พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม – บทที่ 434 เกือบถูกฆ่า

การก้าวเท้าของหยูจิงหงเบามาก หลังจากที่เข้ามาแล้วเธอจึงเดินเข้าไปด้านในของห้องกั้น เธอได้ยินการเคลื่อนไหวของด้านนอก ผู้หญิงสองคนใช้ภาษาตงหยิงพูดคุยกันด้วยเสียงเบา

ในตอนนี้หยูจิงหงได้แอบคว้าปืนสั้นออกมา

แต่เธอคิดไม่ถึงว่าพึ่งเริ่มจะโจมตี อีกฝ่ายสังเกตเห็นเธอก่อนแล้ว ได้ยินแค่เสียง“ปั้งๆ！”เสียงปืนสองนัดดังขึ้น！

ถึงแม้จะติดตั้งกระบอกเก็บเสียงปืน แต่หยูจิงหงยังคงได้ยินเสียง

เธอรีบย่อตัวลงอย่างรวดเร็ว มองออกไปข้างนอกผ่านใต้ประตูของห้องกั้น รองเท้าส้นสูงคู่หนึ่งอยู่ที่ประตู！

เห็นแค่หยูจิงหงยิงปืนทะลุขาของอีกฝ่ายไป

“อ้าก！”เสียงก่นด่าของหญิงสาวดังขึ้น ในเวลานี้เอง ด้านซ้ายมือของห้องกั้น มีผู้หญิงอีกคนปีนขึ้นมา！

ใบหน้าของเธอดุร้าย เธอยกปืนขึ้นมายิงไปยังศีรษะของหยูจิงหงสองนัด！

ดวงตาคู่สวยของหยูจิงหงเบิกกว้าง เธอรีบหมุดลอดไปยังช่องว่างที่อยู่ด้านข้างอย่างรวดเร็ว！

ตามหลักแล้ว ช่องว่างนี้แคบมาก คนธรรมดาปกติไม่สามารถลอดผ่านไปได้ ถึงแม้หยูจิงหงจะผอมเพรียว แต่สะโพกของเธองอนมาก จึงติดอยู่ตรงนั้นไม่สามารถขยับได้

แต่พละกำลังของเธอยังคงมีมากจนน่าทึ่ง！ได้ยินแค่เสียงคึก เธอใช้มืออีกข้างหักที่กั้นพลาสติกออก แล้วเธอก็ยกมือขึ้นยิงออกไปหนึ่งนัด！

เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายก็ไม่ใช่คนที่จะยอมง่ายๆ ร่างกายยืดหยุ่นได้ดีมาก！เธอพลิกตัวตีลังกาตามไปทันที！

แย่แล้ว！หยูจิงหงถูกโจมตีทั้งหน้าและหลัง ตอนนี้ไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้ แต่ด้านนอกประตูยังผู้หญิงอีกคน！

ถึงผู้หญิงคนนั้นจะถูกเธอยิงจนขาทะลุไปแล้ว！

หลังจากที่หยูจิงหงตัดสินใจในระยะเวลาสั้นๆ ก็รีบถีบประตูที่กั้นอย่างรวดเร็ว จัดการกับผู้หญิงที่อยู่ข้างนอกก่อนค่อยว่ากัน！

“ปึ้ง！”

อะไรกัน？！

ควันน่าสยดสยองจนทำให้คนสำลักโพยพุ่งเข้ามา！ซึ่งมันสายเกินกว่าที่หยูจิงหงที่ปิดหน้าแล้ว ควันแสบตามาก！มันคือแก๊สน้ำตา！

ด้านหน้ากลายเป็นหมอกควันหนาทึบ หยูจิงหงไม่เห็นผู้หญิงสองคนนั้นแล้ว แน่นอนว่าผู้หญิงทั้งสองคนก็มองไม่เห็นหยูจิงหงเช่นกัน

ฝ่ายตรงข้ามยิงปืนไปหลายนัดแต่หยูจิงหงหลบได้ทั้งหมด หยูจิงหงสามารถตัดสินระบุตำแหน่งของผู้หยิงทั้งสองคนได้ เพราะหนึ่งในนั้นมีคนหนึ่งที่เดินไม่สะดวก！

แต่สิ่งที่น่าแปลกใจก็คือ ผู้หญิงคนนั้นโจมตีอย่างรุนแรง！เธอเคลื่อนไหวรวดเร็วมาก！ไม่รอให้หยูจิงหงรู้ตัวหล่อนก็มายืนอยู่ตรงหน้าของเธอแล้ว！

กลิ่นคาวเลือดคละเคล้าไปกับกลิ่นของควันดินปืนตลบอบอวลไปทั่ว！หยูจิงหงเอามือบังการโจมตีของฝ่ายตรงข้าม！

“ปั้งๆ！”

อีกสองนัด！โชคยังดีที่ทักษะของหยูจิงหงไม่ใช่เรื่องโม้ เธอหลบหลีกอย่างรวดเร็ว แต่แขนที่เอามาบังการโจมตีของหญิงสาวคนนั้นกลับทำให้แขนของเธอปวดขึ้นมา！

ราวกับว่าเธอไม่ได้ขวางกั้นขาของมนุษย์ แต่ขวางกั้นผนังทองแดงกำแพงเหล็กอยู่ มนุษย์ปกติจะมีกระดูกขาเช่นนี้เหรอ？

นอกจากนั้นยังถูกกระสุนยิงทะลุแล้วด้วย ยังสามารถเคลื่อนแบบนี้ได้อีกเหรอ？นี่เป็นเรื่องที่น่าตกใจมาก！

“แค้กๆ！”ไม่ไหว ขืนอยู่ที่นี่ต่อไป ต้องสำลักตายแน่！

เมื่อครู่สามารถขวางกั้นได้ครู่เดียวเท่านั้น เป็นเพราะอาศัยหน้ากากอนามัยที่หยูจิงหงสวมอยู่ แต่เมื่อมนุษย์เรายังมีชีวิตก็จำเป็นต้องหายใจ ตอนนี้หยูจิงหงไม่สามารถหายใจได้ด้วยซ้ำ！

เธอไออย่างรุนแรง น้ำเสียงของเธอจะเปิดเผยตัวตัน และเธอก็ถูกแก๊สน้ำตาจนดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา ไม่สามารถแยกแยะทิศทางได้！

ในตอนนี้เอง มีเงาร่างหนึ่งพุ่งเข้ามา！

แน่แล้ว！

หยูจิงหงรู้ว่าตัวเองไม่สามารถหลบได้ ในตอนที่เธอกำลังเผชิญหน้ารับการจู่โจม มีคนคนหนึ่งกระโดดเข้ามาขวางด้านหน้าของเธอไว้ แล้วจัดการเตะหญิงสาวที่อยู่ตรงข้ามกระเด็นออกไป！

ใครกัน？！

หยูจิงหงตกใจมาก เธอมาทำภารกิจคนเดียว ภารกิจนี้ยังเป็นความลับอีกด้วย ไม่มีกำลังเสริม หรือจะเป็นรปภ.ของสนามบิน？

เป็นไปไม่ได้ ผู้หญิงสองคนนี้เคลื่อนไหวเร็วมาก ฝึกฝนมาอย่างดี คนธรรมดาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเธอ！

อีกฝ่ายปกป้องเธอไว้ กระโดดขาคู่เตะไปข้างหน้า ขณะที่ผู้หญิงอีกคนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และรีบหนีไปทางช่องระบายอากาศ

หลังจากที่เปิดหน้าต่างช่องระบายอากาศ แก๊สน้ำตาที่คละคลุ้งไปทั่วก็จางหายไปไม่น้อย เวลานี้หยูจิงหงเข้ามาใกล้ประตูอีกครั้ง ในที่สุดก็หายใจได้สักที

“เป็นยังไงบ้าง？ไม่เป็นอะไรใช่ไหม？”

เสียงทื่อดังลอดออกมา หยูจิงหงสงสัยว่าตัวเองหูฝาดไปรึเปล่า！

“เสี่ยวเฟิง？！”

“ผมเอง พี่สอง！”

ต้องโทษที่ตาแก่นั่นให้ภารกิจช้าไป สนามเป็นที่ห่างไกล ในตอนที่เนี่ยเฟิงมาถึงจึงเสียเวลาไปไม่ใช่น้อย

อีกทั้งเนี่ยเฟิงยังไม่สามารถลงมือก่อน แบบนั้นมันจะดูจงใจไปหน่อย

หลังจากที่ควันในห้องน้ำจางหายไป หยูจิงหงจึงมองเห็นเนี่ยเฟิงอย่างชัดเจน

“นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง？”

หยูจิงหงแปลกใจเป็นอย่างมาก ตามหลักแล้วในตอนนี้เนี่ยเฟิงควรอยู่ที่เมืองหนานหูถึงจะถูกสิ

“เพราะเพื่อนของผมมาเป็นแขกที่เมืองหยางเฉิง ดังนั้นผมจึงมาที่นี่ พึ่งลงเครื่องได้ไม่นาน ผมเลยอยากเข้าห้องน้ำ แต่คิดไม่ถึงว่าจะได้กลิ่นแก๊สน้ำตา ผมกำลังครุ่นคิดว่าเป็นไปไม่ได้เลยที่คนปกติจะมีแก๊สน้ำ ดังนั้นผมเลยรีบเข้ามาดู”

เนี่ยเฟิงพูดจบก็โบกพัดมือไปข้างหน้า พยายามปัดกลิ่นควันของแก๊สน้ำตาออกไป

“พี่สองผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเหรอครับ？เธอดูแปลกจังเลยนะครับ แถมเลือดบนตัวยังเป็นสีม่วงด้วย……”

เนี่ยเฟิงถามคำถามนี้ออกไปทั้งๆที่รู้ดีอยู่แล้ว เมื่อครู่เขาพึ่งกระทืบท่านเสือตาย แน่นอนว่าเขารู้อยู่แล้วว่าคนที่ร่างกายมีเลือดสีม่วง ต้องเป็นตัวทดลองแน่ๆ นั่นก็คือคนทดลองยา

“ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันขอติดต่อสำนักงานใหญ่ก่อนนะ เอาศพนี้กลับไปวิจัยเถอะ ผู้หญิงอีกคนหนีไปแล้ว เราต้องจับตัวเธอมาให้ได้ เรื่องนี้นายอย่าสนใจเลย ให้ฉันจัดการเองเถอะ！ตอนนี้นายตามอยู่ข้างๆฉันนะ ห้ามเดินมั่วซั่ว”

หลังจากที่หยูจิงหงพูดจบก็เดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือ เมื่อส่งที่อยู่ปักหมุดเสร็จแล้ว ก็รีบให้คนจัดการเก็บกวาดที่เกิดเหตุ

เพราะหยูจิงหงสูดแก๊สน้ำตาไปไม่น้อย ตอนนี้จึงมีน้ำตาไหลพราก เนี่ยเฟิงพยุงเธอไปที่ด้านข้าง เพื่อพักผ่อน

เขามองดูใบหน้าเปื้อนน้ำตาของหยูจิงหง จึงรู้สึกปวดใจขึ้นมา“พี่สอง？ไปล้างหน้าล้างตาหน่อยไหมครับ？”

“ไม่เป็นไร ฉันชินแล้ว แค่แก๊สน้ำตาของพวกเขาเข้มข้นมาก ในตอนที่ฉันกำลังต่อสู้อยู่ฉันเบิกตากว้างเพื่อมองดูการเคลื่อนไหวของพวกเขาให้ชัดๆ ดังนั้นจึงปวดแสบปวดร้อนที่ตามาก อีกเดี๋ยวก็หายแล้ว”

ดวงตาทั้งสองข้างของหยูจิงหงแดงก่ำ เหมือนกระต่ายไม่มีผิด

หลังจากนั้นไม่นาน หยูจิงหงก็พยายามฝืนลืมตาขึ้น“คิดไม่ถึงว่าเราสองคนจะบังเอิญเจอกันที่นี่ นายมีเพื่อนที่นี่ด้วยเหรอ？”

“เดิมทีผมต้องการปรึกษากับอดีตเพื่อนของพ่อเกี่ยวกับหน่วยงานการกุศลเพื่อผู้พิการในมณฑลซานเจียง เนื่องจากตอนนี้ผมได้เป็นประธานสมาคมของหน่วยงานการกุศล ดังนั้นผมจึงต้องมีส่วนร่วมด้วย แต่ตอนนี้ดูท่าแล้ว ผมจะไปไม่ได้แล้ว”

“ทำไมจะไปไม่ได้ หรือนายกลัวรถติด？ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ตอนนี้เป็นเวลากลางดึกมีถนนเส้นไหนบ้างที่ไม่สามารถผ่านได้？ฉันจะรีบหาคนไปส่ง”

หยูจิงหงพูดพลางลุกขึ้น แต่เนี่ยเฟิงส่ายหัวไปมา“ผมไปเองได้ครับ แต่ภารกิจที่พี่สองทำมันอันตรายเกินไปหน่อยนะครับ ผมไม่วางใจ ผมอยากไปกับพี่”

“นายจะไปทำภารกิจกับฉันได้ยังไง นายกำลังก่อกวนใช่ไหม？”

หยูจิงหงรีบปั้นหน้าปึงปังทันที

“ไม่ได้ ผมจะไปกับพี่ด้วย！”