แต่ว่าเนี่ยเฟิงไม่ได้พูดอะไรเลย หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จ เนี่ยเฟิงบิดขี้เกียจหนึ่งที “คุณไม่ใช่บอกว่าคุณคุ้นเคยกับที่นี่มากเหรอ? งั้นก็พาผมไปเมืองอิเล็กทรอนิกส์สักหน่อยเถอะ”
อะเดค่าพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีกอย่างรีบเร่งมาก “คุณผู้ชาย คุณอยากซื้ออะไรล่ะ?”
“มือถือของผมใช้อยู่ที่นี่ไม่ได้ ดังนั้นผมอยากจะไปเมืองอิเล็กทรอนิกส์ซื้ออีกสักเครื่อง”
มือถือของเนี่ยเฟิงเป็นของในประเทศ อีกทั้งซิมการ์ดที่ใช้ก็เป็นของในประเทศเช่นกัน ดังนั้นตอนนี้ใช้ไม่ค่อยได้แล้ว ด้วยเหตุนี้เขาจะต้องไปเมืองอิเล็กทรอนิกส์ซื้ออันใหม่สักหน่อย
ถึงแม้ว่าแต่ก่อนเนี่ยเฟิงเคยมาที่นี่ แต่ว่าหลายปีที่ผ่านมานี้เมืองจันทร์ทองคำเปลี่ยนไปมากเกินไปแล้วจริงๆ เนี่ยเฟิงขี้เกียจไปหาเอง มีคนท้องถิ่นคนหนึ่งมาช่วยย่อมจะดีกว่าอยู่แล้ว
หลังจากอะเดค่าเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ รีบติดตามอยู่ข้างหลังเนี่ยเฟิง ถึงแม้ว่าเปลี่ยนเสื้อผ้าไปแล้ว แต่เสื้อผ้านี้เก่าๆขาดๆเหมือนเดิม อะเดค่าและพวกเด็กๆเหล่านั้นแท้ที่จริงล้วนไม่ใช่ลูกหลานแท้ๆของคุณปู่
พวกเขาไม่มีความเกี่ยวข้องทางสายเลือด มีมากมายล้วนเป็นเด็กกำพร้าจากสงคราม
ตอนที่อะเดค่าจะออกจากบ้าน ตั้งใจกำชับเด็กคนอื่นๆที่อยู่ในบ้าน ให้พวกเขารออยู่ในบ้าน เธอไปแป๊บเดียวก็กลับมา
เวสลี่ตบหน้าอกรับรองอยู่พูดว่า “อะเดค่าคุณวางใจเถอะ ผมจะปกป้องพวกเขาให้ดีๆอย่างแน่นอน!”
หลังจากเนี่ยเฟิงกับอะเดค่าออกไปแล้ว เขาเรียกรถแท็กซี่มาคันหนึ่งโดยตรง ส่วนอะเดค่าคือคล้อยตามทุกอย่างติดตามอยู่ข้างหลังเนี่ยเฟิง บอกกับคนขับรถแท็กซี่ให้คนขับรถแท็กซี่พาพวกเขามายังหมื่นช้าง
“ที่นี่มีเครื่องใช้ไฟฟ้ามากมาย มีอันที่ถูกก็มีอันที่แพงก็มีเช่นกัน ถ้าหากอยากจะซื้ออันที่แพง งั้นพวกเราก็เข้าไปซื้อในอาคารของหมื่นช้าง”
อะเดค่าพูดอยู่ชี้ไปยังทางเข้าของอาคารหมื่นช้างชี้แล้วชี้อีก เนี่ยเฟิงย่อมจะซื้ออันที่สมรรถนะที่ค่อนข้างดีสักอัน ถึงยังไงเขาต้องเปิดอินเทอร์เน็ตติดต่อกับพวกสมาชิกของสำนักมังกร จะต้องมีซีพียูที่แข็งแกร่งมากๆ มิฉะนั้นเครื่องอาจจะแฮ่งง่าย
“พวกเราเข้าไปดูในอาคารหมื่นช้างสักหน่อยเถอะ”
เนี่ยเฟิงทั้งพูดอยู่ ทั้งเดินไปยังอาคารหมื่นช้าง ก็อยู่ตอนที่เขาจะเดินเข้าประตู มีรถหรูหราหลายคันอยู่ดีๆจอดอยู่ข้างเท้าของพวกเขา เกือบจะชนอะเดค่า ยังเป็นเนี่ยเฟิงที่ตาเร็วมือไว คว้าอะเดค่าเข้ามา จึงทำให้อะเดค่าโชคดีที่หลบหนีจากภัยได้
อะเดค่าตื่นตกใจหนึ่งที เดิมทีเธอโมโหมาก แต่คิดดูแล้วฝ่ายตรงข้ามอาจจะเป็นคนมีเงิน เธอได้แต่อั้นความโมโหไว้ไม่เอ่ยปากเลย
มีชายวัยหนุ่มที่แต่งกายงดงามสูงส่งมากๆคนหนึ่งเดินลงจากรถ คนคนนั้นสวมใส่แว่นกันแดด บนใบหน้าเต็มไปด้วยสีหน้าที่หยิ่งยโสดูถูกเหยียดหยามชาวโลก
“นี่เป็นสถานที่อะไรเหรอ? จะมีไอ้คนที่ยากจนคร่ำครึอย่างนี้ได้ยังไงล่ะ? เหว่ย เหว่ย พวกคุณเป็นคนขอทานเหรอ? นี่ไม่ใช่สถานที่ที่ให้พวกคุณจะมาขอทานนะ”
ชายวัยหนุ่มพูดอยู่ ควักเงินหลายใบออกจากกระเป๋ายื่นเข้าไป “รีบไสหัวออกไป อย่าขวางหูขวางตาอยู่ต่อหน้าผม”
อะเดค่ามีความโมโหเล็กน้อย แม้ว่าเธอไม่มีเงิน แต่ถูกคนดูถูกอย่างนี้ เป็นไปได้ยังไงที่เธอจะกลืนความแค้นนี้ลงได้อีกล่ะ?
“คุณพูดสุ่มสี่สุ่มห้าอะไรเหรอ? พวกเราไม่ใช่คนขอทานนะ!” อะเดค่าโกรธตัวสั่นเหลือบมองชายวัยหนุ่มคนนั้นหนึ่งที หลังจากชายวัยหนุ่มฟังแล้วถอดแว่นกันแดดออก จ้องมองอะเดค่าหนึ่งที เขาผิวปากหนึ่งที่ “ไอ้โย ใบหน้าเล็กๆนี้ช่างสวยงามมากนะ! คุณชื่ออะไรเหรอ?”
อะเดค่าถอยไปก้าวหนึ่ง หลบอยู่ข้างๆเนี่ยเฟิง ไม่เอ่ยปาก
ชายวัยหนุ่มคนนั้นจ้องมองไปยังเนี่ยเฟิง “เห็นลักษณะท่าทีคุณก็เป็นพวกคนจนคนหนึ่งเช่นกัน คุณลองพูดดูสิว่าผู้หญิงคนนี้จะใช้เงินเท่าไหร่คุณจึงจะยอมขายให้ผมล่ะ?”
ใบหน้าเล็กๆของอะเดค่าซีดขาว เธอหวาดกลัวไม่เป็นสุขจ้องมองไปยังเนี่ยเฟิง อยู่ในเมืองจันทร์ทองคำเรื่องค้ามนุษย์ดูเหมือนเห็นได้บ่อยมาก มีคนมากมายเพื่อที่จะอยู่รอดได้อีกไม่เสียดายที่จะขายตนเองเลย
ยังมีคนบางคนก็แค่เพื่อที่จะหาสาวสวยที่มีใจงามไร้เดียงสา และตั้งใจใกล้ชิดกับพวกเขาเหล่านี้ แจกจ่ายความหรูหราฟุ่มเฟือยกว่า หลอกลวงความไว้วางใจของผู้หญิง จากนั้นก็จะหาผู้ซื้อค่อยให้ราคาสูงขายสาวๆออกไป
เนี่ยเฟิงจะเป็นคนแบบนี้เลยเชียวเหรอ?
อะเดค่ารีบส่ายหัวแล้วส่ายหัวอีก เธอจับเสื้อผ้าของเนี่ยเฟิงไว้อย่างแน่น เธอไม่เชื่อว่าเนี่ยเฟิงจะเป็นคนแบบนี้!
เนี่ยเฟิงทำตายี๋แล้วทำตายี๋อีก “ผมขอเตือนคุณยังคงไปตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาเถอะ ก็แค่ลักษณะท่าทีอย่างคุณนี้ ผีจึงจะไปกับคุณล่ะ”
ทันใดนั้นชายวัยหนุ่มโมโหแทบตาย “คุณถึงขนาดกล้าทำต่อผมอย่างนี้ คุณรู้ไหมว่าผมเป็นใคร? ผมเป็นลูกชายของเจ้าเมืองเมืองกู่ปานะ อะซาร์ส! คุณถึงขนาดกล้าไร้มารยาทเช่นนี้กับผมเหรอ?”
อะเดค่าได้ยินว่าลูกชายของเจ้าเมืองเมืองกู่ปาหลายคำนี้สีหน้ากลายเป็นยิ่งซีดขาวแล้ว พวกเธอทั้งครอบครัวเนื่องเพราะต่อต้านเจ้าเมืองเมืองกู่ปา คุณปู่ของเธอตายอยู่ในมือของอันธพาลกลุ่มนั้นในเมืองกู่ปา ตอนนี้เจ้าเมืองเมืองกู่ปาทั้งอยากจะปล้นชิงเขตอิทธิพลของพวกเขาอีก ก็แค่เพื่อที่จะก่อสร้างพระราชวังให้กับตนเอง
ตอนนี้อะเดค่าก็เหมือนเช่นดั่งหนูเจอกับแมว ร่างกายอดไม่ไหวที่จะสั่นระริกขึ้นมาเลย เธอหวาดกลัวและหวาดหวั่นมากๆ
“นั่นคืออะไรล่ะ?” ผมไม่เคยได้ยินมาก่อน ขอโทษจริงๆ เนี่ยเฟิงส่ายหัวแล้วส่ายหัวอีก “ใช่แล้ว ยังมีเรื่องหนึ่ง เมื่อกี้คุณทำให้เธอตกใจแล้ว คุณกล่าวขอโทษกับเธอดีที่สุด”
เนี่ยเฟิงหน้าตาเฉยสงบนิ่ง ไม่มีสีหน้าใดๆ แต่นัยน์ตาคู่นั้นกลับเปิดเผยแรงอาฆาตที่ไม่สนใจไยดีอยู่
เป็นไปได้ยังไงที่อะซาร์สจะกล่าวขอโทษกับเนี่ยเฟิงล่ะ? เขาเป็นลูกชายของเจ้าเมืองเมืองกู่ปานะ ก็ถูกคนเรียกว่าเป็นเจ้าเมืองน้อย เดิมทีเขาก็ดูถูกเหยียดหยามชาวโลกอยู่แล้ว ปัจจุบันนี้จะให้เขากล่าวขอโทษเป็นนิทานพันหนึ่งราตรีของอาหรับจริงๆเลย!
“ผมทำให้เธอตกใจแล้วเหรอ? คุณกำลังล้อเล่นขนาดใหญ่อะไรอยู่ ผมบอกกับคุณ อยู่ในพจนานุกรมของผมอะซาร์ส จะไม่มีคำว่าขอโทษคำนี้ กลับเป็นคุณถ้าหากตอนนี้ถวายผู้หญิงคนนี้ให้กับผม จากนั้นคุกเข่าร้องขอชีวิต งั้นผมอาจจะสามารถพิจารณาๆไม่ฆ่าพวกคุณ”
อะซาร์สพูดจบ บอดี้การ์ดกลุ่มนั้นที่อยู่ข้างหลังเขาคว้าปืนออกมาทันที ชี้ไปยังเนี่ยเฟิงกับอะเดค่า
อะเดค่าเห็นฉากนี้ ร่างกายสั่นริกๆไปหมดแล้ว
“รู้จักความร้ายกาจของผมหรือยัง ล่วงเกินผมแล้ว พวกคุณล้วนอย่าคิดว่าจะรอด!”
ดั่งเรื่องกลั่นแกล้งอย่างนี้อยู่ที่นี่ในทุกวันล้วนไม่รู้จะแสดงไปอีกกี่รอบ ถึงยังไงนี่ไม่ใช่อยู่ในประเทศเลย พวกเขามีสิทธิที่จะถือปืน ยิ่งกว่านั้นในเมืองจันทร์ทองคำวุ่นวายมากๆ
“เห็นลักษณะท่าทีคุณไม่อยากกล่าวขอโทษเหรอ”
เนี่ยเฟิงหลับตาทั้งคู่อยู่ “คุณไม่เพียงแค่ทำให้เธอตกใจ คุณยังทำให้ผมเสียเวลาไป คนอย่างผมคนนี้เกลียดที่สุดก็คือทำให้เสียเวลาไป คุณมีทัศนคติต่อเวลาสักนิดหรือไม่?”
อะซาร์สสงสัยว่าสมองของเนี่ยเฟิงอาจจะเสียแล้ว มิฉะนั้นจะเป็นไปได้ยังไงที่ยังอยู่ในเวลานี้ถกถูกผิดสิ่งเหล่านี้กับตนเองล่ะ?
“คนบ้านนอก คุณไม่เคยเห็นปืนมาก่อนเลยเชียวเหรอ? ถ้าหากว่าเป็นเช่นนี้ล่ะก็ งั้นผมก็ฝืนใจให้อภัยคุณเถอะ! แต่ก็ต้องให้คุณไถ่บาปด้วยการตายมาแลกเปลี่ยนความเห็นอกเห็นใจของผม!”
อะซาร์สพูดอยู่หัวเราะ ฮ่าฮ่า เสียงดังออกมา แต่เสียงหัวเราะของเขาไม่นานก็หยุดทันทีพร้อมกับเสียงดังตูมตามพักหนึ่ง
รอตอนที่อะซาร์สมีปฏิกิริยากลับมา ศีรษะของเขาถูกฟาดไปยังกระจกรถหรูหราที่เป็นที่รักของเขาแล้ว
ต้องรู้ว่ากระจกรถของรถหรูหราคันนี้เป็นกระจกรถกันกระสุนนะ แต่ตอนนี้กระจกรถถึงขนาดแตกร้าวเลย ศีรษะของอะซาร์สเลอะเทอะ ในทันใดนั้นเขารู้สึกเพียงงงงวยไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่ามันคืออะไร
พวกบอดี้การ์ดเห็นสภาพใช้ปืนชี้ไปยังเนี่ยเฟิงพร้อมกัน
เนี่ยเฟิงถึงขนาดอยู่ในเวลาสั้นๆขนาดนั้นยกเท้าขึ้นมา เตะอะซาร์สไปอยู่ข้างรถ นี่ทำให้พวกบอดี้การ์ดรับมือไม่ทัน!
“ผมขอเตือนพวกคุณคงอย่าลงมือเลยดีกว่า มิฉะนั้นเจ้านายของพวกคุณตายแล้ว ก็จะไม่มีคนจ่ายเงินเดือนให้กับพวกคุณแล้ว”
