อลิซซ่อนตัวอยู่ในอ้อมอกของเนี่ยเฟิง จับเสื้อผ้าของเนี่ยเฟิงไว้อย่างแน่น เธอได้กลิ่นผู้ชายที่อยู่บนกายเนี่ยเฟิงหนาวเหน็บมากๆ มีลักษณะรุกรานอย่างหนึ่ง แต่กลับน่าดมเป็นพิเศษ อลิซรู้สึกเพียงสบายใจ
“คุณ คุณเป็นใครล่ะ? คุณทำไมอยู่ในห้องเปลี่ยนเสื้อหญิงล่ะ?”
อลิซเอ่ยปากถามอย่างระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง เนี่ยเฟิงก้มหัวจ้องมองอลิซหนึ่งที แต่เพราะว่ามืดมิดไปหมด ดังนั้นได้เพียงแต่เห็นโครงร่างเล็กน้อยพอถูๆไถๆ
“ผมเป็นใครคุณล้วนไม่รู้คุณก็ไปกับผมเลย คุณจะไม่กล้วว่าผมกับผู้ชายคนนั้นเป็นพวกเดียวกันเลยเชียวเหรอ?”
ใบหน้าของอลิซซีดขาวในชั่วพริบตาเดียว เธอหวาดกลัวจ้องมองไปยังเนี่ยเฟิง ในใจคิดอยู่ว่าอาจจะเป็นไปได้มากที่มีสภาพการณ์เช่นนี้ แต่ว่า……
“แต่ว่าคุณดูแล้วไม่เหมือนคนร้ายคนหนึ่ง!”
“แม้แต่ใบหน้าของผมคุณล้วนมองไม่เห็น คุณก็สามารถวินิจฉัยว่าผมไม่ใช่คนร้ายได้เหรอ?”
อลิซมีความอึดอัดเล็กน้อยยิ้มแล้วยิ้มอีก “แม้ว่ามองไม่เห็นใบหน้าของคุณ แต่ฉันรู้สึกว่าคุณน่าจะเป็นคนที่ไว้ใจได้มากๆคนหนึ่ง”
เนี่ยเฟิงยิ้มแล้วยิ้มอีก “อาจจะใช่มั้ง”
“คุณยังไม่ได้ตอบฉันล่ะ ทำไมคุณอยู่ในห้องเปลี่ยนเสื้อได้ล่ะ?”
ในใจอลิซคิดอยู่ว่านี่ถึงยังไงก็เป็นห้องเปลี่ยนเสื้อหญิง แม้แต่บอดี้การ์ดล้วนไม่สามารถเข้ามาได้ คนคนนี้มาที่นี่ได้ยังไงล่ะ?
“เป็นบิดาคุณฝากฝังให้ผมมาปกป้องความปลอดภัยของคุณ”
อลิซตกกะใจ “คุณ คุณอยู่ข้างกายฉันโดยตลอดเหรอ? ทำไมฉันไม่ได้สังเกตล่ะ?”
“แม้แต่คุณล้วนสามารถสังเกตถึง งั้นคนที่จะทำร้ายคุณเหล่านั้นย่อมจะรู้การคงอยู่ของผมแน่นอน เป็นไปได้ยังไงที่ผมจะเปิดโปงตนเองล่ะ?”
อลิซรู้แจ้งกระจ่างในฉับพลันพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก “งั้นคุณต้องร้ายกาจมากแน่นอนล่ะ? เดี๋ยวก่อน…..คุณจ้องมองฉันอยู่ตลอดเลยเชียวเหรอ?”
“ใช่”
ใบหน้าของอลิซแดงระเรื่อในชั่วพริบตาเดียว “งั้นเมื่อกี้ฉันอาบน้ำอยู่ในห้องอาบน้ำ คุณก็อยู่เช่นกันเหรอ?”
“อยู่ ผมก็อยู่ข้างห้องคุณ”
“อะไร! คุณไอ้ลามกใหญ่คนนี้ คุณถึงขนาดดูฉันอาบน้ำ!”
อลิซดิ้นรนขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง เนี่ยเฟิงขมวดคิ้วแล้วขมวดคิ้วอีก กอดคนไว้ยิ่งแน่นเล็กน้อย เพราะเขากังวลว่าอลิซจะตกลงไป
“ดีที่สุดคุณอยู่เฉยๆหน่อยเดี๋ยวนี้ ถ้าหากคุณดิ้นรนอีกก็จะตกลงไปแล้ว”
“คุณ! ฉันจะไม่ให้คุณอุ้มฉันอยู่ล่ะ คุณรีบปล่อยฉันลงไป คุณไอ้ลามกใหญ่! อันธพาลน่ารังเกียจคนนี้!”
เนี่ยเฟิงถอนหายใจหนึ่งทีอย่างจนใจ ได้เพียงแต่ปล่อยคนลงไป แต่ว่าอลิซขาอ่อนทั้งคู่ เกือบจะล้มลงกับพื้น ถ้าหากไม่ใช่เนี่ยเฟิงกอดเธอไว้ทันที เธออาจจะล้มลงไปแล้ว
เพียงแค่เพราะว่ามืดมิดไม่มีแสง ดังนั้นตอนที่เนี่ยเฟิงกอดคนมีความลึกซึ้งลุ่มลึกนิดหนึ่ง มือของเขาขวางอยู่หน้าอกของอลิซโดยตรง
เนี่ยเฟิงรู้สึกส่วนมืออ่อนนุ่มไปพักหนึ่ง ก็เข้าใจแล้วว่าตนเองจับอยู่ที่ไหนแล้ว
“คุณปล่อยฉัน! คุณอันธพาลน่ารังเกียจคนนี้!”
อลิซทั้งอายทั้งโมโห
“พูดเหมือนผมยินดีที่จะดูคุณอาบน้ำอย่างนั้นล่ะ”
หลังจากเนี่ยเฟิงเบ้ปากแล้วเบ้ปากอีกปล่อยมือออกเลย อลิซยืนไม่มั่นคงล้มลงกับพื้น เนี่ยเฟิงก็ไม่ได้สนใจอลิซอีกเลย
อลิซโซซัดโซเซคลานขึ้นมาจากพื้น อลิซเห็นรอบด้านล้วนมืดตึ๊ดตื๋อ ความหวาดกลัวเกิดขึ้นตามธรรมชาติอย่างหนึ่งเธอกังวลมากว่าคนที่จะทำร้ายเขาจะกลับมาอีก
เป็นเพราะว่าสาเหตุที่หวาดกลัวมากเกินไปแล้วนั่นเอง ดังนั้นอลิซรีบติดตามอยู่ข้างหลังเนี่ยเฟิง
เมื่อกี้เนี่ยเฟิงถูกอลิซเข้าใจผิดกลายเป็นอันธพาลน่ารังเกียจ, ไอ้ลามกใหญ่ ในใจเขามีความรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย เขาครุ่นคิดที่จะขู่ขวัญๆอลิซอยู่
ดังนั้นเนี่ยเฟิงปล่อยย่างก้าวเบาลง หลบซ่อนรูปร่างของตนเอง ผ่านไปไม่นานเขาก็หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับความมืดมนไปแล้ว และในเวลานี้อลิซก็พบเห็นว่าสูญเสียร่องรอยของเนี่ยเฟิงไปแล้วเช่นกัน
“คุณ! คุณไปไหนแล้ว? คุณอยู่ที่ไหนล่ะ?”
อลิซหวาดกลัวจนหมุนอยู่ในความมืดมน ผ่านไปไม่นานเสียงของเธอก็แฝงไปด้วยเสียงร้องไห้แล้ว รอบด้านนี้ล้วนมืดตึ๊ดตื๋อ แม้แต่เงาคนสักคนก็ไม่มี อลิซก็ไม่รู้ว่าจะออกไปทางไหน เพราะว่าห้องเปลี่ยนเสื้อแห่งนี้ใหญ่มากเกินไปแล้วจริงๆ!
เนี่ยเฟิงแอบจ้องมองอลิซหมุนอยู่กับที่เพียงรู้สึกน่าขำ ในเวลานี้อลิซใกล้จะพังทลายแล้ว
“เมื่อกี้คุณไม่ใช่รู้สึกว่าผมเป็นไอ้ลามกอันธพาลเหรอ? ทำไมจะเรียกหาผมอีกล่ะ?”
ก็อยู่ในเวลาที่อลิซทนไม่ไหวแล้วจริงๆ เนี่ยเฟิงจึงเอ่ยปาก ตาทั้งคู่ของอลิซสว่างขึ้นทันใดนั้นเดินเข้าไปยังทิศทางเสียงของเนี่ยเฟิงอย่างระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง
“คุณ คุณตั้งใจทำเหรอ!”
“เป็นคุณเองที่ตามย่างก้าวของผมไม่ทัน” เนี่ยเฟิงยักไหล่แล้วยักไหล่อีก
“คุณ! ฉันบอกกับคุณ ถ้าหากคุณปฏิบัติต่อฉันเช่นนี้ ฉันจะบอกกับพ่อฉัน ให้พ่อฉันตัดค่าตอบแทนของคุณ! ฮึ!” อลิซหาเนี่ยเฟิงเจอแท้ที่จริงสบายใจแล้ว แต่อลิซยังเป็นคนที่ทั้งร้ายกาจทั้งอ่อนหวานคนหนึ่งอีก
“ตามใจคุณ” เนี่ยเฟิงก็ไม่ใช่เพื่อค่าตอบแทน เขาพบสะพานไฟแล้ว หลังจากดึงสะพานไฟขึ้นไปใหม่อีกครั้ง ห้องเปลี่ยนเสื้อสว่างขึ้นอีก
คุณอยู่ในความมืดมนนานเกินไป อยู่ดีๆไฟสว่างขึ้นจะเข้ากันไม่ค่อยได้มาก อลิซรีบปิดตาลงผ่านไปนานมากจึงค่อยๆลืมตาขึ้นในเวลานี้เธอมองเห็นเนี่ยเฟิงที่สูงเรียวอยู่ต่อหน้า
เนี่ยเฟิงใช้สายตาที่หัวเราะเยาะอย่างหนึ่งจ้องมองเธออยู่ “ตื่นตกใจแล้วใช่ไหม?”
“ใครตื่นตกใจแล้วล่ะ? ฉันบอกกับคุณความกล้าของฉันใหญ่มาก!”
อลิซเบ้ปากแล้วเบ้ปากอีก เธอก็แอบมองเนี่ยเฟิงหนึ่งที หน้าตาคนนี้ช่างเยาว์วัยจริงๆนะ ดูเหมือนอายุใกล้เคียงกับเธอ“พ่อฉันส่งคุณมาจริงๆเหรอ?”
“ไม่งั้นล่ะ?”
เนี่ยเฟิงเก็บสายตากลับ “อย่าเพิ่งพูดสิ่งเหล่านี้ก่อนเลย ไปดูหน่อยสิคุณที่จะทำร้ายคุณคนนั้นตกลงเป็นใคร”
เนี่ยเฟิงชกไอ้คนนั้นไปหลายหมัด ไอ้คนนั้นอยู่ภายในเวลาสั้นๆเป็นไปไม่ได้ที่จะตื่นตัวขึ้นมา ตอนนี้น่าจะยังอยู่ในห้องเปลี่ยนเสื้อฝั่งโน้นอย่างเป็นเด็กดีอยู่ อลิซรีบตามเข้าไป เธอก็อยากรู้เช่นกันว่าคนที่จะฆ่าตนเองคนนั้นตกลงเป็นใคร
ทั้งสองคนมาถึงที่เกิดเหตุเมื่อกี้พร้อมกัน ไอ้คนที่สวมใส่ผ้าปิดหน้าคนนั้นกำลังใช้ท่าทีที่แปลกประหลาดอย่างหนึ่งล้มสลบอยู่ในตู้
และตู้เสื้อผ้าที่แข็งแรงนี้ ถูกเขาชนจนแหลกเละไปหมดแล้ว
เนี่ยเฟิงถอดผ้าปิดหน้าที่อยู่บนใบหน้าไอ้คนนั้นออกโดยตรง อลิซตื่นตะลึงจนเอามือปิดปากตนเองไว้ ที่แท้ไอ้คนนี้เป็นคนที่ตามจีบอลิซคนหนึ่ง
อลิซเป็นเจ้าเมืองน้อยของเมืองทองทั้งหน้าตาสวยงาม ดังนั้นอยู่ในโรงเรียนมีคนมากมายตามจีบเธอ ไอ้คนนี้ก็ถือว่าเป็นลูกผู้ดีมีเงินคนหนึ่ง นึกไม่ถึงบอกรักไม่สำเร็จกลับเกิดใจอาฆาตขึ้นมาเลย
“ผมก็ถือว่าสำเร็จภารกิจแล้ว คุณเรียกบอดี้การ์ดเหล่านั้นเข้ามาจัดการสถานการณ์ที่พังพินาศย่อยยับเถอะ เรื่องต่อไปนี้ไม่เกี่ยวกับผมแล้ว”
หลังจากเนี่ยเฟิงพูดจบเดินออกไปเลยอลิซก็รีบติดตามออกไปเช่นกัน
“คุณช่วยชีวิตฉัน!”
“เอาเงินทำงาน นี่ก็เป็นเรื่องปกติมาก” เนี่ยเฟิงจ้องมองอลิซหนึ่งที “ยังไงเหรอ? คุณจะอุทิศตัวเองทั้งหมดเลยเชียวเหรอ?”
อลิซไอเสียงหนึ่ง “ไม่ใช่ล่ะ! ฉันก็ไม่รู้ว่ายามปกติคุณทำภารกิจชิ้นหนึ่งสามารถได้เงินเท่าไหร่ แต่ว่าเหมือนอย่างพวกคุณแบบนี้น่าจะคงยังเหน็ดเหนื่อยมากล่ะ? ฉันเป็นเจ้าเมืองน้อยของเมืองทอง วันหลังเรื่องแบบนี้อาจจะพบเจอบ่อย ดังนั้นคุณเป็นบอดี้การ์ดติดตัวของฉันเถอะ? เป็นยังไงล่ะ?”
ประเด็นหลักคือลักษณะท่าทีเมื่อกี้ที่เนี่ยเฟิงช่วยเธอหล่อมากเกินไปแล้วจริงๆ เธอรู้สึกว่าตนเองมีความรู้สึกดีกับเนี่ยเฟิงไปแล้ว เธอต่อความรู้สึกรักเปิดเผยตรงไปตรงมามากนะ
บวกกับเนี่ยเฟิงหล่อมากจริงๆ…..
เนี่ยเฟิงยิ้มแล้วยิ้มอีก มีความหมายลึกซึ้งจ้องมองอลิซอยู่ “คุณอยากจะจ้างผมระยะยาวเหรอ?”
