บทที่ 85 ก่อตั้งมูลนิธิการกุศล
หลังจากที่ทุกคนได้ฟังก็ส่งเสียงอื้ออึง มีบางคนที่อายุค่อนข้างมาก ได้ยินเซี่ยชิงโยวสามคำนี้ก็เงียบไม่พูดจาทันที
“ไอ้หนู แกรู้หรือไม่ว่าการจะก่อตั้งมูลนิธิการกุศลนั้นต้องใช้เงินเท่าไหร่ ไม่มีเงินทุนในการเริ่มดำเนินการร้อยล้าน แกไม่มีทางที่จะก่อตั้งมูลนิธิการกุศลได้”
“เช่นแกนี้จะมีสักหนึ่งร้อยล้านไหม? ถ้าหากฉันจำไม่ผิด ตอนนี้แกควรจะทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลคังหมิงใช่ไหม?”
“ก็นั่นนะสิ หรือว่าแกอยากจะให้พวกเรารวบรวมเงินทุน ฉันจะบอกแกให้นะ ถึงแม้ว่าโยกย้ายเงินพวกเราทุกโรงพยาบาล ก็เอาออกมาให้แกไม่ได้ร้อยล้าน”
ทุกคนต่างคนต่างแย่งกันพูด เนื่องจากว่าพวกเขาไม่มีสักคนที่จะยอมควักเงิน ต้องรู้ว่านี่มันคือร้อยล้าน อย่างพวกเขานี้ เพียงหวังว่าตัวเองจะสามารถได้รับเงินจากมูลนิธิการกุศล พวกเขาไม่คิดที่จะจ่ายอะไรออกไป
“คุณแม่ของผมท่านสอนผมเสมอว่าให้เอามวลชนเป็นรากฐาน ทุกเรื่องนั้นให้คิดถึงมวลชนก่อน ในเมื่อมูลนิธิการกุศลการรักษาพยาบาลนั้นเรียกว่ามูลนิธิการกุศล เป็นเพราะว่าทุกรายการของการบริจาคทั้งหมดนั้นล้วนแต่นำมาใช้เป็นเงินอุดหนุนในการรักษาโรคที่รุนแรง นี่ก็เพื่อพวกคนทั่วไปที่ยากจน ให้พวกเขาเหล่านั้นได้มีโอกาสเข้าถึงการรักษาที่ดีที่สุด ใช้ได้มีชีวิตที่ยืนยาวต่อไป”
เนี่ยเฟิงไม่สนใจที่พวกเขาต่างคนต่างแย่งกันพูดอะไร ขอเพียงเขายืนอยู่บนเวทีนี้ เช่นนั้นอำนาจการตัดสินใจก็อยู่ในมือของเขา ตามที่คาดว่าว่าที่พอเขาพูดออกไป พวกหมอเป็นตัวแทนที่อยู่ด้านล่างพวกนั้นก็ไม่พูดอะไรออกมาในทันที
หลังจากผ่านไปสักพักหนึ่ง ก็มีเสียงเบา ๆ พูดขึ้นมา:
“อุดมการณ์มักจะอ้วนสมบูรณ์ แต่ความเป็นจริงนั้นมีแต่กระดูก ใครก็รู้ว่าการมีอยู่ของมูลนิธิการกุศล ก็เหมือนกับที่ทุกคนมีประกัน ก็ไม่ต้องใช้เพื่อป่วยหนักมากเกินไปและทุกข์ใจ แต่ว่าไม่มีเงินมากมายขนาดนั้น เดิมที่ก็ไม่มีวิธีการรักษาองค์กรการกุศลเอาไว้ แกจะไปหาเงินลงทุนมาจากไหน?”
“นั่นสิ ฉันก็บอกอยู่ว่าคงจะไม่ให้พวกเราออกทั้งหมดหรอกใช่ไหม พวกคุณก็รู้ว่าพวกเราเป็นหมอ ในมือมีเงินอยู่ซะที่ไหน ทำงานเหนื่อยแทบตาย เป็นหมอช่วยคนฟังดูแล้วเป็นเรื่องที่สวยงาม แต่นี่คือสิ่งที่จำเป็นที่ต้องอยู่บนสสาร”
ที่ทุกคนพูดมานั้นไม่ผิด ความเป็นจริงนั้นช่างโหดร้าย แต่ว่าถ้าเกิดไม่มีคนออกก้าวเดิน เช่นนั้นองค์กรการกุศลก็ไม่สามารถที่จะก่อตั้งขึ้นได้ตลอดการ
ครั้งที่แล้วที่องค์กรการกุศลสามารถก่อตั้งขึ้นมาได้นั้น เป็นเพราะว่าคนรุ่นคุณปู่เนี่ยเฟิงนั้นตื่นตัวเป็นอย่างมาก พวกเขาสามารถติดต่อกับบุคคลในสังคมชั้นสูงกุมไว้ในมือเศรษฐกิจทุนนิยม
พวกเขาอาจจะทำเพื่อประชาชน หรืออาจจะมีความรู้สึกบางอย่างในใจ แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุใด องค์กรการกุศลนี้ก็ได้ก่อตั้งขึ้นมา
การคอร์รัปชั่นของบุคคลที่มีตำแหน่งสูง ทำให้ความช่วยเหลือที่เดิมคนรากหญ้านั้นควรจะได้รับกลับไม่ถึงแม้แต่น้อยนิด
ยิ่งรวมกับข่าวเสียหายก่อนหน้าขององค์กรการกุศลเปิดเผยออกไป พบว่ามีคนจำนวนมากที่ใช้เหตุนี้มาฮุบเอาของคนอื่นไปใช้เอง นี่ก็เป็นการล้มความคิดในการลงทุนของผู้อื่น ตอนนี้อยากที่จะก่อตั้งองค์กรการกุศล พวกเขาจะไปรวบรวมเงินทุนมาจากที่ไหน
“พ่อหนุ่ม ถ้าหากคุณต้องการแค่เพียงดึงดูดความคิดของคนอื่น นั่นฉันคิดว่าไม่จำเป็น ขณะนี้หน้าสิ่วหน้าขวาน คิดจะก่อตั้งมูลนิธิการกุศล เป็นเรื่องที่ยากเย็นแสนเข็ญ!”
“ฉันยินดีลงทุน”
หมิงอี๋หานไม่สนใจว่าเนี่ยเฟิงจะตัดสินใจอย่างไร หมิงอี๋หานล้วนไม่มีเงื่อนไขในสนับสนุนและช่วยเหลือ
เนื่องจากว่าสำหรับเธอแล้ว เงินทองก็แค่ของนอกกาย อีกอย่างคือพ่อแม่เลี้ยงมักจะบอกกับเธอเสมอ “เป็นหมอให้มีเมตตา พวกเราไม่สามารถที่จะทำเพื่อผลประโยชน์อย่างเดียวเท่านั้น”
“อ้าว？คณบดีหมิงนี่รวยจริงเลยนะ รู้อยู่แล้วแต่ก็ยังจะโยนเงินลงน้ำ แม้แต่ละออกน้ำก็ยังไม่ปลิวขึ้นมาแบบนั้น ยังเดินหน้าไปโยนหินเข้าไปไม่หวนกลับ?”
“งั้นคุณคงไม่รู้ใช่ไหม? ว่า คณบดีหมิงของโรงพยาบาลคังหมิงไม่รู้ว่าในปีหนึ่งก็ทำเงินได้เท่าไหร่!”
“นอกจากโรงพยาบาลคังหมิงแล้ว ยังมีใครคิดจะลงทุนมูลนิธิการกุศลอีกไหม?”
เนี่ยเฟิงมองไปที่ทุกคนที่อยู่ในที่นั่ง พวกเขาล้วนไม่เอ่ยปากพูด ถึงอย่างไรก็ไม่มีใครอยากที่จะเป็นคนที่เสียเงินไปเปล่า ๆ ยิ่งไปกว่านั้นสำหรับพวกเขานั้น ความสูญเสียครั้งที่แล้วก็มากพอแล้ว ครั้งนี้พวกเขาจะควักเงินออกมาได้อย่างไร?
“ถ้าไม่มี เช่นนั้นหลังจากที่ก่อตั้งมูลนิธิการกุศลแล้ว ประธานสมาคมก็ให้คณบดีหมิงรับตำแหน่งนี้ไป ทุกคนไม่มีความเห็นอะไรใช่ไหม?”
ทันใดนั้นหมิงอี๋หานก็นึกขึ้นได้ที่เนี่ยเฟิงถามตัวเองเมื่อไม่กี่วันก่อน ถ้าหากว่าเขาสามารถเป็น ประธานสมาคม เขาจะไปทำไหม?
หรือว่าปิศาจน้อยนี่มีความคิดเช่นนี้มาตั้งนานแล้ว?
“แกควรจะรวบรวมเงินทุนก่อน เดิมทีแกก็ไม่มีเงิน มูลนิธิการกุศลนี่ก็ก่อตั้งไม่ได้”
ผู้คนด้านล่างมองเนี่ยเฟิงเหมือนคนโง่ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะทำไม้ทำมือ ไม่เชื่อว่าเนี่ยเฟิงจะมีความสามารถนี้แม่แต่น้อย อีกอย่างนี่ไม่ใช่เงินจำนวนน้อย นี่คือเงินร้อยล้าน!
“ถ้าหากว่าวันนี้ผมสามารถที่จะก่อตั้งมูลนิธิการกุศลเซี่ยชิงโยวขึ้นมาได้นั้น เช่นนั้นประธานสมาคมก็ควรจะเป็นผมที่เป็นคนกำหนดใช่หรือไม่?”
เนี่ยเฟิงก็ไม่ได้สนใจว่าพวกเขาจะพูดอะไร เขาก็โยนคำถามออกไปอีกครั้ง
“ในเมื่อองค์กรการกุศลนี้เป็นคุณที่หาแหล่งเงินทุนมา? งั้นแพทยสมาคมที่ก่อตั้ง แน่นอนว่าคุณก็มีสิทธิสามารถแต่ตั้งตัวเองเป็นประธานสมาคมได้”
แต่ทว่าพวกเขาไม่เชื่อว่าเนี่ยเฟิงจะสามารถหาเงินทุนมากมายขนาดนั้นจากคนอื่นมาก่อตั้งองค์กรการกุศล ต้องรู้ว่าแพทยสมาคมตอนนี้รวมไปถึงมูลนิธิการกุศลของแพทยสมาคมนั้นโดนคนอื่น ๆ คิดว่าเป็นพวกสิบแปดมงกุฎ คนต่างก็ด่าเปิง
ในสถานการณ์การวิพากษ์วิจารณ์ของคนในสังคม จะยังมีคนที่ได้เงินมาอย่างราบรื่น? นี่เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน
“ในเมื่อทุกท่านล้วนไม่มีความเห็นใด เช่นนั้นผมก็จะขอประกาศว่ามูลนิธิการกุศลเซี่ยชิงโยวได้ก่อตั้งขึ้นแล้ว”
เนี่ยเฟิงพูดจบก็หยิบเอกสารฉบับหนึ่งออกมา แม้ว่าในของในนี้จะเปิดออกมาไม่น้อย แต่ว่า โปรเจคเตอร์นั้นยังไม่ได้เปิด
“ทุกคนล้วนเห็นแล้วใช่หรือไม่ บนข้อมูลนี้แสดงเอาไว้อย่างชัดเจนแล้วว่ามูลนิธิการกุศลก่อตั้งเรียบร้อยแล้ว นอกจากนี้ยังมีทุนทุนสองร้อยล้าน”
เมื่อครู่ทุกคนยังดูถูกเหยียดหยามอย่างมาก แต่หลังจากที่ได้เห็นเอกสารฉบับนี้แล้ว พริบตานั้นพวกเขาก็เบิกตาโต คนคนนี้ทำลงไปก่อนค่อยรายงานอย่างชัดเจน มิน่าเขาถึงมีคำสาบานที่น่าเชื่อถือเช่นนั้น ที่แท้เขาได้รายการมาตั้งแต่แรกแล้ว
“นี่แกตั้งใจใช่ไหม!”
เดิมทีพวกเขารู้สึกว่าเนี่ยเฟิงไม่มีทางเอาเงินมาได้มากมายขนาดนี้แน่นอน แต่คิดไม่ถึงว่าเนี่ยเฟิงไม่เพียงแต่หาเงินมาได้มากมาย แถมยังวางแผนพวกเขา
“เมื่อครู่นี้ผมก็ถามทุกท่านตลอดว่าต้องการที่จะก่อตั้งมูลนิธิการกุศลหรือไม่ ผมบอกแล้วว่าผมทำได้ แต่พวกคุณไม่เชื่อเอง ตอนนี้ผมเอาเอกสารออกมา พวกคุณกลับบอกว่าผมวางแผนพวกคุณ ผมคิดว่าพวกคุณคิดมากไปไหม?”
เนี่ยเฟิงหัวเราะอย่างเย็นชา เคาะโต๊ะ “เมื่อสักครู่ผมสอบถามพวกคุณว่ามีใครยินดีที่จะลงทุนในมูลนิธิการกุศล ผลคือมีเพียงคณบดีโรงพยาบาลคังหมิงเท่านั้น เช่นนั้นเธอก็คือผู้ถือหุ้นใหญ่ ครั้งนี้องค์กรการกุศลที่พวกเราก่อตั้งนั้นไม่เหมือนกับที่ตามปกติ”
เนี่ยเฟิงยักหัวคิ้ว “ทุกปีตอนที่ออกรายการการกุศล ล้วนต้องได้รับการตรวจสอบจากโรงพยาบาล ทุกโรงพยาบาลที่ผ่านการตรวจสอบล้วนแต่ออกรายการการกุศล ยังมีโรงพยาบาลที่มีคุณูปการยอดเยี่ยม ก็จะแจกโบนัสขององค์กรการกุศล”
มีให้รางวัลมีลงโทษเป็นราชธรรม ไม่อย่างนั้นถึงตอนที่พวกเขาไม่ได้เงินไม่ทำงานออกจากตำแหน่งหน้าที่ไปเลย ไม่ใช่ว่าเป็นเสียหายขององค์กรการกุศลกับแพทยสมาคม?
เริ่มแรกนั้นแพทยสมาคมกินทุนเดิมมาโดยตลอด ด้วยเหตุนี้ไม่ว่าใครก็ต้องคิดที่จะแบ่งผลประโยชน์กัน
