แสงสว่างของรุ่งเช้าค่อยๆไล่ความมืดมิดของยามค่ำคืนให้หายไป คลื่นซัดเข้าหาโขดหินตามชายฝั่งส่งเสียงร้องซู่ซ่า ใกล้กับชายฝั่งมีป่าทึบขนาดใหญ่ซึ่งภายในมีหมอกปกคลุมไปทั่ว มันช่วยทำให้ป่าแห่งนี้ดูลึกลับมากยิ่งขึ้น
ชูชีพทั้งสามเข้าใกล้ชายฝั่งเรื่อยๆ โดยการนำของเซี่ยเหล่ยและหลงบิงที่ว่ายน้ำลากกู๋เค่อหวู่ที่ยังหมดสติอยู่
กู๋เค่อหวู่เป็นผู้ชายที่โชครายจริงๆเพราะ ณ เวลานี้เขาโดนหลงบิงทุบจนทำให้หมดสติไปแล้วทั้งหมดสามครั้ง อาการบวมของเขาไม่ลดลงเลยเพราะโดนตำแหน่งเดิมซ้ำตลอดทั้งสามครั้ง
มันหนาวจริงๆ หลงบิงพูดพร้อมริมฝีปากที่สั่นเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อว่า สภาพอากาศย่ำแย่จริงๆ อันที่จริงเราควรจะหาช่องทางในการมาประเทศญี่ปุ่นด้วยตัวเอง พวกคนรัสเซียนี่เชื่อถืออะไรไม่ได้เลย รวมถึงพวกคนญี่ปุ่นด้วย
พวกเขาเรียกเงินจากเรามากถึง 500,000 ดอลลาร์สหรัฐสำหรับการบริการนี้ มันไม่คุ้มเลยจริงๆ เซี่ยเหล่ยพูด เขาเองก็ไม่พอใจเช่นกัน
หลงบิงพูดต่อว่า มีป่าอยู่ตรงนั้น เราต้องหาฟืนและก่อไฟไม่อย่างนั้นเราต้องหนาวตายก่อนได้ทำภารกิจแน่นอน
ผมเห็นด้วย ตามนั้นเลย เซี่ยเหล่ยพูดพร้อมกับลากกู๋เค่อหวู่ไปวางไว้ที่ชายฝั่ง
พวกเขาถึงชายฝั่งอย่างปลอดภัย!
ในขณะนี้กู๋เค่อหวู่ยังไม่ได้สติทำให้เขาไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้อันที่จริงอาการของเขาก็ไม่สู้ดีนัก นอกจากจะหมดสติแล้วอุณหภูมิในร่างกายของเขาก็ลดต่ำลงกว่าปกติ การหายใจก็ติดขัด ผิวของเขาซีดลงอย่างเห็นได้ชัดแม้ว่าเซี่ยเหล่ยและหลงบิงจะไม่ได้มีอาการเหล่านี้เพราะร่างกายของพวกเขาผ่านการฝึกฝนมาแต่กู๋เค่อหวู่ไม่ได้แข็งแรงขนาดนั้นอาการของเขาค่อนข้างแย่ถ้าไม่ทำอะไรเพื่อช่วยเขา เขาจะต้องตายแน่นอน
ไม่มีใครอยู่ใกล้กับชายฝั่งและที่นี่ก็ไม่มีหมู่บ้านชาวประมงให้เห็น เซี่ยเหล่ยและหลงบิงแบกกู๋เค่อหวู่เข้าไปในป่าก่อนจะหาพื้นที่ที่เหมาะสมเพื่อใช้เป็นที่พักพวกเขาต้องการตั้งแคมป์ไฟจึงเดินออกไปหากิ่งไม้แห้งเพื่อใช้เป็นฟืน
หลังจากจุดกองไฟกู๋เค่อหวู่ถูกนำไปผิงไฟทันทีเมื่อเวลาผ่านไปได้ซักพักหนึ่งแม้ว่าเขาจะยังหมดสติอยู่แต่ร่างกายและใบหน้าของเขาก็ไม่ซีดแล้ว สภาพของเขาค่อยๆดีขึ้นเรื่อยๆ
หลงบิงถอดเสื้อแจ็คเก็ตพร้อมกับเสื้อผ้าของเธอออกก่อนจะบิดมันเพื่อรีดน้ำ เธอในตอนนี้เหลือแค่เพียงชุดชั้นในเท่านั้น
เขามองไปที่หลงบิงด้วยความตกใจขณะเดียวกันนั้นจู่ๆตาซ้ายของเขาก็กระตุกด้วยเหตุผลอะไรบางอย่างที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของเขา เขาไม่เคยใช้ความสามารถในการมองทะลุกับหลงบิงมาก่อนแต่ตอนนี้มันกลับเกิดขึ้นเองโดยที่เขาไม่ได้ต้องการ อย่างไรก็ตามเขาอีกไม่กี่วินาทีต่อมาเขาก็หยุดใช้ความสามารถพร้อมกับคิดในใจว่า ‘ทำไมชีวิตรักของเราถึงซับซ้อนและวุ่นวายอย่างนี้นะ คิดว่าถ้าแต่งงานไปแล้วคงจะไม่มีปัญหาอะไร แต่มันไม่ใช่เลย เห้อ…ปวดหัวจริงๆ’
แม้ว่าจะมีผู้ชายอีกหลายคนที่ไม่เลิกยุ่งกับผู้หญิงอื่นแม้ว่าตัวเองจะแต่งงานไปแล้ว แต่เซี่ยเหล่ยไม่ใช่คนแบบนั้น เขารู้จักผิดชอบชั่วดี เขาอยากเป็นสามีที่ดีต่อภรรยาของเขาหลังจากการแต่งงาน…เขาไม่อยากยุ่งเกี่ยวหรือข้องแวะกับผู้หญิงอื่นในเชิงชู้สาวเลยแต่เขาในตอนนี้ทำได้แค่เพียงคิดเท่านั้นเพราะในชีวิตของเขายังมีเจียงหยูยี่และล่าสุดตอนนี้ก็คือหลงบิง
เจียงหยูยี่เป็นเพื่อนในวัยเด็กของเขา เธอแอบชอบและรอเขามานานกว่า 20 ปี ดังนั้นเขาจะปฏิเสธเธอได้อย่างไร? อีกด้านหนึ่งเขาได้พบกับหลงบิงในมาเก๊า เขาช่วยชีวิตเธอไว้ เขาทำหน้าที่นี้อีกครั้งในห้องใต้ดินขณะที่ติดกับดักของอันซูฮยอนนอกจากนี้เขายังช่วยชีวิตเธออีกครั้งในเยรูซาเล็ม … ความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขามันเป็นความรักที่บริสุทธิ์ที่เกิดขึ้นจากลูกกระสุนจำนวนมากและความอันตรายทั้งหมดที่เขาเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเธอ มันเป็นความรู้สึกดีที่มีให้ดังนั้นเขาจะปฏิเสธมันได้อย่างไร?
เขาไม่สามารถหาวิธีที่ดีที่สุดที่จะแก้ปัญหานี้ได้ เขาจึงเลือกที่จะปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ
เฮ้ ถอดเสื้อผ้าของคุณออกแล้วนำไปผิงไฟมันจะช่วยให้เสื้อฝ้าของคุณแห้งเร็วขึ้น หลงบิงพูด
เซี่ยเหล่ยได้สติกลับมาหลังจากคำพูดของหลงบิง เขาถอดเสื้อผ้าออกก่อนจะบิดหมาดๆและนำไปผิงไฟ
หลังจากที่เซี่ยเหล่ยถอดเสื้อผ้าแล้ว หลงบิงก็แอบมองไปที่เซี่ยเหล่ยโดยไม่รู้ตัวใบหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง
เซี่ยเหล่ยถือเสื้อผ้าเอาไว้โดยใช้มันปิดส่วนสำคัญที่อยู่ระหว่างขาเอาไว้ในขณะที่กำลังผิงไฟ
หลงบิงขมวดคิ้วก่อนจะพูดว่า คุณกำลังใช้เสื้อผ้าที่กำลังผิงไฟปิดบังความเป็นชายของคุณไว้งั้นเหรอ? คุณอายอย่างนั้นเหรอ? คุณลองมองมาที่ฉันสิ คุณสามารถเห็นทุกอย่างตามที่คุณต้องการได้เลย ฉันจะไม่คิดจะปิดบังแม้แต่น้อย
เซี่ยเหล่ยหัวเราะเจื่อนๆก่อนจะพูดว่า ผมไม่ได้ปิด เพียงแต่ถ้าผมถือเอาไว้มันจะดีกว่า เพราะตอนนี้เราอาจถูกซุ่มโจมตีได้ตลอดเวลา ดังนั้นการที่มันอยู่ในมือ มันจะทำให้ผมจัดการอะไรได้ง่ายกว่า
โอ้จริงเหรอ? แต่มันจะแห้งเร็วกว่านะถ้าคุณผึ่งมันออก และก็ไม่ต้องอายฉันหรอกนะ ฉันไม่ถือ หลงบิงพูด
เซี่ยเหล่ยถึงกับพูดไม่ออกเมื่อได้ยินที่เธอพูด แม้ว่าคำแนะนำของหลงบิงจะเป็นประโยชน์ แต่เซี่ยเหล่ยก็ไม่ทำตาม เขาขยับตัวช้าๆก่อนจะดึงกระเป๋าสะพายหลังเพื่อหยิบโทรศัพท์ดาวเทียมออกมา เขาจะใช้มันในการติดต่อกับกู๋เค่อเหวิน
เขาเลือกที่จะติดต่อกับกู๋เค่อเหวินเพื่อพยายามหลีกเลี่ยงความอึดอัดระหว่างตัวเขาและหลงบิง
เซี่ยเหล่ยรู้ดีว่าถ้าเขาปล่อยช่วงเวลานี้ต่อไป มันจะไม่จบแค่การตากผ้าธรรมดาเท่านั้น
กู๋เค่อเหวินรับโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว เสียงของเธอดังผ่านลำโพงของโทรศัพท์ออกมาว่า ในที่สุดคุณก็โทรมา ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน?
ผมอยู่ที่ญี่ปุ่นแล้ว คุณหล่ะอยู่ที่ไหน? เซี่ยเหล่ยพูด
โตเกียว กู๋เค่อเหวินพูด
ผมอยู่ที่ฮอกไกโด คุณต้องมาที่ฮอกไกโด เราจะเจอกันที่นี่ เซี่ยเหล่ยพูด
โตเกียว ถ้าเราไม่มาพบกันที่นี่ มันจะไม่มีการแลกเปลี่ยนเกิดขึ้น กู๋เค่อเหวินพูดก่อนจะพูดต่อว่า นอกจากนี้ฉันต้องการได้ยินเสียงพี่ชายของฉัน
พี่ชายของคุณ… เซี่ยเหล่ยพูดพร้อมกับจ้องไปที่กู๋เค่อหวู่ที่กำลังหมดสติอยู่ พวกเขารู้สึกผิดเล็กน้อยที่ทำให้กู๋เค่อหวู่หมดสติไป
คุณไม่ได้พาพี่ชายฉันมาด้วยอย่างนั้นเรอะ เซี่ยเหล่ย! คุณโกหกฉัน! กู๋เค่อเหวินพูดด้วยความโกรธก่อนจะพูดต่อว่า คิดถึงผลที่จะตามมาจากการกระทำของคุณซะ!
ผมพาพี่ชายคุณมาแล้ว แต่ตอนนี้เขาหลับอยู่ เซี่ยเหล่ยพูด
ฉันไม่เชื่อคุณ! รอก่อนเถอะ เฉินตูเทียนหยินจะถูกจับแน่นอน เธอจะต้องขึ้นศาล! กู๋เค่อเหวินพูดอย่างไม่พอใจ
หลงบิงที่ได้ยินก็วางเสื้อผ้าของเธอก่อนจะหยิบกิ่งไม้เล็กๆที่ไหม้อยู่ขึ้นมาและจี้ไปที่หลังของกู๋เค่อหวู่
อ๊ากกกก กู๋เค่อหวู่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
พี่! พี่! กู๋เค่อเหวินพูดด้วยความตกใจและความโกรธก่อนจะพูดต่ออย่างไม่พอใจว่า คุณทำอะไรกับเขา!
ไม่มีอะไร เขาอาจจะฝันร้ายและตกใจตื่นเท่านั้นเอง เซี่ยเหล่ยตอบ
ฉันต้องการคุยกับพี่ชายของฉัน! เรียกเขามาคุย! กู๋เค่อเหวินพูด
เซี่ยเหล่ยนำโทรศัพท์ผ่านดาวเทียมไปใกล้กับกู๋เค่อหวู่พร้อมกับมองไปที่เขาและกระซิบด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า น้องสาวของคุณอยากพูดกับคุณ ผมคิดว่าคุณคงจะรู้ดีนะว่าควรจะพูดอะไร?
กู๋เค่อหวู่จ้องไปที่เซี่ยเหล่ยด้วยความเกลียดชังจากนั้นก็มองไปที่หลงบิงด้วยความเกลียดชังเช่นกัน อย่างไรก็ตามเขาขยับเข้าไปใกล้กับโทรศัพท์ดาวเทียมก่อนจะพูดว่า เค่อเหวิน นี่พี่เอง พี่ชายของเธอ
พี่ เสียงของกู๋เค่อเหวินนิ่มนวนลงอย่างเห็นได้ชัดก่อนจะพูดต่อว่า พวกเขาทำอะไรพี่หรือเปล่า พวกเขาทำร้ายพี่มั้ย ?
กู๋เค่อหวู่มองไปที่หลงบิงอีกครั้ง ดวงตาของเธอเย็นชาในมือของเธอกำลังถือมีดล่าสัตว์อยู่ มันส่องประกายระยิบระยับกับแสงจากกองไฟ เขารู้ทันทีว่าถ้าพูดอะไรตุกติกมีดเล่มนั้นจะปักบนตัวเขาทันที เขาทำได้เพียงแค่ก้มหน้าก่อนจะตอบกลับไปว่า ไม่ พวกเขาปฏิบัติกับพี่ดีมาก
ตอนนี้ไม่ต้องกลัวแล้วพี่ ฉันจัดการทุกอย่างไว้แล้ว พวกเราพี่น้องตระกูลกู๋จะกลับมารวมตัวกันได้ในเร็วๆนี้ กู๋เค่อเหวินพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
กู๋เค่อหวู่พูดเตือนทันทีว่า เค่อเหวิน น้องต้องระวัง…
ดูเหมือนกู๋เค่อหวู่ต้องการจะบอกกู๋เค่อเหวินว่าเซี่ยเหล่ยไม่ได้มาคนเดียว เซี่ยเหล่ยไม่รอช้า เขาเห็นท่าไม่ดีจึงใช้มืออุดปากของกู๋เค่อหวู่ก่อนจะพูดขึ้นเองว่า กู๋เค่อเหวิน คุณเชื่อผมแล้วใช่มั้ยว่าพี่ชายของคุณอยู่กับผม พี่ชายของคุณอยู่ข้างๆผม ดังนั้นมาที่ฮอกไกโดและเราจะทำการแลกเปลี่ยนกันที่นี่ คุณพาพี่ชายของคุณกลับไป ส่วนผมก็จะพาหลักฐานกลับไปเช่นกัน วินวินทั้งสองฝ่าย
มาที่โตเกียว กู๋เค่อเหวินพูดเสียงแข็งก่อนจะพูดต่อว่า โทรหาฉันเมื่อคุณมาถึงที่นี่แล้ว ฉันจะนัดเวลาและสถานที่อีกครั้ง
พี่ชายของคุณอยู่ในมือของผม ซึ่งคุณจะอยู่ในจุดที่สูญเสียมากกว่าผม คุณยังจะกล้าต่อรองอีกอย่างนั้นเหรอ? คุณไม่กลัวว่าผมจะฆ่าพี่ชายของคุณเลยงั้นเหรอ? เซี่ยเหล่ยพูดขู่
กู๋เค่อเหวินพูดอย่างเย้ยหยันแบบไม่สนใจว่า เซี่ยเหล่ย คุณคิดว่าตระกูลกู๋ตอนนี้จะมีอะไรให้เสียไปมากกว่านี้แล้วอย่างนั้นเหรอ? ถ้าคุณฆ่าเขา คอยดูก็แล้วกันว่าฉันจะแก้แค้นคุณยังไง?
เซี่ยเหล่ยตระหนักได้ทันทีว่าถ้าไม่ฆ่าเธอในโอกาสนี้ เธอจะไม่หยุดแก้แค้นแน่นอนจนกว่าเธอจะตาย
อ้อ นอกจากนี้คิดว่าฉันไม่รู้อย่างนั้นเหรอว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ ถ้าฉันไปยังฮอกไกโด คุณจะฆ่าฉันและพี่ชายของฉันทันทีที่คุณได้สิ่งที่คุณต้องการ ฉันไม่ใช่คนโง่อย่างที่คุณคิดนะ ดังนั้นหยุดต่อรองแล้วมาโตเกียวภายใน 24 ชั่วโมง กู๋เค่อเหวินพูดจบก็วางสายทันที
หลงบิงเงียบไปครู่หนึ่งหลังจากที่กู๋เค่อเหวินวางสายก่อนที่จะพูดขึ้นว่า โตเกียว เธอยืนยันที่จะให้คุณไปพบเธอที่โตเกียว ฉันคิดว่าเธอคงจะวางกับดักไว้รอคุณอยู่ที่นั่น มันจะดีกว่าถ้าเราฆ่าผู้ชายคนนี้แล้วกลับกันเลย
ว่าไงนะ? กู๋เค่อหวู่พูดด้วยความตกใจก่อนจะพูดต่อว่า คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้! ผมไม่ได้ทำอะไรตุกติกเลย! คุณคือคนที่พาผมออกมาจากคุก คุณ … พวกคุณพาผมออกมาทำไม! พาผมกลับไปเข้าคุกเดี๋ยวนี้!
เซี่ยเหล่ยใช้สันมือทุบไปที่ท้ายทอยของกู๋เค่อหวู่ เขาค่อยๆหมดสติและล้มลงไปนอนอยู่กับพื้น
เราจะไปโตเกียว เซี่ยเหล่ยพูดอย่างมุ่งมั่นก่อนจะพูดต่อว่า นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดของเราที่จะฆ่ากู๋เค่อเหวิน ผมต้องฆ่าเธอให้ได้ ไม่อย่างนั้นต่อไปผมจะลำบากกว่านี้แน่นอน
เอาล่ะ ถ้าคุณตัดสินใจแล้วฉันก็จะไปกับคุณด้วย ไม่ว่าจะลงนรกหรือขึ้นสวรรค์…ฉันก็จะไปกับคุณ หลงบิงพูดอย่างแน่วแน่
