บทที่178 ไม่คู่ควร
ในขณะที่ถันป๋อหยาง ยังคงอวดวิลล่ามูลค่าสี่ล้านหยวนที่เขาซื้อมา จูหมิ่นไม่รู้สึกทนไม่ไหวแล้ว เลยชี้ไปที่เฉินห้าวและพูดว่า: “ขอโทษฉันไม่สนใจทรัพย์สินของคุณ เพื่อนเก่าของคุณคนนี้ เพิ่งทุ่มงบกว่า200 ล้านซื้อหมู่คฤหาสน์จงหัวในเขตพัฒนาการท่องเที่ยว ภายในนั้นก็มีวิลล่าเล็กๆ9 หลังแล้ว คุณมีเพียงหลังเดียว ต้องสู้ๆแล้วนะ”
“อะไรนะ?เขาเนี่ยนะ เป็นไปไม่ได้หรอก”
ถันป๋อหยางไม่เชื่อเลย และพูดว่า: “คนสวยพูดจาตลกจัง” และยังชมเธอว่าเล่าเรื่องตลกได้เหมือนจริงมาก
“ลืมไปได้เลยถ้าคุณไม่เชื่อฉัน คุณสามารถติดตามข่าวสารของเมืองนี้ได้ในวันพรุ่งนี้” จูหมิ่นไม่สนใจเขาอีก หันไปสนทนากับเฉินห้าวอย่างสนิทสนม
“ขี้โม้ ซื้อวิลล่ามูลค่ากว่าสองพันล้านหยวนงั้นหรือ ทำไมไม่บอกว่าซื้อจรวดแล้วบินขึ้นบนฟ้าล่ะ!”
ถันป๋อหยางหัวเราะเยาะ แต่เขาเสียดายที่จะปล่อยให้สาวสวยคนนี้พลาดจากเขาไป จึงตัดสินใจที่จะลองพยายามดูอีกครั้ง
เมื่อเขาเห็นสุราดีๆมากมายบนตู้ไวน์ ดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น เขาจึงดีดนิ้วและขอให้บาร์เทนเดอร์เปิดขวดบอร์โดซ์ให้เขา
ไวน์แดงบอร์กโดซ์ขวดนี้เป็นไวน์ปี05 และมีอายุ15ปี ฉันต้องซื้อขวดละ15,000หยวนที่นี่ ถันป๋อหยางถือว่าทุ่มเทสุดตัวกับการจีบสาวครั้งนี้ เขาเทไวน์ดีๆขวดนี้ให้เพื่อนสองคนที่มาด้วยกัน จากนั้นก็นำแก้วไวน์ขาสูงใบเล็กๆมาอีกสามใบ เทไวน์ใส่แก้วและเบียดเขาไปนั่งตรงกลางระหว่างเฉินห้าวและจูหมิ่น
“วันนี้ได้พบศิษย์เก่ามันเป็นพรหมลิขิต มาดื่มด้วยกันสิเดี๋ยวผมเลี้ยงเอง”
ถันป๋อหยางชี้ไปที่ขวดไวน์โดยเฉพาะ: “ในปี05ไวน์แดงบอร์โดซ์ของฝรั่งเศสมีราคาอยู่ที่ขวดละ15,000หยวน และวันนี้ได้มาพบคุณนักข่าวคนสวยนั้นถือว่าเป็นพรหมลิขิต ไวน์นี้ผมเลี้ยงเอง”
ปกติชวนดื่มเป็นเพราะจะสร้างความสนุกสนาน แต่ถันป๋อหยางได้นำไวน์แค่หมื่นกว่าหยวนมา ก็รู้สึกว่าตัวเองวิเศษมากแล้ว ศีรษะของเขาเงยขึ้น45 องศาและมองไปทางเฉินห้าวโดยสายตาบ่งบอกว่า “พี่มีตังค์สักอย่าง”
“ฮ่าๆ”
เฉินห้าวหัวเราะออกมา ถ้าจะให้พูดเรื่องนี้ เขาขายไวน์ระดับไฮเอนด์ครึ่งหนึ่งในบาร์นี้ให้กับพี่เจิน หากเขาต้องการจะดื่ม ไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นเลี้ยงเขา เฉินห้าวคิดว่าศิษย์เก่าคนนี้ไม่คู่ควรพอที่จะเลี้ยงเขา
“ไม่จำเป็นหรอก ฉันจะเลี้ยงที่มันดีกว่านี้”
เฉินห้าวเกี่ยวนิ้วของเขาเรียกบาร์เทนเดอร์
“ประธานเฉิน ต้องการอะไรครับ”
บาร์เทนเดอร์ในชุดทักซิโด้เรียบร้อยถามด้วยความเคารพ
ถันป๋อหยางตกตะลึงเล็กน้อย บาร์เทนเดอร์ที่หน้าตาเย็นชาในตอนแรก ทำไมเขาถึงถ่อมเนื้อถ่อมตัวเมื่อเห็นเฉินห้าว? หรือศิษย์เก่าคนนี้จะมีภูมิหลังที่ใหญ่โตจริง?
“นำขวดชีวาสที่วางไว้บนตู้ไวน์มาให้ฉัน” เฉินห้าวกล่าว
ผนังด้านหน้าของบาร์หยวนจู้เป็นตู้ไวน์ขนาดใหญ่ วางจากล่างขึ้นบนจากระดับล่างไปยังระดับไฮเอนด์ และด้านบนเป็นไวน์ที่ดีที่สุดในบาร์ซึ่งอยู่ในระดับคอลเลกชัน
ตัวอย่างเช่น Wuliangyeเหล้าราศีที่เฉินห้าวขายให้พี่เจินก่อนหน้านี้ ถูกวางไว้ที่ชั้นบนสุด แต่ขวดชีวาสเฉินห้าวไม่ได้เป็นขายให้ ดังนั้นเขาจึงเลือกขวดนั้น
“ขวดทองของชีวาสปี1989 ราคาขวดละสองแสนแปด และมีเพียงขวดเดียวเท่านั้น ใช่ขวดนี้หรือเปล่าครับประธานเฉิน?”บาร์เทนเดอร์ถาม
“ใช่ เปิดเลย เทให้ทุกท่านในนี้คนละแก้ว” เฉินห้าวพูดด้วยเสียงราบเรียบ
“เหล้าขวดละสองแสนแปด!” ถันป๋อหยางตะลึงอีกครั้ง เขาคิดอย่างง่ายดายว่าบาร์เทนเดอร์ต้องพูดผิดแน่เลย เหล้านี้อย่างมากก็แค่สองพันแปดร้อยหยวน แต่เฉินห้าวได้โอนเงินเรียบร้อยแล้ว จำนวนของตัวเลขที่เห็นนั้นบอกให้เขารู้ว่า เหล้ามีราคาอยู่ที่สองแสนแปดจริง
“โอ้โหห ผมไม่เคยเห็นเหล้าราคาแพงขนาดนี้มาก่อนในชีวิตเลย นับประสาอะไรกับการดื่มมัน คราวนี้ผมสามารถเอาเรื่องนี้คุยโม้ได้ตลอดชีวิตเลย”
จูหมิ่นร่าเริงสดใสมาก เมื่อชีวาสเปิดออกเธอก็สูดหายใจอย่างน่าหลงใหล มีกลิ่นหอมพิเศษจริงๆ จากนั้นก็จิบเล็กน้อยและมีรสเผ็ดนิดๆ และเธอก็ไอขึ้นมาเพราะเธอดื่มไม่เก่ง
คิ้วจูหมิ่นขมวดเล็กน้อย ดูเหมือนว่าเธอไม่สามารถค้นพบความรู้สึกสองแสนแปดในชีวาสนี้เลย
เฉินห้าวยิ้มและกล่าวว่า: “เหล้าระดับนี้ ไม่ใช่ดื่มเพื่อรสชาติ แต่เป็นรสชาติ”
“ไม่น่าล่ะ คุณถึงมีเงินซื้อหมู่คฤหาสน์จงหัว แต่ฉันยังคงเป็นนักข่าวที่ทำงานหนักเพื่อชีวิตของตัวเอง นี่แหละเป็นความแตกต่างทางความคิด”
จูหมิ่นค่อยๆชิมชีวาสในแก้ว พยายามทำให้ระดับของเธอใกล้ชิดกับเฉินห้าวมากขึ้น
“ขอบคุณนะเพื่อน!”
เพื่อนทั้งสองของถันป๋อหยางก็แบ่งได้คนละแก้วเช่นกัน พวกเขามีความสุขมากและยกแก้วให้เฉินห้าวที่นั่งอยู่อีกฝั่งด้วยความเครพ ได้ดื่มเหล้าราคาสองแสนแปดฟรี ทั้งคู่รู้สึกเป็นเกียรติมาก
แน่นอนว่าถันป๋อหยางก็ได้รับชีวาสหนึ่งแก้วเช่นกัน แต่เขาถือแก้วไวน์ด้วยอารมณ์ที่ไม่ดีนัก เขาใช้ไวน์แดงมูลค่า15,000หยวนเข้าไปเพื่อแสร้งทำเป็นรวย แต่กลับถูกทุบหน้า เหล้าของเฉินห้าวแพงกว่าของเขาหลายสิบเท่า มันเทียบมิได้จริงๆ
ในเวลานี้ถ้ายังไม่รู้ตัวว่าเฉินห้าวยอดเยี่ยมกว่าเขา ถันป๋อหยางก็คงจะเป็นไอ้ปัญญาอ่อน เขาเสียดายที่จะดื่มชีวาสในแก้วไวน์หมดในครั้งเดียว เขาพบว่ามันอร่อยอย่างไม่คาดคิด นี่คือชีวาสที่ดีที่สุดเท่าที่เขาเคยดื่มเมา ไม่น่าล่ะราคาตั้งสองแสนแปด
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็อดที่จะสงสารตัวเองไม่ได้ เขาไม่เคยซื้อดื่มเหล้าราคาแพงเช่นนี้ คืนนี้เขาคงไม่สามารถแย่งผู้หญิงจากเฉินห้าว เพราะไม่ว่าการเงินหรือฐานะก็มีช่องว่างที่ผ่านไม่ได้
ในตอนนี้เฉินห้าวมีสายเข้า และเขาก็พูดสองสามคำ ดูเหมือนอีกฝ่ายจะมาหาเขา ดังนั้นเฉินห้าวจึงรายงานที่อยู่ของบาร์
ผ่านไปกว่ายี่สิบนาที ชายวัยกลางคนหนึ่งที่มีพุงโตเดินเข้ามาจากข้างนอก หลังจากเห็นเฉินห้าว และยิ้มอย่างมีความสุขที่มุมปาก เขาเดินเข้ามาพร้อมกับตะโกนในลักษณะถ่อมเนื้อถ่อมตัว: “ประธานเฉิน คุณช่างมีรสนิยมเหลือเกิน”
คนนี้เฉินห้าวเพิ่งได้พบไม่นาน เขาเป็นผู้จัดการท้องถิ่นของผู้พัฒนาดั้งเดิมของหมู่คฤหาสน์จงหัว เป็นผู้จัดการผางที่ให้น้ำหอมแก่เขา
