บทที่ 224 มีเลศนัย
หลังจากที่เย่หรูเสว่จากครอบครัวพวกเขามา พวกเขาก็ขี้เกียจจะไปยุ่งอะไรแล้วเหมือนกัน เพราะว่าจางลี่ถิงกับเย่ฉงหยางรู้ดีว่าเย่หรูเสว่ไม่มีทางเชื่อฟังตัวเองแน่นอน
แต่ตอนนี้มันต่างออกไป เพราะว่าเย่หรูเสว่ใกล้จะอายุครบยี่สิบเอ็ดปีแล้ว หลังจากที่ถึงอายุเท่านี้ เย่หรูเสว่ก็จะสามารถได้รับเงินสองก้อนใหญ่ ถ้าครอบครัวของพวกเขาได้รับเงินก้อนนี้มาล่ะก็ วันเวลาต่อจากนี้ก็จะไม่ต้องกังวลอีกต่อไป！
อีกอย่างตอนนี้เย่เล่อก็กำลังโตแล้วด้วย พอถึงเวลาที่สามารถหาแฟนได้แล้วก็เป็นเวลาที่จะต้องซื้อบ้านใหม่ด้วยเช่นกัน ไม่อย่างนั้นพอถึงตอนนั้นแล้วลูกสะใภ้ของตัวเองจะไปอาศัยอยู่ที่ไหน? หลังจากคลอดลูกแล้วพวกเขาจะไปอยู่ที่ไหน? หรือจะให้มาแบ่งทรัพย์สินครอบครัวของพวกเขาสองคนหรือไง?
ตอนนี้เย่ฉงหยางกับจางลี่ถิงเวลาพวกเขาว่างในแต่ละวันถ้าไม่ไปกินเหล้าก็ไปเล่นไพ่ วันเวลาผ่านไปอย่างสุขสบาย แต่ว่าเงินก้อนนี้ก็ใช้สุรุ่ยสุร่ายไปจนหมดแล้ว
อีกเดี๋ยวคุณภาพชีวิตก็จะลดลง แล้วจะให้พวกเขาสองคนคิดยังไง?
ลำพังแค่เงินค่าเช่าที่ แทบจะไม่พอกับคุณภาพชีวิตที่สูงของพวกเขาทั้งสี่คนเลยสักนิด
“คุณลุงคุณป้า แบบนี้ไม่ดีเลยนะครับ ในเมื่อเสี่ยวเสว่เลือกผมแล้ว ถ้าอย่างนั้นผมก็มีเหตุผลของเสี่ยวเสว่ สิ่งของที่ไม่มีในตอนนี้ ต่อไปผมก็จะมี ผมจะต้องให้ความสุขกับเสี่ยวเสว่ได้อย่างแน่นอน！”
เนี่ยเฟิงตบๆลงที่หน้าอกของตัวเอง แสดงความจริงใจอยู่ข้างๆ แต่ตอนนี้เย่ฉงหยางจ้องเนี่ยเฟิงตาเขม็ง
เย่ฉงหยางไม่สนว่าเนี่ยเฟิงจะให้ความสุขกับเย่หรูเสว่ได้หรือไม่ แต่ที่พวกเขาสนใจที่สุดก็คือใครได้เป็นคนถือเงินก้อนนั้นของเย่หรูเสว่? ถ้าเย่หรูเสว่ถือไว้เอง จากนิสัยของเธอแล้วจะต้องไม่มีทางให้เงินกับครอบครัวของพวกเขาแน่นอน
นั่นมันเงินก้อนใหญ่เลยนะ เงินก้อนนี้มากถึงขนาดที่ทำให้คนตาลุกวาวได้เลย นี่มันจะต้องเป็นของพวกเขาสิ พวกเขายิ่งคิดแล้วก็ยิ่งโมโห พอได้เงินก้อนนั้นมาแล้วพวกเขาก็จะได้ทำการแบ่งกัน ถ้าแบ่งกันแล้ว วันเวลาที่สุขสบายของพวกเขาก็จะกลับมาสักที！
เย่เล่อวางแผนที่จะเอาเงินก้อนนี้ไปแต่งภรรยา เมื่อก่อนตอนที่เขาอยู่ที่โรงเรียนก็ทำตัวกร่างท่าทางโอหังอยู่ไม่น้อย คนอื่นๆต่างก็เรียกเขาว่าคุณชายเย่！
มือถือรุ่นที่ออกใหม่ถ้าเย่เล่ออยากได้ก็ได้ซื้อ รองเท้าผ้าใบออกใหม่เย่เล่ออยากใส่ก็ได้ใส่ ถึงยังไงเขาก็มักจะถูกกลุ่มคนตามประกบเกาะแกะอยู่ตลอดเวลา สาสมแก่ใจที่ทระนงของเขาไม่น้อย
แต่พอตอนนี้บ้านไม่มีเงินมากขนาดนั้นแล้ว เงินที่เย่เล่อสามารถใช้ได้ก็ยิ่งน้อยลงเรื่อยๆ ตอนนี้เย่เล่อก็รู้สึกตื่นตระหนกไม่น้อย ถ้าเกิดรักษาสถานการณ์แบบในตอนนี้ให้คงอยู่ต่อไปไม่ได้ล่ะก็ จากนี้ไปจะมีคนคอยตามประกบเขาอีกไหม?
นอกจากนี้แล้ว เย่เหม่ยย่าก็คิดแบบนี้เหมือนกัน เย่เหม่ยย่าเป็นคนที่ทะนงตัวสุดๆ ปกติตอนที่เธอซื้อกระเป๋าหรือเครื่องสำอางแบรนด์เนม ตาก็จะกระพริบๆ แต่ตอนที่ขอเงินพ่อแม่ในครั้งนี้ พ่อแม่กลับให้เงินมาน้อยมากๆ
หลังจากที่เย่เหม่ยย่าถามแล้วถามอีกจึงพบว่าตอนนี้บ้านไม่มีเงินแล้วจริงๆ พวกเขาทั้งครอบครัวจึงรู้สึกตื่นกลัวทันที
ดังนั้นพวกเขาจึงมีความคิดที่ชั่วร้ายขึ้นมา ถ้าเย่หรูเสว่แต่งงานกับคนที่พวกเขาเตรียมไว้ให้ แล้วหลังจากนั้นพวกเขาก็จะแบ่งเงินก้อนนี้กัน นั่นมันดีกว่าเห็นๆเลยไม่ใช่เหรอ?
“แกอย่ามาทำเป็นพูดให้สวยหรูหน่อยเลย ใครไม่รู้บ้างว่าแกคิดจะแต่งงานกับลูกสาวของฉัน ก็เพื่อเงินก้อนนั้น！”
เย่ฉงหยางจ้องเนี่ยเฟิงตาเขม็ง“ไอ้เด็กน้อย ฉันแนะนำแกอย่าคิดเพ้อฝันไปไกลดีกว่านะ ลูกสาวของฉันไม่มีทางให้เงินกับคนแบบแกแน่นอน！”
เย่หรูเสว่แค่รู้สึกว่าการกระทำแบบนี้ของพ่อแม่บุญธรรมของตัวเองมันช่างน่าขายหน้าจริงๆ เย่หรูเสว่ไม่เคยพูดถึงเรื่องเงินก้อนนี้กับเนี่ยเฟิงมาก่อน แถมถ้าเนี่ยเฟิงมาเพื่อหวังเงินจริงๆล่ะก็ พวกเธอก็ยอมมอบเงินก้อนนี้ให้เขาด้วยความเต็มใจ ถึงยังไงเงินก้อนนี้ก็เป็นของเนี่ยเฟิงอยู่แล้ว！
ในเวลานี้เอง ด้านนอกห้องพิเศษก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น เย่ฉงหยางกับจางลี่ถิงทั้งสองคนสีหน้าเผยให้เห็นถึงรอยยิ้มดีอกดีใจทันที
จากนั้นพวกเขาทั้งสองคนก็เดินเข้าไปเปิดประตู
ผู้ชายพุงโตสวมแว่นหนึ่งคนเดินเข้ามา ผู้ชายคนนั้นถือกระเป๋าเอกสารมาด้วย ในมือของเขาถือถุงผลไม้มาสองถุง
“คุณลุงคุณป้า！ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ พวกคุณสุขภาพเป็นยังไงบ้างครับ?”
ชายคนนั้นพูดพลางยื่นผลไม้ในมือมา ตาเล็กเท่าเม็ดถั่วเขียวคู่นั้นของเขากวาดสายตามองไปรอบๆบ้านหนึ่งรอบ จากนั้นก็เห็นเย่หรูเสว่
เย่หรูเสว่หน้าตาสวยมากจริงๆ ใช้คำว่างามล่มเมืองยังได้เลย ไม่ว่าเป็นชายใดมาเห็นก็ล้วนแต่ชวนให้ใจเต้นกันทั้งนั้น แน่นอนว่าชายคนที่อยู่ตรงหน้านี้ก็เหมือนกัน
พอเย่หรูเสว่เห็นคนที่อยู่ตรงหน้านี้ หน้าก็ดำมืดทันที คิดไม่ถึงว่าคู่ที่พวกเขาหามาให้จะเป็นลูกพี่ลูกน้องในนามของเธอ
“พี่！”
เย่เล่อกับเย่เหม่ยย่าทั้งสองคนแววตาเผยให้เห็นถึงรอยยิ้มปลอมๆ
“ไงน้องสาวน้องชาย พวกเธอทั้งสองคนคงจะใช้ชีวิตอย่างสุขสบายเลยล่ะสิท่า ไม่เลวเลยๆ！”
“ต้าถง มาๆ นั่งลงที่นี่ก่อน！”
จ้าวต้าถงนั่งลงข้างๆเย่หรูเสว่ตามที่เย่ฉงหยางและจางลี่ถิงเรียกให้นั่ง เขาถึงขนาดที่ได้กลิ่นหอมอ่อนๆที่ลอยมาจากเย่หรูเสว่ จ้าวต้าถงใบหน้าเผยให้เห็นถึงรอยยิ้มที่กะล่อน
“ไม่เจอกันนานเลยนะน้อง เธอใช้ชีวิตที่เมืองจินไห่เป็นยังไงบ้างล่ะ?”
ตอนที่เรียนหนังสืออยู่จ้าวต้าถงก็รู้สึกสนใจในตัวของลูกพี่ลูกน้องบุญธรรมคนนี้อยู่ไม่น้อย ตอนที่เย่หรูเสว่เรียนอยู่ม.ปลาย จ้าวต้าถงก็เห็นถึงความสวยของเย่หรูเสว่ แต่ปัญหาอยู่ที่ไม่มีโอกาสได้เข้าใกล้เธอเลยก็แค่นั้น
คิดไม่ถึงว่าโอกาสนี้จะมาอยู่ตรงหน้าของตัวเองแล้ว พอจ้าวต้าถงคิดว่าจะได้รับเย่หรูเสว่มาเป็นภรรยา เขาก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีวันนี้！
“คุณลุงคุณป้า ที่คุณบอกว่าจะแนะนำคู่ดูตัวให้กับฉัน หรือว่าก็คือจ้าวต้าถงนี่เหรอ?”
“เสี่ยวเสว่พูดแบบนี้ได้ยังไง? นี่เป็นลูกพี่ลูกน้องของลูกนะ！แต่งงานกับคนที่รู้รากเหง้ากันแล้วมันไม่ดีตรงไหน? ในตอนแรกลูกกับพี่ของลูกก็อยู่โรงเรียนเดียวกัน พี่ของลูกก็เป็นคนที่เรียบง่าย แถมสถานะทางบ้านก็ไม่เลว！อีกอย่างพี่ของลูกเป็นคนที่ดูแลเอาใจใส่ดีมาก จากนี้ไปก็จะต้องรักและเอาใจใส่ลูกแน่นอน！นี่มันดีกว่าคนที่ลูกหามาเองเป็นไหนๆ”
จางลี่ถิงพูดพลางจ้องเขม็งเนี่ยเฟิง สำหรับพวกเขาแล้ว เนี่ยเฟิงคือคนที่ตัดเส้นทางเงินเส้นทางทองของพวกเขา
หลังจากที่จ้าวต้าถงฟังแล้วก็รู้สึกสงสัยไม่น้อย เขาหันไปมองเนี่ยเฟิงที่นั่งอยู่ข้างๆเย่หรูเสว่ เนี่ยเฟิงดูเหมือนจะเป็นนักศึกษาที่กำลังเรียนอยู่มหาวิทยาลัย ไม่เหมือนผู้ใหญ่เข้าสังคมที่มีงานมีการทำแล้วเลยแม้แต่น้อย แถมสองตานั่นก็ดูบริสุทธิ์ไร้เดียงสาอยู่ไม่น้อย
“คนคนนี้คือใครเหรอครับ?”จ้าวต้าถงถามอย่างไม่พอใจ
“ต้าถงนายไม่ต้องไปยุ่งกับเขาหรอก หมอนี่เป็นคนที่ไล่ตามจีบน้องสาวของนายอย่างหน้าด้านๆน่ะ พวกเรารำคาญจะตายอยู่แล้ว พวกเราไม่มีทางให้มันกับน้องสาวของนายได้อยู่ด้วยกันแน่นอน！”
เย่ฉงหยางกับจางลี่ถิงทั้งสองคนพยักหน้าอย่างมั่นใจ ราวกับว่ามีแต่พวกเขาเท่านั้นที่สามารถตัดสินใจได้ เย่หรูเสว่ไม่มีสิทธิ์คัดค้าน
“เรื่องของฉันไม่จำเป็นต้องให้พวกคุณสองคนมาตัดสินใจ ฉันบอกแล้วว่าฉันชอบเนี่ยเฟิง จากนี้ไปถ้าไม่ใช่เขาฉันไม่แต่ง พวกคุณอย่ามาบังคับฉันจะดีกว่านะ”
เย่หรูเสว่ขมวดคิ้ว ในใจของเย่หรูเสว่ น้องชายของเธอ เนี่ยเฟิง ไม่มีใครมาเทียบได้ นอกจากพวกพี่สาวแบบพวกเธอแล้ว ใครจะมาดูถูกดูแคลนเนี่ยเฟิงไม่ได้เด็ดขาด
“เสี่ยวเสว่ นี่ลูกพูดไร้สาระอะไรอยู่！ลูกยังเด็กขนาดนี้ ความคิดความอ่านยังไม่โต ลูกจะมาตัดสินด้วยตัวเองได้ยังไง พวกเราอาบน้ำร้อนมาก่อนลูก คนที่จะตัดสินใจก็ต้องเป็นพวกเราสิ！ตอนที่คุณท่านมอบลูกให้กับพวกเรา ก็บอกไว้แล้ว ว่าให้พวกเราดูแลลูกให้ดีๆ！”
