พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม – บทที่ 459 อย่าทำเป็นลีลา

“นี่คือยายืดอายุ กินแล้วสามารถยืดอายุขัยได้ ผมขอให้หมอเทพทำให้โดยเฉพาะ”

หลังจากเนี่ยเฟิงรับประทานอาหารเสร็จ เขาก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก

หลู่เปิ่นเหว่ยเข้าใจ เขารู้ว่าคนรวยเหล่านี้ย่อมหวังให้ตนเองมีชีวิตที่ยืนยาวขึ้น

ถ้าเป็นเช่นนี้ ก็ไม่เท่ากับว่าจัดการได้ง่ายขึ้นหรอกหรือ?

หลู่เปิ่นเหว่ยกลอกตา เขาพูดด้วยรอยยิ้มทันที “ฟังดูไม่เลวเลยนะ แต่ยายืดอายุนี้มีการรับประกันหรือไม่?”

“คุณพูดอะไรน่ะ? ถ้าหากยายืดอายุไม่มีการรับประกัน คุณเฮนรี่จะกินมันเหรอคะ?”

หมิงอี๋หานกลอกตาใส่

“ของสิ่งนี้ต้องกินทุกวัน ใช้เงินหลายหมื่นล้านต่อเดือน แต่เพื่อสุขภาพที่แข็งแรง การจ่ายเงินเพียงเล็กน้อยมันไม่สำคัญ

หลายหมื่นล้านเป็นเงินจำนวนเล็กน้อยสำหรับเฮนรี่ แม้ว่าหลู่เปิ่นเหว่ยจะรวยมาก แต่ก็ไม่ได้รวยขนาดนั้น เขาอดกลืนน้ำลายไม่ได้

เนี่ยเฟิงรู้ว่าหลู่เปิ่นเหว่ยได้หยั่งเชิงตนเองอยู่ตลอดเวลา ตั้งแต่เริ่มอัปโหลดเขาก็ได้ตรวจสอบตัวตนของเขาแล้ว

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า หลู่เปิ่นเหว่ยน่าจะยืนยันตัวตนของเขาได้แล้ว แม้แต่สีหน้าท่าทางก็ไม่อาจเก็บซ่อนเอาไว้ได้

นี่คือผลลัพธ์ที่เนี่ยเฟิงต้องการ

“คุณเฮนรี่ จะว่าไปแล้วทางผมก็มีของดีอยู่เหมือนกัน อยากให้คุณได้ดู!”

ตามที่คาดไว้ หลู่เปิ่นเหว่ยไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้อีกต่อไป ตกปลาตัวใหญ่เช่นนี้ได้ ทำไมเขาจะไม่ตื่นเต้นล่ะ? เขากำหมัดแน่น มองเนี่ยเฟิงด้วยดวงตาที่สดใส

“เอ๊ะ? คุณจะมีของดีอะไรได้?” คำพูดนี้ของเนี่ยเฟิงทำให้หลู่เปิ่นเหว่ยรู้สึกเก้อเขินเล็กน้อย

“ผมรู้ว่าคุณเฮนรี่ผ่านประสบการณ์รู้เห็นมามาก แต่ของสิ่งนี้คุณน่าจะไม่เคยเห็นมาก่อน อีกอย่างมันมีระดับสูงกว่ายายืดอายุของคุณมาก คุณตามผมมาสิ”

ตอนนี้หลู่เปิ่นเหว่ยกินไม่ลงแม้แต่ข้าว เขามองเนี่ยเฟิงอย่างเป็นกังวล

หลังจากที่เนี่ยเฟิงรู้ว่าท่านจิ่วถูกสังหาร ผู้คนจำนวนมากในเมืองหยางเฉิงก็ตื่นตระหนก รวมทั้งหลู่เปิ่นเหว่ยด้วย เขาย่อมหวาดกลัวแน่นอน มันจะดีที่สุดถ้าเขาสามารถหาผู้หนุนหลังที่ดีกว่านี้ได้

และการปรากฏตัวของเนี่ยเฟิงตรงหน้า ก็เท่ากับเป็นการให้โอกาสเขาไม่ใช่หรือ?

“คุณพูดแบบนี้มันน่าขันจริงๆ มีของสิ่งใดบนโลกนี้ที่ผมไม่เคยเห็นบ้าง?”

เนี่ยเฟิงเลิกคิ้ว เขาคลึงแหวนราคาแพงที่อยู่บนนิ้ว “ถ้าอย่างนั้นผมจะไปดูกับคุณเป็นการให้เกียรติ แต่คุณต้องรู้ว่า จุดจบของการหลอกลวงผมนั้นไม่ดีนะ”

หลู่เปิ่นเหว่ยรีบพยักหน้าอย่างไม่ลังเล เห็นภาพเขาพาเนี่ยเฟิงมาถึงห้องลับ

“นึกไม่ถึงเลยว่าในห้องทำงานของคุณจะยังมีทิวทัศน์งดงามดุจดังอีกโลกหนึ่ง อำพรางได้ดีมาก”

เนี่ยเฟิงพยักหน้าเล็กน้อย

“ถึงอย่างไรสิ่งที่ควรปกป้องคือสมบัติล้ำค่า แน่นอนเราควรเก็บซ่อนมันไว้”

เนี่ยเฟิงเริ่มรู้สึกสนใจมากขึ้นเรื่อยๆ “ถ้าอย่างนั้นผมก็อยากจะดูว่าสมบัติล้ำค่าที่คุณพูดถึงคืออะไรกันแน่”

“ของสิ่งนี้ให้เพียงคุณเฮนรี่ตามผมไปดูได้เพียงคนเดียวเท่านั้น บอดี้การ์ดและแฟนสาวของคุณไม่สามารถไปด้วยได้”

หลู่เปิ่นเหว่ยพูดพลางมองไปที่บอดี้การ์ดสองคนที่อยู่ข้างหลังเนี่ยเฟิงและหมิงอี๋หาน

เฟยหลงและหม่างซือลุกขึ้นยืนพร้อมกัน “คุณเฮนรี่ มันอันตรายเกินไป คุณไม่สามารถเอาชีวิตไปเสี่ยงได้”

“คุณนี่ใจแคบจัง ให้ผมทิ้งบอดี้การ์ดเอาไว้ข้างนอกแล้วตามคุณเข้าไป ถ้าคุณอยากฆ่าปิดปากผม มันจะไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ?”

สีหน้าของเนี่ยเฟิงปรากฏความระแวดระวังขึ้นมาทันที

หลู่เปิ่นเหว่ยส่ายหน้าซ้ำๆ “ไม่ใช่ ก็แค่…”

“คุณไม่ต้องเป็นห่วง ทั้งหมดที่ผมพามาคือคนสนิทของผม นี่คือผู้หญิงของผม และสองคนนี้ก็เป็นบอดี้การ์ดผู้ซื่อสัตย์ของผม ถ้ามีอะไรก็พูดกันให้ตรงประเด็น ไม่จำเป็นต้องอืดอาดชักช้าแบบนี้”

เนี่ยเฟิงในเวลานี้ดูท่าทางหงุดหงิด “ถ้าหากยังเป็นแบบนี้ ผมก็จะไม่ดูแล้ว”

หลู่เปิ่นเหว่ยต้องการรักษาเนี่ยเฟิงไว้ จึงต้องแหกกฎ

“คุณเฮนรี่ผมไม่ได้พิจารณาให้รอบคอบเอง คุณไปรอผมอยู่ข้างนอกก่อน ผมจะเอาสมบัติล้ำค่าออกมาทันที!”

เดิมทีหลู่เปิ่นเหว่ยวางแผนล่อให้เนี่ยเฟิงเข้าไปดูในห้องสองคน เช่นนี้ก็จะง่ายต่อการเกลี้ยกล่อม แต่ในเมื่อเนี่ยเฟิงมีการระมัดระวังตัว เขาก็ย่อมไม่สามารถทำเช่นนี้ได้

พวกเขานั่งอยู่ในห้องรับแขกด้านนอก แม้ว่าห้องรับแขกจะไม่ใหญ่ แต่ก็เต็มไปด้วยกล้องวงจรปิด ซึ่งเนี่ยเฟิงสังเกตเห็นตั้งนานแล้ว

ในเวลานี้หมิงอี๋หานได้บ่นพึมพำขึ้นมา “มันคือของอะไรกันแน่? ตาแก่นั่นดูลึกลับมาก”

“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคืออะไร แต่ในเมื่อบอกว่าเป็นสมบัติล้ำค่าที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ผมจึงมาเปิดหูเปิดตา”

หลังจากนั้นไม่นาน หลู่เปิ่นเหว่ยก็เดินออกมาจากแผงกั้นห้อง ในมือของเขาประคองกล่องเก็บอุณหภูมิสีเงินหนึ่งใบ

เขาเปิดกล่องเก็บอุณหภูมิ ภายในมียาห้ามใช้อยู่หนึ่งขวด

“ของแค่นี้คุณบอกผมว่าเป็นสมบัติล้ำค่า ดูแล้วดำมืดจนน่าเกลียด ไม่เห็นจะมีอะไรสำคัญเลย”

ความผิดหวังปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเนี่ยเฟิง

หลู่เปิ่นเหว่ยรีบอธิบาย “ไม่ใช่แบบนี้ คุณเฮนรี่ มันเป็นสมบัติที่ประเมินค่าไม่ได้จริงๆ! ขอเพียงคุณฉีดยาเทพนี่เข้าไป จะมีอายุยืนยาว สุขภาพแข็งแรง ร่างกายและจิตใจแข็งแกร่ง ไม่มีปัญหาใดๆ เลย!”

“คุณว่าอย่างไรก็อย่างนั้นเหรอ? คุณเป็นหมอเทพหรือเป็นใครกัน? ของแบบนี้กล้าดียังไงนำมันออกมาฉีดให้คุณเฮนรี่ของพวกเรา?”

หมิงอี๋หานถามหลู่เปิ่นเหว่ยด้วยน้ำเสียงที่เฉียบขาด

หลู่เปิ่นเหว่ยรู้ว่าเรื่องราวต่างๆ จะไม่ราบรื่นนัก ดังนั้นเขาจึงเปิดโปรเจ็กเตอร์ทันที “ความจริงนี่คือยาที่บริษัทเราพัฒนาขึ้นมาใหม่ ยานี้หลังจากฉีดเข้าไป มันจะเสริมสร้างความแข็งแกร่งของร่างกายและจิตใจ ยืดอายุขัย คุณดูสิ พวกนี้เป็นหลักฐานในการตรวจรักษา”

ผลลัพธ์ของการฉายโปรเจ็กเตอร์นั้นน่าดึงดูดใจจริงๆ

เดิมทีเนี่ยเฟิงวางแผนปล่อยให้หลู่เปิ่นเหว่ยชะล่าใจ แต่คิดไม่ถึงว่าชายคนนี้จะเที่ยวขอความช่วยเหลือไปทั่ว หากจับกุมตัวคนบาดเจ็บอย่างเขาได้ก็จะหลบหนีทั้งหมด ถ้าเป็นเช่นนี้การหาชิปจะง่ายกว่ามาก

“ดูเหมือนว่าจะมีประสิทธิภาพไม่เลวนะ แต่ของของคุณดูดำปี๋ เหมือนผลิตภัณฑ์ที่ไม่มีตราการค้าใดๆ อย่างน้อยก็ควรมีใบสั่งยา แม้ว่าผมจะอ่านไม่เข้าใจ แต่ผมมีหมอเทพอยู่ในมือมากมาย พวกเขาสามารถวิเคราะห์ให้ผมได้เสมอ”

หลู่เปิ่นเหว่ยยังคิดว่าคนมีเงินนั้นถลุงเงินเป็นว่าเล่น น่าจะไม่สนใจปัญหาเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ แต่นึกไม่ถึงว่าเนี่ยเฟิงจะระมัดระวังขนาดนี้

“เอ่อ…”

“ว่าไง หรือว่าแม้แต่เรื่องนี้คุณก็ไม่มีความจริงใจ? ถ้าเช่นนี้ก็ไม่ต้องคุยกันแล้ว ผมไม่กล้าใช้มันหรอก”

เนี่ยเฟิงพูดพลางลุกขึ้นยืน ใบหน้าดำคล้ำจนเหมือนจะหยดออกมา เขาหันหลังและกำลังจะเดินจากไป

“คุณเฮนรี่ ไม่ใช่อย่างนั้น แค่ส่วนประกอบของยาของเราเป็นความลับ ดังนั้น…”

หลู่เปิ่นเหว่ยรีบเข้าไปอธิบายทันที

“ไม่ต้องพูดอะไรมาก ของที่มีเบื้องหลังคลุมเครือ ต่อให้คุณคุยโวน้ำไหลไฟดับยังไง ผมก็ไม่ใช้อย่างเด็ดขาด มันเกี่ยวข้องกับชีวิตของผม”

เนี่ยเฟิงหยุดและมองลงมาที่เขา “คุณรู้ไหมว่าชีวิตผมมีค่าแค่ไหน?”

หลู่เปิ่นเหว่ยกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ตอนนี้คนที่มีค่าที่สุดบนเรือคือคุณเฮนรี่ที่อยู่ตรงหน้าเขา ถ้าเขาไม่สามารถผูกมิตรกับเฮนรี่ได้ งานเลี้ยงก็คงไม่มีความหมายอีกแล้ว

“คุณเฮนรี่! ได้โปรดหยุดก่อน ผมตั้งใจอยากร่วมงานกับคุณ!”

แต่เนี่ยเฟิงกลับไม่หยุดเดิน “ถ้าต้องการร่วมงานกับคนอื่น ก็ต้องแสดงความจริงใจออกมาบ้าง”