บทที่875 สาขาใหญ่กลุ่มสิงโต
ภาคตะวันตกของประเทศจีน เทือกเขาคุนหลุนที่มีมายาวนาน มีความยาวกว่ากี่พันลี้ ถือเป็นสถานที่ที่ใหญ่และสูงที่สุดของประเทศจีน
จากอดีตจนถึงปัจจุบัน เกี่ยวกับตำนานของเทือกเขาคุนหลุน เรื่องราวลี้ลับ แล้วยังมีเรื่องราวเกี่ยวกับแต่ล่ะชนเผ่าอีก ไม่ซ้ำกัน ทำเอาเทือกเขาคันหลุนที่มีคนมาน้อยอยู่แล้วนั้นยิ่งกลายเป็นสถานที่ที่ลึกลับเข้าไปอีก
คนจำนวนไม่น้อยเชื่อว่าเทือกเขาคุนหลุนเป็นที่อยู่ของเทพเซียน ที่นี่มีตำหนักเซียนที่คนทั่วไปคาดไม่ถึงตั้งอยู่ เซียนที่อยากเลื่อนขั้นมักจะมาที่เทือกเขาคุนหลุนนี้ ลึกลับเกินกว่าบรรยาย
แน่นอน นี่เป็นเพียงเทือกเขาคุนหลุนในสายตาของคนทั่วไปเท่านั้น แต่ไม่เคยเห็นกับตามาก่อน
สาขาใหญ่ของกลุ่มสิงโต อยู่บนเขาอันลี้ลับนี้
รพีพงษ์และธัชธรรมนั่งเครื่องบินมายังทางตะวันตกของประเทศจีน และได้นั่งรถมาถึงตีนเข้าเทือกเขาคุนหลุน จากนั้นก็เดินไปยังสาขาใหญ่ของกลุ่มสิงโต
เทือกเขาคุนหลุนอยู่ในภูมิประเทศที่สูงชัน คนทั่วไปไม่มีทางเดินขึ้นไปได้ แต่สำหรับรพีพงษ์และธัชธรรมแล้ว นี่ไม่เป็นเรื่องที่ต้องกังวลใดๆ ทั้งคู่ใช้เวลาประมาณครึ่งวัน ก็เดินผ่านหลายหุบเขา ถึงยังสถานที่ที่ธัชธรรมพูดว่าเป็นกลุ่มสิงโต
ระหว่างทางมา ธัชธรรมได้พูดกับรพีพงษ์แล้ว ให้รพีพงษ์มารายงานตัวที่สาขาใหญ่ของกลุ่มสิงโตเสียก่อน ต้องผ่านพิธีการนี้ก่อน รอให้รพีพงษ์เข้าใจในกลุ่มสิงโตเสียก่อน แล้วเขาจะเลือกว่าจะอยู่ที่กลุ่มสิงโตหรือออกไปทำภารกิจ
โดยทั่วไป กลุ่มสิงโตจะไม่จำกัดอิสระของสมาชิกในกลุ่ม อยากอยู่หรืออยากไปก็แล้วแต่ใจตน แต่ในเมื่อเข้าร่วมกลุ่มสิงโต ก็ต้องมีข้อกำหนด ก่อนหน้าที่สมาชิกทุกคนจะเข้าร่วมกลุ่มสิงโต ล้วนต้องเซ็นสัญญา ตอนที่กลุ่มสิงโตต้องการพวกเขา พวกเขาต้องฟังคำสั่งกลุ่มสิงโตอย่างเคร่งครัด
หลังจากที่เซ็นเอกสารสัญญานี้แล้ว แต่ไม่อยากฟังคำสั่งของกลุ่มสิงโต จะต้องถูกจับโดยยอดฝีมือของกลุ่มสิงโต แล้วมารับการลงโทษ
โดยทั่วไป กลุ่มสิงโตจะไม่ค่อยไปเรียกร้องให้สมาชิกทำอะไรมากนัก นอกจากจะมีเหตุการณ์ด่วนจริงๆ
ในเหตุการณ์ทั่วไป สมาชิกเพียงแค่ต้องสะสมผลงานให้มากพอ เวลาที่เหลือจะทำอะไรกลุ่มสิงโตจะไม่ยุ่งเกี่ยว
หลังจากที่รพีพงษ์ทำความเข้าใจกับข้อบังคับของกลุ่มสิงโตแล้วนั้น ก็วางแผนมารายงานตัวที่กลุ่มสิงโตก่อน แล้วมาดูว่าถ้าจะเอาหยกโยงจิตต้องสะสมผลงานขนาดไหน จากนั้นก็กลับเกียวโต จากนั้นค่อยเริ่มทำภารกิจของกลุ่มสิงโต อีกด้านก็ทำเพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ให้กับตัวเอง อีกด้านก็เพื่อรวบรวมหยกโยงจิตทั้งสามให้กับอาจารย์โดยเร็ว
ธัชธรรมไม่คัดค้านใดๆกับความคิดของรพีพงษ์ แม้ในสายตาเขารพีพงษ์ไม่เหมือนกับสมาชิกคนอื่นๆในกลุ่มสิงโต เขาสร้างความหวังไว้กับรพีพงษ์อย่างมาก
แต่เขาไม่อยากเรียกร้องให้รพีพงษ์ทำอะไรในตอนนี้ อย่างน้อยเขาก็รอให้รพีพงษ์เข้าใจเกี่ยวกับกลุ่มสิ่งโตก่อน และเข้าใจพื้นฐานของกลุ่มสิงโตก่อน จึงจะสามารถพูดกับรพีพงษ์ในเรื่องที่คนอื่นรู้ไม่ได้
ให้รพีพงษ์ทำภารกิจไปก่อน แบบนี้จะทำให้รพีพงษ์เข้าใจกลุ่มสิงโตมากขึ้น ในเวลาเดียวกันก็จะได้สังเกตถึงนิสัยของรพีพงษ์ ดูว่าเขาเป็นคนที่ตนอยากได้คนนั้นจริงๆหรือไม่
ผ่านไปไม่นาน ทั้งสองได้มาถึงเทือกเขาคุนหลุน ในที่ไกลๆ รพีพงษ์ได้เห็นสิ่งก่อสร้างที่มนุษย์สร้างขึ้น แล้วยังมีด่าน ที่มีคนจำนวนไม่น้อยอยู่ตรงนั้นอีกด้วย
แล้วหลังจากสิ่งก่อสร้างหลังด่าน ดูเป็นสไตล์โมเดิร์น มีสิ่งปลูกสร้างบางสิ่งที่ทะลุเข้าไปในเขา สิ่งปลูกสร้างแบบนี้แค่ดูก็รู้แล้วว่าใช้คนจำนวนไม่น้อย
นี่เป็นส่วนน้อยของกลุ่มสิงโตเท่านั้น ในเทือกเขาคุนหลุน สถานที่ที่เหมือนที่นี่ มีทั้งหมดเก้าแห่ง ทุกที่จะรับผิดชอบในที่ของตัวเอง รับผิดชอบในเรื่องที่ต่างกันไปของกลุ่มสิงโต
รพีพงษ์กำลังมองสถานที่ที่ลึกลับ ด้วยความตะลึง แล้วกล่าว “คิดไม่ถึงว่ากลุ่มสิงโตจะสร้างสถานที่แบบนี้ในเขาได้ คิดไม่ถึงจริงๆ ตอนแรกผมคิดว่าพวกคุณเป็นเหมือนกับสำนักที่หลบๆซ่อนๆ อยู่ในที่ที่โบราณเสียอีก
ธัชธรรมยิ้มพลางกล่าว “เวลาเปลี่ยน พวกเราก็ต้องตามให้ทัน ถ้ายังเป็นเหมือนกับสำนักที่หลบๆซ่อนๆนั้น อยู่ในที่ที่ไม่มีคน งั้นพวกเราก็เหมือนกับตัดขาดออกจากโลกภายนอกแล้ว แล้วจะรู้เรื่องที่เกิดในประเทศจีนได้อย่างไรกัน”
“กลุ่มสิงโตทั้งหมด ก็มีแค่ฉันที่อาศัยในเขาโบราณ เพราะฉันอายุร้อยกว่าปีแล้ว สไตล์แบบนี้ก็มีแต่พวกวัยรุ่นอย่างพวกแกนั่นแหละที่ชอบ
รพีพงษ์ได้ยินคำพูดของธัชธรรม ก็รู้สึกมีเหตุผล กลุ่มสิงโตต้องได้รับข่าวสารจากโลกภายนอก จะขาดความช่วยเหลือของวิทยาศาสตร์ไปไม่ได้เลย
“เดี๋ยวแกเอาป้ายแรกเข้าที่ฉันให้ ไปรายงานตัว จะมีคนพาแกไปยังที่รายงานตัวและดำเนินการในขั้นต่อไป ถ้าโชคดีล่ะก็ แกจะได้เจอกับคนที่มารายงานตัวที่กลุ่มสิงโต
“ฉันไม่ไปพร้อมกับแกแล้ว แม้แกจะเป็นคนที่ฉันหามาเป็นพิเศษ แต่แกน่าจะไม่อยากได้รับการต้อนรับที่พิเศษ เรื่องที่ฉันพูดกับแกก่อนหน้านี้ แกไตร่ตรองให้ดีๆ อนาคตถ้ามีโอกาสแล้วเรามาคุยกัน
ธัชธรรมมองรพีพงษ์แล้วกล่าว
รพีพงษ์พยักหน้า ไม่พูดอะไร เดินต่อไปด้านหน้า
ผ่านไปอีกสักพัก รพีพงษ์อยากถามธัชธรรมถึงขั้นตอนที่แน่ชัดในการรายงานตัว แต่เมื่อหันมาก็ไม่พบธัชธรรมแล้ว ไม่รู้ว่าหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่
เห็นด้านหลังเป็นเขาที่ว่างเปล่า รพีพงษ์ก็ส่ายหน้าแล้วยิ้ม คิดว่าความสามารถของคนนี้มันชั่งน่ากลัวจริงๆ เขาจากไปโดยที่ตนไม่รู้สึกอะไรเลย
ไม่รู้ว่าเจ้าสำนักกลุ่มสิงโตนี้ เทียบกับอาจารย์ของตน ใครจะเก่งกว่ากัน
ผ่านไปไม่นาน รพีพงษ์ได้เดินไปที่ด่าน คนที่อยู่ด้านในเห็นรพีพงษ์ตั้งนานแล้วแต่ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ จ้องไปที่รพีพงษ์เดินไปนอกด่านนั้นตลอด
“มิทราบว่าคุณเป็นใคร?” สองคนที่เฝ้าด่านจ้องรพีพงษ์ หนึ่งในนั้นถามขึ้นมา
รพีพงษ์มองไปที่สองคนนี้ พบว่าฝีมือของทั้งสองคือเน่ยจิ้งขั้นกลาง ดูๆไปกลุ่มสิงโตไม่ธรรมดาจริงๆ แม้แต่คนเฝ้าประตูก็เก่งกาจขนาดนี้ ไม่แปลกที่ถูกขนานนามว่าเป็นกลุ่มที่ร้ายกาจที่สุดของประเทศจีน
รพีพงษ์เอาป้ายแรกเข้าที่ธัชธรรรมให้ออกมา ยื่นให้คนนั้น แล้วกล่าว “ผมมารายงานตัวที่นี่”
คนนั้นรับป้ายแรกเข้า หลังจากดูอย่างละเอียดแล้ว ก็พึมพำ “มารายงานตัวอีกแล้ว วันนี้ครึกครื้นจริงๆ นี่เป็นคนที่ห้าของวันแล้วนะ”
พูดจบ เขาก็มองไปที่รพีพงษ์ กล่าว “มากับผม ผมจะพาคุณไป”
รพีพงษ์พยักหน้า เดินไปพร้อมกับคนนั้น
![อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว [ 坑爹儿子鬼医娘亲 ]](https://i2.wp.com/novel-fast.net/wp-content/uploads/2024/03/อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว.jpeg?resize=151,215 "อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว [ 坑爹儿子鬼医娘亲 ]")
