ฉินเทียนกังที่ถูกพูดตรงจุดแล้วโมโหอย่างมาก ดูลักษณะท่าทีไอ้เด็กเหี้ยคนนี้รู้ไม่น้อยเลยนะ
“ผมรู้ว่าพวกคุณเพียงแค่หยอกล้อไม่รู้จักขีดจำกัด ดังนั้นจึงเป็นเช่นนี้ คุณย่อมไม่ได้ตั้งใจอย่างแน่นอน”
ฉินเทียนกังหัวเราะแบบแกล้งๆ
“ลูกชายของคุณล้วนปัญญาอ่อนแล้ว คุณยังจะโอบอ้อมอารีกับผมขนาดนี้เหรอ? คนที่ไม่รู้ยังคิดว่าผมเป็นลูกชายของคุณ แต่น่าเสียดายผมไม่มีบิดาแบบนี้อย่างคุณ”
เนี่ยเฟิงยักไหล่แล้วยักไหล่อีก เป็นเรื่องของมึง
“เอาล่ะ พวกเราก็พูดออกมาตรงๆพูดให้หมดเลยเถอะ? อย่าอืดๆอาดๆอีกเลย พูดตรงจุดใครๆก็ได้ ”
เนี่ยเฟิงไขว่ห้างขึ้นมา พิงอยู่บนเก้าอี้ ใช้สายตาที่ส่อเสียดจ้องมองฉินเทียนกัง “จะแก้แค้นให้กับลูกคุณไหม?”
มือของฉินเทียนกังค่อยๆกำแน่นขึ้น ใช้สายตาที่โหดเหี้ยมอย่างหนึ่งจ้องมองเนี่ยเฟิง คล้ายดั่งมองทะลุเนี่ยเฟิงไปแล้ว
เนี่ยเฟิงกลับไม่มีความหวาดกลัวเลยสักนิด เขาสามารถตามฉินเทียนกังมาก็ย่อมมีความมั่นใจของตนเองแน่นอน
“เนี่ยเฟิง ทั้งๆที่คุณรู้ว่านั่นคือลูกชายของผมจึงลงมือใช่ไหม?”
ในตอนนี้ฉินเทียนกังก็แกล้งทำต่อไปไม่ได้แล้วเช่นกัน เขากำกำปั้นอย่างแน่น ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันถามแบบนี้
“ใช่สิ”
เนี่ยเฟิงพยักหน้าอย่างจริงจังมาก “ย่อมเป็นเช่นนี้อยู่แล้ว ลูกชายของคุณล้วนน่าเกลียดชังมากเช่นกันกับคุณ เพียงแค่ผมจ้องมองเขาผมก็รู้สึกรังเกียจ”
ฉินเทียนกังโมโหตบโต๊ะอย่างโหดร้าย เส้นเลือดเขียวบนหน้าผากเขาโผล่ขึ้นมา มองออกได้ว่าโมโหถึงขีดสุดแล้ว
“ผมว่าคุณมาหาที่ตาย!”
“ไม่ใช่มีคำพูดเช่นนี้หรือว่า? พ่อติดหนี้ลูกต้องคืน พูดได้อีกว่า คดีร้ายแรงในทะเลปีนั้นเพียงแค่ผมอยู่รอด แล้วอยู่รอดได้ยังไงล่ะ บัญชีนี้ไม่ควรคิดสักหน่อยเหรอ?”
เนี่ยเฟิงพูดอย่างไม่หนักหนาอะไร จนกระทั่งบนใบหน้าของเขายังมีรอยยิ้มบางๆอยู่
เพียงแค่รอยยิ้มนี้ไปไม่ถึงนัยน์ตา ทำให้คนเห็นแล้วหวาดกลัวโดยไม่มีสาเหตุ
ตอนนี้ฉินเทียนกังไม่กลัวเลย กลับโหดร้ายมากๆอย่างตรงกันข้ามเขาล่อเนี่ยเฟิงมาถึงเขตอิทธิพลของตนเองแล้ว เขาจะให้เนี่ยเฟิงมีชีวิตออกไปได้เชียวเหรอ?
“คิด! ย่อมต้องคิด! แต่ว่าคุณมีชีวิตคิดกับผมหรือไม่ก็ต้องว่ากันใหม่แล้ว!”
ฉินเทียนกังกัดฟันหลังกัดแล้วกัดอีก นัยน์ตาคู่นั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความโมโหแล้ว
ในเวลานี้ ทั่วทุกสารทิศทหารรับจ้างที่ใช้ปืนจริงกระสุนจริงรินหลั่งเข้ามาเป็นจำนวนมาก พวกเขาล้วนสวมใส่แบบครบเครื่อง ใช้ปืนไรเฟิลเล็งไปยังเนี่ยเฟิง เนี่ยเฟิงมองแล้วมองอีก ยิ้มอยู่พูดว่า “จัดฉากใหญ่ขนาดนี้เหรอ?”
“ฮึ! เนี่ยเฟิง! ตอนนี้รู้จักหวาดกลัวแล้วเหรอ? ผมบอกกับคุณ ถึงแม้ว่าหวาดกลัวก็ไม่มีประโยชน์เช่นกัน! เรื่องที่ตัวแกเองทำมาแกต้องรับผิดชอบเอง!”
พอฉินเทียนกังนึกถึงช่วงเวลาดีๆชีวิตดีๆของลูกชายตนเอง แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นลักษณะแบบนี้ เขาก็รู้สึกปวดร้าวใจมาก!
ถึงแม้ว่าลูกชายไม่ได้ตาย แต่ต่างกันกับตายไปแล้วตรงไหนล่ะ?
ฉินเทียนกังโมโหมากๆ เพียงแค่นึกถึงว่าทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเนี่ยเฟิงทำ เขาก็จะลงโทษด้วยวิธีฆ่าหั่นศพไอ้เด็กเหี้ยที่อยู่ต่อหน้าคนนี้!
เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะให้เนี่ยเฟิงมีชีวิตอยู่ออกไปได้!
“ผมจัดการเรื่องราวล้วนเรียบง่ายมาโดยตลอด”
เนี่ยเฟิงมองแล้วมองอีก ที่นี่โดยประมาณก็มีสามสิบกว่าคน ทหารรับจ้างสามสิบกว่าคน ในมือจับปืนไรเฟิลไว้สามารถยิงเขาจนกลายเป็นตะแกรงได้
ถึงแม้ว่าบนกายเนี่ยเฟิงสวมใส่เสื้อเกราะกันกระสุนก็ไม่มีประโยชน์เช่นกัน
“ขอร้อง ร้องขอลูกชายผมเดี๋ยวนี้! ขอโทษกับพวกเรา!”
ฉินเทียนกังโมโหจนยั้งสติไม่อยู่ เขาอยากจะฆ่าเนี่ยเฟิงในตอนนี้ใจจะขาดเลย มองเห็นเนี่ยเฟิงก็รู้สึกโมโหโดยไม่รู้สาเหตุ
เนี่ยเฟิงยักคิ้วหนึ่งที “ผมยังคิดว่าคุณจะให้ผมทำอะไรล่ะ ที่แท้เป็นอย่างนี้ แต่ว่าขอโทษจริงๆ คนอย่างผมคนนี้จะไม่ขอโทษกับพวกคุณ”
เนี่ยเฟิงยักไหล่แล้วยักไหล่อีก
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ผมเพียงแค่ส่งคุณไปเจอกับยมบาลแล้ว!”
ฉินเทียนกังกัดฟันแล้วกัดฟันอีก แม้ว่าเนี่ยเฟิงได้รับการเฝ้ามองอย่างกว้างขวาง แต่ยิ่งมากกว่านี้คือคนอื่นอยากจะให้เขาตาย เขามีชีวิตอยู่ล้วนไม่ดีต่อใคร!
ดังนั้นถึงแม้ว่าฉินเทียนกังฆ่าเนี่ยเฟิงแล้ว ก็ไม่มีคนมากเท่าไหร่ที่รู้ว่าเขาลงมือเอง
ถึงแม้ว่ารู้แล้วงั้นจะเป็นยังไงอีกล่ะ? ก็ไม่มีสักคนที่จะกล้าซักถามข้อสงสัยกับเขาเช่นกัน
เพียงเห็นฉินเทียนกังยกมือขึ้นมา กลุ่มทหารรับจ้างก็ไม่ได้ลังเลเช่นกัน พวกเขายกปืนที่อยู่ในมือขึ้นมา กำลังจะยิง พวกเขากลับโดนกระสุนหนึ่งนัดยิงสมองแตก ไม่มีโอกาสอีกเลย!
“มีนักแม่นปืน!”
พวกเขาตกกะใจ!
เนี่ยเฟิงยิ้มอยู่เลียนแบบเสียงปืนยิง “ปัง!ปัง!ปัง!”
เสียงปีนที่ดังต่อๆกันขึ้นอย่างฉับพลันในทันที ยังไม่ทันรอพวกเขามีปฏิกิริยากลับมา สามสิบกว่าคนเสียชีวิตทันที! พวกเขาแม้กระทั่งโอกาสยิงปืนล้วนไม่มี!
ฉินเทียนกังยากที่จะเชื่อจ้องมองร้านอาหารกลายเป็นทะเลเลือด เขากลืนน้ำลายอย่างลำบากหนึ่งที เจ้านี่มีการเตรียมพร้อมมาก่อนแล้วเหรอ?
“ยังมีกลอุบายอะไร แค่เรียกใช้ออกมาก็พอ”
เนี่ยเฟิงโบกมือแล้วโบกมืออีกต่อฉินเทียนกัง “แต่ว่าผมจะตักเตือนระวังรอบคอบ เพราะว่า……”
เนี่ยเฟิงยกมือถือขึ้น เปิดกล้องหน้าออก “คุณดูสิ”
ฉินเทียนกังเห็นภาพของตนเองที่อยู่ในนั้น บนหน้าผากมีรังสีอินฟราเรดที่สว่างขึ้นจุดหนึ่ง ตอนนี้เขาถูกเล็งตรงแล้ว!
“ฉินเทียนกัง คุณไม่เคยคิดมาก่อน หลายปีที่ผ่านมานี้ผมมีชีวิตอยู่กลับมาได้ยังไงเชียวเหรอ?”
เนี่ยเฟิงดื่มน้ำหนึ่งที เงยหน้าจ้องมองเขา
เดิมทีฉินเทียนกังคิดว่ามาถึงเขตอิทธิพลของตนเองร้อยทั้งร้อยไม่พลาดย่างเด็ดขาดแล้ว ใครจะรู้ว่าถึงขนาดโดนเล่นงานกลับด้วย!
ไอ้หนุ่มนี่มีฝีมือแบบนี้ได้ยังไงล่ะ? ตกลงว่าเขาทำได้ยังไงกันเหรอ?
เนี่ยเฟิงพูดจบ ลุกขึ้นมา จากนั้นกวักมือเรียกฉินเทียนกัง ก็เช่นดั่งเรียกแมวน้อยหมาน้อย ฉินเทียนกังรู้สึกว่าได้รับการลบหลู่สุดขีด
แต่ว่าฉินเทียนกังไม่ทำตามก็ไม่ได้อีก เขากัดฟันหลังกัดแล้วกัดอีก เดินไปถึงข้างกายเนี่ยเฟิง นอกหน้าต่างกระจกของชั้นที่สามสิบ เป็นโลกที่หมกมุ่นอยู่กับสถานเริงรมย์ รถ คนเดินถนนที่อยู่ข้างล่างก็เล็กเช่นดั่งมด
“หลายปีนี้ผมเอาใจที่อยู่รอดจากความตาย ความแค้นเต็มอกจึงมีชีวิตอยู่ถึงตอนนี้”
เนี่ยเฟิงทำตาหยีแล้วทำตาหยีอีก “เพียงแค่พอผมนึกถึง พวกคุณที่ยังกินเลือดเนื้อบ้านของพวกเราอยู่ใช้ชีวิตมั่งคั่งอยู่ ผมก็รู้สึกว่าผมจะตายไปอย่างนี้ไม่ได้”
เนี่ยเฟิงพูดจบ ฉับพลันในทันทีจับคอเสื้อของฉินเทียนกังไว้ ไม่มีช่องทางที่ยังเหลืออยู่ให้ฉินเทียนกังต่อต้านเลยสักนิด ก็โดนเนี่ยเฟิงล็อกอยู่บนหน้าต่างกระจกอย่างโหดร้ายทันที!
ในชั่วพริบตาเดียวนั้น ฉินเทียนกังรู้สึกว่าสมองของตนเองเลอะเทอะ คล้ายเช่นดั่งจะตายแล้ว เจ็บปวดเหลือเกิน!
เนี่ยเฟิงค่อยๆถอนหายใจออกหนึ่งที กระจกเทมเปอร์ที่หนาแน่นร้าวแยกเป็นช่องเล็กๆ เขายิ้มอยู่พูดว่า “หนึ่งทีนี้ตัวแทนพ่อผมให้กับคุณ”
ฉินเทียนกังยังไม่ทันบรรเทากลับมา โดนเนี่ยเฟิงจับคอเสื้อชนไปยังกระจกอีก
เป็นเสียง“ปัง” เสียงดังมากอีกเสียงหนึ่ง “หนึ่งทีนี้แก้แค้นให้กับแม่ผม”
แค่สองที ฉินเทียนกังแทบจะสลบไสลไปแล้ว เขาจะเป็นคู่ต่อสู้ของเนี่ยเฟิงได้ที่ไหนล่ะ? เดิมทีการต่อสู้ของเนี่ยเฟิงก็เหนือชั้นอยู่แล้ว ฉินเทียนกังอายุมากแล้ว ทั้งไม่ได้ฝึกฝนอีก ได้เพียงแต่เป็นฝ่ายโดนตีเท่านั้น
“บิดาผมเชื่อใจคุณขนาดไหน คุณกลับหลอกใช้ความเชื่อใจของเขาไปทำเรื่องที่สกปรกโสมมอย่างนี้”
เนี่ยเฟิงชิดอยู่ข้างหูฉินเทียนกังพูดเบาๆ
“ผม ผมไม่ได้…..”
ฉินเทียนกังเลอะๆเลือนๆคายออกมาหลายคำนี้
“มีหรือไม่ผมจะไม่รู้เลยเชียวเหรอ?”
เนี่ยเฟิงหัวเราะเย็นชาเสียงหนึ่ง “พวกคุณล้วนอยากจะเอาชีวิตผม เพราะว่าผมเช่นดั่งระเบิดเวลาลูกหนึ่ง พวกคุณหวาดกลัวแล้วใช่ไหม? ไม่เป็นไร มาทีละคนๆ ผมล้วนจะไม่ปล่อยอยู่แล้ว”
เนี่ยเฟิงพูดจบ ครั้งสุดท้ายกดหัวของฉินเทียนกังชนจนกระจกแตก เขาเห็นฉินเทียนกังติดอยู่บนกระจกอย่างไร้เรี่ยวแรง สิ้นใจแล้วแบบนี้
เขาค่อยๆถอนหายใจออกหนึ่งที คนนี้เป็นหนึ่งในฆาตกรที่ฆ่าพ่อแม่เขาเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะปล่อยไป
