บทที่43 มหาเศรษฐีอันดับหนึ่งแสดงอำนาจ
ในมณฑลไม่มีเมืองชื่อเจียงโจว แต่ที่เรียกแบบนั้น ก็เพราะธุรกิจของฟ่านหงชางนั้นอยู่ที่เมืองเจียง เลยทำให้หลายๆ เมืองรอบๆ เลยได้ดีไปด้วย
จะเรียกว่ามหาเศรษฐีในเมืองเจียงนั้นมันจะเล็กเกินไป
เพราะว่าการกระทำที่แข็งแกร่งของฟ่านหงชาง เมืองเจียงและเมืองอื่นๆ รวมเป็นหนึ่ง เลยรวมกันแล้วเรียกว่า “โจว” （โจวคือเมืองใหญ่ในสมัยโบราณจีน） เลยได้ฉายาว่า “เจ้าสัวของเจียงโจว”
อันที่จริง งานวันเกิดของคุณท่าน จีนหลิงมีผู้มีอิทธิพลอำนาจมาไม่เยอะ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ส่วนใหญ่เป็นเถ้าแก่ใหญ่ในเจียงโจว
เป้าหมายจริงๆ ของพวกเขา คือเพื่อมาเจอฟ่านหงชาง
ถึงแม้ว่าตระกูลเสี้ยงจะแข็งแกร่งมากแต่ว่าก็แค่ในเมืองเอก ไม่มีธุรกิจใดๆ ในเจียงโจว แต่ฟ่านหงชาง กลับเป็นธุรกิจเจ้าของที่อันดับหนึ่งเลย
จะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ยากที่จะสู้คนมีอำนาจในพื้นที่ได้
ดังนั้น เมื่อฟ่านหงชางมา ก็ต่างพากันหันมามองทันที
ผู้ดูแลงานในร่มเข้ามาทักทาย ก่อนจะยิ้มแล้วพูด： “คุณชายฟ่าน รีบนั่งเร็ว มานี่หน่อย รีบมาเอาพวกเขาออกไป อย่ามารบกวนคุณชาย”
“ห๊ะ？”
ทันใดนั้น ฟ่านหงชางก็ม่านตาหดลง
เขาคิดไม่ถึงเลยว่าโล่เฉินจะมาอยู่ที่นี่ด้วย ก็รู้ได้เลยว่ากำลังจะเกิดเรื่องใหญ่ ผู้ดูแลคนนี้อยากจะเอาโล่เฉินทั้งสองคนโยนออกไป กล้ามากจริงๆ
ในฐานะที่เป็นลูกศิษย์ เขาเข้าใจโล่เฉินมากที่สุด
ในตอนนั้นเอง อาจารย์ของเขากำลังเริ่มอยากจะฆ่าแกงกันแล้ว
ถ้าเกิดว่าลงมือไป ชิงเฟิงซานจวนจะต้องมีเลือดไหลนอง ถ้าเกิดว่าเคยได้อยู่บนจุดสูงสุด ก็คงจะไม่เป็นอะไร แต่ตอนนี้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นมา มันจัดการยากมาก แถมยังจะ……
“หยุดนะ！”
ฟ่านหงชางรีบพูดขึ้น ก่อนจะมีเหงื่อแตกออกมา
ตัวตนของโล่เฉินนั้นไม่สามารถเปิดเผยได้ ไม่อย่างนั้นถ้าเกิดว่าเปิดเผยออกไปเมืองหลวงจะต้องสนใจ แล้วถึงตอนนั้นโล่เฉินจะตกอยู่ในอันตราย
“คุณชายฟ่าน คุณหมายถึงอะไร？” ผู้ดูแลไม่เข้าใจ
ฟ่านหงชางหายใจเข้าลึกๆ ในใจนั้นโกรธเป็นอย่างมาก เลยพูดขึ้นมา： “นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย วันเกิดของคุณท่านจะมามีเรื่องได้อย่างไร จะให้คนอื่นออกไปงั้นเหรอ？”
ผู้ดูแลอธิบาย： “ไอ้หนุ่มคนนี้ไม่มีบัตรเชิญก็ปะปนเข้ามาในงานในร่ม แถมยังเข้ามาแย่งที่นั่งของคนอื่นแล้วยังจะทำร้ายคนอื่น ยิ่งไปกว่านั้นยังไม่ดูแลคุณท่านกับคุณชายสามอีก คนแบบนี้ต้องเอาออกไป สกปรกที่ของตระกูลเสี้ยง”
ไอเศษสวะ！
ฟ่านหงชางกำหมัดแน่น แต่ว่าเขาไม่สามารถแสดงออกมามากเกินไปได้ เขามีสีหน้าเย็นชาจากนั้นจึงพูดออกมาชัดๆ ：
“อย่างแรก ทางเข้าของงานในร่มนั้นมันรัดกุมมาก จะปะปนเข้ามาได้อย่างไร ต้องมีคนพาพวกเขาเข้ามาแน่นอน
อย่างที่สอง ที่นั่งเยอะแยะขนาดนั้น หรือว่าบนเก้าอี้มีชื่ออยู่หรือไง！ในเมื่อไม่มี แล้วจะบอกว่าแย่งที่นั่งคนอื่นได้อย่างไร มันต้องมีคนตั้งตทำอย่างแน่นอน
ต้องลงมือให้คนอื่นเจ็บเลยหรือไง？เหอะๆ มีใครไม่รู้ฐานะของตระกูลเสี้ยงบ้าง นอกจากคนโง่ถึงจะทำเรื่องโง่ๆ แบบนี้ได้ แน่นอนว่าผู้หญิงคนนั้นต้องเริ่มก่อนแน่นอน
ทั้งหมดนี้ ผู้ดูแลเองก็ไม่ได้มั่นใจ แต่จะไล่คนอื่นออกไปแบบนี้ ถือว่าคุณทำงานผิดพลาด แถมยังเป็นเหมือนการตบหน้าตระกูลเสี้ยงอีกด้วย”
เมื่อพูดออกไป ทุกๆ คนก็พูดอะไรไม่ออก
“ชายกับหญิงคู่นี้ถูกแกล้งก่อนแน่นอน ทำไมพอมาถึงในมือผู้ดูแล ถึงได้กลายเป็นคนก่อเรื่องล่ะ หรือว่าผู้ดูแลเองก็ตั้งใจลำเอียงงั้นเหรอ？”
ผู้ดูแลมีสีหน้าค้างไป เพราะรู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก และแอบด่าฟ่านหงชางอยู่ในใจอีกด้วย
เจ้าสัวของเจียงโจวแล้วอย่างไร อยู่ต่อหน้าตระกูลเสี้ยงก็เป็นแค่หนอนตัวเล็กๆ เท่านั้นเอง
“คุณชายฟ่านพูดถูก แต่ว่าไอ้หนุ่มคนนี้ไม่เคารพคุณท่านกับคุณชายสาม แขกที่นี่ต่างเห็นกันหมด”
ผู้ดูแลพูดอย่างซื่อสัตย์ออกมา： “ฉันในฐานะเป็นผู้ดูแล ก็ต้องปกป้องหน้าตาของตระกูลเสี้ยง จะทนให้มีคนแบบนี้อยู่ได้อย่างไร！”
“มานี่หน่อย เอาพวกเขาออกไป！”
“ฉันจะรอดูว่าใครจะกล้าทำ！” ฟ่านหงชางเดินเข้ามา ก่อนจะพูดเสียงดัง
ทั้งดังและหนักแน่น ทำให้ผู้ดูแลต้องถอยหลังออกไป
คนในงานต่างมองกัน ด้วยความตกใจกลัว
ใครจะไปคิด ว่าเจ้าสัวฟ่านหงชางจะโกรธมากขนาดนี้เพราะเรื่องเล็กๆ นี้
หรือว่า……
ฟ่านหงชางนั้นแข็งแกร่งจนสามารถมาสู้กับตระกูลเสี้ยงได้แล้ว นี่อยากจะเข้าควบคุมจีนหลิง โดยใช้งานวันเกิดในครั้งนี้เป็นการประกาศอำนาจเหรอ？
เถ้าแก่ใหญ่ๆ เจ้าสัว นักธุรกิจที่โดดเด่นในเจียงโจวนั้น สนใจไม่น้อยเลย
“หงเหลยถิง ท่านหงมาแล้ว”
เมื่อมีเสียงดังขึ้นมา ก็ทำให้บรรยากาศที่ตึงเครียดผ่อนคลายลง เป็นคนใหญ่คนโต คนต่างๆ ในเมืองเจียง ไม่มีใครต้องกลัว
“ฮ่าๆ ทุกคนอยู่ที่นี่แล้ว！”
หงเหลยถิงกำหมัดขึ้นพลางเดินมา “โอ้ เจ้าสัวฟ่าน คุณเองก็มาเหรอ……”
วินาทีนั้น เสียงหยุดลง
“โล่……”
มีเสียงในลำคอ หงเหลยถิงหุบปากลง เมื่อคิดถึงการที่ได้เจอกับโล่เฉินที่โรงแรมเผิงไหล——
ต้องปิดเป็นความลับให้เขาทั้งหมด
มีคนอื่นๆ อยู่ ต้องทำเป็นเหมือนไม่รู้จัก
หงเหลยถิงกวาดตามอง ผู้มีอิทธิพลอำนาจที่ฉลาดอย่างเขา เดาได้ในทันทีเลยว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น จึงหันไปมองไปทางผู้ดูแล
“วันเกิดของคุณท่าน มามีเรื่องแบบนี้ไม่ดีเลย มีเรื่องอะไร ก็ค่อยๆ จัดการ คุณดูสิ เจ้าสัวโกรธขนาดไหนแล้ว”
คำพูดนี้ไม่มีผิดเลย ทั้งสองฝั่งก็มีทางลงเป็นอย่างดี
ผู้ดูแลกดความโกรธเอาไว้ในใจ ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย “ก็ได้ เอาพวกเขาทั้งสองคนส่งออกไปข้างนอกแทน”
“ไม่ต้อง อยู่ที่นี่ นั่งข้างๆ ฉัน”
ว้าว！
ในตอนนั้นเอง บรรยากาศมันดันไปถึงขีดสุด
ฟ่านหงชางดื้อดึงอยากจะทัดทานกับตระกูลเสี้ยง หงเหลยถิงเองก็อ้าปากค้างอึ้งไป เพราะเดาไม่ออกเลย
เจ้าสัวมากมายใจเมืองเจียงโจวต่างเป็นห่วง และคิดว่าฟ่านหงชางทำแบบนี้มันไม่ค่อยฉลาดสักเท่าไหร่
“พี่เฉิง คนคนนั้นมันบ้าไปแล้ว！” โจวไท่ทนไม่ไหว
“ไม่ เป็นเจ้าสัวของเจียงโจวได้ก็ต้องฉลาด ฟ่านหงชางน่ะไม่ง่ายเลยนะ อีกไม่นานก็น่าจะเข้ากรมกับจีนหลิงแล้ว ดูแล้วน่าจะเตรียมมานานแล้ว นี่คือการเริ่มกระทำกับตระกูลเสี้ยงเลยนะ！”
โล่เฉิงยิ้มแย้ม “ศัตรูของตระกูลเสี้ยงก็คือเพื่อนของฉัน ถ้าว่างฉันก็จะมาเจอฟ่านหงชางสักหน่อย ถ้าเกิดว่าเขาเก่งพอ ก็จะได้ร่วมงานกัน！”
“พี่เฉิง งั้นคุณคิดว่าหานหยู่เยนทั้งสองคนนั้นสามารถอยู่ที่นี่ได้ไหม”
“ไม่ได้！”
โจวไท่พลางถาม： “ทำไมมั่นใจขนาดนั้น？คุณไม่ได้บอกว่าฟ่านหงชางไม่ง่ายเลยไม่ใช่เหรอ”
โล่เฉิงส่ายหัว พลางพูดอธิบาย： “ถึงจะไม่ง่าย แต่นี่ก็เป็นที่ของตระกูลเสี้ยง นี่เป็นวันเกิดของคุณท่าน ถ้าเกิดว่ายอมกัน ตระกูลเสี้ยงจะต้องเสียหน้าแน่นอน”
“ก็จริง”
ท่ามกลางกลุ่มคน หลี่ชิงกับหวางเย่นก็เอามือกุมหน้า
หวางเย่นถูกโล่เฉินทำร้าย ส่วนหลี่ชิงถูกพ่อเขาทำร้าย
ใครจะไปรู้ว่าจะมีเรื่องมากมายขนาดนี้ เจ้าสัวต่างพากันเข้ามา หลังจากนั้นเจ้าสัวไปหาตระกูลหลี่เพื่อก่อเรื่องอีก ตระกูลหลี่เลยทลายไป
แม่ โล่เฉินรีบออกไปเถอะ ขอร้องล่ะ ยังตกใจอะไรอยู่ ต้องรอให้คุณท่านเสี้ยงมาเหรอ！
หลี่ชิงร้องห่มร้องไห้หนักมาก
ในตอนนั้นเอง ผู้ดูแลมีสีหน้าหนักใจ พลางจ้องฟ่านหงชาง และมีเสียงเย็นชา “คุณชายฟ่าน นี่เป็นเรื่องของพวกเราตระกูลเสี้ยง ไม่ต้องให้คุณมาเสียเวลา”
“ฉันแค่ไม่ชินที่คุณตระกูลเสี้ยงมาดูแลคนอื่นแบบนี้”
“ไม่ชินกับตระกูลเสี้ยง ฮ่าๆ ในที่สุดก็ต้องพูดความจริงออกมา” ผู้ดูแลยิ้มเย็นชา มีแสงออกมาจากแววตานั้น ด้วยความไม่แยแส “คิดว่ามาปีนเกลียวเจ้าสัวของเจียงโจว ก็จะมาเทียบกับพวกเราตระกูลเสี้ยงได้เหรอ กบในกะลา หยิ่งผยองจริงๆ ！”
ฟ่านหงชางยิ้มเยือกเย็นเหมือนกัน “ขอโทษนะ คุณเป็นแค่หมาจรตัวหนึ่ง ตระกูลเสี้ยงไม่ใช่ของคุณ คุณไม่มีสิทธิ์มาพูดอะไร！”
“คุณ！”
“เสียงดังอะไรกัน！”
ทันใดนั้น ก็มีเสียงดังขึ้นมา จากนั้นก็มีผู้หญิงหน้าสวยเดินเข้ามาคนหนึ่ง
ความสูงส่งและสง่างาม จากนั้นก็มีความสวยสง่างามปรากฏออกมาจากคุณหนูคนนี้
โล่เฉินที่โอบหานหยู่เยนอยู่ตลอดเวลานั้นมีสติมาได้ เสี้ยงเหยาเหยารู้สึกได้เหมือนแววตาประหลาด เลยมองมา
“คุณเองเหรอ！”
เสี้ยงเหยาเหยาเบิกตาโผลง ความโกรธก็ขึ้นมาอีก เพราะคืนนั้นมันทำให้เธอขายหน้าเป็นอย่างมาก
“คนหน้าด้านอย่างคุณมาได้อย่างไร ใครทำให้คุณกล้าขนาดนี้ รีบไสหัวออกไป
