ชั่วพริบตาเดียวหม่างซือรู้สึกว่าตนเองเหมือนเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจ เขาเลียริมฝีปากที่แห้งๆเลียแล้วเลียอีก พูดว่า “ครู ท่านจะไปนานขนาดไหนเหรอ?”
เนี่ยเฟิงจ้องมองไปยังชั้นสูงสุดอย่างเย็นชา “ถ้าเร็วล่ะก็ สิบนาที ถ้าช้าน่าจะเป็นยี่สิบนาที”
หม่างซือ: …….
เยี่ยมมาก ก็มีแต่เนี่ยเฟิงที่กล้าพูดคำพูดอย่างนี้ออกมา ช่างโอหังเหลือเกินจริงๆ
หม่างซือพยักหน้าอย่างรีบเร่งมาก “รับรองสำเร็จภารกิจ! คุณหมิง มาทางนี้”
หมิงอี๋หานพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก ต่อจากนั้นเดินตามหม่างซือลงไปข้างล่าง
หลังจากที่เนี่ยเฟิงเห็นพวกเขาออกไปแล้ว ค่อยๆถอนหายใจออกมาหนึ่งที
แม้ว่าคนทดลองยาไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บปวด แต่ยังเป็นคนที่มีชีวิตอยู่ เพียงแค่ถูกการทำร้ายถึงจุดตาย งั้นย่อมอยู่รอดไม่ได้แน่นอน
หลังจากเฟยหลงเห็นหมิงอี๋หานกับหม่างซือกลับมา อดไม่ได้ที่จะอึ้งชะงัก “ครูล่ะ?”
“เขาดูเหมือนโมโหแล้ว…….อาจจะเป็นผมที่แย่เกินไปแล้วมั้ง!”
หม่างซือพูดด้วยหน้าตาที่เศร้าเสียใจอยู่
ยามปกติหมิงอี๋หานจะไม่ปลอบโยนคนอยู่แล้ว ตอนนี้ก็เช่นกัน “ค่อนข้างแย่จริงๆ ฉันก็ไม่เข้าใจว่าคุณเข้ากองกำลังพิเศษได้ยังไงล่ะ”
หม่างซือรู้สึกว่าตนเองถูกกระทบกระเทือนแล้ว เขาอดไม่ไหวที่จะถอนหายใจหนึ่งที “อั้ย ดังนั้นครูคิดจะลุยด้วยตัวเองแล้ว”
“อะไรนะ?”
เฟยหลงล้วนสงสัยหูของตนเองแล้ว
“อย่างนี้อันตรายมากขนาดไหนล่ะ! ผมจะสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับครู!”
เฟยหลงพูดจบก็จะวิ่งออกไป
“ครู ออกคำสั่งให้กับพวกเราทั้งสองแล้ว ให้พวกเรารับรองความปลอดภัยของคุณหมิง ดังนั้นคุณก็อย่างวิ่งไปสุ่มสี่สุ่มห้าจะดีกว่า ถ้าหากคุณหมิงมีอันเป็นไปอะไร พวกเราก็จะเจอผลที่จะตามมาที่น่าดูเลยนะ!”
คำพูดเหล่านี้ของหม่างซือ ทำให้เฟยหลงจบเห่โดยสิ้นเชิงเลย หลังจากเฟยหลงได้ยินแล้ว หมดอาลัยตายอยาก
“อย่างนี้เหรอ…….งั้นก็ได้ล่ะ”
และในเวลานี้เนี่ยเฟิงคิดถึงปีศาจร้ายที่มาจากนรกแทบจะตายจริงๆเลย เทพขวางฆ่าเทพพุทธะขวางฆ่าพุทธะ ไม่ว่าฝ่ายตรงข้ามอยู่ระดับไหน เพียงแค่ขวางทางที่เขาจะไปล้วนถูกฆ่าหมด
เนี่ยเฟิงแทบจะขึ้นไปทีละชั้นๆ ดับไฟบวกกับทำลายบันไดหนีไฟทั้งสองไม่มีพลาด ก็เพื่อที่จะไม่ให้คนลงไปชั้นล่างได้
“พวกนายท่าน ตอนนี้มีไอ้คนคนหนึ่ง เขาร้ายกาจมาก กำลังสังหารโหดอยู่ทีละชั้นๆ คนที่พวกเราส่งไปล้วนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา!”
เดิมทีหลายคนที่ยังดื่มเหล้าอยู่หลังจากได้ยินแล้ว สีหน้าล้วนเปลี่ยนไปเลย “คุณผู้ชาย นี่จะทำยังไงดีล่ะ?”
“แม้ไม่รู้ว่าไอ้คนนั้นเป็นใคร แต่ดูเหมือนเป็นบุคคลที่ร้ายแรง หลู่เปิ่นเหว่ยล่ะ?”
เดิมทีคิดว่าละครสนุกนี่ยังสามารถจะดูได้นานกว่านี้อีกหน่อย ตอนนี้ดูแล้วน่าจะไม่ได้แล้ว
“จับได้แล้ว!”
หลู่เปิ่นเหว่ยถูกพาขึ้นมา อยู่ในความวุ่นวายเมื่อกี้ เขาได้รับบาดเจ็บจากการถูกยิง ตอนนี้ขาของเขาก็ไม่สามารถขยับแล้ว ถูกลากขึ้นมาเหมือนเช่นดั่งหมาตาย
หลังจากหลู่เปิ่นเหว่ยเห็นคนเหล่านี้ชัดก็เบิกตาโพลงทั้งคู่ “ที่แท้เป็นพวกคุณ! ผมก็รู้ว่าย่อมเป็นพวกคุณแน่นอน!”
คนเหล่านี้ล้วนเป็นบุคคลในสหพันธ์ปราบปรามตระกูลเนี่ยในตอนต้นนั้น คิดไม่ถึงหลู่เปิ่นเหว่ยถึงขนาดก้าวเข้าสู่สภาพเดียวกันกับตระกูลเนี่ย!
“ตอนนี้คุณเพิ่งสังเกตถึงจำต้องช้าเกินไปหน่อยแล้ว?”
พวกเขาหัวเราะอย่างเย็นชาเสียงหนึ่ง “หลู่เปิ่นเหว่ย พวกเราจับคุณมา คุณน่าจะรู้ว่าเป็นเพราะอะไรล่ะ? ชิปชิ้นนั้นที่เป็นของคุณล่ะ? หยิบออกมา!”
ตาทั้งคู่ของหลู่เปิ่นเหว่ยแดงระเรื่อ ตอนนี้เขาไม่มีจิตใจฮึกเหิมแบบนั้นแล้ว ในตอนนี้ทั้งตัวเขาเต็มไปด้วยคราบเลือด คับขันลำบากแสนสาหัส
“พวกคุณอยากได้ชิปเหรอ?” หลู่เปิ่นเหว่ยหัวเราะ ฮ่าฮ่า เสียงดังออกมา “ชิปอยู่ที่นี่!”
เห็นเพียงหลู่เปิ่นเหว่ยควักเครื่องโปรเจคเตอร์ออกจากกระเป๋า “แต่ว่าผมจะไม่ให้พวกคุณอยู่แล้ว! ผมตายก็จะไม่ปล่อยพวกคุณไปเช่นกัน!”
หลู่เปิ่นเหว่ยพูดจบ อาศัยตอนที่พวกเขายังไม่ทันมีปฏิกิริยาขึ้นมา ก็เลยโยนเครื่องโปรเจคเตอร์ลงไปยังมหาสมุทรแล้ว
“คุณนี่บ้าไปแล้ว!”
“ใช่ ผมบ้าไปแล้ว งั้นจะเอายังไงอีกล่ะ? ผมตายแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่พวกคุณก็จะอยู่ดีเช่นกัน! เพราะว่าเรื่องยาห้ามใช้นี้พวกคุณปิดบังไม่อยู่แล้ว! ลงนรกไปพร้อมกันเถอะ!”
“ปังปังปัง!”
ชายใส่แว่นตาขอบทองยกปืนขึ้น ยิงไปยังหัวของหลู่เปิ่นเหว่ยหลายนัด จัดการคนไปโดยตรงเลย
“คุณผู้ชาย ตอนนี้จะทำยังไงดีล่ะ?”
คนอื่นๆเห็นเครื่องโปรเจคเตอร์ถูกโยนลงไปในมหาสมุทรแล้ว พวกเขาล้วนกังวลมาก
“ไม่ต้องกังวล โยนไปแล้วยิ่งดี ไม่มีคนมาสืบหาข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับยาเทพได้”
ผู้ชายจ้องมองเรือสำราญที่เสียหายไม่สมบูรณ์อย่างมากแล้วหนึ่งที ในเวลานี้เสียงของใบพัดดังขึ้นอยู่บนหัวของพวกเขา
“ไปเถอะ”
แม้ไม่รู้ว่าไอ้คนนั้นเป็นใคร แต่พวกเขาคิดว่าเฝ้าห้องกัปตันเรือไว้ก็จะได้แล้วเหรอ?
“ให้ไอ้คนเหล่านี้เสพสุขความเงียบในท้ายที่สุด”
เนี่ยเฟิงสังเกตถึงว่ามีเสียงของเฮลิคอปเตอร์ ย่างเท้าของเขายิ่งเพิ่มความเร็วขึ้นหน่อย แต่ตอนที่เขารีบเร่งมาถึง คนเหล่านั้นไปแล้ว
เนี่ยเฟิงขมวดคิ้วอยู่ มองเห็นลู่เปิ่นเหว่ยที่ถูกยิงตายแล้ว เขาอดไม่ได้ที่จะกัดฟันหลังกัดแล้วกัดอีก
“ตูม!”
ก็อยู่ในเวลานี้ เสียงระเบิดที่น่ากลัวดังขึ้นแล้ว! เทียบกับเสียงระเบิดเมื่อกี้ยิ่งน่ากลัวมากกว่าเยอะเลย!
ในใจเนี่ยเฟิงหนาวเหน็บทันที “เฟยหลง! รายงานสภาพการณ์!”
“เรือสำราญระเบิดหลายที่! เห็นลักษณะท่าทีดั่งถูกคนตั้งระเบิดเวลาไว้มานานแล้ว!”
เฟยหลงรู้สึกถึงตัวเรือกำลังโยกไปโยกมาอยู่อย่างรุนแรง!
“ห่างกันนาทีละหนึ่งครั้ง! ตำแหน่งที่อยู่ไม่แน่ใจ! อานุภาพรุนแรงมาก!”
เนี่ยเฟิงทำตายี๋แล้วทำตายี๋อีก รับฟังการรายงานสภาพการณ์จากพวกเขาอย่างใจเย็น
ต่อจากนี้เสียงระเบิดที่น่ากลัวดังขึ้นอีกแล้ว
“เสี่ยวเฟิง รีบกลับมา! พวกเราไม่มีทางขับเรือลำนี้กลับไปได้แล้ว!”
เนี่ยเฟิงก็เข้าใจเช่นกัน เรือลำนี้เต็มเปี่ยมไปด้วยระเบิด ระเบิดสิ่งนี้เป็นการสังเกตได้ยากมาก
เห็นเพียงเนี่ยเฟิงจับเชือกที่อยู่ข้างๆขึ้นมา ไหลลงจากข้างเรือไปโดยตรง
นี่เป็นการกระทำที่อันตรายมากๆถ้าไม่ระวังแค่นิดเดียวก็จะตกลงไปในมหาสมุทร ปัจจุบันนี้เรือสำราญขับถึงไหนแล้วล้วนไม่มีคนรู้ อีกทั้งถ้าหากตกลงไปจากสถานที่ที่สูงขนาดนั้นตายแน่ไม่ต้องสงสัย
แต่เนี่ยเฟิงคนนี้ก็คือฝีมือสูงคนหาญกล้า เขาไหลลื่นทีเดียวถึงชั้นที่ห้าโดยตรงอย่างรวดเร็ว
ในเวลานี้เนี่ยเฟิงเห็นคนเหล่านี้ที่หนีหัวซุกหัวซุนอยู่ชั้นอื่นๆ พวกเขาไม่มีรูปร่างลักษณะที่งดงามสดใสมานานแล้ว
อยู่บนเรือสำราญยังมีคนมีชีวิตอยู่ไม่น้อย ถึงยังไงคนที่นั่งอยู่บนเรือสำราญลำนี้ก็มีสองพันกว่าคน
อยู่ภายใต้การระเบิดกับการยิงรบและการโจมตีฆ่าของพวกคนทดลองยาเมื่อกี้ ยังมีคนมีชีวิตอยู่ไม่น้อยเหมือนเดิม เพียงแต่พวกเขาในตอนนี้อาจยากที่จะรอดตายแล้ว
“ขอร้องคุณช่วยเหลือพวกเราเถอะ!”
“คุณอยากได้เงินเท่าไหร่ล้วนไม่มีปัญหา ผมสามารถเอาทรัพย์สินทั้งหมดของผมล้วนให้แก่คุณหมด”
“ช่วยเหลือพวกเรา ขอให้พาพวกเราไปเถอะ!”
คนเหล่านี้เห็นเนี่ยเฟิงไหลลงมาอย่างสง่างามขนาดนั้น พวกเขาก็อยากจะวิ่งหนีเช่นกัน แต่เรือสำราญที่โออ่าหรูหรานี้ก็เหมือนเช่นดั่งคุกที่อยู่บนทะเล พวกเขาไม่มีทางหนีเลยสักนิด อีกทั้งบันไดของทุกๆชั้นล้วนถูกทำลายไปแล้ว ตอนนี้พวกเขาอยากจะลงไปก็เป็นไปไม่ค่อยได้เช่นกัน
พูดได้อีกว่า พวกเขาลงไปจะทำอะไรได้อีกล่ะ?
เนี่ยเฟิงจ้องมองท่าทางที่ตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูกของคนเหล่านี้ เดิมทีไม่อยากจะไปสนใจ ถึงยังไงพวกเขาล้วนเป็นพวกไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่
แต่อยู่ดีๆเนี่ยเฟิงนึกถึงสมัยก่อนขึ้นมา คนที่อยู่บนเรือในตอนต้นนั้นก็ตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูกเช่นนี้ แต่ว่าพวกเขาไม่มีทางที่จะขอความช่วยเหลือ
หลังจากเนี่ยเฟิงตกลงไปจากเรือสำราญ ภายใต้โอกาสประจวบเหมาะในที่สุดก็อยู่รอดมาได้ แต่ว่าคนเหล่านี้ก็จะไม่มีความโชคดีอย่างนั้นแล้ว
“รอก่อน”
เนี่ยเฟิงคายสองคำนี้ออกมาอย่างเย็นชา ต่อจากนี้เขาไหลลงอย่างรวดเร็วอีก ก่อนหน้านี้เขาได้ตรวจดูแผนผังของเรือสำราญมาก่อนแล้ว รู้ว่าเรือชูชีพอยู่ที่ไหน
