บทที่ 99 พูดพล่าม
โจวซีถงพูดอย่างเยือกเย็น：“คุณอย่าพูดซี้ซั้ว แค่เคยเจอกันที่งานเลี้ยงธุรกิจ จะสนิทได้ไง？อีกอย่างฉันก็ไม่ไปกับคุณแน่ ฉันต้องการความเงียบ กรุณาออกไป！”
ตอนที่เผชิญหน้ากับผู้ชายน่ารำคาญ เธอก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาอย่างนั้น
“เฮ้ อย่าทำแบบนี้สิสาวสวย เที่ยวด้วยกันไม่มีขาดทุน ……”
ถูเซินเซินยังส่งเสียงดัง เฉินห้าวจึงดันเขาออกไป สายตาที่ทนไม่ไหวก็เหมือนกำลังไล่แมลงวันที่น่ารำคาญ
“คุณกล้าผลักผม？ไม่อยากอยู่แล้วใช่ไหม！”
ถูเซินเซินถูกโจวซีถงปฏิเสธอีกครั้ง ทำให้เขาเอาความโกรธไปโทษที่เฉินห้าวหมด กำหมัดจะตี
เฉินห้าวเห็นอีกฝ่ายแขนเล็กบางอย่างกับแท่งไม้ก็อยากจะขำ คนที่ขาดการออกกำลังกายและร่างกายยังถูกควบคุมโดยแอลกอฮอล์ จู่ๆคิดจะสู้กับเขา เฉินห้าวไม่ได้กำหมัด ยื่นนิ้วมือสองนิ้วออกไป ไปที่ช่วงอกของถูเซินเซิน ทำให้เขาเข้ามาไม่ได้
ถูเซินเซินตัวผอมมาก และก็สูงร้อยเจ็ดสิบ ห่างเป็นครึ่งกับเฉินห้าวที่สูงร้อยแปดสิบ แขนก็สั้น ดังนั้นแขนทั้งคู่ของถูเซินเซินก็ยกขึ้นมา สองแขนไม่หยุดปล่อยไป แต่ก็ยังตบตีเฉินห้าวไม่ได้ อย่างเดียวที่ทำได้ก็คือตีใส่อากาศ
“คุณปล่อยผมไป ผมเอาคุณน่วมแน่！”
ถูเซินเซินยังต่อว่า ออกแรงทั้งตัว ก็ยังทำลายนิ้วทั้งคู่ของเฉินห้าวไม่ได้
เฉินห้าวหมดคำพูด ถูเซินเซินนี้ดูแล้วสมองทึบจริงๆ เขาไม่ได้จับเขาสักนิด ยังจะมาบอกให้ปล่อยอะไรล่ะ？
แต่ในเมื่ออีกฝ่ายขอร้อง เฉินห้าวก็ต้องดูแลวัยรุ่นสมองพิการคนนี้หน่อย พอจู่ๆเอาสองนิ้วออก เนื่องจากแรงทั้งตัวของถูเซินเซินอยู่ที่ข้างหน้าหมด จู่ๆมาเสียการทรงตัว ก็ล้มกองไปที่พื้นทันที เป็นท่า“หมาคว้าอึ”แบบคลาสสิค และยังโชคดีที่ตรงนี้เป็นสนามหญ้า ไม่อย่างนั้นต้องล้มจนอะไรแตกไปหมดแน่
ฉากนี้สนุกจริงๆ ถูเซินเซินเหมือนกับตัวตลก ทำขายขี้หน้าสุดๆ โจวซีถงที่เย็นชาก็อดไม่ได้ หัวเราะออกมา
ทำให้ถูเซินเซินโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เขาคลานขึ้นมาจากพื้น แล้วตะโกนไปยังข้างถนน：“มีคนรังแกผม มาช่วยผมจัดการหน่อย！”
ถูเซินเซินยังมีผู้เข้าร่วมหลายคนที่เดินทางมาด้วยกัน ต่างเป็นวัยรุ่นอายุยี่สิบกว่า ช่วงอายุที่กำลังใจร้อน พวกเขาลงมาจากรถที่อยู่ข้างถนน ตะโกนออกมาพร้อมกับพุ่งเข้ามาจะต่อสู้
“คุณถอยหลังไป ผมจะสั่งสอนพวกเขา！”
เผชิญหน้ากับวัยรุ่นที่ดูเลือดร้อน เฉินห้าวไม่มีความกลัวสักนิด เขาให้โจวซีถงถอยไป ส่วนตัวเองเผชิญหน้ากับคนพวกนี้คนเดียว
วัยรุ่นคนหนึ่งปล่อยหมัดมา เฉินห้าวเห็นจึงใช้มือจับหมัดของเขา ออกแรงบิด วัยรุ่นคนนี้ก็ร้องอย่างเจ็บปวด
จากนั้นเฉินห้าวก็เตะออกไป จนเขานอนหงาย
วัยรุ่นอีกคนกระโดดถีบเข้ามา ทริคช่องโหว่อย่างมากขนาดนี้ เฉินห้าวชอบมากที่สุด เถิบไปด้านข้าง ยื่นขาไปเตะตอนที่อีกฝ่ายพยุงเท้า จนวัยรุ่นคนนั้นเสียสมดุล สุดท้ายขาทั้งคู่ก็อ้าออกกว้าง จนขาถูกแหกออก ทันใดนั้นก็ส่งเสียงร้องอย่างกึกก้อง ความเจ็บปวดที่“ไร้สาระ”แบบนี้ เป็นสิ่งที่ผู้ชายยากที่จะรับได้
จากนั้นเฉินห้าวก็เริ่มล้มเลิกต่อสู้ วัยรุ่นมามือเปล่าพวกนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินห้าวเลยสักนิด แป๊บเดียวก็ทำพวกเขาทั้งหมดล้มกองลงไป สุดท้ายก็ทำร้ายเฉินห้าวไม่ได้ ร้อง“โอ๊ย”ที่พื้นไม่หยุด
“ถือว่าคุณโหดใช้ได้ ผมจะหาคนมาเอาคืนคุณ！”
ถูเซินเซินโกรธจนจะโทรหาใครสักคน เหมือนว่าจะเอาเรื่องไปฟ้อง
“ถูเซินเซิน คุณอย่าทำเกินไป มาหาเรื่องก่อนเอง แล้วยังทำไม่ดีต่อเพื่อนฉันอีก คิดว่าฉันโจวซีถงน่ารังแกเหรอ？”
ตอนนี้โจวซีถงก็ทนไม่ไหว เธอต่อว่าเสียงดัง
ยังไงโจวซีถงก็แสดงถึงบริษัทโจวซื่อ อำนาจที่อยู่เบื้องหลังไม่ธรรมดาอยู่แล้ว ถูเซินเซินที่เดือดดาลอยู่ก็เย็นชาทันที พอชั่งน้ำหนักดู ก็แน่ใจว่าไม่เหมาะจึงให้เรื่องนี้ให้นิ่งไป ดังนั้น ที่เขาเสียครั้งนี้ ก็เสียเปล่าประโยชน์
ถึงจะไม่สามารถเอากำลังมาเอาคืนได้ แต่เขาก็ยังไม่อยากปล่อยโจวซีถงไป จึงกระซิบกับคนในแก๊งที่ได้รับบาดเจ็บน้อยที่สุด แล้วคนในแก๊งคนนั้นก็ไปหยิบกล่องของขวัญเล็กๆในรถมาให้
“ซีถง นี่คือจี้ดาวแพลตินั่มที่ผมเพิ่งซื้อมา ออกแบบโดยเจนนิเฟอร์นักออกแบบชื่อดัง จ่ายไปเป็นล้านกว่า หวังว่าคุณจะชอบ！”
ถูเซินเซินพบว่าไม่สามารถใช้กำลังได้ ก็ใช้เล่ห์เหลี่ยมจีบสาว นั่นก็คือเงิน
ต้องบอกว่า เคล็ดลับนี้ใช้ได้ผลจริง ถูเซินเซินถูกเรียกว่า“ฟาดสาวไปแล้วร้อยคน”ก็เพราะเช่นนี้ เขานอนกับผู้หญิงเป็นร้อยคนภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งปี และยังมีผู้หญิงหลายคนที่ไม่ต้องให้เงินด้วยซ้ำ แค่เห็นรถหรูที่ถูเซินเซินจับก็ขาอ่อน อ้าขารอเลย
จากนั้นถูเซินเซินที่ไม่มีความฉลาดทางอารมณ์ครั้งนี้กลับเจอกลับหน้าบูดบึ้ง กลัวว่าครอบครัวของโจวซีถงน่าจะมากกว่าเขามหาศาล จู่ๆเอาสร้อยคอราคาแพงเส้นหนึ่งมาให้เป็นของขวัญ ไม่รู้ว่าโจวซีถงกับเจ้านายคนนั้นที่ทุกคนต่างรู้จักเหมือนกัน คือไม่สนใจเรื่องเงิน ยิ่งสร้อยคอก็ไม่มองด้วยซ้ำ สร้อยคอและเครื่องประดับอื่นๆของบ้านเธอ กองอยู่ในตู้เก็บของเต็มไปหมด
เฉินห้าวมองต่อไปไม่ไหว โบกมือ พูดเหมือนสั่งสอนเด็ก：“พอเถอะ รีบเอาออกไป อย่าขายขี้หน้าตรงนี้เลย”
“คุจะไปเข้าใจอะไร สร้อยคอนี้เจ๋งมากๆ！”
ถูเซินเซินเปิดกล่องสร้อยอย่างบ้าคลั่ง สร้อยคอแพลตตินั่มหนึ่งเส้นด้านในส่องประกายใต้ไฟข้างถนน ดูทรวดทรงแล้วก็ไม่เลวเลย
นักท่องเที่ยวบางคนผ่านมาก็มองมา มองเห็นสร้อยคอราคาล้านกว่า ก็ตาลุกวาว
มีผู้หญิงคนหนึ่งออดอ้อนสามีตัวเอง：“สามี คุณซื้อแบบนี้ให้ฉันสักเส้นสิ！”
สามีพูดอย่างอึดอัด：“ครอบครัวเราไม่รวยอะไร สร้อยนั้นเท่ากับบ้านหนึ่งหลังเลย”
จะเห็นว่าสิ่งนี้ดึงดูดคนทั่วไปมาก
สร้อยคอแพลตตินั่มนี้สำหรับคนทั่วไปแล้วเป็นเครื่องประดับที่เป็นที่ต้องการ แต่สำหรับเฉินห้าวแล้ว ก็แค่ทั่วๆไป เพื่อให้ลูกคนรวยไม่มีความคิดคนนี้รู้จักตัวเองตื้นๆ เฉินห้าวตัดสินใจที่จะสั่งสอนเขาให้เป็นผู้คนเป็นคน
