“สถานการณ์ของพวกเขาดูไม่ดีเลย”
ทันทีที่หมิงอี๋หานเข้าไป ก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศแห่งความตาย ความรู้สึกเช่นนี้เธอทำงานในโรงพยาบาลมาหลายปีแล้ว ก็รู้สึกได้เพียงตอนที่ในห้องไอซียูเท่านั้น
“ให้ฉันดูหน่อย”
เนี่ยเฟิงเดินเข้าไปหาเด็กหญิงคนนั้นก่อน จับชีพจรของเธอ เด็กหญิงค่อนข้างสงบนิ่ง จ้องมองตรงมาที่เนี่ยเฟิง
หลังจากเนี่ยเฟิงชีพจรเสร็จ ก็ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ยาห้ามใช้มีพลังทำลายอย่างมากต่อการทำงานของร่างกาย อาการของพวกเขาไม่สู้ดีจริงๆ”
“ดูเหมือนว่าพวกเราไม่สามารถรักษาพวกเขาได้จริงๆ เว้นแต่ว่าส่วนประกอบของยาห้ามใช้จะได้รับการตรวจสอบ”
หมิงอี๋หานขมวดคิ้วแน่น มองคนที่นอนอยู่บนเตียง อดถอนหายใจออกมาไม่ได้
“ฉันไม่ต้องการให้พวกคุณมาช่วยฉัน… ฉันจะแข็งแกร่งขึ้น! ฉันแข็งแกร่งที่สุด!”
เด็กหญิงคนนั้นพูดออกมาช้าๆ ซึ่งทำให้หมิงอี๋หานประหลาดใจจริงๆ
“มาถึงช่วงเวลาวิกฤตินี้แล้ว คุณยังคิดอย่างนี้อยู่อีกเหรอ?”
ทันใดนั้นเด็กหญิงก็เกิดคลุ้มคลั่งขึ้นมา กล้ามเนื้อของร่างกายปูดโปนขึ้นอย่างรวดเร็วที่มองเห็นได้ น่ากลัวมาก!
เนี่ยเฟิงมองออกว่า หลังจากฉีดยาห้ามใช้แล้ว ผลของยาจะเป็นไปตามอารมณ์ของคน หากอารมณ์ไม่ดี สมรรถภาพทางร่างกายก็จะแย่ไปด้วย
ดังนั้นเนี่ยเฟิงจึงฉีดยาให้เด็กหญิงโดยไม่ลังเล “เธอเป็นนักฆ่า ดูท่าทางยังเก่งกาจมากอีกด้วย”
หลังจากเนี่ยเฟิงเห็นว่าเธอสงบลงแล้ว จึงเดินออกไปพร้อมกับหมิงอี๋หาน
หลังจากที่ออกไปแล้ว พวกเขาก็มาที่ห้องผู้ป่วยอาการปานกลางเพื่อดูสถานการณ์
ผู้ป่วยที่นี่ดีกว่าผู้ป่วยในห้องไอซียูมาก พวกเขามีสติสัมปชัญญะและยังมีความรู้สึกเจ็บปวด
“เสี่ยวเฟิง พวกคุณมานี่สิ”
ขณะที่เนี่ยเฟิงและหมิงอี๋หานกำลังปรึกษากันว่าจะสั่งยาให้คนเหล่านี้อย่างไร หยูจิงหงก็โบกมือให้ทั้งสอง
พวกเขาสองคนตามไป มาที่ห้องทำงานเล็กๆ พร้อมกับหยูจิงหง
“สมาชิกในทีมของเราสอบปากคำเจ้าหน้าที่วิจัยทางวิทยาศาสตร์อย่างละเอียดแล้ว ได้รับข้อมูลมากมาย พวกเขามีข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับการผลิตยาเทพ แต่ข้อมูลนี้อยู่ในชิปแผ่นเดียว”
หยูจิงหงหายใจออกมาช้าๆ “ชิปตัวนี้ตอนนี้อยู่ในมือของเศรษฐีในเมืองหยางเฉิง ฉันรู้ว่าคนรวยเหล่านี้ไม่มีใครดีเลย!”
เนี่ยเฟิง “…”
เขาก็เป็นเศรษฐี แถมยังมั่งคั่งมาก แม้ว่าคำพูดนี้ของหยูจิงหงจะเหมารวมเขาเข้าไปด้วย แต่เนี่ยเฟิงก็เข้าใจว่าหยูจิงหงหมายถึงอะไร เขาเองก็ไม่ติดใจ
“ดังนั้นมีเพียงการตามหาเศรษฐีอันดับหนึ่งของเมืองหยางเฉิงให้เจอจึงจะได้ชิปนั้นมาเหรอ?” เนี่ยเฟิงพูดวิเคราะห์พลางลูบคาง
“ในทางทฤษฎีมันเป็นเช่นนี้ เพียงแต่ว่าครั้งนี้พวกเราจับคนมาได้มากมาย เศรษฐีอันดับหนึ่งในเมืองหยางเฉิงจึงระวังตัว นั่นหมายความว่าถ้าพวกเราต้องการจับเขาจริงๆ เขาจะไม่มีทางพกชิปที่เปิดโปงตัวเองนั้นติดตัวอยู่ด้วย”
หยูจิงหงอดถอนหายใจไม่ได้
“ถ้าอย่างนั้นเราต้องหาทางเข้าใกล้เขา” หมิงอี๋หานเอามือลูบคาง “พี่สอง ยังมีเบาะแสอื่นอีกไหม?”
“ตอนนี้เจ้าหน้าที่หน่วยข่าวกรองยังคงสอบสวนอยู่ ได้ความอย่างไรค่อยบอกพวกเธอ ว่าแต่ว่า ทางด้านพวกเธอมีความคืบหน้ายังไงบ้าง? ร้ายแรงไหม?”
หลังจากหยูจิงหงได้รับข้อมูลเป็นคนแรก ก็รีบมาบอกพวกเขาทันที
เนี่ยเฟิงพยักหน้า “สถานการณ์ของผู้ป่วยในห้องไอซียูไม่สู้ดีนัก เครื่องมือของเราไม่สามารถทดสอบส่วนประกอบของยาห้ามใช้ได้ หลังจากผ่านการกลั่นให้บริสุทธิ์หลายขั้นตอนเกินไป แม้แต่เครื่องมือที่ทันสมัยก็ไม่สามารถวิเคราะห์ได้อย่างสมบูรณ์ ถ้ามีใบสั่งยา ก็สามารถจ่ายยาตามอาการได้”
สีหน้าของหยูจิงหงแย่ลง “พวกหมอไร้ขอบเขตก็ไม่สามารถรักษาได้เหรอ?”
“พี่สอง เสี่ยวเฟิงกับฉันอยู่ที่นี่แล้ว พวกเขาทำได้แค่ยืนอยู่ข้างๆ ในเมื่อเราสองคนพูดแบบนี้แล้ว ก็หมายความว่าสถานการณ์ของพวกเขาวิกฤติมากจริงๆ”
หมิงอี๋หานเธอไม่ใช่คนถ่อมตัว เธอตอบอย่างไม่เกรงใจเลยแม้แต่น้อย
หยูจิงหงก็ไม่ได้สงสัยในทักษะทางการแพทย์ของพวกเขาทั้งสอง เมื่อได้ยินพวกเขาพูดมาแบบนี้ หยูจิงหงก็ยังคงผิดหวังมาก
“แล้วหาวิธีได้ไหม? ชีวิตของพวกเขายังสำคัญมาก”
“อาการระดับปานกลางไม่ร้ายแรง ขอเพียงตอนที่ฉีดยาห้ามใช้ทุกเดือน ช่วยให้พวกเขาผ่านความยากลำบากก็พอแล้ว แต่อาการหนักนั้นไม่ดีเลย”
เนี่ยเฟิงเอามือลูบคาง “ก่อนที่จะได้ชิปมา ฉันสามารถจัดยาจำนวนหนึ่งให้พวกเขากินได้ ขอเพียงพวกคุณปฏิบัติตามคำพูดของฉันอย่างเคร่งครัด ชีวิตของพวกเขาก็จะรอด”
สถานการณ์ของพวกเขาร้ายแรงมาก ที่เนี่ยเฟิงทำแบบนี้ก็เพื่อยื้อชีวิตจากยมราช
เมื่อพวกเขาคลุ้มคลั่งก็ยากที่จะควบคุม โดยเฉพาะผู้ป่วยอาการหนัก สติของพวกเขาถูกกัดกร่อน มีเพียงความตั้งอกตั้งใจจึงจะทำให้แข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น
“การควบคุมได้ชั่วคราวก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดีแล้ว ขอบคุณนะเสี่ยวเฟิง น้องสี่!” หยูจิงหงมองทั้งสองคนอย่างซาบซึ้ง
“พี่สองพูดแบบนี้ พวกเราสองคนก็ดีใจมากที่สามารถช่วยได้”
หยูจิงหงรู้ว่าความจริงพวกเขาทั้งสองคนไม่มีหน้าที่ความรับผิดชอบ แต่ก็ยังมาช่วยเธอ
หยูจิงหงส่งคนไปพาเนี่ยเฟิงและหมิงอี๋หานมารับยาที่ร้านขายยาใหญ่ เนี่ยเฟิงไม่จำเป็นต้องใช้ตาชั่งของร้านขายยา ใช้มือเปล่าตวงน้ำหนักก็สามารถรู้ปริมาณยาที่ต้องการแล้ว
ขณะที่เนี่ยเฟิงกำลังจัดยา เขาก็บอกหมิงอี๋หานเรื่องยาคร่าวๆ
“อันที่จริงความทรงจำที่นายพูดถึง ฉันก็ยังมีอยู่”
หมิงอี๋หานช่วยห่อยาอยู่ข้างๆ เนี่ยเฟิง เธอไม่มีทีท่าว่าจะแปลกใจเรื่องในวัยเด็กเลย
เนี่ยเฟิงอดตกตะลึงไม่ได้ “พี่สี่ยังจำได้อีกเหรอ?”
มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย?
“ใช่ ฉันยังจำได้หมดว่าคุณตารักษาพวกเราอย่างไร พวกเรามีชีวิตอยู่ได้อย่างไร แต่ตอนนั้นอายุยังน้อย เลยจำไม่ค่อยได้ว่ายาเหล่านั้นคืออะไร”
หมิงอี๋หานชำเลืองมองเนี่ยเฟิง “ฉันก็รู้สึกว่ามันเหลือเชื่อเหมือนกัน พี่สาวคนอื่นๆ ลืมเรื่องนี้ไปหมดแล้ว มีเพียงฉันเท่านั้นที่จำได้แม่นที่สุด นั่นไม่ใช่ความทรงจำที่ดีเลย”
หมิงอี๋หานได้สติกลับมา แล้วพูดต่อมา “เพียงแต่ว่าน่าเสียดาย ฉันจำไม่ได้ว่าพวกเรามาที่นี่ได้อย่างไร ถ้าจำได้ล่ะก็ มันน่าจะง่ายที่จะหาคนที่ทำกับเราเหมือนหนูทดลอง”
การทดลองของพวกเขาดำเนินมาจนถึงปัจจุบัน และไม่มีใครรู้ว่ามีคนตายไปกี่คน วิธีการนั้นโหดร้ายเกินไป
ทันทีที่หมิงอี๋หานนึกถึงคนเป็นๆ ถูกทรมานเช่นนี้ ก็ยิ่งรู้สึกทั้งเศร้าและปวดใจ
“เรื่องนี้ฉันจะสืบให้ชัดเจน การตายของพ่อแม่ฉันต้องเกี่ยวข้องกับยาห้ามใช้แน่นอน”
เนี่ยเฟิงไม่มีทางปล่อยให้คนเหล่านี้หนีไปได้
“ฉันจะช่วยเธอเอง”
หมิงอี๋หานพยักหน้า “ขอเพียงมีส่วนร่วมในโครงการยาห้ามใช้ ก็ไม่มีใครเป็นคนดี” การใช้ชีวิตของคนอื่นมาทดลองยา มันเป็นการกระทำที่เลวทรามต่ำช้ามาก
ทั้งสองจัดยาเรียบร้อย ส่งมอบให้กับบรรดาหมอไร้ขอบเขต กำชับพวกเขาถึงวิธีต้มยาให้ผู้ป่วยกิน หลังจากชี้แจงเสร็จเรียบร้อย พวกเขาทั้งสองก็กลับมาที่สำนักงาน
“เจ้าหน้าที่ทีมข่าวกรองได้รับข่าวว่า พวกเราต้องทำตัวใกล้ชิดกับเศรษฐีอันดับหนึ่งแห่งเมืองหยางเฉิง”
หยูจิงหงมองดูหมิงอี๋หานและเนี่ยเฟิง “ตอนนี้เราไม่รู้ว่าชิปยังอยู่กับเขาหรือเปล่า ดังนั้นพวกเราจึงต้องแยกย้ายกันปฏิบัติการ”
