พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม – บทที่ 215 ไม่ยอมรับ

บทที่ 215 ไม่ยอมรับ

เนี่ยเฟิงได้ยินเสียงเรียกเช่นนั้น ไม่เพียงแต่ไม่ตอบโต้ กลับยิ้มอย่างใสสะอาดและมองไปตามเสียงพูดนั้น เพราะเขารู้ว่าเหอคุนมาแล้ว

“ในที่สุดแกก็มาแล้ว ถ้าแกยังไม่มาอีก ฉันก็จะระเบิดที่นี่จนเป็นรังผึ้ง”

เนี่ยเฟิงแสยะปากยิ้ม เหอคุนเหมือนลูกชายของเขาจริงๆ ดวงตาของทั้งคู่ค่อนข้างเล็ก ดูๆแล้วก็น่าเกลียดเหมือนกันนะ

“แกรู้ไหมว่า นี่เป็นอสังหาริมทรัพย์ของฉัน! กล้าสร้างปัญหาในพื้นที่ของฉันเหรอ ฉันว่าแกคงไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วสินะ”

ด้านหลังเหอคุนตามมาด้วยกลุ่มคนทะมึน พร้อมกับชำเลืองมองไปที่เขาและดูเหมือนว่าจะมาโดยมีการเตรียมตัวมาก่อนแล้ว ส่วนฝั่งเนี่ยเฟิงนั้นดูอ่อนแอไปเลย เพราะมีเพียงเขาคนเดียวที่นั่งอยู่บนเวทีดีเจ และกำแพงทุกด้านก็โดนทำลายไปเกือบหมดแล้ว

“ไม่ใช่ว่ากำลังตามหาฉันอยู่เหรอ? ตอนนี้ฉันก็มาถึงแล้ว หรือว่าแกยังไม่ดีใจ?”

เนี่ยเฟิงมองไปที่เหอคุนจากด้านบนและคนของเหอคุนก็ล้อมรอบเขาไว้แล้ว

เหอคุนมองไปที่เนี่ยเฟิง และเมื่อนึกถึงว่าลูกชายตัวเองที่โดนทุบตีจนไม่เป็นผู้เป็นคนแบบนี้ เขาก็กำหมัดแน่น และพูดอย่างโกรธเคืองว่า “แกกล้าหาญมากเลยสินะ? ใครมอบความกล้าหาญนี้ให้แกมาท้าทายฉัน”

“ฉันเคยพูดไปแล้วนะสิ่งที่ลูกชายของแกเป็นหนี้ฉันนั้นฉันได้นำกลับคืนมาแล้ว และตอนนี้มันก็ถึงตาแกแล้วที่ฉันจะนำสิ่งที่แกเป็นหนี้ฉันคืน”

เหอคุนโกรธจนหัวเราะออกมา “ไอ้หมอนี่มีความกล้าหาญเสียจริง งั้นแกลองพูดมาสิว่าฉันเป็นหนี้แกอะไร?”

“เป็นหนี้ชีวิตของคนมากมายในตระกูลเนี่ยแกต้องเอาคืนให้ได้ใช่ไหม? แล้วผู้สังหารหมู่ล่ะ?”

รอยยิ้มบนใบหน้าของเนี่ยเฟิงหายไปอย่างไร้ร่องรอยทันที และมองไปที่เหอคุนอย่างเย็นชา

ใบหน้าของเหอคุนมืดครึ้มลงทันที ไอ้หมอนี่รู้ได้ยังไงว่าเขาเป็นผู้สังหารหมู่? เห็นได้ชัดว่าเขาวางมือเลิกยุ่งแล้ว หลังจากที่วางมือกลับใจแล้ว เขาก็เริ่มทำธุรกิจไนต์คลับ

เขาได้รับผลประโยชน์มาด้วยวิธีการไม่ชอบธรรมมากมาย แต่คำพูดนี้ของเนี่ยเฟิงดึงดูดความสนใจของเขาขึ้นมา

“แกไม่ต้องปฏิเสธหรอกเมื่อครู่แกเรียกฉันว่าอะไรนะ? ฉันคิดว่าแกคงรู้ดีอยู่แล้ว ทุกคนพูดตรงๆ มาแล้วว่าคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการสังหารหมู่คดีร้ายแรงบนทะเลในตอนนั้น ถ้านอกจากแกแล้วจะเป็นใครไปได้เล่า?”

พลังของเนี่ยเฟิงทำให้เหอคุนรู้สึกกดดันมากและความกดดันแบบนี้กลับกลายเป็นสิ่งที่ไม่มีตัวตน!

เหอคุนกัดฟันกรามตัวเอง เพราะเขาเองก็ถูกมองว่าเป็นคนที่อำพรางอยู่ในยุทธจักร มานาน และยังโดนไอ้หมอแบบนี้ขู่ขวัญอีกซึ่งถ้ามันโดนเปิดเผยออกไปจะต้องเป็นที่อับอายมากแน่!

เหอคุนกำหมัดแน่น “แล้วไงล่ะ? แกต้องการเบาะแสอะไรจากปากฉันอีก ฉันว่าแกคงกำลังคิดเพ้อฝันอยู่ล่ะสิ!”

“ดูเหมือนว่าแกจะไม่บอกฉันแล้วถ้างั้นแกคงไม่มีค่าอะไรสำหรับฉันแล้ว คนที่ไร้ค่าฉันมักจะไม่เก็บไว้”

เนี่ยเฟิงส่งเสียงยิ้มเยาะ และเมื่อเหอคุนได้ยินเนี่ยเฟิงพูดดังนั้น ก็หัวเราะฮ่าฮ่าออกมาอย่างดัง

“ไอ้เด็กเวรเอ๊ยแกนี่ช่างกล้าหาญเสียจริง กล้ามาที่นี่คนเดียว อย่าคิดว่ามีระเบิดสักสองสามลูกอยู่ในมือแล้วมันจะดีมาก!”

“ระเบิดเหรอ? ขอโทษด้วยนะ เมื่อครู่ที่ระเบิดเฮ่ากงทิ้งนั้น ฉันใช้ไปเกือบหมดแล้ว ดังนั้นในมือฉันจึงไม่มีชนวนระเบิดแล้ว”

เนี่ยเฟิงมองไปที่เหอคุนอย่างจริงใจและเหอคุนเองก็รู้สึกใจสั่นเล็กน้อย ในเมื่อในมือเขาไม่มีชนวนระเบิดแล้ว ทำไมยังต้องพูดไปเรื่อยๆ อย่างไร้ความหมายอย่างนั้นล่ะ?

“แกนำคนมากมายมาแบบนี้นั่นคงเป็นการดูถูกฉันมากเกินไปแล้ว”

เนี่ยเฟิงบีบกำปั้นของเขาพร้อมกับยืนขึ้น และมองเหอคุนจากด้านบน “ลูกชายของแกโดนฉันทุบตีจนกลายเป็นแบบนี้ และทรัพย์สินของแกตอนนี้ก็ตกลงมาอยู่ในมือของฉัน พร้อมกับทรัพย์สินอื่นๆ ในตอนนี้ของแกก็โดนฉันทำลายไปเกือบหมดดูเหมือนว่าแกกำลังเสียเปรียบนะ”

ทรัพย์สินหลักใหญ่ 2 แห่งของเหอคุน คือโรงแรมหรูซึ่งตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางเมือง และอีกแห่งหนึ่งก็คือ ไนต์คลับเฮ่ากงที่มีขนาดใหญ่มากนี้

เมื่อเหอคุนนึกถึงสิ่งที่เนี่ยทำ เขาก็รู้สึกโกรธ แล้วเขาจะปล่อยให้เนี่ยเฟิง ออกจากที่นี่ไปง่ายๆ ได้ยังไงกันล่ะ?

“ฉันแค่กลัวว่าแกจะไม่สามารถรับมือคนพวกนี้ได้! เพราะพวกเขาทุบตีแกแค่คนเดียวก็เหลือเฟือแล้ว!”

“แกหมายถึง? ฉัน? คนเดียวงั้นเหรอ?”

เนี่ยเฟิงหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้“ล้อเล่นน่ะฉันจะมาด้วยตัวคนเดียวเองได้ยังไงกันล่ะ?

ถ้าฉันมาด้วยตัวคนเดียว กลัวว่ามันจะง่ายเกินไปที่จะออกมือ ฆ่าพวกคุณให้หมด แต่ฉันยังมีบางอย่างที่จะถาม แก ดังนั้นฉันจึงส่งคนไปจับเป็นยังดีกว่า”

เหอคุนขมวดคิ้วไอ้หมอนี่กำลังพูดถึงอะไรกันแน่?

เห็นแค่เนี่ยเฟิงส่งเสียงดีดนิ้ว กลุ่มคนที่สวมชุดสีดำที่มีลวดลายมังกรก็ออกมาจากนอกประตู พวกเขามีจำนวนเยอะมากทำให้กลุ่มคนของเหอคุนล้อมรอบเหอคุนไว้ เมื่อเห็นพวกเขาก็เบิกตากว้างอย่างอดไม่ได้

“แก นี่แก!”

“ในสมัยนี้แล้วทำไมยังต้องแยกตัวออกจากการต่อสู้แบบกลุ่มอีกล่ะ?”

เนี่ยเฟิงแสยะปากยิ้ม “อยากขอเวลาเรียกคนมาอีกสักสองสามคนไหมล่ะ?”

“แกมันไอ้หมอต่ำช้าไร้ยางอายที่ อย่าคิดว่าคนของแกเยอะกว่าแล้วจะชนะ คนที่ฉันพามาล้วนเป็นพวกหัวกะทิทั้งนั้น!”

“นั่นมันเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ เพราะคนที่ฉันพามาก็ไม่ต่างกัน”

เนี่ยเฟิงเหลือบมองเหอคุนไปแวบหนึ่ง “แต่ฉันพนันได้เลยว่าคนที่แก นำมาที่นี่ไม่ใช่คู่ต่อสู้สำหรับคนของฉัน”

“ไม่ลองแล้วจะรู้ได้ยังไง?”

เมื่อเสียงของเหอคุนเพิ่งจะเงียบลง คนข้างๆเขาก็หยิบปืนพกออกมาทันที เห็นเพียงพวกเขาเล็งปืนไปที่หัวของเนี่ยเฟิง

“ว้าว ดูเหมือนจะเป็นของจริงสะด้วย ฉันกลัวมากเลย”

เมื่อเนี่ยเฟิงพูดแบบนั้นการแสดงออกบนใบหน้าของเขาก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย และมันมองไม่ออกเลยสักนิดว่า เขากำลังกลัวอยู่

“ถ้ารู้ว่ากลัวก็ควรคุกเข่าลงและขอความเมตตาสะ!”

เหอคุนจ้องเนี่ยเฟิงอย่างกัดฟันด้วยความเคียดแค้น

“น่าเสียดายที่ฉันเป็นคนยืนหยัดและมุ่งมั่น ฉันจะไม่คุกเข่าและขอความเมตตาหรอก”

“ฟิ้ว!”

ในวินาทีต่อมาคนของเนี่ยเฟิงต่างก็ถือระเบิดมือไว้ในมือของทุกคนและเมื่อพวกเขาจุดชนวนที่นี่ก็จะไม่มีใคร สามารถรอดชีวิตไปได้!

“แกบ้าไปแล้วเหรอแกรู้หรือเปล่าว่าผลของการจุดชนวนระเบิดมือที่นี่มันจะเป็นยังไง?!”

“ศพมีอยู่ทุกที่นี่อย่างนี้เหรอ? นี่เป็นสิ่งที่ฉันอยากเห็น”

เนี่ยเฟิงโน้มตัวลงและพูดว่า “เหอคุน จนถึงตอนนี้แกยังไม่รู้ว่าฉันเป็นใครจริงๆ เหรอ?”

“แกไม่ใช่เนี่ยเฟิงไอ้เมล็ดพันธุ์ที่รอดตายเหรอ? แล้วแกจะเป็นใครได้ล่ะ?!”

“ดูเหมือนว่าแกก็เป็นที่มีตาหามีแววไม่เช่นกันฉันใบ้ให้แกอย่างชัดเจนขนาดนั้นแล้วนะ แกยังไม่รู้ด้วยซ้ำ”

เนี่ยเฟิงส่ายหัว

“นี่คือราชามังกรแห่งสำนักมังกรของเรา” คนที่อยู่ด้านล่างพูดมาแบบนี้

หลังจากที่เหอคุนได้ยินดังนั้นเขาก็เบิกกว้างขึ้นมาทันที “แกมันโกหก! พวกแกจะเป็นคนของสำนักมังกรได้ยังไง และแกจะเป็นราชามังกรแห่งสำนักมังกรได้ยังไงอีก!”

สำนักมังกรเป็นทีมทหารรับจ้างทีมนำ และยังเป็นทีมนักฆ่าอันดับต้นๆ ของโลกอีกด้วย!

และราชามังกรแห่งสำนักมังกรก็ยิ่งเป็นเทพเจ้ามังกรที่เห็นหัวมิเห็นหาง และพวกคนระดับสูงของประเทศเกือบทั้งหมดต้องการร่วมมือกับสำนักมังกร

ไอ้หมอที่อยู่ตรงหน้าฉันต้องโกหกแน่ “อย่าคิดว่าเสื้อผ้าที่พวกเขาสวมใส่ปักลวดลายมังกรแล้วจะหมายความว่าเขาคือราชามังกรแห่งสำนักมังกร!”

“ฉันเองก็ไม่คาดคิด แต่ส่วนแกจะเชื่อหรือไม่นั้นมันก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ชีวิตของคนมากมายในตระกูลเนี่ยและแค้นนี้ฉันต้องชำระจับเขาไว้”

เนี่ยเฟิงยกคางขึ้น จากนั้นก็หันตัวและออกจากเวทีดีเจ ในขณะนั้นเองเหอคุนอยากจะสั่งให้ลูกน้องตัวเองต่อต้านแต่คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะรวดเร็วกว่า!

แม้แต่โอกาสยิงปืนยังไม่มีด้วยซ้ำ ดังนั้นทั้งหมดจึงโดนฆ่าตาย!