์ที่ใช้ สําหรับการวิวัฒนาการอุทิศให้กับผู้สร้างสัตว์,

เจสันยังได้รับความรู้มากมายเกี่ยวกับเผ่าพันธุ์อัจฉริยะ ความแตกแยก เปลวไฟต้นกําเนิดสายใยวิญญาณ พิเศษ/เฉพาะความสัมพันธ์ และหัวข้อที่ซับซ้อนมากขึ้น

หนังสือเหล่านี้ได้จัดหมวดหมู่ไว้เป็นส่วนๆ หรือสาขาความเข้าใจ เพื่อให้เจสันตัดสินใจว่าจะอ่านอะไร แม้ว่าอาจเป็นเรื่องยากสําหรับเขาที่จะเข้าใจข้อความโดยปราศจากความรู้พื้นฐาน

ในความเห็นของอาจารย์ เขาเป็นหนอนหนังสือจอมบงการที่ต้องอ่านเพื่อให้รู้สึกอิ่ม ซึ่งคล้ายกับพฤติกรรมของดาเลียที่มีต่อความรู้ในการวิวัฒนาการของสัตว์ร้าย

เจสันมีพรสวรรค์อย่างมากในการต่อสู้ มีจิตวิญญาณที่กว้างใหญ่ ไม่เหมือนดาเลีย ในขณะที่พรสวรรค์ของเขาในการใช้ชีวิตขั้นพื้นฐานก็ดูจะสูงมาก ด้วยเนื่องจากดวงตาที่มีลักษณะพิเศษและความไวของมานาที่สูง

ทั้งเชนและดาเลียต่างก็อิจฉาและภูมิใจในตัวเจสันในเวลาเดียวกัน และศรัทธาของพวกเขาที่มีต่อเจสัน ซึ่งทําให้เขาสามารถรวมมนุษยชาติเป็นหนึ่งเดียวยังคงเติบโต สิ่งเดียวที่พวกเขาต้องแน่ใจก็คือพวกเขานั้นสามารถเลี้ยงดูเจสันได้อย่างดี

สิ่งนี้อาจจบลงด้วยความผิดพลาดครั้งใหญ่หากเจสันทรยศพวกเขา แต่พวกเขาเชื่อหลักการของเจสันและไว้วางใจ ในขณะที่ตัวเขาเองไม่เคยสัญญาอะไรกับอาจารย์ทั้งสองของเขาเลย

เมื่อเดินไปที่ประตูโรงเรียน เจสันเห็นชายชราคนหนึ่งประจําการเป็นทหารรักษาพระองค์ซึ่งทําให้เขาประหลาดใจ

อะไร? นั่นจําเป็นจริงๆเหรอ?

เขาคิดในขณะที่เขาสังเกตเห็นว่าชายชราอยู่ในอันดับแกรนด์เมกัส

ชายชราสังเกตเห็นเจสันและเครื่องแบบของเขาขณะที่ปล่อยให้เขาผ่านไปโดยไม่ตรวจดูสิ่งอื่นใด ซึ่งทําให้เจสันประหลาดใจไม่น้อย ทันใดนั้น เขารู้สึกว่าร่างกายของเขากําลังถูกสแกน และดวงตามานาของเขาก็รับรู้ถึงสิ่งแปลก ๆ

รู้สึกเหมือนกับว่าทั้งร่างของเขาถูกค้น ในขณะที่เดินผ่านยามประจําประตู

สําหรับดวงตามานา เจสันสามารถมองเห็นได้ว่า ชายชราได้ปล่อยมานาแปลกๆ ออกมาเพื่อตรวจสอบร่างกายของเจสัน ซึ่งแม้แต่ดวงตามานาของเขาก็ไม่สามารถทําได้

เจสันรู้สึกไม่สบายใจ แต่การได้รู้ว่าความสามารถในการตรวจจับความแข็งแกร่งทางกายภาพของใครบางคนได้นั้น เป็นสิ่งที่น่าสนใจอย่างยิ่งสําหรับเจสัน

เขาสามารถมองเห็นความแตกต่างของระดับแกนมานากับขนาดแกนมานาภายในมนุษย์คนอื่น ๆ ในขณะที่ชายชราสามารถสแกนระดับแกนมานาได้

ทั้งสองมีความสามารถในการประมาณความแข็งแกร่งของสายใยวิญญาณของผู้อื่นได้ด้วยความสามารถของพวกเขา

เมื่อพิจารณาว่าเด็กหนุ่มผมดําที่เดินผ่านมาเขามานั้นได้สวมชุดนักเรียนในโรงเรียนสังกัดที่ 6 เขาจึงไม่มีเหตุผลที่จะต้องขัดขวางเด็กคนนี้

งานรักษาความปลอดภัยทั้งหมดนี้ค่อนข้างจะไร้จุดหมายในตอนเริ่มแรก เนื่องจากเขาได้รับคําสั่งให้ปล่อยให้นักเรียนผ่านประตูในระหว่างการท้าทายชั้นเรียนการต่อสู้พิเศษ ในขณะที่เขาจําเป็นต้องปกป้องโรงเรียนจากผู้ก่อการร้ายหรือผู้ต้องสงสัยเท่านั้น

แม้ว่าคลาสการต่อสู้พิเศษจะถูกยกเลิกในอีกสามวันข้างหน้า แต่เขาไม่ได้รับคําสั่งอื่นใดที่บอกให้เขาป้องกันไม่ให้ใครเดินผ่านประตู

หลังจากผ่านประตูเข้ามา เจสันเพียงยืนยันบัตรประจําตัวและจุดประสงค์ในการเยี่ยมชมด้วยระบบอัตโนมัติ

ตามความรู้ของเจสันจะต้องมีป่าสักแห่งที่มีอาคารเรียนอยู่ใกล้ ๆ ซึ่งเป็นจุดหมายปลายทางสุดท้ายของเขา เมื่อวิ่งหาไปเรื่อยๆ และในที่สุดเขาก็พบสิ่งที่เขากําลังค้นหาอยู่

อย่างไรก็ตาม มีปัญหาเพียงอย่างเดียวที่เจสันสังเกตเห็น ขณะที่เขายืนอยู่หน้าอาคารเรียนที่มีลักษณะเหมือนกันทั้งสามหลัง ทันใดนั้นเขาก็จบางอย่างได้ในขณะที่เขาตบหน้าผากและอุทานว่า

 ฉันนี้โง่จริงๆ ! 

เมื่อหันหลังกลับ เขารีบวิ่งไปที่สนามประลองที่เขาเคยเห็นเมื่อไม่กี่นาทีก่อน

คล้ายกับตารางเวลาของเขามาเลียและเกร็กก็มีเรียนภาคปฏิบัติในตอนบ่ายด้วย ซึ่งหมายความว่าทั้งคู่อยู่ในสนามรบแทนที่จะเป็นอาคารเรียน

เจสันแค่ตามหามาเลียในขณะที่เขาจําได้ว่าเธอต้องออกสํารวจในฐานะ หนึ่งในการสอบที่สําคัญเพื่อสําเร็จการศึกษาจากโรงเรียนแนวหน้า

เมื่อคํานึงถึงสิ่งนี้ เขาคิดว่าบางทีมาเลียและทีมของเธออาจสนใจที่จะไปสํารวจรอยแยกระดับสี่ดาว มันจะพอดีกับความแข็งแกร่งที่จําเป็นสําหรับการสอบที่สําคัญของพวกเขา ซึ่งทําให้เขาเห็นรังสีแห่งความหวังเล็ก ๆ

หากสมมติฐานของเขาถูกต้อง เขาอาจจะสามารถโน้มน้าวในการที่เขาจะไปสํารวจพื้นที่รอยแยกระดับ 4 ดาวได้

ตอนที่ 183 ความเกรี้ยวโกรธ

การสร้างทางลาดเล็กๆ ตรงหน้าเพื่อนร่วมชั้นของเขานั้นไม่จําเป็นจริงๆ อย่างไรก็ตาม แต่การที่ต้องแวะและฟังคําพูดของเพื่อนร่วมชั้นนั้นช่างน่ารําคาญสําหรับเจสัน

ดังนั้นการที่หลบการเผชิญหน้ากับเพื่อนร่วมชั้นถือเป็นเรื่องที่ดี

 ชะให้ฉันฝึกแบบสงบๆ ไม่ได้รึไง ทําตัวเป็นอันธพาลสมัยเด็กๆ ไปได้ พวกปัญญาอ่อนเขาคิดก่อนจะวิ่งต่อ

ถึงแม้เจสันจะสร้างเส้นทางเพื่อหลบการเผชิญหน้า เด็กเด็กพวกนั้นก็ไม่ลดความพยายามที่จะขัดขวางเจสัน

ไม่เพียงแต่พวกเขาจะมาขวางทางเจสันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้พวกเขาได้ใช้พลังเพื่อที่จะขัดขวางการฝึกของเจสั่น

นั้นทําให้เจสันต้องหยุดการฝึกฝน และก็เกิดความรําคาญใจมากมาย

 ทําไมถึงน่ารําคาญแบบนี้นะ ไอพวกนี้

เจสันคิดพลางส่ายหัว

ทิลล์และนักเรียนคนอื่นๆ สังเกตเห็นเจสันและนักเรียนชั้นยอดที่กําลังหาเรื่องเขา ซึ่งทําให้พวกเขาหยุดสิ่งที่พวกเขากําลังทําอยู่ในขณะที่เซรอนก็ยังเสียสมาธิจากการรวบรวมมานาของเขา

เมื่อมองขึ้นไป เขาสังเกตเห็นเจสันยืนอยู่หน้ากลุ่มเล็กๆ ที่รวมนักเรียน 5 อันดับแรกไว้ด้วยยกเว้นลีโอฮาร์ท

เมื่อเห็นเช่นนั้นเจสันก็ยิ้มแห้งๆ ขณะมองไปรอบๆ และเห็นลีโอส่ายหัว สงสารเพื่อนร่วมชั้น

การที่ลีโอโดนเพื่อนทิ้งนั้นไม่ใช่เรื่องไม่ดี แต่เขาก็สงสารกลุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าเจสันจริงๆ

 ช่วยหลบออกไปได้ไหม ฉันกําลังฝึกอยู่ 

เจสันเรียกร้องโดยไม่แสดงอารมณ์ของเขาผ่านการแสดงออกทางสีหน้า

เมื่อสองสามเดือนก่อน เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะทําแบบนั้นต่อหน้าคนอื่น แต่มีหลายอย่างเกิดขึ้นกับเขามากเกินไปที่จะทําตัวลังเลในการพูดจาแบบนั้น

นับตั้งแต่ก้าวเข้าสู่อาร์กอส เจสันก็เติบโตเต็มที่และในที่สุดก็เริ่มเข้าใจถึงสิ่งที่ต้องใช้เพื่อเอาชีวิตรอดในโลกนี้

ผู้แข็งแกร่งล่าผู้อ่อนแอและผู้แข็งแกร่งเท่านั้นที่สามารถมีชีวิตตามที่พวกเขาต้องการ ทั้งปกป้องผู้อื่นหรือจัดการสิ่งต่างๆ ด้วยตัวเอง

สายตาของเจสันเย็นชา แล้วเมื่อเขาขอให้นักเรียนชั้นยอดปล่อยเขาไป ทําให้พวกเขาถอยออกมาพร้อมกัน

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากความได้เปรียบด้านจํานวนคน พวกเขาจึงรู้สึกแข็งแกร่งซึ่งทําให้พวกเขาทําตัวงี่เง่ามาก

 พฤติกรรมของนายและสิทธิพิเศษที่นายได้รับจากครูของเรา ทําให้เราไม่พอใจ แต่ทัศนคติของนายแย่ที สุด… นายคิดว่านายเป็นใคร?… ฉันรู้ว่านายเป็นใคร… แค่คนที่ไม่มีอะไรเลยแม้แต่ครอบครัว…เด็กกําพร้า..ฮะฮะ.. 

ในตอนแรก เจสันไม่ได้คิดจะทําอะไรกับเพื่อร่วมชั้น แต่คําพูดนี้ได้จุดประกายความโกรธของเจสันขึ้นมา

เจสันปล่อยมานาทั้งหมดของเขาในดวงตาที่เย็นชาและไร้อารมณ์ เจสันจงใจปล่อยจิตสังหารออกมาทั้งหมดของเขาในทันที เขาไม่เคยทํามันมาก่อน เพราะเขาแทบจะไม่สามารถควบคุมส่วนเล็กๆของมันได้

นอกจากนี้ เขายังใช้เอฟเฟกต์อันลึกล้ําของดวงตามานา และบริเวณโดยรอบก็ดูน่าขนลุกและเงียบราวกับการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวจะหมายถึงความตายที่ใกล้เข้ามา

เพื่อคนที่พูดใส่เจสันไม่ทันได้หัวเราะจนจบด้วยซ้ํา เพราะรู้สึกเหมือนกับว่าลําคอของเขาถูกกดทับด้วยแรงกดดันเมื่อเขามองเข้าไปในดวงตาของเจสัน

เจสันไม่ได้พูดอะไรแม้แต่คําเดียว แม้จะไม่ได้พูดอะไร เขาก็ทําให้กลุ่มนักเรียนชั้นยอดเล็กๆ ที่หยิ่งผยองพูดไม่ออกและหวาดกลัวเขา

พวกเขาตัวสั่นและเริ่มทรุดลงกับพื้นด้วยความหวาดกลัว

นักเรียนรู้สึกแต่เพียงความหวาดกลัวที่ฝังแน่นในท้องของพวกเขาและสามัญสํานึกของเขาก็เริ่มคิดออกมาซึ่งพวกเขาควรมีมันตั้งแต่แรกด้วยซ้ํา

เพื่อไม่ให้เยาวชนที่มีดวงตาสีทองขุ่นเคือง ดวงตาที่ดูน่าเกรงขามของเขาโอบล้อมพวกเขาไว้ด้วยคาวมหวานกลัวและแรงกดดัน

โดยไม่รู้ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน พวกเขาสัมผัสได้เพียงความกลัวและความกดดันอันชั่วร้ายที่ทําให้พวกเขารู้สึกแน่นหน้าออกอย่างมาก ขณะที่พวกเขาสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่จ้องมองมาที่พวกเขาอย่างตั้งใจจากที่ไกลๆ

จิตใจของพวกเขาจมอยู่กับความรู้สึกน่าขนลุก และพวกเขาไม่สามารถระบุได้ว่าใครหรือสิ่งที่กําลังจ้องมองอยู่แต่พวกเขาแน่ใจเพียงว่ามีบางอย่างกําลังไล่ล่าพวกเขาอยู่และตัวตนนิรนามนั้นแทบจะหยุดไว้ไม่อยู่

รู้สึกถึงความตายที่ใกล้เข้ามาด้วยการเคลื่อนไหวของนักล่า จิตใจของพวกเขาไม่สามารถทนต่อแรงกดดันได้อีกต่อไปและทุกอย่างก็ว่างเปล่า

ทุกคนตกใจกับความกดดันที่เจสันแผ่ออกมา และความกลัวที่ชัดเจนก็ปรากฏอยู่ในสายตาของนักเรียนขณะที่พวกเขาตะกายไป ทั้งสี่คนพยายามเว้นระยะห่างระหว่างเจสันกับตัวเองให้ได้มากที่สุด

ทิลล์เองก็รู้สึกอึดอัดที่จะอยู่ใกล้เจสันในตอนนี้ แต่เขาก็ต้องหยุดเจสัน

ดังนั้น ทิลล์จึงจับที่ไหล่ของเจสันให้หันมาหาเขา

เมื่อสบตากันทิลล์เห็นความน่ากลัวที่ปล่อยออกมาจากดวงตาของนักเรียนคนโปรด ความรู้สึกน่าขนลุกของบางสิ่งที่มองดูเขาจากที่ไกลๆ ถาโถมเข้าใส่จิตใจของเขาราวกับว่าเขาไม่คุ้มค่าแม้แต่จะเหลือบมองแม้แต่ครั้งเดียว

ทันใดนั้น ทิลล์ก็รู้สึกขนลุกทั่วทั้งตัว และราวกับถูกกระตุ้น ทิลล์ดึงมือกลับ ดวงตาของเจสันค่อยๆเริ่มกลับนสู่ความอ่อนโยนตามปกติ

เจสันสังเกตเห็นว่าทุกอย่างจบลงก่อนที่มันจะเริ่ม เขาหยุดใช้ทักษะขุมนรกที่เชื่อมโยงกับจิตสังหารของเขาเมื่อทิลล์ได้จับไหล่ของเขา

แม้ว่าเพื่อนร่วมชั้นที่พูดกับเขาจะทําให้เจสันไม่พอใจและเจสันเองก็เพียงแค่ต้องการที่จะสั่งสอนให้บทเรียนแก่เด็กพวกนั้นไม่ได้คิดจะทําอะไรที่เกิดเหตุ

อย่างไรก็ตาม ลึกๆ ในใจของเจสันรู้ว่าพวกเขาพูดเกี่ยวกับครอบครัวของเขา และหากพวกเขากล้าพูดถึงแม่ของเขาสักคําเดียว เจสันก็อาจจะโกรธและทําอะไรที่มากกว่านั้น

ถ้าบอกตามตรง เขาไม่แน่ใจว่ากรณีนั้นเขาจะทําเช่นไร… แต่มันคงเลวร้ายกว่านี้แน่ๆ

ขณะที่เขามองดูทิลล์ เจสันก็มองเห็นแต่ความประหลาดใจในดวงตาของครเท่านั้น เขาน่าจะตกตะลึงอย่างยิ่งกับความสามารถของดวงตาที่เชื่อมโยงกับจิตสังหารของเจสัน

หรืออาจเป็นเพราะการเปลี่ยนแปลงที่รวดเร็วราวสายฟ้าของเจสันจากที่ปล่อยจิตสังหารที่น่ากลัวออกมาและเปลี่ยนกลับเป็นคนที่อ่อนโยนอย่างรวดเร็ว

เจสันหันศีรษะมองไปรอบ ๆ และรู้สึกถึงบางสิ่งที่เกาะบนไหล่ของเขา

อาร์เทมิสรู้สึกถึงอารมณ์ที่ระเบิดออกมาซึ่งส่งผลต่อมันเช่นกัน เนื่องจากช่วงที่เจสันปล่อยจิตสังหารออกมาตัวมันเองก็เริ่มดุร้ายขึ้นตามจิตสังหารของเจสัน

 ครูช่วยดูพวกเขาหน่อยนะ ผมอาจจะทําเกิดเหตุไปหน่อย 

เจสันถามทิลล์อย่างชัดถ้อยชัดคํา

เมื่อเรียกสายใยวิญญาณออกมา ทิลล์ก็เริ่มปล่อยออร่าการรักษาจากสายใยวิญญาญ เกรชเตอร์เบลสวูฟของเขา

เจสันรู้สึกหงุดหงิดเกินกว่าจะฝึกหลายๆ อย่างพร้อมกัน

ดังนั้นเขาจึงพูดว่า

 วันนี้ผมขอลากลับบ้านก่อน เวลา ขอโทษนะครับ 

เมื่อเจสันหันหลังกลับ ปล่อยให้เพื่อนร่วมชั้นที่ตกตะลึงและตกตะลึงจ้องมองมาที่เขาด้วยปากที่เปิดกว้าง

ก่อนหน้านี้ พวกเขายังสงสัยว่าเจสันสามารถอยู่ในคลาสการต่อสู้พิเศษได้นานเพียงใด แต่เหตุการณ์ในวันนี้ได้เปลี่ยนการรับรู้ของพวกเขาเกี่ยวกับเพื่อนร่วมชั้นที่ทรงพลังอย่างประหลาด

ตอนที่ 182 การรบกวน

เจสันยังไม่แน่ใจว่าเขาควรจะทําตามความคิดของเขาหรือไม่ขณะที่เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

หากรอยแยกไม่มีข้อจํากัดใดๆ เขาจะถามพวกเฟลอร์ว่าพวกเขาต้องการเข้าไปในรอยแยกกับเขาไหมเนื่องจากพวกเขาต้องการเงินทุนอย่างมากในขณะที่ดวงตามานาของเขาสามารถตรวจจับความผันผวนของมานาได้ อย่างง่ายดาย

ด้วยความสามารถของเขา เจสันจึงมั่นใจในการค้นหาพื้นที่ที่มีมานาหนาแน่นที่อาจจะเต็มไปด้วยสมุนไพรคุณภาพสูงแร่หรือแม้แต่หินมานาหรือสมบัติเวทมนตร์ และพวกเฟลอร์ก็สามารถปกป้องเขาได้จากสัตว์ร้ายระดับสูง

ภายในหนึ่งเดือนพวกเขาสามารถรับทรัพย์สมบัติได้อย่างมากมาย แต่น่าเสียดายที่การจํากัดของรอยแยกดังกล่าวทําให้แผนของเขาไม่สามารถนําไปใช้ได้จริง ซึ่งทําให้เขาต้องพิจารณาเส้นทางที่ค่อนข้างอันตรายกว่า

เขาหลุดออกจากภวังค์เมื่อเขาได้ยินเสียงของทิลล์แนะนําเพื่อนร่วมชั้นในการใช้เทคนิคการต่อสู้

ทิลรู้ว่าใครเป็นคนใช้เทคนิคระดับ 2 หรือระดับ 3 เพราะเขาให้มันเป็นรางวัลภารกิจแรก

นักเรียนเหล่านี้มีทักษะที่แย่มากในเทคนิคเหล่านี้ แต่พลังที่ระเบิดออกมานั้นยังคงสูงกว่ามากเมื่อเทียบกับความเชี่ยวชาญขั้นพื้นฐาน

ดังนั้น เจสันจึงมองไปที่การไหลเวียนของมานาของพวกเขา เพียงเพื่อสังเกตปริมาณมานาที่พวกเขาต้องหมุนเวียน มันดูหยาบและผิดทั้งหมด ซึ่งทําให้เจสันไตร่ตรองว่านักเรียนเหล่านี้อาจจะไม่รู้ว่าจะต้องทําอย่างไร

เขาทําได้เพียงส่ายหัว ซึ่งเซรอนสังเกตเห็นขณะที่เขาจ้องมอง

เมื่อเห็นนักเรียนที่กําลังพยายามอย่างเต็มที่เพื่อสร้างความประทับใจให้ผู้อื่นด้วย  พลัง  แต่เนื่องจากมันผิดขั้นตอนจึงทําให้เซรอนอย่างหัวเราะออกมา

ทั้งเจสันและเซรอนพูดคุยกันและพยายามเบี่ยงเบนความสนใจจากความพยายามที่น่าหัวเราะของเพื่อนร่วมชั้น

พฤติกรรมของพวกเขาไม่ได้ถูกมองข้ามโดยคนอื่นๆ เนื่องจากทุกคนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อปรับปรุงความสามารถด้วยเทคนิคที่พวกเขาฝึกฝน ไม่ว่าจะเป็นเวพโพนี่ ไนฟ์ หรือที่กษะและเทคนิคอื่นๆที่สูงกว่า

ในขณะเดียวกันเจสันและเซรอนไม่ได้ปะลองกัน เพื่อหาข้อบกพร่องในเทคนิคของพวกเขาซึ่งทําให้นักเรียนคนอื่นๆผิดหวัง

ความอิจฉาริษยาและความคับข้องใจที่ไหลผ่านค่อยๆ กลายเป็นความโกรธ เกลียด เพราะพวกเขาไม่เข้าใจว่านักเรียนเหล่านี้จะถูกตราหน้าว่าแข็งแกร่งกว่าพวกเขาได้อย่างไร

แต่แม้หลังจากที่พวกเขาพูดจบ ดูเหมือนว่าพวกเขากําลังฝึกเทคนิคศิลปะการต่อสู้ของพวกเขาในขณะที่เจสันวิ่งไปรอบๆ แต่

ในเวลาเดียวกันที่พวกเขาไม่เข้าใจ ในทางกลับกันเซรอนค้นหา นั่งรวบรวมและดูดซับมานา

 พวกเขาแค่ทําตามกฎเกณฑ์หรือทําในสิ่งที่ครูบอกให้เราทําไม่ได้งั้นหรอ!

นักเรียนบางคนคิด และนักสู้ระดับสูงคนหนึ่งที่กล้าหาญแต่โง่ก็บ่นกับทิลล์

 อาจารย์ ทําไมไม่ทําอะไรบางอย่างกับเซรอนและเจสันล่ะ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ปฏิบัติตามคําสั่งและทําในสิ่งที่ไม่ควรทําในตอนนี้ เราควรจะฝึกเทคนิคศิลปะการต่อสู้ของเราและพัฒนาตนเองแทนที่จะวิ่งอย่างไรประโยชน์รอบๆหรือมานั่งดูดซับมานา 

ทิลล์ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเด็กหนุ่มที่โง่เขลาเช่นนี้ เพราะพวกเขาไม่รู้ถึงความสามารถในการต่อสู้ของเซรอนและเจสัน

พวกเขาจะรู้ได้อย่างไรว่าสิ่งที่ดีที่สุดสําหรับสองคนนี้คืออะไร?

ทิลล์รู้ว่าทักษะศิลปะการต่อสู้ของ เซรอนนั้นสูงเพียงใดในแต่ละเทคนิค ในขณะที่เทคนิคขั้นตอนเวทเลสสเต็ปของเจสันก็ได้บรรลุความเชี่ยวชาญอย่างลึกซึ้งแล้ว

เมื่อพิจารณาว่าระดับต่อไปหลังจากความเชี่ยวชาญเป็นทักษะขั้นสุดท้ายที่สมบูรณ์แบบ เจสันถึงเกือบถึงขีดจํากัดด้วยเทคนิคเวทเลสสเต็ป

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงต้องเปลี่ยนเทคนิคของเขาหรือปรับการไหลเวียนของมานาและคําอธิบายของเทคนิคเวทเลสสเต็ป เพื่อเพิ่มความเร็วในการเบิร์สหลังจากถึงขีดจํากัดของเทคนิค

ทิลล์ไม่แน่ใจว่าเจสันนั้นเชี่ยวชาญแค่ไหนกับเทคนิคการจัดลําดับชั้นอื่นๆ ที่เขาได้รับจากคลาสการต่อสู้พิเศษแต่ถ้าเขาต้องประเมินเทคนิคทรานเซียนสไตรและฮาซาดัสแอสซาซินก็น่าจะอยู่ในระดับที่มากอยู่แล้ว

อย่างไรก็ตาม เขาไม่แน่ใจเกี่ยวกับเทคนิคสปินนิ่งแอร์โรว์ เนื่องจากเขาไม่เคยเห็นเจสันใช้ธนูของเขา

ถึงกระนั้น ประสิทธิภาพของเจสันกับเทคนิคที่มีชื่อก่อนหน้านี้อยู่ในความเชี่ยวชาญนั้นสูงกว่าที่นักเรียนทั่วไปส่วนใหญ่จะสามารถทําได้ในเวลามากกว่าหนึ่งเดือน

ตามความเข้าใจของเขา มีนักเรียน 2-3 คนที่บรรลุความเชี่ยวชาญขั้นพื้นฐานของเทคนิคระดับ 1ของพวกเขาแล้วในขณะที่ความเชี่ยวชาญระดับสูงนั้นแทบจะไม่มี นับประสาผู้เชี่ยวชาญที่มีประสบการณ์

จะต้องใช้เวลานานสําหรับนักเรียนคลาส 54 ในการเข้าถึงความเชี่ยวชาญระดับสูงหรือแม้แต่ความเชี่ยวชาญ ที่สมบูรณ์แบบด้วยเทคนิคเดียว

จ้องมองไปที่นักเรียนที่ถามคําถามโง่ ๆ กับเขา เขารู้สึกหงุดหงิดเมื่อตอบ

ท้าสู้กับพวกเขาซะ แต่อย่ากลับมาร้องไห้กับ

 หยุดถามฉันด้วยคําถามโง่ๆ แบบนี้ ถ้าเธอมีอะไรกับพวกเขา ฉันนะ ตกลงไหม? 

เมื่อได้ยินดังนั้น นักเรียนก็หน้าแดงด้วยความอับอายและโกรธเคืองเพราะเขาไม่เข้าใจครูของเขาอีกต่อไปแม้แต่นักเรียนที่อยู่รอบๆ ก็ยังประหลาดใจที่ได้ยินครูของพวกเขาพูดแบบนั้นกับนักเรียนของเขาขณะที่พวกเขาจ้องไปที่ทิลล์อย่างตะลึงงัน

อย่างไรก็ตาม ทิลล์ไม่สนใจพวกเขาอีกต่อไปขณะที่เขาจ้องมองเจสันด้วยความสนใจเล็กน้อยเป็นประกายในดวงตาของเขา

เซรอน…ลูกศิษย์ผู้น่าสงสารของฉันนายจะต้องฝึกให้หนักขึ้นถ้าไม่อยากเพิ่มช่องว่างระหว่างนายและเจสัน….ช่างเป็นสัตว์ประหลาดจริงๆ…

เขากําลังอ่าน ฝึกเทคนิคศิลปะการต่อสู้พัฒนาความชํานาญด้วยความสัมพันธ์ ออกกําลังกายซ่อมฝึกเทคนิคเฮฟเว่นเฮลหรือดูดซับมานาแม้ว่าจะไม่จําเป็น

นี่เป็นกําหนดการแม้แต่ครอบครัวใหญ่ก็ไม่บังคับลูกหลานของพวกเขาเพราะมันอาจจบลงด้วยการที่พวก เขาต่อต้านเนื่องจากขาดเสรีภาพ

ในขณะเดียวกัน เจสันทําทุกอย่างด้วยความต้องการของตนเอง โดยไม่มีใครจูงใจเขาหรือทําอะไรเพื่อเพิ่มความทะเยอทะยานของเขา ซึ่งทําให้เขาแตกต่างจากคนอื่นๆ

ขณะที่ทิลคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้น เขาสังเกตเห็นนักเรียนชั้นนําสองสามคนกําลังเดินไปหาเจสันซึ่งยังคงวิ่งโดยไม่สนใจอะไรเลย

เมื่อเจสันมองเห็นเด็กนักเรียนเหล่านั้นมาขวางทาง

 อีกแล้วเหรอ 

เขาถามตัวเองเหมือนเดจาวู

อย่างไรก็ตาม แทนที่จะหยุดเดินด้วยท่าทีหงุดหงิด เจสันยังคงวิ่งต่อไป ขณะที่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์บานบนใบหน้าของเขาด้วยแสงสีฟ้าปรากฏขึ้นในดวงตาสีทองของเขา

สิ่งเดียวที่เขาทําเพื่อเดือนพวกเขาคือตะโกนว่า

 หลบออกไป! 

ในขณะที่เกิดแผ่นน้ําแข็งเกิดขึ้นเป็นเส้นทาง เพื่อที่จะข้ามและหลบเหล่าพวกที่น่ารําคาญออกจากเส้นทางของเจสัน

ตอนที่ 181 โอกาส

เมื่ออ่านข้อความเจสันมั่นใจว่าข่าวเกี่ยวกับรอยแยกที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันได้แพร่กระจายไปทั่วเมืองไซโร

เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่ารอยแยกนั้นเกี่ยวข้องกับคลาสการต่อสู้พิเศษอย่างไร และทําไมถึงจําเป็นต้องยกเลิกคลาสนี้ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า แต่เขาจะได้รู้ในไม่ช้า

เนื่องจากถึงเวลาต้องไปโรงเรียนแล้ว เชนจึงเปิดประตูมิติเพื่อให้เขาออกจากที่ซ่อนใต้น้ําอย่างปลอดภัย

หลังจากปรากฏตัวที่ด้านหน้าของทะเลสาบสีฟ้าที่ส่องแสงระยิบระยับ เจสันก็หันไปทางโรงเรียนก่อนที่เขาจะเริ่มวิ่งเพื่อคลายกล้ามเนื้อ

ขณะวิ่ง เจสันได้พยายามหมนเวียนมานาของเขาไปทั่วร่างกายในขณะที่ใช้พลังของสายใยวิญญาณไปพร้อมกันๆ

การทําเช่นนี้จะทําให้เขาเข้าใจวิธีเคลื่อนที่ ที่ดีที่สุดได้ง่ายขึ้นในขณะที่หมุนเวียนมานาและใช้พลังของสายใยวิญญาณไปพร้อมกันๆ

การเรียนรู้สิ่งนี้เป็นสิ่งสําคัญในการเพิ่มความสามารถในการต่อสู้ของเขาในอนาคต เนื่องจากที่จะหยุดใช้ประโยชน์จากสายใยวิญญาณเป็นการเสียเวลาและอาจนําไปสู่การบาดเจ็บสาหัสในการต่อสู้เพื่อชีวิตและความตาย

เจสันไม่ชอบการสูญเสียศักยภาพหรือโอกาสใด ๆ ซึ่งทําให้เขาต้องฝึกพลังหลายอย่างพร้อมกันด้วยการกระทําต่างๆ มากมาย ภายในเวลาที่เหลืออยู่สัปดาห์กว่าๆ

มันยากมาก แต่เขาเริ่มเห็นผลแรกอย่างช้าๆ มันไม่มีประโยชน์ที่จะหยุดวิ่งในขณะที่ใช้พลังจากสายใยวิญญาณของเขาแม้ว่าความสามารถของเขาจะถูกจํากัดไว้ในระดับหนึ่ง

ถึงกระนั้น เจสันก็ค่อนข้างพอใจกับความสามารถในการต่อสู้ของเขาที่ค่อยๆ เพิ่มขึ้นตามเวลา

เมื่อคิดถึงความแข็งแกร่งของเขาเมื่อ 4 เดือนที่แล้ว เขารู้สึกดีขึ้นกว่าเดิมในขณะที่เขาเริ่มเอาชนะเพื่อนที่แข็งแกร่งกว่าบางคนในโรงเรียนของเขาได้แล้ว

ยังมีทางอีกยาวไกลสําหรับเขาที่จะก้าวไปพร้อมกับอัจฉริยะจากแอสทริกซ์หมู่เกาะอื่น หรือคาเนียร์แต่เจสันมีความมั่นใจมากกว่าที่จะทําเช่นนั้น เนื่องด้วยจิตวิญญาณอันเป็นเอกลักษณ์และดวงตาที่พิเศษของเขา

เมื่อมาถึงสนามประลอง เขาเห็นว่ามีนักเรียนมากมายอยู่หน้าประตูและซุบซิบกัน เขาได้ยินชัดเจนว่าเกือบทุกคนกําลังพูดถึงคลาสการต่อสู้พิเศษที่ถูกยกเลิกและข่าวลือเกี่ยวกับรอยแยกชั่วคราวที่เกิดขึ้น

เจสันเองก็อยากรู้ความคิดเห็นของนักเรียนคนอื่นๆ ในตอนแรกเช่นกัน แต่สิ่งนี้เปลี่ยนไปเมื่อเขาพบว่าไม่มีแหล่งข้อมูลใดที่เชื่อถือได้เลย และทั้งหมดที่เขาได้ยินคือความความคิดที่คนเหล่านั้นคิดขึ้นเอง

นอกจากนี้ พวกเขาพูดเกินจริงถึงข้อเท็จจริงบางอย่าง และเจสันยังสังเกตเห็นว่านักเรียนบางคนพูดเรื่องไร้สาระทั้งหมดเกี่ยวกับการรอยแยกระดับอบิส

แม้แต่นักเรียนที่ไร้เดียงสาที่สุดก็ยังเข้าใจว่ามันไม่น่าเป็นไปได้อย่างยิ่งที่รอยแยกระดับอบิสจะปรากฎภายในโดมโดยที่จะไม่สร้างความเสียหายแก่หมู่เกาะต่างๆ

นอกจากนี้ ปริมาณมานาที่จําเป็นในการทําให้เกิดรอยแยกดังกล่าวอาจจะทําให้เส้นมานาทั้งหมดไหลลงด้านล่างของเมืองไซโรหรือบางทีแม้แต่แอสทริกซ์ก็จะไร้มานา

หากมีภัยคุกคามต่อเมืองไซโรจริงๆจะไม่มีการประกาศจากโรงเรียน เนื่องจากคลาสการต่อสู้ปกติก็น่าจะ หยุดลงเช่นกัน

ขณะที่นักเรียนบางคนเดินเข้าไปในสนามประลองเพื่อไปยังห้องโถงที่กําหนดไว้ เจสันก็ตัดสินใจทําเช่นเดียวกันเพราะเขาไม่สามารถทนต่อเรื่องซุบซิบงี่เง่าที่เขาได้ยินจากบริเวณโดยรอบได้

เมื่อเห็นเพื่อนร่วมชั้นของเขา เจสันก็ยิ้มออกมาอย่างแผ่วเบา เนื่องจากมันเป็นเวลานานแล้วตั้งแต่ที่เขาได้พบในขณะที่อาร์เทมิสดึงดูดความสนใจเป็นอย่างมาก ทําให้เด็กนักเรียนจํานวนมากมาล้อมรอบเจสัน

จากที่ไกลออกไป เขาสังเกตเห็นนักเรียนชั้นนําจ้องมองมาที่เขา ในขณะที่ลีโอไม่แม้แต่จะมองไปที่เจสันเลยเพราะเขาเข้าชั้นเรียนการต่อสู้พิเศษด้วยในฐานะนักเรียนชั้นยอดเพียงคนเดียว

ลีโอนั้นรู้เกี่ยวกับความสามารถในการต่อสู้ของเจสันและเซรอน ซึ่งทําให้เขาตกใจอย่างมากแต่ยิ่งไปกว่านั้นมันยังช่วยให้ความมุ่งมั่นของเขาแข็งแกร่งขึ้นอีกด้วย

สิ่งนี้ช่วยเร่งความเร็วในการดูดซับมานาของเขาอย่างมาก ในขณะที่เขามีสมาธิมากขึ้นทําให้เขาสามารถเข้าสู่ผู้ชํานาญระดับที่ 7 หลังจากอดทนต่อการดูดซึมมานาที่น่าเบื่อและกระบวนการปรับแต่งมานาหลายชั่วโมงต่อวัน

ด้วยสายใยวิญญาณ ความแข็งแกร่งของเขาเทียบได้กับผู้ชํานาญระดับที่ 8 ซึ่งเกือบจะเป็นผู้ชํานาญระดับที่ 9 ทั่วไปในขณะที่ความสามารถในการต่อสู้ของเขาเองก็ไม่ใช่น้อยๆ

แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น เขาก็ไม่กล้าที่จะท้าทายเจสัน เพราะเขาสังเกตเห็นว่าเพื่อนร่วมชั้นผมสีดําที่มีดวงตาสีทองเก่งกาจเกินไป

ด้วยพลังจากธาตุ เขาสามารถเอาชนะคนที่มีระดับเดียวกันได้อย่างง่ายดาย ในขณะที่ร่างกายของเจสันดู เหมือนจะมีระดับสูงแล้ว แม้ว่าแกนมานาของเขาจะไม่ได้อยู่ในระดับผู้ชํานาญ 3 ด้วยซ้ํา

ลีโอไม่ได้กลัวเจสัน แต่เขารู้สึกเคารพและชื่นชมในตัวเขาอย่างสุดซึ้งนับตั้งแต่เขาต่อสู้กับเจสัน

หลังจากที่จบการแข่งขัน ลีโอก็สามารถคิดอย่างใจเย็นได้มาก โดยไม่สะสมความโกรธมากเกินไปเขาเคยมีปัญหาในการจัดการกับความโกรธของเขา แต่ตอนนี้เขาได้เรียนรู้ที่จะควบคุมความโกรธของเขาในระดับหนึ่งแล้ว

ในขณะเดียวกัน นักเรียนคนอื่น ๆ จ้องมองที่เจสันด้วยความรังเกียจ

ก่อนที่พวกเขาจะได้ทําอะไร ทิลล์ก็มาถึงห้องโถงประลองการต่อสู้ ทําให้ทั้งห้องโถงเงียบลงภายในไม่กี่วินาทีเนื่องจากทุกคนจํามานาที่น่าสะพรึงกลัวได้อย่างชัดเจน

ทันใดนั้น เจสันสังเกตเห็นเซรอนปรากฏขึ้นข้างๆ เขา ด้วยสีหน้าที่มีความหวัง ทําให้เขาสงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ทิลล์ได้ประกาศขึ้น

 สวัสดี นักเรียนชั้น 54 ที่รัก เป็นเวลานานแล้วที่ฉันไม่ได้สอนวิชาการต่อสู้ของคุณ และฉันได้รับคําสั่งให้ทําเช่นนั้นอีกสองสามวันข้างหน้า

แต่ก่อนที่เราจะเริ่ม ฉันเชื่อว่าทุกคนต้องสงสัยเกี่ยวกับเหตุการณ์ล่าสุด และหากมีรอยแยกเกิดขึ้นที่เมืองไซโรอย่างที่ข่าวลือกล่าวไว้

คําตอบนั้นง่าย  ใช่ มี  แต่เราโชคดีพอเพราะเป็นเพียงรอยแยกระดับสี่ดาวที่มีข้อจํากัดที่ป้องกันไม่ให้บุคคลที่แข็งแกร่งกว่าระดับเมกัสและผู้วิเศษเข้าหรือออกจากรอยแยก

ซึ่งหมายความว่าเมืองไซโรจะไม่ต้องเผชิญกับเหตุการณ์อื่นที่เทียบได้กับการโจมตีของก็อบลินตราบใดที่ทหารคอยตรวจสอบรอยแยก

อย่างที่ทุกคนควรรู้เพราะเป็นความรู้ทั่วไป รอยแยกส่วนใหญ่ที่เชื่อมระนาบอื่นๆ กับอีกรามีสมบัติมากมายเนื่องจากมานาที่หนาและอัดแน่นอยู่อีกด้านหนึ่ง

บางคนอาจต้องการลองและเสี่ยงไปอีกด้าน

โปรดจําไว้ว่าความแข็งแกร่งของคุณ ไม่มีสามารถเอาชนะกับความสามารถในการต่อสู้โดยเฉลี่ยของสัตว์ร้ายและสิ่งมีชีวิตที่อยู่ภายในรอยแยกระดับสี่ดาว

บางที นักเรียนเกรด 3 ที่มีพลังมากกว่าจะเข้าสู่รอยแยกระดับสี่ดาว เนื่องจากความสามารถในการต่อสู้ที่สูงซึ่งทําให้พวกเขาสามารถฆ่าสัตว์ร้ายระดับสูงได้

ถ้าพวกคุณคนใดต้องการเข้าไปในรอยแยก อย่างน้อย ก็เตรียมมาตรการป้องกันให้เพียงพอเพื่อที่จะเอาชีวิตรอดจากสัตว์ร้ายระดับสูงสุด และถ้าจําเป็น ให้หนีจากสัตว์ร้ายที่มีระดับเวทย์มนตร์แต่ฉันจะไม่รับผิดชอบใดๆ ถ้ามีใครตายแบบนั้น

นอกจากนี้ สําหรับเยาวชนที่ไร้เดียงสาเหล่านี้ที่ต้องการเข้าสู่รอยแยกระดับสี่ดาวด้วยพละกําลังอันอ่อนแอของพวกเขา โดยลําพังและไม่ได้เตรียมตัวไว้ โปรดจําไว้ว่าพ่อแม่ของพวกคุณเลี้ยงดูคุณด้วยความรักทั้งหมด อย่าทิ้งมันไว้เพียงเพราะสมบัติบางอย่างที่เป็นไปได้

การมีชีวิตอยู่สําคัญกว่าการได้มาซึ่งสมบัติเพียงเล็กน้อย! 

เจสันเริ่มไตร่ตรอง…

 ฉันควรลองไปที่รอยแยกจริง ๆ ไหม?? แต่การไปคนเดียวก็เหมือนกับการไปฆ่าตัวตายเหมือนที่เชนและทิลล์พูดไว้แล้ว….เดี๋ยวนะ

ลําพัง?! ใครบอกว่าเขาอยู่คนเดียว? ด้วยความคิดผุดขึ้นในใจ เจสันก็สั่นสะท้านและราวกับว่าจิตใจของเขาสั่นคลอน เนื่องจากทางเลือกและเส้นทางที่เป็นไปได้ทุกรูปแบบที่เขาสามารถทําได้ขณะที่ความคิดบางอย่างเริ่มก่อตัวขึ้นในใจของเขา

 มันน่าลองนะ…ไม่ใช่หรอ

เจสันบอกกับตัวเอง ขณะที่เขารับรู้ถึงโอกาสที่เขาได้มองเห็น

ตอนที่ 180 ประกาศ

เมื่อมองตรงเข้าไปในดวงตาของเชน เจสันคาดว่าจะได้รับคําตอบที่น่าพึงพอใจ อย่างไรก็ตาม โชคไม่ดีที่เขาผิดหวังเมื่อเสียงของเชนดูจริงจัง

 เจ้าไม่ควรคิดไปไกลถึงการเข้าสู่รอยแยกระดับสี่ดาวด้วยความสามารถในการต่อสู้ในปัจจุบันของเจ้า ตอนนี้เจ้ายังอ่อนแอเกินไป และเจ้าสามารถเอาชนะสัตว์ป่าได้เพียงแค่ระดับที่ไม่สูงมากจากพลังของเจ้า

อย่างไรก็ตาม ความแข็งแกร่งของพวกมันนั้นสูงกว่าของเจ้าหลายเท่า และพวกมันสามารถป้องกันการโจมตีของเจ้าได้เกือบสมบูรณ์ หากเจ้ายังไม่สามารถเอาชนะสัตว์ร้ายระดับสูงได้ ก็มีโอกาสรอดเพียงเล็กน้อย

การพยายามผจญภัยไปตามรอยแยกด้วยเหตุผลเพียงอย่างเดียวเพื่อค้นหาสมบัตินั้นช่างโง่เง่าและประมาท

แม้แต่ในขณะที่ต่อสู้กับสัตว์ร้ายในระดับเดียวกัน เจ้าก็ไม่ควรมั่นใจในตัวเองมากเกินไปด้วยขนาดร่างกาย และแกนมานาของเจ้า เจ้าอาจจะสามารถต่อสู้กับสัตว์ร้ายที่อยู่ในระดับพลังที่ตื่นขึ้นได้

แต่หากปราศจากพลังธาตุที่เอาไว้เป็นพลังแก้ทาง เจ้าจะต้องถูกสัตว์ร้ายระดับสูงฉีกเป็นชิ้นๆ ภายในรอยแยกนั้น 

นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจสันต้องการจะได้ยินอย่างแน่นอนและการแสดงออกทางสีหน้าของเขา ท่าให้เชนและดาเลียยิ้มแห้งๆ เพราะพวกเขาเข้าใจเหตุผลของลูกศิษย์ได้คร่าวๆ

เมื่อเชนพูดต่อ อารมณ์ของเจสันก็ยิ่งแย่ลงไปอีก

 รอยแยกระดับสี่ดาวนี้เองก็เป็นเพียงรอยแยกชั่วคราวซึ่งจะสลายตัวในอีกหนึ่งเดือนต่อจากนี้ ภายในหนึ่งเดือน เจ้าจะไม่สามารถเข้าถึงความแข็งแกร่งที่จําในการผจญภัยในรอยแยกนั้นได้ ข้าขอโทษที่ต้องพูดแบบนี้ 

แม้ว่าเจสันจะดื้อรั้น แต่มันคงจะไม่ใช่เรื่องที่ดีนักหากเขาเข้าไปในรอยแยกในเวลานี้

และเขาเองก็รู้สึกเจ็บใจอยู่เล็กน้อย ในขณะที่เขาต้องการสัมผัสว่าอีกด้านของรอยแยกจะมีลักษณะอย่างไร

มีอาคารหรือโครงสร้างอื่น ๆ ที่สร้างขึ้นโดยเผ่าพันธุ์อื่น ๆ หรือมีเพียงธรรมชาติที่บริสุทธิ์อยู่กันนะ หรือจะเป็นสมบัติเวทมนตร์หายาก สัตว์ร้าย สมุนไพร แร่ และสิ่งลึกลับ ?

เขาต้องการรู้ทุกอย่างและเพียงแค่การอ่านหนังสือนั้นไม่เพียงพอต่อความอยากรู้อยากเห็นของเจสัน เพราะมันเกี่ยวข้องกับการที่เขาจ้องไปที่หน้ากระดาษและจินตนาการถึงสิ่งต่างๆ

ในสัปดาห์ที่ผ่านมา เขาไม่ได้ออกจากเมืองไซโรแม้แต่ครั้งเดียว และการผจญภัยครั้งสุดท้ายของเขาคือการเดินทางผ่านถิ่นฐานของก๊อบลิน

เขารู้สึกราวกับว่าเขาถูกคุมขังในเมืองไซโร แม้ว่าเขาจะมีงานมากมายที่ต้องทํา

ถ้าเขาทําทุกอย่างตามแผนของเขาโดยเพิ่มความสามารถในการต่อสู้ให้ดีที่สุด เขาจะไม่ออกจากโดมไปสักระยะหนึ่ง สําหรับเขา เจสันรู้สึกว่าช่วงไม่กี่สัปดาห์ที่แล้วเขานั้นขาดความแจ่มใสไปกับการฝึกสายสัมพันธุ์ การหลอม การฝึกฝนเฮฟเว่นเฮล และอื่นๆ

มีเมล็ดพันธุ์แห่งการทําลายล้างที่ปลูกอยู่ในหัวใจของเขาและแตกแขนงออกไปทุกตารางนิ้วภายในร่างกายของเขา ทําให้เขารู้สึกกระสับกระส่ายอย่างยิ่ง

เจสันมั่นใจว่าเขาจะเป็นบ้าโดยไม่ทําอะไรเลย หากไม่มีการเปลี่ยนแปลงตารางงานของเขาในไม่ช้า

หลังจากพูดคุยและเรียนรู้เกี่ยวกับรอยแยกที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันกับข้อเท็จจริงอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับรอยแยก เจสันก็เข้าใจเกี่ยวกับรอยแยกมากขึ้น

เนื่องจากยังเร็วเกินไป เขาจึงมีเวลามากเกินพอที่จะชําระแร่เกรด 1 ให้เป็นแท่งที่บริสุทธิ์ เพื่อที่จะเพิ่มความเชี่ยวชาญให้มากขึ้นกับกระบวนการชําระล้างประเภทต่างๆ ด้วยแร่ทุกชนิด ซึ่งจําเป็นต่อการสร้างรากฐานที่แข็งแรง

เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ และก็ถึงเวลาอาหารกลางวันแล้วเมื่อเขาฝึกฝนเทคนิคเฮฟเว่นเฮลในโลกวิญญาณของเขาเพื่อเพิ่มพลังงานวิญญาณของเขาเป็น 154.8 หน่วย

ต้องขอบคุณความต้องการพลังงานวิญญาณของอาร์เทมิสและสกอร์พิโอที่สูง เจสันจึงต้องมีหน่วยพลังงานวิญญาณ 200 หน่วยเพื่อเก็บโซลบอนด์ทั้งสองของเขาไว้ในโลกวิญญาณของเขา เปลวไฟต้นกําเนิดสีดําของเขาต้องการหน่วยพลังงานวิญญาณ 0.01 หน่วย

เปลวไฟต้นกําเนิดสีดําของเขามีพลังมหาศาลอยู่แล้ว โดยไม่ต้องผนวกหน่วยพลังงานวิญญาณและเจสันต้องการบํารุงด้วยพลังงานวิญญาณ

ปัญหาเดียวคือเขาต้องการกําาวไปทีละก้าว

หากเปลวไฟต้นกําเนิดสีดําของเขาสามารถปรับปรุงขนาดร่างกายและมานาคอร์โดยไม่ต้องรับบัพติศมา เจสันคงไม่คิดจะทําอะไร แต่ตามคําบอกของดาเลีย ครั้งเดียวที่เขาจะได้รับความแข็งแกร่งและขนาดแกนกลางที่เพิ่มขึ้นก็คือบัพติศมาแต่ละครั้ง

ในขณะที่ความสามารถของเปลวไฟจะเพิ่มขึ้นตามปริมาณของหน่วยพลังงานวิญญาณที่มันถูกผนวกรวมเข้าด้วยกัน

เมื่อนึกถึงเปลวไฟต้นกําเนิดสีดําของเขา เจสันก็นึกถึงบางสิ่งที่เขาต้องการตรวจสอบ เมื่อเขาเข้าสู่โลกวิญญาณอีกครั้ง

ก่อนหน้านี้ เขาไม่แน่ใจว่าเปลวไฟต้นกําเนิดสีดํานั้นเทียบได้กับสายใยวิญญาณปกติหรือไม่ เพราะต้องใช้สัญญาผูกวิญญาณปกติ แต่หลังจากตรวจสอบสิ่งที่เขาต้องการจะทราบ เจสันก็ประหลาดใจที่เห็นว่าการเชื่อมต่อบางๆ ระหว่างเขากับเปลวไฟต้นกําเนิดส์ดํานั้นหนาขึ้น แม้ว่าเขาจะคาดหวังผลลัพธ์นี้อยู่แล้วก็ตาม

ดวงตาของเขาเบิกกว้างและจิตใจของเขาก็มีคําถามมากมาย  หือ? 

หลุดออกมาจากริมฝีปากของเขา ซึ่งเชนและดาเลี้ยสังเกตเห็นเนื่องจากค่าแกนมานาที่สูงขึ้นและประสาทสัมผัสพิเศษ

พวกเขาไม่เคยหันเหความสนใจของศิษย์ในระหว่างกระบวนการกลั่นพลังวิญญาณ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะทําเสร็จแล้ว เมื่อพวกเขาเข้าใกล้เจสันมากขึ้น

 เป็นอะไรไป เจสัน มีอุปสรรคหรืออะไรขัดขวางในการฝึกฝนเทคนิคเฮฟเว่นเฮล หรือมีอะไรเกิดขึ้นไหม 

ดาเลี้ยถามในขณะที่ เชนยืนอยู่ข้างๆ เธอที่อยากรู้อยากเห็นพอๆกัน ขณะที่เจสันมองตรงเข้าไปในดวงตาของดาเลีย

โดยไม่ได้พยายามปกปิดอะไรเลย ความอยากรู้ของเจสันเกี่ยวกับคําตอบของคําถามบางข้อก็เต็มไปทั้งความคิดของเขา และถูกครอบงําด้วยค่าถามอื่นๆ

 เป็นไปได้ไหมที่เปลวไฟต้นกําเนิดจะสร้างการรวมพลังวิญญาณเข้าด้วยกัน? 

เขาถามเพราะสายใยสัมพันธ์ระหว่างเขากับต้นกําเนิดเปลวไฟนั้นหนาขึ้น ไม่เพียงแต่บ่งชี้ว่าการสายใยและความสัมพันธ์ของเขาและเปลวไฟต้นกําเนิดนั้นได้เพิ่มมากขึ้นอย่างมาก

ดาเลี้ยผงกศีรษะของเธอและไตร่ตรองว่าจะตอบคําถามนี้อย่างไรเพื่อสนองความอยากรู้ของเจสัน

 ก็…ตอบยากนะ..ใช่ เพราะความเชื่อมโยงระหว่างผู้ผูกมัดกับเปลวไฟต้นกําเนิดพลังวิญญาณจะแข็งแกร่งขึ้นด้วยความเข้ากันได้ที่จะเพิ่มขึ้นตามการใช้งานอย่างต่อเนื่อง

ในเวลาเดียวกัน ฉันต้องการตอบสิ่งนี้ด้วยคําว่า  ไม่  เพราะถึงแม้หลังจากใช้เปลวไฟต้นกําเนิดสีเงินของฉันมานานกว่าร้อยปี ฉันก็ไม่สามารถสร้างการประสานที่เสริมความแข็งแกร่งกับมันได้ และฉันก็ไม่เคยได้ยินเรื่องใดเรื่องหนึ่งมาก่อน มนุษย์สามารถทําสิ่งที่คล้ายกันได้

ไม่มีใครรู้ว่ามันเป็นไปได้จริง ๆ หรือไม่ แต่ตามความรู้ของเราเกี่ยวกับโลกแห่งวิญญาณและสายใยวิญญาณ มันควรจะเป็นเช่นนั้น

บางคนพยายามทดลองด้วยเปลวไฟต้นกําเนิดเพื่อสร้างการประสานวิญญาณที่เสริมความแข็งแกร่งโดยไม่มีผลลัพธ์ใดๆ

ด้วยเหตุนี้ มนุษยชาติจึงละทิ้งการทดลองของพวกเขาไปชั่วขณะ จนกว่าภัยคุกคามจากเผ่าพันธุ์อัจฉริยะ และสัตว์ร้ายจะลดน้อยลงจนกว่าความสมงบสุขจะกลับมา พวกเขาอาจจะทําการทดลองต่อไป

นักทฤษฎีบางคนคิดว่าการเข้ากันได้โดยกําเนิดของโลกวิญญาณกับเปลวไฟต้นกําเนิดนั้นมีความสําคัญ ในขณะที่นักทฤษฎีอื่นๆ กล่าวว่าการใช้เปลวไฟต้นกําเนิดอย่างต่อเนื่องจะเป็นทางออกสุดท้ายของการเอาชีวิตรอด 

เจสันพยักหน้าหลังจากฟัง ในขณะที่เขาจําได้ว่าโลกวิญญาณของเขาสั่นเล็กน้อยเมื่อรับรู้ถึงการมีอยู่ของเปลวไฟต้นกําเนิดสีดําที่พลังยังไม่ตื่น

นั่นเป็นสัญญาณหรือไม่

เขาสงสัย แต่เห็นได้ชัดว่าไม่มีคําตอบ และเขาทําได้เพียงเพิกเฉยต่อความคิดนี้ในขณะนั้น เมื่อสร้อยข้อมือ ควอนตัมของเขาสันอย่างรุนแรงในทันใด

เมื่อมองดูสร้อยข้อมือควอนตัม เขาสังเกตเห็นว่าเป็นเพียงประกาศจากโรงเรียนแนวหน้า ซึ่งเขาต้องการเพิกเฉย แต่มีบางอย่างดึงดูดความสนใจของเขา

[ประกาศโรงเรียน: คลาสการต่อสู้พิเศษจะถูกยกเลิกในอีกสามวันข้างหน้า คลาสการต่อสู้ปกติจะดําเนินต่อไปโดยมีที่นั่งคลาสการต่อสู้พิเศษเข้าร่วม]

 นั่นเป็นเพราะรอยแยกระดับสี่ดาวหรือเปล่า  เจสันถามตัวเองด้วยความรู้สึกแปลกๆ ที่อีกไม่กี่วันข้างหน้าอาจเปลี่ยนแปลงอะไรมากมายสําหรับเขา

ตอนที่ 179 ข้อจํากัด

ก่อนที่เขาจะมีเวลาตอบโต้ เจสันก็ถูกลากผ่านประตูมิติกับอาร์เทมิสเมื่อพวกเขาปรากฏตัวขึ้นในพื้นที่เสียหายไม่ไกลจากกําแพงเมืองไซโรที่พังยับเยิน

มีอาคารหลายหลังถูกพัดพาจนฝุ่นตลบไปด้วยโครงสร้างต่างๆ มากมายซึ่งมีรอยแตกตั้งแต่ระดับเล็กน้อยไปจนถึงรุนแรง

แม้ว่าทุกคนบนท้องฟ้าจะมองเห็นสารประกอบมานาที่หนาแน่นและอัดแน่นแต่อยู่เหนือพื้นดินเพียงสิบเมตร

ด้วยดวงตาที่มีมานาพิเศษ เจสันสามารถบอกได้ทันทีว่าความหนาแน่นของมานานั้นสูงมากซึ่งทําให้เขาตกใจเล็กน้อยเนื่องจากเขาไม่สามารถเปรียบเทียบสิ่งนี้กับสัตว์ร้ายตัวไหนเลย

แม้แต่มานาที่ถูกบีบอัดของราชาก็อบบลินก็ดูอ่อนแออย่างมากเมื่อเทียบกับสิ่งนี้อาจจะเป็นเพราะการเชื่อมต่อมานา

หลายคนเรียกการเชื่อมต่อมานานี้ว่าสะพานโลกและเจสันชอบชื่อนี้แม้ว่าผลลัพธ์จะน่ากลัวก็ตามความแตกแยกตรงหน้าเขาดูเหมือนจะอยู่ในระดับสี่ดาวเป็นอย่างน้อย

ซึ่งหมายความว่าอีกด้านหนึ่งของสะพานโลกจะต้องมีสัตว์ร้ายจํานวนมากและจะต้องมีระดับเวทมนตร์เป็นอย่างน้อย

ในท้ายที่สุด เขาคิดว่าแม้แต่อันดับสี่ดาวก็อาจสร้างความเสียหายให้กับเมืองไซโรได้ เพราะไม่รู้ว่าจู่ๆจะมีสัตว์ร้ายโผล่ออกมาจากรอยแยกชั่วคราวกตัว

ขณะที่เจสันทําได้เพียงมองดูรอยแยกที่เกิดขึ้นด้วยความตกตะลึงเชนก็สวมเสื้อคลุมหนาทึบเพื่อปกปิดพวกเขาจากสายตาของสาธารณชน

เชน ดาเลีย และเจสันค่อยๆ เข้าใกล้รอยแยก

ตามสายตาของเขา ความหนาแน่นของมานาทั้งหมดทวีความรุนแรงขึ้นเมื่อความบริสุทธิ์เพิ่มขึ้น

พื้นที่ฉีกขาดดูแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ขณะที่เจสันมองเห็นล่าธารมานาหนาทึบที่อยู่ด้านหลังอาคารหลังหนึ่ง

นอกจากนี้ยังมีอย่างอื่นภายในรอยแยก แต่เจสันไม่สามารถรับรู้ได้ว่ามันคืออะไร

เขาแทบจะไม่เห็นสีที่ต่างกันสามสี ที่เปล่งประกายจากส่วนลึกในรอยแยก แสงสีทองที่ค่อนข้างคุ้นเคยสีเงินลึกลับและสีดําที่น่าขนลุกและน่ากลัว

อย่างไรก็ตาม พวกมันดูเหมือนรูปแบบความสัมพันธ์ที่บริสุทธิ์ที่สุดที่เขาสังเกตเห็นในโลกวิญญาณของเขาแต่เจสันไม่แน่ใจในข้อเท็จจริงนี้เขาไม่กล้าพูดเรื่องไร้สาระต่อหน้าอาจารย์ของเขาที่ดูจริงจังมาก

ระหว่างที่เชนตรวจสอบรอยแยกที่ก่อตัวขึ้น มนุษย์คนอื่นๆ ก็เห็นได้วิ่งเข้าหารอยแยกด้วยความเร็วที่น่าสะพรึงกลัวบางคนมีปีกบนหลังหรือส่วนล่างของสัตว์ประเภทว่องไว

เมื่อสแกนด้วยตามานา เจสันสามารถบอกได้ว่าความแข็งแกร่งของพวกเขาเกือบจะเทียบเท่ากับของทิลล์เนื่องจากเขาคาดว่าความแข็งแกร่งของพวกเขาอาจยังอยู่ในระดับแกรนด์เมกัสและใกล้เคียงกับระดับลอร์ด

โชคดีที่พวกเขาไม่สังเกตเห็นตัวตนของพวกเขาด้วยเสื้อคลุมสีเข้มของเชนซึ่งห่อหุ้มพวกเขาไว้อย่างสมบูรณ์

ขณะที่เชนตรวจสอบรอยแยกที่เกิดขึ้นจากระยะทางสั้นๆ ยานของพวกแกรนเมกัสที่มาถึงเมื่อไม่กี่วินาทีก่อนก็ตัดสินใจที่จะรักษาระยะห่างไว้ในขณะที่ดึงเครื่องจักรสองสามเครื่องจากวงแหวนอวกาศเพื่อทดสอบรอยแยก

ผ่านไปมากกว่าหนึ่งนาทีก่อนที่เชนจะกลับไปหาเจสันและดาเลีย พวกเขาเฝ้าดูด้วยความสงสัยในขณะที่เหล่าแกรนเมกัสได้ล้อมรอยแยกด้วยเครื่องมือที่พวกเขานํามา

โดมรูปทรงประหลาดโผล่ออกมาจากเครื่องจักร และเจสันก็มองเห็นอักษรรูนภายในโดมได้ชัดเจน เขาขมวดคิ้วด้วยความสงสัยว่าเครื่องมือเหล่านี้เอาไว้ทําอะไรในขณะที่เชนกล่าว

 กลับกันเถอะ ฉันได้ตรวจสอบรอยแยกอย่างสมบูรณ์แล้วและได้ค้นพบสิ่งที่สําคัญที่สุด มันแปลกอย่างแน่นอนแต่ในทางกลับกันมันอาจนําสมบัติที่ไม่คาดคิดมาให้…ใครจะรู้ 

เมื่อพูดอย่างนั้น เชนก็เปิดประตูมิติ และทุกคนก็ผ่านเข้าไป ขณะที่เจสันละสายตาจากสิ่งที่อยู่ตรงหน้าไม่ได้

มีบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ที่ดึงดูดความสนใจของเขา แต่เจสันไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร ขณะที่เขาก้าวผ่านประตูมิติ

ดวงตาของเจสันยังคงจับจ้องอยู่ที่ความผันผวนของมานา ในขณะที่ได้ยินเสียงของเชนอยู่ข้างหลังเขา

 ถ้าเจ้าอยากรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับรอยแยก อย่างน้อยก็ควรมองมาที่ข้า ขณะข้าพูด นั่นมากเกินไปไหม? เชนพูดพลางคร่ําครวญถึงพฤติกรรมของเจสันขณะหันหลังกลับโดยไม่ลังเล

แม้ว่ากระบวนการก่อตัวของรอยแยกที่อยู่ตรงหน้าเขาจะน่าดึงดูดใจและน่าสนใจอย่างยิ่งการเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับมันก็ยังดีกว่าการจ้องมองอย่างโง่เขลาอย่างแน่นอน

หลังจากสังเกตว่าเจสันสนใจ เชนเริ่มอธิบายทุกอย่างที่เขาเข้าใจภายในเวลาอันสั้น

 การประมาณการครั้งก่อนของข้า เกี่ยวกับรอยแยกที่เป็นรูปธรรมนั้น ต้องถูกต้องอย่างแน่นอนเนื่องจากความผันผวนนั้นเทียบได้กับรอยแยกระดับสี่ดาวที่ฉันเคยเห็นบ่อยพอแล้ว

แต่มีบางอย่างที่ทําให้ฉันไม่แน่ใจเกี่ยวกับกระบวนการทั้งหมด

หากความเข้าใจของฉันไม่ผิดทั้งหมด มนุษย์ระดับเมกัสหรือสิ่งมีชีวิตระดับเวทมนตร์จะไม่สามารถผจญภัยผ่านรอยแยกชั่วคราวซึ่งจะทําให้การเดินทางไปและกลับระหว่างรอยแยกส่าหรับตําแหน่งดังกล่าวมีขอบอย่างมาก

หากทั้งมนุษย์ในระดับเมกัสหรือสัตว์ที่มีระดับเวทย์มนต์ไม่สามารถเข้าไปยังอีกฝั่งได้  

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจสันก็ประหลาดใจเพราะเขาไม่เคยได้ยินเรื่องข้อจํากัดของรอยแยกเลยสิ่งนี้ทําให้เขาดูสับสนเล็กน้อยซึ่งเชนสังเกตเห็นขณะอธิบายอย่างใจเย็น

 เจสัน เจ้าอาจไม่ได้ตระหนักถึงความสําคัญของข้อจํากัด แต่มนุษยชาติอาจรอดได้ก็ต้องขอบคุณสิ่งนั่นเท่านั้นที่รอยแยกชั่วคราวระดับอบได้ปรากฏขึ้นบนคาเนียร์เมื่อกว่าศตวรรษก่อนทําให้ทุกคนในทวีปตกตะลึงเนื่องจากขนาดของรอยแยกนั้นใหญ่มาก

โชคดีที่มีสัตว์ร้ายระดับลอร์ดเพียงไม่กี่ตัวเท่านั้นที่สามารถผ่านมาได้ ในขณะที่มนุษยชาติแทบจะไม่สามารถรับมือกับความหายนะที่สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นได้

รอยแยกทุกที่มีข้อจํากัดของตัวมันเอง เนื่องจากมานาที่สะสมมาโดยกําเนิดและดูเหมือนว่าเมืองไซโรโชคดีมากสิ่งเหล่านี้ป้องกันสัตว์อสูรระดับเวทย์มนตร์ไม่ให้โผล่ออกมาจากประตูภายในรอยแยกได้เนื่องจากสิ่งมีชีวิตที่หายากและน่าสะพรึงกลัวบางตัวอาจจะสามารถปกปิดตัวเองและเดินทางไปทั่วเมืองโดยไม่มีใครสังเกต เห็นพวกมัน

ในช่วงเริ่มต้นของการระบาดของมานา รอยแยกชั่วคราวเป็นหนึ่งในเหตุการณ์ที่ร้ายแรงที่สุดที่อาจเกิดขึ้นกับมนุษยชาติและตอนนี้เท่านั้นที่เราจะเข้าใจอันดับและข้อจํากัดของพวกมันได้คร่าวๆ

ถ้าเมืองไซโรเป็นจุดศูนย์กลางของรอยแยกระดับขุมนรก เราจะหนีไปทันทีโดยไม่หันกลับมามองแอสทริกซ์อีกเลยเพราะอันตรายจะไม่คุ้มกับผลประโยชน์ที่อาจเกิดขึ้น

อย่างไรก็ตาม ด้วยรอยแยกระดับสี่ดาวนี้อาจมีโอกาสที่มนุษย์อัจฉริยะระดับปรมาจารย์บางคนจะได้รับประโยชน์มากมายจากการเข้าไปในรอยแยกชั่วคราวแม้ว่าจะเป็นเรื่องที่อันตรายอย่างยิ่งก็ตามซึ่งก็ไม่ต้องสงสัยเลย 

เมื่อฟังเชนอย่างตั้งใจ ความอยากรู้ของเจสันเกี่ยวกับความแตกแยกชั่วคราวก็เพิ่มขึ้น เมื่อมีความคิดมากมายแวบเข้ามาในหัวของเขา และเขาก็ได้ถามสิ่งต่างๆ กับเชนไปมากมาย

 ถ้าผมเข้าไปในนั้นจะเป็นอันตรายมากไหม? หรือผมอาจจะได้อะไรมากมายจากมัน? แล้วช่วงเวลาที่รอยแยกชั่วคราวจะเปิดขึ้นล่ะ?มีวิธีหาว่ามันจะคงอยู่นานเท่าไหร่ไหม 

เมื่อมองไปที่เชนด้วยสายตาที่คาดหวัง เจสันก็รอรับค่าตอบ

ตอนที่ 178 ความแตกแยก

แม้จะยังเช้าอยู่ เจสันก็ยังอยากเข้าไปในห้องตีเหล็ก เพราะเขาต้องการที่จะชําระแร่ให้บริสุทธิ์ให้ได้มากที่สุดและต้องการทํากริชและจารึกอักษรรูน

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะทําเช่นนั้น พื้นดินด้านล่างได้เกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ในขณะที่น้ําในทะเลสาบได้เกิดการกระเพื่อมเล็กน้อย

ตาของเขารู้สึกพร่ามัวจากการปรากฏขึ้นของมวลมานาที่หนาแน่นในระยะที่ไกลมาก เขามองดูเชนและดาเลียด้วยความสับสน ซึ่งดูเหมือนทั้งเชนและดาเลียก็ตกใจพอกัน

ความหนาแน่นของมานาเพิ่มมากขึ้นทําให้เกิดแรงกดดันที่รุนแรง และเจสันไม่สามารถหันไปทางที่เกิดการผันผวนของมานาได้ ดวงตาของเขาตรวจพบบางสิ่งที่แปลกประหลาดอย่างยิ่งซึ่งอยู่ห่างจากเขาหลายกิโลเมตร

โดยปกติ เขาไม่สามารถมองเห็นมานาได้ในระยะที่ไกลขนาดนั้น ซึ่งปกติเขาจะสามารถเห็นได้เพียงระยะรัศมีไม่ไกลจากร่างกายของเขา

นี่เป็นเพราะมานาบริสุทธิ์และมีมวลมหาศาล ซึ่งทําให้เจสันตกใจเป็นอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม ปัญหาที่ใหญ่กว่าในตอนนี้คือเจสันเห็นจุดเล็กๆ ห่างจากตําแหน่งปัจจุบันของเขาหลายกิโลเมตร ขณะที่เขาพยายามโฟกัส เขาเห็นว่าจุดนั้นกําลังขยายใหญ่ขึ้น ในขณะที่ความหนาแน่นของมานาที่เขารับรู้นั้นดูเหมือนจะหนาขึ้นทุกนาที

 บ้าหน่า 

เจสันโพล่งออกมาและอาจารย์ทั้งสองยของเขาสังเกตเห็นว่าเจสันมองตรงไปในทิศทางที่พวกเขามองเห็นความผันผวนของมานาจํานวนมหาศาล ในขณะที่เชนได้ถามเจสันว่า

 เจ้าเห็นจุดสีน้ําเงิน-ด่าที่มีความหนาแน่นมานาที่หนาแน่นมากๆและมีความบริสุทธิ์สูงไหม 

เจสันได้ตอบขระที่ไม่ได้หันหน้าไปหาเชนเพราะไม่อยากเสียจุดโฟกัสในขณะที่เขาจ้องมองจุดน้ําเงินนั้นอย่างไม่ละสายตา

 ใช่ครับ…และจุดนี้ก็ค่อยๆ ขยายใหญ่ขึ้น 

อย่างไรก็ตาม คําตอบของเขาทําให้ทั้งเชนและดาเลียถอนใจลาออก เจสันเริ่มสงสัยและกําลังจะถามในขณะที่เชนซึ่งพูดก่อน

 หากประสาทสัมผัสของข้ายังทํางานได้ดี ตามความผันผวนเหล่านี้และจุดสีดําที่เจ้าเห็นคือการแสดงของรอยแยกชั่วคราว

สิ่งเดียวที่แปลกประหลาดคือตําแหน่งของรอยแยก….มันอยู่ในพื้นที่ตอนกลางของเขตรอบนอกตรงที่พวกก็อบลิ้นทําลายทุกอย่าง… 

การได้ยินเชนพูด ทําให้เจสันสูดลมหายใจลึก และยังจ้องมองไปที่จุดน้ําเงินที่ค่อยๆ ขยายใหญ่ขึ้นซึ่งส่วนภายในดูเหมือนจะซับซ้อนแต่มันก็น่าดึงดูด

หากรอยแยกนี้นี้สูงกว่าระดับห้าดาว เมืองไซโรอาจจะต้องพบกับภัยพิบัติร้ายแรง

เท่าที่เจสันรู้ รอยแยกระดับหนึ่งดาวสามารถเพิ่มพลังให้กับสัตว์ป่าระดับต่ําให้แข็งแกร่งขึ้นได้

แต่รอยแยกระดับ 5 ดาวนั้น จะเพิ่มพลังให้กับสัตว์เวทย์มนต์และเป็นแห่ลงที่อยู่อาศัยของสัตว์ร้ายระดับสูงที่อันตราย

ปัญหาหลักสําหรับสถานการณ์โดยรวมของแอสทริกซ์นั้นจะเกิดขึ้นเมื่อเกิดรอยแยกระดับเฮล (ระดับความยาก = นรกสุดๆ ยิ่งกว่า 5 ดาว)

สําหรับรอยแยกระดับสูงสุดนั้นถูกเรียกขานกันว่า ขุมนรก เจสันไม่อยากจินตนาการว่าสิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัวชนิดใดที่อาศัยอยู่ในรอยแยกระดับนั้น

รอยแยกระดับเฮลนั้นแตกต่างจากระดับดาว เนื่องจากไม่ทราบความสามารถและค่าพลังของสิ่งมีชีวิตในนั้นได้เนื่องจากมีสิ่งมีชีวิตระดับผู้พิทักษ์และระดับลอร์ดอาศัยอยู่

และถึงแม้จะมีสิ่งมีชีวิตระดับนั้นอยู่เหล่ามนุษย์ก็ไม่สามารถเข้าไปเพื่อค้นหาสมบัติหรือสิ่งของที่มีค่าหายากจากในนั้น เนื่องจากสิ่งมีชีวิตที่มีระดับผู้พิทักษ์และระดับลอร์ดนั้นแข็งแกร่งมาก แข็งแกร่งยิ่งกว่ามนุษย์ที่อยู่ในระดับจักรพรรดิ

นอกจากนี้ เขายังพบว่าเชนเป็นหนึ่งในสิ่งมีชีวิตที่ทรงอิทธิพลที่สุดที่มนุษย์มี ในขณะที่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่แข็งแกร่งกว่าเขา

เขายังไม่แน่ใจว่าระดับต่อไปจะเรียกว่าอะไร แต่เชนค่อนข้างแน่ใจว่ายังไม่มีตําแหน่งใหม่ที่จะค้นพบซึ่งใครบางคนสามารถสร้างผลึกคริสตัลขนาดใหญ่ภายในแกนมานาได้

ถ้ารอยแยกระดับเฮลยังมีสัตว์ร้ายระดับลอร์ด แล้วรอยแยกระดับอบสล่ะ?

แม้แต่สัตว์ร้ายระดับลอร์ดก็แข็งแกร่งกว่ามนุษย์ที่ทรงพลังที่สุดเช่นกัน เนื่องจากช่องว่างที่เพิ่มขึ้นในความแข็งแกร่งโดยกําเนิดของมนุษย์และของสัตว์ร้ายที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติด้วยความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้น

เขาไม่ต้องการที่จะจินตนาการถึงความน่าสะพรึงกลัวของรอยแยกระดับอบิส ที่สามารถกวาดล้างมนุษย์ได้จนหมดเกาะคาเนียร์

เชนยังบอกเขาด้วยว่าเคยมีช่วงเวลาที่สัตว์ร้ายระดับลอร์ดได้สร้างความหายนะให้กับคาเนียร์ ต้องใช้ความร่วมมือจากหลายครอบครัวใหญ่เพื่อจัดการสัตว์ร้ายให้ถอยออกไป แต่ไม่สามารถจัดการได้

เจสันรู้สึกประหลาดใจที่ได้ยินเรื่องนี้ แต่ก็ไม่ยากที่จะเข้าใจว่ามนุษย์ถูกผลักให้อยู่ใต้ห่วงโว่อาหารหลังจากที่เผ่าพันธุ์อัจฉริยะจากต่างโลกได้เกิดขึ้น เนื่องจากมนุษย์ไม่สามารถใช้มานาได้ในขณะนั้น

เมื่อคิดถึงเผ่าพันธุ์อัจฉริยะ เจสันสงสัยว่าพวกมันแข็งแกร่งเพียงใด มีเพียงไม่กี่สายพันธุ์จากหลายเชื้อชาติที่ทําสงครามกับมนุษยชาติในคราวเดียวในขณะที่เขาเองก็ไม่เคยเห็นพวกนั้นมาก่อนเลย

จากความรู้ของเขา เจสันรู้สึกหวาดกลัว แต่เขาสังเกตเห็นเชนสงบซึ่งอาจเป็นประโยชน์ส่าหรับพลเมืองของแอสทริก

เมื่อได้ยินเขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก เจสันจึงตัดสินใจเลี่ยงการจ้องมองจากรอยแยกที่ก่อตัวขึ้น

เมื่อสังเกตเห็นว่าศิษย์ของเขามองมาที่เขาด้วยสายตาที่สงสัย เชนเริ่มอธิบาย

 รอยแยกที่เจ้าเห็นน่าจะเป็นเพียงรอยแยกระดับดาวที่มีสัตว์ร้ายระดับสูงแต่ไม่ถึงกับเป็นระดับสัตว์เวทย์มนตย์ ซึ่งมีความสามารถในการต่อสู้หลัก

อย่างไรก็ตาม ข้ายังไม่แน่ใจในตอนนี้ เพราะอยู่ไกลเกินกว่าจะรับรู้รายละเอียดเล็กๆ น้อยๆได้หวังว่าข้าจะคิดถูกเมืองไซโรจะได้รับความเสียหายมากเกินไปหากเป็นรอยแยกระดับห้าดาว  

อย่างน้อย แอสทริกซ์จะรอด ตราบใดที่ไม่มีรอยแยกชั่วคราวระดับเฮล 

ขณะที่เจสันมองตรงเข้าไปในดวงตาของเชน เชนดูอยากรู้เกี่ยวกับรอยแยกชั่วคราว ขณะที่เขาประกาศว่า

 ลองดูสิ ข้าสามารถพาพวกเราทุกคนไปที่นั่นได้… 

เขายังพูดไม่จบ เมื่อประตูมิติขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขา โดยเชนจับเจสันและอาร์เทมิสด้วยมานาที่ปล่อยออกมา ขณะที่เขาม้วนตัว โอบรอบเอวของดาเลียเอาไว้

 ไปกันเถอะ!! 

ตอนที่ 177 สิ่งที่ต้องหา

เจสันรู้สึกประหลาดใจเมื่อพบว่าสกอร์พิโอได้วิวัฒนาการมาเป็นสัตว์ร้ายระดับสัตว์เวทย์มนต์โดยข้ามการวิวัฒนาการขั้นกลาง แต่มีบางอย่างที่เขารู้เท่านั้น ซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เขารู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

แม้ว่าสกอร์พิโอเป็นเพียงแมงปองไพลินที่ไม่สมบูรณ์ในตอนนี้ แต่มันก็มีศักยภาพที่จะเป็นสัตว์ร้ายระดับสูงสุด

ซึ่งหมายความว่าแม้ว่าสกอร์พิโอจะมีวิวัฒนาการ มันก็สามารถไปถึงจุดสูงสุดของสัตว์ร้ายระดับสูงสุด โดยไม่ต้องชำระล้างแกนมานา

อย่างไรก็ตาม เมื่อพบว่าสายใยวิญญาณดวงที่สองของเขามีวิวัฒนาการสูงอยู่แล้วตั้งแต่แรกเริ่มแรกที่เป็นพาราสกอร์จิ๋วระดับ 3 ดาว ทำให้เขารู้สึกปลาบปลื้มใจ

เจสันแค่ป้อนผลไม้บากรีสีขาวให้กับมันเพื่อเพิ่มศักยภาพในการปลุกพลัง และตอนนี้สกอร์พิโอได้บรรลุศักยภาพของสัตว์ร้ายระดับสูงสุดแล้วงั้นหรือ?

เขาไม่อยากเชื่อตาหรือหูของตัวเอง และเหลือบมองอุปกรณ์จัดเก็บของเขาที่มีหินมานาระดับสูงเหลืออยู่เพียงพวงเดียว

ร่างกายที่พิเศษของดาเลียมีประโยชน์อย่างยิ่ง แต่สิ่งที่ต้องใช้ที่ต้องใช้นั้นมากมายเกินไป เจสันไม่แน่ใจว่าจะต้องใช้เวลานานเท่าใดในการเสริมพลังให้สกอร์พิโอให้สูงกว่าศักยภาพขึ้น เนื่องจากมานาที่ต้องใช้นั้นมากมายยิ่งกว่าตอนแรก

แต่แทนที่จะเน้นมากเกินไป เจสันมีปัญหาอื่นที่ต้องจัดการ เช่น การรวบรวมหินมานาจำนวนมากเพื่อชำระแกนมานาของสกอร์พิโอเพิ่ม

การทำเช่นนี้จะเป็นการเสียเวลา และเจสันเองก็ต้องซื้อทรัพยากรในการใช้เพิ่มมากขึ้นเพื่อที่จะทำให้การวิวัฒนาการเสร็จสมบูรณ์

นอกจากนี้ยังมีอาร์เทมิสซึ่งเขาต้องป้อนแกนมานาระดับเวทมนตร์ซึ่งมีราคาแพงมากเช่นกัน

ในท้ายที่สุด เจสันต้องการเงินอย่างมาก และการหลอมอาวุธจะเป็นวิธีที่ง่ายที่สุดในการหาเงิน ด้วยสายตาที่น่าสงสาร เขามองที่เชนด้วยดวงตาที่พูดถึงความสิ้นหวังของเขา

เชนยังพบว่าเงินของเจสันจะลดลงอย่างรวดเร็วหลังการชำระล้างแกนมานา แต่เมื่อพบว่าศิษย์ของเขาต้องจัดหาสมบัติเวทย์มนต์ระดับสูงให้กับสายวิญญาณที่สองของเขา ก็จะจบลงด้วยการทำให้เจสันนั้นหมดเงิน

เมื่อสังเกตเห็นการจ้องมองของเจสัน เชนเพียงพยักหน้าเบา ๆ ก่อนหันหลังให้ดาเลียซึ่งดูอ่อนแอแต่ยังมีพลัง

เมื่อนึกถึงวิธีปรับปรุงปัญหาทางการเงิน เจสันก็นึกถึงการแข่งขันบิ๊กทรีซึ่งให้รางวัลแก่นักเรียนชั้นนำด้วยสมบัติวิเศษราคาแพงที่หายากมากมาย เขาสามารถแลกเปลี่ยนหรือขายรางวัลเพื่อรับสิ่งที่เขาต้องการ

ในขณะเดียวกัน สกอร์พิโอรู้สึกอึดอัดภายใต้การจ้องมองของดาเลีย ขณะที่มันวิ่งกลับไปหาเจสัน มีเพียงวงกลมเวทมนตร์สีเขียวอมฟ้าเท่านั้นที่ปรากฏขึ้นด้านล่าง

เมื่อเข้าสู่โลกวิญญาณ สกอร์พิโอรู้สึกดีขึ้นทันทีเมื่อโลกวิญญาณเป็นบ้านของมัน ซึ่งไม่มีคนแปลกหน้าสามารถแทรกซึมเข้าไปได้

ปัญหาเดียวที่มันมีในโลกวิญญาณคือออร่าที่น่าสะพรึงกลัวและน่าขนลุกซึ่งแผ่ออกมาจากเปลวไฟต้นกำเนิด ทำให้สกอร์พิโอรู้สึกแปลกและอึดอัดยิ่งเมื่อมันเข้ามาใกล้

ตราบใดที่สกอร์พิโอรักษาระยะห่างจากเปลวไฟสีดำซึ่งอยู่ใจกลางโลกแห่งวิญญาณ ทุกอย่างก็จะเรียบร้อย โชคดีที่โลกวิญญาณนั้นใหญ่พอที่จะทำให้มันมีพื้นที่เพียงพอสำหรับอยู่อาศัย

ยังเป็นเวลาเช้าตรู่และหลังจากความอยากรู้ของดาเลียถูกทำเติมเต็มแล้ว เธอจึงให้รายการวัสดุแก่เจสัน ประกอบด้วยรายการที่จำเป็นในการเปิดผนึกสายเลือดที่มีระดับสูง ที่ไม่ใช่องค์ประก อบที่เหล่าเฟลอร์จะต้องรวบรวม

เธอไม่สนใจว่าคนอื่นจะรู้ว่าต้องใช้ส่วนผสมอะไรบ้างในการเปิดผนึกสายเลือดของสายใยวิญญาณของเกร็ก วิธีการจัดการทุกอย่างรวมกันอยู่ในความคิดของเธอ ในขณะที่ผู้สร้างสัตว์ร้ายระดับสูงอื่นๆ อีกหลายคนอาจใช้วิธีการที่แตกต่างกันในการเปิดผนึกสายเลือดของสัตว์อสูรที่ไม่มีธาตุ

เมื่ออ่านรายชื่อสิ่งของที่ดาเลียส่งให้เขา เจสันก็พบว่าเขาเคยได้ยินเกี่ยวกับวัสดุเหล่านี้ส่วนใหญ่ แต่ราคาของพวกมันค่อนข้างสูงเนื่องจากขาดแคลน

อืม… ดูเหมือนว่าเจ้าเฟลอร์จะต้องสูญเสียเงินครั้งใหญ่

เขาคิดขณะยิ้มแห้งๆ แม้จะใช้เวลาอยู่นอกบ้านเป็นจำนวนมาก แต่เขาก็สังเกตเห็นตั้งแต่สองสามสัปดาห์ที่มาร์คและกาเบรียลลาอยู่บ้านตลอดเวลา ไม่สนใจที่จะล่าหรือจับสัตว์ร้ายใดๆ เพื่อให้ได้เครดิตมา

สิ่งนี้น่าจะเปลี่ยนแปลงได้ในขณะนี้เนื่องจาก เฟลอร์จะต้องทำงานหนักเพื่อให้ความช่วยเหลือทางการเงินแก่เกร็ก

หากไม่ได้รับการสนับสนุนจากครอบครัว เขาจะใช้เวลาหลายปีกว่าเขาจะรวบรวมเงินทุนได้ เพียงพอ ซึ่งจะลดความก้าวหน้าโดยรวมของเขาลงอย่างมาก

แม้ว่าจะได้รับความช่วยเหลือจากพวกเขา แต่ก็อาจต้องใช้เวลาสองสามเดือนในการรวบรวมเงิน

ทันใดนั้น เจสันสังเกตเห็นว่าเขาได้รับรายชื่อสิ่งของอื่นจากดาเลีย และเนื้อหาที่เขียนในแฟ้มนั้นเป็นส่วนผสมวิเศษที่มีราคาแพงกว่านั้น ทำให้เขาขมวดคิ้วอย่างสุดซึ้ง

เมื่อถอนหายใจ เขารู้ทันทีว่ารายการส่วนผสมเวทย์มนตร์รายการที่สองจำเป็นสำหรับสกอร์พิโอเพื่อให้วิวัฒนาการของเขาเสร็จสมบูรณ์

สตาร์โน็ต 1,000 ดวง เจสันใช้ 300 ดวง ในการซื้อเสื้อผ้าที่ทำความสะอาดตัวเองใหม่ หินมานาระดับเวทมนตร์ และอื่นๆ อีกมากมาย ในขณะที่หินมานาที่เขามีอยู่นั้นลดลงเหลือเพียง 5% จากกองขนาดใหญ่

ถึงกระนั้นก็ยังเพียงพอสำหรับเขาที่จะเร่งกระบวนการฝึกฝนของเขาถ้าเขาต้องการหรือให้สกอร์พิโอดูดซับมันเพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับตัวเองในระยะเวลาหนึ่ง

ดังนั้น เจสันจึงต้องการใช้เงินของเขาเพียง 500 สตาร์โน็ตเพื่อซื้อส่วนผสมเวทมนตร์ระดับสูง ประมาณครึ่งหนึ่งของสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดเพื่อให้ได้ทุกอย่างที่จำเป็น

ดังนั้น ยังคงต้องการสตาร์โน็ตอีก 500 ดวงหรือ 50,000,000,000 เครดิต

เมื่อครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง เจสันสงสัยว่าเขาจะได้รับเงินเท่าไรจากการขายแร่ 1 แท่งที่บริสุทธิ์อย่างสมบูรณ์หรือแม้แต่อาวุธถึงมานา ขณะที่เขาเปิดร้านค้าออนไลน์เพื่อเริ่มการค้นคว้าเล็กๆ

สำหรับกริชกึ่งมานาระดับสูงสุด 1 เล่มของเขา เจสันสามารถรับเครดิตได้ประมาณ 500,000 หน่วยเนื่องจากสถานะเป็นอาวุธถึงมานา

หากเป็นอาวุธมานาจริง จะยิ่งราคาสูงขึ้นมากกว่านี้

เมื่อพิจารณาถึงความสามารถในปัจจุบันของเขา เจสันสามารถสร้างอาวุธถึงมานาระดับ 1 ได้อย่างง่ายดายภายในสี่ชั่วโมงโดยไม่มีข้อผิดพลาดใดๆ

แต่ถึงกระนั้น เจสันยังคงรู้สึกเบื่อหน่ายเมื่อเขานึกถึงเรื่องต่างๆ

ถ้าฉันต้องผลิตอาวุธ 10,000 ชิ้น ฉันต้องใช้เวลา 40,000 ชั่วโมงหรือ 1,666 วัน โดยไม่ต้องนอนเลย!!!!!

 ไม่นะ!! 

เจสันร้องด้วยความหงุดหงิดดึงความสนใจของเชน ขณะที่เขาเห็นแววตาตื่นตระหนกของเขา

เชนยิ้มอย่างรู้เท่าทัน มองเห็นสิ่งที่เจสันกำลังคิดอยู่ แม้ว่าจะไม่ได้หมายความว่าเขาจะสามารถช่วยเหลือเจสันเรื่องเงินได้ก็ตาม

ตรงกันข้าม เชนต้องการให้เจสันแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว

หากปราศจากความล้มเหลว ก็จะไม่มีความสำเร็จ และเชนมั่นใจว่าความท้าทายนี้จะสำคัญสำหรับเจสันที่จะเอาชนะ

เจสันสามารถใช้เส้นทางที่ง่ายกว่าด้วยการขายสมุนไพรและแร่จำนวนมากที่เขาสะสมไว้ แต่สิ่งนี้จะง่ายเกินไปและขัดขวางความก้าวหน้าในอนาคตของเขา

เชนไม่พูดอะไรเลย ขณะถือดาเลียเองก็รู้ถึงความคิดปัจจุบันของเจสันด้วย

ตอนที่ 176 ความโปรด

เมื่อเรียกสกอร์พิโอออกมา เจสันก็ถอยออกมา ขณะที่ดาเลียเดินไปหามันอย่างค่อยๆ ก้าวโดยมีเชนช่วยพยุง

เขาไม่สามารถขัดใจเธอในการทําในสิ่งที่เธอต้องการได้ ดังนั้นเชนจึงตัดสินใจในการสนับสนุนเธอในทุกการตัดสินใจของเธอ

ไม่มีอะไรอื่นที่เขาสามารถทําได้

 โอ้!…น่าสนใจ… โครงร่างภายนอกที่ส่องแสงระยิบระยับนี้…  

เชนและเจสันได้ยินเพียงได้ยินดาเลียพึมพํากับตัวเอง ขณะที่เธอตรวจดูสกอร์พิโอต่อไป ในขณะที่ปล่อยมานาเพื่อตรวจหารายละเอียดในนาทีนั้น

เมื่อหันไปหาเจสัน เธอถามว่า

  ขอฉันตรวจดูเลือดของมันออกมาเพื่อทําการทดสอบในเชิงลึกมากขึ้นได้ไหม ฉันค่อนข้างแน่ใจว่าสายใยวิญญาณเล็กๆของเธอมีสายพันธุ์แบบไหน แต่ฉันก็คิดผิดเหมือนกันที่มันมีรูปแบบที่แตกต่างกันออกไป 

เจสันพยักหน้าและได้ส่งความคิดไปยังสกอร์พิโอ และเข็มฉีดยาขนาดเล็กปรากฏขึ้นในมือของดาเลีย

เมื่อเจาะเลือดของสกอร์พิโอ เจสันเพิ่งถ่ายทอดความเจ็บปวดที่สายใยวิญญาณได้รับมาสู่ตัวเขาเอง

เมื่อดาเลียทําเสร็จแล้ว เธอหันไปหาเจสัน และมองไปที่อาร์เทมิสและมีความปรารถนาและความอยากรู้อยากเห็นส่องประกายในดวงตาของเธอ

 อาร์เทมิสเจ้าหญิงผู้น่ารักของฉัน..ขอเลือดเจ้าด้วยได้ไหม 

ดาเลียถามและพยายามหว่านล้อม แต่ทุกอย่างก็ไร้ประโยชน์ เมื่ออาร์เทมิสร้องเสียงดัง ปฏิเสธข้อเสนอทันทีโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่วินาทีเดียว

มันไม่ต้องการให้ใครมาแตะต้องเธอยกเว้นเจสัน หรือให้ใครสักคนมาเจาะเลือดของมันซึ่งเป็นสิ่งที่มันกลัวที่สุด

เจสันเพียงยิ้มให้กับปฏิกิริยาของอาร์เทมิส และเขารู้ว่ามันไม่ชอบ ถึงแม้ว่าเขาจะอยากรู้เกี่ยวกับผลการทดสอบของอาร์เทมิสเช่นเดียวกับดาเลียก็ตาม

ปริมาณมานาในเลือดของมันเพิ่มขึ้นอย่างมาก และหากยังคงเป็นเช่นนี้ต่อไป มานาและเลือดของอาร์เทมิสจะถูกหลอมรวมอย่างสมบูรณ์ ซึ่งจะเพิ่มประสิทธิภาพทุกส่วนของร่างกายของมัน

ด้วยสิ่งนี้ มันน่าจะสามารถเอาชนะสัตว์ร้ายที่แข็งแกร่งกว่าได้

แต่ถึงแม้จะเป็นกรณีนั้น เจสันก็ไม่บังคับให้อาร์เทมิสทําการเจาะเลือด หากมันไม่ต้องการ

ดาเลียรู้สึกผิดหวังด้วยใบหน้าที่หดหู ก่อนที่เธอจะหยิบเครื่องทดสอบขนาดเล็กและกะทัดรัดออกมา ซึ่งจะทดสอบเลือดของสกอร์พิโอเพื่อค้นหาความเหมือนหรือความแตกต่างเมื่อเปรียบเทียบกับสัตว์อื่นๆ

การทดสอบจะใช้เวลาพอสมควร และจู่ๆเจสันก็จําสถานการณ์ของเกร็กได้ ในขณะที่เขาแสดงความกังวล

และเขารู้สึกอึดอัดอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเริ่ม

 ท่านอาจารย์…ผมไม่อยากปิดบังความจริงที่ว่าสกอร์พิโอวิวัฒนาการได้ กับพวกเฟลอร์เพราะมันคงจะยุ่งยาก เกร็กเป็นเพื่อนที่ดีของผมที่ช่วยผมให้มาที่เมืองไซโรและเขาก็มีทอร์รัส สัตว์สายพันธุ์ไมโนทอร์แคระ

เมื่อพบว่าผมได้พบกับผู้สร้างสัตว์อสูร พวกเขาถามผมว่า ถ้าผมสามารถถามอาจารย์ได้ อาจารย์จะสามารถช่วยให้สายใยวิญญาณของเกร็กในเปิดผนึกพลังของมันได้ไหม

ฉันก็อยากช่วยเขาเหมือนกัน แต่ฉันไม่แน่ใจว่าอาจารย์สนใจจะช่วยได้ไหม… 

ดาเลียมองมาที่เขาโดยไม่แสดงอารมณ์ใดๆเลย ซึ่งทําให้เจสันรู้สึกอึดอัดมากขึ้น ขณะที่เธอตอบว่า

 ก็..การช่วยเพื่อนของเธอไม่น่าจะมีปัญหา ถ้าทอร์รัสนั้นเป็นสายพันธุ์ไมโนทอร์แคระที่ถูกผนึกพลังเอาไว้ การเปิดผนึกมันก็ไม่เป็นปัญหามากนัก ตราบใดที่มีความมุ่งมั่น ความทนทานต่อความเจ็บปวดและการจัดหารสิ่งจําเป็นในการเปิดผนึก

หากเธอมีข้อมูลของทอร์รัส เธอก็สามารถแสดงให้ฉันเห็น และฉันจะบอกเธอว่าต้องใช้ส่วนผสมใดบ้างในการที่จะเปิดผนึกพลังหรือช่วยในการวิวัฒนาการของมันได้

ตราบใดที่มีสิ่งจําเป็น ก็จะสามารถปรุงยาหรือยาเม็ดเพื่อเปิดผนึกพลังได้

ด้วยเหตุนี้ เจ้าทอร์รัสนั้นจะต้องทนต่อความเจ็บปวดไม่รู้จบเหมือนสกอร์พิโอ เนื่องจากมันจะได้รับการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย

ข้อเท็จจริงที่สําคัญที่สุดสําหรับการเปลี่ยนแปลงนี้คือปริมาณมานาในบริเวณโดยรอบ

ด้วยมานาที่เพียงพอ จะสามารถช่วยมันในการวิวัฒนาการได้ แต่อย่างที่เธอเห็นว่าต้องใช้มานาในปริมาณที่มากมาย

ดังนั้นเกร็กเพื่อนของเธอควรเริ่มรวบรวมหินมานานอกเหนือจากสมบัติวิเศษ ฉันจะบอกในภายหลัง จะใช้เวลาค่อนข้างนาน

ในท้ายที่สุด กระบวนการเปิดผนึกอย่างช้าๆน่าจะง่ายกว่า แต่เจ็บปวดมากกว่าสําหรับทั้งเกร็กและสายใยวิญญาณของเขาที่จะสามารถอดทนได้

ถึงกระนั้น มันเป็นกระบวนการที่เร็วกว่า เนื่องจากทอร์รัสจะรับการเปลี่ยนแปลงและเข้าสู่กระบวนการเติบโตเต็มที่อีกครั้ง เหมือนกับสายใยววิญญาณทั้งสองของเธอ 

เมื่อดาเลียพูดจบ เธอมองไปที่เจสันซึ่งแสดงอารมณ์ได้หลากหลายพร้อมๆกัน

ด้านหนึ่ง เขามีความสุขอย่างยิ่งที่เกร็กสามารถพัฒนาหรือเปิดผนึกพลังของสายใยวิญญาณได้ แต่ถ้าเพื่อนของเขาต้องทนต่อความเจ็บปวดเช่นเดียวกับที่เขาทํา มันก็เป็นสิ่งที่ลําบากใจ

ในท้ายที่สุด มันอาจจะส่งผลเสียต่อสุขภาพจิตของเกร็ก แต่เจสันก็มั่นใจในความอดทนของเพื่อน

ดังนั้น ทุกอย่างจึงเรียบร้อยดี ในขณะที่เขาส่งข้อมูลล่าสุดเกี่ยวกับทอร์รัสให้ดาเลียได้ดู

เมื่ออ่านข้อมูลแล้วดาเลียก็เผลอหลุดปาก  โอ้  ขณะที่เธออ่านข้อมูลอย่างช้าๆ เพื่อจดจําทุกอย่าง

สองนาทีต่อมา สายตาของเธอกลับมาที่เจสัน ขณะที่เธอพูดว่า

 ก็… มันน่าจะง่ายกว่าที่ฉันคิด… สายใยวิญญาณของเพื่อนเธอได้เริ่มที่จะเปิดผนึกพลังของมันแล้ว อาจจะไม่ได้สังเกตด้วยซ้ํา ดังนั้น สิ่งที่จําเป็นจะลดลงในการที่จะเปิดผนึกพลังอย่างสมบูรณ์และจะเจ็บปวดน้อยลง แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงจะยังคงเหมือนเดิม 

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจสันก็ประหลาดใจและทันใดนั้นเขาก็จําวันที่มีคลาสการต่อสู้พิเศษได้เริ่มต้น

 แล้วอย่างนั้น

เขาถามตัวเองในขณะที่เขาจําได้ว่าเกร็กได้รับที่นั่งคลาสการต่อสู้พิเศษภายในโรงเรียนแนวหน้าหลัก แม้ว่าเขาจะเพิ่งเข้าสู่ระดับผู้ชํานาญ 4 ในเวลานั้นก็ตาม

นี่ต้องเป็นคําตอบ และเจสันรู้สึกกระปรี้กระเปร่าหลังจากที่เข้าใจเหตุผลเบื้องหลังการจัดลําดับที่นั่งคลาสการต่อสู้พิเศษของเกร็ก ที่เขาทําได้ในตอนเริ่มต้น

เกร็กน่าจะยังไม่รู้เรื่องนี้ เจสันคิดอย่างครุ่นคิดและไม่ได้ยินเดือน ที่ออกโดยเครื่องตรวจเลือดขนาดเล็กกะทัดรัด

เมื่อเขาได้ยินดาเลียร้องอย่างร่าเริง เจสันก็เงยหน้าขึ้นมอง เพียงเห็นหน้าจอโฮโลแกรมของอาจารย์

เชนก็ประหลาดใจเช่นกันที่เห็นดาเลียร่าเริง แม้ว่าเธอจะอ่อนแอมาก ขณะที่เธอตอบกลับไป

 เจสัน เธอโชคดีจริงๆ ฉันไม่รู้จริงๆว่าสกอร์พิโอทําได้อย่างไร แต่การวิวัฒนาการของมันนั้นยอดเยี่ยมมาก

หากฉันจําไม่ผิด สกอร์พิโอจะวิวัฒนาการเป็นแมงปองไพลิน เรเดียนซึ่งเป็นสัตว์ร้ายระดับเวทมนตร์ หากได้รับศักยภาพและทรัพยากรเพียงพอ…เธอโชคดีจริงๆ! 

 ฮะ?  เชนและเจสันอุทานพร้อมกันเพราะทั้งคู่แทบไม่เชื่อหูของตัวเอง

God’s eyes ตอนที่ 175 ความหมายที่แท้จริงของผู้สร้างสัตว์อสูร

แจ้งข้อผิดพลาดในการอ่านนิยายเสียง เฉิงไม่มั่นใจว่าควรคิดอย่างไรกับเจสันต่อ เนื่องจากความสามารถที่เขาแสดงนั้นไม่น่าจะเป็นของเด็กธรรมดาที่มีอายุ 14 ปีที่เพิ่งเริ่มเรียนรู้อาชีพทั้ง 3 อาชีพเมื่อไม่กี่เดือนก่อน

อย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่แอนทาเรีย บอกเมื่อเขาถามเธอเกี่ยวกับเจสันเมื่อนานมาแล้ว

นี่เป็นเพราะความรู้ของเจสันที่เขาใช้ในการตอบคําถามการสอบของช่างฝีมือและส่วนใหญ่ มาจากหนังสือเกี่ยวกับการประกอบอาชีพขั้นพื้นฐานที่ผลิตโดยหอคอยช่างฝีมือ

คําตอบของเจสัน มาจากหนังสือเหล่านี้เกือบทั้งหมดโดยไม่มีความรู้เพิ่มเติม

ด้วยเหตุนี้ เฉิงจึงต้องสรุปว่าความรู้ของเจสันเพิ่งได้มาเพิ่มเมื่อไม่นานหรือเจสันจง ใจหลอกลูกสาวของเขาระหว่างการสอบซึ่งเป็นสิ่งที่มีความเป็นไปได้มากกว่า

เขาเรียนรู้ทักษะของช่างตีเหล็กมานานแค่ไหนแล้ว? และเขายังมีความสามารถในการสร้างรูน.. เด็กคนนี้เป็นสัตว์ประหลาด!! 

เฉิงมองเจสันด้วยความอิจฉาและความกลัวผสมกันความสามารถของเด็กชายที่อยู่ข้างหน้า เขานั้นสูงกว่าความสามารถของเขามากซึ่งน่าเหลือเชื่อจริงๆ

อย่างไรก็ตาม เจสันไม่หยุดหลังจากที่สร้างกริชกิ่งมานาระดับ 1 เสร็จสิ้นแต่เขากลับหยิบแร่ เหล็กหยกอีกชุดหนึ่งออกมาขณะที่เขาจุดไฟต้นกําเนิดสีดําของเขาอีกครั้ง

มีดอีกอันที่โค้งเล็กน้อยและยาวเพียง 28 ซม. สําหรับมืออีกข้างหนึ่งของเขา เขาจารึกอักษรรูนเดียวกันกับที่เขาทํากับอันแรก

เจสันถือผลงานของเขาไว้ที่ระดับสายตาและตรวจดูและพอใจกับผลลัพธ์ของเขาอย่างเต็มที่แม้ว่าความทะเยอทะยานของเขาบอกให้เขาลองสร้างอาวุธมานาจริง

อย่างไรก็ตาม ในการทําเช่นนั้น เจสันจะต้องผสมแร่บางชนิดกับเหล็กหยกที่บริสุทธิ์ และเขาไม่ชํานาญในการผสมโลหะผสมในขณะที่ต้องควบคุมการไหลของมานาอย่างคงที่

ค่าการไหลของมานาของอาวุธมานาที่แท้จริงนั้นมีค่ามากกว่าอาวุธถึงมานาที่เจสันสร้างขึ้น

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะเป็นกรณีนี้ กริชกิ่งมานาของเขาก็สามารถเจาะทะลุผ่านหนังของสัวต์อสูรระดับสูงได้

บางทีมันอาจจะสร้างจัดการกับสัตว์ร้ายระดับเวทย์มนต์ได้ ถ้าหากเจสันใส่มานาลงไปมากพอ

เมื่อเจสันพอใจกับผลงานของเขา เขาก็ต้องการที่จะกลับบ้าน

เจสันยิ้มเบา ๆ และทําได้เพียงขอโทษที่ทําให้ประธานหอคอยช่างฝีมือต้องมาเสียเวลาขณะที่ เขาเดินออกจากห้องตีเหล็ก และเตือนเฉิงเกี่ยวกับสัญญาณวิญญาณอีกครั้งก่อนที่จะจากไป

เฉิงเหม่อ จนไม่ได้ยินสิ่งที่เจสันพูด และเจสันได้ออกจากห้องตีเหล็กไปอย่างเงียบๆ

หลังจากตื่นจากอาการมึนงงเป็นเวลานาน เขามองไปรอบๆ และสังเกตเห็นว่าเจสันไม่ได้อยู่ใกล้ๆ ซึ่งทําให้เขารู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เนื่องจากมีคําถามมากเกินไปในใจของเขาและคนเดียวที่สามารถตอบเขาได้ ก็ได้ออกไปแล้ว

เจสันมาถึงบ้านเฟลอร์เมื่อเวลาเที่ยงคืนกว่า ทุกคนกําลังหลับและดูดซับมานาและเจสันไม่ต้ องการรบกวนใคร ดังนั้นเขาจึงตรงไปที่ห้องของเขาทันที

หลังจากอาบน้ําเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว เจสันนอนหลับสบายจนกระทั่งเขาตื่นขึ้นในตอนเช้าเนื่องจากอาร์เทมิสได้ร้องหิวข้าว

เจสันได้จัดหาแกนมานาระดับวิเศษให้กับกับมัน และมันย่อยแกนมานาเหล่านั้นได้รวดเร็วมาก

และเจสันสังเกตเห็นว่า เงินของเขานั้นลดน้อยลงมามาก เนื่องจากเขาเสียมันไปกับหินมานาที่ให้สกอร์พิโอ และบางส่วนเป็นอาหารของอาร์เทมิส ตอนนี้เจสันเหลือสตาร์โน้ตเพียงหยิบมือเดียว

แต่ถึงอย่างนั้น เจสันก็ไม่ต้องกังวลเรื่องนี้มากนัก เพราะเขาสามารถขายแร่บริสุทธิ์ทุกชนิดได้ในราคาสูง ถ้าหากเขาหมดเงินจริงๆ

วันนี้มันเป็นเช้าวันจันทร์ และเขาก็เดินทางมาถึงหน้าประตูโรงเรียน แม้ว่าเจสันจะไม่แน่ใจว่าดาเลียสบายดีหรือเปล่า แต่เขาก็ต้องการไปพบเธอ เพราะเขารู้สึกไม่สบายใจจากเหตุการณ์วันก่อน

เมื่อมาถึงหน้าทะเลสาบสีน้ําเงินที่ส่องแสงเจสันเปิดใช้งานรูนที่ปกคลุม ภาพตรงหน้าทําให้เขาผิดมากขึ้นดาเลียยืนอยู่ในขณะที่เชนประคองเธอไว้

เจสันรีบตรงไปที่ทั้งสองอย่างรู้สึกผิด

 อาจารย์ เป็นยังไงบ้างครับ ผมขอโทษที่ให้อาจารย์ช่วยเรื่องสกอร์พิโอ ผมจะไม่ขอให้อาจารย์ทําแบบนั้นอีก 

เสียงของเจสันหนักแน่นด้วยความรู้สึกผิดและกังวล ซึ่งทําให้เธอยิ้มอ่อนๆ ขณะที่เธอขี้ผม ของเขา

 ทําไมเธอถึงใจอ่อนนัก ฉันเสนอความช่วยเหลือและไม่ใช่ความผิดของเธอ แทนที่จะมองว่าเป็นสิ่งที่ไม่ดี เราควรคิดถึงสิ่งที่สกอร์พิโอได้รับสิ มันได้พัฒนาขึ้น และมันก็เป็นเหมือนบทเรียนถึงความหนาแน่นของมานาที่ใช้ในการพัฒนาสายใยวิญญาณ

ให้ใช้เป็นบทเรียนเพื่อให้พร้อมสําหรับการชําระครั้งต่อไปนอกจากนี้เชนบอกฉันว่าสกอร์พิโอ ได้รับการพัฒนาที่ไม่สมบูรณ์

เพราะฉะนั้น เราต้องมาจัดการต่อเพื่อให้มันพัฒนาอย่างสมบูรณ์ ไม่งั้นมันจะมีปัญหาตามมา

ดาเลียพยายามยืนให้มั่นคง แต่เธอก็ทรุดลงไปนิดหน่อย แต่เชนยังสามารถประคองเธอไว้ได้

 ฉันได้ยินมาว่า เธอสามารถแบ่งบรรเทากับสายใยสัมพันธ์ของเธอได้ แต่นั้นก็เป็นเรื่องที่ไม่สมควรทํา เธอควรนึกถึงตัวเองก่อนเพื่อที่จะได้มีชีวิตรอดต่อไป แต่นั้นก็ถือว่าเป็นเรื่องดีเพราะได้ยินมาจากเชนว่ามันทําให้สายสัมพันธ์ของเธอและสายใยวิญญาณนั้นมีเพิ่มมากขึ้น 

ดาเลียถามเจสันโดยไม่ได้รอคําตอบ ก่อนที่จะถามต่อ

 เธอช่วยเรียกสกอร์พิโอออกมาได้ไหม ฉันจะค้นหาวิธีการที่จะทําให้มันวิวัฒทนาการได้ใหม่ 

น้ําเสียงของดาเลียฟังดูตื่นเต้นและอยากที่จะทดลองอะไรบางอย่าง ทําให้เจสันรู้สึกไม่สบายใจ

เธอรู้สึกเตรียมพร้อมอย่างมาก เนื่องจากสกอร์พิโอนั้นเป็นเผ่าพันธุ์ที่มีการพัฒนาที่แปลกใหม่เหมือนกับอาร์เทมิส

เมื่อเห็นอาร์เทมิสอีกครั้ง ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างขึ้น แต่น่าเสียดายที่มันไม่ยอมให้ดาเลียเข้ามาใกล้มันมากเกินไป

ความรู้ของดาเลียเกี่ยวกับสัตว์ร้ายนั้นมีมากมาย ไม่ว่าจะเป็นสายพันธุ์ การวิวัฒทนาการการเสริมความแข็งแกร่งให้กับสัวต์ร้ายนั้นๆ แล้วเมื่อเธอได้พบกับสิ่งแปลกใหม่ที่เธอไม่เคยรู้มากก่อน

ทําให้เธอมีความกระหายในการอยากรู้อยากเห็นมาก ทั้งเจสันและเชนไม่รู้ว่าความกระหายนี้มาจากไหน

และทั้งคู่ได้มีความคิดเดียวกัน คือ ผู้สร้างสัตว์อสูรที่แท้จริงนั้น มักจะแสวงหาความรู้เกี่ยวกับสัตว์ร้าย การวิวัฒทการของสัตว์ร้ายในทุกๆ ความแปลกใหม่ หรือแม้แต่เซลล์ของสัตว์ร้าย

ตอนที่ 174 กริชถึงมานา

เจสันรู้สึกประหลาดใจเมื่อพบว่าเฉิงกําลังพิจารณาการเซ็นสัญญาวิญญาณกับเขา ซึ่งเขาไม่เคยคิดมาก่อน

 เขาสนใจการทํางานของฉันจริงๆงั้นหรอ หรือสิ่งอื่นที่ดึงดูดความสนใจของเขา 

เจสันครุ่นคิด เป็นวินาทีที่เขาครุ่นคิดว่าการเอ่ยถึงสัญญาวิญญาณอาจทําให้เฉิงอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นรึเปล่า

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาพูดไปแล้ว การกลับคําพูดอาจจะทําให้เกิดปัญหาตามมาที่หลัง

หลังจากไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง เจสันก็พูดถึงบางสิ่งที่เขาเห็นว่าสําคัญ

 ถ้าคุณต้องการสังเกตกระบวนการตีเหล็กของผม คุณจะไม่ได้รับอนุญาตให้บอกใครเกี่ยวกับมัน ซึ่งรวมถึงการเขียนลงไปทุกที่

การบันทึกและวิธีการอื่นใดในการแบ่งปันสิ่งที่คุณเห็นให้กับผู้อื่นนั้นเป็นสิ่งต้องห้ามโดยเด็ดขาด

นอกจากนี้ ถ้าใครถาม คุณต้องกล่าวว่าคุณไม่เคยสังเกตฉันทําอะไรเลยภายในหอคอยช่างฝีมือ

ถ้าพนักงานต้อนรับบอกใครเกี่ยวกับผมที่พยายามหาห้องตีเหล็ก คุณต้องบอกพวกเขาว่าคุณรู้จักผมผ่านทางลูกสาวของคุณ และบอกว่าคุณพาผมไปที่ห้องตีเหล็ก เพราะคุณชื่นชอบในตัวของผม ตกลงไหม

นอกจากนั้น คุณไม่ควรพยายามค้นหาว่าใครเป็นอาจารย์ของผม หรือผมเรียนรู้สิ่งที่ในสิ่งที่ผมสามารถทําได้จากที่ใด ตกลงไหม

อา… และยิ่งกว่านั้น ทุกสิ่งที่เรากําลังพูดถึงในวันนี้จะถูกเก็บเป็นความลับตลอดไป! 

เมื่อพูดอย่างนั้น เจสันก็ปล่อยด้ายแห่งจิตวิญญาณของเขาซึ่งมีรูปร่างเป็นแผ่นกระดาษ ขณะที่เขาจดเงื่อนไขที่เขาเคยระบุไว้ก่อนหน้านี้อย่างเป็นระเบียบ

 หากคุณตกลงตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ โปรดลงนามในสัญญา แล้วเราจะดําเนินการต่อ 

เจสันกล่าวพร้อมยิ้มอย่างสดใสเพื่อบรรเทาความตึงเครียดที่ก่อตัวขึ้นระหว่างทั้งคู่

ตอนนี้เขาอาจจะเอาแต่ใจเกินไป แต่มันสําคัญมากสําหรับเขาที่ไม่ควรเปิดเผยเปลวไฟต้นกําเนิดสีดําของเขาในขณะนี้ เพราะเขายังไม่สามารถป้องกันตัวเองได้

เมื่อเห็นเจสันยิ้ม คลายความตึงเครียดของเฉิงเล็กน้อย แต่ข้อเท็จจริงที่ระบุมีรายละเอียดมากกว่าที่เขาคิด ขณะที่เขาอ่านสัญญาวิญญาณที่เกือบจะโปร่งใสต่อหน้าเขา

มันแตกต่างจากที่เจสันพูดเล็กน้อย แต่เนื้อหาก็ใกล้เคียงกัน

ทุกอย่างที่ระบุไว้ในสัญญาป้องกันไม่ให้เขาเผลอรั่วไหลข้อมูลใดๆที่เขาจะได้เห็นและได้ยิน จากเจสันโดยไม่ตั้งใจหรือรู้เท่าทัน

ยิ่งไปกว่านั้น มันเหมือนราวกับว่าเขาไม่เคยขอให้เด็กที่อยู่ข้างหน้าเขาตีเหล็กให้ดู ดังนั้น ทุกอย่างจะถูกเก็บเป็นความลับเพื่อไม่ให้ใครรู้

สิ่งเดียวที่ทําให้เขารําคาญเล็กน้อยก็คือมันเป็นสัญญาวิญญาณด้านเดียวโดยไม่มีการผูกมัดใดๆกับเจสัน

เจสันสามารถยกเลิกสัญญาวิญญาณได้หากต้องการ ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่น่าจะเกิดขึ้น

อากาศลึกลับรอบๆของเจสัน ทําให้ความอยากรู้อยากเห็นของเฉิงยิ่งสูงขึ้น ในขณะที่เขาตระหนักว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีอะไรพิเศษเกิดขึ้น ถ้าเจสันพยายามที่จะเก็บทุกอย่างเป็นความลับ

และความอยากรู้อยากเห็นของเขาก็เพิ่มจนถึงขีดสุด และเขาได้ลงนามในสัญญาวิญญาณ

ซึ่งมันทําให้เจสันถอนหายใจด้วยความโล่งอก เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาทําแบบนั้น

เจสันเช็ดเหงื่อที่ไหลลงมาที่ขมับของเขา เขายิ้มให้เฉิงอีกครั้งขณะที่พวกเขามุ่งหน้าไปยังห้องเหล็กส่วนตัวของเฉิงที่ชั้นบนสุด

เมื่อเดินไปที่ห้องตีเหล็ก เจสันสังเกตเห็นว่าไม่มีใครเห็นพวกเขาเลย ซึ่งทําให้เขาประหลาดใจไม่น้อย

เฉิงสังเกตเห็นเจสันมองไปรอบๆ ขณะที่เขาอธิบายให้เขาฟัง

 จะไม่มีใครเห็นคุณเพราะฉันเป็นคนเดียวที่ใช้เส้นทางไปยังห้องตีเหล็กของฉัน ฉันชอบทํางานคนเดียวและสิ่งที่กวนใจและรบกวนการทํางานของฉันจึงถูกกั้นไว้

บางครั้งมีความคิดผุดขึ้นมาในหัว และฉันต้องลองทํามันทันที

ฉันจะฟุ้งซ่านเมื่อมีผู้คนใกล้ๆ เพราะฉะนั้นฉันจึงสั่งให้ทุกคนที่อยู่ระหว่างทางไปห้องตีเหล็กของฉันให้ถอยออกจาเส้นทาง 

เจสันพบว่าสิ่งนี้แปลก แต่เขาเพียงพยักหน้าราวกับว่าเห็นด้วยกับวิธีคิดของเฉิง เมื่อเข้าไปในห้องตีเหล็ก เจสันสังเกตเห็นว่ามันใหญ่กว่าที่เชนมีอยู่ด้วยซ้ํา

แต่เมื่อสแกนทุกสิ่งด้วยดวงตามานา เขารู้สึกผิดหวัง

เครื่องมือทั้งหมด แรง โรงตีเหล็ก และอื่นๆ ฉายแสงสีอ่อนกว่าในห้องตีเหล็กขนาดเล็กแต่สะดวกสบายของเชน

เจสันถอนหายใจลึกๆ มองเฉิงด้วยสายตาที่แหลมคมขณะที่เขาถาม

 เริ่มตอนนี้เลยได้ไหม

เมื่อเห็นเจสันไม่ตื่นเต้นกับอุปกรณ์คุณภาพสูงที่เขาสะสมมาตลอดระยะเวลาหลายสิบปีทําให้เฉิงรู้สึกประหลาดใจ แต่เขาไม่ได้พูดอะไรและทําได้แต่คิดว่าอาจารย์ของเจสันต้องเป็นช่างตีเหล็กที่มีระดับสูงกว่าเขา

 คุณสามารถเริ่มต้นได้ทุกเมื่อที่ต้องการ และสามารถใช้อุปกรณ์ทุกอย่างได้ราวกับว่ามันเป็นของคุณ 

เฉิงกล่าว ขณะที่เขาเห็นเจสันหยิบแร่เหล็กหยกขนาดเท่าบาสเก็ตบอลออกมา

มันดูไม่มีอะไรพิเศษ แต่เมื่อเห็นเปลวไฟสีดําลุกไหม้ในมือของเจสัน เปลวไฟต้นกําเนิดภายในตัวของเฉิงก็ได้มีความรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา ก่อนที่มันพยายามจะไปให้ไกลที่สุดจากเปลวเพลิงสีดําของเจสันภายในโลกวิญญาณของเฉิน

เกิดอะไรขึ้น!?!

เฉิงไม่เคยรู้สึกถึงอารมณ์ใดๆที่ส่งมาจากเปลวไฟต้นกําเนิดแรงค์ D ของเขา และตอนนี้ความรู้สึกหวาดกลัวและการยอมจํานนอย่างลึกล้ําก็ได้ครอบงําเขา

เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และเหมือนกับว่าเจสันนั้นใช้พลังที่คล้ายคลึงกับเขาแต่กลับแตกต่างกันในเวลาเดียวกัน

ในขณะที่เจสันควบคุมอย่างระมัดระวัง เขาเริ่มทําหล่อหลอมแร่เหล็กหยกอย่างสมบูรณ์เพื่อที่จะขจัดสิ่งเจือปนในแร่และหล่อหล่อมให้เป็นแท่ง

เฉิงจะใช้เวลาสองสามนาทีเพื่อควบคุมเปลวไฟต้นกําเนิดของเขา ในขณะที่เขาเข้าใจอย่างคร่าวๆว่าทําไมเจสันไม่ต้องการให้เขาบอกใครเกี่ยวกับเหตุการณ์ในวันนี้

เขามีต้นกําเนิดเปลวไฟด้วย!! และมีพลังวิญญาณสูงมาก…. ….เขาอายุแค่ 14 ปีเองไม่ใช่หรอ.. ได้ยังไงกัน! 

เฉิงรู้สึกตกตะลึง ในขณะที่เฝ้ามองเจสันอย่างไม่กระพริบตา

เมื่อเขาจ้องมองเจสันด้วยความสับสน เจสันก็ชําระเหล็กหยกที่อยู่ตรงหน้าเขาอย่างง่ายดาย ขณะที่สิ่งสกปรกและกากตะกอนถูกนําออกจากแท่งเหล็กหยก

เจสันใช้ค้อนทุบแบบพิเศษเพียงไม่กี่ครั้ง และเฉิงก็ตรวจพบว่าเจสันใช้มานาของเขาได้อย่างแม่นยําอย่างยิ่งเพื่อนําสิ่งเจือปนออกจากแท่งเหล็กหยก โดยไม่ทําให้แท่งเหล็กเสียหายและไม่ใช้มานาอย่างสิ้นเปลือง

เมื่อเห็นเจสันเอาสิ่งเจือปนในเหล็กหยกออกอย่างง่ายดาย เฉิงก็สงสัยว่าเขากําลังฝันไปหรือเปล่า ทันใดนั้น เด็กหนุ่มผมดําก็เริ่มทุบแท่งเหล็กให้กลายเป็นรูปร่างคล้ายมีดสั้น

ในตอนนี้ เฉิงได้ตระหนักถึงบางสิ่งที่เฉพาะเจาะจงเกี่ยวกับเหล็กหยกในมือของเจสัน ซึ่งทําให้เขาโพล่งออกมาว่า

 อะไรนะ!  

ก่อนที่เขาจะตั้งสติจากการตกตะลึงได้

เขาสามารถทําชําระล้างแค่ระดับ 1 ได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้วหรือ? และในเวลาเพียง 30 นาทีเท่านั้น

ใครเป็นอาจารย์ของเด็กคนนี้ ! 

สิ่งนี้ทําให้เฉิงตกตะลึงอย่างมาก แต่อย่างนั้นเขาก็ไม่สามารถบอกใครในเรื่องนี้ได้

ชั่วโมงผ่านไป เจสันก็จดจ่ออยู่กับกระบวนการตีเหล็กอย่างเต็มที่ และเขาก็ลืมไปว่าเฉิงอยู่ใกล้ๆ เมื่อจับที่ระดับสายตา เจสันตรวจดูงานศิลปะของเขาในขณะที่เขาจ้องไปที่กริชสีเขียวสดใสในมือของเขาที่ยาว 30 เซนติเมตรและคมกริบ

เจสันยิ้มขณะมองดูสิ่งที่เขาสร้างขึ้นมาอย่างดีของเขา เจสันเห็นสีดําจางๆที่คุ้นเคยแผ่ออกมาจากมีดนั้น นั่นคือตอนที่เขารู้ว่ากริชนั้นเป็นอาวุธระดับ 1 ซึ่งทําให้เขาเองตกตะลึง

มันเป็นเพียงความพยายามครั้งที่สองของเขาในการสร้างอาวุธ แต่การลองครั้งที่สองของเขานั้นดีกว่าครั้งแรกของเขา แล้วในขณะที่เขาได้ใช้เทคนิคใหม่ๆหลายอย่าง เพื่อที่จะปรับใบมีดให้ดีขึ้นและสร้างกริชที่สวยงามยิ่งขึ้น

ในขณะที่ด้านหลังของกริชส่องแสงเป็นสีเขียวเข้ม ด้านที่แหลมคมนั้นมีสีเขียวอ่อนและเจสัน ได้ลับให้คมอย่างดีเยี่ยมด้วยหินลับมีดราคาแพง

เมื่อมองดูกริชในมืออีกครั้ง เจสันรู้สึกว่ามันยังไม่สมบูรณ์แบบเหมือนเป็นอาวุธชิ้นแรกของเขา ขณะที่เขานํากล่องนีออกซิไดซ์ออกมา

จากนั้นเขาก็นํากล่องนีออกซิไดซ์ออกมาและจารึกอักษรรูนจากการทดสอบขั้นพื้นฐานของรูนมาสเตอร์

เฉิงยังคงเฝ้าสังเกตเจสันอย่างตั้งใจและยากจะเชื่อในสายตาของเขา ดูเหมือนว่าเด็กหนุ่มอายุ 14 ปีที่อยู่ข้างหน้าเขาได้ทําสิ่งนี้มาหลายปีนี้

เมื่อทราบวิธีการจารึกของเจสัน ดวงตาของเฉิงก็เบิกกว้างและขนลุกซู่ไปทั่วร่างกาย

 เขาสามารถจารึกอักษรรูนบนกริชโดยไม่ทําให้เส้นมานาในแร่เสียหายแถมยังเข้ากันได้กับรูน ฉันเจอสัตว์ประหลาดอะไรที่นี่…เดี๋ยวก่อน!!

กริชเหล็กหยกที่ชําระล้างอย่างสมบูรณ์ของเขาจะไม่ถือว่าเป็นกริชกิ่งมานารีเปล่า หากไม่จารึกด้วยอักษรรูนที่เหมาะสม? 

ยิ่งเฉิงคิดถึงสิ่งที่เจสันทํามากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งตกใจมากขึ้นเท่านั้น ขณะที่เขาสังเกตเห็นเจสันเขียนอักษรรูนสองแบบบนกริชได้อย่างชํานาญ

มันเป็นอักษรรูนแข็งแกร่งที่เจสันจํามาจากรูนของเหล่าก็อบลิน

หลังจากเสร็จสิ้นกระบวนการโดยที่ดวงตาของมานาเปิดใช้งานอยู่ตลอดเวลา เจสันก็พอใจกับผลลัพธ์ที่ได้ จากนั้นเขาก็เติมมานาเข้าไปในใบมีด ซึ่งทําให้อักษรรูนสว่างขึ้นด้วยแสงสีขาว

 เขาสร้างกริชกิ่งมานาจริงๆ ในขณะที่อายุแค่ 14 ปีเท่านั้น เฉิงมองสิ่งที่เจสันสร้างขึ้นด้วยดวงตาที่เป็นประกายและตกตะลึงในขณะที่เดียวกัน ในขณะที่กริชของเจสันส่องแสงไปทั่วห้อง

ตอนที่ 173 การหล่อหลอมลับ

หลังจากเรียกรถรับส่ง เจสันรู้สึกกระสับกระส่ายเนื่องความคิดต่างๆที่แทรกเข้ามาในหัวของเขา

เมื่อนึกขึ้นได้ว่ามันขัดคําแนะนําของเชน เจสันก็ได้แต่ขอโทษเชนในใจของเขา

อย่างไรก็ตาม เจสันไม่สามารถทนรอได้อีกต่อไป เนื่องจากกริชของเขานั้นดูราวว่าจะสามารถฟังได้ทุกเมื่อ และมันทําให้เขารู้สึกเป็นกังวลใจถ้าหากมันเกิดพังขึ้นมาตอนที่กําลังต่อสู้ละ จะเป็นอย่างไร

เขาคงไม่สามารถต่อสู้ได้ หากไร้อาวุธ และมันต้องทําให้เขาพ่ายแพ้ต่อการประลองเป็นแน่

ถึงจะสามารถยืมอาวุธสําหรับการประลองได้ แต่มันจะไม่สะดวกสบายสําหรับเขาที่จะใช้มัน เนื่องจากอาวุธเหล่านี้ส่วนใหญ่มีความสมดุลที่ไม่สมบูรณ์

กริชเหล็กหยกเองตอนนี้ก็เช่นกัน มันไม่ได้มีความสมบูรณ์เท่าอาวุธที่เขาสร้างขึ้นเอง เพียง 40 นาทีต่อมา เจสันก็มาถึงหน้าหอคอยช่างฝีมือ ซึ่งเขาเข้าไปหลังจากผ่านการตรวจสอบตัวตนแล้ว

เมื่อเดินไปที่แผนกต้อนรับ เจสันเห็นคนที่คุ้นเคยขณะที่เขาเดินเข้าไปหาผู้หญิงที่พยายามขัดขวางไม่ให้เขาพบกับผู้ประเมินราคาสินค้าในครั้งแรกที่เขามา

เมื่อเห็นเจสันเดินเข้ามาหาเธอ เธอขมวดคิ้วขณะที่มีเหงื่อเริ่มตก และเธอก็ใช้ผ้าเช็ดหน้าซับอย่างรวดเร็ว

เธอกระสับกระส่ายไปมาบนเก้าอี้ เธอพยายามขจัดความวิตกกังวลที่เพิ่มขึ้น ซึ่งแพร่กระจายไปทั่วร่างกายของเธอ

 สวัสดีจ้ะ มีอะไรให้ช่วยไหมวันนี้ 

เธอถามอย่างสุภาพ โดยไม่มองเข้าไปในดวงตาของเขา

เธอได้เรียนรู้บทเรียนจากครั้งที่แล้วและรู้ว่าถ้าหากเธอกระทํามารยาทที่ไม่ดีใส่เจสัน เธออาจจะต้องได้รับการลงโทษ

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทําสิ่งที่เจสันต้องการ ตราบใดที่สิ่งเหล่านั้นอยู่ในอํานาจที่เธอสามารถจัดการให้ได้

 สวัสดีครับ ผมอยากจะเช่าห้องตีเหล็กที่ดีที่สุดสักหกชั่วโมงถ้าเป็นไปได้ 

เจสันกล่าว ขณะที่เขาสังเกตเห็นท่าทางแปลกๆของผู้หญิงคนนั้น

 คุณทราบหรือไม่ว่าช่างตีเหล็กที่ไม่ได้จดทะเบียนสามารถเช่าห้องตีเหล็กพื้นฐานได้เท่านั้น หากยังไม่เพียงพอ ทางเราต้องแจ้งผู้บริหารเพื่ออนุญาตพิเศษได้เท่านั้น หรือคุณต้องลงทะเบียนกับหอคอยช่างและผ่านการทดสอบตามที่กําหนด  

พนักงานต้อนรับตอบด้วยน้ําเสียงลังเล พยายามทําเสียงให้เป็นประโยชน์ที่สุด

เมื่อได้ยินเจสันถอนหายใจอย่างแรง ขนเธอก็ลุกซู่ด้วยความกังวล

 ก็ลองโทรหาหัวหน้าของคุณ ถ้าเป็นไปได้ ชารอนมีอํานาจสูงใช่ไหม บอกพวกเขาสิ ว่าผม เจสัน สเตลล่า ต้องการเช่า 

เจสันยังคงสงบ แม้ว่าพนักงานต้อนรับจะประหลาดใจที่เขาพูด  ชารอน   โดยไม่เติมคํานําหน้าใดๆ เนื่องจากเป็นการไม่สุภาพและหยาบคาย

เขาจะพูดถึงประธานหอคอยช่างฝีมือของเราโดยไม่มีตําแหน่งได้อย่างไร?

เธอสงสัยแต่ไม่กล้าพูดอะไร เพราะเธอยังกลัวเขาอยู่

เธอโทรไปที่หมายเลขเลขาของประธานโดยตรง แต่ถึงแม้เธอจะแปลกใจ เธอตัดสินใจส่งต่อข้อความของเจสันไปยังประธาน

สิ่งที่ทําให้เธอประหลาดใจยิ่งกว่านั้นก็คือความจริงที่ว่าประธานาธิบดีรีบมาที่แผนกต้อนรับ ทันทีเมื่อได้ยินเธอกล่าวเช่นนั้น เขาปีนลงบันไดอย่างเร่งรีบไปถึงชั้นล่างเพียงเพื่อมาหาเจสันด้วยความอยากรู้อยากเห็น

เจสันสังเกตเห็นความผันผวนของมานาที่รุนแรงเข้ามาใกล้เขาอย่างรวดเร็ว ขณะที่เฉิงปรากฏตัวข้างๆเขา ซึ่งทําให้เขาประหลาดใจเล็กน้อย

พวกเขาทักทายกันโดยไม่สนใจพนักงานต้อนรับและคนอื่นๆ ในขณะที่เฉิงรีบพาเจสันไปอีกที ย่างรวดเร็ว

 คุณต้องการแลกเปลี่ยน ขาย หรือซื้ออะไรไหม 

เฉิงถามโดยหวังว่าจะได้ยินว่าเจสันอาจขายของมีค่าได้อีกครั้ง อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเมื่อเจสันส่ายหัวและตอบว่า

  ผมต้องการเช่าห้องตีเหล็กระดับสูงเพื่อที่จะหลอมอาวุญในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า 

เฉิงสับสนเมื่อได้ยินเขา เขาทําเพียงพยักหน้า จนกระทั่งเขาตระหนักถึงเจตนาของเจสัน

 อะไรนะ คุณจะหลอมที่นี่เหรอ ทําไมเหรอ คุณไม่มีอาจารย์ที่มีห้องตีเหล็กเหรอ 

สิ่งนี้ทําให้เฉิงตกใจอย่างมากและเขารู้สึกได้ถึงความหวังที่ริบหรี่ เพียงไม่กี่วินาทีต่อมาก็ดับไป

 อาจารย์ของผมไม่รู้ว่าผมอยู่ที่นี่ เขาไม่อนุญาตให้ผมตีอาวุธตอนนี้ เพราะมันเร็วเกินไปที่จะเรียนรู้…นั่นคือเหตุผลที่ผมต้องเช่าห้องตีเหล็กที่นี่ 

เจสันตอบโดยไม่ได้พยายามปิดบังอะไรจริงๆ

เฉิงเข้าใจสิ่งนี้ ในขณะที่เขาได้เรียนรู้พื้นฐานมานานกว่าหนึ่งปี ก่อนที่เขาจะได้รับอนุญาตให้ตีอาวุธด้วยซ้ํา

อย่างไรก็ตาม มีความแตกต่างอย่างมากระหว่างพื้นฐานของเจสันกับพื้นฐานที่เฉิงกําลังคิด

อย่างไรก็ตาม เจสันได้เรียนรู้ทั้งหมดผ่านหนังสือและเริ่มทําชําระแร่โดยทันทีพร้อมกับบั้นเป็นแท่ง

ในท้ายที่สุด วิธีการเรียนรู้ของเจสันก็แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงเมื่อเทียบกับเส้นทางแบบเดิมๆ ดวงตามานาและต้นกําเนิดเปลวไฟของเขา นอกเหนือจากความทรงจําที่เกือบจะสมบูรณ์แบบซึ่งเขาได้รับจากการพัฒนาสมอง ทําให้เขาแตกต่างจากคนรอบข้าง

เมื่อครุ่นคิดเล็กน้อย เฉิงตัดสินใจว่าเขาต้องการเห็นความก้าวหน้าของเจสัน ขณะที่เขาสนใจเด็กหนุ่มผมดําตาสีทองที่อยู่ตรงหน้าเขา

 คุณสามารถใช้ห้องส่วนตัวของฉันได้ ที่ด้านบนสุดของหอคอย หรือห้องตีเหล็กชั้นสูงที่อยู่ใต้ดินได้ฟรี แต่ฉันขอดูขั้นตอนการตีเหล็กของคุณได้ไหม ฉันสนใจที่จะเห็นความคืบหน้าของคุณ

เฉิงกล่าวด้วยความตื่นเต้นและเจสันก็สังเกตเห็นเช่นเดียวกัน

อย่างไรก็ตาม เจสันตอบด้วยน้ําเสียงที่ชัดเจนและมั่นใจในทันทีว่า

 คงไม่เป็นไปไม่ได้เ 

ถ้าเขาปล่อยให้เฉิงสังเกตกระบวนการหลอมของเขา จะทําให้เฉิงรู้ความลับต่างๆของเจสัน

แต่ปัญหาที่แท้จริงคือเปลวไฟต้นกําเนิดสีดําของเขา ซึ่งเจสันไม่ต้องการแสดงให้ใครเห็นในตอนนี้

แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเก็บเรื่องเปลวไฟต้นกําเนิดของเขาไว้เป็นความลับตลอดไป แต่ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา จะดีกว่าถ้าเข้าเก็บมันไว้เป็นความลับในตอนนี้

เฉิงผงะเมื่อได้รับการปฏิเสธโดยตรง เนื่องจากเขาคิดว่ามันไม่น่าจะเป็นปัญหาสําหรับเขาที่จะสังเกตเทคนิคการตีเหล็กของเจสัน

 จริงเหรอ?… ไม่มีทางที่ฉันจะสังเกตเทคนิคการตีเหล็กของคุณจริงๆเหรอ? 

เขาไม่อยากยอมแพ้หากไม่ได้ซื้อเจสันอีกครั้ง เขาจ้องเจสันอย่างมีความหวังและเขาเชื่อว่าเขาได้ทําให้เขาเปลี่ยนคําตอบของเขา

แต่สิ่งที่ได้ยินทําให้เขาตกใจยิ่งกว่า

 เป็นไปได้ที่คุณจะมาดูผมในระหว่างกระบวนการตีเหล็กของผม แต่ถ้าคุณเซ็นสัญญาจิตวิญญาณด้วยสัญญาพิเศษบางอย่างเท่านั้น 

 อะไร?! 

เฉิงไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน แต่เมื่อเห็นการแสดงออกที่จริงจังของเจสัน เขารู้ว่าเด็กที่อยู่ข้างหน้าเขาไม่ได้ล้อเล่นเลยแม้แต่น้อย

เมื่อเห็นความจริงจังในเรื่องนี้ เฉิงก็ยิ่งสงสัยมากขึ้นว่าเจสันกําลังซ่อนอะไรอยู่ และเขาไตร่ตรองว่าเขาควรยอมรับข้อเรียกร้องของเขาหรือไม่

 คุณคงไม่อยากให้ฉันบอกใครว่าฉันจะเห็นอะไรในห้องตีเหล็กใช่ไหม คุณมีสัญญาพิเศษอะไรในใจที่คิดไว้บ้างละ 

ตอนที่ 172 ฟิวชั่น

หลังจากรับประทานอาหารกลางวันกับเหล่าเฟลอร์อย่างสนุกสนานแล้ว เจสันก็เข้า ไปในห้องของเขาเพื่อทดสอบสิ่งที่เขารอมาเป็นเวลานาน

เขาต้องการหลอมรวมตนเองเข้ากับสายใยวิญญาณและพยายามแสดงส่วนต่างๆ ของสายใยวิญญาณบนร่างกายของเขา

ก่อนหน้านี้ เจสันคิดว่าน่าจะเป็นไปได้มากกว่าที่อาร์เทมิสจะเป็นสายใยวิญญาณตัวแรกของเขาที่จะสร้างความแข็งแกร่งเข้ากับร่ากายของเขา แต่ที่น่าแปลกใจคือสกอร์พิโอนั้นดันสามารถเพิ่มพลังทางกายภาพให้กับเจสัน

อาจเป็นไปได้เนื่องเจสันได้ถ่ายทอดความเจ็บปวดบางส่วนให้กับตัวเองเพื่อปกป้องสัตว์ร้ายของเขาจึงทําให้สกอร์พิโอได้เสริมพลังทางกายภาพให้แก่เจสัน

อาร์ทิมิสนั้นอิจฉาความสําเร็จของสกอร์พิโอและต้องการเป็นสายใยวิญญาณเดียวของเจสันแต่ถึงแม้อาร์เทมิสจะรู้สึกไม่ชอบที่มีคู่แข่งแต่ความสัมพันธ์ของมันและเจสันยังคงแน่นแฟ้น

เมื่อความสัมพันธ์ของอาร์เทมิสกับเขาแน่นแฟ้นมามากตั้งแต่แรก ดังนั้นเจสันจึงมั่นใจว่าความสัมพันธ์ของเขากับอาร์เทมิสนั้นแน่นแฟ้นมากกว่าเขาและสกอร์พิโอ

ดังนั้น เจสันจึงคาดว่าจิตวิญญาณของเขาจะเชื่อมต่อกับอาร์เทมิส ในขณะที่เขาเข้าสู่โลกแห่งวิญญาณขณะที่อาร์เทมิสนอนอยู่บนเตียงด้วยอาการงอนๆ

ภายในโลกแห่งวิญญาณ เจสันเห็นสกอร์พิโอวิ่งเข้ามาหาเขา

เมื่อสัมผัสกับสกอร์พิโอ เขาสัมผัสได้ถึงความผูกพันอันแน่นแฟ้นที่เชื่อมต่อ เมื่อเขาเริ่ม ทดสอบหลายสิ่ง

ความรู้เกี่ยวกับการเสริมพลังวิญญาณของเขานั้นน้อยมากหรือแทบไม่มีเลย เนื่องจากเขาไม่เคยอ่านหนังสือเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อน

สิ่งเดียวที่เขารู้เกี่ยวกับมันคือคําที่ทิลล์บอกกับเขา และมันก็ไม่มีอะไรพิเศษ

เขาไม่แน่ใจด้วยซ้ําว่าควรมุ่งความสนใจไปที่สิ่งใดเพื่อดึงพลังด้านกายภาพของสกอร์พิโอออกมาบนร่างกายของเขา

อะไรคือการรวมพลังวิญญาณในการเสริมความแข็งแกร่ง

เจสันถามตัวเอง ขณะที่เขาพยายามนึกถึงคําพูดของทิลล์นอกเหนือจากการสันนิษฐานไปเองของเขาเอง

การประสานวิญญาณที่เสริมความแข็งแกร่งคือความเชื่อมโยงที่ชัดเจนอย่างยิ่งระหว่างผู้ผูกพันธะกับพันธะวิญญาณ ถือได้ว่าเป็นทั้งสองจิตวิญญาณนั้นรวมกันเป็นสิ่งเดียว ซึ่งช่วยให้ผู้ผูกพันธะหลอมรวมกับสายใยวิญญาณของเขา เผยให้เห็นส่วนต่างๆ บนร่างกายเช่นปีกกรงเล็บและอื่นๆ

เมื่อเขานึกถึงคําเหล่านี้ เจสันก็ยิ่งสับสนมากขึ้น

นี้หมายความว่าสกอร์พิโอนั้นอยู่ในตัวฉันและไม่สามารถอยู่ได้ถ้าฉันตาย? แล้วในทางกลับกันล่ะ? ฉันจะตายถ้าสกอร์พิโอตาย? และฉันสามารถแสดงพลังของสกอร์พิโอได้ในระดับใด? มันมีขนาดเพียง 80 เซนติเมตร ซึ่งหมายความว่าฉันไม่สามารถนําเกราะของมันมาปกคลุมร่างกายของตัวเองได้ หรือฉันทําได้… ฉันจะสามารถแสดงสิ่งใดนอกจากเกราะของมันได้ ก้ามและเหล็กในของมันล่ะ? ฉันจะแสดงออกมาไดยังไง

มีคําถามที่ยังไม่ได้คําตอบจํานวนมากเกินไป แต่ตอนนี้ไม่มีใครสามารถตอบคําถามได้ซึ่งทําให้ เขาต้องค้นหาคําตอบที่เป็นไปได้ด้วยตัวเขาเอง

เจสันพยายามสอนสกอร์พิโอด้วยบางสิ่งที่เขาควรลอง เจสันออกจากโลกวิญญาณ

เขายืนขึ้นเพื่อรอบางสิ่งที่จะเกิดขึ้น ขณะที่เขาเริ่มทดสอบบางอย่างกับสกอร์พิโอ

แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปหลายนาที ซึ่งทําให้เจสันสงสัยว่าเขาทําผิดพลาดหรือไม่

ฉันต้องให้ตัวสกอร์พิโอเต็มใจที่จะมอบพลังให้หรือเปล่านะ

เมื่อคิดว่านี่อาจเป็นวิธีแก้ปัญหา เจสันพยายามเข้าสู่โลกวิญญาณเพียงบางส่วน ทดสอบว่าเขาสามารถจัดการเปิดพลังได้หรือไม่

ทันใดนั้น เขาสังเกตเห็นบางอย่างในจิตใจของเขา ที่ซึ่งโลกวิญญาณถูกวางไว้ จุดสีทองขนาดเล็กที่เจสันแทบมองไม่เห็นว่ามันกําลังส่องประกาย

โดยมุ่งความสนใจไปที่จุดนั้น เจสันคิดอย่างจริงจังเกี่ยวกับการเปิดประตูระหว่างเขากับโลกแห่งวิญญาณ ขณะที่จุดสีทองเริ่มขยายขนาดขึ้น ทําลายกําแพงระหว่างผู้ผูกพันธะกับพันธะวิญญาณ

มันเจ็บปวดแต่ก็ทนได้ เมื่อเขาเข้าสู่โลกแห่งวิญญาณเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนี้

จากภายในโลกแห่งวิญญาณ เขาเห็นเพียงสกอร์พิโอที่ค่อยๆ เข้าใกล้ประตูสีทองขนาดใหญ่ที่จู่ๆ และจู่ๆ พวกเขาทั้งสองก็ไปปรากฏอยู่ที่ไหนสักแห่ง

และเช่นเดียวกันสกอร์พิโอหายตัวไป เมื่อร่างกายของเจสันเริ่มคันขึ้นและรู้สึกแปลกๆ อย่างมากในขณะที่แกนมานาของเขามีขนาดเพิ่มขึ้นและร่างกายของเขาก็เริ่มที่จะแข็งแกร่งขึ้น

 เกิดอะไรนะ? 

ไม่มีความเจ็บปวดจากการขยายของโลกวิญญาณ และรู้สึกเหมือนว่าเขาถูกแทรกซึมโดยบางสิ่งที่คุ้นเคยแต่ก็เป็นความรู้สึกที่แปลก

เมื่อออกจากโลกวิญญาณ เจสันมองตัวเองด้วยดวงตามานา ในขณะที่เขาสแกนร่างกายของเขา

เขาเข้าใจในทันทีว่าขนาดของร่างกายและแกนมานาของเขาได้รับระดับที่พิ่มขึ้นเป็นผู้ชํานาญลําดับที่ 8 และยิ่งกว่านั้นอีก ในขณะที่บางสิ่งที่ซ่อนอยู่ภายในแกนมานาของเขาทําให้เขาตกใจ

แม้ว่าเจสันจะไม่เข้าใจว่าสกอร์พิโอเข้าสู่แกนมานาของเขาอย่างไร เพราะมันเชื่อมโยงกับทุกสิ่งในร่างกายของเขา

 มันทํางานยังไง

เจสันถามตัวเอง ขณะที่เขารู้สึกว่าสกอร์พิโอสามารถทําทุกอย่างที่มันต้องการภายในร่างกายของเขา

ทุกคนได้รับการวิวัฒนาการจากสายใยวิญญาณสูงเช่นฉันหรือเป็นเพราะจิตวิญญาณอันเป็นเอกลักษณ์ของฉันด้วย

เขาไม่รู้แน่ชัด แต่มันไม่สําคัญสําหรับตอนนี้

เจสันยิ้มแห้งๆ ต้องการทดสอบบางอย่างที่อาจเพิ่มความสามารถในการต่อสู้ของเขาได้สัก 23 อย่าง

เจสันได้ส่งความคิดของเขาไปยังสกอร์พิโอที่อยู่ภายในแกนมานาของเขา ในขณะที่คิดถึงมันเจสันรู้สึกคันที่ก้นกบ ความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่ว

ทันใดนั้นกางเกงยีนส์ของเขาที่ด้านหลังก็ปูดขึ้น และมีเสียงขาดจากบางสิ่งบางอย่าง

เจสันวิ่งไปที่กระจกในห้องของเขา รู้สึกถึงบางสิ่งที่เติบโตจากก้นกบของเขาด้วยความเร็วที่ช้ามากขณะที่เขามองกระจกด้วยความตกใจ

 แม่เจ้า! 

เจสันอุทานด้วยเสียงที่เกือบจะเหมือนเด็กเมื่อเห็นหางแมงปองที่มีเหล็กในสีฟ้าอมเขียวงอกออกมาจากหลังส่วนล่างของเขา ซึ่งมีขนาดประมาณครึ่งเมตร

แม้ว่ามันจะดูเท่มาก แต่เจสันก็สังเกตเห็นข้อเสียในทันที

ใช้เวลานานมากในการที่จะงอกออกมา และเขาคิดว่ามันอาจเกี่ยวข้องกับการรวมพลัง วิญญาณที่มีขนาดน้อยเกินหรือเพราะเป็นการทดลองครั้งแรกของพวกเขา

หลังจากที่เขาพยายามเร่งการงอกของหาง ความเร็วในการเติบโตก็เพิ่มขึ้นเล็กน้อย

แต่ถึงกระนั้น มันก็ยังคงใช้เวลานาน และเจสันสรุปว่าเป็นเพราะความผูกพันของพวกเขายังไม่มั่นคงอย่างสมบูรณ์ และเวลาที่เขาทั้งสองได้ใช้ร่วมกันน้อยนั้นมาก

ดังนั้น เจสันจึงมั่นใจว่าทุกอย่างจะดีขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป

มีข้อเสียเพียงสองประการกับความสามารถในการฟิวชั่นที่เจสันสังเกตเห็นในทันที

ในขณะที่ผสมร่างกับสกอร์พิโอ พลังงานและโภชนาการที่ต้องการเพื่อให้เหล็กในนั้นเติบโตนนดูค่อนข้างสูง ในขณะที่สกอร์พิโอเองก็ไม่สามารถต่อสู้เคียงข้างเขาได้ ในระหว่างการฟิวชั่น

และมันยังต้องการสารอาหารอย่างมากในการที่จะเจริญเติบโตบนร่างกายของเจสัน ซึ่งหมายความว่าเจสันจะไม่สามารถใช้งานได้บ่อยๆ ตามที่ต้องการ และต้องจํากัดการใช้งาน

เจสันเริ่มเล่นด้วยความสามารถที่ได้รับมาใหม่ของเขาในการแสดงส่วนต่าง ๆ ของร่างกายด้วยพลังด้านกายภายของสกอร์พิโอ เจสันจดบันทึกหลายสิ่งหลายอย่างที่เขาสามารถทําได้เนื่องจากกลยุทธ์การต่อสู้ที่หลากหลายปรากฏขึ้นภายในจิตใจของเขา

ถึงกระนั้น เวลาผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง จนกระทั่งเจสันล้มตัวลงนอนบนเตียงด้วยความอ่อนเพลียขณะที่สกอร์พิโอออกมาจากแกนมานาเพื่อกลับไปยังโลกแห่งวิญญาณ

และเมื่อสกอร์พิโอได้อออกจากแกนมานาของเจสัน จึงทําให้ความแข็งแกร่งทางกายภาพจึงลดลงสู่ระดับของผู้ชํานาญขั้นที่ 7 อย่างที่เคย

คําถามในใจของเขาไม่ได้ลดลงและดูเหมือนว่ามันจะเพิ่มขึ้นเมื่อเขาอยากรู้เกี่ยวกับประตูทองและข้อกําหนดในการจัดตั้งการหลอมรวมพลังวิญญาณ

มันเป็นแค่บ่ายวันอาทิตย์เท่านั้น เจสันกระโดดขึ้นและลุกออกจากเตียงเพราะเขามีหลายสิ่งที่ต้องทํามากเกินไป ดังนั้นเขาจึงหยิบอาหารออกมากินก่อนจะวิ่งออกไปโดยที่ไม่ได้สนใจใครเลยแม้แต่เดียว

ตอนที่ 171 ผู้สร้างสัตว์อสูรลึกลับ

การถูกไล่ออกจากที่ซ่อนของอาจารย์นั้นทําให้เจสันรู้สึกไม่ดีอย่างแน่นอน และเจสันก็สงสัยว่าสายใยวิญญาณของเขาจะสามารถมาหาเขาได้อย่างไร แต่วินาทีต่อมา พวกมันก็ถูกโยนตามออกมา

สกอร์พิโอลืมตาขึ้นเมื่อเห็นเจสันยิ้มให้มัน

เมื่อเห็นเจสันอยู่ข้างหน้าสกอร์พิโอก็กระโดดเข้ามาหาเจสัน ในขณะที่ระยะระหว่างเจสันกับมันนั้นอยู่ห่างกันมาก แต่ด้วยความแข็งแกร่งที่เพิ่งได้พัฒนา ก็ทําให้มันสามารถกระโดดได้ถึงเจสัน

การรู้สึกถึงความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นของมันทําให้เจสันมีความสุขอย่างมากในขณะที่เขาลูบตัวของสกอร์พิโอ

อาร์เทมิสตื่นขึ้นและสังเกตเห็นว่าศัตรูตัวฉกาจของมันได้รับความสนใจจากเจสัน ซึ่งทําให้มันรู้สึกไม่พอใจ

มันกรีดร้องในใจด้วยความรังเกียจ มันกําลังจะคว้าตัวสกอร์พิโอและโยนลงไปในน้ํา แต่เจสันจับที่ขนนกของมันซึ่งทําให้มันหยุดเกือบจะในทันที

ผ่านไปไม่กี่นาทีจนกระทั่งสายใยวิญญาณทั้งสองก้าวถอยหลังออกจากกัน

เมื่อนึกถึงคําพูดของเชนเกี่ยวกับการประสานจิตวิญญาณที่เข้มแข็งของเขา เจสันต้องการเข้าสู่โลกวิญญาณของเขาและค้นหาทุกสิ่ง

ในขณะที่เขารู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อยในโลกวิญญาณของเขา

เห็นได้ชัดว่าทั้งอาร์เทมิสและสกอร์พิโอกําลังต่อสู้กับพลังวิญญาณของเขา

เจสันเองต้องแบ่งพลังวิญญาณของเขาให้กับสายใยวิญญาณของเขา

ตอนนี้เขามีหน่วยพลังวิญญาณ 150 หน่วย ต้องขอบคุณการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของสกอร์พิโอและความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้น ทําให้เจสันไตร่ตรองว่าจะแบ่งมันอย่างไร

อย่างไรก็ตาม สกอร์พิโอได้รับพลังงานวิญญาณ 15 หน่วยจากเขาแล้ว

นี่หมายความว่าแม้ว่าอาร์เทมิสจะได้รับหน่วยพลังงานวิญญาณที่เหลืออยู่ที่เจสันสะสมไว้ในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา มันจะไม่มีประโยชน์ เนื่องจากจะเหลือพลังวิญญาณไม่มากพอที่จะทําให้อาร์เทมิสเข้าสู่โลกวิญญาณได้

หลังจากเข้าสู่ขั้นวิวัฒนาการ พลังวิญญาณของอาร์เทมิสเพิ่มขึ้นเป็น 130 หน่วย แต่น่าเสียดายที่มันยังคงเติบโตเต็มที่และแข็งแกร่งขึ้น

ตอนนี้ พลังวิญญาณที่มันต้องการได้เพิ่มขึ้นเป็น 140 หน่วย มันยังคงเติบโตอย่างรวดเร็วเป็นพิเศษ แม้ว่าเจสันจะป้อนมานาให้มันด้วยมานาที่มีระดับต่ําที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ และแกนมานาที่มีการจัดอันดับเวทย์มนตร์เป็นครั้งคราว

สิ่งนี้ไม่ได้ทําให้มันรู้สึกหงุดหงิดน้อยลง ซึ่งมันแสดงด้วยพายุหิมะขนาดเล็ก ที่ห่อหุ้มตัวของมันเอาไว้ และเจสันต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อที่จะทําให้มันสงบลง

การอนุญาตให้สกอร์พิโอผนวกเข้ากับพลังงานวิญญาณเพิ่มเติมอีก 45 หน่วยช่วยให้มันเข้าสู่โลกวิญญาณของเจสันในทันที ที่ซึ่งเราสามารถเห็นความเชื่อมโยงระหว่างเจสันและสกอร์พิโอได้

เจสันได้คิดเอาไว้แล้ว แต่เมื่อเห็นว่าการเชื่อมต่อนั้นบางมาก เขาเริ่มสงสัยว่าเขาจะรวมตัวกับสกอร์พิโอเหมือนที่ทิลล์ได้ทํารวมกับสายใยวิญญาณของเขาหรือไม่

แต่ก่อนที่เขาจะคิดต่อไป เจสันก็รู้สึกคันไปทั้งตัว ขณะที่กําลังของเขาเริ่มเพิ่มมากขึ้นด้วยความแข็งแกร่งที่ร่วมกันของสกอร์พิโอผ่านแกนโลกวิญญาณ

โดยปกติจะใช้เวลานานกว่าการขยายพพลังทั้งหมดจากแกนโลกวิญญาณจะไปถึงเขาเพื่อเสริมสร้างร่างกายและขยายขนาดแกนมานา แต่ดูเหมือนว่าการรวมพลังวิญญาณที่เสริมความแข็งแกร่งจะทําให้กระบวนการทั้งหมดเร่งขึ้น ซึ่งเป็นเรื่องน่าสนใจสําหรับเจสัน

เมื่อรู้สึกว่าผิวของเขาแข็งแรงขึ้น ในขณะที่กระดูกและเนื้อของเขาแข็งแรงเจสันเข้าใจว่าวิวัฒนาการของสกอร์พิโอนั้นช่วยเสริมความแข็งแกร่งด้ายนกายภาพมากกว่าพลังมานา นี่เป็นเพราะขนาดแกนมานาของเขาเพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อยเมื่อเทียบกับส่วนที่เหลือ

เขาไม่ได้อัพระดับที่สูงขึ้นผ่านการวิวัฒนาการในครั้งนี้ แต่ร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้น ในขณะที่ขนาดแกนกลางมานาของเขาเพิ่มขึ้นเล็กน้อย

ขณะที่ร่างกายของเขายังมีอาการคัน อาร์เทมิสเกาะที่ไหล่ของเจสันเพื่อทําเครื่องหมายอาณาเขตของมัน ขณะที่เจสันยืนขึ้นเพื่อที่จะกลับบ้าน

รถรับส่งที่เขาเรียกว่ามาถึงใช้เวลาประมาณห้านาทีต่อมา

เจสันนั่งอยู่ข้างในนั้นตัดสินใจฝึกเทคนิคแฮฟเว่นเฮลด้วยพลังวิญญาณที่เพิ่มขึ้นใหม่ของเขา

การฝึกครั้งที่เขาทําตอนนี้เพิ่มพลังวิญญาณของเขาประมาณ 1.2 หน่วย ซึ่งสูงมากและทําให้พลังวิญญาณเพิ่มขึ้นอย่างคร่าวๆ 0.8% สําหรับการฝึกฝนแต่ละครั้ง

ดังนั้น เจสันจึงรู้สึกมั่นใจในการเข้าถึงพลังงานวิญญาณที่สูงขึ้นเพื่อเก็บอาร์เทมิสเอาไว้ในโลกวิญญาณ

เมื่อมาถึงบ้านเฟลอร์ก็เป็นเวลาวันอาทิตย์และเกือบจะเที่ยงแล้ว

เจสันมีความสุขที่ได้เห็นเฟลอร์ที่มองเขาด้วยความประหลาดใจเพราะพวกเขาไม่คิดว่าเจสันจะกลับบ้านเร็วขนาดนี้

ดังนั้นพวกเขาจึงถามเจสันว่ามีอะไรเกิดขึ้น ซึ่งเจสันไม่ได้ปฏิเสธ ในขณะที่เจสันบอกพวกเขาอย่างมีความสุขว่าสกอร์พิโอจะมีวิวัฒนาการในไม่ช้าและตอนนี้เขาได้รับการวิวัฒนาการแล้วแม้มันจะยังไม่สมบูรณ์

แม้ว่าเขาจะโกหกกับพวกเฟลอร์ ความจริงก็จะถูกเปิดเผยไม่ช้าก็เร็ว เพราะเขาไม่สามารถซ่อนการมีอยู่ของสกอร์พิโอได้ตลอดไป เพราะมันจะตัวใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

ในท้ายที่สุด การพูดความจริงง่ายกว่าการโกหก แต่ดูเหมือนว่าพวกเฟลอร์จะตกใจอย่างยิ่งกับการเปิดเผยของเขา ขณะที่เกร็กถามด้วยดวงตาเป็นประกาย

 นายรู้จักผู้สร้างสัตว์อสูรมั้นหรอ!? 

เกร็กเกือบจะตะโกนซึ่งทําให้เขาประหลาดใจ แต่หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เจสันจําได้ว่าเพื่อนของเขามีไมโนทอร์แคระที่สามารถวิวัฒนาการได้ตราบเท่าที่มันมีมานาเพียงพอ พร้อมกับส่วนผสมอันมีค่าที่เหมาะสมซึ่งจะต้องปรุงเป็นสารละลายวิวัฒนาการ

เฟลอร์ได้ค้นหาผู้สร้างสัตว์อสูรมานานแล้ว เนื่องจากพวกเขาได้ค้นพบสายเลือดที่ซ่อนอยู่ของเกร็กและศักยภาพเพิ่มเติมของสายเลือดดังกล่าว แต่ข้อกําหนดในการนัดหมายเพื่อพบผู้สร้างสัตว์อสูรนั้นยากมากอยู่แล้ว

ในท้ายที่สุด ก็ไม่รับประกันด้วยซ้ําว่าผู้สร้างสัตว์อสูรจะช่วยพวกเขาได้ไหม

และแม้ว่าเขาสามารถช่วยได้ พวกเขาก็ต้องค้นหาวัสดุที่จําเป็นและจ่ายเงินสําหรับการวิวัฒนาการ

เมื่อคํานวณทุกอย่างร่วมกัน ข้อกําหนดในการวิวัฒนาการสัตว์ร้ายนั้นต้องใช้ทรัพยาการมากมายมหาศาล แม้ว่ามันจะคุ้มค่าทุกเครดิตก็ตาม

เมื่อรู้ว่าเกร็กหมายถึงอะไร เจสันไม่แน่ใจว่าจะพูดอะไร จู่ๆ ก็มีความคิดผุดขึ้นในใจเขา

จากสิ่งที่ฉันอ่านในหนังสือ การพัฒนาสัตว์ร้ายที่มีสายเลือดที่ปิดผนึกไว้ในร่างกายของพวกมันนั้นง่ายที่สุดสําหรับผู้สร้างสัตว์อสูรที่เก่งกาจ ด้วยข้อมูลที่เพียงพอดาเลีย ควรจะสามารถบอกฉันได้ว่าวัสดุใดบ้างที่ไมโนทอร์แคระต้องการเพื่อที่จะวิวัฒนาการ ตราบใดที่เธอรู้เกี่ยวกับเผ่าพันธุ์เลสเซอร์ไมโนทอร์ มันน่าจะเป็นไปได้…หรือว่าไม่ควรถาม? ลองดูก็ไม่เสียหาย! 

เจสันครุ่นคิดว่าควรเริ่มต้นอย่างไรในขณะที่พูดอย่างลังเล

 ฉันรู้จักผู้สร้างสัตว์อสูร แต่ฉันไม่รู้ว่าผู้สร้างสัตว์อสูรนี้อยู่ในระดับใด หรือแม้แต่ชื่อของเขาหรือเธอ

อาจกล่าวได้ว่า ฉันบังเอิญได้พบกับผู้สร้างสัตว์อสูรคนนี้ และเขาก็ชอบสกอร์พิโอ

ในขณะที่เขาสังเกตเห็นศักยภาพของสัตว์ร้ายของฉัน

บางที่ฉันอาจจะถามผู้สร้างสัตว์อสูรได้ว่าเขาสามารถช่วยทอรัสเพื่อวิวัฒนาการได้ไหม แต่ฉันไม่สามารถสัญญาอะไรได้นะ! 

เจสันตอบด้วยการโกหกเล็กน้อยผสมกับความจริง เขาไม่สามารถเปิดเผยการมีอยู่ของอาจารย์ของเขาได้ เพราะเธอซ่อนตัวจากสายตาของสาธารณชน

ดังนั้น เจสันจึงตัดสินใจสร้างเรื่องของผู้สร้างสัตว์ร้ายลึกลับ ซึ่งหวังว่าจะสามารถแก้ปัญหาทั้งหมดของเขาได้

เขาไม่สามารถสัญญาอะไรได้ แต่เกร็กและเฟลอร์ดูเหมือนจะพอใจกับคําพูดง่ายๆ ของเจสันแม้ว่าเขาจะไม่ได้มั่นใจอะไรเลยก็ตาม แต่เจสันให้ความหวังเล็กน้อยแก่พวกเขาซึ่งเกือบจะหายไป

เนื่องจากเกณฑ์การเข้าพบที่เข้มงวดซึ่งระบุโดยผู้สร้างสัตว์อสูรระดับล่างของแอสทริกซ์

ตอนที่ 170 การเปลี่ยนแปลง

เมื่อรู้สึกตัว เจสันออกจากโลกวิญญาณของเขา ที่ซึ่งดูเหมือนว่าเขาติดอยู่มาเป็นเวลานานและเมื่อรู้สึกตัวเจสันพบว่าตัวเองนอนอยู่ในแอ่งน้ำ

อ่างนั้นเต็มไปด้วยสารละลายยาที่หลากหลายชนิดที่แข็งแกร่ง ซึ่งให้สารอาหารและความรู้สึกสงบในขณะที่เขาวางหินมานาคุณภาพสูงหลายก้อนไว้รอบตัวเขาและช่วยเพิ่มพลังเพิ่มขึ้น

เมื่อมองดูตัวเอง เจสันสังเกตเห็นเลือดที่แห้งบนหน้าอกและแขนของเขา

อย่างไรก็ตาม แทนที่จะรู้สึกอ่อนแอ เขากลับรู้สึกกระปรี้กระเปร่าและเต็มไปด้วยพลัง เขามองไปรอบๆ และสังเกตเห็นเชนที่ใจกลางวงเวทย์ ดูแลดาเลียที่อาการแย่มาก

“เกิดอะไรขึ้น!

เจสันแทบตะโกนออกมาเพียงเพื่อสังเกตว่าเขาไม่สามารถพูดได้ ด้วยเสียงกรีดร้องที่ออกจากปากของเขา

พลังงานที่กระฉับกระเฉงภายในตัวเขาลดลงอย่างช้าๆ แทนที่จะมีพลัง เขากลับเริ่มรู้สึกอ่อน

ขณะมองดูดาเลีย ดวงตามานาของเขาบอกเขาว่าเธอใช้มานาไปมาก ในขณะที่หินมานาที่กองกันเหมือนภูเขาได้พังทลายลง

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้เขากังวลยิ่งกว่าในตอนนี้คือเขามองไม่เห็นสกอร์พิโอ ซึ่งน่าจะอยู่ติดกับดาเลียโดยตรงในใจกลางของวงกลมเวทมนตร์

แต่ไม่มีใครเลยนอกจากอาจารย์ของเขา และมันทำให้เจสันรู้สึกไม่ดี ในขณะที่เป็นเพราะสายสัมพันธ์ที่ทำให้เจสันได้รู้ว่าสายใยวิญญาณของเขานั้นยังมีชีวิตอยู่

ความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นของสายสัมพันธ์ของพวกเขาทำให้เจสันตกใจไม่น้อย แต่ก็สำคัญน้อยกว่าการพบว่าสกอร์พิโอนั้นอยู่ดี

การเชื่อมต่อระหว่างจิตวิญญาณของเขากับสกอร์พิโอดูเหมือนจะไม่เสถียร แต่ตอนนี้มันได้รับการเสริมกำลังแล้วในขณะที่โลกวิญญาณของเขายุ่งเหยิง พูดง่ายๆ

แกนโลกวิญญาณของเจสันมีขนาดเพิ่มขึ้น ทำให้ประสาทสัมผัสของเขาเบลอภายในโลกแห่งวิญญาณ ซึ่งทำให้เขากังวลมากขึ้นไปอีก

เมื่อปล่อยมานาของเขา เจสันมองหากอร์พิโอขณะที่ดวงตามานาสังเกตเห็นบางสิ่งที่อยู่ข้างๆ เขาโดยตรง

ต่อจากนั้น เจสันก็ยกร่างของเขาออกจากอ่าง และมองเห็นอาร์เทมิสนอนอยู่ข้างอ่าง

สกอร์พิโอ ซึ่งปัจจุบันเป็นแมงปองยาว 80 ซม. มีหนามที่คมกริบอยู่รอบๆตัวของมัน ขณะที่ทั้งตัวของของมันถูกห่อหุ้มด้วยเกาะที่มีส่วนของสีเขียวเข้มและสีน้ำเงินเป็นประกาย

ขณะที่มันยังคงนอนหลับถัดจากอาร์เทมิสอย่างสงบ เจสันสังเกตว่ามันดูเหมือนจะโตขึ้นเกือบสามเท่า มันทำให้เจสันตกตะลึง ในขณะที่เขาไม่เคยจินตนาการถึงความเปลี่ยนแปลงที่มากมายขนาดนี้ในสายวิญญาณของเขา ถึงแม้เจสันจะเคยนึกถึงการพัฒนาที่มากมายแต่มันก็ยังคงน้อยกว่าที่เกิดขึ้นในตอนนี้

เมื่อเจสันสแกนผ่านสกอร์พิโอด้วยดวงตามานา สิ่งแรกที่พุ่งตรงมาที่เขาคือสีที่เปล่งออกมาจากมัน มันเป็นสีเขียวเข้ม บ่งบอกถึงศักยภาพของตว์ร้ายระดับที่สูงมาก จนสกอร์พิโออยู่ในระดับสัตว์เวทย์มนต์

สิ่งนี้ทำให้เจสันตกตะลึงเล็กน้อย ในขณะที่เขานึกไม่ออกว่าการชำระแกนมานาครั้งต่อไปจะเป็นอย่างไร เพราะครั้งแรกนั้นยากเย็นแสนเข็ญและน่ากลัวมาก ไม่ใช่แค่กับสายใยวิญญาณของเขาและตัวเขาเอง แต่กระทั่งดาเลียด้วย

เมื่อกลับมายืนได้ เจสันก็ทำความสะอาดตัวเอง ก่อนที่เขาจะสวมเสื้อผ้าสะอาดซึ่งเซนเตรียมไว้ให้เขา จากนั้นเขาก็ตรวจสอบสายใยวิญญาณของเขาต่อไป โดยไม่สนใจความเจ็บปวดที่แผดเผาในโลกวิญญาณของเขาและทำให้เกิดความเจ็บปวดทั่วร่างกาย

เจสันรู้ว่าเกิดความเจ็บปวดทั่วร่างกาย แต่เขารู้ว่าพลังวิญญาณของเขากำลังเพิ่มขึ้นอย่างมากในขนาดไม่กี่หน่วยซึ่งทำให้เกิดความเจ็บปวด

เห็นได้ชัดว่าในขณะที่เขาสังเกตเห็นว่าราศีพิจิกมาถึงระดับกลางที่ตื่นขึ้นด้วยความต้องการหน่วยพลังงานวิญญาณ 60 หน่วย มันขยายพลังวิญญาณของเขาเอง 15 หน่วยด้วยการขยายโดย กำเนิด 1/3

ก่อนหน้านี้ ชาวสกอร์พิโอต้องการพลังวิญญาณเพียง 15 หน่วย แต่ตอนนี้มันต้องการมากถึง 3 เท่า ทำให้เจสันตกใจเล็กน้อย

ดูเหมือนว่าสกอร์พิโอจะมีวิวัฒนาการมาในรูปแบบที่ไม่สมบูรณ์ ดังที่เห็นได้ชัดจากโครงร่างภายนอกของมัน

การวิวัฒนาการนี้ถูกบังคับโดยมานาจำนวนมหาศาลและแสงศักดิ์สิทธิ์ที่แผ่ซ่านแทรกซึมเขาทำให้เซลล์ของมันเปลี่ยนไป และดูเหมือนว่าร่างกายของดาเลียเป็นสาเหตุ นอกเหนือจากพันธะวิญญาณของเขาที่จะแข็งแกร่งขึ้น

เจสันขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่แน่ใจว่าจะคิดอย่างไรกับเหตุการณ์นี้ เนื่องจากทุกคนต้องทนรับความเจ็บปวดมหาศาลจากการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน

ทันใดนั้น เขานึกถึงใบหน้าซีดขาวของดาเลียที่มีเลือดแห้งปกคลุมทั่วร่างกายของเธอ ขณะที่เขารีบวิ่งเข้าไปหาเธอ

สกอร์พิโอยังดูดีแม้ว่าวิวัฒนาการขอมันจะเสร็จสิ้นเพียงครึ่งเดียว มันอาจจะซับซ้อนเล็กน้อยแต่มันเป็นผลชั่วคราว ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องกังวลกับมัน และหาเชนและดาเลียอีกครั้ง

เมื่อเข้าไปใกล้ดาเลีย เจสันสังเกตเห็นว่าเธอดูเหมือนหมดสติ ขณะที่เขาจ้องมองที่เชน และถามด้วยเสียงที่เงียบเชียบ

“เกิดอะไรขึ้น สกอร์พิโอคงตายถ้าไม่ให้ ผมแบ่งเบาความเจ็บปวดของมัน และทำไมอาจารย์ดาเลียถึงหมดสติ? เธอสบายดีไหม?”

แต่ดูเหมือนเชนจะไม่ได้ยินคำถามของเขา ขณะที่วงเวทย์สองวงปรากฏขึ้นข้างดาเลีย โดยมีนางไม้ปรากฏอยู่ภายในนั้น

นางไม้ทั้งสองได้ปลดปล่อยมานาที่สัมพันธ์กันตามธรรมชาติและความสามารถโดยกำเนิดเพื่อ รักษาผู้ถือครองของตนในทันที เชนถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเห็นสิ่งนี้ และในที่สุดก็สังเกตเห็น เจสันที่อยู่ข้างๆ เขา

เมื่อรู้ว่าเจสันถามคำถามหนึ่งกับเขา เชนก็ถอนหายใจลึกๆ เพื่อทำให้จิตใจที่ทรมานของเขาสงบลง เขากำลังจะตะโกนใส่เจสันแต่กลั่นตัวเองไว้ในขณะที่เขารู้ดีว่ามันจะเป็นความพยายามที่เปล่าประโยชน์และจะไม่แม้แต่จะไม่ได้ช่วยอะไร

“อืม…ข้าไม่แน่ใจนักเพราะเรื่องแบบนั้นไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน แต่ดูเหมือนว่าแสงศักดิ์สิทธิ์ที่ควรจะชำระล้างแกนมานาของแมงปองตัวเล็ก ๆ ของเจ้าจากสิ่งสกปรกจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง เปลี่ยนรูปแบบทางพันธุกรรมของมัน และเสริมประสิทธิภาพอย่างมาก

เห็นได้ชัดว่าสายใยวิญญาณของเจ้าพัฒนาเป็นสิ่งมีชีวิตที่สูงขึ้น

อย่างที่เจ้าอาจสังเกตเห็น แกนมานาของสกอร์พิโอได้รับการชำระแล้ว แต่ข้าสงสัยว่ามันสามารถไปถึงระดับเวทย์มนตร์ได้ด้วยจำนวนหินมานาที่ใช้ไปได้ยังไง เนื่องจากมานาส่วนใหญ่ใช้สำหรับวิวัฒนาการของมัน

ทั้งการชำระล้างและการวิวัฒนาการเกิดขึ้นพร้อมกัน ทำให้เกิดสถานการณ์ที่เลวร้ายเช่นนี้

โชคดีที่เจ้าได้ถ่ายทอดความเจ็บปวดของสายใยวิญญาณไปยังตัวคุณเอง ไม่เช่นนั้นมันคงไม่รอดจากการชำระล้างในครั้งนี้

สาหรับดาเลีย เธอสบายดีและหมดสติเพียงเท่านั้นเพราะเธอพยายามบังคับร่างกายของเธอเพื่อเปลี่ยนวิถีของแสงอันศักดิ์สิทธิ์อันศักดิ์สิทธิ์เพื่อช่วยสกอร์พิโอ

แต่นั่นคือทั้งหมดที่ฉันรู้ ดาเลียน่าจะบอกเจ้าได้มากกว่านี้ เมื่อเธอตื่น”

เชนอธิบายก่อนจะหันกลับมามองดาเลียก่อนจะอุ้มเธอขึ้น

“ข้าคิดว่าเจ้าควรกลับบ้านได้แล้ว สองสามชั่วโมงที่ผ่านมาน่าจะเหนื่อยมากสำหรับทั้งร่างกายและจิตใจ พักผ่อนและกลับมาเมื่อเจ้าสบายดี ดาเลียก็ต้องพักผ่อนบ้าง”

เมื่อเปิดประตูมิติให้เจสัน เขาเสริมอย่างเงียบๆ

“ยังไงก็ตาม ขอแสดงความยินดีด้วยที่ได้สร้างจิตวิญญาณที่เสริมความแข็งแกร่งให้กับพันธะวิญญาณที่สองของเจ้า เจ้าสัตว์ประหลาดตัวน้อย!”

เชนยิ้มอย่างภาคภูมิใจในขณะที่ปล่อยมานาเพื่อโยนเจสันผ่านประตูมิติ

ตอนที่ 168 การแข่งขันระหว่างปรมาจารย์

เจสันตั้งตารอสุดสัปดาห์นี้

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายวันเสาร์แล้ว เมื่อเขานั่งอยู่ในห้องช่างตีเหล็ก ทําการกลั่นแร่ทุกชนิดให้เป็นแร่ที่บริสุทธิ์อย่างที่เคยทํา

วันก่อนหลังจากที่ได้รับชัยชนะที่ค่อนข้างง่ายของเขา เขาได้เรียกคืนที่นั่งคลาสการต่อสู้พิเศษของเขาก่อนที่คลาสจะจบลง

แม็กซ์และเซรอนแยกทางกันหลังจากจบการประลอง ปล่อยให้เจสันอยู่คนเดียวในสนามประลอง ยกเว้นอาร์เทมิส

เห็นได้ชัดว่าเยาวชนทั้งสองได้รับการแจ้งเตือนหลังจากนั้นการแสดงออกของพวกเขาดูแย่ลงอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อเด็กทั้งสองรีบออกจากสนามประลอง เจสันสงสัยว่าทําไมพวกเขาถึงต้องวุ่นวายกันขนาดนั้น

มีอะไรเกิดขึ้นกับครอบครัวใหญ่ ๆ หรือว่ามีอะไรเกิดขึ้นในแอสทริกซ์

เขาคิดอย่างสับสน แต่ก็ไม่มีใครตอบคําถามของเขาได้

ดังนั้น เจสันจึงตัดสินใจเปลี่ยนแผนเล็กน้อย ขณะที่เขาส่งข้อความถึงพวกเฟลอร์ว่าเขาจะไม่กลับบ้านในช่วงสุดสัปดาห์

เจสันมุ่งหน้าตรงไปยังทิศทางของทะเลสาบสีฟ้าเล็กๆ ที่ส่องประกายซึ่งอยู่ในป่าอันอุดมสมบูรณ์ เพียง 15 นาทีต่อมา เจสันพบว่าตัวเองยืนอยู่หน้าทะเลสาบโดยมีซุ้มประตูโค้งแปลกตาอยู่ตรงกลาง

เมื่อปล่อยมานาของเขา เจสันก็เปิดใช้งานรูนบางอันใต้ลําต้นของต้นไม้ที่ปกคลุมไปด้วยรูนอีกสองสามรูนเพื่อซ่อนมัน

ราวกับว่าเจสันกดกริ่งประตูเมื่อจู่ๆ ประตูมิติปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา เขาก็กระโดดผ่านเข้าไปทันทีโดยไม่พิจารณาว่ามันเป็นกับดักหรืออะไรก็ตาม

เขาก้าวตรงเข้าไปในที่ซ่อนของเชนและดาเลีย เขามองไปรอบๆ และได้รับการต้อนรับด้วยรอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้าของดาเลีย ขณะที่เป็นเพียงยิ้มให้เขาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

เมื่อเห็นทั้งสองคนต้อนรับเขา ทําให้เจสันลืมอันดับความน่าเชื่อถือก่อนหน้านี้ไปชั่วขณะแม้ว่าจะยังแปลกสําหรับเขาอยู่ก็ตาม ขณะที่คําพูดของผู้เฒ่าเด็กยังคงอยู่ในใจของเขา

อย่างไรก็ตาม ภารกิจของเจสันในตอนนี้เป็นอย่างอื่น

เขาเพียงต้องการพัฒนาความชํานาญในการชําระสิ่งเจือปนของแร่ให้กลายเป็นแร่ที่บริสุทธิ์

ตอนแรกเจสันต้องการเกลี้ยกล่อมให้เชนปล่อยให้เขาสร้างอาวุธชิ้นแรก แต่ตอนนี้เขา มีแผนอื่นซึ่งเขาจะค่อยทํามันภายหลัง

เขาใช้เวลาทั้งวันในชําระแร่เหล็กให้บริสุทธิ์ ในขณะที่เขากินเพียงเล็กน้อยและฝึกฝนเทคนิคเฮเว่นเฮล

เมื่อเชนและดาเลียสังเกตเห็นว่าเจสันฝึกเทคนิคเฮเว่นเฮลบ่อยเพียงใด พวกเขาก็งุนงงและถามเขาเกี่ยวกับความเร็วในการเติมพลังวิญญาณของเจสัน ซึ่งเจสันก็ตอบอย่างตรงไปตรงมา

เขาไม่จําเป็นต้องโกหกและได้บอกความจริงกับพวกเขาเกี่ยวกับกระบวนการเติมพลังวิญญาณเต็ม 6 ชั่วโมงของเขา

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เจสันไม่คาดคิดก็คือความตกใจ เมื่อพวกเขาจ้องมาที่เจสันด้วยดวงตาเบิกกว้าง

ก่อนหน้านี้ เช่นเคยประมาณการไว้แล้วว่ากระบวนการเติมพลังวิญญาณของเจสันจะเร็วกว่ามนุษย์ทั่วไป แต่เขารู้สึกว่าเจสันนั้นจะสามารถพัฒนาทําให้เติมพลังวิญญาณได้เร็วกว่า 2 เท่า

กระบวนการเติมพลังวิญญาณ 12 ชั่วโมงจะถูกมองว่าเร็วมาก และไม่มีใครสนใจแม้แต่การเริ่มต้นของพลังงานวิญญาณด้วยเวลาการเติมเต็มที่สั้นเช่นนี้ เพราะมันพิสูจน์ได้ว่าดีกว่าการมีพลังงานวิญญาณสูงเมื่อเวลาผ่านไป

หากมีใครมีชีวิตอยู่ได้ 200 ปี เราสามารถฝึกฝนเทคนิคเฮเว่นเฮลได้บ่อยเป็นสองเท่าของเทคนิคอื่นๆ

เมื่อเจสันทําชําระแท่งเหล็กหยกอีกอันจนเกือบสมบูรณ์แล้ว เขาสังเกตเห็นดาเลียมองมาที่เขาอย่างตั้งใจขณะที่เธอทําอย่างนั้นมาสองสามวันแล้วเป็นนิสัย

ก่อนหน้านี้ เขาไม่แน่ใจว่าเธอต้องการอะไรจากเขา และเขารู้สึกไม่สบายใจที่จะถามเธอ

ดังนั้นเขาจึงพยายามเพิกเฉยต่อเธอที่กําลังจ้องมองมาที่เขา แต่เขาเริ่มตระหนักถึงการจ้องมองของเธอ และมันก็ยิ่งอึดอัดมากขึ้นที่จะจดจ่อกับการทํางานเพราะครึ่งหนึ่งของจิตใจของเขาหมกมุ่นอยู่กับสิ่งที่อาจารย์ของเขากําลังคิดและหากเขาทําอะไรผิด

ในที่สุด เจสันก็หันไปหาดาเลียและถามว่า

“อาจารย์ครับ ต้องการให้ผมทําอะไรหรือเปล่า หรือมีอะไรรบกวนหรือเปล่า”

เจสันลังเลเล็กน้อย ขณะที่ดาเลียไม่ทันได้เตรียมตัวกับคําถามและเกิดอาการมึนงงกับคําถามของเจสัน

เธอตอบพลางกระแอมว่า

“เจสัน…ก่อนหน้านี้ฉันคิดว่าเธอจะหล่อเหล็กแค่ไม่กี่วัน ก่อนที่เธอจะถามฉันว่าฉันรออะไรอยู่แต่นี่มันหกวันแล้ว และฉันยังคงรอให้เธอถามว่าเธอต้องการอะไร ตั้งแต่เริ่มต้น..”

ดาเลียสูดหายใจเข้าลึกๆ ด้วยความหงุดหงิด

“เธอไม่ต้องการที่จะเพิ่มศักยภาพของสายใยวิญญาณของเธอหรือ? ฉันบอกเธอแล้วว่าฉันสามารถเพิ่มศักยภาพของพวกมันได้ด้วยหินมานาที่เพียงพอ และฉันก็ค่อนข้างแน่ใจว่าเธอได้รับ เพียงพอจากทั่งเวทมนต์ระดับ 3 ที่ขายไปใช่ไหม

ทําไมเธอไม่ขอให้ฉันช่วยเธอ ตอนนี้ฉันรู้สึกไร้ประโยชน์เพราะเชนมักจะโม้เกี่ยวกับความมุ่งมั่นและความสําเร็จของเธอในการชําระแร่ให้บริสุทธิ์ให้เป็นแท่ง

คิดว่าอีกไม่นานเธออาจจะเบื่อ ฉันรออย่างอดทน แต่จนถึงตอนนี้ ฉันยังไม่ได้สอนอะไรให้เธออย่างเป็นชิ้นเป็นอัน ดังนั้นให้ฉันช่วยเธอได้ไหม ฉันจะรู้สึกดีขึ้นด้วยวิธีนี้!”

เมื่อได้ยินดาเลียพูดดูแทบสิ้นหวัง เจสันสงสัยว่าเชนและดาเลียกําลังแข่งขันกันหรือเปล่า และเขาก็ดันปล่อยให้อารมณ์ของเธอบานปลายอย่างนั้น

เขารู้สึกแปลกๆ เล็กน้อย แต่ราวกับว่าก้อนหินหนาๆ ถูกขว้างใส่หัวของเขา เมื่อเขาจําได้ว่าเขาต้องการเพิ่มศักยภาพของสกอร์พิโอ

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงมองดูดาเลียด้วยรอยยิ้มอันเป็นประกาย ก่อนที่เขาจะยืนยันว่า

“ใช่เลยครับ ผมลืมไปเลย เอาละเรามาเริ่มกันเถอะ !”

เชนยืนอยู่ข้างพวกเขาและจ้องเขม็งไปที่ภรรยาของเขาเพราะเขาต้องการให้เจสันตีเหล็กต่อไป

อย่างไรก็ตาม เมื่อเจสันฟุ้งซ่าน มันก็จะจบลงด้วยความยุ่งเหยิง ถ้าเขายังคงตีเหล็กต่อไปโดยโดยที่ดาเลียยังจ้องมองเขาแบบนั้น

ด้วยเหตุนี้ เชนจึงทําได้เพียงถอยกลับอย่างไม่เต็มใจและปล่อยให้สายใยวิญญาณที่สองของเจสันได้มีโอกาสในการเพิ่มศักยภาพเป็น ซึ่งต้องใช้เวลาพอสมควร

ดาเลียเดินออกจากโรงตีเหล็ก ขณะที่เจสันเดินตามเธอไปด้วยรอยยิ้มสดใสหลังจากที่เขาดับเปลวไฟต้นกําเนิดสีดําของเขาและทําความสะอาดทุกอย่าง

ด้วยดวงตามานาของเขา เมื่อเขาก้าวเข้าไปในห้อง เขาสังเกตเห็นบางสิ่งที่คุ้นเคยบนพื้นห้องโถงใหญ่

วงแหวนเวทย์มนตร์ขนาดใหญ่ครอบครองศูนย์กลางของพื้น มันมีความสามารถในการละลายหินมานาและแยกทุกสิ่งภายในออกจากโลกภายนอก

เจสันคุ้นเคยกับวงเวทย์ของเจสันอยู่แล้ว เนื่องจากทิลล์วาดอันเดียวกันเพื่อให้เขาได้รับมานาเพียงพอเมื่อเขาปรับแต่งสมองเพื่อสร้างพื้นที่ย่อยภายในจิตวิญญาณของเขา

มันเป็นความทรงจําที่เจ็บปวดและเขาก็ยังกลัวอยู่เล็กน้อยเกี่ยวกับวงเวทย์นี้ เนื่องจากเขารู้ว่าไม่มีอนุภาคมานาแม้แต่ชิ้นเดียวที่จะออกจากสนามได้ ขณะที่เขามองดูวงเวทย์อย่างวิตก ดาเลียขอให้เขาอัญเชิญสกอร์พิโอออกมา

เจสันทําตามคําแนะนําของอาจารย์ และครู่ต่อมา พาราสกอร์ขนาดจิ๋วยาว 30 ซม. ก็ปรากฏตัวขึ้นภายในฝ่ามือทั้งสองข้างของเขา

เมื่อเจสันจ้องมองมันอย่างอ่อนโยน สกอร์พิโอก็ร้องออกมาด้วยความดีใจ แต่เมื่อมันสังเกตเห็นอาร์เทมิสนั่งอยู่บนไหล่ของเขาซึ่งทําให้มันรําคาญใจ

เจสันลืมไปว่าสายใยวิญญาณทั้งสองของเขาได้กลายมาเป็นคู่แข่งกันเพื่อดึงดูดความสนใจของเขา เนื่องจากทั้งคู่ต้องการเป็นที่สนใจของเจสัน

ดาเลียให้คําแนะนําเพิ่มเติมแก่เขาตามเจสัน ขณะที่เขาวางสกอร์พิโอไว้ตรงกลางวงเวทย์ ที่ซึ่งเขาสั่งสายใยวิญญาณของเขาให้อยู่นิ่ง

นอกจากนั้น เจสันหยิบหินมานาที่เก็บไว้มากกว่าครึ่งหนึ่งออกมา ซึ่งดาเลียสังเกตเห็นด้วยรอยยิ้มภาคภูมิใจ

“เขาได้รับมันมามากขนาดนี้เชียวหรอ”

เธอคิดขณะมองดูท่าทางไม่พอใจของเชนที่ทําให้เธอแทบหัวเราะออกมาอย่างเต็มที่

“คนโลภของฉัน…”

ตอนที่ 167 การยึดที่นั่งคืน

แทนที่จะกลับบ้าน แม็กซ์ตามพวกเขาไปที่สนามประลอง เพราะตอนนี้เขากระตือรือร้นที่จะค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับความสามารถของเจสัน

ตอนนี้ เขาต้องการเห็นความสามารถในการต่อสู้ของเจสัน ในขณะที่เขาต้องการดูว่าผู้ชํานาญอันดับ 3 สามารถทําอะไรกับผู้ชํานาญระดับสูงคนอื่น ๆ ด้วยการพัฒนาที่อาจทําให้นักเรียนบางคนมีร่างกายของระดับผู้เชี่ยวชาญโดยเฉลี่ย

เขาไม่รู้ว่าขนาดแกนกลางและมานาของเจสันนั้นอยู่ในขั้นผู้ชํานาญที่ 7 แล้ว นอกเหนือจากความสัมพันธ์ของเจสันที่ทําให้แม็กซ์ประหลาดใจเป็นครั้งที่สองในวันนั้น

สิ่งเดียวที่เขาสามารถประเมินได้คือระดับความสัมพันธ์ของอาร์เทมิสที่สืบทอดมาของเจสันในขณะที่เขาบอกได้เพียงว่าอาร์เทมิสเป็นสัตว์ร้ายที่มีวิวัฒนาการระดับต่ําในขณะนี้

แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าเธอโตเต็มที่แล้วหรือให้ความคิดกับเขาว่าสายใยวิญญาณของเจสันอาจจะยังสามารถเติบโตได้มากกว่านี้

ด้วยเหตุนี้ ความอยากรู้อยากเห็นของแม็กซ์จึงทําให้เขากระสับกระส่ายและเขาต้องการเห็นการต่อสู้ที่น่าพอใจ

มิฉะนั้น เขาจะไม่ออกจากสนามประลองหรือบังคับให้ใครมาซ้อมกับเขาเพื่อให้อะดรีนาลีนนั้นพลุ่งพล่าน

เมื่อเดินไปรอบๆ เจสันไตร่ตรองว่าจะเลือกใครเป็นเหยื่อ เนื่องจากเขาสามารถประเมินความแข็งแกร่งโดยเฉลี่ยของทุกคนได้คร่าวๆ

ณ ตอนนี้ ดูเหมือนว่าที่นั่งส่วนใหญ่จะถูกครอบครองโดยนักเรียนที่มีขนาดแกนมานาและร่า งกายของผู้ชํานาญที่ 8 ถึง 9 ซึ่งหลังจากที่พวกเขาขยายจากสายใยวิญญาณ

ด้วยความคิดนั้น ยศผู้ชํานาญที่ 7 ของเจสันจึงดูอ่อนแอกว่า แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องใส่ใจดวงตาของเขาช่วยให้เขาประมาณค่าอันดับความสนิทสนมของทุกคนและการระเบิดพลังจากการทดสอบหลายร้อยครั้งกับนักเรียนทุกประเภทและให้ข้อมูลที่เขาสามารถนําไปเปรียบเทียบ

ดังนั้น เจสันจึงอยากลองอะไรใหม่ๆ เมื่อเห็นผู้ใช้ที่มีสายสัมพันธ์น้ําที่มีขนาดแกนมานาผู้ชำนาญลําดับที่ 9

ลักษณะภายนอกของเขาค่อนข้างไม่น่าสนใจและเนื่องจากความสัมพันธ์ทางน้ํา เจสันคาดว่าสายวิญญาณของเขาจะอยู่ในระดับกลางๆ ซึ่งสูงกว่าความสัมพันธ์แบบน้ําแข็งเล็กน้อยและพอๆกันกับความสัมพันธ์ทางไฟของเขา

ถึงกระนั้น เจสันก็เดินไปหาเด็กหนุ่มที่อ่อนแอ ซึ่งทุกคนต่างหลีกเลี่ยงอย่างแปลกประหลาดจนทุกคนหลีกเลี่ยง ขณะที่เขาสังเกตเห็นเด็กสามคนที่มีกลิ่นอายหนาทึบเดินเข้ามาหาเขา

ไม่นานนักที่เด็กทั้งสามได้ที่นั่ง และเขาไม่อยากเสียมันไปอีก

ดังนั้น เขาจึงสแกนผ่านแกนมานาของเจสันและเซรอน เพียงเพื่อสังเกตว่าพวกเขาทั้งสองไม่ใช่ปัญหาสําหรับพวกเขาที่จะเอาชนะ

“ซ่อนเร้น? ความคิดของเด็กคนหนึ่งซึ่งเขามีลางสังหรณ์ เทคนิคการปกปิดอาจเป็นสัญญาณของความมั่งคั่งและอํานาจอย่างสุดโต่ง หรือว่ามีใครบางคนอยู่ในตําแหน่งผู้วิเศษซึ่งเด็กหนุ่มอายุ 14 ปีที่อยู่ข้างหน้าเขาไม่สามารถเป็นได้

ด้วยเหตุนี้ จึงต้องเป็นเหตุผลแรก และเขาพร้อมที่จะเสียที่นั่ง ขณะที่เด็กหนุ่มตาสีทองผมดําที่หน้ากลุ่มเริ่มพูด

“ฉันจะท้าทายนาย ไม่เป็นไรใช่ไหม”

เจสันถามอย่างไม่ใส่ใจ ซึ่งสร้างความประหลาดใจให้กับผู้ใช้สายน้ําอย่างมาก

ผู้ชํานาญขั้นที่ 3 ต้องการท้าทายฉันงั้นหรอ”

เด็กหนุ่มที่อ่อนแอคาดหวังว่าเซรอนจะท้าทายเขา แต่คําพูดของเจสันทําให้เขาไม่ทันตั้งตัวและเขามองมาที่เจสันอย่างตะลึงงัน

เจสันกล่าว

“ใช่ ฉันกําลังท้าทายนาย”

ก่อนที่เขาจะเดินผ่านเยาวชนที่อ่อนแอไปยังแท่นต่อสู้

ความมั่นใจของเจสันเพิ่มขึ้นตั้งแต่ช่วงไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา และเขาจะไม่ชอบการถูกดูหมิ่นซึ่งเป็นทัศนคติที่ค่อนข้างแย่

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงตัดสินใจทําตามความปรารถนาของตนเอง ทําในสิ่งที่เขาต้องการเท่านั้น

เด็กหนุ่มไม่มีโอกาสตอบเลย เจสันเดินผ่านเด็กหนุ่มไป โดยไม่พิจารณาถึงความเป็นไปได้ที่เขาจะปฏิเสธความท้าทายของเขา สิ่งนี้ทําให้นักเรียนที่มีสายสัมพันธ์น้ําไม่แน่ใจว่าควรจะทําอย่างไรอย่างไรกับเด็กหนุ่มผมดํา

“คิดว่าฉันจะกลัวอย่างงั้นหรอ!”

ถ้าเขาปฏิเสธการต่อสู้ เขาจะแพ้ นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขาทั้งสองจะต่อสู้ในตอนนี้ แต่อย่างน้อยคู่ต่อสู้ของเขาอาจรอคําตอบของเขาแทนที่จะเพิกเฉยต่อเขา!

สิ่งนี้ทําให้เด็กหนุ่มหงุดหงิดและเขาก็เรียกหอกสีน้ําเงินของเขาขึ้นมาทันที เมื่อเขาเข้าสู่สนามประลอง

ตอนนี้ เจสันไม่ได้คิดเกี่ยวกับเด็กที่อยู่ข้างหน้าเขาด้วยซ้ํา ขณะที่เขาจ้องไปที่หอกสีน้ําเงินที่ส่องประกายด้วยความอิจฉาเล็กน้อย

อาวุธทั้งหมดที่เจสันมีอยู่ตอนนี้ไม่มีประโยชน์ะไรเลย แต่เขาตระหนี้เกินไปที่จะซื้ออา วุธใหม่เขามั่นใจว่าจะสามารถสร้างอาวุธใหม่ได้ในราคาที่ถูกกว่ามาก ในขณะที่เจสันสามารถรับประกันคุณภาพของอาวุธได้เพราะเขาทําเอง

อาวุธที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาคือกริชเหล็กหยกเกรด 1 ระดับกลาง ซึ่งสามารถเจาะทะลุหนังสัวต์ระดับพลังที่ตื่นขึ้นมาได้

เมื่อเช้าวันนี้เองที่เจสันได้คร่ําครวญเกี่ยวกับอุปกรณ์ที่ไม่มีอยู่จริงของเขาต่อหน้าเชน และเกือบจะขอร้องให้เขาทําอาวุธบางอย่างจากแท่งเหล็กหยกบริสุทธิ์จํานวนหนึ่งโหลที่เขาสร้างเอาไว้

โชคไม่ดีที่เชนตัดสินใจแน่วแน่ที่จะสร้างรากฐานที่สมบูรณ์แบบสําหรับเจสัน โดยไม่ยอมรับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในแผนของเขา

ในขณะเดียวกัน เจสันรู้สึกหงุดหงิดอย่างยิ่งเพราะเหตุนั้น เนื่องจากกริชของเขาเกือบจะหมดประสิทธิภาพและกําลังจะพังลง อย่างไรก็ตาม เชนไม่สนใจจริงๆ ตราบใดที่เขาไม่ได้ออกไปนอกโดมซึ่งเขาจะได้รับการคุ้มครอง

เด็กหนุ่มถือหอกสังเกตเห็นว่า เจสันไม่แม้แต่จะมองมาที่เขาซึ่งทําให้เขาโกรธมากขึ้นไปอีก แต่ เมื่อเจสันได้ยิน AI นับถอยหลัง ซึ่งทําให้เขาดึงสติกลับมา

กริชทั้งสองของเขาปรากฏอยู่ในมือของเขาในขณะที่ AI ประกาศเริ่มการต่อสู้

น่าแปลกที่เจสันสังเกตเห็นคู่ต่อสู้ได้สร้างบางสิ่งขึ้นมา เขาเริ่มห่อหุ้มตัวเองด้วยเกราะหนาที่อัดแน่นด้วยน้ํา ซึ่งทําให้เจสันประหลาดใจอย่างมาก

เนื่องจากความสัมพันธ์ทางะาตุน้ําของเขาอยู่ในระดับปานกลาง จุดที่ถูกบีบอัดที่สุดของชุดเกราะน้ําที่เพิ่งปรากฏใหม่สามารถป้องกันการโจมตีในระดับเดียวกันได้ ซึ่งก็สามารถป้องกันการโจมตีจากคู่ต่อสู้ระดับเดียวกันได้

น่าเสียดายที่คู่ต่อสู้ของเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจสันที่มีดวงตามานา ที่ทํางานอย่างต่อเนื่องเป็นเวลาสองสามสัปดาห์

เมื่อสัมผัสได้ถึงการไหลเวียนของมานาภายในชุดเกราะน้ํา เขาสามารถบอกได้ทันทีว่าส่วนใดที่คู่ต่อสู้ของเขาให้ความสนใจมากที่สุดและเจสันก็ได้กําหนดเป้าหมายไปยังจุดที่อ่อนแอกว่า

มันโชคร้ายสําหรับคู่ต่อสู้ของเขา แต่เจสันไม่ต้องการลากการต่อสู้นานเกินความจําเป็นในขณะที่เขาเรียกแท่งน้ําแข็งขนาดเท่ากําปั้นสิบอันในครั้งเดียว และเริ่มการโจมตี

ด้วยแท่งน้ําแข็งขนาดเท่ากําปั้น 10 อัน เจสันกําหนดเป้าหมายสิบที่ที่แตกต่างกัน ซึ่งทั้งหมดค่อนข้างไม่เสถียร ในขณะที่เขาเริ่มการโจมตีของตัวเองหลังจากใช้เทคนิคการเคลื่อนไหวไร้น้ําหนักเพื่อเพิ่มความเร็วของเขาประมาณ 4096

ต้องขอบคุณความเชี่ยวชาญขั้นสูงของเขาในขั้นที่ลึกซึ้ง เทคนิคการเคลื่อนไหวไร้น้ําหนักของเขามีการขยายความเร็วที่สูงมาก ทําให้เจสันมีความเร็วที่เท่าเทียมกับคู่ต่อสู้ของเขา

เจสันประเมินว่าการใช้มานาของชุดเกราะน้ําของผู้ถือหอกนั้นค่อนข้างสูงมาก ซึ่งน่าจะเป็นสาเหตุของรอยร้าวหลายครั้งในชุดเกราะของคู่ต่อสู้ ซึ่งเขาสามารถมองเห็นได้ง่ายทีเดียว

เมื่อคํานึงถึงสิ่งนี้ เจสันรู้ว่าคู่ต่อสู้ของเขามักจะไม่สามารถแสดงเทคนิคอื่น ๆ หรือการโจมตีด้วยความสัมพันธ์ทางน้ําได้ในเวลาเดียวกัน ในขณะที่เขาสวมใส่ชุดเกราะน้ํา

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงได้รับโอกาสที่จะกําจัดคู่ต่อสู้ของเขาได้เร็วกว่าที่คาดไว้ในตอนแรก เนื่องจากผู้ถือหอกแทบจะหันเหแท่งน้ําแข็งหกอันในคราวเดียวในขณะที่หลบเลี่ยงอีกสี่เข็มที่เหลือ

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือแท่งน้ําแข็งที่เหลืออยู่จะระเบิดต่อหน้าเขา โดยมีเศษเหล็กพุ่งเข้าใส่ชุดเกราะน้ําที่ไม่เสถียร ทําให้เกิดระลอกคลื่นรุนแรง

ก่อนที่คู่ต่อสู้ของเขาจะมีเวลาตอบโต้ เจสันก็เรียกลูกไฟสีดําออกมาแล้ว ซึ่งเขายิงไปที่เด็กหนุ่มที่กําลังวิตก ซึ่งแทบจะรับมือเกราะน้ําของตัวเองไม่ได้ในขณะนั้น

ด้วยลูกไฟสีดําที่อยู่ข้างหน้าเขา เขาไม่สามารถโฟกัสไปที่เกราะน้ําที่ยังคงกระเพื่อมและกําลังจะสลายไปมากเกินไป ในความพยายามครั้งสุดท้าย เขาได้ฟาดหอกสีน้ําเงินเข้าใส่ลูกไฟที่พุ่งเข้ามา

ลูกไฟสีดําระเบิดออกเมื่อมันถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน และทันใดนั้น เจสันก็ปรากฏตัวขึ้นข้างๆผู้ถือหอก และได้โจมตีเข้าไปในส่วนที่ไม่มั่นคงของเกราะน้ํา ซึ่งทําให้มันสลายไปในทันที

เจสันบิดตัวเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีจากหอกที่กําลังพุ่งเข้าหาเขา จากนั้นเขาก็พลิกกริชกลางอากาศ ก่อนจะแทงเข้าไปในช่องอกของผู้ถือหอก และจบการต่อสู้

[ชัยชนะ เจสัน สเตลล่า]

AI ประกาศผลการแข่งขัน

เด็กหนุ่มทรุดตัวลงกับพื้นด้วยท่าทางตกใจ โดยไม่รู้ว่าคู่ต่อสู้ของเขาสามารถมองผ่านข้อบกพร่องของเทคนิคที่เขาสร้างขึ้นเองได้อย่างไร

ในขณะเดียวกัน เจสันออกจากเวทีการต่อสู้หลังจากบอกให้คู่ต่อสู้มุ่งไปที่คุณภาพมากกว่าลูกเล่น ปล่อยให้เด็กหนุ่มดูตกตะลึงอยู่ในเวที

ตอนที่ 166 เชื่อใจ?

เจสันยืนอยู่แล้วและพร้อมที่จะกลับไปที่ลานประลอง ซึ่งความท้าทายอื่นๆ ยังคงต่อสู้กันอ ยู่ เขาหันกลับไปทางประตู ในขณะที่พูดอะไรบางอย่างทําให้เขาต้องหยุดชะงัก

“เจสัน ถึงแม้ว่าภูมิหลังของเจ้าจะน่าทึ่ง แต่จะดีกว่าเสมอที่จะระมัดระวังมากกว่าการเชื่อใจ ใครก็ตามที่เจ้ารู้จัก เพียงเพราะว่าเจ้าได้รับประโยชน์จากพวกเขา

มนุษยชาติต้องการคนรุ่นใหม่ที่กล้าหาญ และเจ้าเป็นเมล็ดพันธุ์ที่มีแนวโน้มว่าจะผลิบาน”

เมื่อเขาพูดจบ ผู้เฒ่าเด็กก็ยืนขึ้น ก่อนที่เขาจะเดินออกจากสํานักงานและทิ้งแม็กซ์ไว้ คนเดียว

ผู้เฒ่าเดร็กไม่กลัวว่าความสามารถอันโด่งดังของหลานชายที่จะสร้างปัญหาอีกต่อไป เพราะเขาได้พบกับเจสันแล้ว ซึ่งเป็นสิ่งที่เขากลัวมากที่สุด

นี่หมายความว่าแม็กซ์สามารถทําทุกอย่างที่เขาต้องการตราบเท่าที่เขาอยู่บนแอสทริกซ์โดยไม่สร้างปัญหามากเกินไป เช่น ทําลายเมืองไซโร

แม้ว่าเขาจะคอยดูแม็กซ์ มันจะไม่มีประโยชน์อะไร เดร็กจึงคลายเชือกที่พันรอบตัวแม็กซ์ที่เขาทําไว้

สายตาของเจสันมองตามผู้เฒ่าเดร็ก ขณะที่เขากําลังครุ่นคิดกับคําพูดของชายชรา ไตร่ตรองว่าเขาหมายถึงอะไรด้วยคําแนะนําของเขา

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ควรไว้ใจใครเลย แต่นั่นหมายความว่าเขาไม่ควรไว้ใจเชนด้วยใช่ไหมแล้วดาเลียล่ะ…เธอเกี่ยวข้องกับคําพูดของเด็กหรือเปล่า หรือทุกคนคิดว่าเธอตายไปนานแล้ว?

อย่างไรก็ตาม เจสันรู้สึกกังวลขึ้นมาทันทีโดยไม่ทราบสาเหตุ เพราะเขามั่นใจว่าสามารถไว้วางใจดาเลียได้ในระดับหนึ่ง ขณะที่เชนรู้สึกเหมือนเป็นหนังสือที่ถูกล็อกไว้สําหรับเขา

มีบางอย่างที่สําคัญซ่อนอยู่จากเขา แต่เจสันไม่แน่ใจว่ามันคืออะไรกันแน่

ก่อนหน้านี้ เจสันเชื่อว่าเขาไม่ควรไว้วางใจใครมากนัก และมีเพียงตระกูลเฟลอร์ที่สมควรได้รับความไว้วางใจจากเขา

นอกจากนี้ เขายังไม่แน่ใจว่าเหตุใดจึงมีการโต้เถียงกันอย่างรุนแรงระหว่างตระกูลใหญ่และอาจารย์ของเขา และเจสันเองก็ยังหาเหตุผลที่จะเข้าข้างอาจารย์ของเขา หรือตระกูลใหญ่อื่นๆ

มันง่ายที่จะเล่าเรื่องทุกราวต่างๆให้เขาฟังผ่านมุมมองของคนเหล่านั้น เพื่อวาดภาพตัวเองให้เป็นคนดีหรือบางทีเพื่อให้คนอื่นดูเหมือนคนร้าย

เพื่อที่จะค้นหาว่าใครที่เขาสามารถไว้วางใจได้อย่างเต็มที่ เจสันจะต้องรู้ภูมิหลังของ ทุกคนนอกเหนือจากประวัติศาสตร์ที่แท้จริงของอาร์กอส

ในที่สุด เจสันก็รู้ว่าเขาเชื่อมั่นในตัวเองอาร์เทมิส สกอร์พิโอ และแม่ผู้ล่วงลับของเขาเท่านั้นเขายอมตายเหากจําเป็นเพื่อช่วยสัตว์วิญญาณทั้งสอง ในขณะที่ความสําคัญของตระกูลเฟลอร์นั่นรองลงมา

เซรอนยังเด็กและไร้เดียงสามากกว่าที่เคยเป็น และเจสันไม่แน่ใจว่าเขาควรไว้ใจเซรอนหรือไม่เนื่องจากเขายังคงถูกครอบครัวครอบชักนําได้ ซึ่งเป็นข้อเสียแน่นอน

ทิลล์ เชนและดาเลียมักจะดีต่อเขาเสมอและมอบของขวัญมากมายให้เขา เช่น ทักษะต่างๆ แม้ว่าเขายังคงสั่นสะท้านกับความทรงจําอันเจ็บปวดเมื่อนึกถึงมัน

นอกจากนี้ เขาได้รับโอกาสหายากที่จะได้เห็นการตั้งถิ่นฐานของก็อบลินและได้รับสมบัติมหาศาลและเปลวไฟต้นกําเนิดสีดํา

สิ่งสําคัญที่สุดที่ทําให้เจสันไว้วางใจเชนและดาเลียมากกว่าทิลล์คือ ดาเลียเปิดเผยร่างกายของเธอให้เขาฟัง นอกเหนือจากข้อเสนอของเธอในการชําระสัตว์วิญญาณของเขาแม้ว่าการทําเช่นนั้นอาจเป็นอันตรายต่อเธอได้

หากเธอมีเจตนาร้าย เธอคงซ่อนความสามารถบางส่วนของเธอไว้ เพื่อป้องกันความเจ็บปวดใดๆ

ในท้ายที่สุด เป็นเรื่องยากมากสําหรับเจสันที่จะคิดออกว่าใครควรไว้ใจและใครที่น่าสงสัยโดยไม่ต้องให้ข้อมูลเพิ่มเติม

ดังนั้น เจสันจึงตัดสินใจนึกถึงการจัดอันดับทุกคนคร่าวๆ และไม่น่าแปลกใจเลยที่เขานึกถึงสายใยวิญญาณของเขาเป็นสิ่งแรก

เขาเชื่อมั่นในสายใยวิญญาณของเขา 100% เพราะเขาเลี้ยงพวกมันมานอกเหนือจา กการควบคุมทั่วไปที่มีอยู่เหนือสายใยวิญญาณของพวกเขา ตราบใดที่คนๆ หนึ่งมีพลังงานวิญญาณเพียงพอ

นอกจากนั้น เขาไม่ไว้วางใจใครอย่างเต็มที่ แม้ว่าเฟลอร์ได้รับความไว้วางใจรองจากสายใยวิญญาณของเขา

และหลังจากที่เชนและดาเลียมาเป็นอาจารย์ของเขา ขณะที่ทิลล์และสมาชิกคนอื่นๆ ภายในกลุ่มใหญ่ยังคงได้รับการจัดอันดับให้เป็น น่าสงสัย” ซึ่งรวมถึงเซรอนด้วย

สําหรับเชนและดาเลีย ตราบใดที่พวกเขาไม่ได้บังคับให้เจสันทําอะไรที่เขาไม่ต้องการ ซึ่งอาจส ร้างความเสียหายให้กับทุกคนรอบตัวเขา เจสันก็จะไว้วางใจพวกเขาให้มากที่สุดเพราะความรู้ สึกในใจของเขาบอกเขาว่ามันเป็น สิ่งที่ดีที่สุดที่จะทํา

คนอื่นๆ ในห้องทํางานยืนอยู่แล้วและกําลังจะจากไป เมื่อพวกเขาสังเกตเห็นเจสันกําลังครุ่นคิดเกี่ยวกับคําพูดของ ผู้เฒ่าเดร็กซึ่งทําให้พวกเขารู้สึกค่อนข้างแปลก

ในขณะที่แม็กซ์และเซรอนสามารถเข้าใจคําพูดของผู้เฒ่าเด็กได้เพียงบางส่วนเท่านั้น ทิลล์รู้ความหมายที่แน่นอนเบื้องหลังคําพูดของเขา

ดังนั้นจึงเห็นได้ชัดเจนว่าเจสันกําลังคิดอะไรอยู่ในขณะที่เจสันจ้องมองเขาด้วยท่าทางครุ่นคิด

ตอนนี้ ศักยภาพของเจสันอยู่ในจุดสูงสุด และที่สําคัญกว่าสําหรับเขาคือวิธีเพิ่มความสามารถในการต่อสู้ของเขา เพราะสายพันธุ์ต่างโลกดูเหมือนจะเข้าใกล้คาเนียร์มากขึ้นทุกวันที่ผ่านไป

น่าเสียดาย ในความเห็นของทิลล์คําพูดของ ผู้เฒ่าเดร็กนั้นถูกต้อง

มนุษยชาติเต็มไปด้วยมนุษย์ที่โลภและน่าขยะแขยงที่จะทําทุกอย่างที่ทําได้เพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับตัวเอง แม้ว่ามันจะขัดขวางความก้าวหน้าของมนุษยชาติก็ตาม

ในขณะเดียวกัน มนุษย์บางคนถึงกับเชื่อมโยงกับเผ่าพันธุ์ต่างโลกเพื่อที่จะแข็งแกร่งขึ้นตามที่พวกเขาได้รับคําสัญญาว่าจะได้รับสมบัติใดๆ ก็ตามที่พวกเขาต้องการ

และไม่รู้ด้วยซ้ําว่าตระกูลใหญ่ตระกูลใดที่เกี่ยวข้องกับเผ่าพันธุ์ต่างโลกหรือมนุษยชาติสามารถรวมตัวกันภายใต้สถานการณ์ปัจจุบันได้หรือไม่

คําแนะนําที่ดีที่ผู้เฒ่าเดร็กบอกเล่าเป็นที่แน่นอนสําหรับเจสัน เพื่อที่จะครุ่นคิดถึงทุกสิ่งทุกอ ย่างที่อาจารย์คนใหม่ของเขาบอกกับเขา

ในท้ายที่สุด มันยังรวมทุกอย่างที่คนอื่นพูดด้วย เพราะตระกูลใหญ่ที่ปกครองเกาะต่างๆ ก็สามารถเผยแพร่ประวัติศาสตร์ที่บิดเบี้ยวได้เช่นกัน

อย่างไรก็ตาม มันแปลกที่ผู้เฒ่าเดร็กพูดแบบนี้ เพราะมันจะทําให้เจสันนั้นต้องสงสัยเขาเช่นกันซึ่งทิลล์พบว่ามันเป็นเรื่องแปลก

เขายังคิดถึงเชนที่เขารู้ว่ายังมีชีวิตอยู่ แต่เขาไม่แน่ใจว่าดาเลียยังมีชีวิตอยู่หรือไม่

อย่างไรก็ตาม มีความเป็นไปได้สูงที่เธอจะยังคงมีชีวิตอยู่เหมือนเชน เนื่องจากทั้งคู่หายตัวไปอย่างคร่าว ๆ พร้อมกัน

อย่างน้อยเขาก็หวังเช่นนั้นอย่างจริงใจ

เจสันดึงสติกลับมาและสังเกตเห็นท่าทางที่ซับซ้อนของทิลล์ที่ทําให้เจสันยิ้มได้เล็กน้อยขณะที่เขาเข้าใจอย่างคร่าวๆ ว่าครูของเขาคิดอย่างไร

ทิลล์ลบหัวเจสันเบาๆ ในขณะที่เขาเดินออกจากสํานักงานทันที อาร์เทมิสบินมาหาเจสันในขณะที่พยายามอยู่บนไหล่ของเจสัน ขณะที่มันเติบโตขึ้นมากตั้งแต่ที่มันวิวัฒนาการ

เมื่อเข้าสู่สนามประลองเพียงหนึ่งนาทีต่อมา เจสันไตร่ตรองว่าจะเลือกใครเป็นคู่ต่อสู้ เพื่อที่จะได้ที่นั่งคลาสการต่อสู้พิเศษกลับคืนมา

ตลอดทั้งสัปดาห์ อันดับเปลี่ยนแปลงไปมาก ทําให้เขาต้องสแกนแกนมานาทั้งหมดก่อนที่เขาจะสามารถตัดสินใจได้อย่างชาญฉลาด

เขาไม่แน่ใจว่าเขาควรจะรู้สึกภูมิใจหรือละอายใจกับความแข็งแกร่งของโรงเรียนในเครือที่ 6 หรือไม่เนื่องจากที่นั่งส่วนใหญ่ของพวกเขาถูกแทนที่โดยโรงเรียนที่เกี่ยวข้องอีก 5 แห่ง

แต่ถึงกระนั้น ความแข็งแกร่งของพวกเขาก็ยังดีกว่าที่เจสันคาดไว้ในตอนแรก และเจสันก็อดไม่ได้ที่จะยกย่องเพื่อนร่วมชั้นของเขาในใจ

หลังจากที่เขาสแกนแกนมานาทั้งหมด เจสันก็เข้าใจความสามารถของทุกคนอย่างคร่าวๆและตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีปัญหาอื่น

นักเรียนที่น่าสงสารคนไหนที่ควรเป็นเหยื่อของเขา?

ตอนที่ 165 ดวงตาสวรรค์

ความเงียบงันที่กะทันหันทําให้เจสันสับสนเมื่อเขามองเข้าไปในดวงตาของ ผู้เฒ่าเดร็กที่มองมาที่เขา ขณะนั่นขนลุกก็ปรากฏขึ้นทั่วร่างกายของเจสัน

“เธอบอกได้จากตาเธองั้นหรอ”

ผู้เฒ่าเดร็กถามด้วยความสงสัยในขณะที่เขาถอนหายใจลึก ๆ เจสันพยักหน้าโดยไม่พูดอะไรเพิ่มเติมนอกจากคําเดียว

“อืมมมม…”

ผู้เฒ่าเดร็กตั้งข้อสังเกตว่าควรระมัดระวังเมื่ออยู่กับเจสัน เนื่องจากเขาอาจเป็นอันตรายต่อพวกเขาอย่างมากในอนาคต หากเจสันเข้าสู่ความมืด

เขารู้จักเชนมานานแล้วและมั่นใจว่าจะไม่สอนเจสันเกี่ยวกับการทําลายล้างมนุษยชาติหรือสิ่งชั่วร้าย

อย่างไรก็ตาม เชนยังคงเป็นคนที่อันตรายในสายตาของเขา เพราะเขากําจัดแม้กระทั่งกลุ่มคนที่ทําให้เขาไม่พอใจทั้งหมดแบบนั้น ผู้เฒ่าเด็กตัดสินใจสังเกตเจสันเนื่องจากลักษณะพิเศษของเขานั้นเป็นปริศนามากเกินไป

หากเขารู้ว่าความรู้ของเขาเกี่ยวกับลักษณะพิเศษของเจสันนั้นยังไม่มากพอ และเจสันจงใจละทิ้งคุณลักษณะที่สําคัญที่สุดออกไป ผู้เฒ่าเด็กน่าจะฆ่าเจสันหรือตัดสัมพันธ์กับเชนเพื่อแย่งชิงเจสันไป

โชคดีที่ไม่เป็นเช่นนั้น เจสันยังสามารถเรียนรู้จากเชนและดาเลียต่อไปได้

ทุกคนตกใจยกเว้นเจสัน ที่กําลังสับสนระหว่างพูดคุยกันเกี่ยวกับคุณสมบัติพิเศษต่างๆ

ประโยชน์ของร่างกาย [ลอร์ดแห่งมหาสมุทร] คืออะไร มันทําให้เขาสามารถเสริมกําลังมานาของเขาได้ใช่ไหม เมื่อเขาใช้ร่างกายพร้อมกับความสัมพันธ์ทางน้ำของเขา”

เจสันถามเพื่อความมั่นใจ ว่าเขามองเห็นอะไรได้มากกว่าที่เขาพูด

ผู้เฒ่าเดร็กถอนหายใจและเกือบจะเสียใจที่ได้บอกเจสันเกี่ยวกับร่างกายของแม็ก เมื่อมีความคิดเกิดขึ้นในใจของเขา

“เธอสามารถมองเห็นไหมว่าร่างกายของเขาถูกสร้างขึ้นมาอย่างไร เช่นเดียวกับส่วนต่างๆ ของร่างกายที่กลายพันธุ์เป็นโครงสร้างที่สัมพันธ์กับน้ำ”

ผู้เฒ่าเดร็กถามเจสัน ทําให้ดวงตาของเจสันเป็นประกาย

เมื่อมองผ่านแม็กด้วยดวงตามานาอีกครั้ง เจสันสังเกตเห็นสีหน้าของแม็กซ์ในขณะที่เขายิ้มอย่างแผ่วเบา

แม็กรู้สึกอึดอัดอย่างยิ่งภายใต้สายตาของเจสัน แต่เขาไม่สามารถทําอะไรกับมันได้ เนื่องจากปู่ทวดของเขาขอให้เจสันบอกสิ่งที่เขาเห็น

” ผมบอกคุณไปแล้วว่าร่างกายของเขาน่าจะเพิ่มความสัมพันธ์ของแม็กซ์ได้ถึง 30% และดูเหมือนว่าช่องมานาของเขาจะถูกห่อหุ้มด้วยเมมเบรนสีน้ำเงินหนาๆ ซึ่งน่าจะทําให้ร่างกายกลายเป็นน้ำได้มากที่สุด

นอกจากนั้น ผมสามารถบอกได้เพียงว่าแกนมานาของเขาถูกห่อหุ้มด้วยเมมเบรนสีน้ำเงินนี้ด้วย และหากผมพูดถูก อนุภาคมานาที่แปรสภาพโดยรอบขององค์ประกอบอื่นๆ ในขณะที่อนุภาคที่แปรสภาพน้ำจะดึงดูดเข้าหาเขา

ด้วยเหตุนี้ เราอาจสรุปได้ว่าร่างกายของเขาดึงดูดมานาปกติและมานาที่แปรสภาพจากน้ำเท่านั้นขณะที่มันผลักส่วนที่เหลือออกไป

สิ่งนี้อาจฟังดูเกินจริงและเป็นเพียงทฤษฎี แต่ด้วยเหตุนี้แม็กอาจไม่สามารถทําสัญญากับสัตว์ที่มีความสัมพันธ์ที่แตกต่างจากน้ำหรือไม่มีธาตุ

มันเป็นแค่ความคิดของผม และผมอาจจะคิดผิดก็ได้”

เจสันอธิบายทฤษฎีของเขาและผู้เฒ่าเดร็กพยักหน้า ขณะที่แม็กเด้งตัวขึ้นมา

“นั่นเป็นสาเหตุที่ลูกของเวอร์มผู้ล่วงลับของพ่อฉันถึงไม่อยากสานสัมพันธ์กับฉัน! โธ่เว้ย!”

แม็กซ์ร้องไห้ออกมาดังๆ ในขณะที่เซรอนกลอกตา ราวกับว่าเขารู้สึกหงุดหงิดกับความต้องการของร่างกายของเขา

การเพิ่มความสัมพันธ์ของเขาขึ้น 30% นั้นเป็นมากกว่าที่เขาต้องการมาก เนื่องจากแม้แต่สายสัมพันธ์ทางน้ำที่ไร้ตําหนิบางอย่างก็อาจเทียบได้กับความสัมพันธ์ระดับเวทย์มนตร์ที่แข็งแกร่งเพียงเพราะการขยายที่ให้มา

ผู้เฒ่าเดร็กพยักหน้าในขณะที่พึมพํา

“นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทําไมมานาของเขาจึงดูดซับและปรับแต่งได้เร็วกว่าเมื่ออยู่ใกล้มหาสมุทร” ในขณะที่เจสันได้ยินเพียงเสียงแผ่วเบา ทําให้เขาสนใจร่างกายของแม็กมากขึ้นไปอีก

“พวกเขาควรจะรู้อะไรแบบนั้นอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? ไม่ใช่เรื่องยากเลยที่จะคิดออก? เจสันรู้สึกว่าครอบครัวใหญ่ ๆ นั้นโง่มากหรือโง่เขลา

แม้ว่าเขาจะอิจฉาพลังของความสัมพันธ์ของเขาเพิ่มขึ้น 30% เล็กน้อย เจสันก็ไม่อยากเป็นแม็กซ์ เพราะเขาน่าจะสร้างสายใยวิญญาณด้วยสัตว์ร้ายสายน้ำ ซึ่งทําให้การโจมตีหลากหลายของเขาแคบลงอย่างมาก ระดับ.

อย่างไรก็ตาม มันยังคงทรงพลังอย่างมาก และเจสันรู้ว่าแม็กซ์สามารถกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัวได้ในอนาคต ตราบใดที่ความทะเยอทะยานและความมุ่งมั่นของเขาแข็งแกร่งพอที่จะกระตุ้นเขา

โลกวิญญาณของเขาคือสิ่งที่ทําให้เจสันรู้สึกดีที่ไม่มีรูปร่างเหมือนโลกวิญญาณของแม็กซ์ เนื่องจากความหลากหลายของเขาเองจะกว้างกว่าเขามากในอนาคต

เจสันรู้สึกว่าหากมีร่างกายที่คล้ายคลึงกันที่จะบังคับให้เขามีสายสัมพันธ์ธาตุเดียว โอกาสของเขาจะแคบลง ทําลายอนาคตของเขาเพียงบางส่วน

เมื่อเป็นเช่นนั้น เจสันยิ้มอย่างประหลาดเมื่อเขาได้ยินแม็กซ์บ่นเกี่ยวกับร่างกายของเขาครู่หนึ่ง ก่อนที่ ผู้เฒ่าเดร็กจะตบหัวแม็กซ์เพื่อให้เขาสงบลง

พวกเขาพูดคุยกันต่อไปประมาณครึ่งชั่วโมง และชั้นเรียนการต่อสู้พิเศษยังเต็มไปด้วยนักเรียนที่พยายามจะท้าทายที่นั่งเมื่อทั้งห้าคนพูดคุยกันเสร็จ

แทนที่จะพูดถึงคนห้าคน ดูเหมือนการสนทนาระหว่างเจสันและผู้เฒ่าเดร็กที่พูดคุยถึงความเป็นไปได้ทุกรูปแบบร่วมกัน เพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับร่างกายของแม็กซ์

ด้วยเหตุนี้ เจสันจึงสามารถเข้าใจบางสิ่งได้ในที่สุด

อย่างแรก ดวงตามานาของเขามีพลังมากกว่าดวงตามานาปกติในทุกขั้นตอนอย่างแน่นอน ในขณะที่มันไม่รู้ว่าการกลายพันธุ์ของมันคืออะไรกันแน่

อาจกล่าวได้ว่าดวงตาของเขาเป็นรุ่นลิมิเต็ดที่หายากมากซึ่งมีมนุษย์เพียงคนเดียวเท่านั้น และความจริงแล้วเจสันก็พึงพอใจอย่างมาก

สิ่งที่สองที่เขาค้นพบคือกลุ่มโบราณที่มีลักษณะพิเศษมีอยู่จริง ตามที่ผู้เฒ่าเดร็กบอกเขาสองสามอย่างเกี่ยวกับพวกเขา

นอกจากนี้ยังมีนิกายที่รับเฉพาะผู้ใช้คุณสมบัติพิเศษที่มีนิกายที่เล็กที่สุดที่มีสมาชิกทั้งหมดที่มีดวงตาที่มีลักษณะพิเศษซึ่งถูกเรียกว่า [ดวงตาสวรรค์]

ไม่มีใครรู้แน่ชัดว่านิกายดังกล่าวมีอยู่กี่นิกาย แต่แน่นอนว่าครอบครัวใหญ่ไม่ใช่มนุษย์เพียงคนเดียวที่มีขุมพลังสนับสนุน เนื่องจากบางคนเกือบถูกฆ่าตายหลังจากที่พวกเขารุกรานนิกายโบราณ

สิ่งนี้ทําให้เจสันตกใจอย่างมาก แต่เขาเป็นคนเดียวในห้องที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคาเนียร์ ไม่เหมือนคนอื่นๆ ที่อาศัยอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานและถูกเลี้ยงดูมาบนคาเนียร์

ในขณะที่ข้อเท็จจริงประการที่สามและสําคัญที่สุดที่เขาเข้าใจก็คือตอนนี้เขาสามารถบอกได้ว่าร่างกายพิเศษสามารถขยายเสียงประเภทใดได้บ้าง

ในตอนแรก เจสันทําได้เพียงประมาณการคร่าวๆ เมื่อเขาเหลือบมองดูร่างกายของแม็กซ์เพียงแวบเดียว แต่การตรวจสอบสักสองสามนาทีก็เปิดประตูที่ปิดอย่างแน่นหนาสําหรับเจสัน ซึ่งเผยให้เห็นข้อมูลที่เขาไม่เคยคิดมาก่อน

หลังจากที่พวกเขาพูดคุยกันเสร็จแล้ว ทุกคนก็ดูพอใจ ในขณะที่จิตใจของเซรอนและแม็กซ์ดูเหมือนจะถูกบดบังด้วยข้อมูลจํานวนมหาศาลที่พวกเขาได้รับจากการสนทนาของผู้เฒ่าเดร็ก และเจสัน

ทิลล์ยิ้มอย่างประหลาดให้ลูกศิษย์ของเขา และส่ายหัว ขณะที่เฒ่าเดร็กมองดูแม็กซ์อย่าง งงงวย

เจสันไม่ได้สนใจว่าพวกเขาทั้งคู่จะมีพฤติกรรมแบบนั้น เนื่องจากปริมาณข้อมูลที่พวกเขาได้รับนั้นมหาศาลจริงๆ ขณะที่เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้และประกาศด้วยเสียงของเขาอย่างมั่นใจ

“ตอนนี้เมื่อสิ่งที่ผมอยากรู้ก็ได้รู้หมดแล้ว ผมจะทวงที่นั่งคลาสการต่อสู้พิเศษของผมกลับคืนมา!”

ตอนที่ 164 เจ้าแห่งมหาสมุทร

ผู้เฒ่าเด็กไม่สนใจว่าเจสันจะถามคําถามที่ไม่สุภาพในขณะที่เดินเข้าไปใกล้เขา ทําให้เด็กหนุ่มรู้สึกไม่สบายใจ

เมื่อสังเกตเห็นสิ่งนี้ ทิลล์ก็ได้เข้าไปขวางทางของผู้เฒ่าเดร็กและเตือนเขาอย่างอ่อนโยนว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหน

“ที่นี้ไม่ใช่ที่ที่ดีสําหรับเราที่จะพูดถึงบางสิ่งที่เป็นความลับ ใช่ไหม จะดีกว่าถ้าเราเปลี่ยนที่พูดคุย เช่น ที่ทํางานของฉัน”

คําพูดและการกะพริบตาปริบๆของทิลล์ ทําให้ผู้เฒ่าเด็กนึกออกว่าไม่สมควรพูดในที่นี่

ราวกับว่าเขาเป็นพวกโรคจิตเฒ่า ทําให้เขารู้สึกละอายใจและพยักหน้าเป็นสัญญาณของข้อตกลง

เมื่อมาถึงห้องทํางานของทิลล์

ทุกคนนั่งลงบนโซฟา เจสันรู้สึกสบายตัว แม้ว่าผู้เฒ่าเด็กและแม็กซ์จะจ้องมองเขาราวกับว่าเขาเป็นเหยื่อ

อาร์เทมิสเกาะอยู่บนไหล่ของเจสัน ขณะที่มันจ้องคนอื่นๆ ด้วยดวงตาสีน้ําเงินที่เปล่งประกาย

ในตอนนี้เองที่ผู้เฒ่าเคร็กและแม็กซ์สังเกตเห็นการมีอยู่ของอาร์เทมิส เนื่องจากพวกเขาเพ่งความสนใจไปที่เจสันมากเกินไป อาร์เทมิสทําให้พวกเขาประหลาดใจ เพราะพวกเขาไม่รู้ว่ามันเป็นสัตว์ร้ายประเภทไหน

แม็กซ์รู้จักสัตว์ร้ายมากมาย แต่ประสบการณ์ของเขาในรอยแยกชั่วคราวและถาวรและแผ่นดินใหญ่อื่นๆของเขานั้นยังน้อย แต่นั่นไม่ใช่กรณีของผู้เฒ่าเดร็กที่อาศัยอยู่มานานกว่า 200 ปีและได้สัมผัสกับภูมิประเทศที่สวยงาม และสนามรบที่อันตรายมามากมาย

หากเป็นเพียงขนนกสีขาวและดวงตาที่เกือบจะเป็นสีฟ้าคราม ผู้เฒ่าเดร็กก็สามารถนึกชื่อเผ่าพันธุ์ได้สองสามเผ่า แต่การมีเขาสีดําสนิททําให้ผู้เฒ่าเด็กไม่รู้ว่ามันคือสายพันธุ์อะไร

หลังจากที่พบว่าเจสันไม่เพียงแต่มีดวงตาที่พิเศษเท่านั้นแต่ยังมีนกฮูกที่เขานั้นไม่รู้จักเป็นสายวิญญาณด้วย แม็กซ์ก็บอกกับตนเองว่าเจสันอยู่ในกลุ่มโบราณอย่างแน่นอน ในทางกลับกัน ผู้เฒ่าเดร็กคิดว่า เชนอาจเลือกเจสันเพราะเขาไม่เคยเห็นอาร์เทมิสมาก่อนและไม่รู้เกี่ยวกับการกลายพันธุ์ของมัน

เจสันรู้ว่าเขาไม่สามารถปิดบังดวงตาของเขาได้ตลอดไป และโชคดีที่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีใครที่สามารถขโมยลักษณะพิเศษของเขาได้ เพราะถึงแม้จะเอาดวงตาเขาไปแต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าจะได้ลักษณะพิเศษของดวงตา

เจสันรู้เรื่องนี้เพียงเพราะมนุษยชาติได้ทดลองกับสิ่งเหล่านี้ อย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่เชนและดาเลียบอกเขา ซึ่งเขาพบว่าทั้งน่าขยะแขยงและน่าผิดหวังอย่างยิ่ง

โชคดีที่การย้ายปลูกเป็นไปไม่ได้ มิฉะนั้น เขาจะต้องหวาดระแวงกับการโดนขโมยดวงตา

ผู้ถือคุณสมบัติพิเศษแต่ละคนและทุกคนจะกลัวที่จะเสียชีวิต กังวลอยู่ตลอดเวลาว่าเขาจะถูกฆ่าเพื่อเสริมคุณสมบัติพิเศษให้กับผู้อื่น

ในท้ายที่สุดนี้หมายความว่าเจสันสามารถเปิดเผยดวงตาของเขาแบบนั้นได้ เนื่องจากเขาจะไม่สามารถโดนขโมยความสามารถ หรือความสามารถนี้จะนําความโชคร้ายมาให้เขา

สิ่งเดียวที่เจสันเก็บซ่อนไว้เพียงบางส่วนคือความสามารถของเขาในการค้นหาว่าสัตว์ร้ายมีศักยภาพสูงเพียงใด แม้ว่าเขาจะบอกความลับของเขาแก่พวกเฟลอร์ไปบ้างแล้วก็ตาม

หลังจากที่ทุกคนนั่งลง ห้องก็เงียบลงอย่างช้าๆ และทุกคนก็รอให้ใครซักคนเริ่ม

ผู้เฒ่าเด็กและแม็กซ์รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยกับการเปิดเผยใดๆ แต่เจสันเริ่มพูดโดยไม่สนว่าใครจะฟังความลับของเขา

“อย่างที่ทุกคนรู้กันดีอยู่แล้ว ผมมีลักษณะพิเศษและมันคล้ายกับดวงตามานา ที่ช่วยให้ผมรับรู้ถึงกระแสมานาที่อยู่รอบๆ

นอกจากนี้ ผมยังมีคุณสมบัติเพิ่มเติมที่ช่วยให้ดวงตาของผม สร้างความหวาดกลัวให้กับศัตรูที่มองเข้ามาในดวงตาได้ในระดับหนึ่ง แต่ต้องอยู่ในระดับแกนมานาที่ต่ํากว่าผม หรือถ้าหากพบเจอศัตรูที่มีแกนมานาที่มีระดับสูงกว่า การใช้ปริมาณมานาในดวงตาก็จะยิ่งมากขึ้น

ผมเชื่อว่าทั้งคุณครูและเซรอนรู้เรื่องนี้แล้ว

แต่นั่นไม่ใช่ทั้งหมด ดวงตาของผมสามารถมองทะลุได้หลายสิ่งหลายอย่าง และเผยให้เห็นการปลอมตัวของแม็กซ์ นอกเหนือจากขนาดแกนกลางของเขา มานาที่แปรเปลี่ยนและอื่นๆ เนื่องจากการปกปิดของเขานั้นไม่ได้ปกปิดแบบสมบูรณ์

เหตุผลที่ผมขอให้คุณทั้งคู่เปิดเผยความลับของคุณ ก็เพื่อผมเท่านั้นที่จะค้นพบบางสิ่งที่ดวงตาของผมเห็น ซึ่งผมนั่นไม่เคยเห็นมาก่อน

เห็นได้ชัดว่าการเดาของผมเกี่ยวกับแม็กซ์ที่มีร่างกายพิเศษนั้นถูกต้อง แต่ผมอยากจะถามคําถามเพิ่มเติมหากได้รับอนุญาต

ผมหวังว่าจะสามารถเป็นไปได้ เพราะผมเปิดเผยลักษณะพิเศษของตัวเองเพื่อแลกกับความไว้วางใจของคุณในการเปิดเผยลักษณะลับของคุณ หากเป็นไปได้ “

สิ่งที่เจสันกล่าวนั้นเกือบจะเป็นความจริงทั้งหมด ยกเว้นว่าเขาไม่เคยเห็นใครที่มีร่างกายอย่างแม็กซ์มาก่อน ยกเว้นดาเลียเนื่องจากแม้แต่ ผู้เฒ่าเด็กและทิลล์ก็ไม่รู้เกี่ยวกับเธอเลย

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาไม่คาดคิดคือดวงตาสี่คู่ที่จ้องมองมาที่เขา อย่างตกตะลึง

“มีอะไรงั้นหรอ?”

เจสันรู้สึกสับสน เมื่อเซรอนที่นั่งอยู่ข้างๆเจสัน ถอนหายใจด้วยความหงุดหงิดก่อนจะพูด

” ปัญหาคือ… ที่นายมีแนวโน้มว่าจะกลายพันธุ์มานาดวงตาด้วยการกลายพันธุ์ที่ได้เปรียบอย่างมากในตอนนั้น ความสามารถในการมองทะลุผ่านแกนมานาที่ซ่อนอยู่และบอกได้ว่าบุคคลนั้นมีความสัมพันธ์แบบใดนั้นเกินไปหน่อย แต่นายคงจะทราบความจริงแล้วว่า

ทุกครั้งที่นายต่อสู้กับใครเป็นครั้งแรก นายจะได้เปรียบตราบใดที่นายสามารถเห็นขนาดแกนมานาของพวกเขานอกเหนือจากความสัมพันธ์ของเขา

ด้วยข้อมูลนี้ นายสามารถประเมินความสามารถในการต่อสู้ของคู่ต่อสู้และแม้กระทั่งกลยุทธ์ของคู่ต่อสู้ได้ และตอนนี้นายกําลังถามเราว่าเกิดอะไรขึ้น?!”

เซรอนไม่สามารถยอมรับสิ่งนี้ได้อีกต่อไป เขารู้สึกไม่มีพลังเนื่องจากประวัติของเจสันนั้นค่อนข้างที่จะแย์ในอดีต…. แต่ถึงอย่างนั้น เจสันก็พากเพียรและตั้งใจมากกว่าทุกคนที่เขาเคยพบมา ทําให้เขารู้สึกอิจฉาแต่ไม่มีเจตนาร้ายใดๆ

จนกระทั่งรู้เรื่องเจสันมากกว่าใครๆ แต่ถึงกระนั้นเขาก็ประหลาดใจ ขณะที่ผู้เฒ่าเด็กและแม็กซ์ก็ตกตะลึงกับเรื่องของเจสัน

เจสันมองทุกคนที่ล้อมรอบโต๊ะเล็กอย่างไร้เดียงสา ราวกับว่าสิ่งที่เซรอนพูดไม่เกี่ยวข้องกับเขา

ผู้เฒ่าเดร์กพบว่าเจสันต้องมีความพิเศษบางอย่างเพื่อดึงดูดความสนใจของเชน เนื่องจากเขารู้ว่าเชนเป็นคนจี้จี้จุกจิกในการเลือกลูกศิษย์และมีฉลาดปราดเปรื่อง

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงประเมินความสามารถบางอย่างของชายหนุ่มผมดํา ซึ่งรวมถึงความสามารถในการมองเห็นความผันผวนของมานา

อย่างไรก็ตาม เขาประเมินเจสันต่ําเกินไป ทําให้ตอนนี้เขารู้สึกตกใจ ในขณะที่แม็กซ์คิดอะไรไม่ออก

แม็กซ์อ้าปากค้างโดยไม่รู้ตัวขณะจ้องเจสันด้วยความตกใจ

ก่อนหน้านี้ เจสันไม่ได้เป็นอะไรนอกจากอยู่ในระดับเริ่มต้น ผู้เชี่ยวชาญสําหรับแม็กซ์ แต่ตอนนี้เขาประหลาดใจมาก

ผู้เฒ่าเดร็กใช้เวลาสักครู่ในการรวบรวมความคิดก่อนที่เขาตัดสินใจที่จะตอบ เจสันบางส่วน มันอาจจะเป็นประโยชน์สําหรับอนาคตของพวกเขาที่จะได้รับความไว้วางใจจากเจสัน

นอกจากนี้ ร่างกายของแม็กซ์เองก็ไม่ได้เป็นความลับกับคาเนียร์มากนัก และหน่วยงานระดับสูงหลายคนก็รู้เรื่องนี้

ด้วยความสามารถและภูมิหลังของเจสัน อาจจะใช้เวลาไม่นานในการไปถึงคาเนียร์ และการค้นหาคุณลักษณะพิเศษของแม็กซ์ก็ไม่ยุ่งยากหากมีสตาร์โน้ตเพียงพอ

“เจ้าพูดถูกเกี่ยวกับลักษณะพิเศษของแม็กซ์ เขามีโครงสร้างที่มั่นคงหรือค่อนข้างมีร่างกายที่ทําให้เขามีแข็งแกรงมากขึ้นกับความสัมพันธ์ทางน้ํา”

ผู้เฒ่าเดร็กเปิดเผยและเจสันพยักหน้าโดยไม่แสดงอาการประหลาดใจใดๆ เพราะเขาเองก็รู้เรื่องนี้เหมือนกัน

“ร่างกายของเขามีชื่อพิเศษหรือไม่ และได้มันมาได้อย่างไร”

เจสันถามอย่างตรงไปตรงมาโดยไม่ปิดบังความอยากรู้เลย คําถามของเขาทําให้แม็กซ์ขมวดคิ้วเล็กน้อย ขณะที่เฒ่าเดรกตอบ

“ครอบครัวของเราเรียกร่างกายของแม็กซ์ว่าจ้าวแห่งมหาสมุทร เพราะมันเอียงไปสายน้ํา”

เมื่อผู้เฒ่าเดร็กกําลังจะอธิบายร่างกายของแม็กซ์ต่อไป ทุกคนก็ตั้งใจฟังอย่างเงียบสงบ

“นั่นคือสิ่งที่เรียกว่าการขยายเสียง 30% อย่างนั้นหรือ?”

เจสันพึมพํากับตัวเองเบาๆ แต่ทุกคนรอบตัวเขาได้ยิน ทันใดนั้น สภาพแวดล้อมก็เปลี่ยนไปอย่างน่าขนลุก และเงียบสงบอย่างอันตราย ทําให้เขาเงยหน้าขึ้นมองคนอื่นๆ

“ฉันพูดอะไรผิดหรือเปล่า!”

ตอนที่ 163 ภาระของทายาท

แม็กซ์ไม่สามารถใช้กําลังเพื่อลากเจสันออมาได้ เพราะมีนักเรียนเฝ้าดูพวกเขามากเกินไป

สิ่งเดียวที่เขาทําได้คืออธิษฐาน เพื่อที่ปูทวดจะไม่กล่าวโทษกับเขา เพราะเขาเพิกเฉยต่อคําแนะนําที่ดีของปูทวด ซึ่งบางคนอาจมองว่าเป็นคําสั่ง

เขาสงสัยเกี่ยวกับเจสันซึ่งดูเหมือนจะรู้จักปูทวดของเขาซึ่งน้อยคนนักในแอสทริกซ์ที่จะรู้จัก

สิ่งนี้แปลก แต่แม็กซ์ไม่พบเหตุผลเชิงตรรกะสําหรับสถานการณ์นี้ ยกเว้นว่าภูมิ หลังของเจสันนั้นเป็นเรื่องปลอมๆ

ในท้ายที่สุด เขาเชื่อว่าเจสันมาจากกลุ่มโบราณขนาดใหญ่ เพราะมันง่ายกว่าสําหรับเขาที่จะเข้าใจว่าทายาทของตระกูลโบราณไม่สนใจอํานาจของตระกูลที่มีอํานาจ

เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์นี้เป็นเหตุให้เจสันได้รู้จักกับทวดของเขา ทําให้แม็กซ์เข้าใจทุกอย่างได้ง่ายขึ้นมาก

แม็กซ์ตัดสินใจพยักหน้ากับตัวเองว่าความเข้าใจผิดของเขาเป็นคําอธิบายเชิงตรรกะเพียงอย่างเดียวในขณะที่เขาเดินตามเจสันซึ่งยังคงลากเซรอนอยู่

เจสันสังเกตเห็นว่าแม็กซ์ที่ตามเขามา เงียบลงอย่างเห็นได้ชัด แม้ว่าเขาจะยังคร่ําครวญและสาปแช่งเป็นครั้งคราว

สิ่งนี้ทําให้เขาประหลาดใจในขณะที่เขาคิดว่าเด็กหนุ่มผมสีฟ้าที่น่ารําคาญอาจใช้กําลังดุร้ายเพื่อป้องกันไม่ให้เขาเดินไปหาผู้เฒ่าเดร็ก แต่มันก็ไม่เป็นอย่างนั้น

ผู้เฒ่าเดร็กยืนอยู่ข้างทิลล์โดยเอามือไขว้หลังเมื่อ เจสันและเซรอน เดินไปหาพวกเขาเขาสัมผัสได้ถึงความผันผวนของมานาที่คุ้นเคยและมองไปรอบๆ ทันทีเพื่อค้นหาแหล่งที่มา

เพียงครู่ต่อมา เขาเห็นแม็กซ์ หลานชายของเขา และคิ้วของเขาย่นแทบจะในทันที่ทําให้แม็กซ์สะดุ้ง

“ฉันซวยแล้ว” เป็นความคิดเดียวในหัวของแม็กซ์ ขณะที่เขาวิ่งผ่านเจสันไปทางผู้เฒ่าเดร็ก

เมื่อเห็นเช่นนั้น เจสันก็ยิ้มเบา ๆ ขณะเดินเข้าไปใกล้ทิลล์

แม็กซ์ไม่รู้ว่าเจสันจะทําอะไร ทําให้เขารีบโพล่งออกมา

เขาไม่ต้องการให้เจสันบิดเบือนเรื่องราวให้ดูเหมือนว่าแม็กซ์เป็นผู้ร้าย

อย่างไรก็ตาม เจสันไม่คิดที่จะรบกวนผู้เฒ่าเด็กด้วยบางสิ่งที่ไร้สาระตั้งแต่แรก

แต่เขาเล่นเกมฝึกสมองเล็กๆ น้อยๆ กับแม็กซ์ และเขาเพียงต้องการแจ้งให้ทิลล์ทราบเกี่ยวกับการแข่งขันที่เสียไปเท่านั้น เนื่องจากนักเรียนทุกคนทําเช่นนั้น ด้วยวิธีนี้ ทิลล์สามารถติดตา มจํานวนนักเรียนในสังกัด 6 ที่สามารถนั่งในชั้นเรียนการต่อสู้พิเศษของพวกเขา

อย่างไรก็ตาม จนกระทั่งได้ยินแม็กซ์สารภาพทุกอย่างกับผู้เฒ่าเดร็ก ขณะที่เขา หันไปมองเจสันด้วยคําถามที่ชัดเจนในใจ

“เห้อ เอาเถอะ” มีบางอย่างที่เรียกว่า “รั้งไว้”

แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น เขาก็ไม่พูดต่อหน้าเจสัน

แม็กซ์ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะท้าทายเจสันโดยไม่จําเป็นสําหรับที่นั่งคลาสการต่อสู้พิเศษของเขาในลักษณะดังกล่าว

ยิ่งไปกว่านั้นเพราะแม็กซ์ไม่ใช่นักเรียนโรงเรียนแนวหน้าตั้งแต่แรก

ไม่ใช่แค่แนวหน้า แต่เขาไม่ใช่นักเรียนของโรงเรียนใดๆ ในแอสทริกซ์ หรือเกาะอื่น ๆ โรงเรียนของเขาตั้งอยู่ห่างไกลจากคาเนียร์

นอกจากนี้ แม็กซ์ยังอยู่ในโรงเรียนที่มีชื่อเสียงที่สุดแห่งหนึ่งซึ่งไม่สามารถเทียบได้กับโรงเรียนแนวหน้าด้วยซ้ํา

เมื่อสังเกตเห็นการจ้องมองของทิลล์ เจสันเกือบหัวเราะคิกคักขณะถามอย่างมั่นใจโดยไม่ละอายใจกับการสูญเสียของเขา

“ผมไม่รู้ว่าผมเสียที่นั่งหรือยัง ผมควรท้าทายใครซักคนทันทีหรือต้องรอ?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าที่สงสัยของทิลล์ก็ถูกแทนที่ด้วยรอยยิ้มจางๆ ทันทีขณะที่เขาตอบ

“แม็กซ์ไม่ใช่นักเรียนของแอสทริกซ์ด้วยซ้ํา เธอยังไม่เสียที่นั่ง!”

เขาพูด แต่เจสันปฏิเสธทันทีที่ครูของเขาพูด

“ถึงแม้จะเป็นเช่นนั้น แม็กซ์ก็แข็งแกร่งกว่าผม และเขาก็ เอาชนะ” ผมอย่างยุติธรรม ผมจะไม่เอาที่นั่งนี้กลับคืนมา”

เมื่อหันไปทางแม็กซ์ ซึ่งดูเหมือนจะกําลังอดทนอยู่กับผู้เฒ่าเด็ก โดยบอกผู้เฒ่าเดร็กถึงความผิดพลาดของเขา เจสันยิ้ม

เขาพอใจกับสิ่งนี้มากกว่าเดิม เพราะไม่มีแม้แต่จุดเล็กๆ ของทัศนคติที่เอาแต่ใจก่อนหน้านี้ที่แผ่ออกมาจากแม็กซ์อีกต่อไป

ในขณะเดียวกันเซรอน ยังคงรู้สึกไม่สบายใจ และอาร์เทมิสก็ก้มลงบนหัวของเขา ปล่อยเสียงร้องเล็กๆ ดูเหมือนจะพยายามปลอบโยนเขา

เขายังคงรู้สึกแปลก ๆ ที่เห็นแม็กซ์อยู่ข้างหน้าและความทรงจําในอดีตก็ไหลย้อนกลับมาหาเขา ทําให้เขาทรมานซ้ําแล้วซ้ําเล่า

ครอบครัวที่มีอํานาจเล็กน้อยทุกคนชอบเปรียบเทียบลูก ๆ ของพวกเขากับลูกหลานคนอื่น ๆ และเนื่องจากเส้นมานาที่ผิดพลาดของเขา เขาจึงมักเป็นหัวข้อสนทนาของทุกคน

เรื่องนี้ไม่เพียงแต่สร้างความอับอายให้กับครอบครัวกิเออร์เท่านั้น แต่ยังทําให้ทายาทที่อายุราวๆ ของเซรอนกลั่นแกล้งเขาบ่อยๆ

ในขณะที่แม็กซ์นั้นมีร่างกายที่เหนือชั้นและความไวของมานาสูง เป็นอัจฉริยะคนล่าสุดของตระกูลเด็ก และพวกเขาก็บังเอิญอายุเท่ากันด้วยเวลาเพียงไม่กี่เดือนที่แยกพวกเขาออกจากกัน

เซรอนถูกมองว่าเป็นคนที่อ่อนแอ และการเปรียบเทียบกับแม็กซ์ซึ่งเป็นอัจฉริยะ นั้นเป็นเครื่องเตือนใจที่เจ็บปวดอย่างแน่นอน เหมือนเข็มที่ที่มแทงใจของเขาอยู่จนมาถึงทุกวันนี้

แม็กซ์ไม่ได้รังแกเขา ตรงกันข้าม เขาเมินเฉยต่อเซรอนราวกับว่าเขาไม่มีตัวตนด้วยซ้ําและนั่นยิ่งทําให้ความเจ็บปวดยิ่งแย่ลงไปอีก เพราะ แม็กซ์ปฏิบัติต่อเขาราวกับว่าเขาไร้ค่า

สิ่งนี้อาจเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว แต่มันยากที่เซรอนจะทนได้

อย่างไรก็ตาม เขาสงสัยว่าแม็กซ์รู้ชื่อของเขาได้ยังไงในเมื่อไม่เคยคุยกันเลย ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าสงสัย

เจสันรอให้ผู้เฒ่าเดร็กคุยกับแม็กซ์ให้เสร็จ และเมื่อเขาหันกลับมาหาเจสัน ทั้งเขาและ เซรอนก็ทักทายผู้เฒ่าเดร็กอย่างสุภาพ

ผ่านสายตามานาของเขา เจสันเห็นบางสิ่งที่ทําให้เขาอยากรู้เกี่ยวกับแม็กซ์

เจสันสัมผัสได้ถึงเมื่อหนึ่งเดือนก่อนภายในตัวของดาเลีย แต่มีความแตกต่างกันอย่างมากระหว่างทั้งสองคน เนื่องจากเขาสามารถมองเห็นทุกอย่างชัดเจนภายในแม็กซ์

แต่เขากลับไม่สามารถมองเข้าไปในดาเลียได้ และเพียงเพราะการเปิดเผยของเธอ

ตอนนี้เจสันสามารถยืนยันสมมติฐานของเขาผ่านแม็กซ์ได้

ผู้เฒ่าเดร็กรู้สึกอับอายเกี่ยวกับหลานชายของเขาซึ่งเขาได้มองหาตลอดทั้งเช้า และพบว่าหลานชายอยู่ในที่ที่ไม่ควรจะอยู่

ดังนั้น เขาจึงคุยกับเจสันสักสองสามนาที่และกําลังจะจากไป เมื่อเขาได้ยินเรื่องพิเศษบางอย่าง

“ผมขอคุยกับแม็กซ์สักครู่ได้ไหม ผมไม่รู้ว่าผมได้รับอนุญาตให้ถามได้หรือไม่ แต่ผมอยากรู้เกี่ยวกับร่างกายของเขา…มันอาจเป็นความลับของครอบครัว”

น้ําเสียงของเจสันจางลงทุกที่ที่พูดแต่ละคํา ขณะที่เขาตระหนักถึงสิ่งที่เขาจะพูดเมื่อกี้ได้

การถามใครสักคนเกี่ยวกับลักษณะพิเศษเหมือนกับว่ามีคนขอให้เจสันเปิดเผยโลกวิญญาณของเขาให้ละเอียดที่สุดและถือว่าไม่สุภาพอย่างยิ่ง

ทิลล์กําลังจะลากเจสันออกจากผู้เฒ่าเดร็ก เมื่อเขาสังเกตเห็นดวงตาที่เบิกกว้างของชายชรา

“เธอรู้เกี่ยวกับร่างกายของเขาได้อย่างไร”

ผู้เฒ่าเดร็กถามด้วยความประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด และเจสันก็ชี้มาที่ดวงตาของเขา

” ผมสามารถมองเห็นได้”

เขาเปิดเผยโดยไม่ลังเลและใครๆ ก็มองว่ามันเป็นข้อเสนอ เพราะเขาเปิดเผยบางอย่างเกี่ยวกับคุณลักษณะของเขาเอง โดยหวังว่าจะได้รับสิ่งตอบแทน

นี่อาจเป็นอันตรายได้ แต่เจสันต้องการทําความเข้าใจร่างกายและโครงสร้างพิเศษให้ดียิ่งขึ้นเพื่อที่จะรู้ว่าเขาควรใส่ใจอะไรในอนาคต

ทิลล์ก็สังเกตเห็นความสําคัญของคําพูดแรกๆ ของเจสัน ขณะที่ดวงตาของเขาเบิกกว้างเช่นเดียวกัน เซรอนเองก็ด้วย มีแต่แม็กซ์ที่ไม่รู้อะไรเลย

“เขาสามารถมองเห็นมันได้หรือไม่” แม็กซ์ดูสับสนอย่างเห็นได้ชัด แต่เมื่อเห็นความอยากรู้อยากเห็นเป็นประกายในดวงตาของปูทวดของเขา เขาก็ยังคงนิ่งเงียบ

ตอนที่ 162 เด็ก

“นายเป็นคนในครอบครัวเดร็กใช่ไหม”

เจสันไม่ค่อยเก่งในการพูดอ้อมค้อมและถามตรงๆ โดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย ทําให้ เซรอนมองมาที่เขาและผงะกับคําถามอย่างกะทันหัน

เซรอนรู้สึกเฉยๆ ถ้าเจสันจะปฏิบัติแบบนั้นกับตัวเอง แต่นั่นเป็นเพราะพวกเขาเป็นเพื่อนกันไม่ใช่คนแปลกหน้า

อย่างไรก็ตาม เด็กหนุ่มผมสีฟ้าเป็นคนแปลกหน้าสําหรับเจสัน แต่เจสันก็ตัดสินใจคุยกับเขาอย่างตรงไปตรงมา

แม้แต่นักเรียนที่อยู่รอบๆ ก็ยังประหลาดใจกับพฤติกรรมของเขา เพราะพวกเขารับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งของเยาวชนผมสีฟ้าอย่างแผ่วเบา

อย่างไรก็ตาม เจสันไม่ได้สนใจเลยสักนิด ขณะที่เขามองตรงเข้าไปในดวงตาสีฟ้าเป็นประกายของชายหนุ่มผมสีฟ้าราวกับว่าทั้งคู่แข็งแกร่งเท่ากัน

“แล้วรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร! นายกล้าดียังไงมาพูดกับฉันแบบนี้”

เด็กหนุ่มผมสีฟ้าโพล่งออกมาโดยไม่สนใจภาพลักษณ์ของเขาเหมือนอย่างที่เคยทําก่อนหน้านี้

“ทําไมฉันต้องสนใจเรื่องนั้นด้วย? งี่เง่า!” เจสันคิดอย่างไม่สะทกสะท้านกับอารมณ์ฉุน เฉียวของเขา

ตอนนี้เด็กหนุ่มผมฟ้าโกรธจัด เพราะเจสันซึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเขา สร้างความยุ่งยากให้กับเขา มากเกินไป

“เห็นได้ชัดว่าฉันรู้จักครอบครัวของนาย แต่ฉันไม่รู้ว่าทําไมนายถึงมาที่นี่จริงๆ และฉันก็ไม่รู้ตัวตนของนายด้วย”

เจสันยอมรับก่อนจะหันหลังกลับไป ทิ้งเด็กหนุ่มผมสีฟ้าไว้ตามลําพัง

“จะไปแล้วงั้นหรอ…อย่างนั้นเหรอ?”

เด็กหนุ่มผมสีฟ้าพึมพํา และเขาเริ่มสงสัยว่าคนที่ไม่มีภูมิหลังอย่างเจสันทําไมถึงกล้าพูดอย่างนั้นกับเขา

อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้น เขาจําบางสิ่งที่ปูทวดบอกเมื่อเขามาถึงเมืองไซโร

“แม็กซ์ ปูรู้ว่าพรสวรรค์ของหลานนั้นน่ากลัว แต่หลานไม่ควรดึงดูดความสนใจจากบุคคลบางคนในแอสทริกซ์แม้ว่าเกาะนี้จะอยู่ภายใต้การปกครองของตระกูลของเรา จะเป็นการดีที่สุดถ้าหลานอยู่ห่างจากเจสัน เตลล่าและเพื่อนๆ ของเขา “

น่าเสียดายที่คําพูดของปูทวดของเขา ซึ่งบอกใบ้ถึงภูมิหลังที่ปลอมๆ ของเจสันอย่างแผ่วเบาแต่มันกลับส่งผลตรงกันข้ามกับแม็กซ์ที่เริ่มสงสัยเกี่ยวกับเจสันว่าเขาเป็นใครกันแน่

ในตอนแรก เมื่อแม็กซ์เห็นเจสัน แม็กซ์รู้สึกผิดหวังอย่างยิ่งเนื่องจากระดับมา นาคอร์ของเจสันนั้นแทบจะไม่อยู่ที่ระดับผู้ชํานาญที่ 3 ซึ่งแทบไม่ใกล้เคียงกับระดับของเขาเลยด้วยซ้ํา

อย่างไรก็ตาม พฤติกรรมของเจสันนั้นน่าสนใจและจุดประกายความอยากรู้อยากเห็นภายในหัวใจของแม็กซ์อีกครั้ง

“ทําไมปูถึงบอกฉันแบบนั้น และเจสันมีความพิเศษอย่างไร แม้แต่ปูก็ไม่ยอมบอกอะไรกับแม็กซ์เลย”

ไม่เพียงแต่เซรอน คนพิการเท่านั้นที่อยู่ที่นี่ ในโรงเรียนที่โทรมเช่นนี้ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นเพื่อนกันด้วย นอกจากนี้ เขาไม่สนใจฉันและไม่สนใจการมีอยู่ของฉันเลย! เขาเป็นใครกันแน่และเขาคิดอย่างไรกับตัวเอง?”

ความอยากรู้ของแม็กซ์เพิ่มมากขึ้น และเขาตัดสินใจที่จะไล่ตามเจสันที่กําลังลากเซรอนไป

กลุ่มนักเรียนที่อยู่รอบๆ หลีกทางให้แม็กซ์ ขณะที่ผิวสีครามเป็นประกายสีฟ้าของแม็กซ์เปล่งออร่าออกมา

เซรอนรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย แต่คําพูดที่มั่นใจและภาคภูมิใจของเจสันทําให้เขากลับมารู้สึกปกติอีกครั้ง

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงมองดูเพื่อนของเขา สงสัยว่าเจสันรู้ได้อย่างไรว่าแม็กซ์มาจากตระกู ลเดร็กและทําไมเจสันถึงเลือกที่จะไม่สู้กับแม็กซ์และปฏิเสธคําท้าของแม็กซ์อย่างรุนแรง

เซรอนมั่นใจว่าไม่มีแม้แต่นักเรียนในคลาสการต่อสู้พิเศษในชั้นเรียนใด ๆ ที่สามารถรับมือกับความแข็งแกร่งของแม็กซ์ได้ ยกเว้นอัจฉริยะที่ทรงพลังที่สุดจากโรงเรียนหลักแต่ก็ยังไม่ฉลาดพอที่ จะเพิกเฉยต่อความท้าทายของเขา

แม้แต่อัจฉริยะเหล่านั้นอาจต้องเผชิญกับช่วงเวลาที่ยากลําบากในการเผชิญหน้ากับแม็กซ์ด้วยเหตุผลหลายประการ แต่สําหรับเซรอนดูเหมือนว่าเจสันจะเข้าใจภูมิหลังของแม็กซ์เมื่อไม่กี่วินาทีที่แล้ว

“นายจะลากฉันออกมาทําไม นายไม่รู้หรือว่าการยั่วโมโหแม็กซ์ มันจะเกิดเรื่องงแย่ๆ ”

เซรอนถามอย่างกังวล และตอนนี้เจสันเพิ่งรู้ว่าเด็กหนุ่มผมสีฟ้าที่มีตาสีฟ้าชื่อแม็กซ์

“อ่อ ชื่อของเขาคือ แม็กซ์ เดร็ก… ช่างมันเถอะ! ทัศนคติของเขาทําให้ฉันไม่พอใจ!”

เจสันสารภาพด้วยรอยยิ้มแปลกๆ ในขณะที่รู้สึกว่ามีบางคนกําลังไล่ตาม

” ฉันทําให้นายโกรธ!?! ทําไมนายถึงเป็นตัวเองได้มากขนาดนี้ ฉันไม่สามารถแม้แต่จะท้าทายใครซักคนใน แอสทริกซ์ ถ้าทุกคนกลัวที่จะต่อสู้กับใครก็ตามเช่นเดียวกับนาย มนุษยชาติจะถูกทําลายเร็วภายในกระพริบตา! ”

แม็กซ์ได้กล่าวขณะที่เดินตามเจสันและเซรอน

เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทําไมเจสันถึงเย่อหยิ่งได้มากขนาดนี้

“ฉันไม่รู้ว่านายแค่ทําตัวเป็นเด็กนิสัยเสียหรือนายเป็นแบบนั้นจริง ๆ แต่ทําไมฉันต้องเสี่ยงทําร้ายตัวเองด้วยการต่อสู้กับคนที่มีระดับมานาผู้ชํานาญระดับ 3 ที่มีสายใยวิญญาณที่ไร้ตําหนิในระดับที่เลวร้ายที่สุด ฉันควรพูดต่อเกี่ยวกับคุณสมบัติพิเศษของนายตอนนี้หรือหยุดกวนฉันเสียที”

เจสันหยุดฝีเท้าและหันศีรษะใส่แม็กซ์โดยหวังว่าจะเข้าใจเขาบ้าง สําหรับตอนนี้ เจสันเพียงต้องการมีความสงบสุขในที่สุด

เจสันยังคงเหน็ดเหนื่อยจากการฝึกฝนช่างตีเหล็กในตอนเช้า และเจสันไม่ใช่คน ที่ชอบเป็นจุดสนใจ

ต้องขอบคุณแม็กซ์ที่พยายามท้าทายเขาโดยไม่จําเป็น ทั้งที่รู้ผลลัพธ์ ทุกสายตาจับจ้องมาที่ เขาอีกครั้ง เจสันทําได้แค่สรุปว่าแม็กซ์ต้องการจะยั่วยุหรือทําให้เขาอับอายด้วยการเอาชนะเขาอย่างง่ายดาย

แต่แม็กซ์จะรู้ได้อย่างไรว่าเจสันรู้เกี่ยวกับระดับแกนมานาที่เขาตั้งใจปกปิดไว้?

หากนั่นคือทุกสิ่งที่เจสันรู้ แม็กซ์คงไม่แปลกใจเหมือนตอนนี้ แต่เจสันยังรู้ถึงอันดับสายวิญญาณของเขานอกเหนือไปจากร่างกายของเขา ซึ่งไม่ค่อยมีใครรู้จัก

อย่างมากที่สุด ครอบครัวใหญ่ เผ่า บริษัท และหน่วยงานระดับสูงในคาเนียร์รู้เรื่องนี้ เพราะมันเป็นอาวุธลับที่สําคัญของครอบครัวเขา

แต่ตอนนี้ไม่มีใคร” รู้ถึงความแข็งแกร่งของเขา แม็กซ์ไม่อยากจะเชื่อ

“นายเปิดเผยความลับของครอบครัวเรากับคนอย่างเขาเหรอ! นายไม่รู้เกี่ยวกับสนธิสัญญาเงียบที่ครอบครัวของเรามีเหรอ!!”

แม็กซ์ตะโกนเรียกความสนใจของนักเรียนรอบๆ อีกครั้ง

เมื่อสังเกตเห็น เจสันก็ก้าวไปข้างหน้า พยายามจะปลอบเขา

“ไม่ใช่อย่างนั้น ใจเย็นก่อน…ถ้านายยังตะโกนต่อไป ทุกคนจะรู้ความลับของนาย เพราะนายจะเปิดเผยตัวเองและไม่มีใครในที่นี้ต้องการอย่างนั้น ตกลงไหม”

แม็กซ์หันกลับมามองเจสัน ดวงตาของเขาดูสงบลงกว่าเมื่อก่อนมากตอนที่เขาพยายามจะยั่วยุเขา

อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าเขายังโกรธอยู่

เมื่อแม็กซ์สงบสติอารมณ์ได้ระดับหนึ่งแล้ว เจสันก็พยายามคุยกับเขาในขณะที่เขาพูด

“ผู้เฒ่าเด็กอยู่ที่นี่น่าจะคอยดูนายอยู่ใช่มั้ย? ฉันควรถามเขาไหมว่าทําไมนายถึงพยายามท้าทายฉันอย่างจงใจ ทั้งที่นายไม่ใช่นักเรียนของโรงเรียนหลักแวนการ์ดด้วยซ้ํา?”

ด้วยสายตาที่ดีของเขา เจสันสังเกตเห็นบางสิ่งที่ดูแปลก ๆ เมื่อทั้งแม็กซ์และเซรอนมองเขาอย่างประหลาด

”นายคิดออกได้อย่างไร ฉันอาจจะเป็นนักเรียนโรงเรียนหลักแนวหน้าเหมือนที่เซรอนเป็นนักเรียนของโรงเรียนในเครือที่ 6″

เมื่อมองดูเสื้อผ้าของเขา แม็กซ์ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ ในขณะที่เขาเหลือบมองเจสันด้วยความสงสัย พยายามบีบคําตอบออกจากตัวเขา

“ฉันไม่บอกนายหรอก! ไปหาผู้เฒ่าเดร็กกัน”

เจสันพูดอย่างเรียบง่าย ขจัดความอยากรู้อยากเห็นในแม็กซ์ ลางสังหรณ์ก่อตัวขึ้นในใจของเขา

ห่าเอ้ย!” แม็กซ์ทําได้แค่คิดด้วยความหงุดหงิด ลืมไปทันทีว่าการปลอมตัวของเขานั่น ถูกจับได้

แม้แต่เซรอนก็ยังไม่รู้ว่าอะไรทําให้เจสันรู้เรื่องต่างๆ ของแม็กซ์ เพราะชุดของแม็กซ์ดูธรรมดาสําหรับเขา แต่ถ้าเจสันตอบอย่างตรงไปตรงมา ทั้งคู่ก็จะมีคําถามมากกว่าเดิม

นั่นเป็นเพราะว่าดวงตาของมานาของเขาตรวจพบสิ่งที่น่าสนใจ เนื่องจากดูเหมือนว่าเสี้อผ้าของแม็กซ์จะเป็นของผู้ใช้ที่มีความสัมพันธ์กับธาตุดิน ขณะที่ดวงตาของเขารับรู้ถึงร่องรอยของดินเปลี่ยนมานาที่ผันผวนที่เสื้อผ้า

ตอนที่ 161 ยอมแพ้

การบุกรุกของกลุ่มสัตว์อสูรทั้งสองที่เจสันได้เห็นนั้นยังคงตราตรึงอยู่ในใจของเขา และด้วยเหตุนี้ การที่จะยอมแพ้จะเป็นสิ่งสุดท้ายที่เจสันจะเลือกทํา

ตราบใดที่เขารอดชีวิต เจสันจะยืนขึ้นทุกครั้งที่เขาล้มลง แม้ว่ามันจะเจ็บราวกับตกนรกก็ตาม

ค่าเฉลี่ยการฝึกฝนอย่างเป็นทางการของมนุษย์ทั้งหมดอยู่ที่ระดับผู้เชี่ยวชาญซึ่งรวมถึงคนหนุ่มสาวคนชราและคนป่วย

อย่างไรก็ตาม หากมนุษยชาติต่อสู้ร่วมกัน มันจะเป็นไปไม่ได้ที่สัตว์บนเกาะจะต่อสู้กับมนุษย์ระดับสูงจํานวนมาก

เมื่อพิจารณาว่าไม่มีแม้แต่เด็กบางคนที่อยู่โรงเรียนที่มั่งคั่งที่สุดในแอสทริกซ์ที่จะกล้าสู้กับคนที่แข็งแกร่งกว่าพวกเขา ซึ่งนั่นบ่งบอกว่ามนุษย์ค่อนข้างหวาดกลัวและคิดที่จะหนีกําลังศึกที่ตนเองนั่นจะแพ้

ในความเห็นของเจสัน มนุษย์มีจิตใจที่อ่อนแออย่างยิ่ง และต้องขอบคุณมนุษย์ที่มีความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้าเท่านั้นที่กล้ายอมรับภาระหนักของมนุษย์ในการเป็นผู้นํา หากเป็นไปได้ที่เผ่าพันธุ์มนุษย์จะอยู่รอดได้ในช่วง 300 ปีที่ผ่านมาหลังจากมานาเริ่มแพร่กระจาย

ทว่าถึงกระนั้นก็ไม่มีสักคนเดียวที่ปกครองมนุษยชาติ แต่มีกลุ่มและหลายครอบครัวที่ปกครองอาณาเขตของตน และพยายามที่จะผนวกดินแดนเพิ่มเติมในทุกวิถีทางที่เป็นไปได้

ในท้ายที่สุด มันก็ผิดในความคิดของเขาเช่นกัน และเมื่อเร็ว ๆ นี้เจสันก็เริ่มเห็นด้วยกับความคิดเห็นส่วนใหญ่ของอาจารย์ทั้งสองของเขา และหลังจากได้เห็นความโหดร้ายที่มนุษย์แสดงออก ระหว่างที่ถูกกลุ่มสัตว์อสูรบุกรุก เขาก็อดไม่ได้ที่จะปรับกระบวนการคิดของเขาไปตามแน วคิดของเชนและดาเลีย

แม้ว่าเจสันจะไม่ได้คิดว่าตนเองนั่นจะเป็นผู้ที่ปกครองผู้อื่น แต่เขาก็รู้ว่ามนุษยชาติต้องการเสาหลักที่มั่นคงซึ่งสามารถขจัดภัยคุกคามจากสัตว์ร้ายและเผ่าพันธุ์อื่น ๆ ก่อนที่พวกเขาจะหันความสนใจไปที่รอยแยกถาวรและชั่วคราว ภายในอาณาเขตของมนุษยชาติ

ตราบใดที่มีคนรวบรวมทุกอย่างไว้ด้วยกันในระดับหนึ่ง ภัยคุกคามจากพื้นที่อื่นๆนั่นที่ท้าทายยิ่งกว่าก็สามารถกําจัดให้สิ้นซากได้

สิ่งที่จะตามมาในภายหลังนั้นไม่สําคัญในความเห็นของเจสัน เนื่องจากมนุษยชาติมีความสามารถเพียงพอที่จะจัดการกับปัญหาภายในของพวกเขา ตราบใดที่พวกเขารวมใจกันต่อต้านภัยคุกคามจากต่างประเทศที่อันตรายยิ่งกว่าเผ่าพันธุ์ของพวกเขาเอง

บางทีความคิดของเขาอาจผิดพลาดอย่างสิ้นเชิง และมันสําคัญกว่าที่จะบังคับให้มนุษยชาติทําสนธิสัญญา แต่ถึงแม้จะเกิดขึ้น สิ่งนั้นจะช่วยขจัดต้นเหตุของปัญหาทั้งหมดได้จริงหรือ

แต่มันนั่นไม่ได้จริงๆ เนื่องจากผู้แข็งแกร่งสามารถทําทุกอย่างที่พวกเขาต้องการ และภูมิหลังที่แข็งแกร่งอาจถือได้ว่าเป็นทําอะไรโดยที่ไม่มีผลหรือความผิดที่ตามมา และเจสันเกลียดมัน

แม้ว่าเขาจะไม่ต้องการเป็นนักบุญหรือพระเมสสิยาห์ แต่เชนและดาเลียก็ไม่ผิดที่จะจินตนาการถึงการปกครองของผู้ปกครองหรือเสาหลักเพียงคนเดียวที่มนุษยชาติต้องการอย่างยิ่งแต่ลืมไป

ขณะที่เขาครุ่นคิดอยู่ลึกๆ เซรอนยังคงมองไปรอบ ๆ พูดคุยกับไมโล ซึ่งนั่งลงข้างเจสันที่ไม่สนใจอะไรหรือใคร ซึ่งก็ดูเหมือนเป็นวันธรรมดาและพวกเขาก็เริ่มคุ้นเคยกับพฤ ติกรรมของเจสันแล้ว

พวกเขาคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติเพราะเจสันดูเหมือนอยู่ในโลกของเขาเองโดยคิดถึงบางสิ่งที่อยู่ข้างหน้าปล่อยให้พวกเขาอยู่ตามลําพังในความมืดมิดในปัจจุบัน

ไม่กี่นาทีผ่านไป เจสันเริ่มสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ ขณะที่เซรอนเอียงไหล่อย่างลังเล

เมื่อดึงกลับมาสู่ปัจจุบัน เจสันก็ตระหนักถึงสถานการณ์ที่เขาอยู่ และดูเหมือนว่าเขาจะหมดโชคแล้วเมื่อสังเกตเห็นเด็กหนุ่มที่อยู่ข้างหน้าเขา

เขาถอนหายใจลึก ๆ ถามคําถามที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

“นายต้องการท้าทายฉันหรือเพื่อนคนใดคนหนึ่งของฉันไหม”

เจสันไม่ได้แสดงอารมณ์ใด ๆ แม้ว่าหัวใจของเขาจะเต้นผิดจังหวะหลังจากที่เขาสแกนผ่านแกนมานาของเยาวชนที่อยู่ตรงข้ามอย่างสมบูรณ์

“ถ้านายคือเจสัน สเตลล่า ฉันอยากท้านาย!”

เด็กหนุ่มตอบด้วยรอยยิ้มอย่างภาคภูมิใจ ขณะที่ผมสั้นสีน้ําเงินของเขาส่องแสงระยิบระยับท่ามกลางแสงแดดที่ส่องผ่านหน้าต่าง

เซรอนที่อยู่ข้างๆ เจสันรู้สึกอย่างไม่สบายใจในที่นั่งของเขา และเด็กหนุ่มก็จ้องมาที่เขาด้วยรอยยิ้มที่หยิ่งผยอง ซึ่ง เซรอนทําได้เพียงยอมรับอย่างไม่เต็มใจ ขณะที่เยาวชนหันกลับมาเพื่อเดินไปที่สนามกีฬา

“ฉันยอมแพ้!”

เสียงดังก้องไปทั่วสนามประลองที่พวกเขาอยู่ และเด็กหนุ่มผมสีฟ้าก็หยุดเดิน เพียง เพื่อมองย้อนกลับไปที่เจสันด้วยท่าที่ตกตะลึงในขณะที่เขาถาม

” นาย อะไรนะ???”

ราวกับว่าเขาได้ยินเจสันไม่เต็มที่และเขาก็สงสัยในหูของตัวเอง

เจสันรําคาญเมื่อเขารู้ว่าเด็กได้ยินเขาอย่างชัดเจน

เขากัดฟันพูดได้เพียงประโยคเดียวดังขึ้นอีก

“ฉันพูดว่า ฉันยอมแพ้ นายเป็นคนหูหนวกหรือเปล่า!”

เมื่อไม่สามารถระงับความโกรธได้ เขาได้เพิ่มการยั่วยุเล็กน้อยเมื่อสิ้นสุดประโยค

” นายพูดว่าอะไรนะ?”

เยาวชนตะโกน โกรธอย่างเห็นได้ชัดโดยความกล้าของเจสัน ทันใดนั้น ผิวสีครามของชายหนุ่มผมสีฟ้าก็ถูกห่อหุ้มด้วยสีน้ําเงินที่ส่องประกายระยิบระยับมาก เขาพุ่งเข้าหาเจสันซึ่งทําได้เพียงมองดูเด็กหนุ่มราวกับว่าเขาล้มลงบนศีรษะทันทีหลังคลอด

“ฉันจะไม่พูดซ้ํา… นายคงเข้าใจฉัน!”

เจสันพูด ขณะที่นักเรียนรอบๆ เริ่มเยาะเย้ยเขาเพราะความขี้ขลาดของเจสัน

“ถ้าพวกเขารู้!”

เจสันคิดพร้อมกับถอนหายใจ

พวกเขาไม่รู้ว่าชายหนุ่มผมสีฟ้ามีมานาหลักระดับไหน ดูเหมือนว่าเขาจะได้เรียนรู้เทคนิคการปกปิดระดับสูง

ด้วยเหตุนี้จึงไม่ทราบว่าชายหนุ่มมีมานาระดับใด

อย่างไรก็ตาม เพื่อที่จะได้และเรียนรู้เทคนิคการปกปิด ภูมิหลังของคนๆ หนึ่งต้องมีอิทธิพลแม้แต่ในหมู่ขุนนางและเจสันก็เป็นหนึ่งในนักเรียนที่ฉลาดกว่าเล็กน้อยที่รู้เรื่องนี้

หากเจสันต้องประมาณจํานวนเทคนิคการปกปิดที่เผยแพร่บนแอสทริกซ์พวกมันน่าจะเป็นตัวเลขสองหลัก ในขณะที่ตัวเลขนี้ลดลงอย่างมากเหลือหลักเดียว หากพิจารณาเฉพาะคนรุ่นใหม่เท่านั้น

นักเรียนเหล่านี้ไม่ได้หัวเราะเยาะเจสัน และเพียงเห็นด้วยเงียบๆ กับการตัดสินใจของเขา

หากพวกเขารู้ว่าเจสันสามารถสแกนแกนมานาผ่านการปกปิดตื้นๆ ได้ ความคิดเห็นของพวกเขาอาจเปลี่ยนไป แต่ไม่ใช่ด้วยข้อมูลปัจจุบันที่เจสันค้นพบเกี่ยวกับคู่ต่อสู้ของเขา

มีบางสิ่งที่เขาสังเกตเห็น

อย่างแรก ชายหนุ่มผมสีฟ้ารู้จักเซรอนและภูมิหลังของเขาดี แต่นั่นไม่ได้ทําให้เขาหยุดการเยาะเย้ย

นี่แสดงให้เห็นว่าครอบครัวกิเออร์ จะไม่ทําอะไรกับเด็กหนุ่มผมสีฟ้าคนนี้แม้ว่าเขาจะข้ามเส้น

ข้อเท็จจริงสําคัญประการที่สองที่เจสันเท่านั้นที่รู้คือระดับมานาคอร์ของเด็กหนุ่มผมสีฟ้านอกเหนือจากความสัมพันธ์เชิงธาตุของเขาพร้อมกับการประมาณคร่าวๆ ของการขยายมานาคอร์ของเด็กหนุ่ม ซึ่งดูเหมือนจะกว้างใหญ่มาก

เมื่อสรุปข้อมูลที่มีอยู่ เจสันพยายามคิดว่าใครคือเด็กที่อยู่ข้างหน้าเขา แต่ไม่มีคําตอบที่เป็นไปได้ในความคิดของเขา

เจสันยังคงสงบนิ่ง แม้ว่าเด็กที่อยู่ข้างหน้าเขาจะพยายามสร้างความประทับใจให้ผู้ชมด้วยเสียงที่เอาแต่ใจของเขา

อย่างไรก็ตาม เสียงที่เอาแต่ใจของเยาวชนนั้นก็ไร้ผลทันทีที่เขาเห็นดวงตาสีทองของเจสันโดยที่เจสันไม่รู้ ดวงตาของเขาเริ่มส่องแสงเป็นประกาย ช่วยลดมานาภายในดวงตาลงได้เพียงเล็กน้อย

“ยินดีด้วยที่ได้ที่นั่งคลาสการต่อสู้พิเศษ!”

เจสันพูดขณะที่ดึงเซรอนออกจากกลุ่มที่ก่อตัวขึ้นรอบตัวพวกเขาเนื่องจากการเผชิญหน้ากันอย่างเงียบๆที่เกิดขึ้นระหว่างคนทั้งสองที่ดึงดูดความสนใจของทุกคน

เด็กหนุ่มผมสีฟ้าไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาเห็นและสิ่งที่ได้ยินในนาทีสุดท้าย เนื่องจากเขาไม่เคยได้รับการปฏิบัติเช่นนี้มาก่อน และเขากําลังจะไล่ตามเจสัน

ทันใดนั้น เจสันสังเกตเห็นความผันผวนของมานาที่คุ้นเคยจากอีกด้านหนึ่งของเวทีการต่อสู้ขณะที่เขาเหลือบมองไปทางทิศทาง

ดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยและทุกอย่างก็สมเหตุสมผล

โดยไม่ต้องกังวลใจอีกต่อไป เจสันหันกลับมามอง

“ครอบครัวคุณชื่อเดรกหรือเปล่า”

ตอนที่ 160 ความสามารถสูง

เมื่อเจสันเข้าสู่สนามประลองอีกครั้งเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา โดยมีนักเรียนที่คล้ายกันหลายร้อยคนยืนอยู่ข้างหน้า และเจสันทําได้เพียงถอนหายใจอย่างผิดหวังในขณะที่สายตาของเขาได้สัมผัสถึงใครบางคนในหมู่เด็กนักเรียนนับร้อย

นั่นเป็นคนเดียวที่ดูแตกต่างจากนักเรียนคนอื่นๆที่ยืนอยู่มากมาย และด้วยดวงตามานาของเจสัน ทําให้เจสันรู้ว่านั้นคือเด็กที่มีความสามารถพอที่เหมาะสมที่จะต่อสู้ด้วย

สิ่งนี้ทําให้อารมณ์พุ่งพล่านของเจสันกระตุ้นขึ้นและเขายิ้มเบาๆ ขณะที่เจสันนั่งลงข้างๆเซรอนที่จ้องมองเขาอย่างประหลาด สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นในใจของเขา

อาร์ทิมิสนั่งบนไหล่ของเจสันเหมือนปกติ และทุกคนคุ้นเคยกับอาร์เทมิสแล้ว แต่พฤติกรรมของเจสันเปลี่ยนไปในช่วงสี่วันที่ผ่านมา มันทําให้นักเรียนคลาสการต่อสู้พิเศษตั้งคําถามว่า เขาทําอะไรมาบ้างในช่วงที่ผ่านมา เนื่องจากอารมณ์และพวกเขารับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของเจสัน

เจสันนั้นไม่รู้ตัว ว่าการควบคุมมานาของเขานั้นเพิ่มขึ้นอย่างมากในขณะที่ฝึกซ้อมในการกําจัดสิ่งเจือปนในแร่ธาตุให้บริสุทธิ์

ในความเป็นจริง อารมณ์ของเจสันไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปมากนัก แต่ประสิทธิภาพของเขาในการใช้เทคนิคการรวบรวมมานาแบบพาสซีฟนั้นเป็นสิ่งที่ชัดเจนมากในการบ่งบอกถึงการควบคุมมานาที่ดีขึ้นของเจสัน

การรวบรวมมานาแบบพาสซีฟของเขาเป็นไปตามคําสั่งของเจสันเท่านั้น และในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เขาได้เปลี่ยนลักษณะของการรวบรวมมานาของเขาเล็กน้อยด้วยการควบคุมมานาที่ปรับปรุงอย่างต่อเนื่อง

ด้วยเหตุนี้ ไม่เพียงแต่การรวบรวมมานาของเขาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความสามารถในการดูดซับมานาในแกนมานาของเขานั้นยังเพิ่มขึ้นอย่างมากอีกด้วย

เมื่อพิจารณาว่าการดูดซับมานาแบบพาสซีฟของเขานั้นค่อนข้างเร็วอยู่แล้ว เจสันจึงมั่นใจในการเลื่อนระดับของแกนมานาภายในสามสัปดาห์ข้างหน้า โดยไม่จําเป็นต้องดูดซับอนุภาคมานาแม้แต่นิดเดียว

เจสันยิ้มอย่างสดใสภูมิใจที่ได้ก่อตั้งพื้นที่ย่อยภายในจิตใจ ในขณะที่ยังอยู่ในระดับมือใหม่ ขณะที่เขาเข้าสู่โลกแห่งวิญญาณเพื่อดูทุกสิ่ง

โชคไม่ดีที่สกอร์พิโอยังคงอยู่ที่ระดับการตื่นขึ้นด้วยพลังวิญญาณ 15 หน่วย และเจสันยังคงรอโอกาสที่สมบูรณ์แบบที่จะขอให้ดาเลียทําการชําระล้างสกอร์พิโอให้บริสุทธิ์ ในขณะที่เชนเชื่อว่าเจสันต้องโฟกัสไปที่การตีเหล็กเพียงอย่างเดียวในขณะนี้

อย่างไรก็ตาม สกอร์พิโอไม่ได้ออกจากโลกวิญญาณแม้ว่ามันรู้สึกหงุดหงิดและหดหูอย่างเห็นได้ชัดซึ่งทําให้เจสันตกใจ ในขณะที่เจสันจําได้ว่าสายวิญญาณที่สองของเขาเป็นสัตว์อสูรที่เต็มไปด้วยพลัง

ด้วยเหตุนี้ จึงเป็นที่แน่ชัดว่าเจสันจะมุ่งความสนใจไปที่อะไรในวันต่อๆไปเท่านั้น เนื่องจากเขาไม่สามารถยอมรับภาวะซึมเศร้าของสกอร์พิโอได้ แม้ว่าเขาจะต้องต่อสู้กับความดื้อรั้นของเชน

สกอร์พิโอมีความสําคัญต่อเขามากกว่าเชน และเหมาะสมแล้วที่เจสันจะถามดาเลียว่าเธอจะช่วยเสริมความบริสุทธิ์ของสายใยวิญญาณที่สองของเขาได้หรือไม่ ตราบใดที่เขาให้ทรัพยากรเพียงพอกับเธอ มันจะไม่เป็นปัญหา และโชคดีที่เขาครอบครองมันด้วยทั่งมานาเกรด 3 ที่เขาขายไป เมื่อนานมาแล้ว

นอกจากสกอร์พิโอแล้ว เปลวไฟต้นกําเนิดสีดํายังคงกะพริบอยู่รอบๆ โดยไม่ได้รับหน่วยพลังงานวิญญาณแม้แต่หน่วยเดียว ซึ่งทําให้มันไม่พอใจอย่างมาก แต่เจสันไม่สามารถจัดหาพลังวิญญาณที่สามให้กับสายใยแห่งวิญญาณได้ เพราะการปล่อยให้อาร์เทมิสเข้าสู่โลกวิญญาณอีกครั้งคือสิ่งสําคัญที่สุดของเขา

การเข้าสู่โลกแห่งวิญญาณมีความสําคัญอย่างยิ่งสําหรับอาร์เทมิส แม้ว่าเจสันจะไม่แน่ใจว่าทําไมถึงเป็นเช่นนั้น

มันไม่ได้เป็นประโยชน์กับมันจริงๆ และมันก็มีอิสระมากกว่านั้น!

การถามมัน ทําให้เจสันไม่ได้รับําตอบใดๆ และเจสันทําได้เพียงเชื่อฟังพฤติกรรมของมันอย่างไม่เห็นด้วย

ณ ตอนนี้ พลังงานวิญญาณของเจสันมีถึง 129.6 หน่วย ต้องขอบคุณเกลียวพลังงานวิญญาณห้าสาย ซึ่งเขาใส่เข้าไปในแกนโลกวิญญาณของเขาสามครั้งต่อวันโดยไม่ล้มเหลว

อาจต้องใช้เวลาสักระยะสําหรับเขาในการตอบสนองความต้องการของสายสัมพันธ์ทั้งสามของเขาในคราวเดียว ซึ่งต้องใช้หน่วยพลังงานวิญญาณประมาณ 145 หน่วยในขณะนี้

อย่างไรก็ตาม ในท้ายที่สุด เขาก็เข้าใกล้เป้าหมายมากขึ้นทุกวันที่ผ่านไป

แม้ว่าหลังจากบรรลุข้อกําหนดเพื่อฝึกฝนเทคนิคเฮฟวี่เฮลล์ระดับที่สามแล้ว เจสันก็ยังลังเลที่จะฝึกฝนเนื่องจากเหตุผลหลายประการ

อย่างแรก เวลาของเขามีจํากัด และเขาไม่สามารถจัดสรรเวลาให้กับการฝึกซ้อมเทคนิคเฮฟวี่เฮลล์ได้ และประการที่สอง ประเด็นที่เขาจะต้องให้ความสําคัญนั้นเพิ่มมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนหลายเท่า แม้ว่าเจสันจะไม่แน่ใจว่าสิ่งนี้จะเป็นไปไมากน้อยเท่าใด

ในท้ายที่สุด เขาต้องเปลี่ยนไปใช้ระดับความยากที่ต่ํากว่าของเทคนิคเฮฟวี่เฮลล์อีกครั้ง และเขาสงสัยว่านั่นมีประโยชน์หรือไม่ เพราะการเพิ่มพลังวิญญาณของเขาในปัจจุบันถือว่าอยู่ในระดับสูงสุดแล้ว

สิ่งนี้ทําให้เจสันไตร่ตรองในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา แต่จากความสําเร็จในปัจจุบันของเขา

เชนพอใจกับผลงานที่ได้รับในชั้นเรียนช่างตีเหล็กในช่วงเช้า และเจสันก็ลืมเข้าร่วมการบรรยายของช่างฝีมือของโรงเรียนที่เขาเคยใช้เมื่อตอนเริ่มต้น

อย่างไรก็ตาม การพลาดการบรรยายนั้นไม่ได้แย่นักสําหรับเขา เนื่องจากพวกเขามุ่งเน้นไปที่วิธีการพื้นฐานที่สุดในการหลอม ปรุงยา และจารึกอักษรรูน ซึ่งเจสันได้ค้นพบแล้วด้วยความรู้มากมายจากที่เชน, ดาเลีย และคนจํานวนมากมอบหนังสือให้เขา

ดังนั้น มันจะเป็นการเสียเวลาสําหรับเขาที่จะเข้าร่วมการบรรยายของช่างฝีมือ และเจสันต้องการมุ่งเน้นไปที่แร่บริสุทธิ์ที่สมบูรณ์แบบของเขา

เพียงไม่ถึงสามวันนับตั้งแต่เขาทําให้แท่งหยกเหล็กหยกก้อนแรกของเขาบริสุทธิ์ เจสันก็มีความชํานาญมากขึ้นในเรื่องนี้ เนื่องจากเขาทราบถึงข้อเท็จจริงที่สําคัญที่สุดที่เขาต้องดูแลอยู่แล้ว

การควบคุมมานา ความไวของมานา ความแม่นยํา และยิ่งไปกว่านั้น การควบคุมเปลวไฟ ต้นกําเนิดสีดําของเขาเป็นส่วนที่สําคัญที่สุด เนื่องจากความสามารถทั้งหมดนั้นมาจากความสามารถอันน่าทิ้งของดวงตามานาของเขา ซึ่งทําให้เจสันประหลาดใจในตัวเอง

ในท้ายที่สุด ดวงตามานาของเขาช่วยให้เขาเร่งกระบวนการทั้งหมดในการทําให้แร่เหล็กหยกบริสุทธิ์ได้อย่างสมบูรณ์แบบเมื่อเวลาผ่านไป และเพียงสามวันต่อมา เจสันก็เชี่ยวชาญในการทําให้แท่งเหล็กหยกบริสุทธิ์เพียงพอ เกือบจะขจัดสิ่งสกปรกทั้งหมดออกไป

แม้ว่าแร่เหล็กหยกเป็นแร่และวัสดุเกรด 1 พื้นฐานที่สุด แต่ก็ยังเป็นความสําเร็จที่น่าอัศจรรย์ในการทําให้บริสุทธิ์ด้วยการพยายามเพียงไม่กี่ครั้ง ทําให้เชนและดาเลียรู้สึกภาคภูมิใจอย่างยิ่งในตัวเจสัน

นั่งถัดจากเซรอน ทั้งสองรอให้นักเรียนเข้าสู่สนามรบ ในขณะที่เจสันยังคงคิดถึงนักเรียนคนนี้ที่โดดเด่นกว่าคนอื่นด้วยสายตามานาของเขา

ผู้คนที่นั่งชั้นต่อสู้พิเศษคนอื่นๆ มาถึงเพียงไม่กี่นาทีหลังจากเจสัน แต่ดูเหมือนมีบางอย่างผิดปกติสําหรับพวกเขาสองคน เมื่อพวกเขาได้ยินเรื่องซุบซิบ

“พวกคุณเคยได้ยินเกี่ยวกับโรงเรียนหลักที่ส่งนักเรียนคนแรกของพวกเขาเพื่อค้นหาความแข็งแกร่งของโรงเรียนในเครือหรือไม่”

เด็กนักเรียนคนหนึ่งได้กล่าวถามผู้คนที่อยู่รอบๆ

“จริงเหรอ ทําไมพวกเขาถึงต้องทําแบบนั้นด้วย พวกเราไม่ได้มีปัญหากับพวกนั้นนิ หรือพวกเขาแค่ท้าทายเรางั้นหรอ”

นักเรียนอีกคนโต้กลับ

ไม่มีใครตอบเขาและนักเรียนส่วนใหญ่ที่กําลังจะคุยกับเขาได้หันหลังให้ ทําให้บรรยากาศที่น่าอึดอัดกระจายไปทั่วสนามประลอง

เจสันรู้ว่ามีนักเรียนที่มีความสามารถในการแข่งขันสูง แต่การที่นักเรียนคนนั้นถูกละเลยนั้นเป็นเรื่องที่แปลก

เป็นเรื่องกติไหมที่นักเรียนที่อ่อนแอ จะไม่โต้กับจากการถูกรังแก

ตอนที่ 159 ก้าวเล็กๆ

เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง เสื้อผ้าของเจสันก็เปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ขณะที่เขาจ้องมองที่แท่งหยกเหล็กที่อยู่ด้านหน้าเขาด้วยความชื่นชอบและความภาคภูมิใจ

เขาลืมไปแล้วว่ากี่ครั้งที่เขาล้มเหลวในการขับสิ่งสกปรกภายในแร่หยกเหล็ก และมีเพียงเศษที่กองกันเป็นภูเขาเล็กๆ ทางด้านซ้ายของเขาเท่านั้นที่สามารถให้คําตอบกับเจสันได้

แต่เจสันไม่สนใจเรื่องนั้นในขณะที่แท่งหยกเหล็กที่อยู่ข้างหน้าเขาส่องประกายออกมาเล็กน้อย เผยให้เห็นออร่าสีดําจางๆ แม้ว่าจะไม่ได้มองเห็นได้ชัดแต่ก็มีออร่าจางๆอยู่

เชนมองเจสันอย่างประหลาด ขณะที่เขาตั้งคําถามกับตัวเองว่าดวงตาของเจสันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อการหล่อหลอมหรือว่าเปลวไฟต้นกําเนิดที่เขาครอบครองนั้น เป็นสาเหตุของความสามารถที่มากมายของเขาในการทําให้แร่หยกเหล็กนั้นบริสุทธิ์

หลังจากตรวจสอบแท่งหยกเหล็กที่อยู่ต่อหน้าเจสัน เชนก็รู้สึกงงงันเมื่อพบว่าเป็นแท่งเหล็กหยกที่บริสุทธิ์นั่น บริสุทธิ์เกือบสมบูรณ์ ทําให้เขาตกตะลึงอย่างมาก

เชนเริ่มรู้สึกอิจฉาดวงตามานาและเปลวไฟต้นกําเนิดของเจสัน แต่ในทางกลับกัน มันเป็นข้อได้เปรียบอย่างมากสําหรับทั้งคู่ เพราะนั่นจะช่วยให้เชนลดระยะเวลาที่กําหนดในการสอนเจสันลงได้ ภายในสองสามเดือนในทันที

ในขั้นต้น เชนคาดว่าเจสันจะต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะเรียนรู้วิธีหลอมแท่งที่บริสุทธิ์จากแร่ทุกชนิด แต่เจสันพิสูจน์ว่าเขาคิดผิด..

แม้ว่าเขนจะมั่นใจว่าเจสันจะเรียนรู้วิธีทําให้แท่งแร่บริสุทธิ์ได้เร็วกว่าตัวเองมาก เนื่องจากดวงตามานาและเปลวไฟต้นกําเนิดของเจสัน และเชนเองก็ประเมินความสามารถของลูกศิษย์ต่ําเกินไป

หากเขารู้ว่าเจสันมองเห็นอนุภาคของสิ่งสกปรกในแร่ทุกเม็ด เชนคงจะโกรธจัดและรู้สึกอิจฉามากเกินไป แต่โชคดีที่ไม่เป็นเช่นนั้น

แม้แต่เจสันเองก็ยังประหลาดใจกับการควบคุมเปลวไฟ หลังจากผ่านไปสองสามชั่วโมง เนื่องจากเขาสามารถรักษาอุณหภูมิที่ค่อนข้างคงที่ได้หลังจากทดลองมาระยะหนึ่งแล้ว

เจสันตัดสินใจใช้อุณหภูมิปานกลางระหว่างอุณหภูมิสูงสุดที่เป็นไปได้ในการทําให้แร่หยกเหล็กบริสุทธิ์กับอุณหภูมิที่ต่ําที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เพื่อรักษาภาวะคงตัวของแร่

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทําให้เจสันรําคาญมากกว่าการควบคุมเปลวไฟต้นกําเนิดสีดําคือการฉีดมานาของเขาลงในแม่พิมพ์หยกเหล็ก ขับไล่สิ่งเจือปนออกอย่างแรงโดยนําพวกมันไปรอบๆ โดยไม่กระทบกับเส้นมานาที่อาจสร้างความเสียหายให้กับเขา ดูเหมือนจะใช้พลังงานมากกว่าขั้นตอนอื่นๆ

แม้ว่าแท่งหยกเหล็กที่บริสุทธิ์อย่างสมบูรณ์ตรงหน้าเขาจะเป็นความสําเร็จครั้งแรกของเขา เจสันก็โชคดีเพราะสิ่งสกปรกอยู่ภายนอกและไม่ลึกเข้าไปในแม่พิมพ์เหล็กหยก

ความผิดพลาดเพียงครั้งเดียวอาจสร้างความเสียหายให้กับเส้นมานา และลดประสิทธิภาพของการทําให้บริสุทธิ์อย่างสมบูรณ์ แม้ว่าจะไม่ได้ทําลายเส้นมานาภายในอย่างสมบูรณ์ก็ตาม

ในตอนแรก เจสันรู้สึกหงุดหงิดอย่างมาก แต่เมื่อเวลาผ่านไป เขาก็รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นและจดจ่อกับงานตรงหน้าเขา โดยไม่สนใจทุกสิ่งรอบตัวเขาในช่วงเวลานั้น

ตอนนี้เป็นเวลาอาหารกลางวันแล้วเมื่อเจสันเสร็จสิ้นการลองครั้งแรกของเขา และในตอนแรกเขาอยากจะฝึกต่อไปมากขึ้นไปอีกเมื่อเขาสังเกตเห็นเชนและดาเลียอยู่ข้างหลังเขา ในขณะที่อาร์เทมิสยืนอยู่บนโต๊ะห่างออกไปอีก

เขาไม่ได้สังเกตด้วยซ้ําว่าอาร์เทมิสกับดาเลียตามเขามาที่ห้องใต้ดิน และเจสันสงสัยว่าทําไมพวกเขาถึงมองตนเองอย่างผิดปกติ

ขณะที่เชนส่ายหัวปฏิเสธ ดาเลียก็หัวเราะก่อนที่เธอขอให้เจสันเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อให้ตัวเองพร้อมที่จะไปโรงเรียน

ก่อนหน้านี้ เธอต้องการสอนการเล่นแร่แปรธาตุให้เจสันและวิธีทําสร้างอักษรรูนที่สมบูรณ์แบบ แต่เมื่อเธอเห็นความมุ่งมั่นของเจสันขณะที่เอาสิ่งสกปรกในแร่ออก ดาเลียก็มั่นใจว่าเจสันจะทําได้ดี เธอจึงตัดสินใจว่าจะสอนเรื่องเหล่านั้นในภายหลัง

การเข้าสังคมและการอยู่ท่ามกลางเพื่อนฝูงเป็นสิ่งสําคัญในความเห็นของดาเลีย และเธอต้องการให้เจสันใช้ชีวิตในวัยหนุ่มของเขาให้ดีที่สุดโดยไม่ต้องกังวลใดๆ แม้ว่าพวกเขาจะได้บังคับให้เจสันต้องรับผิดชอบอย่างใหญ่หลวง

เจสันสามารถบรรลุความรับผิดชอบนี้ได้ในภายหลัง ถ้าเขาต้องการ และจะไม่มีประโยชน์ที่จะแยกเขาออกจากคนรอบข้าง

มันค่อนข้างจะเป็นอันตรายต่อการพัฒนาโดยรวมของเขาและทําให้เขามีมนุษยธรรมน้อยลง เขาอาจจะทําตัวลุ่มง่ามในสังคมและหลบกลับไปที่กระดองของเขา

สิ่งที่พวกเขาคาดหวังจากเจสันคือการนํามนุษยชาติไปสู่ยุครุ่งเรืองยิ่งขึ้น และเพื่อให้เป็นไปได้ เขาจะต้องมีทักษะในการเข้าสังคมที่เหนือขึ้นและไม่รู้สึกอึดอัดเมื่ออยู่ร่วมกับผู้คน

อาร์เทมิสรู้สึกเบื่อหน่ายอย่างมากตลอดสองสามชั่วโมงที่ผ่านมา และการชมเจสันก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก เมื่อมันเห็นว่าเขาทําเรื่องเดิมซ้ําแล้วซ้ําเล่า

มันไม่สามารถเข้าสู่โลกวิญญาณของเจสันได้ด้วยซ้ํา เพราะพลังงานวิญญาณที่มันต้องการนั้นสูงเกินกว่าที่เจสันจะรับมือได้และอยู่ใกล้เขาในขณะที่เขาทํางานก็ไม่มีประโยชน์เช่นกัน

ในทางตรงกันข้าม มันรู้สึกอึดอัดที่จะอยู่ใกล้เจสันเนื่องจากความร้อนจากแหล่งกําเนิดเปลวไฟ ซึ่งมันไม่ชอบเลยจริงๆ ที่น่าตลกคือ สกอร์พิโอและอาร์เทมิสเป็นคนละขั้วกัน ตัวหนึ่งชอบความอบอุ่นและความร้อน อีกตัวหนึ่งชอบความเย็น

เมื่อเจสันเหลือบมองดูนาฬิกา เขาเก็บแท่งเหล็กหยกบริสุทธิ์ของเขาไว้ ก่อนที่เขาจะออกจากห้องตีเหล็กและเข้าไปในห้องเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่

เชนส่งเขากลับสู่พื้นผิว และอาร์เทมิสก็บินผ่านยอดไม้เพื่อต้อนรับอากาศบริสุทธิ์และแสงแดดที่ส่องขนนกสีขาวของเธอ

ความร้อนจากดวงอาทิตย์ไม่ได้ทําให้อาร์เทมิสอึดอัดใจ มีเพียงเปลวไฟสีดําที่เจสันมี แม้ว่าอาร์เทมิสจะไม่รู้ว่าเหตุใดจึงเป็นเช่นนี้

มันมีความรู้สึกแปลกๆ ในใจว่าเปลวไฟสีดําของเจสันเป็นสิ่งที่อันตรายที่สุดที่มันเคยสัมผัส

ด้วยเหตุนี้ อาร์เทมิสจึงบอกตัวเองว่าจะเอาชนะความร้อนของเปลวไฟหรือหนีไปให้ไกลที่สุด เท่าที่จะเป็นไปได้จากเปลวไฟ เพื่อที่จะไม่ต้องเผชิญหน้ากับเปลวไฟอีกเลย

น่าเสียดายที่ทั้งอาร์เทมิสและเปลวไฟต้นกําเนิดสีดําเป็นวิญญาณของเจสัน ทางเลือกหลังนี้เป็นไปไม่ได้และอาร์เทมิสสามารถเสริมกําลังตัวเองได้เพียงเพื่อบรรเทาความกังวลใจต่อเปลวไฟต้นกําเนิดสีดํา

ขณะที่เจสันวิ่งไปที่สนามประลอง เจสันพบว่ามีนักเรียนจํานวนมากที่ท้าทายพวกเขามากกว่าวันก่อน แต่ความแข็งแกร่งของพวกเขานั้นมีมากกว่าผู้ท้าชิงครั้งก่อนเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

น่าเสียดายที่ไม่มีนักเรียนจากโรงเรียนหลักแม้แต่คนเดียวที่มาร่วมงานในวันนี้ และเป็นไปได้มากว่ามีนักเรียนระดับสูงจากโรงเรียนในเครือที่เหลือ ส่งผลให้เจสันรู้สึกหดหูเล็กน้อย

ยังมีเวลาเหลืออีกสักระยะก่อนที่บทเรียนการต่อสู้พิเศษจะเริ่มขึ้น และเจสันก็ตัดสินใจที่จะฝึกเทคนิคเฮฟวี่เอลล์เพื่อเพิ่มพลังวิญญาณของเขา

ตอนที่ 158 ความล้มเหลว คือ จุดเริ่มต้นของความสําเร็จ

ความคิดของเจสันนั่นโฟกัสที่จุดอื่นเพราะเขายังคงคิดถึงสีที่เปล่งประกายจากแท่งหยกเหล็กที่อยู่ตรงหน้าเขา แต่คําพูดของเชนก็สมเหตุสมผลสําหรับเขา เขาสงสัยว่าจะมีใครซักคนที่สามารถ ทําทุกอย่างได้อย่างสมบูรณ์แบบโดยไม่ล้มเหลวแม้แต่ครั้งเดียว

เมื่อสติเขาเจสันกลับมา เจสันคิดว่ามันเป็นความจริงที่ชัดเจนว่าเขาจะต้องเรียนรู้จากความผิดพลาดของเขา ซึ่งเขาจะต้องแก้ไขได้ในอนาคตอย่าแน่นอน

การเรียนรู้วิธีทําแท่งหยกเหล็กที่สมบูรณ์แบบเป็นขั้นตอนแรกที่เจสันต้องเชี่ยวชาญเพื่อที่จะเป็นช่างตีเหล็กที่มีชื่อเสียง

เขาไม่แน่ใจว่าเขานั้นต้องการที่จะเป็นช่างตีเหล็กระดับสูง นักเล่นแร่แปรธาตุ หรืออาจารย์รูนหรือไม่ แต่มันเป็นข้อได้เปรียบอย่างมากที่จะรู้เกี่ยวกับอาชีพทั้ง 3 ในระดับหนึ่ง

ข้อได้เปรียบที่ใหญ่ที่สุดคือการเป็นช่างฝีมือระดับสูงสามารถช่วยให้บุคคลนั้นได้รับเครดิตและสตาร์โน้ตได้มากตราบเท่าที่เขาขยัน ในขณะที่การควบคุมมานาของเขาจะเพิ่มพูนขึ้นพร้อมๆกันกับการฝึกฝนของเขา

นอกจากนี้ เจสันยังเชื่อมั่นในอาวุธและชุดป้องกันที่ผลิตโดยคนที่เป็นช่างฝีมือระดับสูง

หากอาวุธแตกหักระหว่างการต่อสู้ ความตายคือผลลัพธ์เดียว และนี่คือสิ่งที่เจสันต้องการหลีกเลี่ยงในทุกกรณี

ต้องขอบคุณดวงตามานาของเขา เขาสามารถเห็นได้ว่าความทนทานของกริชหยกเหล็กที่ชุบแข็งของเขาแย่ลงทุกวัน และเขาโชคดีเท่านั้นที่เขาไม่ต้องออกไปล่าสัตว์ในตอนนี้ ไม่เช่นนั้นเขาจะต้องซื้อ มีดสองสามเล่มเพื่อความปลอดภัย

แต่ถึงกระนั้น มีดสั้นระดับกลางขั้น 1 ที่เจสันกําลังใช้อยู่ในขณะนี้ ไม่แข็งแรงพอที่จะเจาะทะลุผิวหนังของสัตว์อสูรที่ตื่นขึ้นบนยอดเขาได้

ดังนั้น เจสันจึงต้องสร้างอาวุธให้ตัวเองโดยเร็วที่สุด ยิ่งเกรดสูงเท่าไหร่ก็ยิ่งดี

มันยังเป็นไปได้ที่จะสร้างอาวุธเกรด 2 ด้วยวัสดุเกรด 1 ตราบใดที่มันถูกทําให้บริสุทธิ์เพียงพอ โดยมันจะสามารถปลดปล่อยศักยภาพของวัสดุออกมา 100%

นอกจากนี้ หลังจากจารึกอักษรรูนลงไป เจสันจะสามารถปรับปรุงความคมและความทนทานของอาวุธของเขา เสริมความแข็งแกร่งและความสามารถในการใช้งานให้สูงกว่าอาวุธทั่วไปที่คนในระดับเดียวกับเขา

ในท้ายที่สุด เจสันก็มั่นใจในการผลิตอาวุธมานาหลอกด้วยแร่หยกเหล็ก ตราบใดที่เขามีเวลาเพียงพอ

มันเป็นไปไม่ได้ที่จะสร้างอาวุธมานาที่มีหยกเหล็กเป็นส่วนประกอบเพียงอย่างเดียว เนื่องจากจําเป็นต้องมีแร่และส่วนผสมอื่นๆเพิ่มเติม นับตั้งแต่ที่อ่านเกี่ยวกับการตีขึ้นรูป เจสันก็หลงใหลในศิลปะการทําอาวุธและการสอบช่างฝีมือของเขาได้เติมพลังความทะเยอทะยานของเขาที่จะสามารถสร้างอาวุธมานาได้ ตอนนี้เขารู้สึกราวกับว่าเขาได้ก้าวเข้ามาใกล้เพื่อเติมเต็มความฝันทั้งๆที่เขารู้ว่าเขายังมีหนทางอีกยาวไกล

ใครกันที่ไม่อยากสร้างอาวุธอันทรงพลังที่สามารถเพิ่มความสามารถในการต่อสู้ของพวกเขาให้เพิ่มขึ้นอย่างมาก และสามารถพลิกสถานการณ์การต่อสู้ได้

อาชีพของช่างตีเหล็กและรูนมาสเตอร์นั้นเชื่อมโยงกันและมักจะควบคู่ขนานกันไป นักเรียนจะเดินไปเรียนรู้งานฝีมือ เจสันรู้ว่าเขาต้องเชี่ยวชาญทั้งสองอย่างจึงจะสามารถผลิตอาวุธมานาได้ด้วยตัวเอง

ความฝันเล็กๆ อย่างหนึ่งของเจสันคือการผลิตอาวุธที่แข็งแกร่งมาก ซึ่งจะทําให้เขาทําลายภูเขาให้แตกสลายได้เหมือนกับนิทานที่แม่ของเขาจะเล่าให้เขาฟังในวัยเด็ก

สิ่งที่เขาอยากรู้อย่างยิ่งคืออาวุธวิญญาณและอยากรู้ว่าพวกมันถูกสร้างขึ้นมาอย่างไร แต่น่าเสียดายที่หนังสือเชิงทฤษฎีที่เขาได้รับจากเชนและดาเลียไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก

เจสันเชื่อว่าเชนและดาเลียต้องการบันทึกข้อมูลนี้ และจนกว่าเขาจะถึงเกณฑ์ที่กําหนด และเขามั่นใจว่าจะบรรลุเป้าหมายในไม่ช้า

แม้ว่าเจสันจะมีความรู้เกี่ยวกับการสร้างอาวุธวิญญาณ แต่เขาก็ยังต้องเรียนรู้พื้นฐาน

เจสันน้ําแร่หยกเหล็กออกมา ซึ่งมันกองเป็นกองพะเนินเล็กๆ

ขณะที่ยกชิ้นส่วนขนาดใหญ่ขึ้น เจสันก็เข้าไปที่โรงตีเหล็ก ขณะที่เชนก้าวถอยหลังโดยไม่พูดอะไรเลย

เชนจะสังเกตทุกอย่างอย่างระมัดระวัง และเขาตัดสินใจที่จะอธิบายความผิดพลาดของเจสันหลังจากความล้มเหลวทุกครั้ง

ในขณะที่เจสันหายใจเข้าลึกๆ เจสันก็สงบสติอารมณ์ลงก่อนที่เปลวไฟต้นกําเนิดสีดําจะปรากฏขึ้นในมือของเขา

เจสันนําเปลวไฟไปทางโรงตีเหล็กอย่างช้าๆ เจสันกระตุ้นดวงตามานาของเขาโดยตรงเพื่อติดตามทุกย่างก้าวโดยละเอียดและสมบูรณ์แบบ

อย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่เจสันต้องการจะทําในขณะที่เขาทําให้เปลวไฟร้อนขึ้นจนถึงอุณหภูมิที่จําเป็นในการหล่อแร่หยกเหล็ก

เมื่อสังเกตเห็นออกไซด์ที่ทําปฏิกิริยากับหินปูนภายในโรงตีเหล็ก เจสันจึงนําหยกเหล็กออกจากโรงตีเหล็ก ก่อนที่เขาจะส่งมานาของเขาเข้าไปในแม่พิมพ์หยกเหล็กที่ร้อนระอุ

ผ่านไปเพียงไม่กี่วินาทีและเขาก็เหงื่อออกอย่างมากแล้วเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าการดึงสิ่งสกปรกออกมาจากหลกเหล็กนั้นยากกว่าที่เขาคิดไว้ก่อนหน้านี้มาก

ขณะฉีดมานาเข้าไปในแม่พิมพ์หยกเหล็กอย่างแรง เจสันสังเกตว่ามันยากขึ้นสําหรับเขาที่จะดําเนินต่อไปเมื่อเวลาผ่านไปนานขึ้น

เจสันสับสนและสังเกตเห็นว่าหยกเหล็กเย็นลงเมื่อเขาไม่สามารถขจัดสิ่งสกปรกออกได้ในชั่วขณะ

ด้วยความรู้สึกโง่เขลาอย่างยิ่ง เจสันสาปแช่งตัวเองโดยจําไว้ว่าจะสามารถดึงสิ่งสกปรกออกจากแร่ได้ ตราบใดที่มันยังร้อนเพียงพอ

การทําให้เหล็กหยกร้อนขึ้นอีกครั้ง เจสันได้เพิ่มอุณหภูมิของเปลวไฟต้นกําเนิดของเขาขึ้นสองสามองศา แล้วทําซ้ํากระบวนการฉีดมานาของเขาลงในหยกเหล็กอีกครั้ง

คราวนี้มันง่ายกว่ามากที่จะนําสิ่งเจือปนออกจากหยกเหล็ก ในขณะที่เขาเพิ่มความร้อนของเปลวไฟอีกครั้งด้วยความทะเยอทะยานที่ส่องประกายในดวงตาของเขา

น่าเสียดายที่เจสันลืมควบคุมเปลวไฟต้นกําเนิดสีดําของเขา และเพิ่มอุณหภูมิเป็นเปลวไฟสูง ซึ่งจะทําลายเส้นมานาภายในเหล็กหยกในทันที ทําให้มันแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

เมื่อมองดูเศษเหล็กที่อยู่ข้างหน้าเจสันก็ขมวดคิ้วอย่างสุดซึ้ง ขณะที่เขาหยิบแร่เหล็กหยกชิ้นต่อไป พยายามอีกครั้ง เพราะเขาไม่สามารถยอมรับความล้มเหลวของเขาได้

เชนไม่รู้สึกว่าจําเป็นต้องแก้ไขข้อผิดพลาดของเจสัน เพราะดูเหมือนว่าเจสันนั้นจะสังเกตเห็นด้วยตัวเอง

การทํางานด้วยอุณหภูมิที่ต่ํากว่านั้นเป็นไปได้ แต่จะเสียมานาจํานวนมากเนื่องจากความยากที่เพิ่มขึ้นและเสียเวลามากขึ้นไปอีก

ในขณะเดียวกัน การใช้อุณหภูมิสูงสามารถช่วยให้เขาดําเนินกระบวนการให้เสร็จสิ้นเร็วขึ้น แต่อุณหภูมิที่สูงเกินไปนั้นควบคุมได้ยาก มิฉะนั้น แร่จะค่อยๆเสื่อมสภาพลงเนื่องจากเส้นมานาที่เสียหาย

ในยุคที่ผ่านมา ทุกอย่างล้วนมีมานา และการตีอาวุธที่มีเส้นมานาไหม้เกรียมนั้นแย่ยิ่งกว่าการสร้างอาวุธไร้เกรด เนื่องจากมานาที่เพิ่มขึ้นภายในอาวุธเป็นสิ่งเดียวที่ทําให้พวกมัน “มีชีวิต” และมีประโยชน์

การฉีดมานาลงในอาวุธไม่เพียงแต่เพิ่มความคม ความทนทาน และประสิทธิภาพของอาวุธเท่านั้น แต่ที่สําคัญกว่านั้นคือ ความจริงที่ว่าอาวุธที่มีค่าการนํามานาสูงสามารถมีความรู้สึกเหมือนเป็นส่วนเสริมของร่างกายของผู้ถืออาวุธ

การมีอาวุธที่มีค่าการนําามานาต่ําหมายความว่า ผู้ใช้จะไม่สามารถรู้สึกถึงอาวุธได้ จึงเป็นอุปสรรคต่อการเคลื่อนไหวของผู้ถืออาวุธและทําให้เขาไม่สามารถต่อสู้อย่างเต็มศักยภาพ

เส้นมานาคือทุกสิ่ง ไม่ว่าจะเป็นอาวุธ สัตว์ร้าย หรือมนุษย์ และยิ่งพวกมันบริสุทธิ์มากเท่าไหร่ การเพิ่มประสิทธิภาพที่ได้รับจากมานาที่ฉีดยิ่งสูงขึ้นเท่านั้น รวมถึงความรู้สึกของการเคลื่อนไหวของร่างกายแทนอาวุธที่ใช้สังหาร

เจสันรู้สึกถึงกับความรู้เชิงทฤษฎีทั้งหมดที่ฝังอยู่ในจิตใจของเขา เขาต้องการสร้างแท่งโลหะบริสุทธิ์ที่สมบูรณ์แบบโดยเปรียบเทียบกับผลิตภัณฑ์หยาบเพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับความสําคัญของการทําให้บริสุทธิ์ เนื่องจากมีทุกสิ่งที่เจสันได้เรียนรู้ในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมา

คลิก

คลิก

คลิก

ดวงตามานาของเจสันตรวจจับโดมน้ำใต้ดินได้อย่างง่ายดายในขณะที่เขาดำดิ่งลึกลงไปในทะเลสาบเล็กๆ ภายในป่า

โดยที่เขาไม่รู้ตัว เชนและดาเลียต่างก็กระตือรือร้นที่จะพบเจสัน เหมือนกันและมารอตั้งแต่เช้าตรู่ พวกเขาต้องการและอยากคิดออกว่าพวกเขาจะไปได้ไกลแค่ไหนกับพรสวรรค์ของเจสัน

นับตั้งแต่วันที่เจสันยอมรับข้อเสนอที่จะมาเป็นสาวก พวกเขาก็กังวลและตื่นเต้นไม่แพ้กัน

หากมีอะไรเกิดขึ้นกับเจสัน มันคงเป็นความหายนะ ในขณะที่ความสำเร็จในอนาคตของเขาสามารถเปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้ ตราบใดที่พวกเขามีเวลาเพียงพอที่จะดูแลเขาให้เป็นคนเข้มแข็ง

ไม่ใช่ว่าพวกเขาเป็นวิสุทธิชน แต่สิ่งนี้ไม่ได้เปลี่ยนความคิดเห็นของพวกเขาเกี่ยวกับความอยุติธรรมที่แพร่หลายในอาณาเขตของมนุษยชาติและภัยคุกคามอันตรายที่มาจากทวีปอื่น ๆ อันเนื่องมาจากเผ่าพันธุ์อัจฉริยะจากต่างดาว

ด้วยโลกวิญญาณที่กว้างใหญ่ไพศาลของเจสัน เขาจะไม่มีข้อจำกัดใดๆ ตราบใดที่พลังวิญญาณของเขาเพิ่มขึ้น บางสิ่งบางอย่างที่จะเกิดขึ้นต่อไป เจสันจะฉีดพลังวิญญาณเข้าไปในแกนโลกวิญญาณเป็นประจำเพื่อเพิ่มอัตราการผลิต

มนุษย์บางคนเรียกสิ่งนี้ว่า “การฝึกพลังวิญญาณ” ในขณะที่คนอื่นเรียกง่ายๆ ว่า “การฝึกกล้ามเนื้อ” เพราะพวกเขาเห็นว่าแกนโลกวิญญาณเป็นกล้ามเนื้อที่ต้องได้รับการฝึกฝนและเสริมความแข็งแกร่ง

เจสันเกือบจะไปถึงโดมที่ห่อหุ้มด้วยรูนหลายร้อยหรืออาจจะเป็นพันรูน ขณะที่พื้นที่ข้างๆ เขาบิดเบี้ยวด้วยมือเก่าที่ยื่นออกมาจากภายใน

เขาผงะกับการปรากฏตัวของมืออย่างกะทันหันและใช้เวลาสักครู่เพื่อสังเกตเห็นความผันผวนของมานาที่คุ้นเคย เขาเอื้อมมือไปอย่างช้าๆ และถูกเคลื่อนย้ายเข้าไปในโดมอีกสองสามเมตร

เนื่องจากเยื่อหุ้มมานาอยู่รอบๆ เสื้อผ้าของเจสันจึงยังแห้งอยู่ เขาล้มลงกับพื้นเนื่องจากการดึงอย่างกะทันหัน และเขามองไปรอบๆ โดมขนาดใหญ่มากอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะสังเกตเห็นโครงร่างที่คุ้นเคยสองอันยืนอยู่ข้างหลังเขา

เจสันยืนขึ้นและทักทายกับอาจารย์ของเขาด้วยรอยยิ้มที่สดใสซึ่งเต็มไปด้วยความปิติยินดีซึ่งทักทายเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขา

เชนและดาเลียต้องการเข้าไปในบ้านไม้หลังเล็กๆ ที่พวกเขาสร้างขึ้นภายในโดม แต่เจสันหยุดพวกเขาไว้ตามทาง

“อาจารย์! เราไปทำอย่างอื่นก่อนได้ไหม?”

เขาถามทำให้เชนและดาเลียหันไปด้วยท่าทางสับสนเล็กน้อย

“อาร์เทมิส วิญญาณแรกของผมยังอยู่ข้างบน…เธอไม่อยากดำดิ่งลงไปในน้ำ….อาจารย์ ช่วยพาเธอลงมาด้วยความสามารถเชิงพื้นที่หน่อยได้ไหม?”

เจสันถามด้วยความลังเลเล็กน้อย เขาไม่ต้องการทำให้เจ้านายของเขารู้สึกเหมือนเด็กทำธุระกับคำขอของเขา แต่สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือจู่ๆ ดาเลียก็หัวเราะ เสียงหัวเราะของเธอทำให้เชนจ้องเขม็งไปที่ภรรยาของเขาครู่หนึ่ง

จู่ ๆ อาร์เทมิสก็บินเข้ามาทางประตูเล็ก ๆ ที่สร้างขึ้นก่อนที่เธอจะวนรอบภายในโดมและร่อนลงบนไหล่ของเจสันอีกครั้ง

เมื่อมองดูชายชราและหญิงชราที่ไม่คุ้นเคยสองคนที่อยู่ข้างหน้า อาร์เทมิสตกใจอย่างยิ่งที่สังเกตเห็นว่าถึงอนุภาคมานาของทั้งสองนั่นมหาศาลมาก

มันได้ส่งความสับสนให้เจสัน และมองไปที่เขาเพื่อขอคำอธิบาย เจสันทำได้เพียงยิ้มแปลกๆ เห็นด้วยกับความสับสนของอาร์เทมิส

แม้แต่ตัวเจสันเองด้วยดวงตามานาของเขาเองก็ไม่สามารถตรวจจับได้อะไรมากจากอาจารย์ ยกเว้นระดับแกนมานาของพวกเขา เจสันไม่สามารถระบุขนาดของแกนมานาหรือมานาที่เป็นของเหลวหรือของแข็งได้ภายในแกนมานาของพวกเขา

สิ่งเดียวที่เจสันสามารถบอกได้อย่างแน่นอนก็คือเชนอยู่ในอันดับที่สูงกว่าระดับลอร์ด เนื่องจากเขาได้สร้างคริสตัลภายในแกนมานาของเขาแล้ว ในขณะที่ดาเลียมักจะอยู่ในขั้นลอร์ด แม้ว่าเจสันจะทำไม่ได้ บอกได้เลยว่าชัวร์

เจสันรู้ดีว่าเชนเกิดเมื่อ 250 กว่าปีที่แล้ว ในขณะที่ดาเลียน่าจะอายุ 200 ปีเหมือนกัน และด้วยความรู้มากมายและระดับแกนมานาที่สูง พวกเขาจึงน่าจะยอดหัวกะทิของเหล่ามนุษย์

อย่างไรก็ตาม พวกเขายังคงต้องหนีจากผู้ฝึกตนระดับสูงสุดของมนุษยชาติที่เหลือ เนื่องจากพวกเขาแข็งแกร่งพอๆ กัน

ตอนนี้ มหาอำนาจทั้งสองต้องการให้เขาเอาชนะสัตว์ประหลาดที่มีอายุ 250 ปี ด้วยอายุเพียง 14 ปี ซึ่งเจสันพบว่าไร้สาระทีเดียว

แต่ถึงกระนั้น เขาก็ประหลาดใจมากขึ้นกับปฏิกิริยาของเชนและดาเลีย เมื่อพวกเขาเห็นอาร์เทมิส

ทั้งสองเดินเข้ามาใกล้โดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า ทันใดนั้นทั้งคู่ก็ยืนต่อหน้าเจสัน และเขาทำได้เพียงยืนนิ่ง ในขณะที่อาร์เทมิสรู้สึกราวกับว่าร่างกายของเธอถูกสแกนไปทั้งตัว

“นั่นนกฮูกเกล็ดหิมะเหรอ???”

เชนถามอย่างไม่เชื่อสายตาของเขา

ทั้งคู่รู้ว่าสายใยวิญญาณของเจสันกำลังพัฒนา แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นในตอนนี้กลับทำให้งงงันที่จะพูดง่ายๆ

เมื่อมองไปที่ดาเลีย เชนสามารถถามได้เพียงว่า

“เธอรู้ไหมว่านกตัวนี้เป็นคนสายพันธุ์ไหน”

แต่ดาเลียส่ายหัวด้วยแววตาเป็นประกายเล็กน้อย

แม้ว่าความรู้ของเชนจะมีมากมาย แต่ดาเลียก็เชี่ยวชาญด้านโลเกียสัตว์ร้ายมากกว่ามาก และมีความรู้เกี่ยวกับสัตว์เดรัจฉาน

ถ้าดาเลียไม่รู้ว่าอาร์ทิมิสเป็นสัตว์เดรัจฉานชนิดใด ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะถามใครในแอสทริกซ์หรือเกาะอื่น

มีแนวโน้มว่าจะมีมนุษย์เพียงสิบคนที่มีความรู้เกี่ยวกับสัตว์ร้ายมากกว่าดาเลีย และเมื่อเห็นเธอส่ายหัว ทำให้เชนรู้สึกตกใจ แต่ในขณะเดียวกันก็ภูมิใจในตัวเจสัน

`ฉันเลือกถูกแล้ว เจสันเป็นลูกศิษย์ของเรา!!’ เชนบอกตัวเองพร้อมรอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าของเขา

ดาเลียหันไปหาเจสันด้วยความอยากรู้และถาม

“เธอป้อนส่วนผสมและวัสดุอะไรให้นกตัวนี้ ถึงทำให้เกิดการวิวัฒนาการเช่นนี้ มันเคยเป็นสัตว์ป่าระดับสามดาวมาก่อนใช่ไหม สัตว์อันดับไม่มีความอดทนสูงโดยกำเนิดต่อทรัพยากร…”

เจสันสังเกตเห็นว่าตาของดาเลียเป็นประกายด้วยความอยากรู้อยากเห็น และความปรารถนาของเธอที่จะรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับวิวัฒนาการของอาร์เทมิสทำให้เขาประหลาดใจ แต่โชคไม่ดีที่เขาช่วยอะไรไม่ได้มาก เพราะตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าอาร์เทมิสมีวิวัฒนาการแบบนั้นอย่างไร

“ผมให้มันกลืนแกนเวทย์ที่เกี่ยวข้องกับน้ำแข็งที่มีระดับเวทย์มนตร์ลงไป และเริ่มพัฒนาโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า.. ผมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าทำไมจู่ๆ เขาสีดำสนิทก็งอกออกมาจากหน้าผากของมัน หรือเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

เมื่อสัมผัสได้ถึงความหงุดหงิดในสายตาของเจสัน ความอยากรู้อยากเห็นของดาเลียก็ลดลงเมื่อเธอพยักหน้า

“ก็ไม่เป็นไร ตราบใดที่มันยังแข็งแรงอยู่ ก็โอเคแล้ว”

เธอพูดขณะพยายามปิดหัวข้อด้วยคำพูดนั้น ขณะที่หัวใจของเธอรู้สึกผิดหวังมากเพราะเธอต้องการหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับอาร์เทมิส

ไม่ต้องกังวลใจอีกต่อไป พวกเขาเข้าไปข้างในเพื่อนั่งลงที่โต๊ะไม้ที่ปล่อยมานาจำนวนมาก

ก่อนหน้านี้ เจสันคิดว่าเขาน่าจะถูก แต่ก่อนที่พวกเขาจะเริ่ม ดาเลียเตรียมชาให้เจสัน มันช่วยให้เขาสงบลงกับความตึงเครียดที่สะสมในช่วงสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมา ก่อนที่พวกเขาจะเริ่มตั้งคำถามกับเจสันเกี่ยวกับหัวข้อทางทฤษฎีต่างๆ

สิ่งนี้ทำขึ้นเพียงเพื่อหาว่าความรู้เชิงทฤษฎีที่เจสันท่องจำได้มากเพียงใดในช่วงเดือนที่ผ่านมา และถ้าเขาสามารถเข้าใจทุกอย่างที่เขาอ่าน หรือถ้าเขาเพิ่งคิดไปเองโดยไม่รู้ว่าคำนั้นหมายถึงอะไร

ที่น่าแปลกใจคือ ความจำของเจสันนั้นยอดเยี่ยม และเขาสามารถตอบได้เกือบทุกอย่างที่พวกเขาต้องการ ในขณะที่ความเข้าใจของเขาล้าหลัง ซึ่งเห็นได้ชัดเจนเท่านั้น

เป็นเรื่องน่าประหลาดใจที่เขาสามารถอ่านหนังสือมากกว่าหนึ่งโหลที่มีความรู้หลายพันหน้าภายในหนึ่งเดือนและจดจำประเด็นที่สำคัญที่สุดได้อย่างง่ายดาย

ความเข้าใจสามารถเกิดขึ้นได้ด้วยการทดลองเชิงปฏิบัติ และตอนนี้เชนและดาเลียเข้าใจคร่าวๆ ว่าจะเริ่มต้นการสอนอย่างไร

การแข่งขันนั่นเป็นไปอย่างราบรื่นกว่าที่เจสันคาดไว้ และ ‘คลื่นลูกแรก’ ที่ครูของพวกเขาเรียก กลับกลายเป็นว่าน่าเบื่อมากสำหรับเจสันและเซรอน

เมื่อหมดเวลาเรียน ทั้งเจสันและเซรอนก็ถูกท้าทายเพียงครั้งเดียว ก่อนที่ผู้ท้าชิงที่เหลือจะขอตัวเพื่อหาคนที่จะท้าทาย

ทักษะการต่อสู้ของเจสันไม่เป็นที่รู้จักสำหรับพวกเขา แต่ความสัมพันธ์ทางธาตุทั้งสองของเจสันต้องอยู่ในอันดับที่วิวัฒนาการมาจากสายวิญญาณทั้งสองนอกเหนือจากความสามารถสูงของเขากับทั้งสองสายสัมพันธ์

ด้วยเหตุนี้เจสัน จึงไม่เป็นตัวเลือกสำหรับใครสักคนที่ไม่มีข้อได้เปรียบด้านธาตุที่สมบูรณ์แบบหรือร่างกายที่ยอดเยี่ยมเพื่อที่จะสามารถเอาชนะเจสันได้

ความสามารถในการต่อสู้ของเซรอนนั้นค่อนข้างแปลก แต่ประเมินได้ง่ายกว่าของเจสัน เนื่องจากร่างกายของเขาดูเหมือนจะอยู่ที่ในระดับผู้ชำนาญระดับ 7

สิ่งที่ทำให้การประเมินความสามารถในการต่อสู้ของเซรอน ทำได้ยากมากคือความผันผวนของมานาลึกลับภายในร่างกายของเขา ซึ่งพิสูจน์ให้เห็นถึงการปรากฏตัวของเขาในเวทีการต่อสู้

ดูเหมือนว่าเซรอน จะสามารถผลิตรังสีดาบระดับผู้เชี่ยวชาญที่มีมานาสำรองเพียงพอในสระมานาของเขาเพื่อกำจัดคู่ต่อสู้ของเขาภายในหมอกหนาทึบที่บดบังสายตาของผู้ชม

ในท้ายที่สุด เป็นวิธีที่ชาญฉลาดกว่าในการเลือกนักเรียนจากโรงเรียนแวน การ์ดในเครืออื่น ๆ เป็นเหยื่อของพวกเขา เพื่อให้ได้ที่นั่งพิเศษในชั้นเรียนการต่อสู้

ด้วยเหตุนี้เจสันและเซรอนจึงถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังอีกครั้ง

ทั้งคู่รู้สึกผิดหวังที่ไม่มีใครท้าทายพวกเขา แต่มันเป็นเพียงเหตุผลที่เลือกเป้าหมายที่ง่ายกว่า ก่อนที่ผู้ที่แข็งแกร่งกว่าจะกล้าเสี่ยงและท้าทายพวกเขา เจสันหวังว่าน่าจะใช้เวลาสักระยะก่อนที่เหตุการณ์นั้นจะเกิดขึ้น

เจสันคาดการณ์ว่า ‘คลื่นลูกแรก’ เป็นเหมือนจุดเริ่มต้นของพายุที่ทำให้นักเรียนกลุ่มแรกสามารถท้าทายพวกเขาได้ เพราะเขาไม่เคยเห็นนักเรียนจากโรงเรียนหลักเลย

มันค่อนข้างน่าเบื่อ แต่เจสันและเซรอนตัดสินใจที่จะสังเกตการต่อสู้รอบตัวพวกเขา เพื่อดูว่ามีใครที่แข็งแกร่งพอที่จะข่มขู่พวกเขาหรือไม่ แต่ถึงอย่างนั้นก็ทำให้พวกเขาสนใจเพียงบางเวลาเท่านั้น

ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงตัดสินใจที่จะประลองกันเองโดยไม่ต้องใช้ความสัมพันธ์และความสามารถ เนื่องจากขนาดร่างกายและแกนมานาของพวกเขาอยู่ในระดับเดียวกันในขณะนี้

การปะทะกันทำให้เกิดแรงกดดันมากขึ้นเนื่องจากพวกเขารู้จักรูปแบบการต่อสู้ของกันและกัน ซึ่งบังคับให้ทั้งคู่ต้องปรับเปลี่ยนรูปแบบการต่อสู้เป็นครั้งคราวเพื่อที่จะชนะในการประลอง

ด้วยเหตุนี้ ทั้งเจสันและเซรอนจึงปรับรูปแบบการต่อสู้หลายครั้ง และเพิ่มความสามารถในการต่อสู้อย่างช้าๆ แต่มั่นคง

เป็นเวลา 5 โมงเย็นที่ครูของพวกเขาส่งพวกเขาทั้งหมดกลับบ้าน และอาร์เทมิสก็กระโดดขึ้นบนไหล่ของเขาก่อนที่พวกเขาออกจากบริเวณโรงเรียนในวันนั้น

แม้ว่าวันแรกของความท้าทายในโรงเรียนแนวหน้าที่เกี่ยวข้องทั้งหมดจะค่อนข้างน่าเบื่อ เจสันตั้งตารออนาคตและเขารู้ว่าคู่ต่อสู้ ‘ของจริง’ จะเปิดเผยตัวเองในภายหลังหากพวกเขาไม่สามารถรักษาคลาสการต่อสู้พิเศษได้ ที่นั่งภายในโรงเรียนหลัก

การได้รับที่นั่งสำหรับคลาสการต่อสู้พิเศษจากโรงเรียนแนวหน้าหลักเป็นเพียงเรื่องที่น่าภาคภูมิใจ ที่นั่งของโรงเรียนในเครือไม่ต่างจากที่นั่งของโรงเรียนแนวหน้า ซึ่งหมายความว่าไม่มีข้อดีและข้อเสีย

แต่ถึงแม้ว่าเจสันจะตื่นเต้นกับความท้าทายในอนาคต แต่สิ่งที่สำคัญสำหรับเขาในตอนนี้ก็คือการพบกับอาจารย์ของเขาอีกครั้ง เพราะมันเป็นเวลามากกว่าหนึ่งเดือนแล้วนับตั้งแต่การพบกันครั้งล่าสุด

มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เขาต้องการเรียนรู้ และในใจของเขาเต็มไปด้วยคำถามที่เขาถามตัวเองเมื่ออ่านหนังสือกองโต

นอกจากนี้ เมื่อเขาหลอม ปรุงยา และจารึกเป็นครั้งแรก เจสันรู้สึกไม่พึงพอใจอย่างยิ่งกับผลลัพธ์ของเขา แม้ว่าผู้ตรวจสอบจะรู้สึกเป็นอย่างอื่น

อย่างไรก็ตาม เขาคิดว่าตัวเองเป็นคนชอบความสมบูรณ์แบบและมีข้อบกพร่อง

บางครั้งเขาต้องการทำทุกอย่างให้สมบูรณ์แบบโดยไม่ผิดพลาดแม้แต่น้อย ในขณะที่บางครั้งเขาก็ทำได้ดีเต็มที่กับการทำสิ่งขั้นต่ำสุดเปล่าๆ

แต่อย่างหลังไม่ได้นำไปใช้กับอาชีพไลฟ์สไตล์เช่นช่างตีเหล็กการเล่นแร่แปรธาตุและอักษรรูนซึ่งเจสันพบว่าน่าสนใจอย่างยิ่ง

จากประสบการณ์ครั้งแรกของเขา เขาพบว่ามันยากมากที่จะสร้างอุปกรณ์ระดับคุณภาพ เขาแทบจะไม่สามารถสร้างสิ่งที่หยาบคายและความไร้ความสามารถของเขาได้เพียงเติมพลังให้เขาก้าวไปสู่ความเป็นเลิศ

วันนั้นจึงผ่านไปอย่างเงียบๆ โดย มาถึงบ้านของเฟลอร์ เพื่อดูเกร็กนั่งอยู่บนโซฟาด้วยท่าทางหงุดหงิดและหดหู่ เพียงเพื่อจะลุกขึ้นด้วยความโกรธ

ดูเหมือนเกร็กจะได้รับบาดเจ็บ และเจสันก็พบว่าเพื่อนของเขาดูเหมือนจะพ่ายแพ้ในวันแรกของการเรียนวิชาการต่อสู้พิเศษ

เจสันได้ทำนายผลลัพธ์ดังกล่าวแล้ว และเป็นเรื่องน่าประหลาดใจที่เกร็กสามารถยึดที่นั่งของเขาไว้ได้นาน นี่คือตอนที่เขาค้นพบว่า ‘คลื่นลูกแรก’ ที่ครูของเขาเรียกว่ามีความหมายอะไรจริงๆ

น่าจะเป็นนักเรียนชั้นนำทั้งหมดจากโรงเรียนแนวหน้าหลักได้ท้าทายผู้ที่ครอบครองที่นั่งของคลาสการต่อสู้พิเศษและข้อได้เปรียบเพียงอย่างเดียวของเกร็ก คือการมีร่างกายของผู้ชำนาญระดับ 9 ที่เขาได้รับด้วยการขยายวิญญาณที่สูงจากพันธะวิญญาณ ที่พัฒนาในช่วงกลางของเขา

ในท้ายที่สุด ร่างกายของเขาและความสามารถในการต่อสู้ที่สูงกว่าค่าเฉลี่ยเป็นสิ่งเดียวที่เขามี และเจสันเชื่อว่าเกร็กเคยต่อสู้ในลักษณะเดียวกับเขาและเด็กหนุ่มร่างใหญ่

เขาช่วยเกร็กไม่ได้จริงๆ และต้องค้นหาข้อบกพร่องของตัวเองเพื่อแก้ไข

ในท้ายที่สุดอาจกล่าวได้ว่าเกร็กโชคดีมากเพราะเขามีสองโลกวิญญาณ ทำให้เขามีโอกาสใช้ธาตุในขณะที่เข้าถึงร่างกายอันน่าสะพรึงกลัวจากสัตว์อสูรที่ไม่มีธาตุ

เจสันตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่ออารมณ์ที่วุ่นวายของเกร็กซึ่งผันผวนระหว่างความโกรธและความขุ่นเคือง เจสันเข้าไปในห้องของเขาเพื่ออ่านสัตว์เดรัจฉานขั้นสูง ก่อนที่เขาจะฝึกเทคนิคนรกสวรรค์

หลังจากฝึกเสร็จ เจสันก็ออกกำลังกาย อาบน้ำ และอ่านหนังสือต่อไปสักพักก่อนที่เขาจะเหนื่อย

เขาซุกตัวอยู่บนเตียงโดยให้อาร์เทมิสอยู่ข้างๆ และหลับลึกและผ่อนคลาย

**

ตื่นเช้าเหมือนทุกวัน เจสันฝึกเทคนิค Heaven’s Hell ก่อนออกกำลังกายอีกครั้ง

หลังจากอาบน้ำอย่างรวดเร็ว เจสันก็ลงไปชั้นล่างเพื่อพบกับกาเบรียลลาและมาร์คที่กำลังรับประทานอาหารเช้า และทักทายพวกเขาด้วย

กาเบรียลลาและมาร์ค กำลังพูดถึงความท้าทายของคลาสการต่อสู้พิเศษ และจากการสนทนาของพวกเขา เขาได้เรียนรู้ว่ามาเลียยังคงแข็งแกร่งและไม่แพ้ที่นั่งของเธอแม้จะถูกท้าทายสองสามครั้ง ในขณะที่เกร็ก เสียที่นั่งให้กับผู้ใช้ที่มีความสัมพันธ์เป็นองค์ประกอบ ขนาดแกนมานาของระดับผู้เชี่ยวชาญ

พวกเขาเกี่ยวข้องกับเจสันในการสนทนาโดยถามคำถามหลายข้อเกี่ยวกับความท้าทายภายในคลาสการต่อสู้พิเศษในเครือที่ 6 แต่เขาไม่สามารถบอกอะไรได้มากนักเนื่องจากเขาไม่ได้สังเกตการต่อสู้หลายครั้งด้วยความสนใจอย่างมาก

เกร็กและมาเลียยังคงดูดซับมานา ขณะที่เจสันตัดสินใจไปโรงเรียนเร็วกว่าปกติ

เมื่อเขาเข้าไปในบริเวณโรงเรียนเป็นเวลาเพียง 7.00 น. และเขาก็รีบไปที่ป่าทันที ซึ่งมีเพียงนักเรียนชั้นปีที่ 3 เท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปได้

เจสันไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมถึงเป็นเช่นนี้ แต่เขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อกฎนี้ เมื่อเขาเห็นซุ้มหินขนาดใหญ่เหนือทะเลสาบสีน้ำเงินที่ส่องประกายระยิบระยับ

เจสันห่อหุ้มร่างกายทั้งหมดของเขาไว้ในเยื่อหุ้มมานาโดยไม่ลังเลเลยสักนิด ก่อนที่เขากระโดดลงไปในทะเลสาบที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง ขณะที่ดวงตามานาของเขาตรวจพบบางสิ่ง

ความคิดที่น่าสะพรึงกลัวมากมายก่อตัวขึ้นในจิตใจของนักเรียนในสังกัด คนอื่นๆ จากโรงเรียนในเครืออื่นๆ ซึ่งสังเกตการต่อสู้ของเจสันกับเด็กหนุ่มร่างสูง ขณะที่คนหนึ่งพึมพำกับตัวเองเงียบๆ

“วิญญาณของเขาใหญ่แค่ไหน”

อย่างไรก็ตาม ทุกคนได้ยินเขาเพราะบริเวณโดยรอบเงียบสนิท และเด็กคนอื่นๆ รอบๆ ต่างก็สงสัยเหมือนกันเมื่อพวกเขาเริ่มนินทากัน

“คุณคิดว่าขนาดแกนและมานาของเขามีถึงระดับผู้ชำนาญที่ 6 แล้วด้วยสัตว์วิวัฒนาการสองตัวเป็นสายวิญญาณหรือเปล่า?”

“แล้วจิตวิญญาณของเขาล่ะ… ทำไมเขาถึงอยู่ที่โรงเรียนในเครือที่ 6 ที่มีโลกวิญญาณที่ใหญ่มาก นอกเหนือไปจากการทำสัญญากับสัตว์อันดับวิวัฒนาการสองตัวซึ่งบ่งบอกว่ามีพลังวิญญาณมากกว่า 200… “

“ทำไมคนอย่างเขาถึงไม่อยู่ที่โรงเรียนหลักแนวหน้า”

เจสันสูดหายใจเข้าลึกๆ สองสามครั้งเพื่อทำให้จิตใจที่ยุ่งเหยิงสงบลง เพราะมันเป็นเรื่องยากมากสำหรับเขาที่จะทำงานหลายอย่างพร้อมกันหลาย ๆ อย่างในเวลาเดียวกัน

ไม่เพียงแต่เขาจะต้องจัดหาทุกอย่างด้วยมานาของเขาเท่านั้น แต่เขายังต้องควบคุมจังหวะเวลาที่สมบูรณ์แบบสำหรับการระเบิดของแท่งน้ำแข็ง ในขณะที่ออกแรงก้าวอย่างไร้น้ำหนักเพื่อพุ่งเข้าหาผู้สูงวัยและเอาชนะเขาในช่วงเวลาที่เหมาะสม .

ชายหนุ่มร่างสูงจ้องมาที่เขาด้วยความตกใจ ขณะที่เจสันกำมีดของเขาอีกครั้ง เพียงเพื่อจะยิ้มอย่างขอโทษที่ชายหนุ่มร่างสูง

“ขออภัยในความไม่สะดวก ครั้งต่อไปที่คุณเลือกคู่ต่อสู้ พยายามเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับเขา/เธอก่อนที่จะทำเหมือนว่ารู้ทุกอย่าง”

เจสันกล่าวเสริมโดยปราศจากความหมายว่าโอ้อวด

“คุณสามารถเลือกคนที่ต่อสู้ได้ง่ายกว่าเพื่อรักษาตำแหน่งของคุณในคลาสการต่อสู้พิเศษ”

ไม่สนใจการแสดงออกที่ตกตะลึงของชายหนุ่มร่างสูง เขาเดินกลับไปที่เซรอน ที่แสดงความยินดีกับเขา แม้ว่าจะไม่พอใจเล็กน้อย

เซรอนมั่นใจในความแข็งแกร่งของตัวเอง ในขณะที่เขามีร่างกายและขนาดแกนหลักมานาของผู้ชำนาญระดับ 7

นอกจากนั้น เขาสามารถเอาชนะคนที่มีร่างกายและขนาดแกนมานาในระดับนักเวทย์ที่ 9 ด้วยการฉีดมานาที่เพียงพอ

แม้ว่าฝีมือของเจสันจะดูเหมือนเก่งกาจเป็นอย่างมาก แต่เซรอนก็รู้ว่ามันเป็นความสำเร็จที่ยากมาก ความสง่างามและกลเม็ดเด็ดพรายที่แสดงโดยเจสัน นอกเหนือจากความสามารถอันน่าทึ่งของการสร้างแท่งไฟด้วยเปลวไฟที่ทั้งน่าดึงดูดใจและน่าตกใจเมื่อได้เห็น

เซรอนนั่นส่วนใหญ่อาศัยร่างกายของเขาและพลังของเขาเพื่อเสริมความแข็งแกร่งของร่างกายในส่วนต่าง ๆ ของร่างกายเพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะเอาชนะคู่ต่อสู้ระดับสูง แต่ถึงกระนั้นเขาก็ต้องยอมรับว่าการต่อสู้ของเขาขาดความสง่างามและความลื่นไหลซึ่งไม่ใช่กรณี กับการต่อสู้ของเจสัน

ในฐานะทายาทของตระกูลกิเออร์ เขาต้องรักษาชื่อเสียงของครอบครัวและต่อสู้อย่างรุ่งโรจน์ แต่แทนที่จะเป็นเช่นนั้น เขาอยู่ที่แอสทริกซ์ซึ่งเป็นเกาะที่อ่อนแอ ต่อสู้กับนักเรียนระดับสูงที่ทำให้เขารู้สึกไร้ค่า

ราวกับว่าเขาไม่เคยมีช่วงเวลาที่ยากลำบากในการจัดการกับปีศาจภายในของเขา เขาได้ผูกมิตรกับเจสัน ซึ่งความสามารถในการต่อสู้ของเขาทำให้เขาหงุดหงิดไม่สิ้นสุด และนี่คือตอนที่เขาอยู่ต่ำกว่าเซรอนทั้งหมดสองระดับ!!

ความปรารถนาที่จะแข็งแกร่งขึ้นของเขาเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่เห็นเจสันต่อสู้ และเซรอนมีแรงจูงใจมากขึ้นเมื่อเขาได้รับความท้าทายจากผู้ชำนาญ ระดับ 7

เมื่อยอมรับคำท้านี้ จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของเซรอน ก็พุ่งสูงขึ้น และเจสันรู้สึกถึงเจตจำนงที่ไม่อาจทำลายล้างที่จะเอาชนะเซรอนได้ ทำให้เขาเพิกเฉยต่อสายตาที่แหลมคมที่พยายามมองทะลุผ่านตัวเขา

เมื่อมองไปที่สนามประลองที่เซรอนเดินเข้าไป ดวงตาของเจสันก็กวาดสายตามองผ่านผู้ท้าชิงในขณะที่เขาสังเกตเห็นว่าขนาดแกนหลักของเขาอยู่ที่ระดับผู้ชำนาญที่ 9 ในขณะที่เขามีธาตุน้ำเป็นพลัง

ขนาดมานาคอร์ของเซรอนอยู่ในระดับผู้ชำนาญระดับ 7 แต่เจสันสงสัยว่าเซรอน จะสูญเสียไปเนื่องจากความไวของมานาและความใส่ใจในรายละเอียดได้รับการกำหนดไว้อย่างดี นอกจากนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างสายใยวิญญาณ [การฉีดมานา] เป็นข้อได้เปรียบที่สามารถทำให้เขาไม่สนใจขนาดมานาคอร์ของคู่ต่อสู้

ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวระหว่างเซรอนกับคู่ต่อสู้ของเขาก็คือ ร่างกายของคู่ต่อสู้ของเขาน่าจะสูงกว่านอกเหนือจากความสัมพันธ์ทางน้ำ

ในบรรดาความสัมพันธ์พื้นฐานที่สุด ธาตุน้ำถูกมองว่าเป็นอ่อนที่สุดรองลงมาคือดิน ลม และไฟ แต่เจสันไม่เห็นด้วยกับข้อความดังกล่าว

ทุกสายสัมพันธ์มีจุดแข็งและจุดอ่อนของมัน และมันขึ้นอยู่กับความชำนาญของผู้ครอบครองอย่างมาก ไม่ว่าเขาจะเก่งในการใช้มันหรือกลายเป็นผู้ใช้ความสัมพันธ์ที่ต่ำกว่ามาตรฐาน

ตัวอย่างเช่น ถ้าเจสันที่มีความสามารถในการเข้าใจสูงจะมีความสัมพันธ์ทางน้ำ เขาจะฝึกฝนมันหลายชั่วโมงต่อวันเพื่อค้นหาคุณลักษณะทั้งหมดก่อนที่เขาจะพยายามหาวิธีที่จะโจมตีคู่ต่อสู้ด้วยการโจมตีที่ร้ายแรง

ความใกล้ชิดทางน้ำถือว่าค่อนข้างอ่อนแอเนื่องจากขาดความสามารถในการโจมตีและการป้องกันเมื่อเทียบกับความใกล้ชิดกับไฟและดิน ในขณะที่ความใกล้ชิดกับลมสามารถเพิ่มความเร็วได้อย่างมาก

อย่างไรก็ตาม เจสันชอบความสัมพันธ์ทางน้ำมากกว่าเหตุผลอื่นๆ ด้วยเหตุผลหลายประการ และเขารู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เห็นว่าคู่ต่อสู้ของเซรอน จะใช้ความสัมพันธ์ของเขาเพื่อต่อสู้กับความก้าวหน้าเชิงกลยุทธ์เชิงรุกของเซรอนได้อย่างไร มันจะเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือด ทำให้เกิดแรงกดดันอย่างมาก เจสันได้เห็นมาแล้วหลายร้อยครั้ง

เมื่อ AI เริ่มต้นการต่อสู้ ดวงตาของเจสันสังเกตเห็นว่าเซรอนฉีดตัวเองด้วยการฉีดมานาสามครั้งในทันที ขณะที่มานาที่ผันผวนรอบๆ เซรอนเพิ่มขึ้นในระดับที่คิดไม่ถึง ขณะที่ดาบของเซรอน เริ่มเรืองแสงเป็นสีขาว

‘ฮะ?’ เจสันตั้งคำถามในใจในขณะที่เขาสังเกตเห็นรังสีดาบพิเศษของเซรอนที่ใช้กับเขาเมื่อเดือนที่แล้ว

การโจมตีครั้งนี้อย่างน้อยก็อยู่ในระดับที่พัฒนาแล้ว และดวงตาของเจสันเบิกกว้างด้วยความคาดหวังว่าคู่ต่อสู้ของเซรอนจะป้องกันรังสีเบลดได้อย่างไร ในขณะที่เขาดูต่อไป

ในขณะที่เซรอนสั่งให้มานาของเขาไปที่ดาบ คู่ต่อสู้ของเขาก็ไม่ได้ยืนนิ่งเช่นกัน และเขาก็ร่ายมนตร์รูปร่างหยาบยาวห้าเมตรขึ้นมาจากอากาศบางๆ ด้วยมานาที่บีบอัด เขาบีบอัดมันให้ดียิ่งขึ้นไปอีก บังคับให้มันมีรูปร่างที่เกือบจะสมบูรณ์แบบ

‘เป็นการปะทะกันแบบตัวต่อตัวใช่มั้ย’ เจสันสงสัย

จากการประเมินของเขา การโจมตีทั้งสองจะสลายตัวเมื่อปะทะกัน ซึ่งหมายความว่าลำดับต่อไปนี้มีความสำคัญเท่าเทียมกัน

อย่างไรก็ตาม ข้อเท็จจริงที่น่าผิดหวังอย่างหนึ่งก็คือ คู่ต่อสู้ของเซรอนใช้มานามากกว่าครึ่งหนึ่งเพื่อสร้างหอกน้ำอันดับที่วิวัฒนาการแบบบีบอัด ซึ่งเป็นการสิ้นเปลืองมานาอันล้ำค่าระหว่างการต่อสู้ ในขณะที่เซรอนใช้มานาเพียงสามมานาเท่านั้น ฉีดโดยไม่ใช้มานาของตัวเองแม้แต่หยดเดียว

เมื่อถึงเวลาที่เซรอนปล่อยรังสีใบมีดของเขาด้วยฟันแนวนอน เขาก็สังเกตเห็นแล้วว่าหอกน้ำของคู่ต่อสู้น่าจะทำให้ลำแสงดาบของเขาแตกเป็นเสี่ยงๆ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยขณะที่หอกน้ำพุ่งออกไปด้วยความเร็วที่น่าสะพรึงกลัว

เมื่อการโจมตีทั้งสองปะทะกันในใจกลางของเวทีการต่อสู้ เสียง *บูม* ก็ดังขึ้นรอบ ๆ ขณะที่กำแพงหมอกกระจายไปทั่ววงแหวนต่อสู้ บดบังทัศนวิสัยของผู้ชมเป็นเวลาหนึ่งนาที

มีเพียงเจสันที่มีตามานาของเจสันเท่านั้นที่มองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายในในขณะที่เขารู้สึกจิกที่ไหล่ของเขาและหันความสนใจไปที่การกอดรัดอาร์เทมิสที่จู้จี้ใส่เขาตลอดเวลาและขอตบเบาๆ อีก

“น่าเบื่อ”

เจสันพึมพำ ทำให้นักเรียนรอบๆ มองเขาราวกับว่าเขาโง่

การต่อสู้เช่นนี้จะน่าเบื่อไปได้อย่างไร การโจมตีของพวกเขานั้นงดงาม และทุกคนต่างก็อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นภายใน

ไม่มีทางที่พวกเขาจะรู้ว่าเซรอนได้ใช้เทคนิคการเคลื่อนไหวบนท้องฟ้าของเขาทันทีหลังจากที่หมอกกระจายไปทั่วเวทีเล็ก ๆ เพื่อกำจัดคู่ต่อสู้ของเขาซึ่งเหนื่อยมากแล้ว

ด้วยหอกของเขา ผู้ใช้ที่มีความใกล้ชิดทางน้ำพยายามต่อสู้กับเซรอนด้วยร่างกายของเขา แต่เนื่องจากความได้เปรียบของเซรอนกับมานาทั้งหมดของเขาและการฉีดมานาสำรอง เขาจึงสามารถกำจัดคู่ต่อสู้ของเขาได้อย่างง่ายดาย

ในท้ายที่สุด ผู้ใช้สายสัมพันธ์ทางน้ำทำให้เจสันผิดหวัง ทำให้เขาต้องแสดงความเห็นออกมา

AI ให้ผลลัพธ์ที่ชัดเจนผู้ชนะ เซรอน กิเออร์] และ เจสันให้ความสำคัญกับอาร์เทมิส มากกว่าเยาวชนที่ประหลาดใจรอบตัวเขาที่เริ่มนินทาอีกครั้ง

‘นักเรียนเหล่านี้มาที่นี่เพื่อท้าทายเราหรือล้อเลียน? พวกเขาเชื่อหรือไม่ว่านี่เป็นวันหยุด?’

เจสันคิดในใจ ไม่เข้าใจความคิดของเพื่อนวัย 14 ถึง 15 ปีของเขา

ดวงตาของเจสันปล่อยมานามากกว่าครึ่งหนึ่งในคราวเดียว ดวงตาของเจสันเปล่งประกายความร้อนและความเย็นที่น่าสะพรึงกลัวพร้อมๆ กับเปลวไฟสีดำขนาดเล็กที่ปรากฏขึ้นรอบตัวเขา

เจสันสร้างพวกมันให้เป็นหนามแหลม ห่อหุ้มพวกมันไว้เป็นแท่งมานา ก่อนที่เขาจะจ้องมองไปที่เด็กหนุ่มร่างสูงที่พุ่งเข้าใส่เขาด้วยความเร็วเต็มที่

​​

แม้แต่เจสันที่ขัดเกลาสมองและเชี่ยวชาญในการทำงานหลายอย่างพร้อมกันมากกว่าคนอื่นๆ การทำหลายๆ อย่างพร้อมๆ กันก็เป็นเรื่องยากมาก แต่เขาก็ยังสามารถทำให้กำแพงน้ำแข็งนั่นได้สูงถึง 5 เมตร เปลี่ยนเป็นพื้นผิวเรียบอย่างสมบูรณ์

นี่อาจถูกมองว่าเป็นอุปสรรคเล็กๆ แต่จุดสนใจของนักเรียนส่วนใหญ่ รวมทั้งเด็กหนุ่มร่างใหญ่ที่พุ่งเข้าใส่เขา ส่วนใหญ่อยู่ที่กำแพงน้ำแข็งที่มีเปลวไฟสีดำเผาไหม้อยู่ภายใน

น้ำแข็งและไฟเป็นองค์ประกอบที่ตรงกันข้าม เนื่องจากเปลวไฟร้อนจะละลายน้ำแข็งและในทางกลับกันน้ำก็จะดับเปลวไฟ

เมื่อเห็นแท่งน้ำแข็งหลายสิบแท่งที่ปกคลุมเปลวไฟสีดำ ทุกคนก็ตกตะลึง ไม่มีน้ำแม้แต่หยดเดียวที่ตกลงสู่พื้น

เจสันเพียงยิ้มเบา ๆ เพราะนี่เป็นหนึ่งในความสำเร็จล่าสุดของเขา

เนื่องจากความชอบทั้งสองเป็นของเขา เจสันสามารถควบคุมพวกมันได้ตามที่เขาต้องการด้วยความชำนาญเพียงพอ ซึ่งรวมถึงความร้อนจากเปลวไฟต้นกำเนิดสีดำของเขาด้วย

อย่างไรก็ตาม ข้อเท็จจริงที่สำคัญที่สุดก็คือเจสันสามารถตั้งเวลาคร่าวๆ เพื่อให้เปลวไฟต้นกำเนิดสีดำของเขาระเบิดด้วยความร้อนที่น่าสะพรึงกลัว ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยทำมาก่อน

เขายังคงต้องจัดหามานาให้ทั้งเปลวไฟเล็กๆ และแท่งน้ำแข็ง แต่การใช้ไม่ได้มากมายขนาดนั้น ต้องขอบคุณความร้อนต่ำของเปลวไฟ ซึ่งทำให้กระบวนการหลอมละลายช้าลง

เนื่องจากเปลวไฟต้นกำเนิดสีดำเป็นสายวิญญาณของเขา เขาจึงควบคุมมันได้ง่ายกว่าความสัมพันธ์ใดๆ และการส่งคำสั่งรู้สึกราวกับว่าเขากำลังควบคุมเปลวไฟต้นกำเนิดได้เหมือนเป็นอวัยวะหนึ่งในร่างกาย

เจสันสั่งให้มีอุณหภูมิต่ำมากภายในแท่งน้ำแข็ง และผลลัพธ์ที่ได้ก็ทำให้เขาดูเหมือนนักมายากล อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่ามันจะกลายเป็นกลไกที่ไร้ประโยชน์หากไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

เจสันยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม ทำให้เด็กหนุ่มตัวสูงหันเหความสนใจจากพื้นเรียบตรงหน้าเขา ขณะที่เจสันยิงแท่งไฟสีดำจำนวนมากใส่เขา

ตอนนี้เวลาของเจสันต้องสมบูรณ์แบบ ขณะที่เขาเพ่งความสนใจไปที่แท่งน้ำแข็งสองอันที่เขายิงไปทางชายหนุ่มร่างสูง

ความเร็วของแท่งน้ำแข็งนั้นไม่ได้เร็วเกินไป แต่นั่นไม่ใช่หน้าที่ของมันด้วยซ้ำ ดังนั้น มันไม่มีประโยชน์เลยที่พวกมันจะไปถึงความเร็วสูง เมื่อพวกเขาอยู่ห่างจากเด็กหนุ่มตัวสูงราวหนึ่งเมตร เขาก็โจมตีด้วยขวานต่อสู้ของเขา

เจสันพบช่องเปิดที่สมบูรณ์แบบ ขณะที่เขาสั่งให้เปลวไฟต้นกำเนิดเพิ่มความร้อนของเปลวไฟให้สูงที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนไปใช้น้ำแข็งพร้อมกันเพื่อบังคับให้แท่งน้ำแข็งระเบิดต่อหน้าเด็กหนุ่มร่างสูง

เศษน้ำแข็งนับพันกระจายไปทั่วอารีน่า บดบังทัศนวิสัยของชายหนุ่มร่างสูงในขณะที่ขวานของเขาฟาดลงมาโดยไม่กระแทกสิ่งใดๆ

ทว่าจู่ๆ เด็กหนุ่มร่างสูงก็สังเกตเห็นความร้อนอันน่าสะพรึงกลัวแพร่กระจายจากจุดที่น้ำแข็งได้ระเบิดไปก่อนหน้านี้ ขนลุกปกคลุมทั้งตัวราวกับกำแพงเพลิงมองเห็นได้ไกลจากเขาเพียงไม่กี่ฟุต

เด็กหนุ่มตัวสูงทำได้เพียงชะลอฝีเท้าของเขาเพื่อไปปะทะกับไฟร์วอลล์ที่อยู่ข้างหน้าเขาเพื่อพุ่งเข้าหาคู่ต่อสู้หรือเปลี่ยนทิศทางด้วยความเร็วปัจจุบัน ขณะที่เด็กหนุ่มกำลังตัดสินใจว่าจะทำอะไร แท่งน้ำแข็งสองอันก็ปรากฏขึ้นที่ด้านข้างของเขาและระเบิดใกล้ตัวเขามากกว่าการระเบิดครั้งก่อน

ความร้อนที่แผ่กระจายไปทั่วสนามประลองกำลังเข้ามาใกล้เขา และมันก็ได้เผาแขนของชานหนุ่มไปบางส่วน ขณะที่เขาแยกตัวลงไปที่พื้นด้วยความโกรธที่มองเห็นได้

เขาไม่ยอมให้ผู้ชำนาญระดับ 3 ชนะได้หรอก!!! ความภาคภูมิใจของเขาอยู่ที่ไหน!

ชายหนุ่มร่างสูงต้องการชนะมากกว่าสิ่งใด แต่สถานการณ์ปัจจุบันไม่เป็นไปตามแผนที่วางไว้ ทำให้เขาขมวดคิ้วอย่างสุดซึ้ง

ในขณะเดียวกัน เจสัน ยังคงยิงแท่งน้ำแข็งอีก 6 แท่งที่เหลือตรงตำแหน่งที่แท่งน้ำแข็งเดิมที่มีเปลวไฟต้นกำเนิดสีดำได้ระเบิดขึ้น เขาตั้งเป้าที่จะบดบังการมองของชายหนุ่มร่างสูงใหญ่เป็นเวลานาน ขณะที่เขาใช้เทคนิคก้าวแบบไร้น้ำหนักของเขาอย่างเต็มศักยภาพ

ตลอดเดือนที่ผ่านมา เทคนิคการเคลื่อนไหวอย่างไร้น้ำหนักของเขามีความชำนาญอย่างลึกซึ้งและความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นประมาณ 40% ในขณะที่เขาพุ่งไปที่ไฟร์วอลล์สีดำที่ห่อหุ้มเด็กหนุ่มร่างใหญ่ร่างใหญ่ไว้

ด้วยดวงตามานาของเขา เขาจึงสามารถเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นหลังไฟร์วอลล์สีดำได้อย่างสมบูรณ์แบบ และสิ่งที่เขาเห็นทำให้เขายิ้มอย่างผิดปกติ

ชายหนุ่มร่างสูงเกาะติดกับไฟร์วอลตรงหน้าเขาเพียงเพื่อจะสังเกตเห็นแท่งน้ำแข็งอีกชุดหนึ่งระเบิดตรงจุดที่เขาชนกับกำแพง ดังนั้นกำแพงไฟอีกอันเข้ามาแทนที่อันที่เขาตี ทำให้เขาหงุดหงิดไม่สิ้นสุด

เด็กหนุ่มร่างใหญ่ครุ่นคิดว่าเขาควรจะชาร์จผ่านไฟร์วอลล์หรือไม่ ก่อนที่เขาจะไม่สนใจในการเคลื่อนไหวที่ฆ่าตัวตายทันที เขาดึงขวานต่อสู้ของเขากลับมาเพื่อแยกไฟวอลทั้งหมดพร้อมกันด้วยเกลียวหมุน

เมื่อเห็นสิ่งนี้ผ่านไฟร์วอลล์ เจสันก็ยิ้มเมื่อไปถึงด้านข้างตัวสูงของหนุ่มๆ

เมื่อแยกออก เด็กตัวสูงตัดไฟวอล ดับไฟ ขณะที่เจสันตัดเสบียงมานาของเขาจนหมด ในเวลาเดียวกัน เขาห่อหุ้มร่างกายส่วนล่างของเขาด้วยมานา ในขณะที่หมุนเวียนไปในร่างกายส่วนล่างของเขาเพิ่มเติม ออกแรงก้าวไร้น้ำหนักอีกครั้ง

ในการต่อสู้กับขวาน ทุกการโจมตีต้องโจมตีเป้าหมาย เนื่องจากรูปแบบการต่อสู้ด้วยอาวุธหนักส่วนใหญ่เน้นไปที่การทำร้ายร่างกายอย่างหนักด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว และไม่ปะทะกับใครหลายร้อยครั้งภายในหนึ่งนาที

ด้วยเหตุนี้ จึงต้องใช้เวลาพอสมควรในการดึงขวานศึกหนักกลับมา และเจสันก็ใช้เวลาที่สำคัญนี้เพื่อโจมตีเด็กหนุ่มร่างสูงที่ยังคงมองตรงไปข้างหน้าเขา เพียงเพื่อสังเกตว่าเจสันหายตัวไปจากตำแหน่งก่อนหน้าของเขา

เมื่อรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาจึงต้องการดึงขวานต่อสู้กลับเร็วขึ้น ขณะที่เขาไตร่ตรองว่าเขาควรละทิ้งอาวุธของเขาหรือไม่เมื่อมีบางสิ่งเย็นยะเยือกเข้าที่คอของเขา

[ชัยชนะ เจสัน สเตลล่า]

ได้ยินได้เพียงเสียงเมื่อกริชของเจสันวางบนคอของชายหนุ่มร่างสูง บ่งบอกว่าการตัดสินประหารชีวิตของเขาเป็นการสู้ชีวิตและความตาย

เซรอนและนักเรียนคนอื่นๆ ของคลาสการต่อสู้พิเศษในเครือที่ 6 ต่างก็รู้ดีถึงกลวิธีอันชาญฉลาดของเจสัน ในระดับหนึ่งแล้ว แต่พวกเขาก็ยังตกใจที่เห็นแท่งน้ำแข็งที่ปกคลุมไฟสีดำของเขา มันเป็นสิ่งที่มีเพียงผู้ที่มีความสามารถในการติดไฟสูงมากเท่านั้นที่สามารถทำได้

พวกเขารู้ว่าเจสันต่อสู้ส่วนใหญ่ด้วยกลวิธีซึ่งส่วนใหญ่เน้นไปที่การหลอกลวงและการใช้มืออันคล่องแคล่ว ทำให้พวกเขาแพ้แม้ว่าพวกเขาจะรู้เรื่องนี้ก็ตาม แต่ตอนนี้ คนแปลกหน้าทั้งหมดกำลังต่อสู้กับเขา และพวกเขาไม่รู้ถึงความฉลาดแกมโกงของเจสัน ซึ่งเอาชนะคู่ต่อสู้ของเขาด้วยกลยุทธ์และความชำนาญที่มีความสัมพันธ์สูง

แม้ว่านักเรียนเหล่านี้ไม่เคยรู้มาก่อนว่าผู้ชำนาญระดับ 3 สามารถเข้าสู่คลาสการต่อสู้พิเศษได้อย่างไร แต่ตอนนี้พวกเขารู้แล้วและพวกเขาก็สงสารผู้ชำนาญระดับ 8 ที่กล้าสู้กับเจสันแบบตัวต่อตัว

ทุกคนคงประมาณได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างธาตุของเจสันทั้งสองแบบมีแนวโน้มมากที่สุดที่ระดับการพัฒนาต่ำ หากไม่สูงไปกว่านั้น แสดงว่าเขาได้สร้างสายใยวิญญาณด้วยสัตว์ร้ายที่พัฒนาแล้วสองตัว ซึ่งเป็นผลงานที่น่าอัศจรรย์

ไม่มีใครจะทำอะไรแบบนั้นได้ เพราะการเสียจุดสองจุดสำหรับสัตว์ที่พัฒนาแล้วนั้นสิ้นเปลืองอย่างมาก และพวกเขาสงสัยว่าทำไมเด็กผมดำที่มีตาสีทองผู้นี้ถึงทำแบบนั้นได้ ความคิดที่น่าตกใจก่อตัวขึ้นในจิตใจของพวกเขา

ประตูสนามประลองถูกเปิดออกอย่างช้าๆ และนักเรียนด้านนอกก็เดินไปหานักเรียนคลาสการต่อสู้ 150 คนที่ยืนอย่างทะเยอทะยาน และเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้

อย่างไรก็ตาม พวกเขาทั้งหมดมีบางอย่างที่เหมือนกัน พวกเขาคาดหวังต่อความท้าทายต่อไปนี้ เนื่องจากนักเรียนจำนวนมากที่เดินเข้าไปข้างในกระจายออกไปเพื่อมองหาการอธิษฐานที่เหมาะสม

​

เจสันประมาณการว่าขณะนี้มีนักเรียนอย่างน้อย 400 คนและอาจมากกว่านั้นที่จะตามมาในไม่ช้า

อย่างไรก็ตาม แม้แต่นักเรียน 400 คนเหล่านี้ก็เกินพอสำหรับทุกคนในคลาสการต่อสู้พิเศษที่จะต่อสู้สองครั้งกับนักเรียน 100 คนที่ต้องต่อสู้สามครั้งหากพวกเขาถูกท้าทาย

สิ่งเดียวที่ทำให้นักเรียนจำนวนมากไม่สามารถท้าทายที่นั่งพิเศษที่มีไว้สำหรับพักฟื้นจากการต่อสู้

ด้วยสิ่งนั้นและความรู้ที่แต่ละบทเรียนคลาสการต่อสู้พิเศษถูกกำหนดไว้เป็นเวลา 4 ชั่วโมง หนึ่งสามารถท้าทายนักเรียนคนเดียวได้มากถึง 7 ครั้งภายในหนึ่งวัน

หากนักเรียนได้รับบาดเจ็บสาหัสในการต่อสู้ครั้งก่อน ถือว่ายุติธรรมสำหรับนักเรียนที่จะได้รับการรักษาและได้รับเวลาพักฟื้น เนื่องจากการทำให้ใครบางคนอ่อนแอลงและปล่อยให้คนต่อไปครอบครองผู้ท้าชิงการต่อสู้พิเศษ

ด้วยเหตุนี้ มาตรการดังกล่าวจึงถูกนำมาใช้เพื่อป้องกันไม่ให้นักเรียนจ่ายเงินให้ผู้อื่นวางแผนความก้าวหน้าของตนเองในคลาสการต่อสู้พิเศษเพื่อเข้าร่วมการแข่งขัน Big-Three ในอีกสองเดือนต่อมา

ขณะที่นักเรียนส่วนใหญ่จากโรงเรียนในเครืออื่นๆ เดินเข้ามา เจสันและเซรอนก็พูดคุยกัน โดยไม่สนใจสายตาของทุกคนที่อยู่รอบๆ ตัว ขณะที่นักเรียนสองสามคนเดินตรงมาทางพวกเขาด้วยความไม่พอใจ ขณะที่พวกเขาเปล่งเสียงออกมา

“คุณสองคนผ่อนคลายเล็กน้อยสำหรับระดับแกนมานาระดับต่ำ ของคุณงั้นหรอ ระดับผู้ชำนาญที่ 5 และ 3 กล้าที่จะนั่งที่นั่งคลาสการต่อสู้พิเศษ….”

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่พอใจ ทำให้เจสันและเซรอนมองดูกันอย่างสับสนอย่างเห็นได้ชัดเมื่อพวกเขาหันกลับมามองที่นักเรียนที่ไม่พอใจ

ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่สนใจความโกรธของพวกเขา และในขณะที่เจสันและเซรอนกำลังจะพูดคุยกันต่อ นักเรียนสองสามคนก็ตะโกนออกมา

“ฉันขอท้านาย”

และเสียงของพวกเขาก็ดังขึ้นพร้อมกัน

เจสันมองดูนักเรียนที่อยู่ข้างหน้าพวกเขาอย่างไม่ใส่ใจว่า

“มาสิ ใครก่อนละ ส่วนคนอื่นก็รอก่อนละกัน”

เจสันพูดขณะที่มองไปหาเซรอนและพยักหน้า

เหล่านักเรียนโกรธจัด ขณะที่หัวแดงแทบพองโตด้วยความโกรธ ขณะที่เยาวชนสูง 1.8 เมตรเดินออกจากกลุ่ม

“ฉันก่อนเลย โกลดี้”

เด็กหนุ่มพูดและเห็นได้ชัดว่าเขาหมายถึงเจสันด้วยคำว่า ‘โกลดี้’ ทำให้เจสันเลิกคิ้ว

เขาไม่เคยถูกใครเรียกว่าโกลดี้มาก่อน แต่จากน้ำเสียงของชายหนุ่ม มันไม่ใช่คำชมอย่างแน่นอน

การสแกนขนาดแกนมานาของคู่ต่อสู้ด้วยดวงตามานาของเขานอกเหนือจากมานา บางอย่างก็กระโดดเข้ามาในมุมมองของเขา ทำให้เขายิ้มออกมาอย่างแผ่วเบา

“ยิ้มอะไร? วันแรกที่เสียที่นั่งไปคิดว่าตลกไหม ฮ่าฮ่าฮ่า”

ชายหนุ่มร่างสูงพูด แล้วเจสันทำได้เพียงส่ายหน้าปฏิเสธ

เจสันอ่านนิทานกับแม่มากเกินไป จนทำให้เขารู้สึกประหม่า ทุกครั้งที่เขาได้ยินใครคุยโอ้อวดถึงความแข็งแกร่งของพวกเขา

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเด็กหนุ่มตัวสูงเป็นผู้ชำนาญระดับที่ 8? มันสำคัญสำหรับเจสันหรือเปล่า? ไม่!

“ถ้าพูดอย่างนั้น”

เจสันพูดโดยไม่สนใจการยั่วยุของเขาขณะที่เขาเข้าไปในเวทีต่อสู้ รอให้เด็กหนุ่มตัวสูงเข้ามา

“พร้อม?”

เจสันถามอย่างไม่อดทนก่อนที่เขาจะเปิดใช้งานการนับถอยหลังของ AI เมื่อเด็กหนุ่มพยักหน้า

เมื่อเรียกขวานศึกอันยิ่งใหญ่ ชายหนุ่มร่างสูงก็พร้อมที่จะพุ่งเข้าใส่เขา เพียงแต่รอให้นับถอยหลังเมื่อเจสันดึงมีดสองเล่มของเขาออกจากฝัก

เมื่อเปรียบเทียบกับเมื่อก่อน เจสันเริ่มสังเกตว่าเขาต้องการอุปกรณ์ใหม่เพื่อต่อสู้กับสัตว์ร้ายที่แข็งแกร่งกว่า เนื่องจากมีดสั้นของเขาในปัจจุบันไม่สามารถเจาะทะลุหนังสัตว์อสูรอันดับที่พัฒนาแล้ว ซึ่งแย่เป็นพิเศษ เนื่องจากเขาอยู่ที่ระดับ 7 จากขนาดแกนมานาของเขาแล้ว และร่างกาย ในขณะที่ระดับแกนมานาของเขาอยู่ที่ระดับ 3 ผู้ชำนาญ

เมื่อเห็นขวานรบอันยิ่งใหญ่ในมือของคู่ต่อสู้ เจสันยิ้มในขณะที่เขารู้ด้วยว่าคู่ต่อสู้ของเขาไม่มีมานาในการใช้พลังบ่งบอกว่าเขามีวิญญาณทางกายภาพ ที่เสริมความแข็งแกร่งให้กับร่างกายของเขาเพียงอย่างเดียว

ดังนั้น เจสันคำนวณว่าคู่ต่อสู้ของเขาต้องมีร่างกายที่มีระดับอยู่ในผู้เชี่ยวชาญระดับต่ำ ซึ่งอาจทำให้เขามีปัญหาใหญ่ถ้าเขาเป็นเหมือนเมื่อเดือนที่แล้ว

เจสันต่อสู้กับเกร็กบ่อยครั้งในช่วงเดือนที่ผ่านมา และแม้ว่าร่างกายของเกร็กจะอยู่ในระดับผู้ชำนาญลำดับที่ 9 ต้องขอบคุณการขยายทางกายภาพที่สูงจากจิตวิญญาณของเขา เจสันจึงค้นพบจุดอ่อนที่สำคัญที่วิญญาณทางกายภาพมีมาแต่กำเนิด

ตราบใดที่ร่างกายของพวกเขาสูงกว่าร่างกายของฝ่ายตรงข้ามมาก มันง่ายมากที่จะเอาชนะ แต่เมื่อมีใครสามารถต่อสู้กลับด้วยร่างกายของพวกเขาหรือลากการต่อสู้ต่อไปโดยใช้ความสัมพันธ์ของธาตุ มันจะกลายเป็นเรื่องยากมาก สำหรับคนที่มีโลกวิญญาณทางกายภาพที่จะเอาชนะคู่ต่อสู้ของเขา

การมีสัมพันธภาพเป็นข้อได้เปรียบอย่างมากและเป็นร่างกายที่สูงส่ง ตราบใดที่สามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้

ตัวอย่างเช่น ร่างกายของเกร็กอ่อนแอกว่าพลังธาตุของเจสัน และเป็นไปได้ที่เขาจะเอาชนะได้ด้วยการใช้พลังนั่น

นอกจากนี้ พลังที่เกร็กได้รับจากทอรัสส่วนใหญ่มุ่งสู่ความแข็งแกร่งและความอดทนแทนที่จะเป็นความว่องไว และการขยายทางกายภาพแบบเดียวกันนี้ดูเหมือนจะอยู่ต่อหน้าเจสันในตอนนี้

เด็กที่อยู่ข้างหน้าเขาตัวเทอะทะและไม่แข็งแรงเลยแม้แต่น้อย เจสันคงสงสัยว่าเขามีความเร็วมากขนาดไหน

และแม้ว่าเด็กหนุ่มตัวสูงจะเร็วกว่าเขา เขาก็ยังคงมีพลังของธาตุซึ่งเพิ่มความมั่นใจให้เจสันขึ้นอย่างมาก

ยิ้มให้กับคู่ต่อสู้ของเขา ชายหนุ่มร่างสูงแทบจะอดกลั้นตัวเองไม่ได้ ในขณะที่ AI เริ่มต้นการเริ่มต้นการต่อสู้ ในขณะที่เขาผลักตัวเองลงจากพื้นด้วยกำลังทั้งหมดมีที่อยู่

ความแตกต่างระหว่างพวกเขาทั้งสองไม่สามารถถือว่าไกลกันนักได้ และด้วยการกระโดดเพียงครั้งเดียวจากพื้นดิน เด็กคนนั่นสามารถพุ่งตัวไปไกลได้หลายเมตร

แม้ว่าเจสันจะทำนายว่าเด็กร่างสูงใหญ่โต แต่ความเร็วของเขาก็ทำให้เจสันประหลาดใจ..

อย่างไรก็ตาม เจสันยังคงสงบนิ่งอย่างยิ่ง และหากใครสแกนดูเขาอย่างระมัดระวัง ก็จะสามารถเห็นเปลวไฟสีดำเล็กๆ ภายในตาขวาของเขาที่แผ่ความร้อนอันชั่วร้าย ปกคลุมไปด้วยสีทองที่เด่นชัด ขณะที่ตาซ้ายของเขาปล่อยความเย็นที่น่าสะพรึงกลัว

เจสันยิ้มให้กับเยาวชนที่กำลังชาร์จด้วยขวานต่อสู้ในมือของเขา ดวงตาของเจสันกลับกลายเป็นเย็นชาเมื่อเขาปล่อยมานาของเขา

ประตูสนามประลองถูกเปิดออกอย่างช้าๆ และนักเรียนด้านนอกก็เดินไปหานักเรียนคลาสการต่อสู้ 150 คนที่ยืนอย่างทะเยอทะยาน และเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้

อย่างไรก็ตาม พวกเขาทั้งหมดมีบางอย่างที่เหมือนกัน พวกเขาคาดหวังต่อความท้าทายต่อไปนี้ เนื่องจากนักเรียนจำนวนมากที่เดินเข้าไปข้างในกระจายออกไปเพื่อมองหาการอธิษฐานที่เหมาะสม

​

เจสันประมาณการว่าขณะนี้มีนักเรียนอย่างน้อย 400 คนและอาจมากกว่านั้นที่จะตามมาในไม่ช้า

อย่างไรก็ตาม แม้แต่นักเรียน 400 คนเหล่านี้ก็เกินพอสำหรับทุกคนในคลาสการต่อสู้พิเศษที่จะต่อสู้สองครั้งกับนักเรียน 100 คนที่ต้องต่อสู้สามครั้งหากพวกเขาถูกท้าทาย

สิ่งเดียวที่ทำให้นักเรียนจำนวนมากไม่สามารถท้าทายที่นั่งพิเศษที่มีไว้สำหรับพักฟื้นจากการต่อสู้

ด้วยสิ่งนั้นและความรู้ที่แต่ละบทเรียนคลาสการต่อสู้พิเศษถูกกำหนดไว้เป็นเวลา 4 ชั่วโมง หนึ่งสามารถท้าทายนักเรียนคนเดียวได้มากถึง 7 ครั้งภายในหนึ่งวัน

หากนักเรียนได้รับบาดเจ็บสาหัสในการต่อสู้ครั้งก่อน ถือว่ายุติธรรมสำหรับนักเรียนที่จะได้รับการรักษาและได้รับเวลาพักฟื้น เนื่องจากการทำให้ใครบางคนอ่อนแอลงและปล่อยให้คนต่อไปครอบครองผู้ท้าชิงการต่อสู้พิเศษ

ด้วยเหตุนี้ มาตรการดังกล่าวจึงถูกนำมาใช้เพื่อป้องกันไม่ให้นักเรียนจ่ายเงินให้ผู้อื่นวางแผนความก้าวหน้าของตนเองในคลาสการต่อสู้พิเศษเพื่อเข้าร่วมการแข่งขัน Big-Three ในอีกสองเดือนต่อมา

ขณะที่นักเรียนส่วนใหญ่จากโรงเรียนในเครืออื่นๆ เดินเข้ามา เจสันและเซรอนก็พูดคุยกัน โดยไม่สนใจสายตาของทุกคนที่อยู่รอบๆ ตัว ขณะที่นักเรียนสองสามคนเดินตรงมาทางพวกเขาด้วยความไม่พอใจ ขณะที่พวกเขาเปล่งเสียงออกมา

“คุณสองคนผ่อนคลายเล็กน้อยสำหรับระดับแกนมานาระดับต่ำ ของคุณงั้นหรอ ระดับผู้ชำนาญที่ 5 และ 3 กล้าที่จะนั่งที่นั่งคลาสการต่อสู้พิเศษ….”

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่พอใจ ทำให้เจสันและเซรอนมองดูกันอย่างสับสนอย่างเห็นได้ชัดเมื่อพวกเขาหันกลับมามองที่นักเรียนที่ไม่พอใจ

ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่สนใจความโกรธของพวกเขา และในขณะที่เจสันและเซรอนกำลังจะพูดคุยกันต่อ นักเรียนสองสามคนก็ตะโกนออกมา

“ฉันขอท้านาย”

และเสียงของพวกเขาก็ดังขึ้นพร้อมกัน

เจสันมองดูนักเรียนที่อยู่ข้างหน้าพวกเขาอย่างไม่ใส่ใจว่า

“มาสิ ใครก่อนละ ส่วนคนอื่นก็รอก่อนละกัน”

เจสันพูดขณะที่มองไปหาเซรอนและพยักหน้า

เหล่านักเรียนโกรธจัด ขณะที่หัวแดงแทบพองโตด้วยความโกรธ ขณะที่เยาวชนสูง 1.8 เมตรเดินออกจากกลุ่ม

“ฉันก่อนเลย โกลดี้”

เด็กหนุ่มพูดและเห็นได้ชัดว่าเขาหมายถึงเจสันด้วยคำว่า ‘โกลดี้’ ทำให้เจสันเลิกคิ้ว

เขาไม่เคยถูกใครเรียกว่าโกลดี้มาก่อน แต่จากน้ำเสียงของชายหนุ่ม มันไม่ใช่คำชมอย่างแน่นอน

การสแกนขนาดแกนมานาของคู่ต่อสู้ด้วยดวงตามานาของเขานอกเหนือจากมานา บางอย่างก็กระโดดเข้ามาในมุมมองของเขา ทำให้เขายิ้มออกมาอย่างแผ่วเบา

“ยิ้มอะไร? วันแรกที่เสียที่นั่งไปคิดว่าตลกไหม ฮ่าฮ่าฮ่า”

ชายหนุ่มร่างสูงพูด แล้วเจสันทำได้เพียงส่ายหน้าปฏิเสธ

เจสันอ่านนิทานกับแม่มากเกินไป จนทำให้เขารู้สึกประหม่า ทุกครั้งที่เขาได้ยินใครคุยโอ้อวดถึงความแข็งแกร่งของพวกเขา

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเด็กหนุ่มตัวสูงเป็นผู้ชำนาญระดับที่ 8? มันสำคัญสำหรับเจสันหรือเปล่า? ไม่!

“ถ้าพูดอย่างนั้น”

เจสันพูดโดยไม่สนใจการยั่วยุของเขาขณะที่เขาเข้าไปในเวทีต่อสู้ รอให้เด็กหนุ่มตัวสูงเข้ามา

“พร้อม?”

เจสันถามอย่างไม่อดทนก่อนที่เขาจะเปิดใช้งานการนับถอยหลังของ AI เมื่อเด็กหนุ่มพยักหน้า

เมื่อเรียกขวานศึกอันยิ่งใหญ่ ชายหนุ่มร่างสูงก็พร้อมที่จะพุ่งเข้าใส่เขา เพียงแต่รอให้นับถอยหลังเมื่อเจสันดึงมีดสองเล่มของเขาออกจากฝัก

เมื่อเปรียบเทียบกับเมื่อก่อน เจสันเริ่มสังเกตว่าเขาต้องการอุปกรณ์ใหม่เพื่อต่อสู้กับสัตว์ร้ายที่แข็งแกร่งกว่า เนื่องจากมีดสั้นของเขาในปัจจุบันไม่สามารถเจาะทะลุหนังสัตว์อสูรอันดับที่พัฒนาแล้ว ซึ่งแย่เป็นพิเศษ เนื่องจากเขาอยู่ที่ระดับ 7 จากขนาดแกนมานาของเขาแล้ว และร่างกาย ในขณะที่ระดับแกนมานาของเขาอยู่ที่ระดับ 3 ผู้ชำนาญ

เมื่อเห็นขวานรบอันยิ่งใหญ่ในมือของคู่ต่อสู้ เจสันยิ้มในขณะที่เขารู้ด้วยว่าคู่ต่อสู้ของเขาไม่มีมานาในการใช้พลังบ่งบอกว่าเขามีวิญญาณทางกายภาพ ที่เสริมความแข็งแกร่งให้กับร่างกายของเขาเพียงอย่างเดียว

ดังนั้น เจสันคำนวณว่าคู่ต่อสู้ของเขาต้องมีร่างกายที่มีระดับอยู่ในผู้เชี่ยวชาญระดับต่ำ ซึ่งอาจทำให้เขามีปัญหาใหญ่ถ้าเขาเป็นเหมือนเมื่อเดือนที่แล้ว

เจสันต่อสู้กับเกร็กบ่อยครั้งในช่วงเดือนที่ผ่านมา และแม้ว่าร่างกายของเกร็กจะอยู่ในระดับผู้ชำนาญลำดับที่ 9 ต้องขอบคุณการขยายทางกายภาพที่สูงจากจิตวิญญาณของเขา เจสันจึงค้นพบจุดอ่อนที่สำคัญที่วิญญาณทางกายภาพมีมาแต่กำเนิด

ตราบใดที่ร่างกายของพวกเขาสูงกว่าร่างกายของฝ่ายตรงข้ามมาก มันง่ายมากที่จะเอาชนะ แต่เมื่อมีใครสามารถต่อสู้กลับด้วยร่างกายของพวกเขาหรือลากการต่อสู้ต่อไปโดยใช้ความสัมพันธ์ของธาตุ มันจะกลายเป็นเรื่องยากมาก สำหรับคนที่มีโลกวิญญาณทางกายภาพที่จะเอาชนะคู่ต่อสู้ของเขา

การมีสัมพันธภาพเป็นข้อได้เปรียบอย่างมากและเป็นร่างกายที่สูงส่ง ตราบใดที่สามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้

ตัวอย่างเช่น ร่างกายของเกร็กอ่อนแอกว่าพลังธาตุของเจสัน และเป็นไปได้ที่เขาจะเอาชนะได้ด้วยการใช้พลังนั่น

นอกจากนี้ พลังที่เกร็กได้รับจากทอรัสส่วนใหญ่มุ่งสู่ความแข็งแกร่งและความอดทนแทนที่จะเป็นความว่องไว และการขยายทางกายภาพแบบเดียวกันนี้ดูเหมือนจะอยู่ต่อหน้าเจสันในตอนนี้

เด็กที่อยู่ข้างหน้าเขาตัวเทอะทะและไม่แข็งแรงเลยแม้แต่น้อย เจสันคงสงสัยว่าเขามีความเร็วมากขนาดไหน

และแม้ว่าเด็กหนุ่มตัวสูงจะเร็วกว่าเขา เขาก็ยังคงมีพลังของธาตุซึ่งเพิ่มความมั่นใจให้เจสันขึ้นอย่างมาก

ยิ้มให้กับคู่ต่อสู้ของเขา ชายหนุ่มร่างสูงแทบจะอดกลั้นตัวเองไม่ได้ ในขณะที่ AI เริ่มต้นการเริ่มต้นการต่อสู้ ในขณะที่เขาผลักตัวเองลงจากพื้นด้วยกำลังทั้งหมดมีที่อยู่

ความแตกต่างระหว่างพวกเขาทั้งสองไม่สามารถถือว่าไกลกันนักได้ และด้วยการกระโดดเพียงครั้งเดียวจากพื้นดิน เด็กคนนั่นสามารถพุ่งตัวไปไกลได้หลายเมตร

แม้ว่าเจสันจะทำนายว่าเด็กร่างสูงใหญ่โต แต่ความเร็วของเขาก็ทำให้เจสันประหลาดใจ..

อย่างไรก็ตาม เจสันยังคงสงบนิ่งอย่างยิ่ง และหากใครสแกนดูเขาอย่างระมัดระวัง ก็จะสามารถเห็นเปลวไฟสีดำเล็กๆ ภายในตาขวาของเขาที่แผ่ความร้อนอันชั่วร้าย ปกคลุมไปด้วยสีทองที่เด่นชัด ขณะที่ตาซ้ายของเขาปล่อยความเย็นที่น่าสะพรึงกลัว

เจสันยิ้มให้กับเยาวชนที่กำลังชาร์จด้วยขวานต่อสู้ในมือของเขา ดวงตาของเจสันกลับกลายเป็นเย็นชาเมื่อเขาปล่อยมานาของเขา

การตื่นแต่เช้าเพราะถูกต่อยและอาการหายใจไม่ออกภายในขนนกที่นุ่มฟูนั้นถือได้ว่าเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของเจสันแล้วในขณะที่เขาลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ

เมื่อมองดูร่างยาว 30 เซนติเมตรของสกอร์พิโอ ขณะที่อาร์เทมิสยืนอยู่ข้างเขา เจสันก็ยิ้มอย่างสดใส

​

ไม่เพียงแต่ขนาดที่เพิ่มขึ้นของสกอร์พิโอเท่านั้น แต่รอยต่อสีน้ำเงินของเปลือกภายนอกนั้นลึกขึ้น ในขณะที่มันก้าวเข้าสู่ระดับปลุกพลังที่มันโหยหามานานหลายสิบวัน

อาร์เทมิสที่อยู่ด้านหน้าของเจสันก็มีขนาดเพิ่มขึ้นเล็กน้อยและตอนนี้มีความยาว 1.1 เมตรในขณะที่ปีกยาวถึง 3.3 เมตร

แต่ที่น่าตกใจยิ่งกว่านั้นคือมันได้ก้าวเข้าสู่ระดับวิวัฒนาการในช่วงต้นเมื่อไม่กี่วันก่อน ซึ่งทำให้ เฟลอร์, ทิลล์, เซรอน และแม้แต่เจสันเองก็ตกตะลึง

เป็นเวลากว่าหนึ่งเดือนแล้วที่อาร์เทมิสเสร็จสิ้นวิวัฒนาการของเธอ และโชคดีพอที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นในช่วงเวลานั้น

สิ่งเดียวที่เจสันทำคือทำตามตารางเวลาที่เข้มงวดของเขาในขณะที่ยอมรับความท้าทาย สองสามคนจากเพื่อนร่วมโรงเรียนจอมปลอมของเขาในบทเรียนคลาสการต่อสู้พิเศษ

มันเหมือนกับการฝึกฝนของเจสันมากกว่า แต่ถึงแม้จะเป็นประโยชน์ เขาก็ไม่สามารถบ่นเกี่ยวกับการได้รับความท้าทายเล็กๆ น้อยๆ ได้

อย่างไรก็ตาม ข่าวลือเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของเขาก็แพร่กระจายไปทั่ว และทุกคนในโรงเรียนต่างก็รู้ดีถึงความสามารถของเขา ทำให้พวกเขาเพิกเฉยต่อความคิดที่จะท้าทายเขา เหมือนกับที่เจสันวางแผนไว้

เขาป้องกันความยุ่งยากมากมายและสามารถแยกแยะทุกอย่างได้อย่างเงียบ ๆ

ตั้งแต่การฝึกฝนทักษะ ไปจนถึงการเพิ่มความชำนาญในด้านความสัมพันธ์นอกเหนือจากการฝึกฝน เฮลวี่เฮลล์ ทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่นซึ่งทำให้เขาพอใจ

เจสันมีความสุขตลอด 30 วันที่ผ่านมาในขณะที่เขาอ่านหนังสือเกี่ยวกับการตีเหล็ก การเล่นแร่แปรธาตุ รูนมาสเตอร์ และอื่นๆ ได้อย่างเงียบๆ ซึ่งเป็นเป้าหมายที่เขาต้องการ

แต่นั่นไม่ใช่ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น

เจสันไม่เคยลืมฝึกเทคนิคเฮลวี่เฮลล์แม้แต่ครั้งเดียวในช่วง 30 วันที่ผ่านมา ทำให้พลังวิญญาณของเขาเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด

แต่นี่ก็ต้องขอบคุณสกอร์พิโอที่บุกเข้าสู่ระดับปลุกพลัง 10 วันหลังจากอาร์เทมิสเสร็จสิ้นการวิวัฒนาการ

สกอร์พิโอถึงขีดจำกัดในอีกไม่กี่วันต่อมาด้วยยูนิตพลังงานวิญญาณ 15 หน่วย ทำให้เจสันมีแรงบันดาลใจมากขึ้นที่จะพบกับดาเลียอีกครั้ง

เขาต้องการเพิ่มขีด จำกัด ของสกอร์พิโอเพื่อที่จะพัฒนาหรือพัฒนาโดยไม่มีวิวัฒนาการหากเป็นไปได้

เหตุผลที่สำคัญที่สุดสำหรับเจสันในการเพิ่มพลังวิญญาณของเขาสัก สองสาม ครั้งก็คือ อาร์เทมิสซึ่งให้พลังงานวิญญาณเพิ่มขึ้นอย่างมากแก่เขา ต้องขอบคุณการขยายที่เขาได้รับจากโลกแห่งวิญญาณของเขา

ในวันที่ 20 หลังจากที่อาร์เทมิสเสร็จสิ้นการวิวัฒนาการ มันก็บุกเข้าสู่ระดับวิวัฒนาการระดับต่ำทันทีหลังจากย่อยแกนมานาของสัตว์เดรัจฉานหลายสิบตัวที่เจสันจัดหาให้

ด้วยเหตุนี้ พลังวิญญาณของอาร์เทมิสจึงเพิ่มขึ้นเป็น 130 หน่วย ซึ่งเพิ่มพลังวิญญาณของเจสันอีกครั้ง

มันเป็นเพียงวันที่ 25 เท่านั้นที่โลกวิญญาณของเจสันเริ่มสั่นคลอน ชั่วขณะหนึ่งเพราะมันมีขนาดเพิ่มขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะสังเกตเห็นว่าสายสัมพันธ์ของเขากับอาร์เทมิสและสกอร์พิโอนั่นแข็งแกร่งขึ้น

ในการพยายามหาสาเหตุของมัน คำตอบที่ง่ายที่สุดอาจเป็นได้ว่าพลังวิญญาณของเจสันมีถึง 100 หน่วย ซึ่งเป็นระดับพลังงานวิญญาณเพียงเล็กน้อย

เจสันไม่เคยคิดมาก่อนว่าเขาจะไปถึง 100 หน่วยพลังงานวิญญาณเร็ว ๆ นี้และส่วนใหญ่ต้องขอบคุณอาร์เทมิสที่เขาทำสำเร็จ

อย่างไรก็ตาม เขายังดีใจมากกว่าที่มาถึงเกณฑ์นี้และผ่านไปหลายวัน

28 วันหลังจากที่เขาบุกเข้าสู่ระดับผู้ชำนาญที่ 2 เจสันบุกเข้าสู่ระดับผู้ชำนาญที่ 3 อย่างเงียบๆ โดยไม่จำเป็นต้องดูดซับมานาด้วยตัวเอง

ต้องขอบคุณการรวบรวมและดูดซับมานาแบบพาสซีฟเท่านั้นที่ทำให้เขาสามารถบรรลุสิ่งนั้นได้ เนื่องจากเจสันไม่ได้ใช้เวลาแม้แต่วินาทีเดียวในการดูดซับมานาจากหินมานา

เขามีหลายสิ่งที่ต้องทำในคราวเดียวและอันดับแกนมานาของเขาเป็นสิ่งเดียวที่เขาสามารถเพิ่มได้โดยไม่ใส่ใจ

เจสันก็เพิกเฉยและเมื่อเขาบุกเข้าไปเท่านั้น เขาสังเกตเห็นว่าผ่านไป 28 วัน

การเข้าสู่ระดับผู้ชำนราญที่ 3 โดยไม่เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียวในการรวบรวมและปรับแต่งมานาหลังจาก 28 วันนั้นเร็วมาก แม้ว่ามันจะค่อนข้างช้าสำหรับเขา ถ้าเขาดูดซับมันด้วยเวลามากขึ้น

อย่างไรก็ตาม เจสันสามารถทำอะไรได้มากมายในระหว่างนี้ ความสามารถในการต่อสู้ของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก ในขณะที่พลังวิญญาณของเขาสูงถึง 116.2 หน่วย

เมื่อเทียบกับเมื่อก่อน ปริมาณนี้มากมายมหาศาล แต่ก็ยังไม่เพียงพอสำหรับอาร์เทมิส เนื่องจากพลังงานวิญญาณที่เธอต้องการเพิ่มขึ้นเป็น 130 หน่วย ในขณะที่สกอร์พิโอครอบครองหน่วยพลังงานวิญญาณ 15 หน่วย

และด้วยการที่ไม่ต้องหล่อเลี้ยงออริจินเฟลม ด้วยเนื่องจากมันต้องการเพียงแค่ 0.01 หน่วยพลังงานวิญญาณ

โดยรวมแล้วเจสันต้องการหน่วยพลังงานวิญญาณ 145.01 หน่วยเพื่อให้อาร์เทมิสเข้าไปข้างในได้ และยังคงต้องใช้เวลาอีกสักระยะกว่าที่เขาจะไปถึงเกณฑ์นี้

แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็เข้าใกล้เป้าหมายที่ต้องการมากขึ้นแล้ว

ในขณะที่นักเรียนส่วนใหญ่ที่มีความถนัดสูง ต่อมานาในการเพิ่มระดับแกนกลางมานาอย่างน้อยหนึ่งอันดับ แต่อัจฉริยะบางคนก็เพิ่มอันดับของพวกเขาขึ้นสองอันดับภายในหนึ่งเดือนเนื่องจากความปรารถนาที่จะแข็งแกร่งขึ้น เช่น เซรอนและแม้กระทั่งเกร็ก ซึ่งน่าประหลาดใจ

บุคคลสองคนนี้ตกใจมากเกี่ยวกับความสำเร็จของเจสัน พวกเขาทำได้เพียงฝึกให้หนักขึ้นและพยายามมากขึ้นเท่านั้น เพื่อไม่ให้เจสันก้าวนำไปไกลเกินโดยไม่ได้ตระหนักถึงจิตวิญญาณแห่งการแข่งขันที่มีต่อเขา

เจสันค่อนข้างพอใจที่เกร็กไปถึงผู้ชำนาญ 6 ซึ่งเป็นความสำเร็จที่เหลือเชื่อ เมื่อพิจารณาว่าเขาได้ก้าวเข้าสู่ระดับผู้ชำนาญที่ 4 เมื่อไม่นาน หลังจากที่เจสันไปถึงระดับผู้ชำนาญ 2 ในครั้งนั้น

ดังนั้นเขาแทบจะใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งเดือนในการทำลายสองระดับ ซึ่งเป็นไปได้เพียงเพราะเขาดูดซับมานาของธรรมชาตินอกเหนือจากหินมานาคุณภาพสูงทั้งกลางวันและกลางคืนโดยไม่หยุดเป็นเวลานาน

เจสันมอบหินมานาคุณภาพสูงให้เกร็กสักสองสามก้อน ในขณะที่เขามีมากเกินพอสำหรับพวกมันในขณะนี้ ต้องขอบคุณ เฉิน และ ชารอน ที่มาเยี่ยมเจสันที่คฤหาสน์เฟลอร์

สิ่งนี้ทำให้เฟลอร์ตกใจและยิ่งกว่านั้นอีกหลังจากที่พวกเขาพบว่าเขาบุกเข้าไปในอันดับที่ 6 ช่างตีเหล็กซึ่งเรียกอีกอย่างว่าปรมาจารย์ช่างตีเหล็กในฐานะมนุษย์คนแรกในแอสทริกซ์

เมื่อ เฉิน มาที่บ้านของเจสันเพื่อมอบวัสดุที่จำเป็นทั้งหมดให้เขา เนื่องจากการได้แลกเปลี่ยนกับทั่งไททาเนียมคลาวด์ซึ่งเป็นไอเท็มระดับ 3 มายา ก่อนหน้านี้

เขาตกใจมากที่เห็นว่าเจสันอาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็กๆ ที่มีตระกูลขุนนางรอง ไม่มีแม้แต่กลิ่นของโรงตีเหล็กแม้แต่น้อย เขาบอกเฉินว่าเจสันต้องการแร่และสิ่งของอื่นๆ ที่เขาต้องการสำหรับอย่างอื่น

แต่เฉินไม่สงสัยในพฤติกรรมของเจสัน เขาจึงกลับบ้านหลังจากคุยกับเจสันสั้นๆ โดยไม่เสียเวลามากเกินไป

เด็กหนุ่มผมดำที่มีดวงตาสีทองยังคงเป็นปริศนาทั้งหมดสำหรับเขา และเขาค่อนข้างจะระมัดระวังแทนที่จะทำอะไรโง่ๆ

หลังจากที่เจสันได้รับทุกอย่างที่เขาขอจากเฉิน เขาต้องการมอบของขวัญให้กับกลุ่มเฟลอร์ที่เป็นหินมานาเกรด 3 ทั้งหมด เพราะเขายังเป็นหนี้พวกเฟลอร์อยู่ แต่กาเบรียลลาและมาร์กปฏิเสธอย่างตกใจ โดยบอกว่าทั้งสามคนนั่นต้องการมากกว่าพวกเขา ทั้ง 2 เนื่องจากพวกเขาสงสัยว่าพวกเขาจะสามารถเพิ่มระดับแกนมานาของพวกเขาได้มาก

และแม้ว่าพวกเขาจะทำได้ แต่วันที่มีปีที่ดีที่สุดของพวกเขาที่มีศักยภาพสูงสุดก็หมดลงแล้ว และเป็นการดีกว่าสำหรับคนรุ่นใหม่ที่จะใช้ทรัพยากรจำนวนจำกัดสำหรับตนเอง

เมื่อเกร็กและมาเลียยอมรับของขวัญของเจสันอย่างไม่เต็มใจ

มาเลียถึงระดับปรมาจารย์ที่ 2 ในขณะที่เกร็กถึงระดับผู้ชำนาญที่ 6 และเป็นเพราะพรสวรรค์ของเขา มันจึงเป็นไปได้ แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือความปรารถนาของพวกเขาที่จะแข็งแกร่งขึ้น เพราะพวกเขาสังเกตเห็นว่าเจสันดูเหมือนจะได้พบกับใครบางคนที่มีพลังอำนาจที่สามารถทำได้ เลี้ยงดูเขา

มิฉะนั้น ทำไมเจสันถึงมีหินมานาระดับ 3 เหลือใช้มากมายนัก?

สิ่งนี้ทำให้พวกเขาตกใจและพวกเขาทำได้เพียงดูดซับมานาเข้าและออกอย่างน่าผิดหวังพยายามอย่างเต็มที่

ร่างกายของเกร็กนั้นแข็งแกร่งกว่าของเจสัน เนื่องจากการเพิ่มพลังทางวิญญาณของเขานอกเหนือจากทอรัสที่พัฒนาในช่วงกลางของเขา

แม้ว่าร่างกายของเกร็กจะแข็งแกร่งกว่าของเจสัน แต่เจสันก็เร็วกว่าและสามารถใช้ความสัมพันธ์สามอย่างได้ ต้องขอบคุณสกอร์พิโอที่สร้างธาตุพิษ ซึ่งได้ถูกปลุกในตัวของเจสัน ซึ่งค่อนข้างไม่มีประโยชน์สำหรับตอนนี้

อย่างไรก็ตามการมีความสัมพันธ์ที่ดีนั้นดีกว่าไม่มีเลย และเจสันก็ดีใจที่สกอร์พิโอนั่นฝึกอย่างหนักเพื่อให้เจสันได้มีโอกาสต่อสู้กับคู่ต่อสู้ได้มากขึ้น

น่าเสียดายที่ธาตุพิษที่ถูกปลุกขึ้นนั้นค่อนข้างไร้ประโยชน์สำหรับเขาในขณะนี้ เนื่องจากธาตุอีกสองอย่างของเขาอยู่ในระดับวิวัฒนาการ ซึ่งสามารถสร้างความเสียหายได้รุนแรงกว่าธาตุพิษ

เมื่อเจสันก้าวขึ้นสู่ระดับผู้ชำนาญที่ 3 นอกเหนือจากการพัฒนาของอาร์ทิมิสและสกอร์พิโอ ร่างกายของเจสันและขนาดแกนมานาถึงระดับผู้ชำนาญที่ 7 ทำให้เขากลายเป็นสัตว์ร้ายในหมู่ผ้ชำนาญที่ 3 ภายในโรงเรียนในเครือที่

มันยังเป็นเวลาเช้าอยู่ แต่วันนี้สำคัญมากเมื่อผ่านไปหนึ่งเดือนนับตั้งแต่มีการสร้างคลาสการต่อสู้พิเศษขึ้น ทำให้โรงเรียนในเครือทั้งหมดและแม้แต่โรงเรียนหลักสามารถท้าทายทุกคนในคลาสการต่อสู้พิเศษได้

เจสันรู้ดีว่าโรงเรียนในเครือที่ 6 มักจะถูกมองว่าเป็นปรสิตจากขุนนางบางคน เพราะเขาเตรียมตัวเองให้พร้อมที่จะไปโรงเรียนเร็วกว่าปกติ

แม้ว่าเจสันคาดว่าความชำนาญของเขาเกี่ยวกับพลังธาตุน้ำแข็งนั้นจะอ่อนแอ และสิ่งที่เกิดขึ้นก็ไม่ได้มีประโยชน์มากนัก

เขาตั้งใจจะสร้างกำแพงน้ำแข็ง แต่สิ่งที่เขาทำได้คือสร้างการระเบิดของอนุภาคน้ำแข็งที่ก่อตัวเป็นเมฆน้ำแข็งรอบๆ ตัวทั้งสองคน

​​

สิ่งเดียวที่มีประโยชน์คือป้องกันไม่ให้ใครเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ก็ไม่ได้ปกป้องเขาจากดาบของเซรอน และเขาไม่สามารถทำอะไรกับมันได้

การคาดหวังว่าจะสร้างกำแพงดิบๆ อย่างน้อยก็เป็นสิ่งที่เขาคิดเอาไว้ และตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมการควบคุมและใช้ความสัมพันธ์ที่หามาได้ตามปกติจึงเป็นเรื่องยาก

ออริจินเฟลมของเขาเป็นข้อยกเว้น และเจสันอาศัยเพียงประสบการณ์ในการจัดการเปลวไฟของเขาเท่านั้น

เจสันยืนขึ้นช้าๆ เขารู้สึกได้ถึงสายตานับร้อยคู่ที่จ้องมองมาที่เขา และเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและความสนุกสนาน

เจสันที่พวกเขายกย่อง ชื่นชม และกลัวแม้กระทั่งการต่อสู้ของเขาเมื่อวันก่อน พ่ายแพ้ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว ไม่สามารถทำอะไรได้เลย

บางคนถึงกับเริ่มสงสัยว่าการชกต่อยกับไมโลและเบลล่าอาจเป็นเรื่องปลอม ถ้าเจสันฆ่าอย่างน่าขนลุกและน่าขนลุกนั้นไม่เป็นความจริง

สถานการณ์ทั้งหมดเปลี่ยนไปอย่างกระอักกระอ่วนและเยาวชนบางคนเริ่มหัวเราะ มีความสุขที่ได้เห็นเจสันพ่ายแพ้ ในขณะที่คนอื่นๆ ตัดสินใจที่จะสนใจเรื่องของตัวเองและฝึกฝนตัวเองเพื่อเอาชีวิตรอดในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าจนกว่าการแข่งขันบิ๊กทรีจะเริ่มต้นขึ้น

เมื่อเจสันยืนนิ่งอยู่บนพื้น เซรอนก็จ้องมองเขาด้วยความสงสัย โดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“ขอโทษนะเซรอน.. ฉันต้องการทดสอบพลังน้ำแข็งที่ได้รับใหม่ของฉัน และดูเหมือนว่าฉันจะใจร้อนเกินไป ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะเป็นเรื่องยากที่จะจัดการกับความสัมพันธ์นี้”

เจสันอธิบายและเซรอนทำได้เพียงพยักหน้า เพราะตอนนี้เขายังไม่มีพลังธาตุ แต่อาจารย์ของเขาบอกเขาว่าเป็นเรื่องยากมากที่จะเรียนรู้ที่จะใพลังของธาตุนี้และต้องใช้เวลาและความอดทนในการทำความเข้าใจแม้แต่พื้นฐาน

การใช้พลังธาตุในแบบที่เราต้องการนั้นยากยิ่งขึ้นไปอีก และจะต้องใช้เวลานานกว่านี้ในการเรียนรู้วิธีจัดการกับมัน

การเรียนรู้พลังธาตุที่สอง สาม หรือมากกว่านั้นจะง่ายขึ้นมากเพราะเราจะเข้าใจคร่าวๆ ว่าควรใส่ใจกับสิ่งใด

เจสันสงสัยว่าจะต้องใช้เวลานานเท่าใดในการเรียนรู้วิธีจัดการกับธาตุน้ำแข็ง และเขายิ่งอยากรู้มากขึ้นไปอีกว่าความสัมพันธ์อื่นๆ จะทำงานอย่างไร

จากความรู้ของเขาเกี่ยวกับโลกวิญญาณ ดูเหมือนว่าเขาจะทำสัญญากับสัตว์ร้ายอะไรก็ได้ที่เขาต้องการโดยไม่มีข้อยกเว้น

นี่ถือได้ว่าดีแต่ปัญหาคือเจสันไม่มีเวลาพอที่จะเรียนรู้ทุกธาตุ

หลังจากหมุนเวียนมานาภายในช่องมานาของเขา เจสันก็ค่อยๆ กระตุ้นธาตุน้ำแข็งของเขาด้วยความปรารถนาที่จะสร้างแท่งน้ำแข็ง ดูเหมือนว่าจะใช้ได้ผลจนกว่าความสนใจของเขาจะลดลงและแท่งน้ำแข็งที่สร้างขึ้นอย่างเปราะบางก็ตกลงสู่พื้นจนแตกเป็นพันชิ้น

`นี่มันยากจริงๆ’

เจสันคิดในขณะที่เขาไม่สนใจเซรอนที่ยืนอยู่ข้างเขาในสนามประลอง

เมื่อลองรูปร่างที่แตกต่างกันหลายๆ แบบด้วยความชื่นชอบน้ำแข็งของเขา เจสันดูเหมือนจะเข้าใจได้อย่างรวดเร็ว และอาร์เทมิสผู้ซึ่งตกใจที่เจ้านายของมันได้พ่ายแพ้ มันได้ทรุดตัวลง

มันถ่ายทอดความคิดหลายอย่างให้เขา โดยให้คำแนะนำแก่เจสันเกี่ยวกับวิธีจัดการกับธาตุเป็นน้ำแข็ง และด้วยคำแนะนำ เขาก็สามารถสร้างแท่งน้ำแข็งที่เสถียรได้สำเร็จในเวลาเพียง 30 นาทีต่อมา

พอใจกับความสำเร็จนี้ เขาโยนมันขึ้นไปบนเพดานและสังเกตว่าความเร็วของมันดูเหมือนจะช้าในขณะที่พลังที่อยู่เบื้องหลังการโจมตีของเขานั้นดีพอ

แต่มันแตกง่ายเกินไป และไม่ยอมแม้แต่เจาะเข้าไปในผิวหนังหนา ๆ ซึ่งทำให้เจสันต้องกังวล

ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายที่แท่งน้ำแข็งของเขาแตกออกเนื่องจากสามารถสร้างความเสียหายเพิ่มเติมได้ แต่ควรจะแตกออกหลังจากแทรกซึมเข้าไปในร่างกายของคู่ต่อสู้เท่านั้น ซึ่งสร้างความเสียหายร้ายแรงขึ้นมาก

เจสันคิดลึกๆ และลืมเวลาไปโดยสิ้นเชิง ดังนั้นเซรอนจึงตัดสินใจทิ้งเขาไว้ตามลำพังในสนามประลอง ในขณะที่ ทิลล์อุ้มเขาขึ้นมาเพื่อพาเขาออกไปนอกสนามประลองด้วยมานาที่โอบล้อมเขาไว้

การเบี่ยงเบนความสนใจของเจสันในตอนนี้จะเลวร้ายอย่างยิ่ง เนื่องจากดูเหมือนว่าเขาจะเข้าสู่สภาวะที่มีสมาธิเต็มที่ ซึ่งความเข้าใจของคนๆ หนึ่งเพิ่มขึ้นในระดับหนึ่ง

อาร์เทมิสทำให้เขาเต็มไปด้วยภาพ ความรู้สึก และความคิด และคำพูดของมันทำให้เจสันประหลาดใจ เพราะมันไม่เคยใช้ความสัมพันธ์แบบน้ำแข็งของมันต่อหน้าเขา

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าอาร์เทมิสจะเชี่ยวชาญในการใช้ความสัมพันธ์แบบน้ำแข็ง และเจสันก็เข้าใจพื้นฐานได้เร็วกว่าที่เขาคาดไว้มาก

ในขณะที่กลุ่มคลาสการต่อสู้พิเศษอื่น ๆ มองเขาด้วยความเย้ยหยันและสนุกสนาน เซรอน และ ไมโล ต่อสู้กันเองอย่างกระตือรือร้น

ไมโลเอาชนะเซรอน ด้วยการได้เปรียบเล็กน้อยเนื่องจากระดับแกนมานาที่สูงกว่าของเขา แต่การฉีดมานาของ เซรอนทำให้การต่อสู้นั้นสมดุล ทำให้มันจบลงด้วยด้วยดี

ชั่วโมงผ่านไปและคลาสการต่อสู้พิเศษก็ใกล้จะสิ้นสุดแล้ว เมื่ออาร์เทมิสบินกลับไปที่ม้านั่งหลังจากที่มันได้อธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับพลังธาตุน้ำแข็ง โดยที่เจสันตื่นขึ้นจากความเข้าใจอันลึกซึ้งของเขา

เขาคิดว่าการใช้ความสามารถน้ำแข็งของเขาตลอดเวลาจะช่วยพัฒนาความสามารถของเขาให้ใกล้เคียงกับพื้นที่ย่อยด้วยการเติมมานาแบบพาสซีฟซึ่งเป็นประโยชน์อย่างมากในการให้มานาเพียงพอสำหรับปรับสมดุลการบริโภคของเขา

เมื่อเข้าใจพื้นฐานของความใกล้ชิดน้ำแข็งของเขาด้วยคำแนะนำของอาร์เทมิส เจสันก็พร้อมที่จะต่อสู้อีกครั้งและพร้อมที่จะต่อสู้กลับด้วยสุดกำลังของเขา

ขณะที่เขาเดินไปหาเซรอน ดวงตาสีทองของเขาดูเหมือนจะมีร่องรอยสีขาว เนื่องจากพลังจากธาตุน้ำแข็งของเขาถูกใช้อย่างต่อเนื่องโดยไม่สูญเสียมานาใดๆ

การรู้สึกถึงธาตุน้ำแข็งเป็นสิ่งสำคัญในการเรียนรู้วิธีควบคุมความสัมพันธ์ที่ได้รับใหม่

มันเหมือนกับว่าเจสันได้รับกล้ามเนื้ออีกชุดหนึ่งและการเรียนรู้วิธีเคลื่อนไหวและใช้งานมันเป็นสิ่งสำคัญ

สภาพแวดล้อมรอบๆ ของเขาเย็นกว่าเล็กน้อยเมื่อเทียบกับส่วนอื่นๆ ของเวที และดวงตาของเขาแผ่ซ่านไปด้วยความเย็น ทำให้เกิดขนลุกบนตัวนักเรียนที่มองตรงเข้าไปในดวงตาของเขา

เซรอนและไมโลเมื่อจบการต่อสู้ พวกเขาก็สังเกตเห็นเจสันเดินเข้ามาหาพวกเขา

เมื่อเห็นว่าเจสันเดินตรงเข้ามาหาพวกเขาอย่างมั่นใจ เซรอนก็รู้ทันทีว่าเขาเข้าใจบางสิ่งที่สำคัญ ในขณะที่ไมโลไม่แน่ใจว่าควรประพฤติตัวอย่างไรต่อหน้าเจสัน

ความรู้สึกพิเศษของเขายังคงบอกให้เขาติดตามเจสัน แต่การแสดงของเจสันในการต่อสู้วันนี้น่าอายอย่างยิ่ง และไมโลก็ไม่แน่ใจว่าเขาควรจะภูมิใจกับความรู้สึกหรือไม่

แต่เมื่อเห็นความมั่นใจของเจสัน ไมโลก็มั่นใจว่าความรู้สึกของเขาต้องเป็นความจริง

เจสันมีแนวโน้มที่จะต่อสู้กับทั้งเซรอนและไมโลเมื่อเขาเข้าใกล้พวกเขา แต่ถ้าเขาทำอย่างนั้น เขาจะแพ้เท่านั้น และเป็นการดีกว่าที่จะหลีกเลี่ยงในตอนนี้ แม้ว่าความกดดันจะช่วยให้ความสามารถในการต่อสู้ของเขาทะยานสูงขึ้น

ในตอนแรก เขาต้องการต่อสู้กับเซรอนแต่เมื่อเขาเห็นธาตุและความเร็วลมของไมโล เขาจึงเปลี่ยนเป้าหมายเป็นไมโล

“สู้ ๆ นะไมโล!”

เจสันพูดก่อนจะพยักหน้าให้เซรอนซึ่งก้าวถอยหลัง

ไม่ใช่ว่าเจสันไม่ต้องการต่อสู้กับเซรอน แต่เขาเข้าใจดีว่าไมโลเป็นคู่หูฝึกหัดที่ดีกว่าในตอนนี้ ในขณะที่เซรอน ไม่สามารถกดดันคู่ต่อสู้ของเขาได้มากพอที่จะดึงศักยภาพของพวกเขาออกมา

ในความเห็นของเซรอน เจสันเป็นคู่ซ้อมที่ดีที่สุดสำหรับเขา เนื่องจากความแข็งแกร่งของเขาประเมินค่าไม่ได้

เมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อน เขาต้องจำกัดแกนมานาและร่างกายของเขาให้ขยายขึ้น แต่ตอนนี้เขาสามารถต่อสู้กับเจสันด้วยกำลังและเทคนิคพิเศษทั้งหมดที่เขาควบคุมไม่ได้

นี่ถือได้ว่าเป็นความสำเร็จระดับเทพ และเซรอนยังอิจฉาความสามารถในการต่อสู้ที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วของ เจสันทำให้เขาต้องฝึกให้หนักขึ้น

ด้วยเหตุนี้ การดูดซับมานาและความเร็วในการกลั่นของเขาจึงเพิ่มขึ้นอย่างมาก

ยืนห่างจากไมโลประมาณ 30 เมตร เจสันจ้องไปที่คู่ต่อสู้ด้วยแกนมานาระดับผู้ชำนาญ 7

ในขณะเดียวกัน ขนาดร่างกายและมานาของไมโลก็อยู่ที่ระดับผู้ชำนาญ 9 ซึ่งบ่งชี้ว่าเขาได้ทำสัญญากับสัตว์ร้ายที่วิวัฒนาการมาซึ่งทำให้เขามีพลังธาตุลมแรงระดับวิวัฒนาการ

มันทำให้เขาประหลาดใจที่ไมโลและแม้แต่เบลล่าอยู่แค่โรงเรียนในเครือที่ 6 และไม่ใช่โรงเรียนในเครือที่มีตำแหน่งสูงกว่า แต่เป็นไปได้มากว่าเป็นเพราะภูมิหลังของพวกเขาหรือสิ่งที่คล้ายกัน

โรงเรียนในเครือ 6 แห่งได้รับการจัดอันดับจากอ่อนแอที่สุดไปหาแข็งแกร่งที่สุดและเป็นเพียงเรื่องบังเอิญที่โรงเรียนในเครือที่ 6 ถูกพิจารณาว่าอ่อนแอที่สุดซึ่งส่วนใหญ่เป็นกรณีเพราะมีนักเรียนในครัวเรือนเฉลี่ยที่มีศักยภาพสูงมากกว่า

อย่างไรก็ตาม ยังมีพรสวรรค์ที่มหัศจรรย์โผล่ออกมาจากส่วนที่ถูกเหยียบย่ำของสังคม ไต่ขึ้นบันไดสังคมด้วยทักษะมานาและการจัดอันดับจิตวิญญาณของพวกเขา

เป็นเรื่องที่หาได้ยาก แต่เกิดขึ้นบ่อยมากพอที่จะถือว่าชั้นหนึ่งของโรงเรียนในเครือที่ 6 เทียบได้กับชั้นเรียนที่อ่อนแอกว่าของโรงเรียนแนวหน้าหลัก

ดังนั้น การเอาชนะห้อง 1 เหมือนกับว่าเจสันเอาชนะห้องที่อ่อนแอที่สุดของโรงเรียนหลัก ทำให้เจสันพึงพอใจอย่างมากกับผลงานในปัจจุบันของเขา

อย่างไรก็ตาม การมุ่งมั่นเพื่อสิ่งที่มากขึ้นเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับเขา และความมุ่งมั่นอย่างแน่วแน่ของเขาสามารถมองเห็นเป็นประกายในดวงตาของเขา ขณะที่เขาจ้องไปที่ไมโล ในขณะที่ AI เริ่มนับถอยหลังเพื่อต่อสู้

ไมโลเริ่มห้อมล้อมตัวเองด้วยมานาที่แปรเปลี่ยนลมเป็นชั้นหนาในทันที ขณะที่เขาใช้เทคนิคการเคลื่อนไหวด้วยความสัมพันธ์กับสายลม

การข้ามระยะทาง 30 เมตรนั้นไม่มีอะไรสำหรับเขาด้วยร่างกายของเขาที่มีระดับผู้ชำนาญ 9 นอกเหนือจากการใช้เทคนิคการเคลื่อนไหวของเขาอย่างเต็มที่ในขณะที่ถูกห่อหุ้มด้วยมานาที่แปรสภาพด้วยลม

ไมโลไม่ได้โจมตีคู่ต่อสู้ของเขาจากด้านหน้าและพยายามโจมตีเจสันจากด้านข้าง ในขณะที่อุณหภูมิโดยรอบลดลงอย่างมาก

ทันใดนั้น ร่างของเจสันก็ถูกห่อหุ้มด้วยเครื่องกีดขวางน้ำแข็งหนาที่ขยายขนาดขึ้นและยิงไปที่ไมโลโดยตรง

กว่าครึ่งชั่วโมงผ่านไป เจสันตัดสินใจลุกขึ้นยืน

คลาสการต่อสู้พิเศษเริ่มต้นขึ้นเมื่อไม่กี่นาทีก่อน แต่เจสันหันหลังให้ตรงอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะหันไปทางสนามประลอง

​

อาร์เทมิสที่มีร่างใหญ่เกาะตัวอยู่ที่ไหล่ของเจสันและเขาพยายามมองดูมันให้ดี

ขนเป็นสีขาวบริสุทธิ์ ในขณะที่มีเขาบนหน้าผากมีสีดำสนิท

เมื่อพิจารณาถึงดวงตาสีดำก่อนหน้านี้ อาร์เทมิสมีดวงตาสีฟ้า และมานาที่เติมในเลือดของเธอมีความบริสุทธิ์สูงกว่าเมื่อก่อนมาก

แต่แกนมานานั่นแปลก และเจสันรู้เพียงว่าอาร์เทมิสอยู่ที่ระดับการปลุกพลังสูงสุดในขณะที่ความต้องการพลังงานวิญญาณอยู่ที่ 90 หน่วย

จากความสามารถในการต่อสู้ที่บริสุทธิ์ของอาร์ทิมิส เจสันคิดว่ามันอาจจะสามารถเอาชนะสัตว์ร้ายที่มีวิวัฒนาการต่ำได้ ต้องขอบคุณความสัมพันธ์ นอกเหนือจากมานาที่หล่อเลี้ยงในเลือดอย่างต่อเนื่อง

เป็นเรื่องแปลกที่เจสันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเผ่าพันธุ์นกฮูกยาวหนึ่งเมตรที่มีดวงตาสีฟ้าแหลมและเขาสีดำ

ดังนั้นเขาจึงไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับขีดจำกัดทางเชื้อชาติของอาร์เทมิส ยกเว้นสิ่งที่อาร์เทมิสได้ถ่ายทอดให้เขา

จากความใกล้ชิดกับธาตุน้ำแข็งของมัน เจสันสามารถบอกได้ว่าอย่างน้อยก็อยู่ในช่วงที่ปลุกพลังให้ตื่นขึ้น ซึ่งทำให้เขาสงสัยว่าสายสัมพันธ์น้ำแข็งจะเติบโตไปพร้อมกับอาร์เทมิสหรือไม่ หรือนั่นเป็นจุดสิ้นสุดทางสายเลือดของมันหรือไม่

อย่างหลังไม่น่าจะเป็นไปได้ และเจสันยิ้ม รู้สึกถึงน้ำหนักของอาร์เทมิสบนไหล่ของเขา ขณะที่เขาเดินไปที่สนามประลอง

เจสันมาสายกว่าครึ่งชั่วโมงสำหรับคลาสการต่อสู้พิเศษ ซึ่งได้รับความสนใจเพราะเขาเป็นไฮไลท์ของคลาสพิเศษในการต่อสู้ขนาดใหญ่ครั้งแรก

ด้วยระดับแกนมานาที่ต่ำของเขา เขา ‘สามารถทำในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้อย่างง่ายดาย’ การเอาชนะนักเรียนระดับ 2 อันดับแรกของโรงเรียนแนวหน้าแห่งที่ 6 โดยใช้ดวงตาลักษณะพิเศษของเขาและด้วยการสนับสนุนของ เซรอนซึ่งทุกคนมองว่าเป็นปริศนาเช่นกัน

เมื่อเห็นเจสันเดินเข้าไปในสนามประลองพร้อมกับอาร์เทมิสบนไหล่ของเขา ทุกคนก็มองมาที่เขาด้วยการแสดงออกที่แตกต่างกันออกไป

ความประหลาดใจ ความริษยา ความทะเยอทะยาน ความมุ่งมั่น ความกลัว และอื่นๆ อีกมากมาย

พวกเขาประหลาดใจที่เห็นอาร์เทมิสอยู่บนไหล่ของเขาเพราะพวกเขาไม่เคยเห็นเผ่าพันธุ์นกฮูกเช่นนี้

นอกจากนี้ ปกติมีกฏห้ามเรียกสายวิญญาณออกจากโลกวิญญาณระหว่างบทเรียน เมื่อพวกมันถึงระดับหนึ่งแล้ว

สายใยวิญญาณขนาดเล็กจะไม่ดึงดูดความสนใจของผู้อื่นหรือขัดขวางพวกเขาในการทำกิจกรรมต่างๆ แต่อาร์เทมิสเปล่งประกายออร่าอันสูงส่งและสง่างามซึ่งดึงดูดความสนใจของคนรอบข้างโดยไม่รู้ตัว

ร่องรอยของความโกรธสามารถเห็นได้ในสายตาของนักเรียนระดับสูงเท่านั้น และพวกเขาไม่สามารถยอมรับได้ว่านักเรียนที่มีระดับแกนมานาที่อ่อนแอที่สุดในคลาสการต่อสู้พิเศษของพวกเขาสามารถเอาชนะนักเรียนที่ดีที่สุดของพวกเขาได้

สิ่งนี้เป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้สำหรับพวกเขา แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้น ความกลัวก็ประกอบขึ้นเป็นอารมณ์ส่วนใหญ่ของพวกเขา ทำให้พวกเขาไม่ท้าทายเจสันหรือเซรอนโดยไม่จำเป็น

พวกเขากลัวที่จะจบแบบไมโลกับเบลล่า

นักเรียนชั้นเรียนการต่อสู้พิเศษที่อ่อนแอกว่าเล็กน้อยซึ่งน่าจะถูกแทนที่ในหนึ่งเดือน จำได้ว่าการต่อสู้ของ เจสันกับคนที่อยู่เหนือระดับของเขาเองเจ็ดระดับ กระตุ้นพวกเขาในขณะที่ความทะเยอทะยานและความมุ่งมั่นค่อยๆ สะสมอยู่ภายในพวกเขา

หากปราศจากความทะเยอทะยานและความมุ่งมั่น พวกเขาก็จะไม่สามารถไปถึงอาณาจักรแกนกลางมานาที่สูงขึ้นได้ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องหาคนที่พวกเขาสามารถมองหาได้

พลังของเจสันเมื่อวันก่อนมีเสน่ห์และมีอำนาจเหนือใคร ทำให้พวกเขารู้สึกถึงความเคารพต่อเจสัน เติมเต็มด้วยความทะเยอทะยานและความมุ่งมั่น

เมื่อเขาเดินลงไปที่สนามประลอง เขาพยายามทดสอบความใกล้ชิดกับน้ำแข็งที่ได้รับใหม่ แต่ยากกว่าที่เขาคาดไว้มาก

ไม่มีอะไรได้ผลอย่างที่เขาต้องการจริงๆ และเขาทำได้เพียงบ่นว่าความพลังเปลวไฟที่เป็นแหล่งกำเนิดไฟของเขานั้นควบคุมได้ง่ายกว่ามาก

อาจเป็นเพราะพันธะวิญญาณเปลวไฟสีดำในเวลาเดียวกันกับความสัมพันธ์ของเขาซึ่งจะฟังความคิดที่ส่งผ่านของเขาในขณะที่เจสันต้องเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับความสัมพันธ์น้ำแข็งที่เขาได้รับจากอาร์เทมิสด้วยตัวเขาเอง

มันดูสมเหตุสมผลและเจสันตัดสินใจที่จะฝึกความสามารถในการน้ำแข็งและไฟของเขาให้มากขึ้นในอนาคต เนื่องจากเขายังคงเห็นการพัฒนาในหลาย ๆ ด้านในทุกที่

ความใกล้ชิดของเขาแข็งแกร่งพอที่จะเอาชนะผู้ที่มีระดับแกนมานากว่าและความสัมพันธ์น้ำแข็งของเขาอยู่ที่จุดสูงสุดของระดับปลุกพลัง ในขณะที่ความสัมพันธ์ไฟสีดำของเขาอยู่ที่ระดับกลาง/พัฒนาปลาย

ด้วยเหตุนี้ เขาอาจจะสามารถเอาชนะใครบางคนในระดับผู้เชี่ยวชาญในภายหลังได้ ตราบใดที่ความเชี่ยวชาญของเขากับความสัมพันธ์ของเขาเพิ่มขึ้น แม้ว่าระดับมานาหลักและร่างกายของเขาจะอ่อนแอกว่ามาก

ไม่ใช่ทุกอย่างขึ้นอยู่กับระดับร่างกายและมานาหลัก มิฉะนั้น เราจะไม่เรียนรู้กลยุทธ์ ความรู้เกี่ยวกับภูมิประเทศ จุดอ่อน และจุดแข็งของศัตรู และการทำสัญญาสายใยวิญญาณกับความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งจะไร้ประโยชน์

ทิลล์สังเกตเห็นว่าเจสันมาสาย แต่เขาไม่ได้คิดว่าเรื่องนั้นสำคัญหลังจากเห็นอาร์เทมิสอยู่บนไหล่ของเขา

`นกเค้าแมวตัวนั้นคืออะไร’

เขาสงสัยเพราะเขาไม่เคยเห็นวิญญาณของเจสันที่เหมือนนกฮูก ทำให้เขาเกิดความสงสัย

เจสันเดินไปหาเขาก่อนจะพูดว่า

“ขอโทษครับที่มาช้า วิวัฒนาการของอาร์เทมิสเสร็จสิ้นเมื่อเช้านี้ และการปรับตัวเข้ากับการขยายของอาร์เทมิสต้องใช้เวลานานกว่าที่คาดไว้”

แต่แทนที่จะสนใจเรื่องนี้ ทิลล์กลับสังเกตเห็นสิ่งอื่นที่ทำให้เขาประหลาดใจ

“นายทะลวงเข้าสู่ระดับผู้ชำนาญขั้นที่สองแล้วหรือ?”

เขาถามอย่างงุนงง จำได้ชัดเจนว่าเจสันบุกเข้าสู่ตำแหน่งผู้ชำนาญเมื่อสัปดาห์ก่อน

เหล่านักเรียนรอบๆ เริ่มนินทาพยักหน้าเบาๆ แต่ก็เทียบไม่ได้กับใบหน้าที่อัศจรรย์ใจของครูของพวกเขามากนัก นอกเหนือไปจากเซรอนที่ได้ยินสิ่งที่อาจารย์ของเขาถาม

เซรอนสแกนมานาของเจสัน ทำให้เซรอนเบิกตาเบิกกว้างขึ้นขณะที่เขาถามตัวเองด้วยความตกใจว่าเจสันเป็นสัตว์ร้ายชนิดใด

‘ฉันต้องพยายามให้หนักขึ้น!’

เซรอนคิด จำได้อย่างชัดเจนว่าเจสันบุกเข้าสู่ตำแหน่งผู้ชำนาญเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว

ความแตกต่างระหว่างระดับผู้ชำนาญที่หนึ่งและที่สองนั้นถูกมองว่าเป็นก้าวแรกของการฝึกฝน เนื่องจากความแตกต่างระหว่างระดับผู้ชำนาญเริ่มกว้างขึ้น นอกเหนือจากการขยายสายวิญญาณ

อาจกล่าวได้ว่าทุกคนต่างเดินตามเส้นทางที่แตกต่างกัน โดยพิจารณาว่าพวกเขาสามารถทำสัญญากับสัตว์ร้ายชนิดใดได้ และหากพวกเขาต้องการเดินตามเส้นทางที่มีขนาดแกนมานาที่ใหญ่กว่าหรือร่างกายที่แข็งแรงกว่า

บางคนพยายามรักษาขนาดแกนกลางที่เพิ่มขึ้นด้วยการปรับปรุงร่างกายเล็กน้อยจากพันธะวิญญาณเพื่อใช้ความสัมพันธ์ในรูปแบบที่ใหญ่ขึ้น ในขณะที่คนอื่นๆ มุ่งเน้นไปที่ร่างกายมากขึ้นด้วยเส้นทางที่แตกต่างกันทั้งหมด เช่น ความว่องไว ความอดทน ความแข็งแกร่ง และอื่นๆ .

พ่อแม่ส่วนใหญ่เล่าเรื่องราวให้ลูกฟังเกี่ยวกับพ่อมดที่ปกครองสรรพธาตุ นักรบทำลายภูเขา และเส้นทางชีวิตอื่นๆ อีกมากมายที่เราสามารถทำได้ เนื่องจากจำนวนของสายใยวิญญาณที่ทำสัญญาได้นั้นถูกนับไว้

การเป็นผู้รอบรู้นั้นยากอย่างยิ่งโดยมีพื้นที่ว่างสำหรับสายใยวิญญาณในดวงวิญญาณน้อย ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าที่จะเป็นผู้ที่ดีที่สุดในสนามเดียวเพื่อที่จะเอาชนะสัตว์ร้ายและศัตรูด้วยวิธีนี้ ในขณะที่การปลุกวิญญาณก็สามารถป้องกันได้ บางเส้นทางโดยการปลุกวิญญาณทางกายภาพโดยไม่เข้ากันได้กับองค์ประกอบใด ๆ

มีคนตามเส้นทางการเสริมความแข็งแกร่งมากมายอยู่เสมอด้วยพลังวิญญาณที่สูงและพื้นที่สายใยวิญญาณของพวกเขา แต่เจสันถือได้ว่าเป็นข้อยกเว้น

หากพลังวิญญาณของเขามีมากมายนอกเหนือจากจิตวิญญาณปัจจุบันของเขา เจสันอาจจะเข้าโรงเรียนระดับแนวหน้าของทุกระดับชั้น โดยไม่จำเป็นต้องให้ใครมาพิจารณาด้วยซ้ำ

หลังจากที่เจสันพูดกับทิลล์เสร็จ ซึ่งมองมาที่เขาค่อนข้างซับซ้อน เขาเห็นเซรอน

เจสันแนะนำอาร์เทมิสสายใยวิญญาณตัวแรกของเขาให้รู้จักกับเซรอน

‘ทำไมต้องแนะนำสายใยวิญญาณของเขาด้วย’

เซรอนคิดในใจแต่ไม่ได้พูดออกมาดังๆ เพราะความเชื่อมโยงบางอย่างระหว่างสายใยวิญญาณกับคู่สัญญาของพวกเขามีความพิเศษ ทำให้พวกเขาเป็นเหมือนเจสัน

ด้วยความท้าทายของเซรอนในการต่อสู้ เจสันต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขากับน้ำแข็ง

เมื่อเดินไปที่สนามรบเจสัน และเซรอนได้รับความสนใจมาก แต่ก็ไม่มีอะไรมากให้พวกเขาทำ เนื่องจากพวกเขาถูกมองว่าเป็นคู่ต่อสู้ที่อันตรายที่สุดในคลาสการต่อสู้พิเศษทั้งหมดนี้ ทั้งที่เจสันเป็นเพียงคนเดียว ที่เป็นผู้ชำนาญอันดับ 2 ในขณะที่เซรอนอยู่ที่อันดับ 3 ของผู้ชำนาญ

ร่างกายและขนาดแกนมานาของพวกมันใกล้เคียงกัน โดยเจสันแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อยหลังจากที่เขาได้รับการขยายพลังจากอาร์เทมิส

เจสันผ่านเข้าสู่ระดับผู้ชำนาญที่ 6 ได้ครึ่งทางแล้ว ในขณะที่เซรอนอยู่ที่อันดับ 5 ของผู้ชำนาญทั้งในด้านขนาดแกนมานาและร่างกาย ซึ่งทำให้เจสันประหลาดใจ

สายใยวิญญาณของเขาเป็นสไลม์โดยไม่มีการเพิ่มประสิทธิภาพใดๆ ในร่างกายตามปกติ แต่อย่างใดเขายังคงเพิ่มร่างกายของเขา

แต่มันไม่ได้สำคัญอะไรมาก และเจสันก็ยืนตรงข้ามกับเซรอน ผู้เปล่งประกายจิตวิญญาณการต่อสู้ที่ชัดเจน

รอให้ AI ประกาศเริ่มการต่อสู้เจสันได้หมุนเวียนมานาภายในตัวเขาแล้ว เพื่อทดสอบความสัมพันธ์ในน้ำแข็งของเขา ขณะที่อาร์เทมิสนั่งอยู่บนม้านั่ง มองไปรอบ ๆ ด้วยความอยากรู้

เมื่อสัญญาณดังขึ้น เซรอนก็ได้ใช้เทคนิคลอยฟ้าของเขาอย่างเต็มที่ในขณะที่ความเร็วของเขาเร่งจากศูนย์เป็น 100% ภายในครู่หนึ่ง

การเคลื่อนไหวนี้เป็นสิ่งที่ เซรอนคิดไว้และก่อนหน้านี้ความเร็วของเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ แต่ตอนนี้ด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้นอย่างระเบิด เขาจะสามารถเอาชนะเจสันได้

แต่ด้วยสายตาของเจสันไม่ธรรมดาและเขาสามารถติดตามเส้นทางของเซรอนได้อย่างง่ายดาย แต่ปัญหาที่เขาต้องเผชิญในตอนนี้แตกต่างออกไป

‘ฉันจะสร้างกำแพงน้ำแข็งหรืออะไรทำนองนั้นได้อย่างไร’

เขาถามตัวเองด้วยท่าทางแปลก ๆ เมื่อเซรอนปรากฏตัวต่อหน้าเขาพร้อมกับแทงดาบไปข้างหน้า

เจสันได้ปลดปล่อยพลังน้ำแข็งของเขาด้วยพลังทั้งหมดของเขา สิ่งเดียวที่เกิดขึ้นคืออนุภาคน้ำแข็งจำนวนมากที่แตกกระจายออกจากมือของเขา ซึ่งมันทำให้ใครไม่มีใครได้เห็นทั้งเจสันและเซรอนปะทะกัน

ทันใดนั้น บริเวณโดยรอบก็เงียบลง และสิ่งเดียวที่ได้ยินคือ AI ประกาศ

[ผู้ชนะ: Seron Gier]

ทุกคนได้แต่มองดูหมอกน้ำแข็งที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาอย่างประหลาด

‘ทำไมเจสันถึงพ่ายแพ้อย่างรวดเร็ว? ทำไมเขาถึงอ่อนแอนัก? มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า’

ไม่มีใครสามารถเข้าใจอะไรได้เลยแม้แต่ เซรอนที่ดาบเกือบแทงเจสันก็มองมาที่เขาอย่างตะลึงงันด้วยเครื่องหมายคำถามในดวงตาของเขา

“แฮะ”

เจสันพูดด้วยรอยยิ้มแบบเด็กๆ ขณะมองเซรอน

“นั่นเป็นความผิดของฉันเอง ”

อุณหภูมิของเจสันลดลงอีก ในขณะที่สกอร์พิโอกระโดดหนีจากเขาเนื่องจากความหนาวเย็นที่คาดไม่ถึง

เจสันเข้าสู่โลกวิญญาณของเขา เขาจ้องไปที่สีของอาร์เทมิสซึ่งดูคล้ายกับรูปลักษณ์ก่อนหน้านี้

​

ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวที่เขาสังเกตเห็นในทันทีคือการเติบโต

อย่างไรก็ตาม เขาไม่แน่ใจว่าขนาดเท่าไหร่ในโลกแห่งวิญญาณ

ขณะที่อุณหภูมิรอบๆ เจสันลดต่ำลง เขาก็ห่อหุ้มตัวเองด้วยเปลวไฟจางๆ เพื่อให้ร่างกายอบอุ่น

เจสันคิดว่าเขาควรเพิ่มความร้อนจากเปลวไฟสีดำของเขาและรออย่างอดทนเพื่อให้เกล็ดหิมะรอบๆ อาร์เทมิสหายไปอย่างช้าๆ

ในขณะเดียวกัน สกอร์พิโอไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน เพราะมันไม่ชอบอากาศหนาว ทำให้มันเกลียดการเข้าสู่โลกแห่งวิญญาณ เนื่องจากวิวัฒนาการของอาร์เทมิสทำให้อุณหภูมิภายในลดลง

ตอนนี้อาร์เทมิสได้ลดอุณหภูมิรอบตัวลง วงกลมเวทมนตร์ก็ปรากฏขึ้นใต้สกอร์พิโอในขณะที่มันปรากฏตัวในโลกวิญญาณ

เจสันสังเกตเห็นและยิ้มจาง ๆ โดยไม่หันเหความสนใจของเขาจากอาร์เทมิสในโลกวิญญาณ ขณะที่วงกลมเวทมนตร์สีขาวบริสุทธิ์ปรากฏขึ้นต่อหน้าเจสันด้วยขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 80 เซนติเมตร

ออกจากโลกวิญญาณอย่างสมบูรณ์ เจสันจ้องไปที่วงกลมเวทมนตร์ด้วยความประหลาดใจด้วยการขมวดคิ้ว

`อย่าบอกฉัน…

*กรีกกกกกก*

เป็นสิ่งเดียวที่เจสันได้ยินเมื่อคลื่นอารมณ์เข้าครอบงำเขาในขณะที่ขนนกสีขาวบริสุทธิ์โจมตีเขา

เจสันรู้ว่าเป็นอาร์เทมิส แต่เขาก็ยังตกใจที่เห็นว่าไม่เพียงแต่ขนาดของอาร์เทมิสเพิ่มขึ้นเป็นความยาว 1 เมตรจากขนหางถึงศีรษะและปีกกว้าง 3 เมตรเท่านั้น แต่ดวงตายังเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินเหมือนน้ำแข็งในขณะที่มีเขาสีดำปรากฏขึ้นเหนือดวงตาของเธอจนทำให้เขาตกใจถึงแก่น

ตอนนี้น้ำหนักของอาร์เทมิสน่าจะอยู่ที่ประมาณ 10 กก. แต่แทนที่จะเห็นว่าเป็นปัญหา ขนของมันนั่นฟูมากๆ จนเจสันหายใจไม่ออก

หัวเราะออกมาด้วยรอยยิ้มที่สดใส เขามีความสุขอย่างยิ่งที่มีอาร์เทมิสอยู่ข้างๆ อีกครั้ง หลังจากผ่านไปหนึ่งเดือนเต็ม

เป็นเวลานานและเขาคิดถึงมันมาก

อย่างไรก็ตาม เจสันรู้สึกผิดหวังเพราะวิวัฒนาการของอาร์เทมิสดูไม่สวยงามกว่าที่เขาคิดไว้ก่อนหน้านี้ แต่ก่อนที่ความผิดหวังจะแพร่กระจายไปทั่วร่างกายของเขา เขาถูกโจมตีด้วยความเจ็บปวดที่แผดเผาซึ่งจู่ ๆ ก็ปรากฏขึ้นภายในร่างกายทั้งหมดของเขา แกนมานา และแม้แต่แกนโลกวิญญาณ .

ทุกอย่างดูเหมือนจะลุกเป็นไฟ เจสันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ทำให้อาร์เทมิสมองมาที่เขาอย่างกังวล

วิวัฒนาการของเธอใช้เวลานานมากเพราะเธอต้องการใช้วิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของเธอเพื่อช่วยให้เจสันแข็งแกร่งขึ้น ทำให้เธอย่อยแกนมานาระดับเวทย์มนตร์อย่างช้าๆ นำกลุ่มพันธุกรรมของเธอเปลี่ยนไป แต่เห็นได้ชัดว่า ไม่ได้คิดดีออก

อาร์เทมิสไม่เพียงแต่พัฒนาและขยายความแข็งแกร่งของเธอเท่านั้น แต่เธอยังสร้างแกนมานาที่สมบูรณ์ยิ่งขึ้น นอกเหนือไปจากเมล็ดความสัมพันธ์น้ำแข็งภายในแกนมานาของเธอ

เจสันต้องต่อสู้กับความเชื่อมโยงอย่างกะทันหันของความสัมพันธ์ ซึ่งตรงกันข้ามกับออริจินเฟลมที่มีอยู่แล้วโดยสิ้นเชิง แต่ร่างกายและแกนมานาของเขาก็แข็งแกร่งขึ้นและขยายใหญ่ขึ้นด้วยการขยายโลกแห่งวิญญาณของเขา

หากนั่นคือทั้งหมด เขาสามารถทนต่อมันได้อย่างง่ายดาย แต่พลังวิญญาณของอาร์เทมิสมีมากกว่าที่เขาคาดไว้มาก

ตอนนี้เจสันถูกบังคับให้เข้าสู่โลกวิญญาณของเขาเพราะแกนโลกวิญญาณของเขาสั่นอย่างรุนแรงเพราะการเพิ่มพลังของอาร์เทมิสหนึ่งในสามของเธอทำให้แกนโลกวิญญาณถูกครอบงำ

เมื่อถือมันไว้ด้วยพลังทั้งหมดของเขา จิตใจของเจสันเริ่มลุกไหม้เมื่อแกนโลกวิญญาณของเขาใหญ่ขึ้นอย่างแข็งแกร่ง

โดยไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน เขายังคงนั่งอยู่ในโลกวิญญาณของเขา ในขณะที่อาร์เทมิสต้องการติดตามเขาเนื่องจากความกังวล

แต่มันเป็นไปไม่ได้เพราะพลังวิญญาณของเจสันต่ำเกินไปที่จะเก็บอาร์เทมิสไว้ในโลกแห่งวิญญาณของเขา ทำให้มันรู้สึกหงุดหงิด

มันไม่สามารถทำอะไรเพื่อช่วยเจสันได้ ซึ่งแย่กว่านั้นเมื่อเห็นเหงื่อหยดจากขมับของเขา

การเช็ดพวกมันด้วยปีกขนนกสีขาวบริสุทธิ์เป็นสิ่งเดียวที่อาร์เทมิสสามารถทำได้ในตอนนี้ขณะที่มันรออย่างอดทน

หลายชั่วโมงผ่านไป ความกังวลในดวงตาสีฟ้าเหมือนธารน้ำแข็งของอาร์เทมิสกลับกลายเป็นชัดเจนยิ่งขึ้นเมื่อมันสังเกตเห็นใบหน้าซีดของเจสัน

ดูเหมือนว่าเขาจะเจ็บปวดและมันก็ช่วยอะไรไม่ได้ มากกว่าที่มันเป็นต้นเหตุของความเจ็บปวดที่ทำให้มันรู้สึกบอบช้ำทางใดทางหนึ่ง

ตอนนี้ เจสันแทบจะจับแกนโลกวิญญาณไว้ด้วยกันไม่ได้เพื่อไม่ให้แตกสลาย และหลังจากนั้นก็เกิดขึ้น แกนโลกวิญญาณก็ค่อยๆ เสถียร ทำให้เจสันถอนหายใจด้วยความโล่งอก

พลังวิญญาณของเขาเพิ่มขึ้นอย่างไม่คาดคิดถึง 46.7 ยูนิต ซึ่งเพิ่มขึ้น 2.5 เท่า

น่าทึ่งมาก อาร์เทมิสพัฒนาเป็นสัตว์อสูรที่ปลุกพลังด้วยความต้องการพลังงานวิญญาณ 90 ยูนิต

เจสันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอเป็นสัตว์ร้ายชนิดไหน ยกเว้นเผ่าพันธุ์ที่เป็นนกฮูก

ทันใดนั้นเธอก็มีดวงตาสีฟ้าเป็นประกาย มีเขาสองเขาบนหัวของเธอปรากฏขึ้น และขนาดของเธอก็เพิ่มขึ้นสามเท่า

นอกจากนี้ ดูเหมือนว่าอาร์เทมิสจะได้รับมานาจำนวนมากในเลือด ทำให้มันแข็งแกร่งขึ้น

แม้ว่าแกนมานาที่เกือบจะสมบูรณ์ของอาร์เทมิสจะมีความแข็งแกร่งเทียบเท่าสัตว์อสูรที่ถูกปลุกให้ตื่น แต่เจสันก็มองเห็นและรู้สึกว่าอาจจะสามารถต่อสู้กับสัตว์ที่วิวัฒนาการได้โดยตรงด้วยธาตุน้ำแข็งของอาร์เทมิส

‘รอ!’

เจสันตะโกนในหัวซึ่งรู้สึกเหมือนถูกบดขยี้

‘เธอกำลังจะสร้างแกนมานาเกือบสมบูรณ์? ยังไง?’ เจสันโจมตีตัวเองด้วยคำถาม และดูเหมือนว่าอาร์เทมิสไม่เพียงแต่ย่อยแกนกลางเท่านั้น แต่ยังใช้มานาเหลวภายในแกนเพื่อสร้างแกนมานาของเธอเองอย่างช้าๆ และปรับปรุงมัน

‘หมายความว่าการป้อนแกนมานาที่เป็นของเหลวให้อาร์เทมิสมากขึ้นจะทำให้มีคุณสมบัติตรงตามข้อกำหนดในฐานะสัตว์วิเศษหรือเปล่านะ! หลังจากวิวัฒนาการเพียงครั้งเดียว?!’

เขาไม่แน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่วิวัฒนาการของอาร์เทมิสนั้นวุ่นวายเกินไป และเจสันไม่แน่ใจว่าจะคิดอย่างไรกับมัน…เขาโชคดีมากที่ได้พบมัน และการกลายพันธุ์ของมันคืออะไรกันแน่?

เจสันไม่รู้และหัวของเขายังคงรู้สึกถึงการเผาไหม้จากความเจ็บปวดอันรุนแรงเนื่องจากแกนโลกวิญญาณเกือบจะแตกเป็นเสี่ยง

การคิดถึงความเป็นไปได้ในการเติมแกนมานาของอาร์เทมิสด้วยแกนมานาสัตว์เวทย์บางตัวดูเหมือนง่ายเกินไป และเขาบอกตัวเองว่าให้ซื้อแกนมานาระดับเวทย์มนตร์สองสามอันเพื่อจุดประสงค์ในการเลี้ยงอาร์เทมิสเท่านั้น

โลกวิญญาณของเขายังคงสั่นไหว และเมื่อมันจบลง เจสันก็ออกจากโลกวิญญาณ ที่ซึ่งเขาสามารถสังเกตเห็นได้ทันทีว่าอาร์เทมิสมองมาที่เขาด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย

เจสันรู้สึกถึงอารมณ์ของเธอ แต่แทนที่จะโกรธ เขารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่อาร์เทมิสได้พัฒนาเป็นสิ่งมีชีวิตที่งดงาม

การขยายผลที่เขาได้รับจากอาร์เทมิสยังไม่สมบูรณ์ เพราะพลังวิญญาณของเขาไม่เพียงพอ แต่ก็ยังมากกว่าที่เขาคิดไว้มาก

ด้วยความแข็งแกร่งร่วมกัน ขนาดแกนกลางและร่างกายของเจสันถึงระดับผู้ชำนาญที่ 5 โดยมีส่วนเกินอยู่เล็กน้อย

อาร์ทิมิสกระโดดเข้าหาเจสัน โจมตีเขาด้วยขนนก ขณะที่เจสันลูบตัวมัน

เมื่อมองดูเวลา เจสันสังเกตเห็นว่าเหลือเวลาไม่มากสำหรับเขาในขณะที่เขายืนขึ้นด้วยความยากลำบากเล็กน้อย

น่าเสียดายที่เขาต้องเข้าร่วมคลาสการต่อสู้พิเศษ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาไม่ได้รับอนุญาตให้สายเกินไป!!

มันอาจจะไม่ได้รับอนุญาต แต่เจสันก็ไม่สนใจน้อยลงในตอนนี้

เขาพบว่าไม่น่าเป็นไปได้ที่หลายคนจะกล้าท้าทายเขาในสัปดาห์นี้ เนื่องจากมีเพียงคนในคลาสการต่อสู้พิเศษเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้ทำเช่นนั้นได้ในตอนนี้

เพียงสามวันต่อมาเมื่อสัปดาห์ใหม่เริ่มต้นขึ้น นักเรียนนอกชั้นเรียนการต่อสู้พิเศษได้รับอนุญาตให้ท้าทายนักเรียนในชั้นเรียนพิเศษ ตราบใดที่พวกเขามีคะแนนเลชเพียงพอ

นอกจากนี้ ความท้าทายยังได้รับการยอมรับในชั้นเรียนการต่อสู้พิเศษเท่านั้น ดังนั้นนักเรียนทุกคนจึงต้องเข้าร่วมในช่วงบ่ายตั้งแต่วันจันทร์ของสัปดาห์หน้าเป็นต้นไป

อาร์เทมิสได้เสร็จสิ้นวิวัฒนาการแล้ว และเจสันก็ไม่ได้สนใจคนอื่นๆ มากนัก

เขานั่งบนพื้นดินลูบตัวขณะที่อาร์เทมิสนอนบนตักของเขา

‘ฉันหวังว่าจะไม่เพิ่มขนาดมากเกินไป มิฉะนั้น ฉันจะไม่สามารถพาไปด้วยตลอดเวลา’

เจสันคิดกังวลและอาร์เทมิสได้ยินเขาก่อนที่เธอจะส่งความคิดที่ทำให้เขาสงบลง

เห็นได้ชัดว่าอาร์เทมิสจะโตขึ้น แต่มันสามารถปรับขนาดของมันให้เป็นขนาดปัจจุบันซึ่งเป็นรูปแบบที่เล็กที่สุดที่มันสามารถปรับได้

ณ ตอนนี้ มันเป็นขนาดที่ใหญ่ที่สุดของเธอด้วย เนื่องจากมันยังเด็กในวิวัฒนาการใหม่ ซึ่งทำให้เจสันตกตะลึง

`สามารถเข้าถึงระดับเวทย์มนตร์ได้จริง ๆ โดยไม่ต้องพัฒนาอีกครั้งหรือไม่’

เจสันคิดในใจด้วยรอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้าของเขา

เขาคิดถึงมันมากและพบว่ามันจะไม่ทิ้งเขาไปในอนาคตอันใกล้นี้เพื่อวิวัฒนาการใหม่ ทำให้เขารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง

เป็นเวลาบ่ายแล้วที่เจสันอยู่ในจุดที่เหมาะสมซึ่งมีมานาสูงอยู่ภายในป่า

เขาไม่แน่ใจว่าเขาจะสามารถฝ่าฟันไปถึงระดับต่อไปได้หรือไม่ แต่เจสันอยากจะลองดู

​

สิ่งเดียวที่เขาต้องการจะทำระหว่างนั้นคือการฝึกฝนเทคนิคนรกสวรรค์

สกอร์พิโอหยิบหินมานาระดับ 1 ออกมาจำนวนมาก มันกระโดดไปมาบนไหล่ของเจสันอย่างมีความสุข ก่อนที่มันจะกระโดดขึ้นไปบนตักของเขา

สกอร์พิโอขดตัวและเริ่มดูดซับมานาที่ปล่อยออกมาโดยไม่รอช้า

เมื่อมองดูสิ่งนี้ เจสันยิ้มอย่างสนุกสนานและเริ่มสูญเสียเส้นไหมนับไม่ถ้วนจากหินมานาที่อยู่รอบตัวเขาในเวลาเดียวกัน

เจสันนำมานาที่อยู่ภายในเข้ามาหาเขานอกเหนือจากมานาที่อยู่รอบตัวเขา มานาจากรอบตัวจำนวนมากได้บุกรุกช่องมานาของเขา

การหมุนเวียนมานาภายในช่องที่ชำระแล้วของเขานั้นง่ายกว่ามากหลังจากรับบัพติศมา แต่มานาจำนวนมหาศาลที่บุกรุกเขาก็ยิ่งบังคับให้เขาจดจ่อกับการหมุนเวียนมานาภายในตัวเขาอย่างสมบูรณ์ ก่อนที่เขาจะฉีดเข้าไปในแกนมานาของเขาเพื่อผนวกเข้ากับมัน

ความรู้สึกของการหมุนเวียนมานาและการรวมเข้ากับแกนมานาของเขาทำให้เจสันปีติยินดีและดีกว่าเมื่อเทียบกับวันนั้น

การนั่งระหว่างต้นไม้ภายในธรรมชาติ การดูดซับมานาของธรรมชาตินอกเหนือจากมานาที่ถูกบีบอัดภายในหินมานานั้นทำให้รู้สึกสดชื่น และเจสันรู้สึกมีพลังมากกว่าเดิมในทันที

เจสันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใด และเขาเพียงสังเกตเห็นดวงอาทิตย์กำลังตกอยู่ใต้จิตใต้สำนึกเท่านั้น

แผนแรกของเขาคือการฝึกฝนเทคนิคนรกสวรรค์ในตอนนี้ แต่นั่นไม่สำคัญสำหรับเจสันในตอนนี้ เนื่องจากเขารู้สึกว่าร่างกายของเขาค่อยๆ เต็มไปด้วยมานาที่อยู่รอบตัวเขา และความรู้สึกเสพติดที่โอบล้อมเขาไว้ เติมเต็มดวงตาของเขาด้วยความปรารถนา .

แทนที่จะรวมมานาทั้งหมดลงในแกนมานาของเขา เจสันก็ตัดสินใจเติมมานาให้ดวงตาของเขามากขึ้น ซึ่งก่อนหน้านี้เขาละเลยไป

แต่นั่นจะเปลี่ยนไปในตอนนี้

ด้วยหินมานานับพันภายในพื้นที่ของเขา เขามีมานามากเกินพอที่จะเติมเต็มแกนมานาของเขา และในขณะเดียวกันเจสันก็ต้องการเพิ่มระดับดวงตาของเขาอีกระดับหนึ่ง

นอกจากนี้ เป็นเวลาเพียงหนึ่งสัปดาห์แล้วที่เขาเข้าสู่ตำแหน่งผู้ชำนาญ และด้วยช่องทางมานาที่สะอาดของเขา เทคนิคการรวบรวมมานาแบบพาสซีฟของเขาทำให้แกนมานาของเขาเต็มเร็วมาก

เขาใช้เวลาเพียงสัปดาห์เดียวในการไปถึงกำแพงกั้นระหว่างระดับผู้ชำนาญ 1 และ 2 ซึ่งเร็วมาก

โดยปกติแล้ว เราต้องใช้เวลาสองสามเดือนในการไปถึงระดับผู้ชำนาญ 3 อันดับแรก โดยพิจารณาว่ามีพรสวรรค์ด้านมานาโดยเฉลี่ย

แต่ละคนมีความแตกต่างกันอยู่เสมอและบางครั้งอาจใช้เวลานานหรือสั้นลง

นอกจากความถนัดของมานาแล้ว การเพิ่มระดับของสัตว์พันธะก็เป็นสิ่งที่จำเป็น เนื่องจากเราต้องเติมแกนมานาที่ใหญ่ขึ้นมากซึ่งเกิดจากการขยายของโลกแห่งวิญญาณที่เพิ่มขนาดของมัน

ค่าเฉลี่ยของเยาวชนในระดับแกนกลางมานาคือต้องการเวลามากกว่า 3 ถึง 4 ปีเล็กน้อยจากมือใหม่จนถึงระดับผู้เชี่ยวชาญ เนื่องจากการเริ่มต้นยากที่สุดในการสำรวจความหมายของมานา วิธีการทำงาน และวิธีหมุนเวียนมานาโดยปราศจาก สร้างความเสียหายให้กับช่องมานา ในขณะที่อายุเฉลี่ยสำหรับเด็กที่จะรับรู้มานาคือ 10 ขวบ

เด็กส่วนใหญ่ไม่เข้าใจถึงความสำคัญของมานา ดังนั้น พวกเขาจึงค่อนข้างเกียจคร้านกับการดูดซึมมานาจนต้องเสียใจในสักวันหนึ่ง

หลังจากที่ได้เข้าสู่ระดับผู้ชำนาญแล้ว ผู้ที่มีทักษะมานาโดยเฉลี่ยจะใช้เวลาประมาณห้าปีในการเข้าสู่ระดับผู้เชี่ยวชาญ

จากนั้นช่วงของความถนัดมานาโดยเฉลี่ยก็เปลี่ยนไปและไม่รู้ว่าต้องใช้นานแค่ไหน

การขยายสายวิญญาณทำให้การค้นคว้าวิจัยอย่างแม่นยำแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย แต่มันทำให้เจสันสงสัย ว่าเขาต้องการเวลาเพียงหนึ่งสัปดาห์ในการเติมเต็มแกนมานาของเขาในระดับผู้ชำนาญ 1 ให้มีขนาดเท่ากับผู้ชำนาญอันดับ 4 เกือบสมบูรณ์

อาจจะเป็นเพราะบัพติศมาเท่านั้น แต่เจสันคาดว่าการพัฒนาครั้งต่อไปของเขาจะใช้เวลานานกว่านี้มาก โดยพิจารณาว่าไม่เพียงแต่แกนมานาของเขาจะเพิ่มขนาดขึ้นเนื่องจากการที่เขาเข้าสู่อันดับ 2 ผู้ชำนาญในไม่ช้า แต่การวิวัฒนาการของอาร์เทมิสก็มีบทบาทสำคัญเช่นกัน

วิวัฒนาการของอาร์เทมิสยังคงเป็นปริศนาสำหรับเจสัน แต่เขาตื่นเต้นที่รอมันกลับมาหาเขา

เจสันยังคงหมุนเวียนมานาอย่างระมัดระวังภายในช่องมานาของเขาและฉีดมันเข้าไปในแกนมานาของเขาในขณะที่เวลาผ่านไปโดยที่เขาไม่สังเกตว่าข้างนอกมืดแล้ว

เมื่อมานาที่เขาดูดซับจากภายนอกลดลงเท่านั้น เจสันก็ลืมตาขึ้นอีกครั้ง

หินมานารอบตัวเขากลายเป็นสีเทาและไม่สามารถแยกความแตกต่างจากหินทั่วไปได้อีกต่อไป

เมื่อมองไปรอบๆ สีหน้าที่งงงวยของเจสันบอกได้คำมากกว่าพันคำ เนื่องจากเขาไม่รู้ว่าข้างนอกมืดแล้ว

เมื่อส่งข้อความถึงพวกเฟลอร์ เจสันได้บอกพวกเขาว่าเขาจะไม่กลับบ้านในวันนี้เพราะเจสันคิดว่าเขาจะสามารถบุกทะลวงไปสู่ระดับผู้ชำนาญที่ 2 ได้ ถ้าเขาฝึกหนักมากพอในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า

เมื่อเหลือบมองสกอร์พิโอ เจสันเห็นด้วยความประหลาดใจ เปลือกภายนอกขอสกอร์พิโอเป็นประกายจางๆ และกระตุ้นดวงตามานาของเขา เขาก็ผงะไปเมื่อเห็นเมล็ดพันธุ์ธาตุเล็กๆ ที่แทบจะมองไม่เห็น ได้ถูกสร้างขึ้น

‘เจ้าตัวเล็กคนนี้ก็พยายามอย่างหนัก งั้นเรามาพยายามให้หนักกันเถอะ!!’

เจสันคิดในขณะที่เขาเหลือบมองที่ราศีพิจิก

เมื่อนำหินมานาระดับ 1 ออกมาเป็นสองเท่าจากเดิม เจสันคลายเส้นมานาอีกครั้ง นำพวกมันเข้าไปในตัวเขา

เสียงคร่ำครวญจากมานาที่เพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน เขาเริ่มเหงื่อออกทันที แต่ด้วยความช่วยเหลือของการรวบรวมมานาแบบพาสซีฟและเทคนิคการปรับแต่ง การดูดซับมานาอย่างแข็งขันนั้นง่ายกว่ามาก

ดังนั้นเขาจึงสามารถใช้มานาในปริมาณมากได้แทนที่จะปรับไปชั่วขณะ ก่อนที่เจสันจะสูญเสียเวลาไปอีกครั้ง

โดยที่เขาไม่รู้ เขาลืมแม้กระทั่งการฝึกเทคนิคนรกสวรรค์ซึ่งค่อนข้างสำคัญ

มานาที่เต็มไปด้วยมานา ความมุ่งมั่นของเขาที่จะดูดซับมันเพิ่มมากขึ้น และเจสันก็ดูดซับมันเข้าไปในแกนมานาของเขาอย่างราบรื่นหลังจากที่เขาหมุนเวียนมันอย่างระมัดระวังผ่านเส้นเลือดมานาของเขา

มันเกือบจะเป็นการเคลื่อนไหวครั้งเดียวโดยที่ไม่เสียเวลามากนักและแรงดูดของเจสันก็เร่งขึ้นอย่างช้าๆ

มานาที่อยู่รอบตัวเขาเริ่มห่อหุ้มเขา แยกเขาออกจากภายนอก

เมื่อบีบอัดรอบๆ เจสัน มานาดูเหมือนรังไหมเมื่อตรวจสอบอย่างใกล้ชิด

ในขณะที่รังไหมมีขนาดโตขึ้น เจสันก็ดูดซับมานาจากภายในอย่างตะกละตะกลาม โดยไม่รู้สึกเหนื่อยเลยแม้แต่น้อย

เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงและดวงอาทิตย์ก็เริ่มส่องแสงบนรังไหมที่ห่อหุ้มเจสันไว้

เยื่อบางๆ ที่มีสิ่งเจือปนติดอยู่ที่เสื้อผ้าของเจสัน และส่วนใหญ่เป็นสิ่งสกปรกที่ร่างกายของเขาสร้างขึ้นหลังจากรับบัพติศมา

ลืมตาขึ้นช้าๆ ดวงตาสีทองของเจสัน สะบัดอย่างแรงด้วยเปลวไฟสีดำเล็กๆ ที่ส่องประกายอยู่ภายนัยต์ตา เรียกร้องให้แข็งแกร่งขึ้นเมื่อสัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณภายในแกนโลกวิญญาณของเจสันมากขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อยืนขึ้น เขาสังเกตเห็นฟิล์มบาง ๆ ของสิ่งสกปรกที่ห่อหุ้มเขาไว้

เขาไม่ได้ถอดเสื้อผ้าของเขา แต่ได้ใช้เปลวไฟสีดำที่ลุกโชนเผาใหม้สิ่งสกปรกที่อยู่บนเนื้อตัวของเขา แต่เสื้อผ้าของเขาก็เผาไหม้ไปด้วย

ด้วยวิธีนี้เขาจะไม่ต้องล้างตัวในทันที

เมื่อมองไปที่นาฬิกาควอนตัม เขาสังเกตเห็นข้อความสองสามข้อความและเวลาด้วย

ขณะนี้เป็นเวลาตี 5 และเจสันก็พยักหน้า

เมื่อตรวจสอบร่างกายของเขาเองแล้ว เขาทำได้เพียงหัวเราะออกมาดังๆ ยังเปลือยเปล่าอยู่

เขาไปถึงระดับผู้ชำนาญระดับ 2 เพียงสัปดาห์เดียวเท่านั้นหลังจากที่เขาเข้าสู่ผู้ชำนาญระดับ 1 ซึ่งสามารถอธิบายได้อย่างรวดเร็วเท่านั้น

แม้ว่าเขาจะสังเกตเห็นว่าแกนมานาของเขาไม่สามารถรักษาความเร็วนี้ได้ แต่เขาก็ยังภูมิใจในความสำเร็จของเขาอย่างมาก

เมื่อตรวจสอบขนาดของแกนมานาของเขา เจสันก็รู้ว่าเขาอยู่ใกล้กับระดับผู้ชำนาญลำดับที่ 5 อย่าง ในขณะที่ร่างกายของเขานั้นใกล้เคียงกับระดับผู้ชำนาญที่ 5 อย่างมาก

สกอร์พิโอตื่นขึ้นจากการสร้างเมล็ดพันธุ์ธาตุเพราะเจสันโยนมันออกจากตักโดยไม่รู้ตัว

การได้เห็นเจ้านายหัวเราะขณะเปลือยกายเป็นภาพตลก และสกอร์พิโอถ่ายทอดสิ่งที่เห็นให้เจสันฟัง

เมื่อได้เห็น เขาก็หยุดเคลื่อนไหวทันที

เสื้อผ้าปรากฏออกมาจากวงแหวนอวกาศของเขาและเขาสวมมันโดยไม่สนใจเสียงแปลก ๆ ของสกอร์พิโอที่พยายามเลียนแบบเสียงหัวเราะในใจของเขา

เจสันไม่สนใจสกอร์พิโอและเข้าสู่โลกแห่งวิญญาณอย่างเฉยเมยที่สุด

รอบๆ อาร์เทมิสมีเพียงแผ่นมานาและเกล็ดหิมะแผ่นบางๆ และเจสันก็สามารถเห็นโครงร่างของอาร์เทมิสได้จางๆ ซึ่งดูเหมือนจะไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปมากนัก

‘ใกล้แล้วสินะ!’

เจสันคิดอย่างมีความสุข ขณะที่เขาเข้าใกล้แก่นโลกวิญญาณของเขา ซึ่งเพิ่มขึ้นหนึ่งหน่วย ต้องขอบคุณเขาที่บุกเข้าสู่อันดับ 2 ของผู้ชำนาญ

ด้วยพลังวิญญาณ 18.2 ยูนิต เจสันฝึกฝนเทคนิค Heaven’s Hell ภายใน 84 นาที เพิ่มขึ้น 0.1 ยูนิตอีกครั้ง

ตอนนี้เป็นเวลา 6:30 น. และก่อนที่เจสันจะทำอะไรอย่างอื่น เขาตอบกลับข้อความจากการแชทเป็นกลุ่มของ ตระกูลเฟลอร์

ทุกคนถามเขาว่าทำไมเขาถึงอยู่ข้างนอกและตอนนี้เขาตอบว่าเขาฝึกฝนตลอดทั้งคืนซึ่งบรรเทาความกังวลของผู้อื่นได้มาก

มันไม่ใช่ว่าเจสันเป็นญาติของพวกเขา แต่สำหรับพวกเฟลอร์ เขารู้สึกสบายใจ ถึงแม้ว่าเขาจะแทบไม่รู้เรื่องพวกนี้เลย

เจสันรู้ว่ามันอาจจะโง่ แต่ใจของเขาอุ่นขึ้นเพราะพวกเขาเป็นห่วงเขา

แม้แต่มาร์คก็ยังเป็นกังวลเพราะเหตุการณ์เกี่ยวกับการไม่บอกกล่าวครั้งสุดท้ายก็ตราตรึงอยู่ในใจ

หลังจากเหตุการณ์เกิดขึ้น (หลังจากที่เจสันได้กินผลปีศาจวัลคีรีชิลด์) มาร์คได้ค้นคว้าเกี่ยวกับผลปีศาจวัลคีรีชีล์ดและข้อมูลตื้นๆ ทำให้เขารู้สึกเสียใจต่อเจสันที่ต้องอดทนกับสิ่งเลวร้ายเช่นนี้

มาร์คยังรู้สึกว่าความทะเยอทะยานและความมุ่งมั่นของเจสันนั้นไม่มีใครเทียบได้กับใครก็ตามที่เขารู้จัก แม้แต่ลูกสาวของเขาที่เป็นอัจฉริยะ ก็ไม่ใช่ความทะเยอทะยานที่จะเติบโตอย่างแข็งแกร่งเหมือนเจสัน

ด้วยเหตุนี้ การอยู่ข้างนอกโดยไม่ได้แจ้งให้ทราบแต่ละครั้งจะไม่เพียงแต่ทำให้มาร์คกังวลเท่านั้น แต่ยังรวมถึงสมาชิกทุกคนในครอบครัวด้วย แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจสัน

พวกเขาพยายามเบี่ยงเบนความสนใจด้วยการอ่านหนังสือ ดูดซับมานา และซ้อมกันเอง แต่มันก็มีประโยชน์เพียงบางส่วนเท่านั้น

เมื่อสัมผัสได้ถึงความรักและความห่วงใยที่จริงใจของเฟลอร์ เจสันรู้สึกเป็นเกียรติและอบอุ่นในใจ

เขาสาบานกับตัวเองว่าจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมแก่พวกเขาในครั้งต่อไป เมื่อเขาคิดจะไม่กลับบ้าน แม้ว่าเขาจะไม่สามารถบอกพวกเขาได้ทุกอย่างได้ เพราะบางครั้งเขาอาจจะอยู่กับเชนและดาเลียเป็นบางครั้ง

ความรู้สึกผิดเล็กๆ น้อยๆ ที่ก่อตัวขึ้นภายในเจสัน ก่อนที่อะไรจะเกิดขึ้น

ทันใดนั้น ร่างกายของเจสันก็เย็นลงและเขาก็ตัวสั่นในขณะที่อุณหภูมิลดลง รูปลักษณ์ของเขาเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

อุณหภูมิโดยรอบลดลงสองสามองศาและมีสีหน้าสับสนปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเจสัน ขณะที่โลกวิญญาณของเขาเริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

“เจ้าหญิงน้อย วิวัฒนาการเสร็จแล้วสินะ”

เจสันคิดด้วยรอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้าที่เย็นเยียบของเขา

ยาระงับความรู้สึกเป็นหนึ่งในยาสามัญที่สุด และมีประโยชน์พอๆ กับชาราคาแพง

การดื่มยาจะรู้สึกสดชื่นและความตึงเครียดของร่างกายก็จะบรรเทาลง

–

​

ยานี้ส่วนใหญ่ใช้ก่อนกิจกรรมสำคัญและการสอบเพื่อสงบสติอารมณ์ เพิ่มสมาธิของจิตใจอย่างมาก

การเคร่งเครียดจะทำให้นักเรียนมีอาการแย่ลงระหว่างการสอบและการทดสอบ ในขณะที่คนๆ หนึ่งจะสามารถคิดได้เร็วขึ้นเกี่ยวกับวิธีแก้ปัญหาด้วยความสงบหลังจากดื่มยาระงับความรู้สึก

แอาทาเรียตรวจสอบยาอย่างระมัดระวัง

ก่อนที่เธอจะได้เห็นเจสันใช้ความใกล้ชิดกับเปลวไฟสีดำแทนเตา ซึ่งเธอถือว่าเป็นธาตุไฟที่กลายพันธุ์

แต่มีบางอย่างที่เธอสงสัยและการตรวจสอบยา แอนทาเรียสังเกตเห็นว่ายานั้นได้รับการชำระบางส่วนซึ่งไม่ใช่สิ่งที่คนที่ต้มเป็นครั้งแรกควรทำ

มันเป็นเพียงยาที่ทำให้สงบและการสกัดสิ่งเจือปนภายในก็ไม่ยากแม้แต่สำหรับนักเล่นแร่แปรธาตุระดับ 1 ที่เหมาะสม แต่แอนทาเรียไม่เคยเห็นเจสันใช้วิธีการใด ๆ ในการดึงสิ่งสกปรกที่จะอธิบายความบริสุทธิ์ของยาที่สงบอยู่ตรงหน้า ของเธอ.

เธอถามอย่างไม่แน่ใจ:

“ธาตุที่กลายพันธุ์ของคุณมีความสามารถในการล้างส่วนผสมในระดับหนึ่งใช่เปล่า”

แอนทาเรียไม่ได้คาดหวังว่าเจสันจะเปิดเผยความลับของเขา แต่เธอจะรวมความรู้ต่างๆ เข้ากับตัวเองเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเจสัน

อย่างไรก็ตาม เจสันตอบเธออย่างแปลกใจซึ่งเธอไม่คาดคิด

“พูดได้เลยว่า ใช่”

ก่อนหน้านี้เขากังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับวิธีการอธิบายความบริสุทธิ์สูงของส่วนผสมและยาปรุงที่จารึกไว้ แต่แอนทาเรียให้คำตอบที่ดีที่สุดที่เขาเลือกได้

ดังนั้นเขาจึงใช้โอกาสนี้และยอมรับความคิดของเธอ

ดาเลียบอกเขาว่าเขาสามารถขับสิ่งเจือปนออกจากแร่ได้ แต่นั่นต้องอาศัยการฝึกฝนอย่างมากและทำให้ร่างกายต้องเสียพลังงานเป็นอย่างมาก

เพื่อความปลอดภัยในการทำให้แร่คุณภาพสูงบริสุทธิ์ เจสันจะต้องไปถึงระดับผู้วิเศษหรือพัฒนาออริจินเฟลมเนิดแบบไม่มีชั้นของเขา ในขณะที่แร่เกรด 1 นั้นเป็นข้อยกเว้น

ปัญหาเดียวคือทั้ง เจสัน เชน และดาเลีย ไม่รู้ว่าออริจินเฟลมของเจสันนั่นต้องการวิวัฒนาการมากแค่ไหน

แม้แต่ออริจินเฟลมสีเงินของดาเลียก็ต้องการหน่วยพลังงานวิญญาณสองสามร้อยหน่วย และมันก็เป็นเพียงออริจินเฟลมระดับ b ในขณะที่เปลวไฟสีดำของเจสันนั้นก็มีระดับที่สูงกว่าอย่างน้อยหนึ่งระดับ

ในขณะที่แอนทาเรียเข้าใจคำตอบของเจสัน เธอก็ไม่ได้ตกใจมากเกินไปเพราะเธอคาดการณ์ถึงผลลัพธ์นี้ แต่มันก็เหมือนกับว่าเธอรู้สึกอิจฉาที่เจสันค้นพบสายใยวิญญาณที่สมบูรณ์แบบสำหรับอาชีพช่างฝีมือทั้งหมด

การทำงานกับวัสดุบริสุทธิ์จะส่งผลให้ผลิตภัณฑ์มีคุณภาพดีขึ้นซึ่งจะทำให้ราคาสินค้าสูงขึ้น

ถ้าเจสันจดจ่ออยู่กับอาชีพช่างฝีมือของเขา และด้วยความสามารถของแอนทาเรีย เจสันอาจจะสามารถไปถึงตำแหน่งที่เร็วกว่าของเธอได้อย่างน้อยในหนึ่งในสามอาชีพและมีอันดับที่ต่ำกว่าเล็กน้อยในส่วนที่เหลือ

บางทีเขาอาจจะทะยานสูงขึ้นไปอีกหากความทะเยอทะยานของเขาสูงพอ

เมื่อมองดูเจสันที่มีดวงดาวระยิบระยับ แอนทาเรียก็ถามคำถามที่เธอต้องการถามในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาตั้งแต่เขาได้พบกับพ่อของเธอ

“อยากเป็นลูกศิษย์ของฉันไหม พ่อของฉันก็บอกว่าเขาสนใจเธอ แต่เขาบอกฉันว่าอย่าถามอะไรเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันไม่สนใจสิ่งที่พ่อพูดและอาจจะไม่มีอะไรพิเศษ บางทีพ่อก็อยากถามเธอเหมือนกันว่าอยากเป็นลูกศิษย์เขาไหม มันคงจะดีมากไม่ใช่หรอ?”

แอนทาเรียที่เต็มไปด้วยความทะเยอทะยานและมุ่งมั่นในขณะที่ดวงตาของเธอเป็นประกายด้วยความคาดหวัง

“โปรดนำข้อเสอนของฉันไปพิจารณา! ฉันสามารถให้ข้อมูลและทรัพยากรมากมายแก่เธอได้ และถ้าเธอต้องการ พ่อของฉันและฉันสามารถสอนความรู้ทั้งหมดของเราร่วมกันกับเธอได้… คงจะดีไม่น้อยที่มีอาจารย์ที่เกือบจะ ระดับ 6 ในแง่ของการตีขึ้นรูปและการตีเหล็กนอกเหนือจากนักเล่นแร่แปรธาตุอันดับ 5 ในอนาคต?”

เธอพูดอย่างภาคภูมิใจที่ไม่ลืมอวดพรสวรรค์ของตัวเองและพ่อของเธอ แต่เจสันก็ยิ้มจางๆ เท่านั้น

‘ถ้าคุณรู้.’

เจสันคิดและเขาก็แทบจะกลั้นหัวเราะไม่ได้

ก่อนที่เขาจะทำลายช่วงเวลาแห่งความสุขของเธอ เขาถามว่าเขาสอบผ่านหรือไม่ ซึ่งเธอยืนยันอย่างกระตือรือร้น

เธอเพียงต้องการได้ยินเจสันอนุมัติให้เธอเป็นอาจารย์ แต่คำพูดต่อมาของเขาทำให้ความฝันของเธอแตกสลายในทันที

“คุณชารอน ขอบคุณสำหรับข้อเสนอแบบนี้ แต่ฉันต้องปฏิเสธ ฉันมีแผนอื่น โปรดจำไว้ว่าคุณยังมีคำสัญญาอะไรกับผมไว้ ที่หอคอยช่างฝีมือนี้”

เจสันพูดก่อนจะรับยาที่สงบสติอารมณ์กลับมาซึ่งเขาเก็บไว้ในอุปกรณ์จัดเก็บข้อมูลของเขา

แอนทาเรียมองมาที่เขาด้วยสีหน้าตกตะลึงและหดหู่ โดยไม่รู้ว่าเธอทำอะไรผิด หรือทำไมเจสันควรปฏิเสธข้อเสนอใจกว้างของเธอ และเธอกำลังจะประณามการปฏิเสธของเขา เมื่อความรู้สึกเป็นลางไม่ดีเข้าใกล้เธอ ขัดขวางไม่ให้เธอพูดอะไร

เจสันสังเกตเห็นและลืมตาขึ้นเพื่อเห็นความผันผวนของมานาที่คุ้นเคยภายในเงามืดที่ห่อหุ้มแอนทาเรีย

เชนไม่ชอบหญิงสาวหน้าอกใหญ่ที่อยู่ถัดจากเจสันและหลังจากพยายามหลอกล่อลูกศิษย์ของเขา เขาต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อปลดปล่อยความโกรธของเขา แม้ว่ามันจะเป็นเพียงการเปิดเผยเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ด้วยการปล่อยมานาเล็กน้อย เชนทำให้แอนทาเรียไม่สามารถเคลื่อนไหวหรือพูดได้

เธอไม่ได้บาดเจ็บแต่อย่างใด แต่เพียงถูกจำกัดไว้เท่านั้น

ดังนั้น เจสันจึงตัดสินใจปล่อยมันไปในขณะที่เขามองไปที่เชนในเงามืด ก่อนที่เขาจะหันไปทางบันไดที่เขาเดินลงมาช้าๆ

ถ้าเจสันพูดตรงๆ เขารู้สึกผิดหวังอย่างมากกับการสอบของวันนี้ และในเพื่อนร่วมชั้นของเขาก็ยิ่งรู้สึกผิดหวังมากขึ้นไปอีก

จากนักเรียนเริ่มต้น 30,000 คน น้อยกว่า 10,000 คน มีความถนัดมานาที่ต้องการ ในขณะที่น้อยกว่า 2,000 คน ถูกตัดสิทธิ์ในการสอบภาคทฤษฎี เนื่องจากพวกเขาเกียจคร้านหรือไม่มีความสามารถที่จะเรียนรู้

ถึงกระนั้น เจสันก็ยังไม่เห็นการหบอมอาวุธการปรุงยา หรือรูนที่จารึกไว้อย่างเหมาะสม และทุกอย่างดูหยาบกระด้าง

เขาไม่แน่ใจว่ามันเป็นมาตรฐานที่สูงหรือต่ำมากสำหรับอาชีพช่างฝีมือ แต่เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความเสียใจ

‘บางทีพรสวรรค์ที่แท้จริงได้เริ่มต้นจากการตีเหล็กหรือการประกอบอาชีพอื่น ๆ เมื่อนานมาแล้ว? ทำไมพวกเขาถึงสนใจที่จะเข้าร่วมการทดสอบหากพวกเขาไม่ต้องการการบรรยาย?’

บางทีเจสันคงไม่คิดอย่างนั้น ถ้าเขาไม่มีความรู้จากอาจารย์ของเขา ซึ่งทำให้มาตรฐานของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก แต่โชคดีที่เขาได้รู้จักพวกเขา ทำให้เขาสนใจอาชีพช่างฝีมือพื้นฐานทั้งหมดอย่างสูง

เมื่อเดินออกจากอาคารที่โทรมเล็กน้อย เจสันก็ได้ยินเสียงด้านล่างเขา

“ทำได้ดีมาก! ฉันไม่เคยคิดว่าการหลอมอาวุธชิ้นแรกของเจ้าและรูนที่จารึกไว้จะออกมาดีขนาดนี้

แต่อย่าคิดมากไปเอง!! เจ้าทำตัวช้าเกินไปและมีข้อบกพร่องมากมายในเทคนิคของเจ้า ในขณะที่เวลาที่เจ้าจัดสรรสำหรับทุกขั้นตอนก็ผิดเช่นกัน

มีอะไรอีกมากสำหรับฉันและดาเลียที่ต้องทำเมื่อเจ้าอ่านหนังสือเกี่ยวกับทุกสิ่งตามทฤษฎีเสร็จแล้ว..”

แน่นอน เชนพูดและเขาชมเจสันก่อนจะบ่นเกี่ยวกับเขา ทำให้เจสันสะดุ้งเล็กน้อย

แต่ถึงกระนั้น เจสันก็ต้องยอมรับว่างานแรกของเขานั้นหยาบ ในขณะที่งานชิ้นแรกของเขาก็ยังมีค่าสำหรับประสบการณ์การฝึกฝนของเขา

เจสันรู้ว่าเชนเพียงต้องการกระตุ้นให้เขามากขึ้น แต่เขารู้สึกว่าเชนสามารถใช้คำพูดที่ดีกว่าเพื่อทำให้เขาพยายามมากขึ้น

อย่างไรก็ตาม หลังจากวันนี้ ความปรารถนาของเจสันในการประกอบอาชีพช่างฝีมือเพิ่มขึ้น แม้ว่าการสอบจะน่าเบื่อก็ตาม

ด้วยความพยายามครั้งแรกในอาชีพต่างๆ เขาได้ค้นพบประโยชน์จากแต่ละอาชีพ

เจสันพบว่าการเล่นแร่แปรธาตุง่ายที่สุดในขณะนี้ เนื่องจากความต้องการโฟกัสและการควบคุมมานา ในขณะที่การหลอมใช้เวลาและความแข็งแกร่งส่วนใหญ่

อาชีพรูนมาสเตอร์ค่อยข้างอยู่กึ่งกลางระหว่างทั้งสองอาชีพอื่น

เชนอยู่ในเงาของเจสันและเจสันสงสัยว่าเชนสามารถทำได้อย่าง

‘นี่คือความสามารถ? แต่จากวิญญาณ? แน่นอนว่าไม่ใช่จากเดธไนท์และไม่ได้มาจากความหายนะของหมาป่าพันตา…เขาศึกษาความสัมพันธ์ในความมืดของเขาหรือเปล่า…หรือเป็นอย่างอื่น ไม่สามารถผสมผสานระหว่างความมืดกับความสัมพันธ์เชิงพื้นที่ได้ใช่ไหม’

เจสันรู้สึกประหลาดใจอย่างมากและนั่นคือสิ่งที่เชนต้องการจากลูกศิษย์ของเขา

ความปรารถนาที่จะค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับโลกที่เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงหลังจากการระบาดของมานา

ตราบใดที่เชนปลุกความปรารถนาในตัวเจสัน ศักยภาพทั้งหมดของเขาอาจปะทุขึ้นได้

นอกเหนือจากศักยภาพที่เหนือจินตนาการของเปลวไฟสีดำของเจสันแล้ว เขามีอาร์เทมิส นกฮูกเกล็ดหิมะที่กำลังวิวัฒนาการ ซึ่งยังไม่ทราบถึงศักยภาพอีกด้วย

เชนสงสัยว่าเจสันจะไปได้ไกลแค่ไหนโดยมีเวลาเพียงพอ

การไปถึงอันดับของตัวเองไม่น่าจะมีปัญหาตราบใดที่เจสันรอดชีวิตมาได้ และบางทีมนุษยชาติอาจจะสามารถต่อสู้เพื่อพิชิตทวีปหลักได้อีกครั้ง

ตราบใดที่มนุษยชาติรวมกันเป็นหนึ่ง การยึดแผ่นดินใหญ่อื่นกลับคืนมาได้ก็สามารถทำได้โดยมีเวลาเพียงพอ

ความปรารถนาของเจสันยังไม่ตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์ แต่ความสนใจในความสัมพันธ์ทุกประเภทเพิ่มขึ้น ทำให้เขาสงสัยว่าเขาจะทำอะไรได้บ้างด้วยความสามารถของตัวเองที่เขาได้รับจากออริจินเฟลมสีดำ

ความสามารถนั่นสามารถอธิบายได้ว่าเป็นความรู้ที่ตราตรึงจากลักษณะพิเศษของพันะะวิญญาณอย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่หนังสือที่เชนและดาเลียมอบให้เขา

สไลม์กลายพันธุ์ของเซรอนสามารถเก็บมานาจำนวนมากและปล่อยมันออกมาด้วยความเร็วที่ระเบิดได้ ซึ่งเป็นการตอบแทนการฉีดมานา

ตราบใดที่สไลม์กลายพันธุ์สามารถเก็บมานาได้เพียงพอ เซรอนก็สามารถแข่งขันกับเหล่าจอมเวทได้ด้วยมานาจำนวนมหาศาลของเขา

แต่การที่จะเก็บมานาได้มากพอที่จะสู้กับระดับจอมเวท ในขณะที่สไลม์กลายพันธุ์อยู่ในอันดับที่วิวัฒนาการ จะใช้เวลาพอสมควร และมันก็ไม่คุ้มกับความพยายามที่ต้องทำ เนื่องจากด้านหนึ่งยังมีร่างกายที่อ่อนแอกว่าและไม่มีมานาเหลวเพียงพอที่จะขยายความแข็งแกร่ง

ยังมีอะไรอีกมากที่เจสันต้องเรียนรู้ และเขาได้พูดคุยกับเชนอยู่พักหนึ่งก่อนที่พวกเขาทั้งสองจะแยกจากกัน ขณะที่เจสันเข้าไปในป่าเพื่อรวบรวมและปรับแต่งมานา

เจสันเสร็จสิ้นการจารึกของเขาภายใน 30 นาที และมีดของเขามีอักษรรูนสำหรับลับมีดอีกสี่รู ประดับส่วนนอกของใบมีด

ด้วยวิธีการ ‘ง่ายๆ ‘ นี้ เจสันใกล้จะได้เรียนรู้วิธีสร้างอาวุธมานาแล้ว

ความแตกต่างระหว่างอาวุธธรรมดาและอาวุธมานาส่วนใหญ่เป็นเพราะวัสดุที่ใช้ในการผลิตอาวุธที่มีมานาสูง แต่มีรูนจำนวนมาก

อักษรรูนเหล่านี้มีพลังมากกว่าอักษรรูนที่เจสันจารึกไว้มาก แต่ถึงกระนั้น เขาก็สร้างอาวุธไร้ระดับด้วยอักษรรูน

ขณะที่ฉีดมานาเข้าไปในใบมีด เจสันสังเกตว่าอักษรรูนเริ่มเรืองแสงเล็กน้อยและรอยยิ้มกว้างก็ปรากฏบนใบหน้าของเขา

ขณะจารึก ไม่เพียงแต่สำคัญที่จะนำเส้นมานาภายในสารละลายจารึกเข้าด้วยกัน แต่ยังต้องจารึกอักษรรูนในตำแหน่งที่แน่นอนที่เส้นมานาของอาวุธกระจายไปทั่ว

คงจะดีที่สุดถ้ารูนถูกจารึกไว้ในส่วนที่มีการหมุนเวียนมากที่สุดและเจสันทำเช่นนั้น

ดังนั้นอักษรรูนและกริชดิบที่หลอมแล้วจึงเกือบจะเทียบได้กับอาวุธที่มีเกรดแย่ที่สุด ถึงแม้ว่าความแข็งแกร่งและความสวยงามของมันจะต่ำกว่าค่าเฉลี่ยสำหรับอาวุธที่มีการจัดระดับ ในขณะที่มันจะถึงเกณฑ์ที่กำหนดในแง่ของความคมชัด

เจสันยิ้มอย่างสดใสเดินไปหารูนมาสเตอร์ระดับ 3 ที่ตกตะลึง และเจสันได้ยื่นกริชให้เขา

รูนมาสเตอร์ตรวจสอบอักษรรูนอย่างระมัดระวัง และตอนนี้อักษรรูนที่ค่อนข้างคุ้นเคยก็ส่งเสียงกริ่งในใจของเขาเท่านั้น

“นี่คืออักษรรูนที่พวกก๊อบลินใช้หรือเปล่า?”

รูนมาสเตอร์หนุ่ม ถามเจสันซึ่งเจสันตอบด้วยรอยยิ้มที่มั่นใจเท่านั้น

“ได้ยังไงกัน?”

เป็นสิ่งเดียวที่รูนมาสเตอร์ถามต่อหน้าเจสันถามได้ เพราะแม้แต่อาจารย์ของเขายังไม่ได้ค้นคว้าอักษรรูนอย่างเต็มที่

พวกมันไม่ได้ซับซ้อนมากนัก แต่มีเจ้าหน้าที่ระดับสูงเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จัดการกับอักษรรูนทั้งหมด ในขณะที่ปรมาจารย์ของรูนมาสเตอร์รุ่นเยาว์มีรูนที่เหลือจากการถูกทำลาย ครั้งตอนที่พวกก็อบบลินบุกเข้ามา

เมื่อมองไปที่เด็กหนุ่มผมดำที่อยู่ข้างหน้าเขา อาจารย์อักษรรูนหนุ่มก็ค่อนข้างกลัว

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้ซื้อกริชดิบที่ไหนสักแห่ง แต่มันคือกริชที่เจสันตีขึ้นก่อนที่จะมาทดสอบอาชีพรูนมาสเตอร์ต่อ

ดูเหมือนว่าเจสันจะสอบผ่านช่างตีเหล็กซึ่งไม่ได้มีอะไรพิเศษเลย แต่การแก้คำจารึกนั้นยากมากอยู่แล้วในขณะที่เด็กหนุ่มผมดำคนนี้ทำวิธีแก้ปัญหาที่เกือบจะสมบูรณ์แบบในการลองครั้งแรกของเขา

ถ้านั่นคือทั้งหมด รูนมาสเตอร์จะปล่อยให้เจสันผ่านไปแล้ว แต่เจสันยังได้จารึกไว้ในตำแหน่งที่ดีมากด้วยการไหลเวียนมานาที่สูง อัศจรรย์!

‘เด็กคนนี้…เก่งเกินไปแล้ว !!’ อาจารย์รูนคิดและพยายามจะคุยกับเขา แต่ก่อนหน้านั้น เจสันก็หยิบมีดสั้นของเขากลับคืนมาและถามว่าเขาสอบผ่านหรือไม่

รูนมาสเตอร์พยักหน้าเบาๆ เมื่อได้ยินเสียงที่เจสันพูด

“ขอโทษที่รบกวน…ขอให้มีความสุขมากๆ ผมจะไปสอบการเล่นแร่แปรธาตุเดี๋ยวนี้!”

และถ้าเจสันมองดูรูนมาสเตอร์ในตอนนี้ เขาก็จะได้เห็นคนที่กำลังอ้าปากค้าง

`เขาเมินฉันเหรอ’ รูนมาสเตอร์คิด ทำหน้าบึ้งเล็กน้อย แต่อย่างใดเขาไม่กล้าขัดจังหวะชายหนุ่มผมดำ .. มีบางอย่างแปลกเกี่ยวกับเขา

เชนที่รับรู้ทุกอย่างผ่านพื้นดิน ขมวดคิ้วอย่างลึกซึ้งเพราะเขาเข้าใจว่าเขาต้องเปลี่ยนแผนเพื่อกดดันเจสันอีกครั้งเมื่อเจสันต้องการเรียนรู้วิธีการหลอม จารึก ปรุงยา และอื่นๆ

การชมเชยเจสันอาจจะไม่เป็นที่ยอมรับ เพื่อให้เขาไม่ต้องหยิ่งทะนงและเต็มไปด้วยตัวเองและเชนก็ครุ่นคิดอยู่ลึก ๆ ขณะที่เจสันปรากฏตัวที่ชั้นสามและชั้นสุดท้าย

ผ่านไปประมาณ 5 ชั่วโมงนับตั้งแต่การสอบเริ่มขึ้น และแอาทาเรียก็ประหลาดใจที่เห็นเจสันปรากฏตัวบนชั้นสามแล้ว

เมื่อเห็นเขาเดินเข้ามาหาเธอ เธอยิ้มอย่างสดใสเพื่อปกปิดความประหลาดใจของเธอ

“ผมสอบผ่าน 2 วิชาแรกแล้ว ผมควรทำอย่างไรในการสอบเล่นแร่แปรธาตุ?”

เจสันถามและแม้ว่าแอนทาเรียจะเตรียมใจไว้ แต่เธอก็ยังประหลาดใจที่เจสันทำได้จริงๆ

เธอเคลียร์ลำคอของเธอได้สักพักเพื่อฟื้นความสงบ

“งานของฉันเหมือนกับสองข้อแรก เพื่อที่จะผ่านการสอบ เธอต้องปรุงยาที่มีประสิทธิภาพโดยไม่มีผลข้างเคียงใดๆ ”

เมื่อพูดอย่างนั้น เจสันก็หันหลังกลับก่อนจะพูดเบาๆ

“ขอบคุณครับ อย่าลืมสิ่งที่คุณสัญญาไว้”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น แอนทาเรียก็จำได้ว่าเธอบอกเจสันว่า ถ้าเขาสอบผ่านข้อเขียน 100% และสอบช่างฝีมือได้ครบ 100% เธอจะให้โอกาสเขาขออะไรก็ได้จากหอคอยช่างฝีมือ

เมื่อมองดูเจสันอย่างสิ้นหวัง เธอมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีว่าเขาจะทำข้อสอบได้ค่อนข้างง่าย

วิธีแก้ปัญหาการจารึกเพียงอย่างเดียวถือได้ว่าเป็นยาที่มีประสิทธิภาพแม้ว่าจะเป็นเพียงหมวดหมู่ย่อยและหาก แอนทาเรียรู้ว่าเจสันได้ต้มสารละลายจารึกด้วยตัวเองแล้วรังสีแห่งความหวังสุดท้ายของเธอก็จะแตกสลายทันที

การสอบรูนมาสเตอร์อนุญาตให้นักเรียนใช้ส่วนผสมการเขียนยากที่สุดเพื่อที่จะผ่านการทดสอบ เพราะพวกเขามุ่งความสนใจไปที่กระบวนการจารึกมากกว่าตัวผสมเอง

เจสันนั่งลงในสถานที่ที่กำหนดของเขา และเขาสามารถมองเห็นสิ่งของและสมุนไพรต่างๆ มากมายต่อหน้าเขาบนโต๊ะขนาดใหญ่

นอกจากนี้ยังมีหลอดทดลองมากมาย ขาตั้งสามขา และหัวเผาที่เจสันคิดที่จะไม่ใช้

แต่ก่อนที่เขาจะตัดสินใจสร้างยาพิษ เจสันก็ยืนกรานที่จะฝึกฝนเทคนิคนรกสวรรค์เพื่อเพิ่มพลังวิญญาณให้สูงสุดโดยเร็วที่สุด

เขานั่งลงบนพื้น ไม่สนใจผู้เห็นเหตุการณ์ใดๆ และเข้าสู่โลกวิญญาณของเขา

เมื่อมองดูรังไหมเกล็ดหิมะเย็นๆ ของอาร์เทมิส เจสันยิ้มอย่างอ่อนโยนก่อนจะออกจากโลกวิญญาณอีกครั้งในอีก 85 นาทีต่อมา หลังจากถักเกลียวเกลียวทั้งห้าของเขาและฉีดเข้าไปในแกนโลกวิญญาณของเขา

ความเจ็บปวดลดลงอย่างต่อเนื่องและเจสันก็มีความเชี่ยวชาญมากขึ้นในการถักเกลียวและให้ความสำคัญกับสิ่งต่าง ๆ เป็นจำนวนมาก ทำให้เวลาในการฝึกลดลงเล็กน้อย

บางทีเขาอาจจะลดเวลาลงได้อีก แต่เขาไม่แน่ใจว่ามันจะไปได้ไกลแค่ไหนและความคาดหวังเล็กน้อยก็ก่อตัวขึ้นในใจ

เมื่อยืนขึ้น เจสันสังเกตเห็นว่ามีนักเรียนน้อยลงรอบตัวเขา และดูเหมือนว่าพวกเขาจะผ่านไปแล้ว ขณะที่นักเรียนที่เกรียมด้วยสีหน้าสิ้นหวังจ้องมองไปที่ส่วนผสมที่อยู่ข้างหน้าพวกเขา

นักเรียนบางคนถึงกับผมพองและเจสันพยายามอย่างหนักที่จะไม่หัวเราะออกมาดังๆ

หลังจากหัวเราะกับตัวเองเป็นบางครั้ง เจสันก็หันไปที่โต๊ะและตัดสินใจทำยาที่ง่ายที่สุดที่เขารู้

นำทรายหลัวและสมุนไพรไร้เกรดสี่ชนิดออกมา เจสันวางมันไว้ข้างหน้าเขา ขณะที่เขาทิ้งสมุนไพรที่ไม่จำเป็นอื่นๆ

เจสันจุดเปลวไฟต้นกำเนิดสีดำอีกครั้งในมือของเขา วางมันไว้ใต้ขาตั้งกล้อง เติมน้ำลงในขวดเล็กน้อย เขาวางมันไว้ตรงกลางขาตั้งกล้อง ก่อนที่เจสันจะมอบทรายหลัวให้กับมัน

อนุภาคมานาในทรายทำปฏิกิริยากับน้ำ ทำให้ทรายสูญเสียความแวววาวจางๆ

ความเป็นประกายเล็กน้อย น้ำปกติก่อนหน้านี้ถูกเติมด้วยอนุภาคมานาจำนวนเล็กน้อย และเมื่อความร้อนถึงระดับหนึ่ง เจสันก็ใส่สมุนไพรลงไปทีละชนิดโดยไม่ลืมที่จะปฏิบัติตามคำสั่งที่ถูกต้อง

สมุนไพรบางชนิดสามารถทำปฏิกิริยากับยาที่ปรุงอย่างช้าๆ หลังจากปฏิกิริยาก่อนหน้านี้เกิดขึ้นโดยไม่ก่อให้เกิดปฏิกิริยาอื่นใดที่อาจสร้างยาอื่นหรือทำให้เสียเปล่าโดยสิ้นเชิง

ดังนั้นเขาจึงตรวจสอบสองครั้งว่าเขาทำทุกอย่างถูกต้องหรือไม่เพื่อหลีกเลี่ยงความผิดพลาดเล็กน้อย

ใส่สมุนไพรตัวสุดท้ายลงในขวดอย่างระมัดระวัง น้ำกลายเป็นสีฟ้าเล็กน้อยโดยมีกลิ่นจางๆ กระจายออกมาจากขวด

มันเป็นความรู้สึกที่สงบและเมื่อได้กลิ่น เจสันก็รู้ว่าถึงเวลาสำหรับขั้นตอนต่อไป

เจสันทำให้เปลวไฟของเขาร้อนขึ้นด้วยรอยบาก กลิ่นเหม็นน่าขยะแขยงปกคลุมกลิ่นหอมจางๆ และจมูกของเจสันก็กระตุก

สิ่งสกปรกถูกชะล้างอย่างช้าๆ ทำปฏิกิริยากับทราย แทนที่จะถูกยกขึ้นด้วยกลุ่มควันสีขาวราวกับเป็นกรณีของสารละลายจารึกของเขา

อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเพราะสิ่งเจือปนของสมุนไพรและแก่นเวทย์มนตร์ทำปฏิกิริยากับแกนมานาอันดับที่ปราศจากสิ่งมลทินเหลว เมื่อเขาสร้างส่วนผสมที่จารึกไว้

ด้วยตาเปล่าสามารถมองเห็นสิ่งเจือปนจำนวนหนึ่งได้ โดยที่เจสันไม่ได้ใช้มานาของเขา

เจสันดับไฟ และวางบีกเกอร์ไว้ข้างหน้าเขาด้วยตะแกรงด้านบนเพื่อแบ่งสารละลายด้วยของเสียและสิ่งสกปรก

เจสันกรองมันหลายครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าจะกำจัดสิ่งสกปรกให้ได้มากที่สุด แต่ก็ยังมีจุดสีดำเล็ก ๆ ที่เขาสามารถมองเห็นได้ด้วยดวงตามานาของเขาเท่านั้น

สิ่งนี้ทำให้เจสันไม่เพียงแต่ตั้งคำถามว่าโพชั่นทุกตัวมีสิ่งเจือปนในตัวมันหรือไม่ ซึ่งไม่น่าแปลกใจขนาดนั้น แต่ยังรวมถึงจำนวนสิ่งเจือปนที่อยู่ในโพชั่นปกติด้วย

เนื่องจากเปลวไฟสีดำของเขา เขากำจัดสิ่งเจือปนมากมายที่ปกติจะไม่ถูกไล่ออก และเจสันตัดสินใจว่าเขาจะปรุงยาของเขาเองในอนาคต

เมื่อมองไปที่ยาสีน้ำเงินที่ส่องแสงระยิบระยับในบีกเกอร์ เจสันเติมขวดสามขวดก่อนที่บีกเกอร์จะว่างเปล่า

เมื่อเก็บขวดยาสองขวดออกไป เจสันเดินไปที่แอนทาเรียพร้อมกับยืดอก ต้องขอบคุณความภาคภูมิใจที่เพิ่งได้มาซึ่งสะสมอย่างช้าๆ

แอนทาเรียไม่เพียงแต่ถูกทำให้รู้สึกตกตะลึง แต่ยังรู้สึกทึ่งกับความสงบของเจสันในระหว่างกระบวนการปรุงทั้งหมด

ราวกับว่าเขาไม่ได้พยายามอย่างหนักเพื่อรักษาความคงตัวจากยาในระหว่างกระบวนการปรุง การควบคุมมานาที่จำเป็นในการนำส่วนผสมเวทย์มนตร์เข้าด้วยกันนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย และเราจำเป็นต้องทำหลายๆ อย่างพร้อมกันซึ่งเจสันทำไม่ได้โดยกำเนิด

แต่ด้วยดวงตาที่เหนือชั้น สมองที่ปราณีต การบัพติศมาของเปลวไฟสีดำซึ่งทำให้ทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเขาดีขึ้น และความรู้โดยละเอียดเกี่ยวกับกระบวนการปรุงที่แน่นอนของยาสงบสติอารมณ์ทำให้เขาดูราวกับว่าเขาไม่ได้ทำเลยด้วยซ้ำ พยายามอย่างหนัก.

บอกตามตรง เจสันมีเหงื่อออกมากในระหว่างกระบวนการทั้งหมด และเหงื่อนั่นได้ระเหยออกไปก่อนที่ แอนทาเรียจะสังเกตเห็น

เจสันยังคงกระจุกตัวอยู่ในกระบวนการปรุงยาที่ทำให้สงบได้ในที่สุด ในที่สุดเจสันก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกในขณะที่ส่งยาให้แอนทาเรียหนึ่งขวด

ผ่านไปเพียงสามชั่วโมงนับตั้งแต่การสอบเริ่มขึ้น และยังมีนักเรียนกลุ่มแรกที่พยายามทำการทดสอยให้สำเร็จ

เมื่อสังเกตเห็นเจสันเดินขึ้นไปบนชั้นสอง รูนมาสเตอร์รุ่นเยาว์อันดับ 3 คิดว่าเด็กหนุ่มผมดำที่อยู่ตรงหน้าเขา ทำหใ้เขาคิดว่าเจสันนั่นมาสาย หรือ ไม่ก็มีความใจร้อนอย่างมากในการทำแบบทดสอบของช่างตีเหล็ก

ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร มันก็ไม่สำคัญหรอก และเมื่อเจสันมาถึงตรงหน้าเขา เขาก็ได้กลิ่นควันจางๆ จากตัวของเจสันซึ่งมันได้ตอบในสิ่งที่เขาสงสัยว่าเจสันนั่นมาสายหรือเพิ่งทำงานเสร็จ

เมื่อมองไปที่ ID ของเขา รูนมาสเตอร์สังเกตเห็นว่าเจสันผ่านการสอบทั้ง 3 อาชีพ ทำให้เขาต้องมองดูเด็กหนุ่มดวงตาสีทองอีกครั้ง

เมื่อเห็นดวงตาสีทองเป็นประกายด้วยมานา ความรู้สึกภายในของอาจารย์รูนก็บอกเขาว่า มันเป็นลักษณะพิเศษ แม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจว่าตาเป็นแบบไหนก็ตาม

ลักษณะพิเศษที่พบบ่อยที่สุดสำหรับดวงตาคือดวงตามานา แต่เขาไม่เคยเห็นใครที่มีดวงตามานามาก่อน ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าเด็กที่อยู่ข้างหน้าเขามีลักษณะพิเศษอย่างไร

ก่อนหน้านี้ เจสันต้องการซ่อนมานาของเขา แต่เมื่อเวลาผ่านไป เขาพบว่ามันไม่สมเหตุสมผล เพราะจะทำให้การพัฒนาของเขาลดลงอย่างมาก

ต่อจากนั้น เจสันก็ได้เข้าไปนั่งในพื้นที่สำหรับการทดสอบต่อไป และเขาก็พบอุปกรณ์และวัสดุจำนวนมากที่ใช้สำหรับการทดสอบ

เจสันมั่นใจในอักษรรูนมากที่สุดเนื่องจากดวงตาของเขามีมานา เพราะเขาสามารถอ่านส่วนที่ยากที่สุดในการจารึกคือสัมผัสถึงมานารอบๆ

หนึ่งจะต้องปั้นแกนมานาที่ไม่สมบูรณ์หรือแกนมานาระดับเวทมนตร์เพื่อจารึกอักษรรูนและมานาที่แผ่ออกมาจากวัสดุเหล่านี้สามารถระบุว่ากว้างใหญ่ แต่นี่เป็นเพียงกรณีก่อนที่จะขึ้นรูป

การนำมานาจากแกนมานานั้นซับซ้อนที่สุดในสิ่งมีชีวิตทุกชนิด และต้องไม่ทำให้มันได้รับความเสียหายและจะต้องทำอย่างระมัดระวังอย่างยิ่งในการทำให้แกนมานาร้อนขึ้น เนื่องจากแกนมานาทุกอันมีอุณหภูมิการลอกคราบต่างกัน

ข้างหน้าเขามีเพียงแกนมานาที่ไม่สมบูรณ์และมันน่าจะช่วยประหยัดเครดิตได้บ้าง ในขณะที่มันก็ยังดีที่สุดสำหรับผู้เริ่มต้นที่จะลองจารึก

สำหรับการสอบนี้ หอคอยช่างฝีมือได้ระบุชื่อแกนมานาจากสัตว์ร้ายต่างๆ เพื่อให้นักเรียนมีโอกาสใช้ความรู้โดยไม่จำเป็นต้องหาที่มาของแกนมานา

อย่างไรก็ตาม เมื่อมองไปรอบๆ เจสันทำได้แค่ยิ้มแห้งๆ เมื่อเห็นนักเรียนหลายคนยังไม่รู้ว่าพวกเขาต้องทำอะไร ในขณะที่บางคนจดจ่อกับงานของพวกเขา

เหมือนกับในการสอบช่างตีเหล็ก โดยที่บางคนรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ ขณะที่คนอื่นๆ ทดลองอย่างผิดๆ ถูกๆ แต่ส่วนมากผิดโดยสิ้นเชิง เนื่องจากจุดไฟสูงเกินไป จึงใช้อัตราส่วนการผสมผิด สำหรับส่วนผสมของคำจารึกหรือถ้าทำสองสามขั้นตอนแรกอย่างถูกต้อง พวกเขาทำผิดพลาดกับการจารึกเนื่องจากขาดความสามารถในการรับรู้มานาภายในสารละลายจารึก

ขั้นตอนสุดท้ายนี้มีความสำคัญ เนื่องจากเราสามารถปรับกระแสมานาได้เล็กน้อยเพื่อรวมอักษรรูนที่จารึกไว้เข้าด้วยกันเพื่อสร้างรูนที่ใช้งานได้ อาจกล่าวได้ว่า การปรับการไหลของมานาภายในส่วนผสมคำจารึกเป็นสิ่งที่จำเป็น และหากไม่มีก็สามารถอธิบายได้ว่าโชคดีหากรูนทำงานตามที่เราต้องการ

เจสันยิ้มเมื่อได้ยินการพองตัวเล็กๆ จากรอบๆ ตัวเขา และควันเมฆลอยขึ้นมาในจุดที่ได้ยินเสียงพอง

ดูเหมือนว่างานนี้จะเหมือนกันสำหรับการสอบช่างฝีมือทุกครั้ง `สร้างสิ่งที่ใช้ได้ผล’ หรืออะไรทำนองนั้น และเจสันต้องจารึกอักษรรูนที่เขาต้องการลงบนอะไรก็ได้ที่เขาชอบ

เมื่อหยิบกริชที่เขาหลอมไว้ก่อนหน้านี้ออกมา เจสันตัดสินใจสลักอักษรรูนไว้

เมื่อครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เจสันจึงตัดสินใจที่จะใช้ส่วนผสมจารึกทั่วไปโดยไม่ต้องเติมอะไรเป็นพิเศษลงไปเพื่อเพิ่มการขยายเสียงหรือระยะเวลาหลังจากฉีดมานา

`เรียบง่ายแหละดีที่สุด!` เป็นความคิดของเจสันสำหรับการสอบทั้งสามครั้งในขณะที่เขาหลอม ปรุงยา และจารึกเป็นครั้งแรกในชีวิตของเขา

ชั่งน้ำหนักส่วนผสม เขาวางส่วนที่เหลือบนไซต์ ก่อนที่เขาจะมองไปที่เตาและรีเอเจนต์

ขณะใช้หลอดทดลอง เขาไม่ได้สนใจเตาเผานั้นเพราะต้องการลองทำอะไรด้วยตัวเอง

เตาที่อยู่ข้างหน้าเขาแทบจะไม่สามารถรักษาอุณหภูมิให้คงที่ได้ และจะผันผวนบ้างเป็นบางครั้ง ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่ไลฟ์สไตล์อาชีพใด ๆ อยากจะทำงานด้วย

ดังนั้นเขาจึงเปิดมือพร้อมกับเปลวไฟสีดำปรากฏขึ้นภายใน

เมื่อเห็นเช่นนั้น ดวงตาของอาจารย์รูนก็เบิกกว้างและเขาสงสัยว่าเด็กหนุ่มคนนี้พบไฟที่กลายพันธุ์เช่นนี้ได้อย่างไร ทำให้เขารู้สึกอิจฉา เนื่องจากไฟที่กลายพันธุ์นั้นแข็งแกร่งกว่าปกติโดยที่บางคนมีความสามารถพิเศษ

เจสันดึงดูดความสนใจของรูนมาสเตอร์ แต่หลังจากที่สังเกตเห็น เจสันก็เพิกเฉยและทำงานอย่างหนัก

ต้องขอบคุณผู้ตรวจสอบที่ให้ชื่อของเผ่าพันธุ์อสูรของแกนมานาที่ไม่สมบูรณ์ เจสันจึงสามารถปรับเปลวไฟของเขาให้อยู่ในอุณหภูมิที่ต้องการด้วยการผันผวนเล็กน้อยในขณะที่เขาเอาแกนมานาที่ไม่สมบูรณ์ในมือของเขาและปล่อยให้ออริจินเฟลมได้ปรับแต่งแกนมานา

เมื่อจับทั้งสองหลอดไว้เหนือหลอดทดลอง เจสันทำงานค่อนข้างหยาบในขณะนี้ แต่ผลลัพธ์คือสิ่งเดียวที่สำคัญ

เมื่อเห็นสิ่งที่เจสันทำ รูนมาสเตอร์ก็ขมวดคิ้วและต้องการบรรยายให้นักเรียนคนนี้เกี่ยวกับสุนทรียศาสตร์และความภาคภูมิใจของรูนมาสเตอร์ เมื่อเห็นว่าแกนมานาที่ไม่สมบูรณ์ได้หลอมละลายไปแล้ว

มันเร็วกว่าที่เขาคาดไว้ และในตอนแรกเขาคิดว่าเด็กหนุ่มผมดำมาที่นี่เพื่อเล่นเล่นตลกเท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจได้เพียงชั่วครู่ว่าควรทำอย่างไร

แกนมานาที่ถูกหลอมเหลวได้ถูกเทลงในหลอดทดลอง และเมื่อปริมาณหนึ่งอยู่ภายใน เจสันก็วางแกนไว้ข้างๆ

มันค่อนข้างร้อนเล็กน้อย แต่เขามีภูมิคุ้มกันต่อเปลวไฟของตัวเองและจะไม่ถูกไฟไหม้

เปลวไฟสีดำยังคงอยู่ในมืออีกข้างหนึ่งของเขา เผาไหม้ด้วยอุณหภูมิที่ต่ำกว่าเล็กน้อย เมื่อเขาวางหลอดทดลองไว้บนขาตั้งกล้องซึ่งมีรูเล็กๆ อยู่ภายใน ซึ่งสามารถจับได้อย่างสมบูรณ์แบบ

เจสันเทน้ำธรรมดาลงในหลอดทดลอง นอกเหนือจากทรายบางส่วน เจสันอุ่นหลอดทดลองก่อนที่จะคนส่วนผสมต่างๆ

เจสันส่องประกายจางๆ และรู้ว่าอนุภาคมานาในทรายได้ทำปฏิกิริยากับน้ำ เจสันได้เพิ่มสมุนไพรเกรด 1 ต่ำสุด 3 ชิ้นลงในหลอดทดลองในขณะที่ทำให้เปลวไฟของเขาร้อนขึ้น

ทรายหลัวส่วนใหญ่จะใช้เพื่อรวมเอฟเฟกต์เวทย์มนตร์ของส่วนผสมบางอย่างเข้าด้วยกัน ตราบใดที่พวกมันมีปฏิกิริยาน้อยกว่า

ด้วยสิ่งนี้ ยาและวิธีแก้คำจารึกง่ายๆ มากมายจึงเกิดขึ้นได้ และเจสันก็ใช้มันด้วยเหตุนั้น

การควบคุมความร้อนของเปลวไฟ เจสันตรวจสอบปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นอย่างระมัดระวัง โดยทำให้น้ำเป็นสีเขียวเล็กน้อย

นำคุณสมบัติของมานาออกมาเล็กน้อย ทำปฏิกิริยาซึ่งกันและกัน และน้ำก็มีความหนืดเพิ่มขึ้นเล็กน้อยและมีกลิ่นจางๆ กระจายออกจากหลอดทดลอง

เมื่อดับไฟ เจสันก็กรองทรายและสะเด็ดน้ำสมุนไพรออก เพื่อรับสารละลายสมุนไพรที่เข้มข้นของเขา นอกเหนือไปจากแกนมานาที่เหลวซึ่งยังไม่สมบูรณ์ในหลอดทดลองที่แตกต่างกัน

ตอนนี้ เจสันอยู่ในขั้นตอนสองขั้นสุดท้ายแล้ว และเขาได้จุดไฟสองดวงในมือ และวางไว้ใต้ขาตั้งกล้องทั้งสองที่หลอดทดลองตั้งอยู่ตามลำดับ

เจสันควบคุมด้วยอุณหภูมิที่เท่ากัน ทำให้เจสันมีเหงื่อออกอย่างมาก เนื่องจากเขาไม่เคยเรียกเปลวเพลิงหลายชุดพร้อมกัน และเขาไม่เคยควบคุมแบบนั้น

เมื่อสารภายในหลอดทดลองถึงอุณหภูมิที่กำหนด เจสันวางขวดยาไว้ข้างหน้าเขา ก่อนที่เขาจะเทเนื้อหาของทั้งแกนที่หลอมเหลวและสารละลายสมุนไพรภายในขวดลงไป ทำให้เกิดพัฟเล็กๆ เป็นปฏิกิริยา

‘น่าเสียดาย!’ รูนมาสเตอร์ถอนหายใจด้วยความเสียใจ ในขณะที่เขาคิดว่าเขาได้เห็นบางสิ่งที่พิเศษ แต่ควันที่ลอยขึ้นต่อหน้าเด็กหนุ่มผมดำบ่งบอกถึงความล้มเหลว

`เดี๋ยวนะ!’ ดวงตาของเขาเบิกกว้างเมื่อเห็นว่าไม่ใช่ควันสีดำหรือสีเทา แต่ดูเหมือนว่าจะมีสิ่งสกปรกอยู่ข้างในมากกว่าและดูราวกับว่ามีภาพลวงตาปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา

`เขาดึงสิ่งสกปรกในสมุนไพรออกมาได้อย่างไร’ รูนมาสเตอร์เกือบจะตะโกนแต่เขาก็อดกลั้นไว้ ไม่เช่นนั้น ภาพลักษณ์ของเขาจะพังทลาย

เมื่อมองไปที่เจสันด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง มีเพียงเชน ดาเลีย และเจสันเท่านั้นที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

เปลวไฟต้นกำเนิดสีดำของเจสัน นั้นเหมือนกับเปลวไฟต้นกำเนิดทุกตัวที่มีความพิเศษในระดับเดียวกัน

เช่นเดียวกับเปลวไฟต้นกำเนิดทุกแห่ง มันมีความสามารถในการชำระล้างไม่เพียงแต่ร่างกายเท่านั้น แต่ยังรวมถึงสมุนไพรและแร่จากสิ่งเจือปนด้วย ซึ่งใครๆ ก็มองเห็นได้ในตอนนี้

ส่วนผสมของแกนมานาที่หลอมเหลวที่ไม่สมบูรณ์และสารละลายสมุนไพรผสมกันอย่างลงตัวเมื่ออนุภาคมานาทำปฏิกิริยาซึ่งกันและกัน ทำให้เกิดสารละลายสีม่วงที่ส่องเป็นสีจางๆ และแผ่กลิ่นหอมอันเงียบสงบออกมา

ใครๆ ก็คิดว่าเจสันกำลังปรุงยาอยู่ตอนนี้ แต่แทนที่จะคิดอย่างนั้น เขาก็แค่ผสมสารละลายสำหรับจารึกของเขาเท่านั้น

ตอนนี้ แม้แต่ดวงตาของเชนก็ยังเบิกกว้างเมื่อเขามองเจสันอย่างประหลาด

‘เด็กคนนี้ ทำไมถึงได้เรียนรู้ได้มากขนาดนี้ได้อย่างไรโดยไม่มีใครสอนเขา?… ‘ เขาคิดและสิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหดหู่เล็กน้อยในขณะที่เขาต้องการให้เจสันเรียนรู้ทุกอย่างตามทฤษฎี เพื่อให้ความรู้เชิงปฏิบัติแก่เจสันต่อไปเมื่อเวลาผ่านไป…

เมื่อมองไปที่เจสัน เขาก็เห็นเจสันหยิบปากกาลูกลื่นที่ทำขึ้นเป็นพิเศษซึ่งว่างเปล่าและไม่ได้เติมอะไรเลย

‘ฉันควรทำอย่างไรกับอัจฉริยะเช่นนี้?’ เชนถอนหายใจขณะที่มองเจสันด้วยความอิจฉา

ขนาดปากกาลูกลื่นยาวกว่า 20 เซนติเมตร ซึ่งไม่ธรรมดาแต่เติมน้ำยาจารึกอย่างระมัดระวัง

ยังคงมีสารละลายจารึกของเขาเหลืออยู่มากมายซึ่งเขาเก็บไว้ในกล่องนีออกซิไดซ์ยืนต้น

เมื่อมองดูกริชของเขา เจสันไตร่ตรองว่าควรจารึกอักษรรูนชนิดใดเมื่อมีความคิดผุดขึ้นในใจ

เจสันยิ้มและคิดว่า ‘ทำไมไม่’ ก่อนที่เขาจะเริ่มจารึกอักษรรูนที่คุ้นเคยแต่ก็ค่อนข้างไม่คุ้นเคยบนพื้นผิวของกริช

ขณะที่รูนมาสเตอร์มองดูอักษรรูนด้วยท่าทางสับสน ราวกับว่าเขาไม่เคยเห็นอักษรรูนเหล่านี้ เชนก็อุทานขึ้นมา

อีกครั้ง

‘นี่ต้องขอบคุณดวงตามานาของเขาด้วยเหรอ!’ เชนคร่ำครวญเมื่อเห็นว่าคาถาที่เจสันจารึกไว้บนกริชของเขา

มนุษย์ได้เขียนอักษรรูนของเล่าก็อบบลินยังไม่ได้รับการค้นคว้าอย่างเต็มที่ !!

ชายวัยกลางคนร่างใหญ่ยืนนิ่งอยู่บนพื้น หลังเหยียดตรง มองดูเหล่านักเรียนที่มองมาที่เขาอย่างตั้งอกตั้งใจรองานให้สำเร็จ

“ถึงนักเรียนของโรงเรียนแวนการ์ดในเครือที่ 6 วันนี้เป็นการสอบปฏิบัติของการทดสอบช่างฝีมือ และฉันคาดว่าคงมีพวกคุณส่วนมากอาจจะไม่เคย ปรุงยา หรือจารึกอะไรในชีวิตของคุณเลย

หากคุณเคย….ยินดีด้วย แต่นั่นไม่สำคัญสำหรับเรา

งานที่เราต้องการมอบให้ทุกคนนั้นไม่ใช่เรื่องยาก… สำหรับการสอบช่างตีเหล็ก ให้สร้างอาวุธโดยไม่ทำลายค่าการนำไฟฟ้ามานาของแร่ทั้งหมด

เราไม่สนใจเกี่ยวกับเกรดอาวุธ ความสวยงาม หรืออย่างอื่น

อาวุธต้องมีการนำมานาในระดับหนึ่งเท่านั้นและไม่ควรพังทลายภายใต้แรงกดดัน การทดสอบจะไม่มีการจำกัดเวลา แต่ถ้าคุณต้องการเข้าร่วมในการสอบอื่น ๆ คุณไม่ควรเสียเวลามากเกินไป เพราะเราทดสอบแค่วันนี้เท่านั้น”

จบคำพูดสั้น ๆ แอนทาเลียและรูนมาสเตอร์ พูดอย่างอื่นก่อนที่พวกเขาจะขึ้นบันไดไปที่พื้นซึ่งจะทำการทดสอบ

เจสันเหงื่อตกจากสายตาที่แอนทาเลียมองใส่เขา และเขารู้สึกอึดอัดอย่างยิ่งเมื่อได้ยินเสียงดังๆ หลายครั้งที่ชายร่างใหญ่ยืนขึ้น

เมื่อหันกลับมา เขาก็เห็นแร่ทุกชนิดที่ใช้ทำอาวุธ ในขณะที่ไม่เห็นแร่เกรด 2 แม้แต่ชิ้นเดียว

‘พวกเขาต้องการให้นักเรียนทำปาฏิหาริย์อะไรกับโรงตีเหล็กคุณภาพสูงเหล่านี้? นักเรียนส่วนใหญ่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะใช้โรงตีเหล็กอย่างไรเพราะความรู้ที่ให้มานั้นน้อยมาก…’

เจสันสงสัย

อย่างไรก็ตาม แร่มีค่าค่อนข้างมากและนักเรียนสามารถหยิบชิ้นใดก็ได้ตามต้องการ

ขณะที่นักเรียนคนอื่นๆ วิ่งไปข้างหน้า เจสันก็กระตุ้นดวงตามานาเพื่อตรวจสอบแร่ทุกชนิดที่อยู่ข้างหน้าเขาอย่างรวดเร็ว

และไม่น่าแปลกใจเลยที่มีแร่จำนวนมากที่มีเส้นมานาแห่งความตายอยู่ภายใน บ่งบอกว่าแร่นั้นตายแล้วและไม่สามารถใช้เป็นอาวุธปลอมแปลงที่ต้องอาศัยการนำมานาเพื่อให้ได้ค่าความแข็งแกร่งและความคมชัดที่แน่นอน

เจสันยิ้มเบา ๆ สังเกตเห็นนักเรียนสองสามคนกำลังหยิบแร่ที่ใหญ่ที่สุดที่พวกเขาเห็น และในหมู่พวกเขามีแร่ที่ตายแล้ว ทำให้เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย

เจสันถอนหายใจลึกๆ มองหาแร่ที่คุ้นเคย และเมื่อเขาพบบางสิ่ง รอยยิ้มเล็กๆ ก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

‘แร่หยกเล็ก!…และมีจำนวนที่มาก’

ในขณะที่บาชิ้นตายไปแล้ว เจสันก็เลือกสิ่งที่ดีที่สุด ก่อนที่เขาจะกลับไปที่โรงตีเหล็กที่กำหนดไว้

โรงตีเหล็กสามารถแบ่งออกได้เป็นหลายส่วนดังนี้

ขั้นตอนแรกจำเป็นเฉพาะเมื่อทำงานกับแร่และเรียกว่าขั้นตอน ‘การลด’ ซึ่งใช้ในการออกไซด์แร่เพื่อให้ได้แท่งโลหะบริสุทธิ์

ขั้นตอนนี้ไม่ยากนัก เนื่องจากเจสันรู้ว่าแร่หยกเหล็ก ต้องใช้ความร้อนที่คงตัวในการทำให้ร้อนขึ้น

ความร้อนที่มากเกินไปจะทำให้เส้นมานาระเหยและตายไป ในขณะที่แร่เองก็จะละลาย

ความร้อนต่ำจะไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิงเนื่องจากออกไซด์จะไม่ทำปฏิกิริยากับถ่านในเปลวไฟเพื่อสร้างคาร์บอนไดออกไซด์ โดยทิ้งโลหะบริสุทธิ์ไว้

เจสันค่อนข้างไวต่อความร้อนเนื่องจากออริจินของเขา และเขาไม่จำเป็นต้องมองที่แผงควบคุมเพื่อดูว่ามันร้อนแค่ไหนเมื่อเขาหยุดเพิ่มความร้อนอย่างสมบูรณ์

ผ่านไปไม่กี่นาทีก่อนที่เจสันจะเห็นเส้นมานาภายในแร่เหล็กหยกเปลี่ยนเป็นสีเหลืองเล็กน้อย

เจสันหยิบแร่หยกเหล็กที่ลดลงด้วยแหนบเสริมความแข็งแรงออกมา เจสันสังเกตเห็นประกายไฟสีเขียวภายในแท่งโลหะที่ร้อนขึ้นสีแดง

เมื่อหันไปทางค้อนกด เขาใช้ค้อนแทนค้อนเพื่อสร้างหยกเหล็ก เพราะเขาไม่ต้องการเสียพลังงานมากเกินไปในทันที

เจสันใช้เท้ากดค้อนอย่างระมัดระวัง เขาใช้แหนบเพื่อสร้างรูปร่างที่ต้องการอย่างช้าๆ

เจสันใช้แร่หยกเหล็กชิ้นใหญ่เป็นพิเศษเพราะเขารู้ว่าขนาดจะลดลงมากกว่า 50% จนกว่าเขาจะได้ก้อนที่ต้องการและหากไม่ได้ใช้เวลาอันมีค่ามากกว่านี้ เขาก็ไม่สามารถถลุงแร่เหล็กหยกได้อีก

ในท้ายที่สุด มันก็ไม่สำคัญด้วยซ้ำว่าเขาสร้างอาวุธชนิดใด ตราบใดที่มันไม่หักขณะตี

ดังนั้นเจสันจึงทำกริชหยาบและทำงานที่ได้รับมอบหมายให้เสร็จโดยเร็วที่สุด

เจสันค่อยๆ จับกลุ่มเป็นก้อน โดยถูกมองจากด้านข้างเพราะนักเรียนคนอื่นๆ คิดว่าเขาเป็นใบ้ โดยเจสันใช้ค้อนทุบสร้างก้อนโดยไม่ทำลายเส้นมานา

อย่างไรก็ตาม นักเรียนเหล่านี้ลืมสิ่งสำคัญบางอย่างไป เพราะพวกเขาไม่เคยคิดว่าเจสันไม่เพียงแต่ประหยัดเวลาได้มากเท่านั้น แต่แร่หยกเหล็กยังมีความยืดหยุ่นต่อการสร้างเส้นมานาที่รุนแรงเมื่อเทียบกับแท่งโลหะอื่นๆ ทำให้เป็นวัตถุดิบที่ดีที่สุดสำหรับผู้เริ่มต้น ใช้.

อย่างไรก็ตาม การใช้ค้อนกดเพื่อรักษาเส้นมานาที่ไม่เสียหายและไม่เสียหาย ยังคงค่อนข้างผิดปกติ แต่ข้างหน้าเขายืนหนึ่งเส้น และโดยไม่เสียเวลามากเกินไป เขาอุ่นชิ้นที่ก่อตัวขึ้นเล็กน้อยใหม่จนใกล้จุดหลอมเหลว สมบูรณ์แบบ เพื่อให้เขาสร้างมันขึ้นมา

เจสันทำซ้ำขั้นตอนนี้สองสามครั้งก่อนที่จะมีความยาว 15 ซม. กว้าง 5 ซม. และหนา 1 ซม. ในที่สุดก็ก่อตัวขึ้น 1 เซนติเมตรเหมาะสำหรับงานของเขาและเขาไปที่ขั้นตอนที่สองโดยตรง

เจสันทำให้แท่งเหล็กหยกร้อนขึ้นอีกครั้ง เขาวางปลายแท่งไว้บนทั่งที่อยู่ข้างหน้าเขา ขณะที่ปลายอีกข้างถูกคีมจับ

เมื่อหยิบค้อนกลมออกมา เจสันก็ใช้ค้อนทุบที่มุมของก้อนเพื่อค่อยๆ ปั้นส่วนปลายของก้อนให้เป็นรูปทรงมีด้านกลมควรจะเป็นด้านหลังในขณะที่ขอบแบนจะกลายเป็นคมตัด

การอุ่นและปั้นก้อนหยกเหล็กสองสามครั้ง เจสันต้องระวังเนื่องจากก้อนไม่หนามากและสามารถแตกหักได้ง่าย แต่โชคดีที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เจสันเหลือที่ที่ไว้ให้ที่คีบจับส่วนท้ายของชิ้นส่วนเพียงพอแล้ว มองไปยังชิ้นส่วนของแร่หยกเหล็กด้วยรอยยิ้มที่น่าพึงพอใจ

มันดูดีกว่าที่คาดไว้ และตอนนี้เขาต้องสร้างใบมีด

เจสันทำให้แร่นั่นร้อนขึ้นอีกครั้ง เขาได้แตะก๊อกเล็กๆ หลายแถวโดยใช้ค้อนทุบใบมีดเพื่อทำให้ตัวแร่นั่น แคบลง

เจสันทำงานทั้งสองด้านเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดการบิดเบี้ยวซึ่งเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งในการรักษาสมดุลที่ดี

เจสันไตร่ตรองว่าเขาควรจะมีเทเปอร์ส่วนปลายหรือไม่ ซึ่งหมายความว่าใบมีดจะบางลงเมื่อเข้าใกล้ส่วนปลายมากขึ้น แต่เขาตัดสินใจไม่ทำเพราะมันไม่จำเป็นสำหรับงานของเขา

กริชขนาดเล็กเกือบจะเสร็จแล้ว และเจสันก็อุ่นชิ้นเหล็กหยกอีกครั้ง ทำให้เขาเหงื่ออกเป็นจำนวนมาก

แม้ว่าเขาจะทนความร้อนได้ แต่มันก็ยังร้อนและร่างกายของเขาไม่ได้ถูกปรับให้เข้ากับความร้อน ทำให้เขามีเหงื่อออกมาก

เมื่อมองไปรอบ ๆ เขาสังเกตเห็นว่าเพื่อนร่วมชั้นของเขาดูเหมือนพวกเขากำลังจะตายในกองไฟ เนื่องจากชุดนักเรียนส่วนใหญ่ติดไฟแล้ว ทำให้ผู้ตรวจสอบกระโดดมาดูทันที

เจสันสวมเสื้อคลุมกันไฟและอุปกรณ์ป้องกันใบหน้ามานานแล้ว เพื่อป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้น แม้ว่าความสามารถในการทนไฟของเขาจะเหนือกว่าเปลวไฟที่อยู่ตรงหน้า

เจสันต้มน้ำมันคริโลเกรด 1 ที่อยู่ข้างๆ เขาให้ร้อนที่ 50°C เจสันหยิบกริชที่มีรูปร่างออกมาแล้วปรับตำหนิเล็กน้อยที่เขาไม่ชอบ ก่อนที่เขาจะหล่อหลอมแท่งเหล็กหยกร้อนภายในน้ำมันที่ร้อนขึ้นเล็กน้อยที่อยู่ข้างหน้า ของเขา.

เจสันได้ยินเสียงร้อนๆ และหากเขาไม่รู้ว่ากำลังทำอะไร เขาคงจะกลัวมาก แต่โชคดีที่การดับไฟสำเร็จ

น้ำก็ใช้ได้เช่นกัน แต่เจสันต้องการให้แน่ใจว่าจะเย็นลงอย่างรวดเร็วภายในก้อนของหยกเหล็กภายในน้ำจะช่วย ป้องกันไม่ให้เกิดรอยร้าวขณะดับ ซึ่งอาจเกิดขึ้นได้โดยใช้น้ำ

โอกาสมีน้อยแต่ปลอดภัยแน่นอน และหลังจากที่กริชเย็นลงถึงระดับหนึ่งแล้ว เขาก็หยิบมันออกมาอุ่นและดับอีกครั้งก่อนที่จะปล่อยให้มันค่อยๆ เย็นลงในอากาศ

เมื่อปิดทุกอย่าง เปลวไฟก็หายไป และเจสันหันออกจากโรงตีเหล็กไปยังโต๊ะม้านั่งทำงานที่อยู่ข้างๆ เขา

ถึงเวลาลับมีดให้คมในระดับหนึ่ง แล้วเจสันวางหินลับที่เขาพบในลิ้นชักของโรงตีเหล็ก จุมลงในน้ำจนไม่เห็นฟองสบู่ลอยขึ้นมาจากมันอีกต่อไป ซึ่งเป็นสภาพที่สมบูรณ์มากก่อนจะรับไป ออกมาวางบนผ้าเช็ดตัว

การวางกริชลงบนหินลับ เขายกด้านหลังของมีดขึ้นทำมุม 20 องศา ทำให้ใบมีดสัมผัสกับหินลับ

เมื่อลากส้นมีดลงไปแล้วกดมีดลงไปที่หินลับ เจสันต้องโฟกัสไปที่ใบมีดให้เต็มที่

จากปลายด้ามไปจนสุดปลาย และเคลื่อนไหวไปมาอย่างลื่นไหล

ด้านหนึ่งแล้วอีกด้านหนึ่ง และสิ่งเดียวที่เขาต้องกังวลคือการรักษามุม 20 องศาโดยคงความกดดันไว้เท่าเดิม

เมื่อหินลับแห้งเล็กน้อย เจสันก็ใช้น้ำราดก่อนจะลับให้คมบนด้านที่หยาบกว่าของหินลับ

หมุนหินลับมีดแล้วรดน้ำด้านที่ดีและทำซ้ำขั้นตอนเดิมจนกระทั่งเจสันคิดว่ามีดคมพอ

เขาไม่ค่อยพอใจกับผลิตภัณฑ์ชิ้นแรกของเขาเลย แต่มันดูดีกว่าที่เขาคาดไว้ และถ้าเจสันรู้ว่าขั้นตอนทั้งหมดของเขาถูกเชนสังเกตได้ เขาคงจะพยายามให้มากกว่านี้

โชคร้ายที่มันไม่ใช่อย่างนั้น แต่เชนซึ่งซ่อนตัวอยู่ในเงามืดของอาคารพยักหน้าเห็นด้วย ในขณะที่ช่างตีเหล็กอันดับ 3 สังเกตเห็นเจสันเดินเข้ามาหาเขา พร้อมกับเครื่องหมายคำถามในดวงตาของเขา ก่อนที่เขาจะแสดงออกถึงความประหลาดใจเมื่อ เห็นมีดในมือของเจสัน

เจสันรู้ว่าเขาจะผ่านการสอบนี้และเขารอให้ช่างตีเหล็กที่งุนงง ได้หายสงสัยให้เสร็จก่อนจะขึ้นไปบนชั้นสองหลังจากที่เขานำกริชที่ผลิตครั้งแรกของเขากลับคืนมา

เจสันเหนื่อยเกินกว่าจะสู้ต่อไปได้ แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้พวกเขา แม้ว่าไมโลจะมองไปรอบๆ อย่างโง่เขลา ขณะที่เบลล่ามองเขาเหมือนคนงี่เง่า

ไม่มีอะไรให้เจสันทำ ยกเว้นการเฝ้าดูเสากระโดงข้างหน้าเขา และในขณะที่สังเกตพวกมัน เขาพยายามรวบรวมมานาอย่างอดทนในขณะที่จิตแยกของของเขาทำเช่นเดียวกัน

เจสันต้องการที่จะคิดออกว่าเขาสามารถซ้อนเอฟเฟกต์เทคนิคติดตัวและเพิ่มการรวบรวมมานาของเขาและการดูดซับแบบนั้นได้หรือไม่

หากเป็นไปได้ เขาสามารถใช้มานาได้มากขึ้นในระหว่างการต่อสู้โดยไม่ต้องกังวลกับพลังมานาที่ใช้ออกไปของเขา

นอกจากนี้ เขายังสามารถเพิ่มเอฟเฟกต์การดูดซึมได้โดยไม่เสียเวลามาก และเพิ่มระดับของแกนมานาของเขาเร็วขึ้น…

เจสันใกล้จะเข้าสู่ระดับ 2 ของผู้ชำนาญแล้ว และต้องขอบคุณการชำระล้างร่างกายที่เขาได้รับ และมนัจะใช้เวลาอีกไม่กี่วันกว่าจะถึงเกณฑ์ที่เขาจะพัฒนาสู้ระดับ 2

ด้วยหินมานาที่เขาได้รับ เขามีความมั่นใจที่จะพัฒนาหลายครั้งในอีก 3 เดือนข้างหน้า จนกว่าทัวนาเมนต์จะเริ่มต้นขึ้น และสิ่งเดียวที่เขาต้องดูแลคือไม่ต้องบาดเจ็บสาหัสหรืออะไรทำนองนั้น

ไม่สำคัญหรอกว่าเขาจะตัดสิทธิ์ออกจากคลาสการต่อสู้พิเศษภายใน 2- 3 ซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่ไม่แน่ เมื่อพิจารณาว่าเขาจะต้องต่อสู้กับนักเรียนหลายพันคนในโรงเรียนสาขาที่ 6

ด้วยความหวังเกี่ยวกับข่าวลือของเขาจะแพร่กระจาย เจสันจึงต้องเอาชนะไมโลและเบลล่าโดยทำให้ทั้งคู่นั่นหวาดกลัวอย่างยิ่ง

เขามั่นใจว่ามีข่าวลือแพร่สะพัดไปรอบๆ ตัวเขาแล้ว เนื่องจากในช่วง 300 ปีที่ผ่านมาไม่เพียงแต่เป็นช่วงอายุของการระบาดของมานาเท่านั้น แต่ยังเป็นเวลาสำหรับเทคโนโลยีที่จะพัฒนาให้ดียิ่งขึ้นไปอีก ต้องขอบคุณมานาที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด

นอกเหนือจากการดูการต่อสู้แล้ว เจสันพบว่าจากประสบการณ์การต่อสู้ของเขาเพียงอย่างเดียว เจสันนั่นมีประสบการณ์ที่เหนือกว่าพวกเขาอย่างแน่นอน โดยมีข้อเสียเพียงอย่างเดียวคือความสามารถที่ไม่ความสัมพันธ์กับธาตุต่างๆ ของเขา นอกเหนือจากออริจินเฟลม

สิ่งนี้จะทำให้เพื่อนร่วมชั้นของเขาได้เปรียบอย่างมาก แม้ว่าความสามารถในการต่อสู้ของเขาในทุกแง่มุมจะดีกว่าด้วยความช่วยเหลืออย่างต่อเนื่องของเกร็กและเซรอนในฐานะคู่ซ้อม

เจสันไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไรกับไมโล แต่เวลาจะบอกเขาและเขาไม่ต้องการเสียเวลาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ในตอนนี้

ก่อนกลับบ้านเจสันตัดสินใจบอกทิลล์เกี่ยวกับสถานการณ์ของเขากับอาร์เทมิส และขออนุญาตให้มันได้เข้าไปในบริเวณโรงเรียนและสนามรบ เพราะเขาต้องเข้าไปในพื้นที่ต่อสู้ทุกวันด้วยคลาสการต่อสู้พิเศษและการท้าทายที่จะเกิดขึ้น

ทิลล์ทำได้เพียงพยักหน้าโดยไม่สนใจเรื่องนี้มากนักเพราะคำขอดังกล่าวไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยนักในโรงเรียนมัธยมของคาเนียร์ ก่อนที่เขาจะส่งข้อความถึงอาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนในเครือ

ขณะที่อาจารย์ใหญ่มองดูข้อความด้วยความตกใจ เพราะเนื่องจากเขาไม่เคยเจอเหตุการณ์อย่างเจสันมาก่อน

หากผู้เฒ่าเดร็กได้ยินเรื่องนี้ เขาก็คงจะประหลาดใจกับสายใยวิญญาณของเจสันที่พัฒนาขึ้นหลังจากผ่านไปสองสามเดือนแล้ว แม้ว่าเขาจะค่อนข้างอดทนต่อข่าวที่น่าตกใจ แต่โชคดีที่เขาเป็นครูใหญ่ของโรงเรียนหลัก

ณ คฤหาสน์ เฟลอร์ เจสันเห็นเกร็กและมาเลียและทั้งคู่ดูเหมือนทุบตีกันจนตาย ทำให้เจสันวิ่งเข้าหาพวกเขา

แต่เมื่อพบว่าพวกเขาทั้งสองนั่นได้เข้าสู่ชั้นเรียนการต่อสู้พิเศษในระดับเดียวกัน เจสันก็เริ่มหัวเราะอยู่ครู่หนึ่ง

แม้ว่าเจสันจะหัวเราะ แต่เขารู้สึกประหลาดใจอย่างยิ่งที่เห็นเกร็กได้รับตำแหน่งในคลาสการต่อสู้พิเศษ และดูเหมือนว่าเขาจะต่อสู้อย่างสุดกำลัง ขณะที่เจสันชื่นชม

และตอนนี้เองที่เขารู้ด้วยว่าเกร็กทะลวงเข้าสู่ระดับผู้ชาญ 4 ซึ่งอาจเป็นเพราะความกดดันที่เขาต้องเอาชนะระหว่างการต่อสู้ ซึ่งเป็นเรื่องที่น่ายินดี

เมื่อพิจารณาถึงความแข็งแกร่งโดยเฉลี่ยของเพื่อนร่วมชั้นของเกร็กในระดับผู้ชำนาญระดับ 7 นักเรียนระดับสูงในชั้นเรียนของเขาน่าจะอยู่ในขั้นผู้ชำนาญ 9 แล้ว

การเพิ่มสัตว์เดรัจฉานระดับต่ำ/กลางในการคำนวณของเขา เจสันคำนวณว่าเกร็กต้องเอาชนะคนที่มีร่างกายระดับผู้เชี่ยวชาญ

‘เขาชนะได้ยังไง’

เจสันถามตัวเอง แต่เขาจะรู้ได้อย่างไรว่ากระทิงมีเขาเสริมกำลังปลดผนึกส่วนหนึ่งของสายเลือดที่ซ่อนอยู่ ทำให้มันเพิ่มร่างกายของเกร็กได้สองสามระดับในระยะเวลาอันสั้น

เนื่องด้วยทักษะ [Berserk] นี้ เกร็กจึงเรียกได้ว่า มันอาจจะเป็นไปได้ที่เขจะสามารถเข้าสู่คลาสการต่อสู้พิเศษ

*ในขณะเดียวกัน ความคิดของเจสัน*

ยังคงมีความเป็นไปได้ที่ชั้นเรียนของเกร็กจะมีเพียงนักสู้ที่อ่อนแอหรือเต็มไปด้วยเยาวชนที่อาจจะมีระดับต่ำ แต่เมื่อพิจารณาว่าเป็นโรงเรียนหลักและตรวจดูอาการบาดเจ็บของเกร็ก ที่ดูจริงจังมากแม้หลังจากที่กาเบรียลลารักษาเขาแล้ว และเจตนารมณ์ของเกร็กที่มุ่งมั่นในการเข้าร่วมคลาสการต่อสู้พิเศษ

เจสันทำได้เพียงพยักหน้าชื่นชมเมื่อเกี่ยวกับเกร็ก ที่เปลี่ยนไปบ้าง

มาเลียดูดีกว่าเกร็กแต่ยังบาดเจ็บอยู่ ด้วยเสื้อผ้าที่ไหม้เกรียมและผมที่กระเซิง

เห็นได้ชัดว่าเธอยังต่อสู้เพื่อให้ตัวเองนั่นมีระดับสูงสุดของห้องตัวเองเพื่อเข้าสู่คลาสการต่อสู้พิเศษ และเมื่อพิจารณาว่าเธออยู่ใน 10 อันดับแรกของห้องแล้ว มันก็ยิ่งยากสำหรับเธอมากขึ้นไปอีก ถึงแม้ว่าเธอจะอยู่ที่ระดับปรมาจารย์ขั้นต้น

ถึงแม้เธอจะอยู่ในระดับปรมาจารณ์แต่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่มาเลียจะสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ของเธอ เนื่องจากความสามารถในการต่อสู้ของเธอค่อนข้างแย่เมื่อเทียบกับอัจฉริยะตัวจริงในแอสทริกซ์

ความถนัดด้านมานาของเธอนั้นเหนือกว่าคนอื่น ซึ่งที่ความถนัดในการต่อสู้ของเธอน่าจะดีกว่านี้ แต่ก็ไม่สำคัญเลยเพราะเธอมีความรู้มากมาย

นอกจากนี้ จะไม่มีใครบังคับเธอให้สู้กับใครสักคนที่มีชีวิตหรือความตาย อย่างน้อยเจสัน ก็หวังเช่นนั้น

เมื่อถึงระดับปรมาจารย์ตอนอายุ 16 เธออาจจะสามารถบีบอัดมานาของเธอและสร้างมานาเหลวหนึ่งหยดก่อนที่เธอจะอายุ 20 ปีซึ่งถือเป็นความสำเร็จที่ยอดเยี่ยมอย่างแน่นอน

ความถนัดต่อมานาในคาเนียร์นั้นไม่ได้ดีไปกว่าหมู่เกาะ ในขณะที่มีเพียงกลุ่มครอบครัวใหญ่และเหล่าองค์กรเท่านั้นที่เพิ่มอัตราส่วนความถนัดนี้เล็กน้อย โดยส่งต่อความถนัดมานาไปยังผู้สืบทอดทางพันธุกรรม

มีข้อยกเว้นอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นบวกหรือลบ ในขณะที่ทั้งเจสันและมาเลียอาจกล่าวได้ว่าเป็นตัวอย่างที่ดี

หลังจากพูดคุยกันซักพัก ทุกคนก็เข้าไปในห้องของตัวเองเพื่อดูดซับมานาหรือฝึกข้างนอก ฝึกฝนเทคนิคการต่อสู้ของพวกเขา

ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับทุกคนคือการเพิ่มความสามารถในการต่อสู้และระดับแกนมานาเพื่อให้ได้อันดับที่ดีในทัวร์นาเมนต์ Big-Three หากพวกเขายังคงสามารถรักษาตำแหน่งไว้ได้ เพราะเนื่องจากผลประโยขน์ที่จะได้รับนั้นดีมากมาย

เจสันต้องการจะบุกเข้าสู่ระดับผู้ชำนาญ 2 ก่อนวันศุกร์หรืออาจจะมากกว่านั้นก่อนที่อาร์เทมิสจะวิวัฒนาการเสร็จ และด้วยเหตุนั้น เขาจึงหยิบหินมานาสองสามก้อนออกมาเพื่อดูดซับมานาอย่างแข็งขัน ก่อนที่เขาจะนำสกอร์พิโอออกจากถุงพร้อมกับหินมานาทั้งหมดอยู่ภายใน

หินมานาบางส่วนสูญเสียความแวววาวไปเล็กน้อย แต่อัตราการดูดซับมานาของสกอร์พิโอนั้นค่อนข้างช้ากว่าอาร์เทมิสและของเขามาก ทำให้เจสันวางสกอร์พิโอไว้ข้างๆ ตัวเขา ก่อนที่เขาจะดูดซับมานาในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าจนกว่าเขาจะเปลี่ยน สู่เทคนิคเฮลวี่เฮลล์

หลังจากเสร็จสิ้นการจัดเกลียวพลังงานวิญญาณห้าสาย เจสันก็ฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง ซึ่งทำให้เขาดูดซับมานาอีกสองสามชั่วโมง

เขารู้ว่าการสอบเชิงปฏิบัติของช่างฝีมือจะเริ่มในวันพรุ่งนี้ แต่เขาไม่ได้กังวลแม้แต่น้อยนิด เนื่องจากเขารู้จุดสำคัญของงานพื้นฐานส่วนใหญ่ที่ต้องทำด้วยหนังสือที่เขาเริ่มอ่าน

เจสันหวังว่าเขาจะได้รับอนุญาตให้สร้างอาวุธแทนสิ่งพื้นฐานบางอย่างที่เกือบจะไร้ค่า

นอกจากนั้น เขาคาดหวังว่าจะได้รับสมุนไพรบางชนิดเพื่อปรุงยา และรูนชนิดใดที่เขาจะต้องจารึกเพื่อให้ผ่านการสอบ

แต่อย่างใด เจสันรู้สึกไม่ดีว่าเขาจะต้องผิดหวังในวันพรุ่งนี้

การอ่านหนังสือที่ลึกซึ้งสองสามโหลซึ่งมีไซต์หลายพันแห่งนอกเหนือจากคำสอนของเชนและดาเลียน่าจะมีประโยชน์มากกว่าการบรรยายระดับ 3 และอันดับ 4 ที่เขาจะสามารถเข้าร่วมได้

เจสันมีสัตว์ประหลาดสองตัวที่มีระดับสูง หลังจากท่องจำหนังสือในชิปหน่วยความจำของเขา ในที่สุดเขาก็สามารถเรียนรู้บางอย่างจากพวกมันได้ และดาเลียอาจเพิ่มศักยภาพของสกอร์พิโอเมื่อเขาได้พบกับดาเลียอีกครั้ง

ณ ตอนนี้ เจสันถูกห้ามไม่ให้ติดต่อพวกเขา เพื่อเป็นแรงจูงใจหรือการลงโทษ ซึ่งเขาไม่เข้าใจจริงๆ

ข้อยกเว้นเพียงอย่างเดียวคือหากมีเรื่องเร่งด่วนเกิดขึ้นหรือเขาท่องจำหนังสือทุกเล่มเสร็จ

นี่เป็นการทรมานแบบเฉยเมยสำหรับเขาและเขาคร่ำครวญเรื่องนี้มากก่อนจะอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า และเข้านอน

—-

เจสันตื่นแต่เช้าอีกครั้งเพราะโดนสกอร์พิโอต่อยเขา เจสันออกกำลังกายตอนเช้าเสร็จ อาบน้ำ เปลี่ยนชุด และกินบางอย่างเป็นอาหารเช้าเมื่อรถรับส่งมาถึง

ภายในกระสวยอวกาศ เจสันฝึกฝนเทคนิคเฮลวี่เฮลล์เช่นเคย และสังเกตว่าเขามีพลังงานวิญญาณถึง 17.1 หน่วย ทำให้เขามีความสุข แม้ว่ามันจะไม่เพียงพอสำหรับอาร์เทมิสก็ตาม

ภายในโรงเรียน เขาได้รับสถานที่สำหรับการทดสอบภาคปฏิบัติ และอยู่ในอาคารเสริมเล็กๆ ที่ดูเหมือนหอคอยช่างขนาดเล็ก

อย่างไรก็ตาม ในความเป็นจริง อาจเป็นเพียงโกดังที่สวยงามเท่านั้น เนื่องจากเขาสังเกตเห็นว่าโรงตีเหล็กที่เขามองเห็นนั้นเคลื่อนย้ายได้และค่อนข้างล้ำหน้าในตอนนั้น

ภายในห้องโถงใหญ่ที่พวกเขาอยู่ภายในนั้นหยาบ และถ้าเจสันกลับมองเห็นได้ว่า อาคารนี้ไม่ได้รับการดูแลพอสมควรเนื่องจากจะสามารถมองเห็นใยแมงมุมได้จากบริเวณมุมต่างๆ ของอาคาร

เจสันยิ้มอย่างประหลาดเมื่อเห็นความแตกต่างระหว่างโรงตีเหล็กขั้นสูงที่มีเทคโนโลยีสูงและอาคารทั้งหลัง

เหมือนพวกเขาพยายามเพิ่มชื่อเสียงของหอคอยช่างฝีมือ แม้ว่าครูในโรงเรียนบางคนจะดูไม่พอใจก็ตาม

อย่างไรก็ตาม เจสันไม่สนใจว่าจะไปทางใด เขานั่งบนเตาหลอมที่กำหนด อดทนรอให้ทุกคนเข้ามาในห้อง

ผู้ตรวจสอบเข้ามาทีละคน และไม่น่าแปลกใจเลยที่พวกเขาเป็นช่างตีเหล็กและอาจารย์รูนคนเดิมที่เขาเคยเห็นมาก่อน ขณะที่แอนทาเลียยืนอยู่ข้างหน้าอีกครั้ง มองเจสันด้วยความอยากรู้

สิ่งนี้ทำให้เขาตัวสั่นและเขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อสายตาของหญิงสาวหน้าอกใหญ่ โดยมุ่งความสนใจไปที่โรงตีเหล็กของเขา เมื่อเขาได้ยินงานที่พวกเขาต้องทำ

ไมโลซึ่งอยู่ห่างจากเจสันเพียงไม่กี่เมตรเริ่มลังเลในเสี้ยววินาทีซึ่งเพียงพอสำหรับเขาที่จะมองตรงเข้าไปในดวงตาสีทองของเจสันซึ่งเต็มไปด้วยความเยือกเย็นและจิตสังหารที่รุนแรง

โดยจิตใต้สำนึก การโจมตีของเขาหยุดลงและกริชของเขาตกลงไปที่พื้นอย่างไร้ชีวิตชีวา ขณะที่เขาจ้องมองเข้าไปในดวงตาที่ลึกล้ำเหล่านี้ และตกลงไปในขุมนรกที่ไม่มีอะไรเลย….

ทันใดนั้น ไมโลสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่อยู่ไกลออกไปซึ่งดูถูกเขา ราวกับเปรียบเทียบการมีอยู่ทั้งหมดของเขาราวกับมด

เมื่อสังเกตเห็นความกดดันที่แผ่ออกมาจากสิ่งมีชีวิต ไมโลก็เบิกตากว้างและน้ำตาไหลอาบแก้ม เมื่อเขาคุกเข่าลงโดยที่ไม่อยากลุกขึ้นอีกครั้ง ขณะที่ดวงตาที่เปียกชื้นของเขาก็ดูไร้ชีวิตชีวา

สายน้ำที่พุ่งเข้าหาเจสันสลายตัวเป็นเศษ เนื่องจากแรงกดที่แผ่ออกมาจากเจตนาและมานาในจิตสังหารของเจสัน ขณะที่เบลล่าสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติเมื่อดวงตาของเจสันจ้องเข้าไปในใจของเธอ

*** เหมือนฮาคิราชันย์ เลย 555555 ***
สิ่งนี้ทำให้เธอเข้าสู่ขุมนรกสีดำลึกเช่นเดียวไมโล โดยไม่มีอะไรนอกจากความกดดันที่แปลกประหลาดแต่น่าตกใจและอันตรายที่แผ่ออกมาจากภายใน

เธอล้มลงบนพื้นโดยไม่รู้ตัวเหมือนไมโล ขณะที่ตาของเธอยังคงแห้งอยู่ เนื่องจากเธออยู่ห่างจากเจสัน

และมีอาการตัวสั่นอย่างรุนแรง ความรู้สึกที่น่ากลัวและอึดอัดที่เกิดจากแรงกดดันได้ทำลายความตั้งใจของเธอที่จะต่อสู้กับเจสันอย่างสิ้นเชิง

เธอเพียงแต่กล้ามองลงไปที่พื้น และไม่กล้าแม้แต่จะลองมองเข้าไปในดวงตาของเจสันด้วยความกลัวและร่องรอยความเคารพเล็กน้อยก็ปรากฎขึ้นภายในตัวเธอโดยที่เธอไม่รู้

สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ประทับลึกลงไปในจิตใจของเธอ ทำให้เกิดความกลัวอย่างลึกซึ้งต่อเจสันปรากฏขึ้น

ในขณะเดียวกัน เจสันก็ลดจิตสังหารของเขาลงในขณะที่ร่างกายของเขาอ่อนแอลง เกือบจะบังคับให้เขาทรุดตัวลงกับพื้นแต่เซรอนจับตัวเขาไว้

“นายฉีดมานาอีกได้ไหม”

เซรอนแทบจะไม่ได้ยินเสียงที่อ่อนแอของเจสันเลย แต่เขาเพียงพยักหน้าและฉีดมานาให้กับเจสันอีกรอบ

หลังจากได้รับมานาเต็มส่วนแล้ว เจสันก็หมุนเวียนพลังงาานไปทั่วร่างกายของเขาทันทีและเข้าสู่ดวงตาที่ปวดเมื่อยบางส่วน

เมื่อยืนนิ่งเจสันมองไปรอบ ๆ และรู้สึกว่าเกือบทุกคนกำลังมองพวกเขาอยู่

ปัญหาเดียวคือพวกเขามองมาที่เจสันราวกับว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาดที่ฝึกฝนตัวเองให้เป็นมนุษย์และพยายามจะบุกรุกมนุษยชาติ

อย่างไรก็ตาม เบื้องหลังความหวาดกลัวที่เห็นได้ชัดของเหล่านักเรียนชั้นยอดเหล่านี้ ยังมีความรู้สึกเคารพสักการะผู้แข็งแกร่งอีกด้วย

การเอาชนะนักสู้ระดับสูงสองคนจากห้อง 1 ในฐานะผู้ชำนาญระดับ 1 นั้นไม่มีใครสามารถทำได้อย่างแน่นอน

พวกเขามีปัญหาที่ครอบงำนักเรียนทั่วไปหนึ่งหรือสองระดับที่สูงกว่าพวกเขาหรือนักเรียนที่แข็งแกร่งกว่าที่มีขนาดแกนมานาเท่ากัน

ความสำเร็จของเจสันได้ทำลายโลกทัศน์ของพวกเขาอย่างสิ้นเชิง และสิ่งเดียวที่ทำให้เขามั่นใจคือความอ่อนล้าของเขาที่ทุกคนมองเห็นได้ชัดเจน

ขณะที่เพื่อนร่วมชั้นนอกสนามประลองมองเจสันด้วยความเกรงกลัว ไมโลและเบลล่ามีใบหน้าซีดเซียว ขณะที่ไมโลหมดสติ เบลล่ายังคงมองเจสันด้วยความกลัว

ตั้งแต่เบลล่าเข้าโรงเรียนในเครือที่ 6 เธอก็ไม่เคยแม้แต่จะมองนักเรียนในชั้นต่ำและมุ่งแต่ตัวเองเพื่อที่จะแข็งแกร่งขึ้นเพื่อที่จะได้เข้าเรียนในโรงเรียนหลัก อย่างไรก็ตาม เด็กหนุ่มผมดำที่อยู่ตรงหน้าเธอคนนี้ก็ควรจะแค่เป็นผู้ชำนาญระดับ 1 จากห้อง 54 เท่านั้น แต่เขากลับทำให้เธอต้องขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

เธอตกใจกลัว…ถ้ามีเด็กอย่างเจสันมากกว่านี้ ทำไมเธอถึงพยายามแข็งแกร่งขึ้นในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา…

เบลล่าเชี่ยวชาญเทคนิคการต่อสู้แบบหลายขั้น และเพิ่มระดับมานาหลักของเธอให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้เพื่อที่จะได้รับเงินค่าขนมจากการล่าสัตว์ป่าที่แข็งแรงกว่า และหลังจากการปลุกวิญญาณของเธอ เธอไม่เพียงแต่ได้รับการยอมรับในสาขาของโรงเรียนที่ดีที่สุดแห่งหนึ่งในแอสทริกซ์ แต่แม้กระทั่งสายใยวิญญาณของเธอก็พิเศษ

และตอนนี้เด็กชายที่อ่อนแอกำลังยืต่อหน้าเธอเอาชนะเธอภายในไม่กี่วินาทีด้วยการมองเพียงครั้งเดียว!

เธอรับไม่ได้! พยายามจะยืนขึ้น เธอดันตัวเองขึ้นจากพื้นและกำลังจะยืนขึ้นอย่างมั่นคงบนพื้น เมื่อสายตาของเธอพร่ามัว ทำให้เธอเสียการทรงตัวก่อนจะล้มลงกับพื้น

ทิลล์เขาก้าวเข้ามา เมื่อเขารู้สึกถึงจิตสังหารที่รุนแรงนอกเหนือไปจากความสามารถของดวงตาของเจสัน ทำให้เขาลังเลเล็กน้อย

ขณะวิ่งไปหาไมโลและเบลล่า ทิลล์อยู่ในห้วงความคิดลึกๆ คิดว่าดวงตาของเจสันไม่ใช่แค่ดวงตามานาเท่านั้น…

‘ภูมิหลังของเขาเป็นเรื่องโกหกหรือเปล่า? เขาอาจจะ…? ไม่! ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่มีวันยอมรับเชนเป็นอาจารย์ของเขาแน่!’

ทิลล์มองว่าเจสันเป็นคนลึกลับ ซึ่งเขารู้สึกไม่สบายใจ และยิ่งกว่านั้นเพราะลูกศิษย์ของเขาและเจสันดูเหมือนจะมีมิตรภาพที่ดีต่อกัน

ไมโลและเบลล่า ถูกทิลล์นำออกจากพื้นที่ต่อสู้ ในขณะที่เจสันได้รับความช่วยเหลือจากเซรอน

เมื่อพวกเขานั่งลงแล้ว ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้พวกเขา

เจสันตัดสินใจเพิกเฉยต่อคนรอบข้าง ในขณะที่เซรอนไม่แม้แต่จะสังเกตเห็นพวกเขาตั้งแต่แรก เพราะเขามองเพื่อนของเขาอย่างสับสนเหมือนคนอื่นๆ

แม้ว่าเขาจะยืนอยู่ข้างหลังเจสัน แทนที่จะถูกรุกรานโดยจิตสังหารเซรอนกลับรู้สึกได้ถึงความหวาดกลัวเมื่อมานาในตัวเจสันพุ่งออกมาจากความสามารถที่ไม่รู้จัก ซึ่งน่าจะมาจากลักษณะพิเศษของเจสัน

เพราะเจสันไม่ต้องการสร้างจิตสังหารให้กับให้กับเซรอน เจสันแทบจะไม่สามารถป้องกันไม่ให้มันพุ่งเข้าหาเพื่อนของเขาที่อยู่ข้างหลังเขาได้

สิ่งนี้ทำให้จิตสังหารโดยรวมลดลงเล็กน้อย แต่ผลลัพธ์ก็ดีกว่าที่เจสันคาดไว้

ขณะที่เซรอนมองดูเจสันเขากำลังคิดอย่างรอบคอบเกี่ยวกับความสามารถของดวงตาของเขาและเขาจะไปกับพวกเขาได้ไกลแค่ไหน

เจสันต้องการเข้าร่วมทัวร์นาเมนต์ Big-Three และได้รับรางวัลทุกประเภท ซึ่งเป็นเหตุผลมากเกินพอสำหรับเขาที่จะมีเล่ห์เหลี่ยมหนึ่งหรือสองอย่างในแขนเสื้อของเขา ซึ่งไม่เลวอย่างแน่นอน และออริจินเฟลมของเขาถือได้ว่าเป็นหนึ่งเดียว มันแข็งแกร่งพอ ๆ กับความใกล้ชิดทางไฟที่พัฒนาขึ้นในช่วงกลางและปลาย

ต้องมีจุดกระตุ้นเล็กน้อยเพื่อก่อให้เกิดจิตสังหารที่สะสมอยู่ภายในตัวเขา แม้ว่ามันจะเป็นเพียงสิ่งเล็กน้อยและเขาไม่สามารถควบคุมมันได้อย่างสมบูรณ์

หากไม่มีมานาเพียงพอ ความสามารถของดวงตาของเขาก็ไม่แข็งแกร่งพอและคิดเกี่ยวกับมัน เจสันคาดว่าเขาแทบจะไม่สามารถข่มขู่ใครก็ตามที่มีระดับแกนมานาเท่ากันหรือสูงกว่าเล็กน้อยในขณะที่สร้างเมล็ดพันธุ์แห่งความกลัวเล็กๆ ในตัวพวกเขา

เพื่อให้บรรลุผลนี้ เขาต้องฉีดมานาทั้งหมดลงในความสามารถ ซึ่งเกือบจะทำลายความสามารถในการต่อสู้ของเขาจนหมด เนื่องจากการต่อสู้โดยไม่มีมานาไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดที่เราสามารถทำได้

มันเป็นการโจมตีครั้งเดียว

หมาป่าศักดิ์สิทธิ์รักษาไมโลและเบลล่า ขณะที่ไมโลตื่นขึ้นหลังจากผ่านไป 10 นาที

เบลล่าสามารถยืนขึ้นได้อีกครั้งหลังจากพักฟื้นช่วงสั้นๆ และมองไปทางเจสัน สายตาของเธอเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว แต่ก็เต็มไปด้วยความกลัวเล็กๆ

เธอไม่เคยกลัวใครเลยจนถึงตอนนี้ เนื่องจากทักษะมานาของเธอก้าวหน้าและเมื่อวิญญาณของเธอตื่นขึ้นเมื่อไม่กี่เดือนก่อน เธอจึงได้รับการยกย่องว่าเป็นอัจฉริยะ

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอกลับจูบพื้นต่อหน้าเด็กอีกคนหนึ่ง ซึ่งอยู่ต่ำกว่าเธอเจ็ดระดับ

ไมโลตื่นขึ้นและมองไปรอบๆ อย่างสับสน โดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อเขาเห็นเด็กหนุ่มผมดำที่มีดวงตาสีทอง และดูเหมือนว่าเขากำลังครุ่นคิดอยู่ลึกๆ

เหงื่อเย็นเยียบไหลลงมาที่หลังโดยไม่สนใจสิ่งอื่นใด เขารีบวิ่งไปหาเจสันตามสัญชาตญาณของเขา

สิ่งหนึ่งที่ต้องรู้คือ สัญชาตญาณของไมโลนั้นดีมาก และตั้งแต่เขายังเด็ก และนั้นก็ให้ประโยชน์กับเขาเสมอ

เขาไม่ได้ร่ำรวยเป็นพิเศษ แต่ด้วยสัญชาตญาณของเขา เขาจึงเลือกสัตว์ร้ายอันดับที่พัฒนาแล้วซึ่งมีศักยภาพที่จะไปถึงระดับเวทย์มนตร์ ซึ่งทำให้ไม่เพียงแต่ตัวเขาเองเท่านั้น แต่ยังทำให้ครอบครัวของเขาภาคภูมิใจด้วย

นอกเหนือจากสายใยวิญญาณจำนวนมากที่เขาสามารถสร้างขึ้น บางครั้งเขายังพบสมุนไพรหายากภายในเขตป่าซึ่งถูกปกคลุมไว้อย่างดี

มีอยู่ครั้งหนึ่ง เขายังช่วยหญิงชราคนหนึ่งที่ล้มลงกับพื้นขณะข้ามถนน

ไม่เพียงแต่สัญชาตญาณของเขาเท่านั้นที่ทำให้เขาช่วยเหลือเธอ แต่ยังรวมถึงจิตใจที่อ่อนโยนโดยกำเนิดของเขาด้วย ในขณะที่เขาดูค่อนข้างหยาบและนิสัยเสียจากภายนอก

ขอบคุณที่ช่วยหญิงชรา เขาพบว่าเธอเป็นแม่ของผู้ที่เป็นผู้วิเศษขั้นสูง ผู้ซึ่งรู้สึกขอบคุณมากที่ช่วยแม่ของเขา

เขาจึงมอบของขวัญราคาแพงให้ไมโลเป็นของขวัญ

ตั้งแต่นั้นมาเขาก็เชื่อในสัญชาตญาณของเขาอย่างสมบูรณ์

เมื่อปรากฏตัวต่อหน้าเจสัน ชายหนุ่มผมดำก็ถูกโยนออกจากความคิดขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นโดยไม่รู้ว่าไมโลต้องการอะไรจากเขา

แม้ว่าไมโลจะสะดุ้งเมื่อมองตากัน เขาก้มลงและตะโกนสุดกำลัง

“ฉันขอโทษที่กวนประสาทคุณสองคน!”

ซึ่งทำให้สถานการณ์วุ่นวายยิ่งกว่าเจสันและเซรอนในการเอาชนะไมโลและเบลล่า เนื่องจากทุกคนคิดว่ามันจะเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียว เนื่องจากนักเรียนชั้นนำประเมินคู่ต่อสู้ต่ำเกินไป

ทุกคนมองไมโลและเจสันอย่างงุนงง ขณะที่เบลล่าหันกลับมาด้วยดวงตาเบิกกว้าง ตกใจกับสิ่งที่เพื่อนของเธอพูดกับเจสัน และไม่เข้าใจสิ่งที่ไมโลคิด

เจสันมองตรงเข้าไปในดวงตาของไมโลที่สั่นเทาและเขามองเห็นความจริงใจได้ แม้ว่าจะดูเหมือนมีอะไรอย่างอื่น

ดังนั้นเขาจึงยอมรับคำขอโทษของไมโล เพราะเขาไม่ได้รับบาดเจ็บ มากกว่าที่จะทุบตีเขา

“ไม่เป็นไร”

เขาไม่ได้สนใจไมโลเลย แต่มันแปลกมากที่ดูเหมือนว่าเขาจะยอมรับความสามารถที่ก้นบึ้งจากสายตาของเขาได้ค่อนข้างง่าย เมื่อเทียบกับเกร็กและลีโอ ฮาร์ทที่ทำให้เขาประหลาดใจ

โดยไม่ต้องกังวลใจอีกต่อไป ไมโลทำตามสิ่งที่เจสันพูดและความคิดของเซรอนดูเหมือนจะซับซ้อนยิ่งขึ้นเมื่อสังเกตเห็นว่า

“เขาเป็นกษัตริย์ในชาติที่แล้วหรือเปล่า”

เซรอนไม่ต้องการเทคนิคการต่อสู้ใด ๆ เนื่องจากสร้อยข้อมือควอนตัมของเขาแล้วเต็มไปด้วยเทคนิคนับร้อยที่เขาได้รับจากครอบครัวของเขาและเขามีเพียงระดับแกนมานาที่อ่อนแอของเขาเท่านั้น ที่เป็นข้อจำกัดในการเพิ่มความแข็งแกร่งของเขา

แต่สำหรับเจสัน มันแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง เขามีเทคนิคพื้นฐานที่ไร้ระดับ เทคนิค weapon knight ระดับ 1 ที่รอบด้าน และเทคนิคพิเศษเพียงอย่างเดียวที่เขามีคือ weightless steps

ณ ตอนนี้ เจสันสามารถใช้เทคนิคระดับ 1 เท่านั้นสำหรับการต่อสู้ระยะยาว โดยไม่ทำร้ายตัวเอง ซึ่งเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาเลือกเทคนิคระดับ 1 โดยเฉพาะสองแบบสำหรับการเริ่มต้น

[Transience Strike] เทคนิคระดับ 1 ที่เน้นการโจมตีครั้งเดียว เพื่อสังหารศัตรูโดยไม่ต้องใช้ความพยายามมากนัก

[Hazardous-Assassin] อีกเทคนิคระดับ 1 ที่มีหลายลำดับที่ใช้ในการโจมตีศัตรูอย่างรุนแรงด้วยมีดสั้นสองเล่ม

ทั้งสองเทคนิคที่เขาเลือกได้เพิ่มความก้าวหน้าของเจสัน และเหตุผลเดียวที่ทำให้เขาทำเช่นนั้นก็คือเขารู้เทคนิคการป้องกันแบบไร้ระดับที่ต่ำอยู่แล้ว เขาไม่เคยใช้ในระหว่างการต่อสู้

ในท้ายที่สุด เขาใช้มีดต่อสู้ และถือว่าโง่ที่จะหันเหใส่อาวุธทื่อและใหญ่ด้วยกริช

ดังนั้นเขาจึงต้องการเน้นที่ความเร็วและการโจมตีของเขาเพื่อป้องกันไม่ให้เข้าสู่ตำแหน่งที่เสียเปรียบ

มันอาจจะดูงี่เง่า แต่สำหรับเป้าหมายปัจจุบันของเขา มันเป็นทางเดียวที่เขาสามารถเลือกได้

หลังจากที่เขาพบเทคนิคทั้งสองนี้แล้วเจสัน ก็มองหาเทคนิค Archer และเทคนิคระดับสูงสุด 1 ที่เรียกว่า [Spinning Arrow]ก็ได้ปรากฏขึ้นในหัวของเขา

ตามชื่อ เทคนิคนี้ทำให้สามารถยิงลูกธนูหมุนที่เปลี่ยนวิถีของมันในอากาศ เนื่องจากการหมุนเวียนของมานาภายในลูกธนู และกล่าวกันว่าเป็นเทคนิคระดับ 1 ที่ยาก

เมื่อดาวน์โหลดเทคนิคทั้งสาม เจสันดูจะพอใจและเซรอนถามเจสันว่าตอนนี้เขาต้องการเรียนรู้เทคนิคนี้หรือไม่ หรือควรค้นหาคู่ต่อสู้ เมื่อเด็กชายและหญิงสาวผมสีบลอนด์เดินตรงมาทางพวกเขาโดยไม่สนใจใครเลยที่อยู่รอบตัวพวกเขา .

ดูเหมือนว่าสนามประลองการต่อสู้จะเป็นของพวกเขา และพวกเขาเป็นราชาและราชินีในคลาสการต่อสู้พิเศษ ซึ่งทำให้เจสันยิ้มออกมาอย่างแผ่วเบา

เด็กชายที่มีผมสีน้ำตาลและตาสีเขียวทักทายพวกเขา ขณะที่สาวผมบลอนด์ยังคงนิ่งเงียบ

“สวัสดี ฉันชื่อไมโล เด็ค และนี่คือเพื่อนร่วมชั้นของฉัน เบลล่า วอล เราสังเกตว่านายทั้งคู่อยู่ในห้อง 54 และพวกเราชอบที่จะต่อสู้กับคนดังในโรงเรียนของเรา”

ไมโลพูด แต่เจสันกับเซรอนมองหน้ากันอย่างสับสน `คนดัง? ใคร?` ก่อนที่ทั้งสองาจะหันกลับมาสนใจเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาล และมองดูเขาราวกับว่าเขาเป็นคนเลวทราม

เมื่อเห็นว่าทั้งสอง สับสนและมองเขาแบบนั้น ริมฝีปากของไมโลก็กระตุกเล็กน้อย ซึ่งยิ่งแย่ลงไปอีกเมื่อเบลล่าที่อยู่ข้างๆ เขาเริ่มหัวเราะเบาๆ ก่อนที่เธอถาม

“พวกเธอทั้งสองมียินดีที่จะต่อกรกับพวกเราหรือไม่ ตามแกนมานนาของพวกนาย มันจะใช้เวลาไม่นานจนกว่าพวกนายสองคนจะถูกโยนออกจากชั้นเรียน ขอฉันดูหน่อยเถอะว่าพวกนายทั้งสองแข็งแกร่งแค่ไหน”

เธอกล่าว

เห็นได้ชัดว่าเธอคล้ายกับเจสัน แม้ว่าทั้งคู่จะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับกันและกันเลย

เธอเป็นเด็กกำพร้าและถูกเลี้ยงดูมาโดยครอบครัวบุญธรรมที่น่ารัก แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีเงินมาก แต่พ่อบุญธรรมของเธอก็เป็นนักล่าที่ดี และเมื่อเธอปลุกจิตวิญญาณของเธอขึ้น เขาก็ยอมทำทุกอย่างเพื่อสนับสนุนเธอ ทำให้เธอต้องจบลงที่โรงเรียนแวนการ์ดในเครือที่ 6

เธอต้องการดูแลครอบครัวของเธอที่รับเธอมาเลี้ยงและเข้าเรียนในโรงเรียนที่ดีเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะแข็งแกร่งขึ้น

ด้วยพลังงานวิญญาณจำนวนมากและจุดสายวิญญาณสี่จุด เธอจึงมั่นใจในการเอาชนะเยาวชนสองคนที่อยู่ข้างหน้าเธอ

ว่ากันว่าห้อง 54 เป็นคลาสที่อันตรายที่สุดในบรรดาห้องทั้งหมด เพราะมีสัตว์ประหลาดสองตัวที่เพิ่งโผล่ออกมาเมื่อเร็ว ๆ นี้ซึ่งเอาชนะทุกคนในห้องของพวกเขาในระหว่างบทเรียนการต่อสู้ และเธอต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับพวกเขา

หลังจากที่เธอสังเกตเห็นว่าระดับแกนมานาของพวกเขาอ่อนแอมาก เธอรู้สึกผิดหวังในทันที

เจสันสังเกตเห็นว่าเบลล่ามองพวกเขาด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ แต่เบื้องหลังนั้น เขายังสามารถเห็นร่องรอยของความผิดหวังและความรังเกียจที่ทำให้เขาประหลาดใจได้เล็กน้อย

ทั้งเซรอนและเจสันยอมรับข้อเสนอของพวกเขา และพวกเขาไปที่สนามรบในฐานะหนึ่งในกลุ่มนักเรียน 150 คนแรกที่อยู่ในสนามรบ และไม่นานนักที่สองสามคนแรกเริ่มนินทาและหัวเราะเยาะเจสันและเซรอนเพราะพวกเขากล้า เพื่อต่อสู้กับนักเรียน 2 อันดับต้น ๆ ของห้อง 1 แม้ว่าคู่ต่อสู้ของพวกเขาจะมีระดับสูงกว่าพวกเขาหลายระดับ

ความภาคภูมิใจของเจสันที่เขาสั่งสมมาตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมาได้รับการดูถูกอย่างน้อยพอๆ กับของเซรอนที่มาจากครอบครัวใหญ่ครอบครัวหนึ่ง

ในช่วงสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมา เจสันได้เพิ่มกำลังของเขาขึ้นสองสามครั้ง และแม้กระทั่งตอนนี้ก็ยังมีคนที่ดูถูกเขาซึ่งไม่เพียงแต่ทำให้เขาผิดหวังเท่านั้น แต่ยังมีความรู้สึกโกรธลึกๆ ผุดขึ้นในใจของเขา ซึ่งเขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน

เป็นเวลานานแล้วที่เซรอนถูกกักขังและในอดีตมีเพียงครอบครัวของเขาเท่านั้นที่กล้าดูถูกเขา

เขาดูถูกสถานการณ์ของตัวเองเพราะเขาเริ่มดูดซับมานาเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ … ถ้าเพียงเส้นมานาของเขาไม่ได้ทำงานผิดปกติ เขาจะไปถึงระดับผู้เชี่ยวชาญแล้วและทุบตีไอ้โง่พวกนี้ให้กลายเป็นเยื่อกระดาษ ในขณะที่พวกนั้นมองดูเขาและเจสันอย่างน่าตลก

จิตใจของเซรอนกำลังจะเข้าสู่สภาวะที่เทียบได้กับโหมดบ้าระห่ำเมื่อเจสันดึงไหล่ของเขา

เมื่อหันกลับมาด้วยความโกรธ เขากำลังจะระเบิดพยายามจะปลดปล่อยความโกรธ แต่เมื่อเขาจ้องเข้าไปในดวงตาของเจสัน…

เซรอนก็เกิดหวาดกลัวโดยไม่รู้ตัว เซรอนทำได้เพียงมองสายตาที่เย็นชาของเจสันที่ฉายแววจิตสังหารในขณะที่ความสงบภายในนั้นดูเหมือนจะอันตรายกว่าสภาพของเขาเอง

“คุณใช้มานาฉีดกับคนอื่นได้ไหม”

เจสันถามอย่างใจเย็นและเซรอนเพียงพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว

‘นายเป็นใครกัน’

เซรอนอดคิดไม่ได้ ในขณะยังคงจ้องตาเจสัน

เขาไม่เคยเห็นใครที่เทียบได้กับเจสันมาก่อน ยกเว้นทหารผ่านศึกและคนแก่ที่รอดชีวิตจากความตายนับพันด้วยเส้นด้ายเส้นบางๆ แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดที่เจสันมีเหมือนกันกับพวกเขาคือความสงบที่พวกเขาเปล่งออกมา

ถ้าเขารู้ว่าจิตสังหารที่เจสันได้รับมานั้น เป็นความผิดของอาจารย์ของเขาด้วยผลของวาลคิรีและการทรมานที่เขาต้องทนทุกข์ทรมาณที่เหนือจากการถูกชำระจากออริจินเฟลม ซึ่งทำให้เขามองเห็นทุกอย่างชัดเจนยิ่งขึ้น เซรอนไม่รู้ว่าจะมองเจสันอย่างไร

เจสันพยักหน้าคิดครู่หนึ่งจนพูดขึ้น

“ถ้านายสามารถฉีดมานาให้ฉันได้สี่ครั้งขึ้นไปทันทีหลังจากการต่อสู้เริ่มต้น เราจะแสดงให้พวกมันได้เห็นว่าใครกันที่โง่”

ด้วยริมฝีปากของเขาขดเป็นรอยยิ้มที่เย็นชา

เขาไม่ได้มีอะไรกับเบลล่าหรือไมโล แต่ต้องมีตัวอย่างเพื่อแสดงให้ทุกคนเห็นว่าพวกเขาหัวเราะเยาะใคร

เมื่อเห็นรอยยิ้มของเจสัน เบลล่าก็รู้สึกแปลกๆ ขณะที่ไมโลเริ่มดูถูกนักเรียนสองคนที่อยู่ข้างหน้าเขา ที่มีแกนมานาที่อ่อนแอที่สุดในบรรดานักเรียนคลาสการต่อสู้พิเศษทั้งหมด 150 คน

พวกเขากำลังจะเริ่มนับถอยหลังเมื่อเจสันหันหลังกลับ

“ครูครับ ช่วยดูแลการต่อสู้และเรียก Greater Blessed Wolf ออกมาเพื่อป้องกันไม่ให้ใครได้รับบาดเจ็บได้ไหม เราไม่ต้องการให้ใครได้รับบาดเจ็บถาวรใช่ไหม”

ประโยคนี้ทำให้คนรอบข้างหัวเราะออกมา ราวกับว่าเจสันไม่ต้องการได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้ แต่ทิลล์รู้สึกแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงกับลางสังหรณ์ที่ไม่ดีในใจของเขา

เขาไม่สามารถจับเจสันได้เลย ซึ่งเป็นสิ่งที่อันตรายที่สุดที่อาจเกิดขึ้นได้เมื่อต่อสู้กับใครบางคน

เจสันนั้นคาดเดาไม่ได้ ซึ่งทำให้แม้แต่ทิลล์รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยในขณะที่เขาเรียกหมาป่าสีขาวขนสีทองของเขา

เมื่อหันกลับไปหาเบลล่าและไมโล เจสันเห็นความโกรธของไมโล และยิ้มให้เขาด้วยรอยยิ้มที่เปล่งประกาย ทำให้เขารู้สึกโกรธแค้นมากยิ่งขึ้น

ราวกับว่าดวงตาของเขาพูดว่า

“ฉันอยากจะทุบไอ้โง่สองคนนี้ให้เป็นเนื้อ”

ทิลล์สั่งให้สายวิญญาณของเขาฉายความสามารถในการรักษาของเขาออกมาทันที เพราะเขารู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกมาก และความรู้สึกไม่สบายใจได้กระจายไปทั่วร่างกายของเขา เมื่อการนับถอยหลังเริ่มดังก้องไปทั่วเวทีการต่อสู้อย่างช้าๆ

“3….2…1”

เมื่อนับถอยหลังถึงหนึ่ง เจสันก้าวไปข้างหน้า ขณะที่เซรอนวางมือทั้งสองบนหลังเจสันไว้ที่กึ่งกลางกระดูกสะบักของเขา และในขณะที่เสียงกลไกอุทานว่า “เริ่มการต่อสู้” เซรอนปล่อยมานาสี่ระลอกทันที การฉีดภายในระยะเวลาสั้นๆ ทำให้เจสันท่วมท้นด้วยมานาที่ทำลายล้างและแทบจะควบคุมไม่ได้ ทำให้เลือดไหลออกจากปากของเขา

ในขณะเดียวกัน ไมโลก็ปกปิดตัวเองด้วยพลังลมที่แปรเปลี่ยนมานาในขณะที่เขาพุ่งเข้าหาพวกเขาสองคนด้วยดวงตาแดงก่ำและกริชทั้งสองในมือของเขา ขณะที่เบลล่ายิงไอพ่นน้ำสามลำใส่เจสันและเซรอน

ผ่านไปไม่ถึงวินาทีจนกระทั่งเจสันฉีดมานาทั้งหมดภายในตัวเขาเข้าไปในดวงตาของเขา พร้อมกับปลดปล่อยจิตสังหารที่สะสมไว้จนเต็มศักยภาพในสายตาของเขา

ในขณะเดียวกัน เขายังใช้พลังจากดวงตา ซึ่งพลังของมันเพิ่มขึ้นถึง 2-3 เท่าด้วยการเพิ่มระดับแกนมานา บัพติศมา และการฉีดมานาสี่ครั้ง

“คุกเข่า!”

มีเพียงคนๆ หนึ่งที่ได้ยินแต่เสียงที่แผ่วเบาจากเจสัน แต่มันกลับเติมเต็มทั้งห้องต่อสู้ด้วยความรู้สึกถึงความตายและจิตใต้สำนึกที่จะปฏิบัติตามคำสั่งของเขา

นักเรียนที่มีเจตจำนงอ่อนแอสองสามคนที่ระดับผู้ชำนาญ 4 ปฏิบัติตามคำสั่งของเจสันโดยไม่รู้ตัวแม้ว่าเจสันจะไม่ได้สั่งพวกเขา แต่พวกเขาก็ไม่สามารถต่อต้านกับคำสั่งนี้ได้

ความกลัวแผ่ซ่านไปทั่วทุกเซลล์ภายในร่างกาย ทำให้สัญชาตญาณของของพวกเขาดำเนินการโดยที่พวกเขาไม่ได้สังเกต และพวกเขานึกไม่ออกว่าจะรู้สึกอย่างไรหากสิ่งนี้ได้รับคำสั่งโดยตรงไปยังพวกเขา

นักเรียนคนอื่นๆ รู้สึกว่านั่นไม่ยุติธรรมเกี่ยวกับการตัดสินใจของโรงเรียน แต่พวกเขาทำอะไรไม่ได้เพราะพวกเขาต้องยอมรับว่าเจสันและเซรอนแข็งแกร่งเกินไปสำหรับพวกเขา

อย่างน้อยก็เพราะความสามารถแปลก ๆ ของทั้งสองส่วนใหญ่ พวกเขายังต้องวิเคราะห์

เจสันและเซรอนมองหน้ากันด้วยรอยยิ้มสดใส เมื่อพวกเขาได้ยินว่าพวกเขาจะสู้กับนักเรียนที่แข็งแกร่งที่สุดจากทุกชั้นเรียน

นี่ถือได้ว่าเป็นโอกาสอันยิ่งใหญ่ และเจสันก็มีความสุขยิ่งขึ้นที่ได้รับสิทธิพิเศษที่น่ายินดีเช่นนี้

เมื่อนึกย้อนไปในสมัยที่เขายังเป็นเพียงระดับมือใหม่และอ่อนแออย่างยิ่ง เจสันสังเกตเห็นว่าไม่นานนักตั้งแต่เขาแข็งแกร่งพอที่จะเปรียบเทียบตัวเองกับเพื่อน ๆ และคิดถึงความสามารถในการต่อสู้ในปัจจุบันของเขา เขาทำได้เพียงยิ้มออกมา

ด้วยระดับมานาคอร์ของผู้ชำนาญระดับ 1 เขาสามารถเอาชนะเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆ และตอนนี้ด้วยระดับมานาคอร์ของผู้ชำนาญระดับ 5 หลังจากเพิ่มพลังจากสายวิญญาณ และในกรณีของเจสัน การรับบัพติศมาของเขา

ขนาดและร่างกายหลักของเจสันถึงระดับ 4 ของผู้ชำนาญในขณะที่เขายังสามารถเอาชนะผู้ชำนาญระดับ 7 ด้วยกลยุทธ์ของเขา ดวงตามานา และอันดับความสัมพันธ์ของเพลิงสีดำที่พัฒนาขึ้น

การถูกประเมินต่ำไปนั้นไม่น่าจะเป็นไปได้ในคลาสการต่อสู้พิเศษ และเจสันก็คาดหวังว่าจะได้เห็นความแข็งแกร่งของคลาสอื่นๆ

หลังจากทิลล์ เจสันและเซรอนคุยกัน ประมาณว่านักเรียนส่วนใหญ่มีพลังที่เทียบเท่ากับพวกเขาเมื่อพวกเขาไม่ได้ใช้การโจมตีที่ทรงพลังที่สุด

ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดในความคิดของเขาคือความสัมพันธ์ทางธาตุที่มีพลังมากเกินไปจากสัตว์ที่พัฒนาแล้วและบางคนถึงกับบอกว่ามีสายวิญญาณสัตว์ร้ายระดับสูงภายในโรงเรียนแวนการ์ดในเครือที่ 6 ซึ่งทำให้เจสันตกใจ

แม้ว่าจะบอกว่านักเรียนคนนี้มีจุดเชื่อมวิญญาณเพียงไม่กี่จุด แต่ก็หายากสำหรับคนที่จะทำสัญญากับสัตว์ร้ายที่ระดับสูงในฐานะสายวิญญาณตัวแรก แต่เซรอนกลับมองไปรอบ ๆ อย่างไม่ใส่ใจ

ตามความเห็นของเจสันพฤติกรรมของเซรอนนั้นสามารถอธิบายได้เพียงว่าไม่ใส่ใจ ดังที่เซรอนบอกกับเขาว่า พันธะวิญญาณตนที่สองของเขาจะเป็นลูกสัตว์ร้ายระดับผู้พิทักษ์ที่หายาก ซึ่งน่าตกใจยิ่งกว่าการรู้ว่ามีคนทำสัญญากับสัตว์ร้ายระดับสัตว์วิเศษ

พวกเขาเดินตามหลังทิลล์ประมาณ 5 นาทีจนกระทั่งมาถึงชั้นสูงสุดของสนามประลอง ซึ่งนักเรียนคนอื่นๆ กำลังรอพวกเขาอยู่

เมื่อมองดูป้ายบนเครื่องแบบนักเรียน เราสามารถเห็นตัวเลขที่แตกต่างกัน 74 คู่ และดูเหมือนว่าพวกเขาจะเป็นคู่สุดท้ายที่มาถึง

เมื่อพวกเขาเข้าสู่สนามประลอง ทุกคนก็เริ่มสแกนระดับมานาคอร์ของพวกเขาทันที ก่อนที่พวกเขาจะยิ้มอย่างประหลาด

‘ผู้ชำนาญอันดับ 1 กับผู้ชำนาญอันดับ 3 งั้นเหรอ? นั่นเป็นเรื่องล้อเล่นหรือเปล่า ฮ่าๆ ?’

พวกเขาถามตัวเองถึงการตรวจสอบแก่นของเจสันและเซรอน ในขณะที่เซรอนและเจสันก็ทำแบบเดียวกันทุกประการ

(เว็บชมพูๆ อะ เลิกก็อบของคนอื่นไปลงได้ละนะ)
ทุกคนยกเว้นเจสันมองเห็นเพียงระดับมานาหลักเท่านั้น ในขณะที่เขาเห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของทุกคนอยู่เบื้องหลัง ทำให้เขาต้องยิ้มอย่างประหลาด

ในขณะที่เซรอนเห็นระดับมานาคอร์ระหว่างระดับ 4-7 เจสันสังเกตเห็นว่ามีนักเรียนเพียง 30 คนเท่านั้นที่มีขนาดแกนมานาเท่ากับผู้ชำนาญระดับ 5 ในขณะคนที่ดูแข็งแกร่งที่สุดดูเหมือนจะมีขนาดแกนมานาใกล้เคียงกับระดับผู้เชี่ยวชาญ ซึ่งทำให้เกิดช่องว่างกว้างระหว่างผู้แข็งแกร่งที่สุดและอันดับสองที่แข็งแกร่งที่สุด ซึ่งมีแกนมานาขนาดใกล้เคียงกับอันดับผู้ชำนาญระดับ 9

โชคดีที่มีเพียงคนเดียวเท่านั้น และเจสันคิดทันทีว่าต้องเป็นนักเรียนที่ทำสัญญากับสัตว์ร้ายระดับสัตว์วิเศษ

เมื่อเห็นสายตาของเจสันจ้องมาที่เธอนานกว่าคนอื่นๆ เด็กสาวร่างบางที่มีผมสีบลอนด์และตาสีฟ้าก็ไม่แน่ใจว่าจะคิดอย่างไรกับเขา ยกเว้นสิ่งหนึ่งที่แน่นอน

`ว้าวววว -////- !!`

เธอคิดในขณะที่เธอจ้องมองเจสัน แม้ว่าเขาจะเมินเฉยเพื่อสแกนดูนักเรียนคนอื่นๆ รอบตัวเธอ

เจสันรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นว่านักเรียนชั้นหนึ่งเป็นสาวผมบลอนด์ที่มีรูปร่างผอมเพรียว แต่ขนาดแกนหลักของเธอนั่นเรียกได้ว่าไม่ใช่ย่อยๆ

เมื่อรวมตัวเองเข้ากับนักเรียนอีก 148 คน เซรอนและเจสัน มองไปที่ทิลล์ที่เริ่มพูดสั้น ๆ ของเขา

“วันนี้ทุกคนที่นี่ถือได้ว่าดีที่สุดในบรรดานักสู้ในชั้นปี 1 ของโรงเรียนของเรา เนื่องจากความประมาทของเรา

โรงเรียนจึงไม่ได้จัดตั้งคลาสการต่อสู้พิเศษในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับนักรบที่เก่งที่สุดของคนรุ่นใหม่ แต่หลังจากเกิดการรุกรานของกองทัพก็อบลิน

ทุกโรงเรียนจะเริ่มให้ความสำคัญกับการเพิ่มความสามารถของนักสู้อีกครั้ง นี่คือเหตุผลที่เราก่อตั้งคลาสการต่อสู้พิเศษขึ้น

ในคลาสการต่อสู้พิเศษนี้ ทุกคนจะต่อสู้กันเองและเรียนรู้เกี่ยวกับรูปแบบการต่อสู้ทุกประเภทโดยตรง ในขณะที่เราจะมุ่งเน้นไปที่การเรียนรู้เทคนิคต่างๆ ตามลำดับชั้นที่หลากหลาย

ทางโรงเรียนจะจัดเตรียมเทคนิคจำนวนมากเพื่อให้ทุกคนที่นี่มีความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น แต่อย่าคิดว่าทุกอย่างฟรี!

คุณจะสามารถเรียนรู้เทคนิคเหล่านี้ได้ตราบเท่าที่คุณยังคงอยู่ในคลาสการต่อสู้พิเศษ ซึ่งหมายความว่าเมื่อผู้ที่ปรารถนาจะเข้าสู่คลาสการต่อสู้พิเศษเอาชนะคุณได้ การอนุญาตให้คุณอ่านเทคนิคนี้จะถูกลบออกทันที

บางท่านอาจสงสัยว่าทำไมเราถึงแจกทักษะศิลปะการต่อสู้ และคำตอบนั้นมีเหตุผลหลายประการ

อย่างแรก เราต้องการเสริมความแข็งแกร่งให้กับคนรุ่นต่อไป เพื่อป้องกันอุบัติเหตุเช่นการรุกรานของเหล่าก็อบบลินที่เกิดขึ้น

เราทนทุกข์ทรมานมามากพอแล้วในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมา โดยมีผู้บาดเจ็บล้มตายจำนวนมากเกินไปในการบุกรุกของเหล่าสัตว์ร้าย เช่นเดียวกับที่เกิดขึ้นในเมืองจิโรและเมืองไซโร

สิ่งนี้สามารถหลีกเลี่ยงได้และรัฐบาลให้กองทุนขนาดเล็กแก่โรงเรียนเพื่อช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งในอนาคตของแอสทริกซ์

สำหรับเหตุผลที่สอง โรงเรียนใหญ่สามแห่งและรัฐบาลตัดสินใจจัดการแข่งขันหลังปีใหม่ซึ่งเหลือเพียง 100 วันนับจากนี้เป็นต้นไป

ด้วยเหตุนี้ ทั้งสามกลุ่มใหญ่จึงต้องการกระตุ้นให้ทุกคนพยายามมากขึ้น เนื่องจากรางวัลนั้นถือได้ว่าเป็นรางวัลใหญ่ เพื่อทำให้ง่ายขึ้น

ในบรรดารางวัลคืออุปกรณ์ระดับสูงสุด 3 ชิ้น อุปกรณ์มานาระดับ 3 และแม้แต่อาวุธและชุดเกราะวิญญาณ ผลไม้คุณภาพสูงเพื่อเพิ่มพลังวิญญาณ ผลไม้ชำระล้างมลทิน และแม้แต่บางอย่างที่เพิ่มความสัมพันธ์ ไปสู่ความผูกพันบางอย่าง

แต่นั่นไม่ใช่ทั้งหมด และยังมีอีกรางวัลมากมายที่ตระกูลเดร็ก ได้จัดเตรียมไว้เพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับคนรุ่นใหม่ล่าสุดของเรา!

ไอเทมเหล่านี้ไม่มีอยู่ทั่วไปบนเกาะอื่น และอาจกล่าวได้ว่าของรางวัลเหล่านี้หายากแม้แต่ในคาเนียร์

โดยรวมแล้ว นักเรียน 3000 คนจากทุกระดับชั้นจะสามารถเข้าร่วมการแข่งขันได้ ในขณะที่ 1,000 จุดเป็นของโรงเรียนแนวหน้า

คุณอาจคิดว่าทุกสาขาจะมี 150 จุด ในขณะที่โรงเรียนหลักมี 100 จุด ตามอัตราส่วนนักเรียนที่เข้าเรียนในโรงเรียน แต่นั่นผิดทั้งหมด

ตอนนี้ มีเพียงนักเรียนจากโรงเรียนของคุณเองเท่านั้นที่สามารถท้าคุณในชั้นเรียนพิเศษได้ แต่หนึ่งเดือนต่อจากนี้ แม้แต่สาขาอื่นและนักเรียนในโรงเรียนหลักก็สามารถท้าทายคุณได้

เพื่อให้ทุกคนได้เข้าใจถึงความแข็งแกร่งของนักเรียนจากโรงเรียนหลักแนวหน้า

ขณะนี้ ภายในโรงเรียนหลัก มีนักเรียนมากกว่า 500 คนถึงระดับผู้ชำนาญ 8 และในหมู่พวกเขามีนักเรียนเกือบ 100 คนได้มาถึงอันดับผู้ชำนาญที่ 9 ในขณะที่บางคนขึ้นสู่ระดับผู้เชี่ยวชาญ

เมื่อรวมสายใยวิญญาณของพวกเขาแล้ว ใครๆ ก็ประเมินได้ว่านักเรียนประมาณ 1,000 คนที่มีขนาดแกนมานาระดับผู้ชำนาญที่ 9 อยู่ในโรงเรียนแนวหน้า

900 ในบรรดา 1,000 สิ่งเหล่านี้จะท้าทายคุณหากไม่มากไปกว่านั้นและคุณจะต้องชนะหรือต่อสู้อย่างสิ้นหวังเพื่อเข้าร่วมใน “ทัวร์นาเมนต์บิ๊กทรี”

นี่อาจเป็นเรื่องน่าตกใจและบอกตามตรง ถึงแม้ว่าฉันจะรู้สึกงุนงงเพราะระดับมานาที่สูงเช่นนี้ไม่ค่อยพบเห็นในหมู่เกาะเมื่อตอนที่ฉันยังเด็ก

ความแข็งแกร่งของมนุษย์เพิ่มขึ้นในแต่ละวันที่ผ่านไป เมื่อมานาของอาร์กอน (ชื่อของโลกใบนี้) เพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ และทรัพยากรที่สร้างขึ้นมีมากขึ้น เพิ่มโอกาสให้เยาวชนเช่นพวกคุณทุกคนได้ขึ้นไปสู่อาณาจักรที่สูงขึ้นในระยะเวลาอันสั้น

สิ่งนี้หมายความว่าสำหรับทุกคนอย่างชัดเจน พวกคุณส่วนใหญ่อ่อนแอเกินไป และในสองเดือนเราต้องการให้ทุกคนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้แข็งแกร่งขึ้น

ถ้าพวกคุณแต่ละคนต้องการที่จะรักษาตำแหน่งในคลาสการต่อสู้พิเศษ ทุกคนจะต้องเพิ่มพลัง 150% เป็นเวลาสามเดือนข้างหน้าจนกว่าการแข่งขันจะเริ่มขึ้น

ทุกคนได้รับรหัสอนุญาตพิเศษไปยังนาฬิกาควอนตัมและสร้อยข้อมือ เมื่อคุณถูกท้าทายแล้ว สัญญาณจะถูกส่งไปยังคุณ และทั้งคู่จะต้องพบกันที่โรงเรียน

เวลาที่สามารถรับการท้าทายได้เฉพาะในชั้นเรียนการต่อสู้เท่านั้น ไม่เช่นนั้น จะหาเวลามาพบกันได้ยากยิ่ง นอกจากนี้ การส่งคำท้าตอนตีสองก็ไม่ยุติธรรมใช่หรือไม่

หลักๆคือ….ทุกคนได้รับอนุญาตให้เข้าถึงเทคนิคทุกประเภทแล้ว แต่อย่าลืมว่าเมื่อออกจากคลาสพิเศษแล้ว การเข้าถึงเทคนิคเหล่านี้จะถูกล็อคจนกว่าจะสามารถเอาชนะคนอื่นจากคลาสพิเศษได้ ชั้นเรียกที่นั่งของพวกเขา

พยายามให้มากขึ้นและแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ นั่นคือความปรารถนาของฉันสำหรับทุกคนและอย่าปล่อยให้คนอื่นเตะก้นของคุณ!!”

ทิลบล์สิ้นสุดการพูดและบริเวณโดยรอบก็ดูเงียบสงัด ขณะที่เจสันและเซรอนมองหน้ากัน

ตอนนี้พวกเขาแทบจะไม่สามารถเอาชนะใครบางคนในระดับผู้ชำนาญที่ 5 ด้วยการขยายโลกแห่งวิญญาณของพวกเขาและโรงเรียนหลักแวนการ์ดได้รับการกล่าวขานว่าในปีนี้มีขุมพลังจากเผ่าและครอบครัวที่ซ่อนเร้นทุกประเภทและพวกเขามีเทคนิคที่แข็งแกร่งเป็นมรดกตกทอดเช่นที่เซรอนและครอบครัวมี.

แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าทั้งคู่จะท้อแท้ มันเป็นเพียงความท้าทายใหม่สำหรับพวกเขาในการแสดงความมุ่งมั่นและความทะเยอทะยานที่เพิ่มมากขึ้น

สกอร์พิโอนั่งอยู่ในกระสวยอวกาศปรากฏตัวต่อหน้าเจสันเพื่อขอหินมานาซึ่งทำให้เจสันสงสัย

สกอร์พิโอได้ขออาหารจนถึงตอนนี้ แต่เจสันรู้สึกคันที่มาจากสายใยวิญญาณเล็กๆ ของเขา ทำให้เขารู้สึกคาดหวัง…

‘ถึงเวลาแล้วหรือ’

เขาสงสัยในขณะที่เขาหยิบหินมานาก้อนเล็กๆ ออกมาจากอุปกรณ์เก็บข้อมูลขนาดใหญ่ของเขา

เฉิงต้องใช้เวลาพอสมควรในการรวบรวมวัสดุทั้งหมด แต่เพื่อปลอบเจสัน เขาให้หินมานา “ชุดเล็ก” แก่เจสันแล้ว และเขาถามตัวเองว่าเพียงพอแล้วสำหรับดาเลียที่จะเพิ่มศักยภาพของสกอร์พิโอ แต่ไม่น่าจะเป็นไปได้

แต่นั่นอาจรอสักครู่ เนื่องจากวิวัฒนาการของอาร์ทิมิสสำคัญกว่าการเพิ่มศักยภาพของสกอร์พิโอ

เมื่อศักยภาพของสกอร์พิโอเพิ่มขึ้น เจสันจะมองหาเส้นทางวิวัฒนาการที่เหมาะสมสำหรับแมงป่องที่น่ารักซึ่งวางบนหินมานาระดับ 1 บนตักของเขา

มานาเติมพลังงานทั้งหมดให้แก่สกอร์พิโอ และมันได้ดูดซับทุกอย่างอย่างตะกละตะกลามจนกระทั่งพวกเขามาถึงหน้าประตูโรงเรียน

เจสันจับสกอร์พิโอและหินมานาอย่างระมัดระวังด้วยมือทั้งสองข้าง เขาออกจากกระสวยโดยไม่รบกวนการดูดซับมานาของสายใยวิญญาณ

เมื่อค้นหาสถานที่เงียบสงบเจสัน นั่งลงเอนกายพิงต้นไม้ก่อนจะวางสกอร์พิโอลงบนตักของเขาอีกครั้ง

นำหินมานาออกมาอีกจำนวนหนึ่ง เขาเริ่มดูดซับมานาที่อยู่ภายในและรอบๆ ตัวเขา

เขามีภูเขาหินมานาระดับ 1 ระดับต่ำ/กลาง/สูง และระดับสูงสุด และระดับ 2 จำนวนมาก และมีแนวโน้มมากเกินกว่าที่เขาจะไปถึงระดับผู้เชี่ยวชาญได้

ตอนนี่เจสันมีหินมานาจำนวนมากมาย แต่เขาก็จำคำพูดของดาเลียเกี่ยวกับมานามหาศาลที่เธอต้องการเพื่อเพิ่มศักยภาพของสัตว์ร้ายได้ เจสันจึงตัดสินใจที่จะไม่ใช้มันทั้งหมด

หินมานาระดับ 1 และ 2 นั้นบริสุทธิ์และมีประสิทธิภาพเพียงพอสำหรับคนที่จะไปถึงระดับผู้วิเศษด้วยความเร็วที่ค่อนข้างเร็ว ในขณะที่หินมานาระดับ 3 จะมีบริสุทธิ์และหนาแน่นยิ่งขึ้น

ในขณะเดียวกัน หินมานาระดับ 4 ไม่สามารถใช้งานได้โดยผู้ที่มีระดับต่ำกว่าผู้วิเศษ ยกเว้นในกรณีที่มีโอกาสพิเศษเช่นเทคนิคการแยกจิต

เมื่อมานาที่อยู่ภายในหินมานาจะถูกปลดปล่อยออกมา เราต้องดูดซับมัน มิฉะนั้นมันจะเริ่มกระจายอย่างช้าๆ และด้วยเทคนิตการแยกจิตเจสันก็สามารถดูดซับทุกอย่างได้

อย่างไรก็ตามสิ่งนี้เป็นอันตรายอย่างยิ่งและต้องขอบคุณผลวาลคิรีที่ชั่วร้ายเท่านั้นที่เขารอดชีวิตมาได้

เมื่อนึกถึงความเจ็บปวด เจสันก็ตัวสั่นโดยไม่ตั้งใจ ก่อนที่เขาจะหันเหความสนใจของตัวเองอีกครั้ง

เวลาผ่านไปและเป็นเวลากลางวันแล้วเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าสกอร์พิโอลอกคราบอีกครั้ง

เปลือกภายนอกสีเขียวแบบเก่าถูกขับออกอย่างช้าๆ ในขณะที่มองเห็นเปลือกภายนอกที่เข้มกว่าและแวววาวกว่า

ภายในเปลือกภายนอกนั้นมีร่องรอยสีน้ำเงินจาง ๆ เปล่งประกายราวกับมีชีวิต

ความยาวของสกอร์พิโอเพิ่มขึ้นเป็นเกือบ 18 เซนติเมตร และสัมผัสได้ถึงแกนมานาที่ไม่สมบูรณ์ของมัน เจสันมั่นใจว่าสายใยวิญญาณของเขาจะไปถึงระดับห้าดาว

เปลือกภายนอกนั้นแข็งแกร่งและใหญ่กว่าเมื่อเปรียบเทียบกับก่อนหน้านี้ และเจสันคิดว่าสกอร์พิโออาจโตขึ้นอีกหน่อย เนื่องจากขนาดของเปลือกภายนอกนั้นมีพื้นที่เพียงพอสำหรับการเติบโตเล็กน้อย

ร่างกายของเจสันได้ขับผิวเก่าบางส่วนออกไปหลังจากการดูดซึมมานาของเขาเสร็จสิ้น แต่โดยรวมแล้วไม่เปลี่ยนแปลงมากนัก เนื่องจากเขาได้รับการชำระจากสิ่งสกปรกส่วนใหญ่แล้ว

เจสันคงจะสงสัยว่าเขามีสิ่งเจือปนในร่างกายของเขาเหลืออยู่ที่มากแค่ไหนหรือไม่จนกว่าเขาจะไปถึงระดับผู้เชี่ยวชาญ

แต่ผิวของเขาแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อย ในขณะที่แกนมานาและร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับการเพิ่มเติมที่เกิดจากเปลวไฟออริจินเฟลมแล้ว แทบไม่ค่อยต่างอะไรจากเดิมเท่าไหร่

สิ่งที่เจสันสับสนเกี่ยวกับออริจินเฟลมของเขาคือทุกครั้งที่เขาเห็นออริจินเฟลม ตัวเขาเองจะสั่นไหวอย่างรุนแรง และถ่ายทอดความคิดถึงความหิวโหยที่ไม่รู้จักพอ

บางทีออริจินเฟลมของเขาอาจต้องการกินออริจินเฟลมดวงอื่น แต่ก็ไม่มีทางที่จะทดสอบได้โดยไม่ค้นหาออริจินเฟลมอื่นหรือทดลองกับเปลวไฟอื่น

อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาถึงอันตราย เจสันต้องเพิกเฉยต่อความคิดนี้

ไม่นานนักที่สกอร์พิโอจะฟื้นความรู้สึกหลังจากการลอกคราบเสร็จสิ้น และมันกระโดดไปมาอย่างสนุกสนานเมื่อความแข็งแกร่งของมันก้าวหน้าต่อไป

มันมีความปรารถนาที่จะช่วยเจสันให้พ้นจากสถานการณ์ที่ยากลำบาก และมันแข็งแกร่งขึ้นทุกวันหลังจากที่เจสันได้รับบัพติศมาจากออริจินเฟลม

เนื่องจากสกอร์พิโอต้องการแข็งแกร่งขึ้นและเมื่อดูดซับมานา มันจึงเริ่มเพาะเมล็ดความสัมพันธ์ที่เป็นพิษ เมื่อมันสะสมเพียงพอแล้ว

เป็นที่เข้าใจโดยคร่าวว่าอาจารย์คนใหม่ของเจสันสามารถเสริมความแข็งแกร่งของมันได้ แต่ตอนนี้มันมีศักยภาพที่ดีพอที่จะไปถึงขั้นที่พลังจะตื่นขึ้นมา

เนื่องจากสกอร์พิโอต้องการมอบความสัมพันธ์ที่เป็นพิษแก่เจสันภายในมานาของเขา ซึ่งหมายความว่าเขาต้องการสร้างความสัมพันธ์ที่เป็นพิษ

โดยไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหน สกอร์พิโอจึงเกาะติดหินมานาและดูดซับต่อไป โดยไม่สนใจเจสันที่มองดูมันอย่างสับสน

‘นายดูเป็นคนตระกละนะเนี่ย’

เจสันสงสัย แต่คงไม่ถือว่าเลวร้ายหากสายใยวิญญาณของเขาจะมีความทะเยอทะยาน

แม้ว่าการเพิ่มความแข็งแกร่งของสกอร์พิโออาจถือได้ว่าเป็นบวก แต่ปริมาณพลังงานวิญญาณที่ต้องการเพิ่มขึ้นเป็น 10 หน่วย ในขณะที่พลังงานวิญญาณของเจสันเองถูกขยายเป็น 16.75 หน่วย

ถ้าอาร์เทมิสต้องการพลังงานวิญญาณ 11 อย่าง เจสันต้องเพิ่มพลังวิญญาณของเขาเองมากกว่า 2 หน่วยเพื่อให้อาร์เทมิสได้รับ

และถึงแม้จะเป็นกรณีที่เลวร้ายที่สุดก็ไม่สามารถบรรลุได้สำหรับเจสันที่สามารถเพิ่มพลังวิญญาณของเขาได้มากที่สุด 1 หน่วยจนถึงเย็นวันศุกร์

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อความเป็นไปได้ในการเพิ่มพลังวิญญาณของเขาเพื่อให้อาร์เทมิสเข้ากับโลกวิญญาณของเขา

แม้ว่าเขาจะไม่มีที่ว่างเพียงพอสำหรับอาร์เทมิส แต่มันก็มักจะยังคงฟังคำสั่งของเขา

ปัญหาเดียวคือ เจสันไม่สามารถเก็บอาร์เทมิสไว้ในโลกวิญญาณของเขาได้หากไม่มีพลังวิญญาณเพียงพอ และด้วยเหตุนี้ มันจึงต้องอยู่กับเขาตลอดเวลา

เจสันไม่แน่ใจว่ารูปลักษณ์ของอาร์เทมิสจะเปลี่ยนไปขนาดไหน และหากอาร์เทมิสได้รับอนุญาตให้ออกจากโลกวิญญาณในขณะที่เขาอยู่ในโรงเรียนได้ เป็นไปได้หรือไม่ เพราะอาจจะน่าจะดึงดูดความสนใจมากกว่าสกอร์พิโอซึ่งอยู่บนไหล่ของเขา กระเป๋าเสื้อสวมหัวของเขาหรือซ่อนอยู่ที่ไหนสักแห่งเพื่อไม่ให้เข้าสู่โลกแห่งวิญญาณด้วยออร่าน้ำแข็งของอาร์เทมิสที่เกิดจากวิวัฒนาการของเธอ

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาจะต้องแจ้งจนถึงเรื่องนี้ และปัญหาน่าจะได้รับการแก้ไข แต่ก็ยังรบกวนเขาอยู่ว่าเขามีพลังงานวิญญาณไม่เพียงพอสำหรับอาร์เทมิส ทำให้เขาถอนหายใจลึกๆ

เจสันหยิบกระเป๋าจากอุปกรณ์จัดเก็บของเขาด้วยผ้าขนหนูผืนใหญ่และหินมานาอีกสองสามก้อน

วางหินมานาไว้ใต้ผ้าขนหนู เขาวางสกอร์พิโอไว้บนผ้าขนหนูเพื่อหลีกเลี่ยงความรู้สึกไม่สบาย เมื่อเขาวางกระเป๋าอย่างระมัดระวัง

และเดินช้าๆ ไปที่สนามประลอง และเจสันยังคงอ่านหนังสือจากดาเลียและเชนต่อไป

เขาพบว่าความรู้ของเขาเพิ่มขึ้นในแต่ละวันที่ล่วงเลยไป ในขณะที่ภูมิปัญญาและประสบการณ์ของเชนและดาเลียเรียกได้ว่ากว้างใหญ่ไพศาล

เขาใช้เวลาไม่นานก่อนที่เขาจะไปถึงสนามประลองการต่อสู้ และไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงเป็นคนแรกที่มาถึง เนื่องจากยังเหลือเวลาอีกกว่าหนึ่งชั่วโมงกว่าที่ชั้นเรียนการต่อสู้จะเริ่มขึ้น

เจสันนั่งลงและฝึกเทคนิคเฮฟวี่เฮลล์เพื่อเพิ่มพลังวิญญาณ 0.1 หน่วยด้วยการนั่งเพียงครั้งเดียว

เมื่อเจสันลืมตาขึ้น เขาสังเกตเห็นว่าเซรอนนั่งอยู่ข้างๆ เขา ขณะที่เพื่อนร่วมชั้นส่วนใหญ่มาถึงแล้ว

เมื่อเห็นเจสันลืมตา เซรอนก็ถาม

“นายคิดว่าเราต้องต่อสู้กันตลอดเวลาหรือเปล่า หวังว่าอาจารย์จะมีอย่างอื่นทำ ไม่อย่างนั้นเราจะต้องปรับให้เข้ากับรูปแบบการต่อสู้ของกันและกัน และมันจะกลายเป็นเรื่องน่าเบื่อ จริงไหม?”

เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“เราต้องการคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่าด้วยรูปแบบการต่อสู้ที่แตกต่างกัน…เพื่อนร่วมชั้นของเราอ่อนแอเกินไป”

และราวกับว่าทิลล์ได้ยินเซรอนพูดกับเจสัน เขาเดินเข้าไปในสนามประลองถัดจากผู้สอนไบรอัน ผู้สอนเทคนิค ‘อัศวินอาวุธ’ ให้พวกเขา

เมื่อมองไปรอบ ๆ ผู้สอนไบรอันสังเกตเห็นเจสันและเมื่อตรวจสอบแกนมานาของเขา ดวงตาของเขาโป่งขึ้นและมองเห็นร่องรอยของความกลัวภายในตัวพวกเขา ก่อนที่เขาจะละสายตาไปที่นักเรียนคนอื่นๆ

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะรับผิดชอบการฝึกรบของห้อง 54 เนื่องจากประสบการณ์การต่อสู้ที่หลากหลาย โรงเรียนจึงตัดสินใจเลือกนักสู้ที่ดีที่สุดจากทุกคลาส เพื่อสร้างคลาสการต่อสู้พิเศษเพื่อพัฒนาพวกเขาต่อไป ความสามารถในการต่อสู้ตามลำดับมากยิ่งขึ้น

เจสัน สเตลล่า และ เซรอน กิเออร์ โปรดติดตามครูกรีลไป เขาจะรับผิดชอบคลาสการต่อสู้พิเศษ!”
หลังจากที่ผู้สอนพูดสั้น ๆ จบ ทั้งชั้นเรียนก็โกลาหล

ขณะที่เจสันและเซรอนมองหน้ากันด้วยรอยยิ้มที่สดใส นักเรียนที่อ่อนแอกว่าก็ซุบซิบกันว่าบทเรียนการต่อสู้พิเศษคืออะไร

อย่างไรก็ตาม เสียงที่ดังที่สุดคือนักเรียนชั้นนำที่ไม่สามารถยอมรับการตัดสินใจนี้ได้

‘ทำไมครูถึงพาพวกเขาไปที่คลาสการต่อสู้พิเศษ? พวกเขาเป็นนักเรียนชั้นยอดของชั้นเรียน?!?’

และก่อนที่สนามประลองจะเข้าสู่รังไก่ที่โกลาหลจนหมดสิ้น

“ตอนนี้จะมีการคัดเลือกนักเรียนเพียง 2 คนจากทุกชั้นเรียนเพื่อเข้าสู่บทเรียนนี้

ถ้าใครในพวกคุณมีความกล้าที่จะสู้กับเจสันหรือเซรอน ได้โปรดออกมาเถอะ มิฉะนั้น พยายามและรอจนถึงสัปดาห์หน้า ซึ่งทุกคนจะได้รับอนุญาตให้ท้าทายที่นั่งคลาสการต่อสู้พิเศษ 150 คน

เพื่อป้องกันไม่ให้นักเรียนจำนวนมากเกินไปท้าทายใครก็ตาม คุณจะต้องจ่าย 10 คะแนนเลชเพื่อทำเช่นนั้นทุกคน

แต้มเลช 10 แต้มจะถูกหักและจะไม่คืน ชนะหรือแพ้ไม่สำคัญ รางวัลสำหรับการชนะคือการได้รับอนุญาตให้เข้าสู่หลักสูตรพิเศษของฉัน ในขณะที่การแพ้จะลงโทษคุณด้วยการแบนสองสัปดาห์จากการท้าทายใครก็ตาม

อาจารย์ไบรอันจะดำเนินการและอธิบายทุกอย่างให้พวกคุณฟัง”

ทันใดนั้น ทั่งสีน้ำเงินเข้มก็โผล่ออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ และหล่นลงกับพื้น พื้นแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เนื่องจากน้ำหนักมหาศาลของมัน ทั่งมีขนาดใหญ่และสูงพอๆกับเอวเจสันมันแผ่มานาอย่างเรียบง่ายออกมา

โชคดีที่พวกเขาอยู่ในห้องตีเหล็กซึ่งต้องรับน้ำหนัก มิฉะนั้น เจสันอาจะไม่เอามันออกมาอีกหลังจากที่เอามันออกมาแล้วทำให้พื้นร้าวก่อนหน้าที่

เขาได้ทำลายพื้นโถงทางเข้าซึ่งทำให้เขาอึดอัดอยู่แล้ว

ในขณะที่เฉิงตรวจสอบอาวุธหินอย่างระมัดระวังด้วยอักษรรูน เขาได้หันกลับมาด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียงอันดังที่เกิดจากการกระแทกพื้น เขารู้ทันทีว่ามันเป็นบางสิ่งที่มีค่าอย่างยิ่ง

แต่เมื่อเขาเห็นทั่ง การหายใจของเขาก็หยุดลง และเขาก็เดินโซเซไปทางทั่งอย่างช้าๆ โดยไม่พูดอะไรสักคำในขณะที่เหงื่อเริ่มผุดขึ้นที่หน้าผากของเขา

แอนทาเรียได้สังเกตเห็นพฤติกรรมแปลก ๆ ของพ่อของเธอ.ที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อนและขมวดคิ้วเพราะเธอตรวจไม่พบสิ่งใดเป็นพิเศษจากทั่ง

แต่เจสันรู้สึกประหลาดใจมากหลังจากเห็นพฤติกรรมของเฉิงเพราะเชนประพฤติตัวคล้าย ๆ กันแต่ยับยั้งชั่งใจมากกว่า ก่อนที่เขาจะบอกเจสันว่าทั่งนั้นคืออะไรกันแน่

หลังจากที่เชนบอกเขาว่าทั่งคืออะไร ในตอนแรกเจสันไม่คิดจะขายมัน แต่เชนก็กล่าวว่าให้เจสันขายมันออกไป

เพราะเชนกล่าวว่าทั่งของเขาดีกว่ามาก และเจสันก็ต้องการสตาร์โน๊ตอย่างมากเพื่อเพิ่มการฝึกฝนของเขาให้เร็วขึ้น

การขายทั่งจะดีกว่า เพราะเจสันไม่ต้องการมันอยู่แล้ว

ก่อนที่เฉิงจะพูดอะไร เขาก็ต้องตกใจกับคำพูดต่อไปของเจสันอีกครั้ง

ทั่งไททาเนียมคลาวด์มานาระดับสูง เกรด 3 และมันมีผลทำให้จิตใจของช่างตีเหล็กสงบลง ในขณะที่ยังเพิ่มอุณหภูมิของแท่งโลหะที่มีรูปร่างบนนั้น”

เมื่อได้ยินดังนั้น ขาของเฉิงแทบอ่อนลง และมองไปที่ท่าทางที่สงบของเจสัน เฉิงสงสัยว่าลูกสาวของตน ได้พาเด็กที่มีน่าตกตะลึงนี่มาหาเขาได้อย่างไร

`มหาเศรษฐี!`

เป็นความคิดเดียวที่วิ่งเข้ามาในหัวของเขา ในขณะที่ความมุ่งมั่นของเขาที่จะได้ทั่งไททาเนียมคลาวด์ก็เพิ่มสูงขึ้น

เขาค้นหาอุปกรณ์การตีรูปใหม่มาเป็นเวลานาน และทั่งที่อยู่ตรงหน้านี้เป็นหนึ่งในสิ่งที่ดีที่สุดที่เขาจะได้รับ เมื่อพิจารณาถึงตอนเน็กชั่นที่เขามีทั่วทั้งหมู่เกาะและบางส่วนของคาเนียร์

มีเพียงปัญหาเดียวที่ใหญ่มาก…ราคา!!

เฉิงขมวดคิ้วอย่างสุดซึ้ง เพราะเขารู้ว่าเขามีเงินทุนไม่เพียงพอที่จะซื้อสมบัติดังกล่าว แม้ว่าเขาจะสะสมทรัพย์สมบัติเล็กน้อยในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา

เขาหน้าซีดเล็กน้อยและมองเจสันอย่างไม่แน่ใจ

“ฉันต้องการทั้งหมด..แต่ราคาเท่าไหร่?”

เฉิงถามด้วยความลังเลเล็กน้อยซึ่งทำให้แอนทาเรียมองทั้งเจสันและเฉิงอย่างตกตะลึง

เธออยากจะอวดว่าพ่อของเธอเป็นประธานของหอคอยช่างฝีมือ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าพ่อของเธอกำลังพยายามที่จะประจบประแจงกับเจสันที่เป็นนักเรียนทั่วไป?

สิ่งนี้ดูแปลกมากและทำให้เธอตกใจถึงแก่นเพราะปกติแล้วพ่อของเธอนั่นมีภาคภูมิใจอย่างยิ่ง

เจสันมองไปที่เฉิงและไม่แน่ใจว่าจะพูดอะไร…เชนไม่ได้บอกราคาทั่งไททาเนียมคลาวด์ซึ่งทำให้เขาขมวดคิ้ว

เฉิงเห็นความขมวดคิ้วของเจสันและเหงื่อที่ขมับขมับหนาขึ้นเมื่อเขาต้องการทั่งที่อยู่ข้างหน้าเขา แม้ว่าเขาจะต้องกู้เงินก็ตาม

“10,000 สตาร์โน้ตงั้นหรอ??? แต่ตอนนี้ฉันมีไม่พอ… มันต้องใช้เวลาพอสมควรกว่าจะรวบรวมมันได้ทั้งหมด…”

เฉินเสนอและแอนทาเรียก็ร้องด้วยความตกใจ

“อะไรนะ!!!!!!”

ในขณะที่เจสันแทบจะกลั้นอารมณ์ไว้ไม่ไหว

เขารู้ว่าอุปกรณ์เกรด 3 นั่นมีมูลค่าหลายร้อยล้านเครดิต ซึ่งเทียบเท่ากับสตาร์โน๊ตสองสามตัว และเมื่อพิจารณาว่าทั่งไททาเนียมคลาวด์เป็นวัตถุระดับ 3 ที่มีเวทย์มนตร์สูง เจสันเคยคิดว่าเขาน่าจะได้ซักระหว่างโน้ต 300 ถึง 500 สตาร์โน๊ตซึ่งเพียงพอสำหรับเขา

แต่โน้ต 10,000 ดวง… นั่นคือ 1 ล้านล้านเครดิต และดวงตาของเจสันก็โป่งขึ้นโดยไม่รู้ตัว เมื่อคิดถึงโชคนี้และเขาทำได้แค่มองเฉิงด้วยความตกใจเท่านั้น

“ไม่”

เจสันพูดได้เพียงแผ่วเบาซึ่งทำให้เฉิงดูสิ้นหวังยิ่งขึ้นไปอีก

“แล้วถ้า 15,000 สตาร์โน๊ตล่ะ ฉันไม่มีอีกแล้ว แม้ว่าฉันจะกู้เงินก็ตาม…”

แต่เจสันต้องฟื้นสติก่อนจึงจะพูดได้

“เปล่าครับ 10,000 ก็มากเกินพอแล้ว แต่ขอแลกเปลี่ยนสตาร์โน๊ตกับสิ่งของจำเป็นอื่นๆ ได้ไหม”

เจสันถามเริ่มเหงื่อตก…

อะไรคือการใช้สมบัติ ถ้าเขาไม่สามารถซื้อบางสิ่งบางอย่างที่เด็กนักเรียนทั่วไปนั่นไม่มีสิทธิ์ที่จะได้ซื้อ ถึงแม้จะมีทรัยพ์สมบัติมากมาย

เมื่อพิจารณาถึงเรื่องนี้ เจสันจึงต้องใช้เฉิงเป็นตัวเชื่อมเพื่อที่จะได้มาซึ่งสิ่งต่างๆ

ความตึงเครียดของเฉิงผ่อนคลายลงเล็กน้อย

“ได้ๆ ได้สิ!! เป็นไปได้แน่นอน โปรดระบุสิ่งที่คุณต้องการ…”

แต่จิตใจของเจสันแทบจะว่างเปล่า และเขาแทบจะคิดไม่ออกเลยว่าสิ่งที่เขาต้องการนั้นมีสิ่งใดบางในตอนนี้

“ฉันต้องการเพียง 1,000 สตาร์โน๊ต, 50% มานาหินตั้งแต่เกรด 1 ถึง 3 ในปริมาณมาก, เหล็กดำ 2-3 อัน, เหล็กหยก, แทนซาไนต์, เงินเวทย์มนตร์, ทรายดวงดาว, พวงของแกนมานาระดับเวทมนตร์จากทุกชนิด ของธาตุต่างๆ ได้แก่ เชิงพื้นที่ แสงสว่างและความมืด เอสเซนตบลัด 1 ชิ้น ดอกไนท์เฉดจำนวนมาก เมเปิ้ลเบลซ สโตนครอป กิ่งก้านที่สดใส ชวนชม ครีโอ ดอกโบตั๋นภูเขา น้ำผึ่งน่ารักเกียจ …. และตันเกรด- 2 ดิน”

ก่อนที่เจสันจะรู้ เขาได้ระบุหลายสิบอย่างในสิ่งที่เขาต้องการแล้ว และแอนทาเรียก็ได้เปิดหน้าจอโฮโลแกรมและจดทุกอย่างในสิ่งที่เจสันได้เอ่ยออกมาอย่างไม่รู้ตัว

เมื่อมองดูรายการ เธอเริ่มขมวดคิ้วอย่างลึกซึ้ง

สิ่งเหล่านี้ล้วนใช้สำหรับช่างฝีมือระดับ 0 ถึงระดับ 3 จากทั้งสามอาชีพและชาวสวน

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงได้แต่สงสัยว่าเจสันต้องการทำอะไรกับวัสดุมากมายขนาดนี้

“โอ้! และฉันต้องการเปลี่ยนอุปกรณ์จัดเก็บข้อมูลของสร้อยข้อมือควอนตัมของฉันเป็นอุปกรณ์ขั้นสูงซึ่งรวมถึงอุปกรณ์จัดเก็บข้อมูลขนาดใหญ่ที่มีฟังก์ชั่นการเก็บรักษา ฉันหวังว่ามันจะเป็นไปได้ ถ้าฉันขอมากเกินไปฉันหวังว่าอักษรรูนจะจารึก อาวุธก็เพียงพอที่จะชดเชยมันได้”

เจสันพยายามทำหน้าใจกว้าง แต่แอนทาเรียทำได้แค่สบถในใจ

‘ย๊าาา!! นายไม่คิดว่านายจะเอาเปรียบไปหรออออออ !’

แต่ก่อนที่เธอจะพูดอะไร พ่อของเธอก็แสดงรอยยิ้มเป็นประกายและตอบ

“ยอมรับข้อเสนอ!”

ขณะยื่นมือออกไปเขย่ามือของเจสัน

เฉิงใช้เวลาไม่นานในการพิจารณาข้อตกลงนี้ เนื่องจากเขาจะไม่มีวันพบสมบัติล้ำค่าอย่างทั่งไททาเนียมคลาวด์อีกเลย ยกเว้นในคาเนียร์… ซึ่งก็อาจจะหาได้เท่านั้นแต่ก็ไม่ได้มั่นใจว่าจะหาเจออย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ราคาสมบัติดังกล่าวกลับทำลายล้างได้มากกว่าเดิม เนื่องจากตระกูลใหญ่ที่พยายามจะผูกขาดทุกอย่าง และเขาดีใจยิ่งกว่าที่ได้แลกเปลี่ยนกับวัสดุคุณภาพต่ำจำนวนมาก เนื่องจากพ่อค้าที่เขารู้จักจะให้ ส่วนลดสำหรับการซื้อจำนวนมาก

ในท้ายที่สุด เขาจะจ่ายให้มากที่สุดสำหรับหินมานา เนื่องจากพ่อค้าที่ซื้อขายพวกมันให้ส่วนลดน้อยที่สุด

เมื่อคิดทบทวนทุกอย่างแล้ว เฉิงก็คำนวณว่าเขาจะต้องจ่ายให้เจสันมากสุด 9,000 สตาร์โน้ต ซึ่งเป็นส่วนลด 10% และแม้ว่าเขาจะต้องจ่ายมากกว่านั้น มันก็คงจะดีสำหรับเขา

การเซ็นสัญญาทั้งเฉิงและเจสันดูเหมือนจะพอใจกับผลลัพธ์ที่ได้

เฉิงได้รับทั่งมานาขั้นสูงเกรด 3 ซึ่งเพิ่มโอกาสในการเข้าสู่ระดับปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก (6) และเจสันได้รับวัสดุมูลค่ามหาศาล

เมื่อนึกถึงสมุนไพรและพืชที่เขาจะได้รับในไม่ช้า เจสันจึงตัดสินใจปลูกไว้ในเรือนกระจกเพื่อให้พวกมันเติบโตและคงความสด

บางทีเขาอาจจะเก็บเกี่ยวพืชผลจากพวกมันได้ด้วยซ้ำ ในตอนแรกเจสันจะได้เรียนรู้วิธีหลอมจากเชน ซึ่งยังอีกไม่ถึงหนึ่งเดือน

ก่อนที่เขาจะเรียนรู้วิธีการตีเหล็ก เชนบอกเขาว่าเขาต้องจดจำแง่มุมที่สำคัญทั้งหมดจากหนังสือจำนวนมากที่เขาส่งให้เขา

หลังจากเวลาผ่านไประยะหนึ่ง เขาก็จะเริ่มหลอมจริง ๆ และเรียนรู้สิ่งนั้น เขาจะต้องใช้วัสดุจำนวนมากในการที่จะเชี่ยวชาญอะไรก็ได้ มีแต่เรียนรู้วิธีหลอมจากความล้มเหลวเท่านั้น

ไม่มีอาจารย์คนไหนตกลงมาจากฟ้าเพื่อเป็นอาจารย์ให้ใคร ยกเว้นว่าคนนั้นจะเป็นจุดสิ้นสุดของความโชคร้าย

ก่อนที่เจสันจะไปโรงเรียน เฉิงบอกให้เจสันตามเขาไปเพื่อเปลี่ยนอุปกรณ์จัดเก็บสร้อยข้อมือควอนตัม

เฉิงผลิตนาฬิกาควอนตัมพิเศษร่วมกับรูนมาสเตอร์เมื่อไม่นานนี้ด้วยอุปกรณ์จัดเก็บข้อมูลขนาดใหญ่ที่เขาต้องการมอบให้เจสัน

สร้อยข้อมือควอนตัมทำจากวัสดุเกรด 2 สูงสุดและเกรด 3 ระดับต่ำและมีสีดำสนิท ในขณะที่อุปกรณ์จัดเก็บข้อมูลมีพื้นที่ 100 ม. x 100 ม. x 10 ม. ซึ่งมากกว่าอุปกรณ์จัดเก็บข้อมูลเดิมของเขาถึง 40 เท่า

อาจกล่าวได้ว่าเป็นของขวัญจากเฉิงถึงเจสัน และเจสันขอบคุณเฉิงอย่างสุภาพซึ่งทำให้ช่างตีเหล็กอันดับ 5 ตกตะลึง

‘ทำไมเด็กคนนี้ถึงสุภาพกับคนอย่างฉัน? เขาไม่เข้าใจหรอว่าฉันกำลังเอาใจเขา?’

เขาคิดโดยไม่พิจารณาว่าภูมิหลังของเจสันอาจตื้นเขิน

ถ้าเฉิงรู้ว่าเจสันเป็นเด็กกำพร้าที่ไม่มีทรัพย์สมบัติ เขาจะสงสัยว่าสมบัติอย่างทั่งไททาเนียมคลาวด์นั่นไปอยู่ในมือเขาได้อย่างไร

ด้วยสร้อยข้อมือควอนตัมที่เพิ่งได้รับ เจสันออกจากหอคอยช่างฝีมือหลังจากการกำหนดค่าเสร็จสิ้น

ในที่สุด เจสันก็สามารถดาวน์โหลดไฟล์ทั้งหมดที่เชนและดาเลียส่งจากเมมโมรี่สติ๊กขนาดใหญ่ของเขาได้

ระหว่างรอรถรับส่งเขาได้รับแจ้งจากแอนทาเรีย

<พรุ่งนี้จะเป็นการสอบ ช่างฝีมือภาคปฏิบัติ ฉันหวังว่าคุณจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง (♥‿♥)>

ด้วยอิโมติคอนแปลกๆ ที่อยู่เบื้องหลังซึ่งเกือบทำให้เจสันต้องอ้วก

`เธอแก่เกินไปหน่อยไปหน่อยหรือที่จะโยนตัวเองใส่นักเรียนอายุ 14 ปี’

เจสันคิดขณะเปิดหนังสือเล่มหนึ่งที่ดาเลียและเชนส่งมาให้

“อ๊ะ…”

เจสันพูดเมื่อเขาสังเกตเห็นรอยร้าวปรากฏขึ้นบนพื้นที่สวยงาม ในขณะที่ใบหน้าของพนักงานต้อนรับหน้าซีดภายในไม่กี่วินาที ขณะที่เธอเห็นทั่งตีเหล็กขนาดมหึมาตกลงบนพื้น

เธอไม่เพียงแต่หน้าซีดเท่านั้น แต่แม้แต่ผู้คนรอบๆ โถงทางเข้าก็ยังตื่นตระหนกกับการที่ทั่งไททานิคสีน้ำเงินเข้มที่ปรากฏขึ้น และผู้คุมที่ทางเข้าก็พุ่งเข้าหาเจสันด้วยอาวุธ

“เกิดอะไรขึ้นที่นี่!?”

ยามให้เวลาเจสันได้คิดนขณะที่เขาจ้องเจสันอย่างจริงจัง… การทำลายทรัพย์สินของหอคอยช่างฝึมือนนั้นไม่มีอะไรต้องประนีประนอม และเห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่อุบัติเหตุ

เจสันเกาศีรษะด้านหลังอธิบายสถานการณ์คร่าวๆ และใบหน้าของพนักงานต้อนรับก็ซีดยิ่งขึ้น โดยคิดถึงความเป็นไปได้ที่เธอจะถูกไล่ออกหรือแย่กว่านั้น

ดวงตาของเธอเปียกไปด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม

‘เอ่อ ไม่เวรอ์ไปหน่อยหรอ’

เจสันคิดในใจ และตอนนี้เขาเพิ่งสังเกตเห็นว่าเขาเป็นศูนย์กลางของความสนใจ

‘แปลกแฮะ’

เจสันบอกตัวเอง แต่โดยไม่ได้ให้เวลาเขาครุ่นคิดถึงเรื่องนี้ ผู้หญิงที่คุ้นเคยได้เดินเข้ามาในสายตาของเขาทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

“คุณชารอน!!”

เจสันพูดอย่างมีความสุขโดยไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงมีความสุขที่ได้พบเธอ

เจสันไม่ชอบสถานการณ์ที่เขาอยู่ตอนนี้ และเขามีหลายสิ่งที่ต้องทำมากกว่าการเสียเวลามานั่งอธิบายเหตุการณ์ทั้งหมดที่เขาไม่ได้ตั้งใจจะให้เกิด

“โอ้…เจสัน สเตลล่า?”

แอนทาเรีย จำเด็กหนุ่มที่ทำข้อสอบพื้นฐานของช่างฝีมือได้ทั้งหมดด้วยคะแนนเต็ม แม้ว่าเขาจะเรียนรู้ได้เพียงสัปดาห์เดียว และดวงตาของเธอมีแสงวาววับแปลก ๆ

“เกิดอะไรขึ้น?”

เธอถามและเจสันสรุปว่าเกิดอะไรขึ้น ซึ่งทำให้เธอมองพนักงานต้อนรับอย่างประหลาด

แอนทาเรียรู้จักพนักงานต้อนรับคนนี้มา 2-3 ปีแล้ว และเธอก็มีความทะเยอทะยานอย่างยิ่ง และจากที่เธอได้รู้จัก เธอรู้คร่าวๆ ว่าพนักงานต้อนรับไม่ต้องการรบกวนการตรวจสอบของช่างฝีมือมากเกินไปหากไม่จำเป็น และโดยส่วนใหญ่แล้วเธอก็ทำถูกต้อง แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่ครั้งนี้

แอนทาเลียถอนหายใจกล่าวว่า

“ไม่เป็นไร… ซาร่าห์ คราวหน้าอย่าทำจนเกินหน้าที่ ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก ฉันช่วยเธอไม่ได้”

ก่อนที่เธอจะไม่สนใจพนักงานต้อนรับที่กำลังร้องไห้อยู่บนพื้น ขณะที่เธอมองเจสัน

“ตามฉันมา”

ชารอนเมื่อหันหลังกลับ เธอเดินไปที่ลิฟต์ และเจสันต้องห่อหุ้มทั่งไว้อย่างรวดเร็วด้วยมานาของเขาก่อนที่มันจะถูกเก็บไว้

หลังจากนั้น เขามองย้อนกลับไปที่ทหารรักษาการณ์และพนักงานต้อนรับที่กำลังร้องไห้เป็นครั้งสุดท้ายด้วยสายตาที่สงสารเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะรีบตามแอนทาเรียไป

เจสันไม่แน่ใจว่าพวกเขากำลังจะไปที่ไหน แต่เขาคิดว่าแอนทาเรียอาจพาเขาไปหาผู้ตรวจการซึ่งทำให้เขาตามเธอไป

เมื่อเข้าไปในลิฟต์ พวกเขาลงไปที่ชั้นใต้ดิน และเพียงไม่กี่วินาทีต่อมาประตูก็เปิดออก เผยให้เห็นโถงทางเดินสีขาวเงินขนาดใหญ่ที่ส่องประกายพร้อมประตูหลายสิบบานที่นำไปสู่ห้องอื่นๆ

เมื่อดวงตาของเขาเปิดใช้งาน เจสันสามารถเห็นความผันผวนของมานาผ่านประตู และมีเครื่องทดสอบทุกประเภท โรงตีเหล็ก ห้องปรุงยา และห้องสำหรับรูนมาสเตอร์เพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับการจารึก

แอนทาเรียอธิบายว่าพวกเขาอยู่ที่ไหนและเห็นได้ชัดว่าห้องที่อยู่เหนือพื้นนั้นเป็นของช่างฝีมือระดับ 2 และในขณะที่ระดับ 0 ผู้ฝึกหัดและระดับ 1 ต้องอยู่ใต้พื้นดิน

นี่เป็นเพียงเพราะว่ามีช่างฝีมือระดับ 0 และอันดับ 1 มากเกินไปที่จะจัดพวกเขาไว้เหนือพื้น มิฉะนั้น หอคอย ช่างฝีมือจะต้องมีความสูงมากกว่าสองสามพันเมตร ซึ่งโดมมานาคงจะไม่รองรับ

แอนทาเรียพูดมาก และดูเหมือนว่าเธอจะภูมิใจกับหอคอยช่างฝีมือของเมืองไซโรมากเกินไป ทำให้เจสันกลั้นหัวเราะ

‘คงจะตลกดีถ้าจะบอกเธอเกี่ยวกับอาจารย์ของฉัน และระดับช่างฝีมือของพวกเขา’

เจสันคิดในใจพลางหัวเราะในใจ

แต่แอนทาเรียดูพึงพอใจอย่างยิ่ง ซึ่งเจสันพบว่ามันค่อนข้างน่าสนใจ เขาจึงตามเธอไปที่ห้องที่ดูเหมือนธรรมดา พวกเขาเข้ามาโดยไม่เคาะประตู

เมื่อเข้าไปในห้อง เจสันเห็นชายวัยกลางคนกำลังทุบแร่สีแดงเป็นประกาย ซึ่งเริ่มก่อตัวขึ้นภายใต้การทุบอย่างรุนแรงของค้อน ขณะที่เม็ดสีดำและสิ่งสกปรกต่างๆ ดูเหมือนจะถูกขับออกไป

แท่งโลหะเย็นตัวลงอย่างรวดเร็ว ขณะที่ชายวัยกลางคนปล่อยเปลวไฟสีส้มแดงออกจากมือของเขา ห่อหุ้มก้อนโลหะก่อนที่จะจุดไฟอีกครั้ง

ดวงตาของเจสันถูกดึงดูดไปยังแร่ที่ส่องแสงสีแดงอย่างต่อเนื่องจนกลายเป็นก้อนที่สมบูรณ์ ดวงตาของเจสันที่ถูกดึงดูดไปที่แร่นั้นในขณะที่เขาสังเกตเห็นบางสิ่งที่สำคัญ

อย่างแรก แร่ก้อนสีแดง คือแร่ผสมธาตุไฟระดับ 3 ที่เรียกว่าเฮเฟสติต ซึ่งส่วนใหญ่ใช้ในการผลิตอาวุธมานาที่สัมพันธ์กับไฟ และเส้นมานาภายในก้อนสีแดงดูเหมือนจะชำระให้เจสันบางส่วน แม้ว่าเจสันจะไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้

ประการที่สอง และปัจจัยที่น่าตกใจที่สุดคือที่อยู่ตรงหน้าเขาคือออริจินเฟลม D ระดับ 1 ซึ่งกล่าวกันว่าหายากมาก…

‘เชนกับดาเลียโกหกฉันหรือเปล่า’

เจสันสงสัย แต่เขาก็จำได้ว่าแม้แต่เชนก็ไม่มี ดังนั้นมันคงจะหายากจริงๆ

‘ผู้ชายคนนั้นคือใคร?’

ลองคิดดูดีๆ ว่ามีมนุษย์จำนวนไม่มากในแอสทริกซ์ที่มีเปลวไฟอันล้ำค่าเช่นนี้

‘นั้นอาจจะเป็นช่างตีเหล็กระดับ 5 ในเมืองไซโร ซึ่งเป็นประธานหอคอยช่างฝีมือใช่หรือเปล่า’

อแอนทาเรียพยายามติดสินบนเขาหรือเกิดอะไรขึ้น? เจสันสงสัยและรู้เพียงว่าชายวัยกลางคนร่างใหญ่ที่สังเกตเห็นแขกของเขา

“โอ้ ตาลี มาทำอะไรที่นี่ แล้วเด็กคนนั้นเป็นใคร”

เขาถามและเจสันสงสัยว่า `ตาลี? `

แต่เมื่อได้ยินคำตอบของแอนทาเรียทุกอย่างก็ชัดเจนในทันที

“พ่อ! นี่คือเด็กนักเรียนของโรงเรียนแวนการ์ดในเครือที่ 6 ที่ผ่านการสอบพื้นฐานของช่างฝีมือผ่านทั้งหมด 100%”

อันตาเลียพูดและเจสันคิดว่าพฤติกรรมของเธอนั้นมีความหมายเบื้องหลัง

แต่อย่างไรก็ตาม ชายคนนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก ในขณะที่เขาต้องการทำงานของเขาให้เสร็จ

“สวัสดีครับท่าน…ผมชื่อเจสัน สเตลล่า และวันนี้ผมมาเพื่อทำธุรกิจกับหอคอยช่างฝีมือเท่านั้น”

เจสันอธิบายทุกอย่างให้ชัดเจนโดยไม่สร้างความเข้าใจผิดใดๆ ขณะจ้องมองไปที่คุณชารอนโดยไม่มีใครพูดอะไร

ชายวัยกลางคนดูเป็นคนดีและเขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อแผนการของลูกสาวในขณะที่เขาทักทายเจสันที่เป็นมิตร

“สวัสดี เจสัน ฉันชื่อเฉิง ชารอน และฉันเป็นประธานของหอคอยช่างฝีมือ และยังเป็นช่างตีเหล็กอันดับ 5 เพียงคนเดียวในที่นี่”

รอยยิ้มของเฉิงดูจริงใจ และเจสันก็จับมือเขาด้วยรอยยิ้มที่สดใส และเฉิงแทบจะไม่สามารถแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับรูปลักษณ์ของเขาได้

“สวยจัง! คุณแน่ใจนะว่าคุณเป็นผู้ชาย?”

เขาถามทำให้เจสันขมวดคิ้ว

ตั้งแต่รับบัพติสมา ผิวของเขาดูเรียบเนียนขึ้นมาก และหากใบหน้าของเขาไม่คม ใครๆ ก็จะคิดว่าเขาเป็นผู้หญิงที่หน้าอกแบน

เมื่อมองไปที่เฉิง เจสันได้สงสัยว่าทำไมเฉิงนั้นไม่ได้เหมือนเขามากนัก แต่เมื่อนึกถึงความแตกต่างของอันดับระหว่างออริจินเฟลท เจสันกล่าวว่าบัพติศมาระดับ D ค่อนข้างอ่อนแอ และจะชำระล้างสิ่งเจือปนเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

แต่สิ่งที่ทำให้เฉิงและลูกสาวประหลาดใจคือเจสันดูไม่สะทกสะท้านกับความคิดเห็นของเขาว่าเขาเป็นประธานของหอคอยช่างฝีมือและช่างตีเหล็กอันดับ 5 เพียงคนเดียว

โดยปกติทุกคนต้องการเข้าหาพวกเขามากขึ้นเมื่อพบว่าเฉิงเป็นประธานหรือแอนทาเรียลูกสาวของเขา

แต่เจสันขมวดคิ้ว ซึ่งทำให้ความรู้สึกของเฉิงดีขึ้นในขณะที่เขาหัวเราะ

ขณะที่เฉิงหัวเราะ แอนทาเรียมองดูเจสันอย่างจริงจังและเธอก็เลี่ยงที่จะถามไม่ได้

“ทำไมไม่ตกใจเลยละ”

และคำตอบของเจสันทำให้เฉิงหยุดหัวเราะทันที ราวกับว่ามันติดอยู่ในลำคอของเขา

“ผมไม่คิดว่าประธานของหอคอยช่างฝีมือที่เป็นช่างตีเหล็กระดับ 5 จะมีออริจินเฟลมด้วย”

ทั้งแอนทาเรียและเฉิงมองเจสันด้วยดวงตาเบิกกว้าง เนื่องจากการมีอยู่ของออริจินเป็นความลับของครอบครัว และ เจสันทำได้เพียงแต่หัวเราะคิกคักและพูดว่า

“ถ้าคุณปลดปล่อยเปลวเพลิงแบบนั้น คนแบบผมที่ต้องมองเห็นมันได้อยู่แล้ว”

เจสันพูดถึงดวงตามานาของเขา

“เรามาเริ่มธุรกิจกันเลยไหม”

เจสันถามอย่างสุภาพและเฉิงพยักหน้าโดยไม่รู้ตัวโดยไม่สนใจว่าก่อนหน้านี้เขาต้องการสร้างอาวุธมานาจากชิ้นส่วนเฮเฟสติตที่เขาเตรียมไว้ให้เสร็จ

“คุณมาที่นี่เพื่อตรวจสอบบางอย่างใช่ไหม ถ้าลูกสาวของฉันพาคุณมาหาฉัน คุณต้องมีของแพงติดตัวไปด้วย โปรดแสดงให้ฉันดู!”

เฉิงมีจิตใต้สำนึกอย่างสุภาพต่อเจสันซึ่งมีอายุเพียง 14 ปีเท่านั้น เนื่องจากไม่ใช่เรื่องปกติที่เยาวชนในวัยของเขาจะรู้จักออริจินเฟลมหรือวิธีการระบุตัวตน

‘บางทีเขาอาจจะเป็นทายาทจากเกาะอื่นหรือแม้แต่คาเนียร์ ใครจะไปรู้… อะไรก็เกิดขึ้นได้ และมันก็ไม่ใช่ครั้งแรกด้วย’

เฉิงคิดขณะจับเจสันอีกครั้ง

หลังจากได้รับบัพติศมา จิตใจของเจสันก็มีเหตุผลมากขึ้นกว่าเดิม และเขาไม่สนใจทัศนคติที่คนอื่นมอบให้เขามากเท่ากับเมื่อก่อน

ดังนั้นเขาจึงเข้าไปในอุปกรณ์เชิงพื้นที่ด้วยความคิดและนำสิ่งต่างๆ ออกไป: อาวุธหิน 215 ชิ้นพร้อมจารึกรูน, อาวุธเหล็ก 60 ชิ้นที่ทำจากแร่ไรโอไลต์, อาวุธระดับต่ำและกลาง 125 ชิ้นที่เคยเป็นของนักล่า, สามระดับสูงสุด- 1 อาวุธจากพวกฮ็อบก็อบลิน และในห้องใหญ่ซึ่งตอนนี้เกลื่อนไปด้วยอาวุธ

ในมือของเจสัน เราสามารถเห็นจี้ป้องกัน 15 อัน และด้วยรอยยิ้ม เขาแทบจะไม่สามารถดึงดูดความสนใจของช่างฝีมือทั้งสองที่อยู่ข้างหน้าเขาได้

แอนทาเรียไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเธอได้เพราะเกือบทั้งห้องเกลื่อนไปด้วยอาวุธ แต่ดูเหมือนว่ามีบางอย่างขาดหายไป?

ในขณะเดียวกัน ความคิดของเฉิงก็ต่างจากลูกสาวของเขาอย่างสิ้นเชิง

‘อาวุธหินที่มีอักษรรูน? เป็นของพวกก็อบบลินงั้นหรอ! ถึงแม้ว่ารูนเกือบทั้งหมดถูกทำลายโดยฝนที่กัดกร่อน…` เฉิงคิดในขณะที่เขาได้ยินเสียงลูกสาวของเขาแผ่วเบา

“ทั่งอยู่ที่ไหน”

*บูม*

เป็นเวลาเย็นแล้วและผู้รอดชีวิตคนสุดท้ายได้ต่อสู้กัน และเซรอนได้มอบยาเพิ่มพลังให้เจสันอีกสองขวดแล้ว เนื่องจากการต่อสู้ของพวกเขาดูเหมือนจะเหนื่อยมากขึ้นหลังจากที่ต่อสู้มาติดต่อกัน

ทั้งสองไม่สามารถแม้แต่จะเคลื่อนไหวได้อีกต่อไป แม้ว่าจิตใจของพวกเขาจะยังทำงานด้วยความเร็วเต็มที่ ขณะที่พวกเขาจำลองการต่อสู้ พวกเขาก็นอนราบกับพื้น

เมื่อไม่มีความสามารถในการเคลื่อนไหวอีกต่อไป นั่นเป็นสิ่งเดียวที่พวกเขาทำได้เพราะจิตใจของพวกเขาเป็นสิ่งเดียวที่ดูเหมือนจะได้ผล

การสร้างการต่อสู้ขึ้นใหม่เป็นวิธีหนึ่งในการปรับปรุงประสบการณ์การต่อสู้ และเจสันคิดว่าการต่อสู้กว่า 100 ครั้งที่เขาทำในวันนี้ได้เพิ่มการสังเกตและการเคลื่อนไหวเล็กน้อยของเขาอย่างมาก ในขณะที่เขารู้สึกสบายตัวหลังจากได้รับการชำระล้าง

โดยรวมแล้วไม่เพียงแต่ความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นจากการบัพติศมาเท่านั้น แต่ยังเพิ่มการไหลเวียนมานาของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก ซึ่งช่วยเพิ่มความเชี่ยวชาญในเทคนิคของเขาและแม้กระทั่งการเติมเต็มและการดูดซับมานาแบบพาสซีฟของเขาซึ่งทำโดยพื้นที่ย่อยของเขา

เจสันรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง แต่เขาแทบจะไม่สามารถฝืนยิ้มบนใบหน้าได้

ทิลล์ได้ปล่อยให้นักเรียนคนอื่นๆ กลับบ้านได้ ขณะที่เขาหยิบเจสันและเซรอนขึ้นมาโดยมีปีกสีขาวทองปรากฏอยู่บนหลังของเขา

เขาพาทั้งสองคนกลับบ้าน ขณะที่เซรอนถูกส่งไปที่คฤหาสน์หลังใหญ่ซึ่งมีสาวใช้รออยู่แล้ว

เมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาที่สกปรกและไม่เรียบร้อยของเซรอน เธอก็เกิดขาอ่อนขึ้นมา เธอมองดูทิลล์อย่างหวาดกลัว ก่อนที่เธอจะจะพาเซรอนเข้าไปข้างใน

เจสันมองทิลล์ที่กำลังครุ่นคิดอยู่ลึกๆ และก่อนที่เจสันจะพูดอะไรก็ได้ที่ทิลล์พูด

“ฉันคิดว่าตอนนี้คุณเป็นลูกศิษย์ของเชนแล้ว… คุณไม่จำเป็นพูดอะไร แต่จำไว้ว่าการตัดสินใจครั้งนี้เป็นสิ่งที่อันตรายอย่างยิ่ง

แต่จงพิจารณาว่าคุณสามารถดึงพวกเฟลอร์เข้ามาในการตัดสินใจนี้ด้วย …คุณเคยคิดเรื่องนี้หรือไม่”

ทิลล์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังและ เจสันก็ลืมไปแล้วว่าเขาอาจดึงพวกเฟลอร์เข้าสู่การต่อสู้โดยไม่ได้ตั้งใจ ทำให้หน้าของเขาเกิดครุ่นคิด… เขาคิดแต่เรื่องของตัวเองและไม่รู้ว่าตอนนี้เขาควรทำอย่างไร

แต่ทุกอย่างได้ทำไปแล้วและเขาไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้จริงๆ

สิ่งเดียวที่เขาทำได้คือถามอาจารย์ของเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ เนื่องจากเขาไม่อยากเห็นพวกเฟลอร์ได้รับบาดเจ็บเพราะการกระทำที่ผิดของเขา

เจสันพยักหน้าอย่างจริงจังก่อนที่เขาแทบจะไม่เปิดปากและพยายามเปลี่ยนเรื่อง

“เกิดอะไรขึ้นกับภารกิจของโรงเรียนและอื่นๆ ผมยังสามารถรับคะแนนลูกไม้สำหรับก็อบลินและอาวุธที่มีอักษรรูนจากพวกก็อบบลินอยู่หรือเปล่า”

ทิลล์มองเจสันด้วยสีหน้างุนงง

‘อยากคุยเรื่องนั้นเหรอ? การคุ้มครองครอบครัวเฟลอร์สำคัญกว่าไม่ใช่เหรอ’

แต่เขาเพิกเฉยต่อความคิดนี้ในขณะที่เขาคิดว่าเจสันคงได้ถามเชนเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว

ทิลล์ตอบว่า:

“คุณจะยังได้รับรางวัลเหมือนเดิม ข้อเสียอย่างเดียวคือ อาวุธหินที่มีอักษรรูนนั้นมีค่าน้อยกว่าเมื่อก่อนเล็กน้อย และจี้ป้องกันของพวกมันก็เช่นกัน

อย่างไรก็ตาม คุณจะยังคงได้สิ่งตอบแทนจากของเหล่านั้น เพราะอักษรรูนส่วนใหญ่ที่จารึกไว้บนอาวุธหินสึกกร่อนเนื่องจากเมฆฝนที่เป็นพิษ

พรุ่งนี้คุณสามารถไปที่หอคอยช่างฝีมือได้ และฉันคิดว่าว่าคุณจะผิดหวังกับสิ่งที่คุณได้รับ”

คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเขาก็นึกขึ้นได้ว่ารัฐบาลยังคงต้องจ่ายค่าธรรมเนียมให้เชน 20% สำหรับวัสดุทั้งหมดที่พวกเขาได้รับจากห้องใต้ดินก็อบลิน

“โปรดบอกท่าแบลร์ว่าว่าเขาควรบอกเราว่าเราควรส่งโน้ตสตาร์และเครดิตไปที่ใด… เราต้องขอบคุณเขาเป็นอย่างมาก และโชคดีที่เมืองไซโรยังคงยืนหยัดอย่างมั่นคง แม้ว่าเราจะมีผู้บาดเจ็บล้มตายจำนวนมาก .”

“อ๊ะ!”

ขณะที่พวกเขากำลังบิน เจสันยังจำได้ว่าเชนต้องได้รับค่าคอมมิชชั่นจากห้องใต้ดินก็อบลิน แต่เขาคิดว่าการส่งเงินไปยังบัญชีธนาคารของเขาอย่างที่เชนต้องการนั้นน่าสงสัยเกินไป

เจสันคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่

“ให้สตาร์โน๊ตและเครดิตในวงแหวนอวกาศ.. อ่า ได้โปรดอย่าพยายามหาฐานของเขา ตาของผมสามารถเห็นอุปกรณ์ GPS และอื่นๆ ได้ง่ายกว่าคนอื่นๆ”

ทิลล์พยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ แต่เขาต้องยอมรับว่าเจสันไม่ได้โง่อย่างแน่นอน โชคที่เชนจะได้รับนั้นมหาศาลและถึงกับต้องพูดว่าเขาอิจฉามัน แต่ก็ไม่มีใครสามารถทำได้

เชน แบลร์ช่วยชีวิตทั้งเกาะในที่สุด ไม่เช่นนั้นผู้เฒ่าเดร็กคงจะถูกฆ่าตายและเมืองทั้งเมืองคงจะต้องพังทลาย

แม้ว่าเขาจะอยู่บนแอสทริกซ์ แต่เขาก็แทบจะไม่สามารถฆ่าราชาก็อบบลินได้ และตามจริงแล้วที่ทิลล์สามารถเอาชนะราชาก็อบบลินได้เป็นเพราะอุปกรณ์จากเชน

มิฉะนั้น ราชาก็อบลินคงจะแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม

“ครูครับ? ผมนขอคะแนนลูกไม้จากครูได้ไหม ฉันไม่อยากไปโรงเรียนพรุ่งนี้เช้าและหอคอยช่างฝีมือก็อยู่ห่างจากโรงเรียนค่อนข้างไกล”

ทิลล์เลิกคิดและเขาก็พยักหน้าเพียงเพราะไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธข้อเสนอของเจสัน และเพียงไม่กี่นาทีต่อมา เขาก็ลงจอดที่หน้าบ้านของเฟลอร์

พวกเขาแลกเปลี่ยนทหารก็อบลิน นักเวทย์ก็อบลิน และซากศพของฮ็อบก็อบลินที่ถนนแห่งหนึ่งซึ่งเพื่อนบ้านของเขามองเห็นและตกตะลึง ก่อนที่เจสันจะได้รับการแจ้งเตือนเกี่ยวกับสร้อยข้อมือควอนตัมของเขา

ประวัติโรงเรียนของเขาได้รับการอัปเดต และตอนนี้เจสันมีคะแนนลูกไม้ 100 คะแนน ซึ่งเทียบได้กับความมั่งคั่งที่ห้อยอยู่รอบคอของเขาในเรือนกระจก ทำให้เขายิ้มแห้งๆ

สร้อยข้อมือควอนตัมของเขาเต็มไปด้วยอาวุธหินสลักและวัสดุการตีจนเต็มไปหมด แต่เขาลังเลที่จะขายวัสดุการตีเพราะเขาจะเรียนรู้วิธีการตีเร็วพอ

สิ่งเดียวที่เขาไม่ชอบเลยคือทั่งที่ไม่น่าดูอย่างยิ่งซึ่งหนักกว่าสิ่งใดๆ ที่เขาเคยยกขึ้น

เจสันบอกลาทิลล์ที่มองเขาด้วยแววตาสนใจก่อนจะบินขึ้นไปบนท้องฟ้า

เมื่อมองไปที่ทิลล์ที่บินอย่างว่องไว เจสันก็อยากจะบินได้โดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้เมื่อเขาเข้าไปในบ้าน โดยคิดว่าจะบินไปรอบๆ ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

เจสันทักทายกาเบรียลลาและมาร์คซึ่งนั่งรับประทานอาหารที่โต๊ะอาหารค่ำและนั่งลงกับพวกเขาเพื่อรับประทานอาหารบางอย่าง

เห็นได้ชัดว่าเกร็กกำลังดูดซับมานาราวกับว่าเขากำลังหมกมุ่นอยู่ หลังจากที่พลังของเจสันเพิ่มขึ้น

แม้แต่มาเลียก็ยังรู้สึกท่วมท้นกับความแข็งแกร่งที่พุ่งสูงขึ้นของเจสัน ทำให้เธอมีสมาธิกับการเพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเองมากขึ้นแทนที่จะช่วยเจสันด้วยการตอบคำถามตลอดเวลา

เมื่อเจสันกินข้าวกับกาเบรียลลาและมาร์คก่อนจะกลับขึ้นไปที่ห้องของเขา เขานั่งลงบนเตียงอย่างระมัดระวังก่อนที่จะฝึกเทคนิคนรกสวรรค์

หลังจากนั้น เขารู้สึกหมดแรงอย่างมาก และหลังจากให้อาหารสกอร์พิโอด้วยความแข็งแกร่งที่เหลืออยู่ เจสันก็หลับสนิท

***

เมื่อเวลา 8.00 น. เจสันตื่นขึ้นมาด้วยเหล็กไนอันน่ารักที่ทิ่มแทง และเขาเห็นสกอร์พิโอที่มองมาที่เขาอย่างตั้งใจขณะส่งความปรารถนาจะกินอะไรบางอย่าง

เจสันให้อาหารสกอร์พิโอและให้หินมานาก้อนเล็กๆให้มันสามารถดูดซับได้บางส่วน เจสันตรวจสอบสายใยวิญญาณของเขาในขณะที่เขาสังเกตเห็นว่าเกล็ดของมันดูแข็งแกร่งขึ้น ในขณะที่มันมีความยาวถึง 16 เซนติเมตร

แกนมานาที่ไม่สมบูรณ์ของมันได้บอกเจสันว่าอีกไม่นานสกอร์พิโอจะไปถึงอันดับสัตว์ป่าระดับห้าดาว และเจสันมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีว่าเมื่ออาร์เทมิสตื่นขึ้นมาพร้อมกับตอนนั้นจะเป็นยังไง และเจสันเขาก็เรียกรถรับส่งทันที

ภายในรถรับส่งเขาจะฝึกเทคนิคเฮฟเว่นเฮล

แต่ก่อนที่กระสวยจะมาถึง เจสันก็ออกกำลังกายและอาบน้ำ

เมื่อเข้าไปในรถรับส่งและฝึกเทคนิคเฮฟเว่นเฮล เจสันตั้งข้อสังเกตว่าพลังวิญญาณของเขาเพิ่มขึ้นเป็น 15.4 ซึ่งทำให้เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก

หากการเพิ่มพลังวิญญาณของเขายังคงเท่าเดิม เขาจะไปถึง 16 หน่วยภายในวันศุกร์ ซึ่งอาจเพียงพอสำหรับทั้งอาร์เทมิสแลสกอร์พิโอ

อย่างน้อยเจสันก็หวังเช่นนั้น

เมื่อไปถึงที่หมาย เขาก็มองเห็นหอคอยขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างหน้าเขาด้วยขนาดไม่กี่ร้อยเมตร ทำจากแก้วนิรภัยและหินอ่อน โดยวัสดุทั้งคู่เป็นระดับ 2

เมื่อมองขึ้นไป เจสันก็เกิดอาการวิงเวียนศีรษะและเขาเกือบจะสูญเสียการทรงตัว

เจสันแทบจะไม่สามารถยืนได้ เขาเข้าไปในหอคอยช่างฝีมือ ซึ่งเขาถูกยามที่ประตูหน้าขัดขวางทันที

เห็นได้ชัดว่าหอคอยช่างฝีมือมีศัตรูไม่กี่คนและบางคนก็พยายามจะวางระเบิดหอคอย ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม และเจสันพบว่าสิ่งนี้เกินจริงไปหน่อย

แต่เขาไม่มีอะไรต้องปิดบังอีกต่อไป และอุปกรณ์จัดเก็บสร้อยข้อมือควอนตัมของเขาถูกสแกน มีเพียงยามเท่านั้นที่จะมองเขาด้วยดวงตาเบิกกว้าง ขณะที่ยามมอบสร้อยข้อมือกลับคืนด้วยมือที่สั่นเทา

เห็นได้ชัดว่าเขาได้เห็นสิ่งที่อยู่ภายในของอุปกรณ์จัดเก็บข้อมูลของเขาที่อัดแน่นไปด้วยแร่ราคาแพง ไม่ค่อยมีคนสามารถซื้อได้ และทั่งที่ใหญ่โตมโหฬารก็เป็นภาพที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่า

ทหารรักษาการณ์สร้างพื้นที่ให้เจสัน เพราะเขาคิดว่าเด็กหนุ่มผมดำที่อยู่ข้างหน้าเขาอาจเป็นศิษย์ของช่างตีเหล็กระดับสูงหรืออะไรทำนองนั้น

การหลีกเลี่ยงไม่ให้คนอื่นมาดูถูกเจสัน คือสิ่งสำคัญที่สุดของเขาเสมอ มิฉะนั้น เขาอาจถึงกับเสียชีวิตได้ถ้าเขาทำอะไรผิด

เมื่อเข้าสู่หอคอยช่างฝีมือของเมืองไซโร เจสันอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาขณะมองไปรอบๆ

โถงทางเข้าทั้งหมดเต็มไปด้วยมานาหนาแน่นและความรู้สึกภายในสามารถอธิบายได้ว่าเย็นและผ่อนคลายอย่างยิ่ง

เมื่อเดินไปที่แผนกต้อนรับ เจสันขอให้พนักงานประเมินค่าวัสดุและอาวุธบางอย่างของเขา

พนักงานต้อนรับมองไปที่บัตรประจำตัวของเจสันที่เขาส่งให้เธอ และเธอทำได้เพียงมองดูบัตรประจำตัวและบุคคลที่อยู่ข้างหน้าเธออย่างประหลาด

‘รูปนั้นเก่าหรือเปล่า? เขาเพิ่งจะอายุ 14 ขวบเองนะ?!’

เธอสงสัยในสายตาของเธอและมองไปที่รูปบัตรประจำตัวโฮโลแกรมของเขาและเจสันที่อยู่ตรงหน้าเธอ สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่เมื่อสังเกตว่าเขาอายุเพียง 14 ปี เธอสงสัยว่าจะต้องให้ใครมาตรวจสอบหรือไม่

ด้วยจิตวิญญาณในการทำงานของเธอ เธอจะไม่ยอมให้ผู้ตรวจการที่เคารพนับถือคนใดของเธอเสียเวลากับสิ่งที่ไม่คู่ควร

เมื่อมีอคติเล็กๆ น้อยๆ ก่อตัวขึ้นในใจเธอ โดยบอกกับเธอว่าเจสันไม่มีอะไรคู่ควรกับเขาเพราะเขาไม่ได้มาจากครอบครัวหรือกลุ่มที่ได้รับการต่ออายุ ซึ่งมิฉะนั้นจะระบุในบัตรประจำตัวของเขา

ในขณะเดียวกัน เจสันก็สงสัยว่าทำไมท่าทางของพนักงานต้อนรับจึงดูจริงจังในไม่กี่วินาที

“ก่อนที่ฉันจะให้คุณผ่านไปยังผู้ตรวจการได้ ฉันต้องดูก่อนว่ารายการที่คุณต้องการประเมินนั้นคุ้มที่จะเรียกมันหรือไม่ กรุณาแสดงให้ฉันเห็นสิ่งที่คุณต้องการตรวจสอบ!!”

เธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา…

“ที่นี่?”

เจสันถามอย่างลังเลและพนักงานต้อนรับก็หัวเราะอย่างเย็นชาในใจว่า

“ค่ะ!”

“ตกลง….”

โดยไม่สนใจทัศนคติของพนักงานต้อนรับ เจสันเข้าไปในกำไลควอนตัมด้วยความคิด และทันใดนั้นด้วยเสียง *บูม* อันดัง ทั่งหนักสองสามตันตกลงบนพื้น ทำให้เกิดรอยแตกหลายจุดบนพื้นหินอ่อนที่เสริมความแข็งแกร่งด้วยอักษรรูนที่แข็งแกร่ง

“อุ้ยยย.”

เนื่องจากความเร็วในการเติมมานาที่รวดเร็วของเขา เจสันจึงตัดสินใจใช้เทคนิคการเคลื่อนไหวก้าวแบบไร้น้ำหนักอย่างเต็มที่ เพื่อพุ่งเข้าใส่คู่ต่อสู้ทั้งสองของเขา ซึ่งทั้งคู่อยู่ในระดับผู้ชำนาญ 2 และจากการได้รับพลังจากพันธะวิญญาณ ทำให้พวกเขามีความสามารถระดับผู้ชำนาญ 3

แม้ว่าเจสันจะอยู่เพียงผู้ชำนาญ 1 เนื่องจากการชำระล้างจากเปลวไฟต้นกำเนิดสีดำ ความแข็งแกร่งและขนาดแกนของมานาของเขาจึงเทียบได้กับระผู้ชำนาญ 4

ดังนั้นเขาจึงแข็งแกร่งและเร็วกว่าคู่ต่อสู้สองคนแรกของเขา

ก้าวเดินอย่างไร้น้ำหนัก ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้น 20%

เจสันสะท้อนจากโจมตีจากหอกตรงของคู่ต่อสู้ด้วยมีดสั้นหนึ่งเล่ม เขาเอนตัวลงไปที่พื้น ก่อนที่เขาจะปรากฏตัวต่อหน้าผู้ถือหอก

เจสันเห็นแต่ความตกใจบนใบหน้าของคู่ต่อสู้ ขณะที่เขากรีดคอของคู่ต่อสู้ด้วยกริชทื่อ

คนถือหอกถอยหลังหนึ่งก้าว ขาของเขาเริ่มสั่น และยอมแพ้

เจสันไม่สนใจคู่ต่อสู้ที่ ‘ตาย’ ของเขา และเขาเห็นเซรอนโจมตีคู่ต่อสู้ของเขาโดยไม่ใช้มานาใดๆ ขณะที่เจสันปรากฏตัวขึ้นหลังผู้ถือดาบและจัดการอย่างง่ายๆ

ตอนนี้ การรักษามานาให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้มีความสำคัญมากกว่า อย่างน้อยสำหรับเซรอนในขณะที่ เจสันสามารถใช้ได้เกือบเท่าที่เขาต้องการ ซึ่งทำให้เซรอนรู้สึกอิจฉานิดๆ

พันธะวิญญาณของเขามหดพลังแล้วและไม่สามารถเพิ่มมานาให้กับเซรอนได้ ในขณะที่เจสันสามารถต่อสู้จนสุดหัวใจด้วยการปรับเล็กน้อย

เขาต้องปรับรูปแบบการต่อสู้มากกว่าเจสันและด้วยเหตุนี้ การต่อสู้ของเจสันจึงดูเชี่ยวชาญและสง่างามมากกว่า

ดูเหมือนว่ามานาของเจสันจะไร้ขีดจำกัด และทั้งเซรอนและเจสันก็ดูดีในการจัดการคนไป 20 คนติดต่อกัน มีเพียงเหงื่อที่ไหลผ่านขมับของพวกเขา

เพื่อนร่วมชั้นของพวกเขามองดูพวกเขาราวกับว่าสัตว์ร้ายระดับลอร์ดสองตัวปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา และพวกเขาสงสัยว่าจู่ๆ สัตว์ประหลาดสองตัวนี้ก็ปรากฏตัวขึ้นในชั้นเรียนของพวกเขาโดยที่พวกเขาไม่รู้ตัวได้อย่างไร

เวลาผ่านไปและเมื่อการต่อสู้คั้งที่ 50 เริ่มต้นขึ้นเท่านั้น เจสันเริ่มปรับรูปแบบการต่อสู้ของเขาให้มากขึ้นอีกเล็กน้อย ขณะที่เซรอนก็หมดแรงอย่างเห็นได้ชัดเช่นกัน

ทันใดนั้นที่การต่อสู้ที่ 51 กับ ลีโอ ฮาร์ทและนักเรียนที่มีระดับสูงอีกคนในชั้นเรียนก็เข้าสู่สนามประลอง

ด้วยแกนมานาระดับ 5 และร่างกายที่ใหญ่กว่า พวกเขาอยู่ในอันดับที่ 6 และ 7 ตามลำดับ และเจสันก็ขมวดคิ้ว

“ฉันจะจัดการเอิร์ก”

เจสันพูดกับเซรอน ซึ่งเซรอนทำได้เพียงพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้

ความสามารถในการต่อสู้ของพวกเขานั้นดีมากเมื่อเทียบกับระดับแกนมานา แต่ถึงแม้จะเป็นกรณีนี้ ความแตกต่างในระดับแกนมานาและร่างกายของพวกเขาแตกต่างอย่างชัดเจน

นอกจากนั้น พวกเขาได้ต่อสู้มาแล้ว 51 ครั้ง ซึ่งได้ใช้พลังงานส่วนใหญ่ไปแล้ว

เมื่อมองไปที่ทิลล์ เซรอนได้แต่คร่ำครวญในใจ

‘อาจารย์ต้องการอะไร หรือเขากำลังคิดอะไรอยู่ อาจารย์!’

เขาถามในใจเมื่อการต่อสู้เริ่มต้นขึ้น

เมื่อเอนไปข้างหน้า เจสันก็พุ่งเข้าหาเอิร์ก นักเรียนที่มีแกนมานาขนาดเท่ากับผู้ชำนาญ 7 ขณะที่เขาปล่อยเปลวไฟสีแดงสดที่ห่อหุ้มแขนของเขา

เอิร์กได้รับความสัมพันธ์ทางไฟจากสัตว์ร้ายที่มีวิวัฒนาการต่ำและเขาภูมิใจในความแข็งแกร่งของเขาอย่างมาก

แต่เมื่อเขาถูกจัดให้อยู่ในห้อง 75 ความภาคภูมิใจในตนเองของเขาดูเหมือนจะถูกทำลายลงอย่างสิ้นเชิง เนื่องจากเขาไม่สามารถเข้าใจถึงความไม่ยุติธรรมแบบนี้ได้

เขาคิดว่าตัวเองเป็นอัจฉริยะ เขาไม่แม้แต่จะเข้าใจด้วยซ้ำว่าการปลุกจิตวิญญาณของเขามีแนวโน้มที่จะว่างถึง 3 ตำแหน่งและและมีสิ่งเดียวก็คือการมีธาตุสัมพันธ์กับไฟ

สิ่งเดียวที่ค่อนข้างดีเกี่ยวกับการปลุกจิตวิญญาณของเขาคือพลังงานวิญญาณของเขา แต่ถึงอย่างนั้นก็แทบจะไม่สามารถนับได้ว่าเป็นไปตามข้อกำหนด

ด้วยระดับแกนมานาที่ค่อนข้างสูง เขามีความมั่นใจในการเอาชนะใครก็ได้ในห้องและแม้กระทั่งห้องที่สูงกว่า แต่ตอนนี้ตัวตลกสองคนที่อยู่ข้างหน้าเขา ขโมยความสนใจที่เขาต้องการที่จะได้รับ

เอิร์กต้องการได้รับคำชมจากอาจารย์และเพื่อนร่วมชั้นของเขา ดังนั้นเขาจึงทุ่มสุดตัวและเปลวเพลิงที่ห่อหุ้มแขนของเขาก็สั่นสะท้านด้วยความปรารถนาอันแรงกล้า
เจสันรู้ดีว่าคู่ต่อสู้ของเขามีความนั่นมีพลังธาตุไฟ ซึ่งในขณะเดียวกันก็เป็นเหตุผลที่ทำให้เขาเลือกคู่ต่อสู้คนนี้

ในมือของเอิร์กถือดาบยาว มันเป็นหนึ่งในอาวุธธรรมดาที่สุดชนิดหนึ่งที่นักล่าส่วนใหญ่ใช้และเจสันยิ้มกว้างขึ้น ทำให้ เอิร์กรู้สึกอับอายและโกรธเคืองมากขึ้นไปอีก

เอิร์กขว้างลูกไฟมาใส่เจสันโดยไม่ได้เล็งอะไรมาก ในขณะที่เจสันได้หลบลูกไฟอย่างง่ายดาย

ด้วยฝีเท้าที่ไร้น้ำหนัก เจสันมีความคล่องตัวอย่างมากและสามารถหลบหลีกลูกไฟที่ค่อนข้างช้าจากเอิร์กได้อย่างง่ายดาย ซึ่งทำให้คู่ต่อสู้ของเขาโกรธจัดมากยิ่งขึ้น

เนื่องจากเจสันอยู่ห่างจากเอิร์กเพียงห้าเมตร เขาจึงใช้ทักษะไฟร์วอลล์มาข้างหน้าเขา ก่อนที่เขาจะทะลุผ่านไฟร์วอลล์ของตัวเอง

ไฟร์วอลล์ควรปิดบังการโจมตีของเขาและกลยุทธ์นี้ใช้ได้ผลภายใต้สถานการณ์ปกติ

โชคไม่ดีที่สิ่งนี้ใช้ไม่ได้กับเจสัน ผู้ซึ่งใช้มานามานาตลอดในการต่อสู้

เมื่อเห็นดาบยาวทะลุผ่านไฟร์วอลล์ เจสันก็หลบการโจมตี

ไฟร์วอลล์ยังคงอยู่แม้ว่าส่วนบนจะถูกตัดและสลายไป

เอิร์กได้จัดหามานาให้กับส่วนล่างของไฟร์วอลล์เพราะเขาต้องการให้มีเวลาเพียงพอ เพื่อเข้าสู่ท่าต่อสู้ของเขาอีกครั้ง

เขารู้ได้อย่างไรว่าเจสันไม่สนใจไฟร์วอลล์อันดับต่ำ เพราะเนื่องจากเจสันที่ครอบครองออริจินเฟลม ทำให้เขานั้นสามารถทนทานเปลวไฟที่อยู่ในระดับที่ต่ำกว่าได้

ไฟร์วอลล์ที่เป็นเครื่องกีดขวางถูกเพิกเฉยอย่างสมบูรณ์ และเจสันก็พุ่งผ่านเข้าไปในขณะที่ผมของเขาไม่ไหม้เกรียม ซึ่งเป็นความจริงที่น่าอัศจรรย์ก่อนที่กริชของเขาจะตัดผ่านน่องของเอิร์ก

เจสันจบการเคลื่อนไหวที่ราบรื่นของเขาด้วยฟันกริชไปที่คอของเอิร์ก ซึ่ง “ฆ่า” เขาภายในไม่กี่วินาที

แม้ว่าเจสันรู้ว่าการต่อสู้ครั้งนี้ค่อนข้างสั้น แต่เขารู้สึกผิดหวังกับประสบการณ์การต่อสู้ของเอิร์ก และกลวิธีโง่ ๆ ทำให้เขาคร่ำครวญถึงความแข็งแกร่งโดยเฉลี่ยของโรงเรียน

ด้วยมานาที่เหลืออยู่ภายในแกนมานาของเขา เจสันเพิกเฉยต่อการจ้องมองของเอิร์กที่กำลังโกรธแค้น ในขณะที่เจสันพุ่งเข้าหาด้านหลังของลีโอ

เมื่อลีโอกับเขาอยู่ห่างกันสองเมตร กำแพงดินก็โผล่ขึ้นมากั้นระหว่างเขาทั้งสอง

เซรอนกำลังต่อสู้กับลีโอแบบตัวต่อตัว โดยสำรองมานาบางส่วนของเขาไว้ และจิตวิญญาณนักสู้ของเขาก็จุดประกายขึ้นอีกครั้งเมื่อเขาเห็นว่าเจสันเข้ามาใกล้พวกเขา

เขาไม่ต้องการรอเจสัน แต่เมื่อเขากำลังจะพุ่งเข้าใส่คู่ต่อสู้อีกครั้งเซรอน ก็สังเกตเห็นว่าลีโอสร้างกำแพงดินไว้ข้างหลังเขา และลางสังหรณ์ที่ไม่ดีก็ก่อตัวขึ้นในใจของเขา

“อย่านะเจสัน !!”

เซรอนตะโกนเมื่อเขาเห็นดวงตาสีทองส่องประกายออกมาจากด้านขวาของกำแพง พร้อมกับกริชของเขาพร้อมที่จะพุ่งเข้าหาลีโอ

เซรอนไม่ชอบให้เจสันได้รับคำชมทั้งหมด และเขาเองอยู่ห่างจากคู่ต่อสู้เพียงไม่กี่เมตร

เมื่อเปิดใช้เทคนิคการเคลื่อนไหวบนท้องฟ้า เขาก็ปรากฏตัวต่อหน้าลีโอ และเนื่องจากแรงกดดันจากทั้งสองฝ่าย ลีโอจึงรู้สึกท่วมท้นอย่างเต็มที่ขณะที่เขาปกคลุมตัวเองด้วยเมมเบรนดินหนา

โชคไม่ดีที่สิ่งนี้ค่อนข้างจะไร้ประโยชน์ เมื่อเซรอนเปิดใช้งานเทคนิคดาบของเขา ทำให้แผ่นดินที่ปกคุลมร่างของลีโอถูกแยกออก ก่อนที่เจสันจะปรากฏตัวใต้ตัวของเซรอน และแทงเข้าไปที่หน้าอกของลีโอเพื่อจัดการ

เจสันและเซรอนชนะการต่อสู้อีกครั้ง และพวกเขายิ้มอย่างหมดแรง แม้ว่าเซรอนจะโกรธ ซึ่งเขาแสดงโดยการต่อย เซรอนที่ไหล่ของเขาด้วยแรงด้านหลัง

“อย่าขโมยเหยื่อของฉัน”

เขาพูดหัวเราะเบา ๆ เมื่อพวกเขากลับไปที่ตำแหน่งเริ่มต้น

ยังมีการต่อสู้อยู่ข้างหน้าพวกเขามากกว่า 50 ครั้ง อย่างน้อยตราบเท่าที่ทุกคนต้องการต่อสู้กับพวกเขา ซึ่งทั้งสองก็ไม่ได้หวังไว้

หลังจากต่อสู้กับลีโอและเอิร์กซึ่งเป็นหนึ่งในนักเรียน 5 อันดับแรกในชั้นเรียน นักเรียนคนอื่นๆ ต่างก็หมดกำลังใจและไม่มีใครอยากต่อสู้กับพวกเขา ยกเว้นนักเรียนชั้นนำคนอื่นๆ ที่ต้องการฟื้นชื่อเสียงของพวกเขา

ทันใดนั้นพวกเขาก็เห็นเซรอนหยิบน้ำยาสีส้มแดงออกมาสองอัน

ขณะที่กลืนกินเข้าไปหนึ่ง เขาก็ให้เจสันอีกตัวหนึ่ง ซึ่งทำให้พวกเขาสงสัยในความยุติธรรมของการต่อสู้ครั้งนี้

และคร่ำครวญถึงครูของพวกเขา คำตอบเดียวที่นักเรียนชั้นนำเหล่านี้ได้รับคือ:

“ก่อนอื่นพวกคุณแสดงให้ฉันเห็นก่อนว่า พวกคุณสามารถที่จะยืดหยัดต่อสู้กับคน 50 คนอย่างต่อเนื่องได้ก่อนโดยไม่ใช้น้ำยาเพิ่มพลัง แต่ถ้าหากทำไม่ได้ก็ไม่ต้องมาพูดเรื่องนี้กับฉัน”

คำพูดนี้ทำให้นักเรียนพวกนั้นเงียบลงทันที โดยไม่มีใครบ่นเกี่ยวกับเจสันและเซรอนอีกต่อไป

เจสันดีใจที่ได้รับน้ำยาเติมพลังจากเซรอนนื่องจากตัวเขาเองไม่มีน้ำยาใดๆ ซึ่งทำให้รู้สึกหงุดหงิดและต้องหามาใช้ในไม่ช้า

เมื่อกลืนของเหลวลงไป พลังงานของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว และเขาก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่าอย่างมากภายในเวลาไม่กี่วินาที

เช่นเดียวกันอาจกล่าวได้สำหรับเซรอน และนักเรียนชั้นยอดมองดูพวกเขาด้วยความกลัว ถึงแม้ว่าความแข็งแกร่งของพวกเขาจะสูงกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับเด็กทั้งสอง

ทิลล์เห็นสิ่งนี้และพูดว่า

“ฉันเพิ่มรางวัลสำหรับการเอาชนะเซรอน และเจสัน เป็นคะแนนเลช 100 คะแนน และใครสามารถยืดหยัดต่อสู้ได้ถึง 5 นาที จะได้รับคะแนนเลช 50 คะแนน”

คำพูดนี้ทำให้เยาวชนหลายคนมองดูเซรอนและเจสันด้วยความโลภมากกว่าเดิม และไม่สำคัญว่าพวกเขาจะแพ้ ตราบใดที่พวกเขารอดมาได้ห้านาที พวกเขาก็จะได้รับ 50 คะแนน

ด้วยโชคเล็กๆ น้อยๆ นี้ พวกเขาสามารถซื้อเทคนิคการต่อสู้ใหม่หรือของหายากที่คล้ายกันได้ในเวลาที่สั้นกว่ามาก
เมื่อเข้าสู่สนามรบทีละคน เจสันและเซรอนมองทิลล์อย่างรำคาญ

หากการชำเลืองมองสามารถฆ่าได้ ทิลล์คงตายไปหลายร้อยครั้งในตอนนี้

ในท้ายที่สุด ทั้งคู่ก็ทำได้เพียงมอง ในขณะที่ทั้งคู่เตรียมที่จะต่อสู้ต่อไป

*บูม* ฝุ่นหนาทึบลอยขึ้นปกคลุมพื้นที่การต่อสู้ทั้งหมดขณะที่ทิลล์พุ่งเข้าหาพวกเขา เพื่อดูว่าเจสันสบายดีหรือไม่เพราะมองไม่เห็นเปลวไฟสีดำ

ออริจินเฟลมสีดำของเจสันนั้นแข็งแกร่งพอ ๆ กับธาตุไฟอันดับสูงสุดและการทำลายรังสีดาบนั้นไม่ถือว่าเป็นเรื่องยากของออริจินเฟลม

อย่างไรก็ตาม เจสันไม่เคยใช้มันมาก่อน

ดังนั้นเขาจึงสามารถเรียกเปลวไฟในวินาทีสุดท้ายก่อนที่แสงกระบี่จะมาถึง

จากภายนอก ดูเหมือนเจสันกำลังจะบังลำแสงดาบด้วยมือของเขา ซึ่งมันช่างโง่เขลาเกินกว่าจะจินตนาการได้ ทำให้ทิลล์พุ่งเข้าหาพวกเขา

หากมีอะไรเกิดขึ้น ทิลล์จะโยนเจสันลงในแคปซูลกาลเวลาทันทีและทุ่มเททุกอย่างที่ทำได้เพื่อให้เขามีชีวิตอยู่

*** แคปซูลกาลเวลา มากจากคำว่า freezing capsule ซึ่งหมายถึงใครก็ตามที่อยู่ในแคปซูลจะถูกหยุดเวลา
และถูกแช่แข็งเอาไว้ ***
อย่างไรก็ตามเมื่อเมฆฝุ่นหายไปทิลล์ยืนอยู่ที่ที่เจสันควรยืนอยู่ เขาเห็นเจสันอยู่ตรงหน้าเซรอนดวงตาของเขาเบิกกว้างและมองไปที่เจสัน

หลังจากใช้ความสามารถของสายวิญญาณหลายครั้งแล้ว นอกเหนือจากเทคนิคดาบที่อันตรายที่สุดของเขาแล้ว มานาของเซรอนก็ถูกใช้จนหมด และการเห็นว่าเจสันนั้นปกติดี ซึ่งทำให้ทิลล์รู้สึกสับสน

เขาไม่สามารถพูดอะไรได้ก่อนที่เจสันจะพูดว่า

“วันนี้เป็นชัยชนะของฉัน”

ด้วยรอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้าของเขา

เมื่อเก็บมีดสั้นในมือของเขาเจสันก็ช่วยพยุงเซรอนที่หมดแรงอย่างมากที่จะออกจากพื้นที่การต่อสู้ที่พวกเขาในขณะที่ทิลล์มองเจสันอย่างสับสนและประหลาดใจ

‘ความแข็งแกร่งของเขาแข็งแกร่งกว่าเมื่อ 3 วันก่อนมากแค่ไหน? รังสีดาบของเซรอนควรจะไปถึงพลังของการโจมตีระดับวิวัฒนาการแล้ว!’

เห็นได้ชัดว่าเจสันไม่สามารถทำลายรังสีของดาบด้วยมือเปล่าได้ ดังนั้นจึงต้องมีบางอย่างที่แตกต่างออกไป ทิลล์ไม่สามารถรู้ได้ว่ามันคืออะไร

เจสันและเซรอนพยุงซึ่งกันและกันขณะที่พวกเขาออกจากสนามรบ ขณะที่เพื่อนร่วมชั้นมองดูพวกเขาด้วยดวงตาเบิกกว้างและร่องรอยความตกใจที่เน้นย้ำถึงความประหลาดใจที่เห็นได้ชัดของพวกเขา

เพื่อนร่วมชั้นบางคนถึงกับทำอาวุธหล่นโดยไม่ตั้งใจขณะสังเกตการปะทะที่รุนแรงของเซรอนและเจสัน

พวกเขานั่งลงที่ฝั่งใกล้ ๆ ในห้องโถงและไม่ได้พูดคุยกันสักระยะหนึ่งโดยไม่สนใจผู้เห็นเหตุการณ์

ความเงียบนั้นน่าอึดอัดใจ แต่คำถามที่ผุดขึ้นในหัวของพวกเขาสามารถตอบได้โดยการเปิดเผยความลับของกันและกันและอย่างไม่ต้องร้องขอ

ในท้ายที่สุดเจสันตัดสินใจที่จะไม่ถามเซรอนเกี่ยวกับสายใยวิญญาณของเขา และแทนที่จะให้คำชมนั้นเหมาะสมเพราะพันธะวิญญาณของเซรอนนั่นค่อนข้างแข็งแกร่ง

ในระหว่างการต่อสู้ทั้งหมดเซรอนได้เติมมานาของเขาอย่างน้อยสิบครั้งในขณะที่เจสันต้องลดการใช้มานาของเขาแม้ว่าเขาจะมีเทคนิคการรวบรวมมานาแบบพาสซีฟก็ตาม

เจสันถอนหายใจ

“การต่อสู้ของเราดีมาก และความสามารถของสายใยวิญญาณของนายก็คาดไม่ถึงจริงๆ!”

เจสันพยายามทำลายความเงียบที่น่าอึดอัดใจและเซรอนตอบอย่างจริงจัง

“มันก็นานมากแล้วที่ฉันได้ต่อสู้กับเพื่อน ๆ ของฉันโดยไม่ลังเล และการเติมมานาของนายก็ทำให้ฉันไม่ทันตั้งตัว!”

เมื่อได้ยินว่าเจสันรู้สึกสับสนเล็กน้อย

“คุณทิลล์ไม่ได้บอกนายเหรอว่าฉันปรับแต่งพื้นที่ย่อยในร่างกายและสมองของฉัน”

เจสันพูดอย่างไร้เดียงสาขณะมองดูเซรอน

“นะ นาย…หมายถึงเคล็ดวิชาแยกจิตขั้นแรกเหรอ? นายทำไปแล้วเหรอ?? นายอยากตายรึไง!?”

เซรอนตะโกน กระโดดขึ้นจากที่นั่ง มองเจสันราวกับว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาดที่มึนงง

ปรับแต่งสมองของเขาและแยกชิ้นส่วนเล็กๆ เพื่อสร้างพื้นที่ย่อยที่ระดับนักเวทย์.. มันไม่ใช่สำหรับผู้ที่ในระดับมือใหม่

‘อาจมีบางอย่างผิดปกติกับสมองของเจสัน? หรือเขาแค่อยากตาย…?’

เจสันดูตกตะลึงกับอารมณ์ที่ระเบิดออกมาของเซรอนและหัวเราะเบา ๆ… อาจกล่าวได้ว่าการแบ่งจิตที่เขาได้รับนั้นเทียบได้กับความปรารถนาความตายในระดับของเขา แต่ต้องขอบคุณผลปีศาจวาคีรีชิลด์ เขารอดมาได้ แม้ว่าเขาเกือบจะเป็นบ้าไปแล้ว และจบลงด้วยบาดแผลเล็กๆ น้อยๆ…

เมื่อนึกย้อนกลับไปถึงอันตรายที่เขาเผชิญ เจสันตัวสั่นก่อนจะมองดูเซรอนอีกครั้ง

“อืม… ฉันสบายดีใช่ไหม เนื่องจากพื้นที่ย่อยและกระบวนการเติมมานาอัตโนมัติแบบพาสซีฟ ฉันจึงสามารถเอาชนะนายได้ในที่สุด”

เขาพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ซึ่งทำให้เซรอนโกรธเคือง

“นั่นเป็นเพียงเพราะสไลมี่หมดแรง!”

เซรอนเผลอพูดออกไป ทำให้เขารู้สึกอยากจสาปแช่งตัวเอง

“สไลมี่? พันธะวิญญาณของนายเป็นสไลม์งั้นหรอ”

เจสันถามอย่างสงสัยในขณะที่เขานึกภาพไม่ออกว่าจะตั้งชื่อวิญญาณบอนด์สลิมมี่ ยกเว้นว่ามันเป็นน้ำเมือกหรือสัตว์ “สไลม์”

`ฉันมันงี่เง่า!’ เซรอนคิด แต่ตอนนี้เจสันรู้แล้วว่าสายใยวิญญาณของเขาคืออะไร เมื่อเขาค้นคว้าสักนิด

ดังนั้นเซรอนจึงตัดสินใจบอกความจริงกับเจสัน

เขากระแอมก่อนที่จะเริ่มพูด

“สายใยวิญญาณของฉันเป็นสไลม์มานากลายพันธุ์โดยไม่มีธาตุใดๆ แทนที่จะเป็นเพราะคุณสมบัติโดยกำเนิดของสไลม์ ช่องมานาที่ผิดพลาดของฉันสามารถแก้ไขได้ในระดับหนึ่ง

เนื่องจากการกลายพันธุ์ของมัน ฉันได้รับความสามารถที่เรียกว่า [Mana Injections] ซึ่งสามารถเติมมานาของฉันในระดับหนึ่งได้ทันที

โดยปกติ ฉันสามารถใช้ความสามารถนี้ได้เพียงวันละครั้ง แต่สไลม์มานาที่กลายพันธุ์สามารถจัดเก็บการใช้งานได้ในระดับหนึ่ง

ในระหว่างการต่อสู้ ฉันใช้ [Mana Injections] ที่เก็บไว้มากเกินไปในเวลาเดียวกัน ทำให้สไลมี่หมดแรงอย่างมาก…

โชคไม่ดีที่ฉันไม่สามารถเอาชนะคุณได้ แต่ที่ทำให้ฉันสงสัยมากขึ้นคือคุณปกป้องรังสีดาบของฉันอย่างไร !! รังสีดาบนี้ควรจะอยู่ในระดับวิวัฒนาการ!”

เซรอนอธิบายก่อนตัดสินใจถามเจสันเพราะว่าเขาอยากรู้ว่ามันคืออะไร

ทั้งสองได้บอกความลับบางอย่างแก่กันแล้ว และเซรอนคิดว่ามันไร้ประโยชน์ที่จะซ่อนความลับอื่น ๆ ที่ไม่เป็นความลับ

เจสันรู้จักเขามากกว่าคนส่วนใหญ่ในตระกูลของเขา ยกเว้นพ่อแม่และพี่น้องของเขา

ในขณะที่ความรู้ของเจสันนั้นค่อนข้างมาก แต่เขาไม่รู้ว่ามีความสามารถเช่น [Mana Injection] ดังนั้นเขาจึงประหลาดใจและเผลอกล่าวออกมา

“เจ๋งมาก”

เซรอนมองไปที่เจสันก่อนที่เขาจะเริ่มหัวเราะอย่างเต็มที่

เซรอนคิดหนักเกินไป คิดว่าเจสันสามารถบอกความลับของเขาให้กับครอบครัวอื่น ๆ ได้ ตระกูลของพวกเขาเป็นศัตรูกันเพื่อให้ได้มาซึ่งเครดิต แต่เมื่อมองเข้าไปในดวงตาของเจสัน เซรอนรู้ว่าจะไม่มีปัญหาที่จะบอกความจริงกับเจสัน

นัยน์ตาของเจสันดูน่าเชื่อถือกว่าครอบครัวที่ใกล้ชิดของเขา ซึ่งดูน่ากลัวแต่ในขณะเดียวกันก็อุ่นใจ

เนื่องจากเสียงหัวเราะของเซรอนเจสันก็ติดเชื้อด้วย และพวกเขาก็เริ่มหัวเราะอย่างจริงใจ ทำให้คนรอบข้างมองดูแปลก ๆ ด้วยการแสดงออกที่ซับซ้อน

‘คุณสองคนเป็นเครื่องต่อสู้รู้หรือเปล่า และตอนนี้เรามีบทเรียนการต่อสู้แล้ว’

และไม่นานนักก่อนที่เซรอนและเจสันจะสังเกตเห็นว่าพวกเขาถูกห่อหุ้มด้วยมานาหนาทึบและถูกลากผ่านห้องโถงจนกระทั่งพวกเขามาถึงสนามประลองอีกครั้ง

“ถ้าคุณหัวเราะได้ การฝึกฝนทักษะของคุณก็ไม่น่าจะมีปัญหา! ได้เวลาต่อสู้ต่อ!”

ทิลล์พูดขณะพยายามแสดงสีหน้าจริงจัง แต่ทั้งเซรอนและเจสันสังเกตเห็นว่าทิลล์รู้สึกขบขันกับพวกเขาและค่อนข้างภูมิใจในความสามารถในการต่อสู้ของพวกเขา

แต่การประกาศครั้งต่อไปของทิลล์ทำให้ทั้งเจสันและเซรอนขมวดคิ้วอย่างหนัก

“ตอนนี้เราจะทำการต่อสู้แบบทีมเป็นภารกิจเล็ก ๆ แต่ละทีมที่สามารถเอาชนะเจสัน และ เซรอนได้ จะได้รับคะแนนเลซ 10 คะแนน ในขณะที่รอดชีวิตได้ 5 นาที จะตอบแทนคุณด้วยคะแนนเลซ 5 คะแนน”

ทันใดนั้น พื้นที่การต่อสู้ทั้งหมดกลายเป็นฝูงไฮยีน่าที่จ้องมองเจสันและเซรอน ซึ่งยืนอยู่ในสนามรบโดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ไม่มีอะไรจะเสียสำหรับเพื่อนร่วมชั้นของพวกเขาเพราะจะไม่มีการหักจุดลูกไม้แม้แต่จุดเดียว และพวกเขาก็เริ่มเข้าแถวเพื่อต่อสู้กับเจัสนแลเซรอนด้วยความโลภ ท่วมท้นอารมณ์ของพวกเขา

มีเพียง 5 ถึง 10 แต้มลูกไม้ที่พวกเขาได้รับ แต่แปลงกลับเป็นเงินได้ 100,000 ถึง 200,000 เครดิต

ทั้งเจสันและเซรอนต่างสับสนว่าการสนทนาของพวกเขากลายเป็นสนามรบกับเพื่อนร่วมชั้นทุกคนได้อย่างไร

อย่างไรก็ตาม เจสันไม่ได้ต่อสู้กับกลุ่มธาตุต่างๆ ดังนั้น เขาจึงคาดหวังที่จะต่อสู้กับเพื่อนร่วมชั้นของเขา ซึ่งมองดูพวกเขาอย่างระมัดระวัง

ตัวเขาเองอยู่ในระดับผู้ชำนาญอันดับ 1 เท่านั้น แต่ความแข็งแกร่งและแกนมานาของเขาเทียบได้กับระดับผู้ชำราญ 4 ทั่วไป เนื่องจากมีเพื่อนร่วมชั้นจำนวนไม่มากที่มีข้อได้เปรียบในด้านนี้

หลังจากต่อสู้กับเกร็กและเซรอนมาหลายสัปดาห์ ประสบการณ์การต่อสู้ของเขาก็สูงกว่าเมื่อก่อนมาก แม้ว่าจะมีความสามารถและความสัมพันธ์ที่ไม่คุ้นเคยมากมายที่เขายังไม่เคยสัมผัสมาก่อน

เพื่อนร่วมชั้นส่วนใหญ่ตัดสินใจรอให้จบสองสามรอบแรกจนกว่าพวกเขาจะท้าทายเจสันและเซรอนเพื่อที่จะจัดการเมื่อทั้งสองเริ่มหมดแรง

ดังนั้นความอ่อนล้าจึงควรครอบงำพวกเขาหลังจากการต่อสู้บางอย่างเพราะพวกเขาจะไม่ชนะมากกว่า 100 ครั้งติดต่อกันอย่างแน่นอน

การสามารถบรรลุผลเช่นนั้นได้นั้น จะต้องใช้พลังงาน มานา และสมาธิจำนวนมหาศาล ซึ่งแทบจะไม่สามารถหาได้ในระดับผู้ชำนาญ

บางทีอาจจะมีคนสามารถต่อสู้เป็นเวลานานเมื่อถึงระดับผู้ผู้วิเศษหรือระดับที่คล้ายกัน แต่ในระดับผู้ชำนาญการสู้ต่อเนื่องมากกว่าคนหนึ่งถือเป็นเรื่องที่ยาก

แต่แทนที่จะรู้สึกหมดกำลังใจ ไฟสีดำลุกไหม้ภายในดวงตาสีทองของเจสันโดยไม่รู้ตัว ในขณะที่จิตวิญญาฯแห่งการต่อสู้ของทุกคนได้ถูกปลดปล่อยออกมาจนทั่วห้อง มันขับไล่ความลังเลเล็กน้อยของเซรอนผ่านจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ให้เขา.

“มาเริ่มกันเลยดีกว่า!”

เจสันพูดอย่างใจเย็นเมื่อการต่อสู้ครั้งแรกเริ่มต้นขึ้น

ยังเหลือเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมงก่อนที่ชั้นเรียนการต่อสู้จะเริ่มขึ้น และเจสันมองหาที่เงียบๆ เพื่ออ่านหนังสือของเขา

มันเป็นช่วงอาหารกลางวันเท่านั้นเมื่อสกอร์พิโอเริ่มต่อยเขาอีกครั้งเพื่อไล่เจสันออกจากการอ่านที่จดจ่อ

สกอร์พิโอเป็นเหมือนนาฬิกาจับเวลาสำหรับเจสัน และทุกๆ สองสามชั่วโมงมันจะปลุกเขาขึ้นมาเพราะมันเบื่อหรือหิว

เมื่อมองไปที่สกอร์พิโอ เจสันคิดว่าอาจใช้เวลาเพียงไม่กี่วันกว่าจะถึงระดับสัตว์ป่าห้าดาว ซึ่งน่าจะดี เมื่อพิจารณาว่าอาร์เทมิสจะเสร็จสิ้นการวิวัฒนาการในไม่ช้า

เจสันให้อาหารสกอร์พิโอกินก่อนจะฝึกเทคนิคนรกสวรรค์

หลังจากนั้น ก็ได้เวลาที่เขาต้องรีบไปที่สนามประลอง ซึ่งเขาได้พบกับเซรอนและเพื่อนร่วมชั้นบางคนของเขา

เซรอนก็หายไปในบทเรียนภาคทฤษฎีด้วย ซึ่งอาจเป็นเพราะเหตุผลเดียวกันกับเจสัน

วิชาที่โรงเรียนแวนการ์ดในเครือที่ 6 จัดให้สำหรับนักเรียนเป็นวิชาพื้นฐานที่สามารถเรียนรู้ได้ภายในไม่กี่สัปดาห์โดยใช้ความพยายามเพียงเล็กน้อย

เมื่อเห็นเจสัน เซรอนก็ตกตะลึง ตอนนี้เขาไม่เพียงแต่สูงกว่าเซรอนเท่านั้น แต่เขายังดูดีกว่าด้วย

ดูเหมือนว่าเซรอนจะยังอยู่ในระดับผู้ชำราญ 3 และเจสันก็เริ่มยิ้ม ด้วยการเสริมประสิทธิภาพของเซรอนจากสายวิญญาณของเขา เขาควรจะสามารถไปถึงอันดับ 4 ของผู้ชำนาญทั้งในด้านขนาดและร่างกาย ซึ่งหมายความว่าทั้งเจสันและเซรอนมีความแข็งแกร่งเท่ากัน

เมื่อก่อนตอนที่เจสันอ่อนแอกว่า เซรอนสามารถเอาชนะได้อย่างง่ายดายซึ่งทำให้เขาผิดหวังอย่างมาก แต่บางทีวันนี้อาจจะแตกต่างออกไป

พวกเขาทักทายกันและเริ่มการสนทนาเบาๆ จนกระทั่งเพื่อนร่วมชั้นทุกคนมาถึง

เมื่อเข้าไปข้างใน พวกเขาไปที่กลุ่มเช่นเคยและรอผู้สอนหรือครูของพวกเขามาถึง

แต่ไม่ใช่กับเจสันและเซรอน พวกเขาทั้งสองเดินอย่างเงียบๆไปยังสนามรบที่พวกเขาจะมีพื้นที่ของพวกเขา

พวกเขาไม่ต้องการรอใครเพราะการเพิ่มความเชี่ยวชาญในเทคนิคศิลปะการต่อสู้นั้นส่วนใหญ่ทำภายใต้แรงกดดันระหว่างการต่อสู้

ด้วยความคิดนี้ AI จึงเริ่มนับถอยหลังสำหรับการต่อสู้

[3….2….1…เริ่ม!]

เริ่มการต่อสู้ ทั้งเซรอนและเจสันได้เรียกอาวุธออกมาพร้อมกันก่อนที่พวกเขาจะใช้เทคนิคการเคลื่อนไหวโดยไม่ลังเลสักครู่

แต่การเคลื่อนไหวของเจสันนั้นดูเร็วขึ้นเล็กน้อย และตอนนี้เขารู้สึกได้ถึงความแตกต่างระหว่างช่องมานาที่สะอาดและช่องมานาที่ไม่บริสุทธิ์ซึ่งขัดขวางการไหลเวียนของมานาของเขา

เทคนิคการเคลื่อนไหวของเจสันนั้นอ่อนลงเล็กน้อย แต่ดูเหมือนว่าการควบคุมเทคนิคของเขาจะพุ่งสูงขึ้นเมื่อความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นเกือบ 20% ซึ่งมากกว่าปกติมากด้วยเทคนิคการก้าวแบบไร้น้ำหนักในความเชี่ยวชาญในปัจจุบันของเขา

ทั้งสองใช้เวลาไม่ถึงลมหายใจในการไปถึงกัน ขณะที่มีดสั้นของ เจสันหมุนไปรอบๆ ทำให้เกิดประกายไฟที่ดาบของเซรอนที่แทบจะหลบเลี่ยงการโจมตีด้วยกริชหลายครั้งแทบไม่ได้

เซรอนไม่คาดคิดมาก่อนว่าความเร็วของเจสันจะถึงระดับดังกล่าว และจากผลกระทบที่เกิดจากการจู่โจมของเขา เซรอนสามารถบอกได้ว่าร่างกายของเจสันไม่ได้แย่ไปกว่าตัวเขาเองมากนัก

เมื่อเห็นรอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้าที่จริงจังของเจสัน เซรอนก็ไม่สนใจที่ที่จะนึกถึงสิ่งที่ทิลล์พูดไว้กับเขาก่อนที่จะเข้ามาที่แอสทริกซ์

‘อย่าดึงดูดความสนใจมากเกินไป ควบคุมพลังของนาย ปกปิดตัวตนของนาย`

เจสันรู้จักตัวตนของเขามานานแล้ว และการต่อสู้กับเจสันก็น่าพอใจและเป็นประโยชน์สำหรับตัวเซรอน เขาอดไม่ได้ที่จะปล่อยโซ่ตรวนที่เขาสวมอยู่

การใช้เทคนิคลอยฟ้าอย่างเต็มศักยภาพ ความเร็วของเซรอนพุ่งสูงขึ้น ขณะที่เจสันสังเกตเห็นว่าแกนมานาของเซรอนมีขนาดเพิ่มขึ้นเล็กน้อย ในขณะที่เจสันเริ่มที่จะโจมตีได้ยากขึ้น

แทนที่จะเอาชนะเซรอนด้วยความแข็งแกร่งที่ได้มาใหม่เจสันสังเกตว่าเซรอนหยุดรั้งไว้เพื่อต่อสู้ด้วยกำลังทั้งหมดของเขา

นี่ทำให้รอยยิ้มที่สดใสอยู่แล้วของเขากว้างขึ้น

“อย่าคิดที่จะเก็บมันไว้”

เจสันตะโกนเมื่อมานาของเขาระเบิด อัดฉีดเทคนิคการเคลื่อนไหวของเขาให้มากขึ้น นอกเหนือไปจากร่างกายส่วนล่างของเขา

เจสันดูช้ากว่าเซรอนมาก แต่การเลือกอาวุธของเขาดีกว่าการต่อสู้ระยะประชิดมาก เนื่องจากเขาสามารถโจมตีอย่างคล่องแคล่วในขณะที่หลบเลี่ยงดาบของเซรอนที่ดูช้ากว่าเล็กน้อย

แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าเซรอนจะไม่มีโอกาส มากกว่านั้นเจสันอาจถูกเอาชนะเมื่อร่างกายของเซรอนและขนาดแกนมานาถึงมาตรฐานของผู้ชำนาญที่ 5 ทั่วไปใกล้กับระดับที่ 6

ภายใต้ความกดดันที่รุนแรง จิตใจของเจสันกำลังคิดหาหนทางหลายทางที่จะหาทางออกจากคลื่นฟันที่เกิดจากเซรอน

น่าเสียดายที่เทคนิคของเซรอนดูเหมือนจะใช้อย่างแม่นยำมาก และเมื่อเจสันพบข้อบกพร่องของเซรอน ก็ถอยกลับทันทีเมื่อ เจสันฟันด้วกริช

การต่อสู้แบบตัวต่อตัวกับเซรอนนั้นยากมาก และเจสันก็ขาดประสบการณ์การต่อสู้ในการต่อสู้กับมนุษย์แบบตัวต่อตัว

ทั้งเกร็กและเซรอนไม่ได้ต่อสู้กับเขาอย่างจริงจังจนถึงตอนนี้และการต่อสู้กับเซรอนอย่างสุดกำลัง เห็นได้ชัดว่าเซรอนมีประสบการณ์การต่อสู้ที่หลากหลายมากขึ้น

แต่เจสันมีเจตจำนงยิ่งใหญ่เกินกว่าใครจะคิดได้ ในขณะที่การยอมแพ้ไม่ใช่สิ่งที่พบในคำศัพท์ของเขา

สายตาที่เฉียบคมของเขาจึงค้นหาวิธีที่จะออกจากการต่อสู้ครั้งนี้ ในขณะที่เขาหลบเลี่ยงการฟัน และแทงด้วยความกว้างของเส้นผมเพื่อค้นหาข้อบกพร่องในการป้องกันของชารอน

นาทีผ่านไป และทั้งคู่ก็ใช้มานาของพวกเขาจนหมด…

อย่างน้อยก็ดูเหมือนเป็นแบบนั้น แต่เจสันรู้ดีกว่าในขณะที่รอยยิ้มที่แข็งทื่อระหว่างการต่อสู้เบ่งบานอีกครั้ง

ในขณะที่เซรอนระงับการใช้มานาของเขาในขณะที่พยายามมุ่งเน้นไปที่เทคนิคการเติมมานาแบบพาสซีฟซึ่งต้องรับภาระมากเกินไป บ่อมานาของเจสันได้รับการเติมเต็มแล้ว

การต่อสู้ดำเนินต่อไปและ เซรอนต้องใช้มานาสำรองบางส่วนของเขาในบ่อมานาของเขา ทำให้เจสันใช้มานามากขึ้นในการโจมตีของเขา

ความเร็วของ เจสันเพิ่มขึ้นอีกในขณะที่ความชำนาญของเขาเกี่ยวกับเทคนิคการก้าวแบบไร้น้ำหนักได้ก้าวข้ามความเชี่ยวชาญขั้นพื้นฐานไปแล้วและกำลังอยู่ในเส้นทางสู่ความเชี่ยวชาญที่คุ้นเคย

ความเร็วของเซรอนลดลงเนื่องจากขาดมานาและความเร็วของเจสันเพิ่มขึ้นในเวลาเดียวกัน

เขาคิดว่ามันจะจบลงในไม่ช้าเมื่อมานาของเซรอนระเบิดอย่างกะทันหัน ซึ่งมันเติมมานาส่วนใหญ่ของเขาในทันที

เจสันเบิกตากว้างอย่างอดไม่ได้ที่จะยิ้ม

‘นั่นคือผลจากการผูกพันวิญญาณของเขางั้นหรอ? ไม่เลว!’

เขาคิดโดยไม่นึกถึงความตกใจที่เกิดขึ้นในสภาพแวดล้อมของพวกเขา

การต่อสู้ระหว่างพวกเขาทั้งสองใช้เวลานานกว่าสิบนาที ในขณะที่การต่อสู้ของพวกเขาได้กดดันเยาวชนที่อยู่รายรอบซึ่งต่อสู้กันอย่างหนักหน่วง

ทิลล์มาถึงไม่นานหลังจากที่ทั้งสองเริ่มปะทะกัน และใบหน้าของทิลล์ขมวดคิ้วก็ปรากฏให้เห็น เมื่อเห็นเซรอน ทุ่มสุดตัว เผยให้เห็นถึงความสามารถพิเศษของสายใยวิญญาณที่สืบทอดมา

‘เซรอนอย่าลีรอที่จะสู้….เจสันมีมานาที่แทบจะไร้ขีดจำกัดในปัจจุบันของเขา…’

เขาถอนหายใจ แต่ทิลล์ต้องบอกว่ามันน่าตกใจที่เห็นเจสันสามารถป้องกันเซรอนได้เป็นเวลานาน

ถ้าเซรอนเชี่ยวชาญด้านกริชหรืออาวุธความเร็วสูงอื่น ๆ มากกว่าดาบยาว เขาอาจจะชนะ แต่เซรอนชอบต่อสู้ด้วยดาบยาวซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงได้รับอาวุธวิญญาณดาบยาวจากพ่อของเขา เมื่อเขาปลุกจิตวิญญาณของเขาให้ตื่นขึ้น แม้ว่าช่องมานาของเขาเกือบจะพิการแล้วก็ตาม

ขณะที่เซรอนฝึกฝนร่างกายและศิลปะการต่อสู้ด้วยดาบโดยไม่ใช้มานาตั้งแต่อายุ 4 ขวบ เจสันยังขาดประสบการณ์การต่อสู้ และการต่อสู้ของพวกเขาแสดงให้เห็นถึงความมุ่งมั่นของเยาวชนที่จะเพิ่มความแข็งแกร่งในขณะที่พยายามค้นหาข้อบกพร่องของกันและกัน

ข้อบกพร่องเหล่านี้ได้รับการแก้ไขทันทีที่พวกมันถูกพบและความสามารถในการทำความเข้าใจที่แสดงออกมาก็ตกตะลึงกับนักเรียนที่อยู่รอบๆ

ทิลล์ยิ้มในขณะที่เขาถูกเตือนอีกครั้งว่ามันเป็นทางเลือกที่ดีที่จะลากเซรอนมาที่แอสทริกซ์ แม้ว่าในตอนแรกมันจะเป็นเพียงเพื่อสายใยวิญญาณที่สองของเขาเท่านั้น….

การพบเจสันน่าจะดีกว่าการหาสายใยวิญญาณที่สองมาก

การต่อสู้ของพวกเขายืดเยื้อต่อไปอีกสิบนาทีและทั้งคู่ก็มีเหงื่อออกมาก

การเติมมานาของเจสันค่อยๆ สูญเสียเอฟเฟกต์ไปอย่างช้าๆ เนื่องจากการใช้งานพลังมานาของเขาเพิ่มขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป ในขณะที่เซรอนใช้เอฟเฟกต์พิเศษของพันธะวิญญาณ หลายครั้งติดต่อกัน ซึ่งดูแปลกสำหรับ เจสันเนื่องจากทั้งคู่ต่างห่างเหินกัน

หายใจเข้าลึกๆ สักครู่ เซรอนเตือน

“ระวังตัวเอาไว้ดีว่า ถ้าไม่อยากเจ็บตัว ก็ใช้มานาทั้งหมดเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีจากฉันดีกว่านะ !”

ด้วยมานาที่เปิดใช้งาน เจสันสังเกตเห็นว่าเซรอนใช้สระมานาทั้งหมดของเขา นอกเหนือไปจากการเติมทันทีสองครั้ง ซึ่งดูน่าสงสัยมากกว่าเมื่อก่อน เนื่องจากเยื่อบาง ๆ สีขาวอมฟ้าเริ่มห่อหุ้มดาบยาวของเขา

การไหลเวียนมานาในเส้นทางที่แน่นอนของเซรอน เขาได้ดึงดาบของเขากลับและกำลังจะเหวี่ยงลงมา และขนลุกลุกลามไปทั่วผิวหนังของเจสันด้วยความรู้สึกอันตรายที่เติมเต็มจิตใจของเขา

‘โอ้ แย่แล้ว’

เขาอุทานในใจเมื่อสังเกตเห็นว่าดาบ พุ่งตรงเข้ามาหาเขา

ด้วยความเร็วที่น่าสะพรึงกลัว ทิลล์ถึงกับประหลาดใจ เจสันก็ทำได้เพียงมองแสงกระบี่ที่พุ่งเข้ามาหาเขาอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อเขารู้สึกสัญชาตญาณบางอย่างในโลกวิญญาณสั่นไหวอย่างรุนแรง

เขายกแขนขึ้นและเปลวไฟสีดำก็ปรากฏขึ้นก่อนที่ลำแสงดาบจะเจาะเข้าไปในมือของเจสัน ขณะที่เขาปล่อยมานาทั้งหมดของเขาในทันที

*บูม*

เจสันกลับมาถึงบ้าน แต่ยังคงถูกรบกวนโดยความคิดที่ครุ่นคิดในใจของเขา

สิ่งมากมายเกิดขึ้นมากเกินไปในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา และเจสันแทบจะไม่สามารถมีสมาธิพอที่จะฝึกเทคนิคนรกสวรรค์ภายในกระสวย

แต่มันจำเป็นเพราะใกล้จะถึงเวลาที่วิวัฒนาการของอาร์เทมิสจะเสร็จสิ้น

เมื่อมาถึงบ้านของเฟลอร์ตอนดึก เขาก็เข้าไปในบ้านอย่างเงียบๆ และได้รับการต้อนรับใครบางคนที่ทำตัวเป็นเด็กๆ ที่กอดเขา ขณะที่แขนเรียวยาวบีบแขนหนาๆ ที่ห่อหุ้มร่างกายของเขาไว้ทั้งหมด

เกร็กและมาเลียกำลังกอดเขาและข้างหลังพวกเขา เจสันมองเห็นกาเบรียลลาและมาร์ค

กาเบรียลมองดูเขาอย่างกังวล แต่เห็นว่าเขาสบายดี ความตึงเครียดของเธอก็ผ่อนคลายลง

มาร์คก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นว่าเจสันสบายดี เขาหายไปสามวันติดต่อกันโดยไม่ได้ส่งข้อความแม้แต่ข้อความเดียว ซึ่งไม่ปกติสำหรับเขา

ครูของเขาโทรหาพวกเขาโดยบอกว่าเจสันกำลังอยู่ในช่วงการพัฒนาที่สำคัญ แต่สำหรับพวกเขาดูเหมือนแปลกเพราะเวลาไม่เหมาะสม

การพัฒนาแบบใดที่จะใช้เวลา 3 วัน ที่ระดับแกนมานาของเจสัน

บางทีถ้าใครต้องการที่จะบุกเข้าไปในอันดับผู้วิเศษการพัฒนาอาจใช้เวลานาน แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ เจสัน สามารถทำได้ในตอนนี้

เจสันใช้เวลามากกว่าสามนาทีกว่าเขาจะสามารถหลุดพ้นจากเงื้อมมือของพี่น้องและพวกเขาก็เริ่มสงบลง

“นายไปไหนมาบ้างในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา และการพัฒนาแบบไหนถึงต้องใช้เวลาถึง 3 วัน”

เกร็กถามด้วยความสงสัย และเจสันก็สงสัยว่าเขาหมายถึงอะไร

‘ฉันเคยบอกพวกเขาไหมว่าฉันกำลังพัฒนาบางอย่าง?… ฉันควรบอกพวกเขาอย่างไร’

เจสันไม่แน่ใจว่าต้องทำอย่างไรและเขาตัดสินใจที่จะซ่อนความจริงด้วยการโกหกเล็กน้อย

“แทนที่จะเป็นการพัฒนา วิญญาณที่สามของฉันมีภาวะแทรกซ้อนบางอย่าง
เพราะสถานการณ์ที่คาดไม่ถึง มีการกลายพันธุ์ของสายใยวิญญาณธาตุไฟที่กำลังจะตายและฉันทำ
สัญญากับมันเพื่อป้องกันไม่ให้… น่าเสียดาย
ฉันประเมินการใช้พลังงานวิญญาณต่ำเกินไปที่เกิดจากธาตุไฟที่กลายพันธุ์นี้ มันทำให้มันหลุดออกจากการควบคุม ไม่กี่วันที่ผ่านมาฉันเหนื่อยมากแต่ตอนนี้ทุกอย่างโอเคและเรียบร้อยดีแล้ว”

เจสันพยายามอธิบายโดยไม่บอกอะไรเกี่ยวกับออริจินเฟลมของเขา เพราะเชนบอกเขาว่าเขาควรซ่อนการมีอยู่ของ ออริจินเฟลมเป็นความลับ

อย่างน้อยตราบเท่าที่เป็นไปได้

เชนบอกว่าเขาควรอธิบายว่าเขามีธาตุไฟกลายพันธุ์เป็นพันธะถ้ามีคนถาม เพราะนี่มีความเป็นไปได้ที่จะได้รับธาตุไฟกลายพันธุ์ที่มีเปลวไฟสีดำเป็นพันธะวิญญาณ แม้ว่าจะหายากก็ตาม

ปล่อยเปลวไฟสีดำขนาดเล็กบนมือของเขา ทุกคนมองดูด้วยความประหลาดใจ

แม้แต่กาเบรียลลาและมาร์คก็ไม่เคยเห็นเปลวไฟสีดำและมันน่ามอง

ครู่ต่อมา เจสันปิดกำปั้นและเปลวไฟก็หายไปในอากาศ

กาเบรียลกลับมารู้สึกตัวและถามด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย เมื่อเธอตรวจดูเจสันเกี่ยวกับความเป็นอยู่ของเขาเสร็จแล้ว

“แต่เธอไม่เป็นไรใช่ไหม ไม่มีการบาดเจ็บภายในร่างกายหรือจิตใจของเธอ?”

ซึ่งเจสันพยักหน้า

เฟลอร์ทุกคนใจดีและใจดีกับเขา และ เจสันยินดีที่ได้พบพวกเขาและเขารู้สึกแย่ที่โกหกพวกเฟลอร์

พวกเขาคุยกันอยู่พักหนึ่ง และ เจสันได้รับข้อมูลมากมายเกี่ยวกับกองทัพของก็อบบลิน และตำแหน่งของเฟลอร์ ในช่วงเวลานั้น

เห็นได้ชัดว่าเฟลอร์ กำลังนอนหลับอยู่ที่บ้านหรือกำลังดูดมานา และพวกเขาได้ยินเพียงเสียงเตือนฝูงของสัตว์ร้ายทั่วทั้งเมืองและรายงานเกี่ยวกับฝูงของสัตว์ร้ายในภายหลัง

แต่เพียงไม่กี่ชั่วโมงต่อมา ทุกอย่างก็จบลง และพวกเขาไม่เห็นก็อบลินสักตัวอยู่ใกล้พวกเขา

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าจะมีเหยื่อมากกว่า 1 ล้านคนจากสลัมหรือเขตที่ค่อนข้างยากจน และผู้วิเศษและผู้วิเศษขั้นสูงต้องออกไปต่อสู้เพื่อปกป้องเมือง

หลังจากพูดคุยกันเสร็จ เจสันก็ขึ้นไปบนเตียงซึ่งดูเหมือนว่าเตียงนั้นได้ดูดกลืนเขาจนหลับสนิท

***

เป็นเวลา 6 โมงเช้าที่เจสันรู้สึกว่าเหล็กในจู่โจมเขา และสกอร์พิโอปลุกเขาให้ตื่น

ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา สกอร์พิโอถูกบังคับให้อยู่ในโลกแห่งวิญญาณโดยที่ไม่เต็มใจ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเพราะเจสันตามล่าก็อบลินที่สามารถฆ่าสกอร์พิโอได้โดยไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆ

หลังจากกองทัพของก็อบบลินและการรับการชำระ เจสันก็ไม่มีโอกาสที่ทำอะไรให้สกอร์พิโอ และอาจกล่าวได้ว่าโชคดีที่สายใยวิญญาณยังมีชีวิตในขณะที่กินมานาของเจสัน

มันมีประสิทธิภาพน้อยกว่าอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการสูงที่มีมานาจำนวนมาก แต่ก็ยังเพียงพอที่จะอยู่รอด

เจสันนำแมลงมานาแห้งจำนวนมากออกมา แล้วป้อนให้กับสกอร์พิโอ

ดูเหมือนว่าสายใยวิญญาณที่สองของเขาจะไปถึงระดับห้าดาวในไม่ช้า และเจสันหวังว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นหลังจากอาร์เทมิสเสร็จสิ้นการวิวัฒนาการ เพราะปริมาณมานาที่อาร์เทมิสต้องการนั้นมากกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับสกอร์พิโอ

อย่างไรก็ตาม เจสันต้องเพิ่มพลังวิญญาณให้กับสายใยวิญญาณทั้งหมด ซึ่งรวมถึงออริจินเฟลมซึ่งยังคงผนวกรวมเพียง 0.01 หน่วยเท่านั้น

*

หลังจากออกกำลังกายตอนเช้าด้วยจำนวนครั้งเท่าเดิม เจสันก็อาบน้ำ เปลี่ยนชุดนักเรียน และลงไปกินอาหารเช้า ก่อนที่เขาจะโทรหารถรับส่ง

การฝึกเทคนิค Heaven’s Hell ภายในกระสวยอวกาศ เจสันประเมินว่าพลังงานวิญญาณของเขามีถึง 15.2 หน่วย และเขายังอยู่ห่างจากพลังงานวิญญาณขั้นต่ำที่จำเป็นอยู่บ้าง แม้ว่าเขาจะได้รับพลังงานวิญญาณบางส่วนจากอาร์เทมิสร่วมด้วยก็ตาม

ในที่สุดการจัดการสิ่งต่างๆ อย่างปลอดภัยก็มีความสำคัญในเรื่องนี้

อาจารย์คนใหม่ของเขาหรือที่เรียกว่า ดุชต์มาสเตอร์ บอกเขาว่าเขาควรจะอยู่ในโรงเรียนและเรียนต่อราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ในเดือนหน้า เขาควรอ่านหนังสือทุกเล่มที่พวกเขาส่งให้ ในขณะที่อย่างน้อยเจสันก็ควรเข้าใจพื้นฐาน

เชนและดาเลียรู้เกี่ยวกับเขาที่เข้าร่วมการสอบเกี่ยวกับความรู้พื้นฐานของช่างฝีมือและอาจกล่าวได้ว่าเป็นภารกิจเล็กๆ จากพวกเขา

ด้วยดวงตามานาของเขา เจสันจึงมั่นใจที่จะผ่านการทดสอบภาคปฏิบัติเหล่านี้ด้วยสีสันอันเย้ายวน

ไม่มีรางวัลหรือการลงโทษในขณะนี้ แต่เห็นได้ชัดว่าเจสันจะสูญเสียความโปรดปรานจากเชนและดาเลียเล็กน้อย ถ้าเขาล้มเหลวในภารกิจเล็กๆ ครั้งแรก

เมื่อมาถึงโรงเรียน เจสันก็เข้าห้องเรียนหมายเลข 54 ขณะที่เขาเห็นเพื่อนร่วมชั้นนั่งอยู่ที่นั่นแล้ว

เมื่อมองไปที่เจสัน บางคนก็ตกตะลึง…

‘เขาทำศัลยกรรมพลาสติกในช่วงสุดสัปดาห์หรือไม่?’

‘เขาไม่ได้ไปโรงเรียนเพราะความเจ็บปวดของเขาหลังการผ่าตัดเหรอ’

มีความคิดบางอย่างเกี่ยวกับเยาวชนที่อิจฉา ในขณะที่สาวๆ มองดูไหล่กว้างของเจสันและใบหน้าที่สลักเสลาของเขา เพราะพวกเขาแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้

พวกเขาต้องการเข้าหาเขาและทำให้เจสันเป็นของพวกเขา

ขณะที่สาวคนแรกกำลังจะลองดู จนกระทั่งทิลล์ได้เข้าไปในห้อง ทำให้หญิงสาวที่ก้าวแรกหันหลังกลับด้วยความเร็วราวสายฟ้าก่อนจะนั่งลง

ทิลล์สังเกตเห็นการมาของเจสันและประหลาดใจ

‘รูปลักษณ์ของเขาเปลี่ยนไปมากในช่วงสามวันที่ผ่านมาอย่างไร? ร่างกายของเขาดูมีกล้ามเนื้อมากขึ้น และรอบรู้กับการเคลื่อนไหวทุกประเภท…’

เมื่อเขาห่อหุ้มเจสันไว้ด้วยมานาของเขา จนกระทั่งพบว่าร่างกายของเจสันดูสมบูรณ์แบบสำหรับภูมิประเทศทุกรูปแบบ กล้ามเนื้อของเขาดูยืดหยุ่น แข็งแรง และเหนียวแน่น

อย่างไรก็ตาม ทิลล์ผู้ซึ่งได้ทำนายบางสิ่งไว้ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมานั้นทำได้เพียงถอนหายใจด้วยความเสียใจ

‘เขารับเจสันเป็นลูกศิษย์จริงๆเหรอ’

นี้เป็นความคิดของเขาและเขาทำได้เพียงคร่ำครวญ เจสันเป็นเด็กที่มีความหวังจริงๆ แต่การมีเชนเป็นอาจารย์ของเขานั้นเป็นดาบสองคมอย่างแน่นอน

ด้านหนึ่ง เชนสามารถสอนความรู้มากมายและเทคนิคศิลปะการป้องกันตัวที่เขารู้ ในขณะที่อีกด้านหนึ่ง เจสันอาจตายเร็ว เมื่อพบว่าเขาเป็นลูกศิษย์ของเชน

แต่เขาทำอะไรไม่ได้ในขณะที่เขาเริ่มบทเรียน

หลังจากที่โรงเรียนแบ่งมานา ออกเป็นบทเรียนภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติ

ในขณะที่สอนวิชาทฤษฎีในตอนเช้า ช่วงบ่ายเต็มไปด้วยบทเรียนเชิงปฏิบัติ เช่น การต่อสู้

เจสันเพิกเฉยต่อวิชาในเชิงทฤษฎีโดยสิ้นเชิง เพราะเขารู้ทุกอย่างที่ทิลล์สอนแล้วในตอนนี้

ดังนั้นเขาจึงเปิดไฟล์ที่เล็กที่สุดที่เขาได้รับจากเชนขณะเริ่มอ่าน

หนังสือของเชนส่วนใหญ่เกี่ยวกับอักษรรูนและช่างตีเหล็ก

หนังสือแต่ละเล่มมีความรู้เกี่ยวกับขั้นตอนการประมวลผลเฉพาะซึ่งต้องทำให้สมบูรณ์

ขณะอ่านหนังสือ เจสันลืมไปโดยสิ้นเชิงว่าเขาอยู่ในโรงเรียน และเขารู้สึกเหมือนกำลังเข้าสู่สภาวะจดจ่ออย่างมาก

เวลาผ่านไปโดยที่เขาไม่รู้ตัว และเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงมานาที่ผันผวนอย่างแรงที่ห่อหุ้มเขา เจสันเงยหน้าขึ้นมองก็พบว่าเขายังอยู่ในโรงเรียน

เมื่อมองขึ้นไป เจสันสังเกตเห็นเพื่อนร่วมชั้นหลายคนมองเขาขณะที่ทิลล์มองมาที่เขาอย่างตั้งใจ

“คุณสเตลล่า บทเรียนของฉันน่าเบื่อสำหรับคุณหรือเปล่า”

เจสันมองดูทิลล์ด้วยความสับสนเล็กน้อย และตอนนี้เขาเพิ่งเข้าใจว่าเขาบ่อนทำลายอำนาจของครู

“เอ่อ ครูครับ บทเรียนของครูไม่น่าเบื่อ แต่ผมรู้ทุกอย่างที่สำคัญหมดแล้ว”

เจสันกล่าว

ทิลล์มองเจสันอีกครั้ง ทิลล์มีความคิดในขณะที่เขาโต้กลับ

“ถ้าบทเรียนของฉันน่าเบื่อและคุณรู้มากแล้ว โปรดบอกฉันว่าออริจินเฟลมคืออะไร ซึ่งรวมถึงข้อดีและข้อเสียของมันด้วย”

‘เปลวไฟต้นกำเนิด? ทำไมคนนั้น…’ เจสันคิดและเริ่มเหงื่อออกเบา ๆ โดยคิดว่าอาจารย์ของเขาอาจรู้ความลับของเขาแล้ว

แต่ความกังวลของเขานั้นไร้เหตุผล และเจสันก็สงบลงได้ภายในไม่กี่วินาที

“ออริจินเฟลมคือเปลวไฟที่ได้รับความรู้สึก มันอยู่ลึกลงไปในภูเขาไฟที่มีมานาเข้มข้นอยู่รอบ ๆ พวกมันหายากมากและหลังจากได้รับความรู้สึก พวกมันจะสร้างชั้นคริสตัลเพื่อไม่ให้พลังงานอันทรงพลังที่อยู่รอบ ๆ […]

ราคาของออริจินเฟลม ที่ยังไม่ตื่นนั้นแพงมากเพราะเราสามารถสร้างสายใยวิญญาณกับพวกมันก่อนที่พวกมันจะตื่นขึ้นและเพื่อแลกกับพลังงานวิญญาณ เป็นการเริ่มบัพติศมาที่จะชำระร่างกายจากสิ่งสกปรกและเพิ่มอายุขัย[…]

ข้อเสียขอออริจินเฟลมมีอยู่ 2 อย่าง อย่างแรกคือมันใช้พื้นที่ในโลกวิญญาณจนหมด และมีมนุษย์จำนวนไม่มากที่พบออริจินเฟลมที่ยังไม่ตื่น

ข้อเสียอีกประการหนึ่งคือข้อดีในเวลาเดียวกัน

เราต้องหล่อเลี้ยงออริจินเฟลมด้วยพลังงานวิญญาณโดยปล่อยให้มันครอบครองพลังวิญญาณมากขึ้น[…]

เมื่อออริจินเฟลมถึงเกณฑ์ที่กำหนด มันจะพัฒนาไปสู่ระดับที่สูงขึ้น โดยให้ผู้ผูกพันธะได้รับบัพติศมาอีกครั้ง ซึ่งจะชำระสิ่งสกปรกอีกรอบหนึ่งและเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับร่างกาย”

เจสันพูดจบยาว ขณะที่ทิลล์มองเจสันราวกับว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาด

‘นักเรียนมัธยมปลายจะตอบคำถามนี้ได้อย่างไร? เขารู้เกี่ยวกับออริจินเฟลมได้อย่างไร!’

ทิลล์รู้สึกท้อแท้เมื่อเขาคิดว่าเขาจะหลอกเจสันได้

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่ามันจะเป็นคนละทางกันและพวกเขาก็มองหน้ากัน และทิลล์ตัดสินใจทำให้เกิดความโกลาหลทั่วทั้งห้องเรียน

“เจสัน คุณไม่ต้องเข้าเรียนในชั้นเรียนเช้าอีกต่อไป แค่อ่านหนังสือที่จำเป็นทั้งหมดแล้วมาเรียนในช่วงบ่าย ฉันไม่คิดว่ามันจำเป็นสำหรับคุณที่จะเสียเวลากับบทเรียนเชิงทฤษฎีของฉันที่นี่…ไปซะ! ”

ทิลล์พูดด้วยพลังบางอย่างที่อยู่เบื้องหลังคำพูดของเขา และเจสันก็ยิ้มเพียงเบา ๆ ขณะที่เขาโค้งคำนับครูของเขาก่อนออกจากชั้นเรียนในขณะที่ถูกมองด้วยตามากกว่า 200 คู่

ชั่วโมงผ่านไปและเกือบจะเย็นแล้วเมื่อทั้งสามคนจบการสนทนา

เฉพาะตอนนี้เท่านั้นที่อาจารย์คนใหม่ของเจสันจะเข้าใจความต้องการ ความรู้ของเขาเพราะเจสันถามคำถามหลายร้อยข้อเกี่ยวกับเกือบทุกอย่าง

ซึ่งรวมถึงสมุนไพร แร่ อันดับของพวกมัน สัตว์ร้าย ที่อยู่อาศัย ภูมิประเทศ รอยแยกชั่วคราวและความเกี่ยวข้องกับรอยแยกถาวร และสิ่งที่อีกฝ่ายเป็น…

อีกด้านหนึ่งมีดาวเคราะห์ทั้งดวงหรือเป็นเพียงชิ้นส่วนของโลก เครื่องบิน หรืออย่างอื่น? ถ้ามันเป็นดาวเคราะห์ ดาวเคราะห์ดวงนี้ตั้งอยู่ที่ไหนกันแน่?

จักรวาลที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง มีเพียงไม่กี่ระบบดาวหรือกาแล็กซีหลายแห่งที่อยู่ห่างออกไป

แล้วอาร์กอสล่ะ…มนุษย์แข็งแกร่งเพียงใดเมื่อเทียบกับเผ่าพันธุ์อัจฉริยะ ลำดับหลังอันดับลอร์ดเป็นอย่างไร และบุคคลดังกล่าวมีอยู่กี่คน?

เมื่อไหร่ที่เขาสามารถเรียนรู้การตีขึ้นรูป การปรุงยา การจารึก และทุกสิ่งที่สำคัญในการทำความเข้าใจวิธีวิวัฒนาการสัตว์ร้าย…..และอื่นๆ…

เชนและดาเลียมองเจสันอย่างหมดเรี่ยวแรงซึ่งยังมีความกระตือรือร้นที่จะถามเพิ่มเติม

ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่แน่ใจว่าเจสันจะสามารถเรียนรู้อาชีพพื้นฐานของช่างสองอาชีพจากพวกเขาได้หรือไม่ แต่ตอนนี้พวกเขาไม่ต้องลังเลแม้แต่วินาทีเดียวที่จะตอบคำถามง่ายๆ เช่นนี้

ถ้าเจสันไม่สามารถเรียนรู้สองอาชีพได้ คงไม่มีใครทำได้และพวกเขามอบเมมโมรี่สติ๊กให้กับเจสันที่มีไฟล์หนังสือสองสามร้อยเล่มที่มีขนาดใหญ่มาก

น่าเสียดายที่สร้อยข้อมือควอนตัมของเขาเริ่มทำงานช้าลงเมื่อเขาได้รับไฟล์ทั้งหมด และเจสันสังเกตเห็นว่าที่เก็บข้อมูลหน่วยความจำเต็มไปหมด

เพราะเขาใช้ที่เก็บข้อมูลหน่วยความจำภายนอกสำหรับสิ่งต่างๆ จากครูคนใหม่ เจสันต้องซื้อชิปหน่วยความจำที่ดีกว่าเพื่อเข้าถึงทุกอย่างได้โดยง่ายและรวดเร็ว

ไฟล์ถูกล็อคและมีเพียงลายนิ้วมือของ เจสันและการสแกนม่านตาเท่านั้นที่สามารถปลดล็อกได้

เมื่อเขาซื้อชิปหน่วยความจำใหม่แล้ว เขาก็จะซื้ออุปกรณ์จัดเก็บข้อมูลขนาดใหญ่ที่มีระบบทำความเย็นในตัวและพื้นที่ที่ใหญ่ขึ้นพร้อมฟังก์ชันอื่นๆ อีกมากมาย

มันจะมีราคาแพง แต่เจสันสามารถขายผลไม้วิเศษ 2-3 ลูกได้ และเขาก็โยนของทั้งหมดลงในช่องเก็บของในกำไลข้อมือ

ที่เก็บของเขาทั้งหมด 2,500 ลูกบาศก์เมตรเต็มไปด้วยสิ่งของต่างๆ และเจสันสงสัยว่าเขาจะยังคงได้รับคะแนนเลนซ์ จากซากศพของก็อบลินหรือไม่ เพราะตอนนี้พวกมันถูกทำลายไปหมดแล้ว

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เจสันสังเกตว่ามันไม่สำคัญเท่าเมื่อก่อน เพราะเขาสามารถได้รับเครดิตมากขึ้นจากการขายอาวุธรูนและจี้ที่หอคอยช่างฝีมือ ในขณะที่สิ่งอื่น ๆ ที่เขาได้รับจากห้องใต้ดินก็อบลินนั้นมีค่ายิ่งกว่า

เมื่อมองดูสมุนไพรที่ปิดผนึกไว้ภายในอุปกรณ์เก็บของ เจสันก็ขมวดคิ้วซึ่งเชนและดาเลียสังเกตเห็น

ในช่วงสองสามชั่วโมงที่ผ่านมา ความสัมพันธ์ของพวกเขาดีขึ้นมาก และเทียบได้กับความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์กับลูกศิษย์ที่แท้จริง ในขณะที่เจสันมีครูที่มีความรู้สองคน ซึ่งรู้เกือบทุกอย่าง

หลังจากสอบถามว่ามีอะไรผิดปกติ เจสันกล่าวถึงปัญหาของสมุนไพรที่ปิดสนิท และเขาไม่สามารถปลูกมันไว้ที่บ้านของเฟลเลอร์ได้เพราะมันมีค่าเกินไปและจะดึงดูดความสนใจได้มาก

วิธีแก้ปัญหานั้นง่ายกว่าที่เขาคาดไว้มากเมื่อดาเลียนำเรือนกระจกขนาดเล็กออกมาจากวงแหวนของเธอซึ่งเป็นอุปกรณ์เชิงพื้นที่ที่เชนทำขึ้นเป็นพิเศษ

อุปกรณ์เชิงพื้นที่ที่สร้างโดยเชนไม่สามารถเก็บสัตว์ร้ายหรือสัตว์ร้ายได้ อย่างไรก็ตาม มีส่วนที่ทำขึ้นเป็นพิเศษสำหรับการทำสวน ซึ่งดาเลียชอบใจ

ด้วยเหตุนี้ดาเลียจึงสามารถเก็บกระถางสมุนไพรและต้นไม้ไว้ในอุปกรณ์เชิงพื้นที่ได้ โดยที่มันจะยังมีชีวิตอยู่

ด้วยสิ่งนี้ พวกมันจะเติบโตภายในวงแหวนมิติที่สร้างขึ้นมาเป็นพิเศษ ในขณะที่เวลายังคงดำเนินไปตามปกติ

สิ่งที่ดาเลียมอบให้เจสันก็คล้ายกัน มันเป็นเรือนกระจกขนาดเล็กที่ปรับได้ ซึ่งสามารถขยายได้ และเดิมมีขนาดใหญ่ 10,000 ตารางเมตร ซึ่งเป็นขนาดที่น่าตกใจที่จะจินตนาการ

เขาไม่สามารถเก็บมันไว้ในห้องเก็บของทั่วไปได้ แต่เรือนกระจกนั้นทำมาจากโลหะหายากและกระจกเทมเปอร์ และยังสามารถรับโจมตีจากสัตว์ร้ายที่มีระดับสัตว์วิเศษได้โดยไม่ทำให้แตก

มีแม้กระทั่งระบบน้ำวิเศษที่ต้องจัดหาน้ำและหินมานาให้เพียงพอเพื่อที่จะทำงานเป็นเวลานาน

ด้วยเหตุนี้ดาเลียจึงมอบเถาวัลย์เสริมความแข็งแกร่งให้กับเจสันจากหนึ่งในนางไม้เพื่อเปลี่ยนเรือนกระจกให้เป็นจี้

เรือนกระจกในรูปแบบที่เล็กที่สุดมีความยาวเพียง 3 ซม. กว้าง 3 ซม. และสูง 0.5 ซม. ซึ่งน่าทึ่งมาก เชนมองผลงานชิ้นเอกของเขาด้วยใบหน้าภาคภูมิใจ

การผลิตเรือนกระจกนี้ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก และแกนมานาของความสัมพันธ์เชิงพื้นที่จำนวนมากต้องเสียสละเพื่อค้นหาการทำงานร่วมกันระหว่างอวกาศ เวลา และชีวิต

การบีบอัดสิ่งมีชีวิตถูกมองว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ไม่รู้ว่ามันทำงานอย่างไรและกระจายข่าวลือว่าเป็นไปไม่ได้นั้นเป็นสองเรื่องที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ในขณะที่เชนรู้วิธีที่จะทำมันแล้ว

การให้ของขวัญล้ำค่าแก่เจสันเป็นวิธีที่ดีในการได้รับความโปรดปราน แต่ถ้าดาเลียให้ของขวัญนั้นแก่เจสันเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน เชนอาจจะโกรธ

อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วหลังจากที่เขาค้นพบความกระหายในความรู้ของเจสันในทุกแง่มุม ซึ่งทำให้เขาชื่นชมศิษย์ใหม่ของเขาเล็กน้อย

ดาเลียพาเจสันออกไปข้างนอก ซึ่งเขาสังเกตเห็นเป็นครั้งแรกว่าพวกเขาอยู่ใต้ทะเลหรือทะเลสาบ

เจสันมองเห็นความพร่ามัวของซุ้มหินเหนือผิวทะเลสาบ และดูเหมือนคุ้นเคย…

ในขณะที่เจสันมองไปที่เชนด้วยสีหน้างุนงง ดาเลียหัวเราะคิกคักขณะพูด

“คราวหน้าอย่าโดดลงทะเลสาปตัวเปล่าอีกนะ ฮ่าๆ ..”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เจสันหน้าแดงทันทีและรู้ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน

‘โรงเรียนแนวหน้าแห่งที่ 6 ใต้ทะเลสาบในป่า…บ้าเอ้ยยย ‘

และเจสันทำได้แค่ร้องไห้อยู่ข้างใน ขณะที่เขานึกถึงวันแรกของการเรียนตอนที่เขากระโดดลงไปในทะเลสาบโดยเปลือยกายอยู่ตรงนั้น…

“ตอนนี้ ขยายเรือนกระจกเล็กน้อยแล้วปลูกสมุนไพรและต้นไม้ การปิดผนึกไว้นานเกินไปจะสร้างความเสียหายและลดประสิทธิภาพของพืชของเจ้า”

ตามคำอธิบายของดาเลีย เจสันได้ขยายเรือนกระจก และตอนนี้เขาสังเกตเห็นว่าจริงๆ แล้วมันใหญ่แค่ไหน ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ใช้ขนาดที่ใหญ่ที่สุดก็ตาม

อย่างไรก็ตาม มันยังคงเข้ากันได้ดีภายในโดมที่ล้อมรอบที่ซ่อนจากปรมาจารย์คนใหม่ของเขา และเขาสงสัยว่าพวกเขาสามารถสร้างฐานใต้น้ำนี้ได้อย่างไร

เจสันนำดินออกก่อน เขาเติมโพรงเพื่อปลูกต้นไม้และสมุนไพรภายใน

หลังจากใช้ดินหมดแล้ว เจสันก็นำต้นไม้ออกมาทีละต้น

ก่อนหน้านี้ เขาไม่แน่ใจว่าการเดินทางของเขาผ่านห้องใต้ดินก็อบลินมีประโยชน์เพียงใด และตอนนี้เขามองเห็นทุกอย่างชัดเจนเท่านั้น

มีเพียงสมุนไพรที่เจสันรวบรวมมาเพียงลำพัง มีสมุนไพรถึง 51 สี ในขณะที่พืชไร้สีจำนวนมากถูกโยนลงในพื้นที่จัดเก็บของเขา

แม้แต่พืชที่ไม่มีสีก็ยังหายาก และเจสันก็ต้องการให้พวกมันมีชีวิตอยู่ เนื่องจากวัตถุดิบที่สดใหม่มักจะมีค่ามากกว่าพืชที่เก็บเกี่ยวเมื่อสองสามวันก่อนเสมอ

ดังนั้น เจสันจึงเริ่มใช้มือปลูกต้นไม้ทั้งหมดทีละต้น

เชนไม่เคยคิดว่าเจสันได้รวบรวมสมุนไพรมากมายภายในเวลาอันสั้น และความสงสัยของเขาเกี่ยวกับมานาของเจสันก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง

“เจสัน ถือว่าเราเป็นอาจารย์ของเจ้าแล้วใช่ไหม ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่รังเกียจที่จะบอกเราเกี่ยวกับดวงตามานาของเจ้าใช่ไหม”

เชนแค่ถามและเชนมั่นใจว่าเจสันจะตอบทุกอย่างเพราะทั้งเขาและดาเลียบอกความลับของพวกเขากับเจสัน

เจสันไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นจากการทำงานและตอบโดยไม่ได้คิดอะไรมากนัก

“ผมไม่รู้จริงๆ ผมมีดวงตามานาหรือพลังอะไร แต่ผมมองเห็นเกือบทุกอย่างกับพวกมัน ตัวอย่างเช่น คุณมีสัตว์ร้ายสี่ชนิดที่หดตัวอยู่ ในขณะที่พวกมันสองตัวเป็นความมืด อีกตัวหนึ่งมีความสัมพันธ์ทางน้ำ และสายใยวิญญาณสุดท้ายของคุณมีความสัมพันธ์เชิงพื้นที่ผมสามารถบอกได้ว่าเพราะมานาที่แปรสภาพและสีภายในมานา

มานาของดาเลียถูกเปลี่ยนโดยออริจินเฟลมสีเงินของเธอและความสัมพันธ์ที่ทำด้วยไม้

นอกจากนี้ ดวงตาของผมยังมีเอฟเฟกต์แปลกๆ ซึ่งหนึ่งในนั้นสามารถบอกได้คร่าวๆ ถึงศักยภาพของสัตว์ร้าย สารชำระล้าง หรือแกนมานาของพวกมัน ผมไม่แน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้

มีสีต่างๆ ที่เปล่งออกมาจากสัตว์เดรัจฉานเกือบทุกชนิด และจนถึงตอนนี้ ผมไม่เคยเห็นสัตว์ร้ายที่มียศสูงกว่าสีที่ผมเคยเห็นมาก่อน

และพลังอีกอย่างจากดวงตาของผมก็คือมันสามารถข่มขู่ผู้อื่นได้เมื่อผมโกรธ สิ่งนี้ใช้ได้กับสิ่งมีชีวิตที่ต่ำกว่าอันดับของผมหรือมนุษย์ที่ไม่ได้รับการปกป้องเท่านั้น

เอฟเฟกต์สุดท้ายที่ฉันรู้จักเรียกว่า [ดวงตาขุมนรก] และเกิดจากจิตสังหารของผม นอกเหนือจากการเพิ่มมานาให้กับดวงตา ผมไม่รู้ว่าอาจารย์เชนได้ดูการแข่งขันของผมกับลีโอหรือเปล่า แต่ถ้าคุณเห็น คุณน่าตะเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้อย่างชัดเจน
ผมเกือบจะสามารถเอาชนะใครซักคนที่อยู่เหนือระดับของผมถึง 2 ขั้น

น่าเสียดายที่ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสายตาของผมเลย และข้อมูลที่ผมให้ไปก็ยังไม่ได้รับการพิสูจน์หรืออะไรทำนองนั้น

สายตาของผมเพิ่มขึ้นเป็นพิเศษด้วยการเพิ่มอันดัแกนมานาของผม และสามารถพูดได้เหมือนกันสำหรับคุณสมบัติของผม

ยิ่งฉันแข็งแกร่งขึ้นเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งเข้าใจในดวงตา มากขึ้นเท่านั้น”

เจสันกล่าวเสร็จแล้วและเขาก็ปลูกต้นไม้และสมุนไพรเกือบเสร็จแล้วเมื่อเขามองเข้าไปในดวงตาที่น่าสงสัยของเชนในขณะที่เขาสังเกตเห็นสิ่งแปลก ๆ

‘ทำไมฉันถึงบอกพวกเขาทุกอย่าง? ฉันซ่อนข้อเท็จจริงบางอย่างไว้ไม่ได้เหรอ..’

เจสันถอนหายใจ เธอสังเกตว่ามันสายเกินไปแล้ว เขาจึงต้องเร่งรัดทุกอย่างอย่างมั่นใจ

“ข้าควรพิสูจน์ข้อมูลของข้าบ้างไหม”

เขาเพียงถามโดยไม่แสดงท่าทีกังวลใจว่าจะสงสัย

“ข้าเชื่อเจ้า แต่เจ้ายังสามารถแสดงให้ข้าเห็นได้ว่าเจ้าหมายถึงอะไร ให้ข้าได้เห็นศักยภาพ”

เชนกล่าวและสัตว์สี่ตัวถูกเรียกตัวมาที่ด้านหน้าเรือนกระจก

ข้างหน้าเชนปรากฏงูเกล็ดสีน้ำเงินขนาดใหญ่ที่มีดวงตาไพลิน ถัดจากหนูทอง ที่มีดวงตาสีทอง

เจสันรู้สึกหนาวสั่นเมื่อเห็นสัตว์ตัวต่อไป และในตอนแรก สายตาของเขาจ้องมองไปที่ความหายนะของหมาปีศาจพันตา เขาหลีกเลี่ยงในทันที และมองดูเพียงชุดเกราะสีดำสนิทที่มีเปลวไฟสีน้ำเงินพ่นออกมาจากช่องเปิดกระบังหน้า

ความตายสามารถรับรู้ได้จากทิศทางนี้ และดาเลียบอกให้เจสันเก็บเรือนกระจกไว้ ก่อนที่สมุนไพรจะเหี่ยวเฉาและเน่าเปื่อย

รัศมีแห่งความตายที่แผ่ออกมาจากชุดเกราะสีดำนี้ท่วมท้น และดาเลียก็กังวลเกี่ยวกับสวัสดิภาพของพืช ซึ่งลดลงหลังจากเจสันปรับขนาดของเรือนกระจก

หลังจากที่เจสันสวมสร้อยคอเรือนกระจกแล้ว ทุกอย่างก็เรียบร้อยดี เนื่องจากวัสดุที่เรือนกระจกสร้างขึ้นสามารถป้องกันไม่ให้รัศมีภายนอกแทรกซึมเข้าไปในเรือนกระจก ตราบใดที่ไม่ได้ถูกดันเข้าไปอย่างแรง

“จงบอกข้าว่าศักยภาพของพวกมันคืออะไรและอันดับของพวกมัน ถ้าเป็นไปได้”

เชนกล่าว มองดูเจสันอย่างระมัดระวัง ซึ่งตอนนี้ดวงตาของเขาเป็นประกายเจิดจ้า

เจสันเห็นสีใหม่ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน…เดี๋ยวก่อน! ‘ราชาก็อบลินก็มีสีนี้ไม่ใช่หรอ’ เขาถามตัวเองและตอนนี้เขารู้แล้วว่าไม่ใช่แค่เปลวไฟสีน้ำเงินที่แผ่ออกมาจากราชาก็อบบลิน แต่ยังเป็นสีน้ำเงินเข้มที่บ่งบอกถึงศักยภาพของมันด้วย

“หนูสีทองเป็นสัตว์ร้ายที่มีระดับสัตว์วิเศษที่มีความสัมพันธ์เชิงพื้นที่และเป็นสายใยวิญญาณที่อ่อนแอที่สุดของคุณ

หมาปีศาจพันตาเป็นสัตว์ร้ายระดับผู้พิทักษ์ ซึ่งถึงขีดจำกัดตามศักยภาพที่ฉันเห็น

ในขณะที่งูสีเงินอาจมีสายเลือดมังกรอยู่บ้าง เพราะอันดับของมันอยู่ที่จุดสูงสุดของอันดับผู้พิทักษ์ในขณะที่ ศักยภาพไม่น่าจะถึงระดับลอร์ด

เกราะที่เปล่งประกายและปลดปล่อยออร่าความตายซึ่งน่าจะเป็นเดธไนท์ ควรอยู่ในระดับลอร์ดในขณะที่ศักยภาพของมันก็ถึงขีดจำกัดเช่นกัน

มีเพียงงูสีเงินเท่านั้นที่สามารถเติบโตได้เล็กน้อย ในขณะที่สัตว์อื่น ๆ ทั้งหมด ศักยภาพของพวกมันด้ถึงขีดจำกัดและไม่สามารถพัฒนาได้อีก”

เจสันพูดจบและเชนทำได้เพียงพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ สมมติฐานของเขาถูกต้องอย่างยิ่ง พลังงานวิญญาณของเขาสูงมากตั้งแต่เขาปลุกจิตวิญญาณของเขาขึ้นมา และด้วยเหตุนี้ เขาได้เพียงสร้างสายใยวิญญาณด้วยสัตว์ร้ายที่มีศักยภาพสูง ยกเว้น ‘เจ้าหนูอวกาศจอมเจ้าเล่ห์’ ในขณะที่เขาต้องการสัตว์ร้ายที่มีความสัมพันธ์เชิงพื้นที่และ สัตว์ร้ายตัวนี้ถือเป็นหนึ่งในสัตว์ที่ดีที่สุด เนื่องจากเขาสามารถทำสัญญากับสัตว์อสูรที่มีอันดับสูงสุดได้เท่านั้น เนื่องจากเขามีความสัมพันธ์ที่ต่ำกับคุณลักษณะเชิงพื้นที่

“เยี่ยมมาก! ด้วยวิธีนี้ เจ้าไม่จำเป็นต้องใช้ร่างกายของดาเลียเพื่อที่ผูกมัดวิญญาณที่ดีด้วยซ้ำ!”

เชนพูด พยายามซ่อนความหึงหวงของเขา

มันเป็นเวลาเย็นแล้วและเจสันควรกลับไปที่คฤหาสน์เฟลเลอร์ เนื่องจากพวกเขาอาจกังวลเกี่ยวกับเจสัน ถึงแม้ว่า ทิลล์ จะโทรหาพวกเขาก็ตาม

เขาได้รับจี้ที่มีอักษรรูนสีทองสลักจากเชน ซึ่งเขาจะสามารถเข้ามาในที่หลบภัยใต้น้ำได้ และเจสันก็มีความคิดนับล้านที่ทรมานจิตใจของเขา

มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา

เมื่อได้ยินเหตุผลว่าทำไมเชนถึงต้องการพรสวรรค์ของเขา เจสันก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

‘พวกเขาต้องการเลี้ยงดูฉันเพื่อให้ฉันสามารถรวมมนุษยชางั้นหรอ? พวกเขาล้มลงศีรษะหรือรู้สึกโดดเดี่ยว หรือพวกเขามีจิตใจที่หม่นหมอง?’

เจสันเป็นเด็กที่ค่อนข้างอ่อนโยน แต่เขาไม่เคยเป็นผู้นำใครเลย เพราะเขามักจะเป็นคนพิการทางสังคมที่ไม่สามารถเข้าสังคมในโรงเรียนได้

ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้วเขาจะเปลี่ยนความคิดของเขาเกี่ยวกับพลังที่เทียบเท่ากับเชน
แม้ว่าเขาจะไม่ชอบสังคมที่มีระบบลำดับชั้น แต่ก็เป็นเรื่องปกติที่จะปล่อยให้คนที่เข้มแข็งกว่าเป็นผู้นำมนุษย์ที่อ่อนแอกว่า ยกเว้นชายหญิงที่ฉลาดเพียงไม่กี่คน

สิ่งเดียวที่ทำให้เขาตกใจมากคือความเป็นปฏิปักษ์ในหมู่มนุษย์และกลุ่มใหญ่

พวกเขาอยู่ภายใต้การคุกคามที่ทำลายล้างอยู่แล้ว และตอนนี้ เจสันพบว่ามนุษย์ยังต่อสู้กันเองอีกด้วย

ฟังดูเหมือนเป็นเรื่องตลกที่ไม่ดี และเจสันคิดเกี่ยวกับมนุษย์หลายล้านคนที่เสียชีวิตโดยไม่จำเป็นเพราะเรื่องนั้น

เชนและดาเลียสังเกตว่าพวกเขาไม่สามารถทำอะไรเพื่อช่วยให้เจสันนั่นเข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันได้

ปัญหามากที่สุดคือข้อมูลที่พวกเขาให้เกี่ยวกับคาเนียร์ที่ล้าสมัยไปแล้วและภัยคุกคามจากเผ่าพันธุ์อัจฉริยะอาจเพิ่มขึ้นอย่างมาก

‘แต่ทำไมต้องเป็นฉัน พวกเขาหาคนอื่นไม่ได้เหรอ ฉันไม่ใช่นักบุญหรืออะไรสักอย่าง’

เจสันต้องการเวลาคิดข้อเสนอของพวกเขาเมื่อมีคำถามบางอย่างจู้จี้กับเขา

“ฉันมีคำถามเกี่ยวกับก็อบบลินที่ตายไป … คุณทั้งสองสันนิษฐานว่าออริจินเฟลมสีดำไม่สามารถมาจาก แอสทริกซ์ และอาจมาจากใครบางคนที่สนับสนุนราชาก็อบบลินให้ปกครองเกาะนี้ใช่ไหม?

เป็นไปได้ไหมที่อีกฝ่ายจะเป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์สนับสนุนราชาก็อบบลินและจัดหาทรัพยากรให้เพียงพอ หล่อเลี้ยง รูนมาสเตอร์, และช่างตีเหล็ก และแม้แต่ออริจินเฟลมที่ยังไม่ตื่น? ให้กับพวกมัน”

คำถามนี้จำเป็นสำหรับเจสันในการที่คิดออกว่าต้องทำอย่างไร แม้ว่าโอกาสจะมีเพียงเล็กน้อย แต่ก็ไม่อาจยอมรับได้ว่ามนุษย์บางคนจะตัดสินใจที่จะทำลายล้างกว่า 300 ล้านชีวิตได้เพียงเพราะผลประโยชน์เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

เขารู้ว่าเซรอนและทิลล์ เป็นแบบอย่างที่ดีสำหรับทายาทจากครอบครัวใหญ่ และ เจสันก็คิดว่าไม่ใช่ทุกครอบครัวใหญ่จะเสียสละมนุษย์เพื่อรับผลประโยชน์เล็กน้อย แต่อาจจะเป็นครอบครัวให้ครอบครัวหนึ่ง

เจสันได้อ่านเรื่องราวเกี่ยวกับมนุษย์มามากพอที่จะพบว่าพวกเขาโลภมากพอที่จะสังหารผู้อื่นเพื่อให้ได้มาซึ่งความมั่งคั่งและอำนาจ

เชนถอนหายใจขณะที่ดาเลียมองลงมาอย่างเศร้าสร้อย

“ในความเห็นของฉัน เหตุการณ์นี้น่าจะมาจากเผ่าอื่น อย่างไรก็ตามแอสทริกซ์เป็นหนึ่งในเกาะที่ไกลที่สุดจากทวีปหลักที่มีเผ่าอื่นๆ ตั้งอยู่ ดังนั้น ฉันค่อนข้างแน่ใจว่ามนุษย์มีส่วนร่วมในเรื่องของราชาก็อบบลินนี้แน่นอน ฉันไม่สามารถพูดได้อย่างแน่นอนว่ามีครอบครัวใหญ่ เผ่า หรือบริษัทหนึ่งเข้าร่วม แต่มีโอกาสอยู่ที่นั่นแน่นอน และบอกตามตรงว่าไม่น่าแปลกใจเลย”

เชนกล่าวและเจสันเห็นว่าดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความโกรธและความขุ่นเคือง ในขณะที่เขาเองก็ตกเป็นเหยื่อของความโลภเช่นกัน

พวกเขาทั้งหมดต้องการร่างกายที่พิเศษของดาเลียและเขาต้องการปกป้องเธอ ดังนั้นเขาจึงกลายเป็นปีศาจในสายตาของมนุษยชาติ ในขณะที่ปีศาจที่แท้จริงอาศัยอยู่ท่ามกลางมนุษย์

เขาต้องซ่อนตัว ในขณะที่คนอื่นๆ ยังคงทำท่าที่น่าสะพรึงกลัวต่อไปได้

เจสันมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีว่ามนุษย์นั่นจะสมรู้ร่วมคิดกับเผ่าพันธุ์อัจฉริยะมาเป็นเวลานาน แต่การรู้ความจริงก็ยังน่าตกใจ

เวลาผ่านไปกว่าสิบนาทีและเขายังไม่สามารถรวบรวมความคิดได้ ในขณะที่ดาเลียสั่งให้พวกนางไม้ปล่อยกลิ่นหอมของเจสันเพื่อทำให้จิตใจของเจสันสงบลง

เธอเสียใจกับเจสันเพราะเขาอายุเพียง 14 ปีและพวกเขาขอให้เจสันรวมมนุษย์ให้เป็นหนึ่งเดียวกัน

ดูเหมือนผิดอย่างมหันต์ที่จะบังคับให้เขาต้องรับผิดในสิ่งที่ใหญ่หลวง แต่หลังจากค้นหา 70 ปี เจสันเป็นคนแรกที่ดูเหมือนจะมีศักยภาพที่จำเป็นในการทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ

ขนาดของจิตวิญญาณของเขาใหญ่มากอย่างไม่น่าเชื่อ การเพิ่มของพลังงานวิญญาณของเขานั้นรวดเร็ว และเขาสามารถฝึกฝนเทคนิคนรกสวรรค์ห้าถักเปียได้

นอกจากนี้ ร่างกายของเขาได้รับการชำระล้างด้วยออริจินเฟลมที่ไม่มีใครรู้จัก แต่มีระดับสูง แกนมานาของเจสันจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและความสามารถในการต่อสู้ของเขานั้นเหนือกว่าคนอื่นๆ โดยไม่ได้รับคำแนะนำพิเศษใดๆ ตั้งแต่อายุยังน้อย

พวกเขายังพบว่าความรู้ของเจสันนั้นมากมาย ในขณะที่ความทรงจำของเขาดูไม่ธรรมดา เนื่องจากการที่เขาได้ขัดเกลาสมองของเขาแล้ว ซึ่งเชนก็สังเกตเห็นเช่นกัน

การก่อตั้งพื้นที่ย่อยเมื่ออายุ 14 ปีก็เป็นความสำเร็จเช่นกัน มีไม่กี่คนที่สามารถทำได้สำเร็จ

และในท้ายที่สุด เจสันก็ดูสงบมากในช่วงเวลาสำคัญ ในขณะที่ความมุ่งมั่นของเขาไม่แน่นอน

ดาเลียสงสัยว่าเชนพบเจสันได้อย่างไร แต่ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นทางออกสุดท้ายของพวกเขา!

มันเป็นเวลาอาหารกลางวันแล้วเมื่อเจสันรวบรวมความคิดของเขา

หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน เขาก็มาถึงการตัดสินใจขั้นสุดท้าย แต่คำถามอื่นในใจน่าจะให้คำตอบในขั้นสุดท้าย

“คำถามนี้อาจฟังดูหยาบคาย แต่คุณทั้งคู่จะให้อะไรกับผมได้บ้าง ถ้าผมพยายามทำให้ดีที่สุดในการรวมตัวของมนุษยชาติ? ตอนนี้ผมยังขาดอยู่ไม่มาก… มีเวลาและซื้อทรัพยากรด้วยของที่ริบได้มาจาก ห้องใต้ดินของราชาก็อบบลิน”

ตอนนี้เจสันมีทรัพย์สมบัติมากพอที่จะซื้อทรัพยากรจำนวนมหาศาล หลังจากที่ขายสมุนไพรและแร่ที่เขารวบรวมมาได้

มีความจำเป็นที่เขาจะสัญญากับแบลร์เพื่อรวมมนุษยชาติเข้าด้วยกัน หากเขาไม่มั่นใจในการนำใคร หรือแม้แต่บรรลุความแข็งแกร่งตามที่ต้องการ

ไม่จริง!

ในท้ายที่สุด เจสันคิดได้เพียงสองสามอย่างเท่านั้น พวกเขาสามารถจัดหาได้ และเจสันต้องการได้ยินพวกเขาพูดก่อนที่เขาจะบอกการตัดสินใจขอตัวเองให้กับพวกเขาได้ฟัง

ทั้งสองคนพร้อมที่จะตอบคำถามนี้ และเห็นได้ชัดว่าหลังจากที่พวกเขาสังเกตเห็นว่าเจสันได้รับโชคลาภจากห้องใต้ดินและนอกจากนี้แม้แต่ออริขินเฟลมที่ไม่มีใครรู้ว่ามันมีพลังขนาดไหนและไม่รู้อันดับของมัน

“อย่างแรกเลย เราไม่ต้องการให้หินมานาและทรัพยากรอื่นๆ แก่เจ้า เพราะพวกเราคิดว่าเจ้าไม่ควรพึ่งพามันโดยสิ้นเชิง

แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราไม่สามารถให้อะไรคุณได้ ในขณะที่ฉันเป็นช่างตีเหล็กระดับ 7 และ ดาเลียเป็นรูนมาสเตอร์ระดับ 5 เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุอันดับ 7 และยังเป็นผู้สร้างสัตว์ร้ายระดับ 6 ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเพราะร่างกายของเธอ เราสามารถสอนทุกไลฟ์สไตล์ของช่างฝีมือและอาชีพผู้สร้างสัตว์ร้าย ด้วยเหตุนี้ เจ้าสามารถได้รับโชคลาภจากการขายสินค้าของเจ้าในภายหลัง

ความรู้ของเรานั้นเหนือกว่ามนุษย์เกือบทุกคน ยกเว้น 3 จอมแม่มดที่ฉันรู้จัก และมันหายากมากที่คนในวัยของเราจะมีสาวกหลายคน

เราทั้งคู่ต้องการสอนเจ้าทุกอย่าง ในขณะที่ดาเลียสามารถช่วยเจ้าควบคุมออริจินเฟลมได้ ซึ่งมีคนจำนวนน้อยที่จะสอนเจ้าได้

และเจ้าจะไม่มีวันผิดหวังกับทักษะและเทคนิคการต่อสู้ต่างๆ ที่พวกเรารู้ อย่าลืมว่าเราทั้งคู่มาจากตระกูลที่มั่งคั่ง แม้ว่าข้าจะออกมานานแล้ว

ข้าสังเกตว่าเจ้าหนูทิลล์ได้ให้เทคนิคพิเศษแก่เจ้า [Splitting Mind] หลังจากที่คุณทำภารกิจสำเร็จ…ขอพูดตรงๆนะ… ข้าจะให้มากกว่านี้ก็ได้ เมื่อร่างกายของเจ้าพร้อม… ยังมีครอบครัวอีกด้วย มรดกตกทอดจากตระกูลชอร์ ซึ่งเป็นเทคนิคระดับพรที่พบได้ในรอยแยกที่ปรากฏชั่วคราว”

เชนพูดจบและเจสันที่ต้องการสงบสติอารมณ์ อดไม่ได้ที่จะเหงื่อออกขณะที่ดวงตาของเขาฉายแสงด้วยความปรารถนา

‘หัวกะทิแหล่งเหล่ามนุษย์..’ เจสันคิดขณะได้ยินเกี่ยวกับยศช่างฝีมือของเชนและดาเลีย…

พูดตามตรง มันก็เพียงพอแล้วสำหรับเขาที่จะยอมรับข้อเสนอของพวกเขา…

ความปรารถนาของเขาที่จะได้รับความรู้มากขึ้นนั้นไม่เพียงพอ และยิ่งไปกว่านั้น เขาได้รับโอกาสในการเรียนรู้เทคนิคศิลปะการต่อสู้ที่หายากและพิเศษเฉพาะตัว

ดังนั้นเขาจึงควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไป แม้ว่าเชนจะไม่พูดในสิ่งที่เจสันต้องการจะได้ยินก็ตาม

“จริงๆหรอ ” เขาตะโกนและกระโดดขึ้น

“ผมสามารถเรียนรู้ทุกอย่างได้งั้นหรอ”

ความปรารถนาในสายตาของเจสันทำให้เชนและดาเลียตกใจ ดาเลียยิ้มอย่างสดใสและพูดเบา ๆ

“แน่นอน เจ้าทำได้…”

ก่อนจะเสริมว่า

“ถ้าเจ้าให้มานาเพียงพอแก่ข้า ข้าก็สามารถเพิ่มศักยภาพของสัตว์วิญญาณของเจ้าได้ในระดับหนึ่ง หากเจ้าต้องการ”

ตอนนี้คำพูดที่เจสันอยากได้ยินก็ได้ออกมาและมองดูดาเลียอย่างจริงจัง

“จริงๆ นะ” และเสียงของเจสันก็ตื่นเต้นมากขึ้น

เชนมองดูดาเลียด้วยสายตาที่ว่างเปล่า

`เธอชอบเด็กคนนี้มากขนาดนั้นไหม’ เขาสงสัยว่าการเพิ่มศักยภาพของสัตว์ร้ายจะทำร้ายเธอ แม้จะมีทรัพยากรที่จำเป็นที่จัดหาให้

มันจะไม่ทำให้อายุขัยของเธอสั้นลง แต่ดาเลียไวต่อความเจ็บปวดและจะหลีกเลี่ยงถ้าเป็นไปได้

“อืม” ดาเลียพยักหน้าด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน เธอสังเกตเห็นการจ้องมองของเชน แต่ตัดสินใจเพิกเฉย

เชนถอนหายใจแล้วหันไปหาเจสัน

“มีบางสิ่งที่เจ้าควรรู้ เมื่อเจ้าตัดสินใจที่จะยอมรับหรือปฏิเสธข้อเสนอของเรา หากปฏิเสธ เจ้าจะต้องสร้างสัญญาวิญญาณล่วงหน้า ซึ่งเจ้าต้องทำเป็นไม่เคยเห็นหรือเคยได้ยินเกี่ยวกับเรามาก่อน โกหกเราหรือคิดจะผิดสัญญาจะเราฆ่าเจ้าทันที แต่ก็ยังดีกว่าการทรมานใช่ไหม?

การยอมรับข้อเสนอของเราหมายความว่าครอบครัวใหญ่ส่วนใหญ่จะตามล่าเจ้าเพราะการเรียนรู้จากเราทำให้เจ้าเป็นสาวกของเรา โอกาสตายเมื่อเกิดขึ้นนั้นมีสูง พูดง่าย ๆ

นอกจากนี้ เมื่อคุณยอมรับข้อเสนอของเรา อย่าบังคับให้ดาเลียใช้ร่างกายของเธอบ่อยเกินไป มันอันตราย!”

เจสันทำนายไว้แล้วว่าจะถูกล่าเมื่อเขายอมรับข้อเสนอของเชน แต่ประโยคสุดท้ายทำให้เจสันดูสับสน

“การเพิ่มศักยภาพของสัตว์ร้ายนั้นอันตรายจริงหรือ?”

เขาถามอย่างไร้เดียงสา กังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับดาเลีย

เธอใจดีกับเจสันมากและสามารถถือได้ว่าเป็นย่าที่น่ารัก

คิดว่าเธอจะตกอยู่ในอันตรายเพราะถ้าเธอเพิ่มศักยภาพของสัตว์ร้ายจะน่าผิดหวัง

เชนกำลังจะตอบขณะที่ดาเลียขัดจังหวะ

“โดยส่วนตัวแล้วไม่อันตราย แค่เจ็บและร่างกายไวต่อความเจ็บปวด จะไม่ตายหรือได้รับบาดเจ็บถาวร”

แต่เจสันมองดูดาเลียเป็นกังวลและพูดว่า

“ไม่สามารถหลีกเลี่ยงหรือป้องกันได้หรือ?”

เชนกล่าว

“มันสามารถป้องกันได้ แต่ทรัพยากรที่จำเป็นในการอัพเกรดศักยภาพของสัตว์ร้ายสามเท่าหรือเพิ่มขึ้นอีกและด้วยเหตุนี้ มันจะง่ายกว่ามากในการค้นหาขุมทรัพย์เวทย์มนตร์ที่มีผลเช่นเดียวกัน

โชคดีที่ ดาเลียไม่รู้สึกเจ็บปวดมากนักในการเพิ่มศักยภาพของสัตว์ร้ายที่ต่ำกว่าระดับเวทย์มนตร์ ดังนั้น หลังจากที่เจ้ายอมรับข้อเสนอของเรา เราจะยอมรับเจ้าเป็นลูกศิษย์ของเราทันที”

เชนกัดฟันพูดเสริม

“เมื่อคุณมีทรัพยากรที่จำเป็นแล้ว ดาเลียจะสามารถเพิ่มศักยภาพสายใยวิญญาณของคุณไปสู่อันดับที่สัตว์วิเศษ โดยไม่ได้รับแบ็กสแลชมากมาย แต่หลังจากนั้น มันจะเจ็บปวด”

เจสันแน่ใจแล้วว่าจะตัดสินใจอย่างไร แต่หลังจากได้ยินข้อเสนอของดาเลีย เขาก็ประทับใจ

“ฉันไม่ต้องการให้คนอ่อนแอต้องทนทุกข์ แต่ฉันไม่สามารถสัญญาอะไรได้เลย…”

เขาลังเลเพราะไม่แน่ใจว่าเขาจะทำได้หรือไม่

นอกจากนี้ เขายังไม่แน่ใจว่าเขาต้องการจะทำอะไรในอนาคต และหากการยอมรับข้อเสนอของพวกเขามีประโยชน์สำหรับเขาด้วยซ้ำ เนื่องจากเขาต้องแบกรับความรับผิดชอบมหาศาลในกรณีนี้

เมื่อเงยหน้าขึ้น เชนและดาเลียมองหน้ากันครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า ยอมรับว่าเจสันจะต้องทำให้ดีที่สุด เนื่องจากเจสันเป็นทางออกที่ดีที่สุดที่พวกเขาพบในช่วง 70 ปีที่ผ่านมา

พวกเขาไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าการค้นหานั้นนานเกินไปและอาจสายเกินไปแล้ว

เมื่อสังเกตเห็นการอนุมัติของพวกเขา เจสันก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกในขณะที่เขาพูด

“ศิษย์ทักทายอาจารย์เชนและอาจารย์ดาเลีย… เป็นเกียรติที่ได้พบท่านทั้งสอง”

บรรยากาศทั้งหมดยกขึ้นและรอยยิ้มของดาเลียตอนนี้ยิ่งสว่างขึ้น แทบจะแผ่กระจายไปทั่วทั้งห้อง แม้แต่เชนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เผยให้เห็นรอยยิ้มบางๆ

ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต แต่การตัดสินใจของเจสันที่จะยอมรับ “อาจารย์ 2 ด้าน ” เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดที่เขาเคยทำ

พวกเขาใช้เวลาครู่หนึ่ง ก่อนที่พวกเขาจะฟื้นความรู้สึกและเชนได้หัวเราะออกมา

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เก่งมาก เก่งจริงๆ ฮ่าๆ ฮ่า”

เชนหัวเราะเพียงครู่หนึ่งก่อนที่จะเขาจะสงบลง

ดาเลียได้สงบสติมากขึ้นและตอบคำถามของเจสัน

“พลังงานวิญญาณของเจ้าจะไม่ถูกใช้จนหมด เจ้าจะยังสามารถได้รับการขยายวิญญาณตามปกติ หากเจ้ามอบพลังวิญญาณ 100 หน่วย แก่ออริจินเฟลม พลังวิญญาณเจ้าจะได้รับการเปลี่ยนแปลงและได้รับคืน 5 หน่วย”

สำหรับระดับของออริจินเฟลมของเจ้า ข้าเองพูดตามตรงก็ไม่รู้เหมือนกัน พวกเราไม่รู้ว่ามันมาจากไหน ข้าคิดว่าเจ้าก็คงเห็นด้วยว่ามันไม่สมเหตุสมผลที่สมบัติดังกล่าวจะอยู่ในโรงตีเหล็กของราชาก็อบบลิน โดยไม่มีที่มาที่ไป

พวกทีพวกมันต้องการบางสิ่งบางอย่างเพื่อที่จะใช้เปลวเพลิงสีดำนี้ และเป็นไปได้ว่าราชาก็อบบลินต้องการดูดซับเพื่อที่จะเพิ่มระดับของตัวมันเอง ซึ่งนั้นก็เป็นเหตุผลที่เป็นไปได้มากที่สุดเนื่องจากตัวมันเองก็มีธาตุไฟอยู่ในตัส

เราอยากรู้ด้วยว่าใครนั้นที่อยู่เบื้อองหลังเรื่องทั้งหมดนี้ เพราะการที่สนับสนุนราชาก็อบบลินในการทำลายล้างเกาะของมนุษย์นั้นไม่ได้มีปะโยชน์อะไร

หากเผ่าพันธุ์อัจฉริยะสามารถแทรกซึมเข้าไปในอาณาเขตของพวกมนุษย์ได้โดยไม่ถูกตรวจจับ มันคงจะไม่ดี จะเป็นอันตรายต่อพวกเรา

ระดับออริจินของเจ้าก็เป็นที่ไม่แน่ชัด แต่เมื่อพิจารณาถึงกองของสิ่งสกปรกที่เจ้าได้ขับออกมาในระหว่างการชำระล้าง และการเพิ่มขนาดของแกนมานาและร่างกายแล้ว มันอาจจะมีระดับย่างน้อบก็ A และอาจจะจะเป็นระดับ S ได้ แต่ฉันก็ไม่รู้หรอกนะ เพราะฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับออริจินเฟลมระดับ S

อาจจะเป็นเพราะเราไม่ได้ติดต่อกับฝั่งคาเนียร์ในช่วง 2-3 ทศวรรษที่ผ่านมา แต่นั้นเป็นเรื่องที่ต่างออกไป”

เจสันพยักหน้าและต้องการที่จะรู้ข้อมูลเพิ่มเติม โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวกับคาเนียร์และเรื่องราวของพวกเขา
“แล้ว คาเนียร์ละ ทำไมพวกคุณถึงต้องซ่อนตัวกันที่นี่ แล้วทำไมถึงไม่ติดต่อกับ”

ในขณะที่กำลังพูด เขาก็ถูกขัดจังหวะโดยเชน

“หยุดก่อน ! ก่อนที่เจ้าจะถามคำถามต่อไป พวกเราควรบอกเรื่องราวของพวกเราก่อน เพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าถามคำถาม บางอย่าง ตกลงไหม”

เขาพูดและเจสันพยักหน้าอย่างคาดหวัง

“ข้านจะสรุปสั้นๆ ให้ฟัง การอธิบายทุกอย่าง อย่างละเอียดมันอาจจะใช้เวลานานเกินไป”
เชนกล่าวก่อนที่จะเริ่มเล่า

“ข้าเกิดเมื่อ 250 ปีที่แล้ว ตอนที่มานาระบาดมาได้เพียง 50 ปี เท่านั้น ในขณะที่มนุษย์ชาติยังคงท่วมท้นไม่เพียงแค่เผ่าอัจฉริยะจากมิติต่างๆ เท่านั้น แต่ยังหมายถึงสัตว์ร้ายมากมายที่บุกรุกอาร์กอสด้วย
โชคดีที่ข้าเกิดในคาเนียร์และครอบครัวของข้าก็มีแห่งขุมพลังงานที่แข็งแกร่งกว่า 2-3 แห่ง มันปกป้องเราและหมู่บ้านโดยรอบ
หลายปีผ่านไป เหล่ามนุษย์ได้ปกครองดินแดนคาเนียร์ และข้าก็ได้เสริมกำลังตัวเองด้วยการดูดซับมานา ในขณะที่เติบโตขึ้น หลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนไปสำหรับเหล่ามนุษย์ และปัจจัยหนึ่งที่สำคัญคือการมีอยู่ของลูกแก้วปลุกวิญญาณที่เจ้ารู้จักอยู่แล้ว และนั่นเป็นเพียงเพราะเราขโมยลูกแก้วเหล่านั้นจากเผ่าพันธุ์อัจฉริยะที่เราสามารถค้นพบได้
เรารู้ว่าเผ่าพันธุ์อัจฮริยะนั่นไม่ได้ใช้ลูกแก้วเหล่านี้ในการปลุกวิญญษณเพราะเราไม่เคยเห็นพวกมันใช้สายใยวิญญาณ แต่ลูกแก้วนี้อาจจะใช้สำหรับอย่างอื่นในกรณีของพวกมันตามสายพันธุ์
อย่างไรก็ตามนี้เป็นเพียงสมมุติฐานเท่านั้น และยังไม่รู้ความจริง หลังจากการปลุกวิญญาณของฉัน พลังวิญญาณของข้านั้นถือว่าสูงมาก ทำให้คนในครอบครัวต่างสนับสนุนข้าทำให้ตัวข้านั้นแข็งแกร่งอย่างรวดเร็ว
การถูกมองว่าเป็นอัจฉริยะนั้นทำให้ข้ารู้สึกดีและหยิ่งผยองในช่วงเวลานั้น แต่นั้นก็เป็นช่วงที่ครอบครัวของข้าได้จัดตั้งกลุ่มเล็กๆ ขึ้นมา แต่มันก็ถูกทำลายโดยฝูงของสัตว์ร้ายระดับสูงที่มีสิ่งมีชีวิตระดับลอร์ดเป็นผู้นำ
ในช่วงเวลานั้น มนุษย์ที่มีระดับลอร์ดนั้นเป็นเพียงแค่ความฝันและหากปราศจากความช่วยเหลือจากตระกูลอื่น ครอบครัวของข้าก็จะทำได้เพียงส่งข้าไป
โดยไม่ต้องพึ่งพาใครและความรู้สึกที่ถูกหักหลังจากครอบครัวใกล้ชิด ข้าฝึกฝนอย่างหนักเพื่อที่จะเพิ่มความแข็งแกร่ง
โดยที่ไม่สนใจใครเลย ข้ากลายเป็นคนที่ใจดำ ไม่สนใจใคร จนกระทั่งข้าได้พบดาเลียเมื่อ 150 ปีก่อน เธอพาข้ากลับสู่เส้นทางที่ถูกต้อง พวกเราตกหลุมรักกันและแต่งงานกันในอีกไม่กี่ปีต่อมา และต้องขอบคุณความแข็งแกร่งของข้า ข้าได้เป็นที่ยอมรับจากครอบครัวเธอ

ดาเลียมีร่างกายที่พิเศษและเธอไม่สามารถที่จะมีลูกได้ ซึ่งครอบครัวของเธอก็ดูถูกเธอลับหลัง พวกเขาไม่กล้าทำอย่างนั้นต่อหน้าของเธอ เพราะร่างกายที่พิเศษของเธอนั้นมีประโยชน์ต่อพวกเขา และความสามารถของเธอในการเล่นแร่แปร่ธาตุนั้นก็ทำให้ใครๆ ก็มองว่าเธอนั่นสมบูรณ์แบบถ้าหากตัดปัญหาเรื่องการมีลูกไม่ได้ของเธอทิ้ง

เมื่อไม่สามารถมีลูกได้ เหล่าผู้เฒ่าก็ไม่สนใจการมีอยู่ของเธอมากขึ้นและข้าคิดว่าประมาณ 70 ปีที่แล้ว เมื่อข้ากำลังทำภารกิจจากรัฐบาล ดาเลียได้ถูกลักพาตัวไปจากตระกูลซอร์ซึ่งพวกเขาอยู่เบื้องหลังจากที่ดาเลียมีร่างกายที่พิเศษ”

เชนหยุดเล่าเรื่องครู่หนึ่ง และมองไปที่ดาเลียก่อนที่เขาจะหันไปหาเจสันและกล่าวว่า
“ข้าจะให้ดาเลียเล่าเรื่องราวเกียวกับร่างกายที่พิเศษให้ฟังทีหลัง”

“กลับไปที่เรื่องราวของข้า เมื่อข้ากลับมาจากภารกิจ และไม่พบเธอและผู้และพระสังฆราชได้บอกข้าว่าเธอนั้นสมัครใจที่จะไปกับตระกูลซอร์ แต่ฉันนั้นรู้ดีและรู้ทันทีว่าเกิดบางอย่างผิดปกติ

เมื่อมาถึงคฤหาสน์ซอร์ ฉันพบว่าดาเลียถูกบังคับให้ให้ออกแรงเพื่อที่จะดึงพลังชีวิตของเธอ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าสิ่งนี้ทำให้ข้านั้นโกรธเป็นอย่างมาก

สรุปสั้นๆ คือ ฉันได้ทำลายล้างตระกูลซอร์และพาดาเลียกลับ และพวกเราก็ถูกผู้เฒ่าโกรธและขับไล่พวกเรา ไม่นานนักข่าวนั้นก็แพร่กระจายและใครๆ ก็มองว่าเราเป็นปีศาจ และลือว่าพวกเราเป็นพันธมิตรกับเผ่าผันธุ์อัจฉริยะและมันก็แพร่กระจายออกไป

พวกเราหนีและเปลี่ยนรูปลักษณ์ในขณะที่ซ่อนตัวอยู่บนเกาะต่างๆ และเมื่อ 20 ปีที่แล้ว พวกเราตัดสินใจที่จะอยู่บนแอสทรกซ์ซึ่งเป็นที่ที่ยังไม่มีใครพบเราจนถึงตอนนี้”

เชนพูดจบและเจสันก็มองเชนอย่างสงสัยและการที่ทำลายล้างตระใหญ่เป็นสิ่งที่แน่นอนว่ามีเพียงแค่เหล่าหัวกะทิเท่านั้นทีจะทำได้ แต่มีบางอย่างทีเจสันนั้นไม่เข้า

“แล้วทำไมคุณถึงต้องการผม คุณต้องการให้ผมแข็งแกร่งกว่าคนพวกเหล่านั้น เพื่อที่จะได้ปลดปล่อยพวกคุณให้พวกคุณได้ใช้ชีวิตได้อย่างอิสระอย่างงั้นหรอ และยิ่งไปกว่านั้นของร่างกายของคุณดาเลียนั้นพิเศษอย่างไร ผมเห็นแต่แสงสีขาวที่แผ่วเบาไปเปล่งประกายออกมา มันดูบริสุทธิ์แต่ผมก็ไม่เข้าใจ”

เจสันพบว่าข้อมูลที่เชนให้มานั้นมันยังมีส่วนที่ขาดหายไป และอาจจะมีบางสิ่งที่เขาไม่ต้องการที่จะพูดและจากการมองดูสิ่งต่างที่พวกเขานั้นไม่อยากทำในตอนแรก

ถึงอย่างนั้นร่างกายที่พิเศษของดาเลียก็ทำให้เจสันอยากรู้ และด้วยดวงตามานาของเจสัน ร่างกายของดาเลียไม่ได้มีอะไรพิเศษยกเว้นแสงสีขาว คราวนี้ดาเลียเริ่มพูด ในขณะที่เธอสนใจเจสันมากขึ้นกว่าเดิม

ดวงตาของเจสันนั้นมีค่าอย่างยิ่งและมันไม่ใช่ดวงตามานาธรรมดาที่จะมองเห็นได้

“ร่างของข้ามีความพิเศษเพราะบางอย่าง ที่พวกเราเรียกกันว่าผลการชำระล้าง และข้าคิดว่าเจ้าคงรู้ว่าผู้สร้างสัตว์ร้ายคืออะไรใช่ไหน พวกเขาสามารถทำให้เกิดการวิวัฒนาการของสัตว์ร้ายได้ ตราบใดที่เส้นทางการวิวัฒนาการยังอยู่ในขอบเขตที่สามารถเป็นไปได้

บางทีเจ้าอาจจะได้เคยได้ยินทฤษฎีเกี่ยวกับการชำระล้าง ซึ่งจะช่วยเพิ่มศักยภาพของสัตว์ร้ายได้อย่างมากจากการย่อยสมบัติเวทย์มนต์ ชำระร่างกายของสัตว์ร้ายจากสิ่งสกปรก ซึ่งอันที่จริงแล้วเป็นสาเหตุที่สามารถเพิ่มศักยภาพของพวกมันได้

สมบัติระดับสูงที่สามารถชำระล้างสิ่งสกปรกจากสัตว์ร้ายระดับผู้พิทักษ์นั้นหาได้ยากมาก และร่างกายของข้าก็เรยกได้ว่าเป็นสมบัติที่ล้ำค่า”

ดาเลียลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดต่อ ว่าไม่ค่อยมีใครรู้ความลับของเธอนัก

“ถ้าข้าปลดปล่อยร่างกายที่พิเศษนี้ มันจะสามารถชำระล้างสัตว์ร้ายและเพิ่มศักยภาพได้ในระดับหนึ่ง ในการแลกเปลี่ยน ข้าจะต้องใช้ทรัพยากรจำนวนมหาศาลและมีราคาสูงกว่าสมบัติทั่วๆ ไม่อย่างนั้นข้าจะต้องใช้พลังชีวิตของตัวเอง

ด้วยพลังชีวิตของข้า ปีหนึ่งสามารถเปลี่ยนสัตว์ร้ายระดับสัตว์วิเศษให้สามารถพัฒนาไปถึงระดับผู้พิทักษ์ได้ ตระกูลซอร์ยังบังคับให้ข้านั้นชำระล้างสัตว์ร้ายระดับสัตว์วิเศษหลายตัว และหากพวกเขารู้ว่าร่างกายที่พิเศษของข้าทำงานอย่างไร ข้าคงตายไปแล้วหรืออ่อนแอมากจนขนาดไม่สามารถพูดคุยกับเจ้าได้

ข้าได้เพิ่มศักยภาพของสัตว์ร้ายระดับผู้พิทักษ์ให้กลายเป็นสัตว์ระดับลอร์ดเพียงแค่ครั้งเดียว และมันใช้ทรัพยากรมากเกินไปและสมบัติเวทย์มนต์จะมีราคาที่ตกลง

แบบนั้นฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันจะต้องเสียเวลาอีกกี่ปีเพื่อที่จะเพิ่มศักยภาพของสัตว์ร้ายให้ได้ขนาดนี้…”

ดวงตาของเจสันเบิกกว้างและตั้งคำถามกับตัวเองว่าร่างกายนั่นมีพลังอำนาจขนาดนี้เลยหรอ แต่คำพูดต่อมาของดาเลียทำให้เจสันนั้นตกใจยิ่งขึ้นกว่าเดิม

“บางทีเจ้าอาาจะไม่เชื่อข้า แต่การปลุกวิญญาณของข้านั้นแย่มากและแย่ที่สุดในครอบครัว ข้าตื่นขึ้นพร้อมกับธาตุไฟและไม้ และมีพลังวิญญาณต่ำกว่า 3 หน่วย

และในตอนนี้ก็ยังไม่พบสัตว์ร้ายที่มีธาตุไม้ ชเ่น ทรีแอนท์หรือนางไม้ และด้วยพลังวิญญาณที่ต่ำของข้า ครอบครัวของข้าได้มอบทรัพย์สมบัติเกือบทั้งหมดของพวกเขาเพื่อที่จะได้รับออริจินเฟลมระดับ B

ร่างกายที่พิเศษอาจจะเป็นเหตุผลที่ทำให้ได้รับออริจินเฟลมเพื่อที่จะเพิ่มอายุขัย ซึ่งร่างกายของข้าสามารถเผาผลาญมันได้

หลายปีผ่านไปและข้าได้แต่งงานกับเชน แต่พวกเราก็ยังไม่พบต้นไม้ที่มีความรู้สึกแม้แต่ต้นเดียวหรือสิ่งมีชีวิตที่คล้ายคลึงนี้ แต่เมื่อเชนกลับมาพร้อมสมบัติพิเศษที่น่าจะทำให้ป่านั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกจากมานา

ข้าใช้มันกับกิ่งก้านสองกิ่งแทนที่จะเป็นต้นไม้ต้นเดียวเพราะกลังวิญญาณของข้ายังน้อยมากและยิ่งไปกว่านั้นข้ายังสามารถสร้างสายใยวิญญาณได้เพียงแค่ 2 ตัวเท่านั้น

และเมื่อไม่มีความปราถนาที่จะต่อสู้ ข้าจึงได้สร้างพันธะที่เป็นไม้ 2 ตัว”

เมื่อกล่าวเธอก็เรียกนางไม้ระดับผู้พิทักษ์ 2 ตัว
“นี้คือสายใยวิญญาณทั้ง 2 ของข้า นอกจากทรัพยากรจำนวนมหาศาล ข้าจึงเพิ่มศักยภาพของพวกมันและพัฒนาพวกมันทั้งสองให้กลายเป็นนางไม้”

เจสันรู้สึกสับสนกับร่างกายที่พิเศษนี้ แต่ดูเหมือนมันก็อันตรายเช่นเดียวกัน

และเจสันไม่คิดที่จะต้องการร่างกายแบบนี้ เพราะเขาไม่คิดว่าดาเลียจะสามารถระงับร่างกายของเธอได้อย่างสมบูรณ์เพื่อป้องกันไม่ให้ใครพบโดยสัมผัสผ่านตัวเธอ

‘ก็ ไม่ใช่ว่าดวงตามานาของผมจะไม่ค่อยชัด’ เจสันครุ่นคิด และเชนก็ตัดสินใจนำการสนทนาอีกครั้ง

“พูดตามตรงนะ ข้าติดตามเจ้าตั้งแต่ที่เจ้าได้ปลุกวิญญาณแล้ว และข้าได้ตรวจสอบว่าเจ้านั้นเหมาะสมกับพวกเราหรือ
ไม่และมันก็เกินความคาดหมายของข้าและอาจจะรวมถึงดาเลียด้วย
พวกเราไม่ได้ต้องการให้เจ้าต่อสู้เพื่อพวกเราหรืออะไรแบบนั้น แต่สิ่งที่สำคัญนั่นคือสิ่งสำคัญที่มนุษย์จะได้เห็นแสงแห่งความหวัง
เจ้าอาจจะไม่ได้ตระหนักถึงความสามารถ แต่การปลุกวิญญาณของเจ้าเพียงอย่างเดียวนั้นดีพอที่จะถือว่าเจ้านั้นเป็นคนพิเศษ
ข้าไม่รู้หรอกว่าจำนวนพันธะที่เจาจะสามารถทำได้นั้นมีจำนวนเท่าไหร่ และดเหมือนว่าพลังวิญญาณของเจ้าจเพิ่มขึ้นหลายเท่าในอีกม่กี่เดือนหรือเมื่อหลายปีผ่านไป
ข้ามั่นใจในความสามารถในการต่อสู้ของเจ้าแและข้อเท็จจริงเหล่านี้ ข้าคิดว่าเจ้าสามารถช่วยให้มนุษยชาติรวมกันเป็นหนึ่งเดียวหรืออย่างน้อยก็อาจจะสร้างแนวป้องกันสำหรับคาเนียร์

เจ้าอาจจะไม่รู้ถึงความอันตรายที่เหล่ามนุษย์จะต้องเผชิญในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา แต่แม้กระทั่งก่อนที่พวกเราจะหนีจากคาเนียร์ สัตว์ร้ายก็มีจำนวนเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ บุกมาจากรอยแยกที่เกิดขึ้นในช่วงที่เผ่าพันธุ์อัจฉริยะเข้ามาในคาเนียร์

ในขณะที่ทุกคนเชื่อว่ามนุษย์นั้นรวมตัวกันเป็นหนึ่งเดียวในสหพันธ์ นั่นเป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น เจ้ารู้อยู่แล้วว่าหมนู่เกานะนั้นแบ่งออกเป็นกลุ่มใหญ่ ครอบครัว องค์กร ในคาเนียร์ประเทศส่วนใหญ่ปกครองโดยกลุ่มและแทนที่จะต่อสู้กับภัยคุกคามที่พวกเราเผชิญ พวกเขากลับแย่งชิงกันเพื่อให้ได้มาซึ่งที่ดินและทรัพยากรมากขึ้น

สิ่งนี้ทำได้โดยอุบาย เลห์กล แม้แต่การสู้แบบเปิดโล่ง และแม้ว่าประเทศจะถูกทำลายเนื่องจากการรุกรานของเผ่าพันธุ์อัจฉริยะ ข้าก็สงสัยว่ากลุ่มอื่นก็อาจจะช่วยได้

พวกเขาอาจจะรอจนกว่าทุกคนจะอ่อนแอลงก่อนที่จะเริ่มการพิชิตและทำลายล้างเผ่าพันธุ์ต่างชาติ

เมื่อพิจารณาถึงศักยภาพที่คาดไม่ถึงของการปลุกจิตวิญญาณของเจ้า เราคิดว่าด้วยการสนับสนุนของเรา เจ้าจะสามารถเปลี่ยนแปลงบางสิ่งบางอย่างได้ และตามการวิจัยของเราเกี่ยวกับตัวเจ้า เราคิดว่าเจ้าต้องการเปลี่ยนสังคมนี้ได้ และมันจะช่วยคนที่อ่อนแอกว่าได้ก็ต่อเมื่อทุกคนทำงานร่วมกัน . “

เจสันมองเชนด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน ก่อนที่เขาจะโพล่งออกมาโดยไม่รู้ตัว

“เมาหรือเปล่าเนี่ย?!”

เชนไตร่ตรองว่าจะเริ่มต้นอย่างไร แต่เขาต้องการให้มันเรียบง่ายดังนั้นเขาจึงตอบอย่างตรงไปตรงมา

“เจ้าอยากรู้ใช่ไหมว่าข้าต้องการอะไร ง่ายมากๆ ข้าต้องการเจ้า !! แต่ไม่ใช่ต้องการร่างกายหรืออะไรแบบนั้นนะ แต่มันมากกว่านั้น นั้นก็คือพรสวรรค์รวมถึงดวงตามานาของเจ้า ลักษณะพิเศษและการปลุกวิญญาณที่ไม่ได้โดดเด่นอะไร

แต่อยากที่เจ้ารู้ข้านั้นห่างไกลจากการเป็นชาวสะมาเรีย และเจ้าจะเปลี่ยนไปเมื่อเจ้ารู้ว่าโลกแห่งความจริงนั้นเป็นอย่างไร

ในตอนนี้เจ้ายังเด็กเกินไปที่จะรู้ และการพาเจ้าไปที่ฝูงกองทัพของก็อบบลินเพื่อที่เจ้าจะได้เห็นความโหดร้ายของทั้ง 2 ฝ่าย ทั้งมนุษย์และสัตว์ร้าย และข้าคิดว่านี้เป็นการประสบความสำเร็จบางส่วน เจ้าไม่คิดอย่างนั้นรึ

ข้าตั้งใจที่จะวางแผนเพื่อให้เจ้ารู้สึกติดหนี้บุญคุณข้า แต่เจ้าก็คิดออกแล้ว แต่แน่นอนว่าการที่เจ้าได้พบกับแบล็คออริจิ้นเฟลมนั้นไม่ได้ถูกวางไว้ในแผนของข้า

และสุดท้าย เจ้านั้นโชคดีมากที่ได้พบกับออริจิ้นเฟลม และข้าก็อิจฉาเจ้ามากที่เจ้าได้พบมัน และเจ้าคงรู้ว่าข้านั้นโลภ และมันก็เป็นธรรมชาติของมนุษย์ดังนั้นข้าจึงไม่มีอะไรต้องละอาย

หากไม่มีทรัพยากรมากพอเจ้าจะไม่สามารถอยู่รอดได้นานพอในอาร์กอสหรือแม้แต่ในเมืองอันตรายบางแห่ง ความอ่อนแอจะทำให้เจ้าลำบากในอนาคต “

เชนพูดจบและมองเจสัน รอคำถาม แต่ความคำตอบของเชนทำให้เจสันยิ่งมีคำถามมากขึ้น

“ทำไมคุณถึงต้องการผม พลังวิญญาณของผมนั้นอ่อนแอมาก และต้องใช้เวลาอีกหลายปีกว่าที่ผมจะสามารถทำพันธะกับสัตว์ร้ายระดับสัตว์วิเศษได้ และไม่ต้องพูดสัตว์ร้ายที่ระดับสูงกว่านั้นเลย”

เจสันกล่าวและโกหกเกี่ยวกับพลังวิญญาณ ในความจริงเจสันไม่ต้องใช้เวลานานขนาดในเพื่อที่จะให้มีพลังวิญญาณเพียงพอในการทำพันธะกับสัตว์วิเศษ เพราะพลังวิญญาณที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วของเจสัน และเขาจะใช้เวลาไม่นานนัก

นอกจากนี้ด้วยพลังวิญญาณที่มากขึ้นและการฝึกฝนแต่ละครั้งด้วยเทคนิค แฮฟเวนเฮล เจสันจะสามารถเพิ่มพลังวิญญาณของเขาได้แบบทวีคูณ

และนอกเหนือจากอัตราการเพิ่มพลังวิญญาณที่ยอดเยี่ยมแล้ว เจสันยังมั่นใจถึงความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องของอาร์เทมิส

“ผมได้สังเกตเห็นความโหดร้ายของมนุษย์แล้ว และพวกเราก็ไม่ได้ดีไปกว่าพวกสัตว์ร้าย และที่สำคัญออริจิ้นเฟลมคืออะไรกัน และเห็นได้ชัดว่าผมได้ผูกพันธะเข้ากับมันแล้ว”

เจสันตระหนักถึงความโหดร้ายของโลกใบนี้และความโลภที่ไม่มีที่สิ้นสุดของมนุษย์ที่จะแข็งแกร่งขึ้น ด้วยความคิดนี้เจสันนึกถึงออริจิ้นเฟลมที่เขาไม่รู้จัก

“ก่อนที่ข้าจะอธิบายว่าทำไมข้าถึงต้องการเจ้า มันจะดีกว่าถ้าข้าจะบอกเรื่องของออริจิ้นเฟลม แต่ก่อนหน้านั้นข้ารู้เรื่องการปลุกวิญญาณของเจ้า เจ้าไม่ต้องมาบอกข้า
พลังวิญญาณของเจ้านั้นอ่อนแอก็จริง แต่อย่างน้อยเจ้าก็มีพลังวิญญาณ 10 หน่วยและมันก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว และด้วยนกฮูกเกล็ดหิมะที่ได้กลายพันธุ์ เจ้าก็จะได้รับสัตว์ระดับสัตว์วิเศษภายใน 1 ปี
และข้ายังสามารถสอนให้เจ้าในการฝึกทักษะแอฟเว่นเฮลด้วยด้ายวิญญาณ 5 เส้น มันจะเพิ่มพลังวิญญาณให้กับเจ้าวันลถึง 1.5 % ในแต่ละวัน เพื่อที่จะเพิ่มพลังวิญญาณให้แก่เจ้า”

เชนกล่าวอย่างภูมิใจ เป็นเรื่องยากสำหรับเด็กที่จะสามารถบรรลุการพันเกลียว5เกลียวด้วยด้ายวิญญาณหลังจากที่ได้ปลุกวิญญาณมาเพียงไม่กี่เดือน

“ขอบคุณที่เป็นห่วงเรื่องพลังวิญญาณของผม แต่ผมสามารถฝึกเกลียวพลังวิญญาณ 5 เส้น ได้ด้วยตัวของผมเองแล้ว โดยที่ไม่ต้องได้รับความช่วยเหลือจากคุณ และตอนนี้พลังวิญญาณผมก็เพิ่มขึ้นวันละ 2.5% ด้วยความสามารถของผมเอง”

เจสันไม่มีอะไรต้องโกหก เพราะยังไงเชนก็จะได้รู้เรื่องนี้ไม่ช้าก้เร็ว จึงไม่มีอะไรต้องปิดบัง

“ฮ่าๆ เห็นไหมตอนนี้เจ้าเพิ่มได้แค่ 2.5 % ต่อวัน ….. ห๊ะอะไรนะ”
เชนคิดว่าเขานั้นได้ยินผิดเพราะก่อนหน้านี้เขาคิดว่าเจสันนั้นเพิ่มพลังวิญญาณได้เพียงวันบะ 0.5% ซึ่งถือเป็นเรื่องปกติของการฝึกเทคนิคแฮฟเว่นเฮลขั้นสอง

ดวงตาของดาเลียเป็นประกายและสามารถมองเห็นความสุขในดวงตาของเธอ นั่นเป็นเพราะเหตุผล 2 ประการ ซึ่งมันเป็นเวลานานมากแล้วที่เธอไม่ได้เห็นเชนร้องเสียงหลงแบบนี้และท่าทีที่สับสนของเขา และความสำเร็จของเจสันที่ทำได้โดยไม่ได้รับความช่วยจากใครซึ่งมันเป็นสิ่งที่น่าภูมิใจ

‘บางทีเขาอาจจะเป็นสมบัติที่เราตามหาจริงๆ’ เธอคิดแล้วยิ้มในใจ

เจสันสัมผัสถึงร้อยยิ้มที่ผุดขึ้นมาในใจเขา และเขาไม่สามารถที่จะหันไปมองทางขวาได้ เพราะเขาจะรู้สึกอึดอัดใจเมื่อได้เห็นดาเลียยิ้มให้

เชนใช้เวลาสักครูในการรวบรวมความคิดก่อนที่จะพูดด้วยน้ำเสียงที่เข้มขรึมเล็กน้อย

“งั้นลืมสิ่งที่ข้าพูดเกี่ยวกับพลังวิญญาณของเจ้าไป โอเคข้าจะบอกต่อ เกี่ยวกับออริจิ้นเฟลม เพราะอะไรมันถึงพิเศษ อย่างที่เจ้าอาจจะสังเกตเห็น ออริจินเฟลม เชื่อต่มกับจิตวิญญาณของเจ้าเหมือนกับสัตว์พันธะตัวอื่นๆ ที่เจ้าได้สร้างสายใยวิญญาณ แต่พวกสัมพันธ์นั้นจะแตกต่างกันเล็กน้อย

สัตว์ร้ายนั้นให้มอบความแข็งแกร่งทางกายภาพ และความสัมพันธ์ระหว่างสัตว์ร้ายและผู้ผูกพันธะ แถมยังสามารถเรียกออกมาเพื่อช่วยในการต่อสู้ได้อีกด้วย

ซึ่งออริจินนั้นแตกต่างอย่างสิ้นเชิง เพราะเมื่อพวกมันถูกปลุก มันจะทำการชำระล้างผู้ผูกพันธะซึ่งจะชำระเอาสิ่งสกปรกจำนวนมากออกไปซึ่งผู้ผูกพันธะจะได้รับความสามารถในการรวบรวมมานา การกลั่น และดูดซับ เนื่องจากสิ่งสกปรกได้ออกไปแล้ว จึงไม่มีอุปสรรคใดที่มากั้นในการดูดซับมานา และเจ้าจะเพิ่มระดับแกนมานาได้อยากรวดเร็วมากๆ

นอกจากนี้ หลังจากการชำระล้างเสร็จในตอนแรกมันจะช่วยเพิ่มขนาดของแกนมานาและเสริมความแข็งแกร่งให้กับร่างกายของเจ้า

นอกเหนือจากนั้น เจ้าจะดูดีขึ้นมากและการบวนการการชราภาพของเจ้าก็จะลดต่ำลงอย่างมากเนื่องจากสิ่งสกปรกภายในตัวถูกกำจัดออก ทำให้โอกาสที่จะใช้มานาในการฟื้นฟูเซลล์นั้นง่ายขึ้นอยากมาก

และเจ้าจะได้รับความพลังจากออริจินเฟลม ซึ่งมันจะมีประสิทธิภาพมากกว่าความสามารถจากเปลวไฟส่วนใหญ่จากสัตว์ร้าย

ข้อเสียของออริจินเฟลมนั้นมีอยู่ 2 อย่าง อย่างแรกคือ ออริจินเฟลมนั้นใช้จุดสำหรับสัตว์วิญญาณ ซึ่งมีมนุษย์น้อยคนนักที่จะได้พบ และพวกเขานั้นสามารถที่จะขายออริจินเฟลมที่ยังไมไ่ด้ถูกปลุกด้วยราคาที่คิดไม่ถึง เพราะคุรสมบัติแห่งการชำระล้างนั้นมีค่ามากเกินกว่าจะตีราคาได้

อย่างที่สอง มันเป็นทั้งข้อเสียและข้อดีรวมกัน เพราะเจ้าจะต้องหล่อเลี้ยงออริเจนเฟลมด้วยพลังวิญญาณโดยเจ้าจะต้องหลอมรวมเข้ากับมันมากขึ้น ตอนนี้ออริจินเฟลมของเจ้าไม่ควรใหญ่ขนาดนั้น ในขณะที่พลังวิญญาณที่มันต้องาการนั้นน้อยกว่า 1 หน่วย มันจะเพิ่มขนาดและแข็งแกร่งขึ้นตามพลังวิญญาณที่มันได้หลอมรวมเข้า

เมื่อออริจินเฟลมถึงขีดจำกัด มันจะพัฒนาขึ้นไปในระดับที่สูงขึ้น และเจ้าจะได้รับการชำระล้างอีกครั้ง มันจะช่วยชำระล้างสิ่งสกปรกที่หลงเหลือและเสริมความแข็งแกร่งให้กับร่างกายของเจ้าอีกครั้ง

ออริจินเฟลมนั้นมีระดับต่างๆ ตั้งแต่ระดับ E ถึงระดับ S

ตอนนี้เปลวไฟของเจ้ายังไม่มีระดับและหลังจากที่มันพัฒนาในครั้งแรกจะเรียกว่าระดับ 1 มีออริจินเฟลมหลายสิบชนิด ซึ่งที่พบบ่อยที่สุดก็จะเป็นสีแดงทั่วไป ซึ่งจะบ่งบอกว่าอยู่ในระดับ E การชำระล้าง และเสริมความแข็งแกร่งนั้นไม่ได้ยอดเยี่ยมแต่มันก็หาได้ยากและมีค่ามาก
ออริจินเฟลมที่มีระดับจะให้การชำระล้างมากกว่าและมีคุณภาพที่สูงขึ้นมากในทุกด้าน ”

เชนพูดจบและให้โอกาสดาเลียได้พูดอะไรบางอย่าง และพยายามที่จะปลอมเพราะคิดว่าเจสันนั้นถูกเผาทั้งเป็นในตอนที่ถูกชำระ

“เจสัน เจ้าไม่ต้องกลัวเรื่องการถูกชำระ เพราะมันจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อเจ้าต้องการให้เปลวไฟนั้นวิวัฒนาการขึ้นเท่านั้น

หากการชำระล้างครั้งแรกนั้นน่ากลัวเกิดไปสำหรับเจ้า เจ้าสามารถที่จะทิ้งออริจินเฟลมได้ แต่จำควรจำไว้ว่าการที่ได้รับมันมานั้นเป็นเรื่องที่ยากมาก เนื่องจากออริจินเฟลมจะพบได้เฉพาะในภูเขาไฟที่มีความเข้มข้นสูงมากที่สุดเท่านั้นและที่นี่นต้องีจำนวนมานาที่หนาแน่นอยากมาก ซึ่งจะพบได้ในรอยแยกพิเศษและในทวีปหลัก

เป็นเรื่องยากมากที่เปลวเพลงจะสร้างความรู้สึกนึกคิดและสร้างคริสตัลรอบๆด้วยเพื่อทำให้ตัวมันมีสติและความคิดได้

หากปราศจากคริสตัลพวกมันจะถูกมานาและลาวาปกคลุม ซึ่งจะใช้เวลาอีกหลายปีนับไม่ถ้วนที่จะสร้างตัวตนขึ้นมาใหม่”

เมื่อพูดจบก็มีเปลวไฟสีเงินปรากฏขึ้นบนมือของเธอ และลอยไปรอบๆ ราวกับว่ามันกำลังเล่นกับเธอและเจสันก็เปิดดวงตามานามองด้วยความอยากรู้อยากเห็น

`สีเทาอ่อน?`

เจสันเห็นแสงที่เปล่งออกมาและสงสัยในความหมายว่ามันคืออะไร จิตใจของเขาสั่นสะท้านอย่างรุนแรง

“เลดี้เบลล์…” เขาสัมผัสถึงแสงจ้าจากดาเลีย

“ดาเลีย เปลวไฟสีเงินนี้เป็นออริจินเฟลมใช่ไหมครับ ถ้าอย่างนั้นนั้นเป็นออริจินระดับ 2 ใช่ไหมครับ !”

เจสันถามหลังจากที่เห็น ทำให้ดาเลียประหลาดใจ

‘เขารู้ได้ยังไง’

ก่อนที่เธอจะพูดอะไร เจสันก็พูดต่อ

“สายตาของผมสุดยอดมาก ผมแค่เดาหน่ะ อย่าถือสากับความหยาบคายของผมเลยนะครับ ผมขอโทษ”

เจสันหันไปหาเชนและคงถามคำถามต่อ

“ถ้าผมปล่อยให้ออริจินเฟลมนั้นดูดซับพลังวิญญาณมากขึ้น มันจะเพิ่มพลังวิญญาณที่ใช้ร่วมกันในโลกวิญญาณของผมหรือเปล่า หรือพลังวิญญาณที่ถูกดูดซับไปมันจะหายไป นอกจากนี้ ออริจินเฟลมของผมอยู่ในระดับไหน มันเพิ่งถูกปลุก ? แต่ความแข็งแกร่งของแกนมานาของผมเพิ่มขึ้นตลอดในระหว่างการชำระ ผมรู้สึกเหมือนพลังของความสัมพันธ์กับเปลวไฟสีดำนั้นเมื่อเทียบกับสัตว์ร้ายธาตุไฟ มันก็อาจจะเทียบกับสัตว์ร้ายที่มีระดับสูงสุดที่มีธาตไฟ”

ก่อนหน้านี้ ทั้งเชนและดาเลียคิดว่าพวกเขาจะทำให้เจสันนั้นมึนงงกับข้อมูลต่างๆ แต่ดูเหมือนเจสันจะสามารถเข้าใจและปรับตัวได้อย่างรวดเร็ว ข้อมูลที่เจสันให้มานั้นมันน่าตกใจมากกว่าข้อมูลของพวกเขา

ตาของเจสันสามารถตรวจพบเปลวไฟของดาเลียได้ และการชำระก็เพิ่มระดับแกนมานาของเจสันมากกว่าปกติ และยังเทียบได้กับสัตว์ธาตุไฟที่แข็งแกร่งที่หลังจากที่มันตื่นขึ้น …

นี้คงเป็นเป็นเราตลกที่ไม่ค่อยดี และเจสันมองเชนและดาเลียอย่างมีความหวัง ในขณะที่พวกเขานั้นไม่รู้จะคิดอย่างไรกับเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา

เห็นได้ชัดว่าเปลวเพลิงสีดำนั้นไม่เป็นอันตรายต่อโลกวิญญาณของเจสัน แต่ดูเหมือนว่าโลกวิญญาณนั้นกำลังทำให้ชำระล้างพลังวิญญาณของเจสันให้บริสุทธิ์ยิ่งขึ้น ในขณะที่พลังวิญญาณที่อยู่ใกล้กับเปลวเพลิงสีดำกำลังดูสดใสและเปล่งประกายเจิดจ้ามากขึ้นเทียบเทียบกับส่วนต่างๆ

ดังนั้นเจสันจึงพยายามใช้การเชื่อมต่อของเขากับเปลวเพลิงสีดำเพื่อใส่ให้มันอยู่ใต้แกนโลกวิญญาณ และหลังจากที่เจสันกล่าวกับมันอย่างสุภาพ มันก็ค่อยๆ ลอยไปอยู่ใต้แกนโลกวิญญาณและมันชำระล้างทุกสิ่งที่อยู่ใกล้

เจสันพยักหน้าอย่างพึงพอใจและตัดสินใจที่จะออกจากโลกวิญญาณหลังจากตรวจสอบพลังวิญญาณที่เขาสะสมและการวิวัฒนาการของอาร์เทมิสว่าไปถึงระดับไหนแล้ว

ดูเหมือนว่าการวิวัฒนาการของอาร์เทมิสใกล้ที่จะเสร็จสมบูรณ์แล้ว ซึ่งก็ดีเพราะพลังวิญญาณของเจสันในตอนนี้มีถึง 15 หน่วย

และเจสันสังเกตเห็นว่าเปลวเพลิงสีดำนั้นใช้พลังวิญญาณของเขาไป 0.01 หน่วย ซึ่งมันก็น่าสงสัยมากสำหรับเจสัน

‘มันเป็นพันธะวิญญาณหรือเปล่านะ เปลวไฟสีดำนี้คืออะไรกัน’

เมื่ออกจากโลกวิญญาณ เจสันตัดสินใจที่จะทดสอบบางสิ่ง หลังจากที่สังเกตเห็นบางสิ่งที่พิเศษภายในโลกวิญญาณ เขาหมุนเวียนมานาในขณะที่มองด้วยดวงตามานา และสิ่งที่เขาสงสัยนั้นก็เป็นสิ่งที่ถูกตรง

‘มานาของฉันมันแปรเปลี่ยนและสัมผัสได้ถึงสายสัมพันธ์กับเปลวไฟสีดำ’

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เจสันก็รู็สึกตื่นเต้นมากขึ้น

‘ฉันเองก็ได้รับพลังจากดวงไฟสีดำนั้นด้วยหรือเปล่านะ’

เจสันสงสัยและรู้สึกถึงความเชื่อมโยงระหว่างเขาและเปลวเพลิงสีดำ เจสันปล่อยมานาบางส่วนไปยังมือ และเปิดใช้งานการเชื่อมต่อระหว่างเปลวเพลิงสีดำกับเขา

เปลวเพลิงสีดำขนาดเล็กปรากฏขึ้นบนมือของเจสัน และเขาก็กระโดดไปมาด้วยความตื่นเต้นและดีใจ แต่หลังจากที่เสียสมาธิไปกับความดีใจ เปลวไฟสีดำก็จางหายไป แต่มันก็ไม่สำคัญในตอนนี้

เขาได้รับพันธะวิญญาณดวงใหม่และมันคือเปลวเพลิงสีดำ ที่จะทำให้เจสันนั้นแข็งแกร่งขึ้น

‘ฮ่าๆ ๆๆๆ ไม่เพียงแต่ฉันที่มีโชคที่สามารถเก็บสมนุไพรหายากเหล่านั้น แต่ยังได้สายใยวิญญาณอันน่าทึ่งเพิ่มมาอกี 1 ดวง ‘

เจสันคิดอย่างภาคภูมิใจและตอนนี้เขาก็มีสายใยวิญญาณถึง 3 ดวง แต่พวกมันก็ใช้พลังวิญญาณของเจสัน ทำให้เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย

‘ฉันยังไม่สามารถให้พลังวิญญาณแก่สายใยวิญญาณทั้ง 2 อย่างเพียงพอได้ แล้วพลังวิญญาณที่ฉันมีจะเพียงพอแก่ดวงไฟสีดำนั้นได้อย่างไร มันจะทำลายฉันไหมถ้าฉันให้พลังไม่เพียง’

เจสันคิดและทำหน้าบึ้ง

ดาเลียและเชนนั่งอยู่ด้านนอกห้อง ที่โซฟาและเมื่อพวกเขาได้ยินเสีงเจสันที่ตื่นแล้ว ดาเลียจึงรีบลุกไปหาเจสัน แต่ก่อนที่เธอจะลุกไป เชนก็ได้รั้งเธอไว้ และพูดอย่างใจเย็น

“ให้เวลาเขาได้ปรับตัวกับทุกสิ่ง”

“เอ่อ..ค่ะ..”

ดาเลียตอบอย่างผิดหวังเล็กน้อย เธอต้องการดูว่าเจสันเป็นอย่างไร แต่คำพูดของ เชนก็เป็นสิ่งที่ควรทำ

หลังจากรับการชำระมาและสามารถเอาชนะความเจ็บปวดจากการถูกชำระมาได้เขาต้องปรับร่างกายให้เขากับพละกำลังที่เพิ่มขึ้นและร่างกายที่บริสุทธิ์ขึ้น

ทั้งสองคนไม่คิดว่าเจสันจะไม่ได้สนใจต่อบาดแผลที่ถูกไฟไหม้จากข้างในสู่ภายในนอกเลยแม้แต่น้อย ในขณะเดียวกัน เจสันก็คาดหวังว่าร่างกายของเขานั้จะปรับตัวได้ต่อการเปลี่ยนแปลง และตอนนี้เจสันก็เริ่มได้กลิ่นที่น่ารังเกียจที่มันฟุ้งกระจายไปทั่วห้อง

เสื้อผ้าของเขาเน่าเหม็นอย่างน่าขยะแขยงและห้องที่เขาอยู่ก็มีกลิ่นเหมือนถุงขยะที่ค้างมาหลายปี การเปลี่ยนเสื้อผ้านั้นไม่เพียงพอต่อการชำระล้างกลิ่นเหม็นนี้ และตอนนี้เจสันต้องการที่จะอาบน้ำ ซึ่งเขาก็หาห้องน้ำเจอหลังเปิดประตูที่อยู่ภายในห้อง 2-3 ประตู

ดวงตาของเจสันเบิกกว้างเมื่อเขาถอดเสื้อผ้าออก

`โว้ว!`

เขาคิดพลางมองดูกล้ามท้องของเขาด้วยความชื่นชม

เขาไม่เคยเห็นหน้าท้องแบบนี้มาก่อน และเจสันตัดสินใจส่องกระจกเป็นครั้งแรกในช่วงสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมา

ในกระจกจะสามารถมองเห็นหนุ่มผมค่อนข้างยาวสีดำที่มีดวงตาสีทอง แต่ผมด้านข้างยังคงสั้น ชายหนุ่มที่มีใบหน้าคงได้รูปและมีสัดส่วนที่สมบูรณ์แบบที่สามารถเห็นได้ในกระจก ทำให้เจสันตั้งคำถามกับตัวเอง

‘ใช่ฉันจริงๆ เหรอ’

นอกจากนี้ เจสันสังเกตว่าเขาสูงขึ้นไม่กี่เซนติเมตร

ตอนนี้เจสันสูงกว่า 1.7 เมตร และมีกล้ามเนื้อ และเขาก็ไม่เห็นไขมันบนใบหน้า หน้าเขาตอบและกระชับเห็นโครงกล้ามได้ชัด

ถ้าบอกว่าเขาอายุ 14 คงไม่มีใครเชื่อเพราะตอนนี้เขาดูเป็นเด็กอายุ 16 ปี ผิวสีขาวซีดนั้งบ่งบอกถึงความอ่อนแอและใบหน้าที่หล่อเหลา ในขณะที่มีกล้ามเนื้อที่บ่งบอกถึงความแข็งแกร่งที่ขัดแย้งกับสีผิว

เมื่อเข้าห้องน้ำและอาบน้ำเป็นเวลา 30 นาที และกลิ่นเหม็นสกปรกของเจสันก็ค่อยๆ ถูกชะล้างออกจากร่างกาย ดาเลียและเชนที่อยู่นอกห้องเมื่อได้ยินเสียงเปิดน้ำพวกเขาก็ต่างสับสนว่าเกิดอะไรขึ้น

‘เขาเพิ่งตื่นขึ้นเมื่อ 20 นาทีที่แล้วไม่ใช่หรอ’ พวกเขาต่างคิดอย่างสบัสนและดาเลียตกใจเพราะว่าเมื่อครั้งที่เธอได้รับบาดแผลจากการที่สร้างสายใยกับออริจิ้นเฟลมมันได้สร้างบาดแผลที่เจ็บปวดให้กับเธอ

เธอใช้เวลากว่า 2-3 กว่าจะเอาชนะความกลัวหลังจากที่ถูกเผาทั้งเป็นด้วยออริจิ้นเฟลม แต่เจสันกลับอาบน้ำราวกับว่าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นหลังจากที่ตื่นนอน

เมื่อเจสันอาบน้ำเสร็จ เขาก็เปลี่ยนชุดใหม่และออกจากห้องที่ยังมีกลิ่นเหม็นและเข้าไปในห้องนั่งเล่นเล็กๆ ที่มีเฟอร์นิเจอร์เก่าและดูลึกลับ

เมื่อออกมาเจนสันเห็นเชนและผู้หญิงที่ยื่นข้าง เชน และเขาก็สงสัยว่าเธออาจจะเป็นภรรยาของเชนและพวกเขาก็ทักทายอย่างสุภาพ

“สบายดีไหม เจสัน”

เชนถามและมองเจสันอย่างสงสัย เขารู้ว่าเจสันนั้นเคยกินผลปีศาจวัลคีรีลชิลด์ แต่เขาก็ประหลาดใจที่เจสันนั้นยังดูปกติมาก เมื่อเขาเพิ่งได้รับความเจ็บปวดที่ใกล้เคียงกับการกินผลปีศาจ

“ครับ ขอบคุณที่เป็นห่วง เชน “

“เชน ?” ดาเลียหันไปมองชายชราด้วยสายตาที่เป็นประกายและรอยยิ้มเล็กๆ

เชนหลีกเลี่ยงสายตาของภรรยาเขาก่อนที่เขาจะพูดอะไร ดาเลียก็ได้แนะนำตัว

“สวัสดีจ้ะ เจสัน ฉันชื่อ ดาเลีย แบลร์ และเชนเป็นสามีของฉัน เรียกฉันแค่ดาเลียก็ได้”

สิ่งที่เจสันคิดนั้นถูกต้องและเขาก็ได้ยิ้มอย่างสุภาพและแนะนำตัว

“สวัสดีดาเลีย ผมชื่อเจสัน สเตลล่า ยินดีที่ได้รู้จักครับ”

“อ่ะ อ่า ไม่ต้องสุภาพแบนั้นก็ได้ เชนชอบเจ้า แค่ทำตัวสบายๆ ก็พอแล้ว” ดาเลียกล่าวและพยายามพูดจาไม่สุภาพจนเกินไป

เธอไม่ชอบการพูดจาสุภาพเนื่องจากมันทำให้เธอนึกถึงลำดับชั้นทางสังคมของเหล่ามนุษย์

แต่เจสันค่อนข้างประหลาดใจ ‘เชนชอบฉันงั้นหรอ ?’

“สิ่งที่ภรรยาของฉันพูดเป็นเรื่องจริง ตัวเจ้ามีหลายสิ่งหลายอย่างที่ฉันชอบ และตอนนี้ก็ดึกแล้ว และเจ้าก็ไม่ได้อยู่บ้านของตระกูลเฟลอร์ ฉันหวังว่าเจ้าจะมีเวลาคุยกับเราบ้าง แต่พวกเฟลอร์ก็เป็นห่วงเจ้ามาก แต่ฉันได้โทรหาเจ้าหนูทิลล์แล้วบอกว่าเจ้ามีเรื่องสำคัญต้องเข้าร่วม และตอนนี้ทุกอย่างน่าจะเรียบร้อยแล้ว
เจ้าอาจจะสงสัยเกี่ยวกับเปลวไฟสีดำที่เจ้าได้สรางสายใยวิญญาณและสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วง 30 ชั่วโมงที่ผ่านมา นอกจากนั้นฉันอยากจะคุยกับเจ้าเกี่ยวกับเรื่องสำคัญ แต่ก่อนที่เราจะคุยกัน ฉันจะให้เจ้าถามคำถามในสิ่งที่เจ้าอยากรู้ และฉันจะตอบให้อย่างละเอียด”
เชนพูดขณะที่ยิ้มอย่างอ่อนโยน และเจสันสงสัยว่า คนคนหนึ่งจะมีบุคลิคหลากหลายได้อย่างไร เชนนั้นค่อนข้างโหลดร้ายและไม่ใส่ใจผู้อื่น ในขณะที่เขาสายตาที่เขามองภรรยาของเขานั้นเต็มไปด้วยความรักและเชนก้ยังใจดีและเมตตาเขา ซึ่งมันก็น่าแปลก

นอกจากนี้เชนก็ยังดูโลภ ซึ่งอาจจะมากแต่มันก็ไม่แปลก เจสันมีคำถามมากมายในหัว และเขาก็ไม่รู้ว่าจะถามอะไร ดังนั้นเขาจึงทำตามความรู้สึกนึกคิดและเริ่มถามด้วยคำถามของเขา

“มีอะไรอีกมากที่ผมอยากรู้และก็เรื่องราวของคุณ แต่ตอนนี้ผมอยากรู้ว่าคุณต้องการอะไรจากผม และคุณจะทำตัวเป็นคุณปู่แสนดีไปถึงเมื่อไหร่ และทำไมถึงไปที่เขตรักษาพันธุ์ และทำไมถึงพาผมไปดูกองทัพของพวกก็อบบลิน และการที่ให้ผลประโยชน์อย่างลับๆ ด้วยการพาผมไปที่อาณาจักรใต้ดินของพวกก็อบบลินนั้นก็เป็นแผนของคุณใช่ไหม ไม่อยากนั้นคุณคงเอาของพวกนี้ไปก่อนที่ผมจะได้เอามาใช่ไหมละ”

เมื่อเจสันพูดจบ ดาเลียได้มองเจสันด้วยร้อยยิ้มแต่ทำหน้าเมินเฉยต่อเชน เมื่อเหันดังนั้น เชนจึงหัวเราะเบาๆ ซึ่งทำให้สถานการณ์ที่น่าอึดอัดคลี่คลายลงเล็กน้อย

เชนไม่คิดว่าเจสันจะพบอะไรมากมาย
“เข้าใจแล้วเจ้าหนู ฉันจะอธิบายทุกอย่าง แต่จะเริ่มจากตรงไหนดีละ “

เจสันรู้เพียงว่าร่างกายของเขากำลังลุกไหม้ ในขระที่ไม่มีหนทางให้เขาหนีจากไฟนรกนี้ มันไหลผผ่านช่องมานาและเส้นเลือด และกระจายไปทั่วร่างกาย

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน แต่มันมีแต่ความเจ็บปวดที่เจสันได้รับรู้แต่ก็ไม่สามารถขยับตัวได้แม้แต่นิดเดียวเมื่อการเชื่อมต่อของเขากับเปลวเพลิงสีดำได้เกิดขึ้น

เปลวเพลิงนี้มันไม่ได้แค่เชื่อมกับจิตวิญญาณของเจสันเท่านั้น แต่มันยังแผดเผาไปทั่วร่างกายซึ่งมันให้เกิดการเปลี่ยนแปลงจากภายในและภายนอก

ตอนนี้เจสันกำลองนอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ และมีหญิงชรายืนอยู่ข้างๆ เชน ในขณะที่หญิงชรากำลังกังวลใจ เมื่อเห็นชายผมดำกำลังหอบอย่างทุกข์ทรมาณ เจนเองก็มองไปเจสัน แต่เขากลับรู้สึกอิจฉาเจสัน

“เขาหาออริจิ้นเฟลมเจอได้อย่างไรกัน ทำไมมันถึงมาอยู่ในอาณาจัรของก็อบบลิน” เชนบ่น

“ไม่สามารถทำอะไรได้แล้วแหละ ฮ่าๆ ” เธอหัวเราะเบาๆ

เชนถอนหายใจเพราะรู้ว่ามันเป็นความจริง

“อ๊ากก ถ้าฉันยังเหลือที่ว่างในโลกวิญญาณนะ “

ทันใดนั้นเจสันก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและห้องก้เริ่มร้อนขึ้นเล็กน้อย เปลวเพลิงสีดำได้พุ่งกระจายออกมาจากร่างกายของเจสันพร้อมกับสิ่งสกปรกที่มีกลิ่นเหม็น ซึ่งทำให้เชนและหญิงชราเบิกตากว้าง

“ดาเลีย เจ้าเคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับออริจิ้นเฟลมมาก่อนหรือเปล่า”เชนถาม

ในขณะที่หญิงชราได้ส่ายหัว

เมื่อเธอไปสัมผัสกับเปลวเพลิง เธอก็ได้สัมผัสถึงความร้อนอันน่าสะพรึงกลัวที่ต้องการจะกลืนกินเธอ เธอรีบชักแขนออก

“นี่ไม่ใช่ออริจิ้นเฟลมธรรม ออริจิ้นเฟลมปกติจะมีระดับต่ำกว่า B แต่นี้มันอาจจะเป็นระดับ A-S แต่ฉันก็ไม่แน่ใจ อาจจะเป็นเพราะมันเพิ่งถูกปลุกขึ้นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน แต่ถ้าเวลาผ่านไปสักพักมันอาจะอยู่ในระดับ D “

เชนเริ่มสับสนและครุ่นคิด

“ราชาก็อบบลินอาจจะได้รับการสนับสนุนจากใครบางคนที่เป็นเผ่ามนุษย์หรือเผ่าพันธุ์อัจฉริยะเผ่าอื่น การที่จะมอบออริติ้นเฟลมระดับ A นั้นไม่ใช่เรื่องทื่จะให้กันได้ง่ายๆ หากไม่มีสิ่งแลกเปลี่ยนที่มากพอ “

เชนกล่าวอย่างไม่มั่นใจ เมื่อดาเลลียได้ยินดังนั้นเธอก้สับสนพอๆ กับเชน

เนื่องจากพวกเขาทั่งคู่ต้องหนีจากคาเนียร์และซ่อนตัว เนื่องจากร่างกายที่พิเศษของดาเลีย และมีหลายสิ่งหลายอย่างที่เปลี่ยนไป

สิ่งนี้ทำให้เธอหดหู่ใจกับความรู้สึกผิดที่สะสมมา

เห็นได้ชัดว่าเจสันนั้นได้รับการชำระจากการที่ผูกพันธกับเปลวเพลิงสีดำ เจสันนั้นจะต้องเอาตัวรอดจากการชำระในครั้งนี้

ถึงจะเป็นเปลวเพลิงในระดับ D แต่มันก็เทียบได้กับระดับผู้เชี่ยวชาญของเหล่ามนุษย์ และพวกเขาก็ไม่รู้ว่าเจสันนั้นจะสามารถเอาชีวิตรอดจากมันได้หรือไม่ เพราะเจสันอยู่ในขั้นผู้ชำนาญระดับ 1 เท่านั้น ในขณะที่เขาได้รับการชำระจากออริจิ้นเฟลมที่ไม่มีใครรู้ว่ามันอยู่ในระดับไหน

เจสันอยู่ภายใต้ความเจ็บปวดอย่างต่อเนื่องและเลือดสีก็ค่อยๆ ซึมออกมาจากรูขุมขน และก็ไหลออกมาจากทวารทั้ง 7 ในขณะที่ดาเลียไม่สามารถทนดูได้อีกต่อไป และก็มีวงเวทย์สีเขียวปรากฏขึ้น 2 วง

ต้นไม้สองต้นปรากฏขึ้น ในขณะที่ต้นหนึ่งมีเถาวัลย์สีเขียวที่เปรียบเสมือนผมและอีกต้นมีเถาวัลย์สีออกฟ้า และมีอัญมณีสีเขียวที่ดูราวกับดวงตา

ลำต้นดูคล้ายผู้หญิงที่งดงาม สัตว์ร้ายสองตัวนี้ คือนางไม้ พวกมันเป็นสัตว์ที่หาได้ยากมากและกำลังสูญพันธุ์ การที่ได้เห็นนางไม้ถึงสองตัวถือว่าเป็นอะไรที่หาดุได้ยากมากๆ

ในขณะที่เจสันยังคงถูกชำระล้าง และเนื่องจากออริจิ้นเฟลมนั้นมีไว้สำหรับเหล่าผู้วิเศษขั้นสูงที่จะช่วยขจัดสิ่งสกปรกที่หลงเหลืออยู่ในร่างกาย แต่เนื่องจากเจสันอยู่ในระดับผู้ชำนาญ 1 เท่านั้น ทำให้เขาต้องถูกชำระอย่างยาวนานเนื่องจากสิ่งสกปรกที่มีอยู่มาก

ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาไม่รู้ว่าออริจิ้นเฟลมนั้นอยู่ในระดับไหน พวกเขาทำได้แค่ประเมินระดับการชำระอย่างคร่าวๆ สถานการณ์ทั้งหมดนี้สามารถสังเกตได้เป็นเวลาหลายชั่วโมง และเจสันก็เต็มไปด้วยสิ่งสกปรกจำนวนมาก

ทั้งสองคนทำได้แต่ค่อยกำจัดของสิ่งสกปรกที่ถูกขับออกมาเหล่านี้ออกไป ในขณะที่นางไม้ทั้งสองค่อยใช้เวทย์ในการฟื้นฟูเพิ่มพลังและมานาให้กับเจสัน และยังใช้เวทย์ที่ช่วยฟื้นฟูจิตใจ

ไม่นานนักเจสันก็หยุดครวญครางในขณะที่เลือดไหลน้อยลง ชายหนุ่มทั้งอ่อนล้าและไร้เรี่ยวแรง เจสันรู้สึกชาไปหมดและหลายชั่วโมงผ่านไปเจสันยังหมดสติอยู่ ในขณะที่ความรู้สึกเย็นยะเยือกเท่านั้นที่ทำให้เขารู้สึกมีชีวิตชีวา และในที่สุดเจสันก็ลืมตาตื่นขึ้นหลังจากที่เวลาผ่านไปนานมาก

เจสันไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน เขาจำได้แค่ว่าเปลวเพลิงสีดำได้เข้าไปในโลกวิญญาณของเขาและมันก็เกิดความโกลาหลขึ้น

เจสันพยายามขยับร่างกาย และรู้สึกราวกับว่าเขานั้นเต็มไปด้วยพลัง เจสันจึงลึกขึ้นนั่งและมองไปรอบๆ อย่างสงสัย ห้องของเขาว่างเปล่า ไม่มีเฟอร์นิเจอร์
พยายามขยับร่างกาย เจสันรู้สึกราวกับว่าเขาเต็มไปด้วยพลังอย่างเต็มที่

ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจนั่งตัวตรงก่อนจะมองไปรอบๆ อย่างสงสัย

ห้องที่เขานอนว่างเปล่า ไม่มีเฟอร์นิเจอร์มากนัก ยกเว้นเตียงขนาดคิงไซส์ ในขณะที่ผนังดูเหมือนทำจากไม้คุณภาพสูงเพราะดูปราณีตสุดๆ

เจสันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนตั้งแต่เขาสร้างสัมพันธ์กับเปลวไฟสีดำประหลาด

เมื่อมองดูวันที่ เจสันเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

‘มันวันจันทร์แล้วเหรอ!’ เวลาผ่านไปกว่า 30 ชั่วโมง และเจสันไม่แน่ใจว่าครอบครัวเฟลอร์จะว่าอย่างไรเกี่ยวกับการที่เขาหายไปอีกครั้ง

‘บางทีพวกเขาอาจไม่สนใจ?’ เจสันคิดและพยายามสร้างความมั่นใจเพราะเขาไม่ใช่ลูกหรือญาติของพวกเขา

เจสันยืนขึ้นและพยายามที่จะประคองตัวเองให้มั่นคง เจสันรู้สึกว่าตัวเขานั้นเหมือนได้เกิดใหม่ ผิวของเจสันนั้นดูกระจ่างใสขึ้นอย่างมาก และกล้ามเนื้อก็กระชับมากกว่าเดิม ในขณะที่เซลล์ทุกเซลล์ในร่างกายดูเหมือนจะเต็มไปด้วยพลัง

เขาชกหมัดออกไปและมันรุนแรงจนกระทั่งสร้างแรงอัดลมออกไปได้ ทำให้เจสันประหลาดใจ เมื่อสัมผัสร่างกายของตัวเอง เจสันตรวจพบความแตกต่างมากมายที่เกิดขึ้น

แต่ที่สำคัญ เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าร่างกายของเขานั้นจะสะอาดและปลอดโปร่งมาก เพราะสิ่งเจอปนที่อยู่ในร่างกายส่วนใหญ่ได้ถูกขับออก

และแกนมานาของเจสันก็ส่องสว่างจางๆ ซึ่งทำให้เจสันประหลาดใจ แต่นั้นไม่ใช่เรื่องที่น่าตกใจที่สุด หลังจากที่ตรวจสอบร่างกายของตัวเองแล้ว เจสันก็ได้พบว่าเขานั้นเข้าถึงผู้ชำนาญระดับ 4 แล้ว ซึ่งทำให้เจสันตกใจเป็นอย่างมาก

‘ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะเปลวเพลิงสีดำงั้นหรอ’

เจสันคิดและสงสัยในขณะที่เจสันเข้าสู่โลกวิญญาณและได้เห็นดวงไฟสีดำดวงเล็กลอยอยู่ถัดจากแกนโลกวิญญาณของเขา

‘ทำไมมันถึงมาอยู่ใกล้กับแกนโลกวิญญาณของฉันละ !’

เจสันคิดในขณะที่ขอบคุณการเปลี่ยนแปลงนี้ที่เกิดจากเปลวเพลิงสีดำ ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บปวดแต่มันก็คุ้มค่ามาก

หนึ่งนาทีก่อนที่เจสันจะเข้าไปในห้องโถงที่สอง เขาได้ครุ่นคิดว่าจะเข้าห้องไหนต่อ ด้านซ้ายมือดูจะมีขุมทรัพย์มากกว่าด้วยมานาสีขาว แต่เจสันถูกดึงดูดให้ไปอีกห้อง

ทำให้เจสันรู้สึกสับสันแต่เขาก็ทำตามความรู้สึกของเขา เพราะเขาไม่อยากจะเสียใจในภายหลัง ดวงตามานาของเขานั้นมันยังไม่สมบูรณ์และมีโอกาสที่จะผิดพลาดด้วยการตัดสินใจอย่างเร่งด่วน

เจสันไม่คิดว่าสีที่อ่อนมากจะสามารถมองเห็นได้ผ่านผนัง และในท้ายที่สุดเจสันก็ทำตามความรู้สึกของเขา และเจสันก็ประหลาดใจกับคลื่นความร้อนที่แผ่ออกมา ในขณะที่เขาเปิดประตูห้องโถงห้องถัดไป

‘ห้องตีเหล็ก ? บางทีนี้อาจจะเป็นห้องสำหรับตีอาวุธที่พวกมันใช้’
เจสันรู้ว่าพวกก็อบบลินนั้นมีช่างตีเหล็กระดับสูงอย่างน้อง 1-2 ตัว เนื่องจากอาวุะบางชิ้นถูกสร้างเลียนแบบอาวุธของมนุษย์
เจสันรู้ว่าพวกเขานั้นไม่มีเวลามากที่นี่เพราะเชนจะต้องหลบหนีก่อนที่หน่วยกู้ภัยจะมาถึง เพราะเขาไม่อยากให้ใครรู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่

อย่างไรก็ตามเจสันก็ต้องคอยระวังตัวเอไว้
หากมีใครรู้ว่าเขาพบสมบัติในที่นี่ เจสันมั่นใจว่าคนหลายคนจะต้องเฝ้าดูเขา และพวกเขาจะขโมยสมบัติเหล่านี้ปจากเจสันอย่างแน่นอน เพราะเจสันไม่ได้แข็งแกร่งขนาดที่จะสามารถปกป้องสมบัติเหล่านี้

เมื่อเดินผ่านห้องโถง เจสันรู้สึกถึงความร้อนที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเขาเดินไปถึงประตู้สุดท้ายที่อยู้ดานในสุด เมื่อเปิดปะตู เจสันก็พบห้องโถงขนาดใหญ่ที่มีไว้สำหรับการตีเหล็กและอาวุธ

แต่ที่ทำให้เจสันประหลาดใจคือห้องตีเหล็กนี้เต็มไปด้วยสีสันต่างๆ แร่ต่างๆ นับสิบชนิดสามารถมองเห็นได้จากในหีบที่อยู่มุมห้อง

อย่างไรก็ตามเจสันเพิ่งจะเคยเห็นโรงตีเหล็กแบบนี้เป็นครั้งแรก

‘แม้ว่ามันจะเลียนแบบขึ้นมาแต่มันก็เปล่งแสงได้อย่างงั้นหรอ’

เจสันคิดอย่างประหลาดใจ เขาไม่เคยเห็นแสงสีจากอาวุธและเสื้อผ้ายกเว้นอาวุธวิญญาณของเซรอนและทิลล์

‘สิ่งเหล่านี้มีค่ามหาศาล !!’
เจสันคิดและนี้เป็นครั้งแรกที่เจสันรู้สึกถึงไฟโลภในตัวเขา เขาต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็วและความมั่งคั่งก็เป็นหนึ่งในวิธีที่จะทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้นได้

ดังนั้นเจสันจึงรวบรวมสิ่งของต่างๆ ที่เขาจะสามารถนำมันไปได้และเก็บแร่ทั้งหมดใส่เข้าไปในพื้นที่เก็บของ เวลาผ่านไปเกือบ 5 นาที เจสันก็สามารถเก็บแร่ทั้งหมดไปได้ และเขาก็รู้ว่าพวกแร่นั้นหากยาก ซึ่งทำให้เจสันรู้สึกปลื้มใจ

หลังจากนั้นเจสันพยายามที่จะยกทั่งขึ้นมา แต่ก็พบว่าน้ำหนักของมันนั้นหนักมากกว่า 1 ตัน ซึ่งทำให้เจสันต้องใช้มานาในการเสริมแรงกายของเขา เมื่อเก็บสิ่งของทั้งหมดเจสันก็ตรวจดูว่ามีสิ่งใดเหลืออยู่ไหม

ในขณะที่ตรวจดูสิ่งต่างๆ จู่ๆ โลกวิญญาณของเจสันก็สั่นไหวซึ่งทำให้จเสันตกใจเล็กน้อย ทันใดนั้นก็เจสันก็เกิดอาการวิงเวียนหัวในขณะที่โลกวิญญาณเริ่มที่จะสั่นไหวรุนแรงขึ้น จนทำให้เจสันล้มลง

‘กะ เกิดอะไรขึ้น’
เจสันสับสนและไม่สามารถควบคุมร่างกายได้ เนื่องจากความสมดูลในตัวของเขาถูกสับเปลี่ยนโดยสมบูรณ์ เจสันล้มลงและจับหัวด้วยความเจ็บปวด

ความเจ็บปวดนั้นมาจากโลกวิญญาณของเขาทำให้เขาประลหาดใจ และเจสันก็ไ่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมเขาถึงรู้สึกเจ็บอย่างกระทันเหันเช่นนี้

‘อาร์เทมิส วิวัฒนาการเสร็จแล้วงั้นหรอ’

สิ่งเดียวที่เจสันทำได้ในตอนนี้คือการเข้าไปในโลกวิญญาณของเขา เขาสังเกตเห็นว่าอาร์เทมิสยังคงอยู่ในการวิวัฒนาการ ทำให้เจสันสงบลงเล็กน้อย

เมื่ออกจากโลกวิญญาณ ความเจ็บปวดก็หายไป ทำให้เจสันรู้สึกสับสนมากขึ้นว่ามันเกิดอะไรขึ้น ขณะที่เจสันกำลังจะลุก เขาก็ได้เห็นบางสิ่งบางอย่างในเตาหลอม

‘คริสตัลสีดำ ?’
เจสันสงสัยและมองมันด้วยดวงตามานา มันไม่มีอะไรเป็นพิเศษ แต่เจสันยังคงสนใจกับมัน
ภายในผลึกสีดำนั้นแทบจะมองไม่เห็นเปลวไฟสีดำเล้กๆ ที่แทบจะแยกไม่ออกจากผิวด้านนอก มันเป็นภาพที่ชวนให้หลงไหล

มีเปลวเพลิงขนาดเล็กอยู่ภายใน และมันก็ดูน่ารักในความคิดของเจสัน ยิ่งเขามองดูเปลวไฟมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งน่าสนใจมากขึ้นเท่านั้น และเจสันก็ติดสินใจที่จะเอามันกลับไปด้วย

เจสันถือคริสตัลสีดำอย่างระมัดระวัง และรู้สึกว่าคริสตัลนั้นให้ความรู้สึกที่เย้น ซึ่งไม่ใช่สิ่งท่เขาคาดเอาไว้ ทันใดนั้นโลกวิญญาณของเจสันก้สั่นไหวอีก แต่ครั้งนี้มันไม่เจ็บปวด และเจสันีู้สึกว่าโลกวิญญาณของเขามันต้องการคริสตัลสรีดำนี้

‘คริสตัลนี้มันเป็นสิ่งสำหรับโลกวิญญาณหรือเปล่านะ’
เจสันครุ่นคิด

เจสันคิดในขระที่สังเกตว่า ด้ายแห่งโลกวิญาณได้แยกตัวออกมาภายนอกและมันไหลผ่านร่างกายเขาไปที่คริสตัลสีดำนั้น

‘นี้มัน เกิดอะไรขึ้น’
เจสันอุทานขึ้น และสัมผัสได้ว่าโลกวิญญาณนั้นกำลังต้องการบางสิ่งบางอย่าง

‘ผู้คริสตัลนี้ไว้กับตัวเองงั้นหรอ ตอนนี้โลกวิญญาณของฉันกำลังคิดว่าคริสตัลนี้เป็นสัตว์พันธะหรือเปล่านะ ?’

เจสันไม่แน่ใจ แต่ก่อนที่เขาจะตัดสินใจทำอะไน ด้ายวิญญาณก็พยายามที่จะเจาะเข้าไปในคริสตัลสีดำนั้น ในขณะที่คริสตัลเริ่มร้อนขึ้นโดยที่เจสันไม่ได้สังเกต

ภายในไม่กี่นาที ผิวหนังของเจสันก็ไหม้และวิญญาณของเขาก็พุ่งเข้าไปในแกนของคริสตัลสีดำโดยไม่ฟังคำสั่งของเจสัน

‘เฮ้ย เกิดอะไรขึ้น ทำไมด้ายวิญญาณของฉันถึงควบคุมตัวมันเองได้’

เจสันกล่าวในขณะที่รู้สึกถึงความเชื่อมโยงบางอย่างกับคริสตัลสีดำ

ทันทีที่รอยต่อบางๆ ถูกสร้างขึ้น รออยแตกเล็กๆ ก็ปรากฏขึ้นบนคริสตัล และมันก็กระจายไปทั่วภายในเวบลาเพียงแปปเดียว

เจสันสงสัยและตกตะลึง เพราะเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ในขระที่เจสันจ้องมองไปที่คริสตัล เปลวเพลิงสีดำเริ่มสั่นไหว ทำให้คริวตัลสีดำแตกกระจายออก

เปลวเพลิงสีดำมีขนาดเท่าปลายนิ้ว กำลังลุกโชนอยู่ในมือของเจสันโดยที่ไม่สร้างบาดแผล หรือ เผาไหม้ผิวหนังของเจสัน

ดวงตามานาของเขาสัมผัสได้ถึงความพิเศษของเปลวเพลิงสีดำนี้ และเจสันก็ไม่เคยเห็นมันมาก่อน แต่ก่อนที่เจสันจะได้ทำอะไร เชนก้ปรากฏตัวด้านหลังเจสัน และกล่าวว่า

“เจสัน เราต้องไปกันแล้ว ทีมกู้ภัยเข้ามาแล้ว และกำลังอยุ่ที่โถงถ้ำแรก และเราต้องไปเดียวนี้”

เจสันไม่ขยับแม้สักก้าวเดียว และดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ยินเชนเลย เวลาผ่านไปยังคงนิ่งสงบ และชนรู้สึกถึงความผิดปกติเล็กน้อย และเขาเรียกเจสันอีก 2-3 ครั้ง ในขระที่เจสันยังคงนิ่งสนิท

เชนเดินไปที่เจสันเพื่อดูว่าเขาเป็นอะไร

`หืม?`

ตอนนี้เชนได้เห็นบางสิ่งบางอย่างและเขามองไปที่มือของเจสันที่มีเศษคริสตัล เมื่อมองไปที่ใบหน้าของเจสัน เชนได้เห็นสีหน้าที่เจ็บปวดขณะที่เหงื่อของเจสันแตกพลั่ก

ภายในดวงตาสีทองของเจสัน มันมีเปลวเพลิงสีดำเล็กๆ ที่ริบหรี่และมันเต็มไปด้วยความปรารถนาที่จะมีชีวิต

เมื่อจับไปทีหัวของเจสัน เชนรู้สึกมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี ในขระที่พบว่าร่างกายของเจสันนั้นร้อนเกินไป เหมือนว่ากำลังถูกแผดเผาจากภายใน ด้วยการปล่อยมานาออกมา เชนสัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่ทรงพลังแต่ก็อันตรายอยู่ภายในตัวเจสัน

“แย่แล้ว เด็กคนนี้ไปเจอสิ่งนี้มาจากไหน เขาพบแหล่งกำเนิดของเปลวเพลิงทั่งปวงได้อย่างไร !”
เชนอุทานออกมาด้วยความตกตะลึงและใช้เวทย?มนต์ควบคุมพื้นที่และเทลเพอร์ตออกไปด้วยเอาไฮออร์คที่จับมาไปด้วย

เมื่อเข้าไปยังห้องถัดไป เจสันเห็นว่ามันใหญ่กว่าห้องโถงห้องแรก มันเป็นเหมือนเมืองใต้ดินขนาดใหญ่ และแต่ละห้องโถงก็จะมีสะพานไม้แขวนเชื่อมต่อกัน

ใจกลางเมืองใต้ดิน จะมีแม่น้ำใต้ดินขนาดใหญ่ และมีตึกที่ดูเหมือนของมนุษย์ แต่วัสดุที่ใช้ในการสร้างนั้นไม่เหมือนกับพวกมนุษย์แต่ก็คล้ายๆ และมันมีมานาแผ่กระจายไปทั่วทั้งตึก

อย่างไรก็ตาม สิ่งสำคัญกว่านั้นคือสิ่งที่เขาเห็นภายในอาคาร เจสันยังไม่เชี่ยวชาญการใช้ตามานามากนัก เขาจึงไม่สามารถมองทะลุผ่านชั้นหินจำนวนมากได้ หรือวัสดุที่มีปริมาณมานาที่มาก

แต่อย่างไรก็ตาม เจสันสามารถมองเห็นได้ว่ามันมีออร่าของมานาหลายสีที่เปล่งออกมาจากภายในตึก และมันก็เป็นสิ่งที่แตกต่างจากเหล่าสัตว์ร้าย มันลักษณะที่ค่อนข้างอ่อนและไม่เคลื่อนไหว

มีโอกาสที่ความคิดของเจสันอาจจะผิดพลาด พวกมันอาจจะเป็นก็อบบลินหรือสัตว์ชนิดอื่นที่กำลังหลับ แต่เจสันไม่คิดว่าราชาก็อบบลินจะปล่อยให้พวกก็อบบลินระดับต่ำหรือสัตว์ที่มีระดับต่ำเข้ามาอยู่ในตึกที่สวยงามแบบนี้

เชนมองไปที่ตึกขาดใหญ่และหันมามองเจสันด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“บอกตามตรง ทีมกู้ภัยจะมาในระยะเวลาที่ไม่ถึง 20 นาที พวกเราเหลือเวลาน้อยลง ซึ่งหมายความว่าฉันจะรวบรวมสมบัติได้น้อยลง ตอนนี้ไม่มีสัตว์ร้ายหรือพวกก็อบบลินแล้ว ฉันคงทิ้งเจ้าไว้ที่นี่สักพักได้ใช่ไหม”

เชนพูดขบและเจสันยังไม่ทันได้กล่าวอะไร เขาก็ได้หายวับไปแล้ว

‘เขาจะทิ้งฉันไว้คนเดียวจริงๆ หรอ ตาลุงนั้น ‘

เจสันสงสัยและยอมรับกับความโลภของเชนและยังเรื่องของความโหดร้ายเล็กน้อยของเขาที่มีให้กับคนอื่นๆ เรื่องนี้ทำให้เจสันนึกถึงพฤติกรรมของเชนที่ปฏิบัติต่อเขา ซึ่งมันค่อนข้างดีและอ่อนโยน

สิ่งเหล่านี้ทำให้เจสันสับสนและไม่แน่ใจว่าเชนนั้นต้องการอะไรจากเขา ก่อนหน้านี้เชนบอกต้องการคุยอะไรบางอย่างกับเจสัน แต่จนถึงตอนนี้พวกเขานั้นยังไม่ได้พูดคุยอะไรกันแบบจริงๆ จังเลย

เจสันเชื่อคำพูดของเชนที่ว่าไม่มีสัตว์ร้ายและก็อบบลินเหลืออยู่แล้ว และเจสันก็คิดถึงบางสิ่ง

‘ยิ่งสีมีความชัดเจนมากขึ้นเท่าไหร่ ก็ยิ่งมีค่ามากขึ้นเท่านั้น นอกจากนี้ความหนาและขนาดของเฉดสียังถูกมองว่าเป็นสิ่งที่ตีราคาของสิ่งต่างๆ อีกด้วย’

จากการสังเกตเป็นเวลานาน เจสันสามารถรู้ได้ว่าแสงสีเท่าอ่อนนั้น มีค่ามากกว่าแสงสีดำ นอกจากนี้ยังสามารถระบุได้ีอกว่าสิ่งของสองอย่างที่มีสีเดียวกันแต่คุณภาพของมันอาจจะไม่เท่ากัน

จากการดูความหนาและเฉดสี สิ่งไหนหนาแน่นกว่ากัน เอฟเฟกต์หรือความแข็งแกร่งของมันก็ยิ่งดีขึ้นเท่านั้น ปัญหาเดียวคือไอเท็มหายากนั้นไม่มีเฉดสีใดๆ เนื่องจากเขาเคยเห็นอาวุธมานา ซึ่งมันไม่เปล่งหรือฉายแสงใดๆ แม้ว่าจะมีค่าและราคาแพง

แต่เจสันไม่มีเวลาคิดเรื่องนั้น ด้วยอยากรู้ เขาจึงก้าวเข้าไปในตึกนั้น เมื่อมองไปรอบๆ เจสันก็เห็นโถงทางเข้าขนาดใหญ่ที่มีเสาสีขาวสี่เสารองรับตัวอาคาร

มีบันไดขนาดใหญ่เป็นเกลียว และมีประตูบานใหญ่ สามารถมองเห็นได้ทุกทิศทาง และมีอักษรหรือสัญลักษณ์อะไรซักอย่างที่เจสันไม่รู้จักอยู่เหนือประตูดังกล่าว

เจสันไม่รู้ว่าควรจะไปตรงไหนดี แต่เมื่อเห็นความเร็วในการรวบรวมของมีค่าต่างๆ ที่เชนทำ ซึ่งเจสันคิดว่าเขาน่าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการขโมย

สิ่งของแต่ละชิ้นที่เชนนำมานั้นล้วนมีออร่าของความแข็งแกร่งที่มากมาย แต่เจสันนั้นรู้ว่าเขานั้นทำอย่างเชนไมไ่ด้ ดังนั้นเจสันจะใช้กลวิธีเดียวกับพวกก็อบบลิน ในขณะที่เจสันใช้เทคนิคไร้น้ำหนัก พุ่งตัวไปด้วยความรวดเร็ว ไปที่ประตูด้านขวาซึ่งมันมีสีอ่อนที่สุดกำลังเปล่งประกาย และพวกมันอยู่กองรวมกันและมีจำนวนมาก

เจสันไม่มั่นใจว่ามันคืออะไร แต่เขามีลางสังหรณ์เล็กๆ และถ้าเขาคิดถูก เขาจะได้รับเครดิตเป็นจำนวนมาก ไม่ใช่เพราะว่าเจสันนั้นโลภ แต่เขารู้ว่าทรัพยากรนั้นมีความสำคัญในการเพิ่มความแข็งแกร่งและความสามารถ

หากไม่มีความมั่งคั่ง แม้จะมีความสามารถสูงสุดในการดูดซับมานาแต่เขาก็มีเงินไม่เพียงพอที่จะเพิ่มระดับความแข็งแกร่งให้รวดเร็ว เมื่อพิจารณาเรื่องต่างๆ เจสันนั้นมีความสามารถในทุกๆ ด้าน แต่เขาก็ยังมีความสามารถที่แย่กว่าคนที่มีความสามารถน้อยกว่าเขาแต่ร่ำรวยกว่า

ผ่านไปไม่ถึงนาที เมื่อเจสันเข้ามาในห้อง มันก็เต็มไปด้วยกลิ่นหอมที่ฟุ้งอยู่ภายใน เมื่อหายใจเข้าลึกๆ เจสันก็รู้สึกกระฉับกระเฉงทันที และเมื่อมองไปรอบๆ เขาก็พบว่าเขาอยู่ในสวนสมุนไพรและผลไม้ต่างๆ

สมุนไพรและผลไม้เหล่านี้แต่ละชนิดเปล่งแสงแตกต่างกันโดยสิ่งที่แข็งแกร่งที่สุดคือสมุนไฟสีเขียวเข้มบางๆ ที่อยู่ตรงกลางสุด

เจสันมีความสุขมากๆ ที่ได้พบกับสมุนไพรแลละพืชผลเหล่านี้
‘ต้องขอบคุณเชนที่พาฉันมาที่นี่ !!’
เจสันคิดขณะที่เลือดสมุนไพรตามความรู้ที่เขามี จากหนังสือสมนุไพรที่เขาเคยอ่าน เจสันพยายามเก็บมันโดยที่พยายามทำให้มันเสียหายน้อยที่สุด และเพื่อทำให้ปลูกมันได้อีกครั้ง และเนื่องจากผลไม้บางอย่างดูเหมือนยังไม่สุก

เจสันคิดไตร่ตรองถึงสิ่งที่ควรทำ เนื่องจากสมุนไพร ลำต้น นั้นมีขนาดใหญ่พอสมควร เขาไม่สามารถเอากระเป๋าใบใหญ่ออกมาและเก็บมันได้ทั้งหมด เนื่องจากมันมีขนาดและน้ำหนักมาก
เจสันกำลังไตร่ตรองถึงสิ่งที่เขาควรทำ เนื่องจากสมุนไพร ลำต้น และลำต้นเหล่านี้มีขนาดค่อนข้างใหญ่

เจสันตัดสินใจ ใช้มานาคลุมและผนึกผลไม้ที่ยังไม่สุก มันอาจจะลดประสิทธิภาพของผลไม้แต่เจสันก็ทำได้เพียงเท่านี้ และเขาจะสามารถนำสมุนไพรและผลไม้ทั้งไปได้

เมื่อเก็บครบเจสันก็ตัดสินใจที่จะเอาอุปกรณทำสวนที่มีอยู่ในห้องกลับไปด้วย เขาเก็บทุกอย่างไปจนห้องนั้นโล่ง

เมื่อมองดูเวลา ทำให้เจสันคิดว่าเขายังเหลือเวลาพอที่จะไปเคลียร์ห้องอีก 2-3 ห้อง เจสันเดินออกไป และเดินไปอีกห้องโถงหนึ่ง

เมื่อเจสันกลับมาถึงโถงหลัก เขาก็เดินต่อไปจนไปถึงห้องโถงอีกห้องหนึ่ง เมื่อเข้าใกล้ห้องนั้น คลื่นความร้อนที่แผดเผาก็ได้พัดเข้ามา

เชนปล่อยให้สัตว์พันธะของเขาออกล่าในขณะที่เขาบินผ่านป่าลึกไปยังทางเข้าถ้ำที่มีออร์คระดับผู้พิทักษ์และก็อบบลินจอมเวทย์

พวกมันคำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว ทันทีที่เห็นเจสัน เชนและไฮออร์คที่ถูกมัด เชนดึงพลังออกมาและยิงกระสุนความมืดเล็กๆ ออกไป ทำให้พวกมันตายภายในเวลาอันรวดเร็ว

เจสันเริ่มชินกับความแข็งแกร่งของเชน เชนสังเกตเห็นว่าเจสันนั้นเริ่มชินกับเขาเวลาที่เขาใช้มานา ทำให้เชนยิ้มเบาๆ

พวกเขาเข้าไปในถ้ำที่ลึกถึง 10 เมตร เชนได้สร้างคริสตัลเรืองแสงขึ้น ด้วยความหนาแน่นของมานาภายในดินแดนต้องห้าม พวกมันกลายเป็นหินมานามากมาย

ภายในถ้ำถูกแกะสลักจามอุโมงค์ที่สามารถมองเห็นได้ ในขณะที่เข้าไปเรื่อยทางข้างหน้าก็กว้างขึ้น เชนเดินตรงเข้าไปในอุโมงค์ โดยไม่เสียสมาธิ ในขณะที่เขาปลดปล่อยมานาออกมาเพื่อป้องกันเซอร์ไพรส์ต่างๆ

เดเมียนเดินตามเชนเข้าไป และมองไปรอบๆ เขามองเห็นกระแสมานาทั่วทุกพื้นที่ และเมื่อพวกเขาเข้าใกล้แสงสีม่วงที่ดูหนาและบริสุทธิ์ มันรายล้อมได้วยสีต่างๆ ออร่ามานาเหล่านี้กระจายไปทั่วถ้ำ และมันยาวไปยั้นภายในถ้ำ

เมื่อเดินเข้ามาเรื่อยๆ เจสันก็คิดว่าพวกเขานั้นพบปลายอุโมงค์แล้ว เพราะมันส่างขึ้นด้วยมานาที่หนาแน่นในขณะที่มีอักษรรูนรายล้อม

เมื่อเดินไปถึงปลายอุโมงค์พวกเขาก็ได้เห็นว่ามันเป็นโถงถ้ำขนาดใหญ่ เมื่อก้าวเข้ามา เชนได้ทำลายกำแพงมานา และแสงจ้าที่เกินจากมานาและรูนก็จางหายไป และมันก็ปรากฏห้องอีกห้อง

เมื่อเดินเข้าไปในห้องโถง เจสันก็พบกรงจำนวนมาก เป็นพันๆ กรงวางเรียงแถวกัน ภายในกรงมีสัตว์หลากหลายชนิด เจสันประหลาดใจกับพฤติกรรมของสัตว์ที่อยู่ในกรง

พวกมันไม่สนใจใครเลยสักคน มันเงียบสนิทราวกับว่าพวกมันตายไปแล้ว แต่จากมานาเจสันก็รู้ว่าพวกมันนั้นยังไม่ตาย

มันดูแปลกๆ และเชนก็ได้ตอบคำถามของเจสันก่อนที่เจสันจะได้ถาม

“ฉันคิดว่าสัตว์เหล่านี้ทั้งหมดเป็นเพศหญิง มันอาจจะถูกลักพามาและถูกพวกก็อบบลินผสมพันธุ์เพื่อเพิ่มจำนวนประชากรของพวกมัน น่าแปลกที่แม้แต่สัตว์ที่มีลักษณะที่แตกต่างไปจากพวกมันโดยสิ้นเชิงพวกมันยังเอามาผสมพันธุ์”

เชนรู้สึกประหลาดใจ ที่ดูเหมือนว่าพวกก็อบบลินนั้นลักพาสัตว์ทุกชนิดที่เป็นเพศเมียมา เพื่อผสมพันธุ์และหวังที่จะเพิ่มเผ่าพันธุ์ตัวเอง

พวกเขาามารถมองเห็นสระน้ำเทียมขนาดเล็กที่มีสัตว์ะเลอยู่ภายใน และเจสันไม่สามารถบอกได้ว่าพวกมันคือสัตว์ชนิดไหน มันน่าตกใจจริงๆ ที่ได้เห็นแบบนี้ และเมื่อผ่านไปสักพักพวกเขาก็ได้พบมนุษย์ที่เป็นเหยื่อของพวกก็อบบลิน

เจสันเบิกตากว้างด้วยความตกใจและรีบเดินตรงไปหาพวกเขา และเขาก็ได้มองเห็นดวงาไร้วิญญาณของผู้หญิงคนแรกที่เขาพบ

‘พวกเขาสูญเสียความตั้งใจที่จะมีชีวิตอยู่’

เขาคิดเศร้าขณะที่เขายังคงเดินไปที่กรงที่มนุษย์อาศัยอยู่ มีกรงแบบนี้มากมายหลายร้อยกรง เจสันรู้สึกเวทนาเมื่อได้เห็นผู้หญิงเหล่านี้ เสื้อผ้าพวกเขาถูกฉีกออก แม้แต่เนื้อหนังก็ถูกฉีกออก พวกเขาเหมือนไม่มีความรู้สึกและเหมือนได้ตายไปนานแล้ว

ใครจะรู้ว่าพวกเขาต้องทนทุกข์ทรมาณมานานขนาดไหน ไม่แปลกใจที่พวกเขาเป็นแบบนี้ เจสันหันไปหาเชนและพูดอย่างลังเล

“ช่วยพวกเขาได้ไหมครับ บางทีอาจจะยังไม่สายเกินไป”

เชนที่อยู่มานานและคุ้นเคยกับกรณีนี้ แต่มันก็แตกต่างกัน

“ฉันจะเปิดประตูกรงให้ทุกคน และหากใครที่อยากจะเอาตัวรอดพวกเราก็จะช่วย แต่ถ้าหากใครที่เกินเยียวยา เราก็จะปลดปล่อยพวกเขาจกความทุกข์ทรมาณ”

หลังจากที่พูดเช่นั้นเชนก็ปลดปล่อยมานาออกมาและมันทำให้ประตูกรงทุกบานเปิดออก

ดวงตาของเจสันเบิกกว้าง

‘ปลดปล่อยพวกเขาจากความทุกข์ทรมาณงั้นหรอ หมายถึงฆ่าพวกเขาหรอ’

เขากลืนน้ำลายและคิดว่าทำแบบนั้นไม่ได้

เจสันฆ่าสัตว์ร้ายหลายชนิด แต่มันแตกต่างจากมนุษย์เหล่านี้ เจสันสับสนว่าควรทำอย่างไรในสถานการณ์นี้ ในขณะที่มีผู้หญิง 2-3 กำลังใช้กำลังทั้งหมดของตัวเธอเพื่อลุกขึ้นและออกจากกรง

เมื่ออกมานอกกรง พวกเขาก็ได้เห็นเจสันและเชน ทำให้พวกเขาร้องไห้และทรุดลงกับพื้น เจสันอยากวิ่งไปหาพวกเขาแต่เชนรั้งเอาไว้

“อย่า คนพวกนั้นอาจจะติดโรคติดต่อมาจากพวกก็อบบลิน เจ้าจงแยกแยะความคิด ในสถานการณ์แบบนี้ อย่าปล่อยให้ตัวเองนั้นทำตามใจคิด จำเอาไว้”

เจสันหยุดฟังเชน และคำพูดของเชนก็ทำให้เจสันสงบลง หนังสือที่เจสันอ่านบางเล่มได้เล่าถึงโรคติดต่อมากมายทำให้เจสันสั่นเทาด้วยความตกใจ

เชนครุนคิดและเจสันมองเชนอย่างมีหวัง เพราะเจสันเองไม่เคยพบสถานการณ์แบบนี้และไม่รู้ว่าควรทำอะไรยังไง และเขาหวังว่าเชนจะทำอะไรซักอย่าง

แต่ความคิดของเจสันก็ต้องพังลงเมื่อเชนกล่าวขึ้น

“เอาเถอะ อย่างไปสนใจผู้หญิงเหล่านี้เลย หลังจากที่เราผ่านถ้ำแล้ว เราจะโทรหาทิลลื และไม่ต้องสนใจสิ่งที่ฉันพูดเกี่ยวกับการปลดปล่อยพวกเขาออกจากความทุกข์ทรมาณ ไปกันเถอะ”

แต่ถ้าพวกเขาตายละ อย่างน้อยก็ให้โอกาสคนที่อยากมีชีวิตรอด เจสันตกใจมากที่ได้ยินเชนพูดเช่นนั้น เพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาก็คือเผ่าพันธุ์ของตัวเอง

ครุ่นคิดอยู่สักพัก เชนก็พูดขึ้นมา
“อ๊ากก ลืมไปว่าเจ้าเพิ่งเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ครั้งแรก เอางี้โอเค ฉันจะโทรหาเรียกหน่วยกู้ภัยให้มาช่วยละกัน แต่แต่พวกเขาต้องยอมรับเงื่อนไขของฉัน”

เจสันมองเชนด้วยดวงตาที่เป็นประกาย

“คุณลองพูดมา”
เจสันกล่าวอย่างลังเล

“ง่ายมาก ทีมกู้ภัยเหล่านี้จะไม่ได้ช่วยเพียงแค่มนุษย์ แต่จะช่วยสัตว์ทุกตัวที่อยู่ที่นี่ เนื่องจากพวกมันหายากและดีที่จะขยายพันธุ์เพื่อเป็นสัตว์พันธะของพวกมนุษย์ แต่พวกเขาต้องจ่ายราคา 20% ของราคาตลาด และอีก 20%จากอุปกรณ์ต่างๆ ภายในที่นี่ ซึ่งฉันรับเป็นสตาร์โน๊ตและหินมานาเท่านั้น”

เชนกล่าวด้วยรอยยิ้ม ในขณะที่เจสันมองเห็นความโลภในดวงตาของเชน

เมื่อพิจารณาว่าสัตว์เหล่านี้มีความอยากที่จะมีชีวิตต่อนั้นน้อยมาก 20%จึงถือว่าเป็นราคามหาศาล

เจสันพบว่าราคา 20% ของเหล่าสัตว์นั้นเป็นเพียงข้ออ้าง ในขณะที่ 20% สำหรับสิ่งของและอุปกรณ์นั้นดูจริงกว่า

ยิ่งไปกว่านั้นก็มีปัญหาอื่นๆ ปรากฏขึ้นในใจของเจสัน

“ผมคิดว่าอย่างที่สองพวกเขาอาจจะยอมรับ แต่อย่างแรกผมคิดว่าไม่นะ และจะเป็นยังไงหากเขารับปากว่าจะให้คุณ แต่สุดท้ายเขาไม่ให้คุณละ”

“ง่ายๆ ฉันแข็งแกร่งที่สุดในที่นี่ และพวกเขาจะได้เห็นว่าไม่ควรที่จะผิดคำพูดกับฉัน ปละข้อเสนอแรกนั้นก็ไม่ได้เลวร้ายและมีค่าควรที่จะพิจารณา ”

เชนพูด

เจสันทำได้เพียงพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ และก็มีหน้าจอโฮโลแกรมปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา เชนเปิดดูและพบว่าทิลล์กลับไปอยู่ที่เมืองแล้ว

เจสันโทรหาทิลล์ เมื่อรับสายทิลล์รู้สึกประหลาดใจกับข้อมูลที่เจสันให้มา เขายอมรับเงื่อไขที่ระบุมาทั้งหมดอย่างไม่เต็มใจ แต่เชนก็ได้ช่วยเมืองเอาไว้และเรื่องที่มีแสงประหลาดต่อสู้กับไฮอร์คคงกระจายไปทั่วเมืองแล้ว

ผู้เฒ่าเดร็กที่ยืนข้างๆ ทิลล์เขาก็ยอมรับในข้อเสนอเช่นกัน และทุกที่ก็ปลอดภัยจากฝูงก็อบบลิน ยกเว้นบางพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบการจากบุกรุกของเหล่าก็อบบลิน

แต่ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามีสัตว์จำนวนมากที่ถูกขังอยู่ในห้องใต้ดินของอาณาจักก็อบบลิน และพวกเขาต้องเสียเงินจำนวนมหาศาลหลังจากยอมรับเงื่อนไขของเชน เจสันได้ส่งพิกัดไปให้ ในขณะที่เชนหัวเราะออกมาด้วยความปิติ

“ฮ่าๆ ปกติแล้วฉันจะไม่สามารถขายสัตว์พวกนี้ได้ แต่ตอนนี้ฉันรวยแล้ว ฮ่าๆ “

เจสันขวมดคิ้วและมันก็เป็นเรื่องจริง เชนไม่สามารถเคลื่อนย้ายสัตว์เหล่านี้ไปยังเมืองไวโรได้ โดยไม่ทำให้เกิดโกลาหลและเขาก็ไม่สามารถขายพวกมันได้ในเมืองเนื่องจากเขาไม่ใช่พ่อค้าขายสัตวื และเขายังถูกหมายหัวจากครอบครัวใหญ่ต่างๆ

แต่ที่เจสันเป็นสื่อกลางในการต่อรอง ทำให้เชนสามารถได้รับโชคลาภมากมาย ทำให้เขามีความสุข

“ไปกันเถอะ พวกเรายังเหลือเวลาอีกมาก กว่าพวกกูภัยจะมาถึง”
เชนตะโกน ขณะที่อุ้มเจสันขึ้นและลอยผ่านอุไมงค์ไปถัดไป

ก่อนที่ราชาก็อบบลินจะตาย ลงมันฟันขวานของมันลงไปที่ไหล่ขวาของทิลล์ จนเกือบขาด เลือดไหล่ออกมาอย่างมาก และเจสันกังวลว่าทิลล์อาจจะตายได้หากเขาไม่รีบรักษาบาดแผลนั้น แต่ดูจากแกนมานาของทิลล์ ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาจะใช้มานาจนหมด

หลังจากนั้น ทิลล์ได้หยิบขวดสีแดงออกมา และดื่นมันเข้าไป เจสันสัมผัสได้ว่าแกนมานาของทิลล์นั้นฟื้นฟูขึ้น และร่างกายของเขาก็ค่อยๆ ฟื้นฟู

ผลของยานี้ สามารถฟื้นฟูอาการบาดเจ็บต่างๆ ได้ ไม่ว่าบาดแผลนั้นจะรุนแรงมากแค่ไหน มันก็สามารถฟื้นฟูให้ลับมาคงสภาพเดิมได้

โดมมานาเริ่มค่อยๆ จางหายไป และเชนได้เดินเข้าไปและมองดูร่างของราชาก็อบบลินและตรวจสอบอย่างละเอียด มองจากภายนอกมันก็ดูปกติไม่มีอะไรพิเศษ แต่เห็นได้ชัดว่าราชาก็อบบลินต้องกลายพันธุ์และมีเมล็ดพันธุ์ธาตุไฟเติมโตอยู่ในแกนมานาของมัน

เปลวไฟสีน้ำเงินเป็นธาตุที่บ่งบอกถึงความสัมพันธ์ขั้นสูงของธาตุไฟ มันมีความรุนแรงมากกว่าเปลวไฟปกติเป็นอย่างมาก เนื่อจากเนื้อไฟมีความหนาแน่นและมีอุณหภูมิที่สูงกว่าหลายร้อยเท่า

เหล่าออร์คและก็อบบลินได้มองนายที่ตายไปแล้วด้วยความตกใจ และตอนนี้พวกมันรู้แล้วว่าชัยชนะของพวกมันได้จบสิ้น

พวกมันใช้เวลาหลายปีในการสร้างกองทัพและอาวุธด้วยอักษรรูน แต่ทุกอย่างนั้นพังทลายลง

เชนและเจสันได้ตรวจดูร่างกายของราชาก็อบบลินอย่างละเอียด อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้พบอะไรเพิ่มเติมยกเว้นเมล็ดพันธุ์เพลิงนรก

สิ่งของของราชาก็อบบลินทั้งหมด จะกลายเป็นของทิลล์ ทิลล์ใช้เวงลาสักพักกว่าจะฟื้นฟูร่างกายเสร็จ เขาเดินมาทางร่างของราชาก็อบบลิน และยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

การเอาชนะสัตว์ร้ายระดับลอร์ดได้ถือว่าเป็นความสำเร็จอันรุ่งโรจน์ และแม้ว่าราชาก็อบบลินจะเป็นลอดร์ดระดับต่ำ แต่มันก็ถือว่าเป็นชัยชนะที่ยอดเยี่ยม

ทั้งเชนและเจสันต่างยินดีกับทิลล์ ทิลล์เก็บร่างของราชาก็อบบลินเอาไว้ และหวังว่าจะนำส่วนต่างๆ ของมันไปเล่นแร่แปรธาตุได้

ทิลล์ตรวจดูอาวุธของราชาก็อบบลิน และเขาก็อุทานด้วยความตกใจ

“มันเหมือนกับอาวุธมานาเกรด 3 !!”

สิ่งนี้ทำให้แม้แต่เชนก็มองขวานด้วยความประหลาดใจ

เจสันไม่แน่ใจว่าหมายความว่าอย่างไร แต่เขารู้ว่าอาวุธมานาเกรด 3 ถือเป็นสุดยอดอาวุธของพวกมนุษย์ ในขณะที่ทิลล์เคยบอกไว้ว่า อาวุธมานาเกรด 2 สามารถเจาะทะลุการป้องกันของสัตว์ร้ายระดับผู้พิทักษ์ได้

สายตาของเชนยังคงเพ่งเล็งไปที่ไฮออร์คที่เขาจับมา และเจสันคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่สีหน้าของเขาจะเปลี่ยนไป

“ออร์คนี้สามารถสร้างอาวุธมานาเหล่านี้ได้โดยปราศจากความรู้เกี่ยวกับอาวุธมานาได้งั้นหรอ หรือพวกมันทดลองสร้างขึ้นมาเรื่อยๆ จนประสลความสำเร็จ”

มันอาจจะเป็นเช่นนั้น เพราะขวานนี้มีน้ำหนักมากเกินที่มนุษย์จะสามารถใช้ได้ เห็นได้ชัดว่ามันถูกสร้างขึ้นเพื่อราชาก็อบบลินโดยเฉพาะ

เจสันสังเกตเห็นเชนและการจ้องมองของเขา แม้เป็นเวลาเสี้ยววินาที เจสันก็เห็นความโลถในดวงตาของเชน ขณะที่เชนถามทิลล์

“เจ้าหนูทิลล์ เจ้าเสร็จภารกิจแล้วใช่ไหม จะกลับเมืองตอนนี้เลยไหม”

ทิลล์นึกขึ้นได้ เชนเองก็กังวลเกี่ยวกับเมืองและชาวเมือง

ดังนั้นทิลลืจึงได้บอกเชนให้กลับไปด้วยกันที่เมือง ใแต่เชนปฏิเสธในขณะที่เขาลากเจสันและไฮออร์คเข้ามาใกล้ตัวและพวกเขาก็ได้หายวับไป

ทิลล์ยืนงงและสับสน
“อะไรกันน”
เขาสงสัยก่อนที่จะกางปีกออกและบินไปยังเมืองด้วยความรวดเร็ว

หลังจากที่เชนวาร์ปมาอยู่เหนือป่าทึบที่มีต้นไม้ยักษ์สูง 1000 เมตร การจ้องมองของเจสันนั้นพร่ามัวแต่เจสันก็พยายามที่จะใช้ดวงตามานาตลอดเวลา

ด้วยสายตาของเจสัน เขาสามารถมองเห็นกระแสมานาชนิดต่างๆ ได้มากมายออกมาจากต้นไม้ต่างๆ รอบตัว และเขาไม่แปลกใจเลยว่าทำไมต้นไม้ยักา์ถึงปลดปล่อยมานาบริสุทธิ์ออกมา

สำหรับเจสัน ต้นไม้ยักษ์นี้ดูเหมือนกันเป็นศูนย์กลางของป่า โดยต้นไม้ต้นเดียวแต่ใบและกิ่งก้านสาขาของมันแร่ออกไปปกคลุมรอบพื้นที่ป่า

‘หืม นั่นคืออะไร สัตว์ร้ายหรือสมบัติวิเศษ’

เจสันคิดขณะที่เห็นอ่อร่าสีม่วงแผ่ออกมาจากบริเวณใดบริเวณหนึ่งของป่า

“ที่นี่มีก็อบบลินอยู่อีกงั้นหรอ “
เจสันพึมพัมขณะที่เชนได้ยิน

“เปล่าหรอก ด้านหลังต้นไม้นั้นไม่มีเหล่าก็อบบลิน “
เชนกล่าวขณะที่ปลดปล่อยมานาออกมาเพื่อให้เหล่าต้นไม้ได้แยกตัวเปิดทางให้เขา

เชนนั้นยอมรับว่าราชาก็อบบลินนั้นเจ้าเล่ห์และแข็งแกร่ง ขณะที่เขามองไปที่เจสันอย่างสงสัย

สิ่งที่เข้ามาในสายตาของเขาคือเมืองในยุคกลาง ที่มีกระท่อมเล็กๆ นับพันที่ทำจากหินและต้นไม้ อย่างไรก็ตามนี่เป็นสิ่งน่าประหลาดใจ ป่าไม้ที่ล้อมรอบเป็นเหมือนกำแพง ในขณะที่มีสิ่งปลูกสร้างอยู่ภายใน

เมื่อมองไปรอบๆ เจสันสงสัยว่าต้องใช้เวลานานขนาดไหนถึงจะสามารถสร้างเมืองแบบนี้ขึ้นมาได้ และเมืองเหล่านี้ยังตั้งอยู่ทั้งบนต้นไม้และบนพื้นดิน ทุกส่วนเชื่อมต่อกันด้วยสะพานโยง

ที่นี่คือแหล่งหมู่บ้านของพวกก็อบบลิน ในขณะที่เจสันนั้นไม่สามารถมองเห็นขอบเขตของหมู่บ้านนี้ได้

เมืองเขาจะเดินดูรอบๆ เจสันก็สังเหตเห็นว่าตัวเขายังลอยอยู่บนอากาศ เขาขอให้เชนปล่อยเขาลงและเขาอยากจจะตรวจสอบรอบๆ เชนไม่สนใจคำขอของเจสัน ซึ่งมันทำให้เจสันรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
แต่เวลาผ่านไปสักพักก็มีลูกธนูพุ่งตรงมาที่เจสัน แต่ดีที่ร่างกายของเขาถูกห่อหุ้มด้วยมานาของเชน

เจสันตกตะลึงและเริ่มเหงื่ออกอย่างมาก เขาก้มหน้าลงและพบว่ามีทหารก็อบบลินกว่า 100 ตัว และก็อบบลินระดับสูง 2-3 ตัว กำลังร้องด้วยความโกรธแค้น เนื่องจากพวกมันไม่ชอบให้ใครมาบุกรุกพื้นที่ของพวกมัน

เชนโบกมือในแนวนอนและปลดปล่อยมานาปีศาจออกมา มันกระจายครอบคลุมไปทั่วพื้นที่ เหล่าก็อบบลินตกตะลึงกับพลังนี้

และก็มีใบมีดคล้ายบูมเมอแรงสีดำ ลอยและปัดกวาดทุกสิ่งที่ขวางมัน พวกมันถูกฆ่าโดยไม่ได้ตั้งตัว หลังจากที่พวกก็อบบลินตาย เชนได้ยิ้มให้กับเจสันก่อนที่เขาจะพูดว่า

“เราออกล่าพวกก็อบบลินกันเถอะ”

และเมื่อกล่าวเสร็จก็เกิดวงแหวนเวทย์สำดำปรากฏขึ้น และมีหมาป่าสีดำขนาดใหญ่ออกมา

มันเป็นสัตว์ร้ายระดับผู้พักษ์ชั้นสูงสุด มันมีดวงตาสีแดงที่อยู่ด้านหลังและขนสีดำสนิท คล้ายหมานรก เจสันตกตะลึงและหวาดกลัว

และดวงตาก็เริ่มปรากฏทั่วร่างกายของหมาป่าสำดำ ทำให้มันสามารถมองเห็นได้รอบทิศทาง

ร่างกายของเจสันเกร็งขึ้นเมื่อได้เห็นหมาป่าที่น่าเกียจตัวนี้ เชนยิ้มและพูดขึ้น

“ฟุกุ ถึงเวลาล่าของเจ้าแล้ว จัดการพวกมันให้หมดอย่าให้เหลือแม้แต่ตัวเดียว ไปได้”

ดวงตาทั้งหมดของหมาป่าเบิกกว้าง ก่อนที่เจสันจะสัมผัสถึงอะไรบางอย่างที่ไม่คุ้นเคย และเขาเริ่มสั่นเทาอย่างไม่ตั้งใจ

“เจ้าหนู นี่คือหมาป่าแห่งความสิ้นหวัง เมื่อใครก็ตามได้จองเข้าไปในดวงตาของมัน คนคนนั้นจะูกสลายวิญญาณและตายไป มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่หายากจากนรก “

เชนกล่าว และพื้นป่าอันเชียวชอุ่มก็เต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องอัน่าหวาดกลัวของพวกก็อบบลิน จากนั้นผ่านไปไม่นาน เสียงทั้งหมดก็ได้เงียบหายไป

‘เชนอยู่ที่ไหน’

เจสันสังและมองหาเชน

เมื่อไฮออร์คได้เห็นเจสัน มันก็กำลังจะฟาดฟันดาบลงมาใส่เจสัน แต่ถึงอย่างนั้นจู่ๆ มันก็ถูกพันธนาการด้วยโว่มานาบางอย่าง ทำให้มันไม่สามารถโจมตีเจสันได้

จากนั้นก็มีแสงสว่างจ้าเกิดขึ้น แสงนั้นได้พุ่งโจมตีไปที่ไฮออร์คและสู้กับไฮออร์คอย่างดุเดือน

การต่อสู้ผ่านไปไม่นา แรงต้านสุดท้ายของดาบไฮออร์คก็พังทลายลงหลังจากเกิดรอยร้าวบนใบดาบ

และมันก็ระเบิดออกไป ถึงจะเป็นการระเบิดที่รุนแรงแต่มันก็ไม่ได้เป็นอันตรายกับใคร การระเบิดนั้นทำให้ท้องฟ้าสว่างไสวจากมานาภายในตัวดาบ

หลังจากที่ดาบของไฮอร์คพังทลายลง แสงนั้นก็จางหายไป

‘นี้เป็นความฝันใช่ไหม ‘

“ทักษะการต่อสู้ไม่เลว และถ้าเจ้าแข็งแกร่งมากกว่านี้ ข้าออาจจะบาดเจ็บมากว่านี้”
เมื่อเจสันหันไปที่ทิศทางของเสียง เขาก็ได้พบกับเชนและมือของเชนก็มีบาดแผลตื้นๆ

‘เมื่อตะกี้คือเชนงั้นหรอ เขาทำลายดาบนั้นงั้นหรอ ‘

ไฮออร์คมองไปที่มือของเชนและมันก็เกิดความตกตะลึง มันเริ่มสั่นไหวด้วยความตกใจกลัว

“เจ้ารอดมาได้ยังไง เจ้ามนุษย์ ดาบของข้าแม้แต่ระดับปรมาจารย์ก็ต้องตายเมื่อเผชิญหน้ากับมัน !”

“หุบปากซะ ไออสูร “

เชนตะโกนขึ้น

“ถ้าเจ้าอยากตายอย่างสบายๆ ก็จงบอกความลับทั้งหมดมา ไม่เช่นนั้นเจ้าจะต้องตายอย่างทรมาณและแม้แต่อักษรรูนเหล่านั้นก็ช่วยอะไรเจ้าไม่ได้ เจ้ารูนมาสเตอร์ออร์ค !!”

เชนกล่าวออกมาด้วยความดุดัน

เชนหันไปมองเจสัน

“ออร์คตัวนี้เป็นรูนมาสเตอร์ และมันสามารถสร้างรูนเพื่อพัฒนาสิ่งต่างๆให้มีพลังทำลายล้างที่สูง และด้วยสิ่งที่มันรู้ทั้งหมดเกี่ยวกับรูน เราจะสามารถใช้ประโยชน์จากมันได้”

เจสันพยักหน้าและยังคงสับสนแต่เขาก็ตัดสินใจที่จะไม่พูดอะไรในตอนนี้และมองไปที่กำแพงเมืองเกือบจะพังทลายลงมาจากการโจมตีของออร์คและก็อบบลิน

ฝนพิษยังคงโปรยปรายลงมาจากนอกเมือง และหากมองจากเมืองออกไปจะได้เห็นทิวทัศน์ที่เต็มไปด้วยกองซากศพของพวกก็อบบลินที่เน่าเละ

ทหารก็อบบลินที่เหลือรอดก็พยามดิ้นรนเดินต่อไปเพื่อให้ถึงกำแพงเมือง แต่พวกมันก็ไม่สามารถรอดไปแม้แต่ตัวเดียว

ถึงแม้พวกก็อบบลินจะไม่สามารถเข้ามาใลก้กำแพงเมืองได้ แต่พวกออร์คนั้นทำได้ พวกมันอยู่หน้ากำแพงเมืองและมันก็ต่อยไปทีกำแพงทีละหมัด

ในขณะที่ก็อบบลินจอมเวทย์ขั้นสูงได้ปล่อยบลูกไฟขนาดใหญ่ออกมา เจสันกังวลเกี่ยวกับลูกไฟพวกนั้น และดูเหมือนว่าเชนจะไม่ได้ต้องการที่จะหยุดลูกไฟเหล่านี้

ในขณะที่มันพุ่งชนกำแพงเมืองและเกิดการระเบิดออก

‘เขาไม่เป็นห่วงพวกชาวเมืองเลยหรอ ??’

เหล่าชาวเมืองกรีดร้องจากการระเบิดของกำแพง และวิ่งหนีและมีบางคนที่ได้รับบาดเจ็บ เจสันเริ่มวิตกกังวลหลังจากเห็นก็อบบลินจอมเวทย์ขั้นสูงหลายพันตัว และก็อบบลินและออร์คในระดับสัตว์ผู้พิทักษ์อกี 2-3 ร้อยตัวกำลังมุ่งหน้าเข้าสู่เมืองไซโรหลังจากที่กำแพงได้พังทลายลง

เจสันไม่ได้อยากเป็นฮีโร่ แต่เขาอยากที่จะช่วยเหลือทุกคน และสิ่งเดียวที่เจสันกังวลจริงๆ คือความปลอดภัยของพวกเฟลเลอร์ และเจสันก็รู้สึกผิดที่เห็นชาวเมืองต้องตายอย่างมาก

เจสันมองไปที่เชน และเชนโต้กลับด้วยสายตาที่รำคาญเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะพูด

“เจ้าจะมีดวงตามานาเพื่ออะไร หากเจ้าไม่ใช้มัน ไม่เห็นหรือไงว่าพวกก็อบบลินและออร์คกำลังเข้ามาในเมือง เจ้าจะให้ข้าจัดการอยู่คนเดียวอย่างนั้นหรอ ฉันเป็นผู้พิทักษ์ของเมืองงั้นรึ หากพวกเขาและเจ้าไม่สามารถป้องกันเมืองนี้ได้ ก็ปล่อยให้มันถูกทำลายไปซะ และฉันเองก็ไม่สามารถเปิดเผยตัวตนของตัวเองได้ ไม่งั้นเจ้าก็ปล่อยมันไปไม่งั้นก็ลงมือจัดการพวกมันด้วยตัวเอง และตอนนี้พวกมันก็กำลังอ่อนแอลง!”

เจสันพยักหน้าด้วยสีหน้าที่สับสน และไม่ได้สังเกตว่าเชนได้ปลดปล่อยมานาปีศา่จออกมา และมันทำให้เหล่าก็อบบลินและออร์คที่เข้ามาในบริเวณเมืองนั้นอ่อนแอลง เนื่องจากแกนมานาของพวกมันถูกกัดกินด้วยมานาปีศาจ

หากเจสันเปิดดวงตามานาเขาก็จะได้เห็นมานาปีศาจที่ครอบคลุมไปทั่วทั่งเมือง และเจสันก็ได้เปิดดวงตามานา เจสันได้มองเหห็นมานาที่แปลกประหลาดและน่าสะพรึงกลัว เมื่อเห็นเช่นนี้เจสันก็รู้ว่าสิ่งที่เชนพูดนั้น เขาไม่ได้โกหก และเจสันสงสัยว่าเชนนั้นน่าระอยู่ระดับที่เหนือว่าปรมาจารย์ แต่เขาเป็นใครกัน

เจสันยังคงมองดูพวกก็อบบลินและออร์คที่อ่อนแอลง ด้วยดวงตามานาและมันทำให้ดวงตาของเจสันมีเลือดไหลไม่หยุด

อย่างไรก็ตามเจสันก็คิดได้ว่านี้เป็นโอกาสสำหรับชาวเมืองแล้วที่จะโต้กลับ เพราะมานาปีศาจที่เชนปลดปล่อยออกมา มันทำให้ความแข็งแกร่งและความสามารถของพวกก็อบบลินและออร์คลดลงถึง 30%

สิ่งนี้ทำให้เจสันมองเข้าไปในดวงตาของเชนด้วยดวงตาสีทองที่เป็นประกาย และเจาะลึกเข้าไปในตัวของเชนและพยามค้นหาตัวตนของเขา ในขณะที่เลือดก็ไหลออกจากตาของเจสัน

“คุณเป็นใครกันแน่”

เจสันตกใจมากที่เห็บก็อบบลินจำนวนมาก และดูเหมือนว่าจะมีทหารก็อบบลินมากกว่า 2-3 ล้าน ตัว ทำให้เจสันหวาดกลัว

ผ่านไปไม่ถึงนาที เจสันไม่สามารถนับจำนวนก็อบบลินจอมเวทย์ได้ว่ามันเดินผ่านไปกี่ตัว แต่มีสิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือก็อบบลินและออร์คระดับผู้พิทักษ์และระดับวิเศษ พวกมันกำลังเดินทัพเข้าไปยังเมืองไซโรอย่างเป็นระเบียบ โดยแบ่งกลุ่มเป็นกลุ่มต่างๆ

ในขณะก็อบบลินตัวอื่นที่อยู่ระดับที่ต่ำกว่าระดับวิเศษเดินอย่างไม่เป็นระเบียบและกระจัดกระจายอย่างพวกป่าเถื่อน อย่างไรก็ตามที่สำคัญมากกว่านั้นก็คือ ก็อบบลินที่มีระดับและตำแหน่งภายในสังคมของเผ่าที่สูงกว่านั้นดูเป็นระเบียบ

เจสันสามารถสัมผัสได้ถึงความผันผวนมานาที่แข็งแกร่งที่มหาศาล เมื่อมองไปรอบๆ

เชนมองเจสันและยิ้มเบาๆ

‘ดวงตาของเจ้าหนูนี้ สวยงามจริงๆ ‘

“ระวัง”

เชนพูดเบาๆ และในขณะนั้น เจสันก็สามารถมองเห็นขีปนาวุธตกลงมาจากท้องฟ้า ทำให้เจสันเผลอร้องออกมาด้วยความตกใจ และมีอักษรรูนขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมาเป็นเกาะป้องกันเหนือพวกก็อบบลิน ก่อนที่พื้นที่นั้นจะมีแสงสว่างวาป

เมื่อสัมผัสได้ว่า พวกเขาสามารถสัมผัสได้ถึงบางอย่าง มิสไซล์ก็ระเบิดกลางอากาศ และเผาไหม้อากาศ โดยไม่มีก็อบบลินตายสักตัว

แต่อย่างไรก็ตาม สิ่งที่น่าตกใจกว่านั้นคืออักษรรูนยังคงอยู่ในอากาศไม่สลายหายไป และเจสันเพ่งความสนใจไปที่มานาภายในจี้ที่ใช้ป้องกัน

พวกมันยังความแข็งแกร่งพอที่จะป้องกันมิสไซล์อีก 2 – 3 ลุก ซึ่งมิสไซล์นี้สามารถฆ่าสัตว์ระดับวิเศษได้ 2-3ตัว แม้แต่ตัวของเชนเองก็เบิกตากว้าง และประหลาดใจเล็กน้อย และยกย่องรูนของพวกก็อบบลินในใจ

“ไม่คิดว่ารูนของพวกมันจะแข็งแกร่งถึงขนาดนี้ ไม่เลวเลย”

เรื่องนี้ทำให้เจสันขวมดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนั้น ขณะที่มองท่าทางของเชนด้วยความสับสน

เชนสังเกตเห็นเจสันมองเขาจึงยิ้มให้

“ไม่ใช่ว่าฉันต้องการให้พวกก็อบบลินเข้ายึดเมืองเรา แต่สติปัญญาของพวกมันไม่ดีมากนัก แต่ว่าอักษรรูนที่แข็งแกร่งขนาดนั้น ฉันไม่คิดว่าจะมีใครในแอสทริกซ์สามารถสร้างได้

นอกจากนี้ สำหรับฉันแล้วดูเหมือนว่าวัสดุที่พวกมันใช้ทำจี้เหล่านี้ น่าจะหายาก และก็อบบลินหลายหมื่นตัวก็มีจี้เหล่านี้

แต่สิ่งที่ยากน่าจะเป็นการเติมมานาลงไปในจี้ห้อยคอ บอกตามตรงว่าฉันนั้นได้ตรวจสอบราชาก็อบบลินและเหล่าก็อบบลินที่ใกล้ชิด

พวกมันนั้นสามารถสร้างกลุ่มสังคมได้อย่างดีเยี่ยมในระยะเวลาที่สั้นแค่นี้ แต่การที่พวกมันจะรวมตัวกันได้มากขนาดนี้ ราชาก็อบบลินคงต้องอยู่ในดินแดนต้องห้ามมาเป็นเวลา และนั้นถือว่ามันมีความอดทนที่ดีเยี่ยม “

รูนนับร้อยปรากฏในอากาศ และส่องสว่างไปทั่วบริเวณ ในขณะที่มิสไซล์ระเบิดขณะที่กระทบกับรูนป้องกัน รูนป้องกันนั้นสามารถป้งองกันมิสไซล์ได้ถึง 2-3 ลูก ในขณะที่ฝ่ายมุนษย์นั้นพยายามโจมตีอย่างต่อเนื่อง

เมื่อเหล่าก็อบบลินที่ถูกโจมตีอย่างต่อเนื่อง ทำให้รูนป้องกันที่สร้างขึ้นค่อยๆ พังทหลายลงๆ เมื่อรูนป้องกันของพวกก็อบบลินได้พังทหลายลง ก็อบบลิน 2 – 3 พันตัวที่อยู่ใกล้กับเขตเมืองก็ตายจากการโดนระเบิดของมิสไซล์

ผู้พิทักษ์ของเมืองต่างสัเกตว่า การยิงมิสไซล์ไม่ค่อยได้ผลนัก เนื่องจากยังมีรูนป้องกันบางส่วนที่สามารถป้องกันได้ ทำให้การระเบิดของมิสไซล์นั้นไม่ได้ผล 100%

แต่สักพักต่อมา เจสันก็แทบอยากจะตะโกนออกมาด้วยความดีใจ เมื่อมีบุคคลที่แข็งแกร่งมากๆ 2-3 คนปรากฏตัวขึ้นที่ทางด้านหน้าของเมือง ผู้แข็งแกร่งทั้ง 3 กำลังหมุนเวียนมานาที่เป็นสีน้ำตาลและสีน้ำเงิน

ภายในไม่กี่วินาที มานาก็ได้แพร่กระจายออกไปและครอบคลุมพื้นที่บริเวณนั้นทั้งหมด และภูมิทัศน์ก็ค่อย ๆ เปลี่ยนไป ท้องฟ้าเริ่มที่จะครึ้มขึ้น และพื้นดินเริ่มแยกออกทำให้พวกก็อบบลินร่วงลงไปในรอยแยก

จากนั้นก็มีเหล่าผู้วิเศษออกมาอีก 3-4 คน พวกเขาได้สร้างเมฆพายุขึ้น

ท้องฟ้าเริ่มแปรปรวนและก็เกิดพายุขนาดใหญ่ เริ่มมีเม็ดฝนร่วงลงมา มันมีสีเขียว ใช่ และนั้นคือ พิษ เหล่าผู้แข็งแกร่งที่ออกมาป้องกัน พวกเขาได้แปรสภาพอากาศให้กลายเป็นพายุฝนพิษ ซึ่งมันทำให้พวกก็อบบลินที่โดนฝนเหล่านี้ เกิดความเสียหาย

เม็ดฝนค่อยๆ กัดกินเนื้อของก็อบบลิน ทุกสิ่งที่สัมผัสกับเม็ดฝนจะถูกกัดกร่อน

“อ่า ยังโหดร้ายเหมือนเดิม แต่ก็คงไม่มีวิธีอื่น “

เมื่อเชนหันไปหาเจสัน เขาเริ่มอธบายเมื่อเห็นท่าทีที่สับสนของหนุ่มผมดำ

“เจ้าเห็นผู้วิเศษเหล่านั้นหรือเปล่า พวกเขาได้สร้างเมฆพายุด้วย ธาตุน้ำลม ไฟ และเมื่อเมฆพายุก่อตัวขึ้น พวกเขาได้ใส่มานาลงเมฆเหล่านั้น ทำให้มันเกิดเป็นพิษที่มีลักษณะกัดกร่อน”

เมื่อมันหยดลงกระทบกับสิ่งต่างๆ สิ่งที่กระทบกับหยาดฝนจะถูกกัดกร่อนและลายไป ซึ่งรวมถึงมนุษย์ด้วย

มีผู้วิเศษที่เชี่ยวชาญพลังลมและน้ำอยู่ 2 – 3 คนที่กำลังควบคุมสภาพอากาศทั้งหมด

เมื่อไซโรนั้นมีมาตรการในการป้องกันฝูงสัตว์ร้ายได้ดีกว่าที่คาดไว้ ถึงแม้พวกเขาจะสามารถจัดการกับก็อบบลินได้หลายล้านตัวได้ง่ายๆ แต่ภัยคุกคามใหญ่ยังคงมีชีวิตอยู่

เจสันสนใจกับกลยุทธ์ของมนุษย์ที่ใช้ แต่ดูเหมือนเชนจะชื่นชมวพกก็อบบลินมากกว่าฝั่งมนุษย์ ซึ่งทำให้เจสันแปลกใจ

เชนเคลื่อนที่เข้าใกล้กำแพงเมื่องไซโรมากขึ้น และห่อหุ้มร่างกายของเขาและเจสันด้วยมานาอย่างมิดชิด ตอนนี้เขาอยู้เหนือกำแพงเมือง และเจสันสามารถพวกก็อบบลิจอมเวทย์ระดับสูง

พวกมันสามารถปล่อยลูกไฟที่มีขนาดเท่ารถยนต์ออกมา หินที่มีลักษณะแหลมคม ใบมีดลม และพลังอื่นๆ อีกมากมาย และโจมตีเข้าไปยังเมือง

ในขณะที่ทหารก็อบบลินกำลังดิ้นรนจากการโดนพิษ และทหารแนวหน้าที่ไม่สามารถทนไหวได้ ทำให้พวกมันไม่สามารถบุกเข้าไปยันเมืองได้

ก็อบบลินระดับสัตว์วิเศษและระดับผู้พิทักษญ์คำรามออกมาด้วยความโกรธ และมีไฮออร์คตัวหนึ่งกำลังยืนอยู่หน้ากำแพงเมือง

เมื่อเจสันมองมันด้วยดวงตามานา เขาก็ตกตะลึง

“รูน !”

เจสันตะโกนออกมา และเมื่อเชนมองไป เขาก็ตกตะลึงเช่นเดียวกับเจสัน

“มีอักษรรูนอยู่บนตัวของมัน ?!”

ทันใดนั้นอักษรรูนที่อยู่บ้นตัวของมันก็เริ่มทำงาน มันขยายตัวไฮออร์คขึ้นมาเล็กน้อย เจสันเห็นว่าตอนนี้ไฮออร์คนั้นมีระดับที่สูงขึ้น มันสามารถควบคุมพื้นดิน และใช้พื้นดินโจมตีเมือง โดยการควบคุมให้พื้นดินมีลักษณะแหลมคมพุ่งเข้าโจมตี

“รูนเพิ่มพลัง ?”
ดวงตาของเชนเบิกกว้างด้วยความตกใจ และทั้งคู่ก็มองออร์คที่มีระดับผู้พิทักษ์ มันกระโดดขึ้นไปบนแพงเมืองและเผชิญหน้ากับเหล่าผู้วิเศษจากเมืองไซโร

ในมือของไฮอร์คมีดาบดำขนาดใหญ่ และมันเต็มไปด้วยอักษรูน
“พวกแกจงรู้สึกถึงความแข็งแกร่งของสิ่งที่ฉันได้สร้างขึ้น พวกแกจงสูญพันธุ์ไป”

ออร์คพูดภาษามนุษย์อย่างหยาบๆ และดาบสีดำของมันปลดปล่อยออร่าออกมา ตอนนี้อักษรูนทั้งหมดบนดาบมันกำลังทำงาน !

ไฮออร์คฟาดฟันดาบลงไป ด้วยพลังทำลายที่รุนแรง มันสร้างความเสียดายเป็นเส้นตรงยาวไปถึงกลางเมือง มันรุนมาก แม้แต่ผู้วิเศษทั้งหลายยังต้องสั่นสะท้านด้วยความกลัว กับพลังทำลายที่รุนแรงนี้ พวกเขาถอยหลังกลับ 2-3 ก้าวเพื่อตั้งหลัก

ก่อนที่ลำแสงดาบจะพุ่งเข้าใส่ใจกลางเมือง มันจะต้องสร้างความเสียหายให้กับทุกเขตที่ขวางทาง

พลเมืองบางคนตื่นขึ้นเนื่องจากแรงสั่นสะเทือนจากพลังทำลายที่ไออร์คได้สร้างขึ้น โชคดีที่ไม่มีพลเมืองคนใดได้รับอันตรายจากการโจมตีนี้

เจสันเองก็ตกตะลึงการพลังโจมตีอันรุนแรงนั้น แต่จู่ๆ รอบตัวของเจสันก็เริ่มบิดเบียว และเจัสนก็ถูกห้อหุ้มด้วยกุญแจมือที่ทำจากมานา

จู่ๆ เจสันก็มาปรากฏตัวอยู่ข้างๆ ไฮออร์ค ทั้งเจสันและออร์คต่างตกใจกันและกัน และตอนนี้เจสันสังเกตว่าเขานั้นกำลังเผชิญหน้าอยู่ตรงหน้าของไฮออร์ค ในขณะที่ถูกใส่กุญแจมือ

`เชนอยู่ที่ไหน`

เจสันคิดในใจ ขณะที่กำลังตกตะลึง

แบลร์เดินเข้าใกล้เจสัน ซึ่งเห็นได้ชัดว่าจำนวนมานาที่เขาปลดปล่อยออกมาทำให้เจสันรู้สึกกดดัน จนหายใจไม่ออก สายตาเจสันเริ่มพร่ามัว และเขาก็หมดสติไป

แบลร์สังเกตเห็นสีหน้าของเจาสันที่ดูไม่ดีเมื่อนึกได้ เขาจึงรีบผนึกมานากลับคืนอย่างรวดเร็ว

“โอ้ ขอโทษๆ “

แบลร์เดินไปหาเจสันและเอามือทาบที่อกแล้วปลอดปล่อยมานาจำนวนเล็กน้อยเข้าไปในตัว ทำให้เจสันฟื้นขึ้น

ผู้เฒ่าเดร็กและทิลล์มองอย่างตกตะลึง เมื่อเห็นว่าแบลร์นั้นพูดขอโทษ

ผู้เฒ่าเดร็กและทิลล์มองหน้ากันด้วยความตกใจ และคิดว่าเจสันเป็นลูกหลานของเขาหรือเปล่า

เจสันฟื้นขึ้นและมองไปที่ชายชราตรงหน้า เจสันมั่นใจว่าเขาคือชายชราคนที่ปลุกพลังวิญญาณให้กับเขา

อย่างไรก็ตาม เจสันรู้สึกประหลาดใจกับความแข็งแกร่งของแบลร์ และที่สำคัญทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่

“ท่านเป็นใครกันแน่”

เจสันถามและสังเกตว่าทิลล์และผู้เฒ่าเดร็กนั้นกังวลเกี่ยวกับชายชราคนนี้มากและสามารถมองเห็นร่องรอยของความหวาดกลัวจางๆ ภายในดวงตาของทั้ง 2 ทำไมพวกเขาถึงต้องกลัวชายชราคนนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งมากก็ตาม แต่เขาก็ดูเป็นคนดี

“ฉันชื่อ เชนแบลร์ ไม่ต้องกลัวฉันหรอก เรียกฉันแค่เชนก็พอ และการที่ฉันมาที่นี่ฉันไม่ได้มาทำร้ายใคร แต่ฉันมาให้ความช่วยเหลือ “

เชนกล่าวขณะที่หันไปทางผู้เฒ่าเดร็ก

“แต่ฉันจะไม่สู้กับราชาก็อบบลิน ฉันจะมาแค่ช่วยป้องกันเมือง แต่ฉันจะช่วยเหลือในเงามือเท่านั้น จะต้องไม่มีใครรู้ถึงตัวตนของฉัน”

เป็นเรื่องยากที่จะคาดการความคิดของราชาก็อบบลิน และหากมันตัดสินใจโจมตีเมืองไซโร ก่อนที่กำลังเสริมจะมา มันก็อาจจะสายเกินไปหากไม่มีคนป้องกัน

ผู้เฒ่าเดร็กถอนหายใจอย่างหงุดหงิดและถาม

“คุณต้องการอะไร”

เชนชี้ไปที่เจสัน

“ให้ฉันคุยกับเขา และพวกคุณจะต้องทำสัญญาทางวิญญาณขั้นสูงกับฉัน เพื่อที่จะป้องกันไม่ให้พวกคุณบอกใครเรื่องเกี่ยวกับฉัน”

สัญญาวิญญาณขั้นสูง หากใครผิดสัญญาผู้นั้นจะถูกทำลายวิญญาณ แต่ก่อนที่จะตายคนที่ผิดสัญญา วิญญาณของผู้นั้นจะถูกแผดเผาและตายอย่างทรมาณ

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าเดร็กและทิลล์ก็ยอมรับข้อเสนอนี้ แต่ทั้งสองสงสัยว่าทำไมแบลร์ถึงสนใจในตัวเจสันมากนัก

แบลร์เป็นคนที่โหดร้ายและกระหายเลือดหากมีคนคิดจะมายุ่งกับคนของเขา

ทั้งสามกำลังลัเลว่าจะทำอย่างไร ในขณะที่สร้อยข้อมือของผู้เฒ่าเดร็กมีการแจ้งเตือนเข้ามามากกว่า 10 ครั้ง เขาขมวดคิ้วและเปิดหน้าจอโฮโลแกรม เมื่อเปิดข้อความ ผู้เฒ่าเดร็กก็มีสีหน้าที่กังวลอย่างมาก

เมื่อทิลล์หันไปมองใบหน้าของผู้เฒ่าเดร็กที่กำลังตกใจ ทิลล์ก็ได้มองเข้าไปในหน้าจอโฮโลแกรมและอ่านข้อความ และทั้งคู่ก็ตอบพร้อมกันทันที

“พวกเรายอมรับข้อเสนอ !!!!”

ทั้งสองตะโกนออกมาพร้อมกัน ในขณะที่เจสันเริ่มเข้าใจคร่าวๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น

เชนยิ้มเบาๆ และก็มีตัวแผ่นใสๆ และมีตัวอักษรสีเงินบนอากาศจางๆ เจสันมองเห็นด้ายวิญญาณที่ออกมาจากร่างกายของเชน

แผ่นใสนี้ถูกสร้างขึ้นด้วยพลังวิญญาณมันเป็นเหมือนกระดาษเซ็นสัญญาทางวิญญาณ ผู้เฒ่าเดร็กและทิลล์ได้เซ็นชื่อของตัวเองลงไปในกระดาษใสนี้ด้วยด้ายวิญญาณของพวกเขา

เมื่อเซ็นสัญญาเสร็จเรียบร้อย เชนก็หยิบหินเวทย์มนต์ก้อนใหญ่ออกมามันเต็มไปด้วยมานาที่หนาแน่น ซึ่งทำให้เจสันตกใจ

อักษรรูนมากมายถึกจารึกไว้ และเชนก็ได้มอบหินเวทย์มนต์ให้กับทิลล์

“หินเวทย์มนต์นี้จะสามารถบอกได้ว่าราชาก็อบบลินอยู่ที่ไหน นอกจากนี้มันยังสามารถแผ่ออร่าที่ทำให้ราชาก็อบบลินอ่อนแอลงเล็กน้อย และอีกหน้าที่หนึ่งของมันคือการสร้างโดมมานาระดับ 3 ที่แม้แต่สัตว์ร้ายระดับผู้พิทักษ์ก็ไม่อาจจะทำร้ายได้ ต่อสู้กับราชาก็อบบลินภายในโดมนี้ คุณจะสามารถเอาชนะราชาก็อบบลินได้ “

เมื่อเชนพูดจบเขาก็หันไปทางเจสัน และพูดด้วยรอยยิ้ม

“เจ้าหนู อยากดูฝูงสัตว์ร้ายขนาดใหญ่แบบใกล้ๆ ไหม”

เจสันพยักหน้า

เจสันไม่รู้วา่ตัวเขานั้นควรไได้รับความเมตตาจากชายชราคนนี้หรือไม่ เจสันอยากรู้เรื่องราวเกี่ยวกับเชน และทำไมเขาถึงซ่อนตัวอยู่ในอาร์เทสในเมื่อเขานั้นแข็งแกร่งมากๆ เขากำลังหลบซ่อนตัวเองจากใคร

แต่เจสันรู้ดีว่าเชนนั้นต้องการที่จะคุยกับเขาในเรื่องต่างๆ และตอนนี้เจสันก็ตั้งตารอที่จะดูฝูงสัตว์ร้ายระดับสูง

ไม่มีเหตุผลใดที่จะปฏิเสธข้อเสนอของเชน เชนอยู่ข้างเจสันและเมื่อเขาเอามือแต่ที่ไหล่ของเจสัน ทั้งคู่ก็หายวับไป ในขณะที่ทิลล์เองยังตกตะลึงกับความสามารถของเขา

ผู้เฒ่าเดร็กหัวเราะเบาๆ ก่อนที่จะกล่าวขึ้นมา

“เขาไม่เปลี่ยนไปเลย ฮ่าๆ “

รอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏบนใบหน้าของเดร็ก

“ถ้าตระกูลซอร์ไม่ลักพาตัวภรรยาเขาไป ตระกูลนั้นคงไม่ถูกเขาทำลายล้างทั้งทั้งกูล จนไม่เหลือสายเลือดของตระกูลนั้นเลย เขาคงไม่ถูกตระกูลใหญ่ตระกูลอื่นๆ ตามล่า จนต้องหลบซ่อนตัว ทำราวกับว่าตัวเองนั้นตายไปแล้ว “

สักพักเจสันก็พบว่าตัวเองนั้นยืนอยู่เหนือเมืองและถูกห่อหุ้มร่างกายด้วยมานาของเชน และทั้งคู่ก็ยืนอยู่บนอากาศ เชนสามารถทำให้แรงโน้มถ่วงไร้ผลได้โดยไม่ต้องมีปีกหรือใช้ความสามารถลอยตัว และมีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถทำได้

เจสันประหลาดใจและสงสัยว่าเชชนนั้นแข็งแกร่งขนาดไหน เนื่องจากตัวตนของเขานั้นลึกลับมาก เมื่อเจสันมองลงไป ก็พบว่ามีกองทัพสีเขียวขนาดใหญ่กำลังเคลื่อนทัพเข้ามายังโดมของแมือง

เจสนัและเชนมองเห็นทุกอย่าง และเชนก็ฉีกพื้นที่ว่างเปล่า และทั้งคู่ก็เข้ามาใกล้กองทัพสีเขียว พวกมันคือก็อบบลินจำนวนมหาศาล ทั้งคู่อยู่เหนือกองทัพก็อบบลินเพียง 50 เมตร

แต่พวก็อบบลินไม่สามารถทำอะไรหรือมองเห็นทั้งคู่ได้ ในขณะที่พวกมันกำลังมุ่งไปหน้ายังเมือง

“มาดูกันดีกว่า ว่าผู้พิทักษ์ประจำเมืองจะจัดการสถานการณ์นี้ได้ยังไง”

เชนจะเข้าช่วยก็ต่อเมืองทุกอย่างนั้นลำบากเกินที่ผู้พิทักษ์ประจำเมืองจะสามารถจัดการได้ ตอนนี้เขาจะแค่เฝ้าดู ในขณะที่ทิลล์ต้องจัดการกับราชาก็อบบลิน

เจสันพยักหน้าและถามคำถามเกี่ยวกับพลังวิญญาณและความสามารถที่แท้จริงของมัน และทิลล์ต้องบอกความจริงกับเจสัน ขณะที่ทิลล์กำลังอธิบายว่าขีดจำกัดของเขานั้นสามารถใช้ปีกของนกอินทรีศักดิ์สิทธิ์ได้เต็มที่เพียง 2 ชั่วโมง

เจสันประหลาดใจและสงสัยว่าอินทรีศักดิ์สิทธิ์นั้น เป็นสัตว์พันธะตัวแรกของทิลล์หรือเปล่า

ในฐานะครู ทิลล์ไม่ได้รู้สึกรังเกียจในการตอบคำถามจากนักเรียนที่มีความทะเยอทะยาน และตอนนี้เป็นเวลา 22.00 น. เจสันยังคงถามคำถามหลายๆ อย่าง

เจสันถามเกี่ยวกับเหตุการณ์ล่าสุดของพกวก็อบบลินว่าทำไมถึงไม่มีใครสามารถทำอะไรกับพวกมันได้

แต่คำตอบนั้นทำให้เจสันรู็สึกแย่ลง

“หลังจากที่คุณนำหลักฐานต่างๆ จากพวกก็อบบลินมา พวกเราทุกคนนั้นต่างประหลาดใจรวมถึงพวกรัฐบาลด้วย เราส่งคนที่มีระดับผู้วิเศษไปจัดการพวกมัน และเขตป่าโดยรอบก็ถูกทำลายภายในหนึ่งวัน เขตป่าที่อยู่ติดกัน ก็ถูกพวกอ็อคลิน และฮ็อบก็อบบลินเข้ามาก่อกวน

พวกออร์คเป็นสิ่งมีชีวิตที่สูงกว่าพวกก็อบบลินและมีความแข็งแกร่งกว่ามาก แต่การแพร่พันธุ์ของพวกนั้นไม่ได้รวดเร็วเหมือนก็อบบลิน

ออร์คส่วนใหญ่จะก่อตั้งสังคมของพวกมันเอง แต่เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ในกรณีนี้ พวกออร์คยังมีความทนทานและอึดเป็นอย่างมาก

ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจัดการพวกมันได้หมด พวกเราต้องรวบบรวมกลุ่มผู้วิเศษขนาดใหญ่ และหัวหน้ากลุ่มก็เป็นผู้วิเศษระดับสูง

ถึงอย่างนั้นพวกเราก็ยังได้รับบาดเจ็บเป็นจำนวนมาก ถึงแม้จำสามารถจัดการพวกมันได้ ตอนแรกพวกเราคิดว่ามันจบลงแล้ว

จนเมื่อพวกเหล่าสัตว์ร้ายระดับสูงเริ่มมาลี้ภัย เราจึงรู้ข้อมูลของพวกก็อบบลินว่าพวกมันกำลังตั้งค่ายอยู่ที่ดินแดนต้องห้าม และก็กัปตันของเราที่มีระดับผู้วิเศษขั้นสูง

ยังไม่สามารถจัดการกับสัตว์ระดับผู้พิทักษ์บางตัวที่มาขอลี้ภัย

จึงเป็นไปได้ว่า พวกก็อบบลินที่นั้นต้องมีความแข็งแกร่งอย่างมากแน่นอน นี้จึงเป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายอย่างมาก

และสัตว์ร้ายระดับลอร์ดสามารถที่จะทำลายกำแพงของเมืองไซโรได้อย่างง่ายดาย และถ้าพวกเราไม่มีสัตว์ระดับลอร์ดมาช่วยป้องกันแอสทริกซ์คงต้องพบกับปัษหาใหญ่

และเมื่อคุณส่งรูปจี้ห้อยคอของพวกก็อบบลินมา ทำให้รู้ว่าพวกมาันสามารถจัดหาอาวุธได้ ถึงแม้มันจะมีระดับต่ำ

ถ้าฉันต้องสู้กับราชาก็อบบลิน เมืองก็จะไม่มีใครมาปกป้อง เพราะผู้เฒ่าเดร็กก็ไม่สามารถต่อสู้ได้แล้ว

นอกจากนี้อาจจะมีก็อบบลินจอมเวทย์ระดับผู้พิทักษ์หลายร้อยตัว ลอร์ดก็อบบลินกลายพันธุ์ อัศวินเวทย์ก็อบบลิน หรืออร์คระดับสูงที่จะเข้าเมืองมาได้ถ้าไม่มีคนคอยปกป้องเมือง”

ทิลล์พูดจบเจสันก็มองด้วยดวงตาเบิกกว้าง ทิลล์ต้องการบอกทุกอย่างให้เจสันได้ฟังเพราะเจสันอาจจะมีทางออกสำหรับเรื่องนี้ได้

เซรอนนั้นรู้เกี่ยวกับภัยคุกคามจากก็อบบลินทุกอย่าง แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้ และหากสถานการณ์เลวร้ายเกินไป ทิลล์ก็จะพาเซรอนหนีไปและทิ้งแอสทริกซ์ไว้ แต่ก่อนที่จะถึงตอนนั้นเขาก็จะพยายามช่วยอย่างเต็มที่

“เจ้าเด็กบ้า ไม่ต้องคิดมาก เดี๋ยวปวดหัว ไซโรจะไม่เป็นอะไร”

เสียงที่ฟังดูคุ้นหูเอ่ยขึ้น

ทั้งเจสันและทิลล์หันไปมอง และเห็นชายชรายื่นอยู่ข้างๆ ผู้เฒ่าเดร็ก และเจสันก็ประหลาดใจอย่างมาก

“ท่านผู้เฒ่า !”

เจสันพูดอย่างสับสนและดีใจ นั้นคือชายชราเมื่อตอนที่ปลุกวิญญาตให้กับเจสัน

‘เขามาทำอะไรนี้ เขาอยู่ที่อาร์เทสไม่ใช่หรอ’

เจสันสงสัยขณะที่มองดู ผู้เฒ่าเดร็กที่ยืนอยู่ด้านหลังด้วยสีหน้ากังวลเล็กน้อย ทำให้เจสันยื่งสับสนมากขึ้น

“คะ … คุณแบลร์ !?”

ทิลล์พูดอย่างตกคะลึง

“ทำไมคุณยังมีชีวิตอยู่ ?”

ทิลล์กล่าวด้วยความตกใจ และห่อหุ้มร่างกายตัวเองกับเจสันด้วยมานา และพร้อมที่จะพาเจสันหนีไปหากเกิดอะไรขึ้น

“อย่าคิดแม้แต่ที่จะหนีข้า !”

ชายชรากล่าวและปลดปล่อยมานาที่บริสุทธิ์จำนวนมหาศาลออกมา เพื่อทำให้ไม่มีใครเคลื่อนไหวได้

พวกเขาไม่สามารถขยับได้แม้แต่นิดเดียว ในขณะที่เจสันเห็นมานาจำนวนมากและหนาแนะบริสุทธิ์อย่างมาก ผ่านดวงตา

“แกนคริสตัลพริสมารีน”

เจสันหลุดคำพูดออกมาหลังจากที่มองไปที่แกนมานาของแบลร์

แบลร์มองเจสันด้วยความประหลาดใจและสนใจในความสามารถของดวงตาเจสัน

‘เหยื่อของฉัน ‘

แบลร์คิดในใจ

“ใช่ ฉันยังมีชีวิตอยู่ และฉันจะจัดการพวกเจ้า ”

แบลร์พูดอย่างดุดัน ก่อนที่จะหันไปมองเจสันและยิ้มอย่างอ่อนโยน

ตอนนี้แบลร์ได้พบสิ่งมีค่าราวสมบัติวิเศษ และเขาจะทำทุกอย่างเพื่อมห้ได้มันมา

“ฉันจะช่วยพวกเจ้าเรื่อง ราชาก็อบบลิน แต่ก่อนอื่น ฉันขอคุยกับเจ้าเด็กคนนั้น”

แบลร์กล่าวออกมาโดยไม่ให้ทิลบล์หรือเดร็กได้มีโอกาสพูดเลย

ตรงหน้าเจสันมีสัตว์ร้ายระดับผู้พิทักษ์ 10 และสัตว์วิเศษอีกหลายร้อยตัว ในป่าลึกที่ดูอุดมสมบูรณ์และมีขนาดใหญ่เท่ากับสนามฟุตบอลหลายแห่งมารวมกัน ทุกอย่างราวกับความฝันสำหรับเจสัน

เจสันหยิกแก้มตัวเอง และรู้สึกเจ็บและเจสันเริ่มตื่นเต้นอย่างช้าๆ เพราะว่าทุกอย่างคือเรื่องจริง มีนักล่าและเหยื่ออยู่รวมกันและพวกมันไม่โจมตีซึ่งกันและกัน

ดูเหมือนว่าพวกมันจะอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข และในแววตาพวกมันก็ไม่มีความดุร้าย มีบางอย่างทำให้พวกมันเชื่องอย่างหน้าแปลกใจ เจสันมองทิลลล์ด้วยสีหน้าสับสน และทิลล์กำลังจะพูดอะไรบางอย่างและก็มีเสียงแทรกขึ้นทางด้านหลังของพวกเขา

“สัตว์ร้ายเหล่านี้กำลังหาที่ลี้ภัยและพวกมันจะไม่ทำร้ายมนุษย์ ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะราชาก็อบบลินและเผ่าพันธุ์ของพวกมันที่กำลังรุกราน อาจจะกล่าวได้ว่าที่นี่คือเขตรักษาพันธุ์สัตว์และเป็นพื้นที่เดียวที่พวกก็อบบลินไม่สามารถมาถึงได้”

เมื่อหันไปมอง เจสันเห็นชายชราผมขาวเครายาวกำลังเดิขเข้ามา พร้อมกับไม้เท้าที่พยุง เขาสวมชุดคลุมสีขาวเจสันรู้สึกได้ว่าชายคนนี้นั้นมีชีวิตมายาวนาน

เจสันได้เปิดดวงตามานาเพื่อมองดู แต่รากับว่ามีกระแสไฟฟ้าแพร่กระจายไปทั่วร่างและไม่สามารถควบคุมตัวเองในขณะที่กำลังสั่น เจสันตกตะลึงและพูดไม่ออก

เมื่อผ่านไปสักพักและได้สติเจสันได้ก็ได้ถาม

“คะ-คุณเป็นใคร?”

เจสันเห็นแกนมานาของเขาที่กำลังเสื่อมจากความชรา แต่นั้นก็ไม่ได้สำคัญมาก เพราะแกนมานาของชายชรานั้นแข็งแกร่งมากกว่าใครๆ ที่เขาเคยเห็นมา มันเป็นเหมือนคริสตัลพริสมารีนที่สวยงามและแข็งแกร่งอยู่ภายใน

แม้ว่าภายนอกเขาจะดูอ่อนแอ แต่การสัมผัสมานาเพียงครั้งเดียวจากชายชราคนนี้ ก็อาจจะทำให้เจสันเสียชีวิตด้วยความช็อคในทันที แต่สิ่งเดียวที่ดูน่าเสียดายคือความแข็งแกร่งที่กำลังลดลงของชายชรา และรอยแตกของแกนมานาที่ค่อยๆ สร้างรอยร้าวไปเรื่อยๆ

เจสันค่อยๆ ถอยหลังจนกระทั่งชนทิลล์

เจสันเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจและการแสดงท่าทีที่อ่อนโยนของทิลล์ทำให้เจสันรู้สึกสบายและปลอดภัยมากขึ้น ชายชราหัวเราะและก่อนที่จะกระอักเลือดออกมา

เห็นได้ชัดว่าเขากำลังจะตาย และเจสันรู้สึกแย่ที่กลัวเขา

ชายชราใช้เวลาพอสมควรก่อนที่จะสามารถสงบลงได้ ในขณะที่เขามองไปที่ดวงตาของเจสันและพูดว่า

“เด็กน้อย ฉันเป็นผู้ว่าของแอสทริกซ์และเป็นครูใหญ่ของโรงเรียนแวนการ์ด ฉันชื่อ แมททิว เดร็ก แต่เรียกฉันแค่เดร็กก็ได้ ฉันเองก็แก่มากแล้ว เจ้าหนูทิลล์เล่าเรื่องของฉันให้เจ้าฟังบ้างหรือเปล่าละ ฉันต้องขอโทษที่ให้เขาพาตัวเจ้ามาแบบนี้ แต่มันเป็นเรื่องสำคัญ และฉันหวังว่าเจ้าคงไม่ถือโทษชายแก่ๆ คนนี้นะ เจ้าหนูทิลล์สามารถอธิบายเกี่ยวกับเขตอนุรักษ์แห่งนี้ได้ในภายหลัง แต่ตอนนี้พวกเรามีอย่างอื่นที่ต้องทำ”

จากคำพูดของแมททิว เจสันรู้ได้ทันทีว่าเขาเป็นคนสุภาพและมีเหตุผล

แต่เจสันไม่ได้สนใจมากนัก สิ่งที่เจสันสนใจคือทำไมผู้เฒ่าเดร็กถึงพาเขามาที่นี่ มีเหตุผลอะไร แล้วสิ่งที่เขาบอกว่าต้องไปทำคือออะไรกัน?

“เจ้าหนูทิลล์ บอกว่าเจ้าอยู่ในเขตป่า 2 ดาว และระหว่างการล่าเจ้าได้พบกับอักษรรูนบนอาวุธและจี้ของพวกก็อบบลินใช่ไหม และยังบอกอีกว่าพวกมันพัฒนาขึ้นและมีจำนวนมาก เจ้าช่วยบอกทุกอย่างเกี่ยวกับมันเท่าที่เจ้ารู้และเห็นมาให้ข้าฟังได้ไหม?”

เจสันยังคงงุนงงเล็กน้อยที่ชายชราพูดสุภาพกับเขามาก เจสันไว้ใจและหยิบอาวุธและจี้สร้อยคออกมาและเริ่มอธิบายทุกอย่างให้ทิลล์และแมททิวฟัง

ทิลล์และแมททิวฟังอย่างตั้งใจโดยไม่ขัดจังหวะเจสันแม้แต่นิดเดียว และครึ่งชั่วโมงต่อมา เจสันก็อธิบายทุกอย่างจบ ขณะที่ได้ฟังนั้นทิลล์และแมททิวต่างก็อยากรู้ความสามารถในการต่อสู้ของเจสัน

เจสันเล่าเหตุการณ์ต่างๆ และทั้ง 2 ประหลาดใจความสงบนิ่งของเจสันในการต่อสู้กับพวกฮ็อบก็อบลิน ด้วยเหตุนี้ทิลล์จึงยยอมรับความจริงที่เจสันนั้นแข็งแกร่งเกินวัย และความแข็งแกร่งนั้นก็ยิ่งเพิ่มขึ้นทุกวัน

หลังจากนั้นผู้เฒ่าเดร็ก กับทิลล์ต่างตรวจสอบอาวุธและจี้ห้อยคออย่างระมัดระวัง ในขณะที่ผู้เฒ่าเดร็กขมวดคิ้วครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดอะไรบางอย่างกับทิลล์

เจสันตัดสินใจที่จะอยู่เงียบๆ หลังจากที่อธิบายเรื่องราวต่างๆ ทั้งทิลล์และผู้เฒ่าเดร็กเริ่มพูดคุยกันเกี่ยวกับข้อเท็จจริงบางอย่าง

“คำสลักเหล่านี้สร้างขึ้นจากแกนสัตว์ร้ายระดับต่ำและคุณภาพไม่ได้ดีนัก แต่นั้นไม่สำคัญเมื่อพิจารณาว่าราชาก็อบบลิน ได้มอบอาวุธเหล่านี้ให้กับกองกำลังที่อ่อนแอที่สุด ดูเหมือนว่ามันกำลังใช้พวกนั้นเป็นหน่วยสอดแนมและล่าสัตว์ในเวลาเดียวกัน แต่สิ่งที่ทำให้ฉันกลัวคืออาวุธที่มีการสลักรูนมากมายและอักษรรูนที่แปลกประหลาดบนจี้ห้อยคอนี้อีก ฉันไม่เคยเห็นรูนที่สามารถป้องการโจมตีระยะไกลได้ที่สร้างจากแกนสัตว์ร้าย และรูนเหล่านี้ดูเหมือนจะเป็นรูนเอาไว้ป้องกันการลอบสังหารจากระยะไกล หากราชาก็อบบลินสามารถสร้างรูนที่มีระดับที่สูงกว่านี้ได้ ปืนใหญ่ของพวกเราอาจจะไร้ประโยชน์ และเราจะถูกบีบบังคับให้ต่อสู้ระยะประชิด ซึ่งจำนวนที่มากกว่าของพวกมันนั้นได้เปรียบอย่างมาก”

ชายชราอธิบายอย่างใจเย็น

ทิลล์ถอนหายใจและเสริมว่า

“นั้นก็จริง แต่เราทำอะไรไม่ได้มากนัก และเราก็ไม่รู้ว่าราชาก็อบบลินนั้นอยู่ที่ไหน หรืออยู่ในระดับไหนแล้ว เราสูญเสียหนวยสอดแนมที่มีระดับผู้วิเศษไปมากกว่า 10 คนที่มีความเชี่ยวชาญในการลอบสังหารและสอดแนม

และผู้วิเศษขั้นสูงที่มีความสามารถในการพลางตัวนั้นก็หายากมากในแอสทริกซ์ ถ้าฉันจะค้นหาราชาก็อบบลิน

มันอาาจใช้กองกำลังของมันมาจัดการฉัน นั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลย ความเจ็บปวดและความแข็งแกร่งของคุณก็ลดลงทุกวัน ฉันไม่รู้เลยว่าคุณเหลือเวลาอีกนานเท่าไหร่ ผู้เฒ่าเดร็ก

ราชาก็อบบลินอาจจะเป็นสัตว์ร้ายระดับลอร์ดแล้ว และดูเหมือนมันจะมีสมุนที่ฉลาดและมีจำนวนมาก เพราะรูนมาสเตอร์คนเดียวไม่สามารถสลักอักษรรูนให้กับอาวุธที่มีมากมายมหาศาลได้ และข้อมูลที่ดีที่สุดตอนนี้คืออาวุธของฮ็อบก็อบบลินที่เจสันเอามา และหากเราไม่สามารถค้นหาราชาก็อบบลินเจอ

เราคงต้องมาระเบิดโซนเวทย์มนต์ !และหาตำแหน่งคร่าวๆ ของฐานที่มั่นของพวกมัน และทำลายล้างด้วยระเบิดไฮโดรเจนมานา”

เมื่อฟังทิลล์พูด เจสันก็เบิกตากว้าง พวกเขาต้องการระเบิดเขตเวทย์มนต์ และทำลายพื้นที่นั้นหรอ พวกก็อบบลินนี้อันตรายขนาดนั้นเลยหรอ

ผู้เฒ่าเดร้กได้กล่าว

“เจ้ารู้ว่าเจ้าสามารถฆ่ามดตัวเล็กๆ เหล่านี้ได้ด้วยการโบกมือ แต่ปัญหาหลักเราคือการเผชิญกับราชาก็อบบลินและลูกน้องของมัน อาจจะมีก็อบบลินระดับผุ้พิทักษ์ อยู่มากกว่า 10 ตัว ไม่อย่างนั้นสัตว์ร้ายต่างๆ คงไม่มาหลบอยู่ข้างหลังเรา ที่เป็นมนุษย์ที่พวกมันเกลียดชัง”

ผู้เฒ่าเดร็กคิดอยู่ครู่หนึ่ง

“เจ้าหนูทิลล์ เจ้าสามารถขอความช่วยเหลือจากคาเนียร์ได้หรือไม่ เมื่อราชาก็อบบลินบุกมา เราอาจจะสามารถป้องกันได้ก่อนที่พวกมันจะมาถึงไซโร หรือแม้กระทั่งเกาะทั้งเกาะนี้”

เมื่อได้ยินสิ่งที่เดร็กพูด ทิลล์ก็ขมวดคิ้วและก็ปฏิเสธไม่ได้ ทั้งเจสันและทิลล์ต่างได้ยินชายชราพึมพำก่อนที่หน้าจอโฮโลแกรมของเขาจะปรากฏขึ้น

“น่ารำคาญจริงๆ อย่าส่งเจ้าเด็กที่น่ารำคาญมาเลย”

ชายรชราคร่ำครวญขณะที่ส่งข้อความกลับไป

[หยุดเวลาจนกว่ากำลังเสริมจะมาถึง]

รัฐบาลคิดแผนที่จะหยุดเวลาเพื่อยื้อรอกำลังเสริมให้มีจำนวนที่มากหรือพอๆ กับพวกก็อบบลิน

ทิลล์หันไปบอกเจสันให้ถอยออกไปเล็กน้อย แต่ก่อนที่เดร็กจะได้ทำอะไร เขาก็รู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังบุกเข้ามาในวงวเทย์มานาได้ คนธรรมนั้นสามารถเข้ามาได้อย่างแน่นอน แต่ผู้บุกรุกจะไม่สามารถทำได้ นี่หมายความว่าผู้บุกรุกจะต้องมีความสามารถอย่างมาก

เสียงหนึ่งถูกส่งเข้ามาในจิตของเดร็ก เดร็กได้ประหลาดใจและสับสนในเวลาเดียวกัน

‘เขายังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร? เขารอดชีวิตมาได้… เป็นไปไม่ได้!’

ผู้เฒ่าเดร็กฟังเสียงอย่างประหลาดใจ ก่อนที่ทิลล์และเจสันจะแยกตัวออกจาผู้เฒ่าเดร็ก เมื่อทั้ง 2 บอกว่ามีบางอย่างที่ต้องทำ

ทั้งเจสันและทิลล์สังเกตเห็นเหงื่อที่ไหลชุ่มของผู้เฒ่าเดร็ก และดวงตาของเขานั้นดูหวาดกลัว และสามารถมองเห็นชายวัยกลางคนผมสีฟ้าตะโกนอะไรบางอย่าง ก่อนที่เขาจะหายวับไปจากสายตาภายในไม่กี่วินาที

เจสันสับสนอย่างมาก ว่ามันเกิอะไรขึ้น

เจสันรู้สึกสับสนกับข้อความของทิลล์ อย่างไรก็ตามเจสันก็ได้ส่งข้อความเพื่อถาม

[ผมไปนอกโดมมา มีอะไรหรือเปล่า เกิดอะไรขึ้น]

เจสันถาม

[อย่าเพิ่งไปไหนนะ มีบางอย่างผิดปกติกับพวกก็อบบลิน และฉันก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร]

[โชคดีที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นคุณ และนักเรียนที่มีระดับต่ำกว่าผู้เชี่ยวชาญห้ามออกนอกโดมในขณะนี้ ]

ทิลล์ตอบกลับข้อความของเจสันในทันทีและเจสันได้ถามตัวเองว่าทิลล์เขียนข้อความทั้ง 2 ในเวลาอันรวดเร็วได้ยังไง นอกจากนี้เจสันไม่เคยเห็นทิลล์ส่งข้อความมากมายขนาดนี้มาก่อน

เจสันครุ่งคิดถึงการต่อสู้เมื่อสักครู่ และสงสัยว่าทำไมคนระดับต่ำกว่าผู้เชี่ยวชาญถึงห้ามออกนอกโดม เพราถ้ามีปืนมานาสามารถเอาชนะพวกมันได้แล้ว

และเจสันยังคงคิดเกี่ยวกับการต่อสู้กับก็อบบลินจอมเวทย์และพวกฮ็อบก็อบบลิน และเจสันก็ได้ส่งข้อความไปหาทิลล์

[ทำไมระดับผู้เชี่ยวชาญถึงสามารถออกไปได้ เป็นเพราะก็อบบลินหลายร้อยตัวหรือก็อบบลินจอมเวทย์ที่มีมากเกินงั้นหรอ ]

อย่างไรก็ตาม ทิลล์ก็ตอบกลับมาด้วยคำถามแปลกๆ

[หมายความว่าไง ก็อบบลินหลายร้อยตัว ก็อบบลินจอมเวทย์กับฮ็อบก็อบบลิน ? คุณเห็นพวกมันหรอ และได้สู้กับพวกมันหรือเปล่า พวกมันอยู่ในเขตป่างั้นหรอ ?]

เจสันสับสนปฏิกิริยาของทิลล์ เหตุการณ์ทั้งหมดของก็อบบลินไม่น่าจะใช่เรื่องที่แปลกๆ แต่เมื่อเจสันเห็นท่าทีแปลกๆ ของทิลล์จึงคิดว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้น

เจสันจึงตอบกลับด้วยข้อความง่ายๆ

[มีกลุ่มทหารก็อบบลินหลาย 100 ตัว นำโดยฮ็อบก็อบบลิน 3 ตัว และก็อบบลินจอมเวทย์ 10 ตัว อยู่ภายในเขตป่าระดับ 2 ดาว ดูเหมือนพวกมันกำลังจะไปที่ไหนสักแห่ง แต่ผมไม่รู้หรอกนะว่าพวกมันจะไปที่ไหน แต่ผมได้จัดการพวกมันจดหมดไปแล้ว จึงไม่น่าจะมีปัญหาอะไรแล้วนะ ]

หลังจากส่งข้อความ เจสันก็ปิดหน้าจอโฮโลแกรม ระหวางรอรถรับส่ง เจสันได้คำนวนราคาของสิ่งของที่ได้จากพวกก็อบบลิน เจสันได้จัดการฮ็อบก็อบบลินไป 3 ตัว ซึ่งเขาจะได้คะแนนเลซ 3-4 คะแนน และก็อบบลินจอมเวทย์ทั้ง 14 ตัว ก็จะได้รับอีก 3 คะแนน และซากก็อบบลินที่เจสันมีมากกว่า 300 ตัว น่าจะได้คะแนนเลซ 7.5 คะแนน

เจสันไม่เคยคิดมาก่อนว่าเขาจะสามารถฆ่าก็อบบลินได้มากมายขนาดนี้ และเจสันเห็นว่ากว่า 70% อาวุธของพวกก็อบบลินที่ทำขึ้นเอง ส่วนมากทำมาจากหินและมีการสลักอักษรรูน ซึ่งสามารถเพิ่มควาทนทานและเพิ่มความแหลมคมให้กับอาวุธ

เจสันไม่สามารถประเมินราคาสำหรับพวกอาวุธได้ รวมถึงจี้ป้องกัน เจสันหยิบมันออกมาจากซากของก็อบบลินจอมเวทย์ และยังคงมีอาวุธของพวกนักล่าคนอื่นๆ อีกมากมาย ส่วนใหญ่เป็นอาวุธที่ไม่ได้สมบูรณ์และมีเกรดต่ำกว่า 1

และเนื่องจากความรู้เรื่องการตีเหล็กของเจสัน เจสันจึงรู้เรื่องเกี่ยวกับแร่ที่ใช้ในการตีเหล็กอย่างมาก มันคือแร่ไรโอไลท์ซึ่งเป็นวัตถุดิบระดับ 2 ที่หายากและค่อนข้างแพง การได้เห็นอาวุธที่ทำจากแร่ไรโอไลท์จากอาวุธของก็อบบลินจึงมันค่อนข้างแปลกที่พวกมันสามารถนำมาตีและสร้างอาวุธได้

เจสันรู้ว่าแร่เหล่านี้สามารถพบในในรอยแยกถาวรแห่งหนึ่งของแอสทริกซ์ การมีรอยแยกถาวรเกินขึ้นทำให้พื้นที่ ภูเขาต่างๆ มีแร่มากมายอยู่ภายในรอยแยก และเป็นที่อยู่ของสัตว์ต่างๆ ที่ไม่มีอันตรายมากมาย

และมีสัตว์ร้ายวิเศษอยู่อีกนิดหน่อย แต่สัตว์ที่ไม่มีอันตรายมีมากกว่า ขนาดของรอยแยกนั้นใหญกว่าแอสทริกซ์และมีเหมืองหลายแห่งตั้งอยู่ภายใน ทำให้เจสันสงสัยว่า พวกก็อบบลินสามารถเอาแร่ไรโอไลท์มาได้อย่างไร

‘พวกมันตั้งเหมืองเอง หรือปล้นมาจากเหล่าพ่อค้าแร่’

เจสันสงสัย

เมื่อพิจารณามูลค่าของแร่ไรโอไลท์ เจสันก็มั่นใจว่าเขาจะได้รับเครดิตเป็นจำนวนมาก นอกจากนี้ยังมีอาวุธระดับ 1 อยู่ 2-3 ชิ้นที่มาจากพวกนักล่าที่ถูกพวกก็อบบลินสังหารและเจสันก็รู้สึกเสียใจกับเรื่องนี้

อย่างไรก็ตามความรู้สึกนึกก้ไม่ได้เปลี่ยนใจเจสันที่จะขายพวกมัน ขณะที่เจสันกำลังคิดเรื่องมูลค่าและเงิน จู่ๆ ทิลล์ก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าต่อตาเจสัน ทำให้เจสันตกใจครู่หนึ่ง

‘ครูมีปีก ??? เขามาจากเผ่าพันธุ์ที่มีปีกงั้นหรอ’

เจสันสงสัยขณะที่นึกขึ้นได้ว่าทิลล์มาจากครอบครัวใหญ่ใน และความเร็วในการปรากฏตัวของทิลล์นั้นเร็วมาก และเจสันไม่สามารถสัมผัสถึงตัวตนของเขาได้ เจสันนึกเล่นๆ ว่าถ้าหากทิลล์เป็นศัตรู เจสันคงโดนฆ่าอย่างง่ายดาย

เจสันสังเกตเห็นสีหน้าที่ดูกังวลของทิลล์ เจสันไม่รู้จะพูดว่าอะไรจนกระทั่ง ทิลล์ได้อุ้มเจสันและห่อหุ้มร่างด้วยมานาทั้งตัวเขาและเจสัน

ก่อนที่เจสันจะสงสัยว่าทำไม ปีกของทิลล์ก็กระพืออย่างรุนแรง และทำให้พวกเขาบินขึ้นไปบนอากาศ และทะยานผ่านท้องฟ้าไปยังเมือง

เจสันไม่รู้ว่าตอนนี้พวกเขาบินไปเร็วแค่ไหน แต่เมื่อมองไปรอบๆ เจสันก็เห็นว่ามันพร่ามัวเล็กน้อย และเมื่อมองไปที่พื้น เจสันเห็นจุดสีดำขนาดใหญ่ กำลังเคลื่อนที่ไปที่โดม

สถานการณ์นี้น่าอึดอัดใจ เมื่อทิลล์จับเจสันไว้แน่น และเจสันต้องการที่จะถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ต้องรอ พวกเขาใช้เวลา 2-3นาทีก่อนที่จะถึงเมือง เมื่อไปถึงเมื่อทิลล์ก็ชะลอตัวลง

ไม่ถึง 5 นาที เจสันก็สังเกตเห็นว่าความเร็วนั้นลดลงอีกและดูเหมือนเขากำลังจะลงจอด ทันใดนั้นเจสันก็สังเกตว่าพวกเขานั้นอยู่เหนือโรงเรียนที่มีป่าใหญ่ล้อมรอบ

และมันดูเหมือนโรงเรียนของเขาเอง แต่พวกเขาไม่ได้บินลงมาที่หน้าอาหารเรียนหรือหน้าประตูทางเข้า และเหมือนว่าทิลล์จะไปที่ไหนสักแห่งในป่าใหญ่ เจสันสงสัยว่าทิลล์จะไปที่ไหน และได้เปิดดวงตามานาขึ้นมา และเห็นออร่าจากมานาปกคลุมบริเวณป่าลึก

อย่างไรก็ตามแม้ว่าเจสันจะใช้ดวงตามานาแต่ก็ไม่สามารถมองท่าม่านออร่าของมานาได้เลย นี้เป็นครั้งแรกที่เจสันไม่สามารถมองทะลุในสิ่งที่อยากเห็นได้ และก็เกิดความสงสัยว่าพวกเขากำลังจะไปที่ไหน และทิลล์ก็ได้บินลงหลังม่านออร่าที่มองไม่เห็น

พวกเขาเคลื่อนตัวลงมาอย่างช้าๆ ผ่านม่านออร่า เมื่อร่างกายไปผ่านม่านไป เจสันก็เบิกตากว้าง เขาตรวจจับความผันผวนมานาที่น่าสะพรึงได้มากกว่า 10 แบบ และสามารถรับรู้ถึงมานาที่อ่อนแอได้หลายร้อยตัว

แต่ความผันผวนมานาที่น่าสะพรึงนั้นอ่อนแอกว่าของทิลล์ แต่ถ้าเทียบลักษณะโดยกำเนิด ความผันผวนมานาของทิลล์นั้นอ่อนโยนและใจดี

เจสันอดไม่ได้ที่จะร้องออกมาด้วยความตกใจ

“สัตว์ร้ายระดับผู้พิทักษ์ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ ?!”

ด้วยอาวุธที่แข็งแกร่งและการร่วมมือกัน มนุษย์สามารถฆ่าสัตว์ร้ายในระดับที่สูงว่าตัวเองได้ และเมื่อได้เห็นอาวุธต่างๆของก็อบบลิน ก็ทำให้เจสันสงสัย

ถ้าพวกมันสามารถสร้างรูนที่สามารถป้องกันการโจมตีระยะไกลได้และเพิ่มความสามารถ ความแข็งแกร่งของอาวุธได้ ทำไมพวกมันถึงไม่สร้างขึ้นเยอะๆ หรือพวกมันกำลังรวบบรวมกองทัพเพื่อที่จะเข้ายึดครองไซโร และอย่างน้อยต้องมีก็อบบลินตัวหนึ่งที่มีความรู้ และมีความฉลาด

‘พวกมันวางแผนอะไรอยู่หรือกำลังรอบางสิ่งบางอย่าง ?’

เจสันครุ่นคิด

ในตอนนี้มีสิ่งเดียวที่ทำให้เจสันพอใจ คือแกนมานาของเขาที่ช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งให้ หลังจากที่ต่อสู้กับก็อบบลินกลุ่มเล็กๆ อีก 2-3 กลุ่ม เจสันรู้สึกว่าแกนมานาของเขาแข็งแกร่งขึ้นอย่างสมบูรณ์ และเมื่อถึงเวลาอาหารกลางวัน เจสันก็กลับเข้าไปในโดมและฝึกเทคนิคนรกสวรรค์ขั้นสอง

และเจสันก็ส่งภาพของจี้ห้อยคอและอาวุธหินที่พวกก็อบบลินสลักอักษรรูนเอาไว้ และมั่นใจว่าทิลล์ต้องรู้อะไรบางอย่างและรู้เกี่ยวกับอักษรรูน จากสิ่งที่ทิลล์เคยวาดวงเวทย์ตอนที่เจสันฝึกเทคนิคแยกจิต

ถ้าทิลล์ไม่รู้เกี่ยวกับรูนพวกนี้ แสดงว่ามันต้องมีบางสิ่งบางอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้น หลังจากฝึกเสร็จก็ยังไม่มีข้อความตอบกลับจากทิลล์ และเจสันก็ออไปล่าก็อบบลินอีกครั้ง

เมื่อเดินออกมาจากโดม เจสันเห็นทีมล่าสัตว์ที่ได้รับบาดเจ็บ 2-3 ทีม ซึ่งมีเด็กบางคนที่แก่กว่าเขาเล็กน้อย กำลังเดินโซเซและช่วยหยุงกันเข้าไปในโดม

พวกเขาดูหวาดกลัวและกำลังหนีบางสิ่งบางอย่างและเจสันสงสัยว่ามันคืออะไร

ดวงตามานาของเจสันถูกกระตุ้นอยู่เสมอเมื่ออยู่นอกโดมและเมื่อมองมาที่พวกเด็กๆ ที่ได้รับบาดเจ็บ เจสันก็รู้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติกับพวกเขา

‘นั่นมันพิษ เป็นฝีมือของพวกก็อบบลินงั้นหรอ ?’

เจสันถามตัวเองและเจสันรู้ว่าพิษนั้นไม่ได้ร้ายแรงมากพอที่จะฆ่าคนได้

และเจสันเองก็มีคาวมต้านทานพิษอยู่ จากสกอร์พิโอ เจสันได้เดินออกไปเพื่อหาต้นตอและเจสันก็ตัดสินใจที่จะไม่ใช้ธนูและจัดการก็อบบลินด้วยการบลิงค์เข้าสังหาร ซึ่งมันรวดเร็วกว่า

ยิ่งเจสันสังหารพวกก็อบบลินไปมากเท่าไหร่ เจสันก็ยิ่งรู้ถึงการเคลื่อนไหวของมันมากขึ้นเท่านั้น และหลังจากสังหารก็อบบลินกลุ่มใหญ่กลุ่มที่ 6 แล้ว ก็มีบางอย่างได้เปลี่ยนแปลงไป

เมื่อเวลาใกล้มืด เจสันได้สังเกตว่าก็อบบลินจำนวนมากใช่ท่อเป่าลูกดอกอาบยาพิษ เมื่อพวกมันสู้กับเจสัน แต่มันก็ทำอะไรเจสันไม่ได้ ดวงตาสีทองของเจสันสั่นไหวมากขึ้นและเมื่อพวกก็อบบลินมองเข้าไปทำให้พวกมันหวาดกลัวไปถึงกระดูกและไม่สามารถขยับได้ด้วยความหวาดกลัว

เจสันไม่ได้รับบาดเจ็บมากนั้น มีเพียงบาดแผลเล็กๆ จากลูกดอกพิษของพวกมัน แต่พิษน้ันก็ไร้ประโยชน์เมื่อใช้มันกับเจสัน และเมื่อจัดการพวกมันจนหมด ขณะที่เจสันกำลังเก็บซากของพวกก็อบบลิน เจสันก็ได้สัมผัสถึงมานาที่ด้านหลัง

เจสันได้รวบรวมพลังและใช้เทคนิคไร้น้ำหนักและบลิงค์หายไปจากพื้นที่ตรงนี้ เพียงครู่เดียวเจสันก็ได้ยินเสียงระเบิด ในจุดที่เจสันหนีออกมา เมื่อหันไปมอง เจสันเบิกดวงตากว้างด้วยความตกใจ

และลูกไฟอีกลูกกำลังพุ่งเข้ามาหาเจสันเจสันทำได้เพียงกระโดหลบและใช้จี้ห้อยคอที่เสริมพลังป้องกันที่ได้จากพวกก็อบบลิน เกาะขนาดใหญ่ได้ป้องกันเจสัน แต่ถึงอย่างมันมันก็มีลูกไฟอีก 5 ลูกที่พุ่งมา เกาะจากอักษรรูนไม่สามารถป้องกันได้ทั้งหมด และแรงระเบิดทำให้เจสันกระเด็นออกไป 2 เมตร

เจสันกลิ้งไปที่พื้น และรีบกระโดดลุกขึ้นมา เมื่อสังเกตว่ามานาในจี้นั้นได้หมดลงไปแล้ว และมานาของเจสันในตอนนี้ก็ยังไม่พอที่จะสามารถใช้มันได้อีกครั้ง เจสันได้มองไปทางศัตรูและได้เห็นก็อบบลินจอมเวทย์ 10 ตัว

และมีก็อบบลินที่มีขนาดเท่ามนุษย์โตเต็มวัย มีกล้ามเนื้อและเขี้ยว

[นั่นมัน ฮ็อบกอบบลิน !!]

เจสันขมวดคิ้วด้วยความตึงเครียดและสแกนแกนมาของพวกและพบว่ามันยังไม่สมบูรณ์ แต่มันก็เป็นสัตว์ร้ายในระดับที่วิวัฒนาการแล้ว

แต่นั่นยังไม่พอ ด้านหลังของพวกฮ็อบก็อบบลิน ยังมีทหารก็อบบลินอีก 100 กว่าตัว เจสันคิดว่านี่มันไม่เรื่องปกติแล้ว และสถานการ์มันกำลังเลวร้ายมากขึ้น เจสันรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย และเวลาผ่านไปสักพักเจสันก็ได้สงบสติตัวเองลง

เจสันถอนหายใจและพูดกับตัวเองว่า

“สุดท้ายและก็อบบลินที่ดี คือก็อบบลินที่ตายแล้ว”

ในขณะที่เจสันกำลังคิดว่าตัวเองนั้นเป็นฮีโร่ และเจสันหยิบปืนมานาออกมา ดวงตาของเจสันเปลี่ยนไปกลายเป็นความเยือกเย็นและเจสันก็ปลดปล่อยจิตสังหารออกมา เจสันเปลี่ยนแม็กกาซีนเป็นกระสุนเวทย์มมนต์

เจสันยิงปืนใส่พวกก็อบบลินจอมเวทย์ที่อยู่ด้านหน้า

*ปังงงงง*

เสี่ยงดังกึกก้อง และรูนก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าก็อบบลินจอมเวทย์ กระสุนเวทย์มนต์ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ แต่มันก็มีราคาที่แพงมากและมันสามารถทำลายรูนระดับ 1 ได้ แต่นั้นก็มากเกินพอที่จะทำลายรูนของพวกมันได้

ก่อนที่ก็อบบลินทั้งฝูงจะมีปฏิกิริยาตอบสนองเมื่อได้ยินเสียลูกปืน รูนอีก 9 อันก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าก็อบบลินจอมเวมย์ และตัวหนึ่งที่เจสันได้ยิงใส่ มันก็ทรุดตัวลงด้วยความตาย

เจสันได้เปลี่ยนแม็กกาซีนเป็นกระสุนเจาะเกาะ พวกก็อบบลินและฮ็อบก็อบบลินได้ตกใจและเริ่มคลั่งในเวลาเดียวกัน ในขณะที่ฮ็อบก็อบบลินมีระดับที่สูงกว่าพวกก็อบบลินทั่วไป และก็อบบลินจอมเวทย์แล้วมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ได้รับความสำคัญจากเผ่าพันธุ์ของมัน เมื่อถูกฆ่าตายพวกมันจึงโกรธมาก

จากนั้นพวกมันเริ่มบุกโจมตีเจสัน โดยไม่ได้สนใจอาวุธปืนของเจสัน ฮ็อบก็อบบลินฉลาดกว่าก็อบบลินทั่วไปแต่ก็ไม่เท่ากับพวกก็อบบลินจอมเวทย์ นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเจสันถึงฆ่าพวกมันก่อน

ฮ็อบก็อบบลิน 3 ตัว และก็อบบลินอีก 100 กว่าตัวได้พุ่งที่จะโจมตีเจสัน เจสันได้ยิ้มและยิงไปที่หน้าอกของฮ็อบก็อบบลินทั้ง 3 พวกมันได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดบริเวณหน้าอก ก่อนที่พวกมันล้มตัวลงไป

เจสันถอนหายใจเนื่องจากฮ็อบก็อบบลินได้ตายไปลง และหยิบบางสิ่งบางอย่างออกมา

‘ในที่สุดฉันก็ได้ใช้มัน !!’

เจสันยิ้มอย่างเจ้าเลห์และหยิบคริสตัลทรงกระบอกที่มีขนาดเท่ากำปั้นมืออกมา เจสันปล่อยมานาใส่ลงไป และโยนมันขึ้นไปบนฟ้า ก่อนที่เจสันจะหมอบลง

ขณะนี้เป็นเวลากลางคืน แต่ตอนนี้มันมีแสงจ้าสว่าง เมื่อเห็นดังนั้น เจสันดึงกริชออกมา และบลิงค์ไปหาพวก็อบบลินอย่างรวดเร็วด้วยรอยยิ้มที่เบ่งบานบนใบหน้า

รอยยิ้มยิ่งกว้างขึ้น เมื่อพวก็อบบลินได้นองเลือดและตายไป และกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด คริสตัลที่เจสันโยนขึ้นไป มันจะระเบิดแสงออกมาทำให้พวกก็อบบลินตาบอดชั่วคราว

ตอนแรกเจสันไม่คิดว่าพวกก็อบบลินทั้งหมดจะมองไปที่มันและเจสันรู้สึกดีที่มันทุกตัวได้มองไป ทำให้เจสันสามารถสังหารพวกมันได้ง่าย เจสันจัดการก็อบบลินก่อนที่ระเบิดแสงจะหมดฤทธิ์

เจสันจัดการก็อบบลิน 100 กว่าตัว ภายในเวลาไม่กี่นาที และเจสันสงสัยว่าถ้ามีก็อบบลินตัวหนึ่งรอดไป มันจะไปบอกเกี่ยวกับความน่ากลัวของเขาให้ตก็อบบลินตัวอื่นๆ ได้รู้หรือไม่ เจสันเก็บซากของก็อบบลินและกำลังเดินกลับไปที่โดม

และเมื่อเดินเข้ามาในโดม ก็มีข้อความส่งมารัวๆ เพราะถ้าหากอยู่นอกโดมจะไร้สัญญาณ และข้อความก็ถูกส่งมาจากทิลล์มากมาย

[รีบกลับมาในทันทีที่เห็นข้อความเหล่านี้ !]

เจสันพักสูดหายใจ เนื่องจากการที่เขาต่อสู้กับก็อบบลินในระยะประชิดทำให้เจสันได้พลังงานไปมากและร่างกายเกิดความตึงเครียด และหากเจสันพลาดเพียงครั้งเดียวอาจจะทำให้ตายได้ และพวกก็อบบลินก็มีจำนวนที่มากกว่า

เจสันเก็บซากก็อบลินทั้งหมดและเก็บอาวุธและอุปกรณ์ของพวกมัน แล้วเมื่อตรวจดูเจสันก็พบว่าอาวุธของพวกมันส่วนใหญ่เป็นของพวกนักล่า และเจัสนก็ประหลาดเมื่อเห็นว่าสัญลักษณ์บนอาวุธนั้นคืออักษรรูนจริงๆ และเป็นแบบที่เจสันไม่เคยเห็นมาก่อนในหนังสือเตรียมสอบของรูนมาสเตอร์

รูนเหล่านี้เจสันไม่รู้จัก แต่เจสันก็สามารถเอาของพวกนี้ไปขายได้ราคาสูงทีเดียว อักษรรูนพวกนี้น่าจะเป็นอักษรสำหรับเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับอาวุธเช่น เพิ่มความทนทาน ความแหลมคม และอื่นๆ

และยิ่งไปกว่านั้นเจสันมั่นใจว่ารูนมาสเตอร์คนอื่นๆ ก็ไม่รู้จักรูนเหล่านี้ และบางทีการขายรูนเหล่านี้อาจจะขายได้ราคาดี นอกจากนี้เจสันก็อยากรู้ว่าทำไมพวกก็อบบลินเหล่านี้ถึงสามารถใช้สลักอักษรรูนเหล่านี้ลงในอาวุธได้

บางอาจจะไม่จำเป็นต้องใช้หินมานาหรือแกนสัตว์ร้ายระดับสูงในการสลักอักษร หลังจากเก็บทุกอย่างแล้ว เจสันมั่นใจว่าเขาสามารถสร้างรายได้มากมายจากสิ่งของเหล่านี้ ไม่ว่าจะเป็นการส่งภารกิจ หรือการเอาของพวกมันไปขาย

ปัญหาเล็กๆ มีเพียงอย่างเดียวคือเจสันหาลูกธนูบางลูกไม่เจอและบางลูกก็หักเมื่อเจาะเข้ากระดูกของก็อบบลิน เจสันมีลูกธนูเพียง 100 ลูก และไม่คิดว่าพวกมันจะหมดเร็วขนาดนี้

และการขวางมีดก็พอที่จะสกัดการเคลื่อนไหวได้เท่านั้น แต่ไม่สามารถจัดการพวกมันได้และมีดบางส่วนที่ขวางออกไปก็ได้หายไปเช่นกัน และเจัสนไม่ต้องการที่จะเสียเวลาในการตามหาลูกธนูและมีดขวาง เจสันจึงเดินตามหาพวกก็อบบลินต่อไป

*

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง เจสันก็ได้พบก็อบบลินกลุ่มใหญ่อีกกลุ่มหนึ่ง และเจสันก็สังเกตว่าเจสันไม่ได้พบกับสัตว์ตัวอื่นๆ เลย นอกจากก็อบบลินทำให้เจสันรู้สึกว่ามันเป็นสัญญาณที่ไม่ดี

สัตว์ร้ายอาจจะหลบซ่อนพวกก็อบบลิน หรือไม่พวกมันก็อาจถูกพวกก็อบบลินฆ่าไปแล้ว หรืออาจจะถูกจับเอาไปเป็นสัตว์เลี้ยง เมื่อเจสันได้นึกถึงนิทานที่มีก็อบบลินไรเดอร์ ที่ขี่สัตว์ร้ายและต่อสู้

แต่ข้อดีในสถานการณ์นี้คือ เจสันไม่ต้องระวังสัตว์ร้ายตัวอื่นๆ แต่ก็ไม่ได้ความว่าเจสันจะลดการป้องกันตัวลง เมื่อมองดูก็อบบลินอีกกลุ่ม เจสันพบว่ากลุ่มนี้เล็กกว่ากลุ่มก่อนหน้า แต่ในกลุ่มนี้มีก็อบบลินจอมเวทย์อยู่ถึง 2 ตัว

เจสันหยิบลูกธนูออกมาและยิงไปที่ก็อบบลินจอมเวทย์ตัวหนึ่ง และเจสันก็ยิงลูกธนูออกไปอีก 2-3 ลูก ไปที่ตัวเดิมเพื่อฆ่ามันให้ตายอย่างสมบูรณ์ แต่เจสันสัมผัสได้ถึงมานาที่ผันผวนแปลกๆ รอบๆ ก็อบบลินจอมเวทย์

ก็อบบลินจอมเวทย์ทั้ง 2 ตัว มันอยู่ในขั้นพลังที่ตื่นขึ้นในระดับกลาง ลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยก่อขึ้นในใจของเจสัน ขณะที่ยิงธนูออกไปธนูนั้นแม่นยำและน่าจะเจาะกระโหลกของก็อบบลินได้ แต่ก่อนที่ลูกธนูจะเจาะเข้าไป รูนสว่างก็ปรากฏขึ้นและมันได้เบี่ยงลูกธนูของเจสันออกไป

ลูกธนูลูกแรกได้ถูกเบี่ยงออกไป และความผันผวนของมานาก็ลดลงในขณะที่ลูกที่สองได้ทำลายรูนที่พวกมันสร้างขึ้น และลูกที่สามก็พุ่งเข้าไปเจาะทะลุก็อบบลินจอมเวทย์

ลูกดอกลูกสุดท้ายที่โดนเป้าหมาย เนื่องจากเป็นเพราะรูนที่ทำให้ลูกธนูที่ 2 ลูกไม่สามารถโจมตีก็อบบลินได้ !!

และลูกศรลูกสุดได้ก็ไม่สามารถสังหารก็อบบลินได้ ทำได้เพียงแค่สร้างบาดแผลเท่านั้น มันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและจอมเวทย์ก็อบลินอีกตัวก็ได้มองหาต้นตอของทิศทางลูกศร

ดูเหมือนว่ามันจฉลาดกว่าพวกก็อบบลินทั่วไป เจสันสามารถถูกพบแทบจะในทันที เมื่อมันพบเจสัน เจสันก็ตัดสินที่จะยิงธนูออกไปอีกลูกเพื่อฆ่าให้ได้สักตัวก่อน

มีก็อบบลินเกือบ 20 ตัวที่อยู่ห่างจากเจสัน 100 เมตร และเจสันก็ต้องสู้คนเดียว เนื่องจากอาร์เทมิสยังพัฒนาไม่เสร็จและสกอร์พิโอก็อ่อนแอเกินกว่าจะต่อสู้

เป้าหมายแรกของเจสันได้ตายลงไป และสิ่งที่เจสันกังวลคือก็อบบลินจอมเวทย์ที่ยังเหลืออยู่ เนื่องจากมันสามารถโจมตีโดยใช้เวทย์มนต์ใส่เจสันได้

เจสันได้ยิงธนูติดต่อกันในรวดเดียว เพราะต้องการที่จะสังหารก็อบบลินธนูทั้ง 4 ตัวที่อยู่ในกลุ่ม เมื่อเห็นมนุษย์ก็อบบลินจอมเวทย์ก็ได้ออกคำสั่งให้ที่เหลือโจมตีเจสัน

ความเร็วในการยิงธนูของเจสันเพิ่มขึ้น เนื่องจากรูนป้องกันที่ก็อบบลินจอมเวทย์สร้างขึ้น ทำให้เจสันไม่สามารถจัดการพวกมันได้ในทันที เมื่อเจสันถูกพวกมันเห็น การฆ่าพวกมันให้ไวที่สุดนั้นคือสิ่งจำเป็น เจสันได้เสริมมานาเข้าไปในลูกธนู ก่อนที่พวกมันจะเริ่มตอบโต้ เจสันก็ได้ฆ่าก็อบบลินธนูไปแล้ว

และก็มีลูกไฟพุ่งเข้ามาหาเจสัน เจสันได้ยิงธนูตอบกัลบแต่ลูกธนูมีความเร็วช้ากว่าลูกไฟ แต่เมื่อมันกระทบกันก็เกิดการระเบิดขึ้น เมื่อเกิดการระเบิดเจสันตัดสินใจที่จะเปลี่ยนจุดยืน แรงระเบิดไม่ได้สร้างความเสียหายให้กับฝั่งไหนเลย

เจสันขวางมีดออกไปและพุ่งเข้าหาทหารก็อบบลินที่ เมื่อก็อบบลินจอมเวทย์จะยิงลูกไฟอีกลูกใส่เจสัน ก็พบว่าเจสันอยู่ท่ามกลางพรรคพวกของมัน มันจึงหยุดร่ายเวทย์

และเจสันได้ยิ้มขึ้นเพราะเจสันคิดไว้แล้วว่ามันจะไม่ฆ่าพรรคพวกของมัน และเมื่อเจสันเห็นมันหยุดร่ายเวทย์ก็เป็นไปตามที่สิ่งที่เขาคิด แต่ไม่กี่วินาทีต่อมา เจสันก็ได้สังเกตว่าก็อบบลินจอมเวท์กำลังดูดซับมานารอบๆ ตัวของมัน และตอนนี้เจสันได้เห็นลูกไฟจากมือของมัน และมันมีขนาดใหญ่กว่า 2 เท่าจากลูกแรก

และมันก็ปล่อยลูกไฟลูกนั้นออกมา เจสันจึงใช้เทคนิคไร้น้ำหนักขั้นสูงสุดในทันที เพื่อที่จะหลบหนีออกจากบริเวณนั้น ลูกไฟพุ่งไปและเกิดการระเบิดอย่างรุนแรง เจสันประหลาดใจมากที่ก็อบบลินจอมเวทย์สามารถสร้างลูกไฟที่รุนแรงขนาดนี้ได้ แต่มันก็ดูอ่อนแรงลงหลังจากที่ใช้

และรูนป้องกันที่มันวางไว้ก็ดูอ่อนแอลง ยังมีทหารก็อบบลินที่เหลือรอดจากแรงระเบิด เจสันจึงจัดการพวกมันที่เหลือ เจสันตัดสินใจผิดเมื่อเห็นว่ามันฆ่าพรรคพวกของตัวเองมากมายเพียงเพื่อที่จะฆ่ามนุษย์คนเดียว เจสันได้บลิงค์ไปหาก็อบบลินจอมเวทย์ที่เหลือเป็นตัวสุดท้ายย

ดูเหมือนรูนป้องกันจะสามารถทำอะไรบ้างอย่างได้ เพราะเจสันไม่คิดว่ามันจะสามารถป้องกันการโจมระยะไกลได้เพียงอย่างเดียว แต่อย่างไรก็จอมก็อบบลินจอมเวทย์ก็หมดพลัง และเจัสนก็ไม่กลัวการโต้กลับของมัน

เมื่ออยู่ห่างกับมัน 2 เมตร มันก็พยายามโจมตีเจสัน แต่ัมนก็ไม่มีประโยชน์เจสันได้ขวางมีดไปที่ข้อต่อของมัน ทำให้มันไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ เจสันสังเกตเห็นสร้อยคอของมันสลักรูนป้องกันเอาไว้ และเจสันไม่เคยเห็นรูนรูปแบบนี้มาก่อน

อย่างไรก็ตามรูนนี้สามารถป้องกันได้แค่การโจมตีระยะไกล และเจสันก็จัดการพวกมันได้ และเอาของของพวกมันมาทั้งหมด การฉีดมานาเข้าไปในรูนที่กำลังจะหมดพลัง มันเริ่มส่องแสงขึ้นและมานาของเจสันก็ถูกใช้จนหมด

เจสันคิดว่าการที่ก็อบบลินสามารถสลักอักษรรูนประเภทต่างๆ ได้ นั้นแสดงว่าก็อบบลินรูนมาสเตอร์นั้นต้องมีความรู้อย่างมาก ถึงแม้ว่าจะเป็นระดับต่ำก็ตาม

เช้าวันเสาร์ เจสันตื่นขึ้นมาอย่างตื่นเต้น และวันนี้เจสันเข้าสู่ป่านอกเมืองไซโรเพื่อทดสอบความแกร่งและทักษะการล่า และพิจารณาว่าสัตว์ส่วนใหญ่ที่อยู่ในป่าส่วนมากจะเป็นสัตว์วิเศษและมีพลังความแข็งแกร่งในระดับสูง

แต่เจสันก็ไม่กลัวที่จะเผชิญหน้ากับพวกมัน สิ่งเดียวที่เจสันกังวลคือก็อบบลินที่บุกรุกเขตป่าและกลุ่มของพวกมันมาขนาดใหญ่ขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป

บนแพลตฟอร์มออนไลน์ได้เผยแพร่ถึงการรวบรวมก็อบบลินจอมเวทย์ และมันเริ่มที่พยายพันธุ์เพื่อจะโจมตีเมืองไซโร ในขณะที่คนอื่นๆ กล่าวว่า ราชาก็อบบลินกำลังจะสร้างอาณาจักรของมันในบริเวณใกล้ๆ

แต่มันยังเป็นเพียงแค่ข่าวลือ แต่เมื่อพิจารณาถึงการรวมตัวของพวกมัน ข่าวลืมอาจจะกลายเป็นจริงก็เป็นได้

ข่าวลือนี้น่ากลัว เพราะไม่เพียงแต่ความสามารถในการต่อสู้ขั้นสูงของพวกก็อบบลินระดับสูง และราชาก็อบบลินถือได้ว่าเฉลี่ยวฉลาดและแข็งแกร่งที่สุดในหมู่ก็อบบลิน และพวกมันอาาจะวางแผนบางอย่าง

ก็อบบลินเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัว ถึงแม้พวกพวกก็อบลลินระดับล่างๆจะไม่มีความแข็งแกร่ง แต่พวกมันก็มีความสามารถในการขยายพันธุ์ได้เร็วกว่าพวกกระต่ายเสียอีก

ถ้าก็อบบลินตัวผู้เหลือรอด เผ่าพันธุ์ทั้งเผ่าของมันจะสามารถเติมโตได้อีกครั้ง มนุษยชาติพยายามอย่างเต็มที่ที่จะทำลายล้างพวกมัน แต่ก็ไม่สามารถกวาดล้างได้หมดและพวกมันก็เริ่มที่จะต่อต้านมนุษย์มากขึ้น

เจสันพบปัญหาในภารกิจมากมายในกระดานภารกิจของโรงเรียนซึ่งเชื่อมโยงกับสมาคมนักล่าและรัฐบาล เนื่องจากเขาออกภารกิจส่วนใหญ่ให้กับทางโรงเรียน

โรงเรียนใหญ่ 3 แห่ง จะยอมรับภารกิจเหล่านี้และให้รางวัลเป็นคะแนนเลซซึ่งมีค่าสำหรับเด็กนักเรียน ด้วยการแลกเปลี่ยนนี้โรงเรียนจะยังคงมีกำไร และรางวัลของภารกิจในการจัดการก็อบบลินนั้นสูงมาก ทำให้เจสันสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น

เพื่อค้นดูรายละเอียด เจสันก็พบว่าการจัดการทหารก็อบบลิน 40 ตัว จะให้คะแนนเลช 1 คะแนน และจัดการก็อบบลินจอมเวทย์ 5 ตัว ก็จะได้รับคะแนนเลช 1 คะแนน

เป็นเรื่องยากที่จะได้พบกับก็อบบลินชั้นสูงหรือก็อบบลินกลายพันธุ์ที่ได้ปลุกพลังขึ้น และยิ่งหายากกว่านั้นคือฮอบก็อบบลินที่ได้รับการวิวัฒนาการ

การล่าก็อบบลินประเภทนี้ 1 ตัว จะได้รับคะแนนเลช 1-5 คะแนน ซึ่งเทียบเท่ากับเงิน 20,000 – 100,000 เครดิต เมื่อพิจารณาจากราคาทั่วไปของสัตว์ที่

โดยปกติแล้วก็อบบลินไม่ได้มีค่าอะไรมากและราคาปกติของก็อบบลินจะอยู่ที่ 100 เครดิต ในขณะที่อาวุธและอุปกรณของพวกมันนั้นมีค่ามากกว่าซากของมัน

เจสันได้รับภารกิจนั้นมาทำ และเมื่อเวลา ตี 5 เจสันได้เรียกรถรับส่งและหลังจากที่ออกกำลังกายและอาบน้ำเสร็จ ภายในรถรับส่ง เจสันก็ได้ฝึกเทคนิคนรกสวรรค์ขั้น 2 อย่างปกติ เจสันได้คำนวณว่าการเพิ่มพลังวิญญาณของเขานั้นอยู่ที่ 25% ในแต่ละวัน

เมื่อรถรับส่งมาถึงหน้าโดม เจสันได้ลงจากรถและเดินออกไปนอกโดม เจสันจำช่วงเวลาที่เขาอ้วกออกมาเมื่อตอนที่ล่าสัตว์ครั้งแรก แต่หลังจากฆ่าสัตว์ร้ายมามากมายและได้เรียนรู้และฝึกฝนทักษะต่างๆ ทำให้เจสันสามารถที่จะจัดการกับพวกมันได้ด้วยการใช้กุลยุทธิ์และอาวุธต่างๆ

ถึงแม้ความสามารถในปัจจุบันของเจสันจะไม่สามารถจัดการสัตว์ร้ายที่ตื่นขึ้นในระดับกลางได้ แต่เจสันก็สามารถวางและหาวิธีที่จะสามารถเอาชนะได้

เจสันได้ตรวจสอบทุกสิ่งทุกอย่างที่ต้องใช้แล้ว และก็เดินออกไปจากโดม ภายนอกโดมที่มีมานาที่หนาแน่นทำให้เจสันต้องค่อยๆ ปรับตัวให้เข้ากับความหนาแน่นของมานาภายนอก

และเจสันคิดว่าหากขเามีเงินมากพอ เขาจะสร้างแท่นรวบรวมมานาไว้ที่บ้านของพวกเฟลเลอร์ เมื่อเดินผ่านป่าระดับสองดาวในเขตนอกเมือง เจสันใช้เวลาไม่นานก็ได้พบกว่ากลุ่มก็อบบลิน ด้วยความประหลาดใจ เพราะเมื่อครั้งก่อนที่เจสันมาพวกมันส่วนมากอยู่กลุ่มละ 5-6 ตัว

แต่ดูเหมือนว่ากลุ่มนี้จะมีก็อบบลินถึง 30 ตัว และอาวุธของพวกมันก็ดูดีขึ้นกว่าครั้งก่อน แต่ดูเหมือนว่ามัจะมาจากนักล่าคนอื่นๆ ที่พลาดท่าให้กับพวกมัน ถึงแม้บางตัวจะยังใช้อาวุธหินที่เก่าแต่มันก็มีความแหลมคมกว่าครั้งก่อน

‘พวกก็อบบลินมีรูนมาสเตอร์ หรือ ช่างตีเหล็กเหมือนมนุษย์รึเปล่านะ’

เตสันถามกับตัวเอง

แม้ว่าอาวุธส่วนใหญ่จะดูค่อนข้างไม่สมบูรณ์ แต่มันยังมีการลงอักษรรูนด้วยสีแปลกๆ

‘ทำไมพวกชนชั้นสูงถึงไม่ทำอะไรกับพวกก็อบบลินพวกนี้ หากพวกมันเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ เมืองไซโรอาจจะไม่สามารถต้านทานกองกำลังของพวกมันไหว’

โชคดีที่เจสันอยู่ห่างจากพวกมันมากกว่า 50 เมตร เจสันได้เฝ้ามองพวกมันและในกลุ่มของมันก็มีก็อบบลินธนูไม่กี่ตัว แต่ตอนนี้กลุ่มนี้กลับไม่มีก็อบบลินจอมเวทย์

ความสามารถในการยิงธนูของเจสันเพิ่มขึ้นอย่างมากในเดือนที่ผ่านมา และเจสันก็สามารถโจมตีสัตว์ร้ายระดับวิวัฒนาการระดับต่ำได้ แม้ว่าจะต้องใช้พลังอย่างมากในการจัดการ

แต่ตอนนี้ความแข็งแกร่งของเจสันอยู่ในระดับผู้ชำนาญแล้ว เจสันจึงมั่นใจที่จะเอาชนะพวกก็อบบลินที่อยู่ตรงหน้าได้ เจสันหยิบธนูออกมาและยิงไปที่พวกก็อบบลินตรงหน้า

แต่ตอนนี้ความแข็งแกร่งของเจสันเพิ่มขึ้นเป็นระดับนักเวทย์แล้ว เขาจึงมั่นใจที่จะเอาชนะพวกทหารก็อบลินที่อยู่ตรงหน้าเขาได้

เขาหยิบธนูออกมาแล้วเคาะลูกศรแรกที่สายธนูก่อนจะดึงกลับโดยเล็งไปที่ก็อบลินที่อยู่ห่างออกไป 100 เมตรจากเขา

ฟุ๊บ……ฟุ๊บ…..ฟุ๊บบบ

ลูกศร 3 ลูกพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วและเพื่อไม่ให้เสียเวลาเจสันก็ได้ยิงธนูลูกต่อไป ลูกศรลูกแรกเจาะเข้าไปที่หัวของพวกมัน

ลูกศรสามลูกพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว และเจสันก็ประหลาดใจกับลำดับที่แม่นยำและราบรื่นซึ่งเขาทำให้สมบูรณ์แบบในช่วงสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมา

เพื่อไม่ให้เสียเวลา เขาปักลูกศรต่อไปเพื่อยิงต่อไปอย่างรวดเร็วและลูกที่ 2 – 3 ได้เจาะทะลุหัวใจและท้องของก็อบบลินธนู

ก่อนที่พวกก็อบบลินจะรับรู้ถึงความเสียหายที่ได้รับ ลูกศรอีกลูกก็ได้ฆ่าพวกของมันไป 2-3 ตัว ก็อบบลินทหาร 2-3 ตายลง ในขณะที่ก็อบบลินธนูได้ตายหมด ก็อบบลินที่เหลือไม่สามารถหาต้นตอของลูกธนูได้ พวกมันต้องใช้เวลาสักพักในการค้นหาตัวของเจสัน เมื่อพวกมันพบ พวกมันได้คำรามออกมาและมันได้พุ่งเข้าใส่เจสัน

เจสันได้เก็บธนูและตอนนี้เจสันรู้สึกได้ถึงแรงกดดันจากการเสียเปรียบจากจำนวน ในขณะที่เจสันได้ขว้างมีดออกไปเพื่อสกัดการเคลื่อนไหวของพวกมัน

ยังเหลือก็อบบลินที่ยังไม่ได้รับบาดเจ็บอีก 10 ตัว เมื่อพวกมันเข้าใกล้เจสันในระยะ 5 เมตร เจสันก็หยิบกิช 2 เล่ม ออกมาและใช้เทคนิคผสมผสานระหว่างเทคนิคไร้น้ำหนักและวีโพนรี่ไนท์ เจสันบิลงค์ไปที่หน้าของก็อบบลินตัวหนึ่ง ทำให้พวกมันตกตะลึงเป็นอย่างมาก

พวกมันจะแทงหอกใส่เจสัน เแต่เจสันอยู่ใกล้เกินกว่าที่พวกมันจะใช้หอกได้ เจสันแทบไม่ต้องออกแรงมากในการฟันไปที่คอของมัน เมื่อฟันคอมันเสร็จเจสันได้บลิงค์ไปอยู่่กับก็อบบลินอีกตัว ทำให้พวกมันหวาดกลัว เ

เจสันสามารถจัดการพวกมันได้ด้วยท่าทางที่สง่างามในขณะที่ดวงตาสีทองของเขาเปล่งประกายไปด้วยชีวิตชีวา

แอนทาเรียกำลังยืนนิ่งอยู่บนเวที และมองไปที่ประตูที่กำลังจะปิดลง

‘ในที่สุดฉันก็ได้เจอ ในที่สุดฉันจะได้กลายเป็นอาจารย์ของอัจฉริยะ’

แอนทาเรียคิดกับตัวเองในขณะที่มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้า และทำให้ชายทั้งสองบนเวทีตกใจ

ทั้งช่างตีเหล็กและรูนมาสเตอร์จ่างก็เป็นช่างฝีมือระดับ 3 ในขณะที่แอนทาเรียมีอายุที่น้อยกว่าแต่มีพรสวรรค์ในการเล่นแร่แปรธาตุ และยังอยู่ในระดับ 4 และมีการกล่าวกันว่าเธอจะไปถึงระดับ 5 ในอีกไม่กี่ 10 ปี ขณะที่แอนทาเรียกำลังนึกถึงเจสันที่กำลังกลับบ้าน

เจสันที่สอบเสร็จหมดแล้วจึงไม่มีอะไรที่ต้องทำ

ทันใดนั้นเจสันก็รู้สึกว่าแกนมานาของตัวเองกำลังสั่นอย่างรุนแรกและมันกำลังแยกตัวเพื่อพัฒนา มันรู้สึกอึดอัดและเจ็บปวดเล็กน้อย เนื่องจากการระเบิดของมานาที่อยู่ภายในแกน ตอนนี้เจสันยังพอมีหินมานาเหลืออยู่เพื่อการนี้ และเจัสนต้องหาที่สงบๆ ที่มีกระแสมานาเพื่อดูดซับ

ความเจ็บปวดได้เพิ่มากขึ้น อย่างไรก็ตามมันยังพอทนได้และเจสันก็ได้พบสถานที่ที่เหมาะสม

เจสันอยู่ที่เขตชานเมืองของป่าที่เจสันเข้ามาในวันแรกของการเข้าเรียน และเจสันจำได้ว่าทิลล์ได้เคยบอกไว้ว่าสถานที่นี้ไม่ได้รับอนุญาตให้ใครเข้าไป

เจสันไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นเขตหวงห้าม แต่เจสันก็ไม่สนใจอะไร เพราะถึงไม่เข้าไปมานาไหลออกมาจากจากป่านั้นก็เพียงพอที่จะให้เจสันสามารถดูดซับมานาได้ โดยไม่ต้องเข้าไป

การพัฒนาไปสู่อีกขั้นอาจจะใช้เวลา 2-3ชั่วโมง แม้จะใช้หินมานาในการช่วย ขณะที่เจสันหยิบหินมานาออกมาวางใกล้ๆ เจสันผ่อนคลายร่างกายและคลายแกนมานา และเริ่มดูดซับมานารอบๆตัว และจากหินมานาระดับ 1 เจสันได้ดูดซับเข้าสู่ร่างกาย ทำให้แกนมานาของเจสันเหมือนจะแตกออกและเวลาไม่นานแกนมานาของเจสันเริ่มแตกออกเล็กน้อย ก่อนที่มันจะแตกสลายไปจนหมด

อย่างไรก็ตาม่อนที่มันจะแตกออก ภายในแกนนั้นว่างเปล่าและมันเริ่มสร้างตัวใหม่ในขนาดที่ใหญ่ขึ้น เจสันถูกห่อหุ้มด้วยมานาอย่างสมบูรณ์ในขณะที่ร่างกายส่องแสงเล็กน้อย ทำให้มันดูลึกลับมากขึ้น เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ เจสันเหงือออกท่วมตัวเนื่องจากการจดจ่อและการใช้สมาธิอย่างมหาศาล

มันไม่ยากที่จะดูดซับมานาเพื่อเติมเต็มแกนมานาในตอนนี้ แต่มันก็ไม่ง่ายที่จะเติมเต็มอย่างสมบูรณ์ เวลาผ่านไปกว่า 4 ชั่วโมง และเจสันลืมตาขึ้นและมันก็เป็นเวลาเย็นมากแล้ว ดวงตาที่เปล่งประกายที่เหมือนมีเปลวไฟลุกโชนอยู่ภายใน มันได้ปรากฏความมืดที่ลึกดิ่งลงไป ความลึกนี้ปรากฏไม่กี่วินาทีก่อนที่มันจะหายไป

และร่างกายของเจสันตอนนี้ก็เต็มไปด้วยคราบเลือดและสิ่งสกปรกที่มีกลิ่นเหม็น และมีบางสิ่งหอหุ้มผิวหนัง

เมื่อเจสันแกะสิ่งที่ห่อหุ้มอยู่ออก ก็พบว่าผิวหนังภายในของเจสันมันมีความหยืดหยุ่นและทนทานมากขึ้นเหมือนกับการลอกคราบ เจสันสามารถมองเห็นเส้นมานาที่เชื่อมกับเส้นเลือดของเขา โดยไม่ต้องใช้ดวงตามานาในการมอง

เจสันได้เปิดดวงตามานาและเปิดประสาทสัมผัสในเวลาเดียวกัน เจสันได้ตรวจสอบระดับแกนมานาของตัวองอย่างละเอียด และพบวา่แกนมานามีขนาดใหญ่ขึ้นเล็กน้อย และเจสันรู้สึกได้ว่าตัวเองแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก และตอนนี้เจสันได้อยู่ในระดับ 1 ของผู้ชาญ

เจสันมีความสุขมาๆ และตอนนี้และมีความภูมิใจในตัวเองอย่างมาก เจสันได้เปลี่ยนเสื้อผ้าในพุ่มไม้ก่อนที่วิ่งออกไปด้วยรอยยิ้มที่แจ่มใส ทันใดนั้นหญิงสาวผมแดงที่มีหน้าแกอันเย้ายวน เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาล และเด็กหญิงผมสีฟ้าก็เดินออกมาจากป่าและพวกเขาก็มีบางอย่างที่เหมือนกัน

ทั้ง 3 คนกำลังมองเจสันด้วยความคุ้นเคยด้วยแก้มที่แดง หญิงสาวผมแดงกระแอมในลำคอก่อน

“เราเคยเห็นเขามาก่อนใช่ไหม คนที่อยู่ในทะเลสาบ”

เธอพูดขึ้นเมื่อจดจำเด็กชายที่เปลือยเปล่าในทะเลสาบกลางป่า และแก้มของทุกคนยิ่งแดงขึ้น

“ชะ ใช่”

เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลพูดอย่างเขินอาย ในขณะที่เขาสามารถพูดเรื่องแบบนี้ได้กับเพื่อนสองคนนี้เท่านั้น

แม้ว่าเด็กหญิงผมฟ้าจะไร้เดียงสาแต่เธอก็จดจำท่อนล่างของเจสันได้ทำให้เธอมีแก้มที่แดงขึ้น

“แต่ก่อนเด็กคนนั้นอยู่ระดับมือใหม่ ไม่ใช่หรอ แค่เดือนกว่าเองนะ ทำไมถึงได้พัฒนาไปผู้ชำนาญได้รวดเร็วขนาดนี้”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเพื่อนทั้ง 2 ของเธอก็ตกใจเพราะไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้น ทำให้ในหัวของเขาที่กำลังนึกถึงเด็กชายที่เปลือยกายได้หายไป และทั้งหมดก็สงสัยว่าเจสันสามารถทำอย่างนั้นได้อย่างไร เพราะพวกเขาไม่สามารถทำได้และคนอื่นๆ ก็เช่นกัน

ทั้ง 3 คนอยู่ในระดับชั่น ม.3 แต่ก็อยู่ในระดับผู้เชี่ยวชาญขั้นสูง แต่เมื่อพิจารณาการเพิ่มระดับของเจสัน สิ่งที่เขาได้เป็นอยู่นั้นไม่ได้ดูน่าภาคภูมิใจเลย

เจสันไม่รู้ว่าเด็กทั้ง 3 คนนี้จะได้เห็นตอนเจสันเปลือยถึง 2 รอบ ในขณะเดียวกันเจสันวิ่งไปที่ประตูโรงเรียนด้วยความเร็วอย่างมาก และเจสันได้สงสัยว่าอนาคตของเขากับเกร็กจะเป็นอย่างไร

เจสันสังเกตว่าตัวเองนั้นไม่ค่อยมีเงิน แม้เขาจะใช้มันหมดไปกับสัตว์พันธะ และหลังจากอาร์เทมิสพัฒนาเสร็จ มันก็ต้องการอาหารมากขึ้นและเจสันต้องเสียงานมากขึ้น แต่เจสันยังมีแกนสัตว์ป่าเหลืออยู่ 2-3 พันชิ้น และเจสันจะให้มันกินไปก่อน เมื่อนึกถึงเครดิต เจสันก็นึกถึงสมบัติวิเศษที่ปล่อยออร่าสีเทาอ่อนออกมา

เจสันรู้เพียงว่ามันคือดอกกาลักน้ำแต่ก็ไม่แน่ใจ เนื่องจากดอกไม้ชนิดนี้ไม่มีในหนังสือที่เจสันอ่านมาทั้งหมด และเจสันก็ไม่รู้วาทิลล์นั้นโดนต่อว่าที่เจสันเอาดอกกาลักน้ำไปในตอนแรก

ถึงแม้ว่าทิลล์จะมาจากครอบครัวที่สูงส่ง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะสามารถทำอะไรในสิ่งที่เขาต้องการได้และทิลล์ต้องจ่ายเงินคืนให้กับทางโรงเรียนตอนที่เจสันเก็บดอกกาลักน้ำวิเศษไป

เจสันไม่รู้ว่า ดอกกาลักน้ำวิเศษเป็นสมบัติมหัศจรรย์ที่ผู้สร้างสัตว์ร้ายได้ใช้เพื่อเพิ่มศักยภาพ การรักษา ให้แก่สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ บางสิ่งที่สามารถเพิ่มศักยภาพของสัตว์ร้ายได้นั้น หายากมากๆ แต่สมับติที่ช่วยเพิ่มศักยภาพของคุณสมบัติที่หาได้ยาก เช่น พืชที่มีชีวิตความคิดและความรู้สึก การรักษา

กล่าวกันว่าดอกกาลักน้ำวิเศษนั้นสามารถให้เพิ่มความรู้สึกของพืชที่มีเพียงครึ่งเดียว ทำให้พืชนั้นมีความรู้สึกอย่างเต็มสมบูรณ์ และสามารถปรับแต่งแกนมานาที่ไม่สมบูรณ์ให้มีสภาพที่สมบูรณ์และเพิ่มความสามารถในการดูดซับมานาได้ และเรื่องนี้ไม่มีใครรู้ยกเว้นตัวผู้สร้าง

และถ้าทิลล์รู้เรื่องนี้ เขาคงไม่อยากให้เจสันเอามันไป และท้ายที่สุดถ้าทิลล์รู้ ก็คงทำอะไรไม่ได้เพราะสกอร์พิโอนั้นได้กินดอกไม้วิเศษนี้ไปแล้วตอนที่เจสันได้ฝึกเทคนิคแยกจิต

“สอบผ่านทั้ง 3 อาชีพ ด้วยคะแนนเต็ม 100% งั้นหรอ”

แอนทาเรียมองดูเด็กหนุ่มด้วยร้อยยิ้มที่เยาะเย้ย

“การสอบผ่านหนึ่งอาชีพด้วยคะแนน 100% นั้นท้าทายอย่างยิ่งสำหรับเด็กนักเรียนทุกคนและมันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับพวกเราที่จะได้เด็กฝึกหัดที่มีความสามารถขนาดนั้น แต่ถ้าสามารถสอบผ่านทั้งหมดโดยไม่มีการผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว ฮ่าๆ การที่จะทำข้อสอบเพียงอาชีพเดียวก็ยากพออยู่แล้ว อย่ามั่นใจในตัวเองขนาดที่จะสามารถทำข้อสอบทั้ง 3 ด้วยคะแนนที่เต็ม 100% เลย”

แอนทาเรีย พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง และเห็นได้ชัดว่าเธอไม่พอใจเจสัน

“แล้วถ้าผมทำได้ละ”

เจสันพูดออกมาอย่างมั่นใจและเด็ดเดี่ยว

เซรอนมองเจสันด้วยความตกตะลึง

เจสันดูมั่นใจมากจากภายนอก แต่ไม่มีใครรู้ว่าภายในของเจสันคิดอย่างไร และถ้าพวกเขารู้ว่าเจสันมีความมั่นใจจากภายเท่ากับภายนอกที่แสดงออกมา ทุกคนจะเข้าใจเจสันมีจิตที่ไม่ปกติ ในตอนนี้แม้แต่ทิลล์เองก็มองเจสันเป็นคนงี่เง่าคนหนึ่ง

ในขณะที่เจสันไม่สนใจใครของจ้องเขม็นไปที่แอนทาเรีย เธอได้มองเห็นความทะเยอทะยาน ความมุ่งมั่น และความมั่นใจในสายตาของเจสันทำให้ความโกรธเคืองของเธอหายไปเพราะเห็นได้ชัดว่าเจสันเอาจริงเอาจังกับเรื่องนี้

“เอาละถ้าอย่างนั้น หากเธอสามารถสอบผ่านทั้ง 3 อาชีพด้วยคะแนนเต็ม 100% ได้ ฉันจะมอบหนังสือแห่งประสบการณ์ให้กับเธอ ภายในหนังสือเล่มนี้มีสูตรทั้งหมดเกี่ยวกับการปรุงยา จากประสบการณ์ที่ฉันได้ค้นพบมาทั้งชีวิตของฉัน รวมถึงประสบการณ์ในการทำเบียร์ของฉันด้วย ฮ่าๆ “

เจสันตั้งใจฟังแต่ก็ไม่แน่ใจว่าหนังสือประสบการณ์ที่เธอได้กล่าวถึงนั้นเป็นอย่างไร อย่างไรก็ตามทุกคนที่นั่งอยู่ในห้องประชุดต่างตกตะลึงและได้ซุบซิบกัน

เจสันก็ไม่รู้ว่าสูตรปรุงยาต่างๆ นั้นมีราคาแพงมาก และเจสันจะได้รู้ว่ารางวัลที่เธอจะมอบให้นั้นมีมูลค่ากว่า 2-3 พันล้านเครดิต

มีช่างฝีมือไม่มากที่จะขายประสบการณืที่ตัวเองสั่งสมมา และถึงมีมันก็มีราคาที่แพงมาก และราคาก็จะยิ่งสูงขึ้นในการประมูล การได้รับประสบการณ์โดยตรงจากช่างฝีมือระดับสูง เป็นสิ่งที่มีค่าเป็นอย่างมาก เนื่องจากการทดลองเองนั้นมีอันตรายหากเกิดความผิดพลาด

เจสันรู้แค่ว่า น้ำยาที่ทำให้เป็นอัมพาตนั้นไม่ได้มีราคาที่แพงมากเป็นเพราะวัสดุในการทำ แต่เนื่องจากราคาขายนั้นจะสร้างกำไรได้มากกว่าต้นทุนถึง 20 เท่า น้ำยารีเอเจนต์เหล่านี้มีราคาแพงเนื่องจากมีราคาสูงในเรื่องของการปรุงและโอกาสที่จะผิดพลาดในการปรุงยา และวัสดุที่หาได้ยาก

แอนทาเรียมองเจสันด้วยใบหน้าที่ภาคภูมิใจ แต่เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยเนื่องจากเห็นว่าเจสันไม่ได้มีความพอใจกับรางวัลที่เธอเสนอให้มากนัก เพราะเธอไม่รู้ว่า เจสันนั้นไม่รู้ว่ามูลค่าของหนังสือประสบการณ์ขั้น 4 นั้นมีค่ามากมาย เธอคิดว่าเจสันอาจจะเยาะย้ยเธอทำให้เธอโกรธจัด

ทำให้เธอพูดในสิ่งที่เจสันไม่ได้คิดจะร้องขอ ในขณะที่เจสันกำลัง งงกับหนังสือแห่งประสบการณ์ว่าคืออะไร

“นอกจากนี้ ฉันจะให้โอกาสเธอในการในการพบเจอช่างและขอในสิ่งที่เธอต้องการ ในหอคอยช่างฝีมือ ที่อยู่ในเมืองไซโร”

เมื่อเธอสังเกตในสิ่งที่เธอพูด มันก็สายเกินไปที่จะกลับคำ ทำให้เธอพูดเสริม

“แต่สิ่งนี้จะอยู่ภายใตเงื่อนไขว่าเธอจะต้องสอบทั้ง 3 อาชีพในคะแนน 100% เท่านั้น”

เมื่อแอนเทาเรียได้พูดสิ่งนี้ ความอยากรู้ของเจสันก็ผุดเข้ามา

‘การขอในสิ่งที่ต้องการภายในหอคอยช่างฝีมือ อาจจะหมายถึงทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการสร้างแท่นรวบรวมมานาที่บ้านหรือการสร้างอาวุธมานาหรือแม้แต่อาวุธวิญญาณ หรือแม้แต่ยาสูตรลับที่หาได้ยาก จากช่างฝีมือระดับสูง !!’

เจสันรู้ว่าที่หอคอยช่างฝีมือในเมืองไซโร มีช่างตีเหล็กระดับ 5 ซึ่งกล่าวกันว่ากำลังจะเข้าสู่ระดับที่ 6 ด้วยเหตุนี้เขาจะสามารถสร้างอาวุธระดับ 3 หรืออาวุธมานาหรือวิญญาณได้

สิ่งที่แอนทาเรียได้พูดออกไป มันอาจจะทำให้เจสันขอบางอย่างจากช่างตีเหล็กระดับ 5 ได้ หรือที่แย่กว่านั้นคือการขอเป็นลูกศิษย์ และแอนทาเรียได้เพียงแต่ตบตัวเองเพราะความโง่ที่พูดออกไป

แต่สิ่งที่พูดไปนั้นจะทำลายชื่อเสียงของหอคอยช่างฝีมือถ้าเธอกลับคำพูด ในขณะที่เธอได้เป็นตัวแทนของหอคอยช่างฝีมือ

‘อั้ยยยยยยย ฉันนี้มันโง่จริงๆ ‘

เธอคิดและเจสันยิ้มออกมาเบาๆ ขณะที่กำลังถามกับตัวเองว่าเขาจะขออะไรในหอคอยช่างฝีมือ แต่อย่างไรก็ตามมันยากมากที่จะสามารถทำข้อสอบให้เต็ม 100% ได้ แม้ว่าจะทำเพียง 2 อาชีพก็อยากมากแล้ว และเจสันก็อยากถามในสิ่งนี้ จนกระทั่งทุกคนได้เงียบลงไปอีกครั้ง และแอนทาเรียก็พยายามที่จะไม่สนใจเจสันอีก

เธอหันไปและแตะหน้าจอโฮโลแกรม ในขณะที่หน้าจอโฮโลแกรมปรากฏขึ้นและมันแสดงถึงตารางข้อมูลของผู้เข้าสอบ หลังจากล็อกอินเข้าระบบ การสอบก็จะเริ่มขึ้นทันทีโดยไม่เสียเวลา

เจสันป้อนข้อมูลของตัวเองตอนจะไปดูไฟล์แรกเกี่ยวกับการจารึกและอักษรรูน ผ่านไปไม่กี่นาที แอนทาเรียได้มองดูแถวของนักเรียนและเธอได้เห็นสีหน้าของเด็กๆ ที่กำลังสิ้นหวังบางคน

ในความคิดของเธอ คำถามนั้นไม่ได้ยากขนาดนั้น มีเพียงบางข้อเท่านั้นที่ยากมาก รวมถึงคำถามเชิงลึกในบางข้อ การเรียนรู้สำหรับการสอบพื้นฐานนี้จะใช้เวลาไม่เกิน 1 เดือน แต่เมื่อพิจารณาระยะเวลาใน 1 สัปดาห์ เธอหวังว่าจะได้เห็นต้นกล้าต้นใหม่ที่กำลังจะเติบโต

ในบรรดาเด็กนักเรียนที่กำลังขมวดคิ้วด้วยความเครียด เธอได้เห็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้หัวใจของเธอแทบจะปลื้มปิติและอยากจะหัวเราะออกมา เจสันเด็กหนุ่มผมดำกำลังขมวดคิ้วอยู่ ทำให้เธอแทบอยากจะหัวเราะออกมา

แต่เมื่อสังเกตเจสันด้วยมานาในการขยายการมองเห็น เธอสังเกตเห็นว่าเจสันไม่ได้มีเหงืออกจากการวิตกหรือแสดงอาการที่เคร่งเครียดออกมาแม้แต่น้อย ทำให้เธอเกิดความสงสัย

เมื่อได้เห็นเจสันที่กำลังเขียนคำตอบอย่างสม่ำเสมอ เธอคิดว่าเจสันกำลังเดาคำตอบเรื่อยเปื่อย

การเขียนคำตอบของเจสันเร็วเกินไปที่เด็กนักเรียนที่มีเวลาในการอ่านเพียง 1 สัปดาห์จะสามารถจดจำทุกอย่างได้ และเธอก็หมดความสนใจในตัวเจสันจนระยะเวลาผ่านไปสักครู่

อาจจะกล่าวได้ว่าแอนทาเรียผิดหวัง เพราะเธอหวังที่จะพบเพชรที่ซ่อนในโคลนตม แต่เมื่อพิจารณาเธอถูกบังคับให้มาทำหน้าที่วิทยากรให้กับโรงเรียนในเครือที่อ่อนแอที่สุด เธอก้ไม่เต็มใจตั้งแต่แรกแล้วแต่เจสันก็ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยจากความทะเยอทะยานของเขา

เธอจะไม่รู้สึกเสียดาย หากจะต้องมอบหนังสือแห่งประสบการณ์ให้กับเจสัน นอกจากนี้การส่งไฟล์ดังกล่าวไปยังอัจฉริยะท่สามารถทำคะแนนเต็มจากการทำข้อสอบทั้งสามได้ ภายในระยะเวลาในการอ่านเพียง 1 สัปดาห์ มันเป็นสิ่งที่คุ้มค่ามากสำหรับเธอที่จะมอบหนังสือให้

หากความเชี่ยวชาญของเจสันนั้นดีมากและยังสามารถผ่านการทดสอบความถนัดในการเล่นแร่แปรธาตุได้ เธอจะขอให้เจสันเป็นศิษย์ของเธอในทันที และด้วยวิธีเธอจะกลายเป็นอาขารย์ของอัจฉริยะและมีชื่อเสียง

เธอนั้นใฝ่ฝันมานานหลายปี เช่นเดียวกับช่างฝีมือคนอื่นๆ ที่จะได้ลูกศิษย์ที่เป็นอัจริยะและสามารถสานต่อความสามารถและความรู้ได้ ถ้ามันเกิดขึ้นเหล่าช่างฝีมือต่างๆ จะหลอกล่อเด็กอัจฉริยะด้วยการให้สิ่งต่างๆ เพื่อดึงมาเป็นลูกศิษย์ของตน

แอนทาเรียได้เคยเห็นกรณีแบบเจสันแต่เธอก็ผิดหวังเสมอเวลาได้ผ่านไปหลายชั่วโมง และนั่งเรียนส่วนใหญ่ยังคงนั่งสอบด้วยสีหน้าที่หมดหวัง บางคนก็ร้องไห้ออกมาเพราะไม่สามารถตอบคำถามส่วนใหญ่ได้

และเมื่อช่างฝีมือที่มาเป็นวิทยากรทั้ง 3 ได้เห็นสีหน้าที่ผิดหวังของเด็กนักเรียนทั้งหลาย จิตใจของพวกเขาก็แตกสลายด้วยความผิดหวัง

นักเรียนที่เลือกการสอบความถนัดของอาชีพเดียวได้สอบเสร็จและออกไปก่อนหน้าแล้วและมันไม่ยากเลยที่จะดูว่าพวกเขาสอบผ่านหรือไม่ จากอารมณ์ที่พวกเขาทำเสร็จ เจสันยังคงเขียนคำตอบได้อย่างรวดเร็ว และดูเหมือนว่าความเร็วในการเขียนจะไม่ได้ตกลงไปเลยตั้งแต่ต้น

เพียงไม่กี่นาทีหลังจากที่ผ่านไป 6 ชั่วโมง เจสันก็ได้ส่งข้อสอบ และ AI จะสามารถตรวจได้ภายใน 5 นาที และเจัสนได้ตัดสินที่ใจที่จะมองดูปฏิกิริยาของนักเล่นแร่แปรธาตุระดับ 4 หลังจากผ่านไป 5 นาที เจสันก็ได้รับการแจ้งเตือนของคะแนน และมองไปที่แอนทาเรียน

คะแนนและข้อสอบของทุกคนจะถูกส่งไปที่หัวหน้าวิทยากร นั้นก็คือแอนทาเรีย

ก่อนหน้านี้แอนทาเรียไม่ได้มองการแจ้งเตือนใดๆ เพื่อพบว่าข้อความที่ส่งมาล้วนเป็นสิ่งที่น่าผิดหวัง และหลังจากที่ได้รับการแจ้งเตือนในครั้งนี้ เธอก็รู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังมองเธอ แต่เะอไม่้รู้ว่าใคร มันน่าอึดอัดที่ไม่รู้ว่าใครกำลังมอง

เมื่อหันไปรอบๆ เธอเห็นเจสันที่กำลังมองมาที่เธอ และเมื่อสบตากันเจสันยื้มและเคาะนิ้วไปที่สร้อยข้อมือควอนตัม แอนทาเรียมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี และเธอรีบเปิดการแจ้งเตือนทันที และเธอได้มองเห็นในสิ่งที่เธอเฝ้ารอมาตลอดมันน่ายินดีและไม่น่าพอใจในเวลาเดียวกัน

เจสัน สเตล่า: ม.4 ห้อง:54 อันดับ:224

ข้อสอบพื้นฐาน-การเล่นแร่แปรธาตุ→ 100%

ข้อสอบฝึกหัดช่างตีเหล็กขั้นพื้นฐาน→ 100%

ข้อสอบฝึกหัดพื้นฐาน-รูนมาสเตอร์→ 100%

เธออ้าปากค้าง

“อะไรหน่ะ !!!”

เธออุทานออกมาโดยไม่รู้ตัว และทำให้เด็กคนอื่นๆ ได้จ้องมองมาที่เธอ เจสันชอบใจในปฏิกิริยาของเธอเมื่อเขาสอบผ่าน 100% ในทุกข้อสอบ และเจสันก็เดินออกไปจากห้องโดยไม่สนใจดวงตาที่เร่าร้อนของแอนทาเรีย

แอนทาเรียที่กำลังมองดูเด็กหนุ่มอายุ 14 ปี ในขณะที่คิดว่าเป็นไปได้อย่างในที่จะเรียนรู้ใน 3 อาชีพ ภายในเวลาสัปดาห์เดียว และสามารถทำข้อสอบได้ถึง 100%

และน้อกจากนี้เจสันยังใช้เวลาในการสอบ ในแต่ละข้อสอบน้อยกว่าเกณฑ์ที่ตั้งไว้ เธอได้แสกนแกนมานาของเจสันและเธอก็ตกตะลึงมากกว่าการได้เห็นช่างฝีมือระดับ 5

เจสันยังไม่ลืมตาขึ้นในขณะที่ห้องเกิดความโกลาหล

“เมื่อกี้มันอะไรหน่ะ ?”

“ความเชี่ยวชาญระดับที่เหนือกว่างั้นหรอ อะไรกันเนี่ย ???”

“ขี้โกง ถ้าให้พวกเรายืนทำแบบนั้นก็อาจจะเพิ่มความสามารถได้เหมืนอกัน !”

นักเรียนบางคนตะโกนในขณะที่ทิลล์กำลังคิดว่าควรจัดการหรือปล่อยให้พวกนั้นพูดต่อไป คนอื่นๆอิจฉาโดยสัญชาตญาณ และทิลล์เองก็อิจฉาในตัวเจสันด้วย

‘เด็กหนุ่มอายุ 14 ปี จะมีทักษะการควบคุมมานาสูงอย่างนั้นได้ยังไง แล้วนั้นยังไม่ใช่ทั้งหมด ความสามารถของเจสันในแต่อย่างอย่างมันค่อยข้างสูงเมื่อเทียบกัขบคนอื่นๆ ในระดับเดียวกัน และทิลล์เองก็ช่วยเจสันในการฝึกแยกจิตด้วยเพื่อที่เจสันจะได้สามารถดูดซับมานาได้อย่างไม่ต้องเสียเวลา’

ทิลล์สงสัยว่าเจสันจะสามารถเข้าสู้ระดับผู้วิเศษในตอนไหน ด้วยความสามารถที่มีอยู่ แต่การนึกถึงสิ่งนั้นทำให้หัวใจของทิลล์ตุบ

หนึ่งนาทีผ่านไป ทิลล์สงบลองก่อนที่จะบังคับให้นักเรียนทุกคนเงียบ

“เงียบ!!”

ทิลล์ที่อารมณ์เสียเพราะความสามารถที่เกินตัวของเจสัน และยิ่งพวกนักเรียนมาโวกเวกต่อหน้าทิลล์ที่หงุดหงิด ทำให้ทิลล์ปล่อยจิตสังหารออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ

ทุกเงียบภายในไม่กี่วินาที ในขณะที่เด็กบางคนน้ำตาคลอ เพราะไม่สามารถรับแรงกดดันในระดับจิตสังหารได้ ซึ่งมันค่อนข้างน่าขำสำหรับเจสัน

เจสันยังคงสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น และความเชี่ยวชาญระดับที่เหนือกว่าคืออะไร แต่เจสันสัมผัสได้ถึงบรรยากาศรอบตัว และมันน่าจะเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเขา เจสันกลับไปนั่งที่ของตัวเองอย่างเงียบๆ

ในขณะที่ไม่สนใจสายตาที่จ้องเขม็นจากเพื่อนๆ ใบหน้าของเจสันมีแต่รอยยิ้มที่สดใส ในที่สุดทิลล์ก็ประกาศผลหลังจากที่เจสันที่เป็นนักเรียนลำดับสุดท้ายได้ทดสอบแล้ว

“เซรอน กิเออร์ และเจสัน สเตลล่า ผ่านการทดสอบ คุณทั้งสองคนจะต้องไปทดสอบความรู้เชิงในเร็วๆ นี้ ส่วนคนอื่นๆ ฉันจะทดสอพวกคุณ หากพวกคุณไม่สามารถตอบคำถามได้ จะโดนลงโทษ !! อย่าจะคิดว่าทางจะโรงเรียนจะมอบหนังสือที่หาซื้อไม่ได้เกี่ยวกับทั้ง 3 อาชีพนี้ให้กับพวกคุณ โดยฟรีๆ หน่ะ”

ในห้อง 54 มีเพียงเจสันและเซรอนเท่านั้นที่ผ่านการทดสอบ เมื่อพิจารณาว่าชั้นเรียนของเจสันเป็นระดับที่แย่ที่สุดในตอนแรก และห้อง 20-30 ส่วนมากก็มีนักเรียนในระดับผู้ชำนาญ 7 ส่วนมาก เจสันจึงคิดว่าหากร่วมกันทั้งชั้น นักเรียนน่าจะมีอย่าง 3,000 คนที่ผ่านรอบแรก

โดยพิจารณาข้อสอบที่ยากที่สุดน่าจะเป็นการสอบปฏิบัติในขั้นตอนสุดท้ายซึ่งไลฟ์สไตล์ของแต่ละคนจะแตกต่างออกไป ซึ่งเกี่ยวกับความรู้สึกที่รับรู้ต่อมานา การควบคุม ความแม่นยำ ความอดทน ควมาขยัน ความรู้ และคุณลักษณะอื่นๆ อีกมากมาย ที่สามารถทำได้แม้กระทั่ง สิ่งที่ง่ายที่สุด

เจสันรู้ดีว่าเป็นเรื่องยากที่จะผ่านการทดสอบความถนัดทั้ง 3 แบบ แต่อย่างนอยขเาก็จะลองดู และเจสันมั่นว่าจะผ่านการทดสอบทฤษฎีด้วยความรู้ที่อยู่เต็มหัวของเจัสน ดังนั้นเจสันและเซรอนจึงออกไปข้างนอกหลังจากที่ทิลล์ได้จบการบรรยายสั้นๆ

ทิลล์พาเจสันและเซรอนออกไปสอบภาคทฤษฎี ในขณะที่จะสอบเรื่องเกี่ยวกับอักษรรูนก่อน ละตามด้วยการเล่นแร่แปรธาตุ และลำดับสุดท้ายจะเป็นการตีเหล็กและโลหะ

ทั้งสองเดินตาทิลล์อย่างสงบและเข้าไปในห้องโถงใหญ่ซึ่งไม่เคยมากันมาก่อน หอประชุมของโรงเรียนที่เชื่อมต่อกับอาคารเรียนทั้ง 3 ตึก และมีขนาดที่ใหญ่พอที่จะรองรับคนได้หลายพันคน

ด้านหน้ามีเทวีสีขาวและมีแท่นไม้โบราณอยู่ตรงกลาง ขณะที่มีโต๊ะแกละเก้าอี้จำนวนมากถูกวางไว้ในห้องประชุม การทดสอบของพวกเราจัดอยู่ในห้องประชุมงั้นหรอ ในห้องประชุมโต๊ะแต่บละตัวห่างกัน 2 เมตร

และผู้อาวุโสสามารถที่จะมองโต๊ะในแต่ละตัวได้อย่าวงชัดเจน และทุกคนก็กำลังรอการเริ่มการทดสอบ ทุกคนที่เข้าแข่งขันอาจจะกระตือรือร้นที่จะได้เรียนรู้เกี่ยวกับอาชีพทั้ง 3 นี้เป็นโอกาสที่หายากที่จะได้เรียนรู้จากผู้ทำอาชีพทั้ง 3 โดยตรง

เจสันและเซรอนจัดอยู่ในหมุ่เด็กนักเรียนที่สงบเสงี่ยมที่สุดในขณะที่ทั่ง 2 นั่งข้างๆกันเพื่อรอการเริ่มการทดสอบอย่างเงียบๆ การขอพรหรืออวยพรให้แก่กันและกันเป็นเรื่องไร้สาระและไร้ประโยชน์เพราะการทดสอบไม่ได้ใช้โชค แต่ใช้ความรู้ที่อยู่ในหัวต่างหาก

ผ่านไปกว่า 20 นาทีและนักเรียนกลุ่มสุดท้ายก็เข้ามาที่ห้องประชุม ประตูห้องประชุมได้ถูกปิดลงแล้ว

จนกระทั่งชายร่างใหญ่ผมสีน้ำตาลมีเครายาวเดินขึ้นมาบนเวทีแบะถัดจากชายคนนั้นคือเด็กหนุ่มผมบลอนด์ที่มีดวงตาสีฟ้าส่วมแว่นตา และสวมเสื้อคลุมที่มีอักษรรูณโบราณ และระหว่างทั่งสองเป็นผู้หญิงผิวขาวผมดำหางม้้ารูปร่างของเธอดีมากมีขนาดหน้าอกและเอวที่มีสัดส่วน

‘เธอใช้น้ำยาฟีโรโมนหรอ ?’

เจสันถามกับตัวเองในขณะที่มองเห็นหมอกควันสีชมพูอยู่รอบๆ ตัวหญิงสาวผมดำคนนั้น

หญิงสาวยืนอยู่บนเวทีในขณะที่ชายทั้งสองอยู่ข้างๆ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าหญิงสาวมีอำนาจและยศสูงกว่าชายทั้งสอง

“สวัสดีนักเรียนที่รักทุกคนฉันชื่อ แอนทาเรีย ชารอน ฉันเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับ 4 ฉันรู้สึกเป็นเกีรติที่ได้มาที่นี่เพื่อทดสอบความรู้ของทุกคนเกี่ยวกับอาชีพทั้ง 3 และฉันหวังว่าเราจะพบอํญมณีที่ซ่อนอยู่ในหมู่พวกเธอ”

เธอพูดด้วยรอยยิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดต่อ

“เราทราบกันดีว่าพวกเธอบางคนสมัครสอบทั้ง 3 อาชีพ เพราะบ่อยครั้งที่นักเรียนพยายามที่จะทำให้ตัวเองได้สิ่งที่ดีที่สุดและได้รับโอกาสเพิ่ม แต่ก่อนหน้านั้นฉันอยากจะบอกว่า เราจะทำการทดสอบทั้ง 3 อาชีพติดต่อกัน และหวังว่านักเรียนที่สมัครสอบทั้ง 3 อาชีพคงจะมั่นใจในตัวเองดี ไม่อย่างนั้นพวกเธอคงไม่สมัครทั้ง 3 อาชีพใช่ไหม”

แอนทาเรียยิ้มแต่ดวงตานั้นเย็นชา

“หลังจากหารือกับอาจารย์ใหญ่แล้ว เราตัดสินใจเปลี่ยนแปลงข้อสอบเล็กน้อย ทุกคนที่สมัครมากกว่า 1 อาชีพ แล้วสอบไม่ผ่านจะต้องจ่ายเงินเต็มจำนวนสำหรับหนังสือที่ได้มาจากการสอบผ่านอาชีพใดอาชีพหนึ่ง

ไม่อย่างนั้นคะแนนเลชของพวกเธอจะถูกหักตามค่าใช้จ่าย ด้วยเหตุนี้ทุกคนที่สอบไม่ผ่านและไม่สามารถชำระเงินได้จะต้องกู้เงินผ่านหอคอยช่างฝีมือหรือโรงเรียนแนวหน้า

แต่เนื่องจากพวกเราก็ไม่ใช่คนไม่ดีอะไร ดังนั้นเราจะไม่คิดเครดิตสำหรับคนที่สมัคร 2 อาชีพและสามารถสอบผ่านอย่างน้อย 1 อาชีพ ในขณะที่นักเรียนที่สมัครทั้ง 3 อาชีพจะต้องสอบผ่าอย่างน้อย 2 อาชีพ”

คนส่วนใหญ่เริ่มคร่ำครวญจากสิ่งที่ได้ยิน นักเรียนบางคนถึงกับสาปแช่ง แต่เจสันอะไรมากนักในขณะที่จำได้ว่าในหนังสือมีการแจ้งตัวเล็กๆ ว่าอาจจะมีค่าใช้จ่ายเกิดขึ้นหากสอบตก

และเห็นได้ชัดว่านักเรียนส่วนใหญ่ไม่เห็นการแจ้งนี้ และมันยากที่เจสันจะหุบยิ้ม เจสันต้องกลั้นหัวเราะในขณะที่นักเรียนบางคนกระโดดขึ้นโต๊ะและสาปแช่งเจ้าหน้าที่ ที่เป็นระดับผู้วิเศษอยู่ข้างหน้า

เมื่อสถานการณ์ทั้งหมดเริ่มทวีความรุนแรงขึ้น ก็ได้เกิดคลื่นมานาขนาดใหญ่ซัดกระจายไปทั่วห้อง ทำให้นักเรียนบางคนล้มลง เจสันและเซรอนรู้ว่าจะเป็นเช่นนี้เลยห่อหุ้มร่างกายตัวเองด้วยมานาเอาไว้

“เงียบ!”

ทิลล์พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาและเสียงดัง ขณะที่บลิงค์ไปบนเวที

“ถ้าพวกคุณอ่านคำชี้แจ้งไม่ออก หรือไม่เห็น ก็อย่ามาบอกว่าคนอื่นหลอกลวง ฉันคิดว่าหอคอยช่างฝีมือนั้นผ่อนปรนกับการลงโทษ หรือพวกคุณอยากตายจากการถูกทำลายแกนมานา ฉันไม่คิดว่าพวกคุณต้องการแบบนั้นหรอกนะ !”

ห้องประชุมเงียบลงอย่างน่าขนลุกและนักเรียนบางคนก็ร้องไห้ เมื่อคิดว่าพวกเขาจะเป็นหนี้ก้อนดต หากพวกเขาไม่สามารถสอบผ่านตามข้อกำหนดได้ บางคนก็เลิกพยายามและมองไปข้างหน้าอย่างไร้ชีวิตชีวา

หญิงสาวได้พูดต่อว่าโดยบอกว่ามีการเปลี่ยนแปลงอีกเล็กน้อย

“ปกติการสอบทุกครั้งจะใช้เวลา 4 ชั่วโมง แต่เราเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย ทุกคนที่สมัครอาชีพเดียวจะมี 4 ชั่วโมง แต่นักเรียนที่สมัคร 2 อาชีพ จะมี 7 ชั่วโมงในการทำ 2 อาชีพ และสำหรับคนที่สมัคร 3 อาชีพจะมีเวลาในการทำข้อสอบทั้งสาม 9 ชั่วโมง”

เด็กทั้งหลายเริ่มคร่ำครวญด้วยความยากลำบาก แต่เนื่องจากกลัวคลื่นมานาจะซัดอีกรอบพวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากคร่ำครวญในใจ

“การตอบถูกต้องเพียง 60% ก็เพียงพอสำหรับการสอบผ่าน และหอคอยช่างฝีมือของเราจะมีรางวัลให้สำหรับนักเรียนที่ทำคะแนนได้ 90%ขึ้นไป ด้วยของรางวัลที่เหมาะสม”

เมื่อเจสันได้ยินเรื่องนี้ เขาก็เงยหน้ามองด้วยตาที่เป็นประกาย

“เราได้ลด % ที่จะผ่านการทดสอบเนื่องจากเป็นการทดสอบที่ยากมากสำหรับนักเรียนที่เราได้รู้มา ฉันหวังว่าเราจะมีนักเรียนที่สามารถสอบภาคทฤษฎีผ่านไป หอคอยช่างฝีมือของพวกเราจะตั้งตารอ ขอให้พวกคุณพยายามให้สุดความสามารถ !!”

เธอพูดอย่างกระตือรือร้นและเมื่อเห็นการยกมือขึ้นในช่วง 2-3 แถวสุด

“หืม นักเรียนผมดำ ตาสีทอง เธอมีคำถามอะไรจ้ะ ?”

ทุกคนหันไปทางคนที่ยกมือและตอนนี้เจสันสังเกตเห็นว่ามีแต่เขาเท่านั้นที่กำลังยกมืออยู่ เจสันอยากรู้บางอย่าง การให้รางวัลนั้นเข้าใจได้หลายวิธี

เจสันกระแอมในลำคอและขยายเสียงด้วยมานาเล็กน้อยในขณะที่ถามด้วยน้ำเสียงที่มีความมั่นใจ

“ตามความเข้าใจของผม หอคอยช่างฝีมือคิดว่าจะไม่มีใครสามารถทดสอบผ่านทั้ง 3 อาชีพในทีเดียวใช่ไหม และถ้ามีคนสอบผ่านทั้ง 3 อาชีพแบบคะแนน 100% คุณจะให้รางวัลที่ดีกว่านี้ไหม ถ้ามันเกิดขึ้น”

เจสันถามด้วยความโลภในดวงตา

เช้าวันศุกร์แล้ว และทั้งสัปดาห์เจสันก็อ่านหนังสืออย่างมุ่งมั่น และฝึกเทคนิคนรกสวรรค์และฝึกซ้อมกับเกร็ก ในขณะเวลาส่วนใหญ่เจสันมักใช้ไปกับการอ่านหนังสือ

ภายในเวลาเพียง 5 วัน เจสันสามารถอ่านหนังสือกว่า 30 เล็มจบและจดจำมันได้อย่างแม่นยำ ในและวันสุดท้ายเจสันต้องทบมวนพวกมันเล็กน้อย การไปเรียนในตอนเช้ามีประโยชน์อย่างยิ่งซึ่งมีคำถามบางอย่างที่เจสันไม่เข้าใจ และทิลล์สามารถตอบคำถามให้เจสันได้ และช่วยได้มาก

นอกจากนั้น แกนมานาของเจสันก็กำลังพัฒนาเข้าสู่ผู้ชำนาญซึ่งอาจจะใช้เวลาอีก 2-3 วันและมันจะดีมากถ้าเจสันเข้าไปถึงระดับนั้นก่อนที่อาร์เทมิสจะพัฒนาเสร็จ

การเข้าสู้ผู้ชำนาญมันจะช่วยเสริมร่างกายให้กับเจสันโดยรวมรวมถึงสัตว์พันธะของเจสันที่จะได้รับศักยภาพเพิ่มเล็กน้อย

ตอนนี้เจสันมีพลังวิญญาณถึง 13 หน่วย ซึ่งไม่ห่างจากปริมาณที่เจสันต้องการมากนัก แต่เจสันยังต้องระมัดระวังและฝึกฝนเทคนิคนรกสวรรค์ขั้น 2 ต่อไป อย่างขยันขันแข็งวันลบะ 3-4 ครั้งโดยไม่พลาดแม้แต่ครั้งเดียว

มีหลายครั้งเจสันเกือบจะทำพลาดจากการถักทอเส้นวิญญาณ แต่เจสันก็สามารถแก้ไขมันได้ทุกครั้ง หลังจากเวลาผ่านไปเกือบหนึ่งสัปดาห์ เจสันก็ฝึกเทคนิคนรกสวรรค์เกือบ 20 ครั้ง

สกอร์พอโอเหมือนจะมีปัญหาเล็กน้อย เพราะกำลังจะพัฒนาเข้าสู่สัตว์ระดับ 5 ดาว ซึ่งต้องใช้พลังวิญญาณในการควบคุมถึง 8-10 หน่วย

ทั้งสกอร์พิโอและอารืเทมสิกำลังจะดึงพลังวิญญาณของเจสันมากขึ้นในคราวเดียว นั้นคือปัญหาของเจสันที่กำลังจะเจอ แต่เจสันก็มั่นใจในความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นระหว่างเขากับสัตว์พันธะ ตราบใดที่เจสันไม่ได้ทำร้ายพวกมัน เจสันก็สามารถควบคุมพวกมันได้ในระดับหนึ่ง

วันนี้เป็นวันสอบความรู้ด้านทฤษฎี แต่จะมีการทดสอบการควบคุมานาก่อนเพื่อดูว่าคน คนนั้นมีความสามารถในการควบคุมมานามากแค่ไหน

หลังจากทดสอบมานา ต่อไปจะเป็นการสอบความรู้ด้านทฤษฎี และจะเป็นการสอบปฏิบัติในขั้นสุดท้าย เจสันค่อนข้างมั่นใจในตัวเอง และเจสันเดินข้าไปในห้องเรียนที่มีหมายเลข 54 ติดอยู่

ทุกครั้งที่เห็นตัวเลข เจสันจะยื้มเล็กน้อย และมองไปรอบๆ เพื่อมองเพื่อนร่วมชั้นของเขา และตอนนี้ก็เช่นกัน เจสันมองเพื่อร่วมชั้นขณะที่พวกเขากำลังอ่านบางอย่างบนหน้าจอโฮโลแกรม ดูเหมือนเพื่อนๆ ของเจสันก็สนใจที่จะเข้าร่วมการทดสอบเพื่อที่จะได้เข้าการอบรมในแต่ละอาชีพแตกต่างกันไป

เจสันเห็นเซรอนที่กำลังหลบอยู่บนโต๊ะ แต่เมื่อเซรอนสัมผัสได้ถึงดวงตาคู่หนึ่งที่กำลังจ้องมอง เขาก็ลลืมตาขึ้นและเมื่อพบว่าเป็นเจสัน เซรอนก็กล่าวทักทาย

เจสันได้ตอบกลับ และนั่งลงบนที่นั่งของตัวเอง และทิลล์ก็ได้เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับก้อนหินที่มีขนาดเท่าหัวคน หินนี้ใช้ทดสอบมานาและแสงที่เปล่งออกมาจะบ่งบอกถึงศักยภาพในการควบคุม

แสงสีมี 3 โทนสีที่แตกต่างกันซึ่งจะบ่งบอกถึงความสามารถในการควบคุมานา ในขณะที่โทนสีที่อ่อนจะบ่งบอกถึงความสามารถที่ดีกว่าโทนสีเข้ม

สีแดงหมายถึงการควบคุมมานาในระดับต่ำ สีส้มมีค่าเท่ากับการควบคุมมานาระดับกลาง ในขณะที่สีเหลือแสดงถึงการควบคุมมานาขั้นสูง

เมื่อทิลล์วางหินอ่อนไว้ที่ตรงกลางของแท่นแล้ว นักเรียนทั้งหมดก็ได้กล่าวทักทายด้วยความเคารพ

“เอาละ วันนี้เราจะทดสอบการควบคุมมานาของทุกคน พวกคุณทุกคนคงสมัครเข้าร่วมการทดสอบทั้ง 3 อาชีพแล้ว และเห็นได้ชัดว่าไม่ได้มีแค่พวกคุณดังนั้นเราจึงต้องทดสอบความสามารถในการควบคุมมานา เพื่อที่จะได้สามารถเข้าสู่การทดสอบต่อไปได้ เอาละเรียงคิวตามหมายเลขตัวเองเข้ามาได้เลย”

เมื่อทิลล์พูดจบและทุกคนก็เริ่มที่จะลงไปทดสอบมานาตามหมายเลขของตัวเอง และนักเรียนคนแรกที่ลงไปด้วยความมั่นใจ เพราะเขาอยู่ในขั้นผู้ชำนาญระดับ 6 เพียงอายุ 14 ปี ไม่เพียงแต่มีแกนมานาระดับสูง แต่เขายังแข็งแกร่งที่สุดในห้องนี้ และใบหน้าของเขาดูภูมิใจตลอดเวลา

แต่หลังจากที่เข้าไปตรงหน้าลองหินอ่อนและทดสอบมานาด้วยการถือหินอ่อน การแสดงออกทางสีหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความตกใจ และทุกคนก็กำลังจับตามอง หินอ่อนได้เรืองแสงสีส้มออกมา

“ระดับกลาง ไม่ผ่านเข้ารอบทดสอบต่อไป”

ทิลล์ประกาศออกมาโดยไม่ไว้หน้าใดๆ และเด็กคนนั้นก็ต้องการคัดค้านการตัดสินใจนี้ ในขณะที่ทิลล์จ้องเขม็น

“คุณไม่อยากให้เพื่อนคนต่อไปของคุณมาทดสอบงั้นหรอ” >>> ตรงนี้หมายความประมาณว่าทำไมยังยืนอยู่ตรงนี้ไม่ลงไปซักที คนอื่นรออยู่ อะไรมาณนี้ครับ อธิบายเผื่อใครงง ฮ่าๆ

ทิลล์ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ทิลล์เห็นได้ชัดว่าเด็กคนนี้ใช้หินมานาจำนวนมาก เพื่อเพิ่มระดับแกนมานาของเขาเอง ทำให้ความสามารถในการดูดซับมานาตามธรรมชาติไม่ได้มีศักยภาพสอดคล้องกับระดับของแกนมานา

เด็กหนุ่มได้ยืนลูกแก้วให้เพื่อนคนต่อไปทันทีและออกจากห้องไป อย่างไรก็ตามเจสันรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น ขณะที่ทิลล์ได้ปล่อยจิตสงัหารออกมานิดหน่อยเพื่อข่มขู่ไม่ให้ใครต่อต้านเขา แต่เจสันก็ไม่ได้สนใจอะไร ขณะที่รอจนกว่าจะถึงคิวของตัวเอง เด็กในห้องมีไม่มากนักที่ผ่านเข้ารอบ

เมื่อถึงคราวของเซรอนเจสันก็มองไปที่หินอ่อนด้วยความอยากรู้อยากเห็น ว่าความสามารถในการดูดซับมานาของเซรอนนั้นดีขนาดไหน แสงสีเหลืองเข้มส่องสว่าง และเจัสนก็พยักหน้าและนึกได้ว่าเซรอนเองก็เพิ่งที่จะสามารถดูดซับมานาได้เมื่อไม่นานนี้หลังจากที่ได้รับสัตว์พันธะตัวแรก

และเมื่อพิจารราถึงความสำเร็วก็น่าตกใจที่เซรอนสามารถดูดซับมานาและเพิ่มระดับของแกนมานามาได้ถึงขนาดนี้ภายในไม่กี่เดือน

ภายในความคิดของเจสัน เซรอนเป็นเด็กที่ดีที่สุดในห้อง 54 แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าภูมิใจเท่าไหร่ ในขณะที่ห้องนี้เต็มไปด้วยพวกที่ไม่เก่ง

ผ่านไป 10 กว่านาที ก็จะถึงตาของเจสัน และเจสันก็ได้มายืนตรงหน้าของหินอ่อน แล้วถือมันขึ้นโดยไม่ลังเล ในขณะที่ทิลล์เองก็อยากรู้อยากเห็นว่าความสามารถในการควบคุมมานาของเจสันนั้นดีขนาดไหน ขณะที่เจสันเปิดดวงตามานาและเปิดประสาทสัมผัสทั้งหมดออกไป

เมื่อทำเช่นนั้นเจสันได้เห็นทุกสิ่งทุกอย่างและรับรู้ได้ในเวลาเดียวกัน เขาเห็นเชือกพันกันหลาย 10 เส้น และเมื่อคลี่มันออก วินาทีผ่านไปยังไม่มีแสงสีเปล่งออกมาจากหินอ่อน และยิ่งเวลาผ่านไปทุกคนก็เริ่มที่จะมีความอดทนน้อยลงในขณะที่กำลังจ้องมองเจสัน

และนักเรียนบางคนก็ตะโกนว่าเจสันควรวางลูกแก้วลง และบางคนก็เยาะเย้ยขณะที่บางคนก็พยายามให้กำลังใจ แต่เจสันไม่ได้ยินอะไรเลย ทิลล์ที่กำลังสับสน เนื่องจากปกติการทดสอบการควบคุมมานานั้นใช้เวลาไม่นาน

เวลาผ่านไปนานกว่า 1 นาที โดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น และทุกคนเริ่มที่จะหงุดหงิด ในขณะที่เจสันนั้นยังนิ่งเฉยไม่ทำอะไรและไม่รับรู้อะไรเลย

ทันใดนั้นแสงสีทองก๋ส่องประกายออกมาอย่างส่าวงจ้า จากหินอ่อน มันหนาแน่นและมีสีเหลืองทองซึ่งบ่งบอกถึงความแข็งแกร่งกว่าเซรอนถึง 2-3 เท่า ซึ่งมันเป็นระดับความสามารถที่ไม่เคยเห็นมาก่อน แสงสว่างขึ้นเรื่อยๆ จนทุกคนไม่สามารถที่จะลืมตาได้

ทิลล์ได้เบิกตากว้างและมองไปที่หินอ่อนและรู้ได้ทันทีว่าเจสันสามารถคลายเชือกมานาที่พันกันออกทั้งหมดภายในไม่ถึง 2 นาที

ทิลล์ใช้เวลาพอสมควรในการเคลียร์ความคิดของตัวเอง และแสงสีทองก็ค่อยๆ จางหายไป ในขณะที่ทุกคนกำลังตกตะลึง

ทิลล์ได้ตั้งสติปละประกาศ

“ขั้นสูง ผ่าน !”

จากแม่ของเจสัน เจสันได้ยินนิทานเกี่ยวกับอาวุธศักดิ์สิทธิ์ อย่างเช่น ชุดเกราะที่ทำลายไม่ได้ น้ำยาที่ทำให้เป็นอมตะ จารึกศักดิ์สิทธิ์ และสัตว์ร้ายที่น่าสะพรึงกลัวที่สามารถแยกสวรรค์ ทำลายนรก และทำลายภูเขาได้ด้วยลมหายใจเพียงครั้งเดียว

เจสันไม่เคยคิดมาก่อนว่านิทานเหล่านี้จะเป็นเรื่องจริง แต่อย่างน้อยความจริงบางอย่างมักถูกซ่อนอยู่ในคำโกหก เจสันชื่นชมนิทานเกี่ยวกับวีรบุรุษผู้แข็งแกร่งและสง่างาม ปกป้องอาณาจักรด้วยอาวุธศักดิ์สิทธิ์ของเขา เมื่อคิดถึงอาชีพเหล่านี้ ความอยากรู้อยากเห็นของเจสันก็เพิ่มมากขึ้น และยังมีอาชีพอีกมากมาย ที่เจสันอดไม่ได้ที่จะอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับมัน

เจสันจึงเปิดเว็ปไซต์ดูอาชีพต่างๆ ตามไลฟ์สไตล์ของตัวเอง ข้อกำหนดที่ง่ายและเจสันทำได้คือความเชี่ยวชาญมานาระดับสูงสุดและระดับกลางและการรับรู้ความไวของมานา

เจสันไม่แน่ใจว่าอะไรคือความเชี่ยวชาญขั้นกลางหมายถึงอะไร แต่เจสันมั่นใจว่าเขาไปถึงระดับนั้นมานาแล้ว แม้แต่ทิลล์เองยังยกย่องการควบคุมมานาของเจสัน

เมื่อพิจารณาว่าทิลล์นั้นมาจากครอบครัวใหญ่จากคาร์เนีย คำชมนั้นก็คุ้มค่ามากที่เดียว ซึ่งทำให้เจสันมั่นใจในการควบคุมมานามากขึ้นไปอีก

ความต้องการง่ายๆ อีกหนึ่งอย่างคือ ความรู้ของตนเอง ซึ่งต้องรู้ลึกซึ่งเกี่ยวกับอาชีพนั้น สำหรับช่างตีเหล็กต้องรู้เกี่ยวกับแร่ แท่งโลหะ ความร้อน เทคนิคการตีเหล็ก การลับคม

เจสันสามารถอ่านหนังสือที่จำเป็นละจดจำได้มากหลังจากอ่านเพียง 2 ครั้ง เนื่องจากการขัดเกลาสมองจากการฝึกแยกจิต ทำให้เจสันสามารถเข้าใจและจดจำได้ง่ายขึ้น

แต่มีปัญหาอย่างหลังอย่างหนึ่งคือ ค่าใช้จ่าย ไม่เพียงแต่การซื้อหนังสือของทั้ง 3 อาชีพจะมีราคาแพง และบางเล่มก็ไม่ได้รับอนุญาตให้ขายกับพวกสามัญชน

วัสดุมีราคาแพงแลพใช้เวลานานกว่าจะถึงระดับ 0 ของอาชีพหรือที่เรียนกว่า ‘เด็กฝึกงาน’ นอกจากนี้ยังมีครูไม่มากที่สอนนักเรียนเพราะไม่ได้รับประโยชน์อะไร และก็มีราคาที่แพงมาก ซึ่งครอบครัวปกติหรือครอบครัวที่มีฐานะนิดหน่อยไม่สามารถจ้างครูสอนเหล่านี้ได้

แต่ทางโรงเรียนระดับสูงจะจ้างช่างตีเหล็ก นักเล่นแร่แปรธาตุ และรูนมาสเตอร์มาสอนเด็กนักเรียน เพราะพวกเขาจะได้ประโยชน์จากความสัมพันธ์ที่ดี

และนั้นคือหัวข้อของโรงเรียนที่เจสันเปิดเจอ

อันดับของอาชีพจะแบ่งออกเป็น 3 ลำดับ

อันดับ 0 : เด็กฝึกงาน อันดับ 1 : ระดับเริ่มต้น อันดับ 2 : พื้นฐาน อันดับ 3 : ระดับกลาง เป็นต้น อาชีพระดับกลางสามารถผลิตอาวุธเกรด 2 ได้ ซึ่งสามารถรับเครดิตได้เป็นจำนวนมหาศาล

การเป็นระดับ 3 จะถือว่าเป็นค่าเฉลี่ยนสำหรับความสัมพันธ์การเป็นพันธมิตรของช่างตีเหล็ก และยังมีความหมายกับช่างตีเหล็กว่าพวกเขาสามารถสร้างอาวุธมานาโดยได้รับความช่วยเหลือจากรูนมาสเตอร์

แต่ยังต้องมีการสอบเพื่อที่จะไปฟังคำบรรยาจากบุคลลทั้ง 3 อาชีพนี้ การทดสอบจะตั้งคำถามถึงความรู้ การควบคุมานา และแม้แต่ความถนัดในการทดสอบภาคปฏิบัติ

เจสันพบว่าช่างตีเหล็กและนักเล่นแร่แปรธาตุนั้นน่าสนใจอย่างยิ่ง และจากอ่านคำอธิบายของรูนมาสเตอร์แล้ว เจสันก็ไม่สามารถเลือกได้ว่าอาชีพไหนดีที่สุด เพราะเจสันอยากเป็นทั้ง 3 อาชีพ

เจสันตั้งคำถามกับตัวเองอยู่พักหนึ่ง กระทั่งสังเกตเห็นข้อมูลบางอย่าง ที่ทำให้อารมณ์ขึ้งเจสันพุ่งขึ้น ในการทดสอบใมนแต่ละครั้ง ใช้เวลาแตกต่างกันและไม่ทับซ้อนกัน เจสันสามารถเข้าร่วมการทดสอบทั้งหมดได้ และบางทีเจสันอาจจะสามารถผ่านได้อย่าง 1 อย่าง หากเป็นอย่างนั้นเจสันจะได้รับการเข้าอบรบกับผู้สอนอาชีพระดับ 3 อาชีพใดอาชีพหนึ่ง

เจสันลงทะเบียนอย่างมีความสุขสำหรับการทดสอบทั้ง 3 อาชีพ และการสอบในแต่ละครั้งจะเริ่มในวันศุกร์ ในขณะที่แต่ละการสอบใช้เวลา 4 ชั่วโมง เมื่อลงทะเบียนเสร็จแล้ว เจสันก็ได้รับการแจ้งเตือนในสิ่งที่ควรรู้สำหรับการสอบและมอบหนังสือสำหรับการอ่านเพื่อทำการทดสอบ

`ขอบคุณสำหรับหนังสือฟรี!!’

เจสันคิดในใจพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

เจสันรู้ดีว่าทำไมจึงเป็นเรื่องยากสำหรับนักเรียนทั่วไปที่จะเรียนรู้อาชีพโดยไม่มีครูสอน ตอนนี้ตรงหน้าเจสันมีหนังสือมากกว่า 30 เล่มที่เจสันไม่สามารถหาซื้อได้ตามปกติ และยังเหลือเวลาอีก 6 วันก่อนที่จะเริ่มการทดสอบ และเจัสนต้งใจที่จะโดดเรียนเพื่อมาอ่านหนังสือ

แต่ก่อนหน้านั้นเจสันต้องส่งข้อความบอกทิลล์ก่อน เจสันรู้ดีว่าทิลล์นั้นแตกต่างกับครูคนอื่นๆ เจสันจึงเขียนอธิบายแล้วส่งข้อความไปหาทิลล์ แล้วเจสันก็ได้คำตอบกลับมาคือ

“เข้าเรียนในตอนเช้า แต่ตอนบ่ายไม่ต้องเข้าก็ได้เดียวจะส่งบทเรียนในช่วงบ่ายให้”

เจสันประหลาดใจเล็กน้อยเพราะถึงแม้ทิลล์จะไม่ใช่ครูจริงๆ แต่ก็ยังเป็นห่วงเรื่องการเรียนงั้นหรอ และดูเหมือนทิลล์รู้สึกไม่สบายใจกับการที่เจสันเลือกทดสอบทั้ง 3 อาชีพ

และทิลล์ก็ไม่สามารถเปลี่ยนใจเจสันได้ ทิลล์ กรีน รู้ดีว่าเจสันนั้นเป็นผู้ใหญ่มากกว่าอายุของเขา ในฐานะครูทิลลืเองก็อยากให้เจสันได้พบกับขีดจำกัดของตัวเอง

และถ้าเจสันผ่านการทดสอบทั้งหมดแสดงว่าเจสันนั้นมีความสามารถพอที่จะเรียนรู้อาชีพทั้ง 3 การรู้พื้นฐานของอาชีพเหล่านี้เป็นสิ่งจำเป็น และเซรอนเองก็รู้ข้อมูลพื้นฐานส่วนใหญ่อยู่แล้ว และเซรอนก็จะเข้าร่วมการทดสอบทั้ง 3 อาชีพด้วย และในฐานะอาจารย์ ทิลล์คงจะผิดหวังหากเซรอนทดสอบไม่ผ่าน

แต่ความจริงนั้นมีความเป็นไปได้น้อยมาก เมื่อเวลา 15.00 น. เจสันได้เปิดหนังสือเล่มแรกและอยู่ในพื้นที่ที่จะไม่โดนการรบกวนจากใครๆ เวลาผ่านไปจนถึง 19.00 เจสันก็ได้ลุกขึ้นเพื่อที่จะไปทานอาหารเย็น ทันใดนั้นก็มีคนเดินตรงเข้ามาหาเจสัน ขณะที่เจสันรู้สึกเหมือนโดนแบกขึ้นไหล่ใครสักคน และนั้นก็คือ เกร็กนั้นเอง

“เจสัน ฉันโทรหานาย 2-3 ครั้ง แล้วนะ อย่าบอกนะว่านายไม่ได้ยินเพราะอ่านหนังสืออยู่ อย่าโกหกนะ !!”

เมื่อโดนแบกบนไหล่แบบนี้ เจสันรู้สึกอับอายทันทีเพราะทุกคนเห็นเขาแบบนั้น

“ขอโทษๆ แต่ปล่อยฉันลงก่อนได้ไหม ๆ !!”

เจสันเกือบตะโกนและเกร็กก็วางเขาลง

ขณะที่ทั้งคู่กำลังลงนั่งบยนโต๊ะอาหาร ทุกคนรอบๆ ก็หัวเราะออกมาเบา เมื่อตอนนั้นสภาพเมื่อกี้นั้นดูตลกมาก

‘อ๊ะ….น่าอายจริงๆ -//-‘

เจสันมองไปรอบๆ โดยที่ไม่กล้าสบตากับใครเลย และใช้เวลาพอสมควรกว่าสถานการณ์จะกลับมาเป็นปกติ

เจสันไม่กล้าเงยหน้ามองใครๆ และทุกคนก้เริ่มกินอาหารเย็นกัน เมื่อกินเสร็จเจสันก็รีบวิ่งขึ้นห้องตัวเองอย่างเร็วที่สุด

ในขณะที่กาเบรียลลาและมาเลียเห็นว่าท่าทางแบบนี้ของเจสันน่ารัก ในขณะที่มาร์คมองดูอย่างประหลาดใจ

เจสันสงบสติอารมณ์และมองดูหน้าจอโฮโลแกรม และเห็นว่าตัวเองนั้นอ่านหนังสือไป 3 เล่มแล้ว และเจสันก็สามารถจำเนื้อหาในหนังสือได้แทบจะทั้งหมดถ้าอ่านซ้ำอีกครั้ง เจสันก็จะจำได้ทั้งหมด ทำให้เจสันตกใจกับตัวเอง ตอนนี้เจสันเหมือนห้องสมุดเคลื่อนที่

เจสันดีใจกับความเร็วในการอ่านและความจำของตัวเอง และต้องขอบคุณทิลล์ที่ช่วยในการขัดเกลาสมอง แม้ว่ามันจะเจ็บปวดมากก็ตาม และต้องขอบคุณแม่ของเขาที่ให้เจสันรวบรวมมานาไว้ที่ตา ไม่อย่างนั้นเจสันคงมองไม่เห็นและไม่มีดวงตาที่พิเศษแบบนี้

หลังจากที่เจสันสงบลงก็ได้เข้าไปในโลกวิญญาณและฝึกฝนเทคนิคนรกสวรรค์ก่อนที่จะอ่านหนังสือต่อไปอยู่ในห้องเขาตัวเอง

เจสันตกตะลึงที่เห็นมาเข้าสู้ระดับผู้เชี่ยวชาญ 2 ซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่สิ่งที่เห็นได้ทั่วไปในเด็กอายุ 16

เมื่อนึกถึงความสำเร็จของมาเลีย เจสันก็สแกนตัวเองและพบว่าการรวบรวมมานาและเทคนิคการดูดซับนั้นใช้ได้ผลดีอย่างแน่นอน เนื่องจากเจสันเองก็จะเข้าสู้ผู้ชำนาญได้ในเวลาไม่เกิน 2 สัปดาห์

เจสันรู้ว่าการดูดซับมานาแบบพาสซีฟนั้นเป็นเพื่อเทคนิคขั้นพื้นฐานเท่านั้น และอาจจะมีการดูดซับมานาที่ดีกว่ามาก แต่เจสันไม่รู้

อย่างไรก็ตามตอนนี้เจสันไม่ได้สนใจเรื่องนั้น และเจสันก็มีเวลามากเกินพอทีจะพัฒนาตัวเอง

ขณะนี้เจสันและเกร็กกำลังยืนอยู่ในลานประลอง และทั่งคู่ก็เข้าไปเปลี่ยนเสื้อในห้องเล็กๆ ข้างๆ ลานประลอง เจสันตัดสินใจสวมชุดสำหรับการฝึก เพราะรู้ว่าการต่อสู้กับเกร็กนั้นต้องใช้เวลาพอสมควร นอกจากนี้ ถ้าต้องการฝึกเทคนิคไร้น้ำหนัก ก็ต้องเกิดการปะทะกันอย่างมากพอสมควร

“ฉันได้เรียนรู้เทคนิคการต่อสู้แบบใหม่มา ในช่วง 2-3 วันนี้ ระวังตัวไว้นะเจสัน !!!”

เกร็กกล่าว และเจสนพบว่ามันน่าสนใจที่ทั่งคู่จะได้ฝึกเทคนิคใหม่ในการประลองนี้

ทั่งคู่มายืนตรงข้ามกันระยะห่าง 30 เมตร เมื่อสบตากัน ก็บ่งบอกถึงการเริ่มต้นในการต่อสู้ เจสันหมุนเวียนมานาตามคำอธบายของคู่มือ และเจสันรู้สึกได้ทันทีว่าร่างกายนั้นเบาลงอย่างมาก เจสันจึงเคลื่อนไหวก่อน และความเร็วของเจสันจะเพิ่มขึ้นประมาณ 20 % ถ้าเชี่ยวชาญขั้นพื้นฐานของเทคนิคนี้

ความเร็วที่เพิ่มขึ้นของเจสันในตอนนี้เพิ่มขึ้น 10% และพุ่งเข้าหาเกร็ก เทคนิคใหม่ของเกร็กดูคล้ายกับ วีโพนรี่ไนท์ ของเจสัน แต่ดูแข็งแกร่งกว่า ขณะเจสันพุ่งใส่เกร้ก ทั่งคู่ก็หมุนเวียนมานาตามเทคนิคของตัวเอง

ความเร็วของเจสันทำให้เกร็กประหลาดใจ อย่างไรก็ตาม เกร็กก็ไม่ได้มีเวลามาชื่อชมเจสันในตอนนี้ ขณะที่เจสันแทงกริชเข้าไปที่เกร็ก แต่เกร็กสามารถป้องกันได้และจับเจสันเหวี่ยงออกไป

เจสันรู้ว่าไม่ดีแน่หากสู้กับผู้ที่ใช้ถุงมือด้วยกริซ เพราะอาวุธของเจสันจะถูกทำลายได้งายกว่าในระหว่างการต่อสู้ และเจสันต้องเสริมกริชด้วยมานาอีกเพื่อป้องกันมันพัง

เกร็กได้ตอบโต้คืนเจสัน โดยใช้เวลาในช่วงสั้นๆ ที่เจสันไม่ได้ป้องกันตัว เจสันมองการโจมตีของเกร็กออกและกระโดดหลบไป โดยไม่โดนการโจมตีเลยสักนิด

เกร็กและเจสันรู้จักรูปแบบการต่อสู้ของกันและกันดี ในขณะที่เกร็กบลิงค์ไปที่ด้านหลังของเจสันพร้อมที่จะโจมตีอีกหมัด

เพื่อหลบการโจมตีของเกร็ก เจสันก้าวไปด้านหน้าและเอนตัวลงด้านล่างและหมุนตัวเข้าหาเกร็ก เกร้กประหลาดใจที่เจสันทำเช่นนั้นแทนที่จะหลบและหนีไปตั้งหลัก ในขณะที่เจสันได้สวนกริชเข้าไปที่หน้าท้องของเกร็ก

การต่อสู้สิ้นสุดทันทีและเกร็กก็หยุดหมัดกลางอากาศก่อนที่มันจะโดนเจสันและถอยหลังไป 2-3 เมตร ทั่งคู่ตกลงกันไว้ว่าหากคนใดคนหนึ่งถูกโจมตี การต่อสู้จะจบลง และคนที่ถูกโจมตีจะเป็นฝ่ายแพ้ และครั้งนี้เจสันชนะเกร็กครั้งแรก

เจสันดีใจมากที่ความเร็วของเขาได้เปรียบเกร็ก ขณะที่เจสันยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และทำท่าทียกนิ้วขึ้นมาเพื่อแสดงคะแนน

“1:0”

การเห็นเช่นนั้นทำให้เกร็กหงุดหงิดเล็กน้อย ที่ประเมินความเร็วของเจสันต่ำไป นอกจากนี้เกร็กก็ไม่รู้ว่าเจสันได้เรียนรู้เทคนิคแบบใหม่มา ซึ่งทำให้เกร็กประหลาดใจ

เจสันได้ทดสอบทักษะ 2 ระดับในเวลาอันสั้น ซึ่งมันไม่ธรรมดาแม้แต่ในโรงเรียนแนวหน้า ในขณะที่เกร็กสงสัยว่าเจสันทำอย่างนั้นได้ยังไง แต่เกร็กก็ไม่ได้ไม่พอใจแบบจริงๆ จังๆ เขาแพ้เพราะการโจมตีที่ทำให้เกร็กประหลาดใจของเจสัน

“อีกรอบ 1 นะ !!”

เกร็กพูดอย่างมั่นใจก่อนจะกลับไปประจำตำแหน่ง

“เริ่ม !”

ทั่งสองคนพูดพร้อมกันและใครๆก็สามารถมองเห็นดวงตาที่เป็นประกายของทั้งสองคนได้ใน๘ระที่รอยยิ้มปรากฏบนหน้าของเด็กทั้งสองคน

แต่การต่อสู้เริ่มรุนแรงขึ้น เมื่อทั้งคู่ได้ปรับเทคนิคที่ได้มาใหม่ให้เข้ากับรูปแบบการต่อสู้ของตัวเอง แต่ละรอบใช้เวลานานขึ้นและนานขึ้น ในขณะที่ทั่งคู่ปรับเปลี่ยนเทคนิคการต่อสู้ในแต่ละครั้ง เพื่อที่จะโจมตีเพื่อให้อีกฝ่ายประหลาดใจ

เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงก็เป็นเวลาอาหารกลางวัน ทั่งคู่นอนอยู่บนพื้น เหงื่อที่ชุ่มตัวและกำลังหอบกัน และยิ้มให้กันอย่างภาคภูมิใจ

ก่อนหน้านี้ ความชำนาญของเทคนิคใหม่ของทั่งคู่แย่มากแต่ตอนนี้ด้วยทั่งคู่เริ่มเชี่ยวชาญเทคนิคนั้นแล้ว

“6:10……..ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันชนะแล้ววววววว”

เกร็กพูดพร้อมหยอกล้อเจสัน ขณะที่เจสันทำหน้าเจื่อนๆ ซึ่งก่อนหน้านี้เจสันไม่เคยเอาชนะเกร็กได้ แต่ตอนนี้เจสันสามารถเอาชนะเกร็กได้ถึง 6 ครั้ง

หลังจากประลองกับเซรอน ทำให้เจสันมีประสบการณ์มากขึ้นและได้เสริมความเร็วจากเทคนิคไร้น้ำหนักทำให้ความแข็งแกร่งยิ่งเพิ่มขึ้น

เจสันใกล้เคียงกับผู้เชี่ยวชาญในขั้นพื้นฐานของเทคนิคไร้น้ำหนักแล้ว และมีความเร็วเกือบ 20 %

ทั้งคู่ไปอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า เวลาตอนนี้ 13:00 น. และและทุกคนกำลังไปที่โต๊ะอาหาร

มาเลียเห็นทั่งคู่ซ้อมกันและไม่อยากรบกวน เนื่องจากทั่งคู่ดูเหมือนกับกำลังต่อสู้อย่างสุดกำลัง และปรับเปลี่ยนเทคนิค

กาเบรียลลาที่กำลังมองเด็กๆ ได้โบกมือให้พวกเขามาทานอาหารกลางวัน เกร็กและเจสันใช้พลังงานมากเกินไปในการต่อสู้ ทำใหพวกเขากินอาหารกลางวันกันอย่างบ้าคลั่งเติมครั้งที่สอง ครั้งที่ 3 ด้วยความรวดเร็ว

คนอื่นๆ ที่เห็นเกร็กและเจสันกินอย่างตะกละกะลามก็ยิ้มอย่างประหลาดใจ แม้แต่มาร์คเองก็หลุดยิ้มออกมา ก่อนที่จะกลับเข้าสู่ความนิ่งสงบของเขา

กลังจากกินอาหารเที่ยงเสร็จเจสันก็ล้างจานกับเกร็ก เมื่อล้างจานเสร็จเจสันก็ไปที่ห้องเพื่อฝึกเทคนิคนรกสวรรค์ขั้น 2 ตอนนี้ใช้เวลาน้อยลง โดยใช้เวลาเพียง 85 นาที และเจสันมั่นใจว่าเขาสามารถลดเวลาในการฝึกได้อีก จนเหลือ 60 นาที

มันจะทำให้เจสันมีเวลามากขึ้นในการฝึกเทคนิคอื่นๆ หรือการอ่านหนังสือ ซึ่งอาจจะเป็นประโยชน์ในอนาคต

เจสันรู้สึกเหมือนเป็นหนอนหนังสือ เพราะเจสันชอบอ่านหนังสือเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ หลังจากได้รู้จัก พืชวิเศษ และสัตว์ต่างๆ ลักษณะสำคัญและเรื่องต่างๆ การกลายพันธุ์ของสัตว์ร้ายที่เกิดจากแรงกดดัน การกลายพันธุ์จากพันธุกรรม แร่หายาก อาวุธวิญญาณและมานาเผ่าอื่นๆ ที่มาจากนอกโลก และข้อมูลเกี่ยวกับวิญญาณและแกนมานา

ความกระหายในความรู้ของเจสันมันแทบจะไร้ขีดจำกัด และเจสันต้องใช้เวลาอ่านอย่างน้อย 6 ชั่วต่อวัน และตอนนี้ความรู้ต่างๆ ของเจสันก็นำหน้าเพื่อนคนอื่นๆ ไปแล้ว

ขณะที่อ่านหนังสือหลายเล่ม เจสันมักจะอ่านเกี่ยวกับนักเล่นแร่แปรธาตุ ช่างตีเหล็ก และรูนมาสเตอร์ เจสันพบว่า 3 อาชีพนี้น่าสนใจมาก อาจกล่าวได้ว่าอาชีพเหล่านี้มีความสำคัญพอๆ กับผู้สร้างสัตว์ร้ายต่างๆ

น่าเสียดายที่เจสันไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับนักสร้างสัตว์ร้าย ในหนังสือ ทำให้เจสันรู้สึกเจื่อนเล็กน้อย

เจสันสงสัยว่าจะเป็นอย่างไรหากเขาเป็นช่างตีเหล็ก นักเล่นแร่แปรธาตุ หรือรูนมาสเตอร์ หรือแม้แต่เป็นผู้ส้รางสัตว์ร้าย

อาชีพพวกนี้เป็นอาชีพที่ได้กำไรมากที่สุด เพราะมีความต้องการสูงมาก มันเป็นความฝันอันยาวนานของเจสันและเจสันก็ได้อ่านกระดานบทสนทนาของโรงเรียน และมีมีหัวข้อที่น่าสนใจมาก

หลังจากกินข้าวเสร็จ เจสันก็ไปที่ห้อง และตั้งสินใจอ่านคู่มือเทคนิคไร้น้ำหนัก ในตอนแรก เจสันยังคงกังวลเรื่องที่ขาดพลังวิญญาณ แต่หลังจากอ่านไปได้ 2-3 หน้าเจสันก็รู้สึกเหมือนโดนมนต์สะกด เจสันประหลาดใจเกี่ยวกับเทคนิคไร้น้ำหนัก ดูเหมือนมันจะเป็นเทคนิคที่แยกออกมาจากเทคนิคโฟลติ้งสกาย

เมื่ออ่านไปไม่กี่ชั่วโมง เจสันก็สามารถเข้าถึงความเข้าใจอย่างรวดเร็วและเข้าใจถึงพลังของเทคนิคนี้ เมื่อเจสันเชี่ยวชาญถึงระดับหนึ่งแล้วอย่างแรกเจสันต้องฝึกเทคนนิคนี้ก่อนที่จะออกไปฝึกใช้จริงในการต่อสู้

ตอนนี้เจสันเปิดจอโฮโลแกรมเพื่อดูวิดีโอพิเศษบางรายการ เจสันเขินเล็กน้อยเมื่อคลิกที่วิดีโอ ถ้าใครเห็นเขาตอนนี้คงต้องหัวเราะเยาะ เจสันกำลังดูการรอยเส้นวิญญาณให้เป็นเกลียวเพื่อใช้ในการฝึกเทคนิคนรกสวรรค์ขั้ร 2 เพราะเพียงแค่คำอธิบายนั้นซับซ้อนเกินกว่าที่เจสันจะเข้าใจ จึงต้องเปิดคลิปวิดีโอประกอบเพื่อที่จะได้เข้าใจได้ง่ายๆ

เจสันได้ดูหลังวิดีโอหลายรายการและดูซ้ำบางรายกาย ตอนนี้เจสันต้องตั้งสมาธิไปที่การจดจำการถักเกลียวก่อนที่จะเข้าไปในโลกวิญญาณ สักพักต่อมาเจสันก็ได้เข้ามาในโลกวิญญาณ เจสันหายใจเข้าลึกๆ และแบ่งวิญญาณออกเป็น 5 เส้นขนาดเท่าๆ กัน

เกลียวซ้ายสุดคือหมายเลข 1 ถันมาก้หมายเลข 2 จนถึงหมายเลข 5 ที่อยู่ขวาสุด

เจสันค่อยๆ ถักเส้นวิญญาณ 5 เส้นให้กลายเป็น 1 เกลียว นี่เป็นเพียงก้าวแรกเจสันก็เริ่มสับสนแล้ว และเจสันก็สงสัยว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่นั้นถูกต้องรึเปล่า แต่ก็สงสัยว่ามันจะทำร้ายตัวเองมากกว่าการช่วยตัวเอง

เจสันยิ้มเบาๆ และเห็นรากฐานของเกลียวในขณะที่เหงื่ออก เจสันทำต่อไปเรื่อยๆ และแน่ใจว่าร้อยเกลียวได้ถูกต้องตามแบบ

เกลียว 5 เกลียวนั้นยาว 10 เซนติเมตรและหนากว่าเกลียวทั่วไป 3 เท่า จิตใจของเจสันเต้นรัวๆ ในขณะที่กำลังฉีดเกลียวเข้าไปในแกนวิญญาณ ความเจ็บปวดจากการใส่เกลียวที่หนาและแข็งเข้าไปในแกนโลกวิญญาณนั้นเจ็บปวดมาก มันเป็นวิธีที่ลัดกว่าแต่ก็เจ็บปวดมากกว่าแน่นอน ผ่านไปไม่กี่วินาที ความเจ็บปวดในใจของเจสันก็ค่อยๆ ลดลง ในขณะที่เจสันออกจากโลกวิญญาณ

เจสันใช้สมาธิจนหมดไปกับการฉีดเกลียววิญญาณและเจสันนอนบนเตียง ขระที่เหงื่อออกอย่างมาก หลังจากนั้นเจสันก็เผลอหลับไปไม่รู้ตัว

—-

แสงอาทิตย์สาดส่องเข้ามาในหน้าต่าง เจสันตื่นขึ้นและมองนาฬิกาตอนนี้เป็นเวลา 9 โมงเช้า เจสันใช้เวลาสักพักกว่าจะจำในสิ่งที่ทำเมื่อคืนได้ เมื่อจำได้เจสันก็เข้าไปในโลกวิญญาณทันที

เมื่อสัมผัสถึงพลังงาน เจสันก็คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะยิ้มออกมา การฝึกฝนเทคนิคนรกสวรรค์เพียงครั้งเดียวสามารถเพิ่มพลังวิญญาณได้ 0.1 หน่วย และการฝึกฝน 3 ครั้งต่อวัน จะทำให้มันเพิ่ม วันละ 0.3 หน่วย แต่ในสัปดาห์นี้เจสันจะทำ 3 ครั้งต่อวัน และในสัปดาห์ต่อไปเจสันจะทำ 4 ครั้ง ต่อวัน

หากอาร์เทมิสรอเวลาถึง 2 สัปดาห์พลังวิญญาณของเจสันก็จะมีถึง 15.9 หน่วย เจสันสามารถทนกับการฉีดเกลียววิญญาณ 5 เส้น ได้ เพราะเมื่อเทียบกันแล้ว ความเจ็บปวดจากผลปีศาจวัลคีรี่ชิล์ดนั้น มากกว่ามากๆ

ตอนนี้เจสันจึงฝึกเทคนนิคสรกสวรร์ขั้น 2 ต่อ และมันใช้เวลา 90 นาที หลังจากนั้นเจสันก็เสร็จสิ้น เมื่อจัดการเสร็จเจสันหมดแรงจนไม่สามารถทำอะไรได้อีก และไม่มีแรงแม้กระทั่งเดินไปกินข้าวเช้า

เจสันใช้เวลา 20 นาที กว่าจะเดินไปได้ และเดินอย่างค่อยๆ ในขระที่เกร็กทักทายเจสันที่กำลังเดินอย่างช้าๆ แต่เจสันไม่สนใจขณะที่จดจ่ออยู่กับตู้เย็น เมื่อเดินถึงตู้เย็นเจสันก็เปิดและหยิบไส้หรอก 2-3 ชิ้นและขนมปังออกมา เกร็กมองเจสันด้วยความประหลาดใจ

‘เป็นอะไรของเขา ?’

เกร็กขณะที่นึกขึ้นได้ว่าจะฝึกต่อสู้

“เฮ้ เจสัน ไปต่อสู้กัน !!!!!”

เกร็กถามเจสัน

แต่ก่อนที่เจสันจะตอบเกร็กอุ้มตัวเจสันไป ขณะที่สายตาเจสันได้เฝ้ามองไส้หรอกและขนมปังที่ยังไม่ได้กินเลยแม้แต่คำเดียว และมันค่อยๆ ห่างไกลจากเจสันขึ้นเรื่อยๆ

แต่เจสันก็ทำไรไม่ได้ และเจสันก็คาดหวังกับการทดสอบเทคนิคไร้น้ำหนักที่เพิ่งได้มา และนี้อาจจะสามารถเอาชนะเกร็กได้ !!! แต่สักพักเจสันก็สังเกตเห็นว่าเกร็กนั้นต่างไปจากเดิม

“เกร็กนายเข้าสู้ผู้ชำนาญระดับ 4 แล้วหรอ ?!”

เจสันถามพลางดึงตัวขึ้น

“โอ้ยย ฮ่าฮ่าฮ่า ช่ายยยย แล้ว เมื่อวานนี้เอง อิอิ”

เกร็กพูดด้วยท่าทางกวนๆ

เจสันสบายใจเมื่ออยุ่กับเกร็กและการต่อสู้กับเกร็กนั้นก็ค่อนข้างดี เนื่องจากเกร็กเป็นพวกแฟร์ๆ ดังนั้นเกร็กจึงไม่เคยรังแกเจสันจากการต่อสู้ และมักจะจำกัดพลังไว้ในระดับเดียวกับเจสัน เพื่อที่จะได้ให้เจสันปรับปรุงการเคลื่อนไหว

ทันใดนั้นเด็กชายทั้ง 2 ก็เห็นมาเลียกำลังดูดซับมานาอยู่ในสวนหลังบ้านพร้อมกับสัตว์พันธะรอบๆ และดวงตาเจสันก็พบบางสิ่งอีกครั้ง

“กะ เกร็ก มาเลีย ! มาเลียเข้าสู่ระดับผุ้เชี่ยวชาญระดับ 2 แล้วหรอ และเธอมีอายุเพียง 16 ปีเท่านั้น เธอจะต้องแข็งแกร่งขึ้นมากแน่ๆ “

เจสันชมมาเลียและลงจากตัวเกร็กที่กำลังอุ้มเจสัน และเกร็กมองด้วยความไม่พอใจ

เกร็กสาบานว่าในอนาคตเขาจะต้องแกร่งกว่ามาเลียแน่ๆ เมื่อนึกถึงสัตว์พันธะตัวแรกที่ดีกว่ามาเลีย เกร็กลากเจสันไปที่สนามประลอง

เจสันเศร้าที่การต่อสู้ของเขาจบลงที่ห้อง 54 เนื่องจากเจสันคาดหวังที่จะได้เลื่อนห้องเยอะๆ เพื่อที่จะได้รับคะแนนเลซในการซื้อเทคนิค

เมื่อเจสันเข้าไปที่เว็บของโรงเรียนและคลิปไปที่ส่วนของคะแนนเลซ ซึ่งจะสามารถเห็นคอลัมน์ต่างๆ ได้ ในส่วนของร้านค้า การดานภารกิจ การซื้อและการขาย สิ่งที่ทำให้เจสัน

เขาเข้าไปในเว็บไซต์ของโรงเรียนทันทีก่อนจะคลิกตรงส่วนนั้นเพื่อหาจุดลูกไม้ ซึ่งจะเห็นคอลัมน์ต่างๆ เช่น ส่วนการค้า กระดานภารกิจ การซื้อ และการขาย

เมื่อมองไปที่ส่วนของการซื้อด้วยคะแนนเลซเจสันก็ต้องตกตะลึง เพราะสามารถซื้อคู่มือ พืชเวทย์มนต์ อาวุธ ชุดเกราะ และอื่นๆ ได้นับพันรายการ แต่ราคาก็ค่อนข้างสูงเมื่อเทียบกับคะแนนที่มีอยู่ 75 คะแนน

เจสันต้องการรู้ว่าเทคนิคระดับ 1 แบบไหนที่สามารถซื้อได้ เจสันมองเห็นเทคนิคกว่า 100 เทคนิคและเทคนิคที่ถูกที่สุดมีราคา 500 คะแนนเลซ 10 ล้านเครดิต หากแปลงมูลค่าแล้ว

และมันอาจจะราคาสูงกว่านั้น เนื่องจากการหาคะแนนเลซนั้นยากกว่า เจสันผิดหวังและปิดจอโฮโลแกรมของตัวเอง

ตอนนี้เจสันมี 75 คะแนนเลซและมันยังซื้อเทคนิคที่ราคาถูกที่สุดยังไม่ได้ และมันไม่สามารถตอบสนองความต้องการของเจสันได้

*

บ่ายวันศุกร์เจสันกำลังเดินไปที่ประตูโรงเรียนเพื่อที่จะรอรถรับส่งและกลับบ้าน และสีหน้าที่หงุดหงิดในขณะที่เซรอนกำลังวิ่งหาเจสัน

“เจสัน หยุดก่อนๆ เจสัน “

เซรอนตะโกนเรียกเจสัน และเจสันก็หยุดและมองหาเซรอน

“หืม? มีอะไรงั้นหรอ”

เจสันถามเซรอน

เซรอนนั้นคล้ายเกร็กที่ไม่ค่อยมีเพื่อน และยังฉลาดตั้งแต่เด็ก แต่ช่องมานาที่ไม่สมบูรณ์ทำให้เขาต้องอับอายและถูกมองว่าเป็นขยะในครอบครัว

การที่ฝึกซ้อมกับเจสันตลอดทั้งสัปดาห์ และเซรอนก็ยอมรับในตัวของเจสันแม้ว่าเซรอนจะไม่เคยเอาจริงกับเจสัน และเนื่องจากเจสันจะปกปิดความลับของเขาให้และยังไม่คิดที่จะใช้เทคนิคโฟลติ้งสกาย ทำให้เซรอนรู้สึกแย่นิดหน่อย เดียวได้พูดคุยเกี่ยวกับทิลล์ในเรื่องนี้

เซรอนกระแอมเบาๆ ในลำคอและกล่าวว่า

“เจสัน ขอบคุณสำหรับที่จะปิดบังตัวตนของพวกเรานะ และอย่างนั้นฉันอยากให้ของขวัญบางอย่างแทนการขอบคุณ และนายต้องรับมัน ! พวกเรารู้สึกผิดที่ไม่ให้นายรู้ถึงพลังของเทคนิคโฟลติ้งสกาย ตอนนี้เราก็ขอให้นายหยุดใช้มัน แต่ของขวัญนี้จะทดแทนสิ่งนั้นและมันจะช่วยเพิ่มความแข้งแกร่งให้กับนายได้ ! ฮ่าๆๆ “

เสียงหัวเราะของเซรอนทำให้เจสันรู้สึกเบื่อหน่าย และเซรอนก็ส่งไฟล์เทคนิคให้กับเจสัน ก่อนที่จะวิ่งกลับไปในโรงเรียน และปล่อยให้เจสันที่กำลังงงวยยืนอยู่คนเดียวและรถรับส่งก็มาถึง เจสันได้ขึ้นไปแล้วเปิดไฟล์ที่เซรอนส่งมา

[เทคนิคระดับ 1 ทักษะไร้น้ำหนัก]

‘หือ?’

เจสันประหลาดใจที่เห็นเซรอนส่งเทคนิคการเคลื่อนไหวมาให้เขา!

เซรอนหรือทิลล์ที่อยากส่งเทคนิคนี้กับเจสัน นั้นเจสันไม่รู้แต่ที่แน่ๆ เจสันก็ขอบคุณสำหรับสิ่งนี้

เขาขอบคุณเซรอนด้วยใจแม้กระทั่งส่งข้อวคามเพื่อขอบคุณทิลล์ ในขณะที่เซรอนวัย 14 ปีดูมีความสุขมาก และทิลลืก็ส่งข้อวคามกลับไปหาเจสันว่า

[ไม่เป็นไร คุณสมควรได้รับมัน]

ซึ่งทำให้เจสันสับสน

ไม่ใช่ว่าเจสันทำบางสิ่งบางอย่างที่สมควรได้มันมางั้นหรอ เจสันส่งข้อความให้กับเซรอนโดยไม่รู้เกี่ยวกับคำตอบของทิลล์

[ต้องการความช่วยเหลือในการเลือกการเลือกสัตว์พันธะตัวที่ 2 ฉันก็สามารถช่วยได้นะ ฉันเก่งในการเลือกสัวต์ที่มีศักยภาพสูง]

คำพูดของเจาัสนที่มีต่อเซรอน นั้นไม่ค่อยมีอะไรมากนั้น แต่สำหรับเจสันการที่จะบอกใครๆเกี่ยวกับความสามารถในการแยกแยะความบริสุทธิ์ของแกนมานาสัตว์ร้ายนั้นค่อยข้างอันตราย

อย่างน้อยจนถึงตอนนี้ เจสันได้ทบทวนความสามารถของดวงตาซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่เจสันก็ไม่เข้าใจขีดจำกัดของมันหรือสิ่งที่สามารถทำได้ในเรื่องอื่นๆ

อย่างไรก็ตามเจสันรู้โดยคร่าวๆ ว่าควรทำอย่างไร แต่ก็ยังยากที่จะเข้าใจ ในท้ายที่สุด เจสันได้ตัดสินที่จะหยุดคิดถึงความสามารถของดวงตา โดยสรุปได้ว่าเจสันสามารถตรวจจับความบริสุทธิ์และความแข็งแกร่งของสัตว์ร้ายได้

นอกจากนี้เจสันยังรู้ดีว่า หากไม่ฉีดมานาลงไปในด้วยตา เจสันสามารถข่มขวัญศัตรูได้ เมื่อเพิ่มจิตสังหารที่ปล่อยออกมา แม้แต่คนที่ระดับสูงกว่ายังรู้สึกหวาดกลลัวเจสัน

เมื่อนึกถึงตอนที่ต่อสู้กับลีโอ ฮาร์ท เจสันรู้ว่าเอฟเฟกดวงตานรกนั้นเป็นเพียงการขายผลการคุกคามด้วยจิตสังหาร เจสันแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับดวงตาของตัวเองเลย และเจสันก็หยุดคิดเรื่องนี้

เจสันเริ่มเปิดคู่มือเทคนิคไร้น้ำหนัก เพื่อเรียนรู้มัน เจสันได้รับอนุญาติให้ฝึกโดยไม่มีใครสามารถรบกวนได้ในโลกวิญญาณ และภายในโลกวิญญาณก็สั่นไหวเล็กน้อย

เจสันสังเกตุเห็นว่ารังไหมรอบๆ อาร์เทมิสนั้นเริ่มบางลง และเจสันก็มีเหงื่อออกจากแรงกดดันบางอย่าง

‘อย่าเพิ่งนะ ฉันยังไม่พร้อมมม ‘

เจสันคิดขึ้นและสังเกตว่าอาร์เทมิสจะพัฒนาเสร็จภายใน 1-2 สัปดาห์

‘แย่แล้ว’

นั้นเป็นความคิดเดียวของเจสัน ในขณะที่วางคู่มือเทคนิคไร้น้ำหนักและเข้าไปในโลกวิญญาณอีกครั้ง ตลอดทั้งสัปดาห์พลังวิญญาณของเจสันเพิ่มเป็น 11.1 หน่วย ในขณะที่ต้องใช้พลังวิญญาณ 10 หน่วย เพื่อพิจารณาว่าอาร์เทมิสจะเข้าศุ้สัตว์ร้ายระดับการถูกปลุกพลัง และเจสันต้องเร่งเพิ่มพลังวิญญาณขึ้นอย่างน้อย 2-3 เท่า

ตอนนี้เจสันไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้ ในขณะที่ฝึกเทคนิคนรกสวรรค์ขั้น 2 และหากไม่สามารถสงบจิตใจได้ การฝึกฝนเทคนิคนี้ก็ยากลำบากและอันตรายมาก แะเจสันก็ค่อยๆสงบสติอารมณ์ลง

และประมาณว่าพลังวิญญาณของเจสันเพิ่มขึ้น 0.1-0.2 หย่วยในทุกวัน ซึ่งเป็นเรื่องประหลาด เมื่อพิจารณาว่ามีพลังวิญญาณเพียง 11.1 หน่วยในขณะนี้

โดยปกติคนอื่นๆ มักจะใช้เวลา 3 วันสำหรับการเพิ่มขึ้นมา 0.1-0.2 หน่วย และเจสันมั่นใจว่าจะใช้เวลาเพียง 1 สัปดาห์ในความเร็วปัจจุบันที่จะเพิ่มพลังวิญญาณ 0.2 ในทุกๆ วันอย่างต่อเนื่อง

นี่หมายความภายใน 2 สัปดาห์เจสันจะเพิ่มพลังวิญญาณเป็น 13.2 หน่วย ซึ่งยังแย่อยู่ เมื่อหักพลังวิญญาณที่ใช้สำหรับสกอร์พิโอ เจสันจะเหลือ 7.2 หน่วย สำหรับอารืเทมิส แต่ถ้าอาร์เทมิสมีพลังวิญญาณอย่างน้อย 11 หน่วย เจสันจะได้รับพลังวิญญาณเพิ่ม 2.3 หน่วย

เมื่อคำนวณทุกอย่างแล้ว เจสันเห็นว่าพลังวิญญาณของเจสันยังคงต่ำอยูาประมาณ 1.5 หน่วย การคำนวณนี้ดีที่สุดแล้ว รวมถึงความจริงที่ว่าสกอร์พิโอจะเข้าสู่สัตว์ระดับ 5 ดาว ในระหว่างนี้ ซึ่งมีความเป็นไปได้สูงที่อาร์เทมิสจะมีพลังวิญญาณมากกว่า 11 หน่วย

เจสันไม่ชอบที่สายใยพันธะของตัวเองไม่ได้รับพลังวิญญาณที่สูงกว่าจัวเจ้าของ เพราะมีโอกาสที่พวกเขาจะหลุดออกจากสายพันธะของกันและกัน และอาจจะแย่ยิ่งกว่านั้น คือความตาย

เจสันชื่อชอบสัตว์ของตัวเองมากกว่าสิ่งใด แม้แต่เกร็กที่เป็นเพื่อที่ดีที่สุดของเจสันก็ไม่สำคัญเท่ากับสัตว์ทั้ง 2 ตัวนี้

เจสันรู้สึกกดดันจากเหตุการณ์นี้ของอาร์เทมิส และก่อนที่จะคิดต่อรถรับส่งก็มาถึงหน้าบ้าน เจสันเดินลงและเดินเข้าบ้านไป และกินข้าวกับพวกเฟลเลอร์ ในขณะที่คนอื่นๆ สังเกตว่าช่วง 2-3ที่ผ่านมาเจสันดูไม่สนใจพวกเขาเลย

เกร็กไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเจสันมากนัก เพราะเขาต้องจดจ่อกับการต่อสู้ของเขา เพราะการต่อสู้ในระดับชั้นเรียนของ

เกร็กเพิ่งจะเริ่มขึ้นในขณะที่ของเจสันเพิ่งจะจบลง

ตอนนี้เท่านั้นที่เกร็กเข้าใจความแข็งแกร่งของเพื่อนร่วมชั้น แต่ก็ไม่มีอะไรต้องอายเมื่อทักษะการต่อสู้ของเกร็กนั้นเหนือกว่า

มาเลียเองก็ต้องออกจากบ้านเร็วๆ นี้เพื่อทำภารกิจของโรงเรียน เนื่องจากเป็นการสอบอย่างหนึ่ง ซึ่งทำให้มาเลียเครียดเล็กน้อย

ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นระหว่างทำภารกิจอาจจะถึงตาย และการดูแลทีมสำรวจทั้งหมด ก็เป็นหน้าที่ของมาเลีย ที่อายุ 16 ปี ที่ต้องป้องกันหน่วยสำรวจ

กาเบรียลลาและมาร์คมองดูเด็กๆ อย่างเป็นห่วงแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ความแข็งแกร่งของกาเบรียลลาและมาร์คนั้นสูงมาก พวกเข้าอยู่ในขั้นผู้วิเศษ

แต่ในฐานะขุนนาง ตำแหน่งทางความแข็งแกร่งนั้นไม่มีค่าอะไรเลย เพราะถึงแม้จะเป็นระดับผู้วิเศษขั้นสูงมันก็เทียบอะไรไม่ได้กับระดับราชวงศ์และพวกขุนนาง

ในการพูดคุยเจสันพบว่าทั่งสองจะอยู่ที่นี่จนกว่าสัตว์ร้ายจะฟักตัว ซึ่งประมาณ 4-6 เดือน และในระหว่างนี้ทั่งคู่จะเล่นเป็นครูและนักเรียน ในขณะที่เซรอนจะปรับปรุงแกนมานาของเขา ทิลล์ก็จะเล่นเป็นครูต่อไป และทั่งคู่ขอให้เจัสนปกปิดตัวตนของทั้งสองไว้เป็นความลับ

เจสันไม่ได้สนใจที่จะเปิดเผย และการได้รู้ว่าทั้งสองจะอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหน ทำเจสันมีโอกาสที่จะได้รับผลประโยชน์จากทั้ง 2 มากขึ้น

เจสันไม่ใช่คนโลภมาก แต่หลังจากพบว่าเทคนิคการเคลื่อนไหวนั้นสำคัญเพียงใด เจสันก็หมุกหมุ่นอยู่กับความคิดที่จะได้เทคนิคดังกล่าว

“ครู มีวิธีใดบ้างที่ผมจะได้ทักษะสำหรับการเคลื่อนไหว ป้องกัน การโจมตี การสนับสนุนและอื่นๆ โดยที่ไม่ต้องรับคะแนนตามข้อกำหนดของโรงเรียน ผมได้ยินว่าโรงเรียนจะให้รางวัลแก่นักเรียนที่มีคะแนนถึงข้อกำหนด

ฉันจะหามันได้อย่างไร ถ้าต้องการเทคนิคสำหรับการเคลื่อนไหวให้ไวท่สุดเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่ง”

เจสันที่ต้องการแข็งแกร่งขึ้น และไม่สนใจเรื่องครอบครัวใหญ่นั้นแล้ว ขณะที่กำลังครุ่นคิด ทิลล์ก็ตอบกลับมา

“อ่อ ฉันลืมบอกคุณ ว่าทุกคนในห้องจะได้รับคะแนน 2 คะแนน ในการเลื่อนห้องแต่ละขั้น และถ้าเลือดครบ 10 ห้อง ก็จะได้เพิ่มอีก 5 คะแนน และเนื่องจากพวกคุณชนะมา 21 ครั้ง ติดต่อกัน น่าจะได้คะแนน 75 คะแนน มันจะถูกเพิ่มลงไปในโปรไฟล์ของพวกคุณ

และคะแนนนี้สามารถแลกเปลี่ยนเป็นเครดิตได้ เขาเรียกกันว่าคะแนนเลซซึ่ง 1 คะแนนจะมีค่าเท่ากับ 20,000 เครดิต แต่ฉันไม่แนะให้แลกเป็นเครดิต เพราะคะแนนนั้นมีค่ากว่ามาก ถ้าไปดูที่ร้านค้าหลังโรงเรียน”

ทิลล์เสริมขึ้นขณะที่ถอนหายใจ

“มันเป็นเรื่องที่น่าตกใจ ที่คุณสามารถมาไกลกันได้ถึงขนาดนี้ แต่ฉันคิดว่าห้อง 53 คงเป็นห้องสุดท้ายที่พวกคุณจะสามารถจัดการได้หรืออาจะไม่ เพราะนักเรียนห้องนั้นค่อนข้างพิเศษและครูประจำห้องก็เจ้าเล่ห์นัก

อย่างไรก็ตาม ทุกคนทำให้ฉันประหลาดใจ”

เมื่อเจสันรู้ว่าจะได้คะแนนเลซ เจสันก็พอใจ บางทีเจสันอาจจะสามารถใช้มันแลกเป็นเทคนิคสำหรับการปรับเปลี่ยนการเคลื่อนไหวได้ และก็ถึงเวลาที่ต้องไปสู้กับห้อง 53 แล้ว

เมื่อเจสันเข้าไปในลานประลอง ก็ได้มอวเห็นห้อง 53 กับครูประจำห้อง และสิ่งที่เจสันได้เห็นคือนักเรียนที่ครบ 200 คน และเด้กนักเรียนกว่า ครึ่งหนึ่ง ที่มีตัวขนาดใหญ่ กล้ามเนื้อที่หนักแน่น

เจสันถามตัวเองว่า พวกนั้นกินสเตียรอยด์หรือยาเร่งกล้ามเนื้อรึเปล่า ทำให้เจสันและนักเรียนร่วมห้องตกใจ เพราะเด็กพวกนั้นสูงกว่า 1.8 เมตร ราวกับกว่าเป็นสัตว์ประหลาด

***แล้วห้องที่ 1 มันจะขนาดไหนนิ = =, ***

อย่างไรก็ตาม เด้กห้อง 53 นั้นมาจากเมืองเดียวกัน และเคยเรียนที่เดียวกันในมชั้นมัธยมต้น และอีกส่งที่น่าประหลาดคือ พวกเขาทั้งหมดได้ทำพันธะกับสัตว์ชนิดเดียวกันนั้นก็คือลิงภูเขาที่ดุร้าย ซึ่งเป็นสัตว์ระดับวิวัฒนาการระดับกลาง

ลิงถือเป็นสัตว์ร้ายที่สมบูรณ์แบบจากการเสริ่มความแข็งแกร่งทางกายภาพ เพราะมันเสริมทุกส่วนของร่างกาย ในขณะที่สัตว์ชนิดอื่นมักจะเสริ่มในส่วนๆ หนึ่งเท่านั้น เจสันมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีในทันที

การตู่สู้ได้เริ่มต้น และดวงตาของเด็กห้อง 53 ก็เหมือนเป็นสีแดงและเข้าสู่สภาวะบ้าระห่ำที่เป็นความสามารถจะสัตว์พันธะ ในขณะที่เจสันต่อสู้กับผู้ใช้น้ำ ซึ่งดูเหมือนว่าเธอสามารถป้องกันตัวได้ด้วยโล่เล็กๆ และยิงกระสุนน้ำออกมา แต่ความรุนแรงของมันนั้นไม่มากนัก และต้องขอบคุณสายตาที่ยอดเยี่ยมของเจสัน จึงสันจึงหลบมันได้อย่างง่ายดาย

เจสันไม่ได้กังวลเกี่ยวกับการใช้มานา ขณะที่พยายามกดดันผู้ใช้น้ำที่มีแกนมานาขนาดใหญ่เมื่อเทียบกับความแข็งแกร่งทางกายภาพ

ไม่ใช่เรื่องยากที่จะเห็นใครบางคนใช้เทคนิคการเติมมานาแบบพาสซีฟและเจสันก็ตระหนักถึงความจริงนั้น ดังนั้นเจสันจึงกดดันมากขึ้น และเธอต้องมีสมาธิกับการต่อสู้กับเจสันเพื่อป้องกันที่จะได้ไม่เสียเปรียบ

การเสียสมาธิในชั่วขณะสามารถกำหนดการแพ้ชนะได้ ซึ่งผู้ใช้น้ำแต่ป้องกันการขว้างมีดของเจสันได้ด้วยแผ่นน้ำ แต่เธอไม่ได้คำนวณการใช้มานาของเธอ หลังจากที่เจสันขวางมีดทั้งหมดออกไป เจสันก็เสริมท่อนล่างด้วยมานา และเสริมความเร็วขณะที่แทงและฟันคู่ต่อสู้ด้วยความเร็ว

และเจสันก็ได้รับชัยชนะในครั้งนี้ หลังจากนั้นเจสันก็เดินลงจากเวทีลานประลอง และดูการต่อสู้และเห็นว่ามีเพื่อนร่วมชั้นเหลือเพียง 40 คนเท่านั้น

เนื่องจากตอนนี้สามารถเลือกคู่ต่อสู้ได้ เจสันมองไปรอบๆ เพื่อหานักเรียนที่อ่อนแอ ในห้อง 53 และเจสันได้พบอีกคนที่ใช้น้ำเหมือนกันและมีแกนมานาในระดับ ผู้ชำนาญ 2

ขณะที่ต่อสู้ เจสันพบว่าคู่ต่อสู้ของเขาไม่ได้ใช้น้ำโจมตีเจสัน แต่ใช้ขวานในมือ เจสันได้หัวเราะในใจ

‘ต่อสู้กับมีดสั้นด้วยขวานหนัก โอเคๆ ได้ !’

เจสันยิ้มในขณะที่คาดว่าผู้ใช้น้ำมักพยายามป้องกันด้วยพลังน้ำ การคาดการณ์ของเจสันถูกต้อง แต่ถึงอย่างนั้น เมื่อกำแพงน้ำบางๆ ระเบิดขึ้นเมื่อเจสันเข้าไปใกล้ๆ และกระสุนน้ำก็กระจายออกมา คู่ต่อสู้ของเจสันกำเลี้ยงเบี่ยงซ้าย ซึ่งคู่ต่อสู้ของเจสันก็คาดการณ์ว่าเจสันจะกระโดดไปพร้อมกัน เขาได้ดึงขวานกลับ ขณะที่เจสันทำในสิ่งที่ตรงข้าม

กำแะงน้ำข้างๆ มีความหนาแน่น 2-3เซน และไม่มั่นคงพอที่จะรับการโจมตีได้ แต่นั้นเป็นเพียงกลลวง เมื่อเจสันรู้ถึงแผนการของคู่ต่อสู้

แต่เจสันก็ไม่เปลี่ยนการตัดสินใจ ในขระที่เจสันฟันกำแพงน้ำ ก่อนที่จะกระโดดหลบ น้ำได้กระเด็นเข้าตาเจสัน แต่เจสันยังลืมตาไว้ ในขณะที่เห็นร่างอย่างพล่ามัว และคู่ต่อสู้ได้ยกขวานที่จะโจมตีเจสันแล้ว

เจสันขวางมีด 3 เล่มออกไป และเล่มหนึ่งมันก็ถูกกระแสน้ำพัด ในขณะที่ยังเหลือที่ 2 เล่ม และคู่ต่อสู้ต้องเบี่ยงขวานเพื่อที่จะป้องกันมีดอีก 2 เล่มของเจสัน

ตอนนี้เจสันมีเวลามากพอที่จะเสริมล่างกายส่วนล่างและบลิงค์ด้วยความรวดเร็วไปอยู่ที่ด้านหลังของผู้ใช้น้ำ ฉละจัดการเขาได้ในที่สุด

เมื่อการต่อสู้จบลงเจสันก็มองไปที่เวทีของเซรอนและทำให้รู้สึกอิจฉาเล็กน้อย ในขณะที่เซรอนก็จบการตอ่สู้แล้ว และได้มองไปที่เจสันและยิ้มให้อย่างแห้งๆ ในขณะที่เข้าใจว่าทำไมเจสันถึงทำหน้าแบบนั้น

ในการแข่งขัยรอบต่อไป เจสันนั้นเสียเปรียบเป็นอย่างมากเพราะต้องเจอกับผู้ชำนาญระดับ 3 ที่มีร่างกายอยู่ในระดับ 5 ในขณะที่มีนักเรียนห้อง 54 เหลืออยุ่ 8 คน โดยหนึ่งในนั้นคือเซรอน

การต่อสู้ได้จบลงทั้งหมด แต่ความสำเร็จของพวกเขานั้นก็ไม่น่าอับอาย

‘นั้นคือเจสันจริงๆ งั้นหรอ’

เซรอนคิดขณะที่ถอยห่างออกมา

ดวงตาสีทองของเจสันที่กำลังแทรกซึมทุกรูขุมขน ขณะที่กรีลใช้นิ้วที่ห่อหุ้มมานาเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของเจสันและเซรอน

“เจสัน ใจเย็นๆ เราไม่ได้เป็นคนผิดนะ”

เมื่อได้ยิน เจสันก็สงบลง แต่เจสันก็คิดทบทวนว่า กรีลนั้นสามารถจัดการสัตว์ร้ายระดับผู้พิทักษ์ได้ ทำไมเขาถึงไม่ทำ และกรีลได้ตอบคำถามที่เจสันไม่ได้เอ่ยปากพูด

“คุณคิดว่ามันจะเป็นยังไง ถ้าฉันฆ่าสัตว์ร้ายเหล่านั้น ฉันทำไม่ได้หรอกนะ ถ้าฉันฆ่าพวกมันที่กำลังปกป้องสมบัติวิเศษที่กำลังเติบโต ฉันจะถูกล่าค่าหัวอย่างแน่นอน

หมูเกาะมีความคล้ายคลึงกับแผนครอบครัวใหญ่ที่แบ่งกระจายกันออกไปเหมือนหมู่เกาะเล็กๆ ที่แปบ่งตัวจากหมู่เกาะ

คุณจะบอกคุณจะเคลียร์เกาะ 2 3 เกาะ เพื่อคนอื่น แล้วเกาะอื่นๆ ละๆ ใครจะเป็นคนจัดการ และเกาะที่กำลังพัฒนาใหม่ละ ครอบครัวขนาดใหญ่ต้องยกพื้นที่ของตัวเองเพื่อให้คนที่อื่นๆ มาอยู่ร่วมงั้นหรอ

ฉันเข้าใจว่าคุณเกลียดที่เห็นคนอ่อนแอกว่าถูกรังแก แต่ถึงอย่างนั้นคุณก็ไม่สามารถทำอะไรได้ และฉันเองก็อ่อนแอเกินกว่าจะสู้กับครอบครัวใหญ่เหล่านี้ ครอบครัวนี้เป็นครอบครัวดังเดิมที่รอดพ้นจากการระบาดครั้งแรกของมานา และคนที่รอดชีวิตบางคนก็ยังมีชีวิตอยู่ ตอนนี้ฉันอายุ 56 และความสามารถในการปรับแต่งแกนมานนและความสามารถในการดูดซับของฉันก็ดีมาก และคุณคิดว่าพวกพ่อมดแม่มดที่มีอายุมากกว่า 300 ปีนั้น จะเป็นอย่างไร “

“บอกตามตรง ฉันก็ไม่ชอบสิ่งที่ครอบครัวใหญ่พวกนี้ทำกับคนอ่อนแอคนอื่นๆ หรอกนะ พวกเขาแบ่งคาเนียร์ตามความแข็งแกร่งของพวกเขา แต่อย่าเข้าใจผิด ไม่ใช่ครอบครัวใหญ่ทุกครอบครัวที่ไม่ดี และคุณเองก็น่าจะสังเกตได้จากแอสทริซ์ว่าแม้ว่าลำดับชั้นนั้นไม่มีความเท่าเทียม และเกาะอื่นๆ ก็เป็นเช่นกัน

อย่างเกาะเบลกรา เกาะใหญ่ที่มีประชากรมากว่า 400 ล้านคน และได้แบ่งออกเป็น 5 ส่วน ในขณะที่ 2 ส่วนใช้เป็นที่อาศัยสำหรับมนุษย์ และสำหรับสัตว์ที่ไม่มีอันตราย ที่สามารถอยู่ร่วมกันได้

พวกมันค่อนข้างสงบ ในขณะที่พื้นที่ที่เหลือนั้นเต็มไปด้วยสัตว์ร้าย และมีสภาพแวดล้อมที่ดีกว่าของมนุษย์ และมีเพียงนักล่า ทหาร และผู้ที่มีความแข็งแกร่งเท่านั้นที่สามารถเข้าสู้ 3 ส่วนที่เหลือได้

ส่วนหนึ่งมีเพียงสัตว์ร้ายระดับต่ำเท่านั้น ในขณะที่อีกสองส่วนนั้นมีสัตว์แทบจะทุกระดับที่ต่อสู้กันกินกันเองจนเกิดความวุ่นวายต่างๆ

พวกมนุษย์ทำงานหนักเพื่อผลิตอุปกรณ์ เสื้อผ้า อุปกรณ์สำหรับนักล่า แทนที่จะเสี่ยงชีวิตไปสู้กับพวกสัตว์ร้าย “

กรีลพูดอย่างภูมิใจและเจสันก็มีลางสังหรณ์ผุดเข้ามาในใจ

“เบลกรา เป็นครอบครัวของครูใช่ไหม”

เจสันถามด้วยความลังเลเล็กน้อย

เซรอนสงบลงและมองดูเจสัน อย่างหวาดกลัวเล็กน้อย โดยไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ในขณะที่ท่าทีที่หยิ่งผยองของกรีลได้หายไป

กรีลกระแอมเล็กน้อยในขณะที่พูดว่า

“นั้นเป็นความจริงเพียงส่วนหนึ่ง ครอบครัวของกรีลและเซรอนปกครองเบลกราด้วยกัน และนั้นเป็นเพียงเพราะเราเป็นครอบครัวใหญ่ 2 ครอบครัวที่มีความคิดที่สงบสุขกว่าครอบครัวอื่นๆ ครอบครัวของเราทั้ง 2 จึงก่อตั้งเบลกราขึ้นมา ในพื้นที่ 2 ส่วน “

เจสันได้รู้ข้อมูลมกามายในครั้งนี้ และในที่สุดก็เข้าใจว่าทำเซรอนถึงแตกต่างมากเมื่อเทียบกับเพื่อนคนอื่นๆ และยังเข้าใจอีกว่าทำไมกรีลถึงแข็งแกร่งขนาดนี้

…………………………………………………………………………………………………

หลังจากนี้ขอเปลี่ยนจาก “กรีล” เป็น “ทิลล์” นะครับ เพราะคำว่ากรีล เป็นนามสกุล ผมเรียกผิดมาตลอด ขอโทษด้วยนะครับ

………………………………………………………………………………………………

เมื่อเจสันมองไปที่เซรอน เขาก็ได้ถามว่า

“นายไม่เคยสู้กับฉันอย่างเต็มกำลังใช่ไหม”

เซรอนมองหน้าเจสันและหยักหน้า

“บัดซบ”

เจสันอุทานออกมา เพราะคิดว่าตัวเองนั้นแข็งแกร่งเกือบจะเทียบเท่ากับเซรอน ทิลล์และเซรอนก็เข้าใจในสิ่งเจสันกำลังคิด

“แต่พูดตามตรง ความสามารถของคุณนั้นสูงกว่าค่าเฉลี่ยน ถ้าคุณดูค่าเฉลี่ยการต่อสู้ทั่วไปของแอสทริกซ์และแกนมานาของคุณในตอนนี้ คุณสังเกตุเห็นแล้วว่าในการต่อสู้ในวันี้ คุณรู้สึกหนักใจ และต้องขอบคุณการสังเกตที่ยอดเยี่ยมและความสามารถที่สามารถเลียนแบบเทคนิคโฟลติ้งสกาย ที่ทำให้คุณสามารถชนะได้

เมื่อพิจารณาจากคนอื่นๆ ในเมืองไซโรความแข็งแกร่งของคุณในตอนนี้อยู่ในระดับกลางเลยทีเดียว แต่รวมเฉพาะความแข็งแกร่งของนักเรียนชั้นมอปลายทั้งหมดในไซโรเท่านั้น”

เมื่อได้ยินทิลล์บอกเกี่ยวกับความแข็งแกร่ง เจสันก็ขมวดคิ้ว เจสันรู้ว่าสัตว์พันธของเขาอ่อนแอและแกนมานาก็มีระดับต่ำกว่าค่าเฉลี่ยนของเมืองไซโร แต่ความสามารถในการต่อสู้ของเขานั้นค่อนข้างดีงั้นหรอ

จู่ๆ ก็มีความคิดหนึ่งของเจสันที่เข้ามาในหัว

“ครู ถ้าผมได้เรียนรู้เทคนิคที่คล้ายกับเทคนิคโฟลติ้งสกาย ผมจะแข็งแกร่งขึ้นได้ใช่ไหม ?!”

“การเพิ่มความหลากหลายของเทคนิคนั้นยังไม่พอ เพราะความแข็งแกร่งโดยกำเนิดของคุณนั้นอ่อนแอเกินไป เมื่ออายุ 14 แต่เพิ่งจะอยู่ในมือใหม่ระดับสูง แต่เมื่อพิจารณาความสามารถของคุณ ฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมแกนมานาของคุณถึงยังต่ำอยู่”

เจสันหดหู่เล็กน้อยและรู้ว่าตัวเองนั้นยังคงอ่อนแอ และแม้ว่าจะแข็งแกร่งขึ้นแต่มันก็ไม่มากพอ ขณะที่เจสันเพิ่งจะนึกออกว่าจะถามว่าทำไมทั่งคู่ถึงมาที่นี่

“แล้วทำไมครูกับเซรอนถึงมาที่นี่ ละ”

ทิลล์คิดอยู่ครู่หนึ่ง เพราะยังไม่อยากบอกความลับในตอนนี้ เมื่อมองไปที่เซรอน เขาก็ได้รับสายตาที่จะบอกอะไรบ้างอย่าง อย่างเช่น ‘ไม่เป็นไร’ ในขณะที่ทิลล์เริ่มพูด

“เรามีเหตุผลหลายอย่างที่มาที่แอสทริกซ์พวกขเามีบางอย่างเกี่ยวกับเมืองไซโรและเซรอน ฉันไม่แน่ใจว่าจะบอกยังไง แต่เราจะจับสัตว์พันธะตัวที่ 2 ของเซรอนที่นี่ สัตว์ร้ายตัวนั้นหายากและในกำเนิดลูกหลายทุกๆ 2-3 ปี มันสำคัญมากเพราะสัตว์ร้ายตัวนี้สามารถเปลี่ยนแปลงสถานการณ์บางอย่างได้ ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าความหนาแน่นของมานาที่คาเนียร์นั้นหนาแน่นกว่าที่นี่

นั้นเป็นเรื่องจริงเพียงส่วนหนึ่ง เว้นมานาที่คาเนียร์น้นหากยาก และความหนาแน่นที่คาเนียร์ก็ไม่ได้ต่างจากที่นี่เท่าไหร่ ถ้าคุณดูที่เซรอนที่มี่แกนมานาที่ต่ำนอกจากนี้ฉันยังต้องสอนชั้นเรียนนี้ เพื่อทดสอบว่าฉันจะสามารถปรับปรุงความสามารถในการต่อสู้ของคนอื่นๆ ได้ไหม ฉันจึงมาสอนที่นี่”

เจสันได้สรุปสิ่งที่ทิลล์กล่าวมา และสิ่งที่ทั่งคู่กำลังรอคือ สัตว์ร้านที่กำลังเกิดใหม่ แล้วเมื่อเสร็จสิ้นภารกิจทั้งสองก็จะจากไป เมื่อได้ฟังว่าทิลล์นั้นอายุ 56 เจสันก็ตกใจ ทิลล์ตัดสินใจมาสอนเพราะต้องการทดสอบความสามารถของตัวเองและทิลล์ยังให้เทคนิคที่หายากเพราะต้องการดูว่าเด็กนักเรียนจะสามารถทำได้ไหม

เจสันเข้าใจคร่าวๆ ว่าทำไมแกนมานาของเซรอนถึงอ่อนแอเมื่อเทียบกับความแข็งแกร่งของชาวคาเนียร์ และหลังจากที่เจสันมองแกนมานาของเซรอน เขาก็มีโครงสร้างร่างกายที่ดี ซึ่งทำให้เจสันประหลาดใจเมื่อช่องมานาของเซรอนดูแตกต่างกว่าที่มันควรจะเป็น

มานาของเซรอนมันไม่เสถียร มันกำลังยืดตัว บิดเบี้ยว พังทลาย และกลับเป็นปกติ วนลูปไป ด้วยเหตุนี้เจสันจึงคิดว่า เซรอนมีสัตว์พันธะที่ไม่เหมือนใคร มันอาจจะสามารถรักษาช่องมานาได้

นั่นหมายความว่าเซรอนสามารถใช้มานาได้หลังจากที่ทำพันธะกับสัตว์ร้ายตัวแรก เซรอนยังเงียบยิ่ง หลังจากที่ทิลล์บอกว่าเซรอนเองก็มีเหตุผลของตัวเองสำหรับแกนมานา แต่เจสันมองเห็นความไม่พอใจของเซรอนในสายตา

เจสันเข้าใจที่เซรอนหงุดหงิด เพราะครอบครัวของเขาก็ไม่พอใจที่ช่องมานาของเซรอนที่เหมือนจะพิการ เจสันไม่แน่ใจว่าเซรอนมีพี่น้องหรือไม่

เมื่อก่อนเซรอนไม่เคยพูดเกี่ยวกับตัวเอง และเจสันก็ไม่ได้อยากรู้มากนัก เพราะทั้งคู่เป็นแค่คู่ซ้อมการต่อสุ้ และไม่ได้รู้จักกันมานายาวจนถึงจะไว้วางใจหรือจริงใจต่อกันมากนัก

เซรอนมองดุเจสันอย่างสงสัยและสงสัยว่าทักษะโฟลติ้งสกายที่เป็นเคล็ดลับของครอบครัวของเขานั้น ถูกคัดลอกมาได้ยังไง

เมื่อตอนต่อสู้เซรอนได้ใช้ทุกษะนี้ในขั้นพื้นฐานเท่านั้นและไม่ได้ดึงพลังที่แท้จริงของทักษะออกมาใช้ เซรอนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เซรอนอดไม่ได้ที่จะตกใจถึงความเป็นไปด้ของเจสันที่จะเลียนแบบได้มากกว่านั้น

ถ้าพี่ชายและพ่อของเขารู้ มันคงกลายเป็นเรื่องใหญ่มาก เมื่อมองดูเจสัน เจสันยังคงมีแววตาที่จริงจังเล็กน้อย และเซรอนต้องทำอะไรบางอย่าง

“เจสัน ฉันคิดว่าเราต้องคุยกันเรื่องนี้ และความสามารถของนายที่เลียนแบบเทคนิคได้จากการมองเห็นการไหลเวียนของมานา”

กรีลยังคงยื่นอยู่ข้างทั้งสองและพยังหน้าเมื่อเห็นทั้งสองกำลังคุยกันอย่างจริงจัง ถ้าเจสันเลียนแบบเทคนิคทุกเทคนิคที่ต้องการได้ มันจะเป็นอันตรายกับตัวของเจสันเป็นอย่างมาก และยิ่งถ้าเจสันไปลอกเลียนเทคนิคเฉพาะของคนกลุ่มใหญ่ กิลด์ ครอบครัว อาณาจักรหรือองค์กรชั่วร้ายอื่นๆ เจสันมีแนวโน้มที่จะถูกพวกนั้นฆ่าได้

ใครจะให้เทคนิคเฉพาะให้แก่คนแปลกหน้า และการที่จะเลียนแบบมั่วซั่วจะทำให้คนอื่นๆ ที่ครอบครองเทคนิคพวกนี้ไม่พอใจได้ และจากการพูดของเซรอน กรีลมั่นใจว่าเจสันได้เลียนแบบทักษะการเคลื่อนไหวแห่งท้องฟ้า แม้ว่ามันจะยังไม่สมบูรณ์แบบ

แต่ก่อนที่พวกเขาจะคุยกันต่อ พวกเขาก็ได้ย้ายไปคุยในห้องเงียบๆ กัน ในขณะที่คนอื่นๆ กำลังดูดซับมานาเพื่อเตรียมตัวในการแข่งขันต่อไป กรีลได้สอนเจสันมาระยะหนึ่งแล้ว เซรอนก็เกลี้ยกล่อมไม่ให้เจสันใช้เทคนิคนี้อีก แต่มีบางอย่างที่น่าสงสัยสำหรับเจสัน เมื่อกรีลและเซรอนคุยกับเขา

ดูเหมือนทั้งคู่จะรู้จักกันนานกว่าหนึ่งเดือน เพราะกรีลอธิบายเกี่ยวกับเทคนิคโฟลติ้งสกายและความพิเศษของมันเพื่อแสดงให้เจสันเห็นว่ามันอันตรายแค่ไหน หากเลียนแบบแบบไม่สมบูรณ์ต่อไป

เนื่องจากเทคนิคนี้มีความพิเศษมาก และเจสันต้องเรียนรู้และฝึกฝนอย่างถูกต้อง และไม่ควรใช้หากไม่รู้เทคนิคอย่างลึกซึ้ง ซึ่งกรีลก็อธิบายถึงความอันตรายของมันให้เจสันได้ฟัง

กรีลรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเทคนิคนี้ ทำให้เจสันเริ่มสงสัยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของกรีลและเซรอน

“ครูกับเซรอนรู้จักด้วยหรอ”

เจสันถามแบบตรงไปตรงมา

ขณะที่กรีลกำลังสร้างเรื่องปกปิด เซรอนที่อายุ 14 ปี ได้แสดงสีหน้าไร้เดียงสาแล้วพูดโพล่งออกมา

“ใช่ เขาเป็นอาจารย์ของฉันเอง”

เซรอนกล่าวออกมาและมองไปที่กรีล

***เพิ่มเติม อาจารย์ในที่นี่หมายถึงการเป็น master นะครับ ไม่ใช่อาจารย์ที่อยู่ในโรงเรียน เหมือนเซรอนเป็นลูกศิษย์ที่กรีลได้เลี้ยงดูมานานแล้ว ตั้งแต่อยู่ที่คาเนียร์ ***

กรีลตกใจกับความไร้เดียงสาของเซรอน

‘ฉันสอนเขาผิดไปรึเปล่าเนี่ย’

และเมื่อเซรอนสังเกตเห็นสีหน้าของกรีล เขาก็อุทานออกมา

“โอ้ เวรแล้ว”

เจสันมองเซรอนและกรีล เจสันประหลาดใจเกี่ยวกับสิ่งนี้ เจสันที่เคยเป็นเด็กที่มีอารมณ์อ่อนไหว แต่เมื่อเป็นเรื่องสำคัญเหตุผลต่างๆ ก็จะผุดขึ้นมาเนื่องจากได้รับการขัดเกลาจิตใจการผลปีศาจวัลครีรีส์ชิลด์ ความคิดต่างๆของเจสันจึงชัดเจนขึ้นและมีอารมณ์น้อยลง

“ทำไมคุณทั้งสองคนถึงมาที่แอสทริกซ์ละ คาเนียร์ไม่มีสภาพแวดล้อมที่ดีสำหรับการดูดซับมานาหรอ ? คุณทั้งสองก็ไม่ได้หลบซ่อนตัวจากใครนิ เพราะคุณก็เปิดเผยตัวจนและจิตวิญญาณ และมีอาวุธวิญญาณและทักษะอีกมากมาย ไม่ว่าจะเป็นแบบเฉพาะ พิเศษหรือระดับ 3 แต่ไม่มีใครสงสัยในตั้วพวกคุณเลย ยกเว้นฉัน….”

เมื่อเจสันพูดถึงอาวุธวิญญาณ เซรอนและกรีลก็ประหลาดใจเพราะพวกเขาไม่คิดว่าเจสันจะสามารถแยกแยะอาวุธปกติกับอาวุธวิญญาณได้ ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องง่าย

ความแตกต่างระหว่างอาวุธปกติและอาวุธมานาคือประสิทธิภาพในการควบคุมในความแข็งแกร่งของอาวุธและบางประเภทก็สามารถเสริมพลังธาตุสำหรับการโจมตีได้หากมีคนโจมตีสัตว์ระดับวิวัฒนาการด้วยดาบระดับ 1 ดาบจะหัก แต่อาวุญมานาระดับ 1 จะสามารถแทงทะลุผิดหนังของสัตว์ระดับวิวัฒนาการได้

และไม้กายสิทธิ์ซึ่งเป็นอาวุธมานา สามารถโจมตีด้วยพลังของธาตุต่างๆและเสริมพลังให้กับการโจมตี ได้ เช่นการเพิ่มพลังของลูกไฟธรรมดาให้มีความรุนแรงเป็นสองเท่า

ในขณะที่อาวุญมานามีความพิเศษ และอาวุญวิญญาณก็มีความคล้่ายกับอาวุญมานาแต่เพียงเพิ่มการเชื่อมต่อและผูกพันธะกับผู้ใช้งานเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่ง ในขณะที่อาวุญจะแข็งขึ้นตามการเติบโตของผู้ใช้งาน และคนอื่นๆ ไม่สามารถใช้อาวุญวิญญาญได้มั่วซั่ว เพราะอาวุญเหล่านี้จะถูกสร้างขึ้นด้วยจิตวิญญาญของผู้ใช้

อาวุญมานาและอาวุญวิญญาณไมท่สามารถแยกแยะได้ง่ายๆ และต้องใช้เวลาหลายปีของระดับผู้เชี่ยวชาญที่จะสามารถเรียนรู้เทคนิคที่ใช้ในการแยกแยะอาวุธทั้งสองประเภทได้

ด้วยเหตุนี้ กรีลจึงปรับความเข้าใจเกี่ยวกับดวงตาของเจสันใหม่ ขณะที่เซรอนมองเจสันด้วยดวงตาเบิกกว้าง คราวนี้กรีลได้ตอบคำถามของเจสัน และจะไม่ปิดบังเพราะกรีลต้องการจะบอกเรื่องนี้กับเจสันอยู่แล้ว แม้ว่าเจสันจะไม่ถาม

กรีลเองก็อยากรู้เกี่ยวกับเจสัน ซึ่งเป็นเหตุผลที่กรีลช่วยเจสันในการใช้เทคนิคแยกจิต บางทีเจสันอาจจะมีส่วนร่วมในงานของกรีลได้ ถ้าเจสันต้องการ แต่กรีลไม่รู้จะพูดยังไง

“ฉันจะเริ่มต้นยังไงดี อย่างแรกเลยคุณพูดถูก เราไม่ได้ปิดบังตัวตนและบอกตามตรงเราทั้งคู่เป็นคนจากคาเนียร์ และฉันสงสัยว่าคุณสามารถรู้เกี่ยวกับอาวุญวิญญาณของเซรอนได้ยังไง แต่นั้นก็ไม่สำคัญ มีเหตุผลหลายอย่างที่เรามาที่นี่ โดยหลักแล้ว เซรอนอยากรู้ว่ามนุษย์อาศัยอยู่บนเกาะได้ยังไง และความแตกต่างของความแข็งแกร่งทั่วอาณาเขตของมนุษย์

เมื่อเปรียบเทียบพลเมืองของคาเนียร์และ ความแข็งแกร่งที่เราเห็นจากที่นี่นั้น แทบจะเป็นเรื่องตลก และมนุษย์เองก็ไม่ได้รับผลกระทบจากสัตว์ร้ายมานาเลย ที่นี่ซึ่งมีแต่สัตวืร้ายระดับที่อ่อนแอ และสัตว์ร้ายระดับผู้พิทักษ์ที่ไม่ได้เป็นสัตว์พันธะ ก็มีความแข็งแกร่งสำหรับที่นี่ แต่นั้นเป็นเรื่องตลกสำหรับชาวคาเนียร์

หากสัตว์ร้ายระดับผู้พิทักษ์บุกชาวคาเนียร์สามารถจัดการได้อย่างง่ายๆ และสามารถป้องกันไม่ให้สัตว์ร้ายระดับผู้พิทักษ์ปรากฏตัวขึ้นมาได้ แต่พวกเราไม่ทำแบบนั้น ฉันไม่รู้ว่าคุณสนใจเรื่องแบบนี้ไหม แต่ฉันอยากบอกคุณ คำตอบนั้นง่ายมาก สัตว์ร้ายระดับผู้พิทักษ์เหล่านั้นกำลังปกป้องสมบัติวิเศษ ซึ่งต้องใช้เวลาหลายปีที่จะเติบโตเมื่อสมบัติเหล่านั้นสุกงอม

จะมีผู้แข็งแกร่งดึงมันออกมา สัตว์ร้ายระดับนี้ก็เหมือนกับผู้พิทักษ์ที่คอยปกป้องสมบัติเหล่านี้จนกว่าบุคคลที่แข็งแกร่งจะมาเอามันไป

อย่างที่คุณรู้ มนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดในแอสทริกซ์คือระดับผู้วิเศษขั้นสูง และมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ผู้วิเศษขั้นสูงส่วนใหญ่ในแอสทรกซ์หรือหมู่เกาะต่างๆ จะเป็นคนเก่าแก่หรือพูดง่ายๆ คือพวกที่เกษียณแล้ว และเด็กๆที่ไม่มีความแข็งแกร่งพอจะถูกเอารัดเอาเปรียบ ช่องว่างของการพัฒนาของใครบางคนในแอสทริกซ์นั้นเมื่อเทียบกับพลเมืองในคาเนียร์นั้น มีช่องว่างที่ใหญ่มาก ความแตกต่างระหว่างความแข็งแกร่งที่ต่างกันมากเกินไป

อย่างแรก ต้นกำเนิดของเราเหมือนกันละมาจากเผ่าพันธุ์เดียวกัน

อย่างที่สอง เราต่างก็มีศัตรูเหมือยกันก็คือเผ่าพันธุ์อัจริยะที่บุกเข้ามาบนโลกและสัตว์ร้ายทั่วทุกที

อย่างที่สาม มนุษย์ทุกคนควรได้รับการปลุกวิญญาณและยังไม่รู้ว่าแนวโน้มการสร้างพันธะนี้เป็นไปอย่างไร

การที่จิตวิญญาณได้ตื่นขึ้นไม่ได้เลือกปฏิบัติการต้นกำเนิดของมนุษย์ ในขณะที่มีโอกาสสูงขึ้นเพียงเล็กน้อยที่สามารถปลุกวิญญาณที่ดีได้ โดยไม่เกี่ยวกับต้นกำเนิดของคนคนั้น นั้นคือภารกิจของเราที่ต้องมาแก้ไข้

“เดียวๆๆๆ “

เจสันขัดจังหวะกรีลและเมื่อมองลงไปในดวงตาของเจสันซึ่งดูเย็นชา กรีลสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ

“คุณจะบอกฉันว่าการที่คนหลายคนต้องตายและต้องทุกข์ทนเป็นเพียงเพราะโรงงานไฟฟ้าบางแห่งต้องการเก็บสมบัติของพวกเขา พวกนั้นเป็นคนเหมือนกันรึเปล่า ทำไมถึงไม่เคลียร์พื้นที่เกาะให้กับมนุษย์ทุกคน ทำไมคนที่อ่อนแอถึงต้องทนทุกข์อย่างนั้น มนุษยธรรมและความเมตตาไปอยู่ที่ไหน !?”

โชคดีที่พวกเขาอยู่ในห้อง ขระที่เซรอนปิดประตูด้วยความกลัวและกรีลก็ประหลาดใจกับจิตสังหารที่เจสันปล่อยออกมา

‘เขาเกลียดทุกคนที่ที่ทำแบบนั้นงั้นหรอ’

กรีลที่เติบโตมาจากครอบครัวที่รักใคร่กันและครั้งเดียวที่กรีลทุกข์ทรมาณคือการกินผลปีศาจวัลคีรีส์ชิล์ด

เซรอนคุ้นเคยกับจิตสังหารที่อ่อนๆ ซึ่งกรีลได้ปลดปล่อยอกมาเพื่อแสดงให้เซรอนรู้ว่ามันเป็นอย่างไร เพื่อที่เซรอนจะได้ไม่หวาดกลัวเมื่อต้องต่อสู้กับสัตว์ที่กระหายเลือดหรือโจร หรือมนุษย์ที่มีจิตสังหาร

แต่ของเจสันนั้นมันแข็งแกร่งมาก เมื่อเทียบกับจิตสังหารระดับต่ำสุด

เซรอนถอยหลังไป 2-3 ก้าวเหงื่อไหลอย่างชุ่มตัว ขณะที่ดวงตานั้นกำลังสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว

‘นั้นเจสันจริงๆ หรอ ?’

เจสันต่อสู้กับเซรอนนานกว่า 2 ชั่วโมงและพัมนาความเชี่ยวชาญอย่างรวดเร็ว ในขณะที่คู่ต่อสู้ของเจสันนั้นเสียเปรียบเล็กน้อยจากการเคลื่อนไหวที่ว่องไวของเจสัน

สิ่งเดียวที่เซรอนทำได้คือการตั้งรับ ในขณะเดียวกันเจสันทำได้เพียงหาช่องว่างและใช้ดวงตามานามองการเคลื่อนไหวของเซรอน หลังจากผ่านไป 3 ชั่วโมง เจสันประทับใจกับการใช้มานาของเซรอน และจดจำการใช้เอาไว้ แต่เจสันไม่รู้ว่าน้ันคือเทคนิคแบบไหน

ทั่งคู่ยังคงปกติดี ในขณะที่เหงื่อซุ่มตัว แต่เซรอนมองดูเจสันราวกับว่าเป็นปีศา่จ ในขณะที่ทักษะของทั้ง 2 เพิ่มขึ้นในขณะที่สร้างแรงกดดันใส่กันและกัน หลังจากที่ชนะ เด็กนักเรียนในห้องนี้ก็ไม่ร่าเริงเหมือนตอนแรกๆ และต้องฝึกและแก้ไข้จุดบกพร่องของตัวเอง

เวลาก็ผ่านไปในแต่ละวัน เจสันก็ฝึกสอบกับเซรอนเป็นเวลากว่า3 ชั่วโมงในทุกวัน และมันก็แก้ไข้จุดบกพร่องของทั้ง 2 ได้อย่างมากมาย ในขณะที่เจสันรู้ว่าเซรอนนั้นกำลังซ่อนอะไรบางอย่าง และเซรอนก็ชอบเจสัน ทำให้ทั้งคู่เป็นคู่ฝึกกันเป็นเวลานาน

โชคไม่ได้สำหรับเจสันที่เซรอนได้พัฒนาจนมาถึงผู้ชำนาญระดับ 3 และตอนนี้เซรอนสามารถเอาชนะเจสันได้อย่างง่ายดายเนื่องจากแรงกดดันที่เจสันต้องเจอในการฝึกไได้เพิ่มขึ้นอย่างมาก แต่มันก็เป็นประโยชน์สำหรับเจสันในการฝึก

ถ่านจะกลายเป็นเพชรได้เฉพาะแรงดันที่สูงเท่านั้น

ในวันศุกร์ห้องของเจสันได้เลื่อนเป็นห้อง 55 และอุปสรรคขนาดใหญ่ก็เริ่มปรากฏ ช่องว่างระหว่างแกนมานานั้นเพิ่มขึ้นอยากมาก ในขณะที่ห้องที่ลำดับสูงกว่า มีสัวต์พันธะที่แข็งแกร่งและมีแกนมานาระดับสูงกว่า

ตัวอย่างเช่นห้อง 54 ส่วนใหญ่นักเรียนในห้องนั้นมีแกนมานาอยู่ในขั้นผู้ชำนาญระดับ 3-4 ซึ่งมีระดับที่สูงกว่าถึง 2-3 ระดับ

การต่อสู้ในครั้งนี้ยากกว่าครั้งก่อนๆ และยากที่จะบอกว่าจะสามารถชนะได้หรือไม่ กรีลเองก็สงสัยว่าเด็กของตัวเองนั้นจะไปได้ถึงระดับไหน ในขณะที่พวกเด็กที่ก้าวข้ามห้อง 60 มาได้ ก็ทำให้กรีลประหลาดใจมากพอแล้ว

คู่ต่อสู้ของเจสันเป็นผู้ชำนาญระดับ 3 ที่มีพลังธาตุลมทำให้ว่องไว เจสันไม่สามารถขวางมีดได้ เเนื่องจากสายลมทำให้มีดของเจนเบี่ยงไปทิศทางอื่น เจสันคิดวิธีเอาชนะไม่ออกแล้ว เจสันจึงตัดสินที่จะเลียนแบบทักษะของเซรอนถึงแม้ว่ามันจะอันตรายหากไม่ได้เรียนรู้อย่างถูกวิธีก็ตาม แต่เจสันก็ไม่สนใจเนื่องจากต้องการที่จะเอาชนะให้ได้

คู่ต่อสู้ของเจสัน สังเกตว่าตัวเองนั้นเคลื่อนที่ช้า….ไม่ ความเร็วของเจสันที่เพิ่มขึ้นต่างหาก เจสันใช้มานาที่เหลือเสริมร่างกายทั้งหมดและใช้เทคนิคการต่อสู้ที่ลอกเลียนเซรอนมา

ความเร็วของเจสันเพิ่มขึ้น 20 % มันเร็วขึ้นจนเจสันไม่สามารถตั้งตัวกับความเร็วนี้ได้ แต่เมื่อผ่านไปสักพักเจสันก็สามารถควบคุมความเร็วได้ เจสันเคลื่อนที่ด้วยความเร็วจนคู่ต่อสู้ไม่สามารถรับรู้ตัวตนของเจสันได้

เจสันพุ่งโจมตีไปที่ขาของคู่ต่อสู้ทำให้เสียการตั้งหลักและเจสันก็ขวางมีดใส่ในช่องโหว่ที่ปรากฏขึ้น เซรอนที่เพิ่งเสร็จสิ้นจากการต่อสู้ ก็ได้มาดูการต่อสู้อันดุเดือดของเจสัน และสังเกตุเห็นความเร็วที่เพิ่มขึ้นอย่างมากขอเจสัน

อย่างไรก็ตาม เซรอนสงสัยว่าเทคนิคที่เจสันใช้มันดูคุ้นๆ สำหรับเขา

อยู่ๆ เซรอนก็อุทานออกมา

“อะไรหน่ะ !!!”

ก่อนที่จะเงียบลงเพราะการอุทานที่ดังจนเป็นจุดสนใจ

ปกติเซรอนเป็นคนพูดน้อย แต่เสียงอุทานของเขาดึงดูดความสนใจของเพื่อนและนักเรียนคนอื่นๆ ก่อนที่จะเซรอนจะหันกลับมาดูการต่อสู้ของเจสัน ที่เจสันสามารถชนะได้อย่างไม่คาดคิด

แม้แต่กรีลยังประหลาดใจกับความเร็วที่เพิ่มขึ้นของเจสันอย่างกระทันหัน เนื่องจากไม่เคยเห็นเจสันใช้ความเร็วขนาดนี้ในชั้นเรียนต่างๆ

เจสันเป็นคนสุดท้ายในห้องนี่ที่เพิ่งจะต่อสู้เสร็จ และเพื่อนทุกคนกำลังดูเจสันต่อสู้ ตลอดการปะทะของเจสัน เห็นได้ชัดว่าเจสันน่าจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ แต่อยู่การเคลื่อนไหวของเจสันก็เปลี่ยนไปและความเร็วที่เพิ่มขึ้นอย่างกระทันหันและเซรอนก็อุทานออกมาเสียงดัง และเจสันเองก็ไม่สามารถดึงศักยภาพของทักษะนี้ออกมาได้ทั้งหมด เมื่อเจสันมองไปที่เซรอนก็พบกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยอารมณ์ต่างๆ

และเห็นได้ชัดว่าเซรอนตกใจมากขณะที่มองเจสัน เซรอนไม่คาดคิดว่าเจสันจะสามารถลอกเลียนทักษะของเขาได้

‘เขากำลังลอกเลียนทักษะของฉันรึเปล่า ? เป็นไปได้ยังไง’

เซรอนคิด

‘จริงสิ ครูเคยพูดเกี่ยวกับดวงตามานากับเจสัน แสดงว่าเจสันสามารถมองเห็นการไหลเวียนของมานาได้งั้นหรอ งั้นที่ผ่านมา 2-3ที่ฝึกซ้อมกับเจสัน เขาได้ลอกเลียนทักษะของเราอย่างนั้นรึ’

ความคิดต่างๆ ได้แล่นเข้ามาในหัวของเซรอน แต่ความการแก้ไขปัญหาว่าเจสันได้ลอกเลียนหรือเปล่านั้นก็ง่ายๆ เพียงเซรอนเข้าไปถามตรงๆ

‘ถามเขาสิ !!

เซรอนพูดกับตัวเองขณะที่เดินไปหาเจสันที่กำลังเดินออกมาจากลานประลองอย่างหน้าซีด

“เจสัน คุณโอเคไหม?”

เซรอนถามอย่างกังวล เพราะเขาต้องใช้เวลาฝึกทักษะนั้นเป็นเวลาหลายเดือน แต่เมื่อเห็นเจสันสามารถใช้มันได้เลยเขาก็ตกตะลึง

เจสันที่ใช้ทักษะที่ตัวเองไม่รู้และไม่เข้าใจเกี่ยวกับทักษะนั้น ค่อนข้างอันตรายอย่างมาก กรีลที่สังเกตเห็นใบหน้าของเจัสนที่ดูไม่ค่อยดีนัก จึงบลิงค์มาตรงหน้าของเจสันและเซรอน ขณะที่นำน้ำยาฟื้นฟูระดับต่ำออกมาให้เจสันได้ดื่นเพื่อฟื้นฟู

เจสันที่กำลังเหนื่อยล้าอย่างมาก เมื่อได้ดื่มน้ำยาฟื้นฟู ก็รู้สึกดีขึ้น เจสันสามารถยืนได้อย่างมั่นคงอีกครั้ง แต่ยังรู้สึกเหนื่อย ขณะที่รู้สึกหิวอย่างมาก เหมือนไม่ได้กินอะไรมานาหลายอาทิตย์

“ร่างกายของคุณดึงสารอาหารที่สะสมไว้ในร่างกายออกมาใช้เนื่องจากการใช้มานาที่เกินขนาด อย่าใช้ทักษะที่คุณไม่รู้ เจ้าเด็กโง่”

กรีลอธิบาย

หลังจากนั้นเจสันก็หยิบอาการออกมาจากพื้นที่เก็บของ ในขณะที่เซรอนกำลังแสกนร่างกายขอเจสันดูว่ามีอะไรผิดปกติไหม

เจสันเขินอายและถามว่าเกิอะไรขึ้น ในขณะที่เซรอนกำลังจะโมโหที่เจสันทำอะไรโง่ๆ

“คุณเลียนแบบเทคนิคโฟลติ้งสกายงั้นหรอ”

เซรอนถามด้วยความสงสัย และเซรอนก้ไม่ควรพูดชื่อมันออกมา

“อ่าาา นั่นน ฉันขอโทษนะเซรอนนน ฉันไม่รู้ว่าจะเอาชนะยังไงแล้ว ฉันเลยต้องเลียนแบบทักษะของนาย ฮี่ฮี่ๆ”

พวกเขาอยู่ห่างกันประมาณ 30 เมตร เจสันตะลึงเมื่อมองไปที่คู่ต่อสู้ของตัวเอง เจสันเคลือบมานาลงไปที่แขนเพื่อเพิ่มความเร็วและความแข็งแกร่งในการขว้างมีดขนาดเล็ก 5 เล่ม ออกจากมือภายใน 2 วินาที

คู่ต่อสู้ของเจสันสามารถปัดมีด 2 เล่มแรกได้ แต่ถูกเล่มที่ 3 พุ่งไปเสียบที่มือ และอีก 2 เล่ม ปักไปที่ท้องและหน้าอก เจสันรู้สึกแปลกๆ เมื่อเห็นว่า การต่อสู้ได้จบลงอย่างรวดเร็ว และคิดว่าคู่ต่อสู้ของเขาจะสามารถปัดมีดได้ทั้งหมด

แต่เห็นได้ชัดว่าเขาทำไม่ได้ เจสันหยุดการโจมตีที่กำลังจะโจมตีต่อเนื่องเมื่อ AI ประกาศผลชัยชนะที่เป็นของเจสัน เจสันไม่รู้ว่าคู่ต่อสู้ของเขายอมแพ้ตั้งแต่เริ่มต้นแล้วด้วยซ้ำเนื่องจากดวงตาที่น่ากลัวของเจสัน

ตอนนี้เจสันต้องรอให้เพื่อนคนอื่นๆ เสร็จสิ้นจากการต่อสู้ ขณะที่มองไปรอบๆ และพบว่าห้อง 74 นั้นอ่อนแอกว่าห้องของเขาเป็นอย่างมาก

จาก 200 คู่ ใน 2 ห้อง ห้อง75 ชนะการต่อสู้ถึง 163 ครั้ง ซึ่งมันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน กรีลยิ้มหลังจากเห็นผลการแข่งขัน ขณะที่ครูคนอื่นๆ ตกใจกับความสามารถของเด็กนักเรียนห้องนี้

ครูห้อง 74 มองด้วยความประหลาดในขณะที่ห้องของตัวเองเปลี่ยนไปเป็นห้อง 75

‘ทำไมความสามารถของเด็กพวกนั้นถึงสูงนัก ดูเหมือนว่าจะได้รับการฝึกเทคนิคที่คล้ายกันๆ เราควรสอนเทคนนี้หลังจากครึ่งหลังของปีไม่ใช่หรอ’

ครูคนนั้นจ้องมองกรีลราวกับว่าเขาเป็นคนทรยศและกรีลก็มองกัลบด้วยความเรียบเฉย

“ฉันไม่ได้โกงสักหน่อย”

กรีลพูดออกมาราวกับว่าอ่านใจคนได้

สิ่งที่เจสันและครูของห้อง 74 ไม่รู้ก็คือความกดดันที่เจสันได้สร้างขึ้นหลังจากการต่อสู้กับลีโอ ฮาร์ท ที่ทำให้เพื่อนในห้องทุ่มเทให้กับการฝึก และยิ่งไปกว่านั้นหลังจากที่เจสันสู้กับไบรอัน ด้วยจิตสารที่น่ากลัว ยิ่งทำให้เพื่อนในห้องเกิดความกระตือรือร้นยิ่งขึ้นกว่าเดิม

สิ่งนี่ทำให้พวกเขากดดันเหมือนถ้าทำไม่สำเร็จจะถูกเจสันฆ่าได้ และในช่วง 2 สัปดาห์ที่ผ่านมาทุกคนที่เพิ่มพลังความแข็งแกร่งขึ้นอย่างมากเพราะสิ่งที่นักเรียนในห้อง 75 โดนเหมือนกันคือการโดนดูถูกว่าอยู่ในห้องเรียนที่แย่ที่สุดของระดับชั้น

แต่ไม่ใช่ในตอนนี้ เด็กนักเรียนของห้อง 75 ต่อสู้ด้วยความตั้งใจและความแข็งแกร่งเท่าที่พวกเขาสามารถรีดมันออกมาได้ เจตจำนงของพวกเขามั่นคงและต้องการที่จะให้คนอื่นๆ อื่นยอมรับในความสามารถ ห้อง 75 รู้สึกประหลาดใจกับคาวมแข็งแกร่งและความอ่อนแอที่แตกต่างกันของห้อง 74 แต่ตอนนี้ห้องเรียน 74 ได้ถูกลดขั้นมาเป็นห้อง 75 และห้องเรียนของเจสันก็เลื่อนมาเป็นห้อง 74 แล้ว

การแข่งขันในรอบนี้ใช้เวลาไม่ถึง 25 นาที กรีลหยิบหมายเลข 75 ออกจากระเป๋าและวางลงบนมือของครูอีกคนที่กำลังอยู่ในท่าทางที่เหมือนวิญญาณหลงทาง

ห้องเรียน 75 ใหม่ รีบวิ่งออกจากพื้นที่นั้นทันทีและครูของพวกเขาก็เช่นกัน เนื่องจากความอับอายจากการโดนเยาะเย้ย เพียง 5 นาทีต่อมา ห้องเรียน 74 ที่ถูกจัดใหม่ก็ได้ครองพื้นที่นั้นไป

คลาส 75 ใหม่รีบวิ่งออกจากเวที เนื่องจากครูของพวกเขาเขินอายเกินกว่าจะเผชิญกับการเยาะเย้ยจากชั้นเรียนตรงข้าม เพียงห้านาทีต่อมา พื้นที่ทั้งหมดก็ถูกครอบครองโดยชั้น 74 ที่ก้าวหน้าขึ้นใหม่

ในขณะนั้นนักเรียนของห้องเจสันก็เริ่มส่งเสียงเชียร์ดังกระหึ่มจากชัยชนะ ในขณะที่เจสันยิ้มที่มุมปากแต่ยังคงนิ่ง กรีลกำลังมองดูทุกอย่าง และเห็นนักเรียนกำลังเชียร์ด้วยความดีใจ

ไม่นานนักนักเรียนทุกคนก็หยุดเชียร์และเริ่มพักผ่อนกันและเตรียมตัวสำหรับการต่อสู้ต่อไป ในขณะที่กรีลมั่นใจในตัวเด็กนักเรียนของเขา ในขณะที่กรีลเกือบลืมเหตุผลว่าทำไมเขาถึงมาอยู่ในแอสทริกซ์

เมื่อนึงถึงงานของตัวเอง กรีลก็ไปหาเจสัน เจสันรู้สึกได้ถึงความผันผวนของมานาอย่างกระทันหันที่อยู่ด้านหลังของเขา เจสันหันหลังมองและเห็นกรีลที่มีสีหน้าแปลกๆ เจสันงงว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากผ่านไป 5 นาที ทุกคนก็เงียบจากการดีดนิ้วของกรีล

ทุกคนคุ้นชินกับบเสียงดีดนิ้ว

“ทุกคนทำได้ดีมาก แต่เรายังห่างไกลจากจุดหมายของเราใช่ไหม”

ทุกคนขานตอบรับด้วยเสียงที่ดัง

” ใช่ครับ/ค่ะ”

“เหลือเวลาอย่างน้อยอีก 1 ชั่วโมง ก่อนห้องอื่นๆ จะแข่งขันเสร็จ อย่าเสียเวลาและแก้ไขข้อบกพร่องของพวกคุณมราฉันมองเห็นได้จากการต่อสู้ พวกคุณยังคงผิดพลาดกับเทคนิคง่ายๆ แบบนี้ ไม่มีใครเลยที่บรรถุถึงความเชี่ยวชาญของเทคนิคยกเว้นเจสันและเซรอน ฉันเห็นตวามผิดพลาดของพวกคุณ และน่าแปลกที่พวกคุณคว้าชัยชนะมาได้”

กรีลกล่าว

ทุกคนคิดว่าพวกเขาทำได้ดีแล้ว และหลังจากที่ได้รับคำชม พวกเขาก็ได้รับคำติเช่นกัน

‘เราแย่ขนาดนั้นเลยหรอ’

แต่ก่อนที่จะได้คร่ำครวญ กรีลก็ได้จับคู่ให้พวกเขา ในขณะที่กรีลเลือดข้อบกพร่องของเด็กนักเรียนแต่ละคน เจสันก็ต้องการปรับปรุงความเชี่ยวชาญของเทคนิคการต่อสู้ ดังนั้นเจสันจึงเลือกคู่กับ เซรอน

เซรอน กิเออร์ เป็นผู้ชำนาญระดับ 2 ในขณะที่จิตวิญญาณของเขานั้นใหญ่กว่าผู้ชำนาญทั่วไปนิดหน่อย หมายความว่าสัตว์พันธะของเขาอ่อนแอเหมือนกับเจสัน

ความสำเร็จของเซรอนในเทคนิควีโพนรี่ ไนท์ นั้นเกือบจะเชี่ยวชาญเท่ากับเจสัน ในคณะที่เซรอนไม่ได้มองเห็นการไหลมานาแบบเจสัน ท้ายที่สุดเจสันต้องยอมรับว่า เซรอนนั้นมีความเข้าใจที่ฉลาดกว่าเจสันอย่างมาก ซึ่งทำให้เจสันประหลาดใจ เพราะเจสันทั้งมองเห็นการไหลของมานาและยังได้เริ่มการพัฒนาและปรับปรุงสมอง เจสันสงสัยว่าเซรอนทำได้อย่างไร และเรื่องที่แปลกอีกเรื่องคือ

มานาของเซรอนถูกแปลงจากมานาปกติ แต่เจสันไม่พบว่าเซรอนได้รับธาตุหรือความสามารถแบบไหน ทำให้เจสันถามตัวเองว่า เซรอนนั้นมีภูมิหลังเป็นแบบไหนเพราะเสื้อผ้า และเครื่องแต่งกายของเซรอนนั้นมีราคาแพงและยังเห็นว่าเซรอนมีอาวุธวิญญาณอยู่ด้วย

เป็นครั้งแรกที่เจสันเห็นอาวุธวิญญาณ และเมื่อเซรอนหยิบมันออกมา เจสันก็ตกใจราวกับฟ้าผ่า เส้นดายที่เชื่อมระหว่างเซรอนและอาวุญวิญญาณที่สามารถมองเห็นได้ด้วยดวงตามานา แม้มันจะเส้นบางและเจสันก็เริ่มสงสัย

หลังจากที่เห็นว่าเวรอนมีอาวุธวิญญาณ เจสันก็สรุปได้ว่าสัตว์พันธะวิญญาณของเซรอนนั้นไม่ได้ธรรมดาหรืออ่อนแอ แต่มันยังพิเศษอีกด้วย

ดังนั้นความเป็นไปได้จึงเข้ามาในหัวของเจาสัน

‘มีความเป็นไปได้ไหมที่จะมีสัตว์พันธะที่สามารถพัฒนาระบบสมองของเจ้าของ’

ซึ่งสามารถตอบได้ทันทีว่ามันมีสัตว์พันธะแบบนี้แน่นอน

เจสันตื่นแต่เช้า ออกกำลังกายก่อนที่จะอาบน้ำ และเปลี่ยนเป็นชุดนักเรียน วันนี้เป็นวันจันทร์และเป็นวันแรกของเทศกาลงานประลองระดับชั้น มีกฏไม่มากนักสำหรับงานประลองเริ่มต้น และค่อนข้างง่าย การต่อสู้ในชั้นม.4 ในห้องต่างๆ จะมีด้วยกัน 3 รอบ

***เพิ่มเติม เปลี่ยนจากระดับชั้นและชั้นคลาส เป็น ระดับ ม. และห้องต่างๆ แทนนะครับ จากที่เจสันเรียนชั้น 75 จะขอเปลี่ยนเป็นห้องที่ 75 แทน จะได้เข้าใจได้ง่าย ว่าตอนนี้เจสันเรียนอยู่ชั้น ม.4 ห้องที่ 75***

รอบแรกจะต้องต่อสู้กับห้องเรียนที่อยู่ตรงข้ามกัน เมื่อคนใครหลุดออกจากลานประลองหรือไม่สามารถต่อสู้ได้ เด็กนักเรียนคนนี้ก็จะหมดสิทธิ์ในการแข่งขัน

รอบสองนักเรียนห้องท้ายๆ จะสามารถเลือกคู่ต่อสู้ได้ ในขณะที่รอบสามจะเป็นสิทธิ์กรเลือกของนักเรียนห้องแรกๆ

ด้วยเหตุนี้จึงต้องเตรียมกลยุทรและวิธีเอาชนะต่างๆ เพื่อให้ได้ชัยชนะมายังห้องตนเอง แต่ไม่ใช่เรื่องแค่พละกำลังจากร่างกายเท่านั้น แต่รวมถึงจิตใตด้วย ครูประจำชั้นต่างๆ จะไม่สามารถเข้ามายุ่งเกี่ยวกับการแข่งขันได้ กลยุทธ์ การเรียนรู้ ทักษะ วิธีการและความเป็นหนึ่งเดียวมีความสำคัญสำหรับการล่าในอนาคต สำหรับการเข้าร่วมทีมล่าสัตว์

การสื่อสารและความรู้เป็นสิ่งสำคัญในระดับหนึ่ง สำหรับการออกล่าเพื่อการอยู่รอด ห้องที่ 75 ไม่ได้เรียนรู้อะไรเกี่ยวกับกลยุทธ์เลยตั้งแต่เริ่มเรียนมา แต่ความสามารถในการต่อสู้นั้นเพิ่มขึ้นอย่างมาก และถ้าเมื่อจบการแข่งขันหากห้องไหนเหลือจำนวนนักเรียนมากที่สุดจะได้นับการเลื่อนห้องขึ้นไป

ห้อง 75 ต่อสู้กับห้อง 74 ในรอบแรก ถ้าห้องเรียน 75 ชนะจะได้เลื่อเป็นห้องที่ 74 และการแข่งขันก็กำลังจะเริ่มขึ้น ในแต่ละวัน ห้องเรียน 6 ห้องจะต้องต่อสู้กัน

ภายใต้สถานการณ์ปกติจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงลำดับชั้นของห้องโดยมีข้อยกเว้นเพียงเล็กน้อย และเนื่องจากห้อง 75 มีนักเรียนมากกว่าห้องอื่นๆ ถึง 25 คน นั้นคงไม่ยุติธรรมถ้าใช้กกเดียวกับคนอื่นๆ ดังนั้นเด็กทั้ง 25 คนนี้ จึงจะไม่ได้รับอนุญาติในการเข้าร่วมการแข่งขัน

ตัวอย่างเช่น เจสันเองก็เป็น 1 ใน 25 คน แต่เนื่องจากการเอาชนะลีโอ ฮาร์ทได้ ทำให้ลำดับของเจสันนั้นไม่เป็นทางการแถมแกนมานาของเจสันยังพั?นาได้ถึง 4 ระดับ จากตั้งแต่การเริ่มเข้ามาที่โรงเรียนจนถึงตอนนี้ ในขณะที่คนอื่นๆ พัฒนาอย่างช้าๆ และไม่ได้ก้าวกระโดดแบบเจสัน

และเจสันเกือบจะสามารถเอาชนะครูได้ในการต่อสู้ ดังนั้นเจสันจึงไม่ถูกจัดร่วมในกลุ่มนักเรียนที่แย่ที่สุด และจากการส่งงานล่าสัตว์ร้าย เจสันก็ยังเป็นคนแรกของห้องที่ส่งงานได้อย่างรวดเร็วภายในไม่กี่วัน

และยังมีนักเรียนแปลกๆ อยู่หลายคนที่อยู่ในอันดับที่ไม่ตรงกับความสามารถที่แท้จริงของตัวเองซึ่งส่วนใหญ่เป็นเด็กนักเรียนที่เข้ามาโดยสิทธิพิเศษ ถึงแม้จะไม่ได้โดดเด่นภายในห้องแต่ไม่ได้หมายความความสามารถของเด็กพวกนั้นจะต่ำกว่าคนอื่นๆ

ตอนนี้เจสันอยู่อันดับ 200 ภายในห้อง จนกว่าการแข่งขันจะจบลง และเจสันสามารถต่อสู้ได้ทุกรอบหากเขาขนะอย่างต่อเนื่อง เมื่อกินข้าวเช้าเสร็จ เจสันก้ได้ไปโรงเรียน และระหว่างทางเจสันก็ไม่พลาดที่จะฝึกเทคนิคนรกสวรรค์ขั้น 2 อยู่เสมอ

เมื่อเจสันเดินเข้าไปในลานประลอง ซึ่งเพื่อนร่วมห้องก็อยู่ที่นั้นแล้ว ขณะที่เจสันมองเห็นดวงตาประมาณ 200 คู่กำลังแสกนตัวเจสันอยู่ และตกใจที่ตอนแรกเมื่อวันศุกร์เจสันอยู่อยู่ระดับ ผ่านไปแค่ 2 วันเจสันก็มาสู่ระดับ 9 แล้วและแกนมานาเจสันตอนนี้ก็ใกล้เคียงกับเพื่อนร่วมห้องคนอื่นๆ แล้ว

เจสันรู้ว่าตัวเองนั้นต้องต่อสู้กับเด็กนักเรียนแบบไหน และตอนนี้เจสันสามารถเอาชนะนักเรียนที่อยู่ในขั้นผู้ชำนาญระดับเริ่มต้น(ระดับ 1-3) ของห้อง 74 ได้ ความแตกต่างระหว่างมือใหม่ระดับสูงและผู้ชำนาญระดับเริ่มต้นนั้น ความแข็งแกร่งต่างกันถึง 30%-50% แต่ถึงอย่างนั้นเจสันก็มั่นใจ

เจสันสามารถต่อสู้กับเกร็กได้แบบตัวต่อตัว ในตอนที่เกร็กจำกัดพลังเอาไว้ แต่เกร็กก็ได้รับการเสริมพลังจากทอรัส ทำให้ความสามารถในการต่อสู้สูงขึ้นถึงแม้จะจำกัดพลังให้เท่ากับเจสัน แต่เกร็กนั้นหัวไม่ได้ดี เจสันจึงต้องใช้กลยุทธ์ต่างๆ ในการต่อสู้

ในระหว่างที่รอการแข่งขันเด็กนักเรียนทุกคนได้ดูดซับมานาเพื่อเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการต่อสู้ และห้องต่างๆ ก็ถูกแบ่งไว้อย่างชัดเจน แต่คนจ้องหน้ากันด้วยจิตวิญญาณแห่งการแข่งขัน ไม่มีใครอยากยอมแพ้

เมื่อการแข่งขันกำลังจะเริ่ม กรีลเดินเข้ามาในลานประลองและมีชายวัยกลางคนยืนอยู่ข้างๆ เจสันมองด้วยดวงตามานาและเห็นว่าชายคนนั้นมีมานาเหลวเพียงเล็กน้อย และยังน้อยกว่าไบรอันซะอีก ครูประจำชั้นของห้อง 74 อ่อนแอกว่าไบรอัน ทำให้เจสันรู้สึกขบขัน

เื่อนักเรียนต่างๆ เห็นครูประจำชั้นของตัวเองเดินเข้าไปในห้องโถงใหญ่ ทุกคนก็เงียบกริบ กรีลเป็นคนแรกที่พูด

“วันนี้เราจะมีการแข่งขันของห้องเรียน ในชั้น ม.4 และทุกคนคงจะรู้กฏดี ถ้าไม่มีคำถามใดๆ ก็สามารถเริ่มการแข่งขันได้”

นักเรียนห้อง 75 รู้อยู่แล้วว่าครูประจำชั้นของตัวเองนั้นมีความอดทนต่ำ และเด็กนักเรียนคนอื่นๆ ก็ตกใจที่กรีลประกาศเช่นนี้ด้วยตนเอง ในขณะที่การประกาศเริ่มการแข่งขันจะต้องมีการอธิบายอะไรหลายๆ อย่าง แต่กรีลประกาศอย่างสั้นๆ และครั้งเดียวก่อนที่จะประกาศเริ่มการแข่งขัน

การต่อสู้กว่า 200 ครั้ง ที่จะเกิดขึ้นพร้อมกัน นักเรียนจึงจะใช้สีนีอ่อนกับอาวุะของตัวเอง และเมื่อโจมตีคู่ต่อสู้โดนสีนีออนจะติดตามตัว และถ้าสีติดมากจนเกินขีดที่จำกัด คนคนนั้นจะถูกตัดสินว่าตายจาก AI

สีจะมีความผันผวนของมานา ซึ่ง AI จะตรวจจับสิ่งนี้เพื่อระบุว่าคนนั้นเป็นผู้ได้รับบาดเจ็บ หรือ ไม่สามารถต่อสู้ได้อีก จะทำให้การแข่งขันถูกตัดสินทันที

และมันเป็นเรื่องง่ายและปลอดภัยในการแข่งขันที่จะเห็นได้ชัดว่าใครที่โดนโจมตีแล้วและบาดเจ็บเพียงใดจากปริมาณของสี

ทุกคนพร้อมที่จะเริ่มการแข่งขัน เจสันไปที่ลานประลองที่ 200 ซึ่งอยู่ห่างใกล้จากคนอื่นๆ และเป็นไปตามที่คาดไว้ เจสันได้สู้กับนักเรียนที่อ่อนแอที่สุดของห้อง 74

ทุกคนพร้อมที่จะเริ่มต้นเมื่อเจสันไปที่อารีน่า 200 ซึ่งอยู่ห่างจากทุกคนมากที่สุด เด็กคนนั้นลังเลที่จะต่อสู้เพราะดวงตาที่เย็นชาของเจสัน แม้ว่าจะมั่นใจว่าสามารถเอาชนะเจสันได้ เพราะเจสันอยู่อันดับสุดท้ายของห้อง 75 แต่เด็กคนนั้นกลับเกิดความหวาดกลัวอย่างน่าประหลาด

เจสันเดินเข้าใจคู่ต่อสู้และตั้งกระบวนท่าของเทคนิควีโพนรี่ ไนท์ และรอสัญญาณเริ่มการต่อสู้

“3……2……1 เริ่มได้”

เมื่อสัญญาณประกาศขึ้น เจสันก็หยิบมีดขวางออกมาขณะที่เด็กคนนั้นเอาชนะใจตัวเองต่อความหวาดกลัวและพุ่งเข้าหาเจสันด้วยดาบสั้นที่จะฟันไปที่เจสัน

***อธิบายเพิ่มเติม คือการต่อสู้อันนี้ก็โจมตีกันจริงๆ นะครับ เพียงลงสีในอาวุธเพื่อที่ AI จะได้ตรวจสอบสถานะการบาดเจ็บได้ว่าอยู่ในระดับไหน เพื่อที่จะได้ตัดสินได้ เพียงแค่นั้น ***

เจสันอธิบายไม่ถูกว่าเกิดอะไรขึ้นกับแกนมานาและวิธีที่เพิ่มขึ้นใน 2 ดับอย่างรวดเร็ว และยิ่งไปกว่านั้น กาเบรียลลาและมาร์คเองก็คงรู้อยู่และแต่ทำไมถึงไม่ถามเจสันเลย

เจสันยังไม่รู้ว่า กรีลนั้นได้โทรบอกกาเบรียลลาและมาร์คในสิ่งที่เจสันได้ทำในระหว่างที่พักอยู่ที่โรงเรียนในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา หลังจากที่เจสันกลับมาในสภาพมอมแมมในวันนั้น ทำให้กาเบรียลลาและมาร์คตกใจมาก และเป็นห่วงว่าเจสันเป็นอย่างไร มาร์คนั้นค่อยๆ ใกล้ชิดกับเจสันมากขึ้นและเริ่มรู้สึกว่าเจสันนั้นเหมือนลูกคนหนึ่ง แต่เพียงแค่ไม่ได้พูดออกมาตรงๆ แบบกาเบรียลลา

เมื่อมาเลียได้ยินเรื่องเกี่ยวกับเจสันในขณะที่มาร์คและกาเบรียลลาพูดคุยกันถึงเจสัน ทำให้เธอตกใจมากกว่าทั้ง 2 ดังนั้นมาเลียจึงคอยดูแลเจสันตอนที่เจสันนอนหลับไปในวันนั้น และในวันศุกร์มึงมาร์คและกาเบรียลลาเห็นว่าเจสันตื่นขึ้นมา ทั้งคู่ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และทั้ง 3 อย่างคงกังวลเกี่ยวกับสุขภาพจิตของเจสัน

ในขณะที่เจสันลากเกร็กออกไปฝึกซ้อม ทั้ง 3คนก็คอยจับตาดูอย่างระมัดระวัง และเมื่อสักพักกรีลได้โทรบอกมาร์คเกี่ยวกับจิตสังหารของเจสัน ดูเหมือนจะควบคุมไม่ได้ ทำให้ทั้ง 3 เป็นห่วงทั้งเจสันและเกร็กว่าจะเกิดอะไรขึ้น

แต่ทั้ง 3 ก็เข้าใจว่า เจสันและเกร็กนั้นไม่คอยมีปัญหาขัดแย้งกันเหมือนกับไบรอันและเจสันในตอนแรก และก็เห็นว่าเจสันนั้นใช้มานาครุมกริชเพื่อให้มันทื่อเพื่อป้องกันเผื่อว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น

ในขณะที่ต่อสู้ เกร็กสังเกตว่าการโจมตีของเจสันนั้นรุนแรงขึ้นและการเคลื่อนไหวของเจัสนก็ต่างไป เกร็กไม่สามารถโต้กลับเจสันได้

เกร็กได้ขมวดคิ้วและยิ้มอย่างเจ้าเลห์

“ตอนนี้ระดับของเราทั้งสองคนก้อยู่ใกล้ๆ กันแล้วสินะ ฮ่าๆ “

เกร็กพูดพลางหัวเราะ และเจสันก็ยิ้มตอบเช่นกัน

‘ในที่สุด’

เจสันคิดและยิ้มกว้างออกมา

ก่อนหน้านี้เจสันรู้สึกถึงความห่างระดับของเกร็กและตัวเองแต่ตอนนี้มันต่างกันแล้ว ความสามารถของเจสันเริ่มอยู่ในระดับเดียวกับเกร็ก

เจสันยังไม่คุ้นเคยกับเทคนิควีโพนรี่ ไนท์อย่างเต็มที่ ในขณะที่เกร็กสามารถควบคุมการไหลของมานาได้แม่นยำกว่า แต่เจสันก็สามารถปรับตัวได้ในขณะที่เกร็กเหนือกว่าเล็กน้อย

การใช้เทคนิคในการใช้มานาช่วยเสริมการเคลื่อนไหว เป็นเทคนิคการต่อสู้ที่ไม่มีวันเหน็ดเหนื่อยจากการเคลื่อนไหว แต่ระดับมือใหม่จะสามารถใช้เทคนิคได้ไม่เกิน 2 นาทีเนื่องจากปริมาณมานา

แต่ตอนนี้ผ่านไปกว่า 4 นาที และเจัสนเริ่มชะลอการใช้เทคนิค เพราะมานากำลังจะหมด และเกร็กเองยังมีปัญหาในการจัดการมานา ปัญหาของเกร็กก็คือ การจดจ่อกับการดูดซับมานามากเกินไป ในขณะที่ใช่การดูดซับมานาแบบพาสซีฟ ทำให้เกิดช่องโหว่ และเจสันใช้โอกาสนั้นในการโจมตีซึ่งทำให้เกร็กเสียสมาธิอย่างมาก

***เพิ่มเติม อธบายขั้นตอนการดูดซับมานานะครับ วิะีการดูดซับแบบปกติน่าจะมี 2 แบบ คือการนั่งสมาธิและดูดซับเหมือนที่เจสันทำเมื่อก่อน และใช้เวลานานกว่าจะดูดซับเสร็จ กับอีกแบบคือแบบพาสซีฟ ที่ร่างกายสามารถดูดซับได้อย่างต่อเนื่องถึงแม้จะทำอย่างอื่นอยู่ แต่ก็ต้องใช้สมาธิเหมือนกัน แต่ปกติคนที่เก่งมันก็จะกลายเป็นนิสัยติดตัว ร่างกายจะดูดซับเองเมื่อชินกับการดูดซับแบบพาสซีฟ เกร็กที่ไม่ได้ชำนาญขนาดนั้นจึงยังต้องตั้งสมาธิบางส่วนที่จะดูดซับ ***

แต่ในที่สุดเกร็กชนะ ในขณะที่หอบอย่างหนักด้วยคาวมเหนื่อยล้า ในขณะที่เจสันเองก็หอบเหนื่อยแต่ก็มีรอยยิ้มบนใบหน้า ในขณะที่นึกถึงจุดบกพร่อง

เจสันมองเกร็กด้วยตาที่เป็นประกายขณะที่เหงื่อชุ่มตัว เกร็กรู้สึกหงุดหงิดกับสมาธิของตัวเอง และรอยยิ้มบนใบหน้าของเจสันนั้นดูน่ากลัวสำหรับเกร็ก ทำให้เกร็กรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว ในขณะที่เห็นว่าแววตาของเจสันดูผิดปกติไปจากเดิม ทำให้เกร็กรู้สึกกังวล

“มาดูดซับมานากันเถอะ เกร็ก !”

เจสันมองเกร็กด้วยสายตาอ้อนว้อน ซึ่งตอนนี้มันดูปกติแล้วสำหรับเกร็ก เกร็กขมวดคิ้วเพราะไม่สามารถปฏิเสธเจสันได้

สัปดาห์ต่อมาเป็นสัปดาห์ที่หนักหนาสำหรับเจสันและมีบางสิ่งเกิดขึ้น สกอร์พิโอกินทุกอย่างที่ขวางหน้า และมันโตเร็วมาก ตอนนี้มันมีขนาด 13 เซติเมตร และเริ่มที่จะกลายพันธุ์โดยไม่มีสัญญาณบ่งบอกว่ามันจะหยุดเติบโต ตอนนี้มันกลายเป็นสัตว์ร้ายระดับ 4 ดาว

พลังวิญญาณของเจสันตอนนี้มี 10.3 หน่วยแล้ว และสกอร์พิโอก็กลายเป็นสัตว์ 4 ดาว ที่เหลือคือการฝึกฝนเทคนิคนรกสวรรค์ขั้น 2

เจสันไม่เคยคิดมาก่อนว่าหลังจากที่เข้าสู่ระดับ 8 ได้ไม่นาน เขาก็กำลังจะเข้าสู่ระดับ 9 ในอีกไม่ช้า นี้ต้องขอบคุณการดูดซับมานาของจิตที่แยกออกมา อย่างต่อเนื่องโดยที่ไม่ต้องทำอะไรเลย

***เพิ่มเติม การดูดซับมานาสำหรับการพัฒนาแกนมานากับการดูดซับมานาที่เอาออกมาใช้มันคนละอย่างกันนะครับ คือดูดซับเหมือนกันแต่กักเก็บไว้คนละส่วนเพียงเท่านั้น โดยสำหรับการพัฒนาแกนจะดูดซับมานาเข้าแกนมานา แต่ถ้าดูดซับมาใช้จะดูดซับเข้าบ่อมานาภายในร่างกาย***

ด้วยความมุ่งมั่นของเจสัน การที่จะไปถึงระดับ 9 เจสันดูดซับมานาเข้าแกนมานาอย่างขยันขันแข็ง และความเร็วในการดูดซับนั้นก็เพิ่มมากขึ้น และในที่สุดเจสันก็อยู่ในระดับ 9 ระดับขั้นสูงของมือใหม่แล้ว เจสันดีใจอย่างมาก

การที่จะพัฒนาเข้าสู่ระดับผู้ชำนาญนั้นต้องใช้เวลามากพอสมควรและยากกว่ามาก ในเย็นวันเสาร์เจสันอ่านเทคนิคนรกสวรรค์ขั้น 2 หรือที่เรียกว่า เฮลิกซ์ และความเจ็บปวดนั้นจะเพิ่มมากขึ้นกว่าในขั้นแรก

และต้องแบ่งด้ายวิญญาณออกเป็นสองเส้นและพันให้เป็นเกลียวเดียว และต้องพันเกลียวด้วยด้ายวิญญาณทั้ง 2 เส้นอย่างระมัดระวัง แต่เจสันสามารถควบคุมพลังวิญญาณได้อย่างดีเยี่ยมและจากการใช้เทคนิคนรกสวรรค์วันละ 3 ครั้งเป็นเวลา 3 เดือน จึงทำให้สามารถทำได้ไม่ยากนัก

ไบรอันเหงื่ออย่างมาก และการหายใจได้แปรปรวนและจากปลดปล่อยแรงกดดันอันมหาศาลจากพลังเวทย์ทั้งหมดที่มี

เมื่อคิดได้ไบรอันตกใจมากที่ปล่อยพลังขนาดนั้นออกมา ในขณะที่กำลังแค่ต่อสู้กับเด็กนักเรียนที่อยู่ในระดับมือใหม่เท่านั้น

‘แย่ละ เราทำอะไรลงไป’

แต่เมื่อมองไปที่เจสันที่ดูปกติดี ไบรอันก็โล่งใจหน่อยๆ ที่เจสันไม่ได้เป็นอะไร

เพื่อนของเจสันต่างตกใจเป็นอย่างมาก จากจิตสังหารที่รุนแรง และเจตนาการสังหารที่สามารถมองเห็นอย่างชัดเจนของเจสัน ทำให้ทุกคนต่างกลัวและไม่กล้าที่จะยั่วยุเจสันอีก

และหากมองใกล้ๆ ที่คอของไบรอันจะพบบาดแผลที่ไม่ลึกมาก จากการโจมตีเฉียดฉิวของเจสัน ไบรวิ่งไปหาเจสันหลังจากปล่อยพลังออกไป และถามว่าเจสันนั้นเป็นอย่างไรบ้าง และเจสันก็ได้บอกว่าไม่เป็นไรพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูอ่อนโยน

แรงกดดันที่ถูกปลดปล่อยจากพลังเวทย์ของผู้เป็นระดับผู้วิเศษนั้น ไม่ใช่เรื่องตลก มันรุนแรงจนถึงขนาดที่คนที่อ่อนแอสามารถช็อคจากแรงกดดันและตายได้

‘เด็กคนนี้เพิ่งปล่อยจิตสังหารและตั้งใจที่ฆ่าฉันเมื่อตะกี้ แท้ ทำไมตอนนี้ดูราวกับเป็นคนละคน’

ไบรอันคิด

แต่ถึงอย่างนั้นไบรอันก็ได้ยอมรับความสามารถในการต่อสู้ของเจสัน เพราะถ้าเขาไม่ปลดปล่อยพลังออกมา ไบรอันคงโดนเจสันฟันคอด้วยมีดเล็กๆ นั้น

ไบรอันสงสัยว่าทำไมเจสันถึงสามารถปลดปล่อยจิตสังหารขนาดนั้นได้ในขณะที่อายุเพียงแค่นี้ เพราะถึงแม้คนที่อยู่ในขั้นผู้เชี่ยวชาญระดับกลางยังไม่สามรถปล่อยจิตสังหารที่น่ากลัวขนาดนี้

***เพิ่มเติม จิตสังหารในเรื่องนี้จะบ่งบอกถึงความสามารถในการสังหารได้ ยิ่งมีมากเท่าไหร่ แสดงว่าอัตราการที่จะสังหารสำเร็จยิ่งมีมาก อย่างที่เจสันได้ปลดปล่อยออกมาไบรอันรู้ดีว่าถ้าไม่ปล่อยพลังทั้งหมดที่ตัวเองมีออกมา เขาจะถูกเจสันฆ่าในพริบตาเดียว ***

ไบรอันยังคิดอีกว่า ในอนาคตของเจสันต้องกลายเป็นคนที่มีควาวสามารถที่น่าสะพรึงกลัว และความคิดที่คิดว่าเจสันเป็นคนขี้เกรียจก็ได้หายออกไปจากหัวของไบรอันทันที

หลังจากจบการต่อสู้ เจาสันก็เอาสกอร์พิโอที่เจสันวางไว้ก่อนจะต่อสู้ ขึ้นมาบนไหล่อีกครั้ง หลังในตอนที่เจสันนั้นปล่อยจิตสังหารออกมา สกอร์พิโอก็มีแววตากลายเป็นสีแดงและในช่วงเวลานั้นเองสกอร์พิโอก็มีความกระหายเลือดเช่นเดียวกับตอนที่เจสันกำลังคลั่ง

แต่สุดท้ายก็โชคดีที่เจสันฟื้นคืนสติก่อน และหลังจากนั้นทุกคนก็เริ่มพูดคุยกันถึงเรื่องนี้กันอย่างวุ่นวาย และใช้เวลาสักพักกว่าที่ไบรอันจะควบคุมสถานการณ์ได้ หลังจากที่ทุกคนเงียบลง ไบรอันก็ตัดสินใจที่จะให้นักเรียนทั้งหมดจับคู่กับเพื่อฝึกฝน และเนื่องจากภายในห้องนั้นมีจำนวนที่ไม่พอดีกัน

ไบรอันจึงเข้าไปเพื่อเป็นคู่ของใครคนหนึ่ง และคนคนๆ ก็คือเจสัน ที่ไม่มีใครกล้าจับคู่ด้วย ไบรอันมองเข้าไปในดวงตาของเจสัน ตอนนี้มันเต็มไปด้วยความอ่อนโยนผิดจากตอนต่อสู้ ทำให้ไบรอันรู้สึกไม่สบายใจเล็กในที่ปล่อยพลังใส่เจสันขนาดนั้น

“ผมไม่เป็นไรครับ ถ้าครูไม่ทำแบบนั้นผมคงฆ่าครูไปแล้ว”

เจสันพูดอย่างใจเย็น

ไบรอันได้แต่รับคำพูดจากเจสัน และเริ่มสอนเกี่ยวกับเทคนิควีโพนรี่ ไนท์ และสอนการเคลื่อนไหวทุกประเภทให้

*** เพิ่มเติม เทคนิคนี้มันมาจากคำว่า Weaponry Knight นะครับแต่ขอพิมพ์ว่า วีโพนรี่ ไนท์ แทนมันจะได้อ่านง่ายๆ นะครับ ***

เจสันมองการเคลื่อนไหวด้วยตามานา ทำให้เห็นการไหลเวียนของมานาที่ลื่นไหลไปกับท่วงท่าของไบรอัน ทำให้เจสันเข้าใจมันมากขึ้น หลังจากลองทำเพียงไม่กี่ครั้ง เจสันก็เข้าใจในขั้นแรก และไม่กี่ชั่วโมงต่อมา เจสันก็เข้าใจมันอย่างลึกซึ้งทำให้ไบรอันตกใจอย่างมาก

`อัจริยะ!!`

ไบรอันคิด

ไบรอันไม่รู้ว่าภูมิหลังของเจสันเป็นเช่นไร ในตอนแรกไบรอันคิดว่าเจสันอาจจะมีครอบครัวคอยสนับสนุนสิ่งต่างๆ ให้ และภายหลังไบรอันก็พบว่าเจสันเป็นเพียงเด็กกำพร้าและเคยตาบอดมาก่อน ดังนั้นไบรอันจึงสงสัยว่าเจสันจะสามารถพัฒนาตัวเองไปได้ถึงไหน ในขณะที่ไบรอันมาสอนแทนกรีลใน 10 วันนี้

**

ในช่วงบ่ายเกือบเย็น เจสันในฝึกเทคนิคนรกสวรรค์ภายในรถรับส่ง ขณะที่กลับบ้าน และหลังจากฝึกเสร็จก็นั่งทบทวนเทคนิควีโพนรี่ ไนท์ อย่างขนัยขันแข็ง ในขณะที่ไบรอันได้พูดคุยและเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในกรีลได้ฟัง

บ่ายวันศุกร์ หลังจากฝึกเทคนิค Heaven’s Hell ภายในรถรับส่ง เจสันกำลังอ่านเทคนิค Weaponry Knight อย่างขยันขันแข็ง

ในขณะเดียวกัน ผู้สอนไบรอันบอกทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับมิสเตอร์เกรลที่กังวลเล็กน้อยหลังจากได้ยินว่าเจสันสรุปเจตนาฆ่าขั้นสูงประเภทหนึ่ง เกือบจะฆ่าไบรอัน

ในขณะที่กรีลได้ฟัง และได้รู้ว่าเจสันยังสามารถเข้าใจเทคนิคที่ไบรอันสอนได้อย่างรวดเร็ว ซึ่งกรีลไม่ได้รู้สึกประหลาดใจอะไร

ผู้ที่มีดวงตามานานั้นสามารถอ่านการไหลของมานาได้ง่ายดาย จึงง่ายที่จะเรียนรู้เทคนิคที่เกี่ยวข้องกับการใช้การไหลของมานาในการช่วยในการเคลื่อนไหว

แต่จิตสังหารที่หลุดออกมา ทำให้กรีลต้องช่วยเจสันในการควบคุมสติและจิตใจ ในช่วงที่เขากลับมาสอน เพราะมันอาจจะเกิดขึ้นเพราะความเจ็บปวดที่เจสันต้องเผชิญในตอนแยกจิต ทำให้เกิดการกระตุ้นสัญชาตญาณในการเอาตัวรอดอย่างสุดขีด ทำให้กรีลนั้นรู้สึกผิดแต่นั้นก็ถูกมองว่าเป็นสิ่งที่ดีเช่นกัน

โดยปดติและต้องใช้เวลานานมากและต้องต่อสู้เก็บประสบการณ์ที่มากมายกว่าจะสามารถปล่อยจิตสังหารได้ จิตสังหารของเจสันนั้นมันเข้มข้นและน่าสะพรึงกลัว ซึ่งไบรอันได้กล่าวมามันแสดงออกมาพร้อมกับความตั้งใจที่จะฆ่าอย่างจริงจัง

ไบรอันยังกล่าวอีกว่าจิตสังหารของตัวเขาเองนั้น ยังเทียบไม่ได้กับเจสัน ทั่งคู่สังสัยและกังวลเดียวกับความเก่งกาจของเจสันและอารมณ์ในบางช่วงที่ไม่อาจคาดเดาได้ ทั้งสองจึงเริ่มวางแผนที่จะจัดการและควบคุมเจสัน

และท้ายที่สุดทั้งสองจึงให้เจสันได้เรียนรู้เทคนิคไปก่อนในตอนเช้า ในขณะที่ช่วงบ่ายทั้งคู่จะสอนเจสันเรื่องการควบคุมและความเข้าใจเกี่ยวกับจิตสังหารและวิธีจัดการกับมันและควบคุมด้วยตนเอง

เจสันยังคงอ่านเทคนิควีโพนรี่ ไนท์ อยู่ที่บ้าน และดูเหมือนว่าเจสันจะสามารถเข้าใจมันได้อย่างรวดเร็ว ไม่เพียงแต่ความคิด ความเข้าใจที่มีเพิ่มมากขึ้น แต่เจสันยังสามารถอ่านและจดจำทุกอย่างได้ในเวลาสั้นๆ

ความสำเร็จนี้เป็นสิ่งที่เป็นประโยชน์อย่างมาก รวบถึงการดูดซับมานาอย่างต่อเนื่องจากการแยกจิตออกมา เมื่อเทียบกับการที่ต้องนั่งดูดซับมานาด้วยตัวเองในเวลา 3 ชั่วโมง กับการดูดซับมานาอย่างต่อเนื่องตลอดทั้งวันโดยไม่ต้องทำอะไรเลย ทำให้เจสันสามารถฝึกฝนและมีวลาทำอย่างอื่นมากยิ่งขึ้น

เมื่ออยู่บ้านเจสันอยากทดสอบว่าการดูดซับมานาอย่างต่อเนื่องนั้นมีประโยชน์ขนาดไหน ผลคือเมื่อเจสันดูดซับมานาด้วยตนเองนั้น มันทำให้การดูดซับมานานั้นรวดเร็วเป็นอย่างมาก และอีกไม่นานเจสันจะมีระดับเทียบเท่ากับเพื่อนคนอื่นๆ ในระดับชั้น

ตอนนี้เหลือเพียงอย่างเดียวที่เจสันต้องจัดการ คือการควบคุมอารมณ์เมื่อปลดปล่อยจิตสังหารออกมา เจสันรู้ว่าสิ่งนี้เป็นปัญหา

ทุกวันที่ผ่านมาเจสันยังคงสงสัยเกี่ยวกับการตายของแม่ และเมื่อแข็งแกร่งจนถึงขีดสุด เจสันจะไปถามครอบรัวเซอร์รัส ว่าใครคือคนที่ฆ่าแม่ของเขา

แต่ถ้ารู้แล้วเจสันก็คิดว่าจะต้องทำอะไรซักอย่าง ถึงแม้จะยังไม่รู้ว่าต้องทำอะไร คนที่ฆ่าแม่ของเขาไม่พอใจอะไร หรือเพียงเพราะอาจจะทำ ?

ตอนนี่เจสันไม่สามารถฟุ้งซ่านได้ ไบรอันได้เคยแสดงลำดับแรกของเทคนิคการต่อสู้ได้เจสันดู เมื่อทบทวนจนเสร็จ เจสันต้องการเกร็กที่จะมาเป็นคู่ฝึกซ้อมให้กับเขาได้ หลังจากเดินตามหาเกร็ก เจสันก็พบมาเลียและกาเบรียลลากำลังทำข้าวเย็น เมื่อเจสันสังเกตว่านี้เป็นเวลาของมื้อเย็นแล้ว เจสันจึงตัดสินจะช่วยทั้งสองทำอาหารเย็นด และค่อยฝึกกับเกร็กเมื่อกินอาหารเย็นเสร็จ

เจสันไม่ใช่คนพูดมาก ต่างกับมาเลียและกาเบรียลลา ในตอนแรกเจสันคิดว่ากาเบรียลลาไม่ใช่คนพูดเยอะ เพราะใบหน้าที่เรียบเฉย แต่เมื่อได้มาอยู่ด้วยก็พบว่ากาเบรียลลาเป็นคนที่ชอบการพูดคย เมื่อเตรียมอาหารเสร็จแล้ว มาร์คและเกร็กก็เดินลงมา

หลังจากกินอาหารเสร็จ เจสันก็ลากเกร็กไปฝึกต่อสู้ เกร็กปกติจะเป็นคนที่บ้าการต่อสู้มากแต่ดูเหมือนว่าเกร็กจะเปลี่ยนไปนิดหน่อย เกร็กรู้สึกตกใจเมื่อสังเหตเห็นว่าเจสันนั้นได้เป็นมือใหม่ระดับ 8 แล้ว

“เจสัน !!!!! นาย อยู่ระดับ 8 แล้ว ??!!”

เกร็กพูดอย่างตะกุกตะกักด้วยความตกใจ

‘เร็วเกินไปรึเปล่า เจสันโกงหรือใช้อะไร ทำไมถึงได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว’

`เขาเร็วเกินไปหรือเปล่า??? เขาโกงหรือเปล่า!!?!`

เมื่อทุกคนมารวมตัวกัน เจสันก็เดินตามหลังทุกคนไป ขณะที่ทั้งหมดกำลังเข้าแถวหน้ากระดานเป็นวงกลมโดยมีไบรอันอยู่ตรวงกลาง นี้เป็นครั้งแรกที่เจสันได้มองเห็นผู้สอน เขามีผมสีน้ำตาล และมีใบหน้าที่ไม่หล่อเท่าไหร่ ดูราวๆ น่าจะอายุ 30 ปี แต่ในยุคปัจจุบันไม่สามารถดูได้จากรูปลักษณ์ภายนอก

เมื่อสังเกตมากขึ้น เจสันก็ได้เห็นว่าไบรอันมีอันเป็นผู้วิเศษในระดับเริ่มต้นด้วยมานาเหลวเพียง 3-4 หยดในแกนมานา ซึ่งถือว่าโอเค เจสันสงสัยว่านี่คือความแข็งแกร่งโดยเฉลี่ยนของครูในโรงเรียน บางทีอาจจะมีเพียงอาจารย์ใหญ่ที่แข็งแกร่งที่สุดแต่คงยังไม่ถึงผู้วิเศษระดับสูงใช่ไหม?

เจสันไม่รู้อะไรมากนั้น แต่การคาดเดาของเจสันก็ถูกต้อง

การอยู่ในขั้นผู้วิเศษถือเป็นจุดแข็งของครูในโรงเรียน ในขณะที่ระดับผู้วิเศษขั้นสูงนั้นส่วนมากเป็นครูชั้นสูงสำหรับหลักสูตรพิเศษของโรงเรียนและมีค่าแรงที่สูงมากและมีสิทธิ์พิเศษมากมาย

เมื่อทุกคนมารวมตัวกัน ไบรอันได้ตั้งคำถามต่างๆ เดี่ยวกับเทคนิคระดับ 1 ที่เด็กนักเรียนได้เรียนรู้ตลอดทั้งสัปดาห์ หรือที่เรียกว่าเทคนิควีโพนี่ ไนฟ์

เทคนนิคนี้เน้นไปที่การต่อสู้ระยะประชิดด้วยดาบ หอก ขวานและอาวุธหลากหลาย ในขณะที่มีดสั้น ธนูและรูปแบบการต่อสู้อื่นๆ ไม่ได้รับความสนใจที่จะใช้กับเทคนิคนี้

แต่ก็ยังคงใช้กับเทคนิค วีโพนี่ ไนฟ์ได้ แต่ศักยภาพจะลดลงเมื่อเทียบกับอาวุธเฉพาะ ขณะที่เจสันฟังไบรอัน และสังเกตุได้วามีดสั้นของเจสันนั้น ค่อนข้างยาวและเกือบจะเทียบได้กับดาบสั้นซึ่งหมายความว่าเขาสามารถใช้เทคนิคนี้ได้

ไบรอันสังเหตว่าเจสันได้ตั้งใจฟัง ความโกรธจึงค่อยๆ ลดลง เขาเป็นผู้สอนที่มีวุฒิภาวะแต่ก็มีความททะเยอทะยาน และสอนนักเรียนอย่างขันแข็ง ตราบใดที่นักเรียนตั้งใจเรียน ไบรอันก็พร้อมที่จะช่วยเหลือนักเรียนของเขาเสมอ

หลังจากที่ถามคำถามนักเรียนเสร็จแล้ว เขาก็เริ่มอธิบายรายละเอียดที่สำคัญและหันไปมองเจสันที่กำลังตั้งใจฟัง เมื่อมองเข้าไปในดวงตาของเจสัน ไบรอันก็ประหลาดใจในทันทีที่เห็นดวงตาสีทองนั้น ซึ่งมันไม่ธรรมดา และเขาเกือบจะรู้ในทันทีว่ามันคือลักษณะพิเศษที่หาได้ยาก

หลังจากคิดอยู่สักครู่ ไบรอันก็ถามคำถามที่สงสัยมาตลอด แม้ว่าบางคนจะคิดว่าคำถามนี้เป็นคำถามที่หยาบคาย

“คุณ คนนั้นนะ ทำไมคุณถึงไม่เข้าเรียนตลอดทั้งสัปดาห์นี้ คุณพลาดบทเรียนที่สำคัญและเพื่อนๆ ของคุณก็เรียนนำหน้าคุณไปมากแล้วนะ ในความเข้าใจของเทคนิควีโพนี ไนฟ์ นอกจากนี้ด้วยเหมือนแกนมานาของคุณจะอ่อนแอที่สุดในชั้นรียน กรีลได้บอกฉันว่าคุณจะไม่มาเรียนในสัปดาห์นี้เพราะเหตุการณ์บางอย่าง แต่การแข่งขั้นของคลาสจะเริ่มในอีก 10 วัน และคุณจะกลายเป็นตัวถ่วงของเพื่อนๆ คุณได้นะ”

เจสันขมวดคิ้วเล็กน้อยและรู้ว่าไม่ควรพูดความจริง เจสันไม่ชอบไบรอันเพราะดวงตาของไบรอันไม่น่ามอง ดังนั้นเจสันจึงรู้สึกรำคาญไบรอันอย่างยิ่ง

“ผมนอน”

เจสันพูดแบบห้วนๆ อย่างไม่สนใจ

เพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆ ก็อยากรู้ว่าเจสันไปทำอะไรมาตลอดทั้งสัปดาห์ แต่เมื่อได้ยินเจสันพูดว่า ‘นอน’ นักเรียนบางคนเกือบจะเป็นลมกับคำตอบของเจสัน

ไบรอันสงบสติขณะที่กำลังโกระ

‘เขาขี้เกียจนี่เอง และอยากทำให้เพื่อนๆ แบกภาระมากขึ้นงั้นหรอ ? ทำไมเขาถึงเข้ามาเรียนโรงเรียนนี้ได้ หรือว่าโรงเรียนเราตกต่ำถึงขนาดนี้ ?’

นี่คือสิ่งที่ไบรอันคิดขณะเดินเข้าไปใกล้เจสัน

“ถ้าเธอเอาแต่นอน เธอคงมีแรงพอที่มาเป็นคู่ต่อสู้ของฉันจริงไหม”

ไบรอันถามด้วยสีหน้าเรียบเฉย เจสันสังเกตว่าตอนนี้เขาอาจจะกำลังทำเรื่องที่ผิดพลาด

เจสันทำได้เพียงมองหน้า ขณะที่ไบรอันพยักหน้าให้

ผ่านไปไม่ถึงนาที ทั้งคู่กำลังยืนตรงข้ามกัน ในขณะที่ไบรอันใจกว้างพอที่จะให้เจสันได้เปรียบใน 1 ระดับ ขณะที่เขาลดความแข้งแกร่งเป็นมือใหม่ระดับ 7

เมื่อไบรอันกล่าวว่าเขาจะลดความสามารถลงให้เป็นมือใหม่ระดับ เพื่อที่จะให้เจสันได้เปรียบกว่า 1 ระดับ ทำให้เพื่อนๆ ของเจสันรู้สึกสับสน มันไม่โกงไปหน่อยหรอ เจสันอยู่แค่มือใหม่ระดับ 6 เองนะ นอกจากนี้เจสันยังมีประสบการณ์ต่อสู้ที่น้อยกว่ามาก จนมีนักเรียนบางคนร้องออกมาด้วยความตกใมจ

“มือใหม่ระดับ 8 เป็นไปได้ยังไง ?!!! “

เพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งที่ยืนใกล้กับเจสันมากที่สุดตะโกนขึ้น ขณะที่เขาสแกนแกนมานาของเจสัน

‘ฮะ’

ทุกคนเบิกตากว้าง ขณะที่ปล่อยมานาออกมาเพื่อแสกนดูเจสัน และนักเรียนคนอื่นๆ ก็ร้องด้วยความตกใจ ในความสามารถของเจสันในการเพิ่มระดับแกนมานา ทำให้ทุกคนสงสัยในความสามารถของเจสัน ในความทรงจำของทุกคนเจสันยังเป็นแค่มือใหม่ระดับ 6 เท่านั้นเมื่อสัปดาห์ก่อน

” ได้ยังไงกัน เจสันทำอะไรในสัปดาห์ที่แล้ว ทำไมแกนมานาถึงเพิ่มขึ้นมาถึง 2 ระดับในเวลาสั้นๆ “

บางคนเห็นเจสันเมื่อวันอาทิตย์ และตอนนั้นเจสันอยู่เป็นมือใหม่ระดับ 6 อยู่ และตอนนี้ทุกคนกำลังมองเจสันด้วยความประหลาดใจ และคิดว่าเจสันคงได้สมบัติอะไรบางอย่างจากครอบครัว ที่สามารถเพิ่มระดับแกนมานาได้ แต่ไม่มีใครรู้ว่าเจสันไม่มีญาติที่ไหนแล้ว ยกเว้นพวกเฟลเลอร์ซึ่งก็ไม่ใช่ญาติแท้ๆ ของเจสัน

และพวกเฟลเลอณืเองก็ไม่สมบัติดังกล่าว แม้ว่าจะมีทำไมถึงต้องให้กับเจสันละ เขาก็คงให้ลูกๆ ของตัวเอง เพื่อนร่วมชั้นไม่รู้ถูกความน่ากลัวตลอดทั้งสัปดาห์ของเจสัน ที่ต้องรู้สึกเหมือนตายไปเป็นพันๆ รอบ

ตอนนี้เจสันสงบนิ่ง และเห็นว่าไบรอันกำลังสั่งสอนเขา ไบรอันที่สังเกตุเห็นความวุ่นวายของนักเรียน และก็ได้ยินที่นักเรียนพูดไบรอันก็แสดงสีหน้าประหลาดใจ

‘ฮะ ? เขาเพิ่มระดับแกนมานาถึง 2 ระดับ ในเวลา 5 วันหรอ ? แต่เขาเป็นเด็กที่ค่อนข้างกังขานัก ฉันแค่จะสั่งสอนเขาให้รู้ว่าควรประพฤติตัวยังไง’

เมื่อทุกคนเริ่มสงบนิ่ง เจสันก็หยิบมีด 2 เล่มออกมาและเข้าสุ่ท่าพื้นฐาน ไบรอันตั้งข้อสังเกตว่าจุดยืนของเจสัน นั้นไม่มีความบกพร่องใดๆ ในขณะที่พยักหน้าชื่นชม ทำให้เจสันแอบรู้สึกถึงอะไรบางอย่างในใจ

การต่อสู้ได้เริ่มขึ้น เจสันก้มตัวลงและเสริมร่างกายท่อนล่างด้วยมานา เพื่อเพิ่มความเร็วจนถึงขีดจำกัด เจสันยังไม่ค่อยคุ้นเคยกับการใช้มานาหลลังจากที่เข้าสุ่มือใหม่ระดับ 8 และความแข็งแกร่งที่ได้รับจากสกอร์พิโอ ทำให้เจสันนั้นรวดเร็วกว่าที่ตัวเองคิดไว้

ทั้งคู่อยู่ห่างกันเพียง 30เมตรเท่านั้น และการพุ่งตัวที่รวดเร้วของเจสัน ทำให้เจสันอยู่หน้าไบรอันเพียง 4 เมตรในครู่เดียว ไบรอันไม่หยุดนิ่งที่จะรอให้เจสันโจมตี และทั้งคู่ก็พุ่งเข้าหากัน

เพียง 2 วินาทีต่อมาทั้งคู่ก็มาเผชิญหน้ากัน ขณะที่ไบรอันเหวี่ยงดายยาวใส่เจสันอย่างหนักหน่วงด้วยความเคลื่อนไหวที่รวดเร็วและแม่นยำ ซึ่งเจสันแทนขะหลบไม่ทัน แต่เจสันก็สามารถหลบได้แบบเชียดชิว ขณะที่เบี่ยงกริซไปตามวิถีดาบของไบรอัน แต่เจสันก็พลาดโดนไบรอันเตะทำให้เจสันเกือบจะเสียการทรงตัว

เจสันกระโดดถอยออกมา เจสันสามารถหลบการโจมตีได้ แต่ก็ได้รับความเสียหายจากการเตะเล็กน้อย ในขณะเดียวกันไบรอันก็รู้สึกประหลาดใจที่เจสันสามารถหลบการโจมตีแบบผสมผสานของเขาได้โดยไม่ยากนัก เนื่องจากเขาคิดว่าเจสันไม่มีประสบการณ์ในการต่อสู้ในชีวิตจริงมาก่อน

หากปราศจากประสบการณ์การต่อสู้ เจสันคงไม่สามารถคาดเดาการโจมตีของไบรอัน หรือหลบการโจมตีนี้ได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ เนื่องจากการโจมตีที่ต่อเนื่องโดยไม่มีช่องว่างนี้ ไบรอันได้จำกัดพลังไว้ แต่ก็ไม่สามารถจัดการอารมณ์ที่แปรปรวมของตัวเองได้และไบรอันก็คาดไว้ว่าโจมตีนี้ที่แม้แต่มือใหม่ระดับ 9 ก็น่าจะไม่สามารถหลบการดจมตีนี้ได้ แม้แต่ผู้วิเศษคนอื่นๆ คงต้องรับการโจมตีด้วยอาวุธอย่างอื่น

ทันใดนั้นเจสันก็เข้าสู่ดหมดกระหายเลือดหลังจากที่โดนไบรอันเตะ แต่ความเจ้บปวดนี้มันแทบจะเทียบไม่ได้เลยจากการที่ถูกทรมาณที่เจสันต้องทนเมื่อ 2-3 วันก่อน และจิตใจของเจสันได้สั่งให้เขาคิดว่านี้เป็นการต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอดและการฆ่ามากกว่าการประลอง เจสันยืนขึ้น

ดวงตาที่อ่อนโยน และเห็นอกเห็นใจและสงบนิ่งของเจสัน ได้เปลี่ยนเป็นดวงตาที่ดุร้าย น่าหวาดกลัว และไร้ความเมตตาในดวงตา ทำให้เพื่อนร่วมชั้นต่างตกตะลึง ราวกับว่าดวงตาของเจสันเต็มไปด้วยความโหดร้ายและความปราถานาที่จะฆ่าคู่ต่อสู้

ไบรอันที่กำลังตกใจกับความรวดเร็วของเจสันที่ได้ปรากฏตัวอยู่ข้างหลังอย่างไม่ทันตั้งตัว ไบรอันได้สัมผัสถึงจิตสังสารที่รุนแรงอยู่ด้านหลัง กำลังจะกำจัดเขาให้สิ้นซาก ถ้าเขาไม่ทำอะไรในตอนนี้

ไบรอันเหงื่ออกในทันที และโชคดีที่ประสาทสัมผัสของเขาไม่ได้ถูกจำกัดให้อยู่ในระดับต่ำตามความสำมารถที่ไบรอันได้จำกัดไว้ ไม่อย่างนั้นไบรอันอาจจะตายโดยไม่รู้ตัว

ไบรอันไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อน ดูเหมือนว่ากำลังโดนไล่ล่าจากความตาย หากจำกัดพลังไว้อย่างนี้ ไบรอันคงทำอะไรไม่ได้ จากนั้นไบรอันจึงปลดปล่อยพลังของผู้วิเศษออกมา และและสร้างแรงกดดัน ซึ่งพัดเจสันปลิวออกไป เจสันได้ฟื้นคืนสติเมื่อถูกแรงกดดัดพัดออกมาจากตัวของไบรอัน และสังเกตว่ามีสิ่งผิดปกติบางอย่างที่อยู่ในใจ เจสันรู้สึกที่อยากจะฆ่าไบรอันหลังจากที่ถูกไบรอันเตะ

การโจมตีของเจสันในครั้งนี้มันรุนแรงจนเกินไป และจิตใจเต็มไปด้วยความเหี้ยมโหดไร้ความลังเลใดๆ ในใจ ที่จะฆ่า สิ่งนี้ทำให้เจสันกลัวตัวเองและต้องบอกกรีลให้เร็วที่สุด เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงสถานการณ์แบบนี้

‘ถ้าคู่ต่อสู้ของเจสันไม่ใช่ครู แต่เป็นหนึ่งในเพื่อนร่วมชั้น เจสันคงจะฆ่าพวกเขาไปในพริบตา’

สิ่งนี้ทำให้เจสันกลัว

เวลาผ่านไปอย่างไม่รู้ตัว จนกระทั่งเจสันได้รวบรวมสติได้เล็กน้อย และคลายมือที่กำลังจับเสื้อของกรีลแน่น เจสันเห็นกรีลร้องไห้ขณะที่กอดเจสัน ทำให้เจสันแปลกใจ

“ฉันขอโทษ”

คำพูดที่ไร้ความกังขา และดูอ่อนแอ เป็นคำพูดแรงที่เจสันได้ยินจากกรีล

กรีลไม่รู้ว่ามันจะเจ็บปวดขณะที่ ในขณะที่เขาหวังดีและอยากช่วยเหลือเจสัน กรีลจึงวางหินเวทย์มนต์ระดับ 4 จำนวนมากเข้าไปในวงเวทย์โดยไม่คำนึงถึงจำนวนปริมาณมานาที่มากมายมหาศาลที่เกือบจะฆ่าเจสัน

ความจริงแล้วกรีลเคยกินผลปีศาจวัลคีรีชิล์ดมาก่อน เพื่อฝึกฝนบางอย่าง แต่กรีลสามารถทนความเจ็บปวดได้เพียง 12 ชั่วโมงเท่านั้น กรีลที่มีพลังและความแข็งแกร่งที่มากกว่าเจสันหลายเท่า กลับเทียบเจสันไม่ได้เลยแม้แต่น้อยในขณะกรีลรู้ว่าเจสันต้องทนความเจ็บปวดที่มากมายขนาดนั้นถึง 60 กว่าชั่วโมง

ในตอนนั้นกรีลไม่อยากแม้แต่จะกินมันอีกเลย ในขณะที่ตอนี้เขากลับยื่นผลไม้ที่น่ากลัวนี้ให้แก่ลูกศิษย์ของเขา และต้องทนกับคาวมเจ็บปวดมากกว่าตั้ง 5 เท่า ที่กรีลได้เผชิญ

เมื่อนึกนึงความเจ็บปวดที่เจสันต้องเผชิญ กรีลได้กอดเจสันอีกครั้งและได้แต่พูดว่า

“ฉันขอโทษ….ฉันขอโทษ….ฉันขอโทษ”

ไปเรื่อยๆ

เจสันยังคงรู้สึกตกตะลึงและใชช้เวลานานกว่าจะดึงสติตัวเองกลับมาได้ จนเสียงของกรีลได้แหบแห้ง

“ผมไม่เป็นไร”

เจสันพูดเบาๆ และเริ่มรู้ว่าทำไมกรีลถึงขอโทษ เจสันสังเหตเห็นหินเวทย์มนต์ระดับ 4 และรู้สึกขอบคุณกรีลที่ใช้หินระดับนี้กับเขา

*** เพิ่มเติม หินเวทย์มนต์กับหินมานาคือหินเดียวกันนะครับ แต่ใช้คำว่าเวทย์มนต์กับในระดับ 3-4 ขึ้นไปเพื่อความขลังของมานาที่มากมายในหิน ***

แต่ตอนนี้เจสันแทบไม่อยากเห็นหินระดับนี้อีกแล้ว อย่างไรก็ตาม เจสันก็เป็นคนที่ต้องการทำแบบนี้เอง ถึงกรีลจะเตือนถึงอันตรายหลายครั้ง

แม้ว่า 2-3ที่ผ่านมา ความเจ็บปวดจะฝังลึกลงในจิตใจไปตลอดชีวิต แต่เจสันก็สามารถสร้างพื้นที่ย่อยได้สำเร็จทั้งๆ ที่ยังอยู่ในขั้นมือใหม่เท่านั้น

ถึงอย่างนั้น เจสันก็ยังไม่ค่อยสบายใจ และสกอร์พิโอที่ตอนนี้ยาว 10 เซติเมตรกำลังพยายามปีนขึ้นเสื้อผ้าของเจสัน เพื่อที่มันจะไปอยู่บนหัวของเจสัน

กรีลคลายการโอบกอดและมองไปที่เจสัน เหลือบดูดวงตาว่ายังมีความมัวหมองหรือความเจ็บปวดอยู่หรือไม่ เมื่อเห็นว่าเจสันดีขึ้นมากกรีลก็สบายใจขึ้น

กรีลช่วยพยุงเจสันขึ้น ขณะที่เจสันกำลังถือสกอร์พิโอ เจสันหมดแรงภายในจิตใจ แต่ยังคงสังเหตเห็นเกราะกระดองของสกอร์พิโอที่มีสีเขียวชอุ่ม และสงสัยว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น

เมื่อกระตุุ้นดวงตามานา เจสันเห็นว่าแกนมานาของสกอร์พิโอกำลังส่องแสงออร่าสีดำที่หนาแน่น เมื่อกรีลสังเกตว่าเจสันกำลังมองดูแกนของเจ้าพาราสกอร์ตัวนี้

“ฉันต้องบอกคุณว่า บุคลิกของคุณแปลกมา คุรเป็นคนที่ใจร้อนและขี้รำคาญ แต่มันไม่อันตรายเกินไปหน่อยหรอที่ให้สัตว์พันธะกินผลไม้วิเศษ ? “

กรีลถามเจสันขณะที่หยิบกล่องไม้ที่ว่างเปล่าขึ้นมา

“เจ้าพาราสกอร์ตัวนี้ เปิดกล่องไม้ด้วยตัวมันเองและกินทุกอย่างที่อยู่ในนั้นจนหมดเกลี้ยง และมันก็เริ่มลอกคราบ ตอนนี้มันกลายเป็นสีเขียวและฉันรู้สึกว่ามันแข็งแกร่งขึ้นกว่าแต่ก่อน และแข็งแกร่งกว่าสายพันธุ์ปัจจุบันของมัน”

เจสันเกาหัวด้วยความอับอาย แต่เจ้าสกอร์พอโิก็ได้กินผลไม้จนหมดแล้ว เจสันไม่สามารถโกหกได้อีก ขณะที่บอกกรีล เกี่ยวกับการทดลองและทฤษฎีที่ได้ค้นคว้าและยังบอกอีกว่าสิ่งที่เจสันได้ทำนั้น เจสันทำด้วยความระมัดระวัง

“มันอาจจะเป็นอันตรายต่อสายใยวิญญาณของคุณทั้ง 2 นะ แต่ก็ช่างเถอะ มันก็ได้ผล แต่ฉันอยากรู้ว่าคุณรู้ได้ยังไงว่ามันจะได้ผล มีคนบอกหรอว่ามันได้รับการพิสูจน์แล้ว ซึ่งมันก็อาจจะเป็นความลับที่ยิ่งใหญ่มากนะ หรือคุณคุณเพิ่งทดลองมันกับสัตว์พันธะและสายใยวิญญาณของคุณเอง?? เด็กโง่”

กรีลสั่งสอนเจสันเล็กน้อย ก่อนที่จะบอกความจริงว่าทฤษฎีนี้พิสูจน์แล้วว่าเป็นจริงและมันยังเป็นความลับสุดยอดของรัฐบาล มีคนจำนวนไม่มากบนเกาะที่รู้เรื่องนี้ ในขณะที่ผู้คนจำนวนมากตระหนักถึงเรื่องนี้บนคาเนียร์และมันก็ยังถูกกว่า การซื้อสัตว์ร้ายราคาแพง

เจสันยังคงสนใจกับข้อมูลนี้ ในขณะที่กรีลหยุดพูดและหยุดตอบคำถาม กรีบลยังคงเขินอายเพราะได้ร้องไห้ต่อหน้าลูกศิษย์ และกรีลได้บอกเจสันว่าควรกลับบ้านได้แล้วและนอนฟื้นจนกว่าจะดีขึ้นแล้วค่อยมาโรงเรียน

เกือบ 40 นาทีต่อมาเจสันก็ได้กลับมาที่บ้าน และได้รับการต้อนรับจากเฟลเลอร์ ขณะที่พวกเขาเข้ามากอดเจสัน ก่อนที่จะผลักเจสันออกเพราะเสื้อผ้าและเนื้อตัวของเจสันเต็มไปด้วยสิ่งสกปรกและมีกลิ่นเหม็นมาก ตอนนี้เจสันเหมือนซอมบี้ที่กำลังเดินอยู่ เฟลเลอร์อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พวกเขาก็เลือกที่จะปล่อยให้เจสันได้มีเวลาส่วนตัวและได้พักผ่อน

เจสันไม่ได้นอนมาเป็นเวลา 10 กว่าวัน ซึ่งรวมเวลาในขณะที่ทำความเข้าใจเทคนิคการแยกจิตในขั้นแรก และตอนนี้เป็นครั้งแรกในช่วงเวลาที่เนินนานที่เจสันจะได้นอนหลับอย่างสบายใจ เจสันล้มตัวนอนบนเตียงที่แสนอุ่น แล้วรู้สึกราวกับว่ามันดูดกลืนวิญญาณเจสันลงไป

ขณะที่นอนหลับ ความเจ็บปวดที่เจสันรู้สึกทำพิธี ก็ได้ปรากฏขึ้นมา และเจสันไม่สามารถตื่นจากฝันร้ายที่มีชีวิตนี้ได้ แม้ว่าจะหลับอยู่ก็ตาม เจสันรู้สึกว่าแขน ขา ของเขาถูกฉีกออก ดวงตาที่เบิกกว้างราวกับว่าจะฉีกขาด หนังที่ถูกถลก และสิ่งเดียวที่ทำได้คือการร้องไห้ เจสันร้องไห้ด้วยความเจ้บปวดและหวาดกลัวแต่เมื่อมันถึงจุดสูงสุดของความเจ้บปวด แสงสีทองก็เข้ามาปกคลุมและคลายความหวาดกลัวและความเจ็บปวดพวกนั้นออกไป

ร่างกายที่กำลังสั่นอย่างรุนแรงก็ถูกปลุกให้ตื่นจากฝันร้าย ในขระที่ตัวชุ่มไปด้วยเหงื่อ ทันใดนั้นมานาที่ถูกดูดซับไว้จำนวนมหาศาลภายในดวงตา ก็ลดลงอย่างรวดเร็ว ในขณะที่รู้สึกว่าความเจ็บปวดที่ฝั่งลึกในใจได้ค่อยๆ เสื่อมหายไป จนมันไม่สามารถทำอะไรเจสันได้อีก

ราวกับว่าควาทรงจำของความเจ็บปวดได้ถูกจัดเก็บด้วยการปิดตาย และทันใดนั้นเจสันก็รู้สึกเหนื่อยเกินกว่าจะคิดสิ่งใดๆ ในขณะที่ล้มตัวนอนอีกครั้งอย่างไร้ความฝัน

*

เจสันไม่แน่ใจว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว เมื่อตื่นขึ้นมาท้องฟ้าก็สว่างแล้ว และเจสันรู้สึกแปลกๆ ไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง จากก่อนที่เจสันจะสร้างพื้นที่ย่อยสำหรับการแยกจิต

เจสันรู้สึกแข็งแกร่งขึ้น เจสันจำได้ว่าก่อนหน้านี้ดวงตาของตัวเองได้ปลุกเขาให้ตื่นขึ้นจากฝันร้ายที่น่ากลัว เมื่อสัมผัสถึงมานาภายในดวงตา ก็พบว่ามานาเหลวจำนวนมหาศาลได้ถูกใช้จนหมด

ในขระเดียวกันสกอร์พอโอกำลังนอนข้างเจสันๆ และมันถ่ายทอดความหิวส่งไปให้เจสันได้รับรู้ เจสันมองดูที่หน้าจอโฮโลแกรม และตกใจว่ามันเป็นวันศุกร์แล้ว นี่เขาหลับไป 1 วันเต็มๆ เลยงั้นหรอ ตอนนี้เป็นเวลา 10.00 น และเจสันเตรียมตัวที่จะไปโรงเรียน แม้ว่าจะไปสายแต่ก็ต้องไป ตอนนี้เจสันเป็นคนเดียวที่อยู่ในบ้าน และเจสันก็ไม่อยากอยู่คนเดียว นั้นเป็นเหตุผลที่เขาจะไปโรงเรียนในตอนนี้

เวลาประมาณ 10:40 น รถรับส่งมาถึงที่ ระหว่างทางเจสันก็ฝึกเทคนิคนรกสวรรค์อย่างเคย และสังเกตุว่าพลังวิญญาณของเขานั้นมีถึง 9 หน่วยแล้ว

และสังเกตุว่า สกอร์พิโอนั้นโตมเต็มที่แล้วและมีระดับ 3 แล้ว และตอนนี้เจสันขาดพลังวิญญาณเพียงหน่วยเดียว ซึ่งตอนนี้มันไม่เพียงพอสำหรัลอาร์เทมิสและสกอร์พิโอที่กำลังจะกลายเป็นสัตว์ระดับ 4 ดาว เจสันอาจจะเสียการควบคุมพวกมัน

เจสันยังคงประหลาดใจเมื่อเห็นว่าพลังวิญญาณของเขามีถึง 9 หน่วย และนี้เป็นครั้งแรงที่เจสันเพิ่งสังเกตเห็นแกนมานาตัวเองว่ามันอยู่ในขั้นมือใหม่ระดับ 8 แล้ว ซึ่งทำให้เจสันตกใจ ขนาดร่างกายขอแกนมานาของเจสันได้อยู่ในขั้นมือใหม่รัดับ 8 แม้ว่าจะได้พลังจากอารืเทมสิและสกอร์พิโอ 33 % และกำลังจะเข้าสู้ระดับ 9 ในไม่ช้า

เจสันถือสกอร์พิโอตลอดเวลา ในขณะที่เดินเข้าดรงเรียน เจสันเดินมาถึงสนามหญ้า ซึ่งเห็นเพื่อนร่วมชั้นได้จากไกลๆ

‘พวกเขากำลังเรียนเทคนิคศิลปะการต่อสู้กันอยู่หรอ?’

เจสันสงสัยและเดินเข้าไปใกล้ๆ ในขณะที่วางสกอร์พิโอไว้บนไหล่ เจสันเดินเข้ามายันลานประลอง และมีคนสังเกตุเห็นเจสันเดินเข้ามา

“โอ้ เจสัน !!”

ใครสักคนพูดขึ้นและเพื่อนร่วมชั้นก็หันมามองเจสันพร้อมกัน นักเรียนบางคนนินทาทันทีขณะที่มองเจสัน ขณะที่นักเรียนคนอื่นๆ ไม่สนใจเรื่องของเจสัน เห็นได้ชัดว่ากรีลไม่ได้มาสอน และมีครูคนอื่นกำลังสอนอยู่ ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และทั้งหมดก็กำลังเรียนรู้เทคนิคศิลปะการต่อสู้ระดับ 1 ที่สามารถใช้อาวุธควยคู่ไปได้ทุกชนิด ทำให้เทคนิคนี้สูญเสียศักยภาพไปบางส่วน

อย่างไรก็ตาม เทคนิคนี้ก็ยังดีกว่าเทคนิคอื่นๆ ที่ไม่สามารถใช้ควบคู่กับอาวุธได้ และนักเรียนหลายๆ คนก็มีความสุขที่ได้เรียนรู้เทคนิคนี้ ครูคนใหม่นี้ชื่อไบรอัน และไบรอันรู้ว่ามีนักเรียนคนหนึ่งของเขา ที่ไม่อยู่ตลอดทั้งสัปดาห์ ซึ่งทำให้ไบรอันรู้สึกโกรธเล็กน้อย

และเขาก็ไม่รู้เหตุผลที่นักเรียนคนนี้ขาดเรียน และไบรอันก็คิดไว้ว่าเด็กคนนี้เป็นคนขี้เกียจ ตอนนี้เป็นวันศุกร์แล้วและตอนนี้เขาก็ได้มาโรงเรียนสักที แถมยังทำให้เพื่อร่วมชั้นเสียสมาธิอีก

“นักเรียนทั้งหมด มารวมตัวกัน !!”

ไบรอันกล่าวประกาศ

ในตอนเริ่มพิธี เจสันไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดใดๆ และกำลังคิดว่า กรีลนั้นพูดเกินความเป็นจริงถึงผลข้างเคียงจากผลปีศาจวัลคีรีส์ชิล์ เมื่อหมอกและละอองน้ำสีเงินคลุมร่างกายของเจสัน

หลังจากที่ห่อหุ้มอย่างสมบูรณ์และร่างกายของเจสันถูกปิดผนึก เจสันเเริ่มรู้สึกคันตามร่างกายเล็กน้อย และอึดอัด อาการคันเริ่มมากขึ้นเพียงผ่านไปไม่กี่วินาที จากนั้นเจสันเริ่มรู้สึกเหมือนโดนมีดแทงเข้าไปเซลล์ในร่างกาย

เจสันไม่อาจจดจ่อกับการขัดเกลาของสมองได้ หรือมุ่งสมาธิไปที่การแยกจิต เนื่องจากความเจ็บปวดที่แผดเผาเลวร้ายยิ่งกว่าเดิมเมื่อเวลาเริ่มผ่านไป เจสันไม่ได้รู้สึกเพียงว่ามีมีดมาทิ่มแทงอย่างต่อเนื่องเท่านั้น แต่ยังรู้สึกเหมือนโดนถลกหนังทั้งเป็น ไฟไห้มผิวหนัง อึดอัดเหมือนกำลังจมน้ำ หรือรู้สึกเหมือนร่างกำลังโดนฉีกออก และยังรู้ถึงความเจ็บปวดด้วยวิธีการต่างกว่าร้อยแบบที่กำลังทรมาณเจสัน

เจสันไม่เคยเจ็บปวดมากขนาดนี้มาก่อน

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก ”

เจสันร้องออกมา พร้อมกับเลือดที่ไหลออกจากตา ขณะที่กรีลมองเห็นทุกอย่างจากภายนอก อย่างวิตกกังวล

“โฟกัส เจสัน จงโฟกัสไปในสิ่งที่คุณต้องการที่จะทำ มันจะทำให้ความเจ็บปวดลดน้อยลง”

กรีลพยายามพูดดึงสติของเจสัน ในขณะที่เจสันโดนความเจ็บปวดเข้าปกคลุม ทำให้เจสันไม่ได้ยินเสียงของกรีลเลยแม้แต่น้อย

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป เจสันที่จมอยู่กับความเจ็บปวด ยังไม่ได้เริ่มการพัฒนาศักยภาพของสมองหรือการแยกจิต

ในที่สุด หลังจากที่เจสันพยายามรวบรวมความคิดและสติภายใต้ความเจ็บปวด เจสันก็สามารถบังคับมานาเหลวที่อยู่รอบตัว ซึ่งเจสันดูดซับมันทันที เจสันรู้ว่ามันจะต้องเจ็บปวด แต่ไม่คิดว่ามันจะมากมายและทรมาณมากขนาดนี้

โชคดี ที่อย่างน้อยเจสันได้เตรียมใจที่จะรับมันไว้แล้ว มานาเหลวกำลังถูกดูดซับเข้าไปในดวงตาของเจสัน และแสงสีทองเป็นประกายเริ่มที่จะเปล่งประกายออกมา มันส่องสว่างผ่านม่านหมอกที่ปกคลุมตัวของเจสัน

จนกระทั่งกรีลสังเกตเห็นดวงตาที่ส่องประกายของเจสัน จึงดุเหมือนว่าความเจ็บปวดที่เจสันต้องเผชิญนั้น ลดลงเป็นอย่างมาก ทำให้กรีลใจชื้นขึ้นเล็กน้อย

`เขาทำได้!`

ความเจ็บปวดของเจสันถึงแม้จะลดลง แต่มันก็หยั่งลึกเข้าไปในร่างกาย แต่เจสันก็สามารถสงบลงได้ชั่วขณะ ดวงตาของเจสันดูดซับมานาเหลวอย่างต่อเนื่อง และเมื่อเวลาผ่านไปสักพักเจสันหยุดดูดซับมันเพราะเนื่องจากเขาคิดว่ามันเพียงพอแล้วหลังจากที่ดูดซับมันมาอย่างน้อย 24 ชั่วโมง

หลังจากนั้นเจสันได้ทำการแยกจิตตามคำอธิบายในคู่มือในขั้นตอนแรกอย่างระมัดระวัง จิตใจที่สงบลงของเจสัน ทำให้เจสันสามารถจดจ่ออยู่ในกระบวนการแยกจิตได้อย่างเต็มที่

หลายชั่วโมงผ่านไป ความเจ้บปวดที่กำลังคลาย ได้เพิ่มทวีคูรขึ้นแต่มันก็ไม่สามารถทำอะไรกับเจสันได้อีกแล้ว ถึงแม้ความเจ็บปวดจะเพิ่มขึ้น แต่จิตใจของเจสันยังคงโฟกัสกับการแยกจิตอย่างคงที่

แสงแดดยามเช้าได้ส่องผ่าน หน้าต่าง กรีลยังคงรอเจสันอย่างอดทน และกรีลได้บอกให้ครูคนอื่นไปสอนศิลปะการต่อสู้ให้เด็กนักเรียนของเขาแทน ระหว่าง 2-3 วันนี้ โดยไม่ได้บอกเหตุผล

การที่จะปล่อยเจสันให้อยู่คนเดียวนั้น กรีลไม่สามารถทำได้ แต่นั้นไม่ได้หมายถึงการที่จะบอกคนอื่นว่าเจสันกำลังทำอะไร ถ้ามีคนอื่นรู้ คนอื่นๆ จะมองว่ากรีลนั้นโหดร้ายและป่าเถื่อน ที่ให้เด็กวัยรุ่นที่อยู่ในระดับมือใหม่กินผลปีศาจวัลคีรีส์ชิล์ด ซึ่งมันเป็นเรื่องที่บ้ามาก

และเขาคงถูกเรียกว่าปีศาจ และถูกล่าหัว ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเจสัน แต่ตอนนี้มันไม่สำคัญแล้ว เพราะเจสันกำลังดิ้นรนและแทบจะจดจ่ออยู่กับความเจ็บปวดที่ต้องเผชิญ

เวลาผ่านไปช้า สำหรับเจสันเหมือนว่าเขากำลังจะตายครั้งแล้วครั้งเล่า เจสันไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว แต่เจสันรู้สึกว่ามันยาวนานเหมือนมันจะเป็นช่วงเวลาที่ไม่มีที่สิ้นสุด

สิ่งเดียวที่เจสันยึดมั่น คือเจตจำนงในการแยกจิตแรกให้สำเร็จ เวลาได้ผ่านเลยไป ในที่สุดเจสันก็สามารถปับแต่งสมองของตัวเองจนเสร็จ และรู้สึกว่าความรู้สึก นึก คิด การวิเคราะห์ของเจสันนั้นเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด และยิ่งไปกว่านั้นหลังจากนี้คือการแยกจิตออกมา

ถ้าเปรียบจิตเหมือนเป็นเค้ก ตอนนี้เจสันสามารถหั่นมันได้เพียง 1/100 และสร้างเอกภาพเป็นของมันเอง ขั้นตอนนี้ยากกว่าขั้นตอนแรก เนื่องจากความเจ็บปวดมันไม่ได้ลดลงเลยและเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเจสันจะแยกจิต

ขณะที่กำลังเสียสมาธิและสติ ดวงตาสีทองของเจสันก็ส่องสว่างอีกครั้ง มันทำให้เจสันสงบลงเล็กน้อย ก่อนที่ความเจ็บปวดจะพุงทยานขึ้นอีกครั้ง เจสันไม่แน่ใจว่าเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้ว ที่ความเจ็บปวดได้เพิ่มขึ้นหลังจากที่มันคลายลง เจสันเริ่มสร้างพื้นที่สำหรับจิตแยกของเขา

เนื่องจากเจสันผ่อนคลายลงอีกครั้ง ความเจ็บปวดที่น่าสยดสยองก้ได้พุ่งขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันเจ็บปวดจนเจสันต้องร้องออกมา

เนื่องจากเจสันผ่อนคลาย ความตึงเครียดของเขาจึงคลายลงและความเจ็บปวดที่น่าสยดสยองที่เขาต้องทนตลอดเวลาในสภาพที่อ่อนแอก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งในทันที ทำให้เจสันร้องออกมาด้วยความตกใจและเจ็บปวด

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!!!!”

เจสันได้แต่คร่ำครวญและอดทนต่อความเจ็บปวด ในขระที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ภายนอกเวลาได้ผ่านไปกว่า 30 ชั่วโมง และกรีลคาดว่าเจสันน่าจะทำสำเร็จในเร็วๆ นี้ และกรีลรู้สึกโล่งใจทุกคนที่เห็นเจสันได้ผอนคลายความเจ็บปวดลง

‘เกิดอะไรขึ้น เขาสร้างพื้นที่สำหรับจิตแยกเสร็จแล้วงั้นหรอ’

กรีลสังเกตท่าทีของเจสันที่สงบลงเล็กน้อย

เมื่อเห็นมานาเหลวล่องลอยอยู่รอบๆ ตัว ความรู้สึกที่ไม่ดีก็เกิดขึ้น เจสันไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อ และต้องทุ่มเทอย่างหนักเพื่อหาทางแก้ไขในขณะที่ทนกับความเจ็บปวดที่ไม่รู้จบ

‘ฉันยังทำไม่สำเร็จงั้นหรอ’

แต่เจสันไม่แน่ใจว่าจะสอนจิตแยกของเขาให้ทำการดูดซับมานาได้อย่างไร เพราะเจสันต้องทำเช่นนั้นหลังจากสร้างพื้นที่ย่อยสำหรับจิตเสร็จ เวลาผ่านไป เจสันรวบรวมมานาและเทคนิคการดูดซับอย่างหยาบๆ

ทว่าเจสันก็ต้องลองทำหลายๆ สิ่ง ในขณะที่ต้องทนกับความเจ็บปวด ราวกับว่าเขาตายแล้วเกิดใหม่เป็น พันครั้ง

เวลาเนิ่นนานผ่านไป เจสันไม่ได้สนใจกับความล้มเหลวหลายสิบครั้ง ก่อนที่จเจสันจะรวบรวมมานาอย่างต่อเนื่อง ในขณะที่มานากำลังรวบรวมและกลั่นเข้าไปในแกนมานา เจสันรู้สึกว่าความเจ็บปวดนั้นลดน้อยลง แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังคงเจ็บปวดอย่างมาก

`ทำไมความเจ็บปวดถึงยังไม่หายไป ?’

เจสันถามตัวเองโดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

เจสันทำอะไรผิดไปรึเปล่า ? เหมือนกับว่าความเจ็บปวดมันมาจากผลปีศาจวัลคีรีส์ชิล์ด ไม่ได้มาจากสิ่งอื่น ตอนนี้เวลาผ่านไปนานมาก แต่เจสันยังคงทำอย่างต่อเนื่องจนกว่ามันจะเสร็จสิ้น

เจสันบังคับตัวเองให้ลืมตา และหลบตาลง หลังรู้ว่าเมื่อแสงสีทองได้ส่องผ่านด้วยตาออกไปมันจะง่ายต่อการทนต่อความเจ็บปวด ในช่วงวินาทีที่ลืมตา เจสันเห็นกรีนยืนอยู่ตรงหน้า ภายนอกวงเวทย์ และมองมาที่เจสันด้วยความเป็นห่วง

เจสันรู้ว่าตอนนี้กรีลไม่สามารถช่วยอะไรเจสันได้ เพราะถ้ากรีลเข้ามาขัดจังหวะ ความเจ็บปวดนี้มันจะคงไปอย่างถาวร และนั้นเป็นสิ่งที่ไม่มีใครต้องการ

เมื่อกรีลเห็นว่าเจสันกำลังมองมาที่เขา จิตใจของกรีลก็คิดอะไรบางอย่าง อย่างรวดเร็วขณะที่เขาใช้มานาเขียนตัวอักษรบนอากาศ เจสันอ่านได้เพียงสองตัวอักษรแรก ก่อนที่ความเจ็บปวดจะปรากฏขึ้นอีกครั้ง ทำให้เจสันต้องหลับตาตามสัญชาตญาณ

เจสันอ่านได้เพียงสองตัวอักษรแรก ก่อนที่ความเจ็บปวดจะปรากฏขึ้นอีกครั้ง ทำให้เขาต้องหลับตาตามสัญชาตญาณอีกครั้ง

‘มานานั้นอะไรหน่ะ’ เจสันคิดก่อนที่ความเจ็บปวดจะเริ่มพลุ่มพลานอีกครั้ง

“อ๊ากกกกกกกกกกกก”

นาทีผ่านไป กรีลกำลังเขียนอย่างขยันขันแข็ง ในขณะที่เจสันไม่รู้วา่มันคืออะไร เมื่อเจสันคิดอยู่ครู่หนึ่ง

‘มา…..มานา?? ‘

‘มานา ? มานาอะไร ? ฉันไม่เข้าใจ ฉันต้องทำอะไรต่อ ?’

เจสันรู้เพียงว่า ตอนนี้หากดูดซับมานาอย่างต่อเนื่องมันจะทำให้ความเจ็บปวดของเขาลดน้อยลง เจสันจึงบรรเทาอาการความเจ็บปวดด้วยการดูดซับมานาอย่างตะกละตะกลาม ในขณะที่ดูดซับมันอย่างมากมาย จู่ๆ ความเจ็บปวดมันก็ได้เพิ่มขึ้นอีก

ถ้าั้นไม่ได้ผล เจสันก็ไม่รู้จะทำยังต่อไปแล้ว ในขณะที่กำลังดูดซับมานาอย่างสุดกำลัง ชั่วโมงผ่านไป จู่ๆ เจสันก็ได้พัฒนาสู่มือใหม่ระดับ 7 ผ่านไปอีก 2-3ชั่วโมงแกนมานาของเจสันได้หล่อหลอมใหม่ ขณะที่เจสันยังคงดูดซับมานาภายในวงเวทย์อย่างต่อเนื่อง ในขณะที่มานาเหลวรอบตัวนั้นมันไม่ลดลงเลย

ปกติแล้ว การที่ได้รับการพัฒนาจะทำให้เจสันรู้สึกดีใจ แต่ตอนนี้เขามีแต่ความเจ็บปวดที่รุมล้อม และเจสันไม่รู้ว่าจะทนกับมันอีกกี่พันครั้ง ความเจ็บปวดได้เริ่มกัดกินภายในใจของเจสัน ทำให้เจสันเริ่มรู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก

ราวกับว่าเจสันดูดซับมานาช้าเกินไป เพราะเขาไม่สามารถทนต่อความเจ็บปวดได้อีกแล้ว และเจสันก็ได้พัฒนาไปสู่มือใหม่ระดับ 8 ได้อย่างรวดเร็วหลังจากเพิ่งเข้าสู่ระดับ 7 ทันใดนั้นความคิดหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในใจของเจสัน ขณะที่เจสันเริ่มจะยอมแพ้ให้กับความเจ็บปวด

‘ดวงตาของฉัน !!!’ … ด้วยแสงแห่งความหวังที่ปรากฏขึ้นในใจของเจสัน เจสันได้รวบรวมมานาไปที่ดวงตา และปลดปล่อยแสงสีท่องที่สงบนิ่งและความเจ็บปวดก็ค่อยๆ ลดลง ยังมีมานาอยู่มาก แต่ความเจ็บปวดนั้นลดลงอยางมาก เจสันได้ร้องไห้ด้วยความดีใจที่ความทุกข์ทรมาณได้ลดลง

แต่แทนที่จะมัวแต่ร้องไห้ เจสันจดจ่อไปกับการรวบรวมมานาในดวงตา ยิ่งมานาเหลวได้รวบรวมไปที่ดวงตา ความเจ็บปวดก็ลดลงอย่างมาก แสงสีทองนี้ช่วยชำระจิตใจของเจสันที่มัวหมองในขณะที่ทนกับความทรมาณ

ในขณะที่พื้นที่ย่อยได้สร้างเสร็จ มันได้หล่อหลวมเข้ากับแกนมานา และเจสันพัฒนาเป็นมือใหม่ระดับ 8 กว่า 60 ชั่วโมงที่ผ่านมา ตอนนี้ความเจ็บปวดได้หายไปอย่างสมบูรณ์ มานาเหลวได้จางหายไป วงเวทย์ก็สลายไป เจสันไม่สามารถมองเห็นอะไร เนื่องจากน้ำตาที่บังทัศนียภาพของสายตา เจสันเห็นเพียงลาง ๆ

ในขณะที่เห็นกรีลรีบเข้ามาหาเจสัน เจสันได้ร้องไหห้ออกมา ขณะที่จับเสื้อของกรีลไม่ยอมปล่อย กรีลได้จับเจสันไว้ในอ้อมแขน กับความรู้สึกผิดและเสียใจ

จสันยืดตัวขึ้น จากที่นั่งและพุดทันทีว่า

“ได้ครับ !!!”

กรีลมองเจสันด้วยความประหลาดใจในความกระตือรือร้นของเจสัน จนกระทั่งนึกถึงสมบัติที่เขาเจอเมื่อนานมาแล้ว มันเป็นสิ่งที่สร้างความหวาดกลัวต่อการเจ็บปวด ที่แม้แแต่กรีลเองก็ไม่อยากกินมัน

“ฉันมีผลไม้ชนิดหนึ่ง ที่สามารถปกป้องชีวติของคุณจนกว่าคุณจะแยกจิตแรกได้สำหรับ และมันจะทำให้เกิดความเจ็บปวดอย่างรุนแรง และมันอาจจะทำให้คุณอยากตายเพื่อที่จะหลุดจากความทรมาณนี้ นอกจากนี้ความเจ็บปวดที่คุณจะต้องทนเพราะการแบ่งแยกจิตและแยกตัวของสมอง ฉันไม่แน่ใจว่าถึงคุณจะอดทนมันได้แต่หลังจากนั้นสุขภาพจิตของคุณจะเป็นเช่นไร “

ตอนนี้เจสันลังเลอยู่ครู่หนึ่งและมองกรีลด้วยสายตาที่มีความหวาดกลัว อย่างไรก็ตามเจสันก็ยังแน่วแน่ที่จะทำมัน เจสันไม่ต้องการรอจนกว่าตัวเขาจะถึงระดับผู้วิเศษ เพื่อที่จะแยกจิตแรกของเขา

“อย่างน้อย ตอนนี้ผมก็รู้วิธีการแยกจิตแรกแล้ว ถ้าครูจะขายสมบัติให้ผม ผมจะขอบคุณมาก แต่ผมขอเวลาที่จะรวบรวมสตาร์โน๊ตเพื่อใช้คืน”

กรีลมองดูเจสันและรู้สึกชอบเด็กืี่อยู่ตรงหน้ามากที่สุดเพราะบุคลิก ความมุ่งมั่น หนักแน่นและพรสวรรค์ที่มีอยู่

‘ทำไมเจสันถึงอยากรีบแยกจิตเร็วๆ ในตอนนี้ มันเป็นเรื่องเร่งด่วนงั้นหรอ’

นานมากแล้วที่กรีลอดที่จะอยากรู้อยากเห็นในสิ่งที่อยุ่ในตัวผู้อื่นแบบนี้

“จะเกิดอะไรขึ้น หากฉันให้ทุกสิ่งที่คุณต้องการ เพื่อที่จะแยกจิตแรกของคุณ” กรีลถามอย่างเรียบเฉย โดยถูกคำถามแบบนี้เจสันจึงไม่รู้ว่าจะพูดอะไร แต่มันมี 2 ปัจจัยที่เจสันเองก็ยังไม่มั่นใจ

1. ทำไมครูต้องถามแบบนั้น

2.ฉันสามารถอดทนความเจ็บปวดที่จะต้องเผชิญได้จริงๆ งั้นหรอ และมันจะมีประโยชน์จริงๆ ใช่ไหม

ปัจจัยอย่างหลังสามารถตอบได้ว่า ใช่ การรวบรวมมานาตลอด 24 ชั่วโมงทุกวันจะเพิ่มความเร็วในการฝึกฝนของเจสันขึ้นอย่างมาก เมื่อพิจารณาว่ามานาที่ดูดซับโดยจิตใต้สำนึกนั้นมีประสิทธิภาพน้อยกว่า การทำเองเพียงเล็กน้อย

***เพิ่มเติม คือเจสันจะสร้างจิตแยกออกมา เพื่อใช้มันดูดซับมานาตลอดเวลา โดยที่ตัวจริงๆ ของเจสันไม่ต้องทำ เจสันเลยอยากแยกจิตแรกให้ได้ไว ๆ อธิบายไว้นะครับเพื่อใครอาจจะ งง ^^ ***

โดยปกติ เจสันจะดูดซับมานาอย่างน้อย 3 ชั่วโมงต่อวัน แต่หลังจากนี้เจสันไม่ต้องทำสิ่งนี้แล้วหลังจากแยกจิตได้ และเจสันจะมีเวลาที่จะมุ่งเน้นไปที่การฝึกฝนมากขึ้น โดยไม่ต้องเสียเวลาในการดูดซับมานา มันมีประโยชน์อย่างมาก และความเจ็บปวดที่จะต้องเผชิญ มันก็คุ้มค่าที่ต้องเผชิญเมื่อได้รับสิ่งที่มีประโยชน์ขนาดนี้

เจสันยังไม่แน่ใจว่า ทำไมหรีลถึงเสนออะไรแบบนี่ให้กับเขา แต่ในช่วง 2 สัปดาห์ที่ผ่านมา เจสันได้ทำความเข้าใจคร่าวๆ เกี่ยวกับนิสัยของกรีล กรีลนั้นซ่อนสิ่งที่ยิ่งใหญ่เอาไว้ แต่ไม่ได้ปกปิดมันมากนั้น ไม่เช่นนั้น เขาคงจะไม่ได้รับอนุญาติให้สอนเทคนิคระดับ 3 ให้เด็กนักเรียน

นักเรียนจะบอกผู้ปกครองและเพื่อนๆ คนอื่นๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ และมันก็ง่ายที่จะตรวจสอบว่าใครฝึกเทคนิคเหล่านี้ไว้ นั่นหมายความว่า เขาไม่ใช่อาชญากรอย่างแน่นอน กรีลยังใจดีและอดทนที่จะตอบคำถามให้กับทุกคนด้วยข้อมูลที่ละเอียดและยอดเยี่ยม ปัญหาเดียวของกรีลคือ ความเข้มงวด ในขณะที่มันเป็นประโยชน์สำหรับเด็กนักเรียนทุกคน ถึงแม้คนอื่นจะมองว่าเขาหยาบคาย

อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ไม่สามารถปกปิดความเมตตาและความแบ่งปันของกรีลได้ ซึ่งบางคนก็อาจจะไม่เห็นมัน เนื่องจากผู้ปกครองบางคนบ่นเรื่องงานที่ยากเกินไป แต่กรีลก็ไม่สนใจเพระาไม่มีใครสามารถทำอะไรเขาได้ และเจสันเห็นว่าเด็กนักเรียนและผุ้ปกครองเหล่านี้มีนิสัยที่หยาบคาย

‘พยายามทื่จะกดดันครู ด้วยความเรียกร้องไร้สาระงั้นเราะ ทุเรศ’ เจสันชอบกรีลเพราะความมั่นใจ ความแข็งแกร่ง และความรู้ที่มากมายของกรีล

“ผมทนกับคาวมเจ็บปวดนั้นได้ !!”

เจสันตะโกนออกมาอย่างหนักแน่น

กรีลสามารถมองผ่านความคิดเห็นของเจสันได้ และถ้ามีโอกาสตอนเขาอายุเท่าเจสัน เขาก็คงทำแบบนี้เหมือนกัน ตัวกรีลเองสามารถสร้างจิตแยกครั้งแรกได้ตอนเป็นผู้วิเศษขั้นสูง และการรวบรวมมานา ดูดซับและการแปลงมานาไปเป็นมานาเหลวอย่างอดทนโดยไม่หาวิธีที่ช่วยเร่งขั้นตอนนี้ มันแตกต่างกันมาก เพราะมันช้ามาก เมื่อพิจารณาการแปลงมานาไปเป็นมานาเหลว กรีลต้องทำมันอย่างขันแข็งและอดทน

นอกจากนี้กรีลยังชอบเจสันมากและต้องการให้ทางเลือกเจสันหลายๆ ทางในการตัดสินใจว่าจะเสี่ยงชีวิตหรืออดทนรอจนกว่าจะเข้าถึงขั้นผู้วิเศษ ส่วนเรื่องค่าตอบแทน เจสันจะไปถึงระดับผู้วิเศษก่อนที่จะรวบรวมสตาร์โน๊ตที่จำเป็นสำหรับสมบัติวิเศษ หินมานาและสิ่งของเวทย์มนต์ต่างๆ

“โอเค จะเริ่มตอนนี้ หรือจะรอพรุ่งนี้ ??”

“เดี๋ยวก่อนนะ !!”

เจสันอุทานออกมา

“ด้วยการควบคุมมานาในปัจจุบันของคุณ กระบวนการทั้งหมดในการสร้างร่างจิตแยกออกมา ต้องใช้เวลาน้อย 1 วัน ตอนคุณสามารถเลือกได้ ถ้าไม่อยากทำก็แค่บอกฉัน แต่ถ้ายังอยากทำอยู่ก็โทรบอกที่บ้านว่าจะนอนที่โรงเรียนสักวัน 2 วัน ถ้าตัดสินใจได้ก็มาหาฉันที่ห้องทำงาน”

“ได้ครับ ผมจะโทรเดียวนี้เลย “

เจสันไม่ได้นึกถึงเวลาที่จะต้องใช้ ตามที่กรีลบอกเลยแม้แต่น้อยถึงกระนั้น

เมื่อโทรหาพวกเฟลเลอรื ทุกคนดูตกใจและสับสนเล้กน้อยที่เจสันนอนค้างที่โรงเรียน สักวัน 2 วัน แต่ทุกคนก้ไม่ได้ถามเหตุผล พวกเฟลเลอร์นั้นมองว่าเจสันนั้นโตเป็นผู้ใหญ่และรู้ว่า เจสันรู้ว่ากำลังจะทำอะไร และนอกจากนี้พวกเฟลเลอร์ยังคงตระหนักว่า พวกเขานั้นไม่ใช่ครอบครัวจริงๆ ของเจสัน ดังนั้นพวกเขาก็ไม่สามารถบังคับหรือจูจี้กับเจสันได้มากนัก หากอยู่นอกเวลาที่พวกเขาไม่ได้ดูแล และเจสันเองก็มีสิทธิ์ที่จะอยู่ในโลกภายนอก

หลังจากที่โทรเสร็จ เจสันก็รีบไปที่ห้องของกรีล ทันใดนั้นเจสันก็เห็นว่าภายในห้องมีหนังสือมากขึ้น ทำให้ปรระหลาดใจเล็กน้อย เมื่อเดินลึกเข้าไป เจสันเห็นกรีลกำลังวาดวงเวทย์ขนาดใหญ่ อย่างสวยงามด้วยหินอ่อน ด้านล่างเป็นกล่องหยกที่มีจารึกที่สวยงาม เจสันสรุปได้ว่ามันเป็นหล่องสำหรับผลไม้วิเศษ เพื่อกักเก็บพลังของมันเอาไว้

เมื่อเจสันเดินเข้ามา กรีลก็อธิบายทุกอย่างอย่างใจเย็น

“ภายในกล่องหยก คือผลปีศาจวัลคีรีส์ชิล์ด ที่คุณต้องกินก่อนที่จะเปิดใช้งานวงเวทย์ หลังจากกินเสร็จคุณจะต้องนำแกนมานาโอเวอร์ลอร์ด เบฮีมอธ เอาไว้ในมือ ซึ่งจะกระตุ้นวงเวทย์เพื่อการรวบรวมมานาด้วยการฉีดมานาเพียงเล็กน้อย คุณไม่จำเป็นต้องใช้มานารอบๆ ตัว ในทันที มานาจะอยู่ภายในวงเวทย์ และใช้มันเพื่อปรับแต่งสมองอย่างช้าๆ ผลปีศาจวัลคีรีส์ชีล์ดจะป้องกันชีวิตไม่ให้ถึงแก่ความตาย แม้ว่ามันจะเจ็บปวดทรมาณขนาดไหน ให้อดทนและค่อยๆ คลายสมองและผ่อนคลายมันและแยกมันออกหลังจากที่ตรวจสอบว่าทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว และคุณไม่ได้รับอนุญาติให้ทำผิดพลาดนะ โอเคไหม !!”

จิตของเจสันว่างเปล่า…. ผลปีศาจวัลคีรีส์ชิล์ดคืออะไร โอเวอร์ลอร์ดเบฮีมอธคืออะไร ??

“โอเวอร์ลอร์ดเบฮีมอธเป็นสัตว์อสูรระดับผู้พิทักษ์หรือเปล่า”

นั้นเป็นสิ่งเดียวที่เจสันถามได้

***เพิ่มเติม สัตว์อสูรระดับผู้พิทักษ์จะต่างจากสัตว์ร้ายต่างๆ นะครับ สัวต์อสูรระดับผู้พิทักษ์นั้นหายากมากๆ และมีความสามารถที่แข็งแกร่งกว่าสัวต์วิเศษ มันเป็นสัตว์ที่ค่อยให้ความสามารถในการช่วยเหลือ ปกป้อง และฟื้นฟูรักษา อย่างเช่น หมาป่าสีขาวของกรีลที่ใช้รักษาตอนแข่งขันภายในห้อง และสัตว์พันธะของกาเบรียลลาเองก็เป็นสัตว์อสูรระดับผู้พิทักษ์ ***

“มันเป็นสัตว์อสูรระดับลอร์ด”

เป็นสิ่งเดียวที่กรีลพูดและเจสันก็รู้ว่ามันอยู่อันดับที่สูงกว่าระดับผู้พิทักษ์

เจสันเริ่มวิตกกังวล และมองดูแกนสัตว์อสูรระดับลอร์ดนี้เป็นร้อยๆ ครั้ง และบอกกับตัวเองว่าเขาจะสามารถอดทนกับมันได้ ในขณะที่ร่างกายสั่นไปทั้งตัว

เจสันไม่สามารถพาสกอร์พิโอเข้าไปอยู่ในวงเวทย์ได้ เพราะมันอยู่ภายใต้เส้นผมบนหัวของเจสันตลอดเวลา และมันก็ไม่อยากเข้าไปในโลกวิญญาณ ในระหว่างที่กรีลกำลังวาดวงเวทย์ เจสันก็ได้ให้สกอร์พิโอกินผลบาคูรีเพิ่ม เพราะเขาไม่สามารถให้มันได้ในวันพรุ่งนี้ มันกินไปสองชิ้น และบิดตัวด้วยความเจ็บปวดเล็กน้อย ซึ่งทำให้เจสันสบายใจขึ้น นอกจากนี้ ดูเหมือนว่าสกอร์พอโอจะลอกคราบในวันพรุ่งนี้ เจสันก็คาดหวังอยู่ว่ามันจะใช้เวลานานขนาดไหน เพื่อที่จะกลายพันธุ์

ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืน และกรีลก็วาดวงเวทย์เสร็จพอดี ในขณะที่วางหินเวทย์มนต์ในจุดที่กำหนด และหินเวทย์มนต์บางก้อนมีขนาดใหญ่เท่าลูกฟุตบอล เจสันสงสัยว่า นี้คือหินวิเศษระดับ 3 หรือระดับ 4 เนื่องจากมานาจำนวนมากที่แผ่ออกมาจากหินพวกนี้ทำให้เจสันปวดตาเมื่อมองมัน

ตอนนี้เจสันเข้าใจดีว่า ปริมาณมานาในวงเวทย์มีจำนวนมหาศาลและตอนนี้ก็รู้ถึงความร้ายแรงของสถานณ์นี้อย่างเต็มที่ แต่ตอนนี้เจสันถอยกลับไม่ได้ ในขระที่ค่อยๆ เดินเข้าไปในวงเวทย์ และนั่งรถ เจสันเริ่มเหงื่ออกทันทีเพราะความผันผวนของมานาที่มีปริมาณมากมายมหศาลและมีแรงกดดันสูง

เมื่อเปิดกล่องหยกที่อยู่ด้านหน้า กลิ่นเหม็นกระฟุ้งกระจายไปทั่วทั้งห้อง และก็มีผลไม้สีเงินอยู่ตรงหน้าดูราวกับกับเป็นโล่อันจิ่วอ้วนๆ หากมองใกล้ๆจะเป็นใบหน้าที่โหดร้ายและบิดเบี้ยว เจสันได้ปิดตาลงทันทีที่เห็นมัน แต่นั้นไม่ใช่สิ่งเดียวที่ทำให้เจสันสั่นไปด้วยความหวาดกลัว แต่ยังรวมถึงออร่าสีน้ำเงินเข็มที่แผ่กระจายออกมาจากผลไม้ลูกนี้ เจสันไม่เคยเห็นออร่าแบบนี้มาก่อน และมือของเขาที่ถือผลไม้ก็เริ่มสั่น

เพื่อเอาชนะความกลัว เจสันยัดผลไม้ทั้งลูกเข้าปากและเคี้ยวมัน มันมีรสชาติที่หวานมากจนแทบจะติดใจ ในขณะที่เจสันเองก็บังคับตัวเองให้รีบกลืนมันให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะกรีลบอกว่าความเจ็บปวดจะเกิดขึ้นหลังจาก นาทีครึ่งหลังที่กินเข้าไป

เมื่อนำแกนมานาระดับลอร์ดอสูรมาไว้ในมือ เจสันก็เปิดใช้งานวงเวทย์ทันที อักษรรูนส่องสว่างในวงเวทย์ โดมเล้กๆ ก่อตัวขึ้นรอบๆ วงเวทย์ ในขณะที่หินเวทย์มนต์ค่อยๆ ละลายหายไป ทำให้เกิดหมอกสีเงินหนาทึบภายในโดม

หมอกกำลังเปลี่ยนเป็นของเหลวและเหมือนฝนตกภายในโดมเล็กๆ กรีลมองสถานการณ์อย่างคาดหวังขณะที่กรีบสังเกตุเห็นมานาที่เป็นของเหลว

‘ฉันใส่หินเวทย์มนต์ระดับ 4 มากไปรึเปล่า’

กรีลรู้สึกกังวลเล็กน้อย

ในช่วงเวลาที่เหลืออยู่ของสัปดาห์ ไม่มีอะไรพิเศษเกิดขึ้น ในขณะที่นักเรียนคนต่างๆ เริ่มทำงานที่ได้รับมอบหมอยจนเสร็จ พวกเขาเลือกรางวัลกันด้วยตาที่เป็นประกาย ในขณะที่นักเรียนบางคนได้รับบาดเจ็บสาหัส ในช่วงสุดสัปดาห์ นักเรียนประมาณ 40 คน ได้คิดแผนที่จะสามารถทำงานให้สำเร็จ บางคนที่ใช้วิธีการลอบสังหาร ขณะที่บางคนใช้วิธีติดกับดัก หรือแม้แต่สู้กับพวกสัตว์ร้ายอย่างประจันหน้ากับพวกมัน

และก็มีนักเรียนเพียงไม่กี่คนที่ใช้ยาพิษช่วยในการจัดการกับสัตว์ร้ายเหมือนอย่างเจสัน ในขณะที่บางคนสามารถต่อสู้กับพวกมันด้วยการเผชิญหน้าได้อย่างง่ายดาย เมื่อมองใกล้ๆ เจสันสังเกตว่าแกนมานาของของพวกเขาค่อนข้างต่ำ นอกจากนี้ยังดูเหมือนว่าเกือบทั้งหมดจะเป็นนักเรียนทุน และบางคนก็ใช้สิทธิของขุนนางเช่นเดียวกับเจสัน

เจสันสรุปได้ว่า สัตว์พันธะแรกของพวกนั้นต้องเป้นสัตว์ระดับวิวัฒนาการ ไม่อย่างงั้นก็ต้องมีลักษณะเฉพาะในบางอย่าง แต่เจสันก็ไม่สนใจเด็กพวกนี้เท่าไหร่นัก เนื่องจากเจสันต้องอ่านทำความเข้าใจและฝึกฝนเทคนิคการแยกจิต

สัปดาห์ที่แล้ว มีความสำคัญอย่างยิ่งสำหรับเจสันเพราะ เจสันต้องทำความเข้าใจอย่างน้อยก็ขั้นแรกของการแยกจิต และเจสันเองก็ไม่ได้นอนเลยตลอดทั้งสัปดาห์ ในขณะเดียวกันเจสันก็สามารถผ่อนคลายได้ ด้วยช่วงเวลาที่ให้อาหารกับสกอร์พิโอด้วยน้ำของผลบาคูรีและการฝึกฝนเทคนิคนรกสวรรค์

มันเหนื่อยมาก แต่การใช้หินมานาในการเติมานา เจสันสามารถอดหลับได้โดยไม่มีปัญหา การได้เห็นสกอร์พิโอ เริ่มกินผลของบาคูรีแทนที่จะกินน้ำหวาน ทำให้เจสันประหลาดใจมาก ขณะที่มันก็เริ่มบิดตัวด้วยความเจ็บปวดในทันทีที่แทะเล็มผลบาคูรี และที่น่าประหลาดใจกว่านั้นคือ สกอร์พิโอหยุดที่จะบิดตัวด้วยความเจ็บปวด และกินผลบาคูรีต่อไป

เจสันจึงแย่งหยิบผลบาคูรีออกมา ไม่เช่นนั้นสกอร์พิโอคงกินมันจนหมดและมันจะไม่สามารถทนกับความเจ็บปวดที่ตามมาได้ แต่บางทีมันอาจจะเจ็บปวดในช่วงเวลาสั้นๆ หากกินผลบาคูรีหมด หรืออาจจะไม่ แต่เจสันต้องคำนึงถึงความปลอดภัยไว้ก่อน อย่างไรก็ตาม สกอร์พิโอก็โตขึ้นจนถึง 8 เซนติเมตรแล้ว และใกล้จะเข้าสู่สัตว์ป่าระดับ 3 ดาวแล้ว เจสันคิดว่ามันอาาจะเหลือการลอกคราบอีกเพียง 2 ครั้ง ก็อาจจะเข้าสู่สัตว์ป่าระดับ 3 ดาว

แต่นั้นไม่ได้หมายความว่ามันจะหยุดการเติบโต เจสันพบว่าทฤษฎีความบริสุทธิ์ของเขา กำลังทำงานในขณะที่เจสันเริ่มสังเกตุเห็นออร่าสีดำจางๆ ที่แทบจะมองไม่เห็น เปล่งออกมาจากแกนมานาของสกอร์พิโอ ทำให้เจสันรู้สึกดีใจ พลังวิญญาณของเจสันเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง และอีกไม่นานมันจะไปถึง 10 หน่วย

พลังวิญญาณมีความเสถียรและบริสุทธิ์เพียงพอที่จะเริ่มฝึกเทคนิคนรกสวรรค์ระดับ 2 ในขณะที่ข้อกำหนดเพียงอย่างเดียวคือการมีพลังวิญญาณ 10 หน่วย และเจสันใก้ลจะถึงระดับนั้นแล้ว และเจสันก็เข้าใจการฝึกแยกจิตในขั้นแรก ซึ่งจะทำให้เจสันสามารถสร้างส่วนแยกออกมาภายในจิตใจ ซึ่งเป็นเป้าหมายในตอนนี้

นี่จะเป็นเวลาที่สมบูรณ์แบบของเจสัน เมื่อเจสันสร้างจิตแยกแล้ว เจสันจะต้องมอบหมายงานให้กับมัน และเป็นการสั่งการทำงานที่ไม่ต้องออกคำสั่งและมันจะทำไปเรื่อยๆ ตอนนี้จสันนั่งในห้องเรียนกับนักเรียน 40 คนที่ทำงานที่ได้รับมอบหมายเสร็จแล้ว และกรีลกำลังเดินไปมาอย่างวุ่นวายและตอบคำถามของทุกคนอย่างละเอียด

เพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆ แย่กว่าเจสัน เพราะส่วนใหญ่ไม่กระตือรือร้นและตั้งใจเหมือนกับเจสัน แม้ว่าจะใช้เทคนิคระดับ 3 ที่มีความยากระดับ 1-2 ดาวเท่านั้น

***เพิ่มเติม เทคนิคและทักษะต่างๆ มีระดับเป็นของตัวเองอย่างที่อธิบายไว้ตอนที่แล้ว และก็มีระดับความยากอีกด้วย โดยแบ่งเป็น 1-5 ดาว ไล่จากง่ายไปยากสุด โดยระดับ 1-3 ที่เป็นระดับขั้นความแข็งแกร่งของเทคนิคและทักษะ นั้น แต่ระดับ 1-5 ดาวจะเป็นความยากที่จะต้องเรียนรู้ ทำความเข้าใจ และฝึกฝน โดยส่วนมากเทคนิคระดับ 3 จะมีความยากที่อยู่ 5 ดาว เสมอ****

แม้ว่าจะไม่มีใครเลือกเทคนิคพิเศษเหมือนกับเจสัน นักเรียนที่มีพลังธาตุก็จะเลือกทักษะและเทคนิคการควบคุมธาตุนั้นๆ ในระดับสูง ในขณะที่นักเรียนคนอื่นๆ ที่ชื่นชอบการใช้อาวุธก็เลือกเทคนิคและทักษะที่เกี่ยวกับการใช้อาวุะนั้นๆ ในขั้นสูง

หากทุกคนสามารถฝึกฝนเทคนิคที่เลือกไปให้เสร็จในไม่กี่สัปดาห์ พลังการต่อสู้ของพวกนั้นจะเพิ่มสูงขึ้นอย่างมาก จนสามารถสู้กับสัตว์ร้ายที่มีระดับสูงกว่า 2 ขั้น ได้อย่าสบายๆ โดยไม่ต้องพึ่งการลอบสังหาร หรืออุปกรณ์ต่างๆ และกับดักในการเอาชนะ

เจสันคิดอย่างนั้น

แม้ว่าเจสันยังไม่แน่ใจว่าทำไมกรีลถึงมอบทักษะระดับสูงขนาดนี้ให้นักเรียนของเขา แต่ก็เห็นได้ชัดว่ากรีลต้องการปรับปรุงพลังต่อสู้ของเด็กนักเรียน เพื่อที่จะเพิ่มโอกาสในการชนะ ในการแข่งขันของชั้นเรียน แต่ก็มีเหตุผลอื่นที่เจสันไม่รู้อยู่

เทคนิคการแยกจิต มีขั้นตอนและระดับต่างๆ และแต่ละเทคนิคจะช่วยให้สามารถแยกจิตเพิ่มขึ้นได้แม้ว่าระดับจะง่ายที่สุด แต่ระดับต่อๆ ไปความยากของมันจะเพิ่มมากขึ้นไปเรื่อยๆ แต่นั้นก็ไม่ได้แย่ที่สุด สมองยังคงลึกลับและเป็นปริศนาสำหรับมนุษย์ และก็อันตรายเกินไปถ้าแยกจิตมากเกินไป กรีลกล่าวไว้อย่างนั้น ควรแยกจิตเพียงแค่ 2-3 จิต เป็นอย่างมาก เนื่องจากการแยกจิตที่ 4 ไม่สามารถทำได้โดยวิธีปกติ และเจสันก็ยังไม่รู้วิธีการเหล่านั้น แต่มันอาจจะเกี่ยวข้องกับระดับของแกนมานาหรือระดับของสมอง

กรีลยังบอกเจสันว่า หากจเสันสามารถแยกจิตแรกได้ก่อนที่จะเป็นผู้วิเศษ เจสันก็ไม่ควรสร้างจิตที่ 2 ถ้าไม่อยู่ในระดับผู้วิเศษ หรือผู้วิเศษขั้นสูง

เจสันฟังคำแนะนำนี่เพียงครึ่งเดียว และเจสันต้องกากแยกจิตแรกให้ได้ไวที่สุด เนื่องจจากจะใช้มันในการรวบรวมมานาแบบพาสซีฟ และอีกหนึ่งความคิดก็ผุดเข้ามาให้หัวของเจสัน

การแบ่งแกนของโลกวิญญาณ ว่ากันว่าเราสามารถใช้พลังวิญญาณที่ผลิตออกมาจากโลกวิญญาณ ได้ทันทีโดยขับออกจากแกนโลกของวิญญาณ และอัดมันกลับเข้าไปในแกนโลกวิญญาณอีกครั้ง โดยสร้างเป็นวัฏจักร สิ่งนี้จะสามารถแบ่งโลกวิญญาณได้ อย่างไรก็ตามมันจะทำให้เสียพลังสมาธิอย่างมาก เพราะต้องจดจ่อและใช้สมาธิอย่างมหาศาล

ประการแรก ต้องระมัดระวังเพื่อให้ทุกอย่างนั้นถูกต้อง เพราะหากเกิดความผิดพลาดอยากทำให้วิญญาณนั้นเกิดความเสียหายได้ นอกจากนี้ จะต้องรวบรวมพลังวิญญาณที่ถูกปล่อยออกมา และทำการบีบอัดมันและใส่กลับเข้าไปในแกนโลกวิญญาณ ขั้นตอนเหล่านี้ใช้พลังสมาธิอย่างมาก

นอกจากนี้ยังมีปัญหากับเวลาที่พลังวิญญาณต้องสร้างออกมาใหม่ โดยปกติใช้เวลา 24 ชั่วโมงหรือ 1 วัน ในการสร้างพลังวิญญาณออกมา และถ้ามีพลังวิญญาณ 100 หน่วย พลังวิญญาณจะสร้างเพียง 4.2 หน่วย/ชั่วโมงเท่านั้น การสร้างห่วงโซ่การแยกโลกวิญญาณนั้นไม่มีทางเป้นไปได้สำหรับคนที่มีพลังวิญญาณที่น้อย

และมันก็ไม่มีประโยชน์สำหรับผู้ที่มีพลังวิญญาณมากกว่า 1,000 หน่วย เพราะการฟื้นฟูจะอยู่ที่ 0.7 พลังวิญญาณ/นาที จะต้องแบ่งโฟกัสไปที่สิ่งจำเป็นที่สามารถทำได้ในขณะเดียวก็สร้างพลังวิญญาณอย่างระมัดระวัง และบีดอัดให้กลายเป็นเส้รด้ายวิญญาณและค่อยๆ ใส่เข้าไปในแกนโลกวิญญาณ

เจสันได้คิดไปเรื่อยเปื่อย ขณะที่จะดึงสติกลับมาและเริ่มจ่อสมาธิไปที่การอ่านเทคนิตการแยกจิต เป็นเวลาเย็นแล้ว และทุกคนก็กลับบ้านกันหมด มีแต่เจสันที่ยังอยู่กับกรีลและคอยถามคำถามต่างๆ กรีลรู้สึกดี ที่เห็นเจสันขยันมากและประหลาดใจกับความสามารถในความเข้าใจของเจสัน เพราะเพียงสัปดาห์เดียวเจสันสามารถเข้าใจเทคนิคการแยกจิตในขั้นแรกได้เกือบทั้งหมด และเจสันกำลังถามคำถามหลักๆ กับกรีล และกรีลคิดว่าเมื่อเขาตอบคำถามเจสันหมดแล้ว เจสันคงจะเริ่มแยกจิตแรกเช่นกัน หลังจากวันที่ 4 กรีลสังเกตเห็นความมุ่งมั่นของเจสัน ทำให้เกิดความประหลาดใจ และเจสันดูจะหมกหมุ่นกับมันอย่างมาก

ตอนนี้เจสันรู้แล้วว่าควรจะต้องทำอะไรและจะสร้างจิตแยกแรกได้อย่างไร แต่มีปัญหาหนึ่งที่จะต้องเผชิญ เมื่อคำนึงถึงสิ่งนี่ เจสันต้องขอคำปรึกษาจากกรีล และก็รู้สึกอายเล็กเล็กน้อย เจสันไม่รู้จะเริ่มอย่างไร จนกระทั่งกรีลเริ่มสังเหตุเห็น

“คุณอยากรู้วิธีรวบรวมมานาให้เพียงพอเพื่อทำให้สมองคุณสงบลงใช่ไหม จะสามารถบังคับให้มันแยกจิตโดยไม่สร้างภาระหรือความเสียหายในขณะที่อยู่ในขั้นมือใหม่ ได้ยังไงใช่ไหม”

ดวงตาของเจสันเบิกกว้างและทำได้เพียงพยักหน้า

สิ่งที่กวนเจสันที่สุดไม่ใช่การฝึกฝนในขั้นแรก แต่เป็นจำนวนมานาที่ต้องการจำนวนมาก แม้กระทั่งแค่คิดถึงปริมาณมานาที่เจสันต้องการ ก็ทำให้เจสันรู้สึกท้อแท้อย่่างมาก

คนที่มีระดับเป็นผู้วิเศษจะต้องงเขียนวงเวทย์เพื่อรวบรวมมานาขนาดใหญ่ที่มีแกนมานาระดับการ์เดี้ยน และวางหินมานาระดับ 3 มากกว่า 100 ก้อนไว้ในวงเวทย์นั้น แต่ แม้แต่หินมานาระดับ 1 100 ก้อน ยั้งต้องใช้เงิน 5 ล้านเครดิต แล้วหินมานาระดับ 3 ละ

และเจสันเองก็ไม่ได้เข้าใกล้คำว่า ผู้วิเศษเลยด้วยซ้ำ และเจสันได้ค้นหาเกี่ยวกับสมบัติวิเศษบางอย่างที่สามารถปกป้องสมองของคนๆ หนึ่ง ในระหว่างการแบ่งจิต แต่ก็ไม่พบสิ่งใดเลยและกรีลคือความหวังสุดท้ายของเจสัน

“อืม……. นั่นค่อนข้างอย่างสำหรับคุณในตอนนี้”

เมื่อได้ยินเจสันรู้สึกหมดหวัง

“การมีแกนมานาที่ไม่มีธาตุในระดับการ์เดี้ยน เป็นเรื่องง่าย แต่หินมานานั้นหายากและมีราคาแพง และต้องใช้สตาร์โน๊ตสัก 200-300 ร้อยดวง น่าจะได้ ปัญหาหลักน่าจะเป็นอย่างอื่น เมื่อพิจารณาถึงอันดับของคุณแล้ว คุณจะต้องมีสมบัติวิเศาระดับสูง เพื่อป้องกันสมองระหว่างทำขั้นตอนทั้งหมด และสมบัติดังกล่าวไม่สามารถหาได้ในแอสทริกซ์ และยังเป็นเรื่องยากที่จะหาในคาเนียร์”

เจสันรู้สึกหัวใจพองโตหลังจากพยายามอย่างหนักที่ทำเข้าใจกับเทคนิคนี้ และความหวังสุดท้ายของเจสันก็กำลังจะหายไปเพื่อได้ยินกรีลพูดพึมพัม

“ผมสามารถทำอะไรได้แบบ หรือบางอย่าง ?”

เจสันกล่าวขณะที่กำลังร้องไห้อยู่ในใจ กรีลอาจจะสามารถช่วยเจสันได้ เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาสำหรับเจสัน แต่การหาสมบัติวิเศษนั้นเป็นไปไม่ได้สำหรับเจสัน ด้วยความสามารถในตอนนี้

ผ่านไปครู่หนึ่ง กรีลดูเหมือนจะนึกบางอย่างออกขณะที่มองมาที่เจสันด้วยสีหน้าที่ดูเหมือนไม่อยากจะบอกเรื่องนี้

“เจสัน คุณทนความเจ็บปวดได้รึเปล่า ฉันหมายถึงความเจ็บปวดจริงๆ และบางที่ความตายมันก็อาจจะดีกว่าความเจ็บปวดนี้ แต่นั้นจะไม่เกิดขึ้นจนกว่าคุณจะทำสิ่งนี้สำเร็จ”

กว่าครึ่งชั่วโมงที่ผ่านไปบนรถรับส่ง เจสันไม่สามารถอ่านให้เข้าใจได้แม้แต่หน้าเดียว นั่นเป็นภาษาเดียวกับหนังสืออื่นๆ หรือเปล่า เจสันคิดอย่างนั้น แต่ปัญหาคือ คำยากๆ เหล่านั้น มันยากเกินไปที่จะเข้าใจ ทำให้เจสันไม่สามารถอ่านมันให้เข้าใจได้

การอ่านคำศัพท์ยากๆ เหล่านี้ ไม่ใช่เรื่อง่ายเพราะมันต้องจำเป็นที่จะเข้าใจอะไรบ่างอย่างก่อน ทำให้เจสันขมวดคิ้ว เจสันเดินเข้าบ้านด้วยท่าทางผิดหวังเล็กน้อย ขณะที่ได้รับการต้อนรับจากเกร็กที่อยู่ในห้องนั่งเล่น และกำลังอ่านอะไรบางอย่าง เกร็กสังเกตเห็นอารมณ์ที่ขุ่นมัวของเจสัน บทสนทนาของทั้งสองจึงเริ่มขึ้น

เจสันไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเทคนิคการแยกจิต เพราะเขาต้องการเซอร์ไพรส์เกร็กด้วยความเร็วในการพัฒนาขึ้นไปสูงอันดับที่ใกล้เคียงกับเกร็ก อย่างไรก็ตาม เมื่ออ่านหน้าแรกของคำนำ เจสันเข้าใจได้ว่ามันมีกำแพงขนาดที่ใหญ่มากๆ กำลังขวางเขาไม่ให้เรียนเทคนิคนี้จากความรู้น้อยๆ ของเจสัน

เจสันไม่เคยเรียนรู้อะไรเกี่ยวกับกายวิภาคของสมองมาก่อน และตอนนี้เขาต้องการที่จะลองวิธีการแยกจิตออกเป็น 2 ส่วน โดยส่วนที่แยกออกจะยังใช้งานไม่ได้

เจสันต้องการฆ่าตัวตายงั้นหรอ ??

สิ่งเดียวที่เจสันรู้คือ มีช่องมานาบางๆ มากมายในสมองของเขา ที่สามารถ รักษา บรรเทาและเร่งกระบวนการคิดได้ตลอดเวลา ว่ากันว่าช่องมานาบางๆ เหล่านี้ เป็นสาเหตุที่ทำให้มีอันดับที่สูงขึ้นได้อย่างรวดเร็ว และการประมวลผลสิ่งต่างๆ ก็มีศักยภาพมากขึ้นในขณะที่ความเข้าใจเพิ่มมากขึ้นจนสามารถเพียงแค่กวาดสายตาก็สามารถเข้าใจในสิ่งที่อยู่ในคู่มือได้ทั้งหมด

แต่เจสันไม่รู้ว่านั้นเป็นความจริงหรือเปล่า

เมื่อเกร็กและเจสันได้พูดคุยกันนิดหน่อย เจสันก็ได้หยิบแซนวิส 2-3 ชิ้นจากตู้เย็นและเดินเข้าห้องไป โดยปกติแล้วเจสันจะอ่านหนังสือบางเล่มเกี่ยวกับสัตว์ร้าย การวิวัฒนาการ และส่วนผสมเวทย์มนต์ที่ใช้ในการวิวัฒนาการของสัตว์ร้าย เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่น่าสนใจที่สุดสำหรับเจสัน

แต่มันไม่ใช่วันนี้ที่เขาจะมานั่งอ่านเรื่องพวกนั้น

เจสันตัดสินใจที่จะอ่าน 2-3หน้าแรกของเทคนิคการแยกจิต โดยตั้งใจว่าไม่ต้องเข้าใจทุกอย่างโดยตรง เพียงแค่เข้าใจคราวๆ และค่อยๆ เรียนรู้เข้าไปเรื่อยๆ และจดศัพท์ที่ไม่รู้หลาย 10 คำ และคำหาคำเหล่านั้นเพื่อทำความเข้าใจในเนื้อหา 2-3 หน้าแรก หลังจากเรียนรู้ศัพท์เหล่านั้นเจสันก็อ่านอีกรอบ 2 รอบ เพื่อทำความเข้าใจ ใน 2-3 หน้าแรก

เหตุการณ์นี้ดำเนินไปเป็นเวลาหลายชั่วโมง เจสันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว มีแต่หน้าจอโฮโลแกรม 2 จอ ที่ทำให้ห้องมืดๆ ของเจสันสว่างขึ้นและดวงตาสีทองที่ส่องประกายในความมืดเมื่อกระทบกับแสงของโฮโลแกรม หน้าจอหนึ่งแสดงคู่มือการแยกจิต ในขณะที่จอหนึ่งเป็นคำขยายคำศัพท์และการวิจัยในเรื่องนี้ เจสันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแสดงแดดสาดส่องเข้ามาในห้องเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะเจสันเริ่มมีความดีใจที่เข้าใจคร่าวๆ ว่าบางหน้าที่ได้อ่านนั้นหมายถึงอะไร

เรื่องราวของสมองนั้นลึกลับอย่างยิ่ง และเจสันก็ประหลาดใจที่เห็นว่า นักวิทยาศาสตร์หลายคนค้นพบข้อมูลที่ซับซ้อนและลึกลับมากมายเกี่ยวกับสมอง เจสันไมมีวันที่จะได้รู้อะไรแบบนี้เลย และเจสันก็ดีใจมากที่มีคนมาอธิบายทุกอย่างให้ฟังเพียงแค่อ่านหนังสือเล่มนี้ เจสันเริ่มรู้สึกตัวและรู้ว่าตอนนี้นั้นกี่โมงแล้ว ความรู้สึกเจ็บที่มือขวาอย่างกะทันหันได้ดึงสติเจสัน

สกอร์พิโอต่อยเข้าที่มือของเจสัน เพราะรำคาญเสียงนาฬิกาปลุกของเจสัน ที่เจสันไม่รู้สึกตัว เมื่อมองดูมันเป็นเวลา 07.20 น เจสันรีบเรียกรถรับส่งทันทีและเข้าอาบน้ำล้างตัวและรีบเปลี่ยนชุดเครื่องแบบและรีบวิ่งออกจากบ้าน เจสันวิ่งผ่านกาเบรียลลาและมาร์คขณะที่ทั้ง 2 โบกมือให้อย่างรู้ทัน ทั้งคู่เพิกเฉยต่อต่อนาฬิกาปลุกของเจสัน โดยคิดว่าเจสันกำลังหลับสนิท

เนื่องจาก 2-3 สัปดาห์นั้นเจสันได้ทำงานหนักเกินไป และทั่งคู่คิดว่าเจสันต้องพักผ่อนเพื่อฟื้นพลังบางส่วน และการนอนเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการผ่อนคลายและเติมพลังให้กับตัวเอง ทำให้ทั้งคู่เลือกที่จะไม่สนใจกับนาฬิกาปลุกที่น่ารำคาญของเจสัน

แต่ทั่งคู่ไม่คิดว่าเจสันจะอดหลับอดนอนเพื่อที่จะอ่านคู่มือเทคนิคการแยกจิต ถ้าหากรู้กาเบรียลลาคงไม่พอใจที่เจสันไม่เลือกการพักผ่อนเพื่อร่างกายของตัวเอง เจสันนั่งอยู่บนรถรับส่ง และต้องการสงบสติอารมณ์ตัวเอง ในขณะที่ฝึกฝนเทคนิคนรกสวรรค์ อันแสนเจ็บปวดนั้นเป็นวิธีที่ดีที่สุดสำหรับเจสันที่จะทำเช่นนั่น

เมื่อมาถึงโรงเรียน เจสันก็ได้ฝึกฝนเทคนิคนรกสวรรค์เสร็จแล้ว และเจสันสังเกตเห็นว่าการฝึกเทคนิคนรกสวรรค์นั้นง่ายขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปขณะที่พลังวิญญาณของเขาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ โดยปกติมันควรจะเป็นอย่างอื่น แต่สำหรับเจสันมันไม่ใช่แบบนั้นเนื่องจากกระบวนการเติมพลังวิญญาณที่สูงขึ้นของเขา

เจสันอยู่ในห้องเรียนเพียงคนเดียว และสงสัยว่าเพื่อนร่วมชั้นของเขาจะทำงานนั้นเสร็จเมื่อไหร่กัน เพราะทุกคนไม่ได้มีวิธีจัดการที่ง่ายดายแบบเจสัน และอาจจะยุ่งยากกันอยู่ แต่นั้นไม่สำคัญสำหรับเจสัน เพราะเจสันฉลาดและขยัน แต่อ่อนแอ ในขณะที่ไม่กลัวว่าจะมีคนคิดอย่างไรกับวิธีที่เขาใช้ในการจัดการกับสัตว์ป่า เพื่อให้งานเสร็จ

และบางที่เพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆ อาจจะคิดว่าการใช้พิษนั้นไม่ยุติธรรม หรือเป็นข้อห้าม หรือบางทีพวกนั้นอาจจะต้องต่อสู้กับสัตว์ร้ายที่สูงกว่าระดับของพวกเขาและมันอาจจะแข็งแกร่งกว่าที่เจสันจัดการในส่วนของเขา พูดตามหลัก คงเป็นเรื่องยากที่จะเอาชนะสัตว์ร้ายที่มีระดับสูงกว่าโดยไม่ได้รับการช่วยเหลือใดๆ จากสัตว์พันธะหรือคนอื่นๆ

ถึงแม้พลังที่ได้รับการแบ่งมาจากสัตว์พันธะจะสามารถทำให้มนุษย์แข็งแกร่งขึ้นจนสามารถต่อสู้กับสัตว์ที่มีระดับใกล้เคียงได้แบบตัวต่อตัว แต่นั้นมันไม่สามารถที่จะเอาชนะสัตว์ร้ายที่มีความแข็งแกร่งมากกว่าถึง 2 ระดับ ยกเว้นหากสัตว์พันธะตัวแรกของคนบางคนอยู่ในระดับสัตว์วิเศษที่มีความสามารถแข็งแกร่งที่เพียงพอต่อการเอาชนะสัตว์ร้ายระดับวิวัฒนาการในระดับสูง

หรืออาจมีใครบางคนที่มีพลังวิญญาณที่เสริมกายภาพที่แข็งแกร่งที่ทำให้ร่างกายนั้นแข็งแกร่งมากๆ หรือมีพลังวิญญาณที่มีธาตุต่างๆ ที่มีพลังสูงที่หายาก ซึ่งมีพลังที่แกร่งกล้า

หรืออาจจะเป็นคนที่พระเจ้าเลือกไว้ หรือ พระเอก ???

เจสันขณะที่กำลังรอครูอยู่ ก็มีข้อความของแชทกลุ่มของนักเรียนบางคนบ่นถึงงานที่ได้รับมองหมายที่ไม่เป็นธรรม ทำให้เจสันส่ายหน้า

‘คนพวกนั้น คิดว่ารางวัลจะตกลงมาจากฟ้าโดยไม่ต้องทำอะไรเลยรึไง ‘

นักเรียนเหล่านี้สามารถได้เรียนรู้เทคนิคที่ล้ำค่าเป็นรางวัล แต่เจสันก็ไม่สนใจพวกนั้นเพราะคิดว่า พวกนั้นเป็นคนโง่ที่ไร้ประโยชน์

ตอนแรกเจสันจะแนะนำในแชทกลุ่มว่า พวกเขาสามารถใช้ยาพิษเพื่อที่จะสามารถแก้ปัญหาในการเอาชนะพวกสัตว์ร้ายได้ และเจสันก็เข้าใจทันที่ว่ามันคงไม่มีประโยชน์กับคนพวกนี้

ตอนนี้เป็นเวลา 8 โมงเช้าพอดี และกรีลก็เข้ามาในห้องและนั่งลงตรงหน้าเจสัน เจสันควรจะเริ่มถามคำถามไหนก่อน เกี่ยวเทคนิคการแยกจิต และยังมีอีกหลายสิ่งที่เจสันไม่เข้าใจแม้จะค้นคว้าแล้วก็ตาม

“ครูครับ ช่วยอธิบายความเชื่อมโยงระหว่างส่วนย่อยของสมองในบริบทเกี่ยวกับความสำคัญของช่องมานาที่ไหลผ่านสมอง การใช้งาน ประโยชน์และปัญหาที่เกิดขึ้นระหว่างการเปลี่ยนแปลงของสมองได้ไหมครับ ขณะที่ฝึกการแยกจิตในขั้นตอนแรก”

กรีลฟังเจสันก่อนที่ปากจะกระตุกอยู่ครู่หนึ่ง เขาเคยคิดว่าเจสันจะถามคำถามง่ายๆ เกี่ยวกับเบื้องต้นเพื่อที่จะให้กรีลอธิบายคำบางคำ แต่เด็กหนุ่มอายุ 14 ปีนี้กำลังถามคำถามแบบนั้น เจสันอ่านคู่มือไปถึงไหนแล้ว ??

“คุณเข้าใจส่วนก่อนของบทนำรึยัง ??”

กรีลเบลอพูดออกไปโดยไม่รู้ตัว

อย่างไรก็ตามเจสันได้พยักหน้ารับ ทำให้กรีลรู้สึกประหลาดใจเนื่องมันกรีลไม่คิดว่าเจสันจะสามารถอ่านได้

ตั้งแต่เกิดเจสันมีบุคลิกที่มีความมุ่งมั่น มิฉะนั้น เด็ก 4 ขวบจะทนต่อการรวบรวมอนุภาคมานาในดวงตาเป็น 10 ปีได้อย่างไร และหลังจากที่สามารถมองเห็น ความมุ่งมั่นของเจสันก็ยิ่งหนักแน่นขึ้น การเรียนรู้และทำความเข้าใจเทคนิค การแบ่งแยกจิต (ชื่อเต็มๆ ขอตำรา) เป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งสำหรับเจสัน ทำให้จิตใจของเจสันทำงานด้วยความเร็ว 200 % ตลอดทั้งคืนเพื่อที่จะทำความเข้าใจในทุกสิ่ง

โชคดีที่มานาในแกนมานาของเจสันกำลังฟื้นฟูพลังงานและสามารถเติมเต็มระหว่างที่รอกรีล กรีลยังสงสัยเกี่ยวกับเจสัน เพราะเจสันถามคำถามที่ซับซ้อนซึ่งต้องใช้ความเข้าใจในระดับหนึ่ง ดังนั้นกรีลจึงเริ่มถามคำถามกับเจสันเกี่ยวกับคู่มือเทคนิคแยกจิต อย่างไรก็ตามเจสันสามารถตอบคำถามของกรีลได้ง่ายๆ ทำให้กรีลรู้สึกตกใจ

‘อ๊ากกกกกกก ‘ กรีลรู้สึกอิจฉาในความสามารถในการเข้าใจของเจสันอย่างมาก เพราะเขาไม่สามารถทำแบบนี้ได้เมื่อตอนอายุ 14 ปี ขณะที่เจสันอายุเพียง 14 ปี เขาก็ต้องข้างมีความเป็นผู้ใหญ่ เนื่องจากเจสันมีออร่าแปลกๆ อยู่รอบตัวซึ่งมันดูเหมือนว่าเขานั้นโตเต็มที่แล้ว และการมองโลกที่แตกต่างกับเด็กคนอื่นๆ

หลังจากที่กรีลสงบลงได้ระดับหนึ่ง กรีลก็ตั้งใจที่จะตอบคำถามของเจสันโดยละเอียด เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง และคำถามของเจสันก็ดูเหมือนจะหาจุดจบไม่ได้

***เพิ่มเติม คือในช่วงเวลานี้เด็กนักเรียนคนอื่นๆ ในชั้นนี้ไปทำงานล่าสัตว์ร้ายกัน จึงไม่ได้มีใครมาเรียน ในห้องเรียนจึงมีแค่เจสันกับกรีล เด็กนักเรียนคนอื่นๆ จะมากันหลังจากที่ทำงานที่ได้รับมอบหมายเสร็จแล้วเท่านั้น ***

แทนที่คำตอบจะจบลง ดูเหมือนว่ามันจะซับซ้อนมาขึ้นเรื่อยๆ และดุเหมือนว่าเจสันจะสามารถเข้าใจในคำอธิบายของกรีลได้ ทำให้เกิดมากมายขึ้นในจิตใจ และคำถามบางอย่างก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับเทคนิคการแยกจิตอีกด้วย

‘การแยกจิต : เป็นเทคนิคที่อันตรายที่เน้นการขัดเกลาสมองเพื่อแบ่งจิตของผู้ฝึก โดยมีสติปัญญาที่ยังคงทำงานได้ปกติ ในขณะที่แยกจิตออกมาใหม่ การเพิ่มความสามารถของสมองด้วยความละเอียดอ่อนในขณะที่ลดภาระการทำงานของร่างกายในส่วนต่างๆ และเทคนิคนี้อันตรายเนื่องจากพลังจิตที่จำเป็นในการฝึกฝนเทคนิคนี้ทำให้เกิดผลข้างเคียง หากเกิความผิดพลาดสมองอาจจะได้รับอาการบาดเจ็บจนทำให้ผู้ฝึกพิการได้’

เจสันพบมามันเป็นเทคนิคที่น่ากลัวและน่าตื่นเต้น เจสันมันจะคร่ำครวญกับตัวเองเกี่ยวกับการดูดซับมานาที่ไม่สามารถดูดซับได้ตลอดทั้งวัน แต่ตอนนี้มีเทคนิคแบบนี้โผล่เข้ามา ถ้าเจสันสามารถฝึกฝนเทคนิคนี้ได้ เจสันก็สามารถแบ่งจิตตัวเองเพื่อที่จะสามารถดูดซับมานาได้เพิ่มมากยิ่งขึ้น บวกกับเทคนิคการดูดซับมานาแบบพาสซีฟ มันเป็นการผสมผสานเทคนิคที่สุดยอดมาก เจสันมั่นใจในการเพิ่มอันดับที่รวดเร็วของเขา

บางทีเจสันอาจจะไปถึงอันดับเดียวกับเกร็กภายในเวลาไม่กี่เดือน วิธีการนี้ได้จุดประกายความมุ่งมั่นให้กับเจสันมากยิ่งขึ้น เกร็กน่าจะเข้าสู่ขั้นผู้ชำนาญระดับ 5 ในเวลาประมาณ 3 เดือน ซึ่งนั้นไม่เร็วเกินไปแต่ก็ไม่ช้าเกินไป หลังจากเรียนรู้วิธีดูดซับมานาแบบพาสซีฟ ซึ่งเจสันเองก็เริ่มมั่นใจในความสำเร็จนี้เช่นกัน

ปัญหาเดียวก็คือ ความยากของเทคนิคนี้ เจสันรู้คร่าวๆ ว่า แม้เทคนิคระดับ 1 ก็ยังเข้าใจสำหรับมนุษย์ทั่วไปที่มีระดับต่ำกว่าผู้วิเศษ เทคนิคระดับ 2 ส่วนใหญ่ได้เรียนรู้หลังจากได้เป็นผู้วิเศษขึ้นไป และเจสันมั่นใจว่าแม้แต่เทคนิคระดับ 3 ต้องมีความยากมากๆ ที่จะเรียนรู้และฝึกฝน

และเทคนิคพิเศษนี้ก็มีความยากเท่ากับเทคนิคระดับ 3 ที่ยากที่สุด ถ้าไม่มีพรสวรรค์ก็ต้องเป็นคนที่อัจฉริยะมากๆ ที่จะสามารถเรียนรู้ได้

เจสันไม่เข้าใจว่าเทคนิคพิเศษอันดับเป็นเช่นไร แต่เขาเคยได้ยินมาว่า เป็นทักษะที่ได้รับพรจากรอยแยกระดับสูง ซึ่งเป็นทักษะและเทคนิคที่มีค่ามากที่สุดสำรหับมนุษย์ เพื่อที่จะเข้าใจ มีคนกล่าวว่าจะต้องมีความเข้าใจเหมือนพระเจ้าและมีความรู้มากมายหรืออะไรทำนองนั้น แต่เจสันก็ไม่สนใจเรื่องเทพนิยายหรือตำนานที่ใครๆ กล่าว

อย่างไรก็ตามมัน่าประหลาดใจที่ได้เห็นเทคนิคพิเศษ ที่ไม่เหมือนใครอยู่ตรงหน้าเขา จนกระทั่งกรีลสังเกตเห็นความอยากรู้อยากเห็นของเจสัน และความลังเล ทักษะและเทคนิคแบบไหนที่จะทำให้เจสันนั้นพอใจ

นักเรียนบางคนอาจคิดว่า งานที่ได้รับมอบหมายจะสิ้นสุดลงเมื่อเขาได้ส่งวิดีโอ แต่จริงๆ การทดสอบของจริงนั้นเป็นอย่างอื่น เทคนิคใดที่ดีที่สุดสำหรับนักเรียนแต่ละคน ที่จะเลือกเพื่อเพิ่มความสามารถในการต่อสู้ให้แข็งแกร่งขึ้นภายในระยะเวลาอันสั้น กรีลรู้ว่ามันแปลกที่มีเทคนิคระดับสูงมากมาย และนักเรียนบางคนอาจจะสงสัยเกี่ยวกับตัวของเขา และกรีลก็ไม่คิดอย่างนั้นในตอนนี้และกรีลก็จ้องมองเจสันด้วยความสนใจ

การที่กรีลจะสนใจในตัวของคนคนหนึ่งนั้นยากมากและเขาก็ประหลาดใจที่เขาสนใจในตัวเจสันมากขนาดนี้ มันทำให้เขานึกถึงสมัยก่อนตอนที่กรีลเรียนเกี่ยวกับคาเนียร์ ในขระที่ความทรงจำทั้งดีและร้ายก็ผุดขึ้นมาในใจมากมาย เหลือเพียงเวลา 1 สัปดาห์สำหรับนักเรียนของเขาที่จะสามารถฝึกฝนเทคนิคระดับสูงพวกนี้ ซึ่งเหลือเวลาไม่นานนั้น

และกรีลเองก็ไม่มั่นใจว่าเด็กนักเรียนบางคนจะสามารถเข้าใจเทคนิคเหล่านี้ในช่วงเวลาที่เหลืออยู่ได้หรือไม่ และกรีลเองจะสอนเทคนิคอื่นๆ ให้กับนักเรียนในไม่ช้า แต่ตอนนี้เป็นโอกาสครั้งเดียวที่นักเรียนจะสามารถเรียนรู้เทคนิคการต่อสู้และทักษะต่างๆ ในระดับสูงได้

เด็กหนุ่มผมดำนี้จะเลือกทักษะหรือเทคนิคไหนกัน ??

การเลือกเทคนิคระดับ 3 ที่มีความยากสูง จะเป็นการเมินความสามารถที่สูงเกินไปและในขณะที่เลือกเทคนิคระดับ 2 จะเป็นการดีที่สุด แต่ก็จะทำให้กรีลรู้สึกผิดหวัง ขณะที่เจสันคิดว่าควรจะเลือดเทคนิคพิเศษแยกจิตดีหรือไม่ เจสันยังคงค้นหาผ่านทักษะต่างๆ น่าเสียดายที่ไม่มีเทคนิคไหนที่เจสันรู้สึกถูกใจเท่ากับเทคนิคพิเศษนี้ กรีลมองเจสันอย่างคาดหวังในถขณะที่นึกถึงความสามารถของเด็กหนุ่มคนนี้

ซึ่งจากที่ดูการต่อสู้กรีลเห็นว่าเจสันสงบมากกับการต่อสู้กับลีโอในการแข่งขัน และสามารถเอาชนะได้ด้วยความสามารถภายในดวงตาที่มีลักษณะพิเศษ นอกจากนี้เจสันยังไม่สนใจเกี่ยวกับความคิดของคนอื่นๆ แม้ว่าเขาจะสู้ด้วยวิธีที่มีทักษะของโกงเล็กน้อย ซึ่งนั้นก็เป็นวิธีการเอาชนะกับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่า

และพรสวรรค์ในการดูดซับมานาของเจสันยังมีมากกว่าเด็กคนอยู่ๆ ในคาเนียร์ และจะใช้เวลาไม่นานมากนักที่สามารถตามเพื่อนร่วมชั้นทัน แต่การมีพลังจิญวิญญารที่อ่อนแอของเจสัน และที่แย่ไปกว่านั้น พาราสกอร์ตัวจิ๋วที่เพิ่งมาเป็นพันธะตัวที่สองของเจสัน กรีลทำได้เพียงแต่สายหัวอย่างช่วยไม่ได้ เพราะเขาคิดว่ามันเป็นเพียงสิ่งหนึ่งของเจสันที่สูญเปล่า

กรีลยังคงนึกนึกความเจสันและนักเรียนคนอื่นๆ เพื่อที่จะหาวิะีที่จะเพิ่มศักยภาพและความแข็งแกร่งของพวกเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะการแข่งขันของชั้นเรียน จะมีขึ้นในอีก 3 สัปดาห์ ทันใดนั้นความคิดทั้งหมดของกรีลก็ถูกขัดจังหวะ โดยเจสัน เจสันได้บอกกรีลถึงเทคนิคที่ต้องการที่จะเรียนรู้

“ครูกรีล ผมต้องการเรียนรู้เทคนิคพิเศษ การแยกจิต ได้โปรกสอนผมด้วยครับ !”

เมื่อเจสันพูดอย่างนั้น และด้วยความมั่นใจ ทำให้กรีลมองเขาด้วยความตกใจ

“คุณแน่ใจใช่ไหม ???”

กรีลถามอย่างลังเล และไม่คิดว่าเจสันจะเลือกเทคนิคนี้

ก่อนหนน้านี้กรีลลังเลว่าควรจะใส่เทคนิคนี้ลงไปในตารางเพื่อให้นักเรียนของเขาเลือกหรือไม่ แต่เข้าก็ตัดสินใจที่จะใส่มันลงไปเพื่อแสดงถึงเทคนิคต่างๆ ที่มีอยู่และไม่ได้หวังให้มีใครเลือกมัน

ตัวของกรีลเองได้ฝึกฝนเทคนิคนี้จนถึงจุดสูงสุดของขั้น 2 แต่ก็เท่านั้นและยิ่งไปกว่านั้นเขาใช้เวลามากกว่า 10 ปีที่จะถึงระดับนั้น กรีลไม่ใช่คนที่ชอบพูดถึงเรื่องอายุ แต่เขาก็ไม่ได้เป็นคนวัยหนุ่มอย่างที่ใครๆ คิด เพราะวัยหนุ่มของกรีลนั้นที่มีศักยภาพถึงจุดสูงสุดได้ผ่านไปนานมากแล้ว และกรีลเองก้เพิ่งได้รับเทคนิคนี้หลังจากที่พยายามอย่างหนัก

ตอนนี้เด็กชายอายุ 14 ปีคนนี้ ต้องการที่จะเรียนรู้เทคนิคนี้งั้นหรอ เจสันไม่ได้อ่านคำอธิบายเกี่ยวกับความอันตรายของมันหรอ ???

“ครับ ผมแน่ใจ ผมจะเลือกเทคนิคนี้”

กรีลรู้สึกเหมือนโดนต่อยท้องหลังจากที่เจสันพูดด้วยความมุ่งมั่น และมันทำให้กรีลสตั้นไป 2-3 นาที กว่าจะรู้สึกตัวอีกครั้ง ทำให้กรีลรู้สึกผิดหวัง และเจสันเห็นว่าเมื่อกรีลส่งไฟล์เทคนิคนี้ให้ เจสันก็ได้รับไฟล์ทันที มันมีขนาดไม่กี่กิกะไบต์ปรากฏขึ้นในสร้อยข้อมือ

‘มากกว่า 8,000 หน้า !!!!’ นั้นเป็นสิ่งเดียวที่เจสันรู้สึกเมื่อเปิดไฟล์

0.0 (มันคือหน้าตกใจ)

และตัวหนังสือที่เขียนขนาดเล็กมาก จนเจสันตกใจ ‘จะใช้เวลานาเท่าไหร่เนี่ยยย กว่าจะอ่านจบ =..=’

เมื่อเห็นท่าทางที่ตกใจของเจสัน กรีลได้ยิ้มแหยะๆ ออกมา โดยคิดว่ามันคงเป็นบทเรียนราคาแพงสำหรับเจสัน เมื่อเจสันพบว่าเทคนิคพิเศษนั้นยากเพียงใดในการเรียนรู้และฝึกฝน เจสันคงจะเสียใจกับความคิดของเขาทันที

กรีลได้ให้คำกับเจสันด้วยการพูดเบาๆ

“คุณเพียงต้องอ่านต้องอ่านส่วนแนะนำสำหรับขั้นแรก และฉันจะสอนคุณตลอดทั้งสัปดาห์ และหากผ่านไปหนึ่งสัปดาห์และคุณยังไม่เข้าใจอะไรเลย ฉันจะให้โอกาสในการเลือกเทคนิคใหม่ เป็นเทคนิคระดับ 2 ที่ง่ายกว่าและไม่ให้เลือกเทคนิคระดับ 3 หรือระดับพิเศษอีกเป็นการลงโทษ แต่ครั้งนี้จะเป็นรางวัล สำหรับการส่งงานเป็นคนแรกในระยะเวลาอันสั้น !!”

กรีลคงคิดว่าตัวเองนั้นใจกว้างมาก เพราะกรีลเองก็ไม่อยากให้เจสันสูญเสียโอกาสต่างๆ

“จำต้องหรอกครับครู ผมจะพยายามเรียนรู้เทคนิคนี้ ไม่ว่ายังไงก็ตาม!!!”

เจสันดูมั่นใจและมีความมุ่งมั่นมากยิ่งขึ้น ซึ่งทำให้ใจของกรีลรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาทันที

“งั้นก็ได้ เอาละ คุณควรกลับบ้านได้แล้ว อ่านบทในส่วนแรกให้จบ และดูคำศัพท์ที่ไม่เข้าใจและจดไว้ ไว้มาถามฉันในวันพรุ่งนี้ และคุณควรมาโรงเรียนให้เร็วกว่าเดิม เพราะฉันจะสอนเธอตัวต่อตัวในระหว่างที่รอเพื่อนคนอื่นๆที่มาถึง และระหว่างรอโรงเรียนเริ่ม”

เจสันได้ฝึกเทคนิคสรกสวรรค์อย่างเคยก่อนที่จะเปิดคู่มือการแบ่งแยกจิต เมื่อพิจารณาจากขนาดหน้าที่ชัดเจนจากบทนำ ใบหน้าของเจสันก็ซีดเผือกทันทีที่รู้ว่ามันต้องเป็นค่ำคืนที่ยาวนาน เมื่อเจสันเริ่มอ่านบทส่วนเกริ่นบทนำ เขาคิดว่ามันง่ายสำหรับเขาที่จะอ่าน 2-3 ในคราวเดียวให้จบ เนื่องจากความสามารถในการอ่านที่รวดเร็ว แต่มันกลับตรงข้ามกันโดยสิ้นเชิง

เจสันไม่สามารถแม้แต่จะอ่านหน้าแรกให้จบและเจสันเงยหน้าขึ้นด้วยความหงุดหงิดขณะที่รถรับส่งมาถึงหน้าบ้านแล้ว

`นี่มันบ้าอะไรวะเนี่ยยยยยยยยย !!!????`

ขณะที่กรีลกำลังนั่งดูเอกสารบางอย่างในห้องทำงาน และกำลังคิดหาวิธีในการสอนเด็กนักเรียนของเขา หลังจากที่ได้เห็นว่าเด็กนักเรียนในคลาสนั้นอ่อนแอเพียงใด เพราะส่วนใหญ่นั้นความสามารถยังไม่ถึงเป้าที่เขากำหนดไว้ จากนั้นก็มีเสียงข้อความดังขึ้นมา

‘หื้ม เจสัน ? ส่งคลิปวิดีโอแล้วงั้นหรอ เขาจัดการสัตว์ร้ายได้ตัวหนึ่งแล้วงั้นหรอ ถ้าจำไม่ผิดเจสันจะต้องจัดการสัตว์ร้ายที่ตื่นขึ้นในระดับต่ำ บางที่เขาอาจจะสามารถจัดการสำเร็จได้ภายใน 2-3 วันนี้ ถ้าเจสันสามารถพบสัตว์ร้ายที่อยู่ตัวเดียวภายในป่า 2 ดาวนี้ได้ แสดงว่าต้องมีความสามารถที่ยอดเยี่ยมมาก’

ขณะที่กรีลครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ได้เปิดวิดีโอที่เจสันส่งเข้ามาซึ่งมี 2 คลิปวิดีโอ และส่งข้อความว่าจะไปหาที่ห้องทำงาน

‘เจสันสามารถจัดการสัตว์ร้ายได้ 2 ตัวแล้วงั้นหรือ นั่นเป็นความสำเร็จที่ดีมาก ‘

แต่เมื่อกรีลเริ่มสังเกตุการต่อสู้ เขาก็ขมวดคิ้วทันที เพราะเขาแทบจะบอกได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติกับลูกธนู และเจสันก็สามารถยิงมันได้อย่างแม่นยำด้วยสายตาที่ยอดเยี่ยมมาก แต่มันก็สังเกตุได้ไม่ยากว่ามีบางสิ่งบางอย่างในลูกธนู

เจสันจัดการทหารก็อบบลินตัวแรก มันถูกธนูยิงใส่จากนั้นเพียงชั่วครู่มันก็ขยับตัวไม่ได้ ซึ่งสาเหตุต้องมาจากลูกธนูเพราะเนื่องจากมันถูกยังเข้าไปที่ท้องของก็อบบลินเท่านั้น มันไม่สามารถที่จะจัดการพวกก็อบบลินได้ง่ายดายขนาดนี้

กรีลจึงสรุปได้ว่า เจสันได้ใช้พิษบางอย่างสำหรับการจัดการพวกก็อบบลินเหล่านี้ ซึ่งเป็นกลยุทธ์ที่ดีและง่ายในการต่อสู้กับสัตว์ร้ายที่ตื่นขึ้น นี้เป็นกลยุทธ์ที่กรีลตั้งใจให้เด็กนักเรียนของเขาได้เรียนรู้ เมื่อพวกเขาสังเกตว่าการเอาชนะสัตว์ร้ายระดับที่สูงกว่าตนเองที่ไม่มีทางเป็นไปได้หรือยากที่จะจัดการ

กลยุทธ์ในการใช้อาจจะมีราคาแพง และถ้านักเรียนของเขาสามารถที่จะจัดการกับสัตว์ร้ายได้ พวกเขาก็จะได้รับการสอนจากทักษะการต่อสู้ระดับ 3 ที่แม้แต่นักเรียนในโรงเรียนหลัก ยังไม่สามารถพูดได้ว่าพวกเขาได้เรียนทักษะนี้ เพราะเนื่องจากทักษะนี้หาได้ยาก แม้แต่ในแอสทริกซ์

รางวัลนี้ดึงดูดความสนใจให้เหล่านักเรียนที่อยากมีความแข็งแกร่งและความสามารถ เมื่อดูวิดีโอที่เจสันส่งมา ก็ได้เห็นก็อบบลินอีก 2 ตัวถูกลอบโจมตีระยะไกลด้วยธนู ในคลิปแรกเจสันสามารถจัดการพวกก็อบบลินได้อย่างน่าประทับใจ ซึ่งกรีลเองก็ดูพอใจกับสิ่งนั้น

เมื่อกรีลเปิดคลิปที่ 2 ดู ก็สังเกตเห็นว่ามีจอมเวทย์ก็อบบลินอยู่ในกลุ่มของก็อบบลินอีก 5 ตัว

‘จอมเวทย์ก็อบบลิน ?? ในเขตป่า 2 ดาว เกิดอะไรขึ้น ??’ กรีบเริ่มสับสนกับสิ่งที่เห็นภายในวิดีโอ ซึ่งดูเหมือนเป็นการลอบสังหารมากกว่าการต่อสู้แบบประชันหน้า เนื่องจากเจสันใช้พิษในการโจมตีอย่างเงียบๆ และพวกก็อบบลินก็ถูกสังหารด้วยความง่ายดาย

หลังจากวิดีโอจบลง กรีลก็ประหลาดใจเมื่อเจสันสามารถทำงานที่ได้รับมอบหมายเสร็จ อย่างไรก็ตาม นั่นไม่สำคัญกับกรีลในตอน หากพบจอมเวทย์ก็อบบลินอยู่ในกลุ่มล่าสัตว์ของพวกก็อบบลิน แสดงว่าพวกก็อบบลินกำลังขยายพันธุ์อย่างรวดเร็วโดยไม่สามารถควบคุมได้

หลังจากนั้นกรีลก็ได้ค้นหาข้อมูลของเขตป่า 2 ดาว จนกระทั่งพบว่า พวกมันได้รับการขึ้นทะเบียนในบันทึกของเมื่อไซโร ซี่งเป็นข่าวร้ายที่สำคัญ ทำให้กรีลมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี

หลังจากค้นหาเพิ่มเติม กรีลก็ได้พบข้อมูลของความโกลาหลในเขตเวทย์มนต์เกี่ยวกับนักรบก็อบบลินระดับสูง จอมเวทย์ก็อบบลิน และก็อบบลินไรเดอร์ที่ฆ่านักล่าหลายด้วยในระดับผู้วิเศษ นั้นหมายถึงเขตเวทย์มนต์ถูกใช้โดยหัวหน้าหรือผู้คุมระดับสูงของก็อบบลิน และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าราชาก็อบบลินคงไม่ได้อยู่ในแอสทริกซ์ แต่ก็ไม่แน่

ราชาก็อบบลินสามารถมอบความสามารถบางอย่างให้กับพวกลูกน้องของมัน ในอดีตมีราชาก็อบบลินอยู่ 2-3 ตน แต่ไม่มีตัวไหนที่อยู่ในแอสทริกซ์ และกรีลเองก็ไม่อยากนึกถึงสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดที่คิดได้ อย่างไรก็ตามมันอันตรายอย่างยิ่งสำหรับนักเรียยนของเขา ที่ต้องออกล่าสัตว์สำหรับงานที่มอบหมาย

ด้วยการปรากฏตัวของกลุ่มก็อบบลิน และก็มีจอมเวทย์ก็อบบลินอยู่ภายในเขตป่า 2 ดาว กรีลไม่อยากนึกถึงว่ามีอะไรเกิดขึ้นในเขตป่า 3 ดาว ที่มีกลุ่มก็อบลินอยู่จำนวนมาก

ข้อเท็จจริงสำหรับพวกก็อบบลิน คือพวกมันมีความสามารถในการสืบพันธุ์ที่รวดเร็ว และมีความฉลาดกว่าสัตว์ร้าย พวกมันมีสังคมเป็นของตัวมันเองและทำงานหรือออกล่าเป็นกลุ่ม

เรื่องนี้ทำให้กรีลลังเลว่าจะเกิดอะไรขึ้น และควรจะทำอย่างไร กรีลคิดว่าเขาควรส่งคลิปวิดีโอของจอมเวทย์ก็อบบลินไปยังรัฐบาลและเพิ่มหน่วยรักษาความปลอดภายเพื่อเสริมสร้างความแข็งแกร่งของระบบป้องกัน เพื่อที่จะคุ้มครองชาวเมือง

รัฐบาลจะได้ทำการตรวจสอบและวิจัยเกี่ยวกับขนาดของฐานก็อบบลินและขนาดสังคมของพวกมัน หลังจากเห็นว่างานนี้เริ่มีความอันตรายเกินไปและกรีลเองก็เน้นว่าชีวิตของเด็กนักเรียนนั้นสำคัญกว่างาน กรีลจึงทำการแจ้งให้นักเรียนทุกคนทราบถึง เกี่ยวกับก็อบบลินเพื่อให้นักเรียนทักคนระมัดระวังตัว แต่นั้นไม่ได้หมายความว่างานจะยุติลง

ทุกคนสามารถที่จะตัดสินใจได้ด้วยตัวเองว่าควรจะทำต่อหรือไม่ กรีลเองก้ไม่ได้บังคับว่าจะต้องทำงานนี้ให้สำเร็จ ถึงกระนั้นกรีลเองก็รอคำตอบของนักเรียน แต่ก้ไม่มีใครที่จะปฏิเสธที่จะไม่ทำงานนี้ เป็นเพราะของรางวัลที่จะได้รับ ทำให้พวกนักเรียนมีแรงจูงใจที่จะทำงานนี้ให้สำเร็จ

และยังมีเด็กนักเรียนบางคนที่ได้รับบาดเจ็บจากภารกิจนี้ แต่ไม่มีเด็กคนไหนที่เสียชีวิต ในขณะที่เดียวกันเจสันก็มาที่โรงเรียนและไปที่ห้องของกรีล และทำการเคาะประตูห้อง แต่ก็ไม่มีใครมาเปิดประตู และพบว่าประตูห้องถูกล็อคไว้

‘ครูกรีลอยู่ไหนนะ’

เจสันถามกับตัวเอง ขณะที่คิดว่าครูของเขาอาจจะผิดสัญญา ผ่านไปสิบนาทีก็ยังไม่มีใคร เจสันรู้สึกเหมือนโดนหลอกเมื่อมีคนเมินข้อความของเขา ผ่านไป 20 นาที เจสันก็ได้รับข้อความจากกรีล

‘รอก่อนนะ เดียวฉันกลับมา’

เห็นได้ชัดว่ากรีลมีบางสิ่งที่สำคัญที่ต้องทำ และเจสันรู้เพียงเล็กน้อยว่ามันต้องเกี่ยวกับเรื่องของจอมเวทย์ก็อบบลินที่เขาค้นพบ ไม่นานนักก็มีข่าวใหม่เกี่ยวกับก็อบบลินปรากฏขึ้นทุกหนทุกแห่งในพื้นที่ทางใจ้ของเมืองไซโร เนื่องจากเป็นพื้นที่ป่า 2 ดาวที่มีจำนวนก็อบบลินมาปรากฏเป็นจำนวนมาก และสังหารสัตว์และล่ามนุษย์ที่อ่อนแอกว่า

เจสันไม่รู้อะไรมากนักขณะที่นั่งอยู่ในห้องเรียนที่ว่างเปล่าและไม่รู้ว่าต้องทำอะไร หรือควรทำอะไร

‘รางวัลของฉันละ ??’

เขาทำได้เพียงร้องออกมามาในใจ ก่อนตัดสินใจป้อนน้ำผลไม้บาคูรีให้กับสกอร์พิโอ และฝึกเทคนิคนรกสวรรค์ต่อหลังจากนั้น

สกอร์พิโอได้กินน้ำผลไม้บาคูรี และมันก็ดูดซับมานาจากหินมานาจำนวนเล็กน้อย เจสันสังเกตเห็นบางอย่างของสกอร์พิโอ และดูเหมือนจำนวนมานาที่สกอร์พิโอสา่มารถดูดซับนั้นมันมีปริมาณมากกว่าเมื่อก่อนเล็กน้อย เจสันรู้สึกดีใจนิดหน่อยและยิ้มเบาๆ ให้กับมัน

สกอร์พิโอนั้นมีความพัฒนาขึ้นและมันต้องเพิ่มขึ้นอยากมากในอนาคต โชคดีที่สกอร์พิโอนั้นดูจะไม่เจ็บปวดแบบคราวก่อน และดูเหมือนน้ำผลไม้บาคูรีจะกลายเป็นของชอบของมัน หลังจากให้กินจนหมด ความเจ็บปวดก็เกิดขึ้นอีกครั้ง และดูเหมือนทั่งคู่จะสามารถรับรู้ได้

แมงป่องตัวเล็กไม่ได้ลอกคราบในตอนนี้ แต่ได้สำรอกน้ำลายออกมาเป็นสำดำๆ เป็นครั้งคราว ซึ่งเจสันก็ไม่ได้สังเกตุ หลังจากฝึกเสร็จเจสันก็ตัดสินใจที่จะออกมาดูดซับมานานอกโรงเรียน

เวลาผ่านไปโดยไม่รู้ตัว ตอนนี้เป็นช่วงเวลาบ่ายแก่ๆ เจสันเสร็จสิ้นการดูดซับมานา และกรีลก็ปรากฏขึ้นอยู่ข้างหลังของเจสัน เมื่อมองหน้ากันกรีลเห็นได้ชัดว่าเจสันรู้สึกไม่พอใจ

“ทำได้ดีมากเด็กน้อย ตัดสินใจมานะว่าอยากเรียนเทคนิคอะไร เดียวฉันจะสอนให้”

‘เขาไม่ได้กล่าวขอโทษที่ปล่อยให้ฉันรอเป็นชั่วโมง โดยไม่มีคำอธิบายใดๆ งั้นหรอ ?’

เจสันไม่พอใจแต่ก็เก็บไว้ในใจ ขระที่มองเขม็งไปที่กรีล ทำให้กรีลรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย และหน้าจอโฮโลแกรมได้ปรากกฏขึ้นต่อหน้าเจสัน พร้อมกับแสดงทักษะและเทคนิคมากมาย

“ว้าว”

นี้เป็นสิ่งเดียวที่หลุดออกมาจากปากของเจสันในตอนนี้ และเจสันเริ่มมีความรู้สึกตื่นเต้นที่ได้เห็นทักษะและเทคนิคการต่อสู้จำนวนมาก และเมื่อกรีลเห็นเจสันรู้สึกพอใจ เขาก็ยิ้มออกมา

`เทคนิคพิเศษ–การจัดการมานา`

`เทคนิคการไซเรนเดธ–ดาบ(ระดับ-3)

`เทคนิคการจัดการของเหลวขั้นสูง (ระดับ-3)

`เทคนิคพิเศษ- การรวมธาตุ

`เทคนิคชาโดว์เสต็ป (ระดับ-3)

.

…

…

มีทักษะระดับ 3 มากมายและเทคนิคพิเศษต่างๆ อย่างน้อย 3-4 ทักษะ อย่างที่เจสันได้เห็น เทคนิคด้านล่างน่าจะเป็นเทคนิคระดับ 2 และเจสันสงสัยว่าครูธรรมดาจะมีเทคนิคมากมายขนาดนี้ในสร้อยข้อมือควอตัมได้ยังไง

ยิ่งกว่านั้น อนุญาติให้แจกนักเรียนทั่วไปได้ยังไง ใครที่มีอำนาจในการทำเช่นนี้ ก็ครูของเขาไงง !!

การเลือกดูทักษะต่างๆ ทุกอย่างอย่างละเอียดพร้อมคำอธิบาย ส่วนใหญ่มีคะแนนอยู่ด้านหลังบ่งบอกถึงความยากลำบากในการเรียนรู้ และดูเหมือนว่าเทคนิคการจัดการของเหลวระดับสูงจะง่ายที่สุดในทักษะระดับ 3 เหล่านี้ แต่เจสันไม่มีธาตุน้ำและไม่มีแรงจูงใจสำหรับการฝึกทักษะนี้

การหลอมหรวมของธาตุได้ดึงดูดความสนใจของเจสัน แต่มันห่างไกลสำหรับเจสัน เจสันจึงได้เลือกดูไปสักพักจนมีทักษะบางอย่างที่ดูเหมือนจะเหมาะสมกับตัวเจสันอย่างมาก

`เทคนิคพิเศษ- แยกจิต

ยิ่งเจสันเดินออกมาไกลจากโดมมากเท่าไหร่ ความหนาแน่นของมานายิ่งน้อยลง เจสันจึงคิดว่าเป็นเพราะระยะห่างของเส้นมานา แต่นั้นไม่สำคัญเพราะเจสันมีสิ่งที่ต้องทำ เจสันต้องทำงานที่ได้รับมอบหมายให้เสร็จและจะได้รับรางวัลตามที่กรีลได้กล่าวไว้

เมื่อเปิดใช้งานวิดีโอเพื่อบันทึกทุกอย่าง เจสันก็พร้อมที่จะล่าสัตว์ร้ายที่ตื่นขึ้น แม้ว่าจะใช้ตัวช่วยก็ตาม นั้นเป็นสาเหตุที่เจสันได้ถามกรีลว่าสามารถใช้ทุกอย่างได้จริงหรือไม่ ยกเว้นข้อจำกัดที่กรีลได้กล่าวไว้

เจสันไม่แน่ใจว่ายาพิษที่ซื้อมานั้นอยู่ในข้อจำกัดหรือไม่เพราะกรีลไม่ได้ระบุมันไว้และพิษเองก็ไม่ได้ฆ่าพวกมันในทันทีเพราะกวมันก็มีความต้านทานพิษระดับหนึ่ง ซึ่งทำให้พวกมันจะตายลงเมื่อผ่านไป 1-2 นาที หากโจมตีไม่โดนจุดสำคัญ

หลังจากนั้นเจสันได้พบกลุ่มสัตว์ร้ายที่ตื่นขึ้น กลุ่มเล็กๆ พวกมันคือก็อบบลินที่ได้รับการปลุกของพลังระดับต่ำ ซึ่งดูเหมือนจะสามารถจัดการได้ง่าย เจสันคาดว่าขนาดของพวกมันอยู่ที่ประมาณ 1 เมตร และก่อนที่พวกมันจะเห็นเจสัน เจสันได้แอบย่องมาหาจนมีระยะห่างกับพวก็อบบลิน 70 เมตร ระยะทาง 70 เมตรถือเป็นระยะที่มากพอสมควรสำหรับเจสัน แต่พวกก็อบบลินก็เคลื่อนไหวเชื่องช้า

มันคงเป็นไปไม่ได้ที่เจสันจะหามุมที่สมบูรณ์ด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าเป้าหมายอยู่ห่างออกไปแค่ไหน เมื่อเจสันผ่อนคลายสายตาและปล่อยมานาเข้าไปในแคปซูล และยิงมันออกไป เพียงไม่กี่วิ ก็มีเสียงดัง ฟุ๊บบ วึ่งบ่งบอกว่าลูกธนูได้โดนได้ที่ก็อบบลินตัวหนึ่ง

และเสียงกรีดร้องด้วยความตกใจของก็อบบลินตัวอื่นก็ตามมา พวกมันได้มองเพื่อนของมันก็ล้มลงและชักกระตุกด้วยความตกใจ ลูกศรทะลุเข้าไปที่ท้องของมันและแคปซูลก็ละลายทันทีและปล่อยพิษร้ายออกมา

ในขณะที่ก็อบบลินตัวอื่นๆ เริ่มที่จะมองหาศัตรูของพวกมัน สักพักก็อบบลินอีกตัวก็ล้มลงจากการถูกธนูยิง ก็อบบลินตัวที่เหลือจึงสังเกตุเห็นเจสัน พวกมันเริ่มพุ่งใส่เจสัน ระยะ 70 เมตร ซึ่งห่างมากพอที่เจสันสามารถจัดการพวกมันได้อีกสักตัว

ก็อบลินเป็น 1 ในเผ่าพันธุ์ที่โง่เขลาที่สุด ที่ก่อตัวขึ้นเป็นสังคม สำหรับเจสันก็อบบลินเหล่านี้โง่กว่าสัตว์ป่าทุกชนิดที่เจสันได้ต่อสู้ด้วย ขณะที่พวกมันพุ่งเข้าหาเจสันโดยไม่ป้องกันตัวใดๆ ดวงตาของพวกมันแดงก่ำ และลูกศรอีกดอกก็เจาะทะลุเนื้อหนังของพวกมัน

ในขณะที่ก็อบบลิน 5 ตัว ล้มลง และมีอีกตัวที่ยืนห่างเจสันเพียง 20 เมตร มันได้มองเพื่อมันอีกตัวที่ล้มลง และเมื่อมันจะหันกลับไปโจมตีเจสัน เสียง ฟุ๊บบ ก็กองผ่านหัวของมัน ลูกศรอีกลูกได้ทะลุเข้าหัวมันของและมันก็ตายทันทีโดยไม่ได้รับความเจ็บปวดจากยาพิษ

เจสันส่ายหัวขณะที่นึกถึงนิทานเกี่ยวกับความร้ายกาจและโหดร้ายของพวกมัน การตายด้วยเงื้อมมือของก็อบบลินนั้น น่าจะเป็นเรื่องที่น่าอับอายหรือการถูกพวกมันข่มขืนเพราะเนื่องจากพวกมันเป็นสัตว์ที่โง่เขลาและหมกมุ่นกับราคะ พวกมันไม่สนใจว่าเหยื่อของพวกมันจะเป็นหญิงหรือชาย แต่เจสันก็มองว่าพวกมันนั้นโง่เขลาและอ่อนแอที่สุดในความคิดของเจสัน

อย่างไรก็ตามเจสันก็สามารถเข้าใจกับผู้คนที่เผชิยหน้ากับหัวหน้าก็อบบลินหรือราชาก็อบบลิน ที่เล่าลือกันถึงความแข็งแกร่งในการต่อสู้และสติปัญญาที่มากกว่าพวกก็อบบลินทั่วไป หลังจากเก็บซากของก็อบบลิน เจสันก็ค้นหาต่อและเจอกับฝูงก็อบบลินอีกฝูงหนึ่ง

แต่คราวนี้มันมี 6 ตัว ในขณะที่ตัวหนึ่งมีขนาดใหญ่กว่าตัวอื่นๆ เล็กน้อย และมีรอยสักของสัญลักษณ์อย่างหนึ่งบนหัวของมัน

‘หื้ม เจ้าตัวนั้นเป็นจอมเวทย์ก็อบบลินงั้นหรอ ?’

เจสันรู้สึกประหลาดใจเพราะมันหาได้าก แต่สิ่งนี่ทำให้เจสันเกิดความสงสัยเล็กน้อย

‘จอมเวทย์ก็อบบลิน ร่วมฝูงกับทหารก็อบบลินตั้งแต่ตอนไหน พวกมันมีอันดับที่สูงกว่า เกินที่จะมาล่าสัตว์อื่นๆ กับพวกทหารก็อบบลิน และไม่ใช่เรื่องปกติที่จะมีจอมเวทย์ก็อบบลินมาร่วมกับฝูงเพื่อมาล่าสัตว์ภายในเขตป่า 2 ดาว เจสันไม่มั่นใจว่าทำไม แต่มีบางอย่างที่ดูผิดไป’

แต่ก่อนที่จะคิดถึงสถานการณ์แปลกๆ เจสันต้องการที่จะมุ่งไปที่การทำงาน ล่าสัตว์ที่ได้รับมองหมายให้เสร็จสิ้นก่อน

จอมเวทย์ก็อบบลินอยู่ในอันดับสัตว์ร้ายที่ตื่นขึ้นระดับกลาง แต่เจสันก็สามารถฆ่ามันได้ไม่ยาก เช่นเดียวกับกลุ่มก็อบบลินก่อนหน้านี้ที่พวกมันไม่คิดว่าจะโดนลอบสังหารด้วยาพิษที่อาบลูกธนู

ทุกอย่างจบลงอย่างรวดเร็ว จากการสังหารเหมือนก็อบบลินกลุ่มก่อนหน้านี้ เจสันได้หยิบซากพวกมันเพื่อที่จะเก็บ และเจสันสังเกตุว่าจอมเทยืก็อบบลินนั้นยังไม่ตายและเป็นอัมพาตเท่านั้น เจสันดึงลูกศรออกมาจากตัวมันและแทงทะลุลำคอขของมันโดยไม่ลังเล

สำหรับการฆ่าในครั้งนี้ เจสันไม่มีความลังเลเพราะเมื่อก่อนเผ่าพันธุ์นี้ได้ถูกกล่าวขานว่าเป็นเผ่าพันะุ์ที่ชั่วร้ายที่สุดเมื่อ 300 ปีก่อน พวกมันลักพาตัวมนุษย์ทุกเพศทุกวัยไปหลายคนเพื่อข่มขืน ก็อบบลินเลวร้ายยิ่งกว่าพวกหนู พวกมันข่มขืนมนุษย์ทุกคนที่พวกมันจับได้

พวกมันก็เพิ่มจำนวนประชากรของพวกมันและโจมตีต่อไป มนุษย์หลายล้านคนเสียชีวิตด้วยน้ำมือของพวกมัน เมื่อตอนที่เกิดการระบาดของมานาในตอนแรก

อย่างไรก็ตามเจสันรู้สึกดีใจที่งานที่เขาได้รับการมอบหมายสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี เจสันจึงส่งคลิปที่บันทึกไปให้กรีลทันขณะที่กลับไปที่โดม

เจสันนั้นอยู่ในขั้นมือใหม่ระดับ 6 เท่านั้น ซึ่งหมายความว่าเขาจะเอาจัดการสัตว์ร้ายที่ตื่นขึ้นในระดับต่ำ ซึ่งงานนี้เป็นงานที่ทำให้เจสันตื่นเต้น ไม่ใช่เพราะเจสันมั่นใจที่สามารถเอาชนะสัตว์ร้ายเหล่านั้นได้ในการต่อสู้ด้วยตัวคนเดียวหรือการลอบสังหาร

แต่เป็นเพราะสัตว์ร้ายระดับที่ตื่นขึ้นระดับต่ำ มีอยู่ทั่วในป่า 2 ดาว รอบเมืองไซโรและมันก็มีจำนวนที่มากมาย 2 ชั่วโมงผ่านไปเสียงหึ่งๆ มาที่หน้าประตูพร้อมกับพัสดุที่อยู่ด้านล่าง เจสันก็ได้ลงไปรับ

จากนั้นเจสันก็ได้ทำการเรียกรถรับส่ง และในอีก ชั่วโมงครึ่งถัดมา เจสันก็ได้มายืนอยู่หน้าโดม โดยสวมเสื้อผ้าเกรด 2 ถือมีดและที่คันธนูอยู่ที่ด้านหลัง ภายในพัสดุที่เจสันได้สั่งมา มีโหลใส่ลูกธนูและที่หัวลูกศรมีช่องสำหรับใส่แคปซูลเล็กๆ และน้ำยา

ราคาของลูกศรที่ผลิตขึ้นเป็นพิเศษที่ราคา 150,000 เครดิต ที่มีช่องใส่แคปซููล และน้ำยา 3 ขวดที่มีราคา 120,000 เครดิต ภายในน้ำยาเหล่านี้ มีส่วนของพิษที่ได้สร้างขึ้นจากพืชและสัตว์หลายชนิด มันเกือบจะสามารถฆ่าสัตว์ป่าได้ทุกชนิดในทันทีและใช้เวลาเพียง 20 วินาทีในการแล่นพิษไปทั่วร่างกายของสัตว์ร้าย

แม้แต่สัตว์ร้ายที่ตื่นขึ้นก็สามารถฆ่าได้อย่างง่ายดาย กล่าวกันว่ายาชนิดนี้สามารถฆ่าสัตว์ที่วิวัฒนาการได้ โดยเมื่อเวลาผ่านไปนานๆ และพิษได้ซึมไปทั่วร่างกาย และยาอีกแบบคือยาที่ทำให้เป็นอัมพาต สัตวฺร้ายระดับต่ำๆ จะไม่สามารถควบคุมร่างกายของมันได้ ประสาทสัมผัสของพวกมันจะถูกระงับ และสำหรับสัตว์ร้ายที่วิวัฒนาการระดับต่ำ ยานี้จะทำให้มันเป็นอัมพาตเป็นเวลา 5 นาที และถึงแม้สัตว์ร้ายที่วิวัฒนาการระดับกลางจะมีโอกาสที่ไม่เป็นอะไรกับยาที่ทำให้เป็นอัมพาติ

แตต่พวกมันก็จะตายด้วยยาพิษที่มีพิษร้ายแรง ตอนนี้เจสันกำลังกรอกยาใส่แคปซูลอย่างใจเย็น เมื่อเจสันเติมยาลงในลูกศรจนครบ 12 ดอก เจสันก็ได้ผนึกยาด้วยมานา ด้วยลูกศร 12 ดอก เจสันรู้ว่าเขาสามารถที่จะยิงพลาดได้แค่ 2 นัดเท่านั้น อย่างไรก็ตามทักษะการยิงธยูของเจสันก็พัฒนาขึ้นในช่วง 2 สัปดาห์ที่ผ่านมา แม้กระทั้งกับเป้าฝึกที่เคลื่อนที่ได้

กาเบรียลลาได้มอบบัตรสมาชิกสำหรับเข้าไปยิงธนูที่ศูนย์ยิงให้กับเจสัน และด้วยบัตรสมาชิก เจสันสามารถขอคำแนะนำจากครูฝึกยิงธนูและครูฝึกก็ได้ช่วยแกไข้ปัยหาต่างๆ ของเจสัน ทำให้การยิงธนูของเจสันบรรลุความเชี่ยวชาญที่ดีขึ้น และท้ายที่สุดก็ด้วยสายตาที่ยอดเยี่ยมของเจสันที่จะทำให้การยิงธนูมีประสิทธิภาพที่ดีเยี่ยมมากขึ้น

หลังจากที่เจสันได้เตรียมการเสร็จแล้ว เจสันได้เดินผ่านโดมอย่างมั่นใจ ซึ่งเจสันได้รับรู้ถึงมานาจำวนมากในทันที เจสันรู้ดีว่ามันจะเป็นเช่นนี้เมื่อออกจากโดม และปริมาณมานาภายนอกโดมนั้นหนาแน่นมากจนทำให้เจสันรู้สึกอึดอัดจากการถูกมานาห่อหุ้ม แต่เจสันก้ฝืนอดทนและเดินออกไปไกลยิ่งขึ้น ปริมาณมานายิ่งหนาแน่นขึ้น ถ้าเจสันอยู่ในสถานที่แบบนี้ที่มีมานาที่หนาแน่น เขาอาจจะอยู่ในขั้นผู้ชำนาญไปตั้งนานแล้ว

สิ่งนี้ทำให้เจสันอยากที่จะดูดซับมานาในตอนนี้ แต่อย่างไรก็ตามเจสันก็ได้เตือนตัวเองว่ามันอันตรายเกินไปที่จะทำอะไรแบบนั้นในตอนนี้ ภายในเขตป่า 2 ดาว เจสันได้เห็นเด็กวัยรุ่นหลายคนที่กำลังดูดซับมานาภายนอกโดม แต่เด็กพวกนั้นได้รับการปกป้องจากผู้เชี่ยวชาญและบอดี้การ์ด

หากเจสันมีเครดิตมากพอ เขาก็คงทำเช่นเดียวกัน ที่จะจ้างผู้คุ้มกันซึ่งมันอาจจะถูกกว่าหินมานาระดับสูงด้วยซ้ำ เมื่อนึกถึงสิ่งพวกนี้ เจสันได้แต่ยิ้มอย่างประหลาด และก้าวต่อไปในโซนป่า 2 ดาว

เจสันถือธนูไว้ในมือ และมุ่นความสนใจไปที่ภารกิจ เจสันได้เตรียมพร้อมสำหรับการล่าสัตว์ร้ายและดวงตาของเจสันก็ได้รับรู้ทุกสิ่ง

เจสันมองไปที่สกอร์พิโอ (ชื่อของแมงป่องเจสัน ) ด้วยความดีใจ แม้ว่าจะยังไม่แน่ใจอย่างสมบูรณ์ว่า มันจะสามารถพัฒนาไปสู่สัตว์ที่ตื่นขึ้นด้วยผลบาคูรีสีขาวหรือไม่ แต่อย่างน้อยก็ยังมีความคือหน้าที่สามารถรับรู้ได้ มันเพียงพอต่อการทดลองที่สามารถบอกได้ว่ามันสำเร็จ

ถึงอย่างนั้นเจสันก็ยังคงตกใจกับความเจ็บปวดของมัน อย่างไรก็ตามเจสันก็สามารถรับรู้ได้ถึงความต้องการที่อยากจะแข็งแกร่งขึ้นของ สกอร์พิโอ บางทีมันอาจจะได้แรงบันดาลใจมาจากความทะเยอทะยานของเจสันที่ต้องการแข็งแกร่งขึ้นในทุกวิถีทาง และมันอาจจะอยากพัฒนาไปถึงจุดสูงสุดเท่าที่มันจะทำได้โดยไม่มีข้อจำกัดทางสายเลือดของมัน

สกอร์พิโอมีอายุเพียง 5 วัน แต่มันก็สามารถพัฒนาตัวเองจนถึงสัตว์ระดับ 1 ดาบ ขั้นกลาง และเจสันก็สงสัยว่ามันจะใช้เวลานานแค่ในจนถึงระดับ 3 ดาว โชคดีที่ไม่ใช่แค่สกอร์พิโอเท่านั้นที่แข็งแกร่งขึ้นในช่วง 5 วันที่ผ่านมา แต่ความแข็งแกร่งของเจสันเองก็เพิ่มมากขึ้น เนื่องจากความพยายามอย่างต่อเนื่องที่เจสันได้ฝึกฝนจนตอนนี้ เจสันกำลังจะเข้าสู่ขั้นมือใหม่ระดับ 7 แล้ว

อาจจะใช้เวลาเพียง 1 สัปดาห์จนกว่าเจสันจะสามารถเข้าสู่มือใหม่ระดับ 7 ได้ ซึ่งมีความรวดเร็วเป็นอย่างมากสำหรับการก้าวขั้นจาก ระดับ 6 ไปยังระดับ 7 และเมื่อวันก่อนเจสันปวดร่างกายเป็นอย่างมากเนื่องจากการขยายโลกแห่งวิญญาณที่ร่วมกันของพาราสกอร์ สิ่งนี้บ่งชี้ว่าแกนมานาของเจสันมีขนาดใหญ่ขึ้น ร่างกายและพลังวิญญาณของเจสันก็เพิ่มขึ้นเล็กน้อย

สกอร์พิโอเป็นสัตว์ร้ายทางกายภาพมากกว่าสัตว์ร้ายทางมานาหรือธาตุต่างๆ ยกเว้นพิษตามธรรมชาติของมัน เนื่องจากร่างกายของเจสันได้รับการปรับเปลี่ยน ผิวหนังมีความยืดหยุ่นและทนทานมากขึ้น กระดูกและอวัยวะอื่นๆ ก็มีความทนทานมากขึ้น ในขณะเดียวกันแม้อันดับของเจสันจะอยู่ในขั้นมือใหม่ระดับ 6 แต่แกนมานานั้นอยู่ในระดับ 7 ที่กำลังจะพัฒนาเข้าสู่ระดับ 8 ในขณะที่ทางร่างกายกำลังเข้าสู่ระดับ 7

เมื่อสกอร์พิโอเติบโตเต็มที่ร่างกายและแกนมานาจะใกล้เคียงกับเจสัน เพราะอาร์เทมิสนั้นให้พลังทางมานามากกว่าการเพิ่มประสิทธิภาพทางกายภาพในขณะที่สกอร์พิโอนั้นให้พลังด้ายกายภาพมากกว่า ตอนนี้พลังวิญญาณของเจสันอยู่ที่ 7.2 หน่วย หรือมากกว่านั้น ถึงแม้การปลุกวิญญาณของเจสันจะเริ่มต้นได้ไม่ค่อยดีนัก แต่เมื่อเปรียบเทียบ 7.2 กับอดีตซึ่งพลังวิญญาณที่แทบจะไม่มี ตอนนี้มันแตกต่างออกไปมากทำให้เจสันดีใจเป็นอย่างมาก

วันนี้เป็นวันอาทิตย์และเกร็กก็อยู่บ้านโดยทำแบบฝึกหัดของตัวเอง เจสันไม่สนใจการบ้านของเกร็กเพราะเจสันนั้นทำของตัวเองเสร็จเรียบร้อยแล้ว นอกจากแบบฝึกหัดที่เกร็กต้องทำ นอกจากนี้แบบฝึกหัดของเกร็กก็คล้ายๆกับแบบฝึกหัดของเจสันทำให้เจสันรู้คำตอบอยู่แล้ว เจสันรู้เรื่องราวส่วนใหญ่ในขณะที่อ่านหนังสือมาก่อน สกอร์พิโอกำลังนั่งเล่นอยู่บนผมของเจสันในขณะที่อาร์เทมิสยังคงหลับใหลอยู่ในโลกวิญญาณ

ปกติสกอร์พิโอจะอยู่ในโลกวิญญาณ แต่มันก็เหมือนกับอาร์เทมิสที่ชอบอยู่ใก้ลชิดกับเจสัน ซึ่งมันก็น่าแปลกสำหรับแมงป่องที่มีเข็มพิษและน่ากลัว แต่เจสันก็ไม่ได้รังเกียจ เจสันเคยถูกสกอร์พิโอต่อยโดยไม่ได้ตั้งใจก่อนหน้านี้แต่ดูเหมือนว่าเจสันจะมีภูมิต้านทานพิษของสกอร์พิโอทำให้ไม่เป็นอะไร

การต่อยไม่ได้ลึกมากเพราะมันแค่เล่นกับเจสันและเจสันก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดมากมายอย่างนั้น เมื่อเวลาผ่านไปเจสันเห็นว่าเกร็กทำการบ้านไม่เสร็จซักที จึงเข้าไปช่วยเกร็กทำการบ้าน เพื่อที่เกร็กจะได้มีเวลาพอที่มาจะมาเป็นคู่ซ้อมการต่อสู้ให้กับเจสัน

เกร็กระงับความแข็งแกร่งของตัวเองให้อยู่ในขั้นมือใหม่ระดับ 6 แบบคงที่ และเริ่มฝึกเจสันให้ใช้เทคนิคพื้นฐานทุกประเภท ในขณะที่เจสันว่องไวและใช้เทคนิคต่างๆ ตามลำดับ ซึ่งเกร็กค่อนข้างที่จะห้าวหาญขณะที่ใช้ร่างกายที่แข็งแกร่งเข้าสู้กับเจสัน แต่เจสันสามารถมองการโจมตีของเกร็กออกทั้งหมด และฝึกใช้การดจมตีด้วยกริซไม้ ขณะที่เกร็กสามารถใช้อาวุธได้ทุกชนิดและเช่นเดียวกับ ลีโอ ฮาร์ท

เกร็กก็ใช้ถุงมือสำหรับการต่อสู้ ดูเหมือนว่าถุงมือจะเป็นอาวุธทั่วไปที่นักต่อสู้นิยมใช้ อย่างไรก็ตามมันดีมากสำหรับเจสันที่ต้องการหาจุดด้อยของตัวเอง ในขณะที่ทั้งคู่ต่อสู้กันมาเป็นเวลา 30 นาที จนกระทั่งเจสันต้องยอมแพ้ด้วยรอยฟกซ้ำมากมายทั่วร่างกาย

แม้ว่าเกร้กจะระงับความแข็งแกร่งของตัวเองเอาไว้ แต่เกร็กก็ยังถูกครอบงำด้วยร่างกายและความแข็งแกร่งของการต่อสู้โดยกำเนิด เกร็กได้เรียนรู้ศิลปะการป้องกันตัวที่ดีขึ้นนอกจากนี้เกร็กยังมีความเชี่ยวชาญด้านการต่อสู้ที่เพิ่มมากขึ้นเนื่องจากมีประสบการณ์ในการต่อสู้มากขึ้นเพีงไม่กี่ปี

เจสันเริ่มมองเห็นอะไรเล็กน้อยในช่วง 2-3 เดือนที่ผ่านมาซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นที่แท้จริงที่เขาพบในโลกนี้ เจสันสามารถรับรู้การเคลื่อนไหวในแต่ละครั้งของเกร็ก แต่หลังจากนั้นไม่นานเจสันก็ไม่สามรถหลบการโจมตีของเกร็กได้ถึงแม้จะรับรู้ถึงการโจมตี เจสันจึงคิดว่านี้ไม่ใช่ทางเลือกในตอนนี้

เจสันยังมีประสบกาณ์ไม่เพียงพอ แต่เจสันรู้สึกว่าตัวเองนั้นใกล้ชิดกับเกร็กมากขึ้นในอีกระดับหนึ่ง ถ้าเจสันเรียนรู้เทคนิคเพิ่มเติมแทนการใช้พื้นฐานตลอดเวลา เจสันอาจจะสามารถหลบการโจมตีของเกร็กได้ แต่ตลอดทั้งสัปดาห์เจสันได้ไปโรเงรียนแต่ดูเหมือนจะไม่มีการสอนศิลปะการต่อสู้หรือการป้องกันตัวใดๆ ให้กับนักเรียน ซึ่งทำให้เจสันรู้สึกผิดหวัง แม้ว่าจะได้เรียนรู้ความสามารถในการปรับปรุงแกนมานาและเพิ่มความสามารถในการดูดวับมันก็ตาม

อะไรคือการใช้แกนมานาระดับสูง เมื่อเราไม่สามารถใช้ความแข็งแกร่งได้อย่างเต็มศักยภาพ ด้วยความคิดนี้เจสันยังคงออกกำลังกายทุกวันเพื่อฝึกกล้ามเนื้อทุกวันต่อไป ก่อนที่จะไปอ่านหนังสือเกี่ยวกับสมุนไพรและพืชวิเศษต่อจนกว่าจะจำข้อมูลทั้งหมดได้ครบถ้วน และเจสันไม่เคยลืมที่จะฝึกเทคนิคนรกสวรรค์สามครั้งต่อวัน เพราะมันกลายเป็นกิจวัตรประจำวันของเขาไปแล้ว

**

เมื่อเข้ามาในห้องเรียนในวันรุ่งขึ้น มีเพื่อนร่วมชั้นหลายคนซุบซิบกันและเจสันได้ยินนักเรียนคนหนึ่งพูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับงานที่ได้รับมอบหมาย สิ่งนี้ดึงดูดความอยากรู้อยากเห็นของเจสัน แต่เจสันก็ไม่ได้ถามใครจนเมื่อประตูเปิดออก กรีลเดินเข้ามาในห้อง

“พวกคุณบางคนคงทราบกันแล้วและการบ้านของโรงเรียนได้หมดลงแล้วและต่อไปนี้ฉันสามารถตัดสินใจได้ว่าจะมอบงานอะไรนอกเนื่องจากคำสั่งของโรงเรียนให้ทุกคนได้ทำกัน เพราะฉันรู้ว่าทุกคนต่างโหยหาที่จะเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้แบบใหม่ที่ทรงพลัง ฉันจะสอนเมื่อทุกคนผ่านการมอบหมายงานในสัปดาห์ที่เหลือ หากใครไม่ส่งงานจะถูกลงโทษ นั้นหมายความว่ายิ่งส่งงานเร็วเท่าใดก็จะยิ่งได้เรียนรู้เทคนิคศิลปะการต่อสู้ได้เร็วขึ้นเท่านั้น หลังจากสัปดาห์นี้สิ้นสุด ฉันจะไม่อธิบายเกี่ยวกับเทคนิคอื่นๆ ยกเว้นเทคนิคที่ฉันจะมอบให้ และขอให้ส่งงานกันให้ตรงเวลา”

กรีลกล่าว

อย่างไรก็ตามสิ่งนี้ฟังดูเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับทุกคนและเป็นเรื่องยากที่จะเข้าใจคำพูดของกรีล แต่ความหมายก็ค่อนข้างเข้าใจได้ การส่งงานที่ได้รับมอบหมายให้เร็วที่สุดจะทำให้มีโอกาสที่จะได้เรียนรู้เทคนิคศิลปะการป้องกันตัวแบบใหม่จากครูของพวกเขาจนกว่าจะสิ้นสุดสัปดาห์

‘ครูของเรามีหน้าที่สอนศิลปะการป้องกันตัวไม่ใช่เหรอ!? ‘

นั่นคือความคิดในใจของเกือบทุกคน

“ถ้ามีคนสงสัย ฉันไม่ได้พูดถึงเทคนิคศิลปะการต่อสู้ระดับสูงหรือระดับ 1 ทั่วไป….. คุณสามารถเลือกเทคนิคใดก็ได้ที่ฉันเรียนรู้มาตลอดทั้งชีวิตซึ่งรวมถึงเทคนิคระดับ 3 เทคนิคพิเศษและไม่เหมือนใครหรือเรียกอีกอย่างว่าทักษะโดยยาก คิดว่าน่าจะพอทำให้ทุกคนพอใจกันนะ”

ทั่วทั้งห้องเกิดเสียงเฮลั่น ในขณะที่เจสันมองดูกรีลอย่างเงียบๆ

‘ทักษะระดับ 3 กรีลเป็นใครกันแน่ ? ฉันว่าไม่ใช่แค่ครูธรรมดาๆ และแหละ’

เทคนิคระดับ 3 ถือเป็นสมบัติจากแอสทริกซ์และยังถือว่าเป็นเทคนิคที่หายากในคาเนียร์ ทำให้เจสันสงสัยในตัวของกรีล

‘พูดถึงเทคนิคเฉพาะหรือพิเศษ ?? เขากำลังจะทำอะไรในหมู่เกาะอาร์คิเพลาโกส… เขาไม่ควรอยู่ที่คาเนียร์ เขาต้องเป็นผู้นำนิกายหรืออยู่ในปราสาทในฐานะเจ้าชายของอาณาจักรใดอาณาจักรหนึ่ง ? ‘

เจสันรู้สึกประหลาดใจมากและอยากจะถามกรีลเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เจสันก็นิ่งเงียบ นักเรียนคนอื่นๆ มีความสุขที่ได้ฟังอะไรแบบนั้น แต่มีนักเรียนบางคนที่เข้าใจถึงเทคนิคระดับ 3 กรีลไม่เพียงให้เทคนิคดังกล่าวแก่เด็กนักเรียนและประโยคถัดไปจะทำให้เด็กนักเรียนทุกคนรู้สึกไม่พอใจทันที

“งานแรกที่จะมอบให้ทุกคน คือ ทุกคนต้องฆ่าสัตว์ร้าย 10 ตัว เป็น 2 ขั้นตอน ที่มีอันดับเหนือกว่าพวกคุณ ข้อกำหนดของฉันงนั้นง่ายๆ คุณต้องจัดการมันด้วยความแข็งแกร่งของตัวเองด้วยไม่ใช้ปืนมานา หรืออาวุธวิญญาณในการสังหาร และไม่อนุญาติให้ใช้สัตว์พันธะสำหรับงานนี้ ห้ามร่วมกลุ่มกับเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น คุณต้องล่าเพียงคนเดียว นอเหนือจากนั้นคุณอาจจะใช้ทุกอย่างที่คุณต้องการ คุณสามารถดักจับสัตว์ร้ายหรือพยายามลอบสังหารมันฉันก็ไม่ได้ว่า ข้อกำหนดอีกอย่างคือคุณจะต้องบันทึกวิดีโอทุกอย่างด้วยม้วนเทปที่ฉันจะให้ไป มีปุ่มกดด้านข้างมันจะกระพริบเมื่อเริ่มบันทึก อุปกรณ์นั้นเต็มไปด้วยมานาและแบตเตอรี่สำหรับการใช้งาน 1 สัปดาห์ สำหรับงานนี้ไม่มีการลงโทษสำหรับผู้ไม่ส่งงาน แต่รางวัลที่คุณจะได้รับเมื่อส่งงานนี้ นั้นเป็นรางวัลที่หาไม่ค่อยได้นัก ยังไงก็ขอให้ทุกคนโชคดี”

ในขณะที่ม้วนวิดีโอติดปีกกำลังบินมาหาทุกคน ใบหน้าของทุกคนก็อยู่ในสภาพครุ่นคิด การเอาชนะสัตว์ร้าย 10 ตัวที่มีอันดับสูงกว่าโดยไม่ได้รับความช่วยเหลือจากใครหรือสัตว์พันธะของตัวเอง ?? ครูล้อเล่นหรือเปล่า ?

แต่ละอันดับแบ่งออกเป็น 3 ขั้น ระดับที่ 1- 3 เป็นระดับเริ่มต้น ในขณะที่ 4-6 เป็นขั้นกลาง 7-9 เป็นขั้นสูง นั้นหมายความว่าหากมีใครอยู่ในขั้นผู้ชำนาญระดับ 3 เหมือนนักเรียนส่วนใหญ่ พวกนั้นจะต้องเอาชนะสัตวืร้ายที่ตื่นขึ้นซึ่งมีความแข็งแกร่งที่แตกต่างกัน

หากสามารถใช้สัตว์พันธะของพวกเขาได้สิ่งนี้จะไม่ถือว่าเป็นปัญหาเพราะนักเรียนส่วนในโรงเรียนนี้มีสัตว์พันธะเป็นสัตว์ร้ายที่มีระดับการตื่นขึ้นของพลัง ตัวอย่างเช่น ลีโอ ฮาร์ท ซึ่งเป็นผู้ชำนาญระดับ 5 และเขาจะต้องเอาชนะสัตว์ร้ายที่มีวัฒนาการขั้นต่ำ.. เขาจะทำอย่างนั้นได้ยังไง

***เพิ่มเติม ผู้แปลได้เรียงลำดับสัตว์ร้ายผิดนะครับ สัตว์ร้ายระดับวิวัฒนาการมีอันดับที่สูงกว่าสัตว์ที่พลังตื่นขึ้นมา ขออภัยด้วยนะครับ ***

มันเป็นความท้าทายที่ยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน แม้ว่ามันจะยากมากแต่ผลประโยชน์ของมันก็มากมายพอที่จะลองทำดูโดยไม่ต้องกังวล และทุกคนรีบออกจากห้องทันทีที่กรีลอธิบายจบ มีเพียงเจสันที่ยังอยู่ในห้องกับกรีล

กรีลได้สังเกตเห็นเจสันและเจสันได้เอ่ยปากถาม

“สามารถใช้ได้ทุกอย่างใช่ไหม ยกเว้นข้อจำกัดที่ครูอธิบายไว้”

เจสันได้วางแผนคร่าวๆ เอาไว้ แต่อยากจะถามให้ชัวก่อนที่จะเริ่มแผนของเขา

“สามารถทำได้ทุกอย่าง ที่ไม่มีในข้อจำกัด”

เจสันได้บันทึกก่อนที่กรีลจะพูด ไว้เป็นหลักฐานเพราะเจสันไม่ไว้ใจกรีล ก่อนที่เจสันจะเดินออกไป

สัปดาห์แรกของการเปิดเทอมผ่านไป และกรีลก็ไม่ได้สอนศิลปะการต่อสู้ใดๆ ให้กับนักเรียนในคลาส

แต่ได้มุ่งเน้นไปที่การปรับปรุงแกนมานา เพื่อเพิ่มความสามารถในการดูดซับมานาของทุกคนอย่างช้าๆ ทำให้นักเรียนทุกคนมีความเร็วในการดูดซับเพิ่มมากขึ้น

เจสันเป็นเด็กนักเรียนที่น่าประหลาดใจที่สุด ในขณะที่เจสันเลือกจุดที่ดีที่สุดในการดูดซับมานา ทำให้การดูดซับมานาของเจสันนั้นรวดเร็วมากอย่างน่าตกใจ

แต่เนื่องจากเจสันยังไม่คุ้นชินกับการไหลเวียนมานาของเมืองไซโรที่หนาแน่น เจนสันจึงมีปัญหาในการดูดซับมานาอย่างต่อเนื่อง มันเป็นการรวบรวมมานาเพื่งมุ่งเน้นการหมุนเวียนมานาไปตามช่องมานาของเขาและดูดซับเข้าสุ่แกนมานาในเวลาเดียวกันมันก็นานกว่า 2 ชั่วโมง ในขณะที่คนอื่นๆ ทำอย่างช้าๆ และ สม่ำเสมอแต่ดูเหมือนเจสันจะต้องการมากยิ่งขึ้น

เจสันไม่จำเป็นต้องใช้หินมานาเพื่อเพิ่มมานาในสภาพแวดล้อมเพราะเขาไม่สามารถจัดการมันได้ เมื่อนึกถึงวันแรกที่พัฒนาเข้าสู้มือใหม่ระดับ 6 เจสันรู้สึกถึงแรงบันดาลและความมุ่งมั่นอย่างมาก ความเร็วในการดูดซับมานาของเจสันเพิ่มขึ้นเนื่องจากมานาในเมืองไซโรที่มีความหนาแน่สูงและตอนนี้ศักยภาพของเจสันก็เพิ่มขึ้นรื่อยๆ อย่างช้าๆ

คนอื่นๆ รู้สึกเหมือนเจสันเป็นปีศาจ เพราะเจสันไม่สนใจสภาพแวดล้อมและดูดซับมานาอย่างตะกละตะกลามรวมกับว่าเป็นศูนย์กลางของโลก การแข็งแกร่งขึ้นคือความทะเยอทะยานของเจสันและเขาเองก็ไม่สนใจคนที่อยู่รอบตัว ไม่มีเพื่อคนไหนเข้าใกล้เจสัน ในขณะที่ดูดมานา เพราะเนื่องจากรัศมี 3 เมตร รอบตัวเจสันมานาได้ดูดซับจนเบาบางมาก

แม้แต่กรีลก็ประหลาดกับการดูดซับมานาของเจสันที่รวดเร็ว และกรีลยังสงสัยอีกว่ามือใหม่ระดับ 6 สามารถควบคุมได้หลากหลายอย่างพร้อมกันได้โดยไม่ได้รับการฝึกฝนได้อย่างไร เทคนิคในการพัฒนาความคิดและสมองนั้นหายากและมีเพียงชนชั้นสูงเท่านั้นที่สามารถฝึกฝนเทคนิคดังกล่าวได้

แต่เมื่อเห็นเจสันสามารถรวบรวมและเปลี่ยนแปลงมานาได้อย่างรวดเร็ว กรีลก็ประหลาดใจเป็นอย่างมาก เจสันสามารถทำแบบนั้นได้ก็ต่อเมื่อเขาอยู่ในขั้นผู้เชี่ยวชาญ ในขณะที่จิตได้รับการขัดเกลาอย่างต่อเนื่องกับการพัฒนาในแต่ละครั้ง

จนกระทั่งกรีลรู้ว่าเจสันเป็นคนพิเศษ แต่ละวันที่ผ่านไปยิ่งทำให้กรีลประหลาดใจมากขึ้นเกี่ยวกับเด็กหนุ่มผมดำเงาที่มีดวงตาสีทอง นอกจากนี้ยังมีสิ่งอื่นๆ ที่กรีลยังพบว่าแปลก

เจสันมาเรียนในวันพุธพร้อมกับพาราสกอร์ขนาดแรกเกิดสีเหลืองอมเขียวขนาด 1 เซนติเมตรในผมของเขา ซึ่งมันแทนจะมองไม่เห็นหากมันไม่ได้แผ่มานาบางส่วนอย่างต่อเนื่อง หลังจากที่กรีลถามเจสันเกี่ยวกับเรื่องนี่ เจสันก็ตอบว่ามันคือสัตว์พันธะของเจสันซึ่งทำให้กรีลตกใจ

พาราสกอร์ขนาดเล็กเป็นเพียงสัตว์ระดับ 3 ดาว เมื่อเติบโตเต็มที่และไม่มีประโยชน์สำหรับเจสัน ในขณะที่เจสันนั้นแข็งแกร่งกว่าสัตว์ระดับ 3 ดาวส่วนใหญ่อยู่แล้ว การเติบโตของสัตว์ตัวเล็กระดับ 3 ดาว จะไม่สำคัญ

กรีลสรุปได้ว่าเจสันมีความสามารถในการต่อสู้ของสัตว์ระดับ 5 ดาวที่มีความยอดเยี่ยม และอาจจะเทียบเท่ากับสัตว์ร้ายที่ตื่นขึ้นในระดับต่ำ ในขณะที่เจสันอยู่ในขั้นมือใหม่ระดับ 6 ซึ่งเป็นเรื่องที่แปลกประหลาด

บางครั้งขุนนางชั้นสูงหรือเด็กๆ จากคาเนียร์ สามารถทำเช่นนี้ได้ แต่ต้องเป็นระดับอัจฉริยะ นั้นเป็นเหตุผลว่าทำไมกรีลถึงเข้าใจเหตุผล ยิ่งกว่านั้นทำไมเจสันถึงเลือกทำพันธะกับสัตว์ร้ายที่ไม่มีศักยภาพ

สำหรับ ทีล กรีล แม้แต่สัตว์ที่วิวัฒนาการแล้วยังมองว่ามันไร้ประโยชน์เพราะพลังวิญญาณของกรีลสูงกว่า 500 เมื่อได้รับการปลุกวิญญาณตอนอายุ 14 ปี กรีลไม่สามารถจับความคิดของเจสันได้และรู้สึกผิดหวังที่เจสันจะสูญเสียศักยภาพของตัวเองไป แม้ว่าเจสันจะไม่ต้องการหินมานาเพื่อใช้ในการดูดซับมานา

สัตว์พันธะใหม่ของเจสัน พาราสกอร์ดูดซับมานาบริสุทธิ์รอบตัวของมันอย่างตะกละตะกลามเพื่อเร่งกระบวนการให้ตัวมันนั้นแข็งแกร่งและเร่งการลอกคราบ มีความแตกต่างอย่างเห็นได้ชัดระหว่างอาร์เทมิสและพาราสกอร์ที่เจสันสังเกตุเห็น

อาร์เทมิสสามารถดูดซับและย่อยมานาได้มากเท่าที่มันต้องการแม้ว่ามันจะเป็นอันตรายในขณะที่พาราสกอร์สามารถดูดซับมานาได้เพียงเล็กน้อยและมันจะหยุดเมื่อได้รับมากจนเกินไป

วันสุดท้ายของสัปดาห์เมื่อเจสันฝึกเทคนิคนรกสวรรค์เสร็จ เจสันมองไปที่พาราสกอร์และคิดว่าถึงเวลาแล้วสำหรับการทดลองในครั้งแรก ตอนนี้พาราสกอร์เกือบจะมีขนาดตัวเท่ากับ 2เวนติเมตรและนั้นเป็นการลอกคราบครั้งแรกของมัน เจสันให้มันนอนลงบนโต๊ะ และทำการหยิบเข็มฉีดยาที่ใช้สำหรับผลไม้วิเศษ จากนั้นก็หยิบกล่องนีโอซิดขึ้นมา พร้อมกับผลไม้วิเศษ 2 ผล ที่อยู่ด้านใน เจสันเลือกหยิบลูกบาคูรีสีขาวออกมาและปิดกล่อง ภายในผลบาคูรีสีขาวมีน้ำผลไม้ที่เจสันต้องใช้กับพาราสกอร์

มีเหตุผลหลายประการสำหรับการตัดสินของเจสัน เหตุผลที่ชัดเจนที่สุดคือพาราสกอร์ที่มีความยาว 2 เซนติเมตรจะไม่สามารถกลืนผลไม้ขนาดเท่ากำปั้นได้ ในขณะที่เหตุผลที 2 ที่เจสันทำนั้นที่น้ำผลไม้ที่ส่องแสงสีดำอ่อนๆ ซึ่งมันแสดงให้เห็นถึงความบริสุทธิ์ที่มีระดับต่ำ

โดยหวังว่ามันจะทำให้พาราสกอร์เจ็บปวดน้อยลง เจสันเจาะเข็มผ่านเปลือกของผลบาคูรีสีขาว และดูน้ำของมันออกมาจนหมด ซึ่งได้จำนวนเข็มถึง 3 หลอด เจสันได้ใช้เพียงหลอดเดียว ในขณะที่เก็บหลอดอื่นๆ เอาไว้

หาการทดลองในวันนี้สำเร็จ เจสันจะเลี้ยงพาราสกอร์ด้วยผลบาคูรีสีขาวทุกวันจนกว่ามันขะมีขนาดใหญ่พอที่จะกินผลไม้ชิ้นเล็กๆ เพื่อเพิ่มคุณค่าทางโภชนาการ แม้ว่าเผ่าของพาราสกอร์จะถูกเรียกว่าแมงป่องขนาดเล็ก โดยมันจะมีขนาดโตเต็มวัยเพียง 10 เซนติเมตรแต่เจสันมั่นใจว่า ขนาดของมันจะไม่อยู่ที่ 10 เซนติเมตรแน่นอนเมื่อมันพัฒนาไปในอันดับที่สูงกว่า

เจสันมั่นใจในการทดลองนี้ และเจสันได้หยดน้ำผลบาคูรีลงบนฝ่ามือ 2-3 หยด ตรงหน้าพาราสกอร์ เมื่อพาราสกอร์ได้กลิ่นน้ำหวานหอมๆ ที่อยู่ตรงหน้ามันก็กินจนไม่เหลือสักหยด หลังจากนั้นมันก็มองไปที่เจสันอย่างตะกละตะกลาม ตอนแรกเจสันรู้สึกแปลกๆ แต่ก็รู้สึกได้ว่าพาราสกอร์ต้องการขอมากว่านี้

ซึ่งทำให้เจสันมีความสุข เจสันจึงป้อนมันด้วยเข็มฉีดยาจนน้ำหวานที่อยู่ในหลอดนั้นหมดภายในไม่กี่นาที เจสันเริ่มเห็นสัตว์พันธะตัวเล็กดิ้นด้วยความเจ็บปวด และดิ้นไปรอบๆ ดวงตามานาของเจสันมองเห็นความเจ็บปวดของมัน ทำให้เขาเป็นกังวลเล็กน้อย

เจสันรู้สึกขอโทษที่ทำอะไรโง่ๆ อย่างกระทันหัน ความกังวลของเจสันยิ่งเพิ่มมากขึ้นเมื่อเห็นพาราสกอร์หยุดนิ่งหลังจากที่มันิ้นด้วยความเจ็บปวดเพียงไม่กี่นาที ไม่มีความผันผวนของมานาที่ปล่อยออกมาจากพาราสกอร์แม้แต่นิดเดียว เจสันกังวลเป็นอย่างมาก เจสันรู้สึกได้ว่าสัตว์พันธะของเขานั้นไร้ชีวิตไปแล้ว

แต่หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง เจสันเริ่มสังเกตเห็นความผันผวนของมานนาที่แผ่ออกมาจากพาราสกอร์ มันดิ้นอย่างรุนแรงเพื่อลอกคราบเปลือกนอกของมันซึ่งมีสีเหลืองอมเขียวและมีจุดดำหน้า

ตอนนี้พาราสกอร์มีขนาด 3 เซน และเจสันสังเกตุว่าเปลือกภายนอกของมันเปลี่ยนเป็นสีเขียวเล็กน้อยจากสีเดิน เมื่อตรวจสอบแกนมานาของมันซึ่งยังอยู่ในระดับสัตว์ 1 ดาวและไม่มีออร่าใดๆ ที่แผ่ออกมา แต่เจสันได้เห็นว่ามานาภายในของมันแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้องเมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้

‘ ได้ผลหรือไม่ ‘

เจสันไม่รู้ แต่เห็นได้ชัดว่ามันเติบโตขึ้นและแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อยแม้ว่าจะเป็นสัตว์ระดับ 1 ดาวก็ตาม สีของเปลือกมันก็ดูเปลี่ยนไปและมีขนาดตัวที่ใหญ่ขึ้น มีสัญญาณเล็กๆ ที่บงบอกว่ามันจะไม่ใช่แค่พาราสกอร์ทั่วไปที่มีระดับ 3 ดาว แต่มันจะพัฒนาเป็นสัตว์ร้ายที่มีอันสูงที่มากขึ้น

ไม่กี่นาทีผ่านไป จนกระทั่งเจสันมาถึงชั้นที่สัตว์ร้ายได้คลอดลูก

เจสันได้เห็นว่าไม่มีสีที่เปล่งออกมาจากสัตว์ร้าย แต่เขาก็ทำใจยอมรับแล้ว เจสันมีแผนคร่าวๆ ภายในใจในทฤษฎีเกี่ยวกับการชำระเพื่อความบริสุทธิ์เป็นประเด็นหลักที่เจสันต้องทำ

หากทฤษฎีไม่ได้ผลเจสันต้องเตรียมการและเขาคิดอย่างรอบคอบเกี่ยวกับทางเลือกต่างๆ เมื่อเจสันเข้าใกล้สัตว์แรกตัวที่มีขนาดตัวเล็ก

ผู้ดูแลที่ยืนข้างๆ เจสัน สังเหตุเห็นความตื่นเต้นของเจสันจึงได้พูดว่า

“คุณครับ ถ้าคุณต้องการทดสอบศักยภาพพื้นฐานเพื่อดูว่าสัตว์ร้ายตัวไหนดีที่สุด คุณต้องรออย่างน้อย 24 ชั่วโมง”

“ไม่เป็นไร!”

เจสันกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

เจสันเห้นความบริสุทธิ์ของศักยภาพหรือแกนกลางของตัวร้ายและเจสันไม่พบความแตกต่างใดๆ ดังนั้นการทดสอบจึงเป็นเรื่องเสียเวลา ผู้ดูแลรุ้ดีว่าการทำพันธะโดยเร็วเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับจิตวิญญาณของทั้ง 2 แต่การไม่ใส่ใจถึงศักยภาพของสัตว์ที่ทำพันธะเป็นเรื่องที่แปลก

เจสันเข้ามาใกล้สัตว์ร้ายแรกเกิดซึ่งมันคือแมงป่องยาว 1 เซนติเมตรหลายสิบตัวพร้อมกับมีแถบสีเขียวอมเหลืองอยู่ตรงหน้า พวกมันดูอ่อนแอมากและอาจจะถูกฆ่าตายด้วยลมเบาๆ แต่มีการกล่าวกันว่าแมงป่องขนาดเล็กเหล่านีมีพิาที่มีศักยภาพที่ทำให้เป็นอัมพาตและทำให้สัตว์ระดับเดียวกันเกิดอาการมึนงงได้

ความแข็งแกร่งของพวกมันอ่อนแอและลักษณะแข้งแกร่งของมันมีเพียงเปลือกนอกที่ดูเหมือนเป็นโลหะหุ้มที่แข็งแรง ทนทนเป็นพิเศษและเคลือบด้วยพิษร้ายแรง

เจสันทำการเลือกแมงป่องพาราขนาดเล็กนี้ เป็นพันธะตัวที่ 2 ของเขา เนื่องจากเหตุผลหลายประการรวมถึงการเป็นสัตว์ป่า 3 ดาวที่มีโครงร่างภายนอกที่ดูแข็งแกร่งและเป็นเหตุผลที่สำคัญที่สุด ซึ่งแมงป่องจะลอกคราบในแต่ละช่วงวัย ซึ่งยิ่งลอกคราบ ผิวด้านนอกก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น

ซึ่งการให้ผลบาคูรีสีขาวเพื่อการชำระ สิ่งสกปรกอาจจะถูกขับออกมาพร้อมกับการลอกคราบของมัน ความเป็นไปได้สูงกว่าเล็กน้อยเมื่อเทียบกับสัตว์ตัวอื่นๆ เจสันไม่ได้สนใจที่จะเลือกแมงป่องพาราตัวไหนเป็นพิเศษ เจสันหยิบมันขึ้นมาโดยหนึ่งในนั้น มีแมงป่องจิ๋วตัวหนึ่งคิดว่าเจสันเป็นแม่ของมัน

เจสันหยิบมันขึ้นมาและถอยออกมาพร้อมที่จะไป

“ฉันสามารถจ่ายเงินและทำพันธะได้เลยรึเปล่า หรือต้องทำอะไรก่อน?”

ผู้ดูแลฟังเจสันไม่ชัด

“หืม ? เราต้องกรอกข้อมูลการขายแมงป่องพาราจิ๋วให้คุณเท่านั้น เดียวเรื่องนี้ทางเราจะจัดการให้ทุกอย่าง สิ่งเดียวที่คุณต้องทำคือจ่ายค่าธรรมเนียมให้สัตว์ร้ายซึ่งสูงกว่าราคาปกติเล็กน้อยเมื่อเทียบกับสัตว์ตัวอื่นๆ เพราะมันค่อนข้างหายากและมันให้กำเนิดลูกๆ เพียงแค่ 2 ครั้ง ในตลอดชีวิตของพวกมัน”

ผู้ดูแลอธิบายและดูจากการแต่งตัวของเจสัน เขามั่นใจว่าเจสันสามารถจ่ายได้ วึ่งเจสันสวมชุดนักเรียนที่เป็นเครื่องแบบของโรงเรียนในเครือแวนการืดที่มีชื่อเสียง

หน้าจอโฮโลแกรมพร้อมสัญญาก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าของเจสัน และหลังจากอ่านสัญญาจบเจสันก็เซ็นยินยอม เจสันต้องจ่าย 25,000 เครดิต ซึ่งราคาค่อนข้างสุงแต่เห็นได้ชัดว่ามันหายาก ค่าธรรมเนียมเพิ่มเติมสำหรับการซื้อสัตว์ร้ายแรกเกิดก็สูงเช่นกัน เนื่องจากมันจะช่วยเพิ่มความสัมพันธ์ที่ดีกว่าการทำพันธะกับสัตว์ที่โตเต็มวัย

เจสันจ่ายเงิน 25,000 เครดิจ ซึ่งมันจะไม่มากเกินไปหากทฤษฎีที่เจสันจะทดลองเป็นไปตามที่เขาคาดไว้

หลังจากทำธุรกิจเสร็จ ผู้ดูแลยังคงตั้งตารอที่จะดูเจสันทำพันธะกับแมงป่องพาราจิ๋วนี้ เจสันได้ทำการเฉือนไปบนนิ้วมือของตัวเองข้าง 1 และเข้าไปในโลกวิญญาณ และคลายด้ายแห่งจิตวิญญาณของเขาออกมา และทำการหยดเลือดที่มีสีแดงเข้มแต่มีอ่อร่าสีทองลงไปบนตัวแม่งป่องเพื่อทำการสร้างพันธะ ด้ายแห่งจิตวิญญาณถูกผูกเข้ากับจิตวิญญาณของแมงป่องพาราจิ๋วตัวนี้

เจสันรู้สึกได้ถึงความเชื่อมโยงที่เกิดขึ้นระหว่างเขาและพาราสกอร์ (ขอเปลี่ยนมาเป็นทับศัพท์นะครับ) ในขณะที่เพื่อตัวน้อยของเจสันสั่นสะท้านเพียงเล็กน้อยก่อนที่จะมีวงเวทย์สีเหลืองอมเขียวขนาดเล็กปรากฏ จากนั้นพาราสกอร์ก้ได้หายเข้าในโลกวิญญาณของเจสัน

อาจจะต้องใช้เวลา 2-3 ชั่วโมงก่อนที่พันธะจะถูกสร้างอย่างสมบูรณ์และเป็นการดีที่สุดสำหรับตัวเจ้าของและสัตว์ที่จะได้อยู่ใกล้กันเท่าที่จะเป็นไปได้ในช่วงเวลานี้ เป็นการตัดสินใจโดยสัญชาตญาณของพาราสกอร์

เห็นได้ชัดว่าเมื่อทำพันธะเรียบร้อยผู้ดูแลที่พยักหน้า

นี้เป็นครั้งแรกที่เจสันได้ทำพันธะกับสัตว์ร้ายตัวที่ 2 มันยังคงยากมากแต่ก็ง่ายกว่าครั้งแรกมาก เจสันสงสัยเกี่ยวกับความเชี่ยวชาญในการเคลื่อนย้ายด้ายจิตวิญญาณของเขา เมื่อเวลาผ่านไป สำหรับคนอื่นๆ อาจจะไร้ประโยชน์เพราะคนส่วนใหญ่มีสัตว์พันธะ 2-5 ตัวเท่านั้น แต่ไม่ใช่สำหรับเจสัน เจสันและผู้ดุแลไม่ได้คุยกันและวิ่งเดียวคือการพูดอำลาเมื่อเจสันเดินออกไป

ผู้ดูแลไม่รู้จริงๆ ว่าควรคิดอย่างไรกับเด็กคนนี้ เพราะเขาทำสัญญากับสัตว์ร้าย 3 ดาวในขณะที่เป็นนักเรียนของโรงเรียนที่ดีที่สุดในแอสทริกซ์

แม้ว่าจะเป็นโรงเรียนในเครือลำดับ 6 แต่ก็ยังเป็น 1 ใน 20 โรงเรียนที่ดีที่สุดบนแอสทริกซ์ เป็นเรื่องโง่มากสำหรับคนที่ในระดับนี้ ที่ทำพันธะกับสัตว์ร้ายที่ไม่มีศักยภาพเช่นนี้

พุดตรงๆ สัตว์ร้ายระดับดาวแทบทุกพื้นที่ ถูกมองว่าเป็นขยะและไร้ประโยชน์ในการทำสัญญาและสัตว์พวกนี้ส่วนใหญ่ใช้เป็นอาหารเพื่อสัตว์พันธะที่แข็งแกร่งขึ้น

มีเพียงสามเหตุผลที่ชัดเจนในการผสมพันธุ์สัตว์ร้าย

→ปศุสัตว์

→ใช้สำหรับทำธุระ

→รับสัตว์ระดับดาวที่กลายพันธุ์ที่ได้เปรียบที่มีศักยภาพสูงเพื่อขายเป็นจำนวนมาก

เจสันไม่สนใจคำพูดของผุ้ดุแลที่ว่าแปลก แต่สิ่งที่สำคัญคือเจสันสามารถกลับบ้านได้แล้วตอนนี้เขาเองก็หิวอย่างมาก เมื่อนึกถึงอาหารเจสันก็ครุ่นคิดว่าจะซื้ออาหารอะไรให้กับพราราสกอร์ ในขณะที่รถรับส่งก็มาพอดี เมื่อเจสันขึ้นไปนั่งเจสันก้ได้ค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับ พาราสกอร์และพวกมันก็กินอาหารเกือบทุกอย่างที่มีขนาดเล็กพอที่จะกินได้ เจสันตัดสินใจซื้อหิ่งห้อยมานาเกรด 1 มาจำนวนหนึ่งพร้อมกับมานาจำนวนเล็กน้อย

พวกมันมีคุณค่าทางโภชนาการและเป็นอาหารที่ดีสำหรับสัตว์เล็กๆ เช่นพาราสกอร์ขนาดเล็กแรงเกิดตัวนี้ และภายในเมืองไซโรนี้ที่มีนามาหนาแน่นรอบๆ ระยะการเติบโตของพาราสกอร์อย่าจะใช้เวลาเพียง 2 เดือน ในขณะที่เจสันพัฒนาตัวเองให้มากขึ้นเพื่อรองรับพาราสกอร์ในขณะที่มันโตเต็มวัย

ดังนั้นเจสันจะใช้หินมานาสำหรับการนี้และใช้ผลบาคูรีสีขาวกับมัน

หลังจากตัดสินใจคร่าวๆ ว่าจะทำอะไรบ้างในอนาคต เจสันก้ได้ฝึกเทคนิคนรกสวรรค์ระหว่างทางกลับบ้าน จึงมาถึงบ้านของเฟลเลอร์

เมื่อเลิกเรียน เจสันได้นั่งรถรับไปส่งไปยังเจดีย์สัตว์ร้าย ด้วยความตื่นเต้นที่เปล่งประกายในดวงตา

มันรู้สึกราวกับว่าเวลาได้ผ่านไปหลายชั่วโมงและเวลาดูเหมือนจะหยุดลงเมื่อเจสันมาถึงจุดหมายภายใน 25 นาที

เจดีย์สัตว์ร้ายที่นี่ใหญ่กว่าในเมืองอาร์เทสอย่างมาก มันมี 7 ชั้น ในขณะ 2 ชั้นมีไว้สำหรับฟักไข่ส่วนอีก 5 ชั้นที่เหลือสำหรับสัตว์ที่เกิดแล้วทุกชนิด (หมายถึงเกิดออกมาจากไข่นะครับ)

ในขระที่เจสันรู้สึกตกตะลึงกับความหนาแน่นของมานา ที่สามารถรับรู้ได้เจสันก็ได้เดินอย่างช้าๆ ไปที่ประตูบานใหญ่ที่เปิดออกทันที่เมื่อก้าวไปอยู่ตรงหน้าประตู

เจ้าหน้าที่ดูมีความสุขเมื่อได้เห็นเจสัน ซึ่งทำให้เขารู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ความสามารถโดยกำเนิดในการปลุกวิญญาณของเด็กส่วนใหญ่ในเมืองไซโรคือมีพลังวิญญาณอย่างน้อย 11 หน่วย ซึ่งเพียงพอที่จะคุมสัตว์ร้านที่ตื่นขึ้นได้อย่างอยู่มัด

ยิ่งไปกว่านั้นแม้ว่าพลังวิญญาณของใครคนหนึ่งจะมีน้อย แต่การฝึกฝนเทคนิคนรกสวรรค์สัก 2-3 เดือนก็สามารถไปถึงเกณฑ์ที่จะไปยันชั้น 2 ของเจดีย์สัตว์ร้ายได้ หรือสร้างพันธะกับสัตว์ร้ายจากพ่อค้าที่จับมา เนื่องจากรวดเร็วกว่าและเชื่อถือได้มากกว่าเจดีย์สัตว์ร้าย

เจสันเดินผ่านประตูที่เปิดอยู่และผู้ดูแลก็มุ่งตรงมาหาเขา

“สวัสดีครับผม คุณสเตลล่าใช่ไหมครับ?”

ผู้ดูแลทักทายและถามอย่างมีหวัง

เจสันพยักหน้าตอบ ขระที่ดวงตาของผู้ดูแลดูสว่างขึ้น

“ เชิญทางนี้ครับ คุณสเตลล่า”

เจดีย์มีขนาดใหญ่และใช้เวลากว่า 10 นาทีตนเดินมาถึงชั้นแรกซึ่งมีสัตว์ร้ายระดับดาวอยู่ภายใน ในช่วง 10 นาทีนี้ ผู้ดูแลได้ถามคำถามต่างๆ เกี่ยวกับสัตว์พันธะและเจสันก้ตอบคำถามเหล่านั้นเท่าที่เขาจะตอบได้ คำถามคือเจสันต้องการสัตว์ชนิดไหน และเจสันเองก็ยังไม่รู้ว่าเขาจะเลือกสัตว์ชนิดไหน

ตอนนี้เจสันได้เลือกทิศทางของสัตว์พันธะแล้วว่าควรจะเป็นไปในทางไหน แต่เจสันยังไม่แน่ใจว่าสัตว์ชนิดใดในที่นี่ ที่เจสันจะสามารถทำพันธะได้

ตอนนี้เจสันอยากทดสอบทฤษฎีความบริสุทธิ์มากกว่าสิ่งอื่นๆ เพื่อความปลอดภัยและการทดสอบกับผลบาคูรีสีขาว เจสันต้องทำพันธะกับสัตว์ที่มีความอดทนสูง และน่าเสียดายที่พลังวิญญาณของเจสันทำให้เขาทำพันธะได้กับแค่สัตว์ที่ต่ำกว่า ระดับ 4 ดาว ซึ่งผิดแผนเขาไปในระดับหนึ่ง

แต่การทำพันธะกับสัตว์ 1 ดาว ก้ไม่ปลอดภัยเช่นกันเนื่องจากพวกมันอ่อนแอ อาจจะไม่สามารถทนต่อพลังอันแสนทรมาณของผลบาคูรีได้หรือเปล่า และมนุษย์ที่กินผลบาคูรีก็มีอันตรายเช่นกัน เพราะมันจะชำระล้างสิ่งสกปรกจำนวนหนึ่งออกไปและเจสันรู้ว่าสัวต์ระดับ 1 ดาวไม่สามารถทนกับมันไหว แต่เจสันก็ไม่มั่นใจว่าสัตว์ระดับ 3 ดาวจะทนไหวหรือไม่ เนื่องจากไม่รู้ศักยภาพของผลบาคูรีว่ารุนแรงขนาดไหน

ดังนั้นเจสันจึงเลือกสัตว์ร้ายที่มีความอดทนสูงและมีความสามารถในการรอดชีวิตจากการชำระในครั้งนี้ ในท้ายที่สุดสัตว์ร้ายหลายชนิด เจสันสามารถเลือกได้ก็น้อยลงตามเกณฑ์ที่เจสันวางเอาไว้

เจสันตัดสินใจ จำกัดการเลือกของเขาโดยเลือกเฉพาะสัตว์ระดับ 3 ดาวที่มีความอดทนสูงและมีพลังชีวิตที่สูงเพื่อการอยู่รอดจากการชำระด้วยผลบาคูรี เมื่อบอกผู้ดูแลถึงความต้องการ ผู้ดูแลไม่แน่ใจในความคิดของเจสัน เนื่องจากเกณฑ์ที่เจสันให้มามันดูคุ้นเคย

“ผมไม่ได้ต้องจะสงสัยว่าคุณมีเจตนาร้ายใดๆ แต่การซื้อสัตว์ร้ายในเจดีย์นี้มีไว้สำหรับการทำพันธะเท่านั้น ไม่ใช่เพื่อการทดลองกับพวกมัน”

เจสันต้องการทดลองกับสัตว์ร้ายเหล่านี้ แต่เขาไม่ได้ต้องการทำร้ายหรือฆ่าพวกมัน เนื่องจากข้อเท็จจริงเจสันต้องการผูกพันธะกับพวกมันอยู่แล้ว การห่าหรือทำให้มันพิการ มันจะลดความสามารถในการต่อสู้ของตัวเขาเอง และท้ายที่สุดอาจจะเกิดเหตุการณ์ที่เลวร้ายกับตัวผู้ทำพันธะเอง

“คุณไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น ฉันสามารถผูกพันธะกับสัตว์เหล่านี้ได้ต่อหน้าคุณ ถ้ามันทำให้ความกังวลของคุณลดลง”

เมื่อได้ยินลูกค้าพูดเช่นนี้ ผู้ดูแลก้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาไม่ได้ทำงานในเจดีย์สัตว์ร้ายมานา แต่เขาก้ได้เห็นคนบ้ามากมายที่ชั้น 1 ที่จะพยายามซื้อสัตว์ป่าด้วยเจตนาร้ายแอบแฝง

เมื่อได้ยินเจสันพูดดังนั้น ทำให้ความกังวลของเขาหายไป แต่ถ้าเขารู้ว่าเจสันต้องการทดสอบด้วยการให้ผลไม้วิเศษเพื่อที่จะชำระล้างสิ่งสกปรกของสัตว์พันธะที่เจสันจะทำพันธะด้วย เขาคงจะไล่เจสันออกไปจากเจดีย์สัตว์ร้าย และขึ้นบัญชีดำไปตลอดชีวิต มีคนจำนวนมากที่พยายามทำอะไรแบบนั้นและผลลัพธ์ที่ได้ก้ร้ายแรง ซึ่งเจสันไม่รู้เรื่องนี้

แต่การทดสอบเหล่านี้ไม่ได้ทำอย่างจริงจังหรือดำเนินไปอย่างปลอดภัย และผลไม้วิเศษเหล่านั้นมีพลังมากกว่าผลไม้ที่เจสันเป็นเจ้าของ ในความเห้นของเจสัน การทดลองส่วนใหญ่น่าจะให้พลังในการชำระมากเกินไปหรือสัตว์อาจจะอ่อนแอเกินไปทำให้ไม่สามารถทนต่อการชำระได้

เจสันได้ทำการวิจัยมามากมายเกี่ยวกับผลบาคูรีสีขาว และมันไม่ได้เป็นเพียงผลไม้พิเศษที่เลวร้ายที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เจสันมีตอนนี้มันอยู่ในระดับต่ำที่สุด

ด้วยระดับที่ต่ำนี้ มันน่าจะเป็นไปได้สำหรับสัตว์ที่มีความอดทนสูงที่จะผ่านขั้นตอนการชำระโดยไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ ในขณะที่เจสันเองก็จะพยายามช่วยทุกวิถีทาง

เมื่อไปถึงพื้นที่สัตว์ร้าย เจสันได้เปิดดวงตาเพื่อแสกนศักยภาพของสัตวืร้ายทุกชนิดและความบริสุทธิ์ของมัน แต่เจสันก็ต้องผิดหวัง เนื่องจากไม่มีสัตวืร้ายชนิดใดหรือจัวไหนที่เปล่งประกาย ซึ่งทำให้เจสันผิดหวัง

อย่างน้อยหากสถานการณืเลวร้ายเกิดขึ้น เจสันก็จะเลี้ยงสัตว์พันธะด้วยผลไม้เล็กๆ วึ่งช่วยลดเอฟเฟกต์การชำระ อย่างไรก็ตามมันดีกว่าการฆ่าสัตว์พันธะของตัวเองใช่ไหมละ

นอกจากนั้นยังมีความเป็นไปได้ ที่ผลการชำระจะถูกลบล้างออกไป โดยความสามารถทางร่างกายของสัตว์พันธะซึ่งมันอาจจะเป็นไปได้และถึงตอนนั้นมันก้คุ้มค้าที่จะลองใช้ผลไม้ชิ้นเล็กๆ เป็นอาหารเรียกน้ำย่อยเพื่อจะลองทฤษฏี ตราบใดที่สัตว์พันธะมีความอดทนสูงมันก็จะไม่ตาย

เวลาผ่านไปสักพักเจสันเริ่มผิดหวังมากขึ้น ไม่มีสัตวืร้ายสักตัวที่ตรงตามเกณฑ์ที่เจสันวางเอาไว้ และเวลาก็ผ่านไป 2 ชั่วโมง ผู้ดูแลเริ่มกังวลเล็กน้อยเพราะเกณฑ์ที่เจสันวางไว้ค่อนข้างหากยากสำหรับสัตว์ระดับดาว

เวลาผ่านไปสักพักเจสันก็ค่อยๆเดินผ่านทางเดินมองดูสัตว์ร้ายแต่ละชนิดทำให้เขาผิดหวัง

เมื่อค้นหาในแคตตาล็อกสัตวืร้าย เจสันก้ไม่พบสัตว์ร้ายที่เหมาสมเช่นกัน เจสันจึงถามทันที่

“สัตว์ร้ายตัวนี้ไม่มีหรอ”

เจสันกำลังจะค้นหาต่อไป และได้เห็นตู้ที่ว่างเปล่าพร้อมภาพโฮโลแกรมที่แสดงให้เห้นสัตวืร้ายที่ดึงดูดความสนใจของเขา เมื่อเห็นภาพโฮโลแกรมดวงตาของผู้ดูแลก็ดูสว่างขึ้น และอารมณ์ของเขาก็พุ่งสูง เมื่อเห็นข้อมูลของสัตว์ร้ายตัวนั้น

“ดูเหมือนสัตว์ร้ายตัวนี้ กำลังจะคลอดลูกในขณะนี้”

ผู้ดูแลรายงานและดวงตาของเจสันก็สว่างขึ้น

ก่อนหน้านี้ เจสันต้องการสร้างพันธะกับสัตว์ 3 ดาวดตเต็มวัยและเชื่อง แต่การดูแลทารกแรกเกิดนั้นดีกว่า เพราะสามารถทำให้เชื่องได้ง่ายกว่าและการเชื่อมต่อระหว่างวิญญาณก็แข็งแกร่งกว่า

เจสันอารมณ์ดีมาก จนวิ่งไปหาผู้ดูแลและถามว่า

“เมื่อคลอดเสร็จ ฉันสามารถทำพันธะกับลูกของมันได้เลยหรือไม่??”

ผู้ดูแลรู้สึกประหลาดใจกับความกระตือรือร้นอย่างกระทันหันของเจสัน และบอกว่าต้องรอ 2-3 ตามปกติก่อนที่จะได้รับให้อนุญาตทำพันธะได้ หากสัตว์ที่เจสันต้องการทำพันธะ แต่ก็คิดว่าเจสันเป็นแม่ของมันจะง่ายกว่าที่จะสร้างความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าของกับสัตว์ เมื่อคิดอยู่ครู่หนึ่งผุ้ดูแลก็นึกได้ว่า มันไม่มีกฏหมายที่ว่าห้ามขายลูกสัตว์แรกเกิด แต่มันเพียงผิดศีลธรรม เมื่อเป็นเช่นนี้ผู้ดูแลจึงอนุญาตไปพูดคุยกับหัวหน้า

เมื่อเห็นการแสดงออกของผุ้ดูแลและได้ยินเสียงตะโกนของหัวหน้า เจสันรู้สึกผิดเล็กน้อย หัวหน้าไม่ได้สนใจชีวิตของสัตว์และโกรธเพราะคำถามงี่เง่านี้ แม้ว่าเจสันจะรู้สึกเสียใจกับผุ้ดูแล แต่คำตอยของเขาก็คือสามารถทำพันธะได้เลยหลังจากมันคลอด

บางทรเจสันอาจจะเปลี่ยนแผนของเขา โดยมีสัตว์ร้ายแรกเกิดเป้นพันธะตัวที่ 2 ของเขา เพราะเขาสามารถป้อมผลบาคูรีสีขาวได้ หากแบ่งมันเป้นส่วนๆ และป้อนมันทีละน้อยๆ วึ่งอาจมีความเป้นไปได้แต่อาจรอได้เพราะมีสิ่งที่สำคัยรอเขาอยู่ และตอนนี้เจสันได้เลือกคู่หูตัวที่ 2 ของเขาแล้ว!!

เจสันนอนอยู่บนเตียงและมองไปที่บัญชีธนาคารด้วยรอยยิ้มจางๆ

[1,000,000 เครดิต]

เฟลเลอร์ไม่รู้ว่าเจสันคิดอะไรอยู่ เมื่อเจสันบอกพวกเขาว่าจะทำพันธะกับสัตว์ร้ายอีกตัว ขณะที่อาร์เทมิสกำลังพัฒนา

มันกำลังจะพัฒนาไปสู่สายพันธุ์ที่สูงขึ้น โดยต้องการพลังงานวิญญาณที่สูงกว่าเมื่อก่อนมากและตอนนี้เจสันก็ยังต้องการที่จะทำพันธะกับสัตว์อีกตัว

เจสันไม่ได้สะสมพลังวิญญาณเพื่อที่จะรักษาความมั่นคงกับอาร์เทมิสงั้นหรอ

อย่างไรก็ตามกาเบรียลลาก็ได้ให้เครดิตกับเจสันไป เมื่อเห็นการแสดงออกที่มุ่งมั่นและทะเยอทะยานของเจสัน ทีนทีที่เขากลับมาจากโรงเรียน ดูเหมือนว่ามีบางสิ่งบางอย่างได้เปลี่ยนความคิดของเจสัน

เจสันครุ่นคิดอยู่นาน ว่าจะทำพันธะกับสัตว์ร้ายจำนวนมากหลายร้อยตัว ในขณะที่สะสมพลังวิญญาณเพื่อสัตว์ร้ายตัวเดียวที่มีศักยภาพสูง แต่เขาก็รู้สึกผิด

ในโลกวิญญาณของเจสันอาจจะสามารถทำได้ นั้นเป็นเพราะข้อมูลที่มีเกี่ยวกับการตื่นขึ้นของวิญญาณและโลกวิญญาณนั้นจำเป็นต้องมีโลกวิญญาณที่มีเส้นผ่าศูนย์กลาง 2 เมตรเพื่อที่จะสามารถกักขังสัตว์ร้ายอย่างน้อยก็ระดับดาว

มนุษย์บางคนที่มีโลกวิญญาณที่เล็กกว่ายังสามารถใช้ผูกพันธะกับสัตว์ร้ายระดับดาวได้ อย่างน้อยโลกวิญญาณของเจสันนั้นกว้างใหญ่มากน่าจะสามารถรองรับสัตว์ร้ายจำนวนมหาศาลได้

แต่นั้นไม่ใช่สิ่งที่เจสันต้องการ เพราะเจสันต้องการเน้นคุณภาพมากกว่าปริมาณ อย่างไรก็ตามหลังจากการต่อสู้ในวันนี้ เจสันก็ได้คิดแผนบางอย่างขึ้นมาได้

เป็นเรื่องสำคัญสำหรับเจสัน และจะต้องใช้ทุกวิถีทางเพื่อเข้าถึงความแข็งแกร่งเพื่อให้อยู่สูงกว่าเพื่อนร่วมชั้นของเขา ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม

นอกจากนี้เจสันเองก็ยังอยากที่จะลองใช้ผลบาคูรีสีขาว ที่ซื้อมาจากเมืองจิโร่ ซึ่งเป็นสาเหตุที่เจสันต้องการผูกพันธะกับสัตว์อีกตัว แต่ก่อนหน้านี้เจสันกังวลเกี่ยวกับการเลือกสัตว์พันธะอีกตัว เพราะเขาไม่แน่ใจเกี่ยวกับความเร็วที่เพิ่มขึ้นของอาร์เทมิส แต่ถึงอย่างนั้นเจสันก็ได้คาดว่ามันอาจจะต้องใช้เวลามากกว่า 1 เดือน กว่าการพัฒนาของมันจะสำเร็จ

ในขณะเดียวกันเจสันก็มั่นใจที่จะเข้าถึงพลังวิญญาณโดยกำเนิดอย่างน้อยประมาณ 10 ด้วยความเร็วในการสร้างพลังวิญญาณที่รวดเร็วของเจสัน

การต่อสู้ในวันนี้เปลี่ยนความคิดของเจสันไปโดยสิ้นเชิง เนื่องจากเขาต้องการเพิ่มพลังวิญญาณให้ได้เร็วๆ เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกทำร้ายและโดนกลั่นแกล้ง

ตั้งแต่เขาสามารถมองเห็นได้และการปลุกวิญญาณได้ผ่านไป เจสันก็ไม่เคยได้อยู่ใกล้กับความตายเท่ากับวันนี้…ถ้าเจสันไม่ใช้ความสามารถของดวงตานรก ตอนนี้เจสันอาจจะบาดเจ็บสาหัสหรืออาจจะตายไปแล้ว

เจสันต้องการใช้ผลบาคูรีสีขาวสำหรับสัตว์ร้ายที่ยังไม่มีศักยภาพใดๆ เพื่อทดสอบทฤษฎีความบริสุทธิ์ของเขา ดังนั้นเจสันจึงนัดหมายที่จะเข้าไปในเจดีย์สัตว์ร้าย ในเมืองไซโร ที่ชั้น 1

ก่อนที่เจสันจะคิดว่า เขาอาจจะต้องรออย่างน้อย 2-3 อาทิตย์เพื่อที่จะเข้าไปในเจดีย์สัตว์ร้าย แต่ชั้นแรกของเจดีย์สัตว์ร้ายนั้นมีวันว่างมากมายต่างกับชั้น 2 หรือ 3 ที่มีคิวยาวเหยียด

เมื่อคิดครู่หนึ่ง เจสันก็รู้ว่าทำไมถึงเป็นเช่นนี้

ในเมืองอาร์เทส หรือเมืองที่เจสันอยู่ในตอนแรก สัตว์ร้ายทุกชนิดมีระดับที่ต่ำกว่าสัตว์ในชั้นแรกของเจดีย์สัตว์ร้าย ในเมืองไซโร ที่นี่ทุกอันดับมีพื้นที่ของตัวเองและเห็นได้ชัดว่าเจสันเลือกสัตว์ระดับดาว ซึ่งมีคนไม่มากในเมืองไซโรที่ใช้มันสำหรับการผูกพันธะ

ในเมืองไซโรมันเป็นเรื่องที่น่าอับอายที่ต้องทำสัญญากับสัตว์ร้ายที่ไม่มีศักยภาพ

แม้ว่าสัตว์เหล่านี้จะถูกขายให้กับครอบครัวใหญ่บางครอบครัวที่มีการปลุกวิญญาณที่โชคร้าย ซึ่งพลังวิญญาณของพวกเขาอ่อนแอกว่าที่จะสามารถทำพันธะกับสัตว์ร้ายระดับสูงๆ ได้

เจสันตัดสินใจที่จะเลือกนัดในวันพรุ่งนี้หลังเลิกเรียนและเจสันก็ได้แจ้งพวกเฟลเลอร์ด้วยข้อความสั้นๆ ว่าพวกเขาไม่ต้องกังวลหากพรุ่งนี้เจสันจะกลับมาช้าเหมือนวันนี้

หลังจากนั้นเจสันยังไม่ง่วงนอน จึงได้เปิดหนังสือเกี่ยวกับสมุนไพรและพืชวิเศษ มันค่อนข้างน่าสนใจ เจสันอ่านจนเริ่มง่วง เจสันจึงตัดสินใจที่จะเข้านอนโดยไม่ลืมที่จะตื่นเต้นกับการไปโรงเรียนในวันพรุ่งนี้และการเลือกพันธะที่ 2 ของตัวเอง

*

เจสันตื่นช้ากว่าปกติ ซึ่งตอนนี้ก็เป็นเวลา 6 โมงเช้าแล้ว สิ่งแรกที่ทำก็คือการออกกำลังกายก่อนที่จะไปอาบน้ำล้างตัวและลงไปกินอาหารเช้า กาเบรียลลากำลังจะวางอาหารจานสุดท้ายบนโต๊ะเมื่อเจสันสันมาถึง ดูเหมือนว่าเกร็กและมาเลียยังหลับอยู่หรือไม่ก็กำลังซักเสื้อผ้าอยู่

เจสันได้คุยกับกาเบรียลลาเล็กน้อง แต่กาเบรียลลาก็ไม่ได้ถามเจสันว่าจะเลือกสัตว์ชนิดไหนในการทำพันธะ เจสันบยว่ามันแปลกเพราะกาเบรียลลาน่าจะอยากรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้

เป็นเช่นั้นจริงๆ และเธอต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการตัดสินใจของเจสันในการเลือกสัตว์พันธะเพิ่ม ‘ทำไมต้องเลือกในตอนนี้ รออีกหน่อยจะไม่ดีกว่าหรอ ‘ หรือ ‘ ต้องการทีเร่งการพัฒนาตัวเอง แต่ทำไมถึงคิดเช่นนั้น ‘ กาเบรียลลาได้แต่คิดแต่ไม่อยากทำลายบรรยากาศโดยรอบ

เจสันเองก็ไม่มั่นใจว่าจะถามคำถามอย่างไร ถ้าหากกาเบรียลลาถามขึ้นมาจริงๆ ไม่กี่นาทีผ่านไป เกร็กและมาเลียก็ได้ลงมาข้างล่าง และทักทาย ก่อนที่พวกเขาจะเริ่มรับประทานอาหารเช้า และมาร์คลงมาเป็นคนสุดท้าย

อาหารเช้าเป็นมื้อเดียวที่ทุกคนกินกันอย่างผ่อนคลายสบายใจ ไม่มีใครถามคำถามของเจสัน แม้ว่าจะอยากรู้ เจสันเองก็อยากรู้เกี่ยวกับวันแรกในโรงเรียนของเกร็ก แต่เห็นได้ชัดว่าเกร็กอยู่ในคลาส 23 จาก 50 นั้นเป็นเพราะจิตวิญญาณระดับ 4 ดาวของเกร็ก

อันดับของเกร็กอยู่ในระดับกลางในชั้นเรียนเนื่องจากการได้รับพลังกายภาพจากทอร์รัส แต่เกร็กก็ไม่พอใจมันมากนั้น เกร็กทำได้เพียงฝึกฝนอยากหนังเพื่อเพิ่มอันดับของเขา เมื่อเวลาผ่านไปเกร็กรู้ว่าความมุ่งมั่นของเขานั้นมีมากเกินพอที่จะทำให้เขาสามารถพัฒนาขึ้นไปได้อย่างรวดเร็ว

ตอนนี้อันดับแกนมานาของเกร็กอยู่ในระดับผู้ชำนาญ 3 ในขณะที่เพื่อนร่วมชั้นทั้งหมดอยู่ในระดับผู้ชำนาญ 7 ซึ่งทำให้มาเลียตกใจ ในชั้นปี 2 ของมาเลีย มาเรียนอยู่ในคลาส 5 จาก 50 พร้อมกับการปลุกวิญญาณระดับ 3 ดาวครึ่ง และแกนมานาของเธออยู่ในระดับผู้ชำนาญ 8 และตอนนี้ทุกคนในชั้นเรียนปี 1 ในคลาส 23 มีแกนมานาเดียวกันกับระดับของเธอ มันไม่เกินไปหน่อยหรอ แล้วถ้าเป็นจริงแล้วคลาสอันดับต้นๆ ละ จะมีผู้เชี่ยวชาญที่มีอายุ 14 ปีหรือเปล่า ?

มาเลียรู้สึกตกใจกับความสามารถดังกล่าวเนื่องจากนักเรียนอายุ 14 ปี การจะเข้าสู่อันดับผู้เชี่ยวชาญในขณะที่อายุแค่นั้นถือว่าเร็วมาก เจสันรู้สึกประหลาดใจมากที่เห็นเกร็กได้รับการจัดอันดับให้อยู่กลางชั้นเรียน เพราะอันดับของแกนมานาเขานั้นอ่อนแอที่สุดแม้ว่าความสามารถในการต่อสู้ของเกร็กจะยอดเยี่ยมเมื่อได้รับการเพิ่มพลังจากทอรัส

โดยปกติเกร็กไม่น่าจะมีอันดับที่สูงขนาดนี้ และเจสันก็สงสัยว่าพรสวรรค์ของเกร็กในการต่อสู้นั้นอยู่เหนือกว่าเพื่อนร่วมชั้นของเขา หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จเป็นเวลา 7:20 น. เจสันก็เปลี่ยนชุดเป็นชุดนักเรียนที่สองเนื่องจากชุดแรกยังมีกลิ่นเหม็นอยู่ เจสันจึงต้องส่งไปยังร้านซักรีดก่อนที่จะไปโรงเรียน

เจสันมาถึงโรงเรียน แต่ยังเหลือเวลาอีกไม่กี่นาทีก่อนที่โรงเรียนจะเริ่ม เมื่อเจสันเข้าห้อง นักเรียนทั้งหมดในห้องก็เงียบเมื่อเห็นเจสันเข้ามา ทำให้เจสันรู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อดวงตากว่า 200 คู่จับจ้องมาที่เขาด้วยแววตาและสีห้นาสงสัย

เมื่อเจสันนั่งลง ลีโอ ฮาร์ทก็เดนปรี่เข้ามาหาเจสัน และเจสันมองว่าลีโอนั้นไม่ได้มีความโกรธหรือจะกลั่นแกล้งเจสันแล้ว ในขณะที่ลีโอกระแอมอยู่ในลำคอ

“เฮ้สวัสดีเจสัน …. ฉันคิดว่าฉันต้องขอโทษนายเรื่องเมื่อวานนี้… ฉันทำอะไรไร้สติไปหน่อยแต่ฉันไม่ได้คิดจะทำร้ายหรือฆ่านายเลยนะ ฉันแค่คิดว่าครูจะหยุดการต่อสู้หรือเปล่าหากฉันทำอะไรแบบนั้น หลังจากเมื่อวานที่ฉันฟื้นขึ้น ฉันก็นึกถึงแต่ความมืดมิดที่ไม่มีที่สิ้นสุดที่ฉันได้เห็น ฉันอยากจะขอโทษอีกครั้งและอย่าเกลียดฉันเลยนะ ^^”

เมื่อพูดจบลีโอก็หันหลังกลับและเดินกลับไปนั่งที่ของเขา เพื่อร่วมชั้นมองไปที่ลีโอด้วยความตกใจ

บางคนเคยเป็นเพื่อนร่วมชั้นในมัธยมต้นกับลีโอและพวกนั้นตกใจมากเมื่อเห็นลีโอพูดขอโทษ เจสัน

เหลือเชื่อ?!?!?

ลีโอขอโทษคนที่อยู่มือใหม่ระดับ 5 งั้นหรอ นักเรียนบางคนปลดปล่อยมานาและแสกนไปที่แกนมานาของเจสันเพราะสังเกตุเห็นบางอย่างเปลี่ยนแปลงไป

มือใหม่ระดับ 6 เขาพัฒนาขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ กัน ??

เจสันไม่ได้เป็นที่รู้จัก แต่เจสันก็พัฒนาตัวเองจนไปถึงมือใหม่ระดับ 6 ได้ในช่วงเวลาสั้นๆ ก่อนที่การต่อสู้จะเริ่มขึ้นเมื่อวานนี้ แต่มันค่อนข้างแปลกและน่าตกใจขณะที่ลีโอยังสบายดีเมื่อได้รับเอฟเฟกต์ ดวงตานรก ความสามารถสูงสุดของเจสัน

‘ลีโอยังสบายดี แถมยังมีบุคลิกที่เปลี่ยนไป แปลกจังแฮะ’ เจสันคิดในใจ

เจสันถามตัวเองอีกครั้ง ว่าดวงตาของเขามันคืออะไรกันแน่ ดวงตามานาปกติไม่สามารถทำแบบนี้ได้ แต่ก่อนที่เจสันจะคิดต่อไป กรีลก็ได้เดินเข้ามาในห้องพร้อมบทเรียนในวันนี้

บทเรียนวันนี้เป็น ทฤษฎีที่น่ารำคาญที่สุดของพวกสมองกล้ามเนื้อบางคนที่อยากเรียนรู้วิธีการต่อสู้มากกว่า พวกนั้นแสดงถึงอาการเบื่อหน่าย

แต่กรีลก้ไม่ได้ว่าอะไร และเข้าใจในเด็กพวกนั้น ตราบใดที่พวกนั้นไม่ขัดจังหวะในการสอนของเขา เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจนเป็นเวลา 4 โมงเย็น และโรงเรียนก็ได้เลิกแล้ว

เจสันได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ มากมายและสมองของเจสันก็เหมือนฟองน้ำที่ดูดซับข้อมูลทั้งหมดที่กรีลได้ให้มาโดยไม่แยกระหว่างข้อมูลที่มีประโยชน์และข้อมูลที่ไร้ประโยชน์

ในช่วงพักกลางวันของวันนี้ เจสันได้ฝึกเทคนิคนรกสวรรค์ และเจสันเริ่มที่จะพูดคุยกับเพื่อนร่วมชั้น 2-3 คน เกี่ยวกับบทเรียนในวันนี้ ในขณะที่ความรู้ของเจสันนั้นมีมากมาย ในขณะที่ลีโอเดินมาหาเจสัน เจสันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากเมื่อวาน อยู่ๆ วันนี้ก็มีเพื่อนร่วมชั้นมารายล้อมเจสัน

เจสันไม่รู้รู้ว่าดวงตาของเขามีความเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้หรือเปล่า ในขณะที่ผู้คนรอบข้างดูสบายใจเมื่อได้อยู่กับเจสัน และหลายๆ คนที่มีคำถามมากมาย จนทำให้เจสันปวดหัว

เจสันไม่เคยต่อสู้กับใครในระยะประชิดยกเว้นเกร็ก แต่นั้นก้ไม่ได้ใช่การต่อสู้จริงๆ

ลีโอตะโกนอย่างหยิ่งผยอง

“ฮ่าๆ มาเป็นเด้กของฉันดีกว่า สาวน้อย”

เจสันประหลาดใจที่ถูกเรียกว่าสาวน้อย เจสันรู้ว่าตัวเองนั้นมีหน้าที่หล่อ แต่..ฉันเป็นผู้ชาย ..เอ๋หรือว่าฉันสวยด้วย …อ่าช่างมันเถอะ

แต่ถ้าพูดตามตรงเจสันนั้นก็หลงตัวเองอยู่มากตั้งแต่ที่สามารถมองเห็นได้ อย่างไรก็ตามก่อนหน้านี้ เจสันไม่มั่นใจว่าร่างกายของตัวเองนั้นแตกต่างไปจากเดิมไหม แต่ที่แน่ๆ เจสันคิดว่าตัวเองนั้นหน้าตาดีมาก แต่มันสวยหรอ?

การต่อสู้เริ่มขึ้นและเจสันก็ถูกล็อกตัวในขณะที่มัวแต่นึกถึงความหล่อเหลาของตัวเอง พื้นดินได้กลางเป็นหนามแหลมและเสียบเข้าไปที่ขาของเจสัน โดยที่เจสันยังไม่ทันตอบสนองใดๆ

เจสันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด และไม่สามารถหลุดออกจากพิ้นดินที่แหลมคนนี้ได้ และลีโอก็ปรากฏตัวอยู่หน้าเจสันพร้อมกับรอยยิ้มที่ชั่วร้าย และกำลังจะทำให้การต่อสู้นั้นจบลง

กรีลกำลังจะยุติการต่อสู้ แต่เมื่อเขาเห็นบางสิ่งบางอย่างในดวงตาของเจสัน มันก็ทำให้เขาลังเลไปชั่วขณะ

“แย่แล้ว อย่าตายนะเด็กน้อย !”

แต่มันสายเกินไปที่จะช่วยเจสัน แต่กรีลกลับเห็นบางสิ่งบางอย่างในดวงตาเจสัน มันเข้าครอบงำและเจาะทำลายเข้าไปในดวงตาของลีโอที่ดุร้าย และเต็มไปด้วยความโกรธแค้น ก่อนที่ภายในตาของลีโอจะเกิดความว่างเปล่า

ลีโอทรุดตัวลงนอนกับพื้น ร้าวกับว่าเขาถูกเจสันจัดการโดยที่เจสันยังไม่ได้ทำอะไรและเวทีการต่อสู้ก็เงียบลง

ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มีเพียงคนเดียวที่เห็นว่าเจสันกำลังดิ้นรนในการต่อสู้ ในขณะที่เลือดไหลออกจากตาของเจสันเหมือนสายน้ำ

* วินาทีก่อนหน้า *

ลีโอไม่ได้ต้องการฆ่าเจสันและเขาก็สงสัยว่ากรีลนั้นจะสามารถปกป้องเจสันได้หรือไม่ ลีโอจึงโจมตีเจสันด้วยพลังทั้งหมดที่มีในตัวและด้วยความโกรธแค้น แม้ว่าความโกรธแค้นนั้นมันจะไม่ได้มาจากเจสัน แต่เจสันที่อยุ่ต่อหน้าเขาก็เป็นเหมือนเหยื่อที่ไม่สามารถต่อต้านเขาได้

เจสันสังเหตุเห้นว่ามีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้น กรีลไม่ได้หยุดการโจมตี แต่ด้วยการใช้มานาที่เก็บสะสมไว้อย่างเต้มที่และปริมารที่สะสมภายในดวงตาของเจสัน เจสันได้ปลดปล่อยมันออกมาเป็นจำนวนมหาศาลผ่านดวงตาในขณะที่จ้องมองไปที่ลีโอ

ลีโอที่จ้องเข้าไปในดวงตาของเจสัน ที่บอกว่าเจสันเหมือนเหยื่อที่ทำอะไรไม่ได้แล้ว แต่เมื่อมองลึกเข้าไปในดวงตาเจสันเจสันกลับกลายเป็นสิ่งที่มีแรงกดดันมหาศาลและการดจมตีทั้งหมดของลีโอก็ไม่อาจจะทำอะไรได้

ในขณะที่มองเข้าไปในดวงตาของเจสัน ประสาทสัมผัสทั้งหมดของลีโอก็ถูกผนึกลงอย่างสมบูรณ์ ลีโอรู้สึกเหมือนกำลังตกอยู่ในความมืดมิดที่น่าหวาดกลัวและมันดุไร้ขอบเขตภายในดวงตาสีทองของเจสัน ดูเหมือนว่าจะถูกกักขังอยุ่ในขุมนรกที่น่าหวาดกลัวอย่างยิ่ง

แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่มันทำให้ลีโอรู้สึกเหมือนอยู่ในภวังค์นั้นไปชั่วนิรันด์ ลีโอค่อยๆ ลุกขึ้นและเริ่มเหงื่ออกมาอย่างหนัก ขณะที่เหมือนถูกแรงกดดันมหาศาลบังคับให้ลีโอถอยหลังออกไป ลีโอก้าวถอยออกไปด้วยความรู้สึกหนักหน่วงก่อนที่ดวงตาจะเปียกชื่อไปด้วยน้ำตา และความกลัวที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย

จากนั้นความลึกล้ำก็จางหายไปจากใจของลีโอ ปล่อยให้เขาได้จดจำความหวาดกลัวอันชั่วนิรันด์เอาไว้ในจิตใจ และลีโอก็ได้ทรุดลงต่อหน้าเจสันและยอมแพ้

เจสันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับลีโอ แต่เจสันรู้ว่าดวงตาของเขานั้นมีความสามารถบางอย่าง เป็นนี้เป็นสิ่งเดียวกันที่เกิดขึ้นกับเกร็กขณะที่ทั้งคู่กำลังฝึกซ้อมการต่อสู้กัน

ครั้งหนึ่งเจสันรู้สึกรำคาญเกร็กมา จนในมานาเพียงเล็กน้อยในสายตายในขณะที่ต่อสู้กับเกร็ก ทันใดนั้นการเคลื่อนไหวของเกร็กก็ช้าลงและถูกบางอย่างจำกัดเอาไว้ แต่หลังจากนั้นไม่กี่นาทีเกร็กก็กลับมาเป็นปกติ แต่เมื่อเป็นเช่นนั้นเกร็กก็มองเจสันด้วยความตกใจ เมื่อเกร็กได้บอกว่าเขารู้สึกเหมือนโดนเวงตาของเจสันโอบล้อมเข้าและต้อมรับเกร็กสู้โลกแห่งความมืดมิดราวกับนรกที่มีแต่ความหวาดกลัวไปชั่วนิรันด์

และเกร็กก็ได้บอกกับเจสันว่า เขาไม่ต้องการโดนทำแบบนั้นอีก เพราะว่าแม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่เกร็กก็รู้สึกว่ามันยาวมากจนเกินไป จนเกร็กบอกว่าจะเรียกว่าดวงตาแห่งขุมนรกก็ยังไม่พอกับความน่าหวาดกลัวของมัน

แต่เจสันต้องการคนที่จะมาทดสอบความสามารถนี้ด้วยการใช้มานาที่ถึงขีดจำกัด แต่ก็ไม่มีใครที่เจสันจะสามารถทดสอบได้

เจสันต้องการทดสอบความสามารถนี้ด้วยมานาทั้งหมดของเขา แต่ไม่มีใครทดสอบได้

ตอนนี้ในขณะที่ต่อสู้กับลีโอ เจสันไม่รู้วิธีที่จะเอาชนะแล้ว และเหตุการณ์แต่ละอย่างมันก็กระทันหันเกินไป เจสันจึงตัดสินใจที่จะใช้มัน

[เอฟเฟกต์ดวงตานรก] เจสันตั้งชื่อให้กับความสามารถนี้

เจสันยังคงยืนอยุ่เพราะแรงหนุนจากพื้นดืนที่กำลังแทงขาของเขา ไม่เช่นนั้นเจสันก็คงล้มลงไปกับพื้นเพราะความเฉื่อยชา กรีลทำลายพื้นที่ลีโอสร้างขึ้นมาและเคลื่อนย้ายทั้ง 2 คน ไปใกล้กับหมาป่าศักดิ์สิทธิ์เพื่อรักษา ไม่เพียงแต่กรีลเท่านั้นที่ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ทั้งชั้นเรียนก็ได้เงียบสนิทเช่นกัน

แต่ไม่นานนักทุกคนก็เริ่มซุกซิบกัน โดยถามเป็นเสียงเดียวกันว่า ‘เกิดอะไรขึ้น’

เมื่อมองไปที่กรีล นักเรียนทุกคนก็เห็นการแสดงออกที่สับสนเหมือนกัน ดังนั้นทุกคนจึงนิ่งเงียบและรอให้กรีลทำอะไรบางอย่าง เมื่อกรีลตรวจสอบอาการบาดเจ็บของเจสันและจิตใจของลีโอ กรีลก็ประกาศผลการแข็งขัน

“ศึกครั้งนี้เสมอกัน”

โดยปกติเจสันจะต้องเป็นฝ่ายชนะ แต่การต่อสู้ครั้งนี้เจสันได้หยุดนิ่งไปขณะที่ลีโอหมดสติไป นั้นหมายความว่าหมายเลขของเจสันจะเปลี่ยนเป็นหมายเลข 4 และลีโอจะเปลี่ยนเป็นหมายเลข 224 ซึ่งหากเป็นแบบนั้นเจสันอาจจะถูกรังแกและกรีลเองก็คงไม่สามารถปกป้องเขาได้ กรีลจคงประกาศผลให้เสมอกัน

เจสันยังอ่อนแอเกินไปแม้ความสามารถในการต่อสู้จะดุแข็งแกร่งมากสำหรับมือใหม่ระดับ 6 และการต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไปจนเสร็จสิ้นเด็กคนอื่นๆ บาดเจ็บเล็กน้อยในขณะที่เจสันหมดสติ ลีโอก็หมดสติเช่นกันและจิตใจของลีโอดูเหมือนจะกลับมาคงสภาพและต้องการการพักผ่อนเพื่อเยี่ยวยาจิตใจ และในกรณีเจสันก็เช่นกัน กรีลจึงนำตัวทั้งคู่ส่งโรงพยาบาล

*

เป็นช่วงเวลาบ่ายเจสันตื่นขึ้นมาโดยไม่พบใคร เจสันพยายามจะยืนขึ้นและพบว่่าขาของตัวเองนั้นหายแล้วแม้ว่าจะมีอาการชานิดหน่อย ถัดจากเตียงของเจสันก้เป็นเตียงขอลีโอที่กำลังนอนหลับอยู่ด้วยสีหน้าโง่ๆ

เจสันคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา

‘เขาอยากจะฆ่าฉันจริงๆ หรอ หรือมันเป็นแค่อุบัติเหตุ แล้วทำไมครูกรีลถึงไม่ช่วยฉัน’

ความคิดหลากหลายแล่นเข้ามาในหัวของเจสัน และเปิดประห้องก็เปิดออกโดยกรีลเดินเข้ามาและมีพยาบาลตามหลัง กรีลสังเกตุเห้นว่าเจสันฟื้นแล้ว แล้วยังยืนได้อย่างมั่นคงเมื่อกรีลเดินเข้ามาใกล้ๆ

“เจสัน ฉันขอโทษที่ฉันลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะเข้าไปช่วยคุณ ฉันเห็นภายในดวงตาของคุณมันทำให้หัวของฉันยุ่งเหยิง ดชคดีที่ไม่ได้มีใครบาดเจ็บมากนัก และหวังว่าคุณคงไม่เสียใจและโกรธฉันใช่ไหม”

กรีลก่าวด้วยความจริงใจ

เจสันสังเกตุเห็นความจริงใจของกรีล และยอมรับคำขอโทษ เจัสนรู้สึกดีที่ทุกอย่างจบลงด้วยการที่ไม่มีใครเป็นอะไรมาก แม้ว่าจะเสียใจเขาจะไปบ่นกับใครได้ละ และครูของเขาก็แข็งแกร่งมากและมีอำนาจมากในแอสทริกซ์

หลังจากที่นั้นเจสันก็ได้กลับบ้านเพราะโรงเรียนได้เลิกแล้ว เจสันลืมเปลี่ยนเสื้อผ้าตอนเรียกรถรับส่ง เพราะตอนนี้เขากำลังใส่กางเกงที่ขาดตรงบริเวณที่โดนโจมตี มันดูตลกและมีคราบเลือดที่เห็นได้ชัด เมื่อรถมาถึงเจสันก็เข้าไปและก็เข้าไปในดลวิญญาณเพื่อฝึกเทคนิคนรกสวรรค์

รถรีบส่งก็มาถึง และเจสันก็เดินเข้ามาในบ้านที่อาศัยอยู่กับพวกเฟลเลอร์ และกาเบรียลลาก้เห็นเจสันเป็นคนแรก เธอก็ได้กล่าวทักทายกับเจสันด้วยรอยยิ้ม

“สวัสดีจ้ะเจสัน ทำไมเธอกลับมาช้าจัง เรียนวันแรกเป็นอย่างไรบ้า…” ก่อนจะพูดจบกาเบรียลลาก็แทบจะร้องเสียงหลงเหมือนเห็นว่าสภาพเจสันตอนนี้เป็นอย่างไร

เจสันไม่ได้สวมเครื่องแบบนักเรียนและเต้มไปด้วยคราบสิ่งสกปรกและกางเกงก้มีคราบเลือด เหมือนกับว่าเขาเพิ่งรอดจากการสังหารหมู่มา กาเบรียลลาสังเกตุเห็นช่องขาดโหว่ตรงกางเกงและมีนก้มีคลายเลือดตรงนั้น เธอจึงรีบไปตรวจดูร่างกายของเจสัน และเจสันก็ได้บอกไปว่ามีการจัดการต่อสู้เล็กๆ ขึ้นในโรงเรียน

“เล็กเหรอออ??? ดูเหมือนเธอเพิ่งกลับมาจากสงคราม”

กาเบรียลลาอุทานออกมา แต่เจสันก็ขอบคุณที่เธอรู้สึกเป็นห่วงและวังวล แต่เสียงที่เธอร้องตกใจออกมาดังจนสมาชิกคนอื่นๆ ในบ้านหันมามองและอยากรุ้เกี่ยวกับเรื่องนี้

เมื่อพวกกเขาเห็นสภาพของเจสัน เกร็กและมาเลียก็รีบมาตรวจดูร่างกายของเจสันอย่างละเอียด และสังเกตุว่าเจสันนั้นสบายดี เจสันรู้สึกอายที่มีหลายมือมาจับเนื้อจับตัว จากนั้นเจสันก็เดินไปนั่งและอธบายทุกอย่างให้พวกเขาฟัง

แต่ก่อนที่จะเริ่มพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นตลอดทั้งวันนี้ เกร็กก็ได้ตะโกนออกมา

“อะไรนะ !!! เธอเข้าสู่มือใหม่ระดับ 6 แล้วงั้นหรอ”

เกร็กร้องเสียงดัง และมาเลียก็ตกตะลึง ก่อนที่เจสันจะอธิบายถึงการดูดซับมานาจนพัฒนาเป็นมือใหม่ระดับ 6

“อะไร?!?!!”

ตอนนี้มาเลียร้องเสียงดังและเธอก็ดูตกใจเหมือนคนอื่น ๆ

แม้ว่ามือใหม่ระดับ 6 จะไม่ได้มีไรเป็นพิเศา แต่การรวบรวมมานาเข้าสุ่แกนแล้วพันฒนาภายใน 2 ชั่วโมงมันเร็วมาก และเมื่อเจสันได้เล่าอะไรหลายๆ อย่างให้ฟัง มาเลียและกาเบรียลลาก็ฟูมฟายด้วยความโกรธ

“ครูคนนั้นเป็นครูแบบไหนกัน ที่ละเลยการดูแลเด้กนักเรียน !!! ฉันจะโทรหาครูใหญ่และบ่นเรื่องของเขา คอยดู!!! “

กาเบรียลล่าพูดและเธอก็เปิดสร้อยข้อมือควอนตัมของเธอ เมื่อเจสันสงบ

เกร็กเงียบและความรู้สึกหวาดกลัวก็กลับมาเล็กน้อย เมื่อได้ยินว่าเจสันปล่อยมานาทั้งหมดจากดวงตาเพื่อเปิดใช้งาน ดวงตานรก ทำให้เกร็กได้รับความทรงจำเก่าๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ และพยายามเลี่ยงที่จะไม่คิดถึงมัน

เจสันต้องการขึ้นไปชั้นบนเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าจัดการซักชุดของเขาแต่ก่ออนที่จะขึ้นไปเจสันหันไปหาพวกเฟลเลอร์ร้าวกับว่าเป็นครอบครัวเดียวกัน

“ฉันสามารถยืมเครดิตใครได้บางไหม ฉันต้องการทำสัญญากับสัตว์พันธะอีกตัว”

เจสันพูดอย่างสงบเงียบ ขณะที่ทุกคนดูสับสนเล็กน้อย

“หาาาาาา ???”

เจสันวิ่งกลับไปด้วยความเร็วเท่าที่เขาจะทำได้

เจสันไม่คิดเลยว่าเขาจะสามารถพัฒนาตัวเองไปอีกระดับได้โดยใช้เวลา 2-3 ชั่วโมง มานารอบๆ ทะเลนั้นดูเหมือนสวรรค์สำหรับเจสัน และเจสันหวังว่าเขาจะกลับไปที่นั้นอีกครั้ง

ในขณะนี้เจสันได้อยู่ในมือใหม่ระดับ 6 แล้ว และแกนมานาเขาก็เข้าสู่มือใหม่ระดับ 7 เจสันได้เข้าไปในดลวิญญาณเพื่อดูพลังวิญญาณของเขา มันเพิ่มขึ้นมา 0.2 ซึ่งสูงกว่าคนทั่วไปที่อยู่มือใหม่ระดับ 6

เมื่อมาถึงที่ประลองก้เหลือเวลาเพียง 10 วินาที เจสันอยู่ยืนในขณะที่ หัวและเสื้อผ้าที่เปียกแฉะ เพราะเหลือเวลาไม่มา หลังจากที่ล้างเสื้อเจสันก็สวมมันทันที ไม่ได้มีเวลาตากให้มันแห้ง เพื่อรวมชั้นต่างหัวเราะเมื่อเห็นเจสันที่ตัวเปียกแฉะ

“ ฮ่าๆ เจ้านั้นไปจมน้ำที่ไหนมา?”

“ ฮ่าฮ่าฮ่า…. เปียกเป็นลูกหมาตกน้ำเลย!!”

“ เขาวิ่งหนีแล้วเผลอตกน้ำหรอ ฮ่าๆ ?”

“การว่ายน้ำจะช่วยเพิ่มความกล้างั้นหรอ?”

เมื่อได้ฟังคำพูดของเพื่อนร่วมชั้น เจสันก็ตกตะลึง

‘ทำไมต้องจมน้ำ แล้วจและจะวิ่งทำไม ทำไมต้องวิ่งหนี และวิ่งนี้ต้องตกน้ำหรอ? สมองของคนพวกนี้คืออะไร เป็นขี้โคลนรึเปล่า?’

เจสันไม่ตอบคำถามต่างๆ ในขณะที่เขายืนอยู่ตรงหน้ากรีล ขณะที่กรีลบอกให้เจสันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและทำตัวให้แห้ง เมื่อรู้ว่าเจสันได้ลงทะเลสาปเพื่อล้างตัว จึงให้เวลาเจสันในการเช็ดตัวให้แห้ง

“มาเริ่มการแข่งขันกันเลย เจสันคุณสามารตามมาได้ทีหลัง หลังจากเช็ดตัวให้แห้งเรียบร้อย”

กรีลกล่าวประกาศ

10 นาทีต่อมา เจสันกำลังจะมุ่งไปที่ลานประลอง ก็มีเด็กหนุ่ม 2-3 ได้รับบาดเจ็บ แขนขาหัก และมีบาดแแผลแต่ดูเหมือนจะไม่มีใครบาดเจ็บสาหัส

***เอ่อ กระดูกหักนั้นไม่ใช่สาหัส รึ 5555***

ถัดจากเด็กที่ได้รับบาดเจ็บ มีหมาป่าขนสีขาวแกมทองสูง 3 เมตร มีคริสตัลสีทอง 2 อันงอกขึ้นบนหน้าผาก และมันสามารถปล่อยพลังในการรักษาออกมาได้ ซึ่งช่วยให้อาการบาดเจ็บของเด็กนักเรียนค่อยๆ หายดีขึ้น

เจสันสังเหตุเห็นว่าหมาป่าตัวนี้มันมีพลังธาตุแสงศักดิ์สิทธิ์หรืออาจมีพลังที่เกี่ยวข้องกับพลังศักดิ์สิทธิ์

เมื่อมองไปรอบๆ ลานประลอง การสร้างมันดูเรียบง่ายโดยมีแท่นหิน 2 -3 อันเป็นพื้นที่สำหรับการฝึกและมีลานประลองอยู่ตรงกลาง สนามการฝึกนี้สามารถรับการโจมตีและดูซับได้ทุกรูปแบบแต่มันไม่สามารถรองรับการโจมตีของผู้วิเศษได้

เมื่อกรีลเห้นเจสัน กรีลจึงเรียกเจสันขึ้นไปบนที่นั่งชมโดยมีเพื่อนที่นั่งข้างๆ เจสันในห้องเรียน กำลังนั่งอยู่ที่แถวแรก เมื่อยืนอยู่ตรงข้ามกัน ทั้งคู่ก็เข้าสู่ตำแหน่งในขณะที่เจสันแกสนมานาของเพื่อร่วมชั้นว่ามีความสามารถทางด้านอะไรบ้าง อย่าไรก็ตามเจสันโชคดีที่ และมานาของเด็กนักเรียนอันดับ 224 ก็ดูเป็นปกติไม่มีพลังพิเศษใดๆ บนใบหน้าของเจสันจึงมีรอยยิ้มเล็กๆ

ฝ่ายตรงถามเกิดความสงสัย มันค่อนข้างแปลกที่คนที่อยู่ในมือใหม่ระดับ 5 จะยิ้มให้คู่ต่อสู้ที่อยู่เหนือกว่า เด็กคนนั้นคิดว่าเจสันประเมินการต่อสู้ของตัวเองสูงเกินไป

กรีลให้สัญญาฯเริ่มการต่อสู้ และในมือของเจสันก็ปรากฏมีดขนาดเล็ก 2 เล่ม ในขระที่คู่ต่อสู้ของเขาใช้ดาบยาวที่ดุหนังหน่วง คู่ต่อสู้พุ่งเข้าหาเจสันด้วยความเร็วที่เจสันเองก็ประหลาดใจ

เมื่อสงบลงภายในเสี้ยววิ เจสันได้ก้าวไปข้างหน้าห้าวหนึ่ง ก่อนจะเปลี่ยนทิศทางการเคลื่อนไหว และตั้งท่าในการรับมือ เจสันมีความสุขจากข้างใน ในขณะที่เจสันยิ้มอย่างเยือกเย็น ทำให้คู่ต่อสู้ของเขารู้สึกฮึกเหิม ก่อนที่การปะทะจะเริ่มขึ้น

ความเร้วของคู่ต่อสู้นั้นเร็วมาก แต่ก็ไม่เร็วพอที่จะเอาชนะเจสันได้ เนื่องจากต้องถือดาบยาวที่หนักและยุ่งยากในการใช้งาน ขณะที่เจสันถือมีดที่เบาแล้วสะดวกกว่า

เจสันได้ทำการขวางมีดที่ซ่อนไว้ใส่คู่ต่อสู้ทำให้ คู่ต่อสู้ตกตะลึง ความแม่นยำของเจสันที่มีมาก จึงทำให้คู่ต่อสู้ไม่สามารถหลบทิสทางของมีดได้ เจสันตั้งใจที่จะเล็งที่ขา เนื่องจากเขาถือดาบที่หนัก จึงเป็นการดีกว่าถ้าทำให้การเคลื่อนที่ของคู่ต่อสู้นั้นลำบาก เจสันขวางมีดไป 6 เล่ม และมันก็สามารถเจาะเกราะป้องกันของคู่ต่อสู้ได้ และมีดก็พุ่งเข้าไปที่ไหล่ ทำให้คู่ต่อสู้ของเจสันได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย ซึ่งมันจะแย่ลงเมื่อคู่ต่อสู้พยายามที่จะใช้ดาบยาวที่หนัก

ผู้ชมเริ่มตำหนิว่าเจสันนั้นขี้ขลาด แต่เจสันที่จดจ่ออยู่กับการต่อสู้ จึงไม่ได้สังเกตุเห็นหรือได้ยินอะไรจากภายนอก และเมื่อคู่ต่อสู้อยู่ห่างจากเจสันระยะ 1 เมตร ด้วยความโกรธเกรี้ยวในดวงต่อ เขาถือดาบยาวฟันเข้ามาที่เจสัน แต่เจสันยังคงสงบนิ่งและวิเคราะห์สถานการณ์ภายในช่วงเวลาหนึ่ง ขณะที่ใช้มานาในการเสริมกำลังขา เจสันก้มตัวลงและพุ่งใส่คู่ต่อสู้

ขาของคู่ต่อสู้นั้นได้รับบาดเจ็บและปฏิกิริยาของเขาก็ช้ากว่าเจสันเป็นอย่างมาก ซึ่งทำให้เจสันได้เปรียบ ก่อนที่คู่ต่อสู้จะได้ทำอะไร เจสันได้เจาะเข้าไปในเส้นเลือดของขาทั้งสองข้างที่อยู่ระหว่างน่องและต้นขา ทำให้คู่ต่อสู้ของเขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและทรุดลงไป

การต่อสู้หยุดลงทันที เจสันมั่นใจว่าการต่อสู้ได้จบลงแล้ว ขณะที่หมายเลข 224 ถูกนำตัวไปใมนส่วนของการฟื้นฟูกับคนที่บาดเจ็บคนอื่นๆ

แม้ว่าเจสันและหมายเลข 224 จะมีระดับที่ห่างกันมาก แต่ด้วยประสบการณ์และการเลือกอาวุธที่เหมาะกับลักษะของเจสัน เจสันจึงได้เปรียบกว่า นอกจากนี้เจสันยังมีกลยุทธ์ในการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมกว่า

หมายเลข 224 ถูกล้อมรอบไปด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์เลือดและบาดแผลของเขาค่อยๆ ดีขึ้นและหายเป็นปกติ เขาดูเหมือนจะร้องไหน เจสันไม่รู้จะทำอย่างไร

‘ฉันคงไม่โหดร้ายไปใช่ไหม’

ตอนนี้เพื่อนร่วมชั้นของเจสันได้มองมาที่เขาด้วยความรังเกียจราวกับว่าการต่อสู้ที่เจสันชนะนี้นี้ได้สร้างยบาดแผลให้พวกนั้น

“ขี้ขลาด สิ่งเดียวที่ทำได้ก็มีแต่วิ่งหนี ฮ่าๆ ถึงแม้จะเอาชนะได้ ก็แค่เพียงหมายเลข 224 เจอคนอื่นก็ทำอะไม่ได้แล้ว”

“วิ่งหนีและขวางมีด ใครๆก็ทำได้ ไม่ได้มีอะไรพิเศษเลย”

“นั่นมันไม่ยุติธรรม !! ได้แต่วิ่งหนีและก็ขวางมีดใส่”

ตอนนี้เจสันเข้าใจในสิ่งที่พวกนั้นพูด และด้วยความโง่ของพวกนั้นทำให้เจสันรำคาญก่อนที่จะหันหน้าไปที่กรีล

“เจสัน เสตลล่าชนะการต่อสู้ และตอนนี้เจสันได้เลื่อนไปอยู่ที่หมายเลข224 ใครก็ตามที่บอกว่าเขาชนะเพราะเขาโกง งั้นพวกคุณก็ไปต่อสู้กับคนที่อยู่ในอันดับที่สูงกว่าโดยไม่ใช้เล่ห์กลซิ ทำได้แล้วค่อยมาพูด”

กรีลประกาศ ขณะที่หันไปถามเจสันอีกว่า

“คุณต้องการต่อสู้ในการแข่งขันต่อไปเลยไหม”

“ผมต้องการเวลาในการเติมมานาสักสิบนาที หลังจากนั้นก็พร้อมที่จะสู้ต่อ”

เจสันตอบอย่างตรงไปตรงมา

เมื่อได้ยินดังนั้นกรีลจึงเรียกคู่ต่อสู้คู่อื่นมาแทนที่ ในขณะเดียวกันเจสันก็เติมมานาด้วยหินมานาที่วางอยู่ข้างๆ การต่อสู้ 2-3ครั้งผ่านไปและกรีลก็สังเกตุว่าเจสันได้ดูการต่อสู้ทั้งหมดและดูดซับมานาไปด้วย

ถ้ากรีลรู้ว่าเจสันเรียนรู้สิ่งต่างๆ ภายในเวลา 2-3สัปดาห์ กรีลอาจจะดีใจและตกใจในเวลาเดียวกัน

10 นาทีผ่านไปเมื่อเจสันดูดซับมานาจนเต็ม ลีโอ ฮาร์ทก็ได้เข้าบอกกับกรีลว่า ให้เขาและเจสันได้สู้กันในตอนนี้อย่า

“ฮึ น่ารำคาญจริงๆ มันขึ้นอยู่กับคุณทั้งคู่ อย่าฆ่ากันเองละ ”

กรีลสังเกตุว่าลีโอนั้นรู้สึกไม่ชอบเจสันเล็กน้อยแต่ก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่กรีลก็อยากรู้ว่าเจสันสามารถต่อสู้ได้มากแค่ไหน เจสันยืนอยู่ตรงข้ามลีโอโดยอยู่ห่างกันประมาณ 50 เมตร เจสันมองเข้าไปที่แกนมานาของลีโอและเห็นว่ามานาของเขาเป็นสีน้ำตาบางๆ ซึ่งบงบอกว่าลีโอมีพลังธาตุดิน ซึ่งเจสันก็ได้นึกถึงโอกาสที่จะชนะ

`ฉันไม่อยากสู้เลย`

เขาคร่ำครวญเมื่อเสียงเริ่มต้นเริ่มขึ้น

ไม่มีใครพอใจกับการจัดอันดับชั้นเรียนของตัวเอง และพวกเขาต้องการเข้าสู่ชั้นเรียนที่มีอันดับที่สูงขึ้น การคิดเกี่ยวกับการต่อสู้กันในชั้นเรียน ก็เป็นเรื่องที่น่าพอใจ เพราะเด็กนักเรียนจะได้รู้สึกปลดปล่อยความตรึงเครียด

“เพราะการใช้มานาของทุกคนพร้อมกัน อาจจะเกิดแรงกดดันมหาศาลได้ ดังนั้นฉันจะจำกัดการต่อสู้โดยแบ่งการต่อสู้ไว้ 2 รอบ โดยแต่ละคนสามารถเลือกคู่ต่อสู้ของตัวเองได้ และหากมีคำถามก็สามารถถามฉันได้เช่นกัน นี่คือการป้องกันไม่ให้กลุ่มหนึ่งต่อสู่กับคน ๆ ติดต่อกันหลายครั้ง เอาละเลือกคู่ต่อสู้ของพวกคุณได้ “

หน้าจอโฮโลแกรมได้ปรากฏอยู่ตรงหน้าของนักเรียนทุกคน

ในขณะที่ทุกคนตกตะลึง เจสันก็ได้ไล่ดูรายชื่อทันที และหลังจากที่เจสันได้เลือกชื่อชื่อหนึ่ง มันยังเร็วเกินไปสำหรับเจสันซึ่งตอนนี้เขาได้เลือกหมายเลข 224 ซึ่งนั่งถัดไป เนื่องจากมานาของเด็กคนนั้นอยู่ในผู้ชำนาญระดับ 1 และไม่มีอะไรพิเศษ เจสันจึงคิดว่านี้เป็นคู่ต่อสู้ที่เจสันมีโอกาสที่จะชนะได้มากที่สุด มันเป็นวิธีที่ดีที่สุดสำหรับเจสันในการแข่งขันนี้

ในขณะที่เจสันเองก็หวังว่า เด็กที่อยู่ข้างๆ ก็จะเลือกเขาเช่นกัน และก็มีชื่อปรากฏขึ้นข้างๆ เจสัน

ลำดับที่ 4 ลีโอ ฮาร์ท ระดับแกนมานาผู้ชำนาญระดับ 5

ดวงตาของเจสันเบิกกว้าง และเจัสนก็ได้กระโดขึ้นมาโดยคิดว่ามันอาจจะเกิดความผิดพลาด ขณะที่เจสันหันไปมองเด็กหนุ่มกล้ามโตที่กำลังมองเจสันด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำให้เจสันต้องขมวดคิ้วใส่

‘ จะแกล้งกันงั้นหรอ โอเคได้เลย ‘

ทั้งห้องสงบลงด้วยการดีดนิ้วของกรีล จนกระทั่งกรีนเริ่มจับเวลาเพื่อให้ทุกคนได้เตรียมพร้อมในการต่อสู้ให้เรียบร้อย ทุกคนมีเวลาเตรียมตัว 4 ชั่วโมง ซึ่งมันยาวนานมากสำหรับการเตรียมตัว

เจสันรู้ว่า เขาจะต้องถูกเจ้าเด้กกล้ามเป็นมัดมาก่อกวน ทำให้เจสันรีบลุกจากเก้าอี้และรีบออกไปจากห้องเรียน

“ฮ่าฮ่าฮ่า เขาคิดว่าจะหนีไปได้หรอ ถ้าเขาไม่กล้าที่จะต่อสู้กับเพื่อนร่วมชั้นตัวเอง นั้นก็ขี้ขลาดมาก”

ลีโอฮาร์ทพูดพร้อมกับหัวเราะอย่างเต็มที่

กลุ่มเล็ก ๆ ที่รวมตัวกัน เหมือนไฮยีน่ากำลังส่งเสียงร้องเรียกเจสันว่า

“ขี้ขลาด”

“คนโง่”

“แมวขี้กลัว”

และอื่น ๆ อีกมากมาย

แม้แต่กรีลเองก็ยังสับสนกับการกระทำของเจสัน กรีลรู้สึกผิดหวังกับเด็กชายผมดำ โดยคิดว่าเจสันนั้นได้ยอมแพ้

“แยกย้ายได้”

กรีลพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าเจสันได้ออกไปจากห้องแล้ว กรีลเดินตามเจสันไป ซึ่งดูเหมือนว่าเจสันจะทำอะไรบางอย่าง จนกระทั่งกรีลเห้นเจสันเข้าไปในป่าภายในบริเวณโรงเรียน

โดยปกติเจสันจะไม่ได้รับอนุญาติให้เข้าไป แต่เมื่อกรีลตามเข้าไปด้วยจึงไม่เป็นปัญหาใดๆ

เมื่อเข้ามาในป่าและเดินตามเจสัน ในขณะที่เจสันวิ่งเข้าไปในป่าเป็นเวลาเกือบ 10 นาที จนกระทั่งทั้ง 2 เริ่มเห็นทะเลสาบสีฟ้าเล็กๆ ที่กำลังส่องแสง และล้อมร้อบไปด้วยต้นไม้เขียวชอุ่ม

เหนือทะเลสาบมีซุ้มหินนานซึ่งดูแปลกตา และมีมานาที่หนาแน่นไหลผ่าน

แม้แต่มานาของเมืองไซโรก็หนาแน่นน้อยกว่าพื้นที่แห่งนี้ โดยทะเลสาปที่อยู่ตรงหน้าทั้ง 2 คนดูเหมือนจะมีความหนาแน่นของมานามากถึง 2 เท่า แต่ราวกับว่ามันยังไม่เพียงพอสำหรับเจสัน เจสันสังเกตุเห็นบางสิ่งบนต้นไม้ด้านบนของซุ้มหินซึ่งมันดึงดูดความสนใจของเจสัน

ยอดหินโค้งที่มีความสูงอย่างน้อย 30 เมตร และดูใหญ่โตเมื่อเจสันอยู่อยู่ตรงหน้า อย่างไรก็ตาม ความอยากรู้อยากเห็นของเจสัน ทำให้เจสันปีนขึ้นไป แม้ว่ามันจะใช้เวลาพอสมควร เกือบ 30 นาทีต่อมา เจสันก็ได้อยู่บนยอดสูงสุด นอกจากนี้ปริมาณมานาบนนี้ยังมากกว่าด้านล่าง เจสันมีความสุขเนื่องจากความหนาแน่นของมานา ได้สอบสนองความต้องการของเขา

ยิ่งเจสันเข้าใกล้สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของตัวเอง ปริมาณมานาตรงนั้นก็จะหนาแน่นขึ้น เมื่อเจสันค่อยๆ เคลื่อนตัวผ่านพุ่มไม้เล็กๆ เจสันได้พบกับทุ่งดอกไม้เล็กๆ ที่มีผลไม้หลานิด ส่งกลิ่นหอมพร้อมด้วยมานาที่เปล่างประกายออกมาจากพวกมัน ด้วยสายตาของเจสัน เจสันยังสามารถมองเห็นสีต่างๆ ที่ผลไม้เหล่านี้ปล่อยออกมา

มันไม่เพียงแต่เป็นสีดำ แต่ยังมีสีเทาอ่อนๆ ทำให้เจสันตกตะลึงเป็นอย่างมาก ทำให้เจสันนั้นเกิดความโลภเล็กๆ ในใจของเขา

‘ฉันสามารถเก็บผลไม้เหล่านี้ได้รึเปล่านะ หรือมันอาจจะเป็นของใครบางคน’

เจสันคิดในขณะที่มือนั้นค่อยๆ เอือมไปหยิบผลไม้เหล่านั้น เมื่อคิดได้นั้นเจสันคิดว่า การที่เขาค้นพบที่นี่ จะทำให้เขาเป็นผู้ที่น่าสงสัย และอาจจะถูกไล่ออกจากโรงเรียนนี้ เจสันจึงส่งข้อความถึงกรีล

“ผมเจอผลไม้วิเศษบนนี้ ผมสามารถหยิบมันไปได้ไหม”

เจสันได้ส่งข้อความด้วยคำถามที่ตรงไปตรงมา

“ได้สิ เลือกได้ตามสบาย”

เสียงของกรีลที่ดังขั้น ทำให้เจสันตกใจและหันไปมองรอบๆ กรีลที่ปรากฏตัวอยู่ข้างหลังเจสันได้มองหน้าเจสัน และพยักหน้าให้กับเจสันเมื่อมองไปที่ผลไม้

เจสันเลือกผลไม้ที่มีสีเท่าอ่อนที่มีมานาหนาแน่นมากที่สุดเท่าที่ ได้ตรวจดู มันเป้นผลไม้ที่ดีที่สุด และกรีลเองก็มองมันอย่างขมวดคิ้ว และหายตัวไป

เจสันไม่ได้สังเกตุว่ากรีลนั้นหายไปแล้ว ในขณะที่หยิบกล่องนีโอซิสออกมาซึ่งมีผลบาคูรีสีขาวอยู่ด้านใน เจสันได้หยิบผลไม้วิเศษขึ้นมาและใส่ลงไปในกล่องนีโอซิส

ตอนนี้เจสันค่อนข้างกังวลว่าเอฟเฟกต์เวทย์มนต์ของผลไม้ทั้ง 2 จะลดลงไหมถ้าพวกมันอยู่ในกล่องใบเดียวกัน แต่ตอนนี้เจสันก็ทำได้แค่นั้น แม้ว่าพวกมันจะอยู่ในกล่องเดียวกัน คุณภาพของพวกมันคงลดลงไม่มากนัก

ตอนนี้เจสันเหลือเวลา 3 ชั่วโมงครึ่ง เจสันจึงจะใช้เวลานี้ในการดูดซับมานาบริเวณนี้เพิ่มเสริมความแข็งแกร่ง และเตรียมตัวให้พร้อมก่อนการประลองจะเริ่มขึ้น

เจสันได้นั่งอยู่เหนือทะเลสาปมานาที่หนาทึบ และหยิบหินมานาออกมา 2- 3 ก้อน เพื่อเพิ่มปริมาณมานาเพื่อที่จะดูดซับได้มากขึ้น เจสันสัมผัสได้ถึงสัตว์ป่าทั้งหมดที่อยู่รอบตัว ซึ่งเป็นความรู้สึกที่น่าอัศจรรย์

และดูเหมือนว่าแกนมานาของเขา จะต้องการมานาเพิ่มขึ้นอีก เมื่อรูขุมขนของเจสันเปิดแล้วดูดซับมานาโดยรอบอย่างหิวกระหาย ความไวในการควบคุมและดูดซับมานาของเจสันนั้นสูงมากเป็นพิเศษทำให้ร่างกายของเจสันเต็มไปด้วยมานาอย่างรวดเร็ว เจสันได้สร้างวงกลมขนาดใหญ่ก่อนที่จะตั้งสติแล้วค่อยๆ รวบรวมมานาเข้าไปยันแกนมานา

เจสันได้สงสัยกับตัวเองวา เขาจะหยิบหินมานาขึ้นมาทำไม เนื่องจากมานาโดยรอบนั้นมีมากมายพอที่จะทำให้ร่างกายนั้นท่วมท้นไปด้วยมานา

เจสันเกือบจะหลุดโฟกัสขณะที่รวบรวมมานาไปที่แกน แต่เขาก็ตั้งสติได้ก่อนที่จะเริ่มโฟกัสใหม่กับรวบรวมมานาเข้าไปในแกน ก่อนหน้านี้เจสันคิดว่ากว่าเขาจะได้ขึ้นสูงมือใหม่ระดับ 6 นั้น ต้องใช้เวลาอย่างน้อย 2-3 วัน แต่ตอนนี้เขาคิดว่ามันใช้เพียงเวลาสั้นๆ เท่านั้น

เมื่อดูดซับมานาอย่างตระกะตกลาม ก้เริ่มีรังไหมปกคลุมร่างกาย และเวลาก็ผ่านไป 1 ชั่วโมง เจสันสามารถได้ยินรอยแตกของรังไหม และเขาก็ได้ลืมตาตื่นขึ้น ดวงตาที่เป็นสีทองก็ส่องประกาย และเมื่อมองไปรอบๆ เจสันก็สังเหตุเห็นรังไหมมานา ที่หนาแน่นกำลังห่อหุ้มร่างกาย หลังจากนั้นเจสันก็ได้เข้าสู้มือใหม่ระดับ 6 ในที่สุด

งานของกรีลนั้น คือการดูแลเด็กนักเรียนทุกคน แต่ดูเหมือนเขาจะใส่ใจเจสันมากเกินไป เขาจึงกลับเข้ามาในห้องเรียน เมื่อเห้นสิง่ที่เจสันได้ทำ ทำให้เขาลืมไปแล้วว่าตอนนี้เขาเป็นครูอยู่ ขณะที่นึกถึงการจ้องมองไปที่เจสัน

‘งี่เง่าจริงเรานิ ที่ไปคิดว่าการควบคุมมานาของเด็กคนนั้นไม่ดี… แต่ทำไมเด็กคนนั้นถึงอยู่แค่ระดับมือใหม่กันละ ??’

ถึงแม้กรีลจะสับสนมากกว่าเดิม แต่ด้วยความสามารถที่กรีลได้เห็นในตัวเจสัน ทำให้เขาคิดได้ว่า เจสันไม่มีทางที่จะอยู่ในระดับมือใหม่ได้ อย่างน้อยด้วยความสามารถเช่นนี้ เจสันจะต้องอยู่ในระดับผู้เชี่ยวชาญ เพียงครู่เดียว ครูที่มีหน้าตาหล่อเหลและผมสีทอง ก็ปรากฏตัวบนต้นไม้และจ้องมองรังไหมมานาที่ห่อหุ้มตัวเจสัน

* 2 ชั่วโมงต่อมา *

เจสันหลั่งของเหลวสีดำที่มีกลิ่นเหม็นออกมาจำนวนมาก ขณะที่เจสันกำลังถอดเสื้อผ้าออก เขาก็ได้กลิ่นหอมๆ เจสันจึงจำได้ว่าด้านล่างนั้นมีทะเลสาปอยู่ เจสันรีบลงจากซุ้มหินด้วยความรวดเร็วแต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ร่วงลงมาทำให้หลังกระแทกกับพื้น แต่เจสันก็ไม่ได้เป็นอะไรมากนัก

เจสันรีบล้างตัวและเสื้อเสื้อผ้า และรีบวิ่งกลับไปที่ลานประลอง เจสันไม่ได้สังเกตุเห็นกลุ่มนักเรียนปี 3 กลุ่มเล็กๆ ที่เห็นเหตุการ์ทั้งหมดของเจสัน

“ ทุกคนเห็นแล้วใช่ไหม”

เด็กผู้หญิงผมสีฟ้าตัวเล็กถามด้วยแก้มที่แดง

“ใช่ เห็นสิ”

หญิงสาวผมแดงที่มีหน้าอกยั่วยวน กล่าวข้างๆพร้อมกับยิ้มอย่างประหลาด

“ฉันก็เหมือนกัน”

เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาล ตัวเล็กพูดอย่างมีความสุขขณะที่เขากระโดดไปรอบ ๆ อย่างขบขัน

ดวงตาของเจสันค่อนข้างชัดเจนเพราะสีของมันและความแวววาวสีทองรอบตัว ไม่ใช่เรื่องยากที่จะสรุปได้ว่าดวงตาของเขาไม่ปกติ

“ใช่ครับ”

และด้วยคำ ๆ เดียวที่ออกมาจากปากของเจสัน ชั้นเรียนก็เริ่มพึมพำกันเอง ซึ่งครูก็จัดการด้วยการดีดนิ้วแต่ครั้งนี้ไม่มีการใช้มานา ซึ่งทำให้ทุกคนในห้องเงียบสนิท

สิ่งพิเศษนี้ นั้นหายากมากแล้วและอาจมีเพียง 1 ใน 1 ล้านเท่านั้น

ลักษณะสามารถสืบทอดได้ด้วยความเป็นไปได้บางอย่างและอัตราส่วนของผู้ถือลักษณะเพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ แต่สายตามานา ผู้ได้ถือครองลักษณะนี้นั้นหายากอย่างมาก

“ระยะไหน?”

กรีลถามอย่างใจเย็น

ครับ?”

เจสันงง…ครูของเขาอยากรู้อะไร? เจสันไม่รู้

“ฉันถามคุณว่าดวงตามานาของคุณอยู่ในขั้นไหน?”

มิสเตอร์กรีลเป็นคนใจร้อนมากและเปิดเสียงดังขึ้นเล็กน้อยขณะถาม

“ เอ๋ … มันมีระดับของมันด้วยหรอ ??”

เจสันตอบอย่างลังเล

“โอ้พระเจ้า !!”

มิสเตอร์กรีลอยากจะด่า แต่อย่างน้อยเขาก็ต้องมีภาพลักษณ์อยู่บ้าง

เขาอธิบายอย่างช้าๆ

“จะอธิบายง่ายๆ

ลักษณะแบ่งออกเป็นขั้นตอนต่างๆ

ยิ่งระยะที่สูงขึ้นผลกระทบโดยรวมของลักษณะก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

เมื่อคุณทำการทดสอบลักษณะพิเศษ เพื่อให้ได้ข้อสังเกต คุณควรได้รับการทดสอบเกี่ยวกับสายตาอนุภาคมานาที่มองเห็นได้ความสามารถพิเศษอื่น ๆ และอื่น ๆ

แค่บอกขั้นตอนที่หมอบอก “

จนกระทั่งกรีลหมดความอดทนและเจสันไม่ได้สังเกตเห็นพฤติกรรมที่หยาบคายมากของกรีล ซึ่งทำให้เจสันรู้สึกไม่สบายใจ

เจสันไม่รู้จักระดับของตามานาและแม้ว่าจะรู้ เจสันก็จะไม่บอกใครนอกจากเพื่อนสนิทและครอบครัวใหม่ของเขา

สิ่งเดียวที่เจสันรู้เกี่ยวกับดวงตา ก็คือมันพิเศษและมันสามารถมองเห็นสิ่งที่ไม่มีใครมองเห็นได้

“ผมไม่รู้ระดับของดวงตาผมหรอก เพราะผมมาจากเมืองเกรดต่ำที่ไม่มีเทคโนโลยีขั้นสูงที่จำเป็นและอุปกรณ์ที่นั้นก็ไม่สามารถบอกอะไรผมได้”

เจสันเชื่อว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะโกหกในตอนนี้และมันจะไม่เป็นเช่นนั้น เป็นเรื่องยุ่งยากมากที่จะบอกความจริงเพราะเขาแน่ใจว่าการทดสอบในเมืองเล็ก ๆ จะแย่กว่าการทดสอบในเมืองที่มีคะแนนสูงกว่าหลายเท่า

มิสเตอร์กรีลฟังสิ่งที่เจสันพูดและครุ่นคิดสักครู่ ก่อนที่กรีลจะตรวจสอบโปรไฟล์ของเจสัน

‘เมืองเกรด C? นั่นหมายความว่าอย่างน้อยขั้นที่ 2 … แม้ว่าอันดับแกนมานาของเขาจะไม่ดี แต่สายตาการมองเห็นการเคลื่อนไหวและการสังเกตการณ์ในระหว่างการต่อสู้ก็น่าจะค่อนข้างดี ด้วยความสามารถในการอ่านการไหลของมานาของคู่ต่อสู้ … ‘

กรีลสรุปข้อมูลนี้และคิดว่าเจสันน่าจะค่อนข้างดี แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้กรีลรำคาญคือระดับมานาที่ต่ำของเจสัน

‘ความไวมานาของเขาไม่ดี แม้ว่าเขาจะสามารถมองเห็นการไหลของมานาได้? ฉันสงสัยว่า…เขาอาจจะขี้เกียจ? .. ไม่จริงหรอก…ผลการสอบภาคทฤษฎีของเขาได้คะแนนเต็ม… หรือว่า ! เขาอาจขาดการควบคุมมานา…สิ่งนั้นเป็นไปได้!’

ทุกคนเงียบและมองไปที่ครูตรงหน้าอย่างระมัดระวัง

“ตอนนี้ทุกคนได้แนะนำตัวเองแล้ว … ในที่สุดเราก็เริ่มเรียนได้แล้ว … ในการเริ่มบทเรียน เราควรดูขั้นตอนการบ่มเพาะหรือกระบวนการรวบรวมมานา โดยรวมและวิธีที่จะเพิ่มความเร็วในการจัดอันดับโดยไม่ทำร้ายร่างกายสามารถทำได้อย่างไรบ้าง….

มีลักษณะสำคัญหลายประการซึ่งมีความสำคัญต่อการจัดอันดับอย่างรวดเร็ว

→การโฟกัส

→ความแข็งแกร่ง / ความอดทน

→ความทะเยอทะยาน

→การควบคุมมานา

→ความไวต่อมานา

คุณลักษณะเหล่านี้สามารถรวมกันเป็นสองส่วน ที่เรียกว่าพรสวรรค์โดยกำเนิดและพรสวรรค์ที่ฝึกฝนได้

ในขณะที่ความสามารถที่ฝึกฝนได้คือความแข็งแกร่ง / ความอดทนการ ควบคุมมานาและการโฟกัสพรสวรรค์ที่มีมา แต่กำเนิดคือความทะเยอทะยานที่จะพยายามเพื่อความไวมานาที่มากขึ้น

เป็นที่ถกเถียงกันสำหรับบางคนหากความทะเยอทะยานเป็นความสามารถโดยกำเนิด แต่ในความคิดของฉันมันเป็นเพราะ ยิ่งคุณมีความทะเยอทะยานมากเท่าไหร่ คุณก็ยิ่งอยากที่จะพัฒนาตัวเอง

หากความทะเยอทะยานของคุณแข็งแกร่งพอที่จะอยู่รอดบนแอสทริกซ์และสร้างครอบครัวมีลูกได้มันจะทำให้คุณมีพลังน้อยกว่าคนที่ต้องการแก้แค้น ครอบครัวใหญ่บางครอบครัวหรือแม้แต่ความสามารถในการเข้าและเอาชีวิตรอดบนคาเนียร์

ในขณะที่ความทะเยอทะยานเป็นที่ถกเถียงกันไม่ว่าจะเรียกมันว่าพรสวรรค์ที่ฝึกฝนได้หรือมีมาแต่กำเนิด แต่ความไวของมานานั้น ไม่ใช่เพราะมนุษย์ทุกคนเกิดมาพร้อมกับความไวในระดับหนึ่งและแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะแก้ไขปรับปรุง

มีข้อยกเว้นที่รุนแรงบางประการ ที่มนุษยชาติพยายาม เช่น การทำให้มองไม่เห็นเพื่อบังคับให้ร่างกายอยู่ในสภาพที่ต้องพึ่งพาประสาทสัมผัสเป็นเวลาหลายสิบปี

อีกวิธีหนึ่งในการปรับปรุงความไวมานาของตัวเอง คือ สมบัติวิเศษระดับสูงที่มีความสามารถในการปรับปรุงประสาทสัมผัสของร่างกาย แต่สมบัติเหล่านี้หาได้ยากแม้แต่ในคาเนียร์

ไอเทมเหล่านี้แทบไม่มีขาย หากพบมัน ส่วนใหญ่ใช้สำหรับตัวเองหรือมอบให้กับสมาชิกในครอบครัวที่มีความไวมานาไม่ดีเพื่อเพิ่มความถนัดในการรวบรวมมานา

ฉันไม่คิดว่าจะมีใครขายสมบัติแบบนี้ใช่มั้ย? นั่นจะไม่เป็นการสูญเปล่ามากหรือเปล่านะ?

กลับมาที่หัวข้อหลัก ความสามารถที่ฝึกฝนได้สามารถ เพิ่มขึ้นได้ด้วยความพยายามและนี่คือสิ่งที่เราต้องการทำในตอนนี้

ฉันต้องการให้ทุกคนเพิ่มการรวบรวมมานาและความเร็วในการหมุนวนเพื่อฝึกฝนให้เร็วขึ้น

ตอนนี้ชั้นเรียนของเราแย่ที่สุดในอันดับแกนมานาและผลการสอบ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเรานั้นจะแย่ที่สุด

ทุกคนเข้าโรงเรียนนี้ ในขณะที่เด็กหลายล้านคนไม่สามารถเข้าโรงเรียนนี้ได้

แม้แต่คนที่อายุมากกว่า ทุกคนก็ลองดูและบางคนอาจใช้โอกาสนี้ในขณะที่อายุมากกว่าคนอื่น ๆ ปีหนึ่ง แต่ก็ยัง … ทุกคนที่มานั่งที่นี่ตอนนี้มีนักเรียนหลายล้านคนที่ไม่ได้รับโอกาสนี้ !!! .. !!

เราต้องการมุ่งมั่นให้มากขึ้นและก้าวต่อไป … ฝึกฝนอย่างหนักและก้าวไปสู่ตำแหน่งที่สูงขึ้นเพื่อปกป้องคนที่คุณรักและทำลายล้างเผ่าพันธุ์ต่างชาติ !! “

ทุกคนเริ่มปรบมือแม้กระทั่งเจสัน แต่เจสันก็สงสัยว่าทำไมครูของเขาถึงปล่อยหมอกมานา โดยมีเจตนาการฆ่าอยู่ข้างในครูของเขา ราวกับว่าเขาต้องการสังหารเผ่าพันธุ์ต่างชาติในตอนนี้ถ้าเขาทำได้

เจสันตัวสั่นขณะที่ขนลุกกระจายไปทั่วผิวหนัง ก่อนที่เจสันจะปรบมือต่อไป

`อย่างน้อยเขาก็มีความทะเยอทะยานที่จะทำให้เราแข็งแกร่งขึ้น ‘

คำอธิบายโดยละเอียดเกี่ยวกับวิธีฝึกสมาธิ ความอดทน ความแข็งแกร่ง และการควบคุมมานา ใช้เวลานานกว่าสองชั่วโมงและดูเหมือนว่าครูจะยังสอนไม่เสร็จสมบูรณ์เมื่อเสียงระฆังเพื่อเริ่มการพักช่วงสั้น ๆ เริ่มขึ้น

มิสเตอร์กรีลกล่าวว่าทุกคนมีเวลาพัก 10 นาที ในการคิดเกี่ยวกับความรู้ที่ถูกเพิ่มเข้ามาในขณะที่ ครูเดินออกจากห้องไปในขณะนี้

ในขณะที่รวบรวมข้อมูลใหม่ในใจ นักเรียนคนอื่น ๆ ก็รวมตัวกันเป็นกลุ่มเล็กและใหญ่ขึ้นเพื่อซุบซิบนินทาเกี่ยวกับครูหรือนักเรียนบางคน

เจสันเป็นหนึ่งในหัวข้อที่ถูกพูดถึงมากที่สุดด้วยอันดับแกนมานาที่ต่ำ เมื่อเทียบกับพวกเขาและดวงตามานาที่เป็นเอกลักษณ์

บางคนถึงกับพูดถึงความดูดีของเจสัน แต่นี่เป็นเพียงคนส่วนน้อยเท่านั้น เพราะพวกเขาอิจฉาและป้องกันไม่ให้สาว ๆ พูดถึงเรื่องนี้

เจสันตั้งข้อสังเกตว่า ต้องใช้ความรู้ที่เพิ่งค้นพบทันทีที่กลับบ้านโดยไม่สังเกตเห็นว่าครูกรีลเดินกลับเข้ามาแล้ว

เด้กคนอื่นๆไม่รู้จักเจสัน และเจสันถูกทำให้เป็นคนนอกคอกเพราะไม่สนใจแม้แต่นักเรียน2-3คนที่เรียกเขา เพราะเหตุผลแอบแฝง

สิ่งนี้ทำให้เด็กๆ เหล่านี้โกรธและพวกเขาต้องการสอนบทเรียนให้เจสันเมื่อครูเข้ามาข้างใน

“เชอะ !! จังหวะไม่ดี”

เด็กคนหนึ่งในแถวแรกอุทาน

เด็กคนนั้นดูเหมือนผู้ชายที่แข็งแกร่งที่มีกล้ามเนื้อมากกว่ามวลสมอง แต่เด็กหนุ่มคนนี้ยังคงเป็นผู้ชำนาญอันดับ 5

อันดับหลักมานาของเขาสูงกว่าเกณฑ์เฉลี่ยในการเข้าโรงเรียนในเครือ แต่การสอบภาคทฤษฎีของเขานั้นแย่มากทำให้เขาต้องจบชั้นนี้และต้องได้รับความช่วยเหลือจากพ่อแม่เท่านั้น

ในชั้นเรียนนี้นักเรียนหลายคนมีลำดับแกนมานาที่ดี แต่พวกเขาก็ลงเอยด้วยชั้นเรียนที่แย่ที่สุด

ผลการสอบของพวกเขาไม่ดีอย่างยิ่งหรืออารมณ์ของพวกเขาถูกนำไปลบคะแนน จากผู้คุมสอบซึ่งเป็นเรื่องธรรมดา

หรือบางทีการปลุกจิตวิญญาณของพวกเขาก็ไม่ดีพอสำหรับโรงเรียนในเครือที่ดีกว่านี้หรือแม้แต่โรงเรียนหลัก

เมื่อพิจารณาว่าระดับ 2.5 ดาวเป็นสิ่งที่แย่ที่สุดที่จะได้รับการยอมรับภายใต้สถานการณ์ปกติ ก็ไม่ยากที่จะลงเอยในคลาส 75

เจสันยังคงไม่รู้และเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงความผันผวนของมานาที่คุ้นเคยของครู เจสันก็สูญเสียสมาธิในความคิดและเงยหน้าขึ้นมอง

นี่เป็นครั้งแรกที่เจสันมองเข้าไปในแกนมานาของอาจารย์โดยตรงและมันก็น่าตกใจ …

‘โอ้พระเจ้า !! ของมานาเหลวงั้นเหรอ!?! ‘

น้ากาเบรียลลาและลุงมาร์คไม่ได้ใกล้เคียงกับปริมาณของของเหลวมานาในครูกรีลเลย

‘เขาเป็น ผู้วิเศษระดับสูงหรือเปล่า … หรืออาจจะเป็นอันดับที่สูงกว่า ???? ฉันเชื่อว่าชายชราที่ปลุกวิญญาณเองก็อยู่ในระดับนี้แม้ว่าความผันผวนของมานาของเขาจะถูกระงับ … แม้ว่าครูจะเป็นผู้วิเศษระดับสูงทำไม เขาต้องลดสถานะของตัวเองเพื่อสอนชั้นเรียนที่โรงเรียนในเครือลำดับ 6 ของโรงเรียนแวนการ์ด? เขาสามารถสมัครตำแหน่งที่สูงกว่าในโรงเรียนนี้หรือแม้แต่เกาะแอสทริกซ์ทั้งหมด ?? … .. น่าแปลก…’

ก่อนที่เจสันจะฝึกความคิดต่อไปมิสเตอร์กรีลยังคงสอนต่อไป แต่ตอนนี้กรีลกำลังพูดถึงสมุนไพร ผลไม้ ต้นไม้นานาชนิด ที่สามารถหาได้ทุกที่รวมถึงลักษณะของพวกมัน ความหายาก วิธีการเลือกและอื่น ๆ

บทเรียนนี้ใช้เวลาเพียงหนึ่งชั่วโมงและทุกคนจะได้รับไฟล์หนังสือสามเล่มที่ส่งไปยังกำไลควอนตัมของพวกเขา

‘วิธีค้นหาสมุนไพรวิเศษ สมุนไพรบำบัดและพืชวิเศษ การเดินทางเข้าไปในป่า’

“การบ้านของคุณคือต้องจบหนังสือเหล่านี้ภายในสัปดาห์นี้ และสัปดาห์หน้าเราจะทำการทดสอบเกี่ยวกับเรื่องนี้”

ในขณะที่ทุกคนรู้สึกท้อแท้ในขณะที่มองดูไฟล์ขนาดใหญ่ที่อยู่ในสร้อยข้อมือควอนตัมและกลับไปหาครู

“ เรายังมีเวลาเหลืออีกมากสำหรับวันนี้ และวันพิเศษสำหรับทุกคน คุณต้องรู้จักกันอย่างน้อย แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือทุกคนควรรู้ถึงความกล้าหาญในการต่อสู้ของกันและกัน

ฉันจะให้เวลาทุกคนสี่ชั่วโมง ในการเข้าถึงรูปแบบการต่อสู้ที่สมบูรณ์แบบที่สุด และหลังจากหมดเวลาเราจะมีการพัก เพื่อต่อระยะเวลาการฝึกหัดของเรา “

ครูพูดจบและชั้นเรียนก็คำรามด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้

เนื่องจากเจสันไม่มีสัตว์ที่เขาสามารถขี่ได้ เขาจึงต้องเรียกรถรับส่ง

มีเลนสองประเภทที่แตกต่างกันในเมืองจิโร่ และเมืองไซโร ที่จะเจสันเห็น

ยานพาหนะชนิดหนึ่งถูกใช้ โดยยานพาหนะที่ใช้มานาเช่น รถยนต์ รถบรรทุก รถจักรยานยนต์ และมีการจำกัด ความเร็วที่เข้มงวดในเมือง ในขณะที่อีกสายหนึ่งใช้สัตว์พันธะเป็นวิธีการขนส่ง แม้แต่สัตว์ที่บินได้ก็สามารถใช้ภายในเลนเหล่านี้ได้

เลนสัตว์ร้ายเหล่านี้ไม่มีการจำกัดความเร็ว เนื่องจากสัตว์ร้ายมีการตอบสนองที่เร็วกว่าและสามารถหลีกเลี่ยงกันได้ง่ายกว่ามากและความกว้างของเลนนั้นใหญ่กว่าเลนของรถจักรกลมาก

ในขณะที่เกร็กสามารถขี่ทอรัส(ชื่อสายพันธุ์ของวัว)ได้ มาเลียก็ม้าปีศาจของเธอและความเร็วของพวกเขาก็เร็วมาก

คนส่วนใหญ่ในเมืองที่มีคะแนนสูงจะใช้สัตว์พันธะของพวกเขาเป็นวิธีการขนส่งและมันเร็วกว่าการนั่งรถรับส่งมาก

อย่างไรก็ตามเจสันยังไม่มีความสุขที่จะได้ขี่สัตว์พันธะและเขาต้องพอใจกับรถรับส่งธรรมดา ๆ ในตอนนี้

การนั่งรถใช้เวลานานกว่า 45 นาทีจนกระทั่งเจสันมายืนอยู่หน้าสนามที่มีรั้วล้อมรอบขนาดมหึมาที่มีสนามฟุตบอลขนาดหลายร้อยหรืออาจจะหลายพันสนาม

ตรงกลางของพล็อตทั้งหมดคือสนามประลองที่ทันสมัยขนาดมหึมาที่มีความสูงมากกว่า 40 เมตรรวมถึง 6 ชั้นซึ่งอาจใช้สำหรับนักเรียนในการต่อสู้กันเอง

แต่ละชั้นมีนักเรียนประมาณ 15,000 คนและในแต่ละปีจะมีอาคารสำหรับชั้นเรียนตัวเอง

เจสันนึกไม่ถึงว่าในปีเดียวกันนี้มีนักเรียน 15,000 คนได้รับการสอนในเวลาเดียวกันและเห็นได้ชัดว่าเขาคิดผิด

เมื่อเจสันเข้ามาในบริเวณโรงเรียนเขาต้องตรวจสอบบัตรประจำตัวของเขา

หลังจากนั้นเขาก็ได้รับแจ้งว่าอยู่ชั้นไหน

[ปี 1 ชั้น 75 อันดับ: 225]

เจสันสรุปได้ว่า นักเรียนใหม่แบ่งออกเป็น 75 ชั้นเรียน โดยมีนักเรียนประมาณ 200 คนขึ้นไปและเจสันคิดว่าชั้นเรียนนั้นน่าจะได้รับการจัดอันดับตามความแข็งแกร่งของพวกเขา

นั่นหมายความว่าเจสันอาจจะอ่อนแอที่สุด ในขณะที่นักเรียนมากกว่า 15,000 คนแข็งแกร่งกว่าเขา

แทนที่จะกลัวเจสันรู้สึกมีแรงบันดาลใจมากขึ้น

โลกกว้างใหญ่และเจสันอ่อนแอที่สุดในขณะนี้!

มันไม่น่าตื่นเต้นเหรอ? เขาจมอยู่กับความกดดันที่ตัวเองมอบให้

เจสันเดินไปตามทิศทางอาคารด้วยความช่วยเหลือของ GPS ในขณะที่คิดถึงอนาคตของเขา

เขาเข้าไปในอาคารและเหลือเวลาเพียงไม่กี่นาทีก่อนที่จะถึงเวลาเริ่มบทเรียนแรก

เมื่อเวลา 8.00 น. เขาเข้าห้องเรียน ซึ่งดูแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงเมื่อเทียบกับชั้นเรียนมัธยมต้น

ในตอนแรกเจสันคิดว่าเขาจะอยู่ในห้องเรียนธรรมดาเหมือนสมัยมัธยมต้น แต่เจสันเห็นว่าห้องเรียนนั้นเต็มไปด้วยโต๊ะที่เป็นโลหะระยิบระยับมากมายและหน้าจอโฮโลแกรมของเทคโนโลยีใหม่ล่าสุดที่อยู่ข้างใน

เมื่อมองไปรอบ ๆ ห้องขนาดใหญ่ เจสันได้เห็นเด็กทุกประเภททั้งชายและหญิง ในขณะที่แง่มุมที่น่าประหลาดใจกว่านั้นคือผู้คนที่หลากหลาย

เจสันสามารถมองเห็นสีผม, เฟรม, ขนาด, อันดับแกนมานาและมานาที่ปรับเปลี่ยนได้ทุกประเภท

เห็นได้ชัดว่าเจสันเป็นคนสุดท้ายและเมื่อประตูหน้าใกล้กับแท่นเปิดออกทุกคนต่างพากันไปที่โต๊ะของพวกเขา พวกเขาก็ถูกนับ

เจสันมองไปรอบ ๆ และเห็นที่นั่งว่างในแถวสุดท้ายตรงหัวมุมพร้อมกับหมายเลขประจำตัวของเจสัน

เขานั่งลงและทักทายเพื่อนที่นั่งข้างๆ เพื่อนที่นั่งข้างเจสันได้ตอบกลับด้วยความเขินอาย

มีชายหนุ่มสวมแว่นตาเข้ามาข้างในด้วย ผมสีทองสั้น เสื้อผ้ามีสไตล์ และสัดส่วนของร่างกายที่สมบูรณ์แบบ เขาดูเหมือนอายุยี่สิบ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาไม่มีประสบการณ์

ในขณะที่สาว ๆ ชื่นชมในรูปลักษณ์ที่หล่อเหลาของเขา หนุ่ม ๆ ก็มองเขาอย่างอิจฉาและกระซิบถึงผลงานของเขา

ชายหนุ่มยืนอยู่หลังแท่นและก่อนที่เขาจะพูดอะไรบางอย่าง คลื่นมานาขนาดใหญ่ถูกปล่อยออกมา เหมือนเป็นคำสั่งให้ทุกคนนั้นเงียบ แต่มันก็รุนแรงมาก แต่เจสันเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถสร้างเยื่อมานามาปกคลุมร่างกายของตัวเองได้ จนมันถูกทำลายไปด้วยคลื่นมานาที่ถูกปล่อยออกมา

ในขณะเดียวกันเจสันก้ได้สแกนอาจารย์ด้วยสายตามานา และเขาสังเกตเห็นความผันผวนของมานาที่รุนแรงรอบตัวครู

“ฉันชื่อ ทิล กรีล เป็นครูใหญ่ของคลาส Nr. 75 สำหรับปีนี้

ตอนนี้หากคุณถูกโจมตีด้วยคลื่นมานาโดยมีเจตนาที่จะฆ่าใครสักคน ทุกคนในห้องนี้ยกเว้นอันดับ 225 คงจะตายกันหมด

อันดับที่ 225 คุณอาจได้รับบาดเจ็บหนัก แต่ยังมีชีวิตอยู่ ขอแสดงความยินดี…. เอาละ…การได้รับบาดเจ็บหนักเกือบถึงขั้นเสียชีวิต ดังนั้นนักเรียนทุกคน สอบตก! “

จนกระทั่งกรีลมีความเด็ดขาดและพร้อมที่จะทุบทุกคนด้วยคำพูดของเขา

ทุกคนมองเขาด้วยน้ำตาที่เอ่อล้น

บางคนถึงกับเป็นลม แต่โชคดีก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์นั้น

“เอาละ ยืนขึ้นทักทาย!”

ทิลตะโกน

ในขณะที่ทุกคนตกตะลึง เด้กนักเรียนแต่ละคนพยุงร่างกายด้วยแขนโดยดันตัวเองออกจากโต๊ะด้วยกำลังทั้งหมดเพื่อที่จะยืน

หลังจากผ่านไป 5 นาทีทุกคนก็ยืนขึ้น ในขณะที่หลังของเจสันเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ

ถ้าเขาไม่ปกป้องตัวเองจากคลื่นมานา เจสันก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาจะสามารถยืนได้หรือไม่ และมองไปที่ครูที่ยิ้มอย่างไร้เดียงสา เจสันก็สั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว

จากนั้นทุกคนก็ทักทายครูด้วยความเคารพและหลังจากนั้นพวกเขาก็เงียบโดยนั่งหลังตรง

“สิ่งแรกที่ฉันอยากจะบอกก็คือ พวคุณเนี่ยเป็นคนเฮฮา … พวกคุณมากกว่า 50 คนใช้ประตูหลังเพื่อเข้าโรงเรียนนี้และคุณคิดว่าคุณจะสามารถอยู่รอดได้ด้วยความแข็งแกร่งที่อ่อนแอของพวกคุณ? … และสำหรับคนอื่น ๆ … พวกคุณไม่อายที่จะเข้ามาในชั้นเรียนที่อ่อนแอที่สุดในโรงเรียนในเครือลำดับ 6 เหรอ …ฉันจะพูดแบบนี้ครั้งเดียวเท่านั้น … ฉันจะไม่ดีกับใครเลย ฉันคาดหวังว่าพวกคุณแต่ละคนจะใช้พลังงาน 200% เพื่อเพิ่มอันดับและเอาชนะคลาสอื่น ๆ ในหนึ่งเดือนเมื่อการต่อสู้ในคลาสเริ่มต้นขึ้น! “

ในขระที่ครูพูด ทุกคนสับสนว่วเดือนหน้านั้นมีอะไร

“อ้อ .. อืม … ฉันลืมบอกพวกคุณไปบางอย่าง .. อย่างที่คุณทราบกันดีว่าโรงเรียนมีทรัพยากรจำกัด …เพื่ออธิบายให้เข้าใจง่าย ยิ่งชั้นเรียนของเราอยู่ในอันดับที่สูงขึ้นทรัพยากรที่มีให้ก็จะยิ่งดีขึ้นเท่านั้น อันดับส่วนตัวของพวกคุณ ซึ่งไม่สำคัญในขณะนี้

ชั้นเรียนของเราได้รับทรัพยากรที่น้อยที่สุดและพวกเราอาจจะแย่กว่าโรงเรียนเกรด B บางแห่งที่มีอุปกรณ์ที่จัดเตรียมให้ … พวกคุณไม่ละอายใจบ้างเหรอ? หากทุกคนทำงานหนักและพยายามอย่างเต็มที่ เราอาจจะได้รับทรัพยากรเพิ่มขึ้นในไม่ช้า !!

เดือนหน้าเป็นการต่อสู้ระดับไตรมาสแรก หากเราสามารถเอาชนะคลาส 74 ได้ เราจะเปลี่ยนคลาสของเรากับพวกเขาและทรัพยากรด้วย

ชื่อของเราจะเป็น 74 และ 75 จะเป็นของพวกเขา หากเราเอาชนะพวกเขาได้ …

หลังจากนั้นเราสามารถดำเนินการต่อไปได้จนกว่าเราจะพ่ายแพ้

แต่ละชั้นเรียนมีชีวิตเดียว เพื่อท้าทายชั้นเรียน แต่แต่ละชั้นก็สามารถท้าทายได้เช่นกัน “

การต่อสู้ในชั้นเรียนเหล่านี้ประกอบด้วยการต่อสู้ของสัตว์พันธะ การทดสอบความรู้ การต่อสู้เดี่ยว การต่อสู้แบบกลุ่มการปิดล้อมคลาส การต่อสู้ในเขตป่า และอื่น ๆ ดังนั้นเราจึงต้องทำงานอย่างหนักในอนาคต

แต่การต่อสู้ระดับเฟิร์สคลาสจะเกี่ยวโยงกับการต่อสู้เดี่ยวโดยไม่มีสัตว์พันธะให้ความช่วยเหลือ ดังนั้นเราจะมุ่งเน้นไปที่สิ่งนั้น

หากใครไม่ต้องการประสบความสำเร็จมากขึ้นในชั้นเรียนของเรา ฉันจะโยนคุณไปที่คลาส 74 หรือที่อื่นเพราะฉันไม่ต้องการคนขี้ขลาด … แต่ระวัง … ถ้าฉันโยนลงในคลาส 74 ใคร รู้ว่าคุณจะได้รับทรัพยากรใด ๆ ในเดือนหน้า… “

เจสันรู้สึกประหลาดใจเพราะครูของเขามีการแข่งขันสูงมาก แม้ว่าชั้นเรียนของพวกเขาจะเป็นกลุ่มคนที่แย่ที่สุดก็ตาม … บางทีนี่อาจเป็นการปลุกใจเพื่อกระตุ้นชั้นเรียนที่แย่ที่สุดหรืออาจจะเป็นอย่างอื่น แต่เจสันไม่สนใจเลย เนื่องจากจิตวิญญาณการต่อสู้ของอาจารย์นั้นเป็นสิ่งที่ดีอย่างแน่นอน

เจสันชอบคำพูดที่สร้างแรงบันดาลใจของครูและเจสันต้องยับยั้งตัวเองไม่ให้กระโดดขึ้นไปเพื่อปรบมือให้กับครู

เจสันต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้นด้วยทุกวิถีทาง ดังนั้นเขาจึงมีความสุขที่ได้มีครูที่ดี

“ฉันไม่สนใจอันดับของคุณ ว่าคุณจะรวยหรือมาจากสลัม … สิ่งเดียวที่สำคัญสำหรับฉันคือการทำงานหนักและจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่เราต้องการเพื่อเอาชนะชนชั้นสูง … ฉันไม่ยอมรับคนขี้เกียจ!

อืม …. นั่นมัน แต่ก่อนที่เราจะเริ่มบทเรียนเรามาเริ่มด้วยบทนำ .. Nr.1 ​​กันเถอะ “

ทุกคนแนะนำตัวเองด้วยชื่อของพวกเขา อันดับแกนมาน าอันดับความสัมพันธ์และอายุในขณะที่เวลาผ่านไปทั้งชั่วโมงจนกระทั่งถึงตาของเจสัน

เมื่อฟังคนอื่น ๆ เจสันพบว่าชั้นเรียนของเขาแทบจะแยกส่วนกับสัตว์พันธะทางกายภาพและความสามารถทางธาตุ

แต่ทุกคนมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน อันดับแกนมานาของพวกเขาอย่างน้อยก็อยู่ที่อันดับ 1 ของผู้ชำนาญ แม้แต่เด็กขี้อายที่นั่งข้างๆเขา

มันแปลกมากที่ทุกคนอยู่ในอันดับต่ำและเขาจำเวลาที่เขาอ่านข้อมูลของโรงเรียนได้ว่านักเรียนส่วนใหญ่อยู่ในอันดับที่สูงและมีเพียงไม่กี่พันคนเท่านั้นที่ต่ำกว่าอันดับหลักของมานาที่ต้องการ

‘เป็นเพราะความสามารถอื่น ๆ ของพวกเขาที่แข็งแกร่งเป็นพิเศษ หรือพวกเขาเข้ามาแบบพิเสษเหมือนตัวเจสัน? ‘

“สวัสดีฉันชื่อเจสัน สเตลล่าฉันอายุ 14 ปี ฉันไม่มีความสามารถใด ๆ และอยู่อันดับที่ 5 ของระดับมือใหม่ และกำลังจะขึ้นไปในอัน 6”

เมื่อเจสันตื่นขึ้นมาในวันนี้เขาสังเกตเห็นว่ามันเป็นช่วงกลางเดือนสิงหาคมแล้วและวันเกิดของเขาก็ผ่านไปแล้วโดยไม่รู้ตัว … เขาไม่เคยฉลองเลยตั้งแต่แม่ของเขาเสียชีวิต เจสันจึงไม่ได้สนใจวันเกิดมากนัก

ทุกคนฟังเจสันและมันยากมากสำหรับพวกเขาที่จะกลั้นเสียงหัวเราะเมื่อได้ยินว่าเจสันอยู่ในอันดับ 5ของระดับมือใหม่เท่านั้น …

ทุกคนก็หัวเราะยกเว้นครู

เจสันไม่สนใจมันและมองไปที่ครูของเขาอย่างใจเย็น ขณะที่ครูก็จ้องมาทางเจสันเช่นกัน

ด้วยการดีดนิ้วด้วยมานาทุกคนก็เงียบทันทีและพวกเขารู้สึกราวกับว่าหัวใจของพวกเขาหนักขึ้นและหนักขึ้น

“อย่าหัวเราะเยาะเพื่อนร่วมชั้น”

ครูของพวกเขาพูดอย่างใจเย็น แต่ความคิดเดียวในใจของทุกคนคือ

‘น่ากลัว !!’

“ เจสัน สเตลล่า คุณมีตามาใช่ไหม?”

จนกระทั่งกรีลถามอย่างตรงไปตรงมาโดยไม่สนใจเรื่องมารยาท เนื่องจากเป็นการหยาบคายที่จะถามเกี่ยวกับลักษณะของคนอื่นและเจสันก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะให้คำตอบที่ชัดเจนที่ทุกคนสามารถสรุปได้ด้วยข้อมูลเพียงเล็กน้อย

นาฬิกาของเจสันได้ปลุกตอนตี 5 ซึ่งเคยเกิดความเคยชินหลังจากผ่านสัปดาห์อันแสนหนักหน่วง นั้นเป็นเพราะเจสันต้องตื่นมาก่อนและฝึกฝนเทคนิตสรกสวรรค์ก่อนที่จะฝึกอย่างอื่นในตารางเวลาของเขา

หลังจากทุกอย่างเสร็จสิ้น เจสันได้กินอาหารเช้าพร้อมกับทุกคนและเริ่มเข้าโรงเรียนเป็นวันแรก ด้วยพลังวิญญาณ 6.5 แต้ม เจสันก้พอใจเพราะมันเริ่มเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วขึ้นในแต่ละวัน เกร็กเคยบอกเจสันเกี่ยวกับความแข็งแกร่งโดยเฉลี่ยนของโรงเรียนในเครือของแวนการ์ด แต่เจสันนั้นไม่ใช่ว่าไม่เชื่อใจเกร้กแต่เจสันต้องการพิสูจน์ด้วยตัวเอง

สิ่งนี้เป็นไปได้เนื่องจากเว็บไซต์ของโรงเรียนนั้นเป็นสิ่งพื้นฐานที่นักสามารถเข้าชมได้ นักเรียนแต่ละคนเข้าไปที่เว็บไซต์และตั้งค่าโปรไฟล์ส่วนตัว เป็นอันดับของมานา อายุ และอื่นๆ เจสันสามารถเห็นความแข้งแกร่งโดยเฉลี่ยของเพื่อนร่วมชั้นของเขาได้

หลังจากดุดปรไฟล์ของเพื่อนร่วมชั้น เจสันก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

โรงเรียนในเครือแวนการ์ดแต่ละแห่งรับนักเรียน 15,000 คน ในแต่ละปี ในขณะที่โรงเรียนแนวหน้านั้นรับนักเรียน 10,000 คน

นั่นหมายความว่าโรงเรียนแนวหน้าที่มีสาขา รับนักเรียน 100,000 คน ซึ่งทำให้เจสันประหลาดใจมาก

แต่หลังจากคิดอยู่สักพัก เจสันก็เข้าใจว่าแต่ละโรงเรียนของเมืองไซโร ต่างยอมรับเฉพาะนักเรียนที่เก่งสุดในเกาะแอสทริกซ์ เว้นแต่คนที่ได้รับสิทธิ์จากขุนนาง หรือสิ่งอื่นๆ

เกาะแอสทริซ์มีมนุษย์อาศัยอยู่ราวๆ 300 ล้านคน และในแต่ละปีมาทารกเกิดโดยเฉลี่ย 10 ล้านคน เมื่อพิจารณาถึงความจริงที่ว่า คนส่วนใหญ่เกิดมาในครอบครัวที่มาฐานะยากจน การศึกษาของพวกเขานั้นค่อนข้างแย่และพวกเขาไม่สามารถจัดหาทรพยากรที่เหมาะสมเพื่อจัดอันดับแกนมานาหรือสามารถทำพันธะกับสัตว์ที่ดีได้

เจสันนั้นโชคดีที่สามารถเข้าโรงเรียนในเครือของโรงเรียน 1 ใน 6 โรงเรียนที่ดีที่สุดได้ เนื่องจากสิทธิขุนนางของเกร็ก แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ใช่คนเดียวที่เข้ามาด้วยเหตุนี้

เจสันยังคงดูโปรไฟล์ และพยายามหาคนที่มีอันดับใกล้เคียงกับตัวเอง

หลังจากข้ามผ่านโปรไฟล์ไม่กี่ร้อยหรืออาจมากกว่าพันโปรไฟล์ ต่อมาเจสันได้สรุปความแข็งแกร่งโดยเฉลี่ยอยู่ที่ ระดับผู้ชำนาญ ที่ 4 หรือ 5 ซึ่งเป็นขั้นกลางของระดับผู้ชำนาญ

วึ่งเจสันนั้นอยู่ในช่วง อันดับ 5 ของระดับมือใหม่แม้ว่ากำลังจะพัฒนาขึ้นเป็นอันดับ 6 ช่องว่างที่ใหญ่นี่ เจสันสงสัยว่าเขาอาจจะถูกเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆ กลั่นแกล้งเพราะความอ่อนแอ

เจสันได้แต่มุ่งมั่นที่จะอดทน เนื่องจากเจสันไม่อาจจะสามารถต่อสู้กับ อันดับกลางของระดับผู้ชำนาญได้ เรื่องนี้ทำให้เจสันครุ่นคิดว่าเขาควรใช้ผลบาคูรีสีขาวสำหรับตัวเองหรือไม่ แต่เขาก็เลิกสนใจที่จะใช้มัน

เมื่อมองไปที่นาฬืกาเจสันได้เห็นว่าตอนนี้เป็นเวลา 06.30 แล้ว เจสันจึงกระโดดลงจากเตียงและออกกำลังกายเป็นเวลา 20 นาที

หลังจากนั้นก็เข้าไปอาบน้ำและเปลี่ยนชุดเป็นชุดนักเรียนใหม่ ซึ่งประกอบไปด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาว สูทสีน้ำเงินเข้ม เน็คไทสีดำ และกางเกงขายาวสีน้ำเงินเข้ม

เสื้อสูทสีน้ำเงินเข็มถูกแต่งแต้มด้วยสีดำและสามารถมองเห็นสัญลักษณ์ของหนังสือที่เปิดออกเป็นสีทองบนหน้าอกด้านขวา

ด้านบนของหนังสือเล่มนี้มีตัวอักษรขนาดเล้กและอาวุธลอยอยู่ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของพลังแห่งความรู้ ความเท่าเทียม และความเข้มแข็ง

แม้ว่าจะเป็นคำขวัญของโรงเรียนในแนวหน้า แต่เจสันมั่นใจว่านักเรียนส่วนใหญ่คงไม่ได้สนใจกับมันนัก เนื่องจากการเรียนรู้ทฤษฎีไม่ใช่สิ่งที่หลายคนอยากทำในเวลาว่างนัก หากดูดซับมานา ฝึกการต่อสู้ หรือสิ่งสำคัญอื่นๆ ในเวลาเดียวกัน

เจสันส่วนเครื่องแบบได้พอดีตัวและแทบพูดได้เลยว่าตอนเจสันนั้นมีรูปลักษณ์ที่หล่อและดูดีอย่างไม่น่าเชื่อ

ผมสีดำนั้นยาวขึ้นเล็กน้อย และเจสันต้องการที่จะเล็มมันออกเล็กน้อยในขณะที่มันบังสายตาของเขา และดวงตาสีทองนี้ก็ไม่สามารถปกปิดได้ เมื่อมันส่องผ่านผมบางๆ ด้านหน้า

ในตอนท้ายเจสันได้รับการตัดผมจากกาเบรียลลา ซึ่งเธอชอบทำให้ทุกคนในบ้าน เมื่อกาเบรียลลาตัดผมให้เจสันเสร็จเรียบร้อย เมื่อมองผ่านเข้าไปในกระจกเจสันเองก็ไม่รู้จะพูดอะไร และกาเบรียลลาก้ร้องเสียงหลงเหมือนเด็กผู้หญิง

มาร์คและเกร็กมองเจสันอย่างตั้งใจ ในขณะที่มาเลียได้มองสำรวจเจสันตั้งแต่หัวจรดเท้า

‘ฮิฮิ ในที่สุดฉันก็มีน้องชายที่หล่อเหล่าสักที….. ฉันจะเอารูปลักษณะเขาไปอวดให้เพื่อนๆ ดูดีไหมนะ คิคิคิคิคิ’

มาเลียคิดในใจ

ในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมามาเลียยอมรับเจสันในฐานะคนในครอบครัวโดยให้เป็นน้องชาย เธอทิ้งหัวใจที่เต้นรัวๆ ไปโดยสิ้นเชิงเพื่อรับโอกาสที่จะได้น้องชายที่แสนน่ารักและหล่อเหล่าเช่นนี้

เธอพบว่าเจสันนั้นทั้งหล่อ และดูดี…. แต่เจสันนั้นเด็กเกินไปสำหรับเธอและหลังจากตัดสินใจแล้วเธอก็สังเกตว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีตที่เป็นเรื่องน่าอายนั้นเห้นได้ชัดว่าไม่ใช่เพราะเจสันคนเดียวเท่านั้น

มาเลียเชื่อว่าตัวเธอเองจะตอบสนองแบบนี้กับทุกคนและตัดสินใจที่จะตัดความเป็นไปได้ที่จะมีความรู้สึกดีๆ ต่อเจสัน แต่พูดนั้นง่ายกว่าทำ เพราะเจสันนั้นไม่เพียงมีรูปลักษณ์ที่ดูดีและใบหน้าที่หล่อเหล่าเท่านั้นแต่ยังฉลาดมากอีกด้วย

แต่เจสันนั้นอายุกว่ามาก มาเลียจึงจะสร้างความรู้สึกดีๆ ระหว่างเธอกับเจสันเหมือนความรู้สึกของพี่สาวน้องชายเท่านั้น นั้นคือสิ่งที่เธอคอยบอกกับตัวเอง

หลังจากที่กินข้าวเช้าเสร็จ ทุกคนก็แยกย้ายที่จะเดินไปโรงเรียนในขณะที่เกร็กและมาเลียเดินไปย่ายใจกลางเพื่อไปยังดรงเรียนแนวหน้า และเจสันเดินไปอีกทางเพื่อไปยังโรงเรียนในเครือลำดับ 6 ซึ่งจัดนักเรียนระดับต่ำสุดเอาไว้ก่อนที่จะค่อยๆ ไต่ลำดับขึ้นไป

************************************************

เพิ่มเติม อาจมีใครบางคนสับสนในเนื้อเรื่องนะครับ ผู้แปลเลยจะมาอธิบาย ระดับของมนุษย์และสัตว์ร้ายนะครับ

โดยระดับของมนุษย์แบ่งจากอ่อนสุดไปเก่งสุดนะครับโดยเรียงลำดับดังนี้ มือใหม่ ↠ ผู้ชำนาญ ↠ ผู้เชี่ยวชาญ ↠ ผู้วิเศษ โดยแต่ละลำดับก็จะมีการจัดอันดับอีกที อย่างเช่น มือใหม่ระดับ 1 ไต่ขึ้นไปเรื่อยๆ จนไป ผู้ชำนาญระดับ 1 โดยการดูดซับมานาไปเรื่อยๆ โดยการทำให้แกนมานาบริสุทธิ์ขึ้น ยิ่งบริสุทธิ์มากยิ่งแข็งแกร่งขึ้น และการจะเป็นผู้วิเศษจะต้องอยู่ในระดับผู้เชี่ยวชาญขั้นสูงและแปรเปลี่ยนมานาที่มีลักษณะคล้ายกับก๊าซ ให้ไปอยู่ในลักษณะของ ของเหลวด้วยการบีบอัดมานา เมื่อมานาแปรสภาพเป็น มานาเหลวแล้วจะสามารถพัฒนาให้เข้าสู่ขั้นผู้วิเศษได้

ระดับความเก่งของสัตว์ร้ายจะแบ่งเป็น สัตว์ร้ายระดับ 1-5 ดาว ↠ สัตว์ที่พลังได้ตื่นขึ้น ↠สัตว์ร้ายระดับวิวัฒนาการแล้ว ↠สัตว์วิเศษ และระดับวิวัฒนาการแล้วกับการกลายพันธ์จะแต่งต่างกันนะครับ การกลายพันธุ์จะเป็นการพัฒนาของสัตว์ร้ายจากสายเลือดเดิมของพวกมัน โดยได้กลายพันธุ์เป็นสัตว์ร้ายในรูปแบบใหม่หรืออาจจะมีรูปแบบดังเดิมแต่พลังภายในอาจจะเปลี่ยนไป

เสริม โรงเรียนแนวหน้าในเรื่องนี้ จะมีการแบ่งสาขาย่อยเป็นโรงเรียนในเครือนะครับ อย่างโรงเรียนแวนการ์ดก็จะมีเครือแยกย่อยไปอีก 6 ที่ โดยใช้ชื่อโรงเรียนเดียวกัน โดยโรงเรียนในเครือก็จะมีการจัดอันดับเช่นกัน แต่ในส่วนของโรงเรียนแวนการ์ดจะจัดโดย 6-1 เรียงจากอ่อนที่สุดไปเก่งที่สุด โดยเจสันอยู่โรงเรียนในเครือของโรงเรียนแวนการ์ดลำดับที่ 6 ซึ่งถือว่าเป็นโรงเรียนที่อ่อนที่สุดในเครือนี้เท่านั้นนะครับ ไม่นับรวมกับโรงเรียนอื่น

ในช่วงสัปปดาห์ต่อมาเจสันพบว่าการฝึกเทคนิคสรกสวรรค์ที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด เป็น 1 ในสิ่งที่ผ่อนคลายที่สุดที่เขาเคยทำมา เนื่องจากความเจ็บปวดที่รับได้จากการบีบอัดมานาเข้าไปในแกนมานานั้น มีวคามเจ็บปวดน้อยลงทุกครั้งที่เขาทำ

พลังวิญญาณของเจสันเองก็เริ่มีความเสถียรภาพมากขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่การไหลเวียนของมันนั้นดีขึ้น เพราะสิ่งสกปรกได้ถูกกำจัดออก

ด้วยความช่วยเหลือของมาเลีย เจสันได้ความรู้เกี่ยวกับหนังสือพื้นฐานทั้งหมด แต่การที่เขาจะสามารถจดจำได้ทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องที่ยาก

เจสันรู้สึกปวดหัวเกือบตลอดเวลาในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา เนื่องจากภาษเทคนิคขั้นสูง มันเป็นการตัดสินใจที่ยากลำบาก แต่เจสันก็ได้ตัดสินใจที่จะเรียนรู้ทักษะมีดคู่เป็นอาวุธหลัก เพราะเจสันในตอนนี้เชี่ยวชาญสิ่งนี้ที่สุดเนื่องจากประสบการณ์จากการต่อสู้โดยใช้มีดสั้นเป็นอาวุะหลัก

ในขณะที่เขาฝึกฝนพวกมันเป็นเวลากว่าครึ่งชั่วโมงถึง 2 ชั่วโมงในแต่ละวันกับการฝึกใช้มีดสั้น

แต่นั้นไม่ใช่สิ่งที่ยากที่สุดในสัปดาห์ที่แล้ว เพราะสิ่งที่เจสันนั้นเหนื่อยที่สุดคือการออกกำลังกายแบบเข้มข้น ซึ่งมาร์คได้เตรียมไว้ให้เจสันโดยช่วยเสริมกล้ามเนื้อทุกส่วนของร่างกาย

แต่นั่นไม่ใช่ส่วนที่ยากที่สุดในสัปดาห์ที่แล้วเพราะสิ่งที่เจสันทำเหนื่อยที่สุดคือการออกกำลังกายที่มีความเข้มข้นสูง โดยปัญหาหลักการที่ทำให้กล้ามเนื้อนั้นผ่อนคลายและกลับมาแข็งแรง โดยทำสลับกัน การออกกำลังกายวันละ 2 ครั้งนั้น มากเกินไปสำหรับเจสัน การรับประทานอาหารที่มีโภชนาการสูงและการอาบน้ำแบบทางการแพทยืที่ช่วยลดโอกาสที่จะเป็นตะคริวและกล้ามเนื้อฉีกขาด

ทำให้รูปร่างที่เล็กบางของเจสันมีกล้ามเนื้อเพิ่มขึ้นอย่างมาก และตอนนี้ร่างกายของเจสันนั้นแข็งแรงขึ้นอย่างมาก โดยรูปร่างของเจสันดูไม่เหมือนเกร็ก เพราะโครงร่างและกล้ามเนื้อนั้นคล้ายกับพวกนักกีฬาซึ่งแตกต่างกับเกร็กที่ดูเหมือนนักเพาะกาย

นอกจากนี้เจสันยังสูงขึ้นอีก ไม่กี่เซน เนื่องจากได้รับสารอาหารที่มีประโยชน์สูงทำให้ร่างกายได้ดูดซับสารอาหารและเติมโตด้วยความรวดเร็ว

เจสันในตอนนี้น่าจะสูงราวๆ 167 เซนติเมตร และร่างกายที่เปี่ยมไปด้วยกล้ามเนื้อที่แข็งแรงแต่เบาบางนั้น ทำให้เกร็กรู้สึกอิจฉาในรูปลักษณ์ของเจสันซึ่งเกร็กแสดงออกมาได้อย่างชัดเจน เมื่อเกร็กฝึกซ้อมการต่อสู้ให้กับเจสัน

การต่อสู้นั้นดำเนินไปได้ไม่นาน แต่มันกลับรุนแรงสำหรับเจสัน เพราะความเข้มงวดของเกร็ก ทำให้เจสันได้เห็นจุดบกพร่องของตัวเองเป็นอย่างมาก และค่อยๆ รับมือกับการโจมตีของเกร็กได้ดีขึ้นในแต่ละวัน

บางครั้งเจสันก็สามารถโจมตีใส่เกร็กได้ แต่การโจมตีนั้นมันก็ถูกปัดออกไปได้อย่างง่ายดายตลอดเวลา เมื่อสิ้นสุดการต่อสู้เจสันมักจะเต็มไปด้วยรอยฟกซ้ำมมากมาย

ในเวลาทั้งวันของเจสันจะถูกกำหนดโดยกาเบรียลลา ซึ่งบางครั้งเจสันก็เรียกเธอว่า จอมขี้บ่น แต่เธอก็ชอบ

อย่างไรก็ตามสิ่งนี้ไม่ได้เปลี่ยนความโหดร้ายในตารางเวลาของเธอ

→ ตื่นขึ้นมา ตอน ตี 4 ครึ่ง

→อาหารเช้า

→ ดูบซับมานา 3 ชั่วโมง

→ 8 โมงเช้า : การฝึกความแข็งแกร่งการออกกำลังกายที่มีความเข้มข้นสูง

→ 9 โมงเช้า : อ่านหนังสือและคู่มืออาวุธ ศิลปะการป้องกันตัว 3 ชั่วโมง

→อาหารกลางวัน

→ซ้อมกับเกร็ก ~ 30 นาที

→ตรวจดูข้อบกพร่องและฝึกกริชมาสเตอร์

→ฝึกฝนความเชี่ยวชาญดาบคู่ 2 ชั่วโมง

→ฝึกมีดขว้างและยิงธนู 1 ชั่วโมง

→ 5 โมงเย็น : การออกกำลังกายที่มีความเข้มข้นสูงครั้งที่สอง

→ 6 โมงเย็น : อาบน้ำด้วยเทคนิคทางการแพทย์

→อาหารเย็น

→เวลาสำหรับตัวเอง จะสามารถฝึกหรือพักผ่อนอะไรก็ได้

โดยรวมแล้วตารางเวลานี้ดูดีมากสำหรับเจสัน แม้แต่เกร็กและมาเลียก็ผ่านการฝึกแบบนี้มา แต่เจสันต้องเผื่อเวลาสำหรับการฝึกซ้อมเทคนิคนรกสวรรค์ ซึ่งทำให้ตารางนั้นซับซ้อนและวุ่นวาย แต่เจสันก็สามารถเห็นผลลัพธ์ทั้งหมดได้อย่างชัดเจน

พลังวิญญาณของเจสันเพิ่มขึ้นเป็น 6.2 ในขณะที่ร่างนั้นอยู่ในอับดับ 6 ของมือใหม่อย่างแท้จริง ก่อนหน้านี้ความสามารถทางกายภาพของเจสันอยู่ในอับดับ 6 ก็จริง แต่ความแข็งแกร่งจริงๆ นั้นอยู่ต่ำกว่ามาก แต่ตอนนี้มันแตกต่างกว่าโดยสิ้นเชิง

นอกจากนั้นการควบคุมมานานั้นยังดีขึ้นอย่างต่อเนื่องจากการออกกำลังกายที่มีความเข้มข้นสูงนั้นรวมถึงการฝึกจิตใต้สำนึกและการควบคุมมานาที่แม่นยำเนื่องจากการออกำลังกายบางอย่างต้องใช้มานา

เจสันยังรู้สึกว่าความแข็งแกร่งในการต่อสู้นั้นก้เพิ่มขึ้นมาก ในช่วงท้ายของสัปดาห์เจสันสามารถยืนหยัดต่อสู้กับเกร็กได้ในเวลานานพอสมควร ก่อนที่จะถูกเกร็กจัดการ

เมื่อพิจารณาว่าเกร็กฝึกฝนเทคนิคศิลปะการต่อสู้มาสองปี และเจสันฝึกเพียงไม่กี่สัปดาห์นี่เป็นความสำเร็จที่น่าตื่นเต้นสำหรับเกร็ก แต่มันก็ทำให้ความภาคภูมิใจของเกร็กต้องเจ็บปวดเมื่อต้องคิดว่าเจสันจะเป็นนักต่อสู้ที่เก่งกาจ

ในตอนท้ายที่สุดมันทำให้ความมุ่งมั่นของเกร้ทพุ่งทะยานขึ้นและมีแรงจูงใจมากขึ้น เพราะเกร็กรู้สึกว่าเจสันนั้นพัฒนาได้เร็วมากแม้จะยังอยู่ในอันดับ 3 ของระดับมือใหม่ก็ตาม

มานาของเจสันเพิ่มขึ้นมากและแกนมานาก็มีความแข็งแกร่งมากขึ้นอย่างช้าๆ มันต้องใช้เวลาเพียงไม่นานก่อนที่เจสันจะขึ้นสู่อันดับ 6 ของระดับมือใหม่

เจสันมีความคาดหวังว่าสัปดาห์ถัดไปวึ่งเป็นวันหยุดสัปดาห์สุดท้้ายก่อนที่โรงเรียนจะเปิด เจสันจะต้องเพิ่มความแข็งแกร่งให้ได้มากที่สุด

มีหลายสิ่งที่เจสันได้คิดไว้ แทนที่จะตื่นเต้นจากการเข้าดรงเรียน เจสันได้แต่คิดว่าตัวเองนั้นจะทำให้ชื่อเสียงของพวกเฟลเลอร์นั้นแปดเปื้อนรึเปล่า เพราะความอ่อนแอของเขา

นี่คือสาเหตุที่เจสันในแต่ละวันจบลงด้วยการนอนหลับอย่างรวดเร็วเนื่องจากความเหนื่อยล้า แต่สิ่งหนึ่งที่เจสันภูมิใจอย่างยิ่งคือความรู้ที่เพิ่มมากขึ้น

เจสันซึมซับเนื้อหาของหนังสือแต่ละเล่ม และเจสันสงสัยว่าความสามารถของตัวเองนั้นจะไปได้ถึงระดับไหน อาจกล่าวได้ว่าความทรงจำและความสามารถในการอ่านของเจสันนั้นมีประสิทธิภาพอย่างดีเยี่ยมซึ่งทำให้เรียนรู้ได้อย่างรวดเร็วกว่าคนอื่นๆ

กาเบรียลลาบอกว่าเจสันนั้น เมื่อเพิ่มระดับความสามารถแต่ละครั้งร่างจะเปลี่ยนไปและรวมถึงสมองด้วย นั้นหมายความว่ายิ่งระดับสุงขึ้นก็จะยิ่งฉลาดขึ้น แต่อย่างไรก็ตามมนุษย์แต่ละคนไม่ได้มีความฉลาดเท่ากัน

วันหยุดสุดสัปดาห์ผ่านไปโดยใช้ตารางเวลาปัจจุบันและเจสันก็นอนหลับสนิทอย่างไร้ความฝันเที่ยงคืนในวันอาทิตย์

เป็นเวลาอาหารเย็น และสัตว์ทุกตัวก็ได้รับอาหารที่มีมานาหลายชนิด

เจสันต้องรอให้คนอื่นๆ และสัตว์ทั้งหลายกินอาหารเสร็จ เขาจึงเข้าโลกวิญญาณเพื่อฝึกเทคนิคนรรสวรรค์อย่างขยันขันแข็งเหมือนทุกวัน

หลังจากที่ทำเสร็จ คนอื่นๆ ก็ทำเสร็จเช่นเดียวกัน สัตว์ทุกตัวอยู่ด้านนอกยกเว้นลิงของมาร์คที่ชอบอยู่ใกล้ๆ กับมาร์ค

การรับประทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ภายในใจของเจสันนั่นครุ่นคิดเกี่ยวกับเทคนิคศิลปะการต่อสู้ของเขากับการปรับเปลี่ยนอย่างที่เขาควรจะทำ ตามคำแนะนำของเกร็ก

เจสันถอนหายใจและไม่ได้สังเกตุว่าเกร็กนั้นได้ปัญหาของเจสันเกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้ให้ครอบครัวได้ฟัง ด้วยความรู้พื้นฐานของเจสันที่ไม่เลยเกี่ยวกับสภาพความแข็งแกร่งของร่างกาย เจสันเพียงรู้แค่วิธีการและลำดับของศิลปะการต่อสู้ สายตาของเจสันนั้นยอดเยี่ยม สามารถมองดูการโจทมตีได้ทั้งหมด แต่เพียงร่างกายของเจสันนั้นไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ทันตามใจคิด

เกร็กยกย่องความสามารถเหล่านี้ แต่เขาเองก็เข้มงวดกับความสามารถที่ขาดหายไปของเจสัน ที่เจสันนั้นต้องเติมเต็มช่องว่างต่างๆ เหล่านี้

ถ้าเจสันรู้พื้นฐานมากขึ้น เจสันจะต้องสามารถเคลื่อนไหวหลายๆ แบบร่วมกันแทนที่จะทำตามลำดับง่ายๆ ของเทคนิคการต่อสู้

ปัญหาหลักๆ ของเจสันคือ เจสันจะใช้เทคนิคสำหรับการต่อสู้มือเปล่ามาใช้ควบคู่กับอาวุธและดัดแปลงเทคนิค ทำให้ความแข็งแกร่งของมันหายไป และสิ่งสำคัญต่างๆ เองก็ถูกลดลงด้วยเช่นกัน

สิ่งนี้ทำให้ศักยภาพของเทคนิคและขีดจำกัดต่างๆ ถดถอยลง ซึ่งเจสันเองก็ไม่รู้เลย

กาเบรียลลาและมาร์คมีเทคนิคการเชี่ยวชาญอาวุธพื้นฐานทุกประเภทที่ซื้อมาก่อนที่ลูกๆ ของพวกเขาจะเกิด เพราะพวกเขาต้องเตรียมพร้อมสำหรับการดูแลครอบครัว

แต่ในที่สุดมันก็ไร้ประโยชน์เพราะมาเลียไม่ได้ใช้อาวุธใดๆ และสามารถโจมตีได้ด้วยการควบคุมไฟและน้ำ ในขณะที่เกร็กอาศัยการเคลื่แนไหวและร่างกายที่แข็งแกร่งและทนทาน มากกว่าการใช้อาวุธใดๆ

กาเบรียลลาและมาร์คนั้นรู้สึกเสียดายที่สิ่งที่เขาได้เตรียมไว้นั้นไร้ประโยชน์ แต่ตอนนี้ด้วยเหมือนว่ามันจะมีประโยชน์แล้ว

กาเบรียลลามองเข้าในช่องเก็บของที่มีขนาดใหญ่ของเธอ และค่อยๆ หยิบหนังสือออกมาทีละเล่ม ในตอนแรกเจสันไม่ได้สังเกตุว่ามีหนังสือมาวางอยู่บนโต๊ะ จนกระทั่งมันเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จนกองเป้นพะเนินอยู่บนโต๊ะ ความคิดฟุ้งซ่านของเจสันก็หายไปขณะที่มองไปที่กองหนังสือ

แต่เมื่ออ่านชื่อข เจสันก็เริ่มสงสัย

‘คู่มือกริชพื้นฐาน, คู่มือกริชคู่พื้นฐาน, คู่มือการยิงธนูขั้นพื้นฐาน, คู่มือการต่อสู้ระยะใกล้ขั้นพื้นฐาน ….. , การออกกำลังกายขั้นพื้นฐาน, การออกกำลังกายมานาขั้นพื้นฐาน, คู่มือการจัดการมานาขั้นพื้นฐาน, คู่มือการรวบรวมมานาพื้นฐานแบบพาสซีฟ, คู่มือท่าทางการต่อสู้ขั้นพื้นฐาน, มือใหม่ เชี่ยวชาญอาวุธมีดสั้นมือใหม่… ..`

มีหนังสืออย่างน้อย 50 เล่มต่อหน้าเจสันและแต่ละเล่มมีชื่อที่น่าสนใจ …

เมื่องมองไปที่กาเบรียลลาและมาร์ค กาเบรียลลาพยักหน้าและมาร์คได้พูดว่า

“ใช้พวกมันซิ”

มาร์คยังคงคงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยเมื่ออยู่กับเจสัน แต่มาร์คก็มีความรู้สึกอบอุ่นขึ้นเล็กน้อยอย่างช้าๆ เจสันกระโดดขึ้นและขอบคุณกาเบรียลลาและมาร์คอย่างดีใจ

“ขอบคุณครับคุรน้าคุณลุง…. อ๊ะ….. เอ๊ะ ผมขอโทษ”

เจสันพูดไปโดยไม่รู้ตัว แต่สังเกตุได้ว่าพวกเฟลเลอร์นั้นมีท่าทางตกใจทันที่ที่เจสันเรียกเขาว่า คุณลุง คุณน้า

ในยุคนี้เป็นเรื่องไม่เหมาะสมที่จะเรียกผู้อื่นว่า ลุง น้า ป้า อา โดยไม่มีความเกี่ยวข้องทางสายเลือด คนส่วนใหญ่มองว่าเป็นเรื่องที่หยาบคาย

แม้ว่าเจสันจะคิดได้ว่ามันหยาบคายเพราะไม่ค่อยสุภาพและถูกมองว่าเป็นวิธีที่จะพยายามใกล้ชิดกับใครสักคนซึ่งใช้เรียกแทนชื่อของคนเหล่านั้น

ที่สำคัยเจสันเจสันไม่เคยคุยกับใครอย่างสนิทสนมมาก่อน ยกเว้นแม่ของตัวเองในขณะที่เขาคิดว่าตัวเองนั้นมีความคิดโง่ๆ

ทั่วทั้งห้องปกคลุมไปด้วยความเงียบสงบชั่วขณะ จนกาเบรียลลายิ้มออกมาและขบขันเพื่อสลายความอึดอัดในสถานการณ์นี้ ก่อนที่เธอจะพูดกับเจสัน

“ฉันไม่เคยถูกใครเรียกว่าน้า แต่ถ้าเธอเรียกแบบนั้น ฉันก็จะมองว่าเธอเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวของเรา ตั้งแต่นี้เธอสามารถเรียกว่าคุณลุงคุณน้าอย่างสาบยใจได้เลยนะ “

เธอพูดขณะหัวเราะเบา ๆ

มาร์คมองเจสันอย่างหงุดหงิดเล็กน้อยก่อนจะหันไปหาภรรยาด้วยสายตาแปลก ๆ

`ฉันตัดสินใจอะไรที่สำคัญแบบนั้นไม่ได้เหรอ!?! ฉันก็เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้ด้วย !!! “

มาร์คได้คิดในใจ จนกระทั่งเกร็กกระโดดกอดเจสัน….

“ฮ่าๆๆๆ ฉันอยากมีน้องชายมาตลอด และตอนนี้นายต้องเป็นน้องชายของฉันไม่ว่านายจะชอบหรือไม่ก็ตาม ฮิฮิ”

แม้แต่มาเลียก็ยังคงนั่งยิ้มอย่างสดใส แสดงสัญลักษณ์มิตรภาพออกมา ทำให้มาร์คได้รับรู้และมาร์คก็คิดได้

`อย่างน้อยเขาก็จะไม่ไล่ตามเจ้าหญิงที่มีค่าของฉัน! ฮ่าฮ่า ‘

หลังจากนั้นกาเบรียลลาก้หันมาอย่างจริงจังและออกคำสั่ง

“ตอนนี้เธอเองก้เป้นส่วนหนึ่งของครอบครัวแล้ว ถึงแม้จะไม่มีพันธะอย่างเหมาะสม แต่เธอก็ต้องมีหน้าที่รับผิดชอบบางอย่าง โรงเรียนจะเริ่มขึ้นใน 9 วัน พื้นฐานของเธอก็ยังไม่แข็งแรงพอ งานในวันนี้ก็คือ เธอจะต้องอ่านหนังสือทุกเล่มบนโต๊ะและทบทวนพวกมันให้หมด ถึงสิ้นสัปดาห์นี้ เธอจะต้องจำลายละเอียดต่างๆ ของหนังสือเหล่านี้ และตัดสินใจเลือกอาวุธที่เธอจะใช้ และใช้มันเป้นอาวุธหลัก ฉันจะมุ่งเน้นไปที่อาวุธนั้นเพื่อฝึกฝนเธออย่างถูกต้อง เราจะเตรียมการออกกำลังกายสำหรับเธอ และเตรียมอาหารเพื่อให้เธอได้รับสารอาหารอย่างเพียงพอ เธอจะไม่สามารถลดผ่อนการทำหน้าที่ต่างๆ นี้ได้ ฉันได้ยินมาว่าเธอฉลาดและการสอบทางทฤษฎีของเธอค่อนข้างดีเยี่ยม….. แต่ในเมืองไซโรนั้นแตกต่างเล็กน้อย คำถามที่ทดสอบนั้นตื้นและไม่มีคำถามที่ถามถึงความรู้ที่ลึกซึ้งเกี่ยวกับทางโลก เพียงคำถามเดียว”

เมื่อฟังกาเบรียลลา เจสันพบว่ามันตื่นเต้นที่มีตารางงานที่แน่น มันไม่ใช่เรื่องที่ง่ายเลยที่จะสามารถดูดซับมานาตลอด 24 ชั่วโมงทุกวัน การกินและการฝึกเทคนิคนรกสวรรค์นั้นเป็นข้อยกเว้น

ก่อนหน้านี้เจสันไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรในอีก 7 วัน ที่เหลือเพราะเขาค่อนข้างอ่อนแอเกินกว่าที่จะเข้าไปในเขตป่า 2 ดาวเพียงลำพัง

เมื่อมีหนังสือตรงหน้า ตอนนี้เจสันรู้ว่าควรทำอย่างไร การเก็บมันไว้ในสร้อยข้อมือ และได้แสกนหนังสือเพื่อมันเนื้อหาภายในแสดงบนโฮโลแกรม เจสันเกือบจะขอบคุณพวกเฟลเลอร์อีกครั้ง เพราะความตื่นเต้นเกินกว่าจะอ่านหนังสือกว่า 50 เล่มนี้

กาเบรียลลายิ้มให้เด็กหนุ่มที่วิ่งออกจากบ้านไปที่สวนหลังบ้าน ขณะที่ที่มาร์คเปิดหน้าจอโฮโลแกรมขึ้นมา

“ฉันจะเตรียมแผนการออกกำลังกายของเจสันให้”

มาเลียและเกร็กมองหน้ากันและสงสัยว่าเจสันจะสามารถอ่านหนังสือทั้ง 50 เล่ม ได้หรือไม่เพราะแต่ละเล่มนั้นมีเว็บไซต์เพิ่มเติมอีก 50 กว่าเว็บ และภาษทางเทคนิคที่ยากที่จะทำความเข้าใจ

เพียงไม่กี่นาทีต่อมาเจสันกลับเข้ามาด้วยสีหน้าสับสน …. และระดมยิงคำถามมากมาย มาเลียจึงช่วยเจสันในขณะที่เธออ่านหนังสือของเธอไปด้วย

เกร็กเบื่อกับการอ่านหนังสือคนเดียว เขาต้องอ่านทฤษฎีขั้นสูงเกี่ยวกับการผ่าวงล้อมมานาซึ่งเป็นเรื่องที่น่าเบื่อสำหรับเกร็ก

ทั้งสามคนนั่งพิงต้นไม้หนาทึบ ภายใต้เงาของมันและอ่านหนังสือของพวกเขาอย่างเงียบ ๆ

เวลาผ่านไปพอสมควรใบหน้าของเจสันเต็มไปด้วยรอยฟกซ้ำ เมื่อเกร็กอธิบายจุดอ่อนของเจสัน

“พูดง่ายๆ พื้นฐานของนายขาดไป เพราะนายฝึกศิลปะการป้องกันตัวระดับชั้นโดยไม่ได้ฝึกฝนร่างกายอย่างถูกต้อง แม้ว่าความสามารถศิลปะการป้องกันตัวของนายจะอยู่ระดับ 3 หรือผู้เชี่ยวชาญที่มีประาสบการณ์ แต่ร่างกายของนายไม่สามารถตามทันความสามารถนี้ได้ ฉันเห็นดวงตาของนายซึ่ง สามารถมองเห็นการเคลื่อนไหวของฉันได้ง่ายดายและคาดเดาได้ว่าฉันจะโจมตีนายตรงไหน แต่ร่างกายของนายเคลื่อนไหวช้าเกินไป ที่จะสามารถหลบการโจมตีของฉันได้ ตามที่ฉันแนะนำ สิ่งแรกที่นายต้องทำคือ

เทคนิคที่ได้รับการปรับเปลี่ยนจะไม่แข็งแกร่งเท่าต้นฉบับเพราะต้องเปลี่ยนลำดับสำคัญบางอย่างเพื่อปรับศิลปะการต่อสู้ที่ไม่มีอาวุธ ให้สามารถเป็นหนึ่งเดียวกับอาวุธได้ ต่อมาเท่าที่ฉันได้ดู นายได้ใช้การปรับเปลี่ยนให้เทคนิคเข้าควบคู่กับดาบคู่ที่ไม่มีเกรด นอกจากนี้นายควรใช้น้ำหนักในการฝึกกล้ามเนื้อทุกส่วนของร่างกาย นายควรออกกำลังกายให้เต็มที่ นั้นจะสามารถช่วยชีวิตนายได้

เจสันประหลาดใจกับความจริงจังของเกร็ก ซึ่งเขาไม่เคยเห็นมาก่อนและเขาพยักหน้ารับแม้ว่าร่างกายจะเจ็บ

ระหว่างที่เจสันต่อสู้กับเกร็ก เจสันก็ได้สังเกตเห็นว่าตัวเองนั้นอ่อนแอมากและพื้นฐานก็ไม่ได้รับการพิจารณาว่าดี

เจสันสงสัยว่าตัวเองจัดการกับสัตว์ร้ายระดับ 5 ดาวได้อย่างไร หรือเพราะความโชคดีและการได้รับความช่วยเหลือจากอาร์เทมิส

ยิ่งไปกว่านั้นเจสันสังเกตุว่าร่างกายของเขาปรับตัวเองอย่างช้าๆ เพื่อรับการโจมตีของเกร็ก บางทีถ้าพวกเขาฝึกต่อสู้ด้วยกันอาจจะแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว

น่าเสียดายที่เกร็กเองนั้นยังตามหลังคนอื่นๆ ในอันดับแกนมานาของเขา ซึ่งเกร้กเองก็ยังต้องตามคนอื่นให้ทัน ดังนั้นเขาจึงไม่มีเวลาว่างให้เจสันมากนัก

“ขอบคุณนะ เกร็ก!”

เจสันกล่าวด้วยความขอบคุณอย่างมีความสุข เมื่อสังเกตเห็นความผันผวนของมานาที่รุนแรง

เจสันหันไปมองเห็นวงเวทย์ 9 วงที่ปรากฏต่อหน้ามาเลีย มาร์คและกาเบรียลลา

ด้านหน้าของมาเลียปรากฏวงกลมเวทย์มนตร์ 2 วงมีการกะพริบสีแดงเข้มขนาดใหญ่หนึ่งวงและวงกลมเวทย์มนตร์ที่ส่องแสงสีน้ำเงิน

จากวงเวทย์ที่ส่องแสงสีน้ำเงินปรากฏขึ้นพร้อมกับเด็กผู้หญิงรูปร่างคล้ายมนุษย์ตัวจิ๋วที่มีปีกที่หลังและผมสีฟ้ากระโดดออกมาจากมัน

ในขณะเดียวกันออกมาจากวงเวทย์สีแดงเข้มก็ม้าสีดำสนิทกระโดขึ้นมาและมีเปลวไฟสีแดงเข้มที่แผงคอและ เหนือกีบของมันยังมีเปลวไฟห่อหุ้มส่วนเล็ก ๆ ของขาของมันและเมื่อเจสันเห็นดวงตาของมัน ก็ขนลุกทันทีเพราะมันเป็นสีดำสนิท

‘นางฟ้าตัวนี้น่ารักและน่าจะอยู่จุดสูงสุดของการวิวัฒนาการ แต่ม้าที่น่าขนลุกขร้คืออะไร มันยังคงอยู่ในอันดับที่ไร้ตำหนิ แต่ก็ยังน่ากลัว’

เจสันคิดในใจ ขณะที่มีวงเวทย์ 3 วง ปรากฏต่อหน้ามาร์ค

มาร์คมีวงเวทย์ทั้งหมด 3 วงอยู่ข้างหน้าเขา ในขณะที่วงหนึ่งเป็นวงเล็ก ๆ สีแดงอ่อนหนึ่งวง วงแหวนเวทย์สีแดงร้อนขนาดใหญ่และวงเล็ก ๆ สีเขียวจาง ๆ ซึ่งมีขนาดเล็กกว่า วงเวทย์ของอาร์เทมีสด้วยซ้ำ

ค้างคาวตัวเล็ก ๆ ออกมาจากวงเวทย์ขนาดเล็ก ในขณะที่ตัวของมันเป็นสีดำตาและหูเป็นสีหยกและมองไปรอบ ๆ เพื่อฟังเสียงก่อนที่มันจะพุ่งเข้าหามาร์ค

วงเวทย์สีแดงอ่อนขนาดเล็ก เรียกลิงสีแดงที่มีท้องสีน้ำตาลและมีเขาสีเหลืองอำพันขนาดเล็กที่กลางหน้าผากในขณะที่งูหลามยาวสิบเมตรที่มีหางไหม้ปรากฏอยู่ภายในวงเวทย์สีแดงที่ร้อนฉ่า

‘สัตว์พันธะของมาร์จะมีลิงมีเขาเหลืองอำพันที่ตื่นขึ้น ค้างคาวขนาดเล็กที่กลายพันธุ์และมีพลังเวทย์ต่ำ และงูโลกันต์ ทีมี่พลังเวทย์แข็งแกร่ง สุดยอดเลย ‘

เจสันรู้ว่ามาร์คทำพันธะกับสัตว์ร้ายที่แข็งแกร่ง และสัตว์พันธะนั้นดูเหมือนจะมีค่าเฉลี่ยสูงกว่าแอสทริกว์อย่างแน่นอน

‘บางทีมาร์คอาจจะต้องรอเป็นเวลานานจนกว่า เขาจะสะสมพลังวิญญาณมากพอที่จะผูกมัดสัตว์วิเศษตัวนี้ได้ หากพันธะตัวแรกของเขาเป็นสัตว์ร้ายที่ตื่นขึ้นมาจริงๆ เขาจอดทนจริงๆ “

แต่เจสันรู้ดีว่ามาร์คใช้พื้นที่เขาหมดแล้ว สำหรับพันธะและดูเหมือนว่าศักยภาพของพันธะก้ถูกใช้ไปแล้ว

มาร์คสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาได้โดยการเพิ่มแกนมานาเท่านั้น และมาร์คไม่สามารถทำพันธะกับสัตว์ตัวอื่นได้อีก

เจสันรู้อีกว่า กาเบรียลลานั้นแข็งแกร่งกว่ามาร์ค และวงเวทย์ทั้ง 4 วงก้ปรากฏต่อหน้าเธอ มีวงเวทย์สีม่วง 2 วงที่ล้อมรอบไปด้วยสายฟ้า ในขระที่วงเวทย์อีก 2 วงนั้นดูอ่อนโยนแต่แข็งแกร่ง

งูหลามยาว 15 เมตรและหมาป่าตัวใหญ่กระโจนออกมาจากวงเวทย์สีม่วงที่ล้อมรอบไปด้วยสายฟ้า

เจสันมีความคาดหวังมากขึ้นในวงเวทย์อีกสองวงและสัตว์ร้ายที่คุ้นเคยก็ปรากฏออกมาในวงเวทย์สีขาว-เขียว และวงเวทย์สีขาวขนาดเล็ก

มันเป็นต้นไม้ที่ดูเหมือนระฆังในขณะที่ออกมาจากวงเวทย์สีขาว-เขียวที่ใหญ่ และอีกตัวคือปรากฏร่างของแกะที่มีเขาโค้งสีขาวนวล

เจสันพอได้ยินมาบ้างเกี่ยวกับสัตว์ตัวนี้ มันมีความสามารถในการรักษาและแกะที่มีลักษณะเป็นดอกไม้ชนิดหนึ่งที่บริสุทธิ์ ซึ่งเป็นพืชที่วิวัฒนาการเป็นสัตว์ร้าย และหมาป่ากับงูหลามนั้นคือ หมาป่าธันเดอร์สตรอม และงูหลามธันเดอร์สตรอม ทั่งคู่อยู่ในระดับที่แข็งแกร่งอย่างมาก

เจสันไม่เคยได้ยินได้ยินอะไรเกี่ยวกับแกะตัวนี้ แต่เขารู้ได้ทันทีว่ากาเบรียลลานั้นมีพลัง 2 อย่างคือรักษาและสายฟ้า

ด้วยเหตุนี้แกะตัวนี้น่าจะมีพลังในการรักษาเช่นเดียวกันกับต้นไม้ เจสันจึงเรียกมันว่า

`แกะเขาโค้ง’.

ดูเหมือนว่าแกะตัวนี้ จะมีระดับแกนมานาที่แข็งแกร่งที่สุดและน่าจะอยู่ในจุดสูงสุดของระดับเวทย์มนต์

ในขณะที่มองดูสัตว์ร้ายที่โผล่ออกมาจากวงเวทย์และเดินเล่นไปรอบๆ เจสันสรุปได้ว่า

พลังวิญญาณของมาเลียนั้นยิ่งใหญ่มาก จนเธอสามารถทำพันธะกับสัตว์ร้ายที่มีการวิวัฒนาการสูงสุดเป็นพันธะตัวแรก วึ่งก็คือนางฟ้าตัวน้อยนั้น

สิ่งนี้หาได้ยากมาก เพราะไม่เพียงแต่เป็นนางฟ้าที่หายากเท่านั้น แต่ยังมีความตั้งใจอย่างมากด้วยการที่มันต้องการพลังงานวิญญาณที่สูงมาก

นอกจากนี้มันยังสามารถไปถึงอันดับที่ไร้ตำหนิจามสีที่แผ่ออกมาได้ แม้ว่าเจสันจะคาดการณ์ว่านางฟ้าจะต้องการของบางอย่างเพื่อไปให้ถึงจุดนั้น

สัตว์พันธะตัวที่ 2 คือ ม้าปีศาจ เป็รสัตว์อสูรระดับเวทย์มนต์และต้องใช้พลังวิญญาณมากมายในการควบคุม เจสันรู้สึกประหลาดใจที่เห็นมาเลียมีพลังวิญญาณที่แข็งแกร่ง 2 ตัว ในขณะที่อายุแค่นี้

เจสันไม่มั่นใจว่า เธอจะสร้างพันธะได้อีกกี่ตัว แต่ตอนเธอมีธาตุไฟ-น้ำอยู่ในตัว ขระที่เจสันเห้นมานาในร่างของมาเลีย

เจสันยังคงสรุปพันธะของมาร์คและกาเบรียลลา

พันธะวิญญาณของมาร์คมีธาตุไฟและสัตว์ร้าย 2 ตัว อาจจะเป็นวิญญาณทางกายภาพวึ่งคือค้างค้าวหยกจิ๋ว ไม่ว่าจะกรณีนี้หรือพันธะตัวที่ 2 ของมาร์คมีส่วนเกี่ยวข้องกับเสียง แต่เจสันไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน ดังนั้นเขาจึงคิดว่ามันอาจจะเป็นการปลุกวิญญาณสองครั้ง ด้วยดวงวิญญาณดวงเล็กๆ

กาเบรียลลานั้นมีพื้นที่สำหรับการทำพันธะ 4 ตัว และธาตุสายฟ้ากับการรักษา ซึ่งหายากที่งคู่ในขระที่ความสามารถในการรักษาเป็น 1 ใน ความสามารถที่หาได้ยากมากและต้องการมากในโรงพยายาล โรงเรียนที่มีชื่อเสียง ซึ่งได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้ และกลุ่มล่าสัตว์ป่า

พันธะวิญญาณของมาร์คและกาเบรียลลาดูเหมือนว่าพวกมันทั้งหมดจะอยู่ในขีดจำกัดทางสายเลือด และเจสันก็สงสัยว่ามีโอกาสที่พวกมันจะวิวัฒนาการได้หรือเปล่า เนื่องจากดวงตาของเขาดุเหมือนมันจะทำงานไม่ถูกต้องเพราะการนึงถึงทฤษฎีต่างๆ

สิ่งเดียวที่เจสันรู้คือ สีที่เปล่งประกายที่ได้เห็นนั้น เทียบเท่าหรือดีกว่าการทดสอบศักยภาพใหม่ล่าสุดที่พัฒนาโดยนักวิทยาศาสตร์ที่ดีที่สุด

เมื่อมองไปที่พันธะวิญญาณของพวกเฟลเลอร์ เจสันก็ประหลาดใจ

เกร็กและมาเลียดูเหมือนจะมีการปลุกวิญญาณที่ดีกว่า พ่อแม่ของเขามาก ถึงแม้ว่าพวกเขาจะอยู่ที่ 2.5 หรือ 3 ดาว ซึ่งดีกว่าค่าเฉลี่ย

สัตว์พันธะแต่ละคนมีความสุขที่ได้อยู่ภายนอกด้วยกัน และวิ่งเล่นไปรอบๆ และทุกคนมีความสุขที่ได้มองดูพวกมัน

ไม่กี่ชั่วโมงแห่งความน่าอับอาย เจสันพยายามมุ่งเน้นไปที่ความสามารถในการเติมมานาแบบพาสซีฟของเขา

ในขณะที่เกร็กหยิบหินมานามา 2-3 ก้อนเพื่อรวบรวมมานาเข้าสู่แกนมานาของเขา

เมื่อเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง รถก็ได้ชะลอการบินซึ่งทุกคนรู้สึกได้ เมื่อมองออกนอกหน้าต่างก็สามารถเห็นโดมขนาดใหญ่ที่น่าสะพรึงกลัวพร้อมด้วยกำแพงสูงอย่างน้อย 400 เมตร

เจสันยังไม่สามารถมองเห็นมานาที่แผ่ออกมาจากโดมได้ เนื่องจากมันอยุ่ไกลเกินไป แต่เจสันไม่คิดว่าวัสดุที่ใช้สร้างกำแพงสีเงินที่เปล่งประกายนี้จะมีคุณภาพต่ำ

วัสดุนี้มันสามารถป้องกันเหล่าสัตว์วิเศษประเภทความแข็งแกร่งได้ ซึ่งอาจจะเป็นสัตว์ที่ได้รับการจัดอันดับให้เป็นผู้พิทักษ์

เมื่อมาถึงหน้าโดม มาร์คก็ได้ทำการขออนุญาติเข้าเมือง และทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อยอย่างรวดเร็ว เพราะพวกเฟลเลอร์นั้นเป็นขุนนาง และเจสันได้ขึ้นทะเบียนเป็นพนักงานของตระกูล ทำให้เจสันสามารถเข้าไปในเมืองได้

ความเร็วรถนั้นลดลงอย่างมาก พวกเขาต้องใช้โหมดการขับขี่เมื่อถึงรัศมีที่กำหนดเนื่องจากไม่ได้รับอนุญาติให้บินภายในเมือง

ไม่ใช่แค่เรื่องน่าตกใจสำหรับเจสันที่ได้เห็นเมืองไซโรที่มีขนาดใหญากว่าเมืองจิโร่ถึง 2-3 เท่า และทุกเขตก็หรูหรายิ่งกว่าย่านต่างๆ ในเมืองเกรด C ที่เขาอาศัยอยู่ก่อนหน้านี่

เจสันนั่งรถไปบนถนนสายหลักที่มีความกว้าง 30 เมตร เมื่อมองไปรอบๆ เพื่อดูว่าทุกอย่างแผ่มานาออกมาแม้กระทั่งพื้นคอนกรีต

มานาบางจุดที่ปล่อยออร่าออกมาเจสันจึงเดาได้ว่ามันเป็นระดับความทนทานภายในคอนกรีต ทำให้มีอายุการใช้งานที่มากขึ้น เห็นได้ชัดว่าเมืองนี่มีคะแนนที่สูงมาก

เจสันไม่สามารถสัมผัสได้ถึงมานาของเมืองเพราะพวกเขายังนั่งอยู่บนรถ ซึ่งมันกั้นระหว่างเขากับภายนอกทำให้ไม่รู้สึกถึงมานาภายนอก แต่เขาสามารถมองเห็นกระแสของมานาที่อยู่ภายนอกและดวงตาของเจสันก็ส่องสว่างด้วยความโลภ

เมื่อเจสันมองลงไป เขาก็กรีดร้องออกมา ขณะที่ดวงตามีเลือดไหลออกเนื่องจากสิ่งที่เขาเห็น

“อ๊ากก นั้นอะไรหน่ะ “

“เจสัน นายเป็นอะไรไป”

เกร้กถามในขณะที่เข้าใกล้เจสัน และมาเลียกับกาเบรียลลาที่ได้ยินเสียงร้องของเจสันก็เกิดความประหลาดใจ

“เธอสามารถมองเห็นเส้นมานาตามธรรมชาติได้งั้นหรอ เจสัน”

กาเบรียลลาถามออกมา

“เส้นมานาตามธรรมชาต ??”

เจสันเช็ดเลือดที่ไหลออกมาและมองไปที่กาเบรียลลาอย่างสับสน

“ใช่ เมืองไซโรเป็นเมืองหลวงของแอสทริกซ์ และส่วนใหญ่มันสร้างขึ้นจากเส้นมานาธรรมชาติ ซึ่งเสริมพลังให้กับโดมมานาระดับสูง

สิ่งนี้ดึงดูดสำหรับมนุษย์และสัตว์ร้ายในเวลาเดียวกัน และโดยปกติสัตว์ร้ายระดับสูงจำนวนมากจะโจมตีเมืองนี้ แต่เนื่องจากความหนาแน่นของมานาสูงโดยกำเนิด สารขับไล่จึงมีประสิทธิภาพสูงตามวึ่งสามารถขับไล่สัตว์ร้ายระดับสูงได้ ในขณะที่สัตว์ร้ายระดับต่ำไม่สามารถสัมผัสถึงเส้นมานาธรรมชาตินี้ได้

แม้กว่าสัตว์ร้ายเหล่านี้จะไม่กลัวการขับไล่ พวกเราก็ไม่ต้องกลัวเพราะมีความหนาแน่นมานาสูงดรงไฟฟ้าหลายแห่งจึงใช้ป้องกันเมืองพร้อมกับพลเมือง

ในช่วงเวลา 100 ปีที่ผ่านมานับบตั้งแต่เมืองนี่ ไม่เคยมีสัตว์ร้ายที่สามารถบุกทะลุกำแพงมา และดูเหมือนว่าเธอเองก็ไม่สามารถจัดการการมองเห็นเมื่อมองเส้นมานาโดยตรง ซึ่งอาจจะทำได้เมื่อตอนที่เธอแข็งแกร่งขึ้น แต่ตอนนี้เธอต้องไม่มองมัน “

ดูเหมือนว่ากาเบรียลลาจะกังวลเกี่ยวกับสุขภาพของเจสันด้วยเหตุนี้ เจสันจึงทำได้เพียงพยักหน้า

“ได้ครับ ผมจะไม่มองมัน”

เจสันเงยหน้าขึ้นและเริ่มใช้สายตามานาอีกครั้ง เพราะเขาแค่อยากรู้อยากเห็นและโดยไม่ต้องมองผ่านพื้นดินทุกอย่างก็น่าจะดี

เจสันอยากรู้ว่าในเส้นมานานั้นมีอะไรบ้าง แต่เขาก็ไม่อยากที่จะลองมันอีกครั้ง

‘สัตว์หรือพืชพวกนี้? … พวกมันไม่เคลื่อนไหวและมานาดูสงบ แต่ฉันมองไม่เห็นมานานและมันคลุมเครือมาก … ฮึน่ากลัว !! ‘

เจสันถอนหายใจและตัดสินใจที่จะลองอีกครั้งภายหลังเมื่อเขาแข็งแกร่งพอ เพราะถ้าทำตอนนี่ก็เหมือนกับการฆ่าตัวตาย

“ยินดีต้อนรับเข้าสู่เมืองไซโร”

พวกเขาขับรถต่อไปเป็นเวลากว่าหนึ่งชั่วโมงจนกระทั่งมาถึงพื้นที่ด้านนอกของย่านขุนนางที่ดูเหมือนจะดูผิดปกติ

มันสามารถมองเห็นบเานหลายหลัง และพวกเขาได้ขับรถไปตามถนนสักพัก จนมาหยุดอยู่ที่บ้านสูง 3 ชั้น ที่มีกลิ่นอายไม่น่าประทับใจแผออกมาเมื่อเทียบกับบ้านหลังก่อนและบ้านอื่นที่พวกเขาเห็น

พื้นที่หน้าบ้านประมาณ 300 ตร.ม. มีขนาดใหญ่ในขณะที่การตกแต่งภายในดูสวยงาม แต่ไม่น่าประทับใจเท่าไหร่

อาจกล่าวได้ว่าบ้านหลังนี้เหมาะอย่างยิ่งสำหรับครอบครัวห้าคนที่มีสัตว์พันธะ เพราะสวนหลังบ้านมีพื้นที่ 2,000 ตร.ม. ขนาดใหญ่พร้อมสระน้ำขนาดใหญ่ พื้นที่ต่อสู้และพื้นที่เพียงพอสำหรับสัตว์พันธะในการกินหญ้า

นอกจากนี้ยังมีต้นไม้ขนาดใหญ่ที่ให้ร่มเงาต้นหนึ่งและเจสันก็ตกหลุมรักบ้านหลังนี้ทันที เขาไม่ชอบคฤหาสน์ของเฟลเลอร์ก่อนหน้านี้ แต่บ้านหลังนี้ดูเหมือนบ้านจริงๆสำหรับเขา

เกร็กก็อยู่ในสวนหลังบ้านและวงกลมโปร่งใสขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา พร้อมกับเส้นขอบสีดำและสีแดงที่แผ่ออกมา

ทันใดนั้นวัวตัวหนึ่งสีน้ำตาลเข้มสูง 2 เมตรที่มีเขายาวหนา ก็ปรากฏตัวขึ้นข้างในก่อนที่จะพุ่งไปที่แพทช์สีเขียวพร้อมกับเสียงดัง

“มันดูไม่น่าประทับใจใช่มั้ยฮ่า ๆ … ถ้าไม่ใช่เพราะการทดสอบศักยภาพ อาจจะคิดว่านายเป็นคนหลอกลวง”

เกร็กพูดพร้อมหัวเราะเบา ๆ แต่เจสันสามารถมองเห็นอะไรบางอย่างที่ซ่อนอยู่ลึก ๆ ในดวงตาของเขาขณะที่เขาสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น

“อ่า … โชคดีที่นายเชื่อฉัน … ตอนนี้นายต้องหาวิธีที่จะพัฒนาวัวที่มีสายเลือดมิโนทอร์ใช่มั้ย?”

เจสันยิ้มอย่างสดใสและมองไปที่เกร็กที่กำลังยิ้ม … ไม่มีคำพูดที่ต้องการระหว่างพวกเขามากนัก แต่มีบางอย่างที่ทำให้เจสันรู้สึกไม่สบายใจมาสักพักแล้วเมื่อรู้ว่า พื้นที่ป่าที่อ่อนแอที่สุดของเมืองนี้มีระดับ 2 ดาว

“ เกร็ก …. นายช่วยเพิ่มความสามารถในการต่อสู้ของฉันได้ไหม บางทีฉันต้องฝึกศิลปะการต่อสู้แบบอื่น ถ้ามีคนมาฝึกให้ แต่ฉันไม่รู้ว่าจะเพิ่มความสามารถอย่างไรด้วยการปรับเปลี่ยนศิลปะการต่อสู้”

เกร็กเข้าใจว่าเจสันหมายถึงอะไรและส่งสัญญาณให้เจาสันเดินตามเขามา

เจสันไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขาเดินตามเกร็กโดยไม่พูดอะไรสักคำ

พวกเขาเข้าไปในพื้นที่เล็ก ๆ ที่กำหนดไว้สำหรับการฝึกการต่อสู้และเกร็กก็เข้าสู่ตำแหน่งโดยไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าหรือพูดอะไรเลย

ก่อนที่เจสันจะได้พูดอะไรที่เกร็กประกาศ

“พร้อมหรือยัง … 3 … 2 … 1 “

เกร็กจำกัดพละกำลังของเขาไว้ที่ระดับของเจสัน แต่ความเร็วของเขาดูเหมือนเร็วมาก เมื่อเกร็กปรากฏตัวต่อหน้าเจสันที่ไม่ระวังภายในเสี้ยววินาที

เจสันหลบหมัดตรงของเกร็กพร้อมกระโดดไปด้านข้าง เจสันพยายามหลบหลีกการโจมตีของเกร็ก เมื่อเกร็กเตะเข้าที่ท้องของเขาทำให้เขากระเด็นไป

เกร็กห่างเหินจากเจสันอีกครั้งและกล่าวอย่างไร้อารมณ์

“ยืนขึ้น!”

เจสันลุกขึ้นยืนคร่ำครวญในใจ

‘ทำไม เขาถึงเปลี่ยนทัศนคติได้เร็วขนาดนี้’

ทุกคนนั่งกินอาหารเช้าที่โต๊ะอาหาร บรรยาโดยรอบนั้นดีเยี่มม

หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จ เจสันก็เดินตามคนอื่นๆ ไปนอกอพาร์ทเมนต์และดูเหมือนพว่าพวกเขาจะอยู่ที่โรมแรมขนาดใหญ่

เจสันไม่รู้ว่าเมื่อวันก่อนเขาอยู่ที่ไหน แต่ตอนนี้เขาสังเกตุเห็นว่าตัวเองนั้นอยู่บนตึกระฟ้า

พวกเขา เข้าไปในลิฟต์แก้วและเจสันสามารถมองเห็นถนนและอาคารที่พังพับเยินอยู่ไกลๆ การเปิดหน้าจอโฮโลแกรมเพื่อดูข่าวที่เกี่ยวข้องกับเมืองจิโร่และรายชื่อของคนที่เสียชีวิตที่ดุเหมือนจะยาวจนไม่มีที่สิ้นสุด

รายชื่อผู้เสียชีวิต 1,553,356 คนและบาดเจ็บ 1,423,541 คน

เมืองจิโร่มีประชากรกว่า 40 ล้านคนและเป็น 1 ในเมืองเกรด B ที่ใหญ่ที่สุดในแอสทริกซ์ ในขณะที่เมืองไซโรและเมืองเบงกอล เท่านั้นที่ใหญ่กว่าเมืองเกรด A เมืองอื่นๆ

เมืองไซโรมีประชากรประมาณ 80-90 ล้านคน ในขณะที่เมืองเบงกอลมีประชากรราวๆ 75 ล้านคน

เมืองหลวงบนเกาะแอสทริกซ์คือเมืองไซโร และที่นี่ยังเป็นที่ตั้งของโรงเรียนที่มีชื่อเสียงมากที่สุดอีกด้วย

ในขณะที่โรงเรียนหลายแห่งในเมืองไซโร ซึ่งหลายๆคนเรียกกันว่า เมืองแห่งการแข่งขัน เพราะไม่เพียงแต่นักเรียนจะมีความรู้สึกที่จะแข่งขันกันเพื่อให้ตนเองไปอยู่จุดสูงขึ้นเพื่อที่จะได้รับทรพยากรมากยิ่งขึ้น และโรงเรียนก็มีการแข่งขันที่ดุเดือดซึ่งกันและกัน

ในขณะที่โรงเรียนแนวหน้าถูกมองว่าเป็น 1 ใน 3 โรงเรียนที่มีขนาดใหญ่และมีโรงเรียนในเครือ 6 แห่ง แต่ก็ไม่ใช่โรงเรียนที่ใหญ่ที่สุดและก็ไม่ใช่โรงเรียนที่แข็งแกร่งที่สุด แต่เพียงมีความสมดุลในระหว่างปัจจัย

สิ่งที่ประกอบขึ้นเป็นโรงเรียนแนวหน้าคือรากฐานที่ลึกซึ้งและเต็มไปด้วยความรู้เชิงทฤษฎีที่ตราตรึงอยู่ในใจของนักเรียน

คติประจใจของพวกเขาคือ “ความรู้คือพลัง” แต่โชคไม่ดีนักสำหรับเจสัน คือความรู้ของเขาไม่ได้มีพลังขนาดนั้นและเขาได้แค่ คิดว่าคตินี้ถือเป็นสิ่งที่โง่เขลา

มนุษย์หลายคนเสียชีวิตในช่วงเวลา 24 ชั่วโมงที่ผ่านมาและเจสันรู้สึกเศร้ากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่นี่ก็เป็นหนึ่งในเหตุผลที่เขาจะทะเยอทะยานให้แกนมานาไปถึงระดับที่สูงขึ้นและแข็งแกร่งขึ้น

เพียงไม่กี่นาทีต่อมา พวกเขาก็มาถึงข้างนอกและมาร์คก็เรียกรถลีมูซีนสีแดงเข้มที่ดูสปอร์ตมา ซึ่งมีความยาวมากกว่า 6 เมตร

อย่างไรก็ตาม รถลีมูซีนคันนี้ดูแพงกว่ารถบรรทุกที่ดูโฉบเฉี่ยวตอนที่นั่งมา และเจสันก็เห็นมานาแผ่ออกมาจากรถและเขารู้ได้ทันทีว่ามันสร้างขึ้นจากสัตว์ร้ายระดับเวทย์มนต์ที่แข็งแกร่ง

ในขณะที่ก้าวเข้าไปด้านใน เจสันรู้สึกแปลกประหลาดใจกับการตกแต่งภายในที่ล้ำยุกยุคสมัย และมันดูล้ำหน้าทางเทคโนโลยีมาก โดยมีหน้าจอขนาดใหญ่ด้านหน้า มีตู้เย็นอยู่ด้านข้างและมีเครื่องดื่มอยยู่ภายใน

ภายในรถกว้างขวางอย่างมาก และเบาะนั่งก็รู้สึกสบายมากเพราะเจสันรู้สึกว่าเขาจะสามารถเผลอหลับไปตอนไหนก็ได้

เมื่อมองไปรอบๆ แม้แต่เกร็กและมาเลียยังแสดงสีหน้าที่รู้สึกผ่อนคลาย และกาเบรียลลาก็ยิ้มออกมาเมื่อเห็นใบหน้าที่ประหลาดใจของเจสัน

“เจสันเพียงแค่เธอรู้ว่า รถลีมูซีนบินระดับสุงสุด 2 คนนี้สร้างขึ้นจากสัตว์ร้ายที่กักตุนอูราซินซึ่งเป็นสัตว์วิเศษที่หายาก อูราซินเพียวอย่างเดียวก็เป็นโลหะที่มีค่ามากอยู่แล้ว แต่เมื่อสัตว์ร้ายวิเศษนี้กักตุนโลหะชนิดนี้ไว้ด้วยความบริสุทธิ์ ทำให้พวกมันนั้นหายากและมีราคาที่แพงมากๆ มันสามารถทำให้รถลีมูซีนเคลื่อนที่ด้วยความเร็วได้สูงมาก พูดตามตรงรถคันนี้เป็นทรัพย์สินที่มีค่ามากที่สุดและราคาแพงที่สุดด้วย….. อิอิ”

กาเบรียลลาอธิบายให้เจสันได้ฟัง

“โอ้โห … แพงแค่ไหน ??”

เมื่อเจสันได้ฟัง ทำให้เขายิ่งอยากรู้ราคาของรถคันนี้ เจสันรู้ว่าพวกเฟลเลอร์นั้นร่ำรวยมาก แต่เขาอยากรู้ว่าทรัพย์สินที่ราคาแพงที่สุดของพวกเขาจะราคาแพงขนาดไหน

“เราจ่ายด้วยหินมาระดับสูงและสมบัติวิเศษอื่นๆ ที่ถูกดัดแปลง มันมีราคาอยู่ที่ประมาณ 100 สตาร์โน๊ต”

เจสันดูตกตะลึงและงงว่าสตาร์โน๊ตคืออะไร

“อ่อใช่ เธอคงยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสตาร์โน๊ต เครดิตส่วนใหญ่จะใช้สำหรับธุรกิจขนาดเล็ก ในขณะที่สตาร์โน๊ต เป็นสกุลเงินที่แพงกว่า 100,000,000 จะเท่ากับ 1 สตาร์โน๊ต ดั่งนั้นเราจ่ายเพื่อซื้อรถคันนี้ไป 100 สตาร์โน๊ต จะเท่ากับ 1 หมื่นล้านเครดิต”

กาเบรียลลาอธิบายให้เจสันฟัง

“ห๊ะ 1 หมื่นล้านเครดิต “

เจสันอุทานออกมา ทำให้กาเบรียลลาหัวเราะเบาๆ เธออยากจะคุยโม้ให้ลูกน้อยของเธอ และไม่คิดว่าเจสันจะมีการตอบสนองแบบนี้

“ไปกันเถอะ ที่รัก!”

เธอพูดแล้วหันไปหามาร์คที่สตาร์ทเครื่องยนต์ทันที

เช้านี้พวกเขายื่นขอใบอนุญาติการบินจาก AI ซึ่งพวกเขาก็ได้รับการอนุมัติอย่างง่ายดายและตอนนี้รถลีมูซีนกำลังทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า

เจสันกำลังมองออกไปนอกหน้าต่างโดยยังคงตะลึก จากนั้นเจสันก็ล้มใส่เกร็กเนื่องจากการเร่งความเร็วกระทันหันของรถ

อาการคลื่นใส้และอยากจะอาเจียนเป็นปัญหาเล็กสุดของเจสันในตอนนี้ เพราะตอนนี้เจสันกำลังนอนทับตัวเกร็กขณะที่เกร็กกอดเจสันไว้แน่น เนื่องจากความเร็วของรถทำให้เจสันรู้สึกไม่สบายตัว

มาเลียสร้างเยื่อมานามาเคลือบร่างกายบางๆ และหัวเราะเบาๆ ขณะที่เกร็กค่อยๆ ผลักเจสันออกเบาๆ พร้อมกับหัวเราะ

“โทษที แต่นายไม่ใช่สเปคของฉัน ฮ่าๆ “

“นายก็ไม่ใช่สเปคของฉันเหมือนกัน ไอ้เจ้ากล้ามเนื้อ !!”

เจสันร้องเสียงหลงเพราะความเขินอาย เขาจะรู้ได้อย่างไรว่ารถลีมูซีนจะมาถึงความเร็วที่น่ากลัวเช่นนี้

เจสันยังคงไม่รู้ว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหน เพราะเขาไม่สามารถเห็นวิวทิวทัศน์ภายนอกได้

‘รถคันนี้เร็วแค่ไหน ทำไมฉันมองไม่เห็นข้างนอกเลย’

แต่เมื่อนึกถึงราคาของรถคันนี้ เจสันก็เข้าใจความเร้วของรถลีมูซีนคันนี้ทันที

หลังจากพยายามหาตำแหน่งที่ดีที่จะนั่ง เจสันตัดสินใจเข้าสู่โลกวิญญาณเพื่อหนีจากสถานกาณ์ที่น่าอึดอัดจากเกร็กแต่อย่างไรก็ตามเจสันก็มักจะอยู่ระหว่างเกร็กและมาเลีย เจสันจึงไม่ได้รู้สึกแย่อะไรมากนัก

ตอนนี้พลังวิญญาณของเจสันอยู่ที่ 5.4 หน่วย ในขณะที่การผลิตพลังงานทั้งหมดตามธรรมชาติใช้เวลาประมาณ 6 ชั่วโมงซึ่งเร็วกว่าพลังวิญญาณส่วนใหญ่ซึ่งส่วนใหญ่จะใช้เวลาฟื้นฟูทั้งวัน

เจสันรู้สึกว่าโลกวิญญาณของตัวเองนั้นใหญ่ขึ้นอย่างไม่มีนัยสำคัญแต่เจสันก็มีความสุข ก่อนจะเดินไปมองรังไหมที่มีเกล็ดหิมะล้อมรอบบริเวณนั้น ด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน

ภายนอกโลกวิญญาณเจสันได้สังเกตุเห็นบางสิ่งบางอย่างสีฟ้าบินมาทางพวกเขา

ในขณะที่ทั้ง 3 อยู่ในโลกวิญญาณ รถลีมูซีนได้ทำการตีโค้งอย่างกว้าง ทำให้เกร็กล้มทับเจสันอีกรอบ โดยเจสันได้ล้มทับใส่มาเลียอีกที มาเลียจึงออกมาจากโลกวิญญาณของเธอ

มาเลียสังเกตุเห็นบางสิ่งบางอย่างกำลังทับหน้าอกของเธอ ซึ่งมันก็คือใบหน้าของเด็กหนุ่มผมสีดำที่กำลังหลับตา และน้องชายตัวแสบของเธอก็นอนทับเจสันอยู่

ใบหน้าของมาเลียเปลี่ยนไปเป็นสีแดงด้วยความอับอาย มาเลียได้สร้างลูกบอลน้ำสองลูก โดยมีขนาดเล็กกว่า 1 ลูก

ลูกบอลน้ำลูกใหญ่ได้พุ่งเข้าไปที่ใบหน้าของเกร็กด้วยความเร็วสูง ในขณะที่ลูกเล็กพุ่งเข้าไปใบหน้าของเจสัน ซึ่งลืมตาขึ้นก่อนที่ลูกบอลน้ำจะกระทบกับใบหน้า

เจสันรู้สึกว่าตำแหน่งที่เขาอยู่ตอนนี้ไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง ก่อนที่จะโดนลูกบอลน้ำ

“อ๊ากกกกกกกกกก”

เจสันและเกร็กร้องขึ้นพร้อมกันในขณะที่จับไปที่หัวซึ่งกำลังเปียกแฉะ

ท้องของอาร์เทมิสปูดขึ้นอย่างมากมันมองเจสันก่อนที่วงเวทย์จะปรากฏขึ้ด้านล่างของตัวมันและมันก็หายตัวเข้าไปในโลกวิญญาณ

“เดียวก่อน เฮ้ย มันจะไม่ตายใช่ไหม ทำไมนายถึงให้มันทำอย่างนั้นกับแกนสัตว์วิเศษในตอนนี้ !!?? สัตว์ป่าระดับ 3 ดาวย่อยมานาระดับนี้ได้ยังไง ไปหาผู้เชี่ยวชาญด้านนี้เลยนะ มันต้องการความช่วยเหลือก่อนที่จะสายเกินไป”

มาเลียเด้งขึ้นมายืนในขณะที่กาเบรียลลาเองก็ทำเช่นกัน

หลังจากนั้นเกร็กก็เด้งตามขึ้นมาแต่มาร์คค่อยๆ ลุกขึ้นขณะที่เจสันนั่งอยู่ที่โซฟา

“ไม่จำเป็นหรอก”

เจสันพูดอย่างใจเย้นและสงบนิ่ง ขระที่มองเข้าไปในโลกวิญญาณและได้มองเห็นรังไหมที่ปกคลุมอาร์เทมิส เขารู้ดีว่ามันสบายดีและมีเกล็ดหิมะรอบๆ รังไหมที่ปลุกคุม แต่ละก้าวที่เจสันก้าวเข้าใกล้อาร์เทมิส เขาจะรู้สึกถึงความหนาวเย็น เจสันจึงตัดสินใจออกจากโลวิญญาณ เจสันนั่งยิ้มที่โซฟาโดยมีดวงตา 4 คู่ กำลังมองมาที่เจสันด้วยความรู้สึกหลากหลาย

“ไม่จำเป็นหรอ ????”

เกร็กกล่าวขึ้นด้วยความสงสัย

“ใช่ มันสามารถรับมานาระดับนี้ได้สบายๆ และฉันคิดว่ามันกำลังวิวัฒนาการ”

เจสันตอบโดยที่ยังยิ้ม

มีข้อเท็จจริงบางประการที่นำไปสู่ข้อสรุปของเจสัน

1. อาร์เทมิสถูกห่อหุ้มด้วยแสงสีขาว

→สัตว์ร้ายที่วิวัฒนาการทุกตัวทำเช่นนั้น

2 มันกลืนแกนมานาของสัตว์วิเศษที่มานามากมายมหาศาล ทำให้อาร์เทมิสต้องใช้เวลาในการย่อยและพัฒนาความแข็งแกร่งของตัวมันเอง

→ต้องใช้มานาจำนวนหนึ่งเพื่อบังคับให้เกิดการวิวัฒนาการในยีนของสัตว์ร้ายในขณะที่มันจะไม่ลายอาร์เทมิส

→เจสันคิดว่าอาร์เทมิสสามารถย่อยมานาได้มากเท่าที่มันต้องการ

3.อาร์ทเมิสที่อยู่ในรังไหมได้ปลดปล่อยพลังที่น่ากลัวในขณะที่ปลดปล่อยความเยือกเย็นออกมาและมีเกล็ดหิมะอยู่บริเวณรอบๆ

→วิวัฒนาการบางอย่างทำให้เกิดการสร้างเมล็ดพันธุ์ของธาตุน้ำแข็ง

“ฮะ?”

ทุกคนอุทานด้วยความไม่เข้าใจ และสับสน

‘เช่นเดียวกับที่จิตวิญญาณของเจสันวิวัฒนาการ?

สัตว์พันะะของเจสัน สามารถต้านทานมานาที่รุนแรงและแข็งแกร่งเช่นนี้ได้หรือไม่ โดยไม่สร้างความเจ็บปวดให้กับสัตว์พันธะและเจ้าของ

“การกลายพันธ์ของสัตว์พันธะนายคืออะไร”

มาเลียเป็นคนแรกที่ได้ถามคำถามที่ชัดเจน ซึ่งไม่มีใครสามารถตอบได้ แม้แต่เจสันเอง

“ฉันเองก้ไม่รู้จริงๆ แต่ดุเหมือนว่าอาร์เทมิสจะสามารถย่อยมานาได้เท่าที่มันต้องการ และฉันเองก็ยังไม่เข้าใจในศักยภาพของมันมากเท่าไหร่ แม้แต่ภายในใจของฉันก็ยังบอกว่ามีบางอย่างกำลังเกิดขึ้น นี้ไม่ใช่กรณีสัตว์ร้ายแต่ละตัวที่ฉันจับได้และไม่ใช่กรรีที่ฉันบอกเกร็กให้เลือกสัตว์พันธะตัวแรกของเขา”

เจสันเลือกที่จะบอกความจริงและจะไม่ปิดบังในเรื่องต่างๆ ของเขา ตามที่เขาได้คิดเอาไว้

เจสันยังไม่รู้ว่า พวกเฟลเลอร์นั้นรู้คร่าวๆ เกี่ยวกับดวงตาของเขาแล้ว ในขณะที่กาเบรียลลาและมาร์คได้พูดคุยกันเกี่ยวกับดวงตาของเจสัน

มีสิ่งที่เป็นเอกลักษณ์มากมายเกี่ยวกับเจสันและตอนนี่อาร์เทมิสก็ได้ถึงเพิ่มเข้าไปในนั้น

ดวงตามานา โลกวิญญาณ พลังวิญญาณ และสัตว์พันธะ ทุกอย่างของเจสันนั้นแตกต่างกับคนอื่นโดยสิ้นเชิง

เจสันได้กลายเป็นตัวละครลึกลับสำหรับพวกเฟลลเอรื แต่เจสันก็อ่อนโยนและเป็นมิตรคอยช่วยเหลือในเรื่องต่างๆ และได้ช่วยเหลือมาเลียในขระที่ตัวเองนั้นยังบาดเจ็บสาหัสและยังเป็นเพื่อนของเกร็กและเห็นได้ชัดว่าแม้แต่มาเลียก็ยังยอมรับในตัวของเจสัน

พวกเฟลเลอร์เชื่อว่าเจสันจะไม่ทรยศพวกเขา และตัดสินใจรอให้เจสันเล่าเรื่องอดีตของตนเองและเรื่องราวเกี่ยวกับความพิเศษของดวงตาโดยละเอียด

หลังจากนั้นพวกเฟลเลอร์ก็ได้นั่งลง และพูดคุยหารือเกี่ยวกับกำหนดการในวันพรุ่งนี้

เมื่อแยกย้ายกัน เจสันได้เข้าไปในห้องของเขาเพื่อฝึกฝนเทคนิคนรกสวรรค์ต่อ ก่อนที่จะมองไปที่อาร์เทมิสสักครู่

หลังจากนั้นเมื่อฝึกเทคนิคสรกสวรรค์ภายในโลกวิญญาณเสร็จ เจสันก็ได้ดูวิดีโอเกี่ยวการการปรับเทคนิคศิลปะการต่อสู้อย่างเชี่ยวชาญอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนไปดูลักษณะข้อมูลของสัตว์ร้ายต่างๆ

เจสันเลือกเมืองไซโรเพื่อตรวจสอบดูรายละเอียดของสัตว์ร้ายในบริเวณนั้น

เขาสามารถเห็นข้อมูลขอสัตว์ร้ายทุกตัวในป่า โดยจะมีรายละเอียดของพวกมันยกเว้นสัตวืที่หายากเพียงไม่กี่ตัวที่ไม่มีข้อมูลมากมาย

สิ่งสำคัญสำหรับเจสัน คือการไม่มีพื้นที่ป่า 1 ดาว ซึ่งหมายความว่าสัตว์ร้ายที่อ่อนแอที่สุดที่เจสันจะสามารถใช้ในการฝึกฝนได้ จะเปลี่ยนไปเป็นสัตวืร้ายที่ตื่นขึ้น

สิ่งนี้ทำให้เจสันรู้สึกถึงความตึงเครียดอย่างหนัก และได้ตั้งคำถามกับตนเองว่า จะสามารถเอาชนะสัตว์ร้ายที่ตื่นขึ้นมาได้หรือไม่ โดยไม่มีอาร์เทมิสคอยช่วยเหลือ การจัดการกับสัตว์ร้ายที่ตื่นขึ้นดุเหมือนจะเป็นไปไม่ได้ในขณะนี้ เนื่องจากการรวมพลังของเจสันกับอาวุธ และความกล้านั้นยังไม่เพียงพอ

วันนี้เจสันจึงตัดสินใจที่จะเพิ่มความแข้งแกร่งของเขาให้มากที่สุด

เนื่องจากได้นอนไปมาพอแล้ว เจสันจึงนั่งดูดซับมานาตลอดทั้งคืนและความมุ่งมั่นของเจสันที่จะบุกไปสูงระดับต่อไปโดยเร็วก็ถูกจุดขึ้น

การเพิ่มานาเข้าไปในแกนมานานั้นประกอบด้วยขั้นตอนง่ายๆ โดยการตรวจจับมานาที่อยู่รอบๆ ตัว และดูดซับมันเข้าไปภายในร่างกาย ยิ่งการควยคุมมานาดีขึ้น ความไว ความหนาแน่นของมานาโดยรอบ ความมุ่งมั่นและการโฟกัสก็จะดีขึ้นเท่านั้น ตลอดทั้งคืนที่ผ่านไปเจสันหยุดดูดซับมานา และฝึกเทคนิคนรกสวรรค์ สลับกันไปมา

ด้วยความเข้าใจของเจสัน อารืเทมิสจะพัฒนาเป็นสัตว์ร้าบที่ตื่นขึ้นในระดับต่ำ และพลังวิญญาณของมันจะเพิ่มมาเป็น 11 หน่วย

ตอนนี้พลังวิญญาณของเจสันอยู่ประมาณ 5.4 หน่วยโดยรวมกับที่ได้รับจากอาร์เทมิส 1.4 หน่วย

นั้นหมายความว่าพลังวิญญาณจริงๆ ของเขาอยู่ที่ 4 หน่วย หลังจากฝึกเทคนิคนรกสวรรค์ติดต่อกันหลายสัปดาห์

จากสิ่งที่เจสันคิด อาร์เทมิสจะพัฒนากลายเป็นสัตว์ร้ายที่ตื่นขึ้นในระดับต่ำ โดยมีพลังวิญญาณ 11 หน่วย มันจพแบ่งพลังวิญญาณมาให้เจสัน 3.5 หน่วย

นี่เป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุด ซึ่งไม่รวมความจริงที่ว่าเจสัน ไม่รู้ว่าอาร์เทมิสนั้นจะวิวัฒนาการเสร็จในตอนไหน และภายในใจของเจสัน เขารู้สึกได้ว่า อาร์เทมิสนั้นจะไม่ได้มีพลังวิญญาณเพียงแค่ 11 หน่วย แต่อาจจะมากกว่านั้น

การทำสัญญากับสัตว์พันธที่มีพลังวิญญาณสูงเกินกว่าตัวเอง จะทำให้พวกมันสามารถหลุดพ้นจากพันธะและไม่รับคำสั่งจากเจ้าของได้

หากสัตว์พันะะไม่ทำตามคำสั่งของเจ้าของ นั้นคือความสิ้นสุดในพันธะ และสัตว์พันธะอาจจะทำร้ายเจ้าของของมันได้

อย่างไรก็ตามเจสันมั่นใจว่าอาร์เทมิสจะไม่ทำร้ายเขา ด้วยความมุ่งมั่นที่จะเพิ่มขีดความสามารถโดยรวมของเจสัน เจสันก็ได้ฝึกฝนจนเช้าและลงไปกินอาหารเช้า

เมื่อเจสันได้ยิงบางอย่าง เขาจึงถามพวกเฟลเลอร์เกี่ยวกับลูกจิ้งจอกธาตุและหมาป่าโลกันต์

กาเบรียลลาให้ความั่นใจกับเจสันว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี และลูกจิ้งจอกธาตุก็ถูกขายหมดเรียบร้อยแล้ว

ก่อนหน้านี่เจสันคิดว่ามาร์คจะขายลูกจิ้งจอกได้เพียงครึ่งเดียว แต่เห็นได้ชัดว่าพ่อค้าสัตว์ร้ายที่ประสบความสำเร็จคนนี้ สามารถหาลูกค้าและขายสัตว์ร้ายจำนวนมากได้ในเวลาเพียงสั้นๆ

แต่มาร์คได้ทำการขายลูกจิ้งจอกทั้งหมดให้พ่อค้านายหน้าอีกคน ซึ่งทำให้เขาได้เงินจำนวนมากกว่าโดยไม่ติดข้อกำหนดของเจสัน

“เราจะออกเดินทางอีกเมื่อไหร่ ต้องทำอะไรก่อนไหม หรือออกเดินทางไปเมืองไซโรพรุ่งนี้เลย ??”

เจสันได้ถามขึ้น

“พวกเราน่าจะเดินทางต่อในวันพรุ่งนี้ และเราสามารถไปถึงได้เร็วขึ้นเนื่องจากรถของเราสามารถปรับเป้นรถความเร็วสูงได้ และอาจจะใช้เวลาเพียง 4 ชั่วโมงเนื่องจากเราจะเดินทางเป็นเส้นตรงผ่านป่า 1 ดาว และ 2ดาว ที่ไม่มีสัตว์ที่บินได้”

กาเบรียลลากล่าวอย่างมั่นใจ

“แต่พวกเธอจะทำอะไรที่เมืองนี่กันก่อนไหม เธอทั้ง 3 ได้ฆ่าสัตว์วิเศษและสัตว์หายากตัวอื่นๆ และถึงสิงโตอำพันสองหัวจะถูกฉีกร่างแต่แกนมานาและส่วนสำคัญๆ ของมันยังสามารถขายได้ในราคาสูง พื้นที่เก็บของ ของเกร็กมีฟังก์ชั่นการจัดเก็บแบบรักษาคุณภาพของสัตว์ร้ายต่างๆ พวกขุนนางอาจจะจ่ายให้ในราคาที่สูง เพื่อให้ได้ตับของสิงโตอำพันสองหัว ซึ่งเป็นสิ่งที่ได้รับการกล่าวขานว่าเป็น 1 ในสิ่งที่ดีที่สุดในการปลูกถ่าย และก็อย่าลืมแกนของสัตว์ร้ายและ สัตว์วิเศษสามารถให้กับสัตว์พันธะของพวกเธอได้และจะช่วยเพิ่มศักยภาพของมัน”

กาเบรียลลาแนะนำ

ขระที่เกร็กหยิบแกนสิงโตอำพันออกมา ซึ่งมีสีแดงและข้างในเป็นเหมือนเปลวเพลิงรุกไหม้ขนาดเล็ก

เจสันได้เปิดดวงตามานาเพื่อดู และได้เห็นมานาจำนวนมหาศาลที่บีบอัดอยู่ภายในแกนนั้น

‘นั้นคือ มานาเหลวที่อยู่ภายในแกนของพวกสัตว์วิเศษ ‘

เจสันคิดและเขาเพิ่งเคยเห็นแกนสัตว์ที่มีความบริสุทธ์มากขนาดนี้

สำหรับมนุษย์ที่ต้องการเข้าสูอันดับผู้วิเศษ พวกเขาจะต้องบีบอัดมานาให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ก่อนที่จะแปลงมานาเหล่านั้นให้กลายเป็นมานาเหลวที่มีความบริสุทธิ์สูง

การบีบอัดนี้จะทำให้แกนมานานั้นบริสุทธิ์ก่อนที่มันจะเริ่มเปลี่ยนรูปร่าง

ในขณะที่มานาถูกบีบอัด ช่องว่างใหม่สำหรับมานาจะมีมากขึ้น และจะเหลือพื้นที่ในแกนมานา มีการกล่าวว่ายิ่งมานาถูกบีบอัดให้กลายเป็นของเหลวมากเท่าไหร่ จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นมากเท่านั้น

เจสันพบว่าระบบการบ่มเพาะนั้นค่อนข้างแปล

จาก มือใหม่ → ผู้ชำนาญ → ผู้เชี่ยวชาญ → มาสเตอร์ จะเพิ่มขนาดของแกนมานาในขณะที่ขับสิ่งสกปรกออกไปจากแกนเพื่อเพิ่มความบริสุทธิ์

จากนั้นจะเปลี่ยนมานาที่มีลักษณะเป็นก๊าซให้กลายเป็นของเหลวและไปถึงอันดับต่อไป คือผู้วิเศษ

และจากความรู้ของเจสัน กล่าวกันว่ายิ่งมานาเหลวมีมากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งมีอันดับสูงขึ้นไปอีก โดยการไปถึง ผู้วิเศษขั้นสูง ภายในแกน 30% จะต้องเป็นมานาเหลว

การแปลงอนุภาคมานาให้กลายเป็นในรูปแบบของเหลวนั้นยากมาๆ เพราะต้องโฟกัส และแม่นยำอย่างมาก และจะทำได้ก้ต่อเมื่อแกนมานามีความบริสุทธิ์และมานามาากพอที่จะบีบอัดและเปลี่ยนแปลง ให้อนุภาคของมานานั้นหนาแน่นมากยิ่งขึ้นซึ่งเป็นอุปสรรคในการเข้าสู่ ผู้วิเศษในระดับเริ่มต้น

ก่อนหน้านี้เจสันก็เคยสงสัยว่าทำไมวิธีการเหล่านี้ถึงถูกแบ่งแบบนี้ และดับใดไหนที่รองจาก ผู้วิเศษขั้นสูง แต่ตอนนี้เขาไม่จำเป็นของคิดถึงเรื่องนั้น

สิ่งเดียวที่เขารู้คือ หากไม่มีทรัพยากรต่างๆ เพียงพอ ความเร็วในการรวมรวมมานานั้นจะช้าลง และเพื่อให้มีทรัพยากรต่างๆ มาขึ้นเจสันต้องเข้าสู่ป่าในเขตอันตรายแม้แต่โซนต้องหา เพื่อล่าสัตว์ร้ายในระดับสูง และฝึกฝนไปในขณะเดียวกัน

เกร็กมองไปที่มาเลีย โดยเธอส่งสัญญาณให้เกร็กด้วยหางตา เกร็กจึงรู้ได้ทันทีจากนั้นเขาจึงโยนแกนของสิงโตอำพันให้กับเจสัน

“นายควรรับมันไป”

เกร็กกล่าวขณะที่มาเลียก็เห็นด้วยกับการตัดสินใจของเกร็ก

เจสันตกตะลึง ขอบรู้สึกขอบคุรเกร็กและรับแกนของสิงโตอำพันมา

เจสันได้ถามอาร์เทมิสว่าจะออกมาจากโลกวิญญาณเพื่อเอาแกนสัตว์วิเศษนี้ไหว อาร์เทมิสจึงออกมาด้วยความดีใจ

เจสันคิดว่ามันจะต้องตรงเข้าไปหาแกนสัตว์วิเศษนี่อย่างแน่นอน แต่สิ่งนี้ก็ทำให้เจสันประหลาดใจ มันไม่เพียงแต่ไม่เข้าไปใก้ลแกนสัตว์วิเศษเท่านั้นแต่มันยังทำหน้าไม่พอใจและถอยห่างออกมา

“ไม่ชอบแกนนี้หรอ ??? ”

นี่มันแปลก อาร์เทมิสนั้นชอบแกนมานาของสัตว์ร้ายมากๆ แต่แกนสัตว์วิเศษที่มีค่านี้และมีความบริสุทธิ์และมานาที่มากมายมหาศาล มันกลับไม่อยากได้

ความรู้สึกแปลกๆ ก็เข้ามาในจิตใจของเจสันทันที

“เอ๊ะ…. เป็นไปได้ไหมที่จะกินแกนสัตวืที่มีความบริสุทธิ์และมีธาตุอื่นที่แตกต่างจากตัวเองมันเอง ???”

เจสันถามด้วยสีหน้าขอโทษ

เห็นได้ชัดว่าอารืเทมิสไม่เหมาะกับแกนสัตว์วิเศษธาตุไฟและมันก็ไม่ชอบมานาแบบนี่ มันได้ถ่ายทอดความรู้สึกหนาวเย็ดราวกับหิมะให้เจสันได้รับรู้ และเจสันก็เข้าใจในสิ่งที่มันต้องการทันที

“มันเป็นไปได้ แต่แกนสัตวืร้ายธาตุไฟเป็นหนึ่งในประเภทที่พบได้บ่อยที่สุด และหากต้องการใช้ธาตุอื่นๆ จะต้องเปลี่ยนแปลงและเพิ่มความแตกต่างในแกนมานาของตัวเอง แต่นั้นก็เป็นไปได้เนื่องจากแกนสัตว์วิเศษนี้หาได้ยาก”

มาร์คเป็นคนแรกที่ตอบ แต่คำตอบนั้นน่าพอใจและมีคนเห็นเจสันขมวดคิ้วเล็กน้อย …

“อาร์เทมิสนั้นต้องการแกนแบบไหน บางทีเธออาจจะหาได้บ้าง เธอฆ่าสัตว์วิเศษ 3 ตัวในวันนี้ และบางทีสัตว์พวกนั้นอาจจะมีแกนที่มันต้องการ”

กาเบรียลลาตอบหลังว่ามันจะคลายความรู้สึกกังวลของเจสันได

ตอนนี้เจสันรู้สึกละอายมาก แต่ถ้าเขาสามารถรับรู้แกนสัตว์ร้ายน้ำแข็งได้ บางทีอาร์เทมิสอาจจะได้รับการพัฒนาขึ้นไปอีกระดับ

เจสันคิดไปไกลแล้วถึงอนาคตก่อนที่เขาจะสงบลง

“ในบรรดาสัตว์ที่ผมได้จัดการไป มีตัวไหนเป็นธาตุน้ำแข็งหรือไม่”

เจสันถามด้วยความหวังเล็ก ๆ

พวกเฟลเลอร์อยู่ใกล้กับเขตเวทย์มนต์น้ำแข็งและโอกาศที่สัตว์วิเศษที่มีธาตุน้ำแข็งจะบุกเข้ามาในพื้นที่นั้นมีไม่น้อย แต่สัตว์ร้ายธาตุน้ำแข็งนั้นหายากยิ่งกว่าธาตุไฟ

“ฉันคิดว่าพวกเรามีอยู่นะ”

“จริงหรอ ! ผมขอแลกเปลี่ยนกับแกนสิงโตอำพันได้ไหม และถ้าหากมันมีค่าเกินกว่าผมก็จะจ่ายส่วนต่างให้ ขอร้อง!!”

เจสันพยายามขอร้องด้วยการทำตาออดอ้อน ทำให้กาเบรียลลารู้ขึ้นขบขัน ในขณะที่มาร์คหัวเราะออกมา

“เธอไม่จำเป็นต้องจ่ายส่วนต่างหรอก นี่ถือเป็นคำขอบคุณที่เธอได้ช่วยลูกสาวของเราไว้

มาร์คพูด ขณะที่เจสันยิ้มออกมาและยื่นแกนสัตว์ร้ายธาตุไฟให้เพื่อแลกเปลี่ยน

“แม้ว่า ผมจะช่วยมาเลียไว้ แต่ผมก็ยังได้รับความช่วยเหลือจากพวกคุณ ดังนั้นเพื่อความสบายใจได้โปรดรับสิ่งนี้เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน”

เจสันยืนกรานแต่มาร์คก็ดื้อรันเช่นเดียวกันและท้ายที่สุดเขาก็ตกลงกันว่าเจสันไม่ต้องจ่ายส่วนต่างในขณะที่พวกเขาแลกเปลี่ยนแกนตัตว์วิเศษทั้ง 2 ธาตุ

มาร์ครู้สึกประหลาดใจกับตัวเอง

‘นี้ฉันเกลี่ยนกล่อมให้เขาไม่ต้องจ่ายเงินเพิ่มงั้นหรอ’

แกนสัตว์วิเศษธาตุน้ำแข็งนั้นเย็นมากและมีขนาดเท่ากำปั้นเล็กๆ อาร์เทมิสรีบกระโดนขึ้นไปบนแกนสัตว์วิเศษธาตุน้ำแข็ง แล้วมันก็ได้ทำการหล่อหลวมแกนสัตว์ร้ายเข้ากับร่างกายของมัน และบีบแกนสัตว์ร้ายลงไป ทำให้เกิดแสงสว่างเล็กๆ เจสันและทุกคนต่างเบิกตามองด้วยความตกใจ

‘มันจะไม่ระเบิดใช่ไหม’

ทุกคนต่างคิดเป็นเสียงเดียวกัน

เมื่อเจสันและมาเลียออกจากร้านและช่วยพยุงกัน เจสันก็รู้สึกถึงร่างที่อยู่ข้างๆเขา

กาเบรียลลาและมาร์คปรากฏตัวต่อหน้ามาเลีย และกำลังสแกนร่างมาเลียตั้งแต่หัวจรดเท้า

“โอ้ลูก !!! เป็นยังไงบ้างลูกบาดเจ็บตรงไหน เอานี้ดื่มนี้สิ น้ำยารักษา”

กาเบรียลลากังวลมากและมาเลียพยายามทำให้แม่สงบลง

เจสันเดินจากไปเพราะไม่อยากขัดจังหวะพวกเขา ในขณะที่เจสันเดินลากขาข้างที่บาดเจ็บ

ร่างกายของเขายังคงเต็มไปด้วยอะดรีนาลีนและหัวใจของเขาก็เต้นรัว เมื่อเขาช่วยเกร็กหยิบซากศพสัตว์ร้ายที่พวกเขาฆ่า

มันเป็นกฎทั่วไปที่นักล่ามีสิทธิ์ในซากสัตว์ร้ายที่พวกเขาได้จัดการและใครก็ตามที่จับมันจะถือว่าผิดศีลธรรม

นี่ไม่ใช่กฎหมาย แต่คนส่วนใหญ่จะยึดติดกับกฎนี้ อย่างไรก็ตามมีคนที่เห็นแก่ตัวอยู่เสมอที่พยายามหารายได้พิเศษ

ขาของเจสันเจ็บปวดมากและเขาตัดสินใจที่จะดื่มน้ำยารักษาระดับเกรด 1 แต่มันก็ยังเจ็บปวดอยู่

เมื่อพวกเขาเก็บชิ้นส่วนร่างกายของสิงโตอำพันสองหัว เกือบเสร็จแล้วเกร็กก็เห็นขาของเจสันเป็นครั้งแรกและดวงตาของเขาเบิกกว้าง และมีสีหน้าตกใจ

“เจสัน … ขาของนายเลือดออกเยอะมาก นายไหวไหม ให้แม่ของฉันรักษาดีกว่าไหม!?!”

เกร็กอุทานขึ้น

“ฉันไม่เป็นไ….”

เจสันพูดขณะที่กำลังหมดสติและล้มลงไป

“แย่แล้ว เจสัน !!”

กาเบรียลลายังคงกังวลเกี่ยวกับลูกสาวของเธอ แต่เมื่อเธอได้ยินเสียงของเกร็กเธอหันไปรอบ ๆ เธอเห็นเกร็กอุ้มเจสันที่มีเลือดไหลออกมาโดยมีเลือดจำนวนมากอยู่ด้านล่างทำให้เกิดแอ่งน้ำเล็ก ๆ

“ไม่นะ!”

กาเบรียลลาร้องออกมาและเธอก็ปรากฏตัวข้างๆเจสัน ในขณะที่ต้นไม้เล็ก ๆ ที่มีเถาวัลย์หนา แต่เรียบปรากฏบนมือซ้ายของเธอ

เถาวัลย์ที่เรียบเนียนกำลังพันรอบขาของเจสัน มันให้ความรู้สึกสงบแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายและมีกลิ่นสมุนไพรที่กระจายออกมาจากเถาวัลย์

ถ้าตามานาของเจสันเปิดใช้งาน เขาจะสามารถมองเห็นเวทมนตร์บำบัดได้เป็นครั้งแรก

สัตว์พันธะตัวแรกของกาดบรียลาเป็นสัตว์ร้ายที่ได้รับการวิวัฒนาการจากพืช ที่มีความสามารถในการรักษาที่แข็งแกร่งซึ่งหาได้ค่อนข้างยากและไม่ค่อยมีใครได้พบมันนัก

แต่การรักษานั้นไม่แรงพอที่เจสันจะฟื้น แต่เลือดหยุดไหลแล้ว และกาเบรียลลาหยิบขวดสองขวดขึ้นมาซึ่งแตกต่างกันออกไป

→น้ำยารักษาระดับ 2 เพื่อป้องกันไม่ให้เจสันเสียเลือดมากขึ้นและฟื้นคืนความแข็งแรง

→น้ำยาสร้างเลือดระดับ 1 เพื่อเสริมสร้างเลือดของเจสันและเพิ่มการฟื้นฟูเลือดของเขา

น้ำยาสร้างเลือดเป็นเพียงยาระดับ 1 เพราะกาเบรียลและมาร์คไม่มีน้ำยาสร้างเลือดระดับ 2 เพราะมันจะสร้างจากแก่นแท้ของเลือดจากสัตว์หายาก

สีหน้าของเจสันเริ่มดีขึ้น แต่เขาก็ยังไม่สามารถฟื้นมีสติได้

*ชั่วโมงถัดมา*

เจสันไม่แน่ใจว่าหลับไปตั้งแต่นอนไหน แต่เขาตื่นขึ้นมาและรู้สึกสดชื่น เต็มไปด้วยพลังเมื่อลืมตาขึ้นมา

เขาสามารถมองเห็นห้องนอนขนาดใหญ่ที่มีเฟอร์นิเจอร์ราคาแพงอยู่รอบ ๆ ตัวเขาและสงสัยว่าเขาอยู่ที่ไหน

เจสันนั่งตัวตรงและรู้สึกอ่อนเพลียเล็กน้อยเมื่ออาร์เทมิสปรากฏตัวต่อหน้าเขาภายในวงเวทย์สีขาวที่คุ้นเคย

มันร้องไห้ออกมาด้วยความกังวลและมีความสุข มันจึงเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเจสัน

อาร์เทมิสรู้สึกได้ว่าอาการบาดเจ็บของเจสันหายดีแล้ว แต่มันก็ยังกังวลเล็กน้อย

เจสันต้องการที่จะลุกขึ้นยืนในขณะที่ถืออาร์เทมิสแต่เขารู้สึกว่าขาซ้ายรู้สึกชาเล็กน้อยและขยับได้ยากขึ้น เมื่อจำอาการบาดเจ็บที่ขาได้

เจสันดึงกางเกงลง และเห็นว่าไม่มีแม้แต่สะเก็ดแผลซึ่ง ก่อนหน้านี้เขามีบาดแผลที่ฉีกขาดและสาหัส

นอกจากนี้ยังไม่มีอาการปวดอีกด้วย แต่ความรู้สึกชาทำให้เจสันรู้สึกไม่สบายตัว

เจสันลากตัวเองออกจากห้องและเข้าไปในห้องนั่งเล่น ซึ่งพวกเฟลเลอร์กำลังนั่งรอให้เขาฟื้นอยู่

เจสันมีความสุขที่เห็นพวกเฟลเลอร์สบายดีและแม้แต่มาเลียก็ดูดีโดยไม่มีเลือดหมาป่าบนใบหน้าของเธอ

เห็นได้ชัดว่ามีเพียงเจสันเท่านั้นที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเพราะถูกแทงด้วยส่วนที่แหลมคมของประตูที่ฉีกขาด

มาเลียหรือเกร็กที่ได้รับบาดเจ็บ แต่ก็ไม่ได้รับบาดเจ็บหนักเท่าเจสันเพราะร่างกายของพวกเขาแข็งแกร่งและทนทานกว่าเจสันมาก

แม้ว่าเจสันจะรู้สึกแข็งแกร่งขึ้นมากเมื่อสองเดือนก่อน … ความแข็งแกร่งของเขายังคงอยู่ที่ต่ำกว่าคนอื่นๆ

มาร์คเห็นเจสันและได้พูดทักทายเจสันเป็นคนแรก

“เฮ้ เจ้าตัวเล็กสบายดีไหม”

ก่อนที่เขาจะกล่าวเสริมอย่างไม่เต็มใจว่า

“เธอทำได้ดีมาก ขอบคุณที่ช่วยลูกสาวที่มีค่าของฉัน”

มาเลียบอกพ่อแม่ว่าเกิดอะไรขึ้นและทั้งคู่ก็รู้สึกขอบคุณเจสัน

มาร์คไม่ได้ชอบเจสันเป็นพิเศษ แต่เจสันได้คะแนนพิเศษจากการกระทำของเขาในวันนี้

กาเบรียลลา, เกร็ก และมาเลียยืนขึ้นพร้อมกันและล้อมรอบ เจสันเพื่อถามเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของเขาว่ายังเจ็บไหมและรู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง

เจสันตอบคำถามและนั่งลงโดยที่อาร์เทมิสยังอยู่ในอ้อมแขน และเจสันถามในสิ่งที่อยากรู้มากที่สุดคือ

“สถานการณ์ในเมืองเป็นยังไงบ้าง ทำไมสัตว์ร้ายเหล่านั้นถึงเข้ามาได้ แล้วมีคนตายไปทั้งหมดกี่คน”

เจสันถามอย่างตรงไปตรงมา แล้วคิดว่าสถานการณ์จะไม่เลวร้ายไปกว่านี้

มาร์คเปิดข่าวอ่านและวิเคราะห์สรุปให้เจสันได้ฟัง

“โดยรวมแล้วฝูงสัตว์ร้ายส่วนใหญ่ถูกสร้างขึ้นโดยสัตว์ที่วิวัฒนาการแล้วและมีสัตว์วิเศษสองสามร้อยตัวปรากฏตัวขึ้น

อย่างไรก็ตามเหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะ เผ่ามิโนทอร์ พวกขเาทำลายกำแพงเมืองแล้วทำลายขอบเขตรอบนอกของเมือง อย่างไรก็ตามพวกเขาทำได้แค่ขัดขวางพวกมันเท่านั้น

แต่ไม่มีคนถูกฆ่าโดยเผ่ามิโนทอร์ และพวกมันตรงเข้าสู้เขตขุนนางโดยไม่สนใจการโจมตีของพวกเรา

แม่ว่าปืนใหญ่มานาทั้งหมดจะโจมตีพวมัน แต่ความต้านทานเวทย์มนต์ของเผ่ามิโนทอร์นั้นแข็งแกร่งมาก พวกมันสามารถสะท้อนการโจมตีทั้งกลับไปได้

โชคดีสำหรับเราและเมืองจิโร่ แทนที่พวกมันจะทำลายอย่างสังหารคนอย่างสนุกสนาน พวกมันกลับถอยกลับทันที่ที่พวกมันได้ของของพวกมันคืน

นี่เป็นเหตุผลที่เกิดฝูงสัตว์ร้ายขึ้นเมือเผ่ามิโนทอร์ทำลายโดมและกำแพงเมือง

มีเพียงสองเหตุผลที่มิโนทอร์มาที่นี่ คือ

1) การทำลายล้างที่จะเกิดขึ้น

2) การลักพาตัวลูก

ในความคิดของฉันน่าจะเป็นเหตุผลที่สอง พวกขุนนางในเมืองจิโร่อาจจะขโมยลูกของเผ่ามิโนทอร์มา พวกมันจึงมาเอาคืน

นับเป็นโชคดีที่พวกขุนนางเหล่านั้น ไม่โดนพวกมันสังหาร แต่ผู้ที่ต้องจ่ายค่าผ่านทางของพวกมิโนทอร์คือผู้คนในเมืองจิโร่

มีผู้คนเสียชีวิตมากกว่าหนึ่งล้านคนและยังมีผู้สูญหายอีกจำนวนมาก

เกี่ยวกับสถานการณ์ในเมืองจิโร่ ประชาชนหวาดกลัวและตื่นตระหนก ในขณะที่รัฐบาลพยามยามทำให้มวลชนสงบลงให้ได้มากที่สุด

เมื่อมองไปที่ถนนและย่านการค้า มีความเสียหายที่หนักมาก อาคาร ตึกระฟ้าเสียหาย ซึ่งเกิดการจากบุกถล่มของมิโนทอร์

ฉันดีใจที่พวกเธอรอดชีวิตมา และโชคดีที่เธอบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

เมื่อพิจารณาถึงร่างกายที่อ่อนแอและอันดับแกนมานาของเธอถือว่าดีมากที่เธอรอดชีวิตมาจากสตว์ร้ายเหล่านั้น

พูดตามตรง มันค่อนข้างน่าอายที่รับแจ้งว่ามีผู้เสียชีวิตมากกว่า 1 ล้านคน ฝูงสัตว์ร้ายนี้มีเพียง 2-3 ร้อยตัว ขณะที่มีผู้คนมากกว่าหลายเท่าตัวและวผู้คนส่วนใหญ่มีอันดับที่สุงและมีระดับผุ้เชี่ยวชาญแต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก้ได้ไป โดยไม่ยอมป้องกันตัวเองและเอาแต่หลบซ่อน

และในขระที่พลเมืองเหล่านี้เสียชีวิต พวกทหารก็ดำเนินการช้าอย่างมาก ทำให้สัตว์ร้ายเข้ามาในเมืองมากเกินไป…

สรุปทุกอย่างที่เกิดขึ้น มันช่างเป็นความซวยที่ซวยจริงๆ “

เจสันฟังมาร์คอย่างละเอียด และมาร์คก็พูดถึงสถานการณ์ทั้งหมดอย่างมีเหตุผลและครบถ้วนแต่ประจบประโยคสุดท้ายทำให้อยู่ๆ คลื่นเสียงของเขาก้ดังขึ้นมาชั่วขณะ ทำให้เกิดแรงสั่นสะเทือนในบริเวณนั้น

“ที่รัก !! ฉันบอกแล้วไงให้ควยคุมอารมณ์ของคุรหน่อย”

กาเบรียลลาได้ดุมาร์ค

อาร์เทมิสตกใจจนร้องไห้ และมองมาร์คด้วยความหวาดกลัว ก่อนที่มันจะหายกลับเข้าไปในโลกวิญญาณ

“ สิงโตอำพันสองหัว ขนาดเล็ก!!”

มาเลียอุทานออกมาด้วยความตกใจ

“ขนาดเล็ก?! นี้ตัวคือขนาดเล็กงั้นหรอ”

ทั้งเจสันและเกร็กตะโกนด้วยความสงสัย

สิงโตขนสีแดงที่มีเปลวไฟปกคลุมที่แผงคอของมัน มันสูงอย่างน้อยสามเมตร

ในขณะที่มันก้มลงเพื่อพ่นเปลวไฟ มาเลียก็ได้สร้างกำแพงน้ำหนาขึ้นเพื่อป้องกันเปลวไฟ

เจสันต้องคิดสักครู่ก่อนที่เขาจะจำสิงโตสองหัวนี้ ได้ มันเป็นสัตว์วิเศษ และดูเหมือนว่ามาเลียกำลังจะใช้มานาทั้งหมดของเธอเพื่อป้องกันการใช้เปลวไฟของสิงโตอำพันสองหัว

มาเลียเหงื่อออกอย่างมาและดูเหมือนว่าจะถึงขีดกำจัดของเธอแล้ว

เมื่อสิงโตสองหัวหยุดพ่นเปลวไฟมันได้มองดูเหยื่อของมันว่าตายหมดรึหยัง เมื่อไอน้ำเริ่มจางหายมันเห็นเพียงแต่ดวงตาสีทองอร่าม เจสันได้หยิบปืนและยิงไปที่หัวใดหัวหนึ่งของสิงโต

แต่ความเร็วของเด็กหนุ่มนั้นช้าเกินไปสำหรับสิงโต มันก็ปิดเปลือกตาลงเพื่อป้องกันการบาดเจ็บที่ดวงตา

“Fuc k”

เจสันอุทานออกมาเนื่องจากตัวเขานั้นยังเร็วไม่พอ แต่การเคลื่อนไหวของเขาทำให้ เกร็กมีเวลามากพอที่จะหยิบปืนนกอินทรีทะเลทรายระดับ 2 ที่มีกระสุนเจาะเกราะออกมา

เมื่อสิงโตอำพันสองหัว ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งมันก็ได้รับการโจมตีด้วยกระสุนปืนมานาจำนวนมากจากเกร็ก

กระสุนพุ่งไปโดนหัวข้างหนึ่งของสิงโตทำให้มันได้รับบาดเจ็บสาหัส

ในขณะนั้นหัวสิงโตอีกหัวกำลังจะพ่นไฟออกมาอีกครั้งหนึ่ง มาเลียร้องออกมาพร้อมกับลูกระเบิดที่อยู่ในมือ 2-3 ลูก

มาเลียเหงื่อออกอย่างมากและไม่เหลือมานาแล้วในตัว

เมื่อพิจารณาถึงวิธีการจัดการโตอำพันสองหัว เธอคิดได้แค่ระเบิดที่เธอมีเพราะพวกมันไม่ต้ใช้มานา

เจสันตกใจและแทบจะฉี่รดกางเกง ในขณะที่เขามองไปที่ลูกระเบิดที่ถูกขวางไปทางสิงโตอำพัน ทำให้เกิดเสียงดังสนั่น

ในขณะที่หัวที่ได้รับบาดเจ็บขาดออกไป หัวอีกข้างถูกแทงด้วยเศษโลหะ ทำสิงโตอำพัน ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

มีปัญหาเดียว!

เนื่องจากการระเบิด ทางเข้าจึงพังยับเยินเกือบทั้งหมด

ในขณะที่สิงโตดูเหมือนจะตายจากการถูกสัตว์ร้ายอีกสองสามตัวที่เห็นมัน กลุ่มไฮยีน่าที่พัฒนาแล้วแล้วก็พุ่งเข้าหาสิงโตที่กำลังจะตายเพื่อฆ่ามัน โดยมีไฮยีน่า 10 ตัวกำลังถูกเผาโดยเปลวเพลิงบนแผงคอของสิงโตอำพัน

เจสัน เกร็กและมาเลียรู้ดีว่าตอนนี้พวกเขาต้องสงบสติอารมณ์และไม่พูดอะไร เพราะยิ่งเวลาผ่านไปนักเรียนระดับกลางคนหนึ่งร้องไห้ออกมาด้วยความหวาดกลัวในทันที ที่เห็นฝูงไฮยีน่ากำลังกินซากของสิงโตอำพัน

`Shit !!`

ทั้งสามคิดแบบเดียวกันในหัว

มีไฮยีน่าผิวหนาประมาณ 20 ตัว โดยความพิเศษของพวกมันคือมีผิวที่หนังหนา

กระสุนธรรมดาของเจสันคงไร้ประโยชน์และเขาเปลี่ยนแม็กกาซีนเป็นกระสุนเจาะเกราะ ในขณะที่เกร็กยิงไปที่ไฮยีน่าซึ่งพวกมันหันมามองที่ห้องนิรภัยที่มีผู้คนอยู่มากมาย

ซากศพของสิงโตไม่ได้ให้สารอาหารที่เพียงพอสำหรับพวกมัน และมนุษย์ก็เป็นของว่างแสนอร่อย ทำให้ไฮยีน่าราว 10 ตัวหันมาสนใจ

มาเลียไม่กลัวที่จะต่อสู้กับพวกมันและเธอก็ยิงลูกบอลน้ำออกไป 5 ลูก ซึ่งทำให้ไฮยีน่าห้าตัวแยกจากกัน

แต่นี่เป็นสิ่งที่เธอทำได้มากที่สุดในในขณะที่เธอทรุดตัวลงเนื่องจากใช้มานาไปมาก จนแทบจะไม่เหลืออยู่

ไฮยีน่าร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดและนี้ซึ่งอาจจะถือได้ว่าเป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด

ทั้งสามทำได้เพียงถ่วงเวลา ในขณะที่มานาของมาเลียไม่มีเหลือแล้ว และเธอสามารถใช้ได้เฉพาะอาวุธที่ไม่ต้องใช้มานาเท่านั้น

เกร็กยังคงมีเงินสำรองเหลืออยู่และปืนนกอินทรีทะเลทรายของเขา ก็ยิงกระสุนราวกับว่ามันไม่มีที่สิ้นสุดและได้ฆ่าสัตว์ร้ายไปตัวหนึ่ง

สัตว์ร้ายจำนวนมากขึ้นรวมตัวเข้ามาใกล้กับศพของสิงโตและเจสันสามารถมองเห็นแกนมานาของมันซึ่งแผ่มานาออกมาจำนวนมากพร้อมกับของเหลวที่ลอยอยู่รอบ ๆ ด้านในของแกนมานา ทำให้สัตว์ร้ายจำนวนมากมารวมตัวกันใกล้ ๆ กับศพสิงโตที่มีมาลาหลั่งไหลออกมา

แต่โชคดีที่สัตว์ร้ายเหล่านี้ฆ่ากันเองเพื่อนแย่งแกนมานาของสิงโตอำพัน

เมื่อสัตว์ร้ายตัวแรกเข้าใกล้แกนกลางสัตว์อื่น ๆ ก็จะรุมฆ่าสัตว์ร้ายตัวนั้น

แทนที่จะโจมตีมนุษย์ เจสันหวังว่าพวกมันจะเป็นจัดการกันเองเพื่อแย่งแกนมานาของสิงโต

นาทีที่เต็มไปด้วยความตึงเครียดผ่านไป

ไม่มีอะไรเกิดขึ้นในระหว่างนี้ แต่สัตว์ร้ายค่อยๆเริ่มเข้าใจว่าเวลากำลังจะหมดลงเมื่อพวกมันรู้สึกว่ามีมนุษย์ที่ทรงพลังกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้

เมื่อสัตว์ร้ายตัวแรกเริ่มเข้าใกล้แกนมานาในที่สุด การสังหารหมู่ในหมู่พวกมันก็เริ่มขึ้น

ไฮยีน่ าหมาป่ ากระทิง กิ้งก่ าม้า งู ควาย จิ้งจอกและอื่น ๆ พยายามที่จะแย่งแกนมานาที่ทรงพลัง แต่ไม่มีสักตัวเดียวที่จะได้มันมา เพราะสัตว์ร้ายแต่ละตัวขัดขวางซึ่งกันและกัน

ทุกคนที่อยู่ในห้องนิรภัยต่างดีใจเป็นอย่างมากและความตึงเครียดจากผู้คนที่อยู่เบื้องหลังก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อยในขณะที่ ทั้งสามมองออกไปข้างนอกอย่างตั้งใจ

สองนาทีผ่านไปและไม่นานนักจนกว่าการช่วยเหลือจะมาถึง แต่ทันใดนั้นสัตว์ร้ายก็ตัดสินใจที่จะฆ่ากันเองและกันและรีบวิ่งไปที่แกนมานาของสิงโตอำพัน

ในขณะที่มันกำลังแย่งแกนมานากัน ก็มีสัตว์ร้ายตัวหนึ่งที่กระเด็นมาทางห้องนิรภัย มันกระเด็นมาโดนเจสัน เกร็ก และมาเลียทำให้ทั้ง 3 กระเด็นออกไปอีกที

ปืนนกอินทรีทะเลทรายของเกร็กก้กระเด็นออกจากมือของเขาและตอนนี้หมาป่ายืนอยู่บนประตูที่ฉีกขาด ซึ่งทับร่างของทั้ง 3

เจสันยังคงมีปืนพกอยู่ใกล้เขา แต่มันคงไร้ประโยชน์กับหมาป่า ซึ่งเป็นสัตว์ร้ายอันดับที่ไม่มีตำหนิ

มีเพียงประตูที่ฉีกขาดเท่านั้นที่กั้นระหว่างหมาป่ากับพวกเขา

มาเลียไม่สามารถทำอะไรได้แล้วเพราะมานาของเธอหมดและการเคลื่อนไหวเพียงอย่างเดียวนั้นยากมากในขณะที่เจสันและเกร็กก็ไม่มีอะไรจะปกป้องตัวเอง …

เจสันรู้สึกเจ็บที่ขาและและรู้ว่าตัวเองได้รับบาดเจ็บ แต่ความเจ็บปวดทำให้เขาตื่นตัว

ในขณะที่หมาป่าส่ายหัวไปมาและร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด เจสันมองไปรอบ ๆ เพื่อค้นหาปืนนกอินทรีทะเลทราย เจสันจึงเปิดใช้งานดวงตาของเขาเพื่อมองหา

และครู่ต่อมาเจสันก็เห็นปืนนกอินทรีทะเลทรายอยู่ข้างๆ มาเลียซึ่งสูญเสียความสงบไปอย่างสิ้นเชิงขณะที่หัวของหมาป่าเข้ามาใกล้เธอมาก

เธอพยายามใช้กำลังผลักประตูที่ฉีกขาดออกไปเพื่อดันหมาป่าออกไป แต่มันก็ไร้ประโยชน์เมื่อเธอไม่มีพลังเหลืออยู่

ในขณะที่ปากของหมาป่าอยู่เหนือใบหน้าของเธอ พร้อมที่จะฆ่ามาเลียด้วยการกัดหัว มาเลียก้ได้หลับตาลงด้วยความตกใจ

เสียงดัง * ปั้ง !! * ทำให้แก้วหูของมาเลียสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงและเลือดของหมาป่าก็กระเด็นไปบนหน้าของมาเลีย

” ฉันยังไม่ตาย ”

มาเลียสงสัยและร่างกายของเธอก็สั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว

เมื่อลืมตาขึ้นเธอก็เห็นหมาป่ามีรูขนาดใหญ่อยู่ที่หัวและตัวมันก็ล้มลง

เมื่อหันไปทางขวามาเลียก็เห็นเจสันพร้อมกับปืนนกอินทรีทะเลทรายของเกร็กในมือ เจสันยิ้มอย่างมีเลศนัยด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว ก่อนที่จะคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด

“โครตหนักเลย”

เจสันอุทานออกมา

มาเลียยังคงหวาดกลัวและไร้เรี่ยวแรง แต่เธอและเกร็กก้ผลักประตูออกไปเพื่อดูว่ามีทหารมาช่วยเหลือพวกเขาหรือยัง

เจสันเห็นสิ่งนี้จึงพยายามลุกขึ้น

ขาซ้ายของเจสันได้รับบาดเจ็บและดูเหมือนว่าจะมีส่วนแหลมคมจากประตูที่ฉีกขาดทะลุเข้าไปในขาของเจสัน

เมื่อผลักประตูที่ฉีกออกไปบาดแผลก็ฉีกขาดมากขึ้นและมันยากที่จะเดินโดยไม่รู้สึกเจ็บปวด แต่มาเลียดูแย่ลงเพราะเธอใช้มานามากเกินไปและรวมถึงสถานการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจเมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมา มาเลียดูเหมือนซอมบี้ พร้อมกับเลือดของหมาป่าที่สาดกระเซ็นบนใบหน้าของเธอ

เมื่อทุกคนลุกขึ้น เกร็กดูเหมือนว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บมากที่สุดในบรรดาทั้งสามคน แต่เขาก็ยิ้มได้อย่างไร้เดียงสาเมื่อเขาหยิบชิ้นส่วนที่เหลือของสิงโตอำพันสองหัว

นาทีผ่านไปโดยไม่มีเสียงใด ๆ จากด้านนอกห้องปลอดภัย จนกระทั่งมีเสียงปืนและเสียงระเบิดดังไปทั่วถนน

จากเสียงดูเหมือนว่าสัตว์ร้ายยังคงอยู่ห่างไกลและอาจจะยังไม่พ้นกำแพง

แต่เพียงสองนาทีต่อมาสัตว์ร้ายที่บินได้ตัวแรกสามารถมองเห็นได้ตามท้องถนนและมันได้โฉบลงไปหาเหยื่อของพวกมัน ที่ไม่สามารถหาที่ซ่อนได้

เมื่อได้ยินเสียงที่น่าสมเพชของมนุษย์ร้องขอความช่วยเหลือ เสียงกรีดร้องอันเจ็บปวดของพวกเขาปะปนอยู่ในเสียงกรีดร้องของสัตว์ร้าย ทุกคนรู้สึกละอายและกลัวในเวลาเดียวกัน

เจสันพยายามอย่างเต็มที่ที่จะเพิกเฉยต่อเสียงต่างๆ แต่หลังจากที่เขาดูวิดีโอแนะนำบางส่วนเสร็จแล้วเขาก็ตัดสินใจออกไปดูข้างนอก

ส่วนใหญ่เป็นสัตว์ร้ายสี่ชนิดที่เจสันสามารถมองเห็นได้บนท้องฟ้า

I) สัตว์อสูรตื่นต่ำ / กลาง→เหยี่ยวขนนกเหล็ก

II) สัตว์ที่ตื่นสาย→อีแร้งเหล็กกล้า

III) ช่วงกลาง / ปลายวิวัฒนาการ→นกอินทรีพายุ

IV) ต่ำ / กลางไม่มีตำหนิ→ตะขาบลมมีปีก

“มาเลีย เกร็ก.. อะไรคือสัตว์ร้ายอันดับที่แข็งแกร่งที่สุด ที่คุณทั้งสองสามารถเอาชนะได้เมื่อเผชิญกับพวกมัน

เจสันถามโดยไม่หันไปมองพวกเขา

ฝูงของสัตว์ร้ายดูเหมือนจะไม่ปกติและเจสันมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี ว่าฝูงของสัตว์ร้ายนี้จะไม่จบลงหากไม่มีการจัดการที่รุนแรง

เกร็กและมาเลียก็มองไปข้างนอกใน ขณะที่มาเลียตอบ

“ฉันเป็น มาสเตอร์ระดับเริ่มต้น และฉันสามารถเอาชนะสัตว์ร้ายอันดับต่ำที่ไม่มีตำหนิได้ถึงสองตัวพร้อมกัน ด้วยความช่วยเหลือจากสัตว์พันธะของฉัน แต่นั่นเป็นสิ่งที่ฉันสามารถทำได้มากที่สุด “

การเอาชนะสัตว์ร้ายที่ไม่มีตำหนิในขณะที่อยู่ในอันดับเดียวกันแสดงให้เห็นว่าจิตวิญญาณของมาเลีย ทำให้เธอมีความแข็งแกร่งมากขึ้นดังนั้นเธอจึงสามารถต่อสู้กับพวกมันได้

ในขณะที่เจสันรู้สึกประหลาดใจกับความแข็งแกร่งของเธอ เกร็กก็ตอบเช่นกัน

“ฉันอยู่ในอันดับที่ 3 ผู้ชำนาญและเนื่องจากการปรับปรุงทางกายภาพของสัตว์พันธะของฉัน ฉันสามารถเอาชนะกลุ่มสัตว์ที่ตื่นขึ้นมาตอนกลางสองตัวได้มากที่สุด ด้วยมิโนทอร์ของฉัน ฉันสามารถเอาชนะสัตว์ที่มีวิวัฒนาการต่ำเพียงไม่กี่ตัวได้”

เจสันตั้งใจฟังและมองไปที่แกนมานาของทุกคนในห้องนิรภัย แต่ดูเหมือนว่า แม้ว่าจะมีใครบางคนที่มีพละกำลังเพียงพอเขาหรือเธอก็ไม่สามารถช่วยได้ เพราะทุกคนดูเหมือนพวกเขาจะเป็นลมทันที สัตว์ร้ายเข้ามาในห้อง

เจสันไม่แน่ใจว่าสัตว์ร้ายจะเข้ามาในห้องนี้หรือไม่ แต่สัตว์ร้ายบางชนิดมีความไวต่อกลิ่นและฟีโรโมนมากและเนื่องจากความวิตกกังวลที่คนส่วนใหญ่เป็น มันได้แพร่กระจายเข้ามาในห้องนี้จึงไม่น่าแปลกใจ หากสัตว์ร้ายกำลังจะสังเกตเห็นพวกเขาในไม่ช้า .

นาทีผ่านไปเจสันยังคงมองไปรอบ ๆ อย่างตั้งใจและด้วยความตกใจของเขา เขาสามารถเห็นสัตว์ร้ายตัวแรกที่กำลังเร่ร่อนอยู่ตามท้องถนน…เสียงกระสุนปืนยังคงดังอยู่ แต่สัตว์ร้ายสองสามตัวพุ่งทะลุแนวป้องกันได้ ??

แต่ตามความแข็งแกร่งหลักของพวกมัน พวกมันดูไม่แข็งแกร่งและเจสันมั่นใจที่จะฆ่าพวกเขาด้วยปืนพก Mana M9 ของเขา ดังนั้นเขาจึงไม่กลัวในตอนนี้

อย่างไรก็ตามข่าวดีก็คือ สัตว์ร้ายที่บินได้กำลังแพร่กระจายออกจากถนนช้อปปิ้งหลังจากที่พวกมันกินเหยื่อ

นอกจากนี้ยังมีความเป็นไปได้ที่พวกมันจะถูกล่าโดยนักล่าบางคน แต่ความจริงที่สำคัญก็คือยิ่งเวลาผ่านไปสัตว์ร้ายที่บินอยู่บนท้องฟ้าก็น้อยลง

เวลาผ่านไปหนึ่งชั่วโมงเต็มและสามารถพบเห็นสัตว์ร้ายได้มากขึ้นตามถนนช้อปปิ้ง

น่าเสียดายที่ร้านค้าสองสามแห่งถูกโจมตีและผู้คนที่อยู่ภายในถูกสังหารหมู่และฉีกขาดอย่างไร้ความปราณี

เจสันที่ยังคงมั่นใจในตอนแรก กลับรู้สึกซับซ้อนเล็กน้อย …

เมื่อหันไปรอบ ๆ เจสันถามทุกคนเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของพวกเขาหรือว่ามีใครบางคนมีอาวุธเพื่อป้องกันตัวเองเพราะสถานการณ์ดูเหมือนจะควบคุมไม่ได้อย่างช้าๆ

ไม่มีสักคนที่มีอาวุธและมันเป็นหายนะ มีเพียงเกร็กและมาเลียเท่านั้นที่มีปืนพกมานาระดับสองที่สามารถฆ่าสัตว์ร้ายที่ไม่มีตำหนิได้อย่างง่ายดายและทำร้ายสัตว์วิเศษหรือแม้กระทั่งฆ่าพวกมันด้วยความพยายาม แต่ก็ต้องใช้เวลาพอสมควรในการทำเช่นนั้น

เจสันรู้สึกสับสนที่เจ้าของร้านไม่ได้มีอาวุธ แต่มองมาที่เขาด้วยดวงตาสีทองของเจสันแผ่ออร่าที่น่ากลัวออกไปโดยไม่รู้ตัว เจ้าของร้านเริ่มดูรู้สึกผิดมากขึ้นและทันใดนั้นเขาก็ยอมแพ้และบอกว่าเขามี ปืนไรเฟิลมานาเพื่อป้องกันตัวเองในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด

ทุกคนมองไปที่เจ้าของร้านอย่างดูถูก เพราะเขาโกหกเพื่อช่วยตัวเอง ยกเว้น เจสัน, มาเลีย และเกร็ก

เจ้าของร้านจะรู้ได้ไหมว่าเจสันไม่ต้องการขโมยปืนไรเฟิลมานาเพื่อช่วยตัวเอง

ไม่จริงเขาแค่กลัว …

พูดตามตรงตอนแรกทุกคนจะต้องช่วยตัวเองและไม่ต้องการช่วยคนแปลกหน้าโดยเอาชีวิตเข้าไปเสี่ยง

เจสันถามว่าพวกเขามีอาวุธมานาไหม เพียงเพราะเหตุผลเดียว … คือเมื่อสัตว์ร้ายพุ่งเข้ามาในร้านนี้ เจสันอาจจะละทิ้งผู้คนที่นั่นเพราะเขาไม่สามารถปกป้องได้ทุกคน

การถูกขังไว้ในพื้นที่เล็ก ๆ ที่มีสัตว์ร้ายนั้น เลวร้ายยิ่งกว่าการพยายามเอาชีวิตรอดภายนอก

ในช่วงชั่วโมงสุดท้ายกาเบรียลลาส่งการแจ้งเตือนเหตุฉุกเฉินของเธอ ทุกคนพร้อม GPS และเขียนว่ามีสัตว์วิเศษมากเกินไปและหากพวกเขาละทิ้งตำแหน่งแนวป้องกันทั้งหมด พวกสัตว์จะบุกเข้ามาซึ่งค่อนข้างโชคร้าย

กาเบรียลลาและมาร์คกำลังรับมือและผลักสัตว์ร้ายกลับไปได้เพียงเล็กน้อย แต่นั่นแหล่ะ

หากมีอะไรเกิดขึ้นเธอสั่งให้เด็กๆ ส่งสัญญาณฉุกเฉินให้เธออีกครั้งและพวกเขาจะเพิกเฉยต่อความปลอดภัยของเมืองและมาช่วยทันที

กาเบรียลลาและมาร์คไม่รับผิดชอบต่อชีวิตของพลเมืองมากกว่าที่พวกเขาจะคอยระวังเกร็กและมาเลียหากมีอะไรเกิดขึ้นซึ่งเจสันก็เห็นด้วย

ในขณะที่เจสันกำลังคิดอย่างรอบคอบว่าจะทำอย่างไร สัตว์ร้ายที่ตื่นขึ้นมาในระดับต่ำก็เริ่มเข้ามาดมกลิ่นที่ประตูห้องนิรภัยและทุกคนก็เริ่มหายใจเร็วเพราะกลัวสัตว์ร้าย

เจสันดูสมเพชที่สุดเกี่ยวกับปฏิกิริยาของพวกเขา เจสันเข้าใจว่าเด็กๆ ประถมและมัธยมจะกลัวสัตว์ร้าย แต่ได้โปรดพวกผู้ใหญ่ที่พอมีพลังกลับกลัวหัวหดยิ่งกว่าเด็กตัวเล็กๆ

มีระดับแอดวานซ์และผู้เชี่ยวชาญมากเกินพอที่นี่ ทำไมคุณถึงกลัวสัตว์ร้ายที่ตื่นขึ้นมาล่ะ!? กากจัด SHIT ??

เนื่องจากการกระทำของสัตว์ร้ายที่ตื่นขึ้นมานั้นดึงดูดความสนใจไปที่ร้านของพวกเขา พวกเขาจึงต้องทำอะไรบางอย่าง

“เปิดประตูหน่อยนิดให้แันพอเห็นหัวมันได้ไหม”

ในขณะที่คนอื่น ๆ กลัวคำสั่งของเจสัน เจสันหยิบมีดเกรด 1 ของเขาออกมา

คนอื่นๆ พยามรั้งเจสันไว้แต่เมื่อเขาหันมองกลับมา

พวกเขาสามารถเห็นดวงตาสีทองที่เต็มไปด้วยความโกรธของเจสันกะพริบอย่างเย็นชา ซึ่งทำให้พวกเขาถอยหลังโดยไม่รู้ตัวโดย ไม่สนใจความคิดที่จะขัดขวางการกระทำของเจสัน

มาเลียยังคงประหลาดใจและแม้จะกลัวเล็กน้อยเกี่ยวกับดวงตาของเจสัน แต่เธอได้สร้างกำแพงน้ำเล็ก ๆ ระหว่างพวกเขาสามคนกับคนอื่น ๆ ในห้องนิรภัยก่อนที่เกร็กจะเปิดประตูด้วยพละกำลังมหาศาลของเขา

ครู่ต่อมาประตูก็ปิดอีกครั้งและมีดในมือของเจสันก็หายไปแล้ว

เจสันหายใจเข้าลึก ๆ และดูอ่อนเพลียเล็กน้อยเพราะเขาใช้มานาไปกว่าครึ่งในชั่วพริบตาเพื่อเคลือบมันเข้าไปในมีดเพื่อเพิ่มความเร็วในการบินและลดเสียงซึ่งทำงานได้ดีอย่างสมบูรณ์แบบ

สัตว์ร้ายที่ตื่นขึ้น ที่อยู่หน้าประตูล้มลงอย่างไร้ชีวิตและเจสันไม่สามารถแม้แต่จะเฉลิมฉลองการฆ่าสัตว์ร้ายที่แข็งแกร่งครั้งแรกของเขา เพราะเขาต้องเติมมานาให้เร็วที่สุด

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆและตอนนี้เจสันได้เติมมานาของเขาอย่างสมบูรณ์ในขณะที่สถานการณ์ข้างนอกเลวร้ายลงเพราะถนนเต็มไปด้วยสัตว์ร้ายและร้านค้าต่างๆก็ถูกโจมตีมากขึ้นเรื่อย ๆ มนุษย์หลายสิบคนถูกฆ่าภายในชั่วพริบตา

เจสันยังสังเกตเห็นซากสัตว์ร้ายใหม่สองซากที่หน้าร้าน ในขณะที่อีกซากหนึ่งถูกเผาอีกซากหนึ่งเปียกและเจสันเข้าใจว่าเป็นมาเลียที่ฆ่าพวกเขาด้วยความสามารถของเธอในขณะที่เจสันกำลังฟื้นฟูเติมมานา

เขาได้รับรู้ถึงจิตวิญญาณแห่งไฟและน้ำของมาเลียแล้วเพราะเขาเห็นมานาที่เปลี่ยนผ่านภายในแกนมานาของเธอ

แม้แต่มาเลียก็ดูกังวลเล็กน้อยในตอนนี้และก็ต่อเมื่อเธอได้รับการแจ้งเตือน อีกครั้งหลังจากที่ฝูงสัตว์ร้ายดำเนินไปนานกว่า 2 ชั่วโมงความตึงเครียดได้ผ่อนคลายลงในระดับหนึ่ง

ฝูงของสัตว์ร้ายใกล้จะจบลงแล้วและทหารจะทำความสะอาดส่วนที่เหลือของเมืองในขณะนี้

หลังจากนั้นเด็กทั้งสามแต่ละคนได้รับข้อความในช่องกลุ่มที่ตั้งขึ้นใหม่ว่ากาเบรียลลาและมาร์คกำลังเดินทางมาหา

ในอีก 5 นาทีที่เลวร้ายที่สุดและทั้งสามคนกำลังจะร้องไห้ออกมาด้วยความสุข แต่เมื่อสิงโตสองหัวคู่อันสง่างามมองผ่านหน้าต่างและคำรามเสียงดังก่อนที่มันจะพ่นไฟออกจากปากของมันละลายที่กำบังประตูโดยไม่มีสิ่งกีดขวางใด ๆ

ตอนนี้ สิงโตสองหัวกำลังยืนอยู่ต่อหน้าพวกเขาทั้งหมด

เจสันเก็บกล่องนีโอซิดยืนต้นพร้อมผลบาคูรีสีขาวศักดิ์สิทธิ์ขณะที่พวกเขาเดินช้อปปิ้งต่อในขณะที่เงินทั้งหมดของเขาถูกใช้ไปหมดแล้วยกเว้นเงินก้อนเล็ก

เป็นเวลาบ่ายแล้วและเด็ก ๆ กำลังจะกลับไปหาพ่อแม่ของเฟลเลอร์เมื่อเสียงไซเรนดังลั่นไปทั่วทั้งซอยและทั้งเมือง

** โปรดทราบโปรดให้ความสนใจ …

เนื่องจากสาเหตุที่ไม่คาดคิดสัตว์ร้ายจำนวนมากได้ก้าวผ่านโดมมหัศจรรย์ ตอนนี้พวกมันกำลังเดินทางไปที่กำแพงเมือง

กรุณาอยู่ในความสงบและไปยังที่พักพิงที่ใกล้ที่สุดหรือในบริเวณใกล้เคียงที่ปลอดภัย

นี่ไม่ใช่การทดสอบ ย้ำ นี่ไม่ใช่การทดสอบ! **

‘ ห๊ะ? ‘

เจสันมาเลียและเกร็กมองหน้ากันอย่างไม่แน่ใจว่าจะต้องทำอะไรหรือไปที่ไหน! เกร็กและเจสันไม่เคยอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้และพวกเขาหวังว่ามาเลียจะเชี่ยวชาญกับสถานการณ์เช่นนี้มากขึ้น

มาเลียเปิดแผนที่เมืองจิโร่ทันทีเพื่อกำหนดเส้นทางไปยังที่พักพิงที่ใกล้ที่สุดสำหรับพวกเขา

แต่ก่อนที่พวกเขาจะไปได้ พวกเขาก็ได้ยินเสียงคำรามจากนอกเมืองดังก้องไปทั่วท้องถนน ขณะที่มวลสีดำปกคลุมท้องฟ้า

พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อพวกเขาเห็นมวลสีดำขนาดใหญ่ พวกเขารู้สึกกลัวและราวกับว่าดวงตาสีดำคุกคามพวกเขา

เมื่อพวกเขาหายจากความหวาดกลัว พวกเขาก็เริ่มรีบไปยังที่พักพิงถัดไปเหมือนกับที่มนุษย์หลายพันหลายพันคนกำลังทำ

ตรอกช้อปปิ้งเต็มไปด้วยมนุษย์และทุกคนก็พุ่งไปในทิศทางเดียวกันโดยไม่สนใจว่าพวกสัตว์ร้ายจะบุกมาทางไหน

จากมุมหางตาของเขา เจสันสามารถมองเห็นเด็กสาวร้องไห้อยู่คนเดียวและเจสันต้องการช่วยเธอ เมื่อเขาถูกชายผู้มีตำแหน่งผู้เชี่ยวชาญผลักออกไปซึ่งดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกลัวขณะที่เขาวิ่งผ่านเจสัน

ด้วยความไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นเจสันรู้สึกกลัวเล็กน้อย

เจสันจะถูกปล่อยให้อยู่ตามลำพังหากเกร็กไม่ชะลอ เพื่อคลุมตัวเจสันด้วยร่างกายที่ใหญ่กว่าขณะที่ค่อยๆ วิ่งไปข้างหน้า

มันเป็นเรื่องน่าขันที่เห็นว่าแม้แต่คนงานและพนักงานต้อนรับธรรมดาก็เร็วกว่าเจสันและอาจแข็งแกร่งกว่าด้วย แม้ว่าประสบการณ์การต่อสู้ของพวกเขาแทบจะไม่มีก็ตาม

ในขณะที่มีความคิดมากมายไหลผ่านจิตใจของเจสัน

‘ทหารสามารถจัดการกับสัตว์ร้ายได้หรือไม่? ทำไมทุกคนถึงพึ่งพาคนอื่น แทนที่จะสู้กลับ? มนุษย์บางคนที่นี่มีความแข็งแกร่งพอที่จะต่อสู้กับสัตว์ร้ายพวกนี้! ‘

และคำถามอื่น ๆ อีกมากมายที่ไหลเข้ามาในจิตใจของเขา แต่คำถามพวกนั้นทรมานจิตใจของเขามากกว่าคำถามอื่น ๆ ของเขา

เมื่อพวกเขามาถึงหน้าศูนย์พักพิง เด็กทั้งสามสามารถมองเห็นธรรมชาติที่แท้จริงของมนุษยชาติได้ในที่สุด เพราะมนุษย์หลายร้อยคนยืนอยู่หน้าประตูที่ปิดไปแล้วและดูเหมือนพวกเขาจะกลัว

อาจเห็นความตกใจในตัวพวกเขาในขณะที่เด็กตัวเล็ก ๆ จับพ่อแม่ไว้แน่น และไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น …

เกร็กถึงกับผงะ

“เขาปิดเพื่อไม่ให้เขางั้นเราะ เอาจริงดิ?!”

ทันใดนั้นทั้งสามก็เริ่มรู้สึกกลัวเพราะอันดับของทั้งสาม ไม่สำคัญว่าพวกเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน พวกเขาไม่สามารถเอาชนะสัตว์ร้ายนับหมื่นได้ด้วยตัวคนเดียว

มาเลียยังคงสงบนิ่งและมองไปที่ผู้คนที่อยู่หน้าประตูที่ปิด

“อ่าทำไมเผ่าพันธุ์ของเราถึงเป็นได้แค่ขยะ!! เพื่อช่วยตัวเองต้องทำกันถึงขนาดนี้เลยหรอ … “

และเจสันสัมผัสได้ถึงความขยะแขยงในน้ำเสียงของเธอ โดยไม่ตำหนิความรู้สึกของเธอในขณะที่เจสันเข้าใจความรู้สึกของเธอได้อย่างสมบูรณ์

เห็นได้ชัดว่ามนุษย์ในที่พักพิงปิดประตูทันทีที่มีจำนวนหนึ่งอยู่ข้างในและแม้ว่าจะมีที่ว่างเพียงพอ แต่พวกเขาก็ละทิ้งจิตกุศลและความรักที่มีต่อเผ่าพันธุ์ของตัวเองและปิดประตูล็อคอย่างแน่นหนา

ที่พักพิงถัดไปจะอยู่ห่างออกไปค่อนข้างไกลและเจสันที่สงบสติอารมณ์ เพราะอาร์เทมิสอยู่เคียงข้างเขา ละเจสันตัดสินใจก่อนที่มาเลียจะได้พูดอะไร

“เราต้องไปซ่อนที่ไหนสักแห่ง … ฉันไม่แน่ใจว่าสถานที่ใดดีที่สุดในการซ่อนตัว แต่การตามหาพ่อแม่มีโอกาสฆ่าตัวตายมากกว่าเพราะเราไม่รู้ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน ส่งสัญญาณฉุกเฉินให้พวกเขาโดยที่ GPS ของเธอเปิดใช้งานแล้วพวกเขาจะได้สามารถช่วยเหลือเราได้โดยเร็วที่สุด หากไม่มีอะไรสำคัญเกิดขึ้นในเขตของพวกเขา พวกเขาจะมาหาเรา ”

เจสันกล่าวออกมา

มาเลียมองไปที่เจสันด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย เพราะเขาสามารถสงบสติอารมณ์ได้ แม้จะมีฝูงสัตว์ร้ายต่อหน้าพวกเขาและเธอก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย

ทุก บริษัท หรือร้านค้าขนาดใหญ่กว่าเล็กน้อยมีห้องปลอดภัยและพวกเขาตัดสินใจซ่อนตัวอยู่ในร้านค้าเล็ก ๆ ซึ่งรับคนได้ไม่กี่คนจนกว่าจะเต็ม

เมื่อประตูถูกปิดเด็กชายและเด็กหญิงกลุ่มเล็ก ๆ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 อาจร้องไห้เพราะไม่สามารถรับแรงกดดันได้

เจสันค่อนข้างสงบ เพราะเขาต้องเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายมากมายและค่อนข้างไร้เดียงสา เพราะเขาซื้อปืนพกและคาดหวังว่าจะสามารถใช้มันได้

`ทำไมฉันถึงคาดหวัง!?! มีมนุษย์หลายพันคนกำลังจะตายในแต่ละวินาที? “

เจสันคิดและความตื่นเต้นของเขาก็หมดลงภายในไม่กี่วินาที

ไม่ทราบว่ากระสุนเจาะเกราะสามารถเจาะสัตว์ร้ายที่แข้งแกร่งเหล่านี้ได้หรือไม่ แต่เจสันมั่นใจว่าอย่างน้อยเขาก็สามารถทำร้ายพวกมันได้ด้วยการใช้มามานาช่วยในการโจมตี

เกร็กและเจสันไม่ใช่เด็กปกติเมื่อเทียบกับเด็กคนอื่น ๆ ที่อายุ 13-14 ปีเพราะเจสันโตเร็วขึ้นเนื่องจากความรับผิดชอบและความพิการของเขาในการมองเห็น ในขณะที่เกร็กโตเร็วกว่าคนอื่นเล็กน้อยเพราะเขาต้องเผชิญกับความเป็นจริงในโรงเรียนประถม การต่อสู้กับสัตว์ร้ายมากมายแม้ว่าเขาจะยังทำตัวเหมือนเด็กในบางครั้งก็ตาม

ดูเหมือนว่ามาเลียต้องเผชิญกับฝูงของสัตว์ร้ายมากมายเพราะเธอสงบกว่าเจสันและก่อนที่เขาจะพูดอะไรบางอย่างเธอได้ส่งสัญญาณฉุกเฉินไปยังพ่อแม่ของเธอแล้ว

ฝูงของสัตว์ร้ายไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ธรรมชาติของมนุษย์ไม่สามารถคาดเดาได้

ไม่ทราบว่าฝูงของสัตว์ร้ายสามารถเข้าถึงเขตรอบนอกได้หรือไม่ อาจจะไม่ใช่ทั้งเขตชั้นในแต่ผู้คนก็ตื่นตระหนกขนาดนี้แล้ว?

หากทุกคนมีพฤติกรรมเหมือนพวกนั้น มนุษยชาติก็คงจะสูญพันธุ์ไปแล้วเมื่อ 300 ปีก่อน

ในขณะที่รอให้ทหารเคลียร์ฝูงสัตว์ร้าย เจสันยังคงสามารถเข้าถึงเครือข่ายด้วยสร้อยข้อมือควอนตัมของเขาในขณะที่เขาพยายามผ่อนคลายด้วยการดูวิดีโอเทคนิคศิลปะการป้องกันตัวเกี่ยวกับความเข้าใจที่สูงขึ้นเกี่ยวกับเทคนิค ศิลปะการป้องกันตัวด้วยความเชี่ยวชาญกริชคู่

ก่อนหน้านี้เขาเฝ้าดู ความเชี่ยวชาญของกริชเล่มเดียว แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนการตัดสินใจ

ในขณะที่เจสันดูวิดีโอและพยายามสงบสติอารมณ์เขาก็คอยระวัง

แต่ถึงอย่างนั้นเกือบทุกคนก็มองเขาแปลก ๆ

‘ ทำไมถึงสงบในขณะที่ฝูงสัตว์ร้ายเกิดขึ้น? วัยรุ่นคนนี้เป็นอะไรกัน.. แล้วจะหาคอนแทคเลนส์ได้ที่ไหน … หน้าตาดีจัง ‘

กลุ่มชายวัยกลางคนหญิงและนักเรียนมัธยมต้นที่หวาดกลัวคิด

เกร็กยังคงแข็งทื่อ แต่เมื่อเห็นเจสันก็คลายความตึงเครียดลงบ้างในขณะที่เขานั่งลงข้างๆเจสันเพื่อขอดูวิดีโอด้วย

ตอนนี้เกร็กแข็งแกร่งกว่าเจสันในทุกด้าน วิญญาณ ความแข็งแกร่ง ความแข็งแกร่งระดับมานาและอาจจะมากกว่านั้น แต่ความใจเย็นของเจสันทำให้ความกลัวของเกร็กตายลงและเขาต้องการที่จะใกล้ชิดกับเจสันมากขึ้น เพราะเขารู้สึกปลอดภัยกว่าด้วยวิธีนี้ซึ่ง เป็นเรื่องที่ไร้เหตุผลอย่างสมบูรณ์

อย่างไรก็ตามนั่นไม่ใช่กรณีทั้งหมดและเจสันหวังแค่ว่าฝูงสัตว์ร้ายจะจบลงในไม่ช้า

เขามั่นใจว่าสัตว์วิเศษไม่สามารถคุกคามเมืองเกรด B ได้ … อย่างน้อยพวกมันก็ไม่สามารถทำลายล้างได้ทั้งหมด

แต่ปัญหาหลักที่เจสันคิดออกก็คือความเป็นไปได้ที่สัตว์ร้ายที่ได้รับการจัดอันดับผู้พิทักษ์ เพียงไม่กี่ตัวซึ่งมีอันดับสูงกว่าสัตว์วิเศษทำให้ฝูงสัตว์ร้ายสัตว์ร้ายเหล่านี้สูงขึ้น

รู้สึกราวกับว่าเจสันรู้ว่าเผ่าพันธุ์ใดทำให้เกิดฝูงสัตว์ร้าย แต่เขาจำไม่ได้ว่ามันคืออะไร

เจสันมั่นใจในตัวเองมากเกินไปเพราะดวงตาของเขาเหนือกว่าคนอื่น จิตวิญญาณของเขาไม่เหมือนใคร หากไม่มีพลังวิญญาณและความสามารถในการต่อสู้ของเขาก็ค่อนข้างดีเช่นกัน แต่แม้ว่าเขาจะรวมทุกอย่างเข้าด้วยกันเขาก็ยังไม่สามารถเผชิญหน้ากับพวกมันได้ ซึ่งทำให้เขาผิดหวัง

เมื่อเข้าใจสถานการณ์ที่พวกเขาอยู่ข้างในอีกครั้ง เจสันตัดสินใจที่จะสร้างผลลัพธ์ที่ดีที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ด้วยความสามารถในปัจจุบันของเขา โดยทำบางสิ่งที่ไม่มีใครกล้าทำนัก

ดูวิดีโอเพื่อสงบสติอารมณ์โดยรอบ !!

เนื่องจากมาร์คและกาเบรียลลาต้องส่งลูกสุนัขจิ้งจอกให้กับพ่อค้าสัตว์ร้ายที่ส่งข้อความหาพวกเขา เมื่อไม่กี่วันก่อนเด็กทั้งสามจึงตัดสินใจไปซื้อของ

ศูนย์การค้าและแผงลอยในเมืองจิโร่มีขนาดใหญ่กว่าในเมืองอาร์เทสมากและเต็มไปด้วยของซื้อต่างๆมากมายซึ่งหาซื้อไม่ได้ในเมืองอาร์เทส

เกร็กและเจสันประหลาดใจเกี่ยวกับสิ่งของที่พวกเขาสามารถซื้อได้ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เจสันอยู่ในเมืองอื่นที่ไม่ใช่เมืองอาร์เทสและเกร็กไม่เคยอยู่ในถนนช้อปปิ้ง เมื่อเขายังเด็กตอนอาศัยอยู่ในเมืองไซไร

มาเลียไม่สนใจสิ่งของส่วนใหญ่ที่ใคร ๆ ก็ซื้อได้ ยกเว้นเสื้อผ้าและอาวุธแปลกใหม่บางอย่างดึงดูดความสนใจของเธอซึ่งเจสันพบว่ามันตลก

เจสันมีเครดิตประมาณ 20 ล้านและเขาต้องการใช้มันเพื่อซื้อหินมานาและสิ่งอื่น ๆ

เมื่อเขามาถึงเมมือไซไร เขาจะมีเวลาเหลืออีกหนึ่งสัปดาห์ก่อนที่โรงเรียนจะเริ่มและมันสำคัญมากสำหรับเขาที่จะต้องเพิ่มความสามารถในการต่อสู้ของเขา จนกว่าจะถึงตอนนั้นด้วยเหตุผลที่แตกต่างกัน รวมถึงการจัดอันดับนักเรียนในวันแรก …

ด้วยเหตุนี้เขาจึงต้องปรับปรุงประสบการณ์การต่อสู้และทักษะการต่อสู้ของเขา

นั่นเป็นเหตุผลที่เจสันต้องการเข้าสู่เขตป่าสองดาวเมื่อเขามาถึงเมืองไซโร

เพื่อป้องกันตัวเอง เสันต้องการซื้อปืนมานาหรือมากกว่านั้นคือปืนมานาM9 ที่มีระยะการยิงที่มีประสิทธิภาพ 200 เมตร ด้วยสีดำเมทัลลิกที่ทำจากเหล็กสีดำความยาว 217 มม. (8.5 นิ้ว) และความยาวลำกล้อง 125 มม. (4.9 นิ้ว) เจสันจะสามารถจับปืนได้อย่างง่ายดายด้วยมือเดียวและเจสันชื่นชอบการออกแบบภายนอกที่ทำให้เขาต้องซื้อ

ปืนพก M9 ทั่วไปคือปืนมานาระดับ 1 ที่มีความเชี่ยวชาญในการเป็นปืนพกที่มีการหดตัวที่อ่อนและขนาดแม็กกาซีนมาตรฐาน 15 กระสุน

มันสามารถฆ่าสัตว์ที่วิวัฒนาการได้อย่างง่ายดายด้วยการยิงเพียงครั้งเดียวในจุดที่สำคัญ

3,000,000 เครดิตพร้อมนิตยสาร 4 เล่ม (กระสุนมานาทั่วไป)

อย่างไรก็ตามเจสันยังคงตัดสินใจที่จะซื้อมันเป็นมาตรการป้องกันและนอกจากนี้เจสันยังซื้อกระสุนมานาทั่วไปอีก 300 นัดและกระสุนประเภทอื่น ๆ อีกมากมายเช่น กระสุนเจาะเกราะ กระสุนระเบิด กระสุนหางเรือและอื่น ๆ

เมื่อรวมทุกอย่างเข้าด้วยกันบัญชีธนาคารของเจสันก็ลดลงประมาณ 4,000,000 เครดิตด้วยการซื้อเพียงครั้งเดียวทำให้เกิดการแสดงออกที่น่ากลัวบนใบหน้าของเขา

‘ เงินของฉัน !! ‘

เขาบูดบึ้ง แต่ความคิดนี้ถูกแทนที่อย่างรวดเร็ว

เนื่องจากเขายังมีเครดิตเหลืออยู่ประมาณ 16 ล้าน เจสันจึงตัดสินใจใช้เครดิต 4 ล้านเพื่อซื้อหินมานาเป็นการลงทุนให้กับตัวเอง

เจสันเห็นอาวุธวิญญาณบางอย่างในร้านค้า แต่ตอนนี้เขาไม่สนใจพวกมันเพราะเขาไม่สามารถจ่ายได้ แม้ว่าเขาจะแสร้งทำเป็นสนใจก็ตาม

เกร็กพบเสื้อกั๊กที่มีน้ำหนักมากซึ่งสามารถปรับให้เข้ากับน้ำหนักที่ต้องการในการฝึกได้

ในขณะที่เกร็กซื้อเสื้อกั๊กรุ่นเฮฟวี่เวท ซึ่งเขาสามารถปรับได้ตั้งแต่ 1 กก. ถึง 3000 กก. เจสันก็พบว่าสิ่งนี้น่าสนใจเช่นกันและเขาตัดสินใจซื้อเสื้อกั๊กเฮฟวี่เวทที่ปรับน้ำหนักได้ตั้งแต่ 1 ถึง 500 กก.

มีราคาอยู่ที่ 2 ล้านหน่วยและตอนนี้เจสันมีเครดิตเหลือเพียงครึ่งเดียว

อย่างไรก็ตามเจสันจะสวมมันในระหว่างการออกกำลังกายทุกครั้งและปรับความแข็งแรงของเขา

พวกเขาเดินเล่นไปเรื่อย ๆ เมื่อเจสันเห็นบางสิ่งที่เขาไม่คิดว่าจะหาได้จากแผงขายของก่อนหน้านี้

ความรู้ของเจสันนั้นมั่นคงและมากมายเมื่อเทียบกับเพื่อน ๆ ของเขา ยกเว้นการที่เขาไม่สามารถบอกเล่าภาพกับสัตว์ร้ายบางชนิดซึ่งเขาก็ตามพบแล้วแล้ว

เมื่อเขาเห็นผลไม้ชนิดหนึ่งจากแผงขายของหนึ่งที่มีความผันผวนของมานา ดวงตาของเจสันก็ปูดเล็กน้อยและเขาก็เข้าไปใกล้

เจสันไม่เคยเห็นผลไม้มากมายที่แผ่มานา แต่ผลไม้นี้ยังมีสีดำบาง ๆ ที่แผ่ออกมาจากกระดาษหุ้ม

นี่เป็นสิ่งที่เขาไม่เคยเห็นและเขาสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับผลไม้นี้

มันคือบาคูริสีขาวศักดิ์สิทธิ์ซึ่งเป็นผลไม้ระดับ 1และราคาของมันถูกระบุไว้ที่ 10 ล้านเครดิต

มาเลียและเกร็กสังเกตเห็นการจ้องมองของเจสันและมาเลียก็แจ้งเรื่องผลไม้ให้เขาฟัง

“ ผลบาคูริสีขาวศักดิ์สิทธิ์ เป็นผลไม้หายากซึ่งพบได้เฉพาะในเขตเวทมนตร์ที่มีมานาหนาแน่นหรือรอยแยกจากการระบาดของมานา บางครั้งพบได้ในเขตป่าระดับสี่ดาว แต่หายากมาก

ผลไม้นี้สามารถสลายห่วงแกนมานาของตัวเองได้อย่างสมบูรณ์จนกว่าจะถึงระดับที่เชี่ยวชาญต่ำ

ใช้โดยมีอิทธิพลต่อทายาทเพื่อเพิ่มความเร็วในการบ่มเพาะพลังวิญญาณในระดับหนึ่ง

เมื่อเปรียบเทียบความเร็วกับความไวและการควบคุมมานาที่เท่ากัน ผู้ที่ใช้ผลบาคูริสีขาวศักดิ์สิทธิ์จะเร็วกว่ามากในการไปถึงระดับที่สี่และเจ็ดจนถึงขีดจำกัด ของระดับมือใหม่

จะไม่มีเกณฑ์ระหว่างระดับที่ 3 และ 4 และระดับที่ 6 และ 7 หากใครใช้ผลบาคูริสีขาวศักดิ์สิทธิ์และสามารถเข้าสู่ระดับผู้เชี่ยวชาญได้อย่างง่ายดาย

เมื่อมองไปที่ผลไม้นี้ ฉันแน่ใจว่านี่เป็นเพียงหนึ่งในผลไม้บาคูริขาวศักดิ์สิทธิ์ที่มีอันดับต่ำที่สุด ที่มีอยู่ไม่เช่นนั้นราคาของมันจะสูงกว่านี้มาก”

ผู้ขายฟังเด้กทั้ง 3 คุยกันและในตอนแรก เขามั่นใจว่า 1 ใน 3 คนนี้อาจมีสักคนที่อาจจะซื้อผลบาคูรีสีขาวศักดิ์สิทธิ์ แต่หลังจากที่หญิงสาวเรียนจบบทเรียนเล็ก ๆ แล้วเขาก็เริ่มมีเหงื่อออกเล็กน้อย …

เป็นความจริงที่ว่าผลไม้นี้เป็นหนึ่งในอันดับที่แย่ที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้และเครดิต 10 ล้านอาจเป็นการหลอกลวง แต่เขาต้องขายมันเพราะเขาเป็นหนี้ก้อนโต เขาจึงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ผลไม้ถูกขายออกไป

“ลูกค้าที่รักของฉัน … ถ้าคุณซื้อผลบาคูริสีขาวศักดิ์สิทธิ์นี้ในราคา 10 ล้านเครดิต กล่องนีโอซิดยืนต้นเกรด 2 นี้จะป้องกันผลที่ลดลงของสมุนไพรคลาส -2 เป็นเวลานานกว่า 5 ปี “

เจสันได้ฟังคนขายบรรยาย

ผลไม้นั้นอยู่ในกล่องแล้วและไม่สามารถปล่อยเอฟเฟกต์เวทย์มนตร์ของมันได้ แต่ถ้าเจสันซื้อผลไม้นี้มันจะไม่มีกล่องนีอ็อกซิดยืนต้น

เขาไม่ต้องการซื้อผลบาคูริสีขาวศักดิ์สิทธิ์ให้ตัวเอง แต่เป็นการทดลองบางอย่างเมื่อเขาได้รับวิญญาณใหม่

เจสันเป็นคนขี้สงสัยมากเกินไปและเขาได้ทำการค้นคว้ามาระยะหนึ่งแล้วเกี่ยวกับ ราคาสำหรับการฟอกสิ่งของหรือผลไม้และราคาต่ำสุดอยู่ที่ประมาณ 25 ล้าน

ผลไม้บารูซีสีขาวศักดิ์สิทธิ์นี้น่าจะเป็นผลไม้บริสุทธิ์ที่ราคาถูกที่สุดที่เจสันสามารถจับได้ อย่างน้อยก็ในขณะนี้เขาจึงตัดสินใจซื้อมัน

การได้รับกล่องนีโอซิดยืนต้นเกรด 2 นอกเหนือจากผลบาคูร์สีขาวศักดิ์สิทธิ์ก็เป็นเรื่องดีเช่นกันเพราะมีมูลค่า 2 ล้านหน่วย

ในขณะที่เจสันโอนเครดิต 10 ล้านหน่วยเขาเหลือเงินประมาณ 100,000 เครดิต

มาเลียและเกร็กรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเกี่ยวกับการซื้อของเขา แต่พวกเขาพบว่ามันยังคงเป็นความคิดที่ดีเพราะเจสันไม่มีเวลาเหลือที่จะฝ่าห่วงโซ่ตรวนและการประหยัดเวลาเป็นสิ่งที่ดีเสมอและเป็นการลงทุนที่ดีในทุนมนุษย์

ตอนนี้เจสันอ่อนแอเกินไปและความอ่อนแอมีแต่จะขัดขวางเขาที่จะรอการพัฒนาตามธรรมชาติ

เจสันยังสงสัยว่าทำไมถึงมีห่วงในระดับที่ 4 และ 7 ในขณะที่กำแพงสู่อันดับใหม่นั้นค่อนข้างปกติ เขาไม่เข้าใจกำแพงที่อยู่ระหว่างตำแหน่ง

เราต้องรู้ว่าระบบการจัดอันดับก่อตั้งขึ้นเมื่อ 200 ปีที่แล้วและยังมีหลายทฤษฎีที่ระบุว่าระบบ “การบ่มเพาะมานา” ที่ผิดและควรได้รับการแก้ไข

ทันใดนั้นทั้งสามคนก็ได้ยินเสียงไซเรนดังก้องไปทั่วท้องถนนและเสียงกลไกดังขึ้นในภายหลัง

** โปรดทราบโปรดให้ความสนใจ …

เนื่องจากเกิดเหตที่ไม่คาดคิดสัตว์ร้ายจำนวนมากได้ก้าวผ่านโดมเข้ามา ตอนนี้พวกมันกำลังเดินทางไปที่กำแพงเมือง

กรุณาอยู่ในความสงบและไปยังที่พักพิงที่ใกล้ที่สุดหรือในบริเวณใกล้เคียงที่ปลอดภัย

นี่ไม่ใช่การทดสอบ ย้ำ นี่ไม่ใช่การทดสอบ! **

เนื่องสายแล้วกับการนับพบลูกค้า พวกเขาจึงรีบขับรถไปหาลูกค้าที่รอพวกเขาอย่างใจร้อน

เด็กทั้งสาม แต่ละคนรู้สึกไม่สบายใจที่จะได้พบกับขุนนางที่ปฏิบัติต่อจิตวิญญาณเหมือนสิ่งของและใบหน้าของพวกเขาแสดงให้เห็นอย่างชัดเจน

กาเบรียลลาต้องเตือนให้พวกเขาแสดงสีหน้าสงบหรือเป็นกลาง อย่างน้อยเพื่อที่จะไม่ทำให้พวกเขาไม่พอใจเพราะพวกเขาเป็นหนึ่งในคนใหญ่คนโตในเมืองจิโร่

หลังจากขับรถผ่านเมืองไป 30 นาทีพวกเขาก็มาถึงหน้ากำแพงขนาดใหญ่ที่มีทหารรักษาการณ์มากมายและป้อมปราการมานาอัตโนมัติอยู่ทั่วกำแพง

ถัดจากประตูขนาดมหึมามียามอย่างน้อย 20 คนคอยป้องกัน เจสันเปิดใช้งานดวงตามานาของเขาเพื่อตรวจสอบแกนมานาของคนเหล่านั้น

ดูเหมือนว่าคนพวกนั้นจะแข็งแกร่งกว่ามาร์คและกาเบรียลลา สำหรับเจสันทุกคนนั้นแข็งแกร่ง เขาจึงไม่ได้พยายามเปรียบเทียบตัวเองด้วยซ้ำ

แต่เขาก็ยังสงสัยว่าทำไมถึงมีมาตรการป้องกันสูงมากมายขนาดนี้

‘พวกเขากลัวอะไรและใครที่มารุกรานหรือเพียงแค่สร้างกำแพงและจ้างยามเหล่านี้เพื่อเรื่องความปลอดภัยส่วนตัวเมื่อฝูงสัตว์ร้ายบุกเข้ามาในกำแพงขนาดใหญ่?’

ในขณะที่รถบรรทุกจอดอยู่ใกล้กำแพงมีการแจ้งเตือนปรากฏขึ้นที่แผงวงจรหลักของรถบรรทุกและมาร์คต้องบอกจุดประสงค์ที่จะมาที่คฤหาสน์และยืนยัน ID ของมาร์ค

ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีโดยไม่มีปัญหาและพวกเราก็ขับรถผ่านประตูไปโดยไม่มีอะไรกีดขวาง

สวนมีขนาดมหึมาและมีขนาดเท่ากับสนามฟุตบอลหลายแห่ง ในขณะที่สามารถมองเห็นอาคารต่างๆมากมาย

มีคอกม้า อาคารที่ดูเหมือนเป็นโคลอสเซียม เจดีย์ขนาดเล็กที่ดึงดูดมานาจำนวนมากอย่างต่อเนื่อง บ้านหรูหราหลายหลังล้อมรอบคฤหาสน์ขนาดใหญ่ที่งดงาม ซึ่งตั้งอยู่ติดกับทะเลขนาดใหญ่ที่มีภูมิทัศน์ที่สวยงาม

“นั่นหมู่บ้านหรืออะไร!?”

เกร็กอุทานแม้กระทั่งมาร์คและกาเบรียลลาก็ประหลาดใจกับสิ่งที่พวกเขาเห็น

เมื่อพวกเราเข้าไปใกล้วิลล่ามากขึ้น ก็ยังสามารถมองเห็นทุ่งนาที่มีพืชผลอยู่อีกด้วย

ราวกับว่าอยู่ในหมู่บ้านจริงๆ

ทำไม?

ไม่มีใครสามารถตอบได้ยกเว้นลูกค้าของพวกเขา

ด้านหน้าวิลล่ามีชายวัยกลางคนรูปร่างอ้วนและชายหนุ่มอวบอยู่อยู่ข้างๆ

ทั้งคู่เห็นรถบรรทุกขับมาทางพวกเขาและรออย่างอดทนในขณะที่ชายหนุ่มดูกังวลเล็กน้อย

ชายหนุ่มคนนี้น่าจะเป็นลูกค้าของมาร์คและกาเบรียลลาและเด็กๆ ต้องสงบสติอารมณ์ขณะที่ความโกรธเดือดดาลอยู่ภายในและสามารถมองเห็นได้ในสายตา

หลังจากรถบรรทุกหยุดทุกคนก็ออกไปและชายวัยกลางคนก็ทักทายแขกของพวกเขา

“สวัสดี ฉันชื่อโรดริเกซ โอลิเยร์และฉันติดต่อคุณเนื่องจากภารกิจนกอินทรีย์พายุ ฉันขอโทษที่ต้องพูดแบบนั้น แต่เราขาดเวลาขอข้ามการแชทที่ยาวนานและเข้าสู่ธุรกิจของเราโดยตรงได้ไหม “

มาร์คและกาเบรียลลาคาดหวังว่าลูกค้าของพวกเขาจะมีเวลาไม่มากและไม่ต้องการเสียเวลาใด ๆ

นกอินทรีพายุ ซึ่งถูกวางไว้ในรถเทรลเลอร์ตัวสุดท้ายถูกดึงออกด้วยแขนโลหะขนาดใหญ่

ในขณะที่ชายวัยกลางคนยังคงพูดคุยกับพ่อแม่ของเฟลเลอร์ เด็กหนุ่มตัวอ้วนวิ่งไปหานกอินทรีพายุ และมองดูมันด้วยรอยยิ้มแปลก ๆ

เด็กอ้วนน่าจะอายุ 18 ปีหรืออาจจะแก่กว่านี้ แต่พฤติกรรมของเขาแย่กว่าเด็กอายุ 6 ขวบส่วนใหญ่ทำให้ทุกคนมองเขาด้วยความเกลียดชัง

เกร็กมาเลียและเจสันรู้สึกขยะแขยง เพราะก่อนหน้านี้พวกเขายังคงหวังว่าขุนนางจะเสียใจที่ทำให้นกอินทรีพายุตาย แต่เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่อย่างนั้น

เมื่อเด็กอ้วนมองเข้าไปในรถเทรลเลอร์ เจสันมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีและในจังหวะที่เลวร้ายที่สุดลูกสุนัขจิ้งจอกตื่นขึ้นมาและส่งเสียงร้องเพราะพวกมันหิว

พวกมันดิ้นรนไปยังเครื่องให้อาหารอัตโนมัติและเริ่มกิน

เด็กอ้วนสามารถมองเห็นสิ่งนี้และเกิดความสนใจ เนื่องจากสามารถมองเห็นได้ในดวงตาของเด็กอ้วนได้ ขณะที่เขาพึมพำ “ลูกจิ้งจอกธาตุ?”

เจสันหยุดหายใจไปชั่วขณะและเขาไม่ได้รู้สึกอยู่คนเดียว เนื่องจากพี่น้องเฟลเลอร์เองก็รู้สึกไม่ดี

เด็กอ้วนหันหน้าหนีจากนกอินทรีและมองไปที่ลูกสุนัขจิ้งจอกอย่างเต็มตา

หันไปมองพ่อของเขาด้วยความตื่นเต้นตกใจ

“พ่อคุณบอกว่าฉันควรค้นหาสัตว์ที่ตื่นขึ้นมาเพราะจิตวิญญาณของฉัน ใช่ไหมฉันคิดว่าฉันเจอสัตว์ร้ายที่เหมาะสมสำหรับตอนนี้ มีลูกสุนัขจิ้งจอกธาตุน้อยกว่าอยู่ในรถพ่วง “

‘Fuck’

เป็นคำอุทานในใจของทุกคน

ในขณะที่ความสนใจของชายวัยกลางคนถูกดึงไปที่รถพ่วง กาเบรียลลาดูกังวลเล็กน้อยในขณะที่มาร์คยังคงสงบ

“นั่นเป็นความจริง เรามีลูกสุนัขจิ้งจอกธาตุในรถพ่วง แต่ฉันได้ทำสัญญากับผู้ขายลูกสุนัขจิ้งจอกเหล่านี้แล้วกับผู้ซื้อ … ดังนั้นจึงไม่มีเหลือให้ขายสักตัวเดียว …ทางเราต้องขอโทษด้วย”

มาร์คสงบสติอารมณ์และอธิบายทุกอย่างในขณะที่เพิ่มเรื่องราวที่สร้างขึ้นให้ดูสมจริง ซึ่งจะเพิ่มการป้องกันอีกชั้นหนึ่ง

“เราขอกลับไปคุยเรื่องธุรกิจของเราได้ไหม สัตว์พันธะต้องใช้เวลาในการรวมตัวกัน มิฉะนั้นฝ่ายตรงข้ามของคุณอาจสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติและเราไม่ต้องการให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นใช่มั้ย?”

โรดริเกซหันกลับไปหามาร์คและพูดอย่างมุ่ยเล็กน้อย

“โอ้ใช่ … ปกติฉันจะไม่ทำการละเมิดสัญญาที่เลวร้าย แต่ที่แน่ ๆ คือเรารีบ … มาทำธุระให้เสร็จและแยกทางกัน .. “

ทุกคนถอนหายใจในใจ ในขณะที่ชายหนุ่มตัวอ้วนเศร้าเล็กน้อย แต่เขาไม่ได้สนใจมากนักที่ไม่ได้เลี้ยงลูกจิ้งจอกเหล่านี้ เพราะพ่อของเขาอาจจะให้สิ่งที่ดีกว่านี้ในภายหลัง

ด้วยความมุ่ยเล็กน้อยเขาก็ยังคงส่งเสียงดังและเจสันตัดสินใจปิดรถพ่วงเพื่อป้องกันไม่ให้เสียงลูกสุนัขจิ้งจอกออกไปข้างนอกซึ่งอาจดึงดูดความสนใจของเด็กอ้วนและพ่อของเขาได้อีกครั้ง

โรดริเกซ ถามอีกครั้งเกี่ยวกับสัญญาและค่าตอบแทนการละเมิด เพราะเขาต้องการให้ลูกชายของเขาได้สัตว์ร้ายตัวอื่นที่มีความสามารถทางธาตุที่ดีและสุนัขจิ้งจอกที่มีธาตุน้อยนั้นค่อนข้างดีสำหรับอันดับแกนมานาของพวกเขา แต่มาร์คก็แน่วแน่ในการปฏิเสธของเขา

“สัญญากับพนักงานขายของเรามีความพิเศษเล็กน้อยดังนั้นจึงแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยเราที่จะขายสัตว์ร้ายให้”

เจสันชอบมาร์คมากขึ้นเรื่อย ๆ แม้ว่าเขาจะเป็นคนโลภ แต่เขาก็ยังไม่ผิดสัญญา

เขาอาจจะสามารถหารายได้สักสองสามล้านจากชายอ้วนคนนี้ หากมาร์คกำลังจะขายลูกสุนัขจิ้งจอกตัวเดียวให้ชายอ้วนเพียงเพราะค่าตอบแทน… ..

5 เท่าของราคา…สำหรับลูกสุนัขตัวเดียวและโรดริเกซพยายามซื้อลูกสุนัขจิ้งจอก แม้ว่าเขาจะรู้ว่าต้องจ่ายค่าตอบแทนอย่างน้อย 2 ถึง 4 ล้านก็ตาม …

หลังจากข้อตกลงของพวกเขาสิ้นสุดลง พวกเฟลเลอร์และเจสันก็รีบกล่าวคำอำลาและทิ้งชายวัยกลางคนตัวอ้วนที่น่าสลดใจเล็กน้อยไว้กับเด็กหนุ่มร่างท้วมข้างๆ ในขณะที่นกอินทรีพายุยืนอยู่ข้างหลัง

ทุกคนถอนหายใจอย่างโล่งอกและเห็นมุกเหงื่อหนาไหลตามขมับของมาร์ค

ในขณะที่พวกเขากำลังออกรถกระบะหุ้มเกราะสีแดงขับผ่านมาและเจสันก็เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่ที่เบาะคนขับ

ดวงตาของชายหนุ่มเป็นสีแดงเลือดและเจสันรู้สึกแปลก ๆ ที่มองเขา

ชายหนุ่มมองไม่เห็นเจสัน แต่มีความรู้สึกที่น่าขนลุกอยู่รอบตัวเจสัน เมื่อเจสันเห็นเขาในช่วงเวลาสั้น ๆ

เป็นเวลาดึกแล้ว แต่เจสันยังคงตื่นเต็มตาพร้อมที่จะดูดซับมานาให้มากขึ้น

เงื่อนไขนี้เป็นข้อดีอย่างหนึ่งที่จะได้รับจากการดูดซับมานาจำนวนมาก

เขาตัดสินใจที่จะเปลี่ยนมาฝึกในเวลากลางคืนด้วยเพื่อทำให้แกนมานาของเขาแข็งตัวเพื่อป้องกันข้อบกพร่องใด ๆ ในรากฐานของเขาในขณะที่รอให้อาร์เทมิสย่อยแกนสัตว์ร้ายให้เสร็จ

เจสันต้องการทราบว่ามีความแตกต่างกันมากเพียงใดระหว่างแกนสัตว์ป่าระดับห้าดาวกับแกนสัตว์อสูรที่ตื่นขึ้น

บางทีมันอาจจะเป็นประโยชน์สำหรับอนาคตของเขาและอาร์เทมิส

นอกจากนี้เจสันต้องการฝึกฝนเทคนิคนรกสวรรค์ทันทีที่พลังวิญญาณของเขาพัฒนาขึ้นในแต่ละครั้ง

เช้ามาเจสันยังคงดูดซับมานา

เขาใช้หินมานาขนาดเล็กไปแล้วสามก้อนโดยใช้เงินไป 150,000 เครดิต ซึ่งตัวเจสันเองก็เสียดายไม่ใช่น้อย

เจสันไม่รู้ว่าเขาจะต้องใช้หินมานาจำนวนมากเพื่อที่จะก้าวไปสู่มือใหม่ระดับที่ 5 และเพื่อพัฒนาตัวเองให้แข็งแกร่งขึ้น

ด้วยหินมานาขนาดเล็ก 17 ก้อนที่ทิ้งไว้ เจสันอาจจะไม่สามารถเข้าสู่มือใหม่ระดับที่ 7 ได้เนื่องจากการใช้หินมานาเพียงอย่างเดียวนั้นไม่ดีต่อร่างกาย

เราจะต้องดูดซับมานาที่สร้างขึ้นจากตามธรรมชาติจำนวนหนึ่งและไม่ใช่มานาที่บีบอัดลงไปในหิน โดยเจสันจะต้องเปลี่ยนเวลาช่วงหนึ่งที่ต้องดูดซับมานาจากแหล่งธรรมชาติ

เจสันไม่ต้องการดูดซับมานาจากหินมานาในระหว่างการเดินทางที่เหลือและเขาตัดสินใจที่จะพยายามปรับปรุงความสามารถของเขาในการรวบรวมมานาอย่างอดทน

ทุกๆสองสามชั่วโมง เจสันจะเข้าสู่โลกแห่งจิตวิญญาณเพื่อฝึกฝนเทคนิคนรกสวรรค์และฝึกฝนเทคนิคนี้ก็ทำให้หัวใจของเขาเติบโตขึ้นเพราะเขาสามารถปรับปรุงพลังวิญญาณได้ ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บปวดก็ตาม

หลังจากฝึกเทคนิคสามครั้ง พวกเขาก็มาถึงขอบโดมขนาดใหญ่ซึ่งแผ่รังสีมานาที่หนาแน่นและน่ากลัวมากขึ้น

เมื่อมองผ่านดวงตามานา เจสันสังเกตเห็นว่าความหนาแน่นของมันมีอย่างน้อยสามเท่าและเขาก็ประหลาดใจที่ได้เห็นกำแพงเมืองที่ใหญ่ขนาดนี้

เนื่องจากเมืองจิโร่เป็นเมืองเกรด B ใกล้กับเขตสัตว์วิเศษเพียงไม่กี่แห่งและการป้องกันของโดมไม่สามารถฆ่าสัตว์วิเศษได้ทันที ถ้าพวกมันเข้ามาโจมตี ทำได้เพียงแค่ป้องการเพียงเล็กน้อย

นั่นเป็นเหตุผลที่ต้องสร้างกำแพงขนาดมหึมาและน่าทึ่ง

เมืองจิโร่มักถูกโจมตีโดยฝูงของสัตว์ร้าย แต่กำแพงแข็งแรงพอที่จะหยุดฝูงสัตว์ร้ายเหล่านี้ได้ด้วยความช่วยเหลือของปืนใหญ่และอาวุธอื่น ๆ ของมนุษยชาติ

อาจมีคนถามว่าการอยู่ในเมืองที่ถูกคุกคามนั้นคุ้มค่าหรือไม่ เพราะการที่พลาดแล้วถูกฝูงสัตว์ร้ายโจมตีจนเมืองพังพินาศนั้นมีโอกาสอย่างมาก แต่คำตอบคือ

ใช่!

หากใครอยากแข็งแกร่งขึ้นก็จะต้องเข้าสู่โซนที่อันตรายมากขึ้น เนื่องจากมานาที่หนาแน่น สมุนไพรและแร่ที่มีระดับสูงกว่าและความเป็นไปได้ของสมบัติที่เกิดตามธรรมชาติ

ว่ากันว่าแม้ในเมืองจิโร่จะอาจมีความหนาแน่นของมานาสูงขึ้นมากและเกือบจะเทียบได้กับเขตป่าสองหรือสามดาว

เจสันรู้สึกประหลาดใจกับความหนาแน่นของมานาในพื้นที่ป่าระดับ 1 ดาว แม้ว่าเขาจะรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นกับนกอินทรีพายุก็ตาม

อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถทำอะไรได้มากนักและเจสันพยายามคิดเกี่ยวกับลูกจิ้งจอกซึ่งจะพบเพื่อนใหม่ในไม่ช้า

มาร์คมีลูกค้าไม่กี่คนที่ติดต่อ เกี่ยวกับโพสต์ในฟอรัมนี้ มีเพียงพ่อค้าสัตว์ร้ายคุณภาพสูงเท่านั้นที่สามารถเข้าถึงได้และพวกเขาเป็นแหล่งข้อมูลที่เชื่อถือได้ ดังนั้นหมาป่าและลูกสุนัขจิ้งจอกมากกว่าครึ่งจึงถูกขายได้อย่างง่ายดาย

พวกเขาสามารถเข้าไปในโดมของเมืองได้อย่างอิสระ แต่มีค่าธรรมเนียมที่ต้องจ่ายทุกครั้งที่เข้าโดม แต่ราคาค่อนข้างถูกประมาณ 500 เครดิต

โดยโดมนั้นจะต้องมีค่าบำรุงรักษาที่ค่อนข้างแพงเนื่องจากต้องป้องกันสัตว์ร้ายระดับสัตว์วิเศษ ดังนั้นค่าธรรมเนียมในการเข้าจึงถูกใช้ในการนี้

อย่างไรก็ตามน่าเสียดายสำหรับมาร์คที่เขาต้องจ่ายค่าธรรมเนียมแรกเข้าสำหรับสัตว์ร้ายทุกตัว ซึ่งตอนนี่มีสัตว์มากกว่า 150 ตัว

500 เครดิตไม่มาก แต่ปริมาณนั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

เมื่อพวกเขาเข้ามาในโดมสถานการณ์จะเปลี่ยนไปเล็กน้อยและเจสันจะเห็นว่าภูมิทัศน์นั้นมืดมนและเป็นสีเขียวชัดเจนกว่าในเมืองเกรด c

โดมเวทย์มนตร์แต่ละอันสร้างขึ้นจากวัสดุที่ดูดซับมานาจากรอบข้าง แต่นั่นเป็นวิธีเดียวที่จะให้พลังงานเพียงพอเนื่องจากโดมเป็นเหมือนคนตะกละ ไม่รู้ว่ามันดูดซับมานาได้มากแค่ไหน แต่มันก็เยอะมาก

เมื่อเข้าสู่ประตูที่ดูล้ำยุค เราจะเห็นความแตกต่างอย่างมากเมื่อเทียบกับเมืองอาร์เทสที่พวกเขาอาศัยอยู่ก่อนหน้านี้

ถนนมีเลนมากขึ้นในขณะที่สามารถมองเห็นรถรับส่งได้เพียงไม่กี่คันและตึกระฟ้าก็สูงอย่างน่าขัน เจสันก็สงสัยว่าทำไมมันถึงไม่ถล่มลงมา

แม้จะมีศูนย์การค้าขนาดใหญ่เหมือนสนามกีฬาที่มี 30 ชั้นซึ่งดูสวยงาม

ทุกอย่างดูแพงมากและเจสันก็สงสัยว่าเขตที่ยากจนที่สุดในเมืองนี้จะมีหน้าตาเป็นอย่างไร

แต่หลังจากถามแบบนั้นทุกคนก็มองเขาด้วยสีหน้างุนงงว่าทำไมเจสันถึงถามแบบนั้น

เมื่อเทียบกับเมืองเกรด C แล้ว เขตที่ยากจนที่สุดอาจเทียบได้กับเขตที่ต่ำกว่าค่าเฉลี่ย แต่เมื่อครัวเรือนหนึ่งยากจนเกินกว่าจะดำรงชีวิตในเมืองเกรด B ได้ก็ควรย้ายไปอยู่ในเมืองเกรด C หรือ D เนื่องจากเมืองเกรด B ส่วนใหญ่ใช้สำหรับ บริษัท นักล่า รัฐบาล ครอบครัวมีฐานะสูงกว่าค่าเฉลี่ย การฝึกทหารและอื่น ๆ เพื่อปรับปรุงอันดับหลักมานาของพวกเขาภายในเมืองและออกล่านอกโดม

ทุกคนในเมืองเกรด B มีความมั่งคั่งความแข็งแกร่งหรือข้อได้เปรียบอื่น ๆ ตามมาตรฐานจำนวนหนึ่ง พลเมืองส่วนใหญ่จากเมืองเกรด C บางคนก็มีเหตุผลที่จะต้องยู่ที่นั้น เช่นกรณีของตระกูลเฟลเลอร์

พวกเขาร่ำรวยพอที่จะอาศัยอยู่ในเมืองไซโร แต่เนื่องจากเกร็ก พวกเขาจึงย้ายไปอยู่ในเมืองเกรด C ที่ห่างไกลเพื่อให้เกร็กหายจากอาการบาดเจ็บในจิตใจ

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ เจสันสังเกตว่าทั้งมาเลียและเกร็กยังคงหมกมุ่นอยู่กับการดูดซับมานาและเจสันสังเกตว่าพวกเขาไม่ได้เคลื่อนไหวตั้งแต่เริ่มการเดินทาง

สิ่งนี้ทำให้เขาประหลาดใจมาก

ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าทุกอย่างขึ้นอยู่กับความมั่งคั่งของคน ๆ หนึ่ง

เจสันรู้ว่าทั้งเกร็กและมาเลียแข็งแกร่ง แต่เมื่อก่อนเขาคิดว่าเป็นเพราะความมั่งคั่งของพวกเฟลเลอร์ แต่ตอนนี้เจสันได้เห็นพวกเขาตั้งใจจริงและเจสันพบว่าตัวเองมีแรงบันดาลใจมากกว่าเมื่อก่อน

เมื่อนั่งลงอีกครั้งเขาดูดซับมานาอย่างละโมบมากขึ้นและท้องฟ้าก็ใกล้มืดลงในขณะที่ภายในรถบรรทุกที่ลอยอยู่เริ่มส่องแสงสีขาว

เจสันกำลังพัฒนาขึ้นและทุกคนสังเกตเห็นว่ามานารอบตัวเจสัน มันรวมตัวกันอย่างมีพลังด้วยแรงดูดที่น่าทึ่งทำให้การรวบรวมมานาของเกร็กและมาเลียช้าลงอย่างมาก

พวกเขาสังเกตเห็นว่าเจสันกำลังจะพัฒนาการดูดซับมานาจนเสร็จแล้วและได้มองไปที่เจสันโดยไม่ทำให้เขาเสียสมาธิ

กาเบรียลและมาร์คไม่รู้ว่าเจสันเพิ่งดึงดูดมานาได้เมื่อเดือนก่อน แต่เกร็กและมาเลียรู้เรื่องนี้และพวกเขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเจสันรวบรวมมานาอย่างมหาศาล

แม้ว่าคนส่วนใหญ่จะบอกว่าขั้นตอนแรกนั้นง่ายและเร็วที่สุด ในขณะที่เพิ่มระดับมานาหลัก แต่ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นเช่นนั้นหากไม่มีการควบคุมในระดับหนึ่ง

สิ่งหนึ่งที่จำเป็นในการควบคุมมานาผ่านช่องทางมานาทั้งหมดและใส่มันเข้าไปในแกนมานาอย่างเบามือและการทำอะไรแบบนั้นต้องใช้เวลามากและต้องเสียพลังงานให้กับร่างกายมาก

ในขณะที่ความไวของเกร็กต่อมานาไม่ได้สูงขนาดนั้น แต่มาเลียมีความไวสูง

ทั้งคู่เริ่มรู้สึกถึงมานาเมื่ออายุ 8 ขวบและเกร็กได้ใช้เวลาครึ่งปีในการขึ้นสู่ตำแหน่งมือใหม่รดับที่ 2 ในขณะที่มาเลียต้องใช้เวลาเพียง 2 เดือนเพื่อไปให้ถึง

ในขณะที่พวกเขายังเด็กจริงๆร่างกายของพวกเขาจะต้องพลังงานมากขึ้นในการดูดซับมานานานเกินไปและเวลาในการสร้างวงกลมขนาดใหญ่ผ่านช่องทางมานานั้นค่อนข้างนานทำให้การเติบโตของพวกเขาช้าลงมาก

เด็กๆ ต้องใช้เวลานานพอสมควรในการทำความเข้าใจว่ามานาคืออะไรมีค่าเพียงใดและจะดูดซับอย่างไรให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น

สำหรับพวกเขาดูเหมือนว่าความไวและการควบคุมมานาของเจสันนั้นสูงกว่ามาก แม้ว่าอันดับหลักมานาของเขาจะยังต่ำกว่าผู้สำเร็จการศึกษาระดับมัธยมต้นคนอื่นๆ ก็ตาม

เกร็กรู้สึกนอยด์เพราะความไวในการรับรู้และดูดซับของเขาแย่ลง เมื่อเทียบกับเจสันและมาเลีย เกร็กสังเกตเห็นมันมากขึ้นเรื่อย ๆ ว่าเขาไม่มีเวลาที่จะแข็งแกร่งขึ้น

ตอนนี้ลักษณะเฉพาะของเกร็กเมื่อเทียบกับเพื่อนร่วมชั้นในอนาคตคือวิญญาณและจิตวิญญาณแรกของเขา ซึ่งจะเพิ่มความกล้าหาญในการต่อสู้ของเขา

เกร็กคาดว่าเจสันจะเป็นเพียงนักเรียนทั่วไปในเมืองไซโร เพราะระดับที่ต่ำของเจสัน ซึ่งทำให้เขาผิดหวัง

เมื่อเห็นเจสันพัฒนาอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เจสันยังมีนกฮูกเกล็ดหิมะกลายพันธุ์แบบพิเศษ

ตอนนี้สิ่งเดียวที่เกร็กทำได้ คือการฝึกฝนให้หนัก

ฝึกฝนให้หนักขึ้น! เขาจะไม่มีวันยอมให้เจสันแซงตัวเขาได้ !! อย่างน้อยเขาก็จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อป้องกันสิ่งนั้น

เกร็กตัดสินใจว่า เจสันจะเป็นคู่ปรับตัวฉกาจของเขา แม้ว่าเจสันจะอายุน้อยกว่าและเป็นหนูตัวเล็กในที่เขาตาบอดก็ตาม…. ตอนนี้เจสันดูเหมือนมังกรที่ดุร้ายสำหรับเกร็ก เมื่อเกร็กเห็นรังไหมสีขาวที่ส่องแสงค่อยๆสลายไปและดวงตาสีทองของเจสันที่เปิดขึ้นอย่างช้าๆเปล่งประกายด้วยความแข็งแกร่งในขณะที่ผมสีดำขลับของเขาปลิวไปในอากาศเบา ๆ เนื่องจากร่างที่กำหนดเวลาไว้อย่างสมบูรณ์แบบ

ในขณะเดียวกันมาเลียมีความรู้สึกที่สับสนมาก

ด้านหนึ่งเธอประหลาดใจกับความเร็วในการพัฒนาของเจสัน แต่แม่ของเธอก็ได้บอกกับเธอแล้วว่าเจสันมีดวงตามานาและเขาอาจจะไวต่อมานาอย่างมากเพราะเหตุนั้น

หลังจากที่รังไหมหายไป หัวใจของเธอก็หวั่นไหวเล็กน้อยและเธอต้องหยิกตัวเองให้หลุดจากภวังค์

`เจสันอายุน้อยกว่าฉัน 2 ปี !! ฉันกำลังคิดอะไรอยู่ ฉันเป็นผู้หญิงนะ มาคิดอะไรบ้าๆ แบบนี้ได้ไงกัน !!! “

เธอส่ายหัวและแสดงความยินดีกับเจสัน ก่อนที่เธอจะหันไปมองและหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากที่เก็บของกิน

ทุกคนแสดงความยินดีกับเจสันและเจสันก็ยิ้มเบา ๆ ก่อนที่เจสันจะสแกนร่างกายของตัวเองอีกครั้ง

การเข้าสู่มือใหม่ระดับ 5 และเจสันรู้สึกดี ร่างกายและแกนมานาของเขาได้รับทั้งแรงผลักที่ดีในขณะที่แกนมานาของเขามีขนาดเท่ากับมือใหม่ระดับที่ 7 และร่างกายของเขาก็ใกล้เข้าสู่อันดับที่ 6 ของมือใหม่ด้วยการแบ่งปั่นพลังงานของอาร์เทมิส

มีความแตกต่างอย่างมากระหว่างมานาของอันดับที่ 6 และอันดับที่ 7 ของมือใหม่ เนื่องจากเป็นระดับเล็กน้อยและเจสันกำลังจะลดขีดจำกัดนี้ลงเมื่อเขาไปถึงมือใหม่ระดับที่ 6 หรือ อาร์เืมิสถึงอันดับสัตว์ป่าระดับสี่ดาว

ขีดจำกัดที่คนอื่นต้องเผชิญจะอ่อนแอลงอย่างง่ายดายเมื่อเขาถึงมือใหม่ระดับที่ 6

เจสันเปลี่ยนเสื้อผ้าของเขา เพราะว่ามันเต็มไปด้วยสิ่งสกปรกและหลังจากที่เขาเปลี่ยนแล้ว พวกเขาก็พูดคุยกันในขณะรับประทานอาหารกลางวันด้วยบรรยากาศสบาย ๆ

หลังจากนั้นเจสันก็เข้าสู่โลกแห่งวิญญาณของเขาเพียงเพื่อสังเกตว่าพลังวิญญาณของเขาเพิ่มขึ้นเล็กน้อย

เจสันยิ้มเบา ๆ รู้ว่านั่นเป็นเพราะแกนมานาของเขาเพิ่มอันดับขึ้น

ร่างกายของเขาเพิ่มขึ้นเช่นกันและร่างกายของเขาก็ดีขึ้นเพราะการพัมนาของเขา

ตอนนี้พลังวิญญาณของเขาอยู่ที่ประมาณ 5.3 หน่วย ถ้าเขาประเมินและเจสันก็มั่นใจในตัวเองมากขึ้นเรื่อย ๆ เพราะสิ่งที่แย่ที่สุดเกี่ยวกับเขาคือพลังวิญญาณที่ต่ำ

แต่เขาก็ยังไม่สามารถรวบรวมความกล้า เพื่อถามเกร็กว่าพลังวิญญาณของเกร็กสูงแค่ไหนเพราะจุดเริ่มต้นของเกร็กสูงกว่ามาก

เมื่อนึกถึงพลังงานวิญญาณที่ได้รับจากวัว …

เมื่อคิดสักครู่เจสันคาดว่าเกร็กจะมีพลังวิญญาณ 450 ในขณะที่สัตว์ร้ายที่วิวัฒนาการระดับกลางมีประมาณ ~~ 300

ด้วยส่วนแบ่ง 10% พลังวิญญาณของเกร็กจะเพิ่มขึ้น 30 เพียงเพราะสัตว์พันธะของเขา ..

เจสันตัดสินใจฝึกฝนเทคนิคนรกสวรรค์ให้บ่อยที่สุด เพราะสังเกตเห็นว่าอัตราการผลิตพลังงานวิญญาณของเขาเพิ่มขึ้นเล็กน้อยในขณะที่โลกแห่งวิญญาณของเขาขยายใหญ่ขึ้นพร้อม ๆ กัน

หัวของเจสันปวดตลอดเวลา แต่เขาก็แทบจะมึนงงกับความเจ็บปวดหลังจากนั้นไม่นานก็ดีและไม่ดีในเวลาเดียวกัน

รถบรรทุกขับช้าเนื่องจากจำกัดความเร็วในเมือง แต่เมื่อพวกเขาออกจากเมืองมันก็เริ่มเร่งขึ้นในระดับหนึ่ง

แต่เนื่องจากยังไม่ได้ออกจากโดม มันจึงไม่ได้เร็วมากเพราะพวกเขาต้องระวังมนุษย์รอบข้างภายในโดม

อย่างไรก็ตามมันก็ยังเร็ว

หลังจากนั้นไม่กี่นาที่ ก็เข้าในจุดออกจากโดม รถวิ่งผ่านโดมโดยไม่มีสิ่งใดๆ เกิดขึ้น

สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เจสันประหลาดใจอย่างมาก เพราะมาร์คกดปุ่มบนเมนบอร์ดทำให้รถบรรทุกลอยขึ้นเล็กน้อย

วงเวทย์ต่อต้านแรงโน้มถ่วงขั้นสูงกำลังส่องแสง เจสันเห็นว่าพวกเขามาถึงขีดจำกัดของความสามารถเมื่อรถบรรทุกที่ลอยอยู่ถึงความสูงประมาณ 3 เมตร

ถัดจากมาร์คคือหน้าจอโฮโลแกรมพร้อมแผนที่รายละเอียดของแอสทริกซ์และมีจุดสีเทาขนาดใหญ่สองสามจุดที่สามารถมองเห็นได้

ทั้งเกาะถูกแบ่งออกเป็นพื้นที่ต่างๆมากมายซึ่งน่าจะเป็นเขตป่า

แต่ละพื้นที่เหล่านี้ถูกทำเครื่องหมายด้วยดาวสีดำจำนวนหนึ่งและเจสันคิดว่าดาวดวงหนึ่งน่าจะเป็นตัวบ่งชี้สำหรับเขตป่าระดับหนึ่งดาว เนื่องจากพวกเขากำลังขับรถผ่านที่ราบระดับหนึ่งดาวในขณะที่แผนที่ระบุว่าพวกเขาขับรถผ่านพื้นที่ดังกล่าว

เจสันพบว่ามันน่าสนใจเมื่อเขามองดูแผนที่ทั้งหมด ซึ่งเต็มไปด้วยภูมิประเทศที่แตกต่างกันมากมาย

มานามีความสามารถในหลาย ๆ อย่างและเนื่องจากสภาพแวดล้อมของมานาในบางพื้นที่เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

มันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้วว่าเส้นศูนย์สูตรอยู่ที่ไหนหรืออยู่ห่างจากดวงอาทิตย์แค่ไหนเมื่อเทียบกับที่อื่น อุณหภูมิและสภาพแวดล้อมเกือบทั้งหมดขึ้นอยู่กับมานาโดยรอบและสมบัติที่เกิดตามธรรมชาติ

สมบัติที่มีมนต์ขลังสามารถเปลี่ยนสภาพแวดล้อมทั้งหมดด้วยมานาที่แผ่ออกมา แม้ว่าจะมีการค้นพบและรวบรวมสมบัติแล้วก็ตาม แต่ซากของมันจะทำให้สภาพแวดล้อมเปลี่ยนแปลงต่อไป

ยังไม่ทราบแน่ชัดว่าสภาพแวดล้อมเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร แต่มีทฤษฎีบางอย่างหนึ่งที่เหมือนกับทุกสิ่งใหม่

ทางเหนือของแอสทริกซ์เต็มไปด้วยจุดสีขาวมากมายในขณะที่ใจกลางเกาะมีภูเขาไฟขนาดใหญ่

เจสันรู้ว่าตอนนี้ตำแหน่งของพวกเขาในตอนนี้ค่อนข้างใกล้กับทุ่งน้ำแข็ง แต่ไปทางตะวันออกมากกว่าและพวกเขาจะกำลังเดินทางไปใกล้ภูเขาไฟมากขึ้นเพื่อเข้าสู่เมืองไซโรซึ่งอยู่ระหว่างภูเขาไฟและทุ่งน้ำแข็งทางตอนเหนือ

แต่เจสันก็ประหลาดใจเช่นกันที่เห็นว่านอกจากพื้นที่ว่างเปล่าเพียงไม่กี่แห่ง พื้นที่ที่แข็งแกร่งที่สุดคือดาวสีแดงดวงเดียวในขณะที่ดาวสีดำหนึ่งถึงสี่ดวงเป็นตัวแทนของเขตป่าที่มีเงื่อนไข

เขาสรุปว่าโซนที่แข็งแกร่งที่สุดจึงเป็นโซนสัตว์วิเศษ

เมื่อนึกถึงพื้นที่สีเทาที่ว่างเปล่า เจสันสรุปว่าสัตว์ที่แข็งแกร่งกว่าจะต้องอาศัยอยู่ที่นั่นในขณะที่มนุษย์ไม่กล้าหรืออาจสนใจที่จะผจญภัยผ่านเส้นทางนั้น

ในขณะที่เจสันกำลังครุ่นคิดว่าสัตว์ร้ายชนิดใดจะสูงกว่าสัตว์วิเศษ รถบรรทุกที่ลอยอยู่ได้เร่งความเร็วจนน่าตกใจ

มันไปถึงมากกว่า 300 กม. / ชม. และเมื่อเจสันมองผ่านหน้าต่างเขาก็แทบจะร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ

‘มันไม่อันตรายเกินไปเหรอ!?!’

แต่เห็นได้ชัดว่าพวกมันบินอ้อมและหลีกเลี่ยงบริเวณที่มีเนินสูงใหญ่ โขดหินใหญ่และต้นไม้บางประเภท

`ด้วยความเร็วขนาดนี้เรายังต้องใช้เวลาอีกสองวันกว่าจะมาถึงเมืองจิโร่ ?? และมาร์คบอกว่าพวกเราต้องขับรถผ่านทั้งคืน… .`

มาเลียและเกร็กไม่สนใจความเร็วของรถบรรทุกที่ลอยอยู่และพวกเขาทำการดูดซับมานาจากหินมานาขนาดเล็ก และอ่านไฟล์บางไฟล์บนหน้าจอโฮโลแกรมของพวกเขา

เจสันสังเกตเห็นสิ่งนั้นและตัดสินใจที่จะไม่สนใจรถบรรทุกอีกต่อไปและดูดซับมานาให้ตัวเอง

การหยิบหินมานา อาร์เทมิสออกมาสังเกตเห็นและมันพยายามคว้าหินมานา ซึ่งเจสันหยุดมันเอาไว้

เขาหยิบแกนสัตว์ป่าระดับห้าดาวออกมาและบอกให้มันกินและย่อยแกนเหล่านั้น

ถ้ามันทำสำเร็จ เขาจะให้แกนสัตว์อสูรที่ตื่นขึ้น ซึ่งทำให้มันมีความสุขและเจสันต้องการทดสอบว่ามีความแตกต่างในอัตราการแปลงระหว่างการย่อยอาหารของมันหรือไม่ เพราะปริมาณมานาเท่ากันสำหรับแกนสัตว์ป่าห้าดาว และแกนสัตว์อสูรที่ตื่นขึ้น

อาร์เทมิสไม่พอใจกับแกนของสัตว์ร้ายและทำให้เจสันรำคาญมันบังคับให้เขามอบหินมานาให้มัน

ไม่กี่นาทีต่อมาเจสันก็โน้มน้าวอาร์เทมิสและมันกลืนแกนมานาลงไปก่อนที่มันจะเข้าไปในโลกแห่งวิญญาณเพื่อย่อยพลังงาน

ในขณะเดียวกันเจสันก็เตรียมพร้อมที่จะดูดซับมานาจากหินมานา

เขาหวังว่าจะสามารถเข้าสู่ระดับมือใหม่ระดับที่ 5 ได้ในวันนี้หรือวันพรุ่งนี้

เขาหลับตาลงเขาคลายด้ายมานาจากหินมานาในมือของเขาแล้วดึงมันเข้าไปในตัวเขา

หลังจาก วนผ่านช่องมานาของเขาแล้วเขาก็สอดมันเข้าไปในแกนมานาของเขา

เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงและตอนนี้ก็เป็นเวลาอาหารกลางวันแล้ว

ในขณะที่ภูมิประเทศเปลี่ยนไปรถบรรทุกขับผ่านเหมือนไม่มีอะไร

ไม่มีสัตว์ร้ายแม้แต่ตัวเดียวที่สามารถมองเห็นได้และนี่อาจเป็นเพราะสารขับไล่สัตว์ร้ายที่ใช้กับรถบรรทุกและรูปลักษณ์ที่น่ากลัวของรถ

พวกเขาขับรถผ่านเขตป่าระดับสามดาวเพียงแห่งเดียวและไม่มีสัตว์ร้ายที่สามารถทำอันตรายพวกเขา

เจสันประหลาดใจกับการย่อยแกนมานาของอาร์เทมิส มันสามารถย่อยได้ไวมาก ซึ่งเจสันคิดว่าอย่างน้อยมันก็ต้องใช้เวลาหนึ่งวันในการย่อยให้หมด แต่นี้ไม่ถึงครึ่งหนึ่งของเวลาที่ผ่านไปโดยประมาณ

ท้องของเจาสันร้องแล้วเขาเริ่มหิว

ทุกคนในรถจะกินเฉพาะเวลาที่หิวจริงๆ เท่านั้น เพราะเวลาที่ต้องรวบรวมมานานั้นสำคัญกว่าและอาจเป็นเรื่องร้ายแรงที่จะทำให้ใครบางคนเสียสมาธิในขณะที่ดูดซับ

ความผิดพลาดอาจนำไปสู่การบาดเจ็บสาหัส

เจสันรู้สึกประหลาดใจอย่างมากเกี่ยวกับความเร็วที่เพิ่มขึ้นในการดูดซึมมานาของเขาด้วยหินมานาและเจสันรู้สึกว่าแม้ว่าแกนมานาของเขาจะเพิ่มขึ้นเนื่องจากระดับของอาร์เทมิสที่เพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน เขาก็จะสามารถเพิ่มระดับไปถึงระดับ 5 ได้ในวันพรุ่งนี้

ก่อนที่เจสันจะกินอะไร เขาได้ให้แกนกลางสัตวือสรูที่ตื่นขึ้นให้แก่อารืเทมิส มันกินอย่างตะกละตะกลาม

เจสันสงสัยว่าอาร์เทมิสจะกินแกนสันว์ร้ายทั้งหมดของเขาหรือไม่ ถ้าเขาไม่ได้ควบคุมเธอเมื่อเห็นเธอไม่พอใจกับแกนสัตว์เพียงแกนเดียว

อาร์เทมิสกลับเข้าสู่โลกแห่งวิญญาณของมันด้วยความหดหู่ใจและเจสันตามมันเข้าไปเพื่อฝึกฝนเทคนิคนรกสวรรค์

หลังจากผ่านไป 20 นาทีเจสันก้ได้ฝึกเสร็จแล้วและออกจากโลกแห่งจิตวิญญาณอีกครั้ง

เมื่อมองออกไปข้างนอก เจสันสังเกตเห็นว่าสถานการณ์เปลี่ยนไปเล็กน้อยและทางด้านซ้ายของเขา มีพื้นที่ทั้งหมดเต็มไปด้วยต้นไม้และสัตว์ป่าที่เขียวชอุ่มและเบ่งบานในขณะที่ด้านขวาค่อนแตกต่างกัน

เมื่อมองไปที่แผนที่เจสันสังเกตเห็นว่าทางด้านขวาของเขา คือเขตป่าสามดาวถัดจากโซนทุ่มน้ำแข็งที่มีมนต์ขลังระดับหนึ่งดาวขณะที่ทางซ้ายของเขาเป็นโซนสองดาวถัดจากผืนน้ำขนาดใหญ่

เขาไม่สามารถแยกแยะลักษณะต่างๆได้เนื่องจากความเร็วที่รุนแรงของรถบรรทุกที่โฉบลงมา

เจสันรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่ทับหัวของเขาอยู่ และแน่นอนว่ามันคืออาร์เทมิส

เจสันตื่นขึ้นมาแล้วได้ลูบหัวของมัน ก่อนที่เขาจะเข้าไปสู่โลกวิญญาณเพื่อฝึกเทคนิคนรกสวรรค์ เจสันได้สังเกตเห็นว่าแกนโลกวิญญาณของเขามีขนาดเพิ่ขึ้นในขณะที่พลังวิญญาณนั้นก็แข็งแกร่งมากขึ้นเล็กน้อย

เมื่อดูจำนวณพลังวิญญาณมันเพิ่มขึ้นมาเล็กน้อยจนเกือบจะถึง 5 หน่วย

ความคิดแรกของเจสันคืออาร์เทมิสสามารถพัฒนาเป็นสัตว์ร้ายระดับสามดาวได้ ซึ่งเขาคิดถูก

สิ่งนี้ทำให้เจสันมีความสุขมากและก็เผลอยิ้มออกมา

เจสันไม่รู้สึกถึงความแตกต่างจากร่างกาย แต่อาจเป็นเพราะเขายังง่วงอยู่

การฝึกฝนเทคนิคนรกสวรรค์พลังวิญญาณของเขาหมดลงอย่างรวดเร็วและเขาออกจากโลกแห่งจิตวิญญาณเพื่อมองไปที่อาร์เทมิส

ในขณะที่เจสันเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการเดินทาง เขารู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงภายในร่างกาย ร่างกายของเขามีอาการคันเล็กน้อย

เมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้แกนมานาของเขาใกล้ถึงระดับ 7 แล้วในขณะที่ร่างกายของเขาก็อยู่ในระดับที่ 6 เช่นกัน

และแกนกลางของเขาเกือบจะถึงขีดจำกัด และใกล้จะถึงจุดพัฒนาดังนั้นเขาจะสามารถเพิ่มเลเวลได้ในไม่ช้า

‘ความแข็งแกร่งของฉันก็เพิ่มขึ้นมาก รวมถึงแกนมานาของฉันด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า อาร์เทมิสและจิตวิญญาณของฉันดีมาก … ‘ เจสันมีความสุขจนได้ยินเสียงเคาะประตู

“เจสันนายตื่นรึยัง เราต้องไปกันในอีกไม่ช้า .. ถ้านายไม่ตอบฉัน ฉันจะเข้าไปปลุกนายใน 3..2..1 ”

เจสันได้ยินเสียงล้อเล่นที่คุ้นเคย

“หยุดนะเกร็ก .. ฉันตื่นแล้ว ๆ .. ฉันจะออกไปเดียวนี้ อย่างน้อยให้ฉันซักและเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”

เจสันออกจากห้องระหว่างทาง เจสันได้พบกับมาเลียที่สวมชุดคลุมนอนสีขาวที่ค่อนข้างโป๊จากผ้าไหมและดวงตาของเจสันโตขึ้นเกือบสองเท่าเมื่อเห็นเรือนร่างของเธอ

‘ เธอสวยจริงๆ! ‘

เจสันคิดแล้วกลืนน้ำลาย

ถึงแม่เจสันจะเพิ่งสามารถมองเห้นได้ แต่เขาก็สามารถแยกยะผู้ชายหล่อ และผู้หญิงที่สวยได้

ไม่คำทักทายใดๆ มาจากเจสัน เพราะเขายังคงชื่นชมสายตาของเขา และมาเลียมองก็มองเจสันด้วยสายตาที่เหนื่อยล้า

ก่อนที่มาเลียจะทักทายเจสัน เธอเห็นการจ้องมองแปลกๆ ของเจสัน เธอจึงมองลงไปที่ตัวของเธอ มาเลียจึงรู้สึกได้ว่าเสื้อผ้าที่เธอกำลังใส่อยู่ค่อนข้างที่จะเปิดเผยเนื้อหนัง

เธอร้องไห้ออกมาด้วยความประหลาดใจทันทีที่ มาเลียหายเข้าไปในห้องของเธอเพียงครู่เดียวก็ปรากฏตัวขึ้นในเวลาต่อมาโดยมีเสื้อผ้าบางตัวติดอยู่

แก้มของเธอแดงระเรื่อและรีบวิ่งลงไปที่ห้องนั่งเล่นโดยไม่มองเจสัน

เจสันได้แต่เดินตามเงียบ ๆ โดยคิดแค่ว่าเธอดูสวยจริงๆ

แทนที่จะรู้สึกหวั่นไหวหรือชอบ แต่เจสันกลับคิดแค่ว่ามาเลียเป็นเพื่อนของเขา

และเจสันยังเด็กเกินไปที่จะคิดเกี่ยวกับเรื่องแบบนั้น อย่างน้อยนั่นก็เป็นความคิดเห็นของเขา

การแข็งแกร่งขึ้นนั้นสำคัญกว่ามากสำหรับตอนนี้!

เมื่อเดินลงไปที่ห้องนั่งเล่นเจสันสังเกตว่าทุกคนนั่งอยู่ที่โต๊ะ รอเขาอยู่แล้ว

เจสันนั่งลงและทักทายทุกคน

อาหารเช้าเริ่มขึ้นและมีอาหารมากมายให้เจสันได้กิน

เขาสังเกตเห็นว่ามานาจำนวนเล็กน้อยกำลังแผ่ออกมาจากอาหารบางจาน ซึ่งทำให้เขาประหลาดใจอย่างมาก

ในมื้ออาหารเช้าทุกคนค่อนข้างเงียบ มีเพียงกาเบรียลลาเท่านั้นที่ถามเจสันว่า อาร์เทมิสต้องการอาหารหรือเปล่า แต่เจสันก็ได้ปฏิเสธอย่างสุภาพ

หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จเจสันได้ขอพัสดุของเขาที่กาเบรียลลารับไว้แทนเมื่อตอนเช้า

เจสันต้องการที่จะเข้าสู่อันดับที่ 5 ของมือใหม่โดยเร็วที่สุด แต่ว่าพวกเขาจะเริ่มการเดินทางเร็ว ๆ นี้ดังนั้นเจสันจึงต้องรอจนกว่าพวกเขาจะเริ่ม

ก่อนที่การเดินทางของพวกเขาจะเริ่มขึ้น และพวกเขาทั้งหมดมีบางสิ่งที่ต้องทำ

เจสันเห็นรถบรรทุกหุ้มเกราะขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นที่ทางเข้าคฤหาสน์

รถบรรทุกถูกปกคลุมไปด้วยโลหะหลายชั้นและเสริมด้วยวงเวทย์และอักษรรูนที่ส่องสว่างในขณะที่ตัวรถบรรทุกนั้นลอยได้ด้วยวงเวทย์ต่อต้านแรงโน้มถ่วง

มันเป็นรถบรรทุกที่ผลิตขึ้นเป็นพิเศษสำหรับงานออฟโรดนอกโดมและมันจะมีประโยชน์มากเพราะภูมิประเทศไม่มีความสม่ำเสมอและเต็มไปด้วยสัตวร้าย

เจสันคาดว่าความยาวของรถบรรทุกอยู่ที่ประมาณ 25 เมตรรวมทั้งรถพ่วงที่ลอยอยู่

แม้ว่ามันจะได้รับการเสริมพลังด้วยมานาที่หนาแน่น แต่วิธีที่ง่ายที่สุดในการจัดหาสิ่งนี้คือหินมานา

เขาไม่อยากคิดเกี่ยวกับราคาที่ต้องจ่ายเพื่อเดินทางไปทั่วทั้งเกาะและเขาตัดสินใจที่จะไม่สนใจเรื่องนี้เพราะเขาไม่ต้องจ่าย

ในขณะที่นกอินทรีพายุและหมาป่าได้ยืนอยู่หน้ารถพ่วงแล้วเจสันคิดว่าลูกสุนัขจิ้งจอกน่าจะได้รับอาหารก่อนที่พวกเขาจะเริ่มการเดินทาง

เมื่อไปที่สวนหลังบ้านเจสันเห็นกรงสัตว์ร้ายที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

แม้ว่ามันจะใหญ่กว่ากรงของเดิมและมีสีฟ้าเล็กน้อย แต่มานาที่แผ่ออกมาก็ไม่ใช่เรื่องตลก

ส่วนล่างของกรงถูกอัดแน่นด้วยลูกกรงป้องกันไม่ให้ลูกสุนัขจิ้งจอกออกจากกรง

กรงสัตว์ชนิดนี้หายากมากและทำจากวัสดุพิเศษในขณะที่มันมีตัวดัดแปลงที่แตกต่างกันมากมาย รวมถึงการดัดแปลงบาร์ที่อัดแน่นซึ่งเปิดใช้งานอยู่ในขณะนี้

ภายในกรงสัตว์ร้ายเจสันสามารถมองเห็นลูกสุนัขจิ้งจอกรวมตัวกันอยู่รอบ ๆ เครื่องจักรแฟนซีขนาดใหญ่

มีขวดนมสัตว์ยื่นออกมาทำให้เหล่าลูกจิ้งจอกสามารถกินอาหารได้

เห็นได้ชัดว่ามาร์คได้ซื้อเครื่องให้อาหารอัตโนมัติสำหรับลูกที่มีเครื่องทำความร้อนและอื่น ๆ

ระบบของมันเป้นแบบอัตโนมัติโดยใช้มานาและสามารถเลี้ยงลูกสัตว์ 10 ตัวในเวลาเดียวกันได้อย่างง่ายดาย

ตอนนี้เป็นเวลาเพียง 04:30 น. เมื่อทุกอย่างถูกโหลดและตรวจสอบสองครั้งก่อนที่จะเก็บเข้ารถ และพวกเขาทั้งหมดก็ได้ขึ้นไปบนรถ

ภายในของรถบรรทุกนั้นกว้างขวางและดูล้ำยุค เกร็ก มาเลียและเจสันก็เข้ามาด้านหลังในขณะที่กาเบรียลลายังคงอยู่ข้างหน้าพร้อมกับมาร์คที่ขับรถ

เมื่อปิดประตูมาร์คก็เปิดเครื่องยนต์และพวกเขาก็ออกไป

* เหนือเมือง *

ชายชราคนหนึ่งกำลังลอยอยู่บนท้องฟ้าปล่อยมานาจำนวนเล็กน้อยเพื่อต่อต้านความโน้มถ่วง

ในขณะที่หญิงชรา แต่มีผมสีเงินยืนอยู่ข้างๆเขามีปีกสีงาช้างขนาดใหญ่สยายอยู่ข้างหลังเธอ

ชายชรากำลังมองลงมาและสายตาของเขาก็มองตามสมบัติที่เลือกไว้ อยุ่ในรถบรรทุกขณะที่มีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเขา

ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าเจสันไร้ประโยชน์เพราะพลังวิญญาณของเขาอ่อนแอมากและเกือบจะไม่มี ตามมาด้วยอันดับแกนมานาที่แทบจะจะไม่มีอะไรเลย แต่เมื่อเห็นการกระทำของเขาในช่วงสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมาชายชรารู้สึกประหลาดใจมากขึ้นเรื่อย ๆ กับความสำเร็จของเจสัน

ยิ่งไปกว่านั้นนกฮูกเกร็ดฮิมะของเจสัน ยังสามารถพัฒนาจนทะลุขีดจำกัดของมันและพัฒนาไปในขั้นที่สูงกว่าภายในไม่กี่สัปดาหื แต่พลังวิญญาณที่อ่อนแอของเจสันยังสามารถควยคุมมันไว้ได้ แสดงว่าพลังวิญญาณของเจสันก็ต้องเพิ่มขึ้นมาแน่ๆ

หลังจากดูเจสันไม่กี่สัปดาห์ ชายชรามั่นใจว่าวิญญาณของเจสันต้องขยายเพิ่มขึ้นจำนวนมหาศาลจากจิตวิญญาณไปยังผู้เป็นเจ้าของ

จากความรู้มากมาย ชายชราได้สั่งสมมาเป็นเวลาหลายสิบปีเขารู้ว่าวิญญาณทุกดวงมีความแตกต่างกัน ซึ่งรวมถึงพลังวิญญาณ ความสัมพันธ์ของวิญญาณ การขยายวิญญาณ การเพิ่มประสิทธิภาพทางกายภาพของวิญญาณและเวลาในการเติมพลังวิญญาณ

“ เด็กคนนั้น มีค่ามากขนาดนั้นเลยเหรอ?”

หญิงชราข้างๆ ถามอย่างไม่แน่ใจ

รอยยิ้มของชายชรากว้างขึ้นและตอนนี้การตัดสินใจของเขาที่จะยอมรับเจสัน ได้รับการยืนยันแล้วหลังจากสิ่งที่เขาเห็น

“ฉันหวังว่าอย่างนั้น!”

ชายชรากระซิบขณะมองลงไป

“แสดงศักยภาพของเจ้าให้ข้าเห็นมากขึ้นยิ่งขึ้น เจสัน สเตลล่า!”

ชายชรากล่าวขณะที่ทั้งคู่หายไปในอากาศเบาบาง

กาเบรียลลาหันไปพูดกับเจสัน

“วันนี้เธอสามารถนอนในห้องพักสำหรับแขกได้นะ เพราะเราจะออกเดินทางก่อนดวงอาทิตย์ขึ้น”

ก่อนที่เจสันจะพูดอะไรเกร็กก็ยิ้มแฉ่งออกมาด้วยความดีใจ ในขณะที่ใบหน้าของมาเลียยังคงสงบนิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้

มาร์คจับเกร็กเพื่อสงบสติอารมณ์และหันไปหาเจสันด้วยใบหน้าที่จริงจัง

“เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดปัญหาใด ๆ เราต้องการซื้อลูกสัตว์จากเธอก่อนที่เราจะออกเดินทางในวันพรุ่งนี้

ฉันนับจำนวนของพวกมันแล้ว

เนื่องจากเธอได้ระบุความต้องการของเธอ เราจะจัดทำสัญญาที่เหมาะสมดังนั้นเธอจึงไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับสิ่งใด ๆ “

ต่อหน้าเจสันมีสัญญาและเจสันต้องเซ็นสัญญาเท่านั้น

สัญญานั้นค่อนข้างเรียบง่ายและเหมือนกับสัญญาสัตว์ร้ายทุกประการ มีเพียงข้อกำหนดเดียวเท่านั้นที่ระบุไว้จากเจสันและเครดิตที่เจสันจะได้รับก็ถูกเขียนไว้ด้วย

ในขณะที่เจสันดูตกใจ ในขณะเกร็กก็ผิวปากด้วยความทะเล้น

เจสันรู้ดีว่าเขาจะได้รับเครดิตมากมายเพราะจำนวนลูกสุนัขจิ้งจอกธาตุเหล่านี้หายากและมีจำนวนน้อย และมีความสามารถทางธาตุที่ทรงพลังตามธรรมชาติที่สูงทำให้ราคาเพิ่มขึ้นขึ้นสูงตามความต้องการ แต่สิ่งนี้น่าประหลาดใจมาก

มาร์คนับลูกจิ้งจอกได้ 164 ตัวและแต่ละตัวมีมูลค่าประมาณ 100,000 เครดิต

‘16.4 ล้านเครดิต `> Oo < ฉันรวยแล้ว !!!! ‘ เจสันคิด แต่เมื่อกาเบรียลเห็นราคาเธอก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย…. “ที่รัก” ความรู้สึกที่น่าขนลุกแทรกซึมอยู่ในห้องนั่งเล่น “ฉันคิดว่าคุณลืมไปว่าเจสันเกือบจะเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเราแล้ว?!” เห็นได้ชัดว่ากาเบรียลลาไม่พอใจกับราคาและเธอพูดต่อในขณะที่เจสันมองเธอด้วยความตกใจ เกือบเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเรา ?? “นั้นคือราคาที่เหมาะสมสำหรับสัตว์วิเศษพวกนี่งั้นหรอ ลูกจิ้งจิกเหล่านี้ถ้าโตขึ้นไปก้จะกลายเป็นสัตว์ที่ถูกปุก ดังนั้นฉันจึงไม่คิดว่าราคาของมันจะต่ำกว่า 100,000 เครดิตนะ หรือเฉพาะแค่กลุ่มนี้ที่มีราคาต่ำกว่าปกติ ? “ ดวงตาของกาเบรียลลาลุกเป็นไฟและเธอก็ร้อนรน … ถ้าสามีกล่าวตำหนิเธอเพียงครั้งเดียว เธอก้พร้อมที่จะสวนกลับ และมาร์คก็รู้เรื่องนั้นดี เกร็กมองแม่อย่างภาคภูมิใจในขณะที่มาเลียรู้สึกสับสนเล็กน้อยกับปฏิกิริยาและคำอธิบายที่ร้อนแรงของแม่ เจสันเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่า มาเลียมีอารมณ์รุนแรงมาจากไหน เจสันไม่รังเกียจที่จะได้รับเงินน้อยกว่าที่ควรจะเป็นจากพวกเฟลเลอร์ แต่เขาก็สังเกตว่ามาร์คเป็นที่คนโลภมากกว่านิดหน่อย “ตกลง ที่รัก ผมจะเปลี่ยนมันเดียวนี้” มาร์คคำนวณราคาใหม่และให้กาเบรียลลาดู แต่เธอก็ยังไม่พอใจ มาร์คจึงคำนวณอีกรอบ “ลูกสุนัขจิ้งจอก 164 ตัวราคาตัวละ 130,000” ‘กว่า 20 ล้าน !!’ เจสันอุทานในใจ ‘หรือที่ชัดๆ ก็คือ 21,320,000 เครดิต ว๊าวววว’ ร้อยยิ้มที่เปล่งประกายปรากฏขึ้นบนหน้าของเจสันขณะที่มองไปที่พวกเฟลเลอร์ เจสันเซ็นสัญญาทันทีและแม้ว่ามาร์คจะไม่พอใจเล็กน้อยเพราะเขาได้กำไรน้อยลง…แต่เขาก็ยังมีความสุข หลังจากทำธุระกิจเสร็จมาร์คก็เปิดร้านค้าสองสามแห่งเพื่อทำการสั่งซื้อของทางออนไลน์และเกร็กก็พาเจสันดูห้องที่ที่เขาจะได้ใช้ในการพัก เมื่อมองไปที่บัญชีธนาคารมันเต็มไปด้วยตัวเลขจำนวนมากอีกครั้งและเจสันก็ยิ้มอย่างไร้เดียงสา เมื่อเข้ามาในห้องพักเจสันก็ตกใจกับขนาดของมัน แต่ก็ไม่มีอะไรอยู่ข้างในมากนัก มันเป็นห้องเปล่าๆ ที่ไม่มีเฟอร์นิเจอร์ใดๆ ยกเว้นเตียงนอน แต่เจสันไม่ได้กังวลเรื่องนั้นและเขาพยายามสงบสติอารมณ์เพราะตอนนี้เขาตื่นเต้นเกินไป เขารู้สึกดีมากที่ได้รับเครดิมากขนาดนี้ ในขณะที่มีเรื่องดีๆ มากมายเกิดขึ้น เจสันแน่ใจว่าถ้าเขาไม่ได้ทำอะไรลูกสุนัขจิ้งจอก พวกมันก็คงจะตายไปแล้วในตอนนี้ เพราะหมาป่าที่และสัตว์นักล่าอื่น ๆ ที่เป็นไปได้ ถ้าพูดตามตรง เจสันก็ไม่แน่ใจว่าจะทำอะไรกับเครดิตกว่า 20 ล้านเครดิตและเขาต้องคิดอย่างหนักเกี่ยวกับเรื่องนี้ เมื่อมองเข้าไปในร้านค้าออนไลน์ เจสันก็เห็นอาวุธระดับสูงมากมายที่มีชื่อที่น่าทึ่งและเทคนิคพิเศษ แต่ราคานั้นถูกมากสำหรับเจสันในตอนนี้ … บางชิ้นสามารถแลกเปลี่ยนกับวัตถุหรือวัสดุที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนเท่านั้น จะซื้ออาวุธมานาหรืออาวุธวิญญาณ? ตลกดี แต่เขาจะไม่เสียเครดิตไปกับเรื่องแบบนั้น ก่อนที่เขาจะซื้อของให้ตัวเองเจสันมักจะคิดถึงอาร์เทมิสเป็นอันดับแรก มันต้องการแกนมานามากขึ้น เนื่องจากอันที่มันกินเป็นปกตินั้นมาระดับต่ำจนเกินไป และมันก็เริ่มเบื่อแล้ว มันต้องการแกนมานาสัตวืร้ายระดับห้าดาว เมื่อคิดอย่างนั้นเจสันก็ตัดสินใจที่จะใช้เครดิตเพื่อซื้อแกนมานาสัตว์จำนวนมาก เจสันไม่แน่ใจว่าความแตกต่างระหว่างแกนสัตว์ป่าและแกนปลุกพลังนั้นแตกต่างกันมากแค่ไหน และเจสันได้ตัดสินใจซื้อแกนสัตว์ร้าย 5000 ชิ้น นอกจากนี้เจสันยังตัดสินใจซื้อหินมานามูลค่า 1 ล้านเครดิตและแกนปลุกพลังต่ำ 300 ชิ้น ในราคา 32 เครดิตต่อแกน 1 ชิ้น เขาต้องการทำการทดสอบกับอาร์เทมิสเล็กน้อยและเขาเองก็ต้องการที่จะปรับปรุงระดับของเขาด้วยและหินมานาเป็นวิธีที่ง่ายที่สุดในการเพิ่มระดับแกนมานาของเขา ยังมีสิ่งของอื่น ๆ อีกมากมายที่เขาซื้อเพื่อใช้ในกรณีฉุกเฉินเช่นเต็นท์พกพา อาหารที่ใช้งานได้ยาวนาน น้ำ เสื้อผ้ามากมายรวมทั้งรองเท้าบูท น้ำมันก๊าด ยาหลายชนิด เชือกและอื่น ๆ เป็นเวลา 22.00 น. เมื่อเขาทำทุกอย่างเสร็จและเจสันก็เข้านอนหลังจากฝึกเทคนิคนรกสวรรค์

“ มาร์คทำอะไร !

กาเบรียลลาตะโกนอย่างเป็นห่วง ก่อนที่เธอจะสังเกตเห็นว่าลูกสุนัขจิ้งจอกเหล่านี้ไม่ได้โจมตีเจสันด้วยการโจมตีที่อันตราย

เจสันเริ่มหายใจไม่ออก เพราะร่างเล็กๆ มากมายที่รุนตัวเขา ทำให้กาเบรียลลามองสถานการณ์ทั้งหมดอย่างประหลาดใจ

มาเลียที่ได้เห็นลูกจิ้งจอกตัวน้อย เธอก็เริ่มหวั่นไหวและรีบวิ่งเข้าไปที่พวกลูกจิ้งจอกด้วยความตื่นเต้น

มาเลียค่อยๆ เดินเข้าไปที่ลูกจิ้งจอก แต่เหล่าลูกจิ้งจอกมองเธออย่างหวาดกลัว ราวกลับว่าเธอเป็นสัตว์ประหลาดที่พยายามจะจับพวกมันไป

พวกมันสัมผัสได้ถึงมานาของมาเลีย ซึ้งมากกว่าพลังของเจสันอย่างมาก

ลูกจิ้งจอกรีบพากันวิ่งไปแอบหลับเจสัน โดยคิดว่าเจสันสามารถปกป้องพวกมัน โดยพวกมันแทรกตัวและเบียดกันให้ได้มากที่สุดเท่าที่พวกมันจะทำได้

แม้แต่เกร็กที่ยืนอยู่ภายนอก ก็มองไปที่ลูกจิ้งจอกอย่างสนใจในคาวมน่ารักและปุกปุยของมัน

เกร็กตัดสินที่จะไม่สนใจภาพลักษณ์ของตัวเองต่อหน้าเจสันอีกต่อไป และเขาได้เด็นเข้าไปใกล้ๆ เพื่อดูลูกจิ้งจอกที่แสนน่ารัก

เจสันเห็นการจ้องมองของเกร็กและมาเลีย และเจสันก็หันกลับไปมองที่ลูกจิ้งจอก

`ลูกจิ้งจอกพวกนี้จะรอดไปจากพี่น้องสองคนนี้ไหมหน่ะ !! “

เจสันลุกขึ้นและพูดอย่างผลีผลาม

“เอ่อ หยุดก่อน ตอนนี้ลูกจิ้งจอกพวกนี้ยังไม่ได้กินอะไรเลย พวกเรามาให้อาหารพวกมันกันเถอะ !”

เจสันได้ดึงพัสดุชิ้นใหญ่ที่เขาได้มาเมื่อไม่กี่นาทีก่อนมาวางไว้ตรงหน้า โดยไม่สนใจว่าเกร็กและมาเลียกำลังทำอะไรและหยิบขวดนมสูตรพิเศษสำหรับลูกจิ้งจอกออกมา เจสันได้อ่านคำอธิบายอย่างละเอียดก่อนที่จะดำเนิดการต่อ

เจสันได้ถามเกร็กว่าเขาจะสามารถอุ่นนมได้ที่ไหน เกร็กจึงนำทางไป หลังจากสิบนาทีเจสันก็ได้อุ่นนมเสร็จและเริ่มให้อาหารเหล่าจิ้งจอกตัวน้อย

เมื่อพวกมันแต่ละตัวได้กลิ่นที่น่าดึงดูดใจ ทำให้เกิดความรู้สึกเหมือนโลกกำลังสั่นสะท้านเพราะท้องที่มากกว่าร้อยกำลังคำราม

มาเลียและเกร็กสงบลงเมื่อเห็นความโลภในการดื่มนม ทั้งคู่ได้นั่งลงข้างๆเจสันหยิบขวดที่เตรียมไว้เพื่อป้อนลูกสุนัขจิ้งจอก

แม้แต่กาเบรียลลาและมาร์คเองก็ช่วยกันทำ น่าเสียดายที่พวกเขาไม่มีเครื่องป้อมนมอัตโนมัติเพราะพวกมันมีมากเกินไป

เวลาผ่านไป 2-3 ชั่วโมง ทุกคนเริ่มหมดแรงจากลุกจิ้งจอกและเสียงร้องของพวกมัน โดยเฉพาะมาร์คที่ต้องอดทนกว่าคนอื่น

หลังจากที่ป้อมนมจนครบหมดทุกตัว ลูกจิ้งอกก้เริ่มผล็อยหลับไปด้วยความอิ่มท้อง

–

ตอนนี้เจสันไม่รู้จะทำอย่างไรและเขาต้องขอความช่วยเหลือจากพ่อแม่ของเกร็ก

มาร์คเหมือนจะรู้ว่าเจสันต้องการอะไร

มาร์คต้องการให้เจสันขายลูกจิ้งจอกทุกตัวให้กับพวกเขา ซึ่งนี้เองก็เป็นแผนที่เจสันต้องการที่จะทำในตอนแรก แต่เจสันสามารถเห็นความต้องการเงินมหาศาลในดวงตาของมาร์ค ซึ่งทำให้เจสันตกใจกลัวมนตอนแรก

เจสันไม่ต้องการเจรจาให้มากมายนัก เขาขอเพียงแค่กำหนดข้อตกลงง่ายๆ ก่อนที่เขาจะทำการขายลูกจิ้งจอกให้

เนื่อจากเจสันชอบลูกจิ้งจอกพวกนี้มาก เขาจึงลำบากใจที่จะขายพวกมัน แต่เจสันเองก้ไม่สามารถเลี้ยงดุพวกมันได้ ด้วยเหตุผลหลายอย่าง เช่น ขาดแคลนเงิน และพลงวิญญาณที่อ่อนแอของเขา

ข้อกำหนดของเจสันคือเขาไม่อนุญาติให้ตระกูลเฟลเลอร์ขายลูกจิ้งจอกเหล่านี้ให้แก่ขุนนางและครอบครัวใหญที่ไม่ดีและมีความเป็นไปได้ที่จะทำร้ายลูกจิ้กจอกเหล่านี้ และคนที่มีประวัติที่ไม่ดีและอารมณ์ร้ายต่อสัตว์พันธะ

“มันจะดีที่สุดถ้าลูกจิ้งจอกเหล่านี้ได้ทำพันธะทำคนที่มีความรักต่อสัตว์พันะะ และได้รับการปฏิบัติต่อวพกมันเหมือนครอบครัว แต่ผมรู้ว่าพวกคุณอาจจะไม่สามารถทำได้อย่างเต็มที่ อย่างไรก็ตามลูกจิ้งจอกเหล่านี้จะขายให้เฉพาะขุนนางและครอบครัวใหญ่ที่มีความรักให้กับเหล่าสัตว์พันธะ”

เมื่อได้ยินดังนั้น เกร็ก ก็ยกนิ้วให้กับเจสัน มาเลียและกาเบรียลลาก็ได้มองไปที่เจสันพร้อมกับรอยยิ้มที่อ่อนโยน

ใบหน้าของมาเลียเริ่มแดงและมองไปที่ลูกจิ้งจอก กาเบรียลลารู้สึกประหลาดใจที่เห็นว่ามาเลียรู้สึกภูมิใจในตัวของเจสัน และเริ่มปฏิบัติกับเขาเหมือนคนในครอบครัว

มาร์ครู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย

มาร์คไม่ได้สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกสัตว์วิเศษที่เขาจะขายให้กับวกเหล่าขุนนาง เพราะมีเพียงไม่กี่ครอบครัวที่ทรมาณสัตว์พันธะของตนเองแต่ถึงยังนั้นมันก็ยังเป็นเรื่องที่น่าขยะแขยงและไม่เหมาะสม

มาร์คคิดว่าถ้าหากเจสันตกลงขายสัตว์วิเศษเหล่านี้ให้กับเขา เขาจะเดินทางไปทั่วเมืองเพื่อขายสัตว์วิเศษเหล่านี้ให้กับพวกขุนนางและครอบครัวใหญ่โต

แต่ตอนนี้กำไรกว่าครึ่งหนึ่งที่มาร์คคาดหวังไว้ได้หายวับไปกับตา เพราะข้อกำหนดของเจสัน

มาร์คต้องยอมรับข้อกำหนดของเจสัน มิฉะนั้นเขาจะไม่ได้รับเครดิตแม้แต่นิดเดียวในขณะที่เจสันสามารถไปหารัฐบาลและขายลูกสุนัขจิ้งจอกได้ถึงแม้ราคาจะต่ำกว่าที่มาร์คจะจ่ายให้

เจสันมีความสุขที่ได้ยินมาร์คตอบรับข้อเรียกร้องของเขาและรู้สึกราวกับว่าก้อนหินหนัก ๆ ถูกยกออกจากอกของเขา

ลูกจิ้งจอกไม่สามารถออกจากคอกได้และมาร์คก็เริ่มคำนวณราคา มาร์คได้เริ่มเขียนข้อวคามถึงใครบางคน ขณะที่เกเบรียลลาเสนอให้เจสันอยู่ทานข้าวเย็นกับพวกเขา ซึ่งครั้งนี้เจสันตอบตกลง

ในระกว่างที่ทานอาหารไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ แต่เจสันกลับรู้สึกผ่อนคลายและสบายใจอย่างมากขณะทานอาหารร่วมกับตระกูลเฟลเลอร์

เจสันสังเกตุว่า กาเบรียลลานั้นคอยจัดการทุกอย่างในครอบครัว ขณะที่มาร์คยังคำนวณและเขียนข้อความเมื่อทุกคนกำลังทานอาหาร

กาเบรียลลาได้ตบหลังศีรษะของมาร์คเบาๆ มาร์คก็ได้ปิดหน้าจอโฮโลแกรมและนั่งทานอาหารอย่างเชื่อฟัง

เจสันยิ้มให้กับภาพนี้เบา ๆ และเขารู้สึกมีความสุข

หลังจากทานอาหารเสร็จอาร์เทมิสที่กำลังนอนขดอยู่บนตักของเจสัน ได้ร้องเรียกขออาหารของมัน เมื่อเจสันนำแกนสัตว์ป่าทั้งหมดออกมา อาร์เทมิสก้ได้กลืนลงท้องจนหมด และก็หายเข้าไปในวงเวทย์ของมัน

พวกเฟลเลอร์ไม่ได้สังเกตุเห็นว่าเจสันเลี้ยงสัตว์พันธะด้วยแกนมานา ไม่ใช่่นั้นพวกเขาจะต้องตกตะลึงและกระหน่ำถามเขาในเรื่องนี้

แต่เจสันจะไม่ซ่อนความลับของเขาอีกต่อไปกับพวกเฟลเลอร์ หากพวกเขาถาม เจสันก็จะตอบอย่างตรงไปตรงมา

เจสันเบื่อที่จะเก็บความลับ ความสามารถของดวงตาและการกลายพันธุ์ของอาร์เทมิส

แต่น่าแปลกใจพวกเฟลเลอร์ต่างก็ไม่ได้ถามคำถามหล่านี้กับเจสันอีกเลย เจสันมีความสุขที่พวกเขาให้ความเป็นส่วนตัว

หลังจากทานอาหารเสร็จ มารคมองไปที่การแจ้งเตือนที่หน้าจอโฮโลแกรมของเขา

เขาขมวดคิ้ว และกระซิบบางอย่างกับกาเบรียลลา ก่อนที่เธอจะครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะลุกขึ้นยืนและประกาศ

“เราต้องเปลี่ยนกำหนดการของเรา ลูกค้าของเราเขียนถึงเราว่าเขาต้องการนกอินทรีในอีกสองวัน

เนื่องจากลูกค้ากำลังเดินทางไปยังเมืองไซโร เราจะเริ่มการเดินทางของเราเร็วขึ้นเล็กน้อย

เพื่อให้ถึงก่อนเวลานัดหมายของลูกค้า พวกเราจะออกเดินทางพรุ่งนี้ตั้งแต่เช้าตรู่

เราจะนำพวกสัตว์วิเศษไปกับเราและขายพวกมันในเมืองจิโร่ซึ่งเป็นเมืองเกรด B ที่มีลูกค้าคนอื่นๆอยู่และขายที่เหลือในเมืองไซโรจุดหมายปลายทางของเรา

ทั้งสองเมืองจะมีความต้องการอย่างมากสำหรับลูกสัตว์ร้ายและพวกเรามีการติดต่อในการค้าขายสัตว์วิเศษกับเมือง 2 เมืองนี้เป็นปกติอยู่แล้ว “

มาเลียเกร็กและเจสันรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้ จึงได้แค่พยักหน้าตอบตกลง

การเดินทางจะเริ่มภายในพรุ่งนี้ และเจสันเองก้ตื่นเต้นเป็นอย่างมากเขาได้แต่ตั้งตารอ

การเข้าไปในโดมพร้อมกับกรงสัตว์ร้ายขนาดใหญ่ที่ปกคลุมไปด้วยผ้าปูที่นอนสีฟ้า สีดำและสีเทาดึงดูดความสนใจเป็นอย่างมากและเจสันรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยกับการจ้องมองของคนเหล่านั้น แต่มันก็ไม่ได้แย่เท่าตอนแรก

เจสันไม่มีเวลาคิดถึงคนอื่นมากนัก เพราะเขาต้องส่งข้อความถึง AI ของเมืองโดยเร็วที่สุดเพราะเจสันกังวลว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าลูกสุนัขจิ้งจอกหลุดออกมาจากกรงภายในโดม

เขาได้ยินเกี่ยวกับคดีดังกล่าวและพวกมันถูกจัดการลงอย่างน่าอนาถ

AI ขออนุญาติเจสันในการเข้าถึงกรงสัตว์ร้ายเพื่อสแกนดูลูกสุนัขจิ้งจอกเพื่อนับจำนวนก่อนจะระบุว่าพวกมันไม่เป็นอันตรายชั่วคราว

เจสันถอนหายใจอย่างโล่งอกและสั่งรถรับส่งพิเศษในขณะที่รออย่างอดทนด้วยสีหน้ายินดี

ระหว่างรอเขาเปิดข้อความและเขียนข้อความถึงเกร็ก มาเลียและแม้แต่กาเบรียลลาแม่ของเกร็ก

เจสันไม่ได้ลงรายละเอียดมากนัก บอกแต่เพียงว่าจะไปที่คฤหาสน์พร้อมกับกรงสัตว์ร้าย

เจสันไม่รู้ว่าจะอธิบายเรื่องนี้ได้อย่างไร ดังนั้นมันง่ายกว่าเมื่อถ้านำไปให้เห็นกับตา

เจสันฝึกเทคนิคนรกสวรรค์ระหว่างรอรถรับส่งพิเศษ

นอกจากนี้เขายังซื้อขวดนมสำหรับทารกซึ่งเป็นนมพิเศษจากวัวกลายพันธุ์ที่วิวัฒนาการแล้วพร้อมสูตรสำหรับลูกสุนัขจิ้งจอกทางออนไลน์

มันค่อนข้างแพงและเจสันต้องใช้เครดิตส่วนใหญ่ที่เก็บไว้ แต่ก็ใช้ได้ ลูกสุนัขจิ้งจอกเหล่านี้ไม่ควรทนทุกข์ทรมานจาการหิว ก่อนที่เขาจะคิดต่อว่าควรทำอย่างไรกับพวกมัน

รถรับส่งมาถึงและดูเหมือนกระบะโลหะขนาดใหญ่พิเศษที่มีพื้นที่บรรทุกกว้าง

มันดึงแขนโลหะออก และยกกรงสัตว์ร้ายอย่างระมัดระวังก่อนที่จะวางลงบนพื้นบรรทุก

ยังมีที่ว่างเหลืออยู่บนพื้นที่บรรทุกและ เจสันตัดสินใจนั่งที่นั่นเพราะเขาต้องการดูแลลูกสุนัขจิ้งจอกกับอาร์เทมิสเพื่อกันไม่ให้พวกมันหลุดออกมา หรือทำร้ายกันเอง

ประมาณ 40 นาทีต่อมาเจสันก็กลับมาที่หน้าคฤหาสน์เฟลเลอร์อีกครั้ง แต่คราวนี้เจสันรู้สึกสบายใจกว่า ที่ได้เข้าไปในขณะที่กรงสัตว์ร้ายที่ขับเคลื่อนด้วยตัวเองอยู่ข้างๆเขา

อาร์เทมิสนั่งอยู่บนไหล่ของเขาอย่างอ่อนเพลีย

มันต้องช่วยเจสันดูแลลูกจิ้งจอก และมันก็ไม่อยากทำแบบนี้อีกแล้ว

สมาชิกทุกคนในตระกูลเฟลเลอร์เห็นรถกระบะขนาดใหญ่วางกรงสัตว์ร้ายขนาดใหญ่ ไว้ที่หน้าประตูของพวกเขาก่อนที่มันจะขับออกไป จึงเกิดความสับสนบนใบหน้าของพวกเขาอย่างเห็นได้ชัด

พวกเขารู้ว่าเจสันจะมาพร้อมกับกรงสัตว์ร้าย แต่มันถูกปิดด้วยผ้าปูที่นอนหลากสีซึ่งน่าขบขันในความคิดของเกร็ก

มาเลียสับสนและตั้งคำถามกับตัวเองว่าสัตว์ร้ายชนิดใดที่มีขนาดใหญ่ขนาดนั้น เพราะจิตใจของเธอยึดติดกับความสามารถของเจสันในการค้นหาสัตว์ร้ายที่มีศักยภาพ

กาเบรียลลา มองออกไปข้างนอกอย่างใจเย็น แต่เธอก็คิดเช่นเดียวกับที่มาเลียคิดและตั้งคำถามกับตัวเองว่าความสามารถของเจสันในการค้นหาสัตว์ร้ายที่มีศักยภาพนั้นยอดเยี่ยม มันเกินไปหรือไม่

สิ่งนี้ทำให้เธอขมวดคิ้วเพราะเป็นเรื่องยากมากที่จะพบสัตว์ป่าที่มีศักยภาพที่ดีและเธอคิดว่าเจสันใช้เวลาเพียงสี่วันในการจับอีกตัวหนึ่ง อาจจะถือว่าเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยม

แต่ในขณะที่ทั้งสามคนดูสนใจและคาดหวัง มาร์คก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวนของสัตว์ร้ายหลายตัว

เจสันและกรงสัตว์ร้ายยังคงอยู่ค่อนข้างไกลและมีเพียงมาร์คเท่านั้นที่ได้ยินเสียงร้องโหยหวนภายในกรงสัตว์ร้ายเนื่องจากการได้ยินที่ยอดเยี่ยมจากสัตว์พันธะของเขาและเครื่องหมายคำถามขนาดใหญ่ที่ก่อตัวขึ้นภายในจิตใจของเขา

เสียงแหลมนั้นฟังดูแตกต่างกันและซ้อนทับกันหลายเท่า ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะประมาณจำนวนด้วยเสียงเพียงอย่างเดียวและสีหน้าตกใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาในขณะที่เขาหายไปจากตำแหน่งเพียงเพื่อปรากฏตัวต่อหน้าเจสันภายในหนึ่งวินาที

เมื่อมองไปที่เจสันความสับสนก็ยังคงอยู่ขณะที่เขาถาม

“เกิดอะไรขึ้นและทำไมมีลูกหมีอยู่ข้างในมากมายเช่นนั้น ??”

เจสันตกใจเมื่อเห็นมาร์คปรากฏตัวต่อหน้าเขา ขณะที่โดรนที่นำพัสดุของเขามาส่ง

เขาระบุที่อยู่ของคฤหาสน์เฟลเลอร์และเจสันก็เห็นโดรนกำลังยกพัสดุขนาดใหญ่แลเจสันะรีบวิ่งไปที่มันโดยไม่สนใจคำถามของมาร์ค

เมื่อรับพัสดุแล้วเขาก็เก็บมันออกไปโดยไม่ได้มองเข้าไปข้างใน ก่อนที่จะเข้าไปใกล้มาร์คและกรงสัตว์ร้ายอีกครั้ง

“ ผมจะพยายามอธิบายทุกอย่างในภายหลัง แต่ผมควรดูแลพวกมันก่อนใช่ไหม?”

พ่อค้าสัตว์ร้ายมีหน้าที่ดูแลสัตว์ร้ายก่อนขาย

มาร์คยังคงตกใจและสับสน แต่เขาก็พยักหน้าขณะพา พวกมันไปที่สวนหลังบ้านซึ่งมีรั้วกั้นแน่นหนา

อีกสามคนต่างประหลาดใจที่เห็นพ่อและสามีของตนเอง วิ่งไปข้างเจสันและหลังจากนั้นก็พาเจสันไปที่สวนหลังบ้านซึ่งเป็นพื้นที่ สำหรับดูแลสัตว์ร้ายที่จับมาได้

เจสันเข้าไปในสวนหลังบ้านที่มีรั้วกั้นและเขาสามารถมองเห็นสภาพแวดล้อมหลายอย่างที่มีต้นไม้ ทราย น้ำและแม้แต่น้ำแข็งอยู่รอบ ๆ และใคร ๆ ก็พูดได้ว่าสวนหลังบ้านของตระกูลเฟลเลอร์เปรียบได้กับสวนสัตว์ที่ไม่มีสัตว์ร้ายยกเว้นหมาป่าที่เขาจับได้เมื่อไม่กี่วันก่อนและนกอินทรีพายุที่อยู่ในกรงนกขนาดใหญ่

เจสันเข้าไปในคอกเล็ก ๆ ที่มีต้นไม้อยู่รอบ ๆ และมีรั้วล้อมรอบเหมือนกรงเล็ก ๆ

เมื่อเขาและมาร์คเข้าไปประตูนั้นก็ปิดลงและเจสันก็สามารถเอาผ้าปูที่นอนออกได้

ต้นไม้สามารถบดบังแสงแดดและมันจะไม่สว่างเกินไปสำหรับลูกสุนัขจิ้งจอกที่ แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือพวกมันไม่ต้องเบียดตัวเองเข้าไปในกรง เหมือนอย่างที่พวกมันทำในกรงสัตว์ร้าย

เมื่อมองไปรอบ ๆ ลูกสุนัขจิ้งจอกสังเกตเห็นว่าผ้าปูที่นอนถูกถอดออกและประตูกรงสัตว์ร้ายเปิดออกอย่างช้าๆ

ลูกสุนัขจิ้งจอกผู้กล้าหาญสองสามตัวดึงตัวเข้าหากันหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วลุกขึ้นยืนพยายามที่จะออกจากกรงสัตว์ร้าย

เมื่อลูกสองสามตัวแรกออกจากกรงโดยไม่ถูกโยนกลับไปลูกสุนัขจิ้งจอกตัวอื่น ๆ ก็เริ่มวิ่งออกจากกรงสัตว์ที่คับแคบด้วยความดีใจ

มันเป็นภาพที่น่าสนใจสำหรับเจสันที่ยิ้มจาง ๆ ด้วยสายตาที่มีความสุขและตอนนี้มาร์คก็รู้สึกสับสนมากยิ่งขึ้นหลังจากเห็นว่าพวกมันเป็นลูกสุนัขจิ้งจอกซึ่งถูกปลุกให้เป็นสัตว์ที่ถูกปลุกเมื่อโตเต็มที่แล้วและหาได้ยากมากในสภาพลูกสุนัขของพวกมัน

เมื่อมองไปที่เจสัน มาร์คได้สงสัยว่าเจสันทำได้ยังไงถึงได้จับลูกสัตวืร้ายพวกนี้มาได้

และดูเหมือนพวกมันจะมีอายุไม่เกินสองสามวัน ซึ่งจะเป็นวัยที่สมบูรณ์แบบในการสร้างจิตวิญญาณ

ว่ากันว่าสัตว์ร้ายที่อายุน้อยกว่าจะสร้างสัญญาได้ง่ายขึ้น เนื่องจากจิตใจของพวกมันยังอยู่ในช่วงการพัฒนาและพวกมันจะไม่ต่อต้านกับการสร้างพันธะ

การทำให้เชื่อง เลี้ยงดูและฝึกฝนสัตว์ตั้งแต่แรกเกิดนั้นง่ายกว่า การพยายามเปลี่ยนสัญชาตญาณสัตว์ป่าที่โตเต็มที่

‘เมื่อสัตว์ร้ายเติบโตเต็มที่แล้วสัญชาตญาณของมันจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้อย่างง่ายดายเหมือนในช่วงแรก ๆ ‘

มาร์คถือได้ว่าเป็นมนุษย์ที่มีเหตุผลและยังมีความโลภเล็กน้อย ทำให้เขาเห็นเครดิตที่เคลื่อนไหวในขณะที่มองดูลูกสัตว์ร้ายจำนวนมากเช่นนี้

มีพ่อพันธุ์แม่พันธุ์จำนวนมากที่ใช้สัตว์ป่าปลุกพลังและวิวัฒนาการ แต่สุนัขจิ้งจอกที่มีธาตุนั้นมีความพิเศษเล็กน้อยเนื่องจากความสามารถทางธาตุเป็นลักษณะที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกมัน

เมื่อเปรียบเทียบความแข็งแกร่งของมันซึ่งอยู่ในระดับต่ำถึงระดับกลางที่ถูกปลุกกับสัตว์อื่น ๆ ในอันดับเดียวกันเราสามารถเข้าใจได้อย่างง่ายดายว่าสุนัขจิ้งจอกที่มีธาตุนั้นมีความสามารถทางธาตุที่ล้ำเลิศ ซึ่งเทียบได้กับความสัมพันธ์ของธาตุที่มีวิวัฒนาการสูง

มันเป็นการคำนวณที่ได้เปรียบสำหรับมนุษย์ส่วนใหญ่ที่มีพลังวิญญาณต่ำกว่าในการผูกมัดสัตว์ร้ายที่มีความสัมพันธ์สูงกว่าเมื่อเทียบกับสัตว์ร้ายอื่น ๆ ในระดับเดียวกัน เพื่อเพิ่มความสามารถในการต่อสู้ของพวกมัน

การสร้างสัญญากับสัตว์อสูรที่ถูกปลุกนั้นไม่จำเป็นต้องใช้พลังงานวิญญาณมากขนาดนั้นและจิ้งจอกธาตุก็มีความสามารถทางธาตุที่ได้เปรียบอยู่แล้ว

มีสัตว์ที่ถูกปลุกขึ้นมาจำนวนมากที่มีความสามารถทางธาตุ แต่สัตว์ที่ถูกปลุกส่วนใหญ่ไม่มีความสามารถทางธาตุและความสามารถอื่น ๆ

เนื่องจากเพิ่งเกิดเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาความแข็งแกร่งรวมถึงพลังวิญญาณจึงอยู่ในระดับต่ำ ในขณะที่แกนมานาของพวกมันอยู่ในระดับที่ถูกปลุก แต่แทบจะว่างเปล่า

ใช้เวลาไม่นานสำหรับพวกมันที่จะเติบโตด้วยโภชนาการที่เหมาะสม แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือเหล่าเด็กๆ สามารถทำสัญญากับลูกสัตว์เหล่านี้เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้ช้าลง ในขณะที่ปรับตัวให้เข้ากับความรู้สึกของสัตว์พันธะตัวแรก

ในขณะเดียวกันพลังวิญญาณของพวกเขาก็จะค่อยๆ เพิ่มขึ้นพร้อม ๆ กับสัตว์พันธะ

สุนัขจิ้งจอกที่มีธาตุเหล่านี้เหมาะอย่างยิ่งสำหรับเป็นสัตว์พันธะตัวแรก เนื่องจากผู้สำเร็จการศึกษาระดับมัธยต้นส่วนใหญ่ที่มีผลการสอบไม่ดียังคงได้รับการทดสอบ และพลังวิญญาณของนักเรียนส่วนใหญ่อยู่ในระดับใกล้เคียงกับสัตว์ร้ายที่ตื่นขึ้นมา

‘ความต้องการสัตว์ร้ายอย่างจิ้งจอกธาตุนั้น สูงเสมอ ‘

มาร์คคิดพลางยิ้มอย่างมีความสุข เป็นเรื่องแปลกที่ลูกสุนัขจิ้งจอกเหล่านี้กลัวเขาในขณะที่พวกมันทั้งหมดเข้าหาเจสันและพยายามเข้าใกล้เขา แม้ว่าเจสันจะไม่มีความเชี่ยวชาญในการปกปิดความผันผวนของมานาเลยแม้แต่น้อย

หัวใจของเจสันปวดร้าวและเสียใจเล็กน้อยที่ได้เห็นลูกสุนัขจิ้งจอกเหล่านี้ … ถ้าเขาทำได้ เขาก็จะทำสัญญากับลูกสุนัขจิ้งจอกทุกตัวในตอนนี้เพราะเพราะมันไม่มีข้อเสียแม้นิดเดียว

โลกวิญญาณของเขามีพื้นที่เพียงพอ แต่พลังวิญญาณของเขาอ่อนแอเกินไป

มันเป็นเรื่องน่าเศร้าและเจสันก็ยิ้มแห้ง ๆ ในขณะที่ขนปุยนับร้อยโจมตีด้วยลิ้นของพวกมัน

กาเบรียลลา,เกร็ก และ มาเลีย มองไม่เห็นมาร์คและเจสัน เมื่อเข้ามาที่สวนหลังบ้าน แต่ทั้ง 3 สามารถสัมผัสได้ถึงความผันผวนของมานาของสัตว์ร้ายนับร้อยตัวที่ปล่อยออร่าออกมา

เมื่อเห็นลูกสุนัขจิ้งจอกตัวเล็กกว่าร้อยตัวกำลังโจมตีเจสัน ในขณะที่กรงสัตว์ร้ายถูกเปิด ทั้ง 3 คนก็อ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง

ด้านล่างของต้นไม้ที่ปกคลุมไปด้วยรากไม้หนาทึบ เจสันสามารถมองเห็นโพรงที่มีลูกสุนัขจิ้งจอกขนาดพอดีมือหลากสี

มีพื้นที่เพียงพอสำหรับเจสันที่จะมุดผ่านรากต้นไม้ใหญ่ที่หนาทึบ หลังจากที่ยกซากหมาป่าออกไป

เนื่องจากโพรงอยู่ใต้ต้นไม้แสงแดดส่องถึงด้านล่างไม่มากนัก แต่สิ่งที่เจสันสงสัยนั้นเป็นอย่างอื่น

ภายในโพรงมีอุโมงค์หลายแห่ง ที่นำไปสู่ที่ไหนสักแห่งและเจสันสามารถมองเห็นแสงสีดำจำนวนมากที่ส่วนท้ายของโพรง

อาจมีลูกสุนัขจิ้งจอกจำนวนมากที่อยู่ข้างในและเจสันก็สงสัยว่ามีลูกสุนัขจิ้งจอกกี่ตัวเพราะเขาสามารถมองเห็นฝูงพวกมันต่อหน้าเขาได้แล้ว

‘สุนัขจิ้งจอกทั้งหมดรวมตัวกันเพื่อให้กำเนิดลูกหลานของพวกมันในโพรงใหญ่นี้งั้นหรอ ทำไมพวกมันถึงทำอย่างนั้น ที่นี่ไม่ใช่อาณาเขตของพวกมันนี่หน่า? มีอะไรเกิดขึ้น ….ฉันหวังว่านั่นจะเป็นสัตว์ร้ายกลุ่มเดียวที่อพยพ…’

เมื่อมองไปที่ลูกสุนัขจิ้งจอกซึ่งแทบจะมองไม่เห็น เจสันก็เริ่มเศร้า

พ่อแม่ของพวกมันถูกฆ่าโดยมนุษย์ เพราะพวกมันถูกมองว่าเป็นภัยคุกคามต่อนักเรียนมัธยมต้น ที่ฝึกฝนในเขตป่าระดับหนึ่งถึงแม้ว่าพวกมันจะไม่ได้ทำอะไรผิดก็ตาม

เจสันรู้สึกเศร้า แต่ไม่มีอะไรที่เขาจะทำได้ โลกถูกสร้างขึ้นตามลำดับชั้นที่ผู้ที่แข็งแกร่งปกครองและผู้อ่อนแอต้องทนทุกข์ทรมานและตาย สิ่งนี้ชัดเจนยิ่งกว่าภายนอกโดม

เมื่อสี่วันก่อนเจสันได้ฆ่าสัตว์ป่าอย่างไม่รู้สึกอะไร แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกเศร้า?

ความคิดของเขาเองก็ยังยากที่จะเข้าใจแม้กระทั่งสำหรับตัวเอง แต่ยิ่งเขาเผชิญกับความจริงนานเท่าไหร่เขาก็ยิ่งพยายามหาจุดสมดุลที่ดีให้กับมันมากขึ้นเท่านั้น

เจสันไม่ต้องการฆ่าสัตว์ร้ายแต่ละตัวอย่างโหดเหี้ยม แต่เขาจะไม่เมินเฉยต่อสัตว์ที่ร้ายที่คุกคามสัตว์ตัวอื่นๆ

เจสันไม่ต้องการฆ่าสัตว์ที่มีลูกเล็กๆ แต่นอกเหนือจากข้อยกเว้นบางประการ

คนส่วนใหญ่อาจคิดว่าเจสันเป็นคนใจอ่อนเกินไปเพราะลูกสัตว์ร้ายสามารถเติบโตเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวและอันตรายได้ในอนาคต แต่เจสันไม่สนใจความคิดเห็นของคนพวกนั้นจริงๆ

แต่เจสันก็ต้องเตือนใจตัวเองว่า ถ้าเขาไม่ฆ่าพวกสัตว์ร้ายเหล่านั้นเพิ่มเสริมความแข็งแกร่งและความเชี่ยวชาญในการต่อสู้ของเขา และอีกอย่างสัตว์ร้ายเหล่านั้นอาจจะกลับมาทำร้ายตัวเองได้

แต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอน! เจสันจะไม่ฆ่าลูกสัตว์เหล่านี้…พวกมันไม่ได้ทำอะไรผิดและบางทีพวกมันอาจทำตัวเป็นสัตว์พันธะที่น่ารักของใครบางคนและมีชีวิตที่ดี

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเกิดมาไม่กี่วันที่ผ่านมาเมื่อพ่อแม่มาถึงและพวกเขาจะไม่รอดหากไม่มีนมแม่และดูเหมือนว่าเขาจะต้องทำตัวให้เร็วที่สุดเพราะพวกเขามองเขาด้วยความหิวโหย

ก่อนอื่นเจสันต้องพาลูกสุนัขจิ้งจอกนี้ออกไปข้างนอก

เจสันนำกรงสัตว์ออกมาเพื่อที่จะนำลูกจิ้งจอกออกมาจาโพรง

หลังจากนั้นเจสันก็เพิ่มพลังให้กับกรงด้วยมานาในปริมาณที่พอเหมาะสำหรับกรงที่จะเริ่มทำงาน

โชคดีสำหรับเจสัน ที่เขี้ยว กรงเล็บและพลังธาตุของลูกสัตว์เหล่านี้ยังไม่แข็งแกร่งมากพอที่จะทำร้ายอะไรใครได้

เจสันค่อยๆ หยิบลูกจิ้งจอกออกมาทีละตัว และสังเกตว่าอาร์เทมิสมองเขาอย่างหลงใหลเมื่อเวลาผ่านไปกว่าสองชั่วโมงหลังจากที่เขาหยิบพวกมันออกมาได้ทั้งหมด

เสื้อผ้าของเจสันสกปรกไปหมดเช่นเดียวกับมือและใบหน้าของเขาในขณะที่เขาคาดว่ามีลูกสุนัขจิ้งจอกธาตุร้อยกว่าตัวที่อพยพมา แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีลูกจิ้งจอกจำนวนมากขนาดนี้

มีลูกสุนัขจิ้งจอกธาตุ 150 ตัวเป็นอย่างน้อยและเจสันก็ต้องตกใจเมื่อเห็นกรงสัตว์ที่ขับเคลื่อนด้วยตัวเองขนาด 20 ตร.ม. นั้นคับแคบเหลือเกิน….

เจสันกลืนน้ำลายและเปิดใช้งานดวงตามานาอีกครั้ง เพื่อดูว่าเขาลืมลูกสุนัขจิ้งจอกหรือไม่

แต่แทนที่จะเป็นอย่างนั้นเขาสังเกตเห็นความแตกต่างของออร่าสีดำที่แผ่ออกมาจากสัตว์ร้ายเหล่านี้

เขาแทบจะรู้ได้ในทันทีว่าสัตว์ร้ายตัวใดมีศักยภาพที่ดีกว่า … หรือมีขีดจำกัด ที่สูงกว่า

เจสันได้เห็นทฤษฎีที่ตั้งขึ้นเอง ซึ่งก่อตัวขึ้นในใจของเขาอย่างช้าๆ เจสันคิดว่ายีนแม่ของลูกจิ้งจอกที่มีสีทึบจะต้องแข็งแกร่งกว่าและดูเหมือนว่าความสามารถแบบนั้นจะมี บทบาทในการเป็นออร่าสีฟ้าด้วย สุนัขจิ้งจอกที่มีธาตุจะมีสีดำที่เปล่งประกายอย่างอ่อนโยน ในขณะที่สุนัขจิ้งจอกสีแดงมีสีที่เปล่งประกายราวกับเปลวไฟ

แต่นั่นไม่ใช่ทุกอย่าง เนื่องจากปริมาณสีที่แผ่ออกมานั้นขึ้นอยู่กับความสามารถของพวกมันอย่างที่เจสันคิด

ในตอนแรกเจสันได้ดูลูกสุนัขจิ้งจอกสองตัวจากชุดเดียวกันและสีหนึ่งของพวกมันทึบกว่า เจสันจึงคิดว่าลูกสัตว์ตัวหนึ่งได้รับยีนที่โดดเด่นหรือความสามารถที่แข็งแกร่งกว่าเล็กน้อย

และอีกครั้ง … เกิดคำถามขึ้นมากมายเกินไปทำให้จิตใจของเขาไม่เป็นสุข

แต่มีอย่างอื่นที่เจสันสังเกตเห็น

สัตว์ป่าตัวอื่นๆ พวกมันพยายามหนีเมื่อมองเห็นเจสัน แต่หลังจากที่พวกมันมองลึกเข้าไปในดวงตาของเจสัน พวกมันก็หยุดเคลื่อนไหวและบางตัวยังเดินมาให้เจสันได้ลูบหัว

แต่เขาต้องทำให้หัวใจของเขาแข็งแกร่ง … เขาไม่สามารถเลี้ยงดูสุนัขจิ้งจอก 150 ตัวได้ด้วยหลายเหตุผล

ประการแรกสัตว์ป่าไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในเมือง ยกเว้นที่เจดีย์สัตว์ร้ายเพื่อใช้ในการขายหรือเป็นสัตว์พันธะ

เราต้องมีใบอนุญาตในการขายหรือทำสัญญากับสัตว์ร้ายหากต้องการรับพวกมัน

เจสันมั่นใจในโลกแห่งจิตวิญญาณของเขา แต่พลังวิญญาณของเขาปฏิเสธความคิดนี้ทันที

มันค่อนข้างน่าเศร้าเพราะพวกมันน่ารักมากและ เจสันก็อยากลองใช้ทฤษฎีความบริสุทธิ์ของเขา

และความคิดที่จะมีกองทัพจิ้งจอกที่ทรงพลังอยู่ข้างหลังเขาในขณะที่ขี่อาร์เทมิสตัวใหญ่ก็น่าพอใจ

อาร์ทิมิสรู้สึกได้ถึงความคิดของเขาและปฏิเสธทันทีเพราะ แม้ว่ามันจะเติบโตขึ้นมันก็ไม่ต้องการให้ใครมาขี่มัน !!!

อาร์เทมิสไม่มีใครยอมให้ขนของมันสกปรก !!!!! (> ‘o’)>

กรงสัตว์ร้ายที่ขับเคลื่อนด้วยตัวเองมีขนาดใหญ่พร้อมแล้ว แต่ก่อนที่เจสันจะเริ่มเดินทางกลับไปที่เต็นท์ของเขา เจสันต้องทำอะไรบางอย่างลูกสุนัขจิ้งจอกที่ไม่เคยสัมผัสกับแสงอาทิตย์มาก่อน

เขาหยิบผ้าปูที่นอนที่ซื้อมาสำหรับนอน ออกมาสองสามผืนแล้วโยนมันไว้เหนือกรงสัตว์ร้าย เพื่อปิดกั้นแสงแดดก่อนที่การเดินทางกลับไปที่โดม

นาน ๆ ครั้งลูกสุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งจะหลุดออกมาจากกรงสัตว์ร้าย เนื่องจากลูกกรงอยู่ห่างกันเกินไป อาร์เทมิสจึงต้องคอยหยิบมันขึ้นมาและใส่กลับเข้าไปในกรง

สี่วันผ่านไปและเจสันก็เหนื่อยล้ามาก

เขาจะนอนมากที่สุดเป็นเวลา 4 ชั่วโมงต่อวัน ซึ่งแทบจะไม่เพียงพอสำหรับคนที่ดูดซึมมานาอย่างสม่ำเสมอ แต่เขาต้องการเรียนรู้วิธีฟื้นฟูมานาอย่างอดทนก่อนที่การเดินทางจะเริ่มขึ้นและเป็นสิ่งที่จำเป็นในความคิดของเขา

และต้องใช้ร่างกายของเขาเพื่อฝึกฝนคู่มือนรกสวรรค์สามครั้งต่อวันเป็นเวลา 30 นาที ฝึกฝนทักษะการขว้างมีดและพยายามเรียนรู้เทคนิคการรวบรวมมานาแบบพาสซีฟโดยไม่ต้องให้ใครช่วย

นอกจากนี้เขายังเขียนข้อความถึงเกร็กและมาเลีย ด้วยคำถามและบางครั้งก็คุยกันเพียงเล็กน้อยซึ่งทำให้ความตึงเครียดของเขาลดลงอย่างมาก

เนื่องจากการเรียนรู้วิธีการรวบรวมมานาอย่างอดทนเพียงอย่างเดียวนั้นน่าเบื่อ และยังเสียพลังงานเล็กน้อย และเจสันเองก้ต้องออกล่าสัตว์เพื่อสะสมแกนมานาสำหรับอาร์เทมิส

ทั้งวันของเขาถูกกำหนดไว้เหมือนเครื่องจักรโดยไม่ได้หยุดพัก ยกเว้นการนอนหลับสี่ชั่วโมงและกินอาหารทั้งหมดยี่สิบนาที

แต่วันนี้มุมมองทั้งโลกของเจสันเปลี่ยนไปหรือจะเป็นมุมมองของเขาที่มีต่อสัตว์ร้าย ความสามารถในการเติบโตที่แข็งแกร่งและความสามารถของดวงตา

ในขณะที่ความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของเจสันและอาร์เทมิสไม่เพิ่มขึ้นเลย พวกเขาก็เข้าใกล้ระดับถัดไปขึ้นเรื่อย ๆ

เจสันไม่รู้จักเด็กคนอื่น ๆ ที่ส่วนใหญ่อยู่ในเขตป่าระดับหนึ่งดาว ซึ่งมีสัตว์ร้ายที่ถูกปลุกขึ้นมาจำนวนไม่กี่ร้อยตัว จากเขตป่าสองดาวที่อยู่บริเวณหัวมุม พยายามอพยพไปมาระหว่างพรมแดนของสัตว์ป่าสองดาวและโซนสัตว์ป่าระดับหนึ่งดาวนี้ เมื่อต้นสัปดาห์และไม่มีใครรู้ว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น

อย่างไรก็ตามที่สำคัญกว่านั้นคือนักล่าและอาจารย์ที่ฆ่าสัตว์ที่ถูกปลุกขึ้นมา หลังจากนั้นเพียงไม่กี่วันเพื่อปกป้องนักเรียนที่มีค่าของพวกเขา แและได้นำซากของพวกมันไปด้วยในขณะที่พวกเขาลืมบางสิ่งที่มีค่ายิ่งกว่านั้น

สัตว์ที่ถูกปลุกแล้วพยายามอพยพเข้าไปในเขตป่าระดับหนึ่งดาวนั้น เป็นสุนัขจิ้งจอกที่มีธาตุและมีบางอย่างที่พิเศษเกี่ยวกับเผ่าพันธุ์นี้ ที่สร้างความแตกต่างอย่างมากเมื่อเทียบกับสุนัขจิ้งจอกทั่วไป

สำหรับสุนัขจิ้งจอกเผ่าพันธุ์อื่น ๆ ฤดูผสมพันธุ์ของพวกเขาคือต้นปีใน ขณะที่ลูกหลานของพวกมันเกิดในอีกสองเดือนต่อมา แต่สำหรับสุนัขจิ้งจอกที่มีธาตุนั้นจะแตกต่าง

ฤดูผสมพันธุ์ของพวกมันอยู่ระหว่างเดือนพฤษภาคมถึงมิถุนายน ซึ่งหมายความว่าตอนนี้ที่ไหนสักแห่งในเขตป่าระดับหนึ่งดาวแห่งนี้อาจเป็นโพรงของสุนัขจิ้งจอกที่มีลูกสุนัขจิ้งจอกที่มีธาตุ จำนวนมากและความคิดที่ก่อตัวขึ้นในใจของเจสัน

เป็นความรู้ทั่วไปว่าสุนัขจิ้งจอกที่ให้กำเนิดลูกประมาณ 4 ถึง 6 ตัว…และมีสุนัขจิ้งจอกที่มีธาตุที่โตเต็มที่เพียงไม่กี่ร้อยตัวที่ถูกฆ่าในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา…

เมื่อเจสันพบว่าเมล็ดพันธุ์แห่งความโลภเล็ก ๆ ได้เริ่มเติบโตขึ้นภายในตัวเขาและมันก็เริ่มขยายใหญ่ขึ้นเมื่อเขาต้องการเงิน แต่เขาก็รู้สึกเสียใจกับลูกสุนัขจิ้งจอกเมื่อเขาพบโพรงขนาดใหญ่ที่ซ่อนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่หลังจากค้นหามาครึ่งวัน

เขาสามารถพบโพรงได้ด้วยดวงตามานาของเขาและที่สำคัญกว่านั้นคือหมาป่ากำลังพยายามบุกเข้าไป อาจเป็นเพราะมันสัมผัสได้ถึงมานาจำนวนมากซึ่งลูกเหล่านี้ได้แผ่ออร่าออกมา

พวกลูกจิ้งจอกอ่อนแอและความแข็งแกร่งของพวกมันเทียบได้กับสัตว์ป่าระดับหนึ่ง แต่พวกมันก็มีแกนมานาที่ไม่สมบูรณ์แต่สามารถพัฒนาได้ที่สูงกว่าหมาป่า

เมื่อมองไปที่ความกระหายเลือดของหมาป่าที่แผ่ออกมา เจสันก็งงงวย …

`มีอะไรผิดปกติกับสัตว์ร้ายตัวนี้? “

เขาตั้งคำถามกับตัวเองในขณะที่มองไปที่หมาป่า ซึ่งดูเหมือนว่ามันถูกครอบงำ ก่อนหน้านี้เขาเคยสงสัยว่าทำไมอาร์เทมิสถึงสามารถก้าวข้ามขีดจำกัด ทางสายเลือดของมันได้ แต่เขาคิดว่ามันเป็นเพราะการกลายพันธุ์ แต่อาจเป็นเพราะความสามารถในดูดซับมานาในปริมาณที่ผิดปกติ ซึ่งช่วยให้มันพัฒนาความแข็งแกร่งได้เร็วกว่าสัตว์ปกติทั่วไป

เจสันเคยได้ยินมาว่าสัตว์ป่าไม่สามารถทะลุขีดจำกัดของพวกมันได้ เนื่องจากปริมาณมานาที่พวกมันย่อยได้นั้นน้อยมาก แต่นั่นไม่ใช่กรณีของสัตว์วิเศษ

แม้ว่าศักยภาพของพวกมันจะถูกล็อคไว้ที่ระดับสัตว์วิเศษ แต่พวกเขาก็ยังสามารถเสริมความแข็งแกร่งให้ตัวเองได้จนกว่าจะถึงขีดจำกัดที่เป็นไปได้

สัตว์วิเศษแต่ละตัวมีโอกาสที่จะไปถึงอันดับสัตว์วิเศษสูงสุด แต่การไปถึงอันดับต่อไปนี้เป็นเรื่องยากอย่างเหลือเชื่อ

เจสันถามตัวเองว่านกอินทรีพายุจะสามารถเสริมความแข็งแกร่งให้ตัวเองเพื่อไปถึงอันดับต่อไปได้หรือไม่ หากมีเวลาหรือว่ามันจะยังคงอยู่ในอันดับสัตว์วิเศษอย่างนั้นไปตลอด

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหมาป่านี้ฆ่าลูกจิ้งจอกที่มีธาตุทั้งหมดภายในโพรงขนาดใหญ่นี้และดูดซับมานาทั้งหมดของพวกมันและย่อยสลายแกนมานาที่ยังไม่สมบูรณ์แต่ได้รับการพัฒนาแล้วของพวกมัน

มันจะถึงขีดจำกัด และแตกสู่อันดับใหม่หรือยังคงอยู่ในระดับห้าดาวโดยไม่มีโอกาสที่จะก้าวไปสู่อันดับที่สูงขึ้น

แต่นั่นไม่สมเหตุสมผลเลยเพราะหมาป่าดูเหมือนจะหมกมุ่นอยู่กับลูกสัตว์ร้ายที่ถูกปลุกเหล่านี้ …

ในขณะที่คำถามหลายร้อยข้อปรากฏขึ้นในใจของเขา เจสันหยิบมีดสามเล่มออกมาและขว้างมันไปที่หมาป่าก่อนที่เขาจะพุ่งเข้าใส่หมาป่าที่ด้วยกริชของเขา

ในขณะที่หมาป่าโดนมีดสามเล่มและการโจมตีด้วยกริซของเจสัน มันได้รับบาดเจ็บเป็นอย่างมาก

แต่กระนั้นหมาป่าระดับห้าดาวก็อยู่ลึกเกินไปภายในโพรง ซึ่งทำลายทางเข้าและในขณะเดียวกันมันก้สนใจแต่เหยื่อที่อยู่ในโพรงจนไม่สนใจอาการบาดเจ็บหรือความเจ็บปวดของตัวมันเอง

เพียงครู่เดียวอาร์เทมิสก็โฉบไปบนร่างของมัน เพื่อนำแกนสัตว์ป่าระดับห้าดาวออกมาก่อนที่เจสันจะทำอะไรได้

ในขณะที่อาร์เทมิสกลืนแกนสัตว์ร้ายลง ความคิดฉับพลันก็ปรากฏขึ้นในใจของเจสัน….

ความบริสุทธิ์ ??

บางที … การทำให้บริสุทธิ์ … หรือพรสวรรค์? บางทีมันอาจหมายความว่าสัตว์เหล่านี้มีคุณภาพที่สูงขึ้น ???

มีทฤษฎีมากมายเกี่ยวกับสัตว์ร้ายและวิวัฒนาการ การกลายพันธุ์ การจำกัดสายเลือดและอื่น ๆ แต่อาร์เทมิสนั้นไม่สอดคล้องกับการกลายพันธุ์ที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวมัน

“ บางทีอาร์เทมิสอาจจะชำระล้างแกนสัตว์ป่าเมื่อย่อยสลายพวกมันและสามารถทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้นได้โดยไม่ต้องสร้างขีดจำกัด ใด ๆ หรือความสามารถของอาร์เทมิสนั้นมากกว่าเมื่อเทียบกับพี่น้องของมันเพราะการกลายพันธุ์ ??

เมื่อยืนนิ่งในขณะที่คิดเจสันโชคดีมากที่ไม่มีสัตว์ร้ายให้เห็นในบริเวณใกล้เคียงและมีสีหน้าตกใจปรากฏขึ้นในใจขณะที่ความคิดแล่นพล่าน

‘บางทีขีดจำกัดของสัตว์ร้ายเหล่านี้อาจปรากฏขึ้นเนื่องจากแกนมานาของพวกมันเต็มไปด้วยสิ่งสกปรกที่ขัดขวางพวกมันในการเพิ่มความแข็งแกร่ง … หากเป็นเช่นนั้นฉันไม่สามารถมองเห็นศักยภาพที่แท้จริงของสัตว์ร้ายได้ แทนที่จะเป็นความบริสุทธิ์ของแกนมานาและขีดจำกัดโดยกำเนิดของพวกมัน … แต่นั่นไม่ใช่ศักยภาพของพวกมัน …’

นาทีผ่านไปความตกใจในใบหน้าของเจสันก็ชัดเจนยิ่งขึ้น …

‘จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อมีคนให้ไอเท็มพันธะวิญญาณเพื่อชำระล้างมานาแกนของพวกมัน??’

ความคิดที่ร้ายกาจแล่นผ่านจิตใจของเจสันและส่วนใหญ่เป็นความคิดที่ไร้ประโยชน์ทั้งหมดในขณะที่ความคิดอื่น ๆ บางส่วนสามารถอธิบายได้ว่ามีประโยชน์

‘ พวกมันจะสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งให้เหนือขีดจำกัดทางสายเลือดไปได้หรือไม่หรืออาจจะมีวิวัฒนาการขึ้นมา? ‘

เจสันยังคิดไม่ออก แต่เขารู้สึกขนลุกในขณะที่คิดถึงทฤษฎีนี้และความปรารถนาที่จะทดสอบทฤษฎีเหล่านี้ก็เริ่มฝังแน่นในใจของเขาอย่างช้าๆ

ทันใดนั้นเจสันก็ได้ยินเสียงสุนัขจิ้งจอกตัวน้อยร้องดังอยู่ตรงหน้าภายในโพรง และมองมาที่เขาด้วยสายตาที่น่าสงสาร

หนึ่งวันผ่านไป เจสันตื่นขึ้นมาอย่างเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง ในขณะที่อาร์เทมิสกำลังกระพือปีกอย่างมีความสุขพร้อมกับจ้องไปที่เจสันด้วยความคาดหวัง

เจสันต้องเลี้ยงมันด้วยแกนมานาที่ไม่สมบูรณ์ ทุก ๆ สองถึงสามวันและเขาสงสัยว่ามันมีขีดจำกัดหรือไม่ ไม่งั้นเขาจะต้องหาเพิ่มแกนมานาที่ไม่สมบูรณ์เพิ่ม ถ้ามันต้องการมากขึ้น

และยังมีคำถามอีกว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่ออาร์เทมิสดูดซับมานามากเกินกว่าที่จะย่อยได้ … มันเป็นไปได้หรือเปล่า หรือมันจะย่อยได้ด้วยการจำศีลเป็นเวลานาน? อาร์เทมิสจะพัฒนาหรือทำลายขีดจำกัดของมัน?

คำถามมากมายเกี่ยวกับอาร์เทมิสที่อยู่ในใจของเจสัน แต่ก็มีคำถามบางอย่างเกี่ยวกับตัวเขาเองรวมถึงจิตวิญญาณและดวงตาของเขาด้วย แต่ก็ไม่มีคำตอบ ไม่ว่าเขาจะคิดหนักแค่ไหนก็ตาม

สิ่งหนึ่งที่เจสันสนใจเป็นอย่างมาก และได้รับคำตอบเมื่อสองวันก่อนตอนที่เขาอยู่ที่คฤหาสน์เฟลเลอร์

เจสันมีความกระหายความรู้ลึก ๆ และเขาถามกาเบรียลลาและมาร์คหลายคำถามเกี่ยวกับมานาสัตว์ร้าย มานามีอิทธิพลต่อสิ่งแวดล้อมอย่างไรและอื่น ๆ อีกมากมาย

ในระหว่างนั้นเขารู้สึก รู้แจ้งหลายอย่างและเขาได้ค้นพบบางสิ่งบางอย่างโดยเฉพาะ

มีเทคนิคในโลกนี้ ที่ใช้ในการเติมมานาอย่างอดทนขณะที่หายใจ เดิน วิ่งและอื่น ๆ

ในขณะที่มีหลายขั้นตอน และมีความเป็นไปได้ที่จะรวบรวมมานาได้ในระหว่างการนอนหลับ ซึ่งมันเป็นเรื่องยากมากเนื่องจากจิตใจของคนเราต้องแบ่งตัวเพื่อทำงานหลายอย่างในเวลาเดียวกัน

แต่เจสันอยากลองดู

อย่างน้อยขั้นตอนที่ง่ายที่สุดคือสิ่งที่เจสันมั่นใจว่าอาจจะทำได้

การเติมมานาขณะเดินไปรอบ ๆ เกร็กและมาเลียก็สามารถทำได้แล้วและพวกเขายังสามารถเติมมานาของพวกเขาได้ในขณะที่วิ่ง

พวกเขายังบอกเขาเกี่ยวกับความยากลำบากที่จะต้องเผชิญระหว่างการเรียนรู้วิธีเติมมานาอย่างอดทน

ขั้นแรกคุณต้องสามารถ ‘แยก’ ความคิดของคุณออกเป็นสาขา งานต่างๆหรือพูดให้ง่ายกว่านั้น : มัลติทาสกิ้ง.

ในขณะที่การฟื้นมานาในปกติก็ค่อนข้างยากอยู่แล้ว แต่ก็ต้องมีการควบคุมมานาในระดับหนึ่ง ซึ่งเด็กๆโดยเฉลี่ยใน แอสทริกซ์จะทำได้หลังจากผ่านไปประมาณ 6 ปี

นี่ไม่ถือว่าเป็นปัญหาสำหรับเจสัน เนื่องจากเขาสามารถควบคุมมานาของเขาได้เกือบ 10 ปีในขณะที่การควบคุมของเขามีความอ่อนไหวอย่างมาก

เจสันต้องการที่จะเดินเข้าไปในกระแสมานาและเดินเล่นรอบ ๆ ด้านใน เพื่อฝึกฝนการเดินและฟื้นฟูมานาในเวลาเดียวกัน

หากทุกคนสามารถฟื้นฟุมานาของตนเองได้อย่างอดทนในขณะที่วิ่ง เจสันก็ต้องทำเช่นนั้นเพื่อลดช่องว่างของเขากับคนเหล่านั้น

การฝึกฝนเทคนิคนรกสวรรค์ของเจสันไม่ได้ถูกละเลยและเจสันรู้สึกว่าจิตวิญญาณของเขา เจสันมีความสุขมากทุกครั้งที่เจสันฝึกฝนเทคนิคนี้เมื่อโลกแห่งวิญญาณของเขาเพิ่มขึ้นพร้อมกับแกนโลกวิญญาณ

นี่ไม่ใช่กรณีทั่วไป แต่วิญญาณที่หายากบางดวงมีความสามารถในการเติบโตในระดับหนึ่ง

พลังวิญญาณของเจสันแข็งแกร่งมากในตอนแรก แต่มันถูกดูดซับโดยโลกแห่งวิญญาณของเขา ก่อนที่ใครจะสังเกตเห็นยกเว้นชายชราที่คิดว่ามันเป็นภาพลวงตาที่เกิดจากความทะเยอทะยานของเขา

เมื่อพลังวิญญาณของเจสันแข็งแกร่งขึ้นโลกแห่งวิญญาณของเขาก็จะขยายใหญ่ขึ้นเช่นกัน

เจสันตัวสั่นขณะที่เขาได้รับการเตือนเกี่ยวกับความเจ็บปวดที่เขาต้องทนทุกข์ในระหว่างการปลุกวิญญาณของเขา

เมื่อเดินไปรอบ ๆ พื้นที่ตั้งแคมป์ถัดจากเขตป่าที่ราบระดับหนึ่งดาว เจสันต้องใช้มานาจนหมดจึงจะสามารถที่จะเติมเต็มได้

หลังจากโยนมีดสองสามเล่มที่เคลือบมานาไว้ที่มีดอย่างหนา เจสันพยายามที่จะรู้สึกถึงมานาในขณะที่เดินไปรอบ ๆ

เนื่องจากเขาเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลามันยากกว่าเล็กน้อยที่จะรู้สึกถึงมานา แต่มันก็ยังไม่ยากเกินไปเพราะความไวในการรับรู้มานาของเขานั้นยอดเยี่ยม

ขั้นตอนแรกเสร็จสิ้น แต่ขั้นตอนที่ยากกว่านั้นยังมาไม่ถึง

ตอนนี้เจสันควรจะดูดซับมานาเข้าสู่ร่างกายของเขา เพื่อที่จะผนวกมันเข้ากับแกนมานาของเขา

จากนั้นมานาจะหลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายและฟื้นฟุได้อย่างสมบูรณ์โดยใช้เวลาไม่มาก

มันยากมากและเจสันต้องเดินอย่างช้าๆเพื่อที่จะเริ่มรวมมานาเข้ากับแกนมานาของเขา

เจสันเดินไปด้วยความเพลิดเพลินในขณะที่ส่วนใหญ่มุ่งเน้นไปที่กระบวนการเติมมานาทั้งหมดซึ่งไม่ใช่วิธีที่ถูกต้อง

มันน่าจะเป็นอีกทางหนึ่งและ เจสันก็ถามตัวเองว่าเขาจะทำมันได้ิย่างถูกทางหรือไม่และที่สำคัญกว่านั้นคือเมื่อไหร่

เขาไม่แน่ใจว่าเกร็กและมาเลียใช้เวลาทำนานแค่ไหน แต่เจสันจะไม่ถามทั้งคู่ เพราะหากทั้งคู่ต้องการเวลานาน เจสันก็ขี้เกียจเกินไปและถ้าพวกเขาใช้เวลาสั้น ๆ ในการทำให้มันสมบูรณ์แบบ เจสันก็จะหมดกำลังใจ

อาร์เทมิสกำลังบินไปรอบ ๆ และหมดแรงในขณะที่พยายามทำเช่นเดียวกับเจสัน

โดยทั่วไปสัตว์ที่อยู่ต่ำกว่าระดับสัตว์วิเศษจะเติมมานาของพวกมันโดยการกินสัตว์ร้ายอื่น ๆ หรือกินพืชที่มีมานาอยู่ภายในหรือเพียงแค่พักในขณะที่สัตว์วิเศษที่มีมานาที่แข้งแกร่งและสามารถเติมมานาได้อย่างต่อเนื่อง

ในขณะที่อาร์เทมิสบินไปรอบ ๆ เธอก็ไม่ลืมที่จะมองเจสัน อย่างอยากรู้อยากเห็นเป็นครั้งคราวและสิ่งที่เจสันทำดูน่าตื่นเต้นมากสำหรับเธอ

ในขณะเดียวกันเจสันก็ให้ความสนใจกับตัวเองเป็นอย่างมาก เพราะเด็กหลายคนกำลังพูดคุยกันว่าทำไมเด็กในชุดดำคนนี้จึงเดินไปมาหลายชั่วโมงโดยไม่ทำอะไร แม้แต่ครูบางคนเองก็ยังไม่รู้ในสิ่งที่เจันกำลังทำ

แต่ในขณะที่ครูบางคนก็ได้แนะนำนักเรียนเกี่ยวกับความพยายามของเจสัน แต่พวกคุณครูก็บอกด้วยว่ามันยากมากที่จะเรียนรู้วิธีรวบรวมและเติมมานาอย่างอดทนขณะเดินวิ่งหรือแม้แต่ต่อสู้

มีครูมัธยมต้นคนหนึ่งซึ่งมีความรู้อย่างมากและเขากำลังกล่าวสุนทรพจน์เกี่ยวกับคู่มือการรวบรวมมานา ตอนที่เจสันกำลังเดินผ่านพวกเขา

ฝีเท้าของ เจสันช้าลงเล็กน้อยและเขาได้ยินครูพูดบางอย่างเกี่ยวกับความยากลำบากในการรวบรวมและเติมมานาแบบพาสซีฟโดยไม่ต้องใช้คู่มือและคำอธิบายโดยละเอียด

ครูคนนั้นกล่าวถึงคู่นี้ของเทคนิคการฟื้นฟูมานานี้ แต่เนี่ยงจากมันเป็นคู่มือสำหรับพวกขุนนาง เจสันจึงเข้าใจได้ทันทีว่าทำไมเขาไม่เคยได้ยินเรื่องคู่มือของเทคนิคนี้ นอกจากนั้นยังมีโอกาสที่จะได้รับอนุญาตสำหรับคู่มือการรวบรวมมานาแบบพาสซีฟ ซึ่งจะเป็นความสำเร็จของมนุษย์

สำหรับเจสันวิธีที่ง่ายที่สุดคือการซื้อสำเนาพร้อมแต้มบุญจากโรงเรียนในอนาคตของเขา แต่เขามีลางสังหรณ์ว่ามันจะมีราคาค่อนข้างแพงและเขาก็ตัดสินใจที่จะพยายามเรียนรู้วิธีรวบรวมและเติมมานาอย่างอดทน

พัสดุของเจสันมาถึงและเจสันก็วิ่งไปที่ประตู ซึ่งเขาเห็นโดรนพร้อมกับพัสดุของเขาด้านล่าง