บทที่ 124 ไม่ซื่อสัตย์เพียงครั้งเดียว ก็จะไม่ร่วมงานอีกเลย
เมื่อเฉินตงถูกคุนหลุนกับท่านหลงพยุงเดินออกไปจากลานป่าไผ่นั้น
ชายวัยกลางคนที่มีจอนผมสีขาว กำลังยืนรออยู่ที่สะพานข้ามลำธาร
“รีบพาคุณชายเฉินไปส่งที่โรงพยาบาลเถอะ”
ชายวัยกลางคนที่มีจอนผมสีขาวพูดอย่างใจเย็น
“คุณครับท่าน”
เฉินตงยิ้มให้กับชายวัยกลางคนพร้อมกับพยักหน้า “คืนนี้รบกวนแล้ว”
คนนี้เป็นคนที่แม้แต่โจวเย่นชิวยังต้องให้เกียรติและเชื่อฟัง เขาไม่อยากที่จะล่วงเกิน มีเพื่อนเพิ่มขึ้นหนึ่งคนย่อมมีดว่ามีศัตรูเพิ่มขึ้นหนึ่งคน
มองดูทิศทางที่เฉินตงทั้งสามคนเดินจากไป ชายวัยกลางคนที่มีจอนผมสีขาวค่อยๆมองลึกลงไป
ผ่านไปสักพัก เขาก็ยิ้มๆ “ไม่เคยคิดว่าก่อน สถานที่อันคับแคบของฉัน กลับได้ซ่อนมังกรน้อยของตัวนี้ของตระกูลเฉินเอาไว้ ด้วยท่าทีของเจ้าบ้านตระกูลเฉินวันนี้ มังกรน้อยอีกไม่นานก็จะกลายเป็นมังกรผงาดฟ้าแล้วมั้ง?”
หลังจากออกมาจากคลับสี่ยิ่น
คุนหลุนที่ขับรถโรลส์-รอยซ์ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังขับรถสปอร์ตอยู่
เมื่อกี้เสียเวลาอยู่ที่ลานป่าไผ่ไม่น้อยเลย บาดแผลของเฉินตงมีเลือดไหลตลอด เวลานี้ใบหน้าซีดไปหมดแล้ว หากไม่รีบไปรักษาที่โรงพยาบาล เกรงว่าจะมีผลดีมากว่าผลเสีย
เดิมคุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินคิดที่อยากจะสวดหนึ่งร้อยจบ 《กษิติครรภโพธิสัตวมูลปณิธานสูตร》เพื่อให้เฉินตงเสียเลือดมากแล้วเสียชีวิต ไม่พูดว่าโหดไม่ได้แล้ว!
ยังดีหลังจากที่ถึงโรงพยาบาลแล้ว ได้รับการช่วยเหลือทันเวลา เฉินตงก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก
ในห้องผู้ป่วย เฉินตงที่ร่างกายอ่อนแอมองท่านหลงกับคุนหลุนที่ตึงเครียด แล้วยิ้มๆ “ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว ทั้งสองคนทำไมยังทำหน้าเศร้าอีก?”
ท่านหลงกับคุนหลุนสบตากัน แต่ไม่ได้พูดอะไร
เฉินตงรู้ว่าสถานะของเขาพิเศษ หากเขาเกิดเรื่อง ต่อให้ท่านหลงกับคุณหลุนจะได้รับความไว้วางใจจากพ่อ ก็จะได้รับผลกระทบ
ดังนั้นเขาเลยเปลี่ยนหัวข้อสนทนานี้ “พวกคุณว่า เรื่องนี้มันถือว่าจบแล้วหรือยัง?”
การปรากฏตัวของพ่อในคืนนี้ ได้ใช้อำนาจเผด็จการไล่คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินไป
เผด็จการจนไม่สนใจกฎของตระกูล ถึงขั้นได้กล่าวคำข่มขู่ว่าจะส่งคุณหญิงใหญ่ไปดี
แต่สำหรับคนในตระกูลเฉิน เฉินตงนั้นมองไม่ทะลุจริงๆ
คนหนึ่งมีเงินมีอำนาจอยู่เหนือชีวิตคนอื่น คนหนึ่งสามารถเพิกเฉยต่อกฎระเบียบ เห็นชีวิตของคนธรรมดาเหมือนการดำรงอยู่ของมด
คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินจะยอมยกธงขาวเพราะคำข่มขู่ของพ่อจริงๆเหรอ?
“กระผมว่ายังไม่น่าจะจบ”
แววตาท่านหลงจ้องมองไปลึกๆ ท่าทีเคร่งขรึม “ตระกูลเฉินมีฝักฝ่ายที่ซับซ้อน ด้านบนมีคุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินที่อยู่นอกเหนือคนอื่น ด้านล่างมีผู้เก่งกาจที่มีสิทธิ์เป็นผู้สืบทอดต่างตั้งหน้าตั้งตารอตำแหน่งเจ้าบ้าน ตรงกลางยังมีฝ่ายต่างๆที่คอยถ่วงสมดุลซึ่งกันและกัน ”
เป็นเช่นนี้จริงๆ!
เฉินตงยิ้มอย่างเบื่อหน่าย
ขณะที่เหม่อลอย จู่ๆเขาก็มีความรู้สึกเกิดขึ้นในใจ
ตระกูลเฉินซับซ้อนถึงขนาดนี้ ตอนแรกพ่อก็ยังคงให้ท่านหลงมา
ไม่เพียงแต่มาช่วยแม่ ยังทำให้เขามีสิทธิ์เป็นผู้สืบทอดอีก
ข้างในนี้ มันต้องไม่ง่ายอย่างแน่นอน
……
เขตวิลล่าเขาเทียนซาน
โจวเย่นชิวที่ถือซิการ์เอาไว้ ยืนอยู่ตรงหน้าต่างราวกับรูปปั้น กำลังมองวิวกลางคืนที่อยู่ด้านนอก
ควันลอยฟุ้งขึ้น มาจากซิการ์ที่ถูกเผาไหม้
บนพื้นยังได้กระจัดกระจายไปดด้วยเถ้าซิการ์
เขาที่อยู่ในท่านี้ เป็นเวลาเกือบหนึ่งชั่วโมงแล้ว
ก๊อกๆ!
เสียงเคาะประตูดังขึ้น
ทำให้อารมณ์ความคิดของโจวเย่นชิวกลับมาสู่ความเป็นจริง
คุณท่าน คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินได้นั่งเครื่องกลับไปแล้ว ด้านนอกประตู ดังขึ้นด้วยเสียงของพ่อบ้าน
“ไปแล้วเหรอ?!”
สีหน้าของโจวเย่นชิวเปลี่ยนอย่างมาก รีบถาม “เฉินตงเป็นยังไงบ้าง?”
“เฉินตงก่อนเข้าไปในคลับสี่ยิ่นได้แทงตัวเองด้วยความจงใจ ตอนนี้ได้ออกจากคลับสี่ยิ่น ไปรักษาที่โรงพยาบาลแล้ว” พ่อบ้านกล่าว
โครม
โจวเย่นชิวเหมือนถูกฟ้าผ่า
เขาถอดแว่นทองออก ใช้แรงขยี้ตา แล้วไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยเหรอ? “แบบว่า……ร่างกายของเฉินตงมีอาการบาดเจ็บอย่างอื่นอีกมั้ย?”
ด้วยประสบการณ์ของเขา เขารู้ดีว่าการที่เฉินตงแทงตัวเองก่อนที่จะเข้าคลับสี่ยิ่นมันหมายความว่ายังไง
ถ้าหากเข้าไปแล้วเวลาที่ออกมา ไม่มีอาการบาดเจ็บอื่นๆ ความหมายแฝงนี้ยิ่งทำให้เขาตกตะลึง
พ่อบ้านกล่าว “ไม่มี”
“เป็นไปไม่ได้!”
โจวเย่นชิวตกใจจนเบิกตากว้าง ร่างกายอ่อนปวกเปียก ทรุดตัวลงบนเก้าอี้ “มันจะเป็นไปได้ยังไง? ไม่มีทางเป็นไปได้……….”
บ่นพึมพำซ้ำๆอยู่แบบนี้ ราวกับคนเป็นโรคประสาท
คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินมาที่เมืองนี้พร้อมกับศึกครั้งใหญ่ ยังมีเฉินเทียนเซิงที่ได้บอกให้เขาเตรียมตัวต้อนรับล่วงหน้า
เห็นได้ชัดว่าคุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินมาเพื่อถามหาความผิดกับเฉินตง ออกหน้าแทนเฉินเทียนเซิง
แต่ตอนนี้ เฉินตงกลับไปโรงพยาบาลโดยปลอดภัยไม่มีอะไรเกิดขึ้น
คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉินกลับจากไปอย่างรีบร้อน
ล้อเล่นหรือเปล่า!
“คุณท่าน ได้ยืนยันข้อมูลหลายรอบแล้วครับ ไม่ผิดอย่างแน่นอน” คำพูดพ่อบ้าน เหมือนกับน้ำเย็น ทำให้โจวเย่นชิวสงบลงมาได้อย่างจริงจัง
ภายใต้แสงไฟ เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ ดวงตาที่ลึกของเขาเหมือนกับหลุมดำ
ครู่ใหญ่ เขาจึงได้ยิ้มอย่างขมขื่น ใส่แว่นตาทองอีกครั้ง “ครั้งนี้ เป็นฉันที่คิดผิดไปแล้ว?”
เขาตะโกนออกไปด้านนอกห้อง “สั่งการลงไป ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ยกเลิกการคว่ำบาตรไท่ติ่ง!”
……
สองสามวันมานี้ คลื่นลมสงบ
ทุกอย่างกำลังดำเนินการไปอย่างมีระเบียบ
เพียงแต่วัสดุก่อสร้างของเมืองได้ยกเลิกคว่ำบาตรไท่ติ่ง มันกลับทำให้เฉินตงจะหัวเราะก็ไม่ใช่ร้องไห้ก็ไม่เชิง
เฉินตงก็เข้าใจ นี่คือการยอมจำนนของโจวเย่นชิว ผลจากเลือกข้างผิด
เขาก็ไม่ใส่ใจ โจวเย่นชิวอยากเลือกข้างไหนก็เลือกไปเถอะ ขอเพียงอย่าให้โจวเย่นชิวมาเหยียบสถานที่ของเขาของพอแล้ว
เพียงหนึ่งครั้งที่ไม่ซื่อสัตย์ ก็จะไม่ร่วมงานกันอีกเลย
เมื่อก่อนเขาเคยรู้สึกซึ้งใจและขอบคุณของโจวเย่นชิว โจวเย่นชิวก็เคยช่วยเขาจริงๆ
การปรากฏตัวของเฉินเทียนเซิง ถ้าหากไม่ใช่เป็นเพราะแม่ เขายอมที่จะเสี่ยงอันตรายเพื่อบีบให้เฉินเทียนเซิงออกไป
อนาคตหากเฉินเทียนเซิงยังมาตอแยกับเขาในเมืองนี้ โจวเย่นชิวไม่มีทางที่จะใจอ่อนต่อเขาอย่างแน่นอน
ตามที่ยกเลิกการคว่ำบาตร ซัปพลายเออร์นอกพื้นที่ที่โจวเย่นชิวช่วยหามาก่อนหน้านั้นได้มาที่ไท่ติ่งอีกครั้ง
เพียงแต่เฉินตงได้ให้เสี่ยวหม่าปฏิเสธไปโดยตรง และได้ประกาศข้อความในเว็ปไซด์ของบริษัท
ประกาศว่าวัสดุก่อสร้างทั้งหมด ที่ใช้ในการก่อสร้างย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมืองมีบริษัทบริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่เป็นผู้จัดส่งเท่านั้น!
ด้วยวิธีนี้ ก็จะสามารถช่วยขจัดความโลภของพ่อค้าวัสดุที่โอนเอียงตามสายลมเหล่านั้นออกไปอย่างสิ้นเชิง
พริบตาเดียว ก็มาถึงวันสุดท้ายของเดือน
ในห้องผู้ป่วย
เสี่ยวหม่าที่หอบเอกสารกองใหญ่ของบริษัท กำลังรายงานความคืบหน้าของงาน
“พี่ตง พี่ตัดสินใจจริงๆแล้วเหรอว่าพรุ่งนี้เราจะพรีเซลล์โครงการทั้งสามโครงการพร้อมกัน?”
หลังจากรายงานเสร็จ เสี่ยวหม่าก็ถามอย่างกังวล
ไม่ใช่ว่าบริษัทหนึ่งบริษัทจะขายโครงการหลาย ๆ แห่งในเวลาเดียวกันไม่ได้
แต่ที่เหมือนกับไท่ติ่ง ที่มีโครงการอยู่ในพื้นที่เดียวกัน ประกาศขายโครงการสามโครงกันพร้อมกัน นั้นเห็นได้น้อยมากจริงๆ
อีกอย่างมันมีความเสี่ยงสูงมาก ในเวลาเดียวกันมันก็จะกระจายความสนใจของลูกค้าทำให้กระแสของแต่ละโครงการถูกกระจายกันไป
“แน่ใจแล้ว”
เฉินตงพยักหน้า “ที่ขายในเวลาเดียวกันเพราะต้องการให้ได้เงินทุกกลับมาพร้อมกัน แม้ว่ามันกระแสมันจะถูกลดลง มันจะไม่เหมือนกับหลงถิงฮัวหยวนที่จะขายหมดภายในวันเดียว ฉันก็ได้เตรียมใจไว้แล้ว ตอนนี้ไท่ติ่งที่อยู่ในเมืองที่มีกระแสมาแรง ก็คงไม่ลดลงมามากนัก”
“ได้ครับ”
เสี่ยวหม่าไม่ถามมากความอีก มองอาการบาดเจ็บบนร่างกายของเฉินตง “แล้วพิธีตัดริบบิ้นเปิดงานของพรุ่งนี้……..”
เฉินตงก้มหน้ามองท้องตัวเอง ยิ้มในขณะที่พูด “แผลแค่นี้ไม่เป็นไรหรอก พรุ่งนี้ออกงานตรงเวลา นายกลับบไปก่อนเถอะ”
รอให้เสี่ยวหม่าจากไปแล้ว
เฉินตงขมวดคิ้ว เหมือนคิดอะไรอยู่
“คุณชาย คิดอะไรอยู่ครับ?” ท่านหลงถาม
เฉินตงเลิกคิ้ว “พรุ่งนี้ก็ต้นเดือนแล้ว เสี่ยวหยิ่งก็น่าจะพาพ่อแม่กลับมาแล้ว”
