บทที่ 97 การโอนกรรมสิทธิ์
“นี่เป็นเรื่องที่เห็นได้ชัดเจนไม่ใช่หรือ?แกไม่มีความรู้สึกทางวิกฤตแม้แต่นิดเลยหรือ?”
เนี่ยเฟิงนิ้มและส่ายหน้า”ไม่น่าแปลกใจเลย พวกแกเป็นใหญ่เป็นโตในเมืองจินไห่มานานขนาดนี้ ยึดธุรกิจของคนอื่นมา พอนานเข้าก็นึกว่าเป็นของตัวเองแล้ว”
เนี่ยเฟิงมองไปดูหลัวอั้ยจุนที่กังวลอยู่ เวลานี้หลัวอั้ยจุนสมองว่างเปล่า เขาคิดไม่ออกว่า คนตระกูลเนี่ยที่ตายอยู่ในทะเลเมื่อหลายปีก่อนนั้น ทำไมถึงปรากฏตัวในเมืองจินไห่ ผ่านไปแล้วสิบกว่าปี ไม่เคยมีเรื่องอะไรเลย แต่ตอนนี้ลูกหลานของตระกูลเนี่ยกลับมาคิดบัญชีกับพวกเขาเลย?
“ตระกูลเว่ยล้มละลายยังไง และตระกูลจูล่มสลายด้วยเหตุผลใด ต่อมามาถึงตระกูลหลัวของพวกคุณ…ความเชื่อมโยงกันในนี้ไม่ต้องฉันอธิบาย คุณก็คงรู้อยู่เนอะ?”
หลัวอั้ยจุนกลืนน้ำลายลงอย่างลำบาก”นี่เป็นไปไม่ได้ หรือว่าการล่มสลายของสองตระกูลนี้ล้วนกระทำด้วยคุณหรือ!”
เนี่ยเฟิงพยักหน้า”แน่นอนสิ เพราะว่าพวกเขายึดสิ่งของที่เป็นของคนอื่นไป ดังนั้นฉันจึงสั่งสอนพวกเขาเล็กนิด”
การสั่งสอนนี้จะถือว่าเล็กได้ยังไง?ผู้นำของตระกูลเว่ยเสียไปทันที ส่วนผู้นำปัจจุบันของตระกูลจูก็บ้าในคุก
คาดไม่ถึงว่าสี่ตระกูลตัวพ่อหายไปแล้วสอง ก็เนื่องด้วยสาเหตุนี้นี่เอง
“ดังนั้นแกคงรู้แล้วว่าทำไมตระกูลหลัวของพวกแกถึงกลายเป็นเช่นนี้เนอะ?บริษัทการสื่อสารจินไห่เมื่อก่อนเป็นของใคร?ฉันว่าแกเป็นคนที่รู้ซึ้งที่สุด”
หลัวอั้ยจุนกลืนน้ำลายอย่างลำบาก เขามองไปดูเนี่ยเฟิงด้วยความหวาดกลัว
“ราชามังกร ตอนนั้นผมเป็นผีเข้าตัว ดังนั้นถึงหยิบของของพวกคุณไป คุณอยากได้บริษัทการสื่อสารจินไห่ ก็เอาไปเถอะ ขอแค่ว่าให้ผมมีชีวิตอยู่อีกก็พอครับ!”
“ตอนนั้นหลังจากเกิดอุบัติเหตุบนทะเลแล้ว พวกแกก็ต่างได้ทีแพะไล่ แบ่งบันตระกูลเนี่ยกัน การกระทำรวดเร็วมาก เหมือนกับว่าพวกแกไม่เคยคิดมาก่อนว่าลูกหลานของตระกูลเนี่ยจะกลับมาแก้แค้นกับพวกแก อาจเป็นเพราะว่าแกนึกว่าไหนๆตระกูลนั้นก็ล่มสลายลง ไม่สามารถทำอะไรพวกแกได้อีก ใช่ไหม?”
พวกเขาคิดอย่างนี้จริงๆ ใครจะไปรู้ล่ะว่า ผ่านไปสิบกว่าปีแล้ว ตระกูลคุณยังมีลูกหลานที่ดีเลิศอย่างคุณ กลับมาแก้แค้นที่เมืองจินไห่อีก?
เดิมทีหลัวอั้ยจุนยังคิดจะเริ่มต้นทำกิจกรรมอีกครั้ง แต่ตอนนี้ขอให้มีชีวิตรอดก็พอแล้ว ดูผู้นำของตระกูลจู และตระกูลเว่ยเป็นตัวอย่าง คนหนึ่งตายอีกคนหนึ่งบ้าไป ไม่แน่เขาอาจต้องถูกฆ่าไปด้วย
ตอนนี้เขาเสียใจภายหลังอย่างยิ่ง ลูกชายของตัวเองไปขัดใจเนี่ยเฟิง ไม่ทราบว่าเนี่ยเฟิงจะทำยังไง
“คุณคุกเข่าลงทางทิศนั้น แล้วกราบหนึ่งร้อยครั้ง”
เนี่ยเฟิงชี้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ ทางนู้นเป็นทิศทางบ้านบรรพบุรุษของเขา และก็เป็นที่ฝังของพ่อแม่เขา
“เอาของคนอื่นไป แกก็ต้องคิดอยู่ว่าสิ่งพวกนี้มันก็ต้องคืนนะ”
หลัวอั้ยจุนจะต่อต้านไม่ได้หรอก เห็นแต่เขาหันไป แล้วกราบไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้อย่างแรง
ส่วนเนี่ยเหล่าสี่ยืนอยู่ข้างๆ นับดูว่าจำนวนกราบของเขา ครบหนึ่งร้อยหรือเปล่า
หลังจากหลัวอั้ยจุนกราบครบหนึ่งร้อยครั้งแล้ว เขาก็วิงเวียนหัวมาก เขาคลุมศีรษะของตัวเองไว้ ผิวมันแตกและเลือดไหลออกมาตั้งนานแล้ว แต่เขาก็ไม่สามารถคำนึงมากขนาดนั้น
“ราชามังกร ไม่ทราบว่าคุณดีใจขึ้นมาหน่อยหรือยัง?”
เมื่อเห็นสองคนที่หยิ่งในเมื่อก่อนนั้น ตอนนั้นคุกเข่าอยู่ข้างขาตัวเอง เนี่ยเฟิงรู้สึกแต่ว่ามันน่าขำ
“ฉันรู้สึกว่าดีใจขึ้นมาหน่อยแล้ว พอดีตอนนี้แกยังมีสติอยู่ ฉันยังมีเรื่องจะถามแก ตอนนี้อุบัติเหตุบนทะเล แกมีส่วนร่วมเท่าไหร่?บอกมากับฉันทั้งหมด อย่าคิดจะปิดบังฉัน”
“ราชามังกร เรื่องนี้คุณปรักปรําผมแล้วนะครับ อุบัติเหตุบนทะเลผมไม่ได้เข้าร่วมจริงๆ ตอนนั้นผมรับสายมาสายหนึ่ง บอกว่าจะร่วมมือกับผม ตอนนั้นผมคิดว่าถ้าสามารถกินกลืนธุรกิจของตระกูลเนี่ย นั้นผมก็จะเจริญรุ่งเรืองสิ ตอนนั้นผมไม่มีอะไรที่เสียได้แล้ว ดังนั้นผมเลยยอมรับเขา…”
ก็เนื่องจากมีโอกาสแบบนี้ หลัวอั้ยจุนถึงสามารถมาถึงขั้นนี้
เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมาคนมาเอาคืน เขาก็คาดไม่ถึงว่าไอ้เจ้านี่ที่ควรตายอยู่บนทะเลนั้นยังมีชีวิตอยู่อีก
ถ้าหากเขาสามารถคาดการณ์อนาคต รู้เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นในตอนนี้ งั้นไม่ว่ายังไง เขาก็จะไม่ไปร่วมมือกับคนที่โทรมาในตอนนั้น
“ราชามังกรโปรดเชื่อผมเถอะ ผมไม่ได้โกหกคุณครับ คนที่โทรมานั้นไม่ทราบว่าเป็นผู้ชายผู้หญิง อุบัติเหตุบนทะเลผมไม่ได้เข้าร่วมจริงๆครับ…”
เนี่ยเฟิงเหล่ตามองเขา เมื่อเห็นท่าทางที่ตื่นตระหนก ทำให้เนี่ยเฟิงรู้ว่า เขาไม่ได้โกหก เขาไม่ทราบจริงๆ
ตกลงคนที่สั่งอยู่เบื้องหลังเป็นใครกันแน่?
“แกนี่ก็ซื่อสัตย์อยู่ งั้นฉันก็เมตตาต่อแกหน่อย ให้แกมีชีวิตรอด แต่ของสำหรับฉัน ฉันก็จะเอาคืนอยู่แล้ว”
เนี่ยเฟิงยกมือขึ้นมา เนี่ยเหล่าสี่ก็ส่งสัญญามาทันที หลัวอั้ยจุนรีบคลานไปดูสัญญาชุดนั้น
นี่เป็นสัญญาการซื้อกิจการ สัญญาซื้อบริษัทการสื่อสารจินไห่
หลัวอั้ยจุนรู้สึกดีใจมาก ถ้าสามารถเซ็นสัญญานี้ งั้นเขาก็ไม่ต้องติดหนี้พวกนั้นอีกแล้ว!
“บริษัทการสื่อสารจินไห่ตอนนี้บ้มละลายแล้ว แถมพวกคุณยังติดหนี้อีกมากมาย นี่เป็นสัญญาซื้อกิจการ ฉันเตรียมจะใช้เงิน10ล้านซื้อขาดทรัพยากรของพวกคุณทุกอย่าง”
หลัวอั้ยจุนตกใจมาก”แต่บริษัทเรามีทรัพยากรมากขนาดนั้น คุณใช้แค่10ล้านซื้อขาด มันน้อยไปหรือเปล่า?”
ไม่เพียงแค่น้อย ถ้าเป็นเมื่อก่อน เงินนี้หลัวอั้ยจุนไม่ใส่ใจด้วยซ้ำ แม้ว่านำมาลงทุน เขายังไม่ยินยอมเลย ยิ่งอย่ามาพูดถึงเอามาซื้อขาดทรัพยากรของเขา
แต่ตอนนี้สถานการณ์มันไม่เหมือนเดิมแล้ว เงินในมือของเขาล้วนขาดทุนไปหมด ถ้าหากสามารถซื้อขาดได้ งั่นเขายังสามารถเหลือเงินอีกหน่อยนึง…
“แกไม่มีสิทธิ์มาต่อรองกับฉัน จะเซ็นสัญญานี้หรือเปล่าล้วนขึ้นอยู่ที่แก”
สีหน้าของหลัวอั้ยจุนแย่มาก เขาลังเลเล็กน้อย เงินส่วนนี้มันน้อยไปจริงๆ ต้องรู้ว่าบริษัทการสื่อสารจินไห่ของพวกเขายังมีทรัพยากรอีกมากมาย
นำออกมาสักอันหนึ่ง ล้วนสามารถมีกำไรมหาศาล
“แกไม่มีเวลาแล้ว แกรู้ไหมว่าแกติดเงินอยู่ข้างนอกไปเท่าไหร่?ถ้าล่าช้าอีกแกคงไม่มีเวลาวิ่งหนีด้วย”
เนี่ยเฟิงไม่ได้เจตนาพูดให้เขาตกใจ หลังจากหลัวอั้ยจุนฟังแล้วใจสั่น แต่ก็ไม่สามารถคำนึงได้มากขนาดนั้น รีบเซ็นสัญญานี้ จากนั้นพาลูกชายจากไป
หลังจากที่เซ็นสัญญาแล้วก็มีผลแล้ว ตอนนี้บริษัทการสื่อสารจินไห่กลับมาในมือของเนี่ยเฟิง เนี่ยเหล่าสี่ถามด้วยความไม่เข้าใจ:
“คุณชายทำไมให้เงินพวกเขา ยังต้องจ่ายหนี้แถมพวกเขาอีก?ตามจริงแล้วเราสามารถรอจนกว่าพวกเขาติดหนี้ไปมหาศาลแล้วค่อยมาที่นี่ก็ได้”
เนี่ยเฟืงยิ้มและชี้ไปที่สัญญาบนโต๊ะ”ใครว่าฉันจ่ายหนี้แถมเขาล่ะ แม้กระทั่งสัญญายังดูไม่ละเอียดก็เซ็น 10ล้านของฉันคือจะซื้อทรัพยากรของบริษัทเขา ไม่ใช่ว่าต้องไปจ่ายหนี้แทนเขา”
ตอนนั้นหลัวปินก็ทำต่อพี่เจ็ดของเขาแบบนี้ไม่ใช่หรือ?ตอนนี้เขาก็แค่ตาต่อตา ฟันต่อฟันแค่นั้นเอง
รอจนกว่าพวกเขาสองคนพบ มันน่าจะช้าไปแล้ว
“และ10ล้านของเขากินเข้าไปยังไงก็จะคายออกมาอย่างนั้น”
เป็นไปไม่ได้ที่เนี่ยเฟิงจะให้พวกเขาที่บุกรุกครอบครองทรัพย์สินของคนอื่นมีโอกาสแม้แต่นิด
